politics

Strike

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

  1. In the Presidential Election to be held on September 21, the working class, youth, students, peasants and the oppressed middle class have no choice between any of the capitalist, right-wing and pseudo-left parties that contest the  election. The only choice is their own party, the Socialist Equality Party (SEP), the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), the World Party of Socialist Revolution,  that stands alone in this election, advancing a program based on the principles of international socialism: against imperialist war,  austerity and for democratic rights. A vote for SEP is an expression of approval to uphold and advance the perspective and program of the ICFI for international socialism, that can genuinely emancipate the working class from the tyranny of capital. SLLA therefore calls upon our class brothers and sisters to vote for SEP in this election.

The global capitalist crisis and its manifestation in Sri Lanka and South Asia

  1. The profound crisis engulfing Sri Lanka or any other country in South Asia is not an isolated phenomenon but a concentrated expression of the global breakdown of capitalism. Decades of neoliberal policies, dictated by imperialist financial institutions such as the International Monetary Fund (IMF) and willingly implemented by successive governments, have driven the working masses into an abyss of social misery. The soaring inflation, unemployment, squalid working conditions, inequality and pervasive poverty are not aberrations but the direct consequences of a global system that prioritizes profit over human need.
  1. The capitalist ruling elite in Sri Lanka—whether under the guise of the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), the Samagi Jana Balawegaya (SJB), or any other bourgeois formation—has no solution to this crisis. They are committed to further austerity measures, deeper cuts to essential social services, and more severe attacks on the living standards of the working people, which President Ranil Wickremasinghe has spearheaded since the suppression and betrayal of the 2022 mass uprising.  These parties, regardless of their superficial differences, serve the same class interests: those of the domestic and international bourgeoisie.
  1. The working class in Sri Lanka, as in every other country, is trapped in a system that is both incapable of reform and unwilling to concede even the most basic social rights. It is a system that is inexorably driving humanity towards economic devastation, environmental catastrophe, and the threat of global war. The SEP alone insists that the solution lies not in patchwork reforms or the replacement of one capitalist party with another but in the revolutionary overthrow of the capitalist system itself.

The Global Escalation of US Imperialism: From Ukraine and Gaza to Asia

  1. The eruption of US-NATO’s war against Russia in Ukraine and the genocidal onslaught by Israel in Gaza are not isolated events but integral components of a broader strategy of global domination pursued by American imperialism. These conflicts, along with the escalating tensions in Asia, are driven by the relentless pursuit of the United States to maintain its global hegemony in the face of intensifying economic and geopolitical challenges. The working class in Sri Lanka, like workers around the world, is being dragged into this maelstrom of imperialist violence, which threatens to engulf the entire region in a catastrophic war.
  1. In Ukraine, the US and its NATO allies have provoked and sustained a brutal conflict aimed at weakening Russia, one of the key rivals to US dominance in Eurasia. The war in Ukraine, which has already claimed hundreds of thousands of lives, is not about defending democracy or Ukrainian sovereignty, as Washington claims, but about advancing American strategic interests by encircling and destabilizing Russia. This conflict is pushing the world toward a nuclear confrontation with incalculable consequences for humanity.
  1. Simultaneously, the genocidal bombardment of Gaza by Israel, fully backed and armed by the United States and other imperialist powers including Germany, is a stark expression of US imperialism’s ruthless determination to secure its dominance in the Middle East. The slaughter of Palestinians in Gaza, coupled with Washington’s unwavering support for Israeli apartheid, is a crime of historic proportions, exposing the hypocrisy and barbarism of US foreign policy. The imperialist drive in the Middle East, like in Europe and Asia, is about controlling key resources and strategic territories to bolster hegemony of the Wall Street.
  1. These aggressive moves are part of a broader imperialist strategy that is now rapidly expanding into Asia, where the US is building a vast military alliance aimed at encircling and confronting China. Sri Lanka, situated at a critical juncture in the Indian Ocean, finds itself increasingly caught in the crosshairs of this escalating conflict. As the US intensifies its military preparations against China, compelling its regional allies and partners to fall in line, Sri Lanka is being drawn into the vortex of war. The Colombo government’s increasing alignment with Washington, under immense economic and political pressure, threatens to transform the island into a frontline state in the impending imperialist war in Asia.
  1. These interconnected conflicts—whether in Ukraine, Gaza, or the Indo-Pacific—are all manifestations of the same underlying crisis of global capitalism. The working class in Sri Lanka must recognize that their struggle is inseparably linked to the struggles of the international value producing class against imperialist war. The ICFI has called for the building of a powerful international anti-war movement, led by the working class, to oppose the US-NATO war drive, defend the rights of the oppressed in Gaza, and resist the imperialist encirclement of China. Only through the revolutionary overthrow of capitalism and the establishment of socialism can the descent into global war and barbarism be stopped. Only the SEP fights for this program.

The SEP’s Revolutionary Program: For an International Socialist Strategy

  1. The SEP’s program is grounded in the principles of Marxism, as defended and elaborated by the ICFI. It is a program that uncompromisingly opposes all forms of nationalism, opportunism, and reformism, which seek to chain the working class to the capitalist state and its parties. The ICFI fights for the political independence of the working class, based on the understanding that the working class is the only social force capable of leading a revolutionary transformation of society.
  1. Central to the SEP’s program is the principle of internationalism. The global nature of the capitalist crisis demands a global solution. The SEP rejects all nationalist illusions and insists that the struggle for socialist revolution must begin in the national arena,  unfold in the international arena and be completed in the world arena. This demands the building of sections of the ICFI in each country of the world. The working class in Sri Lanka must unite with their class brothers and sisters around the world in a common fight against the capitalist system.
  1. The SEP’s program includes:
  • The Establishment of a Workers’ Government: The SEP calls for the establishment of a workers’ and peasants’ government, committed to the socialist reorganization of society. This government would expropriate the major industries, banks, and financial institutions, placing them under the democratic control of the working class.
  • A Socialist Planned Economy:  The SEP advocates for a planned economy based on social need, not private profit. This includes the nationalization of all major industries and resources, ensuring that the wealth produced by the working class is used to meet the needs of society as a whole.
  • The Rejection of IMF Austerity: The SEP opposes all austerity measures imposed by the IMF and other imperialist financial institutions. The party demands the repudiation of all foreign debts that have been used to impoverish the masses while enriching the capitalist elite.
  • Defense of Democratic Rights: The SEP fights for the defense and extension of democratic rights, including the right to strike, protest, and organize independently of the capitalist state and its political apparatus. The party also opposes all forms of ethnic and religious discrimination, recognizing that such divisions serve to weaken the working class and strengthen the ruling elite.
  • Opposition to Militarism and War:  The SEP unequivocally opposes the militarization of society and the drive towards war, whether in Sri Lanka, US or globally. The party stands for the dismantling of the military-industrial complex including the nuclear war-heads and the reallocation of resources to meet pressing social needs.
  • Solidarity with the international working class: The SEP is committed to building a worldwide movement of the working class against capitalism. The party expresses full solidarity with the independent struggles of workers in every country, from the strikes in Europe and the United States to the mass protests across Asia, Africa, and Latin America.
  • Rallying youth and students in the struggle for socialism: The SEP recognizes that youth and students are a vital force in the struggle for socialism. Under capitalism, young people face a future of unemployment, precarious work, and ever-increasing levels of debt. The capitalist system offers them nothing but a life of exploitation and insecurity. The SEP calls upon youth and students to break with the bourgeois parties and movements that seek to trap them in a dead-end of reformism and identity politics, to  rally behind the working class and build ICFI’s youth-wing, the International Youth and Students for Social Equality (IYSSE).

The Bankruptcy of the NPP and FSP: No Alternative for the Working Class

  1. In the midst of the deepening social crisis in Sri Lanka, parties like the National People’s Power (NPP) and the Frontline Socialist Party (FSP) pose as alternatives to the established bourgeois parties. However, their history, programs and political activities reveal that these organizations are fundamentally opposed to the interests of the working class and serve only to prop up the capitalist order.
  1. The NPP, led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), a right-wing party of the capitalist establishment, claims to represent a “progressive” alternative to the traditional parties, yet its entire political orientation is toward the preservation of capitalism. The JVP’s program is rooted in the same nationalist and reformist outlook that has characterized its politics since its inception. The NPP offers no genuine solution to the catastrophic conditions facing the masses. It proposes mild reforms within the framework of capitalism, failing to address the systemic causes of the crisis. The NPP’s calls for anti-corruption measures and a more “efficient” capitalist state are nothing more than attempts to conceal the root causes of the bourgeois crisis and divert the growing anger of the working class into safe channels that do not threaten the existing order.
  1. Moreover, the NPP’s chauvinist history, including its role in supporting the communalist war against the Tamil population, exposes its inability to unite the working class across ethnic lines. Its record demonstrates that it cannot be trusted to defend the democratic rights of all workers. Instead, it seeks to foster illusions in the possibility of a “clean” and “fair” capitalist government, a delusion that only serves to disarm the working class in the face of escalating social attacks. If and when they are  in power, the NPP will strengthen the capitalist oppression on the working class, in line with imperialist demands. 
  1. The Frontline Socialist Party (FSP), which broke away from the JVP in 2012, similarly fails to provide a revolutionary alternative. While the FSP engages in more radical rhetoric and criticizes the JVP for its “betrayals”, it remains fundamentally committed to a nationalist and populist perspective. The FSP, like the NPP, advocates for reforms within the capitalist system rather than its overthrow. Its program is based on the false premise that the Sri Lankan state can be pressured to act in the interests of the working class if enough “progressive” forces are mobilized.
  1. The FSP’s nationalist orientation also places it in opposition to the internationalist principles that are essential for the liberation of the working class. It seeks to channel workers’ struggles into the dead-end of parliamentary politics, where they can be more easily controlled and dissipated. The FSP’s alliance with trade unions, which are deeply integrated into the state apparatus and function as tools of capitalist control, further underscores its role in maintaining the status quo.

The SEP/ICFI Perspective on the Tamil National Question

  1. SEP- Sri Lanka and the ICFI have a principled and historically grounded perspective on resolving the Tamil national question—one that stands in stark contrast to the bankrupt nationalism of the Tamil bourgeoisie and the chauvinism of the Sinhalese ruling elite. The SEP insists that the democratic rights of the Tamil people can only be secured through the united struggle of the entire working class in Sri Lanka—Sinhalese, Tamil, and Muslim—based on an internationalist and socialist program.
  1. The roots of the Tamil national question lie in the reactionary partition of British India in 1947, which left behind a series of communal conflicts and unresolved national questions across South Asia. In Sri Lanka, the Sinhala ruling elite has long exploited ethnic divisions to maintain its class rule, systematically discriminating against the Tamil minority to divert social discontent and prevent the unification of the working class. This culminated in the brutal civil war, in which successive governments waged a genocidal campaign against the Tamil population, culminating in the massacre at Mullivaikkal in 2009.
  1. The SEP categorically rejected the separatist perspective of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), which sought to establish an independent capitalist statelet in the North and East of Sri Lanka. The LTTE’s program, rooted in Tamil bourgeois nationalism, offered no solution to the oppression of the Tamil masses. Rather, it served to divide the working class and align the Tamil struggle with various imperialist powers. The LTTE’s strategy of appealing to India and imperialist powers for support was fundamentally opposed to the interests of the Tamil people and led to the organization’s eventual defeat.
  1. The SEP, in contrast, upholds the right of the Tamil people to the democratic right to put an end to all forms of national oppression, which is the essential progressive content of the right to national self-determination. However, the SEP insists that the realization of this right cannot be achieved through the formation of a separate capitalist state, which would simply create new forms of capitalist exploitation, class oppression and imperialist domination. Instead, the SEP fights for the unity of the Sinhalese and Tamil working classes in the struggle for the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam, as part of the broader fight for a Socialist Federation of South Asia and Internationally.
  1. This perspective is based on the understanding that the liberation of the Tamil people, like that of the Sinhalese, can only be achieved through the overthrow of capitalism and the establishment of socialism. The SEP stands for the abolition of the unitary state constitutional structure imposed by the Sri Lankan bourgeoisie on the working class of all ethnicities and for the establishment of a federation of socialist republics, which would guarantee full equality and democratic rights for all nationalities. This is inseparable from the struggle to build an international socialist movement that unites workers across South Asia and globally against imperialism and capitalism.
  1. The SEP’s program for resolving the Tamil national question is thus fundamentally opposed to all forms of nationalism and chauvinism. It is a perspective that recognizes that the oppression of the Tamil people is not an isolated issue but a manifestation of the broader contradictions of the capitalist system. The SEP fights to unite the working class across ethnic lines, in a common struggle for a socialist future, where the democratic rights of all peoples are fully realized. Only through the revolutionary overthrow of capitalism can the historical injustices faced by the Tamil people be rectified, and a lasting solution to the national question be achieved.

 Building ICFI Sections across South Asia

  1. The crisis of capitalism is global, and nowhere is this more evident than in South Asia, a region plagued by deep-seated social inequality, ethnic conflicts, and the ever-present threat of imperialist war. The ruling classes across the subcontinent—from India and Pakistan to Bangladesh and Sri Lanka—have proven utterly incapable of resolving these crises. Instead, they have resorted to intensifying exploitation, whipping up nationalist and communal divisions, and suppressing the struggles of the working class. In this context, the necessity of building sections of ICFI in every country in South Asia is not merely an organizational task but a life-and-death question for the working class.
  1. The working class in South Asia, numbering in the hundreds of millions, is the only social force capable of leading the struggle against capitalism and imperialism. However, for this potential to be realized, the working class must be armed with a revolutionary socialist program that transcends national borders and unites workers across the region and globally. The ICFI, with its unbroken continuity of Trotskyism and its principled opposition to all forms of nationalism and opportunism, provides the necessary leadership for this historic task. The building of ICFI sections across South Asia is indispensable for educating advanced sections of the working class and mobilizing them around the perspective of permanent revolution—the understanding that the democratic and social tasks in semi-colonial countries can only be achieved through the socialist revolution, led by the working class and extending internationally.

Mobilizing the Industrial Power of the Working Class

  1. Central to the success of this revolutionary struggle is the mobilization of the immense industrial power of the working class through the methods of class struggle: strikes, factory occupations and general strikes.  Across South Asia, workers are engaged in daily battles against brutal exploitation, wage theft, unsafe working conditions, and the dismantling of social protections. Yet, these struggles are repeatedly betrayed by the traditional trade unions, which have long been integrated into the capitalist state and function as instruments of class collaboration. These unions, tied to the ruling parties and nationalist agendas, serve to stifle and divert the militancy of the working class into dead ends, preventing any challenge to the capitalist system.
  1. In response, the ICFI advocates for the establishment of independent action committees, or rank-and-file committees, within every workplace and community. These committees, controlled by workers themselves, must be built outside the bureaucratic grip of the official unions. They are the means through which workers can democratically organize their struggles, link up with other sections of the working class, and prepare for the revolutionary seizure of power. These committees are not simply vehicles for economic demands but are the foundational structures of dual power, laying the groundwork for a workers’ government that would expropriate the capitalists and reorganize society along socialist lines.

Power to the Working Class: The Path Forward

  1. The task of these action committees extends beyond the workplace. They must become centers of political education, training workers in Marxist theory and the lessons of historical struggles, while exposing the reactionary role of all bourgeois and petty-bourgeois parties. They must also act as conduits for international solidarity, linking the struggles of workers in South Asia with those of their class brothers and sisters worldwide, particularly in the advanced capitalist countries. The International Workers’ Alliance of Rank and File Committees, established by the ICFI has undertaken this task of materializing international working class unity. 
  1. The struggle for power must be rooted in the understanding that the working class, led by the revolutionary party, organizing its methods of struggle,  is the only force capable of resolving the immense social and democratic issues facing the masses. The action committees must evolve into organs of direct workers’ power, capable of challenging the bourgeois state and establishing a workers’ government based on socialist principles.
  1. In every country of South Asia, the necessity of building sections of the ICFI as the revolutionary leadership of the working class and mobilizing workers through action committees is urgent. The alternative is the continued descent into barbarism—poverty, environmental catastrophe, communal bloodshed, and world war. The ICFI alone offers a way forward, and the necessary leadership, based on the principles of international socialism and the unity of the working class across all national, ethnic, and religious divisions. The ICFI section of the United States contests the upcoming presidential election, against the capitalist Democratic and Republican parties, with the same  internationalist and socialist program. The future of South Asia, and indeed the world, depends on the ability of the working class to seize power and reorganize society along socialist lines. 

Stand with this perspective. Vote for SEP!

Join SLLA, Build SEP!

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI Read More »

eepthisamaga

සසප, ශ්‍රී ලංකාවේ උග්‍ර ප්‍රති-මාක්ස්වාදී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහි අරගලය දිගු කාලීනව අත්හැරීමේ කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කරයි

සංජය ජයසේකර විසිනි.

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) ජනාධිපති අපේක්ෂක පානි විජේසිරිවර්ධන සහ ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකර, පසුගිය සෙනසුරාදා (18දා) පෙරවරුවේ කම්කරු පන්තියේ පරම සතුරෙකු වන දීප්ති කුමාර ගුණරත්න විසින් මෙහෙයවන ලද ITN රාජ්‍ය රූපවාහිනියේ වැඩසටහනකට සහභාගී වූහ. ඔක්කාරය දනවන දර්ශනයක් වූ සම්මුඛ පරීක්ෂණය,   විනාඩි 45 ක් පැවති අතර එය YouTube හි දැක බලා ගත හැක.

මෙම වසරේ සැප්තැම්බර් 21 වන දින පැවැත්වීමට නියමිත ජනාධිපතිවරනය සඳහා වන පක්ෂයේ වැඩ සටහන පිලිබඳව කථා කිරීමට සසප නායකයින්ට ආරාධනා කර ඇති බව වැඩසටහනේ සම-සත්කාරකවරිය ප්‍රකාශ කළාය.

ප්‍රධාන ලේකම්, හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (හජාජාක) ශ්‍රී ලංකා අංශය ලෙස පක්ෂය හඳුන්වා දුන් අතර, එහි ඓතිහාසික මූලාරම්භය සාරාංශ කර, එහි දේශපාලන වැඩපිළිවෙල ගෙනහැර දැක්වීය. පක්ෂයට වෙනම මැතිවරන වැඩපිළිවෙලක් නොමැති නමුත් මෙවර මැතිවරණයට තරඟ වදින්නේ කප්පාදුවට, ඒකාධිපතිත්වයට සහ ලෝක යුද්ධයට එරෙහි පක්ෂයේ ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලේ පණිවිඩය හැකිතාක් කම්කරු පන්තිය වෙත ගෙනයාමට බව විජේසිරිවර්ධන ප්‍රකාශ කළේය. මෙම රූපවාහිනී වැඩසටහනට ඔවුන් සහභාගී වීමේ ප්‍රධාන උත්සුකය මෙයින් ඉස්මතු විය.

eepthisamaga
සසප නායකයන් “දීප්ති සමග” වැඩසටහනේ දී

කෙසේ වෙතත්, සසප නායකයින් හුදු මධ්‍යස්ථ රූපවාහිනී සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට සහභාගී වූයේ නැත. රාජ්‍ය රූපවාහිනියේ දෛනික උදෑසන වැඩසටහනක් වන “දීප්ති සමග”, එහි සත්කාරකයාගේ (host) නමින් නම් කර ඇති අතර, එය ජාත්‍යන්තර සමාජවාදය සඳහා කම්කරු පන්තිය ස්වාධීනව බලමුලු ගැන්වීම ඉලක්ක කරගත් වැඩපිළිවෙළේ දේශපාලන සතුරෙකු විසින් මෙහෙයවනු ලබන බව ඔවුන් සම්පූර්ණයෙන්ම දැන සිටියහ. ITN විසින් ගුණරත්නට මෙම රාජ්‍ය මාධ්‍යයේ ප්‍රමුඛ වේදිකාවක් ලබාදී ඔහුව තම සත්කාරකයා ලෙස තබාගෙන ඇත්තේ දශක දෙකහමාරක් පුරා දිව ගිය ඔහුගේ නිශ්චිතවම ධනපති ගැති සහ මාක්ස්වාදී විරෝධී දේශපාලනය නිසා බව ද ඔවුහු දැන සිටියහ. කෙසේ වෙතත්, මෙම නායකයින් කියා සිටින්නේ තමන් පක්ෂයේ වැඩපිළිවෙළ පිලිබඳ පණිවිඩය රටේ කම්කරු පන්තිය වෙත බෙදා හැරීම සඳහා රූපවාහිනී වැඩසටහන භාවිතා කළ යුතු වූ බවයි.

සසප නායකයින් වසර විස්සකට වැඩි කාලයක් රටේ කම්කරු පන්තියෙන්, තරුනයන්ගෙන් හා ශිෂ්‍යයන්ගෙන් සඟවාගෙන සිටි අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රශ්නය මෙයයි: දීප්ති කුමාර ගුණරත්න යනු කවුද, ඔහුගේ දේශපාලන ප්‍රවනතාවය කුමක්ද? ගුණරත්න යනු 1990 දශකයේ අගභාගයේ දී දළුලා වැඩුනු, මේ සියවසේ දශක එකහමාරක් පමන කාලයක් තුල විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්, උගතුන්, කලාකරුවන් සහ වැඩ කරන තරුණයන් අතර සැලකිය යුතු බලපෑමක් ඇති කළ පශ්චාත් නූතනවාදයේ ව්‍යාජ වාම දෘෂ්ටිවාදී ව්‍යාපාරය මත පදනම් වූ අතාර්කික, ආත්මීය විඥානවාදී සහ ප්‍රතිගාමී දේශපාලන ප්‍රවනතාවක ගෝඩ්ෆාදර් ය. කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය (දැන් මහාචාර්ය) නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි ඇතුළු ව්‍යාජ වාම බුද්ධිමතුන් කිහිප දෙනෙකු සමඟ ඔහු මෙම මතවාදය මත පදනම් වූ “X-Group” හි ප්‍රමුඛ නායකයෙකි. කණ්ඩායම, ඩෙරිඩියානු “විසංයෝජනය” සහ ලැකානියානු “මනෝවිශ්ලේෂණය” මත පදනම්වූ ද, ඔවුන් “සංස්කෘතික දේශපාලනය” ලෙස හැඳින්වූ දෙයට කැප වූ ද, මූලික වශයෙන් නාගරික මධ්‍යම පන්තිය වෙත නැඹුරුවූ එහි සාහිත්‍යය සහ “ලන්ඩන්” නම් සගරාවක් ඇතුලු සඟරා කිහිපයක් ප්‍රකාශයට පත් කළහ. 2004 දී මෙම සංවිධානය විසුරුවා හැරීමෙන් පසු ගුණරත්න විසින් මීට වසර කිහිපයකට පෙර “සමබිම පක්ෂය” බවට පරිවර්තනය වූ ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂය (SLVP) නමින් දේශපාලන පක්ෂයක් පිහිටුවා ගත් අතර 3mana.com වෙබ් අඩවිය ප්‍රකාශයට පත් කරයි. 

මේ කාලය පුරාවටම, ගුණරත්න ඓතිහාසික භෞතිකවාදයට හා ඉතිහාසයට මෙන්ම ඔහු එහි පැවැත්මම පවා  ප්‍රතික්ෂේප කළ කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවයට දැඩි ලෙස විරුද්ධ විය. විටෙක ඔහු, කම්කරු පන්තිය සුළු ධනේශ්වරය මත යැපෙන පරිපෝෂිතයන් සේ හඳුන්වමින්, “පීඩිත” සුළු ධනේෂ්වරය වෙනුවෙන් වෘත්තීය සමිති “මර්දනය” කිරීමට පවා කැඳවුම් කරමින්, කම්කරු අරගල හෙළා දකිනා ෆැසිස්ටික කෑ මොර දීම් මඟින් කම්කරු පන්තිය කෙරෙහි තම බලවත් ද්වේශය ප්‍රකාශයට පත් කළේය. ඔහු සහ ඔහුගේ දේශපාලන ව්‍යාපාර ට්‍රොට්ස්කිවාදයට ඝෝෂාකාරී ලෙස සතුරු වී ඇත. හිටපු ඇමතියෙක් වන මංගල සමරවීර වැනි ධනේශ්වර වෙලඳපොල ගැති පක්ෂවල සහ දේශපාලකයින්ගේ හෙංචයියකු වන ගුණරත්න ඔවුන්ගෙන් දේශපාලන සහ මූල්‍ය ආධාර ලබාගෙන සහ ලබා ගනිමින් ඇත. ඔහු දැනට ආසන්න-ආඥාදායක ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්තිවලට විවෘතව සහාය දක්වයි. “පරිභෝජනවාදය” ලෙස ඔහු සඳහන් කරන දෙයට එරෙහිව සටන් කිරීම සඳහා බදු වැඩිකිරීම් අනුමත කරන අතර ඔහු ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල (IMF) විසින් නියම කරන ලද කප්පාදු පියවර සහ පුද්ගලීකරණ වැඩසටහන් අගය කරයි.

මධ්‍යම පන්තික නැගිටීමක් ලෙස ගුණරත්න ව්‍යාජ ලෙස ලඝු  කරන, 2022 අප්‍රේල්-ජූලි මහජන අරගල මධ්‍යයේදී “පරිප්පු සහ සීනි” ඉල්ලා සිටීම නිසා, යථාර්ථයේ නොපවතී යි ඔහු කියා සිටින “ජනතාව”  ඔහු රෞද්‍ර ලෙස හෙළා දුටු අතර, සමබිම පක්ෂයට බලය ලැබුණහොත්  “ජනප්‍රිය නොවන” පටි තද කිරීමේ පියවර දැඩි ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඔහු යෝජනා කළේය.

ගුණරත්නගේ දේශපාලනය යන්තමින් විවේචනය කල සසප යේ පලමු සහ අවසාන ලිපිය පදනම් වූයේ 2014 අප්‍රේල් මාසයේ කොලඹ රැස්වීමකදී SLVP නායකයා ලෙස ඔහු කල ප්‍රසිද්ධ කථාවක් මත ය. සසප නායකත්වය ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) සිංහල අංශයේ මෙසේ ලිවීය: 

ගුනරත්න සිය කතාවේදී මෙසේ කීවේය: “ලංකාවේ ධනවාදය හා ධනපතියො කවුද කියල ප‍්‍රශ්නයක් තියනවා. සම්ප‍්‍රදායික වමේ භාෂාව අනුව නම් මට මේ වෙලාවේ උදවු කරන්නේ ධනපතියො කියන්න පුලුවන් [සත්තකින්ම]”. ගුනරත්නට ලංකාවේ මූල්‍ය ධනපතියෙක් වන ටිරාන් අලස් සමග වැඩ කිරීමේ අවස්ථාවක් ලැබී තිබේ. “එයා සාමාන්‍ය විදිහට කාල බීල ඇඳල ඉන්නවා. බීඑම්ඩබ්ලිවු කාර් එකක් එලියෙ නතර කරලා තියෙනවා. ඒත් එයාගෙ රියැදුරු ඒ කාර් එක ඇතුලට වෙලා ඒසී දාගෙන ආතල් එකේ ඉන්නවා. පැරනි වමේ භාෂාවෙන් කම්කරුවා තමයි ඒසී එක දාගෙන ආතල් එකේ ඉන්නෙ. ලංකාවේ ඇත්තටම තියෙන ධනවාදය මොකක්ද කියල හඳුනාගන්න ඕනෙ. මේ ක‍්‍රමය ඇත්තටම පවත්වාගෙන යන්නේ පීඩිතයා.”

මේ ප‍්‍රකාශවල සාරය නම් කම්කරු පන්තියක් යනුවෙන් හඳුනා ගත හැකි පන්තියක් නැත: ධනපති ක‍්‍රමය පවත්වා ගෙන යන්නේ “පීඩිතයන් ය”.

ලිපිය තවදුරටත් මෙසේ පැහැදිලි කරයි.

“අද්‍යතන මාක්ස්වාදය වන ට්‍රොට්ස්කිවාදය කෙරෙහි ගුනරත්න වෛරයෙන් දැවෙයි. ඊට හේතුව, ට්‍රොට්ස්කිවාදී හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජාජාක) හා එහි සමාජවාදී සමානතා පක්ෂ පමනක්ම කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවය ද ඇතුලු සම්භාව්‍ය මාක්ස්වාදී සංකල්ප හා මූලධර්ම තරයේ ආරක්ෂා කරන බැවිනි. අනෙකුත් සියලු වමේ යයි කියාගත් සංවිධාන මාක්ස්වාදය ද කම්කරු පන්තිය ගැන ද යම් උත්සුකයක් ඇතැයි කල මවා පෑම් පවා හැරපියා ධනේශ්වරයේ කඳවුරට සීග‍්‍රයෙන් මාරුවී ගියේ 1991 සෝවියට් සංගමය බිඳ වැටීමත් සමගයි.

ගුනරත්න තම වෛරය වමාරා ඇත්තේ මෙසේය: “අද වෙන කොට ට්‍රොට්ස්කිවාදය ඉවරයි. මගේ අදහස ගෝලීය ධනවාදය විග‍්‍රහ කිරීම සඳහා ලෝක දැක්මක් විධියට ටෙ‍්‍ර‍්‍රාට්ස්කිවාදයට තව දුරටත් බැහැ. ට්‍රොට්ස්කිවාදය හැම වෙලේම අවධාරනය කරන්නේ වාස්තවික යතාර්ථය. එහෙත් ගෝලීයකරනය එක්ක ප‍්‍රශ්නය තිබෙන්නේ ආත්ම මූලිකත්වය තුල”.

මෙම තකතිරු ප‍්‍රකාශ කරන පුද්ගලයා ට්‍රොට්ස්කිවාදය ගැන පමනක් නොව හජාජාක නිෂ්පාදනයේ ගෝලීය කරනය ගැන කර ඇති බැරෑරුම් විශ්ලේෂනය ගැන පවා දැනීමක් නැත්තෙකි.

ගුනරත්න, ධනපති නිෂ්පාදනයේ ගෝලීයකරනය සමග මුදා හැරුනු ප‍්‍රතිගාමී දෘෂ්ටිවාදයන් විසින් අවශෝෂනය කර ගැනුනු මධ්‍යම පන්තික සමාජ තට්ටුවල එක නියෝජිතයෙකි. ඔහු හෝ එම සභාවේ කතාකල එක අයෙකු හෝ “වාස්තවික යථාර්ථය” -එනම් අද ලෝක දේශපාලනය සංලක්ෂිත වන, ගෝලීයකරනය තුල ධනවාදයේ පරස්පරවිරෝධයන් තියනුවී බිඳවැටීමක් කරා එය ගමන් කිරීම හා මානව වර්ගයා න්‍යෂ්ටික බලයෙන් අතුගෑවී යාහැකි තුන්වන ලෝක යුද්ධයක තර්ජනයක් මතුවීම–ගැන කතා නොකිරීම පුදුමයක් නොවේ. රැුස්වීමේ කථිකයෝ කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවය ගැන හා මාක්ස්වාදය ගැන අසාරදර්ශනය වපුරා අධිරාජ්‍යවාදයට තම කැපවීම පෙන්නුම් කලහ.”

සසප ලිපියේ සඳහන් වන රැස්වීම ව්‍යාජ වාම පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) විසින් “වමේ සංවාදයක්” සඳහා සංවිධානය කරන ලද රැස්වීම් මාලාවක කොටසකි. 2013 නොවැම්බරයේදී එකල සසප ප්‍රධාන ලේකම් විජේ ඩයස්, එම සාකච්ඡාවට සහභාගී වීමට ලැබුණු ආරාධනය ප්‍රතික්ෂේප කරමින් පෙසප වෙත විවෘත ලිපියක් ලිවීය. 

ඩයස් මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය. 

“යෝජිත රැස්වීමේ අරමුන වනාහී විවිධ ධනේශ්වර හා සුලු ධනේශ්වර සංවිධානවල යලි කාන්ඩ ගැසීමකට පදනම දැමීම යි. එවැනි යලි කාන්ඩ ගැසීමක් සිදුවුවහොත් එය කම්කරු පන්තිය සඳහා නිර්මානය කෙරෙන තවත් දේශපාලන උගුලක් වනු ඇත්තේ ය. වසර 45කට අධික කාලයක් ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූලධර්ම ආරක්ෂා කලා වූ ද කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා වෙහෙස නොතකා සටන් කලා වූ ද සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ඔබ විසින් ක‍්‍රියාවට නගනු ලබන ප‍්‍රතිගාමී යලි කාන්ඩ ගැසීමකට වලංගුභාවයක් සැපයීමට අපේක්ෂා නොකරයි. මේ හෙයින් සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ඔබේ ආරාධනය අවධාරනයෙන් ප‍්‍රතික්ෂේප කරයි”

“කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා” එතරම් වෙහෙස නොබලා සටන් කළ පක්ෂය, ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් සම්මත කර තිබූ පරිදි, වර්ධනය වෙමින් පවතින ව්‍යාජ වාම ප්‍රවනතාවන්ට එරෙහිව අධිෂ්ඨානශීලී සටනක් දියත් කිරීමට නියමිතව තිබුණි. කෙසේ වෙතත්, තරුණයින් අතර  X-කණ්ඩායම විසින් මූලිකත්වය ගත් පශ්චාත් නූතනවාදී ප්‍රවනතාවයේ වැඩෙන බලපෑම නොතකා, සසප නායකත්වය මුරණ්ඩු ලෙස මෙම ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය නොසලකා හැරි අතර, මෙම ප්‍රවනතාවය “හෙලිදරව්” කරන එක ලිපියක්වත් ප්‍රකාශයට පත් නොකළේය. ගුණරත්නගේ පෙරටුගාමී පක්ෂයේ සහ සමබිම පක්ෂයේ දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් පක්ෂ නායකත්වයේ ප්‍රවේශය මීට වෙනස් නොවීය. මෙම අත්හැරීම, අවම වශයෙන් පරම්පරා දෙකක තරුනයින්, බුද්ධිමතුන් සහ කම්කරු පන්තියේ දේශපාලනිකව සවිඥානික දියුණු කොටස් පාවාදීම සඳහා බොහෝ දුරට මග පෑදූ අතර ඔවුන්ව, අවමංගත භාවයට හා අධෛර්යයට ඇද දැමීමෙන්, හජාජාක පමණක්ම ඉදිරියට ගෙන ගිය මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදී වැඩපිලිවෙලෙන් ඔවුන්ව පලවා හැරුනි.

ගුණරත්නගේ ආරාධනය පිළිගැනීමට තීරණය කිරීමේදී, පක්‍ෂ නායකත්වය, තම පන්ති සතුරා සමග මුහුණට මුහුණ ලා සිටිද්දී, ඔහු පුරසාරම් දොඩන, තරුන පරම්පරාවක් සහ කම්කරු පන්තිය නොමඟ යැවීමේ දී ගුණරත්න විසින් ඉටු කරන ලද ද්‍රෝහී සහ ප්‍රතිගාමී භූමිකාව ගැන තම මුව වසා සිටීමට තීරණය කළ බව පැහැදිලිය. ගුණරත්නගේ දශක ගණනාවක ප්‍රතිගාමී දේශපාලනය පිලිබඳ සැලකිය යුතු හෙලිදරව්වක් සිදුකිරීම පැහැර හැර, ඔහුගේ ප්‍රවනතාවයේ අදහස් සමග වාද විවාදවල (polemics) නියැලීමට (ජේම්ස් පී. කැනන් වරක් පැවසූ පරිදි විප්ලවවාදී පක්ෂයක් සංලක්ෂනය කරන මූලිකම කර්තව්‍යක්) කිසිදු උත්සාහයක් නොගෙන  තිබීමෙන් ගුණරත්නගේ ආරාධනය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට පක්ෂ නායකත්වයට ධෛර්යයක් නොතිබුණි. සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී විජේසිරිවර්ධන, මාක්ස්වාදය “මහා ආඛ්‍යානයක්” ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කළ හා ඥානවිභාගයේ දී බහුත්වවාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් අනුභූතික තර්කනය භාවිතා කළ “සමාජවාදී සංස්කෘතිය” ඛාදනය කිරීමට දායක වූ පශ්චාත්-1991 ප්‍රවණතා ගැන සඳහන් කළ නමුත්,  මෙම දේශපාලන අපරාධයේ ප්‍රධාන චූදිතයෙක් වන ගුණරත්න දෙසට ඇඟිල්ල දිගු කිරීමෙන් වැලකී සිටීමට ප්‍රවේශමෙන් වග බලා ගත්තේය. 

කම්කරු පන්තියේ සහ එහි අරගලවල සතුරෙකු වන ගුණරත්න සසප නායකත්වය වඩාත්ම අස්ථායී කරවන ප්‍රශ්න මතු නොකිරීමට වගබලා ගන්නා බව සසප අවස්ථාවාදී නායකත්වය හොඳින් දැන සිටියේය: ඔබේ පක්ෂයට 2022 මහජන අරගල තුල, ඒ සඳහා අවශ්‍ය නායකත්වය ලබා දීම පසෙක තබා, අවම වශයෙන් සැලකිය යුතු බලපෑමක්වත්  කිරීමට නොහැකි වූයේ මන්ද?  ඔබේ විප්ලවීය වැඩපිළිවෙළ තිබියදී පවා ඔබේ පක්ෂයට හොඳ පිළිගැනීමක් නොලැබුණේ ඇයි? මේ පෙර නොවූ විරූ අරගලවලදී පවා ඔබේ පක්ෂයේ සාමාජිකත්වය වර්ධනය නොවුණේ ඇයි? මෙම ප්‍රශ්නවලින් අභියෝගයට ලක් වන සසප නායකත්වයට, මහජන අරගලයේ ගෙල සිරකර එය පාර්ලිමේන්තුවාදය දෙසට යොමු කිරීම සම්බන්ධයෙන් පෙසප හෝ අනෙකුත් කන්ඩායම්වලට සරලව දොස් පැවරීමෙන් නැවතිය නොහැකි වනු ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ගුණරත්න එවැනි අරගලය පාවාදීමක් යෝජනා කර තිබුණේ 2022 අප්‍රේල් මස අග තරම් කලින්ය.

මෙම අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධය ලැජ්ජා සහගත සහජීවනයක කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කළේය. සසප නායකත්වය අමාරුවේ දමන මෙම ප්‍රශ්නවලට අපගේ ව්‍යාපාරයේ ශ්‍රේෂ්ඨ නායකයින් විසින් දැනටමත් පිළිතුරු දී ඇත:

විප්ලවයක් අතරතුර, එනම් සිදුවීම් වේගයෙන් ගමන් කරන විට, දුර්වල පක්ෂයකට විප්ලවයේ ගමන් මග පැහැදිලිව අවබෝධ කර ගන්නේ නම් සහ වාක්‍ය ඛණ්ඩවලින් මත් නොවන සහ තාඩන පීඩනවලින් බියට පත් නොවන ස්ථීර කාඩර්වරුන් සතු වන්නේ නම්, එය ඉක්මනින් බලවත් එකක් බවට වර්ධනය විය හැකිය.  නමුත් එවැනි පක්ෂයක් විප්ලවයට පෙර පැවතිය යුතුවන අතර  කේඩරයින් දැනුවත් කිරීමේ ක්‍රියාවලියට සැලකිය යුතු කාලයක් අවශ්‍ය වේ. නමුත් විප්ලවය මෙම කාලය ලබා ගැනීමට ඉඩ නොදේ.” (ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, පන්තිය, පක්ෂය හා නායකත්වය, 1940).

පන්ති සතුරෙකු සහ සමබිම පක්ෂයේ නායකයා වන ගුණරත්න, ඉහත සඳහන් සසප ලිපියෙන් හඳුනා ගන්නා  පරිදි, ට්‍රොට්ස්කිවාදයට සහ සසප වෙත දක්වන සියලු සතුරුකම් නොතකා, සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් සඳහා තමන්ට ආරාධනා කළේ මන්දැයි සෙවීමට සසප නායකයින් උනන්දු නොවන බව පෙනේ. එහෙත් සසප නායකත්වය සමග ඇතිකරගත් ව්‍යංග ගිවිසුම ඔහුගේ ව්‍යාජ වාම ආවරණය ශක්තිමත් කිරීමට අවස්ථාවක් සලසා දීමෙන් තම අරමුණ ඉටුකරන බව ගුණරත්න දනී. 1990 ගනන්වල මුල් භාගයේ “ඉතිහාසයේ අවසානය” ප්‍රකාශ කළ ධනේශ්වර පණ්ඩිතයින්ට තමන්ට වැරදුන බව පිළිගැනීමට සිදු වූ 2008 මහා කඩාවැටීමේ පසුබිම තුළ, ඉතිහාසය තවමත් කම්පනය වෙමින් පවතින බවත්, නොනවතින  යුද්ධය, සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය, ෆැසිස්ට්වාදයේ අන්තරාය සහ  –  2022 දී ශ්‍රී ලංකාවේ මෙම ප්‍රවනතාවය පෙන්නුම් කල – ගෝලීය පන්ති අරගලවල යලි පිබිදීමක් පෙන්නුම් කරමින් ලොව පුරා මහජනතාව වම දෙසට ඇදී යෑමක් පෙන්නුම් කරන යුගයක් ආරම්භ වුනු  ලෝක තත්වයක් තුළ, ගුණරත්න හා එවැනි අය තවත් දේශපාලන උගුල් ඇටවීමට මෙවන් වෙස්මාරුවක් (camouflage)  බරපතල ලෙස සොයති. 

සම්මුඛ සාකච්ඡාව අතරතුර, කප්පාදු පියවරයන් සහ දරිද්‍රතාවයේ ප්‍රතිවිපාක ඇතුළුව ශ්‍රී ලාංකික ජනතාව මුහුන දෙන සමාජ ගැටලු ගණනාවක් වෙත නායකයෝ අවධානය යොමු කළෝය. කෙසේ වෙතත්, සැලකිය යුතු ලෙස, දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයේ පැවැත්ම ගැන සඳහන් කිරීමට නායකයින් අපොහොසත් විය. මෙය අහම්බයක් නොවේ.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එල්ල වන ප්‍රහාරය, වැඩෙන ලෝක යුද්ධයේ තර්ජනය සහ  චීනයට එරෙහි අධිරාජ්‍යවාදී නායකත්වයෙන් යුත් යුද්ධයක සුලිය දෙසට රට ඇදී යාම පිලිබඳ සඳහන් කලද, ලෝසවෙඅ හි ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අගෝස්තු 16 සසප මැතිවරන ප්‍රකාශයේ පවා දෙමල ජාතික ප්‍රශ්නය සඳහන් නොවේ. මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේ කොටසක් ලෙස අගෝස්තු 16 වැනි දින කොළඹ පැවති ප්‍රථම මහජන රැස්වීමේදී, “දෙමළ ජාතිකයන්ගේ ජාතික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය” ලෙස අපැහැදිලි ලෙස හැඳින්වූ දෙය සාක්ෂාත් කිරීමේ සමාජවාදී විප්ලවවාදී වැඩපිළිවෙළ පැහැදිලි කිරීමේදී, විජේසිරිවර්ධන එය “ස්වයං-නිර්ණයේ” අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතය වන ජාතික පරපීඩනය අහෝසි කර දැමීම ලෙස හඳුනා නොගැනීමට වගබලා ගත්තේය. 

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් දෙමළ ඊලම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) සංවිධානය මිලිටරිමය වශයෙන් තලා දැමූ 2009 මැයි 18දා, සසප නායකත්වය පූර්ණ වශයෙන්ම පාහේ දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයේ අවසානය සනිටුහන් කලේ, සිංහල ස්වෝත්තමවාදයේ පීඩනයට පක්ෂය ක්‍රමානුකූලව යටත් කිරීම සහ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ සහය ඇතිව සහ එහි අරගලයේ කොටසක් ලෙස ශ්‍රී ලංකා සහ ඊලම් එක්සත් සමාජවාදී ජනපදයක  (USSLE) ඉදිරිදර්ශනය යටතේ, දෙමළ, සිංහල හා මුස්ලිම් කම්කරු පන්තියේ කාර්මික ශක්තිය සංක්‍රමණික ඉල්ලීම් වටා (සියලු දෙමල දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීම, උතුරු නැගෙනහිරින් ආක්‍රමණික සිංහල හමුදාව කොන්දේසි විරහිතව ඉවත් කර ගැනීම සහ විනාශයට පත් පවුල් සඳහා සම්පූර්ණ වන්දි හා හානිපූර්ණය) බලමුලු ගැන්වීමේ සංයුක්ත, ප්‍රායෝගික අරගලය දියාරු කිරීම සංකේතවත් කරමිනි.  සසප ඉදිරිදර්ශනයේ “ඊළාම්” යන වචනයෙන් සඳහන් කරන්නේ කුමක්දැයි මෑත මාධ්‍ය හමුවකදී ප්‍රශ්න කළ විට, එය දෙමළ ජාතික පරපීඩනය යථාර්තයක් ලෙස සසප විසින් පිළිගැනීම සහ එයින් මිදීමට එම ජනතාවට ඇති අයිතිය නියෝජනය කරන බවත්, එවැනි සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් සාක්ෂාත් කරගත හැකි වන්නේ වාර්ගික රේඛා හරහා එක්සත්ව සටන් කරන කම්කරු පන්තියට පමණක් බවත් සඳහන් කිරීමට විජේසිරිවර්ධන ඛේදනීය ලෙස  අසමත් විය. 

1923 “ජර්මානු ඔක්තෝබරයේ” විප්ලවවාදී නායකත්වයේ අර්බුදය විසඳීමට කොමින්ටර්න් සහ කේපීඩී නායකත්වයේ අසාර්ථකත්වය පිළිබඳව ට්‍රොට්ස්කි විසින් කරන ලද පහත නිරීක්‍ෂණයෙන් මෙම විචාරය අවසන් කිරීම සුදුසු යැයි අපි සලකමු:

විප්ලවවාදී අර්බුදයක උපරිම තියුණු වීමේ කාල පරිච්ඡේද ඒවායේ ස්වභාවයෙන්ම සංක්‍රාන්ති වේ.  විප්ලවවාදී නායකත්වයක් හා වෛෂයික කර්තව්‍යයන් අතර නොගැලපීම (ධනේශ්වරයේ වියරු ප්‍රහාරය හමුවේ ජාමය බේරාගැනීමට දැගලීම, පැකිළීම, දෙගිඩියාව)  සති කිහිපයක් සහ දින කිහිපයකින් පවා ව්‍යසනයකට තුඩු දිය හැකි අතර සූදානම් වීමට වසර ගණනාවක් ගත් සියලු දේ නැති කර දමනු ලැබිය හැකිය…නායකත්වය අවස්ථාවට අනුගත වීමට සමත් වන විට, අවස්ථාව දැනටමත් වෙනස් වී ඇත; ජනතාව පසු බසිමින් සිටින අතර බලවේග අතර සම්බන්ධතාවය හදිසියේම නරක අතට හැරේ.” ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, ලෙනින්ගෙන් පසු තුන්වන ජාත්‍යන්තරය (පයනියර් පබ්ලිෂර්ස්, 1957, 97-98 පිටු)

සසප, ශ්‍රී ලංකාවේ උග්‍ර ප්‍රති-මාක්ස්වාදී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහි අරගලය දිගු කාලීනව අත්හැරීමේ කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කරයි Read More »

eepthisamaga

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka

By Sanjaya Jayasekera.

Pani Wijesiriwardene, the Presidential Candidate, and Deepal Jayasekara, the General Secretary of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, participated last Saturday morning (18th) in a state television (ITN) program hosted by Deepthi Kumara Gunarathne, an arch-enemy of the working class. The interview, a nauseating spectacle, lasted for 45 minutes and is available on YouTube.

The co-host of the program stated that the leaders of the SEP had been invited to speak on the party’s program for the presidential election to be held on September 21 this year.

The General Secretary introduced the party as the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), summarized its historical origins, and outlined its political program. Wijesiriwardene stated that the party does not have a separate election program but is contesting this election to bring the message of the party’s international socialist program—against austerity, dictatorship, and world war—to the working class as much as possible. This highlighted their main concern for participating in this television program.

eepthisamaga
SEP leaders at “Deepthi Samaga”

However, the SEP leaders did not merely participate in a neutral television interview. They are fully aware that the state television’s daily morning program, titled “Deepthi Samaga” (meaning ‘with Deepthi’), named after its host, is conducted by a political enemy of the program aimed at independently mobilizing the working class for international socialism. They are also aware that the ITN has given a prominent platform in this state media to Gunarathne and retained him as their host precisely because of his pro-capitalist and anti-Marxist politics, which have spanned over two and a half decades. Still, these leaders claim they were supposed to use the television program to disseminate this message to the working class in the country.

The essential question that the SEP leaders have been concealing for over twenty years from the working class, youth, and students of the country is this: Who is Deepthi Kumara Gunarathne, and what is his political tendency? Gunarathne is the godfather of an irrationalist, subjective idealist, and reactionary political tendency based on the pseudo-left ideological movement of postmodernism, which sprouted in the late 1990s and had considerable influence among university students, academics, artists, and working youth during the first and a half decade of this century. Along with several pseudo-left intellectuals, including Nirmal Ranjith Devasiri, a lecturer (now a professor) at the University of Colombo, he was a prominent leader of the “X Group,” which was based on this ideology. The group published its literature and a couple of magazines, including one named “London,” devoted to what they referred to as “cultural politics,” based on Derridian “deconstruction” and Lacanian “psychoanalysis”, and oriented primarily toward the urban middle class. After this organization dissolved in 2004, Gunarathne established a political party named the Sri Lanka Vanguard Party (SLVP), which a few years ago was converted into the “Samabima Pakshaya (SP)” (Equal Ground Party), and publishes the website 3mana.com.

Throughout this time, Gunarathne virulently opposed historical materialism and history, as well as the revolutionary potential of the working class, whose very existence he denied. At times, he has vented his wrath against the working class with fascistic rants condemning class struggles and even calling to “crush” trade unions in favor of the “oppressed” petty-bourgeoisie, portraying the former as parasites depending on the latter. He and his political movements have been vociferously inimical to Trotskyism. A lackey of capitalist pro-market parties and politicians like the late Mangala Samaraweera, Gunarathne has received and continues to receive political and financial support from them. He currently openly supports the policies of near-dictator President Ranil Wickremasinghe, endorses the tax hikes to combat what he refers to as “consumerism,” and appreciates austerity measures and privatization programs as dictated by the International Monetary Fund (IMF).

Amidst the mass struggles of April-July 2022, which Gunarathne falsely reduces to a middle-class uprising, he scathingly condemned the “people,” whom he claims do not exist, for demanding “dal and sugar,” and proposed to implement harsh and “unpopular” belt-tightening measures if the SP gained power.

The SEP’s first and last article that barely criticized Guneratne’s politics was based on a public speech he gave at a Colombo meeting in April 2014 as the leader of the SLVP. The SEP leadership wrote in the Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) as follows: 

‘Gunarathna said in his speech: “There is a question about capitalism and who are the capitalists in Sri Lanka.  In traditional left-wing parlance, it is the capitalists who are helping me at this time [of course]”.  Gunarathne got an opportunity to work with a Sri Lankan financial capitalist, Tiran Alas.  “He’s dressed and eats like a regular man.  A BMW car is parked outside.  But his driver is inside that car with AC on and he is having fun.  In the old left language, the worker is the one who has fun with the AC on.  We need to identify what capitalism really is in Sri Lanka.  This system is really maintained by the oppressed.”

The essence of these statements is that there is no class that can be identified as a working class: it is the “oppressed” who maintain the capitalist system.’

The article further explains as follows:

“Gunarathne burns with hatred for modern Marxism, Trotskyism.  The reason for this is that only the Trotskyist International Committee of the Fourth International (ICF) and its Socialist Equality Parties strongly defend orthodox Marxist concepts and principles, including the revolutionary potential of the working class.  All other so-called leftist organizations abandoned even the pretense of having any concern for Marxism and the working class and quickly switched to the camp of the bourgeoisie with the collapse of the Soviet Union in 1991.

Gunarathne expressed his hatred thus: “Trotskyism is over today.  My point is that Trotskyism is no longer a worldview for analyzing global capitalism. Trotskyism always insists on objective reality.  But the problem with globalization is self-centeredness.”

The person issuing these foolish statements is ignorant not only of Trotskyism, but also of the serious analysis by the ICFI of the globalization of  production.

Gunarathne is one representative of the middle class social strata absorbed by the reactionary ideologies unleashed with the globalization of capitalist production.  It is not surprising that neither he nor anyone who spoke in that assembly talked about the “objective reality” – that is, the contradictions of capitalism in globalization that characterize today’s world politics, and that it is moving towards collapse and the threat of a third world war that could wipe out humanity with nuclear power.  The rally’s speakers demonstrated their commitment to imperialism by spreading skepticism about the revolutionary potential of the working class and Marxism.”

The meeting referred to in the SEP article is part of a series of meetings organized by the pseudo-left Frontline Socialist Party (FSP) for a “ Dialogue of Lefts”. Wije Dias, the General Secretary of SEP, in November 2013, wrote an open letter addressed to the FSP rejecting an invitation received to participate in the said discussion. 

Dias stated as follows: 

“[T]he purpose of the proposed meeting is to lay the foundations for a regroupment of an array of bourgeois and petty-bourgeois organizations. Such a regroupment, were it to be realized, would result in the creation of yet another political trap for the working class. The Socialist Equality Party, which for more than 45 years has defended Trotskyist principles and fought tirelessly for the political independence of the working class, has no intention of lending credibility to the sort of reactionary regroupment that you are seeking to implement. Therefore, the Socialist Equality Party emphatically rejects your invitation.”

The party that fought so tirelessly “for the political independence of the working class” was supposed to wage a determined fight against the developing pseudo-left tendencies, as resolved by the ICFI. However, despite the growing influence of the postmodernist tendency among youth, spearheaded by the X-Group, the SEP leadership stubbornly neglected this reactionary movement, and not a single article was published “exposing” this tendency. The party leadership’s approach toward the politics of the VP and SP is the same. This omission largely paved the way for the betrayal of at least two generations of youth, intellectuals, and politically conscious advanced sections of the working class, leading to disorientation and demoralization, and driving them away from the Marxist revolutionary program advanced solely by the ICFI.

In deciding to accept Gunarathne’s invitation, it is clear that the party leadership decided to gag themselves, face to face with their class enemy, over the treacherous and reactionary role played by Guneratne in disorienting a generation of youth and the working class, which he boasts about. Having made no substantial exposure of Gunarathne’s decades-long reactionary politics, and taken no attempt to engage in polemics with the ideas of his tendency—which is the mark of a revolutionary party, as James P. Cannon once said—the party leadership had no guts to reject Gunarathne’s invitation. During the interview, Wijesiriwardene referred to the post-1991 tendencies that rejected Marxism as a “metanarrative,” advocated pluralism in epistemology, and used empiricist logic, which contributed to the erosion of “socialist culture,” but carefully avoided pointing fingers at Gunarathne, who has been one of the main culprits for this political crime.

The SEP opportunist leadership was well aware that Gunarathne, being an enemy of the working class and its struggles, would be careful not to raise the most destabilizing questions for the SEP leadership: Why was your party not able to exert at least a substantial influence in the mass struggles of 2022, let alone provide the necessary leadership for it? Why was your party not well received, even with your revolutionary program? Why did the membership of your party not grow, even during these unprecedented struggles? Challenged by these questions, the SEP leadership could not simply blame the FSP or other groups for strangling the mass struggle and channeling it toward parliamentarianism. In fact, Gunarathne had proposed such a betrayal of the struggle as early as late April 2022.

This mutual understanding marked the culmination of a shameful cohabitation. These questions, which would place the SEP leadership in trouble, have already been answered by the great leaders of our movement:

During a revolution, i.e. when events move swiftly, a weak party can quickly grow into a mighty one provided it lucidly understands the course of the revolution and possesses staunch cadres that do not become intoxicated with phrases and are not terrorized by persecution. But such a party must be available prior to the revolution inasmuch as the process of educating the cadres requires a considerable period of time and the revolution does not afford this time”. (L.Trotsky, The Class, the Party and the Leadership, 1940).

The SEP leaders seem uninterested in finding out why Gunarathne, a class enemy and SP leader, invited them to the interview despite all his hostility to Trotskyism and the SEP, as identified in the article by the SEP. But Gunarathne knows that the tacit agreement entered into with the SEP leadership serves his ends by providing him with an opportunity to strengthen his fake left cover. In a world situation where bourgeois pundits who declared the “end of history” in the early 1990s had to admit, in the backdrop of the 2008 Great Crash, that they were wrong and that history is still ticking, and ushered in an epoch of unending war, social counter-revolution, the danger of fascism, and a resurgence of global class struggles showing a lurch toward the left by the masses around the world—which trend was demonstrated in Sri Lanka in 2022—Gunarathne and the like are gravely seeking this left camouflage to set further political traps.

During the interview, the leaders referred to a number of social problems the Sri Lankan population faces, including the effects of austerity measures and poverty. However, significantly, the leaders failed to mention the existence of the Tamil national question. This is not an accident.

While there is reference to the onslaught on democratic rights, the growing threat of world war, and the country being drawn toward the vortex of an imperialism-led war against China, the Tamil national question is not mentioned even in the SEP election statement of August 16, published on WSWS. In explaining the socialist revolutionary program to uphold what was ambiguously referred to as the “National Democratic Right of Tamils” during the first public meeting held in Colombo on August 16 as part of the election campaign, Wijesiriwardene was careful not to identify it as the eradication of national oppression, which is the essential progressive content of “self-determination.”

The SEP leadership virtually marked the end of the Tamil national question on May 18, 2009, when former president Mahinda Rajapaksha militarily crushed the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), epitomizing their gradual subjugation of the party to the pressure of Sinhala chauvinism, diluting the concrete, practical struggle to mobilize the industrial force of the Tamil, Sinhala, and Muslim working class around transitional demands (such as the release of all Tamil political prisoners, unconditional withdrawal of the invading Sinhala military from the North and East, and full reparations and compensation for the devastated families) under the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam (USSLE), with the support of and as part of the struggle of the international working class. When questioned at a recent press conference about what is referred to by the word “Eelam” in the SEP’s perspective of a USSLE, Wijesiriwardene miserably failed to mention that it represented the SEP’s recognition of Tamil national oppression as a fact and those people’s right to be free from it, which could only be realized by the working class fighting unitedly across ethnic lines for such a socialist perspective.

We consider it apt to conclude this critique with the following observation by Trotsky on the failures of the leadership of the Comintern and KPD to resolve the crisis of revolutionary leadership in “German October” of 1923: 

“The periods of the maximum sharpening of a revolutionary crisis are by their very nature transitory. The incongruity between a revolutionary leadership (hesitation, vacillation, temporizing in the face of the furious assault of the bourgeoisie) and the objective tasks, can lead in the course of a few weeks and even days to a catastrophe and to a loss of what took years of work to prepare…By the time the leadership succeeds in accommodating itself to the situation, the latter has already changed; the masses are in retreat and the relationship of forces worsens abruptly.” L.Trotsky, The Third International After Lenin (Pioneer Publishers, 1957, p97-98)

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka Read More »

Bangladesh haseena

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අගෝස්තු මස 8 වන දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘Bangladeshi Prime Minister flees to India amid mass uprising යන ශීර්ෂය  යටතේ කීත් ජෝන්ස් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු  විසිනි.

බංගලිදේශයේ දීර්ඝ කාලීන අගමැතිනි ෂීක් හසීනා, ඇගේ වඩ වඩාත් කුරිරු අත්තනෝමතික පාලනයට එරෙහි මහජන නැගිටීමක් මධ්‍යයේ සඳුදා රටින් පලා ගියාය .

2024 අගෝස්තු 5, සඳුදා, බංග්ලාදේශයේ ඩකාහි, අගමැතිනි ෂේක් හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම සමරමින්  විරෝධතාකරුවන් සටන් පාඨ කියති. [AP Photo/Rajib Dahr]

 රූපවාහිනියෙන් ජාතියට ප්‍රකාශයක් කරමින් හසීනා ඉල්ලා අස් වූ බව හමුදා ප්‍රධානී ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමන් ප්‍රකාශ කළේ, හමුදා පරිවාර සමඟ හසීනා සහ ඇගේ සොහොයුරිය ඩකා ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපළේ  දිස්වීමෙන් පැය ගනනකට පසුවය.පසුගිය වසර 15 තුළ බංග්ලාදේශ රජයට නායකත්වය දුන් හසීනා සිය පාලන තන්ත්‍රය සමඟ සමීප සබඳතා පවත්වන ඉන්දියාවට පියාසර කර ඇති බව පසුව දැනගන්නට ලැබුණි.

මිලියන 170 ක ජනතාවක් සිටින රට “විප්ලවවාදී කාලපරිච්ඡේදයක් පසු කරමින් සිටින” බව ප්‍රකාශ කරමින් ජෙනරාල් වකර්-උස්-සාමාන් කියා සිටියේ, නව ආන්ඩුවකට සාමකාමී සංක්‍රමණයක් සහ යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම හමුදාව විසින් අධීක්ෂණය කරනු ඇති බවයි. ඔහු දැනටමත් විපක්ෂ නායකයින් සහ “සිවිල් සමාජ” කණ්ඩායම් සමඟ සාකච්ඡා කර ඇති බව කියා සිටියේය.

ජනරාල්වරයා , සාමාන්‍ය ජනතාව වීදිවලින් ඉවත් වන ලෙස ඉල්ලා සිටිමින්,  ඇඳිරි නීතිය ඉවත් කිරීමෙන් පසු අඟහරුවාදා උදෑසන පාසල්, විද්‍යාල, කර්මාන්තශාලා සහ කාර්යාල නැවත විවෘත කරන ලෙස නියෝග කළේය. මහජන කෝපය සමනය කිරීමට උත්සාහ කරමින්, වකර්-උස්-සමාන් ජනතාවගේ මිතුරෙකු ලෙස පෙනී සිටියේය. ඔහු සපථ කලේ, “මම ඔබ සැමට පොරොන්දු වෙනවා”  “අපි සියලු මිනිස් ඝාතන වලට යුක්තිය ඉටු කරන්නෙමු … රටේ හමුදාව කෙරෙහි විශ්වාසය තබන්න. කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩත්වයේ මාවතට ආපසු නොයන්න, කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩකාරී නොවන සහ සාමකාමී මාර්ග වෙත ආපසු යන්න.” 

ජෙනරාල්වරයා කතා කරද්දී, ජාතික අගනුවර වන ඩකාහි වීදි දිගේ ප්‍රීති ඝෝෂාකාරී ජන ගගක් ගලමින් තිබුනි. අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේ නිවසට සහ රජයේ ගොඩනැගිලි කිහිපයකට කඩා වැදී කොල්ලකන ලදී. නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස්, හසීනාගේ නිවසට ඇතුළු වූ දහස් සංඛ්‍යාත ජනතාව අතර සිටි බව කියා සිටි ඇඟලුම් සේවක මොන්සුර් අලි උපුටා දැක්වීය. “අපි එතනට ගියේ තරහෙන්. එහි කිසිවක් ඉතිරි වෙලා නෑ. ”

සෑම දෙයකින්ම ඇඟවුම් කෙරෙන්නේ, ලේ වැකි මර්දනය හරහා තනතුරේ එල්ලී සිටීමට ඇය දැරූ උත්සාහය බංග්ලාදේශ ධනවාදය භයානක ලෙස අස්ථාවර කරන බව නිගමනය කිරීමෙන් පසුව, හමුදාවේ ඉහළ නිලධාරීන් හසීනාට බලය අත්හැරීමට බල කළ බවයි.

කම්කරු පන්තිය තවමත් ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස අර්බුදයට මැදිහත් වී නැත. එහෙත් රජයේ රැකියා වෙන්කිරීමේ ප්‍රතිගාමී ක්‍රමයක් සම්බන්ධයෙන් පසුගිය මස මුලදී විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් විසින් ආරම්භ කරන ලද විරෝධතා ව්‍යාපාරයට වැඩකරන ජනතාව වැඩි වැඩියෙන් එකතු වී ඇත. ඔවුන් එසේ කර ඇත්තේ රාජ්‍ය ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහි වීමට සහ මහා විරැකියාව,  උග්‍ර දරිද්‍රතාවය සහ දිනෙන් දින ගැඹුරු වන සමාජ අසමානතාවය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ කෝපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට ය.

මිලිටරිය සහ පාලක පන්තිය පැහැදිලිවම භිය වන්නේ රටේ දැවැන්ත ඇඟලුම් කර්මාන්තයේ  දිගැස්සුනු කඩාකප්පල්වීිම, ලාභ අඩු කර, රටේ ආර්ථික අර්බුදය උග්‍ර කිරීමට සහ සේවක අසහනයට ඉන්ධන සපයනු ඇති බවයි.

ඉරිදා, රට පුරා ආණ්ඩු විරෝධී විරෝධතාකරුවන් සහ ආරක්ෂක හමුදා අතර ඇති වූ ගැටුම්වලින් පොලිස් නිලධාරීන් 13 දෙනෙකු ඇතුළු සියයකට ආසන්න පිරිසක් මිය ගියහ. එමගින්, විරෝධතා ව්‍යාපාරය ආරම්භ වූ දා සිට සිදුවූු මරණ සංඛ්‍යාව 300 ඉක්මවා ගියේය.

මර්දනය සහ ආන්ඩුවේ  පුර්ණ ඇඳිරි නීතිය නොතකා, ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ (Students Against Discrimination) හසීනා ඉල්ලා අස්වන ලෙස බල කිරීම සඳහා ඩකා හි අගමැති නිල නිවස වෙත සඳුදා මහා පාගමනක් කැඳවූහ.

සඳුදා වනතුරු හසීනා දැඩි පිළිවෙතක් අනුගමනය කරමින්, සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට එරෙහිව, කුප්‍රකට ත්‍රස්ත-විරෝධී හදිසි ක්‍රියාකාරී බලඇණිය ඇතුළු පොලිසිය සහ ඇගේ දේශපාලන පක්ෂය වන අවාමි ලීගය විසින් සංවිධානය කරන ලද මැරයන්  මුදා හැරියාය. ඇය සිසුන් “ත්‍රස්තවාදීන්” ලෙස හෙලා දකිමින්  ආන්ඩුවේ ඇඳිරි නීතිය කඩ කරන අය ” මරා දැමීමට වෙඩි තැබීමේ” නියෝග ලබා දුන් අතර, ව්‍යාපාරය ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්ෂ වන බංග්ලාදේශ ජාතිකවාදී පක්ෂය (the Bangladesh Nationalist Party- BNP) සහ  ඉස්ලාමීය වර්ගවාදී පක්ෂයක් වූු ජමාත්-ඊ- ඉස්ලාමි (Jamaat-e-Islami) විසින් සංවිධානය කර ඇති බව ව්‍යාජ ලෙස ප්‍රකාශ කළාය. 

විරෝධතාවලට එරෙහිව හමුදාව යොදවා තිබියදීම, ඒවා ප්‍රචණ්ඩ ලෙස මර්දනය කිරීමේ උත්සාහයේදී පොලිසිය ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටු කළේය. දහස් ගණනක් අත්අඩංගුවට ගැනීම ඊට ඇතුළත් විය. පුවත්පත් වාර්තාවලට අනුව, පසුගිය සිකුරාදා පැවති රැස්වීමක දී කනිෂ්ඨ නිලධාරීන් නිරායුධ විරෝධතාකරුවන්ට වෙඩි තැබීමට සිදුවීම ගැන සිය ඉහළ නිලධාරීන්ට කනස්සල්ල පළ කළහ.

හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පැය කිහිපයකට පසු, බංග්ලාදේශ ජනාධිපති මොහොමඩ් ෂහාබුදීන් පැවසුවේ, නාවික හා ගුවන් හමුදා ප්‍රධානීන්, විපක්ෂ නායකයින් සහ  ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමාන් සමඟ රැස්වීමක තමා මුලසුන දැරූ බවයි.

“අන්තර්වාර ආන්ඩුවක්” පිහිටුවීමට ඉඩ සැලසීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය යුතු බව රැස්වීමේදී තීරණය කළ බවත්, “පවත්නා අරාජික තත්ත්වය සාමාන්‍යකරණය කිරීමට හමුදාව පියවර ගනු ඇති” බවත් ජනාධිපතිවරයා පැවසීය.

හසීනාගේ අවාමි ලීගය විසින් ආධිපත්‍යය දරන වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව, පසුගිය ජනවාරියේ දී BNP ය සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්, වඩාත් වැදගත් ලෙස ජමාත්-ඊ-ඉස්ලාමි වර්ජනය කළ, ඡන්දයකින් තේරී පත් විය. සිය දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් මර්දනය කිරීමේ ආන්ඩුවේ වාර්තාව සහ මැතිවරනය අධීක්‍ෂණය කිරීම සඳහා භාරකාර ආන්ඩුවක් පත් කිරීමට ඉඩ දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, ඔවුන් හේතු වශයෙන් දැක්වූහ.

දූෂණ නඩුවක් සම්බන්ධයෙන් 2018 දී සිරගත කරන ලද BNP හි දිගුකාලීන නායිකා කලීඩා (Khaleda Zia) වහාම නිදහස් කළ යුතු බවට රැස්වීම එකඟ වූ බව ද ජනාධිපති ෂහාබුදීන් නිවේදනය කළේය.

ධනේශ්වර පාලනයේ ආරක්‍ෂාව වන සහ මර්දනයේ හා ආඥාදායකත්වයේ කුප්‍රකට වාර්තාවක් ඇති බංග්ලාදේශ හමුදාවේ මැදිහත්වීම ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ හි නායකයන් සාදරයෙන් පිළිගෙන ඇත. සියලුම වාර්තා පොරොන්දු වූ අන්තර්වාර රජය පිහිටුවීමට ශිෂ්‍ය සංගමය ක්‍රියාකාරීව සහභාගී වන බව  පෙන්නුම් කරයි.

එවන් ආන්ඩුවක්, රට යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සහ ඩොලර් බිලියන 4.7ක IMF ඇපදීමේ නයකට හිලව් වශයෙන් හසීනාගේ නායකත්වයෙන් යුත් අවාමි ලීග් ආන්ඩුව  2023 දී එකඟ වූ කප්පාදු හා පුද්ගලීකරන පියවරයන්  අඛණ්ඩව ක්‍රියාවට නැංවීමේ වගකීම පැවරී ඇති දක්ෂිනාංශික ධනේශ්වර තන්ත්‍රයක් වනු ඇත.

අන්තර්වාර ආන්ඩුව තුළ BNP යට සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්ට  ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් හිමි වීම සදහා  බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත. නමුත් හමුදාව සිංහාසනය පිටුපස බලය ලෙස පවතිනු ඇත.

බංග්ලාදේශයේ නිල දේශපාලනය දශක ගණනාවක් තිස්සේ,  හසීනා සහ ඇගේ අවාමි ලීගය සහ සියා සහ ඇගේ BNP අතර ඇති දැඩි එදිරිවාදිකම් වටා කැරකෙමින් තිබින. බංග්ලාදේශ නිදහස් අරගලයේ ප්‍රමුඛතම දේශපාලන නායකයා සහ රටේ එවක ජනාධිපති වූ ඇගේ පියා වූ ෂේක් මුජිබර් රහ්මාන් 1975 දී ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව, සාර්ථක හමුදා කුමන්ත්‍රණයක කොටසක් ලෙස හසීනා අවාමි ලීගයේ නායකත්වයට පත් වූවාය.

සියා, 1983 දී BNP හි තථ්‍ය නායකයා බවට පත් වූයේ, ඇගේ  සැමියා වූු පක්ෂයේ නිර්මාතෘ සහ බංග්ලාදේශයේ පස්වන ජනාධිපති සියාඋර් රහමන් (Ziaur Rahman) හමුදා නිලධාරීන් කණ්ඩායමක් විසින් ඝාතනය කිරීමෙන් වසර දෙකකට පසුවය.

මෙම පක්ෂ දෙකම ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධනයට අවනත වූද, විස්තීර්ණ ගජමිතුරු ධනේශ්වර සහ දූෂිත අනුග්‍රහ ජාලයන් ඇතිවූද , තම දේශපාලන ප්‍රතිවාදීන්ට එරෙහිව මර්දනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සටකපටකම් භාවිතා කර ඇතිවූද පක්ෂ වන අතර, කම්කරු පන්තිය තුලින් වන ඕනෑම බැරෑරුම් විරුද්ධ ව්‍යාපාරයකට  යකඩ හස්තයකින් මුහුණ දී ඇත.

BNP ය, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට තම “සහාය” ප්‍රකාශ කළේ, ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව මහජනයා කෝපයෙන් වීදි බැසීමෙන් පසුව, ජූලි මැදදී පමනි.

ලෝකයේ අටවන වැඩිම ජනගහනය සහිත රට වන බංග්ලාදේශයේ දැන් දිග හැරෙමින් පවතින අර්බුදය සහ වසර දෙකකට පෙර ශ්‍රී ලංකාව කැළඹූ අර්බුදය අතර බොහෝ සමානකම් තිබේ. 2022 ජූලි මාසයේදී මහජන විරෝධතා සහ වැඩවර්ජන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයෙන් පන්නා දැමීය. එහෙත් වෘත්තීය සමිතිවල සහ විරුද්ධ පක්ෂවල සහය ඇතිව,  ප්‍රකාශිතවම මහා ව්‍යාපාරික ගැති සහ වොෂින්ටන් ගැති රනිල් වික්‍රමසිංහ යටතේ නව ආන්ඩුවක් ඉක්මනින්ම පිහිටුවන ලදී.  එය ම්ලේච්ඡ ජාමූඅ කප්පාදු පියවර මහජනයා මත පටවන අතරම කම්කරු පන්තිය සමග ප්‍රචණ්ඩකාරී ගැටුමක් සඳහා සූදානම් වෙමින් රාජ්‍යයේ මර්දනකාරී බලවේග ගොඩ නගා  ඇත.

සමාන ප්‍රතිඵලයක් වැලැක්වීම සඳහා, බංගලාදේශ කම්කරුවන් සහ සිසුන් ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ නොනවතින විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල මත පදනම් වූ නව මගක්  සැලසුම් කළ යුතුය – එනම් 1917 ඔක්තෝබර් රුසියානු විප්ලවය සහ ඉක්බිතිව එහි ස්ටැලින්වාදී පරිහානියට එරෙහි අරගලය සජීවීකරණය කල වැඩසටහනයි. බංග්ලාදේශයේ කම්කරු පන්තිය සමස්ත දේශපාලන සංස්ථාපිතයට සහ පාලක පන්තියේ සියලුම කොටස්වලට සහ එහි රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයට එරෙහිව ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස පිහිටුවා ගත යුතුය. ආර්ථික ජීවිතයේ සමාජවාදී ප්‍රතිසංවිධානයට සහ අධිරාජ්‍යවාදයට හා ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය බලමුලු ගැන්වීමට කැපවී සිටින, කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවක් සඳහා වන අරගලය තුල ග්‍රාමීය කම්කරුවන් තමන් පිටුපස පෙළගස්වා ගැනීමට එය උත්සාහ කල යුතුය.

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි Read More »

ICJ

ඊශ්‍රායලය පලස්තීනය වාඩිලා ගැනීම නීති විරෝධී බව ජාත්‍යන්තර අධිකරණය තීරණය කරයි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජූලි 19 දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘International Court of Justice finds Israel’s occupation of Palestine illegal’ යන ශීර්ෂය  යටතේ ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු  විසිනි.

ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව සහ එහි අධිරාජ්‍යවාදී ආධාරකරුවන් අතිශය ප්‍රබල ලෙස හෙළා දකිමින් ජාත්‍යන්තර අධිකරණය (ICJ) සිකුරාදා ඊශ්‍රායලය පලස්තීනය වාඩිලා ගැනීම නීති විරෝධී බව තීන්දු කළ අතර, ඊට හැකියාව ලබාදීම නවත්වන ලෙස සියලුම රටවලට නියෝග කළේය.

ICJ
සභාපති විනිසුරු නවාෆ් සලාම් 2024 ජූලි 19 වැනි සිකුරාදා නෙදර්ලන්තයේ හේග් හි ජාත්‍යන්තර අධිකරණයේ හෙවත් ලෝක අධිකරණයේ තීන්දුව කියවයි. [AP Photo/Phil Nijhuis]

“1967 සිට වාඩිලා ගන සිටින පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශ” මත ඊශ්‍රායලයේ 56 වසරක් පැරණි ආධිපත්‍යය “නීති විරෝධී” බව උසාවිය නිශ්චිතවම තීන්දු කළේය. වාඩිලා ගත් භූමි ප්‍රදේශ වලට, බටහිර ඉවුර, නැගෙනහිර ජෙරුසලම සහ ගාසා තීරය ඇතුළත් වන අතර, දැන් ක්‍රියාවට දමා ඇති සමූල ජන ඝාතනය තුල ඒවායේ ජනතාව ඊශ්‍රායලය විසින් ක්‍රමානුකූලව ඝාතනය  කරමින් පවතී. 

ගාසා තීරයේ ජනගහනයට එරෙහි ඊශ්‍රායල යුද්ධයේ සාපරාධීත්වයට එපිටින්, සමූල ජන ඝාතනය සිදු කෙරෙන සමස්ත රාමුවම නීති විරෝධී බවත්, අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් විසින් ඊට හැකියාව ලබාදීමද නීති විරෝධී බවත්, සිය පුළුල් තීන්දුව තුල උසාවිය ප්‍රකාශයට  පත් කළේය.  

“වාඩිලා ගත් පලස්තීන ප්‍රදේශයේ ඊශ්‍රායලයේ නීතිවිරෝධී පැවැත්ම අවසන් කිරීම සහතික කිරීම සඳහා අවශ්‍ය ක්‍රමවේදයන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට සියලුම රාජ්‍යයන් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කළ යුතු” බව අධිකරණය ප්‍රකාශ කළේය. නීති විරෝධී වාඩිලා ගැනීම සඳහා රටවල් “ආධාර ලබා දීම  හෝ පවත්වාගෙන යාම සදහා උපකාර” නොකළ යුතු බවද එය වැඩිදුරටත් සඳහන් කළේය.

“ඊශ්‍රායලයට තමන්ව ආරක්ෂා කර ගැනීමට අයිතියක් ඇත” යන ප්‍රකාශ මත පදනම්ව ගාසා සමූල ජන ඝාතනයට අරමුදල් සැපයීම සහ සන්නද්ධ කිරීම සඳහා අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ යුක්තිසහගත කිරීම් ප්‍රතික්ෂේප කරමින්, “ඊශ්‍රායලයේ ආරක්ෂක උත්සුකයන් විසින්, භූමි ප්‍රදේශ බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කර ගැනීම තහනම් වීම පිලිබඳ මූලධර්මය අභිබවා යා නොහැකි බව” තීන්දු කලේ ය. 

පලස්තීනයේ ජනතාවට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ යුද්ධය සඳහා එක්සත් ජනපදයේ සහයෝගය “යකඩ ආවරණයක්” සහිත බව බයිඩන් පරිපාලනය දුසිම් වාරයක් ප්‍රකාශ කර ඇත. ගාසා ජන සංහාරයේ ආරම්භයේ සිට, එක්සත් ජනපදය ඊශ්‍රායලයට ඩොලර් බිලියන 6.5 ක ආයුධ ලබා දී ඇති අතර තවත් ඩොලර් බිලියන 14 ක් ලබා දීමට පොරොන්දු වී ඇත. මෙයට රාත්තල් 2000 බෝම්බ 14,000කට වැඩි ප්‍රමාණයක් ඇතුළත් විය.

මෙම ආයුධ ආධාරයෙන් ඊශ්‍රායලය විසින් ඔක්තෝම්බර් මාසයේ සිට ගාසා වැසියන් 186,000ක් හෝ ඊට වැඩි පිරිසක් ඝාතනය කර ඇති බව ද ලාන්සට් (The Lancet) හි ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද සමීක්ෂණයකින් හෙළි වී තිබේ.

තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කරමින් ICJ හි සභාපති නවාෆ් සලාම් මෙසේ පැවසීය:

“ඈඳා ගැනීම සහ වාඩිලාගෙන සිටින පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශය මත ස්ථිර පාලනයක් තහවුරු කිරීම මගින්, ඊශ්‍රායලය විසින් වාඩිලාගෙන සිටින බලවතා ලෙස එහි තත්ත්වය දිගින් දිගටම අපයෝජනය කිරීම සහ පලස්තීන ජනතාවගේ ස්වයං නිර්ණය සඳහා ඇති අයිතිය අඛණ්ඩව ව්‍යර්ථීකරණය මගින්, ජාත්‍යන්තර නීතියේ මූලික ප්‍රතිපත්ති උල්ලංඝනය කෙරෙන අතර වාඩිලාගෙන සිටින පලස්තීන භූමියේ ඊශ්‍රායලය රැදී සිටීම නීති විරෝධී කරයි.”

සිකුරාදා තීන්දුවට ප්‍රතිචාර දක්වමින්, එක්සත් රාජධානිය පදනම් කරගත් ඔක්ස්ෆැම් සහන ආයතනය ප්‍රකාශ කළේ ඊශ්‍රායලය, “බටහිර ඉවුරේ සහ නැගෙනහිර ජෙරුසලමේ වර්ණභේදවාදයේ අපරාධය සිදු කරයි, එය බරපතලම ජාත්‍යන්තර අපරාධවලින් එකක්” බවයි.

ජාත්‍යන්තර අධිකරණ (ICJ) නඩුවේ පලස්තීනය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින නීතිඥ පිලිප් සෑන්ඩ්ස් (Philippe Sands), තීන්දුවට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ප්‍රකාශ කළේ:

“මේක මට මේ උසාවියෙන් දක්නට ලැබුනු තින්දු වලින් පැහැදිලි සහ දුරදිග යන තීන්දුවක්. … එහි නෛතික ප්‍රතිවිපාක අපැහැදිලිභවකින් මුළුමනින්ම තොරයි, එහි දේශපාලන ප්‍රතිවිපාක දුරදිග යන ඒවායි. … බොහෝ ප්‍රායෝගික ප්‍රතිවිපාක අතර, ජෙරුසලමේ එක්සත් ජනපද සහ අනෙකුත් තානාපති කාර්යාල නීති විරෝධී බවත් ජාත්‍යන්තර නීතියට ගරු කිරීම සඳහා ඒවා ඉවත් කළ යුතු බවත්, අතිමහත් බහුතරයකින් උසාවිය සිය මතය පැහැදිලි කර ඇත.”

ඊශ්‍රායලය නැගෙනහිර ජෙරුසලම සම්පූර්ණයෙන්ම ඈඳා ගෙන ජෙරුසලම එහි අගනුවර ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. නීතිවිරෝධී වාඩිලෑම වැලඳ ගැනීමක් ලෙස, ට්‍රම්ප් පරිපාලනය එක්සත් ජනපද තානාපති කාර්යාලය ජෙරුසලමට ගෙන ගිය අතර, බයිඩන් පරිපාලනය විසින් එය අනුමත කෙරිණි.

අල් ජසීරා සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී ජාත්‍යන්තර නීති විශේෂඥ විලියම් ෂබාස් ප්‍රකාශ කළේ:

“[උපදේශන තීන්දුව] හුදෙක් ඊශ්‍රායලයට එරෙහිව එල්ල වූවක් නොවේ. එය ඊශ්‍රායලයේ මිතුරන්ට එරෙහිව යොමු කර ඇති අතර, එය ඔවුන්ට පවසන්නේ, වාඩිලාගෙන සිටින ප්‍රදේශවල අඛණ්ඩ ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා සහ පීඩාවන්ට සහ ජනාවාස ප්‍රතිපත්තියට කිසිදු ආකාරයකින් දායක විය නොහැකි බවයි.”

මෙම තීන්දුවට ප්‍රතිචාර දක්වමින් ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටර්නැෂනල් නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ:

“ජාත්‍යන්තර අධිකරණය සිය මතය නිකුත් කර ඇති අතර, නිගමනය අතිශය පැහැදිලි ය: ඊශ්‍රායලය පලස්තීන ප්‍රදේශ වාඩිලා ගැනීම සහ ඈඳා ​​ගැනීම නීති විරෝධී වන අතර පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව එහි වෙනස් කොට සැලකීමේ නීති සහ ප්‍රතිපත්ති, වාර්ගික වෙන් කිරීම සහ වර්ණභේදවාදය පිළිබඳ තහනම උල්ලංඝනය කරයි.

ඊශ්‍රායල නිලධාරීන් ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ජාත්‍යන්තර අධිකරණය (ICJ)  හෙළා දැකීමෙන් සහ තීන්දුවේ අන්තර්ගතය යලි තහවුරු කිරීමෙනි: එනම්  සමස්ත පලස්තීන ප්‍රදේශ වල ආධිපත්‍යය හා ඈඳා ගැනීමට ඊශ්‍රායලය උත්සාහ කරන්නේ ය යන්නයි.

 ඊශ්‍රායල ජාතික ආරක්ෂක අමාත්‍ය ඉටමා බෙන් ගවියර් (Itamar Ben-Gvir) ගෝරනාඩු  කළේ,“උසාවියේ  සදාචාරාත්මක දේශනා අපි පිළිගන්නේ නැහැ” ලෙසයි.

ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු පැවසුවේ:

“යුදෙව් ජනතාව තමන්ගේම දේශය තුල යුධ ජයග්‍රාහකයන් නොවේ-අපේ සදාකාලික අගනුවර වන ජෙරුසලමේ හෝ  අපගේ මුතුන්මිත්තන්ගේ දේශය වන ජුඩියා සහ සමේරියාවේ තුල එය එසේ නොවේ.හේග් හි කිසිදු ව්‍යාජ තීරණයක් මෙම ඓතිහාසික සත්‍යය විකෘති නොකරනු ඇති අතර, අපගේ මව්බිමේ සියලුම ප්‍රදේශවල ඊශ්‍රායල ජනාවාස කිරීමේ නීත්‍යානුකූලභාවය විවාද කළ නොහැක.”

ICJ යනු එක්සත් ජාතීන්ගේ ඉහළම නීති ආයතනයයි. සිකුරාදා තීන්දුව, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල වාඩිලා ගැන්මේ නීත්‍යානුකූලභාවය පිළිබඳ තීන්දුවක් දෙන ලෙස එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලය විසින් 2022 කරන ලද ඉල්ලීමකට ප්‍රතිචාර වශයෙන් විය.  එය, ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයෙන් (ICC) වෙන් වූවක් වේ.  ICC හි ප්‍රධාන අභිචෝදකයා සමූල ජන ඝාතනය ගැන ඊශ්‍රායලයට චෝදනා  නගා තිබේ.

සිකුරාදා තීන්දුව ඊශ්‍රායල ආන්ඩුවට සහ එහි අධිරාජ්‍යවාදී ආධාරකරුවන්ට විනාශකාරී නෛතික චෝදනාවක් ඉදිරිපත් කලද, වෙනත් බොහෝ උසාවි තීන්දු සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ යෝජනා මෙන් එයට කිසිඳු ප්‍රායෝගික බලයක් නොමැති බව සත්‍ය කාරනය ලෙස පවතී.

මෙම තීන්දුව පැමිණෙන්නේ, යුද අපරාධකාර අගමැති විසින් ඔහුට වැටුප් ගෙවන්නන් වන අධිරාජ්‍යවාදීන්ට  ප්‍රගති වාර්තාවක් ලබා දෙනු ඇති, කොන්ග්‍රසය අමතා කරන ඒකාබද්ධ දේශනයක් පැවැත්වීමට  ජුලි 24දා වොෂින්ටනයට නෙතන්යාහුගේ පැමිණීමට පෙරය. එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්, ලෝකය පුරා නව යටත් විජිත ආධිපත්‍යය යලි තහවුරු කිරීමේ කොටසක් ලෙස ගාසා තීරයේ ජන සංහාරයට සහය දැක්වීමට තරයේ කැපවී සිටිති.

ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි වීමේ සහ අවසන් කිරීමේ කර්තව්‍යය කම්කරු පන්තියට පැවරෙන අතර, එය ඉටු කළ හැක්කේ යුද්ධයට හා අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වයට එරෙහිව ලොව පුරා කම්කරුවන්ගේ හා තරුනයන්ගේ ජාත්‍යන්තර ව්‍යාපාරයක් සමාජවාදය සඳහා සටනේ තීරණාත්මක මූලිකාංගයක් ලෙස ගොඩනැගීම හරහා පමනි.  නෙතන්යාහු වොෂින්ටනයේ පෙනී සිටින දිනයේ, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය, සමාජ සමානතාව සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ (සසජාතශි) සහ ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර කම්කරු සන්ධානය (IWA-RFC) විසින් කැඳවන ලද රැලිය, මෙම ව්‍යාපාරය ගොඩනැගීමේ  තීරනාත්මක පියවරක් වනු ඇත. මෙම තීරණාත්මක අවස්ථාවට හැකි උපරිමයෙන් සහභාගී වන ලෙස අපි ඉල්ලා සිටිමු.

ඊශ්‍රායලය පලස්තීනය වාඩිලා ගැනීම නීති විරෝධී බව ජාත්‍යන්තර අධිකරණය තීරණය කරයි Read More »

gaza-burial mounds

අධිරාජ්‍යවාදී පිටුබලය ලත් ගාසා තීරයේ  ඊශ්‍රායල් සමූල ජන ඝාතනය: ලැන්සෙට් වෛද්‍ය සඟරාව පලස්තීන මරන සංඛ්‍යාව 186,000ක් ලෙස ගනන් බලයි

ජෝර්ඩන් ෂිල්ටන් විසිනි

 මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජූලි 9 දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘Imperialist-backed Israeli mass murder in Gaza: Lancet medical journal estimates Palestinian death toll at 186,000’ යන ශීර්ෂය යටතේ ජෝර්ඩන් ෂිල්ටන්විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු  විසිනි.

සම-සමාලෝචනය කරන ලද ලැන්සෙට් (Lancet ) වෛද්‍ය සඟරාවේ විශ්ලේෂනයකට අනුව, ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රය ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව මාස නවයක ජන සංහාරයේදී මිනිසුන් 186,000ක් මරා දමා ඇත, එය සංගත මාධ්‍යවල ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ මුලු ප්‍රමානයට වඩා බෙහෙවින් වැඩි ය.

gaza-burial mounds
පලස්තීන දරුවෙක් 2023 දෙසැම්බර් 31 ඉරිදා, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් මිය ගොස් ගාසා නගරයේ ෂිෆා රෝහල් භූමිය තුල වලලනු ලැබූ මිනිසුන්ගේ සොහොන් දෙස බලයි [AP Photo/Mohammed Hajjar]

බිහිසුනු සංඛ්‍යාලේඛනයෙන් අදහස් කරන්නේ, ප්‍රදේශයේ යුද-පූර්ව  ජනගහනයෙන් සියයට 8 ක් පමන ගුවන් බෝම්බ ප්‍රහාරවලින් මරා දැමීමට, සාගින්නෙන් මිය යෑමට හෝ මූලික වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර නොමැතිකම හේතුවෙන් රෝග හෝ නිදන්ගත සෞඛ්‍ය ගැටලුවලට ගොදුරු වී ඇති බවයි.

මහජන සෞඛ්‍ය විද්‍යාඥයින් විසින් භාවිතා කරන ලද ගතානුගතික ක්‍රමවේදයක් මත පදනම් වූ මරන සංඛ්‍යාව, ගාසා ජන සංහාරය හා එය නිෂ්පාදනය කර ඇති  ම්ලේච්ඡ ධනේශ්වර පද්ධතියට නැවතීමේ තිත තැබීම සදහා  ගෝලීය යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයක ප්‍රධානත්වයෙන් ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය මැදිහත් වීමේ හදිසි අවශ්‍යතාවය යලිත් අවධාරනය කරයි. .

වාර්තාවේ ඇඟ සීතල කරවන ඇස්තමේන්තුව එහි ආරම්භක ලක්ෂ්‍යය ලෙස ගෙන ඇත්තේ අධ්‍යයනය සකස් කරන අවස්ථාවේ ගාසා හි සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය විසින් වාර්තා කරන ලද නිල මරන සංඛ්‍යාව වන 37,396 වේ. මෙම සංඛ්‍යාව නිසැකවම දැවැන්ත අඩු ගනනය කිරීමක් බව එය සඳහන් කලේය. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් ඇස්තමේන්තු කර ඇති පරිදි ගාසා තීරයේ සියලුම ගොඩනැගිලිවලින් සියයට 35ක් පෙබරවාරි මාසය අවසන් වන විට විනාශ වී ඇති අතර, අවම වශයෙන් මල සිරුරු 10,000 ක් සුන්බුන් යට වැලලී ඇති නමුත් ලැන්සෙට් අධ්‍යයනයට ඇතුලත් කර නොමැත.

අධ්‍යයනයට අනුව, “මෑත ගැටුම්” වලදී වක්‍ර මරන සංඛ්‍යාව සාමාන්‍යයෙන් මුලු සෘජු මරන සංඛ්‍යාව මෙන් තුනේ සිට 15 ගුනයක් දක්වා පරාසයක පවතී. සෑම සෘජු මරනයක් සඳහාම වක්‍ර මරන හතරක් යන පහල අන්තයේ සූත්‍රය ගාසා ජන සංහාරයට අදාල කරමින් වාර්තාව දල වශයෙන් වින්දිතයන් 186,000 ක් පිලිබඳ එහි බිහිසුනු නිගමනයට පැමින ඇත.

ගාසා තීරයට හෙලන ලද දැවැන්ත බෝම්බ ප්‍රමානය සහ අන්ත අසරන ජනගහනයට ආහාර, වෛද්‍ය සැපයුම්, ඉන්ධන සහ අනෙකුත් මූලික අවශ්‍යතා ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ ඊශ්‍රායල ආන්ඩුවේ ම්ලේච්ඡ ප්‍රතිපත්තිය සැලකිල්ලට ගෙන, වක්‍ර මරන අනුපාතය බෙහෙවින් වැඩි විය හැකිය. එබැවින් මරන සංඛ්‍යාව ලැන්සෙට් ඇස්තමේන්තුවට වඩා දස දහස් ගනනක් හෝ සිය දහස් ගනනක් විය හැකිය. ලැන්සෙට් විසින් උපුටා දක්වන ලද “මෑත ගැටුම්” පරාසය තුල ම වන සෑම සෘජු මරනයකටම වක්‍ර මරන 10ක අනුපාතයක්,  මරන 400,000 කට වඩා වැඩි යැයි ඇස්තමේන්තු කරනු ඇත.

මෙම පරිමානයෙන් සමූහ මරන පිලිබඳ සංසන්දනාත්මක උදාහරන සොයා ගැනීමට, ඉතිහාසයේ වඩාත්ම කුරිරු පාලන තන්ත්‍රවල අපරාධ සිහිපත් කිරීම අවශ්‍ය වේ. යුරෝපයේ යුදෙව්වන් සමූලඝාතනය කිරීම සහ ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය සඳහා “ලෙබෙන්ස්‍රාම්” (lebensraum- ප්‍රසාරනය සඳහා ඉඩ හසර ලබා ගැනීම) නිර්මානය කිරීම අරමුනු කරගත් පූර්ව සැලසුම් කල ආක්‍රමනකාරී ව්‍යාපාරය වූ සෝවියට් සංගමයට එරෙහි නාසීන්ගේ සමූලඝාතන යුද්ධය අතරතුර, යුදෙව්වන් සමූලඝාතනය කිරීමේ වගකීම පැවරූ Waffen-SS Einsatzgruppen විසින් පලමු මාස ​​හය තුල ඇස්තමේන්තුගත 500,000ක් ඝාතනය කලේය.

එක්සත් ජනපදය, ජර්මනිය සහ අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ අධි බලැති අවි අඛන්ඩව ගලා ඒමට ස්තුතිවන්ත වන්නට ඊශ්‍රායලයට පලස්තීනුවන් මෙතරම් පරිමානයෙන් මරා දැමීමට සහ ආබාධිත කිරීමට සහ ගාසා තීරයේ යටිතල පහසුකම් මකා දැමීමට හැකි වී තිබේ. රාත්තල් 2000ක බෝම්බ 14,000ක් පමන මෙයට ඇතුලත් වන අතර, ඉන් එකක් ගොඩනැගිලි කිහිපයක් සමතලා කිරීමට ප්‍රමානවත් වේ. රෝහල් සහ ප්‍රාථමික සෞඛ්‍ය පහසුකම් ඉලක්ක කර ගැනීම සහ ජල පිරිපහදු කිරීම, අපද්‍රව්‍ය සහ අනෙකුත් මූලික යටිතල පහසුකම් විනාශ කිරීම මගින් වක්‍ර මරන සංඛ්‍යාව අවිවාදිත ලෙස ඉහල ගොස් ඇත. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, ගාසා තීරයේ රෝහල්වලින් තුනෙන් එකක් සහ ප්‍රාථමික සෞඛ්‍ය පහසුකම්වලින් සියයට 30ක් පමනක් යම් ප්‍රමානයකට ක්‍රියාත්මක වේ.

පලස්තීනුවන්ට ආහාර, ජලය සහ අනෙකුත් ආධාර හිතාමතාම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම බොහෝ දහස් ගනනක් සාගින්නෙන් මන්දගාමී මරනයට නිරාවරනය කර ඇත. සාගින්න මට්ටම් පිලිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ අනුග්‍රහය ලත් නවතම ඒකාබද්ධ ආහාර අදියර වර්ගීකරන වාර්තාවේ, ජාත්‍යන්තර විශේෂඥයින් සොයා ගත්තේ ගාසා වැසියන් පස් දෙනෙකුගෙන් එක් අයෙකුට වඩා “දින ගනන් ආහාර නොගෙන සිටින” අතර “ව්‍යසනකාරී” ආහාර අනාරක්ෂිත මට්ටම්වලට මුහුන දෙන බවයි. ජනගහනයෙන් අඩකට වඩා වැඩි පිරිසකට නිවසේ කෑමට ආහාර නොමැති අතර, සියයට 96ක්  IPC හි පස්-අදියර පරිමානයේ 3 වන අදියර වන “අර්බුද” මට්ටම්වල ආහාර අනාරක්ෂිතභාවයට මුහුන දෙති.

මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි මෙම අපරාධ සිදු කරනු ලබන්නේ අන්ත දක්ෂිනාංශික සියොන්වාදී තන්ත්‍රය විසින් සිදු කරන හැඟීම් විරහිත  ගනන් බැලීමෙනි. කෙසේ වෙතත්, අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුට සහ ඔහුගේ ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රයට ඔවුන් කරන ආකාරයටම කටයුතු කල හැක්කේ ඔවුන් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ කොන්දේසි විරහිත සහයෝගය භුක්ති විඳින නිසා පමනි.

එක්සත් ජනපද ජනාධිපති බයිඩන්, ජර්මානු චාන්සලර් ෂෝල්ස් සහ අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී නායකයින් ඊශ්‍රායලයේ යුද්ධායුධ ගබඩාව මුදල් මගින් මිලදී ගත හැකි අතීශය විනාශකාරීම ආයුධවලින් පිරී ඇති බව සහතික කර ඇතිවා පමනක් නොවේ, ඔවුන් යුදෙව්-විරෝධීන්  ලෙස අපකීර්තිමත් අයුරින් ගර්හා  කල බොහෝ යුදෙව්වන් ඇතුලු, සමුල ජන සංහාරයේ සියලුම විරුද්ධවාදීන් නිශ්ශබ්ද කිරීම සඳහා පුලුල් මර්දනයක් දියත් කර ඇත.

එම දේශපාලන නායකයන් සහ  ඔවුන් විසින් මුදලින් මිලට ගෙන ඇති සංගත මාධ්‍යයන්හි ඔවුන්ගේ  හොරනෑ, ඊශ්‍රායලයේ යුද අපරාධවල පරිමානය වසන් කිරීමට සහ යුක්ති සහගත කිරීමට වෙහෙස නොබලා වැඩ කර ඇත. ඔක්තෝම්බර් මස අගදී, ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරයෙන් සති තුනකට අඩු කාලයකින් පසු නිල මරන සංඛ්‍යාව 6,500ක් ලෙස ගාසා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය විසින් ලබා දුන් විට, “පලස්තීනුවන් භාවිතා කරන සංඛ්‍යාව පිලිබඳව තමාට විශ්වාසයක් නොමැති” බව බයිඩන් ප්‍රකාශ කලේය. අලුතින් තේරී පත් වූ බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති කීර් ස්ටාර්මර් පසුගිය වසරේ ගුවන් විදුලි සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී කුප්‍රකට ලෙස ප්‍රකාශ කලේ “ආත්‍ම ආරක්‍ෂාවේ” නාමයෙන් ගාසා තීරයට විදුලිය, ජලය, ඉන්ධන, වෛද්‍ය සහ ආහාර සැපයුම් කපා හැරීමට ඊශ්‍රායලයට “අයිතිය” ඇති බවයි.

ඔවුන්ගේ ඉලක්කය වී ඇත්තේ පසුගිය සියවසේ අධිරාජ්‍යවාදී ලෝක යුද්ධ හා සැසඳිය හැකි පරිමානයෙන් මරනය හා විනාශය සාමාන්‍යකරනය කිරීමයි. ධනවාදයේ සමහන් නොකල හැකි ප්‍රතිඝතිකතා, වෙලඳපොලවල්, අමුද්‍රව්‍ය සහ සූරාකෑම සඳහා ශ්‍රම සංචිතවල තම පාලනය සුරක්ෂිත කර ගැනීම සඳහා ලෝකය නැවත බෙදීමක නිරත වීමට ඇමරිකානු සහ යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදය පොලඹවන බැවින්, ඔවුන් තම ආර්ථික හා භූ දේශපාලනික අවශ්‍යතා ලුහුබැඳීම සම්බන්ධයෙන් කිසිදු බාධාවක් නොඉවසනු ඇත.

ගෝලීයකරනය වූ ආර්ථිකය සහ ලෝකය ජාතික රාජ්‍යවලට බෙදීම අතර සහ නිෂ්පාදන මාධ්‍යවල පුද්ගලික හිමිකාරිත්වය සහ එහි සමාජ ස්වභාවය අතර ප්‍රතිවිරෝධතා, සෑම අධිරාජ්‍යවාදී රටකම පාලක ප්‍රභූන්ට, එකිනෙකාට එරෙහිව සහ ලොව පුරා කම්කරු පන්තියට එරෙහිව, යුද්ධය මගින් “ඔවුන්ගේ” ධනේශ්වර පන්තියේ අවශ්‍යතා ඉටු කිරීමට බල කරයි.

එලෙසම, එක්සත් ජනපදය, ජර්මානු, බ්‍රිතාන්‍ය සහ ප්‍රන්ස අධිරාජ්‍යවාදය ද, රුසියාව අර්ධ යටත් විජිතයක් කර ගැනීම සහ එහි ස්වභාවික සම්පත් කොල්ලකෑම සඳහා, ඔවුන්ගේ අතිමහත් බහුතරය තරුනයන් වූ   යුක්‍රේනියානුවන් 500,000 කගේ සහ රුසියානුවන් දස දහස් ගනනකගේ ජීවිත බිලිගත්, රුසියාවට එරෙහි යුක්‍රේනයේ යුධගිනි මැලයට ඉන්ධන සපයා ඇත. ඔවුන් ආසියා පැසිෆික් කලාපයේ චීනය සමග යුද්ධයට ද ඊට  නොඅඩු ආක්‍රමනශීලී ලෙස සූදානම් වෙමින් සිටිති. මෙම ගැටුම් මානව ශිෂ්ටාචාරයේ අවසානය සනිටුහන් කල හැකි මහා න්‍යෂ්ටික ගිනිමැලයක් දක්වා සර්පිලාකාරව වර්ධනය වීමේ අනතුර ඔවුන් වැලඳ ගනියි.

අද සිට, බයිඩන් වොෂින්ටනයේ ඔහුගේ සෙසු අධිරාජ්‍යවාදී යුධකාමීන් සමග නේටෝ සමුලුව පවත්වනු ඇත. ඉදිරි දින තුන තුල, ගැටුම නේටෝව සහ රුසියාව අතර සෘජු යුද්ධයක් බවට පත් වීම සහතික කරමින්, නේටෝ භූමි භටයන් යෙදවීමේ  පදනම මත, අවදානම්කාරී ලෙස යුක්‍රේනයේ යුද්ධය උත්සන්න කිරීමේ  සැලසුම්  ඔවුන්  අවසන් කරනු ඇත. අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් එමගින් පැහැදිලි කරන්නේ ඔවුන්ගේ කොල්ලකාරී අවශ්‍යතා මගින් නියම කරන ඕනෑම තැනක ගාසා තීරයේ මරන හා විනාශයේ මට්ටම් පිලිගැනීමට තමන් සූදානම් බවයි.

නේටෝ සමුලුවෙන් සති දෙකකට පසුව, ගාසාවේ පලස්තීන ප්‍රශ්නයේ “අවසාන විසඳුම” පිලිබඳ කොන්ග්‍රසයේ ඩිමොක්‍රටික් සහ රිපබ්ලිකානුවන්ට ප්‍රගති වාර්තාවක් සැපයීමට නෙතන්යාහු වොෂින්ටනයට පැමිනෙනු ඇත. ඉරානය ඉලක්ක කර ගනිමින් බලශක්තියෙන් පොහොසත් මැද පෙරදිග මත තම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා කලාපය පුරා යුද්ධයක් සූදානම් කිරීමේ කොටසක් ලෙස එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය සමුල ජන සංහාරයට දක්වන වැදගත්කම අවධාරනය කිරීමට ඔහුට ද්විපාර්ශ්වික ආරාධනයක් ලබා දෙන ලදී.

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය සහ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ජූලි 24 දා වොෂින්ටනයේ පෙලපාලියක් සහ මහජන රැස්වීමක් කැඳවයි. මෙම පෙලපාලියේ අරමුන බයිඩන්, නෙතන්යාහු සහ ඔවුන්ගේ සෙසු යුද අපරාධකරුවන්ට ගමන් මග වෙනස් කරන ලෙස ආයාචනා කිරීම නොවේ. ඒ වෙනුවට, එය ජන සංහාරයට සහ තුන්වන ලෝක යුද්ධයක් වර්ධනය කිරීමට විරුද්ධ වීමේ එකම යථාර්ථවාදී මාර්ගය ඉදිරිපත් කරන කම්කරු පන්තිය තුල ජාත්‍යන්තර යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීම සඳහා පදනම දමනු ඇත. පහත සඳහන් මූලධර්ම මත උද්ඝෝෂනය සංවිධානය කෙරේ.

පලමුව, යුද්ධයට එරෙහි අරගලයට ඩිමොක්‍රටික් සහ රිපබ්ලිකන් යන සංගත(වාදී) පක්ෂ දෙකෙන් කොන්දේසි විරහිත හා ආපසු හැරවිය නොහැකි බිඳීමක් අවශ්‍ය වේ.

දෙවනුව,  සමූල ජන සංහාරයට සහ යුද්ධයට එරෙහි ව්‍යාපාරය ජාත්‍යන්තර විය යුතු අතර, සෑම රටකම සහ සෑම මහාද්වීපයකම කම්කරුවන් ඔවුන්ගේ පොදු පන්ති අවශ්‍යතා මත එක්සත් කල යුතුය.

තෙවනුව, යුද්ධයේ මූලික හේතුව වන මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනයේ ආඥාදායකත්වය සහ ආර්ථික ක්‍රමය අවසන් කිරීමේ සටන හැර යුද්ධයට එරෙහි බරපතල අරගලයක් තිබිය නොහැකි බැවින් යුද්ධයට එරෙහි සටන ධනේශ්වර විරෝධී හා සමාජවාදී විය යුතුය.

මෙම මූලධර්මවලට එකඟ වන සියලුම කම්කරුවන් සහ තරුනයින් ජූලි 24 වෙනිදා වොෂින්ටනයේදී අප හා එක්වන ලෙස අපි තරයේ දිරිමත් කරමු.

අධිරාජ්‍යවාදී පිටුබලය ලත් ගාසා තීරයේ  ඊශ්‍රායල් සමූල ජන ඝාතනය: ලැන්සෙට් වෛද්‍ය සඟරාව පලස්තීන මරන සංඛ්‍යාව 186,000ක් ලෙස ගනන් බලයි Read More »

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල

එල්. පී. උදයප්‍රේම  විසිනි.

මේ වසර  ආරම්භයේ සිට පැන නැගුනු කම්කරු විරෝධතා හා වැඩ වර්ජන දිනපතා වර්ධනය වෙමින් පවතී. මාස දෙකකට ආසන්න වෙමින් පවතින විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය හා දුම්රිය, ගුරු, තැපැල් ඇතුලු පිපිරී එන අවශේෂ අරගලයන් මගින් පෙන්වනු ලබන්නේ, ආන්ඩුවේ සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවීය ප්‍රහාරයන්ට එරෙහි ව කම්කරු පංතියෙන් පැන නැගෙන බරපතල ප්‍රතිවිරෝධය යි.

දිවයින අලලා වැඩෙන්නේ වැටුප්, දීමනා රැක ගැනීමේ අරගලයකි. ආන්ඩුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ක්‍රියාවට දමන මෘග ආර්ථික සැලසුම් හා ආහාර ඇතුලු අත්‍යාවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය මිල පිම්මේ  ඉහල යෑමෙන් ඇති කෙරෙන රුදුරු කොන්දේසි එකී අරගලය වඩාත් තීව්‍ර කරයි.

පැන නැගී ඇති වැඩි වැටුප් හා දීමනා සඳහා වූ අරගලය ආන්ඩුවේ ආර්ථික සැලසුම් සමග කෙලින් ම ගැටෙන බව  දන්නා ආන්ඩුවේ ප්‍රතිචාරය වී ඇත්තේ, රාජ්‍ය සේවයේ සියලුම අංශයන්හී වැටුප් වැඩි කිරීමක් හෝ දීමනා ලබා දීමක් සිදු නො කරන බව කල් තියා ප්‍රකාශයට පත් කිරීම ය. එය පංති යුද්ධය නිවේදනය කිරීමකි.

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු
දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

දිගු කාලයක් ඇදී යන, අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිගේ උපදෙස් මත, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් තිලකා ජයසුන්දර පසුගිය 12දා,  වැටුප් වැඩිවීමක් සිදු නො වන බවට අධ්‍යාපන ප්‍රතිපාදන කොමිසමට දන්වා එවා ඇති ලිපියෙන් එය වඩාත් තහවුරු වේ. එය ආන්ඩුවේ මැති ඇමතියන් රෑ දවල් ජප කල ප්‍රකාශයට නිල මුද්‍රාව තැබීමකි.

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා නො දීමට ආන්ඩුව ගත් තීන්දුව කෙරෙහි වැඩ කරන ජනයා අතර බලගතු විරෝධයක් ජනනය කෙරෙන බව දන්නා ආන්ඩුව, වැඩ වර්ජන හා විරෝධතා වැලක්වීමට “විශේෂඥ කමිටුව” නමින් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී යාන්ත්‍රනයක් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. 

වර්ජන හා විරෝධතා මගින් සේවකයන් ඉදිරිපත් කල සියලුම ඉල්ලීම් ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ඇති  “විශේෂඥ කමිටුව”ට ඉදිරිපත් කල යුතු ය. විසඳුම් ලබා දීමට රජය සලකා බලන්නේ එකී ඉල්ලීම් පිලිබඳ මෙම ‘විශේෂඥ‘  කමිටුවේ නිර්දේශයන්ට අනුව මිස කම්කරු වෘත්තීය සමිතිවල ඉල්ලීම් උඩ නො වේ.

කම්කරු පංතියට රහසින්, ධනපති පාර්ලිමේන්තුවේ ද අනුමැතියකින් තොරව, හිටපු ජනාධිපති ලේකම්වරයකු වූ උදය සෙනෙවිරත්න නැමැත්තෙකුගේ සභාපතිත්වයෙන් හා තවත් ආන්ඩු ගැති නිලධාරීන් 4 දෙනෙකුගෙන් සැදුම් ලත් උක්ත කමිටුව ජුනි 11දා ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ගැනුනකි. ඒ කමිටුවට මුවා වී ජනාධිපතිවරයා  මාන බලන්නේ, තම  ඉල්ලීම් පිලිබඳ ව ආන්ඩුවට හා බලධාරීන්ට බලපෑම් කිරීමට, තීරන වෙනස් කරවීමට කම්කරු පංතියට පවතින ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතිය උදුරා ගැනීමට බව පැහැදිලි ය.

එහි එල්ලය වන්නේ, ආන්ඩුවේ කම්කරු විරෝධී සැලසුම්වලට එරෙහි ව පැන නැගී එන කම්කරු පංතියේ  ප්‍රතිවිරෝධය උපන් ගෙයිම වලලා දැමීම යි. වර්ජන, අරගල නවතා ආන්ඩුව අටවා ඇති “විශේෂඥ කමිටුවට” යටත් වන ලෙස ආන්ඩුව කම්කරුවන්ට බල  කරන්නේ එබැවිනි.

වැටුප් ඇතුලු අයිතීන් රැක ගැනීමේ අරගලයේ නියැලී සිටින  වැඩ කරන ජනයා,  ආන්ඩුවේ  ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, ප්‍රකෝපකාරි ඉහත  පියවරයන් දැඩිව  ප්‍රතික්ෂේප කල යුතු ය. තම යුක්තියුක්ත ඉල්ලීම් දිනා ගැනීමට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට හෝ කම්කරු පංතිය දිනාගෙන ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් උදුරා ගැනීමට ආන්ඩුවට ඉඩ නො දිය යුතු ය. විශේෂඥ කමිටු උගුල  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඒ සඳහා ගත යුතු මූලික පියවරකි.   

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තහනම් කිරීමට අර අඳින මෙබඳු  ප්‍රකෝපකාරී ක්‍රියා කම්කරු පංතියට අලුත් දේවල් නො වේ. වික්‍රමසිංහමත් ඇමතිකම් දැරූ 1977 එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ආන්ඩුවෙන් ද, සෙසු ආන්ඩුවලින් ද මේ දක්වාමත් අත් හදා බැලෙමින් පවතිනුයේ කම්කරු විරෝධී ක්‍රියාවන් ය.

අද ඒවා වඩාත් රුදුරු ලෙස ක්‍රියාවට දැමීමට ධනපති ආන්ඩු හැරී සිටින්නේ කම්කරු පංතියේ සකලවිධ උරුමය උදුරා ගැනීමෙන් තොරව තම පැවැත්ම රැක ගත නොහැකි බව ධනපති ආන්ඩු ඒත්තු ගෙන සිටින බැවිනි. වැඩ වර්ජන, විරෝධතා මැඬිමට පොලිසි හා කැරලි මර්දන ඒකක නිරන්තරයෙන් උසි ගැන්වීම වශයෙන් ද, අධිකරන තහනම් නියෝගයන්ට කම්කරු උද්ඝෝෂන යටත් කිරීම් වශයෙන් ද, චක්‍ර ලේඛන ඇතුලු විවිධ අනපනත් අලුතින් පනගන්වමින්  සටන්කාමීන් දඩයම් කිරීම් වශයෙන් ද මෙකී වැඩ පිලිවෙල දැනටමත් දියත් කර ඇත. ඊනීයා විශේෂඥ කමිටුව එහි දිගුවකි.

වෘත්තීය සමිතිවල ක්‍රියා කලාපය

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා දීමට නො හැකි යැයි  නිල ප්‍රකාශයක් කරමින් ද වැඩ වර්ජන “විශේෂඥ කමිටුව”ට යටත් කිරීමට කටයුතු කරමින් ද ජනාධිපතිවරයා ගෙන ඇති  පියවරට වෘත්තීය සමිති, සන්ධාන හා පෙරමුනු හුදු විරෝධතාවක්වත් දක්වා නැත. වැටුප් වැඩිවීම්, දීමනා ලබා දීමට නො හැකි ය යන ආන්ඩුවේ නිල ප්‍රකාශය වසාලමින් සමිති නායකයන් තොරොම්බල්  කරන්නේ ආන්ඩුවෙන් ඉල්ලීම් ලබා ගත හැකි බව යි. නොබෝදා,  ගුරු -විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානයේ නායකයකු වන, ලංකා ගුරු සංගමයේ ලේකම් ජෝසප් ස්ටැලින්, “අමාත්‍යාංශය  දීමනාව ලබා දෙන බවට පොරොන්දු වී තිබේ”යැයි කල ප්‍රකාශය ඊට කදිම උදාහරනයකි . අමාත්‍යාංශය ඉටු නො කල මේ පොරොන්දුව “ලබා දෙන බවට” ස්ටැලින්  දශක දෙකකට වඩා වැඩි කාලයක් තම සාමාජිකයන්ට ම වමාරා ඇති බව  ඔහුට  අමතකවීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ ඔහුගේ නිර්ලජ්ජිත ධනපති ගැති කමයි. ඊට බිංදු මාත්‍රයකින් වෙනස් නැති බව අනධ්‍යන, ගුරු විදුහල්පති, දුම්රිය, තැපැල් අරගල දශක දෙක තුන යට ගසා සිටීමෙන් සමිති නායකත්වය ඔප්පු  කර ඇත.

ආන්ඩුවේ හා වෘත්තීය සමිතිවල අවශ්‍යතාවන්ට සපුරාම පටහැනිව කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අරගල පුපුරා යන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ සිය අයිතීන් රැක ගැනීමේ එල්ලයෙනි. මැයි හා ජුනි මස තුල පැන නැගුනු කම්කරු අරගල පෙන්වන්නේ ඒ වෛෂයික සත්‍යය යි.

ජුනි 21දා ට විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනයට දින 50ක් පිරීම වර්ජන රැල්ල තුල ම කැපී පෙනෙන සංසිද්ධියකි.

වැටුප් දීමනා වැඩි කිරීමක් සිදු නොවන බවට ජූනි 12 දා ආන්ඩුව  සිදු කල තර්ජනාත්මක ප්‍රකාශය මධ්‍යයේ අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ ප්‍රති උත්තරය වී ඇත්තේ තම අරගලය තීව්‍ර කිරීමයි. ඉල්ලීම්  ලබා නොදෙන ආන්ඩුවට අභියෝග කරමින්, විශ්ව විද්‍යාල මූලික කොට ගනිමින් ජුනි 14දා සිට යලි විරෝධතාවන්ට අවතීර්න වීමත්, ලබන සතියේ දී සියලුම අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් විරෝධතා උද්ඝෝෂනයක් කොලඹ පැවත්වීමට සංවිධාන කිරීමත් එම අරගලය කුලු ගැන්වීමකි.

ඊට සමාන්තරව වැටුප් විෂමතා විසඳන ලෙස ඉල්ලා, ජුනි 12දා සිට, ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය, අධ්‍යාපන කලාප කාර්යාල මට්ටමින් විරෝධතා 100 ක් සංවිධාන කොට ඇත. සාමාන්‍ය පෙල විභාග ප්‍රශ්න පත්‍ර ඇගයීම් රාජකාරියේ නිරත ගුරුවරු, තමන්ට නියමිත සංයුක්ත දීමනාව ඉල්ලමින්, ඇගයීම් කටයුතුවලින් ඉවත් ව, 12දා, පැවත් වෙන විරෝධතාවට එක් වූහ.

ජූනි 25 දා විසඳුම් නොලැබුනහොත් දැඩි  සමිති  ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බවට ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කොට තිබුනේ මේ තතු මධ්‍යයේ ය. ඒ අනුව, 26 දා ගුරු විදුහල්පතිවරු අසනීප නිවාඩු දමා එක් දින  වැඩවැරීමකට සහභාගී වූ අතර එදින සවස පැවති ගුරු උද්ඝෝෂනය පොලීසිය කදුලු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර එල්ල කර මර්දනය කලේය. වර්ජනය පසුදා ද පැවැත්විනි.

දුම්රිය ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ උසස්වීම් අදාලව පවතින ගැටලු නො විසඳේ නම් වැඩ වර්ජනයකට යෑමට සිදු වෙන බව ශ්‍රීලංකා දුම්රිය ස්ථානාධිපති සංගමය ජුනි 12 දා  දුම්රිය බලධාරීන්ට හා ආන්ඩුවට අනතුරු ඇඟවී ය.  

ශ්‍රේනි උසස්වීම් ප්‍රශ්නය නොවිසඳීමෙන් ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ ඉහලම තනතුරු වන දිස්ත්‍රික් ප්‍රවහන පරික්ෂක ශ්‍රේනියට ඇතුල්වීමේ අවස්ථාව වැලකී යයි. මෙය විසඳන ලෙස  කාලයක් තිස්සේ  ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් වී ඇත. 

ජුනි 6 දා දුම්රිය ධාවනාගාර 5න් 2ක දුම්රිය රියදුරන් වර්ජනයකට පිවිසුනේ ද ඔවුන්ගේ උසස්වීම්  හා බඳවා ගැනීම් ප්‍රමාදයට විරුද්ධව ය. ගැටලුව විසඳීමට දුම්රිය බලධාරීන් එකඟ වීමෙන් අනතුරු ව දින 3ක් පැවති වර්ජනය අත් හිටුවීමට සමිති නිලධරය තීන්දු ගත්තේ ය.

දිගු කාලයක සිට සිය ඉල්ලීම් උඩ විටින්විට වර්ජනයට ආ  තැපල් සේවකයන්, ජුනි12 දින අසනීප නිවාඩු වාර්තා කරමින් එක් දිනක් පමනක් සේවයෙන් ඉවත් වී සිටීමේ විරෝධතාවකට තැපැල් වෘත්තීය සමිති ඒකාබද්ධ පෙරමුන යොමු කලේ ය. වෘත්තීය සමිති 23ක් ඊට සහයෝගය දැක්වූ අතර 21000ක සේවක සංඛ්‍යාවක් විරෝධතාවට සහභාගී වූ බව වෘත්තිය සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කරයි.

තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවේ 5000ට වැඩි පුරප්පාඩු ඇතත් එය පිරවීමට බලධාරීන් ක්‍රියා නො කරන බවට තැපැල් සේවකයෝ සඳහන් කරති. මේ මගින් වැඩි වැඩ කොටසක් සේවකයන් මත පැටවේ. උප තැපැල් ස්ථානාධිපති තනතුරේ 400ට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් වැඩ බලන පදනමින් වසර ගනනාවක් සිටිති. ඒ සියල්ල ස්ථීර කිරීමත්, පුරප්පාඩු පිරවීමත් ඉල්ලීම් අතර ප්‍රධාන වේ.

මේ ඉල්ලීම් මේ මස 24දාට පෙර ලබා නො දෙන්නේ නම් අඛන්ඩ වෘත්තිය සමිති ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බව සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කොට ඇත.

රජයේ මිනින්දෝරු නිලධාරිහු, මැනුම් කටයුතු පුද්ගලීකරනය කිරීමට ආන්ඩුව ගන්නා  පියවර නතර කිරීම ඇතුලු ඉල්ලීම් 10ක් මුල් කර ගත් විරෝධතාවකට පිවිසුනාහ. එහි පියවරක් ලෙස ජුනි 10 දා අසනීප නිවාඩු වාර්තා කොට සේවයෙන් ඉවත් වූහ.

එකී පියවර ගත්තේ, මේ වසරේ මාර්තු 28 දින සිට ඔවුන් අඛන්ඩ ව නිරත ව සිටින අකුරට වැඩ කිරීමේ වෘත්තීය ක්‍රියා මාර්ගයක් මධ්‍යයේ  ය.

මැනුම් සභාවට මිනිදෝරු නිලධාරීන් පත් කර ගැනීම, දීමනා යාවත් කාලීන කර ගැනීම, ඔවුන්ගේ  නවාතැන් හා ප්‍රවහන ගැටලු විසඳා ගැනීම, උසස්වීම් ලබා දීමේ විධිමත් බව, වාර්ෂික ස්ථානමාරු ගැටලු විසඳා ගැනීම, ශ්‍රේනි උසස්වීම් ලබා ගැනීම, තවමත් ස්ථීර නොකෙරුනු අය ස්ථීර කර ගැනීම සහ මිනින්දෝරු සේවාවේ පවතින පුරප්පාඩු 350 සම්පූර්න කර ගැනීම අනිකුත් ඉල්ලීම් අතර වේ.

ජුනි 3 දා උතුරු මැද පලාතට අයත් පලාත් පාලන ආයතනයන්හි අනියම් සේවකයන් ස්ථීර කරන ලෙස ඉල්ලමින් උද්ඝෝෂනයක් අනුරාධපුර නගර මධ්‍යයේ පැවැත්වින. ඊට සහභාගි වූ අනියම් කම්කරුවෝ ඩී.එස්. සේනානායක වටරවුමේ සිට පාගමනින් ප්‍රධාන මාර්ගය ඔස්සේ උතුරු මැද පලාත් සභාව ඉදිරියට පැමින එය  ඉදිරියේ විරෝධතා දැක් වූහ.

84000ට වැඩි අනියම් කම්කරුවෝ, දිවයින පුරා නගර සභා, මහනගර සභා සහ ප්‍රාදේශීය සභාවල සේවයේ නියුතු ව සිටිති. එම කම්කරුවන් අතර වසර  20ට වඩා වැඩි සේවා දිගුවක් ඇති කම්කරුවන්ගේ පවා සේවය ස්ථීර කොට නොමැත.

ශ්‍රී ලංකා පලාත් පාලන සේවක සංගමයේ උතුරු පලාත් ලේකම් එම්.ගිහානි  මෙසේ පවසයි: “අපි දැනට වසර 22ක් අනියම් සේවකයන් හැටියට සේවය කරනවා. ස්ථීර කරන බවට පොරොන්දු දීලා පාලකයෝ වරින්වර අපිව රැවට්ටුවා. බලධාරීන් සමග සාකච්ඡා  කලත් මෙතෙක් විසඳුම් ලබා දුන්නේ නැහැ.”

2015 දී මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියට බඳවා ගත් මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවන් 1000කගේ සේවය මෙතෙක් ස්ථිර කර නැතැයි එම කම්කරුවන් සාමාජිකත්වය දරන එක්සත් පොදු සේවක සංගමය පවසයි. එනිසා  ජුනි 12දා රැකියා  ස්ථීර කරන ලෙස බලකරමින් ඔවුන් මහාමාර්ග අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට විරෝධතාවක නියැලීමට නියමිත ය.

මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවෙකුගේ දිනක වැටුප රු.825කි. මාසයකට හිමි නියමිත දින ගනන සේවය කලොත් රු.5000ක දීමනාවක් හිමි වේ. විවිධ දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ ජීවත් වන කම්කරුවෙකුට එකී එල්ලය ජයගැනීම අසීරු කටයුත්තකි. එම නිසා ඔවුන්ට ලබා ගැනීමට හැකි වන්නේ රු.25000ට අඩු සොච්චම් වැටුපක් බව එම සංගමයේ ලේකම් නිහාල් අජිත් පැවසී ය. 

කම්කරු අරගලයන්ට සමාන්තරව  ජුනි 3දා බදුල්ල නගරයට රැස්වූ ඌව පලාතේ රැකියා විරහිත උපාධිධාරිහු රැකියා අවස්ථා තහවුරු කරන ලෙස ඉල්ලමින් විරෝධතාවක් පැවත් වූහ. පලාත් සභාව ඉදිරියේ  විරෝධතාව පැවත් වූයේ බදුල්ල විල්ස් පාක් ක්‍රිඩාංගනයේ සිට බදුල්ල නගරයේ බසාර් වීදිය, පහල වීදිය හා තැපැල්හල පාර ඔස්සේ පැමිනි පෙලපාලියකින් අනතුරුව ය.

රැකියා විරහිත සම සෞඛ්‍ය උපාධිධාරිහු රාජ්‍ය සේවයට වහා බඳවා ගන්නා ලෙස ආන්ඩුවට බලකිරීමේ උද්ඝෝෂනයක් ජුනි 12දා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට පැවත් වූහ. මේ වනවිට  රැකියා නො ලැබුනු උපාධිධාරින් සංඛ්‍යාව 1000ට අධික ය.

හෙද, ඖෂධවේදී, භෞතචිකිත්සක ආදී සේවාවන්ට අදාලව උපාධිය සම්පූර්න කල උපාධිධාරින්ට රජය  රැකියා ලබා නොදෙන්නේ එම සේවාවල විශාල පුරප්පාඩු පවතිද්දී යැයි සම සෞඛ්‍ය විද්‍යා උපාධිධාරී එකමුතුව සදහන් කරයි .

කාලයක් තිස්සේ නො විසඳී පවතින ගැටලු වහා විසඳන ලෙස බලකරමින් මැයි 27දා සිට අකුරට වැඩ කිරීමේ විරෝධතාවක ග්‍රාම නිලධාරීහූ නියැලුනාහ. ජුනි 7දා ග්‍රාම නිලධාරි සංගමය සහ ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාල නිලධාරීන් අතර සිදුකල  සාකච්චාවේදී විසඳුම් ලබා දෙන බවට වූ  පොරොන්දුව උඩ විරෝධතා තාවකාලික ව අත් හිටුවා තිබේ.

එලැඹ ඇති මැතිවරන තතු තුල සොච්චමක් ලබා ගැනීමට හා එමඟින් සාමාජිකයන් අතර වැහැරී ගිය තම අධිකාරිය යලි වාරු කර ගැනීමට සමිති නායකත්වයට  සුලු හෝ බලාපොරොත්තුවක් තිබුනේ නම්, ඉල්ලීම් නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවරෙන් එය බිඳ දමා ඇත. ජාමූඅ සහ ආන්ඩුව ගෙන යන පිලිවෙත පිලිගන්නා මේ වෘත්තීය සමිති – ලංකා විදුලි බල මන්ඩලය, තෙල් සංස්ථාව, ටෙලිකොම් ඇතුලු පුද්ගලිකරනයට මුහුන පා තිබෙන 400ට අධික රාජ්‍ය ආයතනයන්හී සමිති නායකත්වය – කම්කරු පංතියට විකල්පයක් ඉදිරිපත් කිරීමට අසමත්ව සිටි. ඒ වෙනුවට කම්කරු  අරගල අසංවිධානකොට තැබීම, ධනපති පාලකයන්ගේ බොරු සාකච්ඡාවල රස්තියාදු ගැස්සීම, කල් මැරීම හා අවශේෂ කම්කරු කොටස්වලින් භේද කොට හුදකලා කිරීම, සමිති  සිය පිලිවෙත බවට පත් කර ගෙන ඇත . 

මීට එරෙහි ව සටන් සංවිධානය කිරීමට, කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අවශ්‍යතාව නියෝජනය කෙරෙන ලෙස තම සේවා  ස්ථානවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බල සංස්ථා ලෙස කම්කරු කමිටු ගොඩ නැගීමට කම්කරුවන් මූලිකත්වය ගත යුතු වේ. කම්කරුවන්ට රහසින් තීන්දු ගන්නා සමිති නිලධරයේ යටිකූට්ටු වැඩ වෙනුවට  තමන්ගේ අරගලය කවර ක්‍රියා මාර්ග, පිලිවෙත් මත සංවිධාන කරන්නේ ද යන්න ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සාකච්ඡා කොට තීන්දු තීරන ගැනීමට මෙම කමිටු තුල කම්කරුවන් යොමු විය යුතු ය. ශ්‍රේනිවාදී හා භේදකාරී මොනම දෙයකට හෝ ඉඩ නොදෙන කම්කරු පංතියේ එකමුතුවකට මග සාදා ගත හැක්කේ ඒ හරහා පමනි.

කම්කරුවන්ගේ මෙම නව සංවිධාන තම අතට දේශපාලන බලය ලබා ගැනීම සඳහා ධනපති පාලක පංතියට හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ඇතුලු අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය කථිපයාධිපත්‍යයට එරෙහිව සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී වැඩපිලිවෙලකින් මෙහෙයවා ගැනීමකින් තොරව කිසිදු සමාජ අයිතියක් ආරක්ෂා කර ගත හැකි නොවේ. යුද්ධය හා සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය පරාජය කිරීම සඳහා මෙම කමිටු ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත්  එකමුතු කර සංවිධානගත කරන ජාත්‍යන්තර දේශපාලන වැඩපිලිවෙල ඉදිරිපත් කරන්නේ කම්කරුවන්ගේ ලෝක පක්ෂය වන හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජජාක) හා එහි ජාතික ශාඛා යි. අන් සියල්ලටමත් මත්තෙන්, හජජාක ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ගොඩ නැගීමත්, ඒ තුල ඉදිරි මහජන අරගලවලට නායකත්වය සම්පාදනය කල හැකි අව්‍යාජ විප්ලවවාදී නායකත්වය ස්ථාපිත කිරීමත් කම්කරු පන්තියේ ජීවිතය හා මරනය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි. සසප නායකත්වයේ ප්‍රතිගාමී ප්‍රවනතාවන්ට එරෙහිව නායකත්වයේ මෙම අර්බුදය විසඳීමේ අරගලය සසප-වම ෆැක්ෂනය පෙරට ගනිමින් සිටී. එම අරගලය සමග බද්ධ වන ලෙස අපි අප පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.  

සටහන:  මෙම ලිපිය පල කිරිමෙන් පසු, කර්තෘ විසින් වෙබ් අඩවියේ දේශපාලන පිලිවෙත අනුව ලිපියට එක් කරනු ලැබ ඇති අවසන් ජේදයේ අවසන් කොටසට, ලිපියේ ⁣ලේඛක තම බලවත් නොඑකඟතාවය පලකර ඇති බව සලකන්න. 

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල Read More »

Graetion-Geekiyanage

ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ ඝාතනයෙන් වසර 35 ක්

පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි

Graetion-Geekiyanage
ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ පූර්වගාමී සංවිධානය වන විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ හලාවත ශාඛාවේ සාමාජිකයෙකු වූ ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා ජවිපෙ තුවක්කුකරුවන් විසින් මරා දමා ලබන ජූනි 24 වන දිනට වසර 35 ක් සපිරෙයි. සමාජවාදී විප්ලවයේ ජාත්‍යන්තරවාදී ක්‍රියාමාර්ගය වෙනුවෙන් සටන් වැදුණු විප්ලවවාදියෙකු වූ ග්‍රේෂන් සහෝදරයා ඝාතනය වන විට 27 වියැති තරුණයෙකු ව සිටියේ ය. ඔහු මරා දමන ලද්දේ එවකට ජවිපෙ විසින් පවත්වා ගෙන ගිය “දේශප්‍රේමී” කැරැල්ලේ ප්‍රහාරකයන් විසිනි. මේ මරණය සම්බන්ධයෙන් පසුගිය ධනපති ආණ්ඩු කිසිවක් යටතේ කිසිදු පරීක්ෂණයක් පවත්වා නැත.

1988-89 ජවිපෙ “දේශප්‍රේමී” කැරැල්ල වූ කලී, ශ්‍රී ලංකාවේ ධනපති ආණ්ඩුව උතුරු නැඟෙනහිර පවත්වා ගෙන ගිය වර්ගවාදී යුද්ධයේ මූලෝපායයට අතිශය පක්ෂපාතී උද්ඝෝෂකයෙකු ලෙස කටයුතු කරන අතරතුර ම, ධනේශ්වර ක්‍රමයේ අර්බුදයෙන් මංමුලාවට හා දරිද්‍රතාවයට ගොදුරු වූ ගැමි තරුණයන් උණ්ඩ ලෙස යොදා ගනිමින්, ඉන්දීය හමුදා ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවේ සහයට ගෙන්වා ගැනීම ද ඇතුළු ධනපති රාජ්‍යයේ රාජ්‍යොපායයන් පිලිබඳ සන්නද්ධ කැරැල්ලක් හරහා කෙරුණු කේවෙල් කිරීමක් විය. එහි දී පාලක එජාපයේ ම කොටස් වල ද, ධනපති ශ්‍රීලනිපයේ ද, මඑපෙ, එජාපයෙන් ගැලවී ගිය පතුරක් වූ එක්සත් ලංකා ජනතා පක්ෂය නම් සංවිධානය ඇතුළු විවිධ ධනපති සංවිධානවල ද සහාය වරින්වර භුක්ති විඳිමින්, ඒ ඒ ධනපති කොටස් සමඟ චපල කේවෙල් කිරීමක යෙදෙන අතරතුර, කම්කරු පන්තිය තමන්ගේ අණසක යටතට ගනු වස් ඔවුන්ගේ තුවක්කු කම්කරුවන් වෙතට ද මානනු ලැබුනේ, ඔවුන් නියෝග කරන දිනවල සේවා ස්ථානවලින් ඉවත් වී “වර්ජනය” කරන ලෙස කම්කරුවන්ට මරණ තර්ජන නිබඳ ව එල්ල කිරීම් වශයෙනි. මේ තර්ජනයට එරෙහිව කම්කරුවන් ස්වාධීන ව බලමුළු ගන්වා ගැනීම සඳහා කම්කරු පන්තියේ එක්සත් පෙරමුණු ක්‍රියා මාර්ගයක් සඳහා විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය කළ කැඳවීමට පසුපස හැරවූ ලසසප, කොප හා නසසපය සිය ආරක්ෂාව සඳහා ධනපති රාජ්‍යයේ සරණ පැතීය. ප්‍රතිඵලය වූයේ එකී පක්ෂවල ම වෘත්තීය සමිති නායකයන් ද ජවිපෙ තුවක්කුවලට ගොදුරු වීමයි. මෙකී කම්කරු විරෝධී ප්‍රහාරවල කුළු ගැන්වීම වූයේ වර්ගවාදී යුද්ධයට හා ධනපති ක්‍රමයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ ඒකාබද්ධ විප්ලවවාදී සමාජවාදී ක්‍රියා මාර්ගයක් තුල කම්කරු පන්තිය බලමුළු ගැන්වීමට ක්‍රියාත්මක වූ හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව ලෙස පැවැති විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය වෙත ජවිපෙ ආයුධ එල්ල වීමයි. 1988 නොවැම්බරයේ දී ගුරුවරයෙකු වූ ආර්.ඒ. පිටවල සහෝදරයා ද, දෙසැම්බරයේ දී සරසවි අනධ්‍යයන සේවකයෙකු වූ පී.එච්. ගුණපාල සහෝදරයා ද ගොදුරු කර ගත් ඔවුන්ගේ අවි වල තෙවැනි බිල්ල වූයේ ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා ය.

G-geekiyanage-funeral-procsn.png
ජවිපෙ තර්ජන මැද සිය ගනනින් කම්කරුවන්, ධීවරයන් හා ප්‍රදේශවාසීන් ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ දේහය රැගත් පෙලපාලියට එක්වේ

ජවිපෙ නායකත්වයෙන් ධනපති ආණ්ඩුව සමඟ පවත්වා ගෙන ගිය මෙම සන්නද්ධ කේවලය කෙලවර කෙරුනේ 60,000 ක් ඉක්මවා ගිය ගම්බද තරුණයන් මරා දැමුණු රුධිර ස්නානයක් හරහා ධනපති රාජ්‍යය සිය මෘග මර්දනකාරී බලය තහවුරු කර ගැනීමකිනි. ඉන් දශක එක හමාරක ඇවෑමෙන් ජවිපෙ 2015 දී තම සාමාජිකයන් ඇතුළු තරුණ ජීවිත රාශියක් වනසා ලූ යූඇන්පීයේ නායකත්වයෙන් පැවැති ඊනියා යහපාලන ආණ්ඩුවට දේශපාලන සහයෝගය පිදීය.

ග්‍රේෂන් සහෝදරයා ඝාතනය කිරීමෙන් 35 වසරක් ගෙවී ඇති මේ මොහොත වන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සිය “වාම” සළුපිලි හැර පියා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ යෝජනා වෙනුවෙන් විවෘතව ම පෙනී සිටී. ඒ කරුණ සම්බන්ධයෙන් එජාපය, සමඟි ජන බලවේගය, පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ, ශ්‍රීලනිපය හා ජවිපෙ ප්‍රමුඛ ජාතික ජන බලවේගය අතර විවාදයක් නැත. එකම විවාදය පවතින්නේ කම්කරුවන් හා දුගීන් ද පීඩිතයන් ද තලා දමන මෙම ධනේශ්වර යාන්ත්‍රණයේ සුක්කානම කවුරුන් සතු විය යුතු ද යන කරුණ සම්බන්ධයෙන් පමණි. ධනපති රාජ්‍යයේ මර්දන යාන්ත්‍රනය වඩාත් ම “කාර්යක්ෂම” ආකාරයෙන් ක්‍රියා කරවිය හැකි තමන්ට යැයි කරන පාරම් බෑම් වලින් ද, ව්‍යාපාරිකයන්ට “නිදහසේ” සූරාකෑමට දෙන අවස්ථාව පිලිබඳ සහතික කිරීම් වලින් ද සිය “අවංක” අභිලාශය ධනපති පන්තියට ඒත්තු ගැන්වීමේ ප්‍රයත්නයක යෙදී සිටින අතර ම ජවිපෙ නායකත්වය, ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ දකුණු ආසියානු මූලෝපායයන් සමඟ ගැට ගැසී ගැනීමට තමන්ගේ සූදානම පෙන්වා දීම සඳහා ඉන්දීය ධනපති රාජ්‍යයේ විශ්වාසය දිනා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයක යෙදෙමින් සිටී. අධිරාජ්‍යවාදයේ දකුණු ආසියාතික නියෝජිතයා වන ඉන්දීය ධනපති පන්තියට ඔවුන් මේ දෙන සහතිකවල බර කිරා බැලිය යුත්තේ, අධිරාජ්‍යවාදයේ වර්තමාන ලෝක මූලෝපායය වන ලෝක යුද්ධ වැඩ පිළිවෙලේ අන්තරාය ද, අප හිස මත ලඹ දෙන ලෝක පරිමාන න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක තර්ජනය ද සමඟිනි.

graetion-at-Keerthi-funeral.png
1987 දෙසැම්බර් විකොස ප්‍රධාන ලේකම් කීර්ති බාලසූරිය සහෝදරයාගේ අවමංගල පෙරහැරේ ඉදිරියෙන් යන ග්‍රේෂන්

ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ ඝාතනයෙන් මෙපිට ගත වූ දශක තුන හමාර තුල ජවිපෙ විකාශනය පෙන්නුම් කරන්නේ විනාශකාරී යුද්ධයේ ව්‍යසනයෙන්, දරිද්‍රතාවයෙන්, රැකියා විරහිතභාවයෙන්, අධ්‍යාපන කප්පාදු වලින්, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අවකාශය අහිමි කරනු ලැබීමේ පීඩනයෙන් අත් මිදීම සඳහා තරුණයන්ට පවතින එකම මාවත වන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධය වැලැක්වීම සඳහා සහ අර්බුද ග්‍රස්ත ධනපති ක්‍රමය පෙරළා දැමීම සඳහා ජාත්‍යන්තරවාදී සමාජවාදී වැඩ පිළිවෙලක් මත කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ලෝක ව්‍යාපාරය ගොඩ නැඟීම පමණක් බවයි. ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ ජීවිතය හා මරණය අපට උගන්වන පාඩම වන්නේ එයයි.

ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ ඝාතනයෙන් වසර 35 ක් Read More »

Bogdan

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය.

යුක්‍රේනයේ SBU රාජ්‍ය ආරක්ෂක සේවය විසින් පසුගිය අප්‍රේල් 25 දින අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ අධි ආරක්ෂක සිර ගෙයක රඳවා සිටින, බෝල්ෂෙවික් ලෙනින්වාදීන්ගේ තරුන රැකවල (YGBL) සංවිධානයේ නායක බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරන ලෙසත්,  ඔහුට එරෙහි සාපරාධී චෝදනා හකුලා ගන්නා ලෙසත් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව බලකර කියා සිටී. 

බොග්ඩාන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ නැටෝ අධිරාජ්‍යවාදයේ සාපරාධී යුද්ධයට එරෙහිව හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව හා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය විසින් ගෙන යනු ලබන උද්ඝෝෂනය තුල ඔහු ඉටු කරමින් සිටි ප්‍රමුඛ ක්‍රියා කලාපය නිසා බව කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ පිළිගැනීමයි. 

බොග්ඩාන් අත් අඩංගුවට ගැනීමට පසු යුක්‍රේනයේ ෆැසිස්ට්වාදී සෙලෙන්ස්කි ආන්ඩුව ලෝක කම්කරු පන්තියේ සමාජවාදී විශ්වවිද්‍යාලය වන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (ලෝසවෙඅ) යුක්‍රේනය තුල තහනම් කලේය. YGBL හි ලේඛන සදහා ලෝසවෙඅ වේදිකාවක් විය. මෙය, යුද්ධයට එරෙහි වීමට කම්කරු පන්තියට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියට එල්ල කළ මාරක පහරක් ලෙස හඳුනා ගන්නා අපි, කම්කරුවන්ගේ ස්වාධීන ජාත්‍යන්තර ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් ලෙස පැවතීමටත්,  අධිරාජ්‍යවාදයේ ලෝක යුද්ධ වැඩ පිළිවෙලට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදී සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනයක් මත ලෝක කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කිරීමට හා අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවට හා ලෝසවෙඅ ට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට අධිරාජ්‍යවාදීන් ප්‍රමුඛ අර්බුද ග්‍රස්ත ධනපති ආණ්ඩුවලට ඉඩ නොදී මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ප්‍රහාරයට එරෙහිව  පෙරට එන ලෙසත් ලෝක කම්කරු පන්තියෙන්, සියලු පීඩිතයන්ගෙන් හා ශිෂ්‍යයන් ඇතුළු තරුණ ප්‍රජාවෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු.   

25 හැවිරිදි බොග්ඩාන්ට එරෙහිව රාජද්‍රෝහී චෝදනා නඟා ඇති යුක්‍රේන ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රය, බොග්ඩාන් පසුගිය දෙවසර පුරා “ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය නම් රුසියානු ප්‍රචාරක හා තොරතුරු ඒජන්සියක නියෝජිතයන් විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ප්‍රකාශනයක පල කිරීම් සූදානම් කිරීමේ නියැලී සිටි” බව කියා සිටියි. ලෝසවෙඅට එරෙහිව එල්ල කරන මෙම අභූත මඩ ප්‍රහාරය හෙළා දකින කොක්‍රික, බොග්ඩාන්ට ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට ද එරෙහිව මේ ඔසොවා ඇති මර්දන හස්තය බිඳ දැමීම සමස්ත ලෝක කම්කරු පන්තිය ක්ෂණික ව මුහුණ දී සිටින අභියෝගයක් බව කියා සිටී. මාරක අර්බුදයක කිඳී, ලේ ගංගාවන් හරහා පිහිනා අර්බුදයෙන් එතෙරවීමට මංමුලා සහගත ප්‍රයත්නයක යෙදී සිටින ලෝක අධිරාජ්‍යවාදය, ගාසා සමූලඝාතනවලට එරෙහි ශිෂ්‍ය හා මහජන විරෝධතා නීති විරෝධී කරමින් හා උද්ඝෝෂකයන් සිරගත කරමින් යුද විරෝධීන්ට හා සමාජවාදීන්ට මේ මොහොතේ එල්ල කරමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී අශිෂ්ඨ ප්‍රහාරයේ කුළු ගැන්වීමක් මෙම ප්‍රහාරයෙන් සනිටුහන් කෙරෙයි. එහි අර්ථය වන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද සැලසුම් පරාජය කල හැකි එකම බලවේගය ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය ලෙස හඳුනා ගනිමින්, එහි ඒකාබද්ධතාවය සඳහා බොග්ඩාන් ද, හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ද ගෙන යන අරගලය තවදුරටත් දරා සිටීමට අධිරාජ්‍යවාදයට හා එහි සහායකයන්ට නොහැකි වී ඇති බවයි. 

ගෝලීය නිෂ්පාදනය හා ලෝක වෙලඳපොල ද, ඒ මත ආධිපත්‍යය දරා සිටින ධනපති ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය ද අතර මෝරා වැඩී ඇති ප්‍රතිවිරෝධයන්ගේ ආතතියෙන් මිරිකී ඇති සමස්ත ලෝක ධනපති පර්යායේ අර්බුදය, පෙර නො ඇසූ විරූ තරමේ සමාජ අසමානතාවයක් ලෙසත්, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව පසුගිය සියවසේ මැද භාගයේ ගොඩ නංවන ලද පාලන ක්‍රම, ජාත්‍යන්තර සම්මුති, අන්තර් රාජ්‍ය සංවිධාන හා දේශසීමා ඇතුළු සමස්ත පර්යාය ම සුනුවිසුනු කරමින් අධිරාජ්‍යවාදී බලයන් ලෝක යුද්ධයක දිශාවට වේගයෙන් ඇද දැමීමක් ලෙසත් ප්‍රකාශයට පත් වෙමින් පවතී. අධිරාජ්‍යවාදය හා එහි බළල් අත් ලෙස ක්‍රියා කරන ධනේශ්වර තන්ත්‍රයන් සන්ත්‍රාසයට පත් ව සිටින්නේ මෙම ලෝක යුද්ධ ප්‍රයත්නයට එරෙහිව වේගයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින මහජන ව්‍යාපාරයේ ඉදිරි ගමන පිළිබඳව ය. ලෝක යුද්ධයේ මාවත හැර යා හැකි වෙනත් මාවතක් නැති, පසුබැසීමට ඉඩක් නැති අධිරාජ්‍යවාදය එකී මහජන ව්‍යාපාරය තුලින් සමාජවාදී විප්ලවයේ අවතාරය දැකීම අරුමයක් නොවේ. ලෝකයේ රටක් රටක් පාසා ආණ්ඩු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තලා දැමීම කරා පැනගෙන සිටින්නේ එකී තතු මත ය. ලංකාවේ පාලක පන්තිය එක දිගට තබමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ආඥාදායක පියවරයන්ට ඔවුන් තල්ලු කෙරෙන්නේ ද එකී අර්බුදයේ කොන්දේසි විසින් ම ය.

දශක තුනකට වැඩි කාලයක් පුරා සෑම දිනක ම යුද වැදී සිටි ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය දැන් නැටෝව මෙහෙයවා ගනිමින් න්‍යෂ්ටික ලෝක යුද්ධයක් කරා වේගවත් පියවර තබමින් සිටී. යුක්‍රේන බලල් අත යොදා ගනිමින් රුසියාව සමඟ යුද වැදීම, මැද පෙරදිග දී ඊශ්‍රායලයේ අපරාධකාරී නෙතන්යාහු ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රයේ  සමූලඝාතනවලට ආයුධ, මුදල් හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සහාය පිදීම, එම අපරාධවලට එරෙහිව නැඟෙන කම්කරු, ශිෂ්‍ය උද්ඝෝෂන නීති විරෝධී කිරීම හා උද්ඝෝෂකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරේ. ඊට සමගාමීව යුරෝපයේ, ආසියාවේ හා ලෝකය පුරාමත් ආණ්ඩු ස්වාධීන මහජන ක්‍රියාකාරීත්වයන් නීතිවිරෝධී කිරීමේ හා ක්‍රියාකාරීන් දඬුකඳේ ගැසීමේ නියැලී සිටිති. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම නාමයෙන් ලංකාව තුල ද එම වැඩ පිළිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සැලසුම්  මෙහෙයවා ඇති අතර, මෑතක දී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ කැස්බෑව උද්ඝෝෂණයේ උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හා එහි ක්‍රියාකාරීන්ට බලපෑම් හා තර්ජන කිරීමට පොලීසිය මැදිහත් වූයේ ද මේ තතු යටතේ ම ය. 

මේ අනුව, බොග්ඩාන් සහෝදරයා අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව නැඟී සිටීම වූ කලී හුදෙක් තරුණයෙකුගේ, සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී විප්ලවවාදියෙකුගේ, ජීවිතය හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමනක් නොවේ. එය ලංකාවේ ද, මේ කලාපයේ ද, හා සමස්ත ලෝකයේ ම ද කම්කරු පීඩිතයන්ගේ ජීවිත හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි. 

බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට අත නොතබනු!

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු! Read More »

PiCKET

විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය මාසය ඉක්මවයි

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

තම ඉල්ලීම් දිනා ගැනීමට රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල 17ක 13,000 ක් වූ අනධ්‍යන සේවකයන් දියත් කල අරගලයට ජුනි 5 දා වනවිට දින 33ක් පිරී ඇත.    

කම්කරු පංතියේ අවශේෂ  කොටස්වල සහයෝගය එකී අරගලයට අහිමි කල  වෘත්තීය සමිති නායකත්වයේ  ද්‍රෝහිත්වය, විශ්ව විද්‍යාලීය බලධාරීන් හා ආන්ඩුව විසින් ඊට  එරෙහිව මුදාහල මර්ධනය මෙන් ම කඩාකප්පල්කාරි ක්‍රියාවලට අභිමුඛ වෙමින් අනධ්‍යන  සේවකයන්ගේ අරගලය පෙරට ආවේ ය.

අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ ධෛර්ය සම්පන්න අරගලයේ අත්දැකීම් සහ ක්‍රියා මාර්ගික ගැටලු විවේචනාත්මක සලකා බැලීම ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයට මුහුනදී සිටින කම්කරු පංතියට බරපතල පාඩම් ගෙන එන්නකි.

13-05-24- demo
විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය අරඹා ඇති වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ගයට සමගාමීව මැයි 13 පාර්ලිමේන්තුව අසල පැවති විරෝධතාවය පොලීසිය පහර දෙති-අනුග්‍රහය Unions Lanka FB page

මෙහි කැපී පෙනෙන කාරනයක් වන්නේ, ධනපති ක්‍රමයට මෙම ප්‍රශ්න විසදිය හැකිය යන පදනම මත, ආන්ඩුවත් සමග සිදු කරන සාකච්ඡා හා බලපෑම්  මගින් වැටුප් හා දීමනා ලබා ගත හැකි යැයි සමිති නායකත්වය ගෙන ගිය මහා බොරුව,  මැයි 27දා ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවති කැබිනට් මංඩලය ගත් තීන්දුව ල්මල්ගිල්ල් කීතු කර දැමීම යි.

කැබිනට් මංඩලයේ තීන්දුවට අනුව  අනධ්‍යන සේවකයන්ට පමනක් නොව සෞඛ්‍යය අංශයේ සේවකයන්, ගුරු වෘත්තිකයන් ඇතුලු රාජ්‍ය අංශයේ සේවකයන්ගේ “වැටුප් විෂමතා” විසඳීමට “මේ වසරේ” පියවරක් නො ගැනේ. ඒ සදහා ආර්ථික හැකියාවක් නැත.

වැඩ කරන ජනයාගේ අයිතීන්ට එරෙහිව කැබිනට් මංඩලය ගත් තීන්දු මාධ්‍යයට නිවේදනය කල ඇමති බන්දුල ගුනවර්දන ප්‍රකාශ කලේ, මේ ප්‍රශ්න 2025 අයවැයේ දී ද විසඳෙන්නේ නැති බව යි. ඉල්ලීම් විසඳීමට “රජයට කල හැකි උපරිමය” කිරීමට ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ කැබිනට් මංඩලයේ දී දුන් පොරොන්දුව, ගුනවර්දනට අනුව, විසඳුමක් හැටියට කම්කරුවන් පිලිගත යුතු ව ඇත!

ඊට අමතරව “විශේෂඥ කමිටුවක්” තනා ඇතැයි සඳහන් කල ගුනවර්දන, කම්කරුවන් තම අරගලය නතර කොට එකී කමිටුවට සිය ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කල යුතු යැයි දැඩි ව අවධාරනය කලේ ය. ආන්ඩුවේ  තීන්දු පිලි ගනු! වෙනත් විසඳුමක් නැත!! යන තර්ජනය මෙ ප්‍රකාශය තුල අන්තර්ගත වී ඇත.

අනධ්‍යයන වෘත්තිය සමිති හවුල හෝ වෙනත් සමිතියක් හෝ මේ වන තෙක් ඊට එරෙහි කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් දක්වා නැත.

වැඩ කරන ජනයාගේ යුක්තියුක්ත ඉල්ලීම් කෙරෙහි ධනපති පාලකයන්  දක්වන දුෂ්ඨ විරුද්ධත්වය වත්මන් පාලක පංතිය ගිලී සිටින ආර්ථික අර්බුදයෙන් පැන නගින්නකි. එකී අර්බුදය විසඳා ගැනීමට පාලක පංතිය හැරී සිටින්නේ කම්කරු පංතිය දිනා ගෙන සිටින සකලවිධ දේ උදුරා ගැනීමෙනි. එම ක්‍රියා මාර්ගයේ එල්ලය වන්නේ සටන් වැද දිනා ගත් වැටුප්, දීමනා හා සුබසාධනයන් කප්පාදු කිරීම පමනෙකින් නො නැවතී, රැකියා ම අහිමි කිරීම ය. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල යටතේ ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ නමින් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව  ක්‍රියාවට දමමින් සිටින්නේ එම වැඩ පිලිවෙලයි. සමගි ජන බල වේගය, ජාතික ජන බලවේගය ඇතුලු ධනපති විපක්ෂයේ ද, ව්‍යජ වාම කන්ඩායම්වල ද සහයෝගය විවිධාකාරයෙන් ඊට හිමි වේ. 

වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව යටතේ දිනපතා උග්‍ර වන ආර්ථික පීඩනය මධ්‍යයේ, වසර 8ට වැඩි කාලයක් නො විසඳී පැවති “වැටුප් විෂමතා” ගැටලුව මැයි 2 දා වර්ජනයක් ලෙස පිපිරුනි. හිලවු දීමනා ඇතුලු තවත් ඉල්ලීම් කීපයක්  වර්ජනයට මුල් වී  තිබේ .

ආන්ඩුව තම ඉල්ලීම් නොතකා හැරීම අභියෝග කරමින් විශ්ව  විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවකයෝ, ජනවාරි 18 දා එක් දින වැඩ වර්ජනයකට අවතීර්න වෙමින් 2024 වසර ආරම්භ කලෝ ය. පෙබරවාරි 28 හා 29 දෙදින යලිත් ඔවුහු සංකේත වැඩ වර්ජනයකට එලඹුනෝ ය. සේවකයන් අතර වැඩෙන සටන්කාමිත්වය ඉදිරියේ කල් මරමින් සිටි අනධ්‍යන වෘත්තීය සමිති හවුල කලේ අප්‍රේල් 29 දා සිට අඛන්ඩ වැඩ වර්ජනයකට යන බව කම්කරුවන්ට අඟවා, වර්ජනයකට යාමට සිදු වී ඇත්තේ තමන්ගේ කැමත්තකින් නොවන බව ඇමතිවරයාට ලිපියකින් දැන්වීමයි. ඇමතිවරයාගෙන් හෝ ආන්ඩුවෙන් සිය සාමාජිකයන්ගේ “වැටුප් විෂමතා ” විසඳන ලෙස ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කරනවා  වෙනුවට ඔවුන් සිදු කලේ, සිය සාමාජිකයන්ගේ “පීඩනය හමුවේ වෘත්තිය සංවිධාන ලෙස අප සංගම්වලට මේ මොහොතේ නිහඬ ව සිටීමට හැකියාවක් නොමැත” යනුවෙන්  සිය අසරනකම ලියා යැවීමයි. මෙය සමිති නායකත්වයේ නිවට ධනපති ගැති  ස්වභාවය පෙන්වන්නකි.

වෘත්තිය සමිති හවුල අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාට යැවූ ඉහත ලිපියෙන් එලිදරව් කෙරෙන්නේ, අනධ්‍යයන සේවකයන්ගේ අරගලය සංවිධාන නොකිරීමට ඔවුන් එකාවන්ව පෙල ගැසී සිටින අයුරුයි. මේ තතු යටතේ, දැන් පිපිරී ඇති අනධ්‍යයන  අරගලය නිශ්චිතව ම සමිති නායකත්වයේ සීමාවන්ට එරෙහි කැරැල්ලකින් පැන නැගුනක්ය යන්න පැහැදිලි ය.

මැයි 2දා වර්ජනයට ආ අනධ්‍යයන සේවකයෝ මැයි 7දා කොලඹ වෝඩ් පෙදෙසේ පිහිටි අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ඉදිරියේ බලගතු විරෝධතාවක නිරත වූහ. ඉන් දින 5ට ඉක්බිති, මැයි 12දා පාර්ලිමේන්තුවේ වටරවුමට එක් වූ අනධ්‍යන සේවකයෝ යලි විරෝධතාවක් පැවත්වීම මඟින් තම සටන්කාමිත්වය තවදුරටත් ප්‍රදර්ශනය කලෝය. අධිකරනයෙන් තහනම් නියෝග ලබා ගත්  පොලිසිය කැරැලි මර්දන ඒකක මෙහෙයවා ගනිමින් ජල හා කඳුලු ගෑස් ප්‍රහාර එල්ල කොට එකී විරෝධතාව විසුරුවා හැරීමට ක්‍රියා කලේ ද, 2007 අනධ්‍යයන සේවක වර්ජනයට නිකුත් කල චක්‍ර ලේඛනයක් යොදා ගනිමින් වර්ජිතයන් දඩයම් කිරීම ඇරඹුවේ ද මේ තතු තුල ය. අතිකාල හා වෙනත් දීමනා කපා හැරීමෙන් නොනැවතී රැකියාවෙන් ම පලවා හැරීමට චක්‍ර ලේඛන යොදා ගත හැකි බව විශ්ව විද්‍යාල බලධාරීන් මාධ්‍යයට සඳහන් කර තිබුනි. ඔවුන් ආදර්ශයට ගෙන ඇත්තේ, චක්‍රලේඛවලට මුවා වී විදුලි බල මන්ඩලයේ අරගලයට සහභාගී වූ සේවකයන් දඩයම් කිරීමට ලංවිම පාලන අධිකාරීන් ගත් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී පියවරයි. එමගින් විදුලි සේවකයන් 66 දෙනෙක් වැඩ තහනමට ලක් වූහ.

ලංවිම, ඛනිජතෙල් සංස්ථාව ඇතුලු ප්‍රතිව්‍යුහගතකරනයට ලක් ව පවතින සෑම ස්ථානයකම වෘත්තිය සමිති ක්‍රියා කරන ආකාරයෙන් ම අනධ්‍යයන වෘත්තිය සමිති නායකත්වය ද නියැලී සිටින්නේ, සිය සේවා අංශවල ගැටලු හා ඉල්ලීම් තම ආයතනයේ සෙසු සේවකයන්ගෙන් වෙන් කොට තබා ගැනීමේ ය; කම්කරු පංතියේ අවශේෂ කම්කරුවන්ගෙන් වෙන් කිරීමේ ය. අනධ්‍යයන සමිති විශ්ව විද්‍යාලයේ කථිකාචාර්යවරුන්ගේ හා ශිෂ්‍යයන්ගේ සහයෝගය ලබා නො ගැනීමෙන් එය ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනි. එම කොන්දේසි යහමින් ගසාකන අනිකුත් සමිති ද සිය වගකීමෙන් පලායාමට එය ම යොදා ගනී. විශ්ව විද්‍යාලීය කථිකාචාර්යවරුන්ගේ වෘත්තිය සමිතිය අනධ්‍යන අරගලයට සහය නොදී රූටා යෑම මගින් එය පෙන්නුම් කෙරේ.  විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂමේ සභාපති හමු වී සේවක ඉල්ලීම් ලබා දෙන ලෙස තමන් ආයාචනා කලේ යැයි කියමින් අන්තර්  විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මන්ඩල නායකයෝ ද අනධ්‍යන අරගලය මඟ හැර ගියෝය. 

පෙරටුගාමි සමාජවාදී පක්ෂය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුන හා  ඊනියා වාම සංවිධාන පතුරුවමින් සිටින්නේ, ධනපති ආන්ඩුවලට හා එහි ආයතනවල බලධාරීන්ට   බලපෑම් දමා නම්මා ගත හැකිය යන මාරක මිත්‍යාවයි. ධනපති ක්‍රමයට විකල්පයක් දැක ගත නොහැකි ව සිටින එබඳු  අවස්ථාවාදීහූ, ධනපති පිලිවෙත් යෝජනා කරමින් කම්කරු අරගල අනතුරට හෙලීමට උගුල් අදිති. දශක ගනනාවක් පුරා කම්කරු පන්තිය මේ ඛෙදවාචකය හරහා ගමන් කර ඇති අතර, අද දින ඔවුන් සමිති නායකත්වයන් දෙස බලන්නේ, එම අත්දැකීම් විසින් ජනිත බලගතු අවිශ්වාසයෙන් ද යුතුව ය.   

වැටුප් ,දීමනා ඇතුලු වැඩ කරන ජනයා දිනාගත් සුබසාධනයන් අතුගා දැමීමට  පිඹුරුපත් සකසා ගෙන සිටින ධනපති පාලක පංතියෙන් ස්වාධීන ව කම්කරු පංති  පිලිවෙතක්  මත සිය අයිතීන් රැක ගැනීමේ අරගලය සංවිධානය කිරීම තීරනාත්මක කාරනයක් වී ඇත්තේ මේ නිසා ය.

අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය අධිකාරියේ ප්‍රමුඛ ආයතනය වන ජාමූඅ ලංකාවේ පාලක පංතිය මෙහෙයවාගෙන ක්‍රියාවට දමන සංගත හිමියන්ගේ ආර්ථික සැලසුම් බැඳී තිබෙන්නේ අධිරාජ්‍යවාදී මුල්‍ය කතිපයාධීකාරයේ දුෂ්ඨ ලාභ අවශ්‍යතාවයන් සමග ය. ඊට එරෙහිව රටක් රටක් පාසා කම්කරුවන් හා පීඩිතයන් අතර වැඩෙන විරුද්ධත්වය ලංකාවේ පැන නැගෙන පංති අරගලය මගින් ප්‍රකාශයට පත්වෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ.

ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අධිකාරියේ හා ලංකාවේ ධනපති පංතියේ ඒකාබද්ධ ප්‍රහාරයට මුහුන දීමට කම්කරු පන්තිය සමත් වන්නේ සිය පංතියේ ඒකාබද්ධ කාර්මික ශක්තිය දැනුවත් ව සංවිධාන කරගැනීමෙන් හා එම ශක්තිය සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී පිලිවෙතක් තුල ක්‍රියාවේ යෙදවීමෙන් පමනෙකි. ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයට මුහුන දී සිටින කම්කරුවන් පටු ශ්‍රේනිවාදී හා භේදකාරී වෘත්තිය සමිති සීමාවන්ගෙන් කැඩී වෙන් වී ගත යුත්තේ එබැවිනි.  

කම්කරු පංතිය භේද කරන ධනපති දේශපාලනය ප්‍රතික්ෂේප කරමින්, ජාමූඅ නියෝග යටතේ ලංකාවේ පාලක පංතිය එල්ල කරන ප්‍රතිව්‍යුහගත සැලසුම් හා ඒ හරහා වේගවත් කරන වැටුප්, සුබසාධන හා රැකියා කප්පාදුවට එරෙහිව සමස්ත කම්කරු පංතියේ මහා වැඩ වර්ජනයක් සඳහා වූ දැනුවත් අරගලයකට අනධ්‍යයන සේවකයන් ඇතුලු කම්කරුවන් මූලිකත්වය ගත යුතුව ඇත. එය කල හැක්කේ ධනපති ආන්ඩු සමග සහයෝගය පවත්වන කම්කරු විරෝධී වෘත්තිය සමිතිවලින් ස්වාධීන වෙමින්, කම්කරු පංතිය තම කම්හල්වල, වතු, නිවහන් හා ගම්බද ප්‍රදේශයන්හී සටන් කමිටු ගොඩනැගීමට සිදු කරන අරගලය මඟිනි. සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී නායකත්වය මගින් ඒවා මෙහෙයවනු ලැබිය යුතුය. ධනපති පක්ෂ හා ධනපති ඒජන්තයන්ගේ පිලිවෙත් ප්‍රතික්ෂේප කරමින්, එකී කමිටු වැඩ කරන මහජනයාගේ අව්‍යාජ අවශ්‍යතා නියෝජනය කරන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බල සංස්ථා බවට පත් කර ගත යුතු වේ.

* පුද්ගලිකරනය නතර කරනු ! රැකියා, වැටුප් හා සුබසාධන කප්පාදුව නතර කරනු !

*ජාමූඅ හා ලෝක බැංකු සැලසුම් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ! 

*මහජනයා මත පටවන විදේශ  නය අහෝසි  කරනු !

විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය මාසය ඉක්මවයි Read More »

Scroll to Top