politics

Titan

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම 

ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 21 දින ‘Two episodes at sea: The submersible Titan and hundreds of refugees drowned in the Mediterranean’ යන සිරසින් යුතුව පලවූ ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ  විසිනි.

ඉරිදා සිට, නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි ශාන්ත ජෝන්ස් සිට සැතපුම් 435 ක් පමණ දකුණින් උතුරු අත්ලාන්තික් සාගරයේ අතුරුදහන් වූ ටයිටන් සබ්මර්සිබලය   සම්බන්ධ  නාටකීය සිද්ධිය, ලොව පුරා මිලියන ගණනකගේ අවදානය දිනාගනිමින්  සිටී . මුහුද මතුපිටට අඩි 12,500 (මීටර් 3,800) යටින් ගිලී ඇති ,1912 අප්‍රේල් මාසයේදී මගීන් 1,500 ක් පමණ මරුවාට ගොදුරු කරමින් මුහුදුබත් වූ ටයිටැනික් නෞකාවේ සුන්බුන් නැරඹීමට, මෙම යාත්‍රාවේ මගීන් පස්දෙනා ගමන් කර ඇත.

පස්දෙනාගේ ඉරණම— ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන්  හි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් (ටයිටැනික් සංචාර මෙහෙයවන සමාගම); ධනවත් බ්‍රිතාන්‍ය ව්‍යාපාරික හා වික්‍රමාන්විත ගවේෂක හමිෂ් හාඩින්; පකිස්තාන සමාගම් අධ්‍යක්ෂ ෂාසාදා ඩාවුඩ් සහ ඔහුගේ පුත් සුලේමාන්; සහ ප්‍රංශ කිමිදුම් විශේෂඥ පෝල්-හෙන්රි නාෂොෂොලි (Paul-Henri Nargeolet)—මේ මොහොතේ නොදනී. ඉරිදා උදෑසන යාත්‍රාව කිමිදෙන විට ඔවුන් සතුව පැය 96 ක ඔක්සිජන් සැපයුමක් තිබූ බව වාර්තා වේ.

Titan
ටයිටන් සබ්මර්සිබලය [ඡායාරූපය: ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන් ]

කාලයට හා ස්වභාව ධර්මයේ බලවේග වලට එරෙහිව තරඟයක් පවතින එවැනි සිදුවීමක් මිලියන ගණනකගේ උනන්දුව හා සැලකිල්ල ආකර්ෂණය කර ගැනීම නොවැළැක්විය හැකිය. ජීවිතයට  තර්ජනය වන තත්වයන් තුළ සිරවී සිටින අය ගැන ජනයාට ගැඹුරින් සහ සහජයෙන් හැඟීම් දැනෙන අතර, වර්තමාන අවස්ථාවෙහි දී, ටයිටන් හි මගීන් ඔවුන්ගේ බිහිසුණු තත්ත්වයෙන් මුදාගත හැකි බවට බලාපොරොත්තු හීන වෙද්දීත්, ජනයා දිගින් දිගටම ඒ පිලිබඳ අපේක්ෂා  දල්වා ගෙන සිටිති. 

පුද්ගලයන්ගේ සමාජ තත්ත්වය අපගේ ආකල්පවලට බලපාන්නේ නැත. එවැනි සිදුවීමක් තුලින් ලෝකය  වඩා යහපත් තැනක් බවට පත් කරනු ඇතැයි ශෝචනීය ලෙස සිතමින්, ප්‍රකෝටිපතියන් අතළොස්සකට විය හැකි මරණය ගැන උදම් අනන කිසිවකුට සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුළ ඉඩක් නැත. සමාජ විප්ලවයේ ක්‍රියාවලිය, යථාර්ථයේ දී, දයානුකම්පාවේ සාමාන්‍යකරණය වූ වර්ධනයක් සමඟ බැඳී ඇති අතර, ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි වරක් නිරීක්ෂණය කළ පරිදි, ඊට “ඉතා දියුණු මනෝභාවයක් ඇති” මිනිසුන් අවශ්‍ය වේ.

කෙසේවෙතත්, ඛේදනීය එකක් බවට පත්වීමේ විභවය සහිත මෙම කථාංගය පිළිබඳව උචිත සන්ත්‍රාසය සහ භීතිමත් සංකාවන් හේතුවෙන්, එය විසින් මතු කෙරුණු සියලුම බරපතල සමාජ ගැටලු ජනේලයෙන් පිටතට විසි කර දමන්නේ නැත.

පළමුවෙන්ම, සමහර වේදනාකාරී වූවද  සිත් කාවදින සුළු  ඓතිහාසික උත්ප්‍රාසයන්  මතකයට නැඟේ. මුල් RMS ටයිටැනික් නෞකාව ගිලීයාම සහ දැන් ක්ෂුද්‍ර පරිමාණයෙන් කරළිය ගතවන එහි වර්තමාන සෙවණැල්ල වන ටයිටන්   අතර,  සමානකම් තිබේ.1912 ව්‍යසනයට ගොදුරු වූවන් අතර ද ප්‍රමුඛ ධනවත්තු වූහ. ඊට ධන කුවේර ව්‍යාපාරික සහ විනාශයට පත් නෞකාවේ සිටි ධනවත්ම පුද්ගලයා වූ  ජෝන් ජේකබ් ඇස්ටර් IV, සහ පෙන්සිල්වේනියා දුම්රිය සමාගමේ විධායක ජෝන් තායර් ද ඇතුළත් වූහ. 

විවිධ පරීක්ෂණ පෙන්වා දී ඇති පරිදි 1912 නෞකාව ගිලී යාම සහ ඉන් සිදු වූ දැවැන්ත මරණ සංඛ්‍යාව මුළුමනින්ම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඒවා සංගතවල ලාභය සඳහා වූ පිපාසාව, වරදවා වටහාගත් සැලසුම්, අපමණ වැරදි සහ සරලතම මුග්ධත්වයේ ද ඒකාබද්ධ නිෂ්පාදනයක් විය. ඇමරිකානු සමාජවාදී පක්ෂයේ නායක ඉයුජින් වී. ඩෙබ්ස් එකල තමන් මිලියනයකට ආසන්න ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලබා ගත් ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේ දී පෙන්වා දුන් පරිදි, “ඉහළ මාලයේ පාරට්ටු පෑ  අහංකාරය සහ නිශ්ඵල විභූතිය, කෑදරකම සහ සුඛෝපභෝගීත්වය නොවී නම්, ටයිටැනික් කිසිදා මුහුදු පතුලට කිඳා බසින්නේ නැත.” 

එපරිද්දෙන් ම, ඕෂන්ගේට් හි ක්‍රියාකාරකම් විමර්ශනය කළ යුතු යැයි විශ්වාස කිරීමට හේතු ඇති බව පෙනේ. 2018 දී, සමාගමේ සමුද්‍රීය මෙහෙයුම් අධ්‍යක්ෂ ඩේවිඩ් ලොක්‍රිජ්, “අති-විවේචනශීලී තත්ත්ව පාලන වාර්තාවක්” ලෙස මාධ්‍යවලින් විස්තර කරන ලද වාර්තාවක් ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් ඇතුළු ජ්‍යෙෂ්ඨ කළමනාකාරීත්වයට ඉදිරිපත් කළ අතර, ඔහුගේ එම උත්සාහය නිසා සමාගමෙන් නෙරපා හරින ලදී. ලොක්රිජ් සිය වාර්තාවට පූර්විකාවක් ලෙස අවධාරනය කලේ, “පුද්ගලයින්ට ආරක්ෂා  අවදානමක් ඇති කළ හැකි කරුණු නිසි ලෙස ආමන්ත්‍රණය කිරීමට” කාලය සුදුසු බව සහ, “බොහෝ ගැටළු … ආරක්ෂාව පිළිබඳ බරපතල  උත්සුකතා මතු කර ඇති” බවය.

එමෙන්ම ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන් සම්බන්ධ ඉතා අශෝභන කාරණා තිබේ. සුප්‍රසිද්ධ කරුණක් වන්නේ,  ටයිටැනික් රැගෙන ගියේ ජීවිතාරක්ෂක බෝට්ටු 20ක් පමණක් වූ අතර,  සෛද්ධාන්තිකව,  නැවේ   සිටි පුද්ගලයන් 2,200 න් අඩකට මඳක් වැඩි සංඛ්‍යාවක් වන පුද්ගලයන් 1,178කට පමණක් එම ප්‍රමාණය සෑහුනු බවයි. ඉනුත් බොහෝමයක්  මුහුදට දමා තිබුණේ අඩක් පමණක් පුරවා ගනිමිනි.   

ටයිටන් සබ්මර්සිබලය තිබෙන ස්ථානය සොයා ගත්ත ද, අවම වශයෙන් රජය සතුව, කිව හැකි තරමේ “ගලවා ගැනීමේ හැකියාවක්” නොපවතින බැවින් ජීවිත බේරා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට බාධාවක් සිදු වනු ඇත. ෆෝර්බ්ස් සඟරාවේ අදහස් දැක්වීමකින් පෙන්වා දෙන්නේ, පුදුම සහගත ලෙස, “අතිශයින්ම වික්‍රමාන්විත සංචාර  සඳහා ගෝලීය වෙළෙඳපොළ මතුව ඇති” තතු තුල, සබ්මැරීන් මුදාගැනීම දැන් “බොහෝ දුරට පුද්ගලීකරණය කරන ලද ප්‍රයත්නයක්” බවට පත්ව ඇති බවත්, “බොහෝ රජයන්ට අතුරුදහන් වූ නාවිකයින් දිය යට සිරවී ඇත්නම් ඔවුන්ට ආධාර ලබා දීමේ හැකියාව ඇත්තේ අල්ප වශයෙන් බවත් ය.” ඇමරිකාවේ ගලවා ගැනීමේ හැකියාවන් අඩුවීම ” නාටකාකරය . 1960 දී, එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාවට ඒ සඳහාම කැපවූ සබ්මැරීන ගලවා ගැනීමේ නැව් නවයක් සහ මුහුද යට ගලවා ගැනීමේ කටයුතු සඳහා කැපවූ ටග් බෝට්ටු  දෙකක් ගැන පුරසාරම් කිව හැකි විය. අද, මෙම සේවාවට දිය යට ගලවා ගැනීමේ සඳහා කැපවූ එක යාත්‍රාවක්වත්  නොමැත. 

නැවත වරක්, ඇමරිකාවේ අතිවිශාල මිලිටරිය, ආරක්ෂාව සහ “ත්‍රස්ත-විරෝධී” යාන්ත්‍රණය ඔප්පු කර සිටින්නේ, ඒවාට හැකියාව ඇත්තේ ජීවිත බේරා ගැනීමට නොව, ජීවිත අවසන් කිරීමට පමණක් බවය.

වර්තමාන ඛේදවාචකය “ආන්තික සංචාරක ව්‍යාපාරය” මත ධනාත්මක ආලෝකයක් නොහෙලයි. පුද්ගලයන් පස්දෙනා හොදින් ජීවතුන් අතර සිටිනු දැකීමට ඇති ආශාවෙන් අදහස් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුග්ධ “වික්‍රම” අනුමත කිරීම නොවේ. ඕනෑවටත් වඩා නිරතුරුව; ඕනෑවට වඩා මුදල්හදල් ඇති, ඕනෑවට වඩා නිකරුනේ ගත කිරීමට කාලය ඇති, ඕනෑ තරමට අඩුවෙන් මොලය ඇති සහ, අවලස්සන උද්ධච්ච තේජසින් පිරී ගිය පුද්ගලයෝ, තමන්ගේ ද අනුන්ගේ ද ජීවිත අවදානමට ලක් කරති. බෙසෝස්, බ්‍රැන්සන්, මස්ක් සහ ඔවුන් වැනි අය කිසිවෙකුට සමාජයීය ඵල ප්‍රයෝජනයක් නොමැති පරපෝෂිතයෝ වෙති.

පංතිය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ඛේදවාචක දෙකටම ඇතුල් වන්නේ පිහි තලයක් මෙනි. තුන්වන (හෝ පහළම) පන්තියේ ටයිටැනික් මගීන් 709ක් පමණ වූ අතර, ඇස්තමේන්තුගත ආකාරයට ඉන් 537ක්ම මිය ගියහ. තුන්වන පන්තියේ මගීන්ගෙන් පිරිමි  සියයට 80 ක් පමණ මිය ගිය අතර එම ඉරණම අත්වූයේ පළමු පන්තියේ කාන්තාවන්ගෙන් සියයට 3 කට පමණි. හොඳින් ලේඛනගත කර ඇති පරිදි, ටයිටැනික් නැවෙහි සිටි තුන්වන (හෝ පහළම)  පංතියේ  මගීන් ග්‍රිල් කරන ලද ගේට්ටු මගින් පහළ තට්ටුවේ ඔවුන්ගේ ප්‍රදේශයට සීමා කරන ලද අතර, නැව ජලයෙන් පිරී යද්දි ඉන් සමහරක අගුළු නොඇරුනි. 

වසර එකසිය එකොළහකට පසු පන්ති භේදය ඊටත් වඩා ඉහළ සහ දුෂ්ටතම අවධියකට පැමිණ තිබේ. දැන්, එය  සැබෑ ලෙසම එකිනෙකට වෙනස් යාත්‍රා දෙකක කතන්දරයක් බවට පත්ව ඇත: එක් අතකින් ටයිටන්, සහ අනෙක් පැත්තෙන් බලාපොරොත්තු රහිත සරණාගතයින් සිය ගණනක් මරා දමමින් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ජුනි 13 වන දින ගිලී ගිය ධීවර බෝට්ටුවයි.

collapse
අඩුම තරමින් 79ක් මිය ගිය ගොස් තවත් බොහෝ පිරිසක් අතුරුදහන් කරමින්, පසුව දකුණු ග්‍රීසියට ඔබ්බෙන් පෙරලී ගිලී ගිය , අබලන් ධීවර බෝට්ටු තට්ටුවේ සෑම ඉඩක් ම ආවරණය කරන මිනිසුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් පෙන්වන, 2023 ජූනි 14 වැනි බදාදා ග්‍රීසියේ වෙරළාරක්ෂක අංශය විසින් සපයන ලද අත් පත්‍රිකා ඡායාරූපයක්. [AP ඡායාරූප/හෙලනික් වෙරළාරක්ෂක බලකාය AP හරහා]

රෂ් සහ අනෙකුත් ධනවත් පුද්ගලයන් සරණාගතයින් සමඟ එකම නෞකාවේ, එහි ඉහළ තට්ටුවේ වේවා, සිටිනු සිතාගත නොහැක්කේ යම් සේ ද, එකී අවාසනාවන්තයන්ට ටිකට් පතකට $ 250,000ක් ගෙවමින් ගමන් කරන ධනවත් වික්‍රමිකයන් රැගත් සබ්මර්සිබලය අසලටවත් ලං විය හැකිවීමක් ගැන ද සිතනුවත් නොහැකිය. මේවා දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම එකිනෙකින් වෙන්වූ, එකිනෙකට පරසතුරු, දුරස්ථ සහ එකිනෙකට නොසීහෙන දනව් දෙකක් වෙති.

උතුරු අත්ලාන්තික් කථාංගයේ අනවරත මාධ්‍ය ආවරණය පසුගිය සතියේ ග්‍රීක වෙරළට ඔබ්බෙන් වූ බිහිසුණු ඛේදවාචකයට දැක්වූ සැලකිල්ලට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් ය. එහිදී පකිස්ථානුවන්, ඊජිප්තුවරුන්, සිරියානුවන්, ඇෆ්ගන් සහ පලස්තීනුවන් ආදී  පුද්ගලයෝ බොහෝ සෙයින් ම නමක් ගමක් නොමැතිව, අප්‍රසිද්ධියේ මිය ගියහ. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු කිසිදාක හඳුනාගනු ඇතැයි සිතිය නොහැක.

තවත් දරුණු උත්ප්‍රාසයක් වන්නේ, ඔවුන්ගේ මව් රට තුළ කෝපයට හා විරෝධතාවලට තුඩු දෙමින් පකිස්තානයේ දුගී පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් සිය ගණනක්  මධ්‍යධරණී මුහුදේ දී මිය යද්දී, ටයිටන් හි මගීන් වු ධනවතුන්  දෙදෙනෙකු ද පකිස්තාන ජාතිකයන් වීමයි .  

ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට පහසුකම් සැලසීම වෙනුවට, ග්‍රීසිය ප්‍රධානකොට විවිධ යුරෝපීය ආන්ඩු මෙම මහා පරිමාණ දියේ ගිලීමට තුඩු දුන් කොන්දේසිවලට සෘජුවම වගකිව යුතුය. නිලධාරීහු බොරු කියමින් තමන්ගේ භූමිකාව වසන්කොට මියගිය අය සහ තුවාල ලැබූවන් අවමානයට ලක් කළහ.  දිවි ගලවා ගත් සරණාගතයන් අපිරිසිදු ගබඩා ස්ථානයකට තල්ලු කර දමන ලදී. කරුණු විස්තර කිරීමේ දී මාධ්‍යකරුවන්ගේ ඇස නොහැරුණු තරම් ය. මහා පරිමාණ මරණය දැන් මේ අයට සාමාන්‍ය කටයුත්තකි. වාර්තාකරණයේ පැහැදිලි ඇඟවුම වූයේ දුක් විඳිමින් සිටින සරණාගතයින්ගේ ඉරණම ඔවුන් විසින් ම තමන් වෙත පමුණුවා ගන්නා ලද්දක් බවයි. යථාර්ථය වන්නේ “පවුරින්-වට ඇමරිකාව” මෙන් “යුරෝපා බලකොටුව” ද කිව නොහැකි තරම්ම නිල අමානුෂිකත්වයක් බවයි.

ග්‍රීසිය අසල වූ ධීවර යාත්‍රාව අනතුරට පත් වී ඇති බව පැහැදිලිව පෙනී ගිය කල එහි සිටි සිය ගණනක් ගලවා ගැනීම, මුහුදු පත්ලේ රැඳී තිබිය හැකි යාත්‍රාවක් බේරා ගැනීමට වඩා; ඉදින් එසේ කිරීමට අභිමත ඕනෑම රජයක් හෝ නාවික හමුදාවක් වී නම් එවැන්නකට; බෙහෙවින් පහසු කටයුත්තක් විය යුතුව තිබිණ. ඊට සම්බන්ධ යුරෝපීය ආන්ඩුවල මිනීමරු වාර්තාවට අනුව, සරණාගතයින්ගේ මරණ අන්‍යයන්ට ආදර්ශයක් සහ බිය දනවන්නක් ලෙස භාවිතා කිරීමට ඉඩ ලැබෙන පරිදි එකී මරණ හිතාමතාම සිදුවන්නට ඉඩ ප්‍රස්තා සැලසී ද යන ප්‍රශ්නය මතු කිරීම නීත්‍යානුකූල ය.  

ඇත්ත වශයෙන්ම, සිදු විය යුතුව තිබූ පරිද්දෙන්, පලා යන මිනිසුන්ට ගෞරවාන්විතව හා බාධාවකින් තොරව එක් මහාද්වීපයක හෝ රටක සිට තවෙකකට ගමන් කිරීමට ඉඩ දී තිබිණි නම් මේ සමස්ත ඛේදවාචකයම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඔවුන්ගේ සමූහ පලායාමට  බොහෝ දුරට හේතු වී ඇත්තේ, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධ සහ, දැන් මුහුදේ දී ඔවුන්ගේ මරණවලට මුලසුන දරන බටහිර බලවතුන් විසින් සිදු කරන ලද අනෙකුත් මෙහෙයුම්ය. 

සමාජ අසමානතාවය, නව යටත් විජිතවාදී යුද්ධය, අධිකාරීවාදයේ වර්ධනය සහ සංක්‍රමණ විරෝධී හිස්ටීරියාව, නිල දේශපාලනය සහ මාධ්‍ය පහත් තත්ත්වයකට වැටීම – මෙම එකිනෙකට වෙනස් කථාංග දෙක සම්බන්ධ “දුක්ඛිත තත්වයන් තුළ…අරුත් ලොවක් පවතී.” (ඩෙබ්ස්). කෙසේ වෙතත්, වික්‍රියාකාරී, සාපරාධී සමාජ පර්යායක් හමුවේ ජනස්කන්ධයේ පොදු චලනය නොවරදිනසුලු ලෙස සිදුවෙමින් පවතින්නේ වම දෙසටය, සමාජ විප්ලවයේ දිශාවට ය. 

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම  Read More »

saman

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

saman
සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි Read More »

saman

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

saman
සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි Read More »

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

Image Not Found
ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා

හලාවත තොඩුවාවේ දී, ජනතා විමුක්ත පෙරමුන (ජවිපෙ) ‘දේශප්‍රේමීන්’ විසින්, 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වූ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ ඝාතනය කරනු ලැබිමෙන් වසර  34 ක් අද (24) දිනට සපිරෙයි.

ඒ වන විටත් විකොස සාමාජිකයෝ දෙදෙනෙක්, 1988 නොවැම්බර් 12 දින, සෞන්දර්ය ගුරුවරයෙකු වූ  ආර්.ඒ. පිටවෙල වැලිමඩ හඟුන්නාවේ දී ද, 1988 දෙසැම්බර් 23 සරසවි අනධ්‍යන සේවකයෙකු වූ, පී.එච්. ගුනපාල පේරාදෙනිය සරසවියේ දී ද, ජවිපෙ ඝාතකයන් විසින් ගොදුරු කර ගෙන තිබින. 1988-89 තුල, කම්කරු පන්ති සංවිධානවල නායකයෝ ගනනාවක් හා කම්කරුවෝ සිය ගනනක් ඇතුලු දහස් ගනනක් මිනිස්සු සහ ගැහැනු, තමන් හා ධනපති පන්තිය අතර වූ ලේ වැකි කේවලයට සහය නො වීම නිසා ජවිපෙ විසින් ඝාතනය කරනු ලැබූහ. 

ග්‍රේෂන්ට වෙඩි තැබීම සිදු කලේ 1989 ජූනි 23දා සවස ය. ඔහු ඉතා තරුන බිරිඳගෙන්, බිලිඳු පුතුගෙන් හා තම මව ඇතුලු ඥාතින්ගෙන් සදහට ම සමු ගත්තේ පසු දිනයේ, කොලඹ මහ රෝහලේ දී ය. 

Image Not Found
ජවිපෙ තර්ජන මැද සිය ගනනින් කම්කරුවන්, ධීවරයන් හා ප්‍රදේශවාසීන් ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ දේහය රැගත් පෙලපාලියට එක් වේ

වෙඩි තැබීමට පෙර දින ග්‍රේෂන් සිය වැඩිමහල් සොහොයුරා වන විකොස ප්‍රභල සාමාජිකයෙක් වූ නිහාල් ගීකියනගේ සහ තවත් ලෝකල් සහෝදරයෙක් වන අයිවන් ඇතුලු විකොස සාමාජිකයන් සමග කොලඹ පක්ෂ කාර්යාලයේ රැස්වීමකට සහභාගි වූයේ පැන නැගී ඇති ආරක්ෂාව පිලිබද ගැටලු පිලිබද සාකච්ඡාවක් සදහා ය. ඊට දින කීපයකට පෙර නිහාල් සහ අයිවන් යන දෙදෙනා මරා දමන බව සදහන් නිර්නාමික ලිපි ද ලැබී තිබිනි. එදින මේ සියල්ල ගැන කල සාකච්ඡාවෙන් පසුව නිහාල්ට පක්ෂ කාර්යාලයේ වැඩ සදහා නතර වීමට සිදු වූ අතර, ග්‍රේෂන් පසු දින උදේ නිවසට ලගා විය.

ඒ සන්ධ්‍යාවේ ඔවුන්ගේ නිවස ඉදිරිපිට මාර්ගයේ දී අයිවන් සම්මුඛ වූ නාඳුනන පුද්ගලයන් දෙදෙනෙක් නිහාල්ට වෘත්තීය සමිතියකින් ලිපියක් බාර දීමට පැමිනි බව කියා ඇති අතර අදාල වෘත්තීය සමිතිය ගැන මේ පුද්ගලයන් දැන නො සිටි බව අයිවන්ට පෙනී ගියේ ය. එම සැකය නො තකා අයිවන් ග්‍රේෂන්ට කතා කලේ ය. ‘නිහාල් මහත්තයා මුන ගැසීමට’ පැමිනි බව මිනීමරුවෝ ග්‍රේෂන්ට ද පැවසූහ. දිගින් දිගටම නිහාල් ම ගැන විමසන විට “මම තමයි නිහාල්” කියමින් ග්‍රේෂන් ඉදිරියට පැමිනියේ මොවුන් තම සහෝදරයාට ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට සුදානම් වන බවට හැඟී ගිය හෙයිනි. අමුත්තෝ ග්‍රේෂන්ගෙන් ඉවතට පැන ගොස් වෙඩි තබන්නට වූහ. වෙඩි හඩ ඇසී දිව ආ ග්‍රේෂන්ගේ මව එක් ඝාතකයෙකු බිම පෙරලා ගත් නමුත් ඇයට සහාය වීමට කිසිවෙක් නො වී ය. ඒ වන විට අයිවන් පලා ගොස් තිබිනි. එහෙත් ඇගෙන් ගැලවීම පහසු නැති බව වටහා ගත් ඝාතකයෝ තමන්ගේ බයිසිකලයත් අත් හැර පැන ගත්තෝ ය.

මේ මරනය ආසන්න වශයෙන් ගෙන ආ පනිවිඩය නම්, දේශපාලන පැහැදිලිකම හා දේශපාලන සංවේදීභාවය වෙනුවට ආදේශක නැති බව ය. ඊට දිනකට පෙර ද හලාවත ප්‍රදේශයේ පලපුරුදු සාමාජිකයන් දෙදෙනෙක් තොඩුවාවේ සහෝදරවරුන්ට අනතුරු ඇගවූහ. වෙඩි තබන දිනයේ උදේ වරුවේ හලාවත නගරයේ උද්ඝෝෂනයක නිරතව සිටියදී එය නතර කර ආරක්ෂක ස්ථානයකට යා යුතු ය යි එම සහෝදරවරු ග්‍රේෂන් ඇතුලු පිරිසට අවවාද කලහ. ඊට සුදුසු තැනක් ද සූදානම් කර වහාම එතැනට එන්නැයි ඉල්ලා සිටියහ. එහෙත් ඊට ඉහලින් කටයුතු මෙහෙය වූ කන්ඩායමක් මෙම යෝජනාව ‘බියගුලුකම’ හා  ‘කුලප්පුව’ ලෙස ලෙස හෙලා දැක තිබිනි. දේශපාලනයේ දී, ආරක්ෂාව යන කරුන හැම විටම පන්ති බලවේගවල ක්‍රියාකාරීත්වය පිලිබද ගැඹුරු දේශපාලන තක්සේරුවක් ඉල්ලා ද සිටී. අනෙක් අතට හතුරු ප්‍රහාරයක් සම්බන්ධ ඉඟි පිලිබද වැටහීම ප්‍රගුන කර තිබිය යුතු වන අතර සැකයේ වාසිය අත් නො හැරිය යුතුය. විප්ලවවාදියා බියගුල්ලකු නොවිය යුතු අතර ම, සතුරා හැඳිනීමේත්, එමෙන් ම සතුරා මග හැරීමේ හා සතුරාට මුහුන දීමේ කලාවත් දැන සිටිය යුතු ය.

Image Not Found
1987 දෙසැම්බර් විකොස ප්‍රධාන ලේකම් කීර්ති බාලසූරිය සහෝදරයාගේ අවමංගල පෙරහැරේ ඉදිරියෙන් යන ග්‍රේෂන්

ජවිපෙ විසින් විකොස සාමාජිකයන් ඝාතනය කරනු ලැබීම ඒ වන විටත් ජවිපෙ ධනේශ්වර පද්ධතියට කෙතරම් බැඳී තිබුනේ ද යන්න පිලිබද පැහැදිලි සාක්ෂයකි. ඔවුන්ට ආන්ඩුවේ ඇමතිකම් තුනක් පිරිනැමීමට ජනාධිපති ප්‍රේමදාස සූදානම් ව සිටියේ ය යන්න දැන් රහසක් නො වේ. එපමනක් නො ව එම කාලය තුල ම ඔවුහු, හිටපු අගමැති සිරිමාවෝ බන්ඩාරනායක හෝ ඇගේ නියෝජිතයන් සමග ද සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූහ. ඔවුනොවුන් අතර ලේ වැකි ගැටුම පන්ති පාලනය පවත්වා ගන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ මිස එය පෙරලා දැමීම පිලිබඳ කරුනක් නො වී ය. එහි කොටසක් ලෙස දෙමල ජාතිය සමූලඝාතනය කිරීමේ වර්ගවාදී යුද්ධය පවත්වා ගෙන යන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ ව ද ඔවුන් අතර මතභේද තිබිනි.    

විකොස මෙම යුද්ධයට ආරම්භයේ සිටම ක්ෂමා විරහිත ලෙස විරුද්ධ විය. මේ යුද්ධය අපේ යුද්ධයක් නො වේ, මේ යුද්ධයට එක සතයක්, එක මිනිහෙක්, එක ලේ බිඳක් නො දෙනුයි එය සටන් වැදුනේ ය. 1979 ජූලි 17දා, එවකට විකොස රාජාංගනයේ සංවිධායක ආර්. පී පියදාස සහෝදරයා යුඇන්පී ආන්ඩුවේ හා පොලිසියේ පිටුබලය ලද කුලී මිනීමරුවන් විසින් මරා බිම හෙලනු ලැබීම පාලක පන්තිය ඊට එරෙහිව ගත් පියවරකි. පියදාස ඝාතනය කරනු ලැබුනේ එම ජුලි මාසයේ ධනේශ්වර රාජ්‍ය තන්ත්‍රය විසින් දෙමල ජනතාවට එරෙහිව මෙහයවනු ලැබූ ජන ඝාතක, දේපොල සංහාරක වර්ගවාදී ප්‍රහාරය මධ්‍යයේ ය. පියදාස දෙමල පීඩිතයන්ට එරෙහිව දියත් කල ප්‍රහාරයට හා ගම්බද ගොවීන්ට එරෙහි ක්‍රියාත්මක ධනේශ්වර පීඩනයට එරෙහිව සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සඳහා ගොවි ජනතාව අතර සටන් වැදුනෙකි.    

1983 ආරමිභ කල කොලඹ ආන්ඩුවේ යුද්ධය හා දකුනේ පන්ති අරගල උත්සන්න වීමත් සමග ජනාධිපති ජේ.ආර්.ජයවර්ධන ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අත්සන් තැබිවේ ය. ඒ 1987 ජුලි 29 දා ය. මෙම ගිවිසුම පිලිබද විකොස 1987 නොවැම්බර් 19 දින සිය ප්‍රකාශය තුල එල්ටීටීඊයේ බංකොලොත් ජාතිකවාදය ක්ෂමා විරහිතව හෙලි කරමින්  සටහන් මෙසේ සන් කලේය:,

පීඩිත ජාතියක ධනේශ්වර පන්තිය තම ස්වයංනීර්නය යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ ම තමන් සදහා ජාතික වරප්‍රසාද ලබා ගැනීම ද ‘ස්වාධීන’ රට තුල කම්කරුවන් හා ගොවියන් සූරා කෑම සදහා වාසිදායකම තත්වයන් තහවුරු කර ගැනීම ද වේ. එල්ටීටීඊය වැනි ධනේශ්වර ජාතිකවාදයේ ඉතාම රැඩිකල් ප්‍රවනතාවන් ද ඇතුලු සියලුම කොටස්වල පිලිවෙත් මෙම පන්ති අරමුන විසින් මෙහෙයවනු ලබයි. එය එම ප්‍රවනතාවන්හි දේශපාලන දේහයේ ව්‍යුහය නීර්නය කරයි. සෑම අවස්ථාවකම ධනේශ්වර ජාතිකවාදියෝ, විමුක්ති අරගලය සිය අත යටින් ඉවතට ගොස් ධනේශ්වර පාලනය පවත්වාගෙන යාමට එරෙහි තර්ජනයක් බවට පත් වීම වලක්වාලීමට වග බලා ගනිති.”

ඒ වන විට රැඩිකල් සුලු ධනපති පක්ෂයක් වූ ජවිපෙ, ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට එරෙහි වීමේ මුවාවෙන් ආරම්භ කල දේශප්‍රේමී ව්‍යාපාරය වටහා ගැනීමට ද ඉහත ඡේදයේ සදහන් විශ්ලේෂනය මත පදනම් විය යුතු ම ය. “පලමුව මවුබිම දෙවනුව වැඩ බිම! පලමුව මවුබිම දෙවනුව පාසැල!” වැනි ලේ වැකි ෆැසිස්ට් සටන්පාඨ මගින් එය සුලු ධනේශ්වර ගිනි මැලයක් සිය ධනපති සගයන්ට මෙන් ම කම්කරු පන්තියට එරෙහිව අවුලුවා ගත්තේ ය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ 60,000කට වැඩි ගම්බද තරුනයන්ගේ ජීවිත බිලි ගැනීමට, පන්ති අරගලය යටපත් කර යුද්ධය උත්සන්න කිරීමට හා පෞද්ගලීකරනය ඇතුලු ආන්ඩුවේ මෘග පාලනයට අවකාශ ලැබීම ය. 

ජවිපෙ හා ආන්ඩුවේ තුවක්කු දෙකටම මුහුන දුන් විකොස 1991 පෙබරවාරි 8 දා “ගම්බද ඝාතන නතරකරනු” යන හිසින් නිකුත් කල ප්‍රකාශනයේ සඳහන් කර ඇති පරිදි, එදා, රාජ්‍ය මර්දනය, එක් අතකින් උතුරු නැගෙනහිර පීඩිත දෙමල ජාතියට එරෙහි වර්ගවාදී යුද්ධයේ ද, අනික් අතින් දකුනේ තරුනයන් දුටු තැන වෙඩි තැබීමට අසීමිත නියෝග සහිත රුදුරු මිලිටරි- පොලිස්‌ ඝාතනයේ ද ස්වරූපය ගෙන ඇත.” ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම යටතේ උතුරු ප්‍රදේශ ඉන්දියන් හමුදාවට පැවරීම සිදු කලේ දකුනේ මෙම විනාශයට අවකාශ සදහා බව විකොස ඒ වන විටත් පෙන්වා දී තිබිනි. 

මෙම මූලධර්ම මත ප්‍රේමදාස ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයට දැනුවත්ව එරෙහිව නිර්ධන පන්ති ජාත්‍යන්තරවාදය මත පදනම් වීම නිසා ග්‍රේෂන් ඇතුලු විකොස සහෝදරවරුනගේ ජිවිත බිලි ගත් ජවිපෙ විවෘත ධනපති පක්ෂයක් බවට පරිවර්තනය වී වර්ගවාදී යුද්ධය හා මර්දනය ඉදිරියට ගෙන ගිය ආන්ඩුවල ඇමතිකම්වල ලැගගත්තේ ය. දේශප්‍රේමීන් කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ සටන්කරුවන් ඇතුලු පීඩිත මිනිසුන් දහස් ගනනකගේ ජිවිත බිලි ගත්තේ හා බිලි දුන්නේ මෙබදු අරමුනු උදෙසා ය යන කරුන හිතනමතන කිසිවෙකු විසින් අමතක නො කරනු ඇත.

ආසන්න වසයෙන් සැලකූ කල ග්‍රේෂන් තම පක්ෂයේ සිටි දැනුවත් හා ක්‍රියාශීලී සටන්කරුවෙකු වූ සිය සොහොයුරාගේ ජිවිතය තම දිවි දෙවෙනිකොට රැක ගැනීමට දැනුවත් ව සූදානම්ව සිටියේ ය. ඔහුගේ ඒ අරමුන ඉටු වී ඇත. එහෙත් එබදු සටන්කරුවකු අහිමි වීම දරා ගැනීමට පක්ෂයට, ඔහුගේ ආදරනීය යෞවන බිරිදට, චූටි පුතුට, ආදරනීය මවට, නිහාල් ඇතුලු පවුලේ සෙසු සාමාජිකයන්ට හෝ හිතවතුන්ට සිදු වීම ඛේදයකි.

1970 ගනන් අග භාගයේ සිට ලෝක ආර්ථිකය හා සමාජ ක්‍රමයේ පරස්පරයන් තීව්‍ර කල නිෂ්පාදනයේ භූගෝලීයකරනය, දේශප්‍රේමීන්, බෙදුම්වාදීන්, වෘත්තීයසමිතිවාදින් ඇතුලු සියලු ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර විවෘත අධිරාජ්‍යවාදී ඒජන්සි බවට පරිවර්තනය කලේ ය. ඔවුහු ස්වයංනීර්නයේ නාමයෙන්, ඇතැම් තැන්වල රටවල් බෙදා කුඩා රාජ්‍ය කැබලි ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී  ආර්ථිකයේ වේදිකා බවට පත් කිරීම ජිවනෝපාය බවට පත් කර ගැනීම ඇරඹුහ. 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව සිය විශ්ලේෂනය තුල සටහන් කර ගත් පරිදි, භූගෝලියකරනයට දැක් වූ මෙම ජාතිකවාදී ධනේශ්වර ප්‍රතිචාරයට එරෙහිව වෛෂයික යථාර්ථය වූයේ, භූගෝලීයකරනය ජාතික ආර්ථිකයන්ගේ පැවැත්ම අහෝසි කිරීම මිස ඒවා තව තවත් බෙදීම නො වේ. 

නමුත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය තුලමත් මේ විශ්ලේෂනය තුලින් මතු කල අභියෝගයන් සහමුලින් පැහැදිලි නො වීම පිලිබද ප්‍රශ්න මතු විය. පීඩිත ජාතීන්ට ස්වයංනීර්නය ඇතුලු සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් අත්පත් කර ගත හැකි වන්නේ කම්කරු පන්තියේ ආඥාදායකත්වය තුලින් පමනෙකි ය යන එහි ඉදිරි දර්ශනය නො තකා පක්ෂයේ වැඩි කන්ඩායම කියා සිටියේ පීඩිත ජාතියට මහා ජාතියේ මහජනයාට මුහුන දීමට සිදු වී ඇති ප්‍රශ්නවලට වඩා වෙනස් ප්‍රශ්නයක් නැති බව ය. ඒ නිසා ස්වයංනීර්නය හෝ ජාතික ගැටලුව කියා ප්‍රශ්නයක් ඇත්තේ ම නැතැයි ඔවුහු තර්ක කලහ.

මෙය පක්ෂයක් පීඩිත ජාතීන් සම්බන්ධයෙන් ධනපති තර්කය ම ගෙන හැර පෑමකි. පීඩිත ජාතිය ආරක්ෂා කිරීමේ ප්‍රධාන වගකීම පවතින්නේ මහ ජාතියේ කම්කරු පන්තිය ද ඇතුලත් ලෝක කම්කරු පන්තියට ය. ග්‍රේෂන් දිවි දී ආරක්ෂා කල ජිවිතය වන ඔහුගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා – නිහාල් ගී කියනගේ – සහ ‘සසප වාමාංශය’ මෙම ජාත්‍යන්තරවාදී ආස්ථානය වෙනුවෙන් අප්‍රතිහත ධෛර්යයෙන් සටන් වදින අතර එය ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා ආකර්ශනය කරගත් විප්ලවවාදී මූලධර්ම රකිමින් ඔහුට සහ එම මූලධර්ම වෙනුවෙන් දිවී පිදූ සියලු සහෝදරවරුන්ට පිදෙන ආචාරය යි.

ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා පිලිබද මතකය දිගු කල් දිනේවා!   

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය Read More »

poster

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි

අපේ වාර්තාකරු

ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුළු සිරගත කර සිටින සියලු දේශපාලන සිරකරුවන්  මුදා හරින ලෙස බල කරමින් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) විසින් සංවිධානය කරන ලද අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පසුගිය ජූනි 17 වන සෙනසුරාදා  පවත්වන ලදී.

හුදෙක් උද්ඝෝෂණ රැස්වීමක ස්වභාවය ඉක්මවා යමින්, මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් ඇතුළු ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහි රාජ්‍ය කඩා වැදීමේ පසුබිම් තතු සහ එහි දේශපාලන හැඟවීම් ද, ඊට මුහුණ දීමේ ඉදිරි මාවත කෙසේ විය යුතු ද යන කරුණු ද මෙහි දී ගැඹුරින් විමසා බැලින.

22 – 27 ක් අතර සංඛ්‍යාවක් දෙනා මෙම රැස්වීමට සජීවීව සම්බන්ධ වූ අතර, රාත්‍රී 11 පමණ දක්වා පැවැති රැස්වීමේ අවසාන භාගය දක්වාම එහි වැඩි දෙනා රැඳී සිටියෝය. 

රැස්වීම ආරම්භ කරමින් මුලසුනේ කථාව ඉදිරිපත් කළ පරාක්‍රම කුරුප්පු සහෝදරයා රැස්වීමේ නිමිත්ත හා නතාෂා එදිරිසූරිය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ පසුබිම කෙටියෙන් පැහැදිලි කරමින්, කලාකාරිනියගේ නිර්මාණයට විෂය වී ඇති සමාජ ගැටළු පිළිබඳව කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කළේය. ඇගේ නිර්මාණ බුද්ධාගමට අපහාසයක් ලෙස චිත්‍රණය කිරීම විකෘතිකරණයක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, කලාකරුවන් හා නිදහස් අදහස් පල කරන්නන්ට ද, සත්‍යය වාර්තා කරන්නන්ට ද එරෙහිව මර්දනය මුදා හරිනු ලැබ තිබිය දී, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද අපරාධ, 1983 සංහාරය හා 2019 පාස්කු ප්‍රහාරය වැනි මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධවලට වගකිව යුත්තන්ට නිදැල්ලේ සිටීමට ඉඩ හැර ඇති අයුරු පෙන්වා දුන්නේය. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක අන්තරාය හා උග්‍ර සමාජ අසමානතාවයක බරින් මැඩී සිටින සමාජයක මුදුනේ සිටින පාලක පන්තියකට සත්‍යය හා නිදහස් අදහස් ඉවසා සිටිය නොහැකි බව පෙන්වා දෙමින් ඔහු, මීට එරෙහිව කම්කරු, පීඩිත මහජනතාවගේ ලෝක පරිමාන සම්මුති විරහිත ඒකාබද්ධතාවයක අවශ්‍යතාව අවධාරණය කළේය.

රැස්වීම මීළඟට ඇමතුවේ කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා ය. සංජය සඳහන් කලේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරියගේ නිදහස වෙනුවෙන් මේ මොහොතේ පෙනී නොසිටින අතර මානව නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ගැන කියා පාන කවරෙකුගේ  හෝ කවර සංවිධානයක හෝ වේවා සුජාතභාවය මෙම පරීක්ෂාව මඟින් උර ගා බැලෙන බව යි. බරපතල කප්පාදු පියවර ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ඊට එරෙහි ප්‍රතිරෝධය මැඩලීම සඳහා හමුදා වීදිවලට කැඳවා ඇත. මහජන විරෝධතා මර්දනය කිරීමට ද, නිදහස් අදහස්වලට වැට බැඳීමට ද නව නීති ගෙන ඒමට කටයුතු කරමින් සිටී. 

swj
කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා

ලංකාවේ ආර්ථිකය ප්‍රකෘතිමත් වෙමින් තිබෙන බවට කෙරෙන ප්‍රෝඩාකාරී ව්‍යාජ මවා පෙන්වීම්, පේරාදෙනි සරසවියේ මහාචාර්ය වසන්ත අතුකෝරාල උපුටා දක්වමින් හෙළිදරව් කල ඔහු, ලංකාවේ ආර්ථිකය රැඳී පවතින්නේ ණය ආපසු නොගෙවීමේ නූල් පටින් බව පැහැදිලි කළේය. ඛනිජ තෙල්, ගෑස් සහ කිරිපිටි ගෙන්වීමටත්, බෙහෙත් හේත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් ගෙන්වීමටත් පමණක් වැය වී ඇති මුදල එම වසරේ ගෙවීමට තිබූ,  එහෙත් නොගෙවූ ණය ප්‍රමාණය හා සැසඳේ. ලංකාවේ ආර්ථිකය අර්බුදයෙන් අර්බුදයට යමින් පවතී. 

“මහාචාර්ය අතුකෝරාල පෙන්වන විදිහට, මේ කියන ආර්ථික පුනර්ජීවනය මඟින් 2028 වසර වෙනකොටත් ආර්ථිකය යන්නේ 2018 පැවැති තත්ත්වයට. හැබැයි මහජනයාගේ ආර්ථිකය එය 2018 පැවති මට්ටම කරා ගමන් කරන්නේ නැහැ. උද්ධමනය, බදු හා ණය පොලී වැඩිවීම් කෙලින්ම මහජනයා මත පතිත කෙරෙනවා. 2048 වන විට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් වෙන බව කීම බොරුවක් බව එයින්ම ඔප්පු කෙරෙනවා,” සංජය සහෝදරයා තව දුරටත් පැවසීය.

“මේ තතු තුල ෆැසිස්ට්වාදී බලවේග සූදානම් කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. මේ බලවේග වර්ධනය කෙරෙන්නේ කම්කරු පන්තියට හා මහජන අරගලවලට විරුද්ධවයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් විශාල සංඛ්‍යාවක් අද වන විට සමාජයේ හැමතැනම තිබෙන නමුත් මහජනයා අතර ඒවාට පදනමක් නැහැ. මේ නිසා මේවා පෝෂණය කර එලියට ගැනීමට ආණ්ඩුව දැනුවත්ව ම මැදිහත් වෙමින් පවතිනවා. නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම මඟින් මූර්තිමත් කෙරෙන්නේ මෙවැනි කණ්ඩායම්වලට කලඑළි බැසීම සඳහා වේදිකාව සැකසීම” යි. 

“මේ නිසා අප ඇය ආරක්ෂා කල යුතු වන්නේ හුදෙක් භාෂණයේ නිදහස රැකීම විදිහට පමණක් නොවෙයි. මූලිකවම දේශපාලන අර්ථයකින් එසේ කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. 

ලංකාවේ අර්බුදය ජාතික ප්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකීමේ සාවද්‍ය ප්‍රවේශය වෙනුවට  එය ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක කොටසක් ලෙස ගැනීමත්, ප්‍රශ්නයේ පන්ති ස්වරූපය සලකා බැලීමත් නිවැරදි ප්‍රවේශය බව අවධාරනය කල ඔහු මෙසේ කීවේ ය:

“තව අවුරුදු 5-10 ක් (රුසියාවට එරෙහි එක්සත් ජනපද හා නේටෝ) යුද්ධය දිගටම පැවතුනොත් ජර්මනිය ඇතුළු යුරෝපය ‘කාර්මිකහරනය’ වීමේ අනතුර මතු කර තිබෙනවා. ලංකාවේ වගේ ආර්ථිකයන්ගේ සීමිත වෙළඳපොළවල් පවතින්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් යුරෝපයේ හා ඇමරිකාවේ. ඒ රටවල කර්මාන්ත බිඳ වැටීම මේ අපනයන ආර්ථිකයන් විනාශ කිරීමට ඍජු ලෙස බලපානවා. මහජන අයිතිවාසිකම්වලට නීතිය හරහා එල්ල කරන ප්‍රහාරවලට පිටුපසින් තිබෙන්නේ ආර්ථිකය පුනස්ථාපනය වීමක් නොව එහි විනාශය ඉදිරියේ මහජනයා මර්දනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව බව මෙයින් ඉතා පැහැදිලි වෙනවා. 

“දැන් අප ඉදිරියේ මතු මතු වී ඇති අභියෝගය හමුවේ අප මූලිකව ඉදිරිපත් කරන වැඩ පිළිවෙල පදනම් වෙන්නේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම සංවිධානවලින් ස්වාධීනව, කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන බිහි කර ගැනීම මතයි. කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සටන් වදින්නේ ඒ සඳහායි. විශේෂයෙන් පහුගිය වසරේ අරගල පාවා දීමේ පාඩම් ඉගෙන ගනිමින් අප මේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීමටත්, එම ස්වාධීන සංවිධාන ජාලය ජාත්‍යන්තර පරිමානව සන්ධානගත කිරීමටත් කටයුතු කල යුතුයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුව දැනටමත් මේ වැඩ පිළිවෙල ප්‍රකාශයට පත් කර තිබෙනවා. මේ ආකාරයෙන් විනා පැරණි ආකාරයේ සටන්වලින් පන්ති සටන් ජය ගැනීමේ කිසිම ඉඩකඩක් නැහැ.”

විවිධ පැතිකඩ අලලා පැයකට ආසන්න කාලයක් සිදු කල එම ව්ශ්ලේෂනය අවසානයේ ප්‍රශ්න සඳහා අවස්ථාවක් සහභාගී වූවන්ට ලැබුනු අතර, ඒ අවස්ථාව ඩැහැගත් ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස, සසප ‘විනය කඩකිරීම’ නිසා නෙරපනු ලැබ ඇති බැවින් සංජය ජාත්‍යන්තර කමිටුව පිහිටුවා ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයට සම්න්ධ විය යුතු යැයි ප්‍රකාශ කිරීම  ‘වංචනික’ යැයි කියා සිටියේය.  එයට පිලිතුරු දුන් සංජය මෙම කාරනය මතුකිරීම  රැස්වීමේ එතෙක් දීර්ඝව ගෙනහැර පෑ වෛශික දේශපාලන සත්‍යයන්ට හා රැස්වීමේ මාතෘකාවට හා අරමුනුවලට කිසිසේත් සම්බන්ධයකින් තොරව රැස්වීම නොමගයවා එය කඩාකප්පල් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්ම කල මැදිහත් වීමක් බව පෙන්වා දෙන ලදී. (රැස්වීමේ පසු අවස්ථාවක ද ගනදාස ඒ ආකාරයෙන්ම රැස්වීම අපගමනය කිරීමේ නිර්ලජ්ජිත උත්සාහය ඉදිරියට ගෙනයන ලද අතර මේ සම්බන්ධ දේශපාලන වගවිභාග කිරීමක් ඉදිරි ලිපියකින් ඉදිරිපත් කෙරේ)

ඉන් අනතුරුව රැස්වීම ඇමතූ කමිටු සාමාජික හා සසප හිටපු මධ්‍යම කාරක සභිකයෙක් වන නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා, “දැන් මේ ධනපති පන්ති ආගම ඉහලට ඔසවා ජනයා භේද කිරීමේ යෙදී සිටියත්, ධනපති විප්ලවය පැන නැඟුණු කාලයේ එම විප්ලව පැන නැඟුනේ ම, ආගමික සීමා ද ඇතුළු සියලු වැඩවසම් සීමාවන්ට එරෙහිව” බව පෙන්වා දුන්නේය. 

නන්නදන මෙසේ ද පැහැදිලි කලේය:

Image Not Found
නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා

“එහෙත්, පසුකාලීනව බිහි වූ ධනේශ්වර රාජ්‍යවල ධනපති පන්ති වාර්ගික, ආගමික රේඛා නොතකා සමස්ත ජාතියක් ඒකාබද්ධ කොට අරගලයක් මෙහෙයවීමේ අත්දැකීම් හරහා කිසිදා ගමන් කර නැති අතර, පීඩිත පන්ති කෙරේ භීතියෙන් යුතු ඔවුහු මුල පටන්ම ක්‍රියා කර ඇත්තේ වාර්ගික, ආගමික, කුල භේද අවුලා ලමින් පීඩිතයන් භේද භින්න කර පාලනය කිරීමටය.

“වර්තමාන ලෝක ධනවාදය මුහුණ දී සිටින්නේ ලෝක යුද්ධය ද, විප්ලවය ද වශයෙන් වූ එහි අවසාන ප්‍රශ්නයට ය. ස්වකීය රටවල ජනයාට කිසිවක් හෝ දීමට අසමත් තතුවලට මුහුණ පා සිටින අධිරාජ්‍යවාදී රටවල්වල උත්සුකයන් දැන් යොමු වී පවතින්නේ ලෝකය යලි බෙදා ගැනීම දිසාවටය. 

“මේ අර්බුදයට මිනිසුන් දක්වන සංවේදීතාව ඔවුහු විවිධ විෂයයන් හරහා විවිධ ආකාරයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරති. මේවායේ ප්‍රකාශයට පත් කරන විඥානය පැහැදිලි කර ගත යුතු වන්නේ මිනිසුන්ගේ භෞතික ජීවිතයේ පරස්පර විරෝධතා වගවිභාග කිරීම අනුසාරයෙන් බව අප වටහා ගත යුතුය. එනම්, එය කළ හැක්කේ නිෂ්පාදනය, නිෂ්පාදන බලවේග හා සමාජ සම්බන්ධතා අතර පවතින ගැටුම පිලිබඳ විශ්ලේෂනයකින් ය. මාක්ස් පවසන අන්දමට නිෂ්පාදන සම්බන්ධතා කිසියම් කාලයක නිෂ්පාදන බලවේගවලට ආධාරයක් වන තත්වයක සිට ඊට බාධාකාරී තිරිංගයක් බවට පරිවර්තනය වන අතර, එවිට සමාජ විප්ලවයක් පිලිබඳ කාල පරිච්ඡේදයක් ආරම්භ වේ. සියල්ලන් විසින් යට ගසනු ලබන්නේ හරියටම මෙන්න මේ තත්ත්වයයි.   

“නතාෂාගේ සමාජ විඥානය නොතකා, ඇයගේ පන්තිය, වටපිටාව නොතකා, ඇයගේ කලාත්මක ප්‍රකාශනය පවතින ක්‍රමයට එරෙහිව කැරලිකාරී ආකාරයෙන් නැඟී සිටිනවා. ඊනියා වමුන්, රැඩිකලුන් එල්ලෙන්නේ ඇයගේ පුද්ගලික සමාජ දෘෂ්ටිය ලෙස ඔවුන් විස්තර කරන දේ මතයි. පාලක පන්තිය ඉතා සංවේදී වන කරුණු දෙකක් මතු වී තිබෙනවා. එකක් තමයි, පාලක පන්තිය තමන් පාලක පන්තියක් ලෙසට පැවතීම ම අභියෝගයට ලක් වෙලා ඉතා දුර්වල ව සිටීම. අනික, නතාෂාගේ කලාව විසින් මතු කරන නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නය තමන්ට බිය ගෙන දෙන සමාජ අවශ්‍යතාවයක් ලෙස වර්ධනය වන බව ඔවුන්ට දැනී තිබීම. ආණ්ඩුවත්, ඉන් යැපෙන ආගමික සංස්ථාපිතයත් අනෙක් අයත් භීතියට පත් කරන කරුණ එයයි.

“කලා කෘතියක් පිළිබඳව මේ පැන නැගිලා තිබෙන ප්‍රශ්නය පන්ති ප්‍රශ්නයක්. මේ කාරණය සම්පූර්ණයෙන් අමතක කරලා ප්‍රශ්න මතුපිටින් පෙනෙන හැටියට ගැනීම විසින් ප්‍රශ්නය හඳුනා ගැනීමට සහ විසඳීමට බාධා කෙරෙනවා. සිරගත කර තියෙන්නේ දැන් නතාෂා නෙවෙයි. නතාෂා හුදෙක් රූපික ප්‍රකාශනයක් විතරයි. සිරගත කර තිබෙන්නේ කලාවේ නිදහස, භාෂණයේ නිදහස, ස්වකීය විමුක්තිය සඳහා ගමන් කිරීමට ජනයාට ඇති නිදහස, අදහස් පල කිරීමට හා සංවිධානය වීමට පීඩිත ජනයාට ඇති නිදහසයි. මේ රැස්වීමට සහභාගී වන සහ ඊට පසුව ඇහුම්කන් දෙන සියලු සහෝදර සහෝදරියන්ගෙන් විශේෂයෙන් කම්කරු පන්තියෙන් මා ඉල්ලා සිටින්නේ මේ සඳහා අරගලය බාල කිරීමට උත්සාහ දරන, ඒ සඳහා වෙනත් ආදේශක යෝජනා කරන සියල්ලන්ට එරෙහිව කලාවේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස අත්පත් කර ගැනීම සඳහා සටන් වදින ලෙසයි. එතනදී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ලෙස මම වගකීමෙන් කියනවා හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ වැඩ පිළිවෙලට අපි මුළුමනින් අවනත බව. අපේ සංවිධානය ගොඩ නැඟුවේ එහෙම. ඒක ඉදිරියට යන්නේ ඒ විදිහට. අපේ සාකච්ඡා පවත්වන්නේ ඒ මූලධර්ම මත” යනුවෙන් නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා සඳහන් කළේය.

අවසාන කතාව පැවැත්වූ කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා පසුගිය වසරේ අරගලයේ අත්දැකීම් සමඟ සම්බන්ධ කර ගනිමින් මෙම සිදුවීම විභාග කළේය: “එම අරගලයේ දී අප අත් දුටුවේ තමන්ගේ පීඩනයන් පුපුරුවා හරිමින් මිනිසුන් නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට පෙරට ආ ආකාරයයි. දැන් මේ නිදහස් අදහස් ගලා ඒම සඳහා උත්තේජනය සපයන ලද්දේ මෙම අරගලයේ අත්දැකීම්වල ආශ්වාදය යි”, ඔහු  ප්‍රකාශ කළේය.

shantha
කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා

පෙර වසරේ අරගලය දිග හැරුණු ආකාරය සිහිපත් කල ශාන්ත සහෝදරයා එදා දිග හැරුණු සමාජ ගැටළු සමාජයේ පුළුල් හරස්කඩකට බල පෑ අයුරු සහ, එම ජනයාට පෙර පරිදි ජීවත් විය නොහැකි තතු උදා වූ ආකාරය පැහැදිලි කළේය. මේ අනුව විවිධ පන්ති කණ්ඩායම් මේ අරගලය තුල ක්‍රියාත්මක වූහ. මේ මහජන නැඟිටීම පරාජයට පත්වීමට මූලිකව බලපෑවේ විප්ලවවාදී නායකත්වයක් නොපැවතීමේ ගැටලුවයි. 

ගෝඨාගෝගම දේශනයක් සඳහා කෙරුණු කැඳවුම ඉදිරියේ සසප ලංකාවේ නායකත්වයේ හැසිරීම විවේචනය කළ ශාන්ත සහෝදරයා ඔවුන් පක්ෂයේ නමින් ආරාධනයක් ඉල්ලා සිටි බව සැලවූ බව සඳහන් කරමින් ප්‍රකාශ කලේ, එසේ ලිඛිත ආරාධනයක් ලබා දිය හැකි නිල සංවිධානයක් එහි නොවූ බවත්, එසේ ඉල්ලා සිටීම මගින් පක්ෂ නායකත්වය පක්ෂය මහජන අරගලවලට පිටස්තරින් පිහිටුවා තැබීමේ ආකල්පය හෙලිදරවු කල බවයි.  මේ ආරාධනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූ සංජය සහෝදරයාට විනය චෝදනා එල්ලවීම පිලිබඳ ඔහු විමතිය පළ කළේය.

මේ අරගලය ප්‍රදර්ශනය කල බලය ඉමහත් එකක් විය. රටේ ඉහලම මධ්‍යස්ථාන වූ ජනාධිපති මන්දිරය, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය හා අගමැති කාර්යාලය අත්පත් කර ගැනීමට එය සමත් විය. එහි අඩුව ලෙස පැවතුනේ ශක්තිය නොව වැඩ පිළිවෙලක් හා නායකත්වයක් නොමැතිකම ය.

නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයන් දැක්වූ අදහස් විවේචනයට භාජනය කළ ඔහු, ඇයගේ නිදහස වෙනුවෙන් ගනු ලබන ආස්ථානය ද, එසේ ආස්ථානයක් ගන්නා මිනිසුන් ද ඓතිහාසික යැයි සඳහන් කළේය.

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි Read More »

poster

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි

අපේ වාර්තාකරු

ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුළු සිරගත කර සිටින සියලු දේශපාලන සිරකරුවන්  මුදා හරින ලෙස බල කරමින් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) විසින් සංවිධානය කරන ලද අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පසුගිය ජූනි 17 වන සෙනසුරාදා  පවත්වන ලදී.

හුදෙක් උද්ඝෝෂණ රැස්වීමක ස්වභාවය ඉක්මවා යමින්, මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් ඇතුළු ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහි රාජ්‍ය කඩා වැදීමේ පසුබිම් තතු සහ එහි දේශපාලන හැඟවීම් ද, ඊට මුහුණ දීමේ ඉදිරි මාවත කෙසේ විය යුතු ද යන කරුණු ද මෙහි දී ගැඹුරින් විමසා බැලින.

22 – 27 ක් අතර සංඛ්‍යාවක් දෙනා මෙම රැස්වීමට සජීවීව සම්බන්ධ වූ අතර, රාත්‍රී 11 පමණ දක්වා පැවැති රැස්වීමේ අවසාන භාගය දක්වාම එහි වැඩි දෙනා රැඳී සිටියෝය. 

රැස්වීම ආරම්භ කරමින් මුලසුනේ කථාව ඉදිරිපත් කළ පරාක්‍රම කුරුප්පු සහෝදරයා රැස්වීමේ නිමිත්ත හා නතාෂා එදිරිසූරිය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ පසුබිම කෙටියෙන් පැහැදිලි කරමින්, කලාකාරිනියගේ නිර්මාණයට විෂය වී ඇති සමාජ ගැටළු පිළිබඳව කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කළේය. ඇගේ නිර්මාණ බුද්ධාගමට අපහාසයක් ලෙස චිත්‍රණය කිරීම විකෘතිකරණයක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, කලාකරුවන් හා නිදහස් අදහස් පල කරන්නන්ට ද, සත්‍යය වාර්තා කරන්නන්ට ද එරෙහිව මර්දනය මුදා හරිනු ලැබ තිබිය දී, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද අපරාධ, 1983 සංහාරය හා 2019 පාස්කු ප්‍රහාරය වැනි මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධවලට වගකිව යුත්තන්ට නිදැල්ලේ සිටීමට ඉඩ හැර ඇති අයුරු පෙන්වා දුන්නේය. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක අන්තරාය හා උග්‍ර සමාජ අසමානතාවයක බරින් මැඩී සිටින සමාජයක මුදුනේ සිටින පාලක පන්තියකට සත්‍යය හා නිදහස් අදහස් ඉවසා සිටිය නොහැකි බව පෙන්වා දෙමින් ඔහු, මීට එරෙහිව කම්කරු, පීඩිත මහජනතාවගේ ලෝක පරිමාන සම්මුති විරහිත ඒකාබද්ධතාවයක අවශ්‍යතාව අවධාරණය කළේය.

රැස්වීම මීළඟට ඇමතුවේ කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා ය. සංජය සඳහන් කලේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරියගේ නිදහස වෙනුවෙන් මේ මොහොතේ පෙනී නොසිටින අතර මානව නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ගැන කියා පාන කවරෙකුගේ  හෝ කවර සංවිධානයක හෝ වේවා සුජාතභාවය මෙම පරීක්ෂාව මඟින් උර ගා බැලෙන බව යි. බරපතල කප්පාදු පියවර ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ඊට එරෙහි ප්‍රතිරෝධය මැඩලීම සඳහා හමුදා වීදිවලට කැඳවා ඇත. මහජන විරෝධතා මර්දනය කිරීමට ද, නිදහස් අදහස්වලට වැට බැඳීමට ද නව නීති ගෙන ඒමට කටයුතු කරමින් සිටී. 

swj
කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා

ලංකාවේ ආර්ථිකය ප්‍රකෘතිමත් වෙමින් තිබෙන බවට කෙරෙන ප්‍රෝඩාකාරී ව්‍යාජ මවා පෙන්වීම්, පේරාදෙනි සරසවියේ මහාචාර්ය වසන්ත අතුකෝරාල උපුටා දක්වමින් හෙළිදරව් කල ඔහු, ලංකාවේ ආර්ථිකය රැඳී පවතින්නේ ණය ආපසු නොගෙවීමේ නූල් පටින් බව පැහැදිලි කළේය. ඛනිජ තෙල්, ගෑස් සහ කිරිපිටි ගෙන්වීමටත්, බෙහෙත් හේත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් ගෙන්වීමටත් පමණක් වැය වී ඇති මුදල එම වසරේ ගෙවීමට තිබූ,  එහෙත් නොගෙවූ ණය ප්‍රමාණය හා සැසඳේ. ලංකාවේ ආර්ථිකය අර්බුදයෙන් අර්බුදයට යමින් පවතී. 

“මහාචාර්ය අතුකෝරාල පෙන්වන විදිහට, මේ කියන ආර්ථික පුනර්ජීවනය මඟින් 2028 වසර වෙනකොටත් ආර්ථිකය යන්නේ 2018 පැවැති තත්ත්වයට. හැබැයි මහජනයාගේ ආර්ථිකය එය 2018 පැවති මට්ටම කරා ගමන් කරන්නේ නැහැ. උද්ධමනය, බදු හා ණය පොලී වැඩිවීම් කෙලින්ම මහජනයා මත පතිත කෙරෙනවා. 2048 වන විට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් වෙන බව කීම බොරුවක් බව එයින්ම ඔප්පු කෙරෙනවා,” සංජය සහෝදරයා තව දුරටත් පැවසීය.

“මේ තතු තුල ෆැසිස්ට්වාදී බලවේග සූදානම් කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. මේ බලවේග වර්ධනය කෙරෙන්නේ කම්කරු පන්තියට හා මහජන අරගලවලට විරුද්ධවයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් විශාල සංඛ්‍යාවක් අද වන විට සමාජයේ හැමතැනම තිබෙන නමුත් මහජනයා අතර ඒවාට පදනමක් නැහැ. මේ නිසා මේවා පෝෂණය කර එලියට ගැනීමට ආණ්ඩුව දැනුවත්ව ම මැදිහත් වෙමින් පවතිනවා. නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම මඟින් මූර්තිමත් කෙරෙන්නේ මෙවැනි කණ්ඩායම්වලට කලඑළි බැසීම සඳහා වේදිකාව සැකසීම” යි. 

“මේ නිසා අප ඇය ආරක්ෂා කල යුතු වන්නේ හුදෙක් භාෂණයේ නිදහස රැකීම විදිහට පමණක් නොවෙයි. මූලිකවම දේශපාලන අර්ථයකින් එසේ කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. 

ලංකාවේ අර්බුදය ජාතික ප්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකීමේ සාවද්‍ය ප්‍රවේශය වෙනුවට  එය ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක කොටසක් ලෙස ගැනීමත්, ප්‍රශ්නයේ පන්ති ස්වරූපය සලකා බැලීමත් නිවැරදි ප්‍රවේශය බව අවධාරනය කල ඔහු මෙසේ කීවේ ය:

“තව අවුරුදු 5-10 ක් (රුසියාවට එරෙහි එක්සත් ජනපද හා නේටෝ) යුද්ධය දිගටම පැවතුනොත් ජර්මනිය ඇතුළු යුරෝපය ‘කාර්මිකහරනය’ වීමේ අනතුර මතු කර තිබෙනවා. ලංකාවේ වගේ ආර්ථිකයන්ගේ සීමිත වෙළඳපොළවල් පවතින්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් යුරෝපයේ හා ඇමරිකාවේ. ඒ රටවල කර්මාන්ත බිඳ වැටීම මේ අපනයන ආර්ථිකයන් විනාශ කිරීමට ඍජු ලෙස බලපානවා. මහජන අයිතිවාසිකම්වලට නීතිය හරහා එල්ල කරන ප්‍රහාරවලට පිටුපසින් තිබෙන්නේ ආර්ථිකය පුනස්ථාපනය වීමක් නොව එහි විනාශය ඉදිරියේ මහජනයා මර්දනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව බව මෙයින් ඉතා පැහැදිලි වෙනවා. 

“දැන් අප ඉදිරියේ මතු මතු වී ඇති අභියෝගය හමුවේ අප මූලිකව ඉදිරිපත් කරන වැඩ පිළිවෙල පදනම් වෙන්නේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම සංවිධානවලින් ස්වාධීනව, කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන බිහි කර ගැනීම මතයි. කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සටන් වදින්නේ ඒ සඳහායි. විශේෂයෙන් පහුගිය වසරේ අරගල පාවා දීමේ පාඩම් ඉගෙන ගනිමින් අප මේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීමටත්, එම ස්වාධීන සංවිධාන ජාලය ජාත්‍යන්තර පරිමානව සන්ධානගත කිරීමටත් කටයුතු කල යුතුයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුව දැනටමත් මේ වැඩ පිළිවෙල ප්‍රකාශයට පත් කර තිබෙනවා. මේ ආකාරයෙන් විනා පැරණි ආකාරයේ සටන්වලින් පන්ති සටන් ජය ගැනීමේ කිසිම ඉඩකඩක් නැහැ.”

විවිධ පැතිකඩ අලලා පැයකට ආසන්න කාලයක් සිදු කල එම ව්ශ්ලේෂනය අවසානයේ ප්‍රශ්න සඳහා අවස්ථාවක් සහභාගී වූවන්ට ලැබුනු අතර, ඒ අවස්ථාව ඩැහැගත් ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස, සසප ‘විනය කඩකිරීම’ නිසා නෙරපනු ලැබ ඇති බැවින් සංජය ජාත්‍යන්තර කමිටුව පිහිටුවා ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයට සම්න්ධ විය යුතු යැයි ප්‍රකාශ කිරීම  ‘වංචනික’ යැයි කියා සිටියේය.  එයට පිලිතුරු දුන් සංජය මෙම කාරනය මතුකිරීම  රැස්වීමේ එතෙක් දීර්ඝව ගෙනහැර පෑ වෛශික දේශපාලන සත්‍යයන්ට හා රැස්වීමේ මාතෘකාවට හා අරමුනුවලට කිසිසේත් සම්බන්ධයකින් තොරව රැස්වීම නොමගයවා එය කඩාකප්පල් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්ම කල මැදිහත් වීමක් බව පෙන්වා දෙන ලදී. (රැස්වීමේ පසු අවස්ථාවක ද ගනදාස ඒ ආකාරයෙන්ම රැස්වීම අපගමනය කිරීමේ නිර්ලජ්ජිත උත්සාහය ඉදිරියට ගෙනයන ලද අතර මේ සම්බන්ධ දේශපාලන වගවිභාග කිරීමක් ඉදිරි ලිපියකින් ඉදිරිපත් කෙරේ)

ඉන් අනතුරුව රැස්වීම ඇමතූ කමිටු සාමාජික හා සසප හිටපු මධ්‍යම කාරක සභිකයෙක් වන නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා, “දැන් මේ ධනපති පන්ති ආගම ඉහලට ඔසවා ජනයා භේද කිරීමේ යෙදී සිටියත්, ධනපති විප්ලවය පැන නැඟුණු කාලයේ එම විප්ලව පැන නැඟුනේ ම, ආගමික සීමා ද ඇතුළු සියලු වැඩවසම් සීමාවන්ට එරෙහිව” බව පෙන්වා දුන්නේය. 

නන්නදන මෙසේ ද පැහැදිලි කලේය:

Image Not Found
නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා

“එහෙත්, පසුකාලීනව බිහි වූ ධනේශ්වර රාජ්‍යවල ධනපති පන්ති වාර්ගික, ආගමික රේඛා නොතකා සමස්ත ජාතියක් ඒකාබද්ධ කොට අරගලයක් මෙහෙයවීමේ අත්දැකීම් හරහා කිසිදා ගමන් කර නැති අතර, පීඩිත පන්ති කෙරේ භීතියෙන් යුතු ඔවුහු මුල පටන්ම ක්‍රියා කර ඇත්තේ වාර්ගික, ආගමික, කුල භේද අවුලා ලමින් පීඩිතයන් භේද භින්න කර පාලනය කිරීමටය.

“වර්තමාන ලෝක ධනවාදය මුහුණ දී සිටින්නේ ලෝක යුද්ධය ද, විප්ලවය ද වශයෙන් වූ එහි අවසාන ප්‍රශ්නයට ය. ස්වකීය රටවල ජනයාට කිසිවක් හෝ දීමට අසමත් තතුවලට මුහුණ පා සිටින අධිරාජ්‍යවාදී රටවල්වල උත්සුකයන් දැන් යොමු වී පවතින්නේ ලෝකය යලි බෙදා ගැනීම දිසාවටය. 

“මේ අර්බුදයට මිනිසුන් දක්වන සංවේදීතාව ඔවුහු විවිධ විෂයයන් හරහා විවිධ ආකාරයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරති. මේවායේ ප්‍රකාශයට පත් කරන විඥානය පැහැදිලි කර ගත යුතු වන්නේ මිනිසුන්ගේ භෞතික ජීවිතයේ පරස්පර විරෝධතා වගවිභාග කිරීම අනුසාරයෙන් බව අප වටහා ගත යුතුය. එනම්, එය කළ හැක්කේ නිෂ්පාදනය, නිෂ්පාදන බලවේග හා සමාජ සම්බන්ධතා අතර පවතින ගැටුම පිලිබඳ විශ්ලේෂනයකින් ය. මාක්ස් පවසන අන්දමට නිෂ්පාදන සම්බන්ධතා කිසියම් කාලයක නිෂ්පාදන බලවේගවලට ආධාරයක් වන තත්වයක සිට ඊට බාධාකාරී තිරිංගයක් බවට පරිවර්තනය වන අතර, එවිට සමාජ විප්ලවයක් පිලිබඳ කාල පරිච්ඡේදයක් ආරම්භ වේ. සියල්ලන් විසින් යට ගසනු ලබන්නේ හරියටම මෙන්න මේ තත්ත්වයයි.   

“නතාෂාගේ සමාජ විඥානය නොතකා, ඇයගේ පන්තිය, වටපිටාව නොතකා, ඇයගේ කලාත්මක ප්‍රකාශනය පවතින ක්‍රමයට එරෙහිව කැරලිකාරී ආකාරයෙන් නැඟී සිටිනවා. ඊනියා වමුන්, රැඩිකලුන් එල්ලෙන්නේ ඇයගේ පුද්ගලික සමාජ දෘෂ්ටිය ලෙස ඔවුන් විස්තර කරන දේ මතයි. පාලක පන්තිය ඉතා සංවේදී වන කරුණු දෙකක් මතු වී තිබෙනවා. එකක් තමයි, පාලක පන්තිය තමන් පාලක පන්තියක් ලෙසට පැවතීම ම අභියෝගයට ලක් වෙලා ඉතා දුර්වල ව සිටීම. අනික, නතාෂාගේ කලාව විසින් මතු කරන නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නය තමන්ට බිය ගෙන දෙන සමාජ අවශ්‍යතාවයක් ලෙස වර්ධනය වන බව ඔවුන්ට දැනී තිබීම. ආණ්ඩුවත්, ඉන් යැපෙන ආගමික සංස්ථාපිතයත් අනෙක් අයත් භීතියට පත් කරන කරුණ එයයි.

“කලා කෘතියක් පිළිබඳව මේ පැන නැගිලා තිබෙන ප්‍රශ්නය පන්ති ප්‍රශ්නයක්. මේ කාරණය සම්පූර්ණයෙන් අමතක කරලා ප්‍රශ්න මතුපිටින් පෙනෙන හැටියට ගැනීම විසින් ප්‍රශ්නය හඳුනා ගැනීමට සහ විසඳීමට බාධා කෙරෙනවා. සිරගත කර තියෙන්නේ දැන් නතාෂා නෙවෙයි. නතාෂා හුදෙක් රූපික ප්‍රකාශනයක් විතරයි. සිරගත කර තිබෙන්නේ කලාවේ නිදහස, භාෂණයේ නිදහස, ස්වකීය විමුක්තිය සඳහා ගමන් කිරීමට ජනයාට ඇති නිදහස, අදහස් පල කිරීමට හා සංවිධානය වීමට පීඩිත ජනයාට ඇති නිදහසයි. මේ රැස්වීමට සහභාගී වන සහ ඊට පසුව ඇහුම්කන් දෙන සියලු සහෝදර සහෝදරියන්ගෙන් විශේෂයෙන් කම්කරු පන්තියෙන් මා ඉල්ලා සිටින්නේ මේ සඳහා අරගලය බාල කිරීමට උත්සාහ දරන, ඒ සඳහා වෙනත් ආදේශක යෝජනා කරන සියල්ලන්ට එරෙහිව කලාවේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස අත්පත් කර ගැනීම සඳහා සටන් වදින ලෙසයි. එතනදී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ලෙස මම වගකීමෙන් කියනවා හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ වැඩ පිළිවෙලට අපි මුළුමනින් අවනත බව. අපේ සංවිධානය ගොඩ නැඟුවේ එහෙම. ඒක ඉදිරියට යන්නේ ඒ විදිහට. අපේ සාකච්ඡා පවත්වන්නේ ඒ මූලධර්ම මත” යනුවෙන් නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා සඳහන් කළේය.

අවසාන කතාව පැවැත්වූ කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා පසුගිය වසරේ අරගලයේ අත්දැකීම් සමඟ සම්බන්ධ කර ගනිමින් මෙම සිදුවීම විභාග කළේය: “එම අරගලයේ දී අප අත් දුටුවේ තමන්ගේ පීඩනයන් පුපුරුවා හරිමින් මිනිසුන් නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට පෙරට ආ ආකාරයයි. දැන් මේ නිදහස් අදහස් ගලා ඒම සඳහා උත්තේජනය සපයන ලද්දේ මෙම අරගලයේ අත්දැකීම්වල ආශ්වාදය යි”, ඔහු  ප්‍රකාශ කළේය.

shantha
කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා

පෙර වසරේ අරගලය දිග හැරුණු ආකාරය සිහිපත් කල ශාන්ත සහෝදරයා එදා දිග හැරුණු සමාජ ගැටළු සමාජයේ පුළුල් හරස්කඩකට බල පෑ අයුරු සහ, එම ජනයාට පෙර පරිදි ජීවත් විය නොහැකි තතු උදා වූ ආකාරය පැහැදිලි කළේය. මේ අනුව විවිධ පන්ති කණ්ඩායම් මේ අරගලය තුල ක්‍රියාත්මක වූහ. මේ මහජන නැඟිටීම පරාජයට පත්වීමට මූලිකව බලපෑවේ විප්ලවවාදී නායකත්වයක් නොපැවතීමේ ගැටලුවයි. 

ගෝඨාගෝගම දේශනයක් සඳහා කෙරුණු කැඳවුම ඉදිරියේ සසප ලංකාවේ නායකත්වයේ හැසිරීම විවේචනය කළ ශාන්ත සහෝදරයා ඔවුන් පක්ෂයේ නමින් ආරාධනයක් ඉල්ලා සිටි බව සැලවූ බව සඳහන් කරමින් ප්‍රකාශ කලේ, එසේ ලිඛිත ආරාධනයක් ලබා දිය හැකි නිල සංවිධානයක් එහි නොවූ බවත්, එසේ ඉල්ලා සිටීම මගින් පක්ෂ නායකත්වය පක්ෂය මහජන අරගලවලට පිටස්තරින් පිහිටුවා තැබීමේ ආකල්පය හෙලිදරවු කල බවයි.  මේ ආරාධනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූ සංජය සහෝදරයාට විනය චෝදනා එල්ලවීම පිලිබඳ ඔහු විමතිය පළ කළේය.

මේ අරගලය ප්‍රදර්ශනය කල බලය ඉමහත් එකක් විය. රටේ ඉහලම මධ්‍යස්ථාන වූ ජනාධිපති මන්දිරය, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය හා අගමැති කාර්යාලය අත්පත් කර ගැනීමට එය සමත් විය. එහි අඩුව ලෙස පැවතුනේ ශක්තිය නොව වැඩ පිළිවෙලක් හා නායකත්වයක් නොමැතිකම ය.

නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයන් දැක්වූ අදහස් විවේචනයට භාජනය කළ ඔහු, ඇයගේ නිදහස වෙනුවෙන් ගනු ලබන ආස්ථානය ද, එසේ ආස්ථානයක් ගන්නා මිනිසුන් ද ඓතිහාසික යැයි සඳහන් කළේය.

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි Read More »

kytes

What is SEP-SL going to achieve in trying to sabotage the Colombo Action Committee?

By Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS)

kytes
CAC members at a rally in Kytes on December 23, 2022

An article dated May 06, 2023 entitled “Statement of the Socialist Equality Party of Sri Lanka on the Expulsion of Nandana Nanneththi and Sanjaya  Jayasekera”, published in the Sinhala and Tamil sections of the World Socialist Web Site, made the following allegations against the Colombo Action Committee (CAC).

Nandana and Sanjaya, “are using the so-called Colombo Action Committee as a means of attacking the SEP. They also claim that the SEP has diverged, in a sectarian manner, from the call of the International Committee/SEP for workers to form their own action committees by refusing to cooperate with CAC.”

“CAC is not a genuine Action Committee formed by workers and the rural poor. It has nothing to do with the SEP’s call for a Democratic and Socialist Congress of Workers and Rural Poor…

“CAC is a collection of individuals, including some political activists, drawn from different parts of the island,” the statement says.

On 13th May 2023, a special meeting of the CAC Executive Committee seriously considered these allegations and unanimously concluded that this was a naked manifestation of a cowardly and regressive attempt to mislead the working people. The SEP statement has not made any attempt to substantiate these allegations with proper evidence and reasons, and it is not capable of doing so.

The said  article is silent on the important questions as to when, where and how the CAC has been used as a means of attacking the SEP, by  Nandana and Sanjaya.

They claim that CAC is not a genuine action committee because it is a collection of individuals, including some political activists who have been ‘picked up’. The SEP article, while stating that Action Committees should be formed, in ‘every workplace, factory, estate and residential area’ and by the ‘rural poor,’ is intended to prove that CAC members do not belong to any of the aforementioned social categories or classes. Then how to describe this particular type of creature that is said to be ‘picked up from different parts of the island’? Is there any good intention in it other than the frenzy to somehow destroy the CAC?

Once again, here, what comes to the fore is the reason for the fact that the party leadership turned away from massive public struggles last year, especially from the ‘Gotagogama’ protests. This leadership was confounded by an attitude which considered the workers, farmers, housewives and youth who participated in these struggles day and night as not belonging to the proletariat because they had come to the ‘wrong place’. They were of the opinion that the fake left front, which included capitalist parties and organizations, trade unions, comprising the Gotagama leadership, also comprised the hundreds of thousands of oppressed people who gathered there. That is why a suspension of the membership of the party was imposed against comrades Sanjaya Jayasekera and Ananda Wakkambura due to their intervention at Gotagogama Public University lecture in mid-June last year, which laid the foundation for CAC. Claiming that ‘they’ [Gotagogama self-claimed leadership)  came to attack the party members, that ‘they’ objected to the use of party names and that the party had to protect their comrades without sacrificing them, the SEP leaders finally receded to hide behind a transparent veil of not doing what is ‘unbecoming of a party like the SEP’. 

As the Communist Manifesto authored by Marx and Engels points out, the “proletariat” is  “the class of modern wage-labourers who, having no means of production of their own, are reduced to selling their labour-power in order to live.” While byhearting this phrase, the SEP leadership has turned interpreting  in a way that would serve its aims.

The SEP leadership cannot allege that Sanjaya and our group have made any political evasion, surrender or betrayal regarding the perspectives  or the program of the international working class in their intervention in Gotagogama. In highlighting the problems that have arisen, it is the method of the Marxist to highlight them in relation to the political tasks of the party. The purpose of their article  is to prevent the emergence of such a political effort which is essential to the class struggle.

CAC was built consequent to the campaign started from Gotagogama by the SEP-left group, including Sanjaya, and after a long discussion in relation to the perspectives and program advanced by the SEP in its statement dated July 20,  2022, prepared under the guidance of the International Committee (IC). On September 11, 2022 , at its inaugural meeting held at N.M.Perera Centre, Colombo, the aforementioned July Statement was adopted unanimously after a long and intense discussion.

The founding meeting, together with its Executive Committee, unanimously decided that the report of the meeting should be sent for publication to the World Socialist Web Site (WSWS), the globally authoritative publication of the working class. Accordingly, the report of the meeting, along with its photographs, was sent to the Sri Lanka editor-in-chief of WSWS on September 15. However, after 5 days, the editor-in-chief simply informed us, “we are not publishing the report you have sent to the WSWS because it is a report from a committee  you have formed without the approval of the Socialist Equality Party.“

It is clear from this itself that the SEP’s hostility toward the Colombo Action Committee is based on the fact that it was not formed with the ‘approval’ of the SEP and was not made an appendage of it. The implications of CAC’s establishment – that it was a necessity of the working class struggle, or that it was a step forward in connection with the campaign of the International Committee and is a realization of the SEP Statement – were all ignored in bringing to the fore, above all, the  fanatical bureaucratism. This bureaucratism was also demonstrated in their resistance to the emergence of the class struggle without first consulting the SEP. The SEP leaders know that this irresponsible act, which is not explained and cannot be explained, has a very negative effect on the working class and the youth. Why do they ignore it? But, in contrast, the CAC activity has always been based on the principles of the unity of the working class against the bourgeoisie.

On October 10, 2022, CAC sent another statement to the WSWS (SL). There we wrote:

“On 22 September, a Fisheries Action Committee was established in the Island of   Kytes in the Northern Province…

“CAC is keenly aware that Sri Lanka, which represents a sharp edge of the international class struggle that is intensifying day by day, has the necessary conditions to develop hundreds of Action Committees as centres of power of working class activism, which committees have  been historically determined to be an essential tool of the class struggle.

“The ruling class is unable to prevent a broad mass movement consolidating  under the leadership of its own democratic organisations – the workers’ Action Committees – against the brutal capitalist rule. Instead, it is repeatedly convincing the public, by resorting to military and police suppression, of the need for those organizations.

“It is in these circumstances that we believe that the Kytes Fisherfolk Action Committee has signalled a landmark in the people’s struggle against the conspiracies that divide the working masses as North and South and along ethnic lines.”

The SEP leadership again opposed such a unity. That statement too was also not published.

The SEP leaders also rejected the CAC statement issued on December 10, 2022, intervening against the act of the union leaders harassing SEP members during the campaign organized by the telecom unions on December 8,  2022, in front of the Colombo railway station.  It said:

“The union leadership has attacked the democratic right of the workers to know and decide on an alternative program, as well as the democratic right of the SEP to present its views to the workers. Working-class democracy is the precondition for workers to achieve the organizational discipline necessary to win economic interests.”

“Meanwhile, social media activist Lal Perera, in his ‘Talk with Lal’ YouTube channel, posted a video with scenes of union bureaucrats obstructing SEP members, under the heading ‘Clash due to group coming to disrupt the  telecom-insurance struggle‘(in Sinhala). Further, he has spread provocative and humiliating lies about SEP members as ‘pawns of the government’. The full exposure of this pro-capitalist media campaign is the responsibility of all who think and respect democracy. He should withdraw his false statement and apologize to the SEP and the people.”

CAC campaign against the threatful intimidation of SEP members on 23 February 2023 at Jayawardenepura University is also a forceful one. Our statement of March 9, 2023, distributed in hundreds of pamphlets, read:

“WSWS has reported that the group that threatened SEP members said, ‘students are being divided by bringing in party politics.’ We insist that students are divided by blocking students’ right to freely discuss political views. The challenges that students are facing at the moment are not limited to one university, one sector or to students only…  It has become the necessity of the era to establish the space for democratic discussion, integration and leadership of a powerful working class and mass movement that can face them.”

Why does the SEP regime see these as attacks against them? The meaning of what the SEP leaders are doing in directing the workers and the oppressed masses to ramble through other fake narratives disregarding  these revolutionary efforts should be clear now.

It has already been proved in practice that this bureaucracy is terrified of the emergence of the class struggle outside of its sphere of influence. While proposing that workers and farmers should take steps to build action  committees by themselves following the programme of the International Committee, they are terrified about the committees they claim to have been established without their approval.

This is a situation brought to the fore by the turbulent current situation in objective social relations. At this time, the wave of class struggles spreading like wildfire all over the world calls for a practical militant turn, armed with historical experience and theory. But, the SEP leadership, like any conservtive movement that knows itself unprepared to face this challeging situation due to its inability to change its habitual existence, sees genuine Action Committees as threatening. This is because these comittees have the potential to raise the militancy of the working class and ignite revolutionary struggles. The purpose of such a practice is to prevent such a struggle. Accordingly, they want the workers’ committees be brought under their bureacratic control.   

The Colombo Action Committee is fighting against this bancrupt policy. It is CAC’s expectation that the SEP-SL will try to resolve this crisis through a genuine democratic discussion.

This article was originally published here in Sinhalese on May 25, 2023.

What is SEP-SL going to achieve in trying to sabotage the Colombo Action Committee? Read More »

kytes

What is SEP-SL going to achieve in trying to sabotage the Colombo Action Committee?

By Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS)

kytes
CAC members at a rally in Kytes on December 23, 2022

An article dated May 06, 2023 entitled “Statement of the Socialist Equality Party of Sri Lanka on the Expulsion of Nandana Nanneththi and Sanjaya  Jayasekera”, published in the Sinhala and Tamil sections of the World Socialist Web Site, made the following allegations against the Colombo Action Committee (CAC).

Nandana and Sanjaya, “are using the so-called Colombo Action Committee as a means of attacking the SEP. They also claim that the SEP has diverged, in a sectarian manner, from the call of the International Committee/SEP for workers to form their own action committees by refusing to cooperate with CAC.”

“CAC is not a genuine Action Committee formed by workers and the rural poor. It has nothing to do with the SEP’s call for a Democratic and Socialist Congress of Workers and Rural Poor…

“CAC is a collection of individuals, including some political activists, drawn from different parts of the island,” the statement says.

On 13th May 2023, a special meeting of the CAC Executive Committee seriously considered these allegations and unanimously concluded that this was a naked manifestation of a cowardly and regressive attempt to mislead the working people. The SEP statement has not made any attempt to substantiate these allegations with proper evidence and reasons, and it is not capable of doing so.

The said  article is silent on the important questions as to when, where and how the CAC has been used as a means of attacking the SEP, by  Nandana and Sanjaya.

They claim that CAC is not a genuine action committee because it is a collection of individuals, including some political activists who have been ‘picked up’. The SEP article, while stating that Action Committees should be formed, in ‘every workplace, factory, estate and residential area’ and by the ‘rural poor,’ is intended to prove that CAC members do not belong to any of the aforementioned social categories or classes. Then how to describe this particular type of creature that is said to be ‘picked up from different parts of the island’? Is there any good intention in it other than the frenzy to somehow destroy the CAC?

Once again, here, what comes to the fore is the reason for the fact that the party leadership turned away from massive public struggles last year, especially from the ‘Gotagogama’ protests. This leadership was confounded by an attitude which considered the workers, farmers, housewives and youth who participated in these struggles day and night as not belonging to the proletariat because they had come to the ‘wrong place’. They were of the opinion that the fake left front, which included capitalist parties and organizations, trade unions, comprising the Gotagama leadership, also comprised the hundreds of thousands of oppressed people who gathered there. That is why a suspension of the membership of the party was imposed against comrades Sanjaya Jayasekera and Ananda Wakkambura due to their intervention at Gotagogama Public University lecture in mid-June last year, which laid the foundation for CAC. Claiming that ‘they’ [Gotagogama self-claimed leadership)  came to attack the party members, that ‘they’ objected to the use of party names and that the party had to protect their comrades without sacrificing them, the SEP leaders finally receded to hide behind a transparent veil of not doing what is ‘unbecoming of a party like the SEP’. 

As the Communist Manifesto authored by Marx and Engels points out, the “proletariat” is  “the class of modern wage-labourers who, having no means of production of their own, are reduced to selling their labour-power in order to live.” While byhearting this phrase, the SEP leadership has turned interpreting  in a way that would serve its aims.

The SEP leadership cannot allege that Sanjaya and our group have made any political evasion, surrender or betrayal regarding the perspectives  or the program of the international working class in their intervention in Gotagogama. In highlighting the problems that have arisen, it is the method of the Marxist to highlight them in relation to the political tasks of the party. The purpose of their article  is to prevent the emergence of such a political effort which is essential to the class struggle.

CAC was built consequent to the campaign started from Gotagogama by the SEP-left group, including Sanjaya, and after a long discussion in relation to the perspectives and program advanced by the SEP in its statement dated July 20,  2022, prepared under the guidance of the International Committee (IC). On September 11, 2022 , at its inaugural meeting held at N.M.Perera Centre, Colombo, the aforementioned July Statement was adopted unanimously after a long and intense discussion.

The founding meeting, together with its Executive Committee, unanimously decided that the report of the meeting should be sent for publication to the World Socialist Web Site (WSWS), the globally authoritative publication of the working class. Accordingly, the report of the meeting, along with its photographs, was sent to the Sri Lanka editor-in-chief of WSWS on September 15. However, after 5 days, the editor-in-chief simply informed us, “we are not publishing the report you have sent to the WSWS because it is a report from a committee  you have formed without the approval of the Socialist Equality Party.“

It is clear from this itself that the SEP’s hostility toward the Colombo Action Committee is based on the fact that it was not formed with the ‘approval’ of the SEP and was not made an appendage of it. The implications of CAC’s establishment – that it was a necessity of the working class struggle, or that it was a step forward in connection with the campaign of the International Committee and is a realization of the SEP Statement – were all ignored in bringing to the fore, above all, the  fanatical bureaucratism. This bureaucratism was also demonstrated in their resistance to the emergence of the class struggle without first consulting the SEP. The SEP leaders know that this irresponsible act, which is not explained and cannot be explained, has a very negative effect on the working class and the youth. Why do they ignore it? But, in contrast, the CAC activity has always been based on the principles of the unity of the working class against the bourgeoisie.

On October 10, 2022, CAC sent another statement to the WSWS (SL). There we wrote:

“On 22 September, a Fisheries Action Committee was established in the Island of   Kytes in the Northern Province…

“CAC is keenly aware that Sri Lanka, which represents a sharp edge of the international class struggle that is intensifying day by day, has the necessary conditions to develop hundreds of Action Committees as centres of power of working class activism, which committees have  been historically determined to be an essential tool of the class struggle.

“The ruling class is unable to prevent a broad mass movement consolidating  under the leadership of its own democratic organisations – the workers’ Action Committees – against the brutal capitalist rule. Instead, it is repeatedly convincing the public, by resorting to military and police suppression, of the need for those organizations.

“It is in these circumstances that we believe that the Kytes Fisherfolk Action Committee has signalled a landmark in the people’s struggle against the conspiracies that divide the working masses as North and South and along ethnic lines.”

The SEP leadership again opposed such a unity. That statement too was also not published.

The SEP leaders also rejected the CAC statement issued on December 10, 2022, intervening against the act of the union leaders harassing SEP members during the campaign organized by the telecom unions on December 8,  2022, in front of the Colombo railway station.  It said:

“The union leadership has attacked the democratic right of the workers to know and decide on an alternative program, as well as the democratic right of the SEP to present its views to the workers. Working-class democracy is the precondition for workers to achieve the organizational discipline necessary to win economic interests.”

“Meanwhile, social media activist Lal Perera, in his ‘Talk with Lal’ YouTube channel, posted a video with scenes of union bureaucrats obstructing SEP members, under the heading ‘Clash due to group coming to disrupt the  telecom-insurance struggle‘(in Sinhala). Further, he has spread provocative and humiliating lies about SEP members as ‘pawns of the government’. The full exposure of this pro-capitalist media campaign is the responsibility of all who think and respect democracy. He should withdraw his false statement and apologize to the SEP and the people.”

CAC campaign against the threatful intimidation of SEP members on 23 February 2023 at Jayawardenepura University is also a forceful one. Our statement of March 9, 2023, distributed in hundreds of pamphlets, read:

“WSWS has reported that the group that threatened SEP members said, ‘students are being divided by bringing in party politics.’ We insist that students are divided by blocking students’ right to freely discuss political views. The challenges that students are facing at the moment are not limited to one university, one sector or to students only…  It has become the necessity of the era to establish the space for democratic discussion, integration and leadership of a powerful working class and mass movement that can face them.”

Why does the SEP regime see these as attacks against them? The meaning of what the SEP leaders are doing in directing the workers and the oppressed masses to ramble through other fake narratives disregarding  these revolutionary efforts should be clear now.

It has already been proved in practice that this bureaucracy is terrified of the emergence of the class struggle outside of its sphere of influence. While proposing that workers and farmers should take steps to build action  committees by themselves following the programme of the International Committee, they are terrified about the committees they claim to have been established without their approval.

This is a situation brought to the fore by the turbulent current situation in objective social relations. At this time, the wave of class struggles spreading like wildfire all over the world calls for a practical militant turn, armed with historical experience and theory. But, the SEP leadership, like any conservtive movement that knows itself unprepared to face this challeging situation due to its inability to change its habitual existence, sees genuine Action Committees as threatening. This is because these comittees have the potential to raise the militancy of the working class and ignite revolutionary struggles. The purpose of such a practice is to prevent such a struggle. Accordingly, they want the workers’ committees be brought under their bureacratic control.   

The Colombo Action Committee is fighting against this bancrupt policy. It is CAC’s expectation that the SEP-SL will try to resolve this crisis through a genuine democratic discussion.

This article was originally published here in Sinhalese on May 25, 2023.

What is SEP-SL going to achieve in trying to sabotage the Colombo Action Committee? Read More »

ja

තවත් කලාකරුවෝ ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා නිදහස් කරගැනීමේ උද්ඝෝෂනයට සහාය පල කරති

අපේ වාර්තාකරු

තම කලා නිර්මානයක් නිසා වර්ගවාදීන්ගේ හා ආන්ඩුවේ දඩයමට ලක්ව සිටින ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරගැනීම හා කලාවේ හා ප්‍රකාශයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ඉදිරියට ගෙන ඇති උද්ඝෝෂනයට සහාය පල කරමින් කලාකරුවන් අප වෙත ප්‍රකාශ එවමින් තිබේ. 

ඇයගේ ප්‍රහසනක් අතරතුර කරන ලද ප්‍රකාශයක් විකෘති කර බුද්ධාගමට හා සිදුහත් චරිතයට අපහාස කලේ යැයි චෝදනා නගා ශ්‍රි ලංකා ආන්ඩුවේ අපරාධ පරීක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව නතාෂා මැයි 28 දින අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරනයට පමුනුවනු ලැබූ අතර, ඇය ජුනි 21 දක්වා රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත කර ඇත. සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනත (අයිසීසීපීආර්) යටතේ ඇය අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බැවින් පහල අධිකරනයෙන් ඇයට ඇප ලැබෙනු නැත.

ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහිව හා නිදහස් අදහස්  මැඩීමට බෞද්ධ වර්ගවාදීන් හා සිංහල ස්වෝතතමවාදීන් ගෙනයන ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය ඩැහැනිමින් ධනපති ආන්ඩු  එල්ල කරම්න් ඇති අනවරත ප්‍රහාරයේ සිඳ බිඳ දැමිය යුතුය.

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීමට විරෝධය පාමින් ජුනි 01දා නිකුත් කල ප්‍රකාශයේ ඇය නිදහස් කර ගැනීම සඳහා කම්කරුවන් පෙරටගත් උද්ඝෝෂනයකට එක්වන ලෙස කලාකරුවන්,  ගොවියන්, පීඩිතයන් හා තරුනයන් වෙතින් ඉල්ලා සිටියේය. 

මෙම කැඳවුමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් අපවෙත එවන ලද, මාධ්‍යවේදියෙක්, ගුරුවරයෙක් හා සමාජ ක්‍රියාකාරියෙක් වන අශෝක චන්ද්‍රසේකර, ප්‍රවීන රංගධර ඩබ්ලිව්. ජයසිරි හා කවිවර අහ්නාෆ් ජසීම් යන හිතවතුන්ගේ ප්‍රකාශ  මෙහි පහත පලකරමු. 

මෙම උද්ඝෝෂනය පෙරට ගැනීම සඳහා ඔබගේ විරෝධතා ප්‍රකාශය ද ‘ද සෝෂලිස්ට්’ වෙත එවන්න.

අශෝක චන්ද්‍රසේකර

ch
අශෝක චන්ද්‍රසේකර

අයිසීසීපීආර් පනත පිලිබඳ මහජනතාව දැනගත්තේ ඒ පනත යටතේ ලංකාවෙ පලමු වරට ලේඛකයෙක් වන ශක්තික සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගත්තට පස්සෙ. ආන්ඩු දිගින් දිගටම මෙම පනත කැත විදියට අවභාවිතා කරල තියෙනවා, අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමට නොවෙයි ඒවා මැඩීමට. 

නතාෂගේ අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව කලාකරුවො, සාහිත්‍යකරුවො, නිදහස් නිවහල් චින්තකයො විදියට අපි පෙනී සිටින්න ඕන. ප්‍රකාශනයේ, භාෂනයේ නිදහස ආරක්ෂා කරගැනීමට සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයො විදියට, සාහිත්‍යකරුවො විදියට අපි බලමුලු ගැන්විය යුතුයි, එකතු විය යුතුයි, සංවිධානගත විය යුතුයි. ඒ සඳහා අප පොලඹවනු ලැබ තියෙනවා මේ මර්දනය විසින්. 

කලා නිර්මානවල අදහස් විකෘතියට ලක්කරල අහිංසක නිර්මානකරුවො දේශපාලන උවමනාවන් වෙනුවෙන් දඩයම් කරනව.  අද නතාෂට, ඊයෙ ශක්තිකට, සේපාලට වගේම අනාගතයෙ ඔබට, මට ඕනෑම කෙනෙකුට මේ ඉරනමට මුහුන දෙන්න සිද්ධ වෙයි. ඒ නිසා අපි සියලු දෙනා අපේ අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙල ගැසෙමු!

ඩබ්ලිව්.ජයසිරි

ja
ඩබ්ලිව්. ජයසිරි

මාධ්‍ය නිදහස සීමාකිරීමේ උත්සාහයේ තීරණාත්මක දිගුවක් ලෙස කලාත්මක ප්‍රකාශනය බන්ධන අඩස්සියේ කොටුකර තැබීම ආරම්භ වී ඇත.

හිටිවන ප්‍රහසණ කලාකරුවෙක් වූ නතාෂා එදිරිසූරිය පොලොව නො උසුලන අපරාධකරුවකු සේ දිගින් දිගටම රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගතකිරීමට එරෙහිව මෙරට සෞන්දර්ය කලාවේ නියැලෙන ප්‍රජාව පෙරමුණ ගැනීමට  තවමත් ප්‍රමාද වීම  මම පුදුමයට පත්කරන කාරනයක් නොවේ. එහෙත් එකිනෙකාට බලපාන පුද්ගලික කාරණා පුම්බමින් ඒවා තමං කැමති දේශපාලන පක්ෂවල සටන් පාඨ කර ගනිමින් එම කල්ලි පසුපස යමින් පහුගිය කාලයේ මහාසටන්කාමීන් වූ බොහෝ ඊනියා කලාකරුවන් අද නතාෂා එදිරිසූරිය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් නොවේ. ඒ ඇය බුද්ධාගමේ හරයට ගැරහූ බවට පාලකයන් මූලිකව කලා පොලිස්කාරයින් නගන මුග්ධ ප්‍රකාශයන්ට රැවටීම නිසා යයි මම සිතමි.

අහ්නාෆ් ජ‍සීම් 

ah
අහ්නාෆ් ජ‍සීම් 

ප්‍රහසන ශිල්පිනි නතාෂා එදිරිසූරිය බුදුදහමට අපහාස කිරීමේ චෝදනාව මත අත්අඩංගුවට ගෙන සිරගත කර තිබීම හද කම්පා කරවන සුළුය.  ශ්‍රී ලංකාව භාෂණයේ නිදහසක් නැති රටක් බවට පත්ව ඇත.  එබැවින් මෙහි සිතන පතන කිසිම මිනිසෙකුට සිරගෙයින් පිටත ජීවත් විය නොහැක.  හිරගෙදර කොයිතරම් කුරිරුද, ඒකෙන් මනුස්සයෙක්ව මානසිකව මරන හැටි මම දන්නවා.

ශ්‍රී ලංකාව වසර හැත්තෑපහක් පුරා බ්‍රිතාන්‍ය පීඩනයෙන් මිදී ධනපති කෲර පාලකයන්ගේ ග්‍රහණයේ සිරවී ඇත.  ඒ නිසා පාලකයන් තමන්ගේ වාසි තකා ජනතාව බෙදලා, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස නැති කරලා, රට පහතට ඇද දමා තියෙනවා.    ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත, ICCPR පනත වැනි කුරිරු නීති යටතේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ මූලික නිදහස උදුරා ගනිමින් මර්දනකාරී පාලකයින් රට සූරාකෑම දිගටම කරගෙන යයි.

බලයෙන් පහකළ ජනාධිපති ගෝඨාභයගේ ජාතිවාදී පීඩාකාරී ආණ්ඩුවේ අඛණ්ඩ පැවැත්මක් ලෙස අදත් ක්‍රියාත්මක වන රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලනය ජනතා සමගියට පහර දීම නතර කර නැත. රජය තම අතේ තබා ගැනීම සඳහා, වික්‍රමසිංහ, මහජන අරගල, හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස යටපත් කර,  ඒකාධිපති ආඥාදායක ආණ්ඩුවක් බවට පරිවර්තනය වී ඇත.

“නවරසම්” කවි පොත ලියූ නිසා ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත යටතේ මා අත්අඩංගුවට ගෙන මාස දහනවයක් සිරගත කළා.  මම තවමත් මේ පීඩාවෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම නිදහස් වී නැහැ.  මට විරුද්ධව තවමත් මහාධිකරණයේ නඩුවක් විභාග වෙනවා.  මට තවමත් රැකියාවක් කරන්න අවස්ථාවක් නෑ, මා ත්‍රස්තවාදී ලයිස්තුවකට ඇතුලත් කරල තියෙනවා. මේ ආකාරයට බොහෝ ලේඛකයින්, මාධ්‍යවේදීන්, කලාකරුවන්, කථිකයන්, තරුණයින්, සමාජයේ විවිධ පුද්ගලයින් සිරගත කර වධ බන්ධනයට ලක් කරනවා.

නතාෂා කිසිම කොන්දේසියකින් තොරව වහාම නිදහස් කරන ලෙස මම බලකර සිටිනවා.  අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා එක්ව සටන් කරන ලෙස මම සියලු දෙනාගෙන් ඉල්ලා සිටිමි.

තවත් කලාකරුවෝ ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා නිදහස් කරගැනීමේ උද්ඝෝෂනයට සහාය පල කරති Read More »

රැස්වීම

ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම හා සාකච්චාව: නතාෂා හා සියලු දේශපාලන සිරකරුවන් වහා නිදහස් කරනු!

nathasha

ජුනි 17 සෙනසුරාදා  ශ්‍රී ලංකා වෙලාවෙන් රාත්‍රී 7.30 ට කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව මාධ්‍ය නියාමනයරාජ්‍යමර්දනය සහ කලාවේ හා ප්‍රකාශනය් නිදහස යන මාතෘකා අලලා ප්‍රසිද්ධ ඔන්ලයන් රැස්වීමක් පවත්වනු ඇත.  

අන්ත ප්‍රතිගාමී බලවේගයන්ගේ උත්සුකයන් ඩැහැගනිමින් ආන්ඩුව ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය අත්අඩංගුවට ගනු ලැබු⁣නේ රනිල් වික්‍රසිංහ ආන්ඩුව කම්කරු පීඩිත මහජනතාවට එරෙහි දැවැන්ත කප්පාදු පියවරයන් පටවමින් හා නව මර්දන පිඹුරුපත් සකස් කරමින් පවතින අතරතුරදීය. 

ප්‍රහාරය සමස්ත කලාවේම නිදහසට එරෙහිව දැන් එල්ල කර ඇත්තේ සියලු දක්ෂිනාංශික පක්ෂ හා ව්‍යාජ වාම කන්ඩායම්වල සහාය ඇතිවය.

theSocialist.LK වෙබ් අඩවිය මගින් දැනටමත් ප්‍රස්තුත කරුනු පිලිබඳ ඔබ දැනුවත් කරනු ලැබ ඇත. ජන මාධ්‍ය නියාමනය වර්තමානයේ සාකච්චාවට බදුන් වන කරුනකි. එම යෝජනා සම්මත වුවහොත් සෑම මාධ්‍ය ආයතනයක්ම ආන්ඩුවේ සිරකරුවන් බවට පත්කරනු ලැබෙනු ඇත.

ප්‍රතිගාමීත්වයට එරහිව සිටගනිමින්, කලාවේ  හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස අලලා කෙරෙන රාජ්‍ය මර්දනයේ අත සිඳ බිඳ දැමීම කම්කරු මහජනතාවගේ මහජන ව්‍යාපාරයක් වර්ධනය කිරීම තුල පමනක් සාක්ෂාත් වනු ඇත.

මේ කරුනු පිලිබඳව විස්තරාත්මකව සාකච්ජා කිරීම සඳහා මෙම රැස්වීම යොමුවී ගනු ඇත.

එම සාකච්ජාවට සම්බන්ධ වීමට කලාකරුවන්, කම්කරුවන්, තරුනයන්, බුද්ධිමතුන්, කාන්තාවන් ඇතුලු ඔබ සැමට අපි මෙසේ ආරධනා කරමු.

පහත Zoom සැබැඳිය හා පිවිසුම් තොරතුරු හරහා රැස්වීමට සම්බන්ධ වන්න. ඔබේ අදහස් සිංහල, දෙමල හෝ ඉංග්‍රීසි යන භාෂා වලින් ඉදිරිපත් කිරීමට හැකිය. 

Join Zoom Meeting

https://us06web.zoom.us/j/83735045846?pwd=WDZGc2xQZWRKK3hUazZSVkowOHRwZz09

Meeting ID: 837 3504 5846

Passcode: 283854

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව

රැස්වීම

ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම හා සාකච්චාව: නතාෂා හා සියලු දේශපාලන සිරකරුවන් වහා නිදහස් කරනු! Read More »

Scroll to Top