politics

PURGE

Sri Lanka Socialist Equality Party regime expels seven more members from the Party

Statement of the SEP-SL Left Faction

PURGE
Stalin’s Great Purge 1936-38

Extending their bureaucratic policy of “purge”, the leadership of the Socialist Equality Party (SEP), Sri Lanka has announced the expulsion of 07 more members from the Party. The respective members have been informed through a letter that states that the Central Committee which met on August, 2 2023 has taken the decision for the expulsions, due to their “continued indiscipline, while repudiating the recommendations of the Political Committee.”  

The Political Committee of the Party is claiming that the members have violated the PC recommendation to abstain from continuing any relations with Sanjaya Jayasekara and Nandana Nanneththi who had been Expelled from the party earlier; and to refrain from supporting the Colombo Action Committee (CAC) – the Colombo based action committee which unanimously adopted the July 20, 2022 resolution of the SEP, during its inauguration meeting held on September 11, 2022. Sanjaya was expelled for publicly representing the revolutionary perspective of the SEP in ‘Gota-go-gama’ (Galle face Greens protest site) during the mass uprising last year, and for establishing CAC and sharing its facebook posts. Nandana was subjected to a systematic and provocative mudslinging campaign amongst members of the party on various bogus charges. When the repeated requests for a discussion was denied and Nandana started responding through his facebook page (while his membership was under suspension, depriving him to defend himself in branch meetings), he was charged with violating the party discipline. Their responses to the charges levelled against them were never taken up for discussion among the members, nor any disciplinary inquiry was ever held. The party leadership has not explained to the membership the political reasons for the expulsion of these two leading members, except for publishing three documents in Sinhalese, which are full of nothing but subjective allegations without political substance, demonstrative of its nationalist orientation on the issues.  The party leadership has also, so far, failed to give any political reason as to why they are hostile to the CAC. 

Following are the seven party  members victimized on the latest round:

  1. Ivan, Kandy LocalA retired government clerk, a member of Kandy Committee since 1972;
  2. Nihal Geekiyanage, Chilaw Local – a member since July 1980 and former Central Committee member; 
  3. Ratne alias Punyawardena, Chilaw Local – worker in fisheries sector, a member since 1990;
  4. Wijesinghe, Chilaw Local – health sector employee, a member since 2008; 
  5. Karunasena, Rathmalana Local – Factory level Union activist in early 1980s, who actively participated in forming an action committee under the guidance of Revolutionary Communist League (RCL) during the Rowlands Factory strike – a member since 1982;
  6. Udayaprema, Ambalangoda Local – Cartoonist, a member since 1988 and former Central Committee member;
  7. Geetha, Ambalangoda Local – a member since 1990, a full-time party activist in ’90s, campaigning among workers in the Free Trade Zone, Katunayake. 

Under circumstances in which nothing was politically explained, never given any opportunity to have a discussion to clarify issues, and contravening the party constitution by not allowing them to prove their innocence at a disciplinary enquiry, these comrades took a principled stance in refusing to submit to these edicts presented in a dictatorial manner. 

The SEP’s third national congress, held from May 14-16, 2022, was a congress almost exclusively prepared to carry out these expulsions, and directed through covert machinations. Earlier It was attempted to be held in March 2022, giving only a few days’ notice to the members, such that the membership would have no chance to prepare for the congress. The purpose of this plan was to avoid all discussion about the political, theoretical and organizational retreats of the party and anti-democratic tendency taking shape in the party. However, following the intervention of the International Committee (ICFI) upon being informed of this attempt by the members of the left faction of the party, the effort was defeated.

Although the purpose of postponement was to allow necessary time for pre-Congress discussions, the actual mannar the things took place was disgraceful. The documents forwarded by members for the pre-Congress discussions were not distributed among the membership. Even in the limited cases where some discussions were held, the party regime acted to suppress the opposing views and eliminated every possibility of a deep going discussion on the issues. The Congress was held online due to the COVID-19 epidemic situation and the regime used the situation to its advantage even to the extent of rigging the vote. Some members were denied the right to vote. Members who fought for principles were forced to leave the party or to become inactive. For example, comrade William of the Bulathsinhala Local, who is a long-time member of the party, was assigned to the Bandarawela Local, a locality more than 100 miles away from his home or work place. Comrade William had no connection with this area and there was no reason what-so-ever for this decision, which was taken purely at the discretion of the leadership. Considering the extensive travel time under the prevailing poor transport facilities and costs in Sri Lanka, this decision – which added to the party leadership’s ban on so-called ‘cross-connections’ (banning the members of different locals discussing with each other) – was nothing but forcing him to be inactive in party politics. The only logical reason one can derive on this decision is that it was because he dared to question the leadership based on his long experience in the party. Principled members who opposed the regime’s anti-Bolshevik actions were removed from the leadership and replaced by backward and economically well-to-do petty-bourgeois individuals, such as businessmen.

Two members, who were very much frustrated by these events, left the party ranks within two weeks following the Congress. They claimed that, as their all efforts to clarify the situation were not allowed, they would have no further relationship with the party. They had submitted written statements to Vilani Peiris who was the secretary of the Colombo Fort Local and to the Political Committee, with supporting evidence on the issues they raised. One of these two members was Missaka, who was a member of the Central Committee until the Third Congress. 

When the Ambalangoda Local Committee met for the first time after the Congress, the local secretary and political committee member, Ratnasiri Malalagama acted in contravention of the long-standing tradition of conducting a political discussion and assessment of the Congress. When Nandana Nanneththi opposed this practice and requested a review discussion about the Congress, the newly appointed General Secretary, Deepal Jayasekara decided to ban Nandana Nanneththi’s membership. Comrade Amartunga, a member of Ambalangoda Local and an active member since 1976 – a mining worker who joined the party having fought against the bureaucratic witch-hunt by trade union leaderships – was de facto expelled for his opposing views on the expulsion of comrade Nandana. 

On November 19, 2022, comrades Nandana and Sanjaya were permanently expelled from the party membership. Afterwards, comrade Migara of the Kolonnawa local committee was expelled for opposing this move. Comrade Sunil of Ratmalana Committee, who had been with the party since the ’70s, too had to face the similar fate. Thus, within a period of little more than one year after the Congress, the regime led by the new General Secretary, Jayasekara has ‘purged’ (the word historically closely associated with bureaucracies, is often used by SEP leadership to mean to administratively suppress dissenting views) twelve members from the Party. Thereby, the party leadership may justly lay claim to a special infamous record in the history of the Fourth International! The list of defectors runs longer than that. More members, although not having expressed any opposing view prior to or during the Congress have left since the third Congress, proffering various reasons for leaving; or, there are others who ran away without as much as a word. Among those who left after the 2022 Congress are Dhanapala (a member since the early days of RCL) and Niluka from the Kandy Local, Mahesh from Chilaw Local, and Sathish Kumar from Ratmalana Local. Several Dozen left the party between the last two Congresses. The Avissawella local committee was disbanded. The irresponsible response from the leadership to those who questioned this serious erosion and its political implications was, “they come and they go… there is nothing to discuss about it”.

Significantly, the Party has also lost another Political Committee Member, Prageeth Aravinda, who decided to leave the party, yearly this year. Aravinda was re-appointed to the Central Committee at the Third Congress, and was a member of the Sri Lanka Editorial Board of WSWS. He was employed by the unclean hands of the party bureaucracy to destroy the Action Committee for the Defence of Freedom of Art and Expression (ACDAE), which had been operating successfully. When the pertinent issues were raised in the open letters addressed to him by Comrade Nandana on November 19, 2022, and by the committee’s former Chairperson, Comrade Sanjaya on January 30, 2023, he ran away failing to answer them. 

Ananda Wakkumbura, a founding member of the SEP, as well as a leading founding member of its predecessor, the Revolutionary Communist League (RCL), had to spend several months under suspension of membership, due to his intervention, with the ICFI Perspective, in the last year’s mass uprising at the Gota-go-gama protest site. Bowing down to the bogus allegations, he was lately able to regain his membership, but is being treated as an invalid coin in the organization, which he devoted his entire life to build. The regime is demanding the Left faction to follow his example.

Generally, a congress is an opportunity, which provides space for a party’s issues to be debated, clarified and finally resolved, thus laying the groundwork for the party to begin work with a renewed vigor as a theoretically, politically and organizationally stronger, unified organization. Although the party developed and published a Perspective under the supervision of the International Committee, the leadership has only treated it as just another formal ‘document’. The Congress concentrated on taking the focus away from its Perspectives through slander and mudslinging. This example alone is sufficient to understand that the party regime pays only lip service to the perspectives, while adopting pragmatism in practice.

In contrast, Comrade David North, Chairman of the International Editorial Board of the World Socialist Web Site (WSWS), at the beginning of the third Congress, brought ICFI’s greetings for the Congress and assessed it as follows:

“In the present circumstances, the Congress is not an occasion merely for commenting on the events happening outside of it. The party leadership, every delegate, must clearly understand, as I am sure you do, that all the discussions are invested with an immense and immediate political and historical content. Therefore, the fundamental challenge that this Congress confronts is to clearly define the attitude of the Sri Lankan section of the IC to the immense and decisive global events, and, of course, to the developing revolutionary crisis within Sri Lanka. In this sense, the Congress that you are holding has many similarities to the Congress of the Bolshevik Party in April 1917, the first Congress held following the return of Lenin to Russia amid a revolutionary crisis.”

The party regime treated this objective historical assessment as a laurel conferred upon it, and a license from comrade North to do as it pleased for holding a congress similar to the one held by Lenin! Indeed, North’s emphasis was on the historical responsibilities of the party. It was an emphasis on politically preparing to confront the developing world war situation and on the challenge of facing the growing revolutionary crisis in the country itself. Despite this insistence, the regime turned its back on the revolutionary crisis as it escalated and, conspired against and ousted the members who resisted the evasion. The meaning of alienating itself from the genuine mass movement of April-August 2022, the rejection of genuine action committees such as the CAC and maintaining the position that true action committees are only those approved by the party, is that the bureaucracy wants mass struggles to seek its approval, and suppressed, as, being politically and organizationally unprepared, it is unable to face the challenge posed by unprecedented mass struggles. According to the bureaucracy, the independent Action Committees are to be dictated by the programmes of the International Committee and are not viewed as instruments of mobilizing mass movement. 

We assure the working class that the SEP-SL Left Faction, which opposes this anti-Marxist tendency within the party, cannot be silenced and numbed by expulsions and all kinds of witch-hunts. Members of the Left Faction will fight to protect and safeguard the ICFI  programme and its best traditions and, in that regard, will not hesitate to stake their lives.  It will fight any attempt by the Party to derail the Party from those policies. We reject the SEP regime’s claim that the CAC is Identical to the Left Faction and it hides behind it. The Left Faction does not seek shelter in CAC and fights within the working class with a revolutionary perspective. We have successfully fought for the ICFI perspective within the CAC to adopt it and, we carry forward this struggle more intensively within the working class. We, the Left faction, are determined to break all bureaucratic barriers placed between us and the ICFI and fight for the unity of the working class and for the perspective of World Socialist Revolution under the banner of ICFI.  

[A statement with the similar content was published in Sinhala here on August 07, 2023]

Sri Lanka Socialist Equality Party regime expels seven more members from the Party Read More »

PURGE

Sri Lanka Socialist Equality Party regime expels seven more members from the Party

Statement of the SEP-SL Left Faction

PURGE
Stalin’s Great Purge 1936-38

Extending their bureaucratic policy of “purge”, the leadership of the Socialist Equality Party (SEP), Sri Lanka has announced the expulsion of 07 more members from the Party. The respective members have been informed through a letter that states that the Central Committee which met on August, 2 2023 has taken the decision for the expulsions, due to their “continued indiscipline, while repudiating the recommendations of the Political Committee.”  

The Political Committee of the Party is claiming that the members have violated the PC recommendation to abstain from continuing any relations with Sanjaya Jayasekara and Nandana Nanneththi who had been Expelled from the party earlier; and to refrain from supporting the Colombo Action Committee (CAC) – the Colombo based action committee which unanimously adopted the July 20, 2022 resolution of the SEP, during its inauguration meeting held on September 11, 2022. Sanjaya was expelled for publicly representing the revolutionary perspective of the SEP in ‘Gota-go-gama’ (Galle face Greens protest site) during the mass uprising last year, and for establishing CAC and sharing its facebook posts. Nandana was subjected to a systematic and provocative mudslinging campaign amongst members of the party on various bogus charges. When the repeated requests for a discussion was denied and Nandana started responding through his facebook page (while his membership was under suspension, depriving him to defend himself in branch meetings), he was charged with violating the party discipline. Their responses to the charges levelled against them were never taken up for discussion among the members, nor any disciplinary inquiry was ever held. The party leadership has not explained to the membership the political reasons for the expulsion of these two leading members, except for publishing three documents in Sinhalese, which are full of nothing but subjective allegations without political substance, demonstrative of its nationalist orientation on the issues.  The party leadership has also, so far, failed to give any political reason as to why they are hostile to the CAC. 

Following are the seven party  members victimized on the latest round:

  1. Ivan, Kandy LocalA retired government clerk, a member of Kandy Committee since 1972;
  2. Nihal Geekiyanage, Chilaw Local – a member since July 1980 and former Central Committee member; 
  3. Ratne alias Punyawardena, Chilaw Local – worker in fisheries sector, a member since 1990;
  4. Wijesinghe, Chilaw Local – health sector employee, a member since 2008; 
  5. Karunasena, Rathmalana Local – Factory level Union activist in early 1980s, who actively participated in forming an action committee under the guidance of Revolutionary Communist League (RCL) during the Rowlands Factory strike – a member since 1982;
  6. Udayaprema, Ambalangoda Local – Cartoonist, a member since 1988 and former Central Committee member;
  7. Geetha, Ambalangoda Local – a member since 1990, a full-time party activist in ’90s, campaigning among workers in the Free Trade Zone, Katunayake. 

Under circumstances in which nothing was politically explained, never given any opportunity to have a discussion to clarify issues, and contravening the party constitution by not allowing them to prove their innocence at a disciplinary enquiry, these comrades took a principled stance in refusing to submit to these edicts presented in a dictatorial manner. 

The SEP’s third national congress, held from May 14-16, 2022, was a congress almost exclusively prepared to carry out these expulsions, and directed through covert machinations. Earlier It was attempted to be held in March 2022, giving only a few days’ notice to the members, such that the membership would have no chance to prepare for the congress. The purpose of this plan was to avoid all discussion about the political, theoretical and organizational retreats of the party and anti-democratic tendency taking shape in the party. However, following the intervention of the International Committee (ICFI) upon being informed of this attempt by the members of the left faction of the party, the effort was defeated.

Although the purpose of postponement was to allow necessary time for pre-Congress discussions, the actual mannar the things took place was disgraceful. The documents forwarded by members for the pre-Congress discussions were not distributed among the membership. Even in the limited cases where some discussions were held, the party regime acted to suppress the opposing views and eliminated every possibility of a deep going discussion on the issues. The Congress was held online due to the COVID-19 epidemic situation and the regime used the situation to its advantage even to the extent of rigging the vote. Some members were denied the right to vote. Members who fought for principles were forced to leave the party or to become inactive. For example, comrade William of the Bulathsinhala Local, who is a long-time member of the party, was assigned to the Bandarawela Local, a locality more than 100 miles away from his home or work place. Comrade William had no connection with this area and there was no reason what-so-ever for this decision, which was taken purely at the discretion of the leadership. Considering the extensive travel time under the prevailing poor transport facilities and costs in Sri Lanka, this decision – which added to the party leadership’s ban on so-called ‘cross-connections’ (banning the members of different locals discussing with each other) – was nothing but forcing him to be inactive in party politics. The only logical reason one can derive on this decision is that it was because he dared to question the leadership based on his long experience in the party. Principled members who opposed the regime’s anti-Bolshevik actions were removed from the leadership and replaced by backward and economically well-to-do petty-bourgeois individuals, such as businessmen.

Two members, who were very much frustrated by these events, left the party ranks within two weeks following the Congress. They claimed that, as their all efforts to clarify the situation were not allowed, they would have no further relationship with the party. They had submitted written statements to Vilani Peiris who was the secretary of the Colombo Fort Local and to the Political Committee, with supporting evidence on the issues they raised. One of these two members was Missaka, who was a member of the Central Committee until the Third Congress. 

When the Ambalangoda Local Committee met for the first time after the Congress, the local secretary and political committee member, Ratnasiri Malalagama acted in contravention of the long-standing tradition of conducting a political discussion and assessment of the Congress. When Nandana Nanneththi opposed this practice and requested a review discussion about the Congress, the newly appointed General Secretary, Deepal Jayasekara decided to ban Nandana Nanneththi’s membership. Comrade Amartunga, a member of Ambalangoda Local and an active member since 1976 – a mining worker who joined the party having fought against the bureaucratic witch-hunt by trade union leaderships – was de facto expelled for his opposing views on the expulsion of comrade Nandana. 

On November 19, 2022, comrades Nandana and Sanjaya were permanently expelled from the party membership. Afterwards, comrade Migara of the Kolonnawa local committee was expelled for opposing this move. Comrade Sunil of Ratmalana Committee, who had been with the party since the ’70s, too had to face the similar fate. Thus, within a period of little more than one year after the Congress, the regime led by the new General Secretary, Jayasekara has ‘purged’ (the word historically closely associated with bureaucracies, is often used by SEP leadership to mean to administratively suppress dissenting views) twelve members from the Party. Thereby, the party leadership may justly lay claim to a special infamous record in the history of the Fourth International! The list of defectors runs longer than that. More members, although not having expressed any opposing view prior to or during the Congress have left since the third Congress, proffering various reasons for leaving; or, there are others who ran away without as much as a word. Among those who left after the 2022 Congress are Dhanapala (a member since the early days of RCL) and Niluka from the Kandy Local, Mahesh from Chilaw Local, and Sathish Kumar from Ratmalana Local. Several Dozen left the party between the last two Congresses. The Avissawella local committee was disbanded. The irresponsible response from the leadership to those who questioned this serious erosion and its political implications was, “they come and they go… there is nothing to discuss about it”.

Significantly, the Party has also lost another Political Committee Member, Prageeth Aravinda, who decided to leave the party, yearly this year. Aravinda was re-appointed to the Central Committee at the Third Congress, and was a member of the Sri Lanka Editorial Board of WSWS. He was employed by the unclean hands of the party bureaucracy to destroy the Action Committee for the Defence of Freedom of Art and Expression (ACDAE), which had been operating successfully. When the pertinent issues were raised in the open letters addressed to him by Comrade Nandana on November 19, 2022, and by the committee’s former Chairperson, Comrade Sanjaya on January 30, 2023, he ran away failing to answer them. 

Ananda Wakkumbura, a founding member of the SEP, as well as a leading founding member of its predecessor, the Revolutionary Communist League (RCL), had to spend several months under suspension of membership, due to his intervention, with the ICFI Perspective, in the last year’s mass uprising at the Gota-go-gama protest site. Bowing down to the bogus allegations, he was lately able to regain his membership, but is being treated as an invalid coin in the organization, which he devoted his entire life to build. The regime is demanding the Left faction to follow his example.

Generally, a congress is an opportunity, which provides space for a party’s issues to be debated, clarified and finally resolved, thus laying the groundwork for the party to begin work with a renewed vigor as a theoretically, politically and organizationally stronger, unified organization. Although the party developed and published a Perspective under the supervision of the International Committee, the leadership has only treated it as just another formal ‘document’. The Congress concentrated on taking the focus away from its Perspectives through slander and mudslinging. This example alone is sufficient to understand that the party regime pays only lip service to the perspectives, while adopting pragmatism in practice.

In contrast, Comrade David North, Chairman of the International Editorial Board of the World Socialist Web Site (WSWS), at the beginning of the third Congress, brought ICFI’s greetings for the Congress and assessed it as follows:

“In the present circumstances, the Congress is not an occasion merely for commenting on the events happening outside of it. The party leadership, every delegate, must clearly understand, as I am sure you do, that all the discussions are invested with an immense and immediate political and historical content. Therefore, the fundamental challenge that this Congress confronts is to clearly define the attitude of the Sri Lankan section of the IC to the immense and decisive global events, and, of course, to the developing revolutionary crisis within Sri Lanka. In this sense, the Congress that you are holding has many similarities to the Congress of the Bolshevik Party in April 1917, the first Congress held following the return of Lenin to Russia amid a revolutionary crisis.”

The party regime treated this objective historical assessment as a laurel conferred upon it, and a license from comrade North to do as it pleased for holding a congress similar to the one held by Lenin! Indeed, North’s emphasis was on the historical responsibilities of the party. It was an emphasis on politically preparing to confront the developing world war situation and on the challenge of facing the growing revolutionary crisis in the country itself. Despite this insistence, the regime turned its back on the revolutionary crisis as it escalated and, conspired against and ousted the members who resisted the evasion. The meaning of alienating itself from the genuine mass movement of April-August 2022, the rejection of genuine action committees such as the CAC and maintaining the position that true action committees are only those approved by the party, is that the bureaucracy wants mass struggles to seek its approval, and suppressed, as, being politically and organizationally unprepared, it is unable to face the challenge posed by unprecedented mass struggles. According to the bureaucracy, the independent Action Committees are to be dictated by the programmes of the International Committee and are not viewed as instruments of mobilizing mass movement. 

We assure the working class that the SEP-SL Left Faction, which opposes this anti-Marxist tendency within the party, cannot be silenced and numbed by expulsions and all kinds of witch-hunts. Members of the Left Faction will fight to protect and safeguard the ICFI  programme and its best traditions and, in that regard, will not hesitate to stake their lives.  It will fight any attempt by the Party to derail the Party from those policies. We reject the SEP regime’s claim that the CAC is Identical to the Left Faction and it hides behind it. The Left Faction does not seek shelter in CAC and fights within the working class with a revolutionary perspective. We have successfully fought for the ICFI perspective within the CAC to adopt it and, we carry forward this struggle more intensively within the working class. We, the Left faction, are determined to break all bureaucratic barriers placed between us and the ICFI and fight for the unity of the working class and for the perspective of World Socialist Revolution under the banner of ICFI.  

[A statement with the similar content was published in Sinhala here on August 07, 2023]

Sri Lanka Socialist Equality Party regime expels seven more members from the Party Read More »

JRJ

කම්කරු මාවත  ඉතිහාසයෙන්: කොලපත-මහපාර හැර වෙන කිසිවක් දීමට යූඇන්පීයට බැරි⁣ය

JRJ
1978 අගමැති ලෙස පත් වීමෙන් පසු නුවර පත්තිරිප්පුවේ සිට ජේ.ආර් ජයවර්ධන ‘ජාතිය අමතයි’ (ඡායාරූපය:ජයවර්ධන කේන්ද්‍රය) 

මෙහි පළ වන්නේ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ (විකොස) නිල පුවත්පත වූ කම්කරු මාවත පත්‍රයේ 1977 ජූලි 18 වන දින පළ කරන ලද ලිපියකි.

1977 ජූලි 21 වන දින පැවැත්වීමට නියමිත වූ මහ මැතිවරණය සඳහා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය මැතිවරණ වේදිකාව තුළ ඉදිරිපත් කරන ලද තම වැඩපිලිවෙල සම්බන්ධව විකොස ඉදිරිපත් කරන ලද විවේචන හා එහි විප්ලවවාදී වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධ ලිපි අතරින් පහත ලිපිය යූඇන්පී ප්‍රතිපත්ති ගණනාවක් විචාරයට ලක් කරයි. වර්තමාන රනිල් වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන් පුද්ගලීකරණය කිරීමට අදාළ න්‍යාය පත්‍රය ඒ ආකාරයෙන්ම ජේ.ආර් ජයවර්ධන විසින්ද තම මැතිවරණ වේදිකාව තුළ ඉදිරිපත් කරනු ලැබීම ඉතිහාසය පුනරාවර්තනය වන්නේ ධනපති ක්‍රමයේ අර්බුදයෙන් ගොඩ ඒමේ අවශ්‍යතාවයන් සැපිරීම සඳහා බවත් නව  වැඩපිළිවෙළ වඩාත්  ඉහලට එසවුනු කප්පාදු පියවර වලින් සමන්විත වන බවත් අද මහ ජනතාව අත් දකිමින් සිටි. 1977 ජේ.ආර් ජයවර්ධන ආණ්ඩුව බලයට පත්වීමත් සමඟ ලංකාව විවෘත වෙලදපොලට නිරාවරණය  කිරීමේ න්‍යාය පත්‍රය පූර්ණ කිරීමේ ඉතිරි කොටස හරියටම ඉටුකිරීමට ලෝක බැංකුව, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ඇතුළු ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනයට වික්‍රමසිංහ අවශ්‍ය පොරොන්දු දෙමින් නීතිමය, ආරක්ෂක හා දේශපාලන රාමුව සකස්කරමින් පවතී. ඉතිහාසයේ බරපතළ වැරදි නැවත පුනරාවර්තනය නොකිරීම සඳහා කම්කරු මහජනතාව මෙකී ඓතිහාසික අත්දැකීම් දැඩි ලෙස අවධාරණයට ගත යුතුය.    

***

කොලපත-මහපාර හැර වෙන කිසිවක් දීමට යූඇන්පීයට බැරි⁣ය

යූඇන්පීය තව දින කිහිපයකින් පසු පැවැත්වෙන මැතිවරනයේදී බලය ඉල්ලා සිටින එක් ධනපති පක්ෂයකි. එය ඉදිරිපත් තර ඇත්තේ මෙතෙක් මොනයම්ම හෝ ධනපති පක්ෂයක් විසින්වත් ඉදිරිපත් කර නැති ප්‍රමානයේ අසීමිත බංකොලෝත් වැඩ පිලිවෙලකි. එහි ප්‍රධාන අංගයන් මේවාය.

බඩු මිල අඩු නොකිරීම

අකුරැස්සේදී හා දෙනියායේදී ගිය සතියේ පවත්වන ලද රැස්වීම් වලදී බඩු මිල කෙසේවත් පහල දැමිය නොහැකි බවත්,ලෝකයේ වනත් රටවල බඩු මිල ඉහල යාම සලකා බලන විට බඩු මිල පහත දානවා යැයි කරන පොරොන්දවු බොරු පොරොන්දුක් බවත් යූඇන්පී නායකයා කල ප්‍රකාශය ධනපති පත්තරවල  පවා පල විය.  මේ අනුව පාන් මිල, හාල්මිල, මූලික එලවලු වර්ග වල මිල ආදියහි කිසිදු මිල පහල යාමක් සිදු නොවේ. පිටිකිරි හා ලදරු ආහාර පිලිබඳ තත්වයද එසේමය.

බඩු මිල අඩු නොකිරිමේ තීන්දුව බෙහෙත් ද්‍රව්‍ය හා පාසැල් පොත් කෙරේ ⁣කෙලින්ම බලපානු ඇත.

ලෝක වෙලඳ ලොගේ මිලට අනුව ලංකාවේ බඩු මිලද හැසිර වීමේ යූඇන්පීයේ ප්‍රකාශිත අරමුනට අනුව විශාල ප්‍රමානයන්ගෙන් බඩු මිල ඉහල දැමීමේ තීන්දු ක්ෂනිකව ක්‍රියාවට දැමීමට ඔවුනට සිදුවනු ඇත.

ලංකාවේ ආහාර ද්‍රව්‍ය සඳහහා පමනක් රටේ මාසික ආදායමෙන් ආදායමෙන් සියයට 85ක්  වැයවෙන බවට ඔවුන් දැන් ගෙන යන ප්‍රචාරය ට අනුව දැනට ලැබෙන සීමිත ආහාර සහනාධාර කපා දැමීමේ තීන්දුව ඔවුන් විසින් ගත යුතුව ඇත. ශ්‍රීලනිපය 1973 දී හාල් සලාකය හරි අඩකින් කැපීමට ගත් තීන්දුව එහි තර්කානුකූල අන්තය කරා ගෙන ඒම මීළඟ ධනපති ආණ්ඩුවට වැළැක්විය නොහැකිය.

කෘෂිකර්මාන්තය විනාශ කිරීම 

“බඩු මිල පහත නෙහෙළීම” පිළිබඳ ජේ.ආර් ජයවර්ධන කර ඇති ප්‍රකාශනය කෘෂිකර්මාන්තය සම්බන්ධයෙන් මරනීය වෙයි. මෙහි අර්ථය නම් පොහොර මිල, ට්‍රැක්ටර් මිල, රසායනික ද්‍රව්‍ය මිල පිළිබඳ කිසිදු සහනයක් යූඇන්පී යෙන් බලාපොරොත්තු විය නොහැකි බවය. 

ශ්‍රීලනිපය කෘෂිකර්මාන්තය ගැන අනුගමනය කල ප්‍රතිපත්තිය ගොඩ මඩ දෙකහිම ගොවිතැන විනාශ කලේය. රාජාංගනය මීට උදාහරනයකි. රජරට පලාත පුරා ගොවි බිම් විනාශ වී පැන නැගී ඇති අර්බුදයත්,  උඩරට ප්‍රදේශයේ විශාල වශයෙන් එළවළු වගාවන්හි ඇති අර්බුදයත් ඉදිරි මාසවලදී ආහාර ද්‍රව්‍යයන්ගේ  විශාල මිල ඉහල යාමක් හා  හිඟයක් නිර්මානය කරනු ඇත.

මේ තත්ත්වයෙන් රට ගොඩනැගීමේ කිසිදු සැලැස්මක් යුඇන්පිය ඉදිරිපත් කොට නැත.

විශේෂයෙන්ම ගොවියාට වතුර සැලසීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ගැන එය මුළුමනින්ම නිහඬය.

පොල් සහ තේ වගාවන් වල දැන් වාර්තා වී ඇති කඩා වැටීම නතර කිරීමට ද කිසිදු වැඩපිළිවෙළක් ගැන යූඇන්පිය කතා නොකරයි.

දේශීය කර්මාන්ත විනාශ කිරීම හා සංස්ථා වසා දැමීම

බියගම පැවැති රැස්වීමක දී ජේ.ආර් ජයවර්ධන මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය. 

“රජය විසින් පසුගිය අවුරුදු හත ඇතුළත සංස්ථා ගනනක්ම ඇති කලා. ඉන් සමහර ඒවායේ පාලනය ඉතාමත් ම පහත් තත්වයකට පත්විය.  මෙම අකාර්යක්ෂම සංස්ථා වලින් ඒවා පිහිටුවීමේ පරමාර්ථය ඉටු වී නෑ. සමහර සංස්ථා වසා දැමීමට සිදුවිය හැකිය.” මේ ජනපති නායකයා කෙලින්ම ප්‍රකාශයට පත් කරන්නේ හාම්පුතුන්ගේ සංගමය හා ලංකා  වෙලඳ ව්‍යාපාරිකයින්ගේ සංගමය කාලයක් තුළ කර ඇති ඉල්ලීමකි. එනම් පෞද්ගලික ධනපතියාගේ සෘජු බලපෑම යටතට ලංකාවේ සියලු වෙළඳ ව්‍යාපාර යටත් විය යුතු බවය. 

ඔහු ඉදිරිපත් කරන්නේ කාර්මික සංස්ථා තුල 44% ක ප්‍රමානයට ශ්‍රිලනිප ආන්ඩු කාලය තුල සිදු වූ කඩා වැටීම ගොඩ ගැනීමේ ක්‍රමයක් නොවේ. මේවා මුළුමනින්ම වසා දැමීමටත් පිටරට කොම්පැනි වල සෘජු ගනුදෙනු කාරයන් බවට පත්වීමටත් ලංකාවේ කොම්පනි කාර්යන්ට හා වෙලඳ ව්‍යාපාරිකයන්ට මග සලසා දීමේ වැඩපිලිවෙලකි.

මේ රටේ නිෂ්පාදනය කරනවාට වඩා පිටරටින් බඩු ගෙන්වා මෙහි විකිනීම හොඳ යයි ඔහු මහරගම දී කල කතාවේ තේරුම එයයි. එය ජාතික කර්මාන්ත මුළුමනින්ම අත්හැර දැමීමට කරන ලද කතාවකි.

කම්කරුවන් විශාල වශයෙන් රැකියා වලින් එල වීමත්, කිසිදු අලුත් රැකියාවක් ඇති නොවීම නිසා රැකියා හිඟය උග්‍ර වීමත්, දැනට ඇති සීමිත ධනයද පිටරට ඇදී යාම නිසා පූර්න බංකොලොත් භාවයක් මෙම පියවරේ ප්‍රතිඵල වනවා ඇත.

නිදහස් වෙළඳ කලාපය නැමැති ප්‍රෝඩාව 

ලංකාවේ අක්කර 200ක පමන ප්‍රදේශයක් විදේශීය ධන ආයෝජකයන්ට පවරා දී නිදහස් වෙලඳ කලාපයක් ඇති කරන බව යූඇන්පී වැඩපිලිවෙලේ ප්‍රධාන අංගයක් වුවත් එය මුළුමනින්ම ප්‍රෝඩාවකි.

අමෙරිකාව ප්‍රමුඛව සියලුම අධිරාජ්‍යවාදී රටවල මූලික ප්‍රතිපත්තිය නම් වෙළඳ යුද්ධයේ ප්‍රතිපත්තියයි. කිසිම රටක් සංවර්ධනය කිරීම සඳහා මුදල් යෙදවීමේ ප්‍රතිපත්තිය ඔවුන් මුළුමනින්ම අතහැර දමා ඇත. එසේම දීර්ඝ කාලීන ආයෝජන සඳහා මුදල් යෙදවීම අද බහුජාතික කොම්පැනි විසින්  සලකුනු ලබන්නේ යල්පැන ගිය ප්‍රතිපත්තියක් ලෙස ය.

ජේ.ආර් ජයවර්ධන අධිරාජ්‍යවාදීන්ට මොනම විදියේ අනර්ඝ කොන්දේසි හදා දුන්නත් එම කොම්පැනි  ජනසතු නොකරන බවටත්, රටේ වෘත්තීය සමිති අයිති නැති කරන බවට මොන පොරොන්දුව දුන්නත් ඉබ්බන්ගෙන් පිහාටු ගැනීම මෙන්ම බංකොලොත් අධිරාජ්‍යවාදීන්ගෙන් නය ආධාර හා ආයෝජන ගෙන්වා ගැනීම ද කල නොහැක්කකි.

වෘත්තීය සමිති කැඩීම හා ආරක්ෂක නීති තර කර ගැනීම   

“දවස” පත්තරයට යූඑන්පී නායකයා දුන් ප්‍රකාශනයක මෙසේ සඳහන් වේ. “එක් වෘත්තියක් සඳහා එක සමිතිය බැගින් පිහිටුවීමෙන් ඒ ඒ සේවකයන් රාජකාරි යෙදී සිටින ආයතනය පාලනය සඳහා ඔවුන්ගේ සහභාගිත්වය ලබා ගැනීම පහසු වන්නේය.” තවදුරටත් දේශපාලන පක්ෂ හා වෘත්තිය සමිති අතර ඇති සම්බන්ධය නොසුදුසු යැයිද ඔහු වැඩිදුරටත් පවසා ඇත.

“තනි සමිතියක්” පිළිබඳ අදහසත්, වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ හා වෘත්තිය සමිති අතර ඇති සම්බන්ධය කැඩීමට ගන්නා උත්සාහයත් අද යූඇන්පීය විසින් අලුතින් ඉදිරිපත් කරන ඒවා නොවේ. ඒවා කවදත් ඔවුන්ගේ වුවමනාවන් විය. එහෙත් අද ධනපති ක්‍රමය මුහුන පා ඇති අර්බුදය නිසා මේ පියවර ගැනීමට ඔවුන් වඩාත් මෘග  අන්දමින් ඉදිරිපත් විය යුතුය.

ජනරජ ව්‍යවස්ථාව හා වෙනත් නීති ප්‍රතිසංස්කරනය කරන බවට ඔවුන් දෙන පොරොන්දුවේ අදහස එයයි. මහජන ආරක්ෂක පනත, අපරාධ යුක්ති පනත හා සේවා අහෝසි කිරීමේ පනත වැනි ශ්‍රීලනිපයට සම්මත කරගත නොහැකි වූ පනත් නැවත ගෙන ඒමට ද අලුතෙන් තවත් මර්දන නීති රාශියක් ගෙන ඒමටද යූඇන්පිය සූදානම් ය.

ජනාධිපති භාවය හා ඒකාධිපති බලතල හා සිවිල් යුද්ධය  

ජේ.ආර් ජයවර්ධන තමන් වටා සියලු බලතල ඒකරාශී කර ගැනීමට ධනපති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යටතේ පවතින බල බෙදීම යන ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමය අත්හැර දැමීමටත් ගන්නා උත්සාහය ඒකාධිපතිත්වයක් සදහා ගන්නා උත්සාහයකි.

මෙය යූඑන්පී ආන්ඩුවක ඇත්ත අරමුන පැහැදිලි කරයි. එනම් අන්ත දුගී ආර්ථික තත්වයන්,  කම්කරුවන්, ගොවීන් හා සෙසු පීඩිත කොටස් මත පැටවීමට අවශ්‍ය පොලිස්-මිලිටරි කුමන්ත්‍රනයකට පසුබිම සකස් කර ගැනීමය. යූඇන්පීයේ ඇත්ත ගමන් දිසාව එයයි.

ලංකාවේ සියයට 43 ක් පමණ වන රුපියල් 200ට අඩු ආදායම් ලබන දුගීන්ට ද, රුපියල් 200 – 400 අතර පඩි ලබන ඉතිරි සියයට 37 ට ද, යූඇන්පිය විසින් හිමි කරනවා ඇත්තේ, කොලපත හා මහපාර පමනය. ඔවුන්ගේ අනාගතය රැඳී ඇත්තේ ශ්‍රීලනිපය  මෙන්ම යූඑන්පීයත් පරාජය කිරීමේත්, කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් ගොඩ නගා ගැනීමෙත් මාවත ඔස්සේ පමනය.

කම්කරු මාවත  ඉතිහාසයෙන්: කොලපත-මහපාර හැර වෙන කිසිවක් දීමට යූඇන්පීයට බැරි⁣ය Read More »

Mine

යුක්‍රේනයේ අමුද්‍රව්‍ය නිධි සඳහා යුද්ධය හා රුසියාව න්‍යෂ්ඨික අවි යෙදවුමකට ප්‍රකෝප කිරීම

මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

මෙම ලිපිය ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියෙහි (wsws.org) පළ වූ අදාල ලිපි සහ වෙනත් මූලාශ්‍ර ද ඇසුරෙන් සම්පාදනය කරන ලද්දකි. මෙය ⁣යුක්‍රේනය තුල ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා⁣ නැටෝව විසින් රුසියාවට එරෙහිව සිදුකරගෙන යන විනාශකාරී යුද්ධයේ වර්ධනය පිලිබඳ ලියවෙන ලපි මාලාවක කොටසක් වේ.

G7 සමුළුව රුසියාවට එරෙහි යුද සූදානමක

මැයි 19 සිට 21 දක්වා ජපානයේ හිරෝෂිමා හි පැවති G7 සමුළුව රුසියාවට එරෙහි ප්‍රකෝපකරනයේ තවත් ඉදිරි පියවරක් සනිටුහන් කළේය. G7 රාජ්‍ය – එනම්, එක්සත් ජනපදය, ජපානය, ජර්මනිය, එක්සත් රාජධානිය, ප්‍රංශය, ඉතාලිය සහ කැනඩාව – රාජ්‍යතාන්ත්‍රික විසඳුම් සඳහා කිසිදු ඉඩක් නොතබා රුසියාවට අවසාන නිවේදනයක් නිකුත් කළේය.

අප රුසියාවෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ එහි අඛණ්ඩ ආක්‍රමණ නතර කරන ලෙසත්, යුක්රේනයේ ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් භූමියෙන් වහාම, සම්පූර්ණයෙන් සහ කොන්දේසි විරහිතව සිය හමුදා සහ හමුදා උපකරණ ඉවත් කර ගන්නා ලෙසත් ය,” යනුවෙන් එම නිවේදනයේ සඳහන් වේ.

මෙයින් කියවෙන්නේ, ක්‍රිමියාවෙන් ඉවත් වීම සහ මූලෝපායික වශයෙන් වැදගත් සෙවාස්ටොපෝල් නාවික කඳවුර අතහැර දැමීමයි. මෙසේ, ඕනෑම සාම සාකච්ඡාවක් සඳහා පූර්ව අවශ්‍යතාවයක් ලෙස G7 සාමාජිකයෝ මොස්කව්හි කොන්දේසි විරහිත යටත් වීම ඉල්ලා සිටිති. මොස්කව් ආරක්ෂාව සහතික කිරීමක් හෝ යුක්රේනය නේටෝවට ඇතුළත් කර ගැනීම අත්හැරීම හෝ වැනි සහන කිසිවක් ඔවුන් ලබා දුන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට, එම ප්‍රකාශය “අවශ්‍ය වන තාක් කල්“ – එනම්, රුසියාවේ මිලිටරි පරාජය සිදු වන තාක් – “යුක්‍රේනයට අවශ්‍ය මූල්‍ය, මානුෂීය, මිලිටරි සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සහයෝගය ලබා දීමට ” ප්‍රතිඥා දුන්නේය. 

G7
වමේ සිට කැනේඩියානු අගමැති ජස්ටින් ටෘඩෝ, ප්‍රංශ ජනාධිපති එමානුවෙල් මැක්‍රොන්, ජපාන අගමැති ෆුමියෝ කිෂිඩා, එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බයිඩන්, ජර්මානු චාන්සලර් ඔලාෆ් ෂෝල්ස්, බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති රිෂි සුනක් සහ යුරෝපීය කොමිසමේ සභාපති උර්සුලා වොන් ඩර් ලේන් හිරෝෂිමා හි හිරෝෂිමා සමුළුවේදී , 2023 මැයි 19, සිකුරාදා. [AP Photo/Franck Robichon]

යුක්රේනය න්‍යෂ්ටික බලය සහිත F16 ප්‍රහාරක ජෙට් යානාවලින් සන්නද්ධ කිරීමට තීරණය කරන්නේ මෙම සන්දර්භය තුළ ය. F16 යානා, යුද්ධය රුසියානු භූමියේ ගැඹුරට ගෙන යාමට සමත් වනු ඇත. මෙයින් නේටෝ හමුදා සෘජුවම සටනට සම්බන්ධ වන සහ යුරෝපය ගිනිබත් කිරීමට තර්ජනය කරන තවත් මිලිටරි තීව්‍රවීමක් නොවැළැක්විය හැකිය.

මේ සමගම, මොස්කව් හි පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීමට බල කර, රට ආර්ථික හා මූල්‍යමය වශයෙන් අස්ථාවර කිරීමට ඔවුහු අදහස් කරති. රුසියාවට තවදුරටත් සම්බාධක පනවමින්, “යුක්රේනයේ දිගුකාලීන ප්‍රතිසංස්කරණය සඳහා යන වියදම රුසියාව විසින් ගෙවනු ලැබීමටත්,” එහි නායකයන්ගේ “යුද අපරාධ සහ අනෙකුත් කුරිරුකම්” සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය පසිඳලීම සහතික කිරීමටත් වග බලා ගැනීමට ඔවුහු තීරණය කළහ.

ව්ලැඩිමීර් පුටින්ගේ පාලන තන්ත්‍රයට තමන්ගේම මරණ වරෙන්තුවක් අත්සන් නොකර මෙම අවසාන නිවේදනය සපුරාලිය නොහැකි බව පැහැදිලිය. මෙම අවසාන නිවේදනයෙන් කියැවෙන්නේ, නේටෝව එහි ඉලක්කය සපුරා ගන්නා තෙක් යුද්ධය දිගටම කරගෙන යන බවයි. මොස්කව්හි රූකඩ පාලනයක් පිහිටුවීම සහ රුසියානු සමූහාණ්ඩුව විනාශ කිරීම සඳහා දැරෙන මෙම ප්‍රයත්නය තුල න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක අන්තරාය උත්සන්න වීමේ අවදානම G 7 සමුළුව දැනුවත්ව පිළිගනියි.

“න්‍යෂ්ටික ගැටුමක් තීව්‍ර වීමේ තර්ජනය අහවර වී නැති අතර ම, යුක්‍රේන දේශසීමා හරහා සිදු කරන මෙහෙයුම් හරහා න්‍යෂ්ටික අවියක් භාවිතා කිරීමට පෙළඹවීම ශක්‍ය ක්‍රියාවක් නො වන බව” එක්සත් ජනපදයේ නිලධාරීහු කියති. “පුටින් මහතා බලය දැරීම තර්ජනයට ලක්වුව හොත්, යුක්‍රේනය තුල එහි මිලිටරිය මුලුමනින් ම ඇදවැටීම ආරම්භ වුව හොත් හෝ 2014 දී රුසියානු හමුදා විසින් අල්ලාගත් ක්‍රිමියාව අහිමි වීමට එය මුහුන දුන්න හොත් පමනක්, රුසියාව උපායික න්‍යෂ්ටික අවියක් භාවිතා කරනු ඇතැයි “ ඇමරිකානු ඔත්තු සේවා නිලධාරීන් කියා තිබේ.

ඉන් පැහැදිලි වන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදය දැන් සියලු කටයුතු සූදානම් කර දියත් කරනු ලබන්නේ, රුසියාව උපායික න්‍යෂ්ටික අවියක් භාවිතා කිරීමේ දෙසට තල්ලු කිරීමට බව ය.

යුක්‍රේනයේ යුද්ධය හෙවත් “හොඳම මූල්‍ය  ආයෝජනය”

මෙලෙස, එක්සත් ජනපදය හා නේටෝ බලවත්හු යුද්ධයට සෘජුවම සම්බන්ධ වීම පිලිබදව ඉතිරිව ඇති සියලු සීමා කිරීම් අත්හැරීමට වේගයෙන් ගමන් කරමින් සිටිති. වර්තමානයේ, ගෝලීය මිලිටරි වියදම් සඳහා වෙන්කර ඇති දැවැන්ත මුදලත්, ඉන් යුක්‍රේන යුද්ධයට වෙන් කෙරෙන මුදලත් සලකා බැලීමේදී, මෑත දී පළ වූ වාර්තාවන්ට අනුව, ගෝලීය මිලිටරි වියදම සදහා වෙන් කරන ලද මුදල ඩොලර් බිලියන 2240ක අති දැවැන්ත අගයක් ගන්නා අතර, මෙයින් නේටෝ සමාජිකයින්ගේ පංගුව ඩොලර් බිලියන 1237 කි. ඉන් ඩොලර් බිලියන 150 ක ප්‍රමාණයක් වෙන්වන්නේ යුක්‍රේන යුද්ධය සඳහාය. මෙය මුළු නේටෝ රටවල මිලිටරි වියදමින් 12% වැඩි ප්‍රමාණයකට සමාන වන අතර, යුක්‍රේනයේ යුද්ධය සදහා වෙන් කෙරෙන මුදලින් අඩකටත් වඩා වැඩි, එනම් ඩොලර් බිලියන 77 ක දායකත්වයක් ලබා දෙන්නේ එක්සත් ජනපදය විසිනි. එය, මෙවර, එක්සත් ජනපදය මිලිටරි වියදම් සඳහා වෙන්කර ඇති ඩොලර් බිලියන 877 ක මුදලින් 9% කට ආසන්න ප්‍රමාණයකට සමාන වේ. 2022 ජනවාරි 24 සහ 2023 පෙබරවාරි 24 දක්වා කාලය තුළ යුක්රේනය විසින් මෙම මෙම මුදල් ප්‍රමාණය ලබා ගෙන ඇත.

යන්තම් වසරක යුද්ධයකදී යුක්රේන හමුදාව ඇස්තමේන්තුගත මරණ 200,000ක් හෝ ඊට වැඩි ප්‍රමාණයකට ගොදුරු වී ඇත. මිය ගිය එක් අයෙකු සඳහා 4 දෙනෙකු තුවාල ලැබූ සාමාන්‍ය අනුපාතය සලකා බලන විට, තවත් 800,000 පුද්ගලයින් තුවාල ලබා ඇති බව මෙයින් හැඟවේ. රුසියානු හා යුක්‍රේන සොල්දාදුවන්ගේ ඇස්තමේන්තුගත මරණ සංඛ්‍යාව 350,000 ඉක්මවයි.

එමෙන්ම, යුක්‍රේන ජනතාවගේ ජීවිත කෙරෙහි සාපරාධී නොතැකීමක් ප්‍රදර්ශනය කරමින් එක්සත් ජනපදය, යුක්රේන භූමියේ රුසියාව සමඟ යුද්ධයේදී භාවිතා කිරීම සඳහා පිළිකා ඇති කරන ක්ෂය වූ යුරේනියම් උණ්ඩ එම රටට යැවීමට සූදානම් විය. 

වෝල් ස්ට්‍රීට් ජර්නලය වරක් වාර්තා කළේ බයිඩන් පරිපාලනය මෙම විෂ සහිත සහ විකිරණශීලී යුද්ධෝපකරණ යුක්‍රේනයට යැවීමට තීරණය කර ඇති බව සහ එම තීරණය ඉක්මනින් ප්‍රකාශයට පත් කරන බවත්ය.

ක්ෂය වූ යුරේනියම් උණ්ඩ M1 Abrams වැනි ටැංකිවල ප්‍රධාන තුවක්කුවෙන් වෙඩි තබන අතර රුසියාවේ සෝවියට් ටැංකිවල සන්නාහය සිදුරු කිරීමට එය භාවිතා කරනු ඇත.

ජර්නලය වාර්තා කළේ, මෙම ආයුධය යැවීම මඟින් “සෞඛ්‍ය හා පාරිසරික අවදානම් ගෙන යා හැකි ආයුධයක් සපයන බවට වන විවේචනයට වොෂින්ටනය විවෘත වනු ඇත” යන කාරනය සම්බන්ධයෙන් ධවල මන්දිරය තුළ ඇති වූ විවාදයකින් පසුව මෙම තීරණය ගෙන ඇති බවයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ පරිසර වැඩසටහන පසුගිය වසරේ වාර්තා කළේ යුරේනියම්වල “රසායනික විෂ” ක්ෂය වීම “සමේ සංකූලතා, වකුගඩු අකර්මණ්‍ය වීම සහ පිළිකා ඇතිවීමේ අවදානම වැඩි කළ හැකි” බවයි.

මෙවැනි මහා ධනස්කන්ධයක් ආයෝජන කරමින් ද, මිලියන ගණනකගේ ජීවිත මරණයට හා අනතුරට ලක් කරමින් ද, මෙම යුද්ධය දිනෙන් දින ධනපති පන්තිය විසින් උග්‍ර කරනු ලබන්නේ ඉන් මානව සංස්කෘතියට අත්පත් වන ඛේදනීය ඉරණම නොතකා, මෙම යුද්ධය මගින් කොල්ලකා ගත හැකි සුවිශාල සම්පත් තුලින් තම ලාභ අවශ්‍යතාවය ඉටු කර ගැනීමේ අවස්ථාවන් ගණන් බලා ඇති හෙයිනි.

ලෝකයේ විශාලතම රට වන රුසියාව තුල පවතින අතිමහත් ස්වභාවික සම්පත් ප්‍රමාණය පසෙක තැබුවත්, යුක්‍රේනය තුල පමණක් ඇති ස්වභාවික සම්පත් ප්‍රමාණය අති දැවැන්තය. 

කර්මාන්ත සඟරාව Mining World ට අනුව, යුක්රේනයේ අමුද්‍රව්‍ය තැන්පතු 20,000ක් පමණ ඇති අතර, ඒවායින් ගවේෂණය කර ඇත්තේ 7,800ක් පමණි. 

ජර්මනියේ වෙළඳාම සහ ආයෝජනය (GTAI) ජනවාරි 16 දින “යුක්රේනයේ අමුද්‍රව්‍ය අවදානමේ” යන මාතෘකාව යටතේ එහි වෙබ් අඩවියේ වාර්තා කළේ මෙසේය:

“යුරෝපයේ විශාලතම ලිතියම් නිධියට ඇත්තේ ඩොන්බාස් ප්‍රදේශයේ ඩොනෙට්ස්ක්හි ඉදිරි පෙරමුණේ සිට කිලෝමීටර් කිහිපයක් පමණි. රුසියානු ආක්‍රමණයෙන් මාස දෙකකට පසු ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ” ටැගෙස්පීග්ල්” (Tagesspiegel) හි ලිපියක්, පොට්‍රොව්ස්ක් (Potrovsk) අසල ෂෙව්චෙන්කො (Shevchenko) හි ටොන් 500,000ක ලිතියම් සංචිත සහ අවම වශයෙන් තවත් යුක්‍රේන තැන්පතු දෙකක් පෙන්වා දෙයි.”

ගල් අඟුරු පතල් 41ක්, ගෑස් නිධි 27ක්, තෙල් බිම් 9ක් සහ යපස් නිධි 6ක් ඇතුළුව “ඩොලර් ට්‍රිලියන 12.4ක් වටිනා අමුද්‍රව්‍ය තැන්පතු” යුක්‍රේන හමුදාවේ පාලනයෙන් ඔබ්බට පවතී. යුක්රේනයේ ගල් අඟුරු, ගෑස්, තෙල් සහ තිරිඟු පමණක් නොව දුර්ලභ පස් සහ ලෝහ ද පවතී. ලිතියම්, නව බලශක්ති සහ ප්‍රවාහන තාක්‍ෂණයන් වෙත සංක්‍රමණය වීමේ “සුදු රත්‍රන්” ලෙස හැඳින්වේ. යුරෝපයේ ගවේෂණය කරන ලද ලිතියම් තැන්පතු වලින් තුනෙන් එකක් පමණ යුක්‍රේනය සතුය.

Mine
යුක්‍රේනයේ පොල්ටාවා හි ඇති යපස් ආකරයක්

කරුණ දැන් වඩාත් පැහැදිලිය. අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මේ දක්වා යුක්‍රේන යුද්ධය සදහා ආයෝජන කර ඇති මුළු මුදල ඩොලර් බිලියන 150 කි. නමුත්, තම ආධිපත්‍යය යටතේ පවතින යුක්‍රේන භූමිය සහ අනාගතයේදී තමන් කොල්ලකෑමට බලාපොරොත්තු වන මහා රුසියානු භූමිය හැර දමා සාපේක්ෂව කුඩා බිම් ප්‍රමාණයක් පමණක් අත්පත් කර ගන්නා, යුක්‍රේනයේ රුසියානු හමුදාව අත පවතින බිම් කොටස පමණක් සැලකිල්ලට ගනු ලැබූව ද එහි ඩොලර් බිලියන 12400 අමුද්‍රව්‍ය තැන්පතු ඇති බවට ගණන් බලා තිබේ. මේ අනුව, ඉහත සඳහන් කරන ලද ඉතිරි භූමි ප්‍රදේශ වල ද ඇති අමුද්‍රව්‍ය වල වටිනාකම ගණනය කල හොත් එය දැවැන්ත අගයක් සහිත වනු ඇත. එහෙයින් අනාගතයේ දී, කොල්ලකාගත හැකි සම්පත් හා අමුද්‍රව්‍ය ප්‍රමාණයේ වටිනාකම හා සැසඳීමේ දී, අධිරාජ්‍යවාදය විසින් මෙම යුද්ධය සඳහා ආයෝජනය කර ඇති මුදල සොච්චමකි.

දිනෙන් දින, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය තම “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී” සළුපිළි ඉවතලා, ඉතා නග්න ලෙස තම අවශ්‍යතාවය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට ඉදිරියට එන අයුරු පැහැදිලිව දැන් දැක ගත හැක. එහි නියෝජිතයන් , එය මෙලෙස වචන බවට පෙරලනු ලබයි. 

දකුණු කැරොලිනාවේ රිපබ්ලිකන් සෙනෙට් සභික ලින්ඩ්සේ ග්‍රැහැම් යුක්‍රේන ජනාධිපති වොලොඩිමියර් සෙලෙන්ස්කි කියෙව්හිදී හමුවූ අතර යුක්‍රේනයේ එක්සත් ජනපද-නේටෝ ප්‍රොක්සි යුද්ධයේදී රුසියානුවන්ගේ මරණ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රශංසාව පල කළේය. යුක්රේනයේ යුද්ධය සඳහා එක්සත් ජනපදයේ සහයෝගය “අප මෙතෙක් ආයෝජන කළ හොඳම මුදල” බව ද ග්‍රැහැම් පැවසීය.

පසුගිය පෙබරවාරියේ දී, උපායමාර්ගික සහ ජාත්‍යන්තර අධ්‍යයන මධ්‍යස්ථානයේ පසුගිය දශක තුනේ එක්සත් ජනපද යුද්ධවල යෝජකයෙකු වන ඇන්තනි කෝඩ්ස්මන්, “වියදම් කිරීමෙන් ඉතිරිකිරීම: යුක්‍රේනයට දෙන එක්සත් ජනපද ආධාරවල සැබෑ වටිනාකම සහ පිරිවැය-ඵලදායිතාව” යන මාතෘකාවෙන් විවරණයක් පළ කළේය.

ඇස්තමේන්තුගත යුද්ධය සඳහා එක්සත් ජනපදය විසින් වියදම් කරන “බිලියන ගනනක වැඩිවීම” එක්සත් ජනපදයට සැලකිය යුතු ඉතිරි කිරීම් ලබා දෙන “අත්‍යවශ්‍ය ආයෝජනයක්” බව කෝඩ්ස්මන් පැවසීය. මෙම ආයෝජනයන්හි ලාභ සිය දහස් ගනනකගේ ලේ ගංගා දිගේ ගලා එන බව ඔවුහු දනිති. 

යුක්‍රේනයේ අමුද්‍රව්‍ය නිධි සඳහා යුද්ධය හා රුසියාව න්‍යෂ්ඨික අවි යෙදවුමකට ප්‍රකෝප කිරීම Read More »

Protest

වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ප්‍රමුඛ සංස්ථාපිතය කම්කරුවාට එරෙහි අශුද්ධ සංධානයක

සංජය ජයසේකර විසිනි.

Protest
“සේවක අරමුදල් කොල්ලය වහා නවතනු!” ජුලි 25 කොලඹ කොටුව අසල නිදහස් වෙලද කලාප සහ පොදු සේවා සේවක සංගමය උද්ඝෝෂනයක් පැවැත් වීය (ජායාරූපය :ෆේස්බුක්)

දේශීය නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම (දේනප්‍ර) නොහොත්  ප්‍රශස්තිකරනය යන ප්‍රෝඩාකාරී වචන යට සඟවා කම්කරුවාගේ අවසාන ඉතිරි කිරීම් ද මංකොල්ල කෑමේ පියවර රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව පසුගියදා තැබුවේය. ආන්ඩුවේ දේශීය නය වලින් වැඩි ප්‍රතිශතය බැංකු හා මූල්‍ය සමාගම් විසින් දරන තතු යටතේම, ඒවාට අතක්වත් නොතබා, මූල්‍ය වෙලඳපොල වසා දමමින් හා ඉතිහාසයේ දීර්ඝතම දින පහක බැංකු නිවාඩු ලබා දී කුමන්ත්‍රනය කරන ලද මහ බැංකු අධිපතිවරයාගේ සැලැස්ම යටතේ, ආන්ඩුව කම්කරු මහජනතාවගේ අවසාන බලාපොරොත්තුව වන සේවක අර්ථසාධක අරමුදල (ඊපීඑෆ්) හා සේවක භාරකාර අරමුදල (ඊටීඑෆ්) යන අරමුදල්වලට දැවැන්ත පාඩු ගෙන එමින්  ඊනියා ප්‍රශස්තිකරන සැලැස්ම ⁣කැබිනට්ටුවේ සම්මත කරනලදී.  එය පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කර ගැනීමෙන් පසු රටේ ඉහලම අධිකරනය ද, මෙම සැලැස්මට එ⁣රෙහිව යැයි කියමින් ගෙනෙන ලද නඩු කටයුතු ද වැඩි දුර නොඅසාම විසිකර දැමුවේය. 

අශුද්ධ සංධානය

මේ ආකාරයෙන් සමස්ත ධනපති සංස්ථාපිතයම – විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරනය – කම්කරු පන්තියට එරෙහිව ලේ උරා බොන සංධානයකට එලඹ ඇත්තේය. 

නඩු කටයුතු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය තුල විභාග වෙමින් පවතිද්දීම ඊනියා පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසදවලට මුවා වෙමින් අගෝස්තු 9 දින පාර්ලිමේන්තුවේ දී කතානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන කියා  සිටියේ පාර්ලිමේන්තු පටිපාටිය අධිකරනයට ප්‍රශ්න කල නොහැකි බැවින්, පාර්ලිමේන්තුව විසින් ‘නිසි පරිදි’ සම්මත කල පසුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය ඇතුලු කිසිදු  අධිකරනයකට දේනප්‍ර සැලැස්ම පිලිබඳව කිසිදු ආකාරයක නියෝග නිකුත් කිරීමේ අධිකරන බලයක් නොමැති බවය. 

එදිනම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය ජාතික ජන බලවේගය ගොනුකල නඩුවක් ඇතුලු නඩු හතක් විසිකර දැම්මේ ය. අනෙක් නඩුව 11 දා බැහැර කෙරුනි.  ඒ කිසිදු හේතු දැක්වීමකින් තොරව මුල් අවස්ථාවේම ය.

අධිකරනයේ නඩුව ඇසෙමින්  පවතින අතරතුර මහ බැංකුව හා මූල්‍ය මන්ඩලය ද, අරමුදල්වල භාරකාර පාලකයන් ද උසාවිය තුල පෙනී සිටියේ ලක්ෂ 25කට වැඩි සාමාජික කම්කරුවන් හෙවත් තැන්පත්කරුවන් වෙනුවෙන් නොව ආන්ඩුවේ බැංකු ආරක්ෂා කිරීමේ වැඩපිලිවෙල වෙනුවෙනි. වැටත් නියරත් ගොයම් කා දමා ඇත.

උසාවියට නියෝග

අධිකරනය දේනප්‍ර සැලැස්මට ඇඟිලි නොගැසිය යුතු බවට වික්‍රමසිංහ අගෝස්තු  මුලදීම විවෘත අනතුරු ඇගවීමක් කලේය. පොල් වගා කරුවන්ගේ සංගමයේ රැස්වීමක දී අන්ඩුවේ නය “ප්‍රශස්තකරනයට” බාධා පැමිනවීම සඳහා යම් පාර්ශවයන් අධිකරන නියෝග අයැද ඇතැයි සඳහන් කරමින්  ඔහු කියා සිටියේ මෙසේය:

“රජයේ මූල්‍ය පාලනය අයිති පාර්ලිමේන්තුවට, වෙන කාටවත් නොවෙයි. මේ වැඩසටහන පාර්ලිමේන්තුව සම්මත කරල තියෙන්නෙ…ජනතාවගෙ පරමාධිපත්‍ය බලය යටතෙ ජනතාවගෙ අධිකරන බලය දීල තියෙන්නෙ පාර්ලිමේන්තුවට. පාර්ලිමේන්තුව දෙන යෝජනා, නීති අනුව තමයි ආන්ඩුව ක්‍රියා කරන්න යන්නෙ. මේ කරන කටයුතු අපි නවත්වන්නෙ පාර්ලිමේන්තුව කිව්වොත් විතරයි. නැත්තං ඒක ඉදිරියට ගෙනියනවා. මොකද බලය තියෙන්නෙ පාර්ලිමේන්තුවෙ. බලය පාර්ලිමේන්තුවෙ තියෙනව නම් අපිට වෙන කාගෙන්වත් උපදෙස් ගන්නත් බෑ, නියෝග ගන්නත් බෑ… විශේෂයෙන් මේ නය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරනයෙදි අපි වගකියන්නෙ පාර්ලිමේන්තුවට විතරයි.”

වික්‍රමසිංහගේ මෙම ප්‍රකාශය අධිකරනයේ තීන්දු වලට බලපෑම් කිරීමේ හිටපු විධායක ඒකාධිපති පාලකයාගේ වැඩ කටයුතු සිහි කැඳවයි. බලයෙන් පහ කරනු ලැබූ හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ 2019 අග ජනාධිපති ලෙස පත් වීමෙන් පසු මුල් අවධියේ සිටම අධිකරනයට විවෘතවම කියා සිටියේ තම ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වලට අකුල් හෙලන ලෙස අධිකරනය නොහැසිරිය යුතු බවයි. 

ධනපති දේශපාලකයන් කියා ඇති පරිදි පාර්ලිමේන්තුව හා අධිකරනය අතර ඝට්ඨනයක් ඇතිවී ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදයක් නිර්මානය වීම වැලැක්වීම අධිකරනයේ උත්සුකය වීය යන්න අමූලික බොරුවකි. සත්‍යය නම් පාලක සංස්ථාපිතයේ කොටසක් ලෙස ආන්ඩුවේ මූල්‍ය ප්‍රතිපත්‍තිය ක්‍රියාවට දැමීම අවහිර නොකිරීමට අධිකරනය පරිස්සම් වී ඇති බවය.

පාර්ලිමේන්තු සම්මතය

ජුලි 1 වන දින දේනප්‍ර සැලැස්ම පිලිබද මෝසම පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කිරීමේදී වික්‍රමසිංහ රඳා සිටින සිංහල  ස්වෝත්තමවාදී ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුනේ (එස්එල්පීපී) මන්ත්‍රීවරු එයට පක්ෂව චන්දය දුන්හ. මන්ත්‍රීන් 122 ක් ඊට පක්ෂව ඡන්දය දෙමින් එය වැඩි ජන්ද 60 කින් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත විය. මෙසේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව එය නීතියක් වන්නේ නැති නමුත්, එය පාර්ලිමේන්තුව විසින් අනුමත කල ආන්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තියක් වේ.

කප්පාදුවේ තරම හා ස්වභාවය

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (අයිඑම්එෆ්) ඩොලර් බිලියන 2.9ක ඇප නය ලබාගැනීමේ සිව් අවුරුදු කප්පාදු ඇතුලු නය ස්ථායීකරනය හා ආර්ථික ප්‍රතිව්‍යුහගතකරන වැඩසටහනේ කොටසක් ලෙස විදෙස් නය හිමියන් සමග එලඹෙන ගනුදෙනුවේ දී ආන්ඩුවේ දේශීය නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම නොවැලැක්විය හැකි කොන්දේසියක් ලෙස ආන්ඩුව ක්‍රියාවට දමා ඇත. මෙම ක්‍රියාදාමය සම්බන්ධ අයිඑම්එෆ් මීලඟ ඇගයීම සැප්තැම්බර් මස පැවැත්වීමට නියමිතව තිබේ. ආන්ඩුව එයට සූදානම් වෙමින් සිටී.

පබ්ලික් ෆයිනෑන්ස් වෙබ් අඩවියට අනුව විශ්‍රාම වැටුප් (superannuation) අරමුදල් ආන්ඩුවේ සමස්ථ දේශීය නය ප්‍රමානයෙන් දරන්නේ 43%ක් පමනකි. සෙසු 57%ක ප්‍රමානය බැංකු, රක්ෂන ආයතන හා වෙනත් පාර්ශව විසින් දරනු ලබයි. මෙම සැලැස්ම යටතේ ඊපීඑෆ් හා ඊටීඑෆ් බැඳුම්කර වල කල් පිරෙන කාලය 2038 දක්වා දීර්ඝ කෙරෙනු ලැබෙන අතර කල් පිරෙන තෙක් ගෙවන පොලී අනුපාතය 2025 සිට 9% ක, එනම්, සෙසු බැඳුම්කර වලට සාපේක්ෂව ඉතා පහල හා ස්ථාවර අගයක, රඳවා ගැනීමට නියමිතය. එම කාලය තුල ඊපීඑෆ් අරමුදලට, එනම් අරමුදලේ සාමාජික කම්කරුවන්ට, සිදුවන අතිමහත් අලාභය රුපියල් බිලියන 12000ක් පමන වනු ඇති බව ගනන් බලා තිබේ. 

බැංකු ගලවා ගැනීම

දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් (ජීඩීපී) 64.6%ක් හෙවත් ඩොලර් බිලියන 42ක් වන භාන්ඩාගාරයේ දේශීය නය ප්‍රමානය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේදී සේවක ඉතුරුම් ගිනුම් පමනක් දංගෙඩියට යැවීමේ පාලක පන්තියේ තීන්දුව සම්බන්ධයෙන් මූල්‍ය කටයුතු පිලිබඳ රාජ්‍ය අමාත්‍ය ෂෙහාන් සේමසිංහ පාර්ලිමේන්තුවට කීවේ, “2023 වන විට දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් (ජීඩීපී) දැනට පවතින 128%ක නය ප්‍රමානය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් 95% දක්වා අඩු කිරීම සඳහා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ගිවිසුම මගින් නියම කර ඇති ඉලක්කය සපුරාලීමට මෙම නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ සැලැස්ම ශ්‍රී ලංකාවට අත්‍යවශ්‍ය” බවයි.

අපි මෙය කරන්නේ බැංකු, තැන්පත්කරුවන් සහ විශ්‍රාම වැටුප් ආරක්ෂා කරමින්,” යනුවෙන් සේමසිංහ කියන විට විශ්‍රාම වැටුප් ආරක්ෂා කිරීම සමිබන්ධව ඔහු බොරු කියයි. මහ බැංකු අධිපති නන්දලාල් වීරසිංහ ම මෙම බොරුව ජනගත කිරීම සඳහා විශාල වෙහෙසක් ගත්තේය. සත්‍යය නම්, ජුලි අග වීරසිංහ කැබිනට්ටුවට පැහැදිලි කිරීමේදී ම කියා ඇති පරිදි, සියල්ල කරනු ලැබ ඇත්තේ අර්බුදය මධ්‍යයේම දැවැන්ත ලාභ ගැරූ බැංකු හා මූල්‍ය සමාගම් ආරක්ෂා කිරීමට ය යන්නය.  

මාලදිවයින, නේපාලය හා ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධ ලෝක බැංකුවේ අධ්‍යක්ෂ ෆරිස් හඩාඩ් සර්වොස් ජුලි 18 කොලඹ පැවති මාධ්‍යවේදීන් හමුවේ කරන ලද දේශනයකින් පසුව මෙම ලියුම්කරු ඔහුගෙන් මෙසේ විචාලේය: “ආන්ඩුවේ සමස්ථ දේශීය නය ප්‍රතිශතයෙන් වැඩි කොටසක් බැංකු හා මූල්‍ය ආයතන සතුව පවතිද්දී සේවක ඉතුරුම් අරමුදල් වලට පමනක් අලාභ වන පරිදි නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම ඔබ දකින්නේ කෙසේ ද?” ඔහුගේ පිලිතුර සේමසිංහ හා වීරසිංහ උච්චාරනය කරන භාෂාවේ නිරුක්තිය සනිටුහන් කලේය: “ඒක ආන්ඩුව හා නයකරුවන් අතර තීන්දුවක්. කුමක් උවත් වැදගත් වන්නේ බැංකු පද්ධතිය බේරා ගැනීම යි.” 

සූරාකෑමේ න්‍යායපත්‍රයක් 

කම්කරුවාගේ අවසාන ඉතුරුම් ද ඇපයට තබමින් බැංකු හා මූල්‍ය සමාගම් පද්ධතිය ආරක්ෂා කරන වික්‍රමසිංහගේ ආන්ඩුව, වැඩකරන මහජනතාව වෙත හෙන පිට හෙන පාත් කිරීම සඳහා, දැනටමත් ඉදිරිපත් කර ඇති නව ලිබරල් න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාවට දැමීමට අර්බුදය යහමින් ගසා කමින් සිටී. 

පොලිස් හා මිලිටරි යාන්ත්‍රනය ද මෘග ලෙස යොදා ගනිමින්, වික්‍රමසිංහ තම වැඩපිලිවෙල නොසඟවා ඉදිරිපත් කර විටින් විට අවධාරනය කර ඇත්තේ රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන් පුද්ගලීකරනය හා වානිජකරනයට ලක් කරමින්, කම්කරු නීති ලිහිල් කරමින් සූරාකෑමේ කොන්දේසි ශක්තිමත් කරන බවට දේශීය හා විදේශීය ධනපති ආයෝජකයන්ට දී ඇති තම සහතිකය ස්ථාවර කිරීමටයි.   

ගිය බදාදා (16), කොලඹ තේ වෙලඳුන්ගේ 129 වන වාර්ෂික සමුලුවේදී, ලංකාවේ පුමුඛ ම ධනපති සූරාකන්නන් කොටසක් ඉදිරියේ වික්‍රමසිංහ කල ප්‍රකාශය පාලක පන්තියට දුන් නිශ්චිත පොරොන්දුවකි. ඔහු මෙසේ කීවේය:

“අද අපට ආර්ථික වශයෙන් සහ නියාමන වශයෙන් රජය විසින් ආධිපත්‍යය දරන ආර්ථිකයක් පවත්වාගෙන යා නොහැකියි.  නියාමනය ඉවත් කර පුද්ගලික ව්‍යවසාය [ආර්ථිකය] භාර ගත යුතුය.  ඒක තමයි අපි ඉලක්ක කරන්නේ.”

ජවිපෙ පන්ති අරගලයට ඇබ ගසයි

ප්‍රධාන විපක්ෂය වන  දක්ෂිනාංශික සමගි ජන බලවේගය (සජබ) සේම අයිඑම්එෆ් කප්පාදු පිලිවෙත ආරක්ෂා කර ඇති ජනතා විමුත්කි පෙරමුන (ජවිපෙ) ප්‍රමුඛ ජාතික ජන බල වේගය (එන්පීපී) ද  පාර්ලිමේන්තුවේදී දේනප්‍ර සැලැස්මට විරුද්ධව ජන්දය දීම ප්‍රෝඩාවකි. ආන්ඩුව, මහ බැංකු අධිපති හා අධිකරනය සේම ධනපති මූල්‍ය හා බැංකු පද්ධතිය කඩා නොවැටීම තහවරු කිරීමට මෙම පක්ෂ බැඳී සිටී. 

ධනපති ලිබරල් පාර්ලිමේන්තුවාදය ආරක්ෂා කිරීමට ලංකාවේ හා විදේශ ආයෝජකයන්ට හා වෙලඳ සංගම්වලට අයත් පාලක ප්‍රභූවට ශපත කර ඇති ජවිපෙ, අධිකරනය තුල “යුක්තිය” පිලිබඳ ව්‍යාජයන් උත්කර්ෂයට නංවමින්, කම්කරු මහජනතාවගේ ඉතුරුම්වල ඝාතකයන්ට එරෙහිව බංකොලොත් නාටක රඟ දැක්වූයේ කම්කරුවන්ගේ දැවෙන ප්‍රතිරෝධය අවසාන වශයෙන්  භූමදානය කිරීමට උත්සාහ ගනිමිනි. ජවිපෙට අයත් හා සෙසු වෘත්තීය සමිති සුපුරුදු ලෙස ව්‍යාජ සාකච්ජා හා විරෝධතා උද්ඝෝෂන මගින් කම්කරුවන්ගේ වැඩෙන අරගල දේශපාලනික සටනක් දක්වා වර්ධනය වීම සිරගතකර තැබීමේ ක්‍රියාන්විතයක නිරතව සිටී.

විශ්‍රාම වැටුප රැකගන්නේ කෙසේද? 

ප්‍රංශය, බ්‍රිතාන්‍යය ඇතුලු ප්‍රධාන ධනපති රටවල සිට ලංකාව වැනි රටවල් දක්වා පවතින ආන්ඩුවල මෙම සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවවාදී ප්‍රතිපත්ති මගින් සෑම රටකම කම්කරු පන්තිය තල්ලු කරමින් පවතින්නේ, තම අතට දේශපාලන බලය ලබා ගැනීම සඳහා සටන් කිරීම හැර විදෙස් නය අවලංගු කොට, කප්පාදුව, පුද්ගලීකරනය හා යුද්ධය නතර කිරීමේ අන් මාවතක් නැති බව වටහා ගැනීම කරා ය. 

අධික බදු, බඩු මිල හා සේවා ගාස්තු මගින් මිරිකනු ලැබ ඇති වැඩකරන මහජනතාවගේ විශ්‍රාම වැටුප ආරක්ෂා කර ගැනීමේ අරගලය, එකී බලය සෑම කර්මාන්ත ශාලාවකම, වැඩපොලකම, සේවා ස්ථානයකම ද්වි-බලයක් ලෙස ගොඩනැගීම මගින් පෙරට ගත යුත්තේය. ඒ සඳහා වෘත්තිය සමිති-ආන්ඩුව-සමාගම් යන තුන් කට්ටුවට එරෙහිව ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනැගිය යුතුය. එම කමිටුවල ජාතික සංධානයක් මගින් මහා වැඩවර්ජනයක් සූදානම් කිරීම තීරනාත්මක දේශපාලන පියවරක් වන්නේය.

වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ප්‍රමුඛ සංස්ථාපිතය කම්කරුවාට එරෙහි අශුද්ධ සංධානයක Read More »

Strike

තුර්කියේ වෘත්තීය සමිති මැරයෝ වැඩ වර්ජිත කම්කරුවන්ට පහර දෙති

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 අගෝස්තු 14 දින පල වූ ‘Union thugs assault workers in effort to suppress Turkey’s wildcat strike movement’ යන Barış Demir විසින් ලියන ලද වාර්තාවයි. සිංහලයට සකස් කලේ නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි. 

නො විසදෙන ජීවන වියදම් අර්බුදයක් මධ්‍යයේ තුර්කියේ, විවිධ පළාත්වල සහ කම්කරු ක්ෂේත්‍ර තුල වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරයක් අඛන්ඩව වර්ධනය වෙමින් පවතී. මෙම කම්කරුවන්ට රාජ්‍යයේ සහ සංගතවල පොලිසියක් ලෙස සේවය කරන වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රනය සමඟ සෘජු ගැටුමකට ද අවතීර්න වීමට සිදු වී ඇත. 

අන්කාරාහි ප්‍රධාන විපක්ෂය වන රිපබ්ලිකන් මහජන පක්ෂය (CHP) විසින් පාලනය කරනු ලබන, කැන්කායා (Çankaya) මහ නගර සභාවේ කම්කරුවෝ, තම වැටුප් සැබෑ උද්ධමන අනුපාතයට අනුව සකස් කරන ලෙස ඉල්ලමින් පසුගිය සතියේ වැඩ නැවැත්වූහ. මේ අතර විරුද්ධ පක්ෂ-ගැති ජෙනෙල්-ඉස් Genel-İş, අනුබද්ධ DİSK නමැති, එම කම්කරුවන්ගේ වාත්තීය සංගමය නගර සභා නිලධාරීන් සමඟ ගිවිසුමක් ඇති කර ගත්හ. 

Strike
Gaziantep හි වැඩ වර්ජන කරන Şireci රෙදිපිළි කම්කරුවන් [ඡායාරූපය: birlesiktekstil/Twitter]

වෘත්තීය සමිති ශාඛා කාර්යාලයට ගිය කම්කරුවන් පැවසුවේ, ගිවිසුම පාවා දීම පිලිබඳ තොරතුරු විමසූ විට වෘත්තීය සමිති නිලධාරීන් තමන්ට තර්ජනය කර ශාරීරිකව පහර දුන් බවයි. සිද්ධියෙන් පසුව,  කැන්කායා නගර සභා කම්කරුවෝ තමන් අත්සන් කල “කම්කරුවන්ට පහර දෙන වෘත්තීය සමිති නිලධාරීන් අපට එපා” යනුවෙන් සදහන් ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළහ.

එම ප්‍රකාශයට අනුව, ඔවුන් ශාඛා කාර්යාලයට ගොස් ඇත්තේ, තමන්ට දැනගැනීමට ලැබුනු පරිදි, ජීවත් වීමට ප්‍රමානවත් නො වන ගනනක වැටුපකට එකග වූ ගිවිසුමක් සඟවාගෙන සිටීම සහ කලින් ගත් තීරනය අනුව ක්‍රියා කිරීම අත් හරිනු ලැබුනේ මන්ද යන්න විමසා දැනගැනීමට ය. 

එවිට සංගමයේ නිලධාරීහු “තමුන් මෙතනට ආවේ රන්ඩු කරන්න ද” යි අසමින් බහින් බස් වීමක් ඇති කරගෙන, මෙම කම්කරුවන්ට ශාරීරික ප්‍රහාර එල්ල කලහ. කම්කරුවෝ “සේවායෝජකයාට එරෙහිව ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට ඇති අපගේ අයිතිය උදුරා ගත් නිලධර හා ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී වෘත්තීයසමිතිවාදයට එරෙහිව සටන් කිරීමට අපි අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටිමු”යි සිය ප්‍රකාශය අවසානයේ කියා සිටියහ.

කැන්කායා  නගරසභා වර්ජකයින්ට එරෙහි කායික ප්‍රහාරය ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියට ම අනතුරු ඇඟවීමකි. පාලක පන්තියේ වෙනුවෙන් ක්‍රියා කරන වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විවිධ උපාමාරු හරහා කම්කරුවන්ගේ වැඩෙන ව්‍යාපාරය යටපත් කිරීමට නො හැකි වූ විට කායික ප්‍රහාර සහ වෙනත් ඕනෑම ආකාරයක් භාවිත කරනු ඇත.

මෙම ප්‍රහාරය DİSK තන්ත්‍රය සහ CHP සමග සමීප සබඳතා ඇති ව්‍යාජ වාම ප්‍රවනතාවයන්හි කම්කරු පන්ති විරෝධී ස්වභාවය හෙලිදරව් කරයි. තුර්කියේ ස්ටැලින්වාදී කම්කරු පක්ෂය (TİP), මොරෙනොයිට් කම්කරු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය (İDP) සහ අනෙකුත් අය පසුගිය මැයි මාසයේ පැවති ජනාධිපතිවරණවල දී, ජනාධිපති රිසෙප්ට් ටයෙප් එර්ඩගෝන් Recep Tayyip Erdogan ට එරෙහි “ප්‍රගතිශීලී” විකල්පයක් ලෙස, CHP නායක කෙමාල් කිලිඩ්‍රොග්ල්  Kılıçdaroğlu ප්‍රවර්ධනය කලහ. 

වසංගතය විසින් අවුලුවාලන ලද සහ රුසියාවට එරෙහි යුක්රේනයේ නේටෝ යුද්ධයෙන් නරක අතට හැරවුනුනු ජීවන වියදම තුර්කියේ කම්කරුවන්ගේ ජීවන තත්වයන් විනාශ කර ඇත. පසුගිය වසරේ තුර්කියේ වාර්ෂික උද්ධමනය නිල වශයෙන් සියයට 80 ක් පමන වූ අතර, සැබෑ උද්ධමනය සියයට 150 ඉක්ම විය. මේ වසරේ ජූලි මාසය වන විට නිල උද්ධමනය 47%ක් බවට පත් විය. නමුත් ස්වාධීන ENAG ට අනුව එය තවමත් සියයට 120 ඉක්මවා සිටී. 

ගිනිකොනදිග කාර්මික නගරයක් වන ගැසිඇන්ටෙප්හි, කෝසාහැලි, සිරේ කොටන් Şire Coton සහ Şireci සිරෙසි ඇක්‍රිලික් කම්හල්වල කම්කරුවන් සැබෑ උද්ධමන අනුපාතයට වඩා අඩුවෙන් යෝජිත වැටුප් වැඩිවීම පිලිගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. සිරෙසිහිහි රෙදිපිලි කම්කරුවෝ 2,000 ක් පමන පසුගිය බදාදා සිට වැඩවර්ජන සහ විරෝධතාවල නිරතව සිටිති.

පරිපාලනය 15.500 TL (US$575) වැටුප් ඉල්ලීමක්, නිවාඩු ප්‍රසාද දීමනාවක්, ආහාර ආධාරයක් සහ ඉරිදා වැඩ මුරය සඳහා TL 1.500 (US$55)ක ගෙවීමක් ඉල්ලා බලකරන ඔවුන්ගේ සටන්කාමී අරගලය අවසන් කිරීම සඳහා පියවරක් ලෙස සේවයෙන් පහකරන බවට හා පොලීසිය විසින් අත් අඩංගුවට ගනු ලබන බවට කම්කරුවන්ට තර්ජනය කර ඇත. තුර්කියේ අවම වැටුප ලීරා 11,400 (US$420) පමනි.

සෙනසුරාදා, ස්වාධීන රෙදිපිලි සංගමයේ BİRTEK-SEN හි නායක මෙමෙන්ට් ටර්කමන්, සිරෙයිසි පරිපාලනයෙහි ඉල්ලීම මත අත් අඩංගුවට ගනු ලැබූ අතර, ඒ වන විටත්, 2,000කට ආසන්න කම්කරුවන්ට තමන් සේවයෙන් පහ කල බව කෙටි පණිවිඩයක් මගින් දැනුම් දෙන ලැබ තිබිනි. එදින ම කම්කරුවන් දහස් ගණනක් කර්මාන්ත ශාලාව ඉදිරිපිටට රැස් වී නගර මධ්‍යයට පාගමනින් යාමට උත්සාහ කල නමුත් පොලිසිය එය වැලැක්වී ය. ඉරිදා ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, සිරේසි කම්කරුවෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී චතුරශ්‍රයේ මහජන විරෝධතාවක් සංවිධානය කලහ.

සිරෙසි කම්කරුවන්ගේ සටන්කාමී ක්‍රියාව සමස්ත කලාපයට සහ ඉන් ඔබ්බට පැතිර යා හැකි බවට පාලක ප්‍රභූව තුල වැඩෙන බියක් පවතී. කම්කරුවන්ගේ වර්ධනය වන ව්‍යාපාරය මැඩලීමට පාලක පන්තියේ ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකේ නියෝජිතයෝ අත්වැල් බැඳගෙන සිටිති. ගැසියන්ටෙප් Gaziantep හි නගරාධිපති, ෆැට්මා සහීන් Fatma Şahin, පාලක පන්තියේ යුක්තිය සහ සංවර්ධන පක්ෂය (AKP), සහ CHP හි නියෝජිත මෙරී මර්ක් Melih Meriç  ආයතන හිමිකරු ආමට් සිරේසි හමු වීමට හා කම්හල දැක බලා ගැනීමට සංචාරය කලහ. AKP සමිතියේ සාහීන් Şahin වර්ජකයන්ට ආපසු වැඩට යාමේ අවශ්‍යතාව ඒත්තු ගැන්වීමට උත්සාහ කල අතර, CHP නියෝජිත මෙරික් Meriç “පරිත්‍යාග” කරන ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ ය. CHP හි සහචරයෙකු වන අන්ත දක්ෂිනාංශික ගුඩ් පක්ෂයේ තවත් නියෝජ්‍යයෙක්, වැඩ වර්ජන කරන කම්කරුවන්ට පිටුබලය දෙන අයට “ප්‍රකෝප කරන්නන්” ලෙස පහර දුන්නේ ය. 

කම්කරුවන් මෙම ප්‍රහාරය හමුවේ පසුබැසීම ප්‍රතික්ෂේප කල අතර අගෝස්තු 13දා කලමනාකාරීත්වය නිවේදනය කලේ තමන් වර්ජකයින්ගේ ඉල්ලීම් පිලිගත් බව ය. 

වර්ජන සහ විරෝධතා රැල්ල ඉස්තාන්බුල් දක්වා ද පැතිර ගොස් ඇත. ඊයේ, ඉස්තාන්බුල් මෙට්‍රොපොලිටන් මහ නගර සභාවේ (İBB) අනුබද්ධ ආයතනයක් වන Ağaç A.Ş. හි කම්කරුවෝ  සිය ගනනක් වැටුප් වැඩි කරන ලෙස ඉල්ලා නගර සභා ගොඩනැගිල්ල ඉදිරිපිට රැස් වූහ.

කුමන පක්ෂයක් බලයේ සිටියත් නගර සභා සේවකයන්ගේ වැටුප් ඉල්ලීම් සහ වෘත්තීය සමිතිවලට පිටින් කම්කරු අරගල වර්ධනය වේ. පසුගිය සතියේ අන්කාරා හි, CHP නායකත්වය දරන කැන්කායා මහ නගර සභා කම්කරුවන්ගේ වැඩවර්ජනයට අමතරව, AKP සහ එහි ෆැසිස්ට් සගයා වන ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරය (MHP) විසින් පාලනය කරනු ලබන මැමෙක් Mamak මහ නගර සභාවේ සහ ඉටයිම්ස්ගට් Etimesgut මහ නගර සභාවේ කම්කරුවෝ අමතර වැටුප් වැඩිකිරීම් ඉල්ලා විරෝධතා දැක්වූහ.

වෘත්තීය සමිති නො තකා කල මෙම වැඩ වර්ජන සහ විරෝධතා, පැන නැංගේ, ඉස්මීර් මෙට්‍රොපොලිටන් මහ නගර සභාවේ මෙට්‍රෝ ඒඑස්හි උමං දුම්රිය සේවකයින් 625 දෙනෙකුගේ වැඩ වර්ජනය දින  දෙකකින් අවසන් කර කල පාවා දීමට, අවම වශයෙන් කුර්දි නගර පහක විදුලිය බෙදා හැරීමේ සේවකයින් 3,000 කට අධික සංඛ්‍යාවක වෘත්තීය සමිතිවලට පිටින් කල වැඩ වර්ජනයට සහ අගෝස්තු මස මුලදී සෞඛ්‍ය සේවකයින්ගේ දින දෙකක වැඩවර්ජනයට පසුව ය.   

තුර්කියේ මෝටර් රථ සහ ලෝහ කම්කරුවන් 150,000කගේ කොන්ත්‍රාත්තු සැප්තැම්බර් මාසයේදී අවසන් වේ. කම්කරුවන්ට අවශ්‍ය වන්නේ වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රනයේ වියගහෙන් මිදී ආපසු සටන් කිරීමට ය. බරසා Bursa හි රෙනෝල්ට් Renault කම්හලේ මෝටර් රථ කම්කරුවන් දැනටමත් ඇතැම් ක්රියාවන්ට හා සටන් කිරීමට සිය කැමැත්ත ප්රදර්ශනය කිරීමට පටන් ගෙන තිබේ. ඔවුන්, වෘත්තීය සමිතිය සහ කළමනාකාරීත්වය අතර ඇති කර ගත් එකඟතාවයට එරෙහි ව මේස මත ගෑරුප්පු සහ හැඳි ගසමින් ආපන ශාලාවේ දී විරෝධය පල කර ඇත. වෛරයට ලක් වූ වෘත්තීය සමිති නිලධරයන්ට බිමට බැසිමට ඉඩ නො දුන්හ. 

තුර්කියේ වැඩ වර්ජන රැල්ල, උතුරු ඇමරිකාවේ සිට යුරෝපය දක්වා සහ ඉන් ඔබ්බට විහිදුනු වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රනයට එරෙහිව නැගී එන ජාත්‍යන්තර පන්ති අරගලය වර්ධනය වීමේ අනිවාර්ය කොටසකි.

තුර්කියේ සහ ලොව පුරා බලමුලු දෙන කම්කරුවන් වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රණයෙන් ස්වාධීනව තම අරගල එක්සත් කිරීමට සහ ඉදිරියට ගෙන යාමට ක්‍රියාකාරී කමිටු හරහා සංවිධානය වීමේ අවශ්‍යතාවයට මුහුන දෙති. ක්‍රියාකාරී කමිටු සහ ඒවායේ ජාත්‍යන්තර සන්ධානය  (IWA-RFC) සියලු සේවා ස්ථාන, අංශ සහ රටවල් හරහා කම්කරුවන් එක්සත් කිරීම සඳහා පදනම සපයනු ඇත.

තුර්කියේ වෘත්තීය සමිති මැරයෝ වැඩ වර්ජිත කම්කරුවන්ට පහර දෙති Read More »

ROTSKYTrOTSKYTSTROTAKY

ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සමරු උලෙල හෙට (20) ප්‍රින්කිපෝහි දී: එය නරඹන්න

theSocialist.LK කර්තෘ මන්ඩලය විසිනි.

මෙම ලිපිය 2023 ජූලි 13 දින ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (wsws.org) ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පල වූ ලිපියක් ඇසුරෙන් සකස් කර ඇත.  

ROTSKYTrOTSKYTSTROTAKY
ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි ප්‍රින්කිපෝහි සිය ලියන මේසය අසල

2023 අගෝස්තු 20 වන ඉරු දින – එනම්, හෙට දිනයේ – ඉස්තාන්බුල් වෙරලට ඔබ්බේ මාර්මරා මුහුදේ පිහිටි දිවයිනක් වන ප්‍රින්කිපෝ හි දී විශේෂ සමරු උත්සවයක් පැවැත්වේ. ලෝක ඉතිහාසයේ වැදගත් ස්ථානයක් උසුලන සිව් වසරක්; එනම්, ට්‍රොට්ස්කි තුර්කියේ ගෙවූ සිව්-වස් පිටුවාහල් දිවිය; කෙරේ ගෞරවය පිදෙන මෙම උත්සවය හෙට දින එහිදී පැවැත්වීමට නියමිතය. ස්ටැලින්වාදී තන්ත්‍රය විසින් සෝවියට් සංගමයෙන් පිටුවාහල් කරනු ලැබීමෙන් පසුව ට්‍රොට්ස්කි රැකවරනය ලැබූයේ තුර්කියේ ප්‍රින්කිපෝ දූපතෙහි ය.

“ලෝක ඉතිහාසයේ කේන්ද්‍රස්ථානයේ පිහිටි දූපතක්: ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි ප්‍රින්කිපෝහි ගෙවූ දිවිය” ලෙස නම් කොට ඇති මෙම සමරු රැලියේ ප්‍රධාන කථිකයන් වනු ඇත්තේ, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියෙහි ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත්; තුර්කියේ Sosyalist Eşitlik Grubu [සමාජවාදී සමානතා කණ්ඩායම] හි ප්‍රමුඛ සාමාජිකයෙකු වන උලාෂ් අටෙෂ්චි සහ; ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි ඝාතනය පිලිබඳ ව සවිස්තර ලෙස ලියා ඇති ලෝසවෙඅ කර්තෘ මන්ඩල සාමාජික එරික් ලන්ඩන් යන අයයි. තුර්කියේ ඉතිහාස පදනමෙහි සභාපති මහාචාර්ය මෙහ්මට් ඕ. අල්ඛන් සැමරුම් උත්සවය මෙහෙයවයි.

මෙම සමරුව පැවැත්වෙන්නේ නගාරාධිපති අර්ඩම් ගුල්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ප්‍රින්කිපෝ (අඩලර්) නගර සභාවේ අනුග්‍රහයෙනි. නගරාධිපති ගුල්, 2019 දී එම ධුරයට තේරී පත්වීමට පූර්වයෙන් සප්‍රතිපත්තික මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස කීර්තියක් ඉසිලූවෙකි.  2015 නොවැම්බරයේ දී චුම්හුරියත් දිනපතා පුවත්පතේ අන්කාරා නියෝජිතයා වශයෙන් “මිට් ට්‍රක්” [“MIT Trucks”] ලෙස හැඳින්වූ සිද්ධිය පිලිබඳ ව වාර්තා කිරීම නිසා එම පුවත්පතේ ප්‍රධාන කර්තෘ කැන් ඩුන්දාෂ් ද සමඟින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ, ඔවුන් දෙදෙනා තුන් මසක් සිරගත කර තබන ලදී. මීට අදාල කථා ප්‍රවෘත්තිය වූයේ, සිරියාවේ සටන් වැදී සිටි ඉස්ලාම් ජිහාඩ්වාදී හමුදාවන්ට ලබා දීම සඳහා වූ ඒවා යයි සිතනු ලබන ආයුධ 2014 ජනවාරියේ දක්ෂින තුර්කියේ හටායි සහ අඩානා යන පලාත්වල දී නවත්වනු ලැබූ තුර්කි ජාතික රහස් තොරතුරු සංවිධානය (MIT) ට අයත් ට්‍රක් රථවල තිබී හමුවීමයි.

මෙම රැස්වීම 1933 ජූලියේ ට්‍රොට්ස්කි ප්‍රින්කිපෝවෙන් පිටත් වී යාමේ 90 වන සංවත්සරය සමඟ සමපාත වෙයි. එය පැවැත්වෙන දිනය යෙදී ඇත්තේ හරියට ම 1940 අගෝස්තුවේ සිදු වූ ඔහුගේ ඝාතනයේ 83 වන සංවත්සරයේ දිනයට ය.   

පුරා අඩ සියවසකට ම ආසන්න කාලයක් ජාත්‍යන්තර ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරයේ නායක  කාර්යභාරයක් ඉටු කරමින් සිටින ඩේවිඩ් නෝර්ත්, සමරු උත්සවයේ ඓතිහාසික වැදගත්කම පිලිබඳ ව අවධාරනය කරමින් ලෝසවෙඅ වෙත මෙසේ පවසා ඇත:

ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි ප්‍රින්කිපෝවේ ගෙවූ සිව් වසර හුදු ඔහුගේ ජීවිතයේ පමනක් නොව, විසිවන සියවසේ ඉතිහාසය තුල ද වඩාත්ම සංවිපාකී වර්ෂ අතර ලා ගිනිය හැක. ඔහු තුර්කියට සම්ප්‍රාප්ත වූයේ 1930 ගනන්වල දේශපාලන සංක්ෂෝභයන් වේගයෙන් පැතිර යාමට මඟ පෑදූ ලෝක ආර්ථික අර්බුදය ඇවිල යාමට මාස කිහිපයකට ඉහත 1929 පෙබරවාරියේ ය. ට්‍රොට්ස්කි තුර්කියෙන් නික්ම ගියේ කම්කරු පන්තිය කවරදාක හෝ අත් විඳි වඩාත්ම බැරෑරුම් පරාජය වූ හිට්ලර් ජර්මනියේ බලයට නැංවී ගැනීමෙන් මාස ගනනාවකට පසුව ය.    

යුරෝපයේ හා උතුරු ඇමරිකාවේ ප්‍රධාන දේශපාලන කේන්ද්‍රස්ථානවලින් ප්‍රින්කිපෝව හුදෙකලා වී තිබීම නොතකා, එම කාල පරිච්ඡේදයේ ප්‍රමුඛ සිද්ධීන් පිලිබඳ ට්‍රොට්ස්කිගේ දේශපාලන විශ්ලේෂන අසමසම ඒවා විය. හිට්ලර්ගේ නාසි ව්‍යාපාරයේ වර්ධනය විසින් මතු කරන ලද අන්තරායය පිලිබඳව ඒ සා පැහැදිලිව වටහා ගත්, හෝ ඒ සා ලාලසාවකින් ඒ පිලිබඳ ලියූ අනෙකෙකු නොවීය. ඉදින් ජර්මන් කම්කරු පන්තියේ බහුජන පක්ෂ ඔහුගේ අනතුරු හැඟවීම් කෙරේ සාවධානය දැක්වී නම්, 2 වන ලෝක යුද්ධයේ දැවැන්ත විනාශයෙන් ලෝකය ගලවා ගත හැකි වන්නට තිබින.   

නොර්ත් අවධානය කරන පරිදි, තත්කාලීන දේශපාලන හා සමාජ සිදුවීම් පිලිබඳව බොහෝ කෘතීන් රචනා කරන අතරතුර ම, ට්‍රොට්ස්කි මෙම කාලයේ සෙසු වැදගත් කෘතීන් ද ලිවීමට සමත් වූයේය.

දෛනික සිදුවීම් සමඟ තීව්‍ර ලෙස පොර බදමින් ම වුව, ට්‍රොට්ස්කි සිය ජීවිත කථාව වූ මගේ දිවිය (My Life) සහ රුසියානු විප්ලවයේ ඉතිහාසය (History of the Russian Revolution) යන කෘතීන් රචනා කලේය. මෙම කෘතීන් දෙකම 20 වන සියවසේ සාහිත්‍යයේ අග්‍රකෘතීන් ලෙස පිලි ගැනේ.

එහෙත් ප්‍රින්කිපෝ දිවයිනේ වාසය කල සමයේ ට්‍රොට්ස්කිගේ කටයුතුවලින් වඩාත්ම වැදගත් කටයුත්ත සිදු කෙරුනේ ඔහු ඉන් නික්ම ඒමට ඉතා ආසන්නයේ දී ය. 1933 ජූලියේ ට්‍රොට්ස්කි හතරවැනි ජාත්‍යන්තරය ගොඩනැඟීම සඳහා වූ සිය කැඳවුම නිකුත් කලේය. ස්ටැලින්වාදයේ පාවාදීම් විසින් අවුලුවන ලද්දා වූ එම ක්‍රියාව විසින් ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ව්‍යාපාරයේ අඛන්ඩත්වය තහවුරු කෙරින.

නගරාධිපති ගුල් සහ ප්‍රින්කිපෝ නගර සභාව මෙම සමරුවට සත්කාරකත්වය සැපයීමට ගත් තීරනය බැරෑරුම් එකකි. නෝර්ත්ගේ වචනවලින් කිවහොත්: 

“මෙම සමරු උත්සවයට සත්කාරකත්වය සැපයීමට ගන්නා ලද තීරනය, ඉතිහාසය කෙරේ, හා ට්‍රොට්ස්කි ප්‍රින්කිපෝවේ ගත කල තීරනාත්මක සිව් වසර තුල ඉටු කරන ලද විශිෂ්ඨ සහ කල් පවත්නා වැදගත්කමකින් යුත් කර්තව්‍යයන් පිලිබඳව වටහා ගැනීම කෙරේ දැක්වෙන බැරෑරුම් ආකල්පයක් පිලිබිඹු කරයි. 1929 හා 1933 අතර එය සත්‍ය වශයෙන්ම ලෝක ඉතිහාසයේ කේන්ද්‍රයෙහි පිහිටි දූපතක් ව තිබින. මෙය ප්‍රින්කිපෝවේ සදා සම්භාවනාවට හේතුකාරක වනු ඇති, ප්‍රින්කිපෝ ඉතිහාසයේ විභූතිමත් පරිච්ඡේදයක් ලෙස සනිටුහන් වනු ඇත.”

ට්‍රොට්ස්කිවාදී ප්‍රකාශන තුර්කි බසින් පලකරන මෙරිං යැයින්ජිලික් ආයතනයේ සංස්කාරක උලාෂ් අටෙෂ්චි ලෝසවෙඅ අමතා ප්‍රකාශ කලේ, “සෝවියට් සංගමයෙන් පිටුවාහල් කිරීමෙන් පසු ගත වූ මුල් වසරවල දී මෙම ශ්‍රේෂ්ඨ මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදියාට සත්කාරකත්වය පිරිනැමීමේ වරප්‍රසාදය ලත් ප්‍රින්කිපෝහි පැවැත්වෙන මෙම අනුස්මරන උත්සවය, ජාත්‍යන්තර හා ඓතිහාසික වැදගත් කමකින් යුතු වූවක්” බවයි. “වසර 83 කට ඉහත දී අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ හා ස්ටැලින්වාදී නිලධරයේ පරම සතුරෙකු ලෙස ඝාතනයට ලක් වූ ට්‍රොට්ස්කිගේ අදහස්, අර්බුදවලින් සසැලී ගිය හා ලෝක ගෝලීය යුද්ධයක් දිශාවට වේගයෙන් ඇදී යන ලෝකයක වඩවඩාත් වැඩි වැදගත්කමක් අත්පත් කර ගනිමින් පවතී.”         

මහාචාර්ය අල්කන් මෙම සැමරුම මෙහෙයවීම අටෙෂ්චිගේ සාදර පිලිගැනීමට පාත්‍ර වී ඇත. “ශාස්ත්‍රඥයෙකු ලෙස මහාචාර්ය අල්කන් සතුව, දීර්ඝ හා අග්‍රගන්‍ය අභිවෘත්තියක වාර්තාවක් පවතී. වර්තමානයේ ඉස්තාන්බුල් සරසවියෙහි දේශපාලන ඉතිහාසය පිලිබඳ අංශාධිපති වන ඔහු විසින් පල කෙරී ඇති ලිපි සංඛ්‍යාව 300 ක් ඉක්මවා යන අතර, ඔහු ග්‍රන්ථ 20 කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් ලියා හෝ සංස්කරනය කොට ඇත. මෙම කෘතීන් අතර, ‘ටන්(z)සිමට් යුගයේ සිට වර්තමානය දක්වා (1839-2014) තුර්කි කම්කරු පන්තියේ ඉතිහාසය’; ‘දාස් කැපිටාල් පල කිරීමේ වසර 150 සංවත්සරය’; ‘1917: රුසියානු විප්ලවය’ සහ ‘ජනරජය: සියවසක පරිනාමය’ යන ග්‍රන්ථ පවතී.  

ප්‍රින්කිපෝහි ට්‍රොට්ස්කි විසූ මන්දිර අතරින් එකක් තවමත් පවතින නමුදු, එය පවතින්නේ අතිශයින් ජරාවාස වූ තත්ත්වයක ය. මෙම රැස්වීම පැවැත්වීම එහි පූර්න පුනස්ථානයට මඟ හෙලිපෙහෙලි කරනු ඇතැයි යන අපේක්ෂාව නෝර්ත් විසින් පල කෙරී ඇත. “ට්‍රොට්ස්කි ජීවත් වූ නිවෙස ප්‍රධාන ඓතිහාසික ස්ථානයකි,”යි නෝර්ත් ලෝසවෙඅ අමතා පැවසීය. එය එහි පෙර පැවැති තත්ත්වයට ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කල යුතු අතර, ඔහුගේ කෘතීන් තවමත් වර්තමාන ලෝක සමාජවාදී ව්‍යාපාරයේ පදනම ලෙස පවතින්නා වූ, 20 වන සියවසේ අනුස්මරනීය පුද්ගල චරිතයක ජීවිතය පිලිබඳ අධ්‍යයනය කිරීමේ මධ්‍යස්ථානයක් ලෙස සේවය සැලසීමට එය පවත්වා ගෙන යා යුතුය.”  

විසිවන සියවසේ ද, අද දිනය දක්වා ම ද ඉතිහාසය කෙරේ අතිශය බලගතු බලපෑමක් සිදු කල හා සිදු කරමින් සිටින කේන්ද්‍රීය චරිතයක් වන ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ ජීවිතයේ අතිශය තීරනාත්මක කාල පරිච්ඡේදයක් අලලා පැවැත්වෙන මෙම සමරුව රාජ්‍ය දේශසීමා හා ජාතික සීමා ඉක්මවා යන වැදගත්කමකින් යුතු එකක් වෙයි. ජාතික මට්ටමේ විසඳා ගත නොහැකි අර්බුදයක් සමඟ මුහුනට මුහුන පා පොර බදිමින් සිටින කම්කරු පන්තියට තීරනාත්මක පාඩම් ගෙන එමින්, ජාත්‍යන්තර ඉදිරි දර්ශනයක් වර්ධනය කිරීම සඳහා ට්‍රොට්ස්කි යෙදීගත් බරපතල අරගලයක සිව් වසරක් සැමරීමේ මේ අවස්ථාව සියලු කම්කරුවන්ට ද, පීඩිතයන්ට ද, තරුන තරුනියන්ට ද මග නොහැරිය හැකි එකකැයි අපි විශ්වාස කරමු. 

හෙට (20) දිනයේ ශ්‍රී ලංකාවේ වේලාවෙන් ප.ව. 7.30 ට ඇරඹෙන මෙම ප්‍රසිද්ධ සමරු උත්සවය ජාත්‍යන්තර ප්‍රේක්ෂාගාරයකට නැරඹීමට හැකි වන පරිදි සජීවී ලෙස අන්තර්ජාලයේ trotsky.com ඔස්සේ විකාශනය කෙරේ. මෙම රැස්වීමට සහභාගී වන මෙන් ද, https://www.wsws.org/en/special/pages/leon-trotsky-commemoration-prinkipo.html සබැඳිය ඔස්සේ ඒ සඳහා ලියාපදිංචි වන මෙන් ද අපි theSocialist.LK සියලු පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.  

ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සමරු උලෙල හෙට (20) ප්‍රින්කිපෝහි දී: එය නරඹන්න Read More »

ධීවර ජනයා වෙලාගත් ආර්ථික සමාජ ගැටලු තව තවත් ඔද්දල් වෙයි

පී.ජී. පුන්‍යවර්ධන විසිනි 

ධීවර කම්කරුවා, සුලු පන්නකරුවා සහ සුලු හා මධ්‍යම පරිමාන ව්‍යාපාරිකයා දක්වා ධීවර කර්මාන්තයේ නියැලි ලක්ෂ ගනනක් පැවැත්ම පිලිබද ගැඹුරු වන අවිනිශ්චිත තත්වයකට මුහුන දී සිටිති. උපකරන හා ඉන්ධන මිල උද්ධමනය, තරගකාරිත්වය, කිසිදා නො පියවෙන නය අර්බුදය යනාදියෙන් වෙලාගෙන සිටින ධීවර ජනයා තවමත් ජීවත් වන්නේ වැඩවසම් බැමිවලින් මුලුමනින් අත් මිදී ගත නො හැකි තත්වයක ය.    

පසු ගිය දා හලාවත ප්‍රදේශයේ ධීවරයන් අතර කල මැදිහත් වීමක දී අප ලද තොරතුරුවලින් නියෝජනය වන්නේ ශ්‍රී ලංකා ධීවර ප්‍රජාවගේ ජීවන කොන්දේසි හා ජීවන තත්වයන් පිලිබඳ හරස්කඩකැයි අපට හැඟේ.     

Image Not Found
තොඩුවාව ධීවරයෝ

එහි දී, අපට මුන ගැසුනු, බහු දින යාත්‍රා හිමිකරුවකු වන නාලක කර්මාන්තය තුල තමන් මුහුන දී සිටින තත්වය මෙසේ ගෙන හැර පෑවේ ය. ඔහු පුත්තලම දිස්ත්‍රික්කයේ හලාවත, තොඩුවාව ධීවර ග්‍රාමයේ වසන, දෙමාපිය උරුමයෙන් ධීවරයෙකු වූ අයෙකු වෙයි. විවාහයෙන් පසු ආර්ථික ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීම සඳහා 2003 වර්ෂයේ ඉතාලියේ රැකියාවක් සඳහා පිටත්ව යන ඔහු, වසර දෙකක් ගිය පසු තම බිරිඳ ද කම්කරුවකු ලෙස ඉතාලිය වෙත ගෙන්වා ගැනීමට කටයුතු කර ඇත. බිරිඳත් සමග තවත් වසර 13ක් එහි සේවය කර පෙරලා දිවයිනට පැමිනියේ ය.

බහු දින යාත්‍රාවක් යොදාගෙන කර්මාන්තයේ යෙදීම සඳහා ඔහු 2017 වසරේ දී, (ඉතාලියෙන් ආපසු පිටත් වීමට පෙර ම) ලංකා බැංකුවෙන් රුපියල් කෝටියක්, සියයට හතක වාර්ෂික පොලියට, මාසිකව 150,000ක වාරික වශයෙන් අඛන්ඩව වසර 7ක් තුල ගෙවා නිම කිරීමේ කොන්දේසි මත ලබා ගන්නා ලදී. ඒ අනුව 2018 දී බහු දින යාත්‍රාවක් දියත් කල තමන්ට, දැන් සිය දූ දරුවන් ඥාති මිත්‍රාදීන් සමග යහපත් ජීවිතයක් ගත කල හැකි යයි කල්පනා කල බව නාලක අපට කීවේ ය.

2018 සහ 2019 වසර දෙකේ මුහුදු ගමන් 15ක් මගින් ඉහල ආදායමක් ලැබීමේ හැකියාව විසින් ඔහු දිරිමත් කරන ලදී. එහෙත් 2019 අවසානය වන විට කොවිඩ් ව්‍යාප්තිය ධීවර කර්මාන්තය ද වෙලා ගත්තේ ය. මේ වන විට ඔහු අඩි 50ක තවත් බහු දින ධීවර යාත්‍රාවක් සදහා මුදල් වැය කර තිබිනි.  

ඒ සඳහා සිය බිරිඳගේ ලංකා බැංකු ගිණුමෙන් වාර්ෂිකව සියයට 13 පොලියට තවත්  රුපියල් කෝටියක ණය මුදලක් ලබා ගත්තේ ය. කොවිඩ් වසංගතයත් සමග මාලු අලෙවියේ ඇද වැටීමට සියලු ධීවරයෝ මුහුන පෑහ. ලක්ෂ 30-40 අතර මුදලක් යාත්‍රාව දියත් කිරීම සදහා වැය කලත් ඒ මුදලවත් උපයා ගැනීමට අවස්ථාවක් නො වූ වාර ගනන වැඩි විය. මාලු හිගයකට ද මුහුන දීම නිසා තව දුරටත් තත්වය නරක අතට හැරුනි. පොදුවේ ගත් කල 2019-20 කාලයේ මත්ස්‍ය නිශ්පාදනය 20% කින් පහත වැටුනු බව වාර්තා වී ඇත.

2022 තෙල්, ගෑස්, විදුලිය ඇතුලු අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය සම්පාදනය ඇන හිටුවීමට හෝ සීමා කිරීමට ආන්ඩුව තල්ලු වීමත්, ඒවායේ මිල ගනන්-විශේෂයෙන් ඉන්ධන මිල – තුන් ගුනයකින් ඉහල දැමීමත් ඊට සාපේක්ෂව මාලු මිලෙහි පැවති පහල අගයත් යන මේවා විසින් ධීවරයාගේ අනාගත සිහින ක්ෂ්මා විරහිත ලෙස සුන් කර දැමුනේ ය. ගෙවී ගිය මාස 5ට ම ‍යාත්‍රව දියත් කලේ දෙවරක් පමනක් බව නාලක කීය. ඒ වන විටත් ධනපති මූල්‍ය ආයතන, ධීවර කර්මාන්තයේ උපකරන සපයන සමාගම් හා අපනයන සමාගම් ඔහුගේ උත්සාහයේ සාරය උරාගෙන අවසානය. තමන් අල්ලන ටූනා මත්ස්‍යයන් මිල දී ගන්නා අපනයකරු වන ජාඇල ජෝන් සී ෆුඩ් සමාගම ඒකාධිකාරයක් වීම නිසා මසුන් වැඩි ප්‍රමානයක් අල්ලා ගත් විට මිල පහල දැමීමට එම සමාගමට ඇති බලය තමන් අසහනයට පත් කරන බව ධීවරයෝ පැවසූහ.   

දැන් නම් තවත් ලංකාවේ අපේ ව්‍යාපාර කරගෙන දරුවන්ට උගන්වන්න, වෙනත් කිසි දෙයක් කරගන්න බැහැ.” ඒ නිසා බිරිඳ හා දරුවන් සමඟ යලි ඉතාලිය බලා පිටත්වීම හැර කල හැකි දෙයක් නැතැයි නාලක කීවේය. 

තොඩුවාව පාලම අසල පදිංචි ධීවරයකු වන රෝහන, සිය සහෝදරයා සමග එන්ජින් බෝට්ටුවක් භාවිතයෙන් මසුන් ඇල්ලීම ජිවිකාව කර ගත්තෙකි. ඒ සඳහා දිනකට පෙට්‍රල්, ඔයිල් සහ බූමි තෙල් සදහා රුපියල් 7,100ක් වැය වන අතර ගිය වසරේ එම වියදම පැවතියේ රුපියල් 2000ක් ලෙස බව පෙන්වා දෙමින් ඔහු කීවේ, මෙසේය: 

අපි ගැන බලන්නෙ නැහැ මේ ආන්ඩු. අපි පාවිචි කරන දැල් පීස් එකක් දැනට අවුරුදු දෙකකට වගේ කලින් රුපියල් 18,000 තිබුනා. දැන් ඒ්කම රුපියල් 30,000ක් පමණ වෙනවා. දැල් කූට්ටමක් සම්පූර්ණ අලුතෙන් හදනවනම් රුපියල් ලක්ෂ හයක් පමණ යනවා. අපේ පාඩුවේ රස්සාව කරන් ජීවත් වෙන්න දැල් ආම්පන්න, එන්ජින් සහ අමතර කොටස්, භූමි තෙල් මිල අඩුකරල දෙනව නම් අනෙකුත් බඩු මුට්ටු මිල අඩු වෙනවා නම්, අපි අල්ලන මාළු වලට සාධාරන ස්ථාවර මිලක් ලැබෙනව නම් මේ කර්මාන්තය කරන්න පුළුවන්.” 

සිය එකම පුතා ධීවරයකු නො විය යුතු යයි තමන් සිතන බව ඔහු පැවසී ය. 

රෝගුස් නැමැති අත්දැකීම් බහුල ධීවරයා හා තවත් ධීවරයෝ දෙදෙනෙක් අප සමග කතාබහට එක් වූයේ මෙසේය:

මේ සතියේ දින තුනක් මං තවත් දරුපවුල් කාරයෙක් එක්ක මූදට ගිහින්, පලවැනි දවසේ හුරුල්ලන් කිලෝ එකයි. දෙවෙනි දවසෙ කිලෝ දෙකයි. තුන්වැනි දවසෙ කිලෝ එකක්වත් අහු උනේ නැහැ.

“අපිට අර පසුගිය අවුරුද්දේ මූදට යන්න තහනම් කලේ නැවක් පමුණුගමට ඉස්සරහ මූදේ ගිලිලා පරිසර හානියට ලක් වෙනවා කියලා. අන්න ඒ තහනමට වන්දි ලැබුනෙ භූමි තෙල් ලීටර් 150ක කූපන් එකක්. ඒකෙන් ලීටර් හැත්තෑ පහක් තමයි ඔය දවස් තුනේ පාවිච්චි කලේ. අපේ අක්කා කීවා මල්ලි බොරු වැඩ කරන්නේ නැතිව මාලු අහුවෙන දවස් එනකම් ඉන්න කියා.” 

සත්‍යය නම් එසේ බලා හෝ නො බලා සිටීම යන කුමන හෝ පියවරක් ධීවරයන් තමන්ගේ පීඩාවෙන් මුදා හරින්නේ නැති බව ය.  

42 වියැති තිදරු පියෙක් හා ධීවර කම්කරුවකු වන නිරෝෂන් ද අප හා දොඩමලු විය. ඔහුගේ බිරිඳ ගර්භාෂයේ පිලිකාවක් වැළඳී වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටී. නමුත්, ඇය දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබා දීම සදහා වෙනත් ගෙදරක කුලී වැඩ කරයි. 

Discussion
නිරෝෂන් ද-සෝෂලිස්ට් වාර්තාකරුවන් සමග කතා කරමින්

ඔහු බහුදින ධීවර යාත්‍රාවක ධීවර කම්කරුවකු වශයෙන් රැකියාව ආරම්භ කර ඇත්තේ වයස 17 දී ය. 25 වසරක් මහ මුහුද සමග පොර බැදීමෙන් ඔහුට ජීවිතය සඳහා ඉතිරි වූ දෙයක් නැති බව මෙයින් පෙනේ.

අප ධීවරයාගේ වැඩි මහල් පුත්‍රයා සාමාන්‍ය පෙල අවසන් වූ වහාම, එනම් පසු ගිය නොවැම්බර් මාසයේ, බහු දින යාත්‍රාවක කම්කරුවෙකු ලෙස සේවය ආරම්භ කලේ, සිය සොහොයුරන් දෙදෙනාට අධ්‍යාපනය ලබා දීමට ය. ගෙවී ගිය මාස හතටම ඔහුට යා හැකි වූයේ එක මුහුදු ගමන් වාරයක් පමනි. ඔහුගේ දෙවන පුතාට තොඩුවාව ගමේ පාසැලේ දැක් වූ ක්‍රීඩා හැකියාවන් නිසා මීගමුවේ ප්‍රසිද්ධ පාසැලකට ඇතුලු වීමේ අවස්ථාව ලැබුනි. “බස්ගාස්තු තුන්ගුනයක් වැඩි වෙලා, යන්න එන්න, කෑම කන්න, රුපියල් දාහක් දෙන්න ඕන දවසකට. මගේ ධීවර ජීවිතේ දී මම යන්තම් ගෙයක් හදා ගත්ත විතරයි,” ඔහු කීවේ ය. 

මේසා පරිමානයෙන් ධීවර ජීවිතවල අවිනිශ්චිත බව නැඟෙන්නේ, වර්තමාන ධීවර කාර්මිකයාට අවශ්‍ය බොහෝ තාක්ෂනික උපකරන නිර්මානය කර ඇති සමාජයක ය. එකෝ සවුන්ඩර් (Echo Sounder) සාගරයේ මසුන් සිටිනා තැන් සොයා දෙන උපකරනයකි. සොනාර් (Sonar) මුහුද යට ඇති ගල් පර හා වෙනත් බාධක මෙන් ම ගැඹුරු මුහුදේ මසුන් ගැවසෙන තැන් ගැන සංඥා ලබා දෙයි. කාලගුන විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවට උෂ්නත්වය, සුලං, දිය වැල්, කුනාටු, උදම් රල කුනාටු, මසුන් රොක් වන තැන් සහ ඔවුන් පිහිනන දිසාව පෙන්වා දිය හැකි සැටලයිට් ගනනාවක් ඇත. බහු දින යාත්‍රා සදහා ශීතාගාර යන්ත්‍ර හා මසුන් පමා නො වී ගොඩට ගෙන ආ හැකි ප්‍රවාහන ක්‍රම ලෝකය විසින් සොයාගනු ලැබ ඇත. එහෙත් කර්මාන්තය ධීවරයන්ගේ ජීවිත උරා බීම පෙරටත් වඩා රුදුරු ලෙස සිදු කරයි. එම ජිවිතවලට වර්තමාන ලෝකය දිනාගෙන ඇති සංස්කෘතියේ ඉහල මට්ටමේ අසලකටවත් ලං විය හැකි බවට ඉඟියක් හෝ පවතින ක්‍රමය තුල නොපවතී. එය සාක්ෂාත් වනු ඇත්තේ ධීවර ජනයා කර්මාන්තය පාලනය තමන් අතට ගැනීම සඳහා කම්කරු පන්තිය සමග පෙල ගැසීමෙන් පමනි. 

සමාජ පිලිගැනීම හෝ නීතිය කුමක් වුවත්, එක් ජන කොටසකට පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට එකම රැකියාව උරුම වන පසුගාමී වැඩවසම් බන්ධනයට ධීවරයා බැද දමා ඇත්තේ පවතින ආර්ථිකය හා සමාජ තතු විසිනි.   

අප ධීවරයාගේ ජීවිතය මේ තත්වය පිලිබිඹු කරන සංකේතයකි. ඔහු මෙසේ කීවේය: 

මුහුදු රැකියාව ආරම්භ කරපු කාලෙ වගේ නො වෙයි, දැන් මේ රස්සාව නිශ්චිතව බලාපොරොත්තු තියාගෙන කරන්න බැහැ. දැන් මාළු ඉන්න ප්‍රදේශ වලට යන්න විතරක් දින පහළොවක්, විස්සක් ගත වෙනවා. සමහර අවස්ථාවල බෝට්ටුවෙ ගැන් එක පිරෙන්න මාළු අස්වැන්න ගෙනාවත් අපට සොච්චම් මුදලක් තමයි  ලැබෙන්නේ. අපි මාස දෙකක්, දෙක හමාරක් මුහුදේ ගතකරල එද්දී, සමහර විට මාළු මිල හොඳටම පහත වැටිලා තිබීම, මූදෙ ගත කරන දින ගනන වැඩී වී මාලු අවපැහැ ගැනිම ආදිය නිසා අපේ ආදායම පහල යනවා.” 

ගෙවීම සිදු වන්නේ ශ්‍රමයට හෝ ශ්‍රම ශක්තියට නො ව ආදයම ලැබුනොත් පමනි. එසේ නොමැති නම් ධීවර කම්කරුවාගේ ශ්‍රමය නොමිලේ “විකිනේ.” රැකියාවට පිටත්ව යන විට බෝට්ටු හිමිකරුගෙන් රුපියල් 25,000ක හෝ 30,000ක නය මුදලක් ගෙදර වියදම සඳහා ලැබෙයි. 

මේ අවුරුද්දේ පසු ගිය මාස හතටම ට්‍රිප් දෙකයි ලැබුනේ. මුල් ට්‍රිප් එක සාර්ථක නැහැ. මේ වතාවෙදී ගොඩ ආවේ මැයි මාසයේ 20 වැනි දා. හොඳ මිලක් තිබුනා. මට ලැබුනා  රුපියල් ලක්ෂ පහයි තිහක්. නමුත් කෑමට කඩවලට ගෙවීමට ඇති නය, යහළුවන්ගෙන් ගත් අතමාරු, බැංකු නය වාරික හා විදුලිය බිල් ආදිය ගෙවිමෙන් පසු, ඊට අමතරව කලේ දරුවන්ගෙ හිත හැදෙන්න පල්ලියේ වාර්ෂික මංගල්‍යය දිනයට අඳීන්නත් එක්ක තුන්දෙනාට ඇදුම් හා සපත්තු ගැනීම. කෑමට බඩු ටිකක් ගෙනාවා. තවත් නය තියෙනවා පියව ගන්න බැරිවුනු.”

2022 මාර්තු මාසයේ 2 දින ලෝක බැංකුව ලංකාවේ ‍ධීවර කර්මාන්තය සම්බන්ධ වාර්තාවක සඳහන් කර ඇත්තේ, “දැනට ශ්‍රී ලංකාවේ සති 5ක් මුහුදේ ගත කරන 5000කට ආසන්න ‘බහු දින’ ධීවර යාත්‍රා බොහොමයක නිසි ශීතකරන නොමැතිකම හේතුවෙන් අල්ලා ගත් කෙලවල්ලන්ගෙන් අඩක් පමන වෙරලට ගෙන ඒමට පෙර නරක් වී යන” බව ය. යාත්‍රා නවීකරනය, වැඩි දියුනු කල මත්ස්‍යයන් ඇල්ලීමේ ක්‍රමෝපාය යොදා ගැනීම, මුහුදේ ගතකරන කාලය අඩු කිරිම සඳහා වැඩි දියුනු කල ක්‍රමෝපායන් ක්‍රියාත්මක කිරිම මගින් මේ ගැටලු විසදා ගත හැකි බව එම වාර්තාව කියයි. පරිසර පද්ධතිය ආරක්ෂා කිරීම හා ව්‍යාපාරය පලදායී ලෙස සංවිධානය කිරීමට ද එය යෝජනා කරයි. කෙසේ වෙතත් නවීන ක්‍රම භාවිතය සමග ධීවර රැකියා සෑහෙන ප්‍රමානයක් අහෝසි වීම ගැන ද එය අනතුරු හඟවා ඇත. සුලු ව්‍යාපාරිකයන්ට මෙවැනි වැඩි දියුනු කිරීම් සදහා ප්‍රාග් ධනය නැත. විශාල ජනකායක් නට්ටම් කිරීම වත්මන් ධනපති සංවර්ධනයේ අර්ථයයි.  

තවමත් තනි ඔරු, යාන්ත්‍රික නොවූ ෆයිබර් ග්‍ලාස් ඔරු, කොල්ලෑ සහිත රුවල් ඔරු, කොල්ලෑ සහිත පදින ඔරු, වල්ලම්, තෙප්පම්, කට්ටුමරන් යනාදී ඉතා නො දියුනු සහ අනතුරුදායක වැඩවසම් තාක්ෂන උපකරන භාවිත කරන දුප්පත් ධීවරයින් තව දුරටත් නො සලකා හැරීමට නියමිත ය. දැනටමත් ධීවරයෝ වරාය හෝ සුදුසු තොටුපල නැතිව පීඩා විඳීති. කර්මාන්තය වැඩි දියුනු කිරිම සිදු කලත් ඒ ධනපති ඒකාධිකාරයන්ට ධීවරයන් තව දුරටත් මිරිකා උරා ගැනීමට මිස දුප්පත් ධීවරයන්ට සහන සැලසීම සඳහා නො වේ. සමස්ථ නිෂ්පාදන කර්මාන්තය ම කම්කරු පාලනය යටතේ ජනසතු කරන සමාජවාදී වැඩ පිලිවෙලකට පමනක් ධීවර ආම්පන්න පහසු මිලට සපයමින්, ධනේශ්වර මූල්‍ය ආයතනවලින් නිකුත් කල නය අහෝසි කර, අවශ්‍ය පහසුකම් සපයා ධීවර ගැටලු අවසාන වසයෙන් විසඳිය හැකි ය. 

ධීවර ජනයා වෙලාගත් ආර්ථික සමාජ ගැටලු තව තවත් ඔද්දල් වෙයි Read More »

KM

‘කම්කරු මාවත’ ඉතිහාසයෙන්

KM

ශ්‍රීලනිපය හා පෙරමුන අතුගෑවෙයි! අර්බුදය මැද යූඇන්පීය බලය ගනි. කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් සඳහා නායකත්වය ගොඩනගමු!

සිරිමා බන්ඩාරනායකගේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය (ශ්‍රීලනිප) ප්‍රමුඛ සමගි පෙරමුන ආන්ඩුව බලයෙන් අතුගා දැමූ 1977 ජුලි 21 මහ මැතිවරනයෙන් තුනෙත් දෙකක බලයක් ලබා ජේ.ආර්.ජයවර්ධනගේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය (යූඇන්පී) බලයට පැමිනියේ විකල්ප ⁣කම්කරු මාවතක් අහිමි කැනු ලැබූ මහජනතාවගේ විරෝධී ජන්දයක් මගිනි. එතැන් සිට මහා කප්පාදු  පියවරයන් එකිනෙක මහජනයා මත හෙලමින් ද, මෘග ප්‍රචන්ඩකම් කම්කරු පීඩිතයන් හා දේශපාලන විරුද්ධාවාදීන් මත හෙලමින් ද පාලනය ඇරඹි ජයවර්ධන රට භූගෝලීය ප්‍රාග්ධනයට විවෘත කිරීම සඳහා අවශ්‍ය ඒකාධිපති බලතල තමන් වෙත පවරා ගැනීමේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් ස්ථාපිත කරමින් 1978 ජුලි 31 දින ලංකාවේ දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාව ප්‍රකාශයට පත් කලේ ය. එම වසරේ සැප්තැම්බර් 7 සිට බලාත්මක වූ මෙම ඒකාධිපති හා වර්ගවාදී ව්‍යවස්ථාව යටතේ මෙම රට වසර 45ක් ධනපති පාලනයට නතුව පැවතියේය. සංශෝධන 21ක් හරහා ඒකාධිපති බලය අංශුවකින් හෝ කපා හැර නැති මෙම ව්‍යවස්ථාව යටතේ  දහස් ගනනින් තරුනයන්, කම්කරුවන් බිලිගත් දකුනේ තරුන කැරැල්ලක් ද, උතුරේ තිස් අවුරුදු වර්ගවාදී යුද්ධයක් ද, භීෂනයද, දුප්පත්කමද, කාලකන්නිකමද කම්කරු පීඩත මහජනතාවගේ හිස මත පාත් කෙරුනි.

මෙම ධනපති ප්‍රහාරයට එරෙහිව විප්ලවවාදී කම්කරු පන්තික ජාත්‍යන්තරවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් හා වැඩපිලිවෙලක් ඉදිරිපත් කරමින් අප්‍රතිහත ධෛර්යකින් යුතුව සටන් වැදුනේ 1968 පිහිටුවන ලද විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය (විකොස) හා එහි අනුප්‍රාප්තික සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) යි. 1972 දී බන්ඩාරනායකගේ ආන්ඩුව තහනමට ලක් කරන තෙක් විකොස නිල පුවත්පත වූයේ “කම්කරු පුවත්” ය. තහනමින් පසු “කමිකරු මාවත” නමින් විකොස තම නිල පුවත්පත නිකුත් කලේ කම්කරුවන්, ගොවීන්, තරුනයන්, බුද්ධිමතුන් වෙත එදිනෙදා දේශපාලන පැහැදිලිකම නොපමාව රැගෙන එමිනි.

1977 ජුලි මැතිවරනයෙන් බලයට පත් යූඇන්පී ආන්ඩුව යටතේ ලංකාවේ නවලිබරල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවට දිමීම සමග පන්ති අරගලය නව අධියරයන්ට පිවිසි අතර විකොස එම අරගලවල නායකත්වය සඳහා ඉදිරිදර්ශනය සම්පාදනය කරමින් ක්‍රියාකාරිව සටන් වැදුනේ ය.

විශේෂයෙන් මෙම වසර 45 කාලය තුලත්, ඉන් පෙරත්, ලංකාවේ ධනපති ක්‍රමයේ චලනයන්, කම්පනයන් පිලිබඳව එදා විකොස ලෙසත් පසුව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (ලෝසවෙඅ) ආරම්භ කිරීම දක්වා සසප විසිනුත් කරන ලද දේශපාලන අරගලයේ කැඩපත වූ කම්කරු මාවත පුවත් පතේ තෝරාගත් ලිපි පලකිරීම සඳහා ද-සෝෂලිස්ට්.LK වෙබ් අඩවිය තීන්දු කර ඇති බව අප පාඨකයන්ට සහෝදරත්වයෙන් දැනුම් දෙමු. එසේ තොරාගත් ලිපි “කම්කරු මාවත ඉතිහාසයෙන්” නමින් විශේෂාංගයක් ලෙස මෙතැන් සිට පලකෙරෙනු ඇත.

වත්මන් අරගලවලට අවැසි පාඩම් උකහා ගැනීමේත්, විකොස අරගලයේ ජීවමාන අත්දැකීම් සහි කැඳවීමේත්, ඓතිහාසික මුසාකරනයන්ට එහෙිව සිදුවීම් පිලිබඳ තත්‍ය සමාජවාදී විශ්ලේෂන වෙත හැරී ගැනීමේත් උපකාරයක් ලෙස මෙම ලිපි පරිශීලනය කිරීම වැදගත් ලෙස සැලකිය යුතුය.

එහි ආරම්භයක් ලෙස ඉහත කී 1977 මැයි මහ මැතිවරනය අවසානයේ එහි දේශපාලන ඇඟවුම වග විභාග කරමින් විකොස 1977 ජුලි 23 සෙනසුරාදා  කම්කරු මාවත 395 කලාපයේ පල කල පහත ලිපිය ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කරමු. 

ද-සෝෂලිස්ට්.LK කර්තෘ මන්ඩලය.

***

ශ්‍රීලනිපය හා පෙරමුන අතුගෑවෙයි

අර්බුදය මැද යූඇන්පීය බලය ගනි.

කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් සඳහා නායකත්වය ගොඩනගමු!

ජුලි 21 මැතිවරනයේදී, එතෙක් බලයේ සිටි ධනේශ්වර ශ්‍රීලනිප ආන්ඩුව මෙතෙක් පැවති කිසිම ආන්ඩුවක් අත් නොදුටු ආකාරයේ අන්ත පරාජයක් ලද අතර වසර හයක් තිස්සේම එම ධනපති පාලනයේ ප්‍රධාන මුක්කුව ලෙස ක්‍රියාත්මක වූ සමසමාජ-කොමියුනිස්ට් පක්ෂවල සියලුම නියෝජිතයන් ද පාර්ලිමේන්තුවෙන් එලියට අතුගෑවී ගියේය. 

1977
1977 ජුලි 23 පිහිටවූ ජයවර්ධනගේ කැබිනට් අමාත්‍ය මන්ඩලය (ජායාරූපය: අනුරාධ දූල්ලෑව විජේරත්න)

ලංකාවේ අනෙක් ප්‍රධාන ධනපති පක්ෂය වන එක්සත් ජාතික පක්ෂය එහි නායකයින් බලාපොරොත්තු වූවාටත් වඩා වැඩි ජන්ද ගනනක් ලබමින් ආසන 168 කින්139ක් දිනා ගනිමින් දැවැන්ත විරෝධතා ජන්දයක ප්‍රතිඵලයක්  ලෙස බලයට තල්ලු වී පැමින ඇත.

21දා මහ මැතිවරනයේ ප්‍රතිඵල ලංකාවේ පංති සටනේ නව ගුනාත්මක අවධියක ආරම්භයක් වෙයි. පලමු වැනුව, මේ තරම්ම තියුනු ලෙස ද දැවැන්ත ලෙසද බලයේ සිටිආන්ඩුවක්, තුනෙන් දෙකක ජන්දයකින් බලය ලබා සිටි ආන්ඩුවක් එලවා දමන ලද අවස්ථාවක් නොවීය. මැතිවරන ප්‍රතිථල තීන්දු කෙරී ඇත්තේ බලය ඉල්ලූ පක්ෂ ඉදිරිපත් කල ප්‍රතිපත්ති මගින් නොව බලයේ සිටි ආන්ඩුව ගෙන ගිය ආර්ථික විනාශයේ ප්‍රතිපත්ති වලින් බව උවමනාවටත් වඩා පැහැදිලිය. 

1971 මහා මිනිස් ඝාතනය, සය අවුරුදු හදිසි නීතිය, එක දිගටම සිදුවූ පොලිස් මර්දන, පෙර නොවූ ආකාරයට සිදුවූ බඩු මිල ඉහලයාම, රැකියා හිඟය හා ආර්ථික විනාශය ධනපති ශ්‍රිලනිපයේ විනාශය සලකුනු කල ප්‍රධාන කරුනු විය.

මැතිවරන ප්‍රතිඵලවල පරස්පර විරෝධී බව රැඳී ඇත්තේ, ඉහත කී මහා ආර්ථික විනාශයට එරෙහිව වැටුනු ජන්දය ධනපති යූඇන්පීය වටා ගොනු වීමෙහිය. මේ තත්වය තුඩු දෙනු ඇත්තේ 1970-1977 කාලයේ පැවතුනා⁣ටත් වඩා අන්ත දරුනු පුපුරනසුලු තත්වයකට යි. මෙය වැලැකිවිය නොහැකිය.

බලාපොරොත්තුව

අලුත් යූඇන්පී ආන්ඩුව බලයට පත් වන්නේ බඩු මිල, රැකියා හා ජීවන තත්වය ගැන මහජනයා ගේ දැවැන්ත බලලාපොරොත්තු පුපුරන සුලු මට්ටමට උග්‍ර වී ඇති තත්වයකදී ය.  නමුත් ධනපති ක්‍රමයේ අන්ත බංකොලොත්කම කොතෙක් ද යත් එම බලාපොරොත්තු යම්තම් වත් සැපිරිය හැති තත්වයක් ධනපති ක්‍රමය තුල නැත.

මෙම කරුන විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය මගින් පමනක්ම, මැතිවරනය පෙරදී ද, මැතිවරනය මැද දී ද දැඩි ලෙස අවධාරනය කෙරුනි.  ශ්‍රීලනිපයේ තුනෙන් දෙකක වැඩි ජන්ද සංඛ්‍යාව වසරකටත් අඩු කාලයකදී දවා හලු කල එම අර්බුදය මෙදා ආන්ඩුවේ පවුරු පදනම් සුන් කිරීම කාලය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමනි. 

ආර්ථික අර්බුදයේ ගැඹුර පිලිබඳ කරුනු සංක්ෂිප්තව ඉදිරිපත් කලහොත්: රටේ විදේශ නය ප්‍රමානය රුපියල් කෝටි 500 පැන ඇත. නයට පොලී වශයෙන් වාර්ශිකව රුපියල් කෝටි 143ක් වැය වෙයි. මූලික කර්මාන්ත වල නිෂ්පාදනයේ පහත වැටීම පෙර නොවූ විරූ පරිදි සිදු වෙයි. 1976 දී සංස්ථා අංශයේ සියයට 44 කින් ද, තේ කර්මාන්තයේ සියයට 8.1 කින් ද, පොල් කර්මාන්තයේ සියයට 13 කින්ද නිෂ්පාදනය කඩා වැටුනි.

ධනපති අර්ථ ශාස්ත්‍රඥයන් පෙන්වන පරිදි මෙය අකාර්යක්ෂමතාවයේ හෝ දූෂනයේ ප්‍රතිඵලයක් නොව අද පැන නැගී ඇති උ්‍රග්‍ර ධනපති ආර්ථික කඩා වැටීමේ විවෘත ප්‍රතිඵලය යි.

බඩු මිල ප්‍රශ්නය මත තාවකාලිකව හෝ උපාමාරු යෙදීමට අපහසු වන්නාවූත්, රැකියා අර්බුදය උග්‍ර කරන්නා වූත් ධනවාදයේ මෙම අර්බුදය තුල කම්කරුවන්ට ගොවීන්ට-පීඩිතයන්ට හා තරුනයන්ට විසඳුමක් නැත. 

විසඳුම ඇත්තේ සියලු ධනපති දේපල වන්දි විරහිතව ජනසතු කරන ලද කම්කරු-ගොවි ආන්ඩුවක් සඳහා සටන ඔස්සේ පමනකි.

සමසමාජ-ස්ටැලින්වාදී නායකයෝ මේ වැඩපිලිවෙල එදත් ප්‍රතික්ෂේප කලහ. අදත් ප්‍රතික්ෂේප කරති. ඔවුන් මුලු මුනින්ම පාහේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් එලියට අතුගෑවී  යෑම ඔවුන් ගෙන ගිය ද්‍රෝහී මහජන පෙරමුනු දේශපාලනයේ විවෘත ප්‍රතිඵලය විය.

බඩු මිල වැඩි කිරීමට ද, රැකියා හිඟය නිර්මානය කිරීමට ද, පොලිස් මර්දනය උග්‍ර කිරීමට ද ඔවුන් පිදූ සහාය ඔවුන් පාර්ලිමේන්තුව තුලින් අතුගෑවී යෑමට පදනම දැමුවා පමනක් නොව, පසුගිය ආන්ඩුවට එරෙහිව පැන නැගි දැවැන්ත ජනතා නැගිටීමේ නායකත්වය කම්කරු පන්තිය විසින් දිනා ගනු ලැබීමට ප්‍රධාන භාධාවක් විය. ඒ අර්ථයෙන් ගත් විට දක්ෂිනාංශික යූඇන්පි ආන්ඩුවට පාර කැපීමේ පුර්න වගකීම පැවරිය යුත්තේ සමසමාජ-ස්ටැලින්වාදී නායකත්වය වෙතයි.

ධනපති ක්‍රමය හැසිරවීම මගින් අර්බුදය විසඳිය හැකි යැයි මේ නායකයන් ගෙනගිය වැඩ පිලිවෙල දක්ෂිනාංශයට හා මිලිටරි ඒකාධිපතීත්වයට පාර කපන වැඩපිලිවෙලක් බව අපි නිරතුරුව කම්කරු පංතියට අනතුරු හැඟැ වූයෙමු. 

නායකයින්ගේ ද්‍රෝහී දේශපාලනය හා නායකත්වයම කම්කරු ව්‍යාපාරයෙන් ඉවත් කර නොදමා ධනපති ප්‍රහාරයට මුහුන දිය නොහැකි යැයි අපි නිරතුරුව කීවෙමු. අද මෙය උවමනාවටත් වඩා සනාථ වී තිබේ.

1970 සිට දීන ලෙස ශ්‍රීලනිපයට සහාය දුන් ඔවුහු අද යූඇන්පී ප්‍රහාරයන්ට දොර හැර මුලුමුලින්ම නායකත්වයක් නැති තත්වයට කම්කරු ව්‍යාපාරය ඇද ලා සිටිති.

එහෙත් ලංකාවේ කම්කරු පංතිය තවමත් ශක්තිය නොබිඳි අපරාජිත බලවේගයක් ලෙස පවතී. පසුගිය හවුල දෙදරවා හැර සිරිමා බන්ඩාරනායක ආන්ඩුව දෙදරවා හැරීමේ හැකියාව කම්කරු පංතියට තිබුනි. අපි එම සටනේ පෙරමුනේ සිටියෙමු. 

දරුනු ආර්ථික අර්බුදය මධ්‍යයේ බඩු මල නැංවීමේත්, රැකියා නැසීමේත්, ආර්ථික විනාශය ඇති කිරීමේත් ප්‍රතිපත්ති හැර වෙනත් ප්‍රතිපත්ති අනුගමනය කරන්නට යූඇන්පීයට නොහැකිය. මේ තත්වය කෙලින්ම යූඇන්පීයට එරෙහි දැවැන්ත පංති සටන් පැන නංවනු නියතය. ඒ තත්වයේදී යලිත් වරක් ධනපති පක්ෂ සමග හවුලක් ඇටවීමට කම්කරු ව්‍යාපාරයේ නයකත්වය දිව යනු ඇත. ඊට එරෙහිව සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් උඩ කම්කරු බලය සඳහාත් කම්කරු-ගොවි ආන්ඩුවක් සඳහාත් නොසැලී සටන් වදින නායකත්වය ගොඩනගා ගැනීම දැන් ජීවිතයත් මරනයත් අතර ප්‍රශ්නයක් වෙයි.

විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය එම කටයුත්තට කැප වෙයි. මැතිවරන ව්‍යාපාරය මැද දී අප කල මැදිහත්වීම එවැනි නායකත්වයක් සඳහා දැවැන්ත පදනමක් දමා ඇත. යූඇන්පීය පලවා හැර  මහජන පරමුනට යලි ඉඩ නොදී කම්කරු-ගොවි ආන්ඩුවක් පිහිටුවීම සඳහා කම්කරු ව්‍යාපාරය මෙහෙයවීමේ සටන අපි අරඹමු.

යූඇන්පීය ඉදිරියේ යලිත් වරක් ධනපති ශ්‍රීලනිපයට හෝ වෙනත් ධනපති පතුරකට හෝ හේත්තු වීමේ දේශපාලනයක් ගෙන යෑමට සමසමාජ – ස්ටැලින්වාදී නායකයින්ට ඉඩ නොදෙන ලෙස අපි එම පක්ෂවල සාමාජිකයින්ගෙන් හා වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරයෙන් ඉල්ලමු. 

යූඇන්පීය මේ ඉමහත් අර්බුදය මැද ඔවුන්ගේ ප්‍රහාරයන් එල්ල  කිරීමේ දී මූලික ඔට්ටුව අල්ලනු ඇත්තේ  කම්කරු ව්‍යාපාරයේ නායකත්වය කරන ද්‍රොහී කමි උඩයි.

විප්ලවවාදී නායකත්වය තීරනාත්මක වන්නේ එබැවිනි. විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයට බැඳෙන ලෙසත්, යූඇන්පීය පලවා හැර කම්කරු-ගොවි ආන්ඩුවක් ගොඩනැගීමේ සටනේ  දී ඒ වටා එක් වන ලෙසත් අපි සියලු සටන්කාමීන්ගෙන් ඉල්ලමු.

‘කම්කරු මාවත’ ඉතිහාසයෙන් Read More »

books

සසප ආරක්ෂා කිරීමේ අරගලය: අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරයේ ‌ඓතිහාසික ඥානය මත පදනම් වීමට කල කැඳවුම 

සසප වාමාංශය වෙනුවෙන් නිහාල් ගීකියනගේ විසිනි.

books
විප්ලවවාදී අත්පොත්

මෙහි පහත පලවන ලිපිය 2022 ඔක්තෝම්බර් 28 දින ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) හලාවත ශාඛාවේ සසප වාම කන්ඩායමේ සහෝදරවරු විසින්, පක්ෂ නායකත්වයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හා මූලධර්ම විරෝධී ක්‍රියාකලාපයෙන් පක්ෂය ආරක්ෂා කිරීම සදහා එහි ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකර වෙත යැවූ ලිපියකි. සාමාජිකයන්ගේ එවන් ප්‍රයත්නයන් පක්ෂ නිලධාරී තන්ත්‍රයේ වෛරයට පාත්‍ර වූ අතර ඒවා  සහෝදරවරුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් නෙරපීම හැර මාවතක් නැතැයි යන පක්ෂ නායකත්වයේ විනාශකාරී තීන්දුවට හේතු විය.  පක්ෂ නායකත්වයට යැවුනු සසප වාමාංශයේ ලිපි දුසිම් ගනනක් සාමාජිකත්වය තුල කිසිදු සාකච්ජාවකින් තොරවම කුනු කූඩයට විසිකෙරුනු තතු යටතේ  මෙම ලිපිය ද පක්ෂ සාමාජිකත්වය පවා කියවන්නේ අද පලමු වතාවටය යන්න සැලකිල්ලට ගත යතුය.

දීපාල් ජයසේකර,

ස.ස.ප ප්‍රධාන ලේකම්,

ශ්‍රී ලංකාව.

ප්‍රිය සහෝදරය,

නන්දන, සංජය හා ආනන්ද වක්කුඹුර යන සහෝදරවරුන්ගේ සාමාජිකයකත්වය අත්හිටුවා මාස තුන පසුකර ඇත. නමුත් මේ තුන්දෙනා සම්බන්ධයෙන් මේ වන විටත් කිසිම දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් ඉදිපත් කර නැත.

විප්ලවවාදී පක්ෂයට භේදයක් සදහා දේශපාලන හේතු පැවතිය යුතු ය. ඒවා හුදෙක්  හේතු නොව සමහන් කල නො හැකි පන්ති ප්‍රතිවිරෝදයන් විය යුතු ය. ඔබට එවැනි කිසිවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නැති බව අපි වගකීමෙන් කියමු.

ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ලෙස සහෝදරවරුන්ගේ පක්ෂ සාමාජිකත්වය අත්හිටුවීමට එරෙහිව අප ශාඛාව තුළ අනවරත අරගලයක් ගෙනයමින් පවතී. මේ ප්‍රශ්නය මතු කිරීම ම පක්ෂයේ මධ්‍යගතවාදයට පටහැනි බව ශාඛා නායකත්වය පවසයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එරෙහිව මධ්‍යගතවාදය පිහිටුවීම පක්ෂ තන්ත්‍රයේම පිළිවෙතයි. මෙයට එරෙහිව මාක්ස්වාදී ලෝක ව්‍යාපාරයේ ඵෛතිහාසික අත්දැකීම් වග විභාග කර ගැනීමට දැරූ සෑම ප්‍රයත්නයකටම එරෙහිව ශාඛා නායකත්වය ඇතුළු පක්ෂ තන්ත්‍රය ක්‍රියා කිරීම පක්ෂයේ දේශපාලන ‌සෞඛ්‍ය තත්වය නරක අතට හැරී ඇති බවට සලකුනකි.

පක්ෂ අභ්‍යන්තරයේ මතුවන ප්‍රශ්න වගවිභාග කර ගැනීමේ දී, අප ව්‍යාපාරයේ ඵෛතිහාසික ඥානය කැඳවා ගැනීම අපෝහක ‌භෞතිකවාදය මත පදනම් වූ පිලිවෙතයි. නමුත් බහුතර සාමාජිකත්වය මෙයට යොමු කරවා ගැනීම උගහට ය. මේ තත්ත්වය තුල වුවත්  හලාවත ශාඛාව තුළ විජේසිංහ, පුණ්‍යවර්ධන හා නිහාල් වන අපි පක්ෂය ගෙන ඇති මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ක්‍රියාවට එරෙහිව අත් නො හැර සටන් වැද සිටිමු.

සහෝදරවරුන්ගේ සාමාජිකත්වයන් තහනම් කිරීමට හේතු වී ඇත්තේ දේශපාලන අරගලයේ නිරත වීම හෝ  පැහැදිලිකම සදහා සාකච්ඡා වර්ධනය කර ගැනීමට උත්සාහ කිරීම ය. කරුනු ඉදිරිපත් කිරීමට අවස්ථාවක් හෝ නො දී ඔවුන් සමග කිසිදු සාකච්ඡාවක් පවා නොකර සිදු කර ඇති ක්‍රියාව සාමාජිකත්වය තුල බරපතල විරුද්ධත්වයට ලක් නොවී පවත්වා ගැනීමට නායකත්වය වැඩ කර ඇත. විශේෂයෙන් මේ සහෝදරවරු ගැන බොරු හා අවලාද ව්‍යාපාරයක් දියත් කිරීම ය ඒ්. නිදසුනක් ලෙස ඔවුන් සාකච්ඡා කිරීමට පක්ෂය කල කැදවීම් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත යන ප්‍රචාරය පෙන්වා දිය හැක. නන්දන සහෝදරයා පක්ෂයට බැදෙන්නට එන අය පොලිස් ඔත්තුකාරයන් යයි කියා පලවා හරින්නේ ය යන ප්‍රචාරය තවත් එකකි.

පසු ගිය ජුලි මස විජේ සහෝදරයා අවසානයට සහභාගි වූ සාමාජික රැස්වීමට නිහාල් කල මැදිහත් වීමේ දී, මෙම ප්‍රශ්නය ඉදිරිපත් කලේ ය. 

එහිදී ට්‍රොට්ස්කිගේ දීප්තිමත් කෘතියක් වන” පවා දුන් විප්ලවයේ” සදහන් බොල්ෂෙවික් පක්ෂයේ පරිහානිය යන කොටසෙන් මෙම ඡේදය උපුටා දැක්වූයේ ය:

 “බොල්ෂෙවික් පක්ෂයේ අභ්‍යන්තර පාලන තන්ත්‍රය සංරක්ෂිත වුයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මධ්‍යගතවාදය නැමති විධික්‍රමය මගිනි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා මධ්‍යගතවාදය යන මේ සංකල්ප දෙකෙහි සංයෝජනය කොහෙත් ම ප්‍රතිවිරෝධී නො වේ. පක්ෂය එහි සීමාවන් නිතර ම දැඩි ලෙස නිර්වචනය කල යුතුය යන්න සම්බන්ධයෙන් පමනක්  නො ව, මේ සීමාවන්ට ඇතුලත්වන සියලු පුද්ගලයන් පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්තිය, ගමන් කල යුතු දිශාව නිර්වචනය කිරීමේ සැබෑ අයිතිය භුක්තිවිදිය යුතුය යන්න සම්බන්ධයෙන් ද සුපරීක්ෂාකාරී සැලකිල්ලක් දැක්වී ය. විවේචනයේ හා බුද්ධිමය අරගලයේ නිදහස පක්ෂ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ නිශේධ කල නොහැකි අන්තර්ගතය විය. බොල්ෂෙවික්වාදය පක්ෂ අභ්‍යන්තර කණ්ඩායම් නො ඉවසයි යන වර්තමාන සිද්ධාන්තය යුග පරිහානිමය මිථ්‍යාවකි. ඇත්ත වශයෙන්ම, බොල්ෂෙවික්වාදයේ ඉතිහාසය වු කලී කණ්ඩායම් අරගලයේ ඉතිහාසයකි. සැබවින්ම, නිර්ව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයකට බුද්ධිමය අරගලයන්ගෙන්, කාණ්ඩ ගැසීම් වලින් හා තාවකාලික කණ්ඩායම් නිර්මාණය කිරීමෙන් තොරව ලෝකය උඩු යටිකුරු කිරීමේත්, ඉතාම නිර්භීතව පිලිගත් මති මතාන්තර වලට පහර දෙන්නන්, සටන්කරුවන් හා රාජ්‍ය විරෝධී කැරලිකරුවන් එහි ධජය යටතේ එක්සත් කිරීමේත්, සංවිධානය පවත්වාගෙන යාම හා වර්ධනය කිරීමේත් කර්තව්‍යය සූදානම් කල හැක්කේ කෙසේ ද? බොල්ෂෙවික් නායකත්වයේ දූරදර්ශී භාවය බොහෝ විට ආරවුල් ලිහිල් කිරීමට හා කණ්ඩායම් අරගල පවත්නා කාල සීමාව කෙටි කිරීමට හැකි තත්වයක් නිර්මාණය කලේ ය. එහෙත් එයට වැඩි යමක් කල නො හැකි විය. මධ්‍යම කාරක සභාව මේ කැකෑරෙමින් පැවති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහයෝගය මත විශ්වාසය රැදවී ය. එය තීරණ ගැනීමට හා නියෝග පැනවීමට අවශ්‍ය නිර්භීතකම ලබා ගත්තේ මේ මගිනි. සියලු තීරණාත්මක අවධීන්හි දී නායකත්වයේ නිසැක නිරවද්‍යතාව එයට ඉහල අධිකාරී බලය ලබා දුනි. මධ්‍යගතවාදයේ මිලකල නො හැකි සදාචාරාත්මක ප්‍රාග්ධනය වන්නේ එයයි.” (පාවා දුන් විප්ලවය, 170 පිට, සිංහල පරිවර්තනය)

මෙම දීර්ඝ උපුටා දැක්වීමෙන් ඔහු විජේ සහෝදරයාගෙන් ඉල්ලා සිටියේ, පක්ෂයේ ඉතා පරිනත,ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ඉතා ලෙන්ගතු  සහෝදරවරුන්ට එරෙහිව ගෙන ඇති තීරණය ,මෙම සංදර්භයේ තබා නැවත තක්සේරු කරන ලෙසයි. 

හලාවත ශාඛාව තුළ මෙම අරගලය ඉදිරියට ගෙන යමින් මෙම සහෝදරවරුන් පිලිබඳව ප්‍රශ්න මතු කල  විට තර්ජනය කරමින්, ඡන්දයක් විමසා නිහාල් එලියට දමන මෙන් ක්වින්ටින් සහෝදරයා කපිල ගෙන් ඉල්ලා සිටි විට, කපිල පවසා සිටියේ එයට පසුබට නො වන බව යි. මෙම චන්දය විමසීම පලමු කොටම සිදුකලේ අම්බලන්ගොඩ ශාඛාවේ රත්නසිරි නායකත්වයයි. නන්දන සහෝදරයා, පැවති සම්මේලනය කූටෝපායන් භාවිත කලේ යයි පක්ෂ නායකත්වයට චෝදනා කර ඇත. මේ ගැටලු විසදා ගැනීමට සම්මේලනය ගැන  සාකච්ඡාවක් ඔහු ඉල්ලා ඇත. හුදෙක් මෙම කරුන මත නන්දන ඇතුලු තිදෙනෙක් රැස්වීමේ නැති අවස්ථාවක ඔහුට  එරෙහිව චන්දයක් පවත්වා ඔහුගේ සාමාජිකත්වය තහනම් කිරීම මගින් නන්දනගේ කූටෝපාය පිලිබද චෝදනාව අකුරට සනාත කිරීමට දේශපාලන කමිටුවේ රත්නසිරි පියවර ගත් අතර දේශපාලන කමිටුව කිසිදු සාකච්ඡාවකින් තොරව ඔහුට එරෙහිව පක්ෂ තහනමක් පැනවී ය.

මෙම පිලිවෙත, සාමාජිකත්වය අත්හිටුවා ඇති සහෝදරවරුන් වෙනුවෙන් සටන් කරන ශාඛා වන අම්බලන්ගොඩ, නුවර, කොලොන්නාව හා හලාවත ද ක්‍රියාත්මක කිරීමට පාරම්බාමින් සිටන බවට අපි චෝදනා කරමු.

හලාවත ශාඛාව තුල අපේම ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරයේ ‌ඓතිහාසික ඥානය මත පදනම්ව මෙම  ප්‍රශ්න සලකා බැලීම සඳහා නැඹුරුවක් ගැනීමට අපි දිගින් දිගට සටන් කල අතර, ශාඛා නායකත්වය නිතරම ප්‍රකාශ කලේ, මෙම ‘සුළු ධනේශ්වර’ ප්‍රවනතාවය පක්ෂය තුලින් විරේක කර දමන බවයි. මෙම ඊනියා සුළුධනේශ්වර ප්‍රවනතාවය පිලිබඳව මොනම දේශපාලන පැහැදිලි කිරීමක් වත් මේ වන තෙක් පක්ෂයෙන් සිදු කර නැති බව මතක් කරමු. මෙය  එවන් ප්‍රවනතාවක් යයි අප මොහොතකට පිලිගත්තත් නායකත්වයේ හැසිරීම අනුමත කල නො හැකි ම ය.

ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය සුළු ධනේශ්වර ප්‍රවනතා සමග පොර බැදි ආකාරය ගැන ශාඛා සාමාජීකයන්  දැනුවත් කිරීම සදහා ට්‍රොට්ස්කිගේ “මාක්ස්වාදය ආරක්ෂාව සඳහා” යන කෘතියේ සදහනක් නිහාල් ගෙන හැර දැක්වී ය. මේ නන්දන, වක්කුඹුර හා සංජය වැනි පටබැදි සුලු ධනේශ්වර ප්‍රවනතාවක් නොව, 1939 සමාජවාදී කම්කරු පක්ෂය තුල පැන නැගි සැබෑ සුලු ධනේශ්වර ප්‍රවනතාවක් සම්බන්ධයෙනි.

පහත දැක්වෙන ප්‍රශ්නය ඉදිරිපත් කල හැකිය: විරුද්ධ පාර්ශ්වය, සුළු ධනේශ්වර ප්‍රවනතාවයක් වේ නම්, තවදුරටත් එකමුතුකම පවත්වා ගත නොහැකි වන බව එයින් ඇගවේ ද? එසේ නම්, සුළු ධනේශ්වර ප්‍රවනතාවය, කම්කරු පංතික ප්‍රවනතාව හා සමහන් කරනුයේ කෙසේද? මෙයාකාරයෙන් ප්‍රශ්නය මතු කිරීම ම, ඒකපාර්ශ්වීයව අපෝහක විරෝධීව හා ඒ අනුව, ව්‍යාජව විනිශ්චය කිරීමකි. වර්තමාන සාකච්ඡාවේදී, විරුද්ධ පාර්ශවය, එහි සුළු ධනේශ්වර ලක්ෂණ පැහැදිලිව ප්‍රකාශයට පත් කොට ඇත. එහෙත් විරුද්ධ පාර්ශවයට වෙනත් ලක්ෂණ නැති බවක් මෙයින් නොඇගවෙයි. විරුද්ධ පාර්ශවයේ බහුතරය, කම්කරු පංතික ව්‍යාපාරයට දෙගුණයක් භක්තිවන්ත වන අතර උගැන්මෙහි ද පොහොසත් වෙත්. අද දින සුළු ධනේශ්වර වාතාවරණයට ගැටගැසී සිටින ඔවුන්ට, හෙට දින, කම්කරු පන්තියට බැදී ගැනීමට පුළුවන් කම තිබේ. ස්ථිරසාර නොවූවන්ට, අත්දැකීමේ බලපෑම යටතේ, වඩා ස්ථිරසාර විය හැකිය. පක්ෂය විසින් දහස් ගණන් කම්කරු වන් වැලදගනු ලැබෙන කල්හි, වෘත්තීය කණ්ඩායම් වාදීන්ට පවා, කම්කරු පංතික විනයමය සාරයෙන් යලි අධ්‍යාපනය ලැබිය හැකි වෙයි. ඔවුන්ට ඒ සදහා කාලයදීමට අවශ්‍යය. සාකච්ඡාව, භේදවීම් හා පලවා හැරීම් පිලිබඳ මොනයම් හෝ තර්ජනයන්ගෙන් නිදහස් ව තබා ගැනුමට, කැනන් සහෝදරයා කල යෝජනාව, මුලුමනින්ම නිවැරදි වනුයේත්, ස්ථානෝචිත වනුයේත් එහෙයිනි.”

ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය තුල සුළු ධනේශ්වර ලක්ෂණ පැහැදිලි ව පෙන්නුම් කල බර්න්හැම්, ෂැට්මන් හා ඇබර්න් කණ්ඩායම සම්බන්ධව ට්‍රොට්ස්කිගේ ආකල්පය පැහැදිලිය.

එපමනක් නොව, “කම්කරු විප්ලවවාදී පක්ෂය ට්‍රොට්ස්කිවාදය පාවාදුන්නේ කෙසේද?” කෘතියේ දී නෝත් සහෝදරයා, මාක්ස්වාදය ආරක්ෂාව සදහා කෘතියේ ට්‍රොට්ස්කිගේ පැහැදිලි කිරීම් තම අරගලයට උපයෝගී කර ආකාරය කෙටි උද්ධෘතයකින් සලකා බලමු. 

තත්වය තවත් නරක් කලේ 1974 සරත් ඍතුව වන විට වර්ධනය කර ගැනී තිබූ පරිමාණයෙන් තෝනට් මතු කල දේශපාලන මත භේදයන්  කම්කරු පංතිය ඉදිරියේ භේදයක් යුක්තිසහගත කිරීමට සෑහෙන තරමින් වර්ධනය වී නොපැවතීමය. හීලිගේ හා බණ්ඩාගේ කොතරම් තීක්ෂණ හිතලුවක් වූවද – තෝනට් ඕ.සී.අයි සංවිධානයේ එජන්තයකු ලෙස වැඩ කලේය යන්න – එය පමණක් සෑහුනේ නැත. 1940 දී ට්‍රොට්ස්කි, සුළුතරයට එරෙහිව අපරිනත සංවිධානාත්මක පියවර නොගන්නා ලෙස කැනන්ට අනතුරු ඇඟවමින් ප්‍රකාශ කලේ,”කොතරම් නිවැරදි විය හැකි වුයේ වුවද ඔබ ක්‍රියා කල යුත්තේ ඔබේ ආත්මීය ඇගයීමට අනුව නොව, සියල්ලන් සතුව පවතින වෛෂයික සාධක මතය”. එ ගමන්ම ඔහු අවධාරණය කලේ සංවිධානාත්මක නොඉවසිලිවන්ත භාවය”බොහෝවිට න්‍යායික නොතැකීම සමග බැඳී ඇත,”යන්නයි.’ (කම්කරු විප්ලවවාදී පක්ෂය ට්‍රොට්ස්කිවාදය පාවා දුන්නේ කෙසේද? 44පිට)

පැහැදිලිව ම පක්ෂය ට්‍රොස්කිවාදී පිලිවෙත වෙනුවට ට්‍රොස්කිවාදයෙන් බැස ගිය අයගේ පිලිවෙතක පිහිට සොයා ගොස් ඇත. එය පරීක්ෂාවට ලක් විය යුතු කරුනකි. අප ඒ වෙනුවෙන් කටයුතු කරමින් සිටින අතර පක්ෂ නායකත්වය එය බැරෑරුම් ව සලකා බලනු ඇතැයි සිතමි.

ඒ සදහා, මෙම කරුණු ඔබ ඇතුළු පක්ෂ නායකත්වය, මෙම සංවිධානාත්මක පියවර ගැනීම ගැන, මෙම ඵෛතිහාසික සංදර්භයේ තබා නැවත තක්සේරු කලයුතු යුතු ය යි අපි යෝජනා කරමු.

පසු ගිය කාලය පුරා සමස්ත පක්ෂයම ද්විතීක ප්‍රශ්න වටා කරක් ගැස්වූ අතර එහි ප්‍රතිපලයක් වශයෙන් ලංකාවේ අප්‍රියල් මාසයේ ඇරඹී තවමත් ඇදී යන පන්ති අරගලය පූර්ව කල්පනය කිරීමටත්, එයට සාර්ථක මැදිහත් වීමක් කිරීමටත් පක්ෂය අසමත් විය. මේ අතරතුර ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ මැදිහත් වීමෙන් එලිදැකි ක්‍රියාකාරි කමිටු ගොඩ නැගීම හා සම්මේලනයකට යෑම  පිළිබඳ ඉදිරිදර්ශනය ක්‍රියාත්මක කරමින් පක්ෂයේ පසුගිය දේශපාලන පසුබෑම් කපාගෙන පංති අරගලය තුලට විප්ලවකාරී මැදිහත් වීමක් කිරීමට පලමුව පක්ෂයේ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න විසඳා ගත යුතුව ඇත. මක්නිසාදයත්, ජාත්‍යන්තර කමිටුව මෙම දශකය විප්ලවයන්ගේ සහ යුද්ධයන්ගේ දශකය ලෙසත්, ලෝක  ට්‍රොට්ස්කි වාදී ව්‍යාපාරය දැන් ඇතුළු වී ඇති කාලපරිච්ඡේදය පිලිබඳවත් ඉතා පැහැදිලි  හා දීප්තිමත් විශ්ලේෂණයක් ඉදිරිපත් කර තිබූ තතු තුල අප පක්ෂයේ දේශපාලන පසුබෑම සිදුව ඇත. 

ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පිළිබඳ අදහස ද කේඩරය තුල බැරෑරුම් සාකච්ඡාවකින් අවබෝධ කර ගැනීම සදහා නායකත්වය ක්‍රියා කලේ නැත. හලාවත ශාඛාව තුල ක්‍රියාකාරී කමිටු  පිළිබඳ සාකච්ඡාවකදී ට්‍රොට්ස්කිගේ ධනවාදයේ  මරලතෝනියේ සඳහන් උද්ධෘතයක්  ඉදිරිපත් කලෙමු. 

සෝවියට් සභා ප්‍රාගානුභූත පක්ෂ ක්‍රියා මාර්ගයට සීමා වී නැත. එවා තම දොරවල් සියළුම සූරා කැවෙන්නන්ට හැර දමයි. අරගලයේ පොදු රල දහර තුලට ඇදී ගෙන එන සියලුම ස්ථරවල නියෝජිතයෝ මේ දොරවල් හරහා ගමන් ගනිති. ව්‍යාපාරය සමගම පෘථුලව පැතිරෙන සංවිධානය එම ව්‍යාපාරයේ ගැබ තුල පුන පුනා අලුත්වෙයි. පෘථුලතම පුජාතන්තවාදයේ පදනම මත නිර්ධන පන්තියේ සියලුම දේශපාලන ධාරාවන්ට සෝවියට් සභාවල නායකත්වය සදහා අරගල කල හැකිය. එහෙයින් සෝවියට් සභා යන සටන් පාඨය සංක්‍රමණ ක්‍රියා මාර්ගය මස්තකප්‍රාප්ත කරයි.” (ධනවාදයේ  මරලතෝනිය, සංක්‍රමන ක්‍රියාමාර්ගය) 

මේ අවස්ථාවේදී ශාඛා නායක කපිල සහෝදරයා  සදහන් කලේ, “එක එකාට මේ දොරවල් හරහා ගමන් කරන්න නෙමෙයි අපි  එවා හදන්නෙ” යනුවෙනි. මෙය ක්‍රියාකාරී කමිටු පිළිබඳ පක්ෂ නායකත්වයේ අදහස හෙලිදරව් කරයි. 

මෙම මති මතාන්තර වර්තමාන පංති අරගලය තුළ අප පක්ෂය මුහුණ දී සිටින වගකීම් සලකා බැලීම සදහා අව්‍යාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සාකච්ඡාවක් ඉල්ලා සිටී. 

“රුසියානු විප්ලවය සහ නො නිමි විසිවැනි සියවස”  කෘතියේ දී නෝත් සහෝදරයා පක්ෂ අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කරන පැහැදිලි කිරිමක් මෙසේය:

පක්ෂ අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ තිබෙන වැදගත් කම හුදෙක් වියුක්ත මූලධර්මයක් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් නොවන අතර, එය බලපාන්නේ හුදෙක් ආර්ථික පිලිවෙත තීරණය කිරීමේ ක්ෂෙත්‍රයේ ප්‍රායෝගික අර්ථය මත පමණක් නොවේ. සෝවියට් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ආරක්ෂාව සඳහා ට්‍රොට්ස්කි විසින් දියත් කරන ලද අරගලය තුළ අවසානයේ පරදුවට තැබී තිබුනේ කලින් ශතවර්ෂය පුරා ජාත්‍යන්තර කම්කරු පංති ව්‍යාපාරය තුල වර්ධනය වී තිබූන සමාජවාදී සංස්කෘතියේ හා විප්ලවවාදී චින්තනයේ සමස්ථ උරුමයයි. නිලධරය ලෙනින්ගේ මෘතදේහයට කල දෙයම මාක්ස්වාදයටත්  කලේය. එය මමියක් බවට පත්කොට අර්ධ වශයෙන් ගූඨ ජපකිරීමක වස්තුව බවට හරවන ලදී. සකලාධ්‍යාසයෙන් ම 1927න් පසුව මාක්ස්වාදය සෝවියට් පිලිවෙත නිර්නය කිරීම තුල කිසිදු  ක්‍රියාකාරීත්වයක් සිදුකිරීම අවසන් විය. විපාර්ශ්වයේ පරාජය බුද්ධිමය හා සංස්කෘතික  ක්‍රියාකාරීත්වයේ සියලු අංශ තුල විවේචනාත්මක චින්තනයේ වර්ධනයට මල බෙරය හැඩවීය.”

මේ ලිපිය තුල  අප පැහැදිලි කරන කරුණු වලට ඔබගේ අවධානය යොමු කරමින් සහෝදරවරුන් තිදෙනාගේ පක්ෂ සාමාජිකත්වය අත්හිටුවීම ඉවත් කොට, මෙම සාකච්ඡාව පක්ෂ අභ්‍යන්තරයේ විසදා ගත යුතු ය. එය එසේ නො කිරීමට හේතුවක් ඇත්නම් පැහැදිලි කරන මෙන් ඉල්ලමු.

සහෝදරත්වයෙන් 

නිහාල් ගීකියනගේ, පුන්‍යවර්ධන,  විජේසිංහ.

28.10.2022

සසප ආරක්ෂා කිරිමේ අරගලය: අම්බලන්ගොඩ ශාඛාවේන් අමරතුංග සහෝදරයා විරේක කිරීමට එරෙහිව

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂ තන්ත්‍රය තවත් සාමාජිකයන් 7ක් පක්ෂයෙන් නෙරපයි

සසප ආරක්ෂා කිරීමේ අරගලය: අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරයේ ‌ඓතිහාසික ඥානය මත පදනම් වීමට කල කැඳවුම  Read More »

Scroll to Top