politics

ඉන්දීය ආරක්ෂක ඇමතිගේ ශ්‍රී ලංකා සංචාරය අවලංගු කෙරුනේ ඇයි?

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

ඉන්දීය ආරක්ෂක අමාත්‍ය රාජ්නාත් සිං සැප්තැම්බර් 2-3 දිනවල ශ්‍රී ලංකාවේ සිදු කිරිමට නියමිතව පැවති සිය සංචාරය හදිසියේ අවලංගු කලේ ය. ඉන්දීය ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය, එහි විදේශ අමාත්‍යාංශය මෙන්ම ලංකාවේ බලධාරීන් ද, මේ වන තෙක් ඊට හේතු වූ කරුනු සඳහන් කොට නැත. 

Singh
ඉන්දීය ආරක්ෂක අමාත්‍ය රාජ්නාත් සිං (වමේ) සහ එක්සත් ජනපද ආරක්ෂක ලේකම් ජෙනරාල් ලොයිඩ් ඔස්ටින් (දකුනේ) අතර 2021 මාර්තු මස පැවති සාකච්ඡාවේදී ඉන්දියාව සහ එක්සත් ජනපදය ඔවුන්ගේ හමුදා කටයුතු පුළුල් කිරීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කලහ.

එක්සත් ජනපදය, ජපානය, ඕස්ට්‍රේලියාව හා ඉන්දියාව එක් වී තනාගෙන තිබෙන ක්වෝඩ් (QUAD) මිලිටරි සංවිධානය යටතේ ඉන්දියාව, සමස්ත දකුනු ආසියාව ඒ තුලට ඇද ගැනීමට වෙර දරයි. තම ආරක්ෂක ඇමතිවරයා දෙදින නිල සංචාරයක් සඳහා ලංකාවට එවීමට තීන්දු කොට, දෙ රටේ ආරක්ෂක සම්බන්ධතා යලි අලුත් කරගැනීමට යත්න දරන්නේ එබැවිනි. ජනාධිපති හා ආරක්ෂක අමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ, සහ අගමැති දිනේෂ් ගුනවර්ධන ඇතුලු ආන්ඩුවේ බලධාරීන් සමග සිදු කරනු  ලබන සාකච්ඡා මගින් එකී සම්බන්ධතා තර  කර ගැනීමට සැලසුම් කර තිබුනි.

රාජ්නාත් සිංගේ සංචාරය සූදානම් කෙරුනේ, ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ ඉන්දියාවට කල සංචාරයේ දී, ආරක්ෂක සම්බන්ධතා වැඩිදියුනු කිරීමට අගමැති මෝදි සමග ඇති කරගත් එකඟතාවයන්ගේ දිගුවක් ලෙස ය. 

අමාත්‍ය රාජ්නාත් සිංගේ මේ සංචාරය හදිසියේ අවලංගු කෙරුනේ, චීන ෂී යැන් 6 (shi yan 6) පර්යේෂන නෞකාව ලංකාවට පැමිනීමට අවසර ගෙන සිටින තතු යටතේ, ඒ පිලිබඳ ව විශේෂයෙන් ම ඉන්දියාවේ  බලධාරීන් අතර බලගතු විරුද්ධත්වයක් පැන නැගී ඇති තත්ත්වයක දී ය. 

Ship
ෂී යැන් 6 (shi yan 6) පර්යේෂන නෞකාව

ඉන්දියාවේ මතභේදයන්ට තුඩු දී තිබෙන ෂී යැන් 6 චීන පර්යේෂන නෞකාවට, ඔක්තෝබර් 26දා සිට නොවැම්බර් 10දා දක්වා දින 17ක් ලංකාවේ රැඳී සිටීමට හා  ක්‍රියාකාරකම්වල නිරත වීමට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය අවසර දී තිබෙන්නේ ඒ තතු තුල ය. ඊටත් වඩා, ගිය වසරේ චීන යුවාන් වැන්ග් 5 නෞකාව හම්බන්තොට වරායේ නැංගූරම් ලෑමට එරෙහි ව දිල්ලි ආන්ඩුව බලගතු විරුද්ධත්වය පෑමෙන් අනතුරුව ය.

වසර ගනනාවක සිට ම චීනය හා ලංකාව අතර වැඩෙන මිලිටරි සබඳතාවන්ට ඉන්දියානු බලධාරීන්ගේ බලගතු විරුද්ධත්වයක් එල්ල වී තිබේ. සැප්තැම්බර් 01දා Economynext වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර තිබුනේ, ඉන්දීය සාගරයේ චීන ක්‍රියාකාරිත්වය ඉහල නැඟීම පිලිබඳ ව ඉන්දියාවේ අවධානය යොමු වී පවතින බවයි. ඉන්දියාවේ ‘ද වීක්’ (The week) සඟරාව, චීන නෞකාවේ සිද්ධිය පිලිබඳ සඳහනේ දී, ඉන්දියාවේ ආරක්ෂක අංශයේ ප්‍රධානියෙකුගේ ප්‍රකාශයක් උපුටමින් අවධාරනය කර තිබුනේ, ‘ඉන්දියාවේ හා ලංකාවේ ද්විපාර්ශවික සබඳතාවල ඉරි තැලීමක් වන බව’ යි.

ලෝක බලවතුන් හා  ලංකාව අතර මිලිටරි සහයෝගීතා හා ආරක්ෂක සම්බන්ධතා වැඩි දියුනු වීම වර්තමානයේ වෙන කවරදාටත් වඩා වැඩියෙන් දැකිය හැකිය. ඉන්දියානු කලාපයේ මෙය සිදු වන්නේ, ලොව පුරා යුද ආතතිය, විශේෂයෙන්ම චීනයට එරෙහි ව සිදු කරන යුද ප්‍රකෝපකාරීත්වය මධ්‍යයේ ය.  චීනයට එරෙහි ඉන්දියාවේ මිලිටරි උත්සුකතා එහි කොටසකි. සැප්තැම්බර් 4දා දිවයින පුවත්පතේ පල කරනු ලැබූ ලිපියකට අනුව, පසුගිය වසර 3 දී, ලංකාවේ වරායට ආ යුද නැව් 126න් 45ක්ම ඉන්දියාවෙන් වීම කැපී පෙනෙන සංසිද්ධියකි.

ඉන්දියාව  පෙල ගැසී සිටින්නේ ඇමරිකාව ඇතුලු අධිරාජ්‍යවාදී බලයන් චීනයට එරෙහි ව සකස් කරමින් සිටින ආර්ථික හා මූලෝපායික සැලසුම් සමග ය. එකී පිලිවෙත පිටුපස ශ්‍රී ලංකාව, බංග්ලාදේශය, නේපාලය හා මාල දිවයින යන දුගී රටවල් පෙල ගස්සා ගැනීමට ඉන්දියාව තම ආර්ථික හා මිලිටරි බලයන් ඍජුව හා වක්‍රව යොදා ගනී. ඊට සිත් කාවදින උදාහරනයකි, 2015 ජනවාරි 8දා ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ නෙරපා හැර මෛත්‍රීපාල සිරිසේන බලයට ගෙන ඒමට ලංකාවේ සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුව. එය ඉන්දියාවේ අනුදැනුම සහිතව වොෂින්ටනය හරහා සැලසුම්කර ක්‍රියාත්මක කල මෙහෙයුමකි.

ලෝකයේ බලවත් ම මිලිටරි බලයක් ඇති ඉන්දියාවේ එබඳු බලහත්කාරයන්ට දකුනු  ආසියාවේ රටවල් නිරන්තරව මුහුන දී සිටිති.

මේ මූලෝපායික අක්ෂයෙන් ස්වාධීන වීමට ලංකාව බඳු බෙලහීන පාලන තන්ත්‍රයන්ට නො හැකි ය. එබැවින් ඔවුන්ගේ කටයුත්ත වී ඇත්තේ ලෝක බලවතුන් අතර දෝලනය වෙමින් තම පැවත්ම සහතික කර ගැනීම ය. රාජපක්ෂ තන්ත්‍රය මෙන් ම රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආන්ඩුව ද මුහුන දී සිටින්නේ එම කොන්දේසිවලට ය. 

ජාතික ධනපති පංතියේ ඊනීයා ස්වාධීනත්වයේ වංචනික කතා වෙනුවට ඔවුහු, අධිරාජ්‍යවාදී උවමනා එපාකම් වෙනුවෙන් එලිපිටම පෙනී සිටින පාලක ප්‍රභූවන් බවට හැරී සිටිති. සෑම තැනකම පාලක නඩ කම්කරු පංතිය ප්‍රමුඛ පීඩිත මහජනයාට එරෙහි ඒකාධිපති පාලනයන්ට පාර කපා ගනිමින් සිටින්නේ ඒ නිසා ය. රනිල් වික්‍රමසිංහගේ අධිරාජ්‍ය ගැති, ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී පිලිවෙත් මගින් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ එම සූදානම යි.

අධිරාජ්‍යවාදී ක්‍රමයේ පුපුරා යන අර්බුදය යුද්ධයටත් ලෝක පරිමාන පංති අරගලයටත් තුඩු දී පවතින තතු යටතේ පාලක පංතිය වඩවඩාත් ප්‍රතිගාමීත්වයට ගමන් කරනු ඇත. ඉන්දීය උප මහාද්වීපයේ කම්කරුවන් මෙන් ම සෑම රටකම කම්කරු ජනයා මුහුන දී සිටින්නේ එම අනතුරටය. එම අනතුර පරාජය කල හැක්කේ අධිරාජ්‍යවාදී මූලෝපාය පරාජය කිරීමේ ශක්‍යතාව ඇති ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය, ධනේශ්වරයෙන් ස්වාධීනව සමාජවාදී පිලිවෙත මත සංවිධානය වීමෙනි.

ඉන්දීය ආරක්ෂක ඇමතිගේ ශ්‍රී ලංකා සංචාරය අවලංගු කෙරුනේ ඇයි? Read More »

හිට්ලර් බලයට පත් වී වසර 90ක්: පව්කාර සංවත්සරයක්

පීටර් ෂ්වාට්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජනවාරි 29 දින පල වූ ‘90 years since Hitler took power: A sinister anniversary’ යන පීටර් ෂ්වාට්ස් විසින් ලියන ලද ඉදිරි දර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය  මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

වසර අනූවකට පෙර, 1933 ජනවාරි 30 වන දින, ජනාධිපති පෝල් වොන් හින්ඩන්බර්ග් විසින් ජාතික සමාජවාදී ජර්මානු කම්කරු පක්ෂයේ (NSDAP-එන්එස්ඩීඒපී) නායක ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර් ජර්මානු රයික් චාන්සලර් ලෙස පත් කලේය. නාසීන්ට බලය පැවරීම භයානක ප්‍රතිවිපාක ඇති කලේය. ඔහුගේ පාලනය වසර 12කට පසුව අවසන් වූ බැවින් පොරොන්දු වූ වසර 1000ක රයික් පාලනයක්  පිහිටුවීමට හිට්ලර් සමත් නොවන්නට ඇත, නමුත් මෙම වසර 12 තුල ඔහුගේ පාලන තන්ත්‍රය විසින් සිදු කරන ලද අපරාධ, සිතාගත හැකි සියල්ල ඉක්මවා ගිය අතර එය වසර 1,000කට ප්‍රමානවත් වනු ඇත. 

මාස කිහිපයක් ඇතුලත, නාසීන් ත්‍රස්තයේ පාලනයක් දියත් කලේ  නවීනතම ප්‍රචාරක මාධ්‍යයන් සමඟ පූර්න ඔත්තු බැලීම සහ අනුකම්පා විරහිත මර්දනය ඊට ඒකාබද්ධ කරමින්ය. ඔවුන් කම්කරු සංවිධාන කඩා බිඳ දමා ඒවායේ නායකයින් සහ සාමාජිකයන් ඝාතනය කර හෝ ඒ  සඳහා විශේෂයෙන් පිහිටවූ  රැදවුම් කඳවුරු වල සිරකර තැබූහ. 

දිගු කලක් පුරාවට සංස්කෘතියේ සහ කාර්මික දියුනුවේ ජාතියක් ලෙස සැලකුනු ජර්මනිය, ඔවුහු ම්ලේච්ඡ සටන් යන්ත්‍රයක් බවට පත් කලහ. හිට්ලර් රයික් චාන්සලර් ලෙස පත්වීමෙන් වසර හය හමාරකට පසු, ඔහුගේ හමුදාව (වෙර්මාච්ට්) පෝලන්තය ආක්‍රමනය කිරීමත් සමඟ දෙවන ලෝක යුද්ධය ආරම්භ  කලේය. ඉන් අනතුරුව ,1941 ගිම්හානයේ දී , සෝවියට් සංගමයට එරෙහිව සූක්ෂම ලෙස සැලසුම් කරන ලද සමූලඝාතක යුද්ධයෙන් සෝවියට් පුරවැසියන් මිලියන 27 ක් මරා දැමීය.

Hitler
1933 මාර්තු 21, පොට්ස්ඩෑම් දිනයේ, ජනාධිපති පෝල් ෆොන් හින්ඩන්බර්ග් (දකුනේ) නාසි නායක ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර් ජර්මානු චාන්සලර් ලෙස පත් කිරීම පිලිගනී. [ඡායාරූපය Theo Eisenhart/Bundesarchiv, Bild 183-S38324 / CC BY-NC-SA 3.0]

නාසීන්ගේ ම්ලේච්ඡත්වය එහි උච්චතම අවස්ථාවට ලඟා වූයේ, සින්ටි සහ රෝමා සිය දහස් ගනනක් සමග යුදෙව්වන් මිලියන 6 ක් ලියාපදිංචි කර, වටලා  අල්ලාගෙන, ඝාතන කඳවුරු වෙත ප්‍රවාහනය කොට එහිදී ඔවුන් ගෑස් කුටි සඳහා තෝරා වෙන් කොට  නිලධාරිවාදී පරිසමාප්ත භාවයෙන් පුලුස්සා දමන ලද කාර්මික සමූලඝාතනය කිරීමත් සමඟය.

හිට්ලර් බලයට පත්වී වසර දහයකට පසු, 1943 පෙබරවාරි 2 වන දින, ස්ටාලින්ග්‍රෑඩ්හිදී රතු හමුදාව විසින් වෙයර්මාට් (ජර්මන් හමුදාව) පරාජය කිරීම යුද්ධයේ හැරවුම් ලක්ෂයක් සනිටුහන් කලේය. යුද්ධය දැන් ජර්මනිය මතට ආපසු කරකැවී ගිය අතර ,ජර්මනියට මිත්‍ර පාක්ෂිකයින් විසින් එල්ල කරන ලද බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත සිවිල් වැසියන් මිය ගියහ. 1945 අප්‍රේල් 30 වන දින හිට්ලර් විසින් ඔහුගේ හිස් කබල හරහා වෙඩි උන්ඩයක් නිකුත් කර ජර්මනිය යටත් වන විට රට නටබුන් බවට පත්වී තිබුනි.

එතැන් සිට වසර ගනනාවක් පුරා , එවැනි අපරාධ නැවත සිදු නොවිය යුතු බවට එකඟතාවයක් තිබුනි. නමුත් මෙය තවදුරටත් එසේ නොවේ. ජර්මානු රජය හිට්ලර් බලයට පත්වීමේ 90 වැනි සංවත්සරය සමරන්නේ, රුසියාවට එරෙහිව සටන් කිරීම සඳහා ජර්මානු ලෙපර්ඩ් යුධ ටැංකි යෙදවීමෙනි. රුසියාව මිලිටරිමය වශයෙන් යටත් කර ගැනීම සඳහා යුක්රේනයේ යුද්ධය උත්සන්න කිරීම මගින් වසර 80 කට පෙර ස්ටැලින්ග්‍රෑඩ්හිදී ලැබූ පරාජයට පලිගැනීම එහි අරමුනයි. 

නේටෝ ඉහල විධාන මූලස්ථානය  “සම්පූර්න සන්ධාන ප්‍රදේශය සඳහා මාස කිහිපයක්  තිස්සේ කලාපීය මෙහෙයුම් සැලසුම් තුනක් සකස් කරමින් සිටියි”, ඩර් ස්පීගල්හි ( Der Spiegel) එහි නවතම නිකුතුවේ වාර්තා කරයි. “බොහෝ ඇමුනුම් සහිතව දුරකථන නාමාවලියක ඝනකමක් ගන්නා සැලසුම්, සයිබර් අවකාශයේ සිට භූගෝලීය අවකාශයට,  සහ නාවික, ගුවන් සහ ගොඩබිම් හමුදා දක්වා, කිනම් හැකියාවන් කුමන මිලිටරි මානයන්හි යෙදවිය හැකිද යන්න විස්තරාත්මකව විස්තර කරයි.”මේ අතර, තවත් න්‍යෂ්ටික සන්නද්ධ බලවතෙකු වන චීනයට එරෙහි යුද්ධය ඇරඹිය  යුත්තේ වසර දෙකකින්ද නැතහොත් හතරකින්ද  යන්න ගැන එක්සත් ජනපද ජෙනරාල්වරු  සමපේක්ෂනය කරමින් සිටිති.

හිට්ලර් ප්‍රීතියෙන් කුල්මත් වනු ඇත. ඔහු නේටෝවේ ප්‍රහාරයට පුර්න සහය දක්වමින් යුධ ටැංකි සහ සබ්මැරීන යෙදවීමේ නියෝගයට මහ හඬින් අත්පොලසන් දෙනු ඇත.

ජර්මනියේ හිට්ලර් පුනරුත්ථාපනය කිරීම වසර ගනනාවකට පෙරම ආරම්භ විය. 1980 ගනන්වල ඉතිහාසඥ අර්නස්ට් නොල්ටේ නාසිවාදය රුසියානු ඔක්තෝබර් විප්ලවය කෙරෙහි තේරුම් ගත හැකි ප්‍රතික්‍රියාවක් ලෙස නිරූපනය කල විට, ඔහු “ඉතිහාසඥයින්ගේ ආරවුල” ලෙස හඳුන්වන ලද කෝපයේ කුනාටුවකට මුහුන දුන්නේය.

එහෙත් 2014 දී හම්බෝල්ට් විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්ය ජෝර්ග් බාබරොව්ස්කි , ඩර් ස්පීගල්හි නොල්ටේ පුනරුත්ථාපනය කර “හිට්ලර් දුෂ්ටයෙක් නොවේ” යැයි ප්‍රකාශ කල විට, බාබරොව්ස්කිව ප්‍රසිද්ධියේ විවේචනය කිරීමේ හේතුවෙන්, මාධ්‍යයේ සහ දේශපාලන සංස්ථාපිතයේ සියලු කෝපය සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයට (Sozialistische Gleichheitspartei, SGP) එරෙහිව එල්ල විය.  එස්ජීපීය එකල පැහැදිලි කල පරිදි, හිට්ලර් පුනරුත්ථාපනය කිරීම ජර්මානු මිලිටරිවාදයේ පුනර්ජීවනය සමඟ වෙන්කල නොහැකි ලෙස  සම්බන්ධිත  විය.

යුක්රේනයේ යුද්ධයෙන් දැන් මෙය තහවුරු වී ඇත. එය , හිට්ලර්ගෙන් පසු විශාලතම නැවත සන්නද්ධ කිරීමේ වැඩසටහන දියත් කිරීම සදහා  ජර්මානු ආන්ඩුවට කඩතුරාවක් සපයා ඇත. නේටෝවේ නිර්දය පෙරදිග ව්‍යාප්තිය සහ කියෙව්හි 2014 කුමන්ත්‍රනය හරහා යුද්ධය හිතාමතාම කුපිත කරන ලදී. එය ධනවාදයේ ගැඹුරු අර්බුදය විසින් මෙහෙයවනු ලබන අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් අතර ලෝකය ප්‍රචන්ඩ ලෙස යලි බෙදා ගැන්මක කොටසකි. අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ ඉලක්කය වන්නේ රුසියාව කුඩුපට්ටම් කිරීම, එහි අතිවිශාල ස්වභාවික සම්පත් බෙදාගෙන චීනය වටකර ගැනීමයි.

මෙය කිසිසේත්ම යුක්රේනයේ ප්‍රතිගාමී රුසියානු ආක්‍රමනය සාධාරනීකරනය නොකරයි. පුටින් තන්ත‍්‍රය මූර්තිමත් කරන්නේ 1991 දී සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැර සමාජගත වූ දේපල කොල්ලකෑ රුසියානු කතිපයාධිකාරීන්ගේ අවශ්‍යතා ය. නේටෝවේ ප්‍රහාරය, 1917 ඔක්තෝබර් විප්ලවයේ ජයග්‍රහන විනාශ කිරීම වෙනුවෙන් රුසියානු ජනතාව දැන් ගෙවමින් සිටින මිලයි. බර්ලිනය සහ වොෂින්ටනය, 1943 හිට්ලර්ගේ යුද ටැංකිවලට සාක්ෂාත් කර ගැනීමට නොහැකි වූ දේ, නේටෝවේ සහ  කියෙව්හි  එහි රූකඩයේ සහාය ඇතිව,  සාක්ෂාත් කර ගැනීමට උත්සාහ කරයි. මෙය නැවැත්විය හැක්කේ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ ඒකාබද්ධ ව්‍යාපාරයකට පමනි.

හිට්ලර් බලයට නැගීමෙහි පාඩම්

හිට්ලර්ගේ නැගීම පිලිබඳ ඓතිහාසික පාඩම් , අදට දැවෙන අදාලත්වයක් ඇත. බොහෝ විට කියාපානා  දෙයට පටහැනිව, ඔහු බලයට ගෙන ආවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ආරක්ෂකයින් බල රහිත බවට පත්කල ජනප්‍රිය ව්‍යාපාරයකින් නොවේ.ඔහුට රාජ්‍ය බලය දිනාගැනීමට අවශ්‍ය නොකලේ, එය දේශපාලන, ආර්ථික සහ හමුදා ප්‍රභූන් විසින් ඔහුට භාර දුන් නිසා ය.

1933 දී හිට්ලර් රයික් චාන්සලර් ධුරයට ඇතුලු වන විට, වයිමර් ජනරජයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන බොහෝ කලකට පෙරම  විනාශ කර තිබුනි. පෙර වසර තුනක් තුලම  , චාන්සලර්වරුන් පාලනය කර තිබුනේ රයික් ජනාධිපතිවරයා විසින් අත්සන් කරන ලද හදිසි නියෝග හරහා විය.

බලාපොරොත්තු සුන් වූ පලමු ලෝක සංග්‍රාමයේ නිලධාරීන්, උද්ධමනය සහ ආර්ථික අවපාතයෙන් විනාශ වූ සුලු ධනේශ්වර ස්ථරයන් සහ වාර්ගිකත්වයේ සහ කොමියුනිස්ට් විරෝධයේ  ධජය යටතේ අනෙකුත් පන්ති විරහිත කොටස්ද  එකතු කරගත් හිට්ලර්ගේ එන්එස්ඩීඒපී ය  [ NSDAP], 1932 ගිම්හානයේදී එහි හොඳම මැතිවරන ප්‍රතිඵලය ලෙස ලබා ගත්තේ සියයට 37ක් පමනි. ඉන් පසු ඔහුගේ පක්ෂයට තිබූ සහයෝගය ඉක්මනින්ම බිඳ වැටුනි. මාස හතරකට පසු නව රයික්ටැග් මැතිවරනය පැවැත් වූ විට, ප්‍රධාන කම්කරු පක්ෂ දෙක, සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් (එස්පීඩී) සහ කොමියුනිස්ට් පක්ෂය (කේපීඩී) ඒකාබද්ධව  නාසීන්ට වඩා සැලකිය යුතු ලෙස වැඩි ඡන්ද ප්‍රමානයක් ලබා ගත්හ. පක්ෂය බංකොලොත් භාවයට මුහුන දෙමින් සිටි අතර හිට්ලර් සියදිවි නසා ගැනීමට පවා කල්පනා කලේය.

මෙම අර්බුදයේ මධ්‍යයේ, රයික් ජනාධිපති වොන් හින්ඩන්බර්ග් වටා සිටි කුඩා කුමන්ත්‍රනකාරී කවයක් විසින් හිට්ලර්ට පක්ෂව තීරනය ගන්නා ලදී. මහා ව්‍යාපාරිකයන් සහ හමුදාව ඔවුන්ගේ අනුමැතිය සංඥා කලහ. ඔවුන් හිට්ලර්ට සහය දුන්නේ ඔහුගේ අභිප්‍රාය වැරදි ලෙස වටහා ගත් නිසා නොව, ඔහු කරන්නේ කුමක්ද යන්න ඔවුන් හොඳින් දැන සිටි නිසාය.

1932 ජනවාරි මස තරම් මුලදී, හිට්ලර් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අහෝසි කරන බවත්, පන්ති අරගලය සහ “බෝල්ෂෙවික්වාදය” මර්දනය කරන බවත්, ජර්මනිය සඳහා නව ලෙබෙන්ස්‍රෝම් (ජීවන අවකාශය) අත්පත් ගන්නා බවත්, ඩුසල්ඩෝෆ් කර්මාන්ත සමාජයට කල කතාවකදී , ඉහල ව්‍යාපාරික නියෝජිතයින්ට පොරොන්දු විය. ඉඳහිට ධනේශ්වර-විරෝධී වාචාල කතා ඇදබානු ලැබුවද ,  පුද්ගලික දේපල උල්ලංඝනය නොකරන බවට හා ජනතාව අතර ආදායම් විෂමතාවන්ට  අභියෝග නොකරන බවට ඔහු ඔවුන්ට සහතික විය.

ආන්ඩුව භාරගෙන දින හතරකට පසු  හිට්ලර්, තවමත් ඉතිරිව තිබිය හැකි සංකාවන් දුරු කිරීම සඳහා රයික්වෙර් හි (එකල ජර්මන් හමුදාව) නායකයින් හමුවිය. “ජනවාර්ගිකත්වයේ” වැදගත්කම පිලිබඳ හඳුන්වාදීමේ ප්‍රකාශ වලින්  පසුව, “ආයුධ අතැතිව  ජර්මානු ජනතාවගේ ජීවන අවකාශය පුලුල් කිරීමට” ඔහු ඔවුන්ට පොරොන්දු විය. පූර්ව කොන්දේසියක් ලෙස, “සෑම කඩාකප්පල්කාරී මතයක්ම හැකි උපරිම ආකාරයෙන් යටපත් කල යුතු” බවත්, “මාක්ස්වාදය සම්පූර්නයෙන්ම විනාශ කල යුතු” බවත් ඔහු පැවසීය.

ප්‍රාග්ධනය සහ මිලිටරිය,  හිට්ලර් සඳහා වූ ඔවුන්ගේ තීරනයෙන්  ධනවාදයේ විසඳිය නොහැකි අර්බුදයට ප්‍රතිචාර දැක්වූහ. යුරෝපයේ මධ්‍යයට කොටුවූ ජව සම්පන්න ජර්මානු කර්මාන්තය ප්‍රසාරනය කල හැක්කේ ප්‍රචන්ඩකාරී යටපත් කර ගැනීම් මගින් පමනක් විය. මේ සඳහා පන්ති අරගලය මර්දනය කිරීමත් කම්කරු ව්‍යාපාරය කුඩුපට්ටම් කිරීමත් සිදු කල යුතු විය.

මේ හේතුව නිසාම අද නැවතත් ෆැසිස්ට් බලවේග ප්‍රවර්ධනය වෙමින් පවතී. මෙම තත්වය , ෆැසිස්ට්  ‘ජර්මනිය සඳහා විකල්පය’ (Alternative for Germany පක්ෂය -AfD) පාර්ලිමේන්තුවේ වාඩි වී සිටිමින් සරනාගතයින් සහ දේශීය ප්‍රතිපත්ති පිලිබඳ ආන්ඩුවේ පිලිවෙතට අන කරන , ජර්මනියේ පමනක් පවතින්නේ නොවේ.  එක්සත් ජනපදයේ ට්‍රම්ප්ගේ රිපබ්ලිකානුවන්ට සහ බ්‍රසීලයේ බොල්සොනාරෝගේ ආධාරකරුවන්ට පැහැදිලි ෆැසිස්ට් ලක්ෂන ඇත. ඉතාලියේ මුසෝලිනිගේ උරුමක්කරුවෝ රජයේ ප්‍රධානත්වය දරති.

මෑත වසරවල දී ධනවත් වීම සදහා වන  අශික්ෂිත සාදය (orgy) පන්ති ප්‍රතිවිරෝධතා බිඳවැටීමේ ලක්ෂ්‍යයට තල්ලු කර ඇත. මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ දුප්පත් භාගයට වඩා වැඩි ධනයක් පුද්ගලයන් දුසිම් කිහිපයක් සතුය. මධ්‍යම පන්තියේ ධනවත් නියෝජිතයන් ද – ඉහලම සියයට 10 ද  –  පොහොසත් වී ඇත. අද, මිලිටරිවාදය සඳහා වඩාත්ම වැදගත් සමාජ පදනම, ඔවුන්  සාදාලයි. ඊට වෙනස්ව, කම්කරු පන්තියේ ජීවන තත්වයන් දැවැන්ත ලෙස පහත වැටී ඇත, ශ්‍රම සේවා කොන්දේසි වඩ වඩාත් දරාගත නොහැකි වෙමින් පවතී, ලොව පුරා විරෝධතා සහ වැඩ වර්ජන ඉහල යමින් පවතී.

යුද්ධයට හා ෆැසිස්ට්වාදයට එරෙහි සටන සඳහා වෛෂයික පදනම මෙයයි. 1933 දී මිලියන 13ක් වූ එස්පීඩී සහ කේපීඩී ඡන්දදායකයින්ට හිට්ලර් නැවැත්විය හැකිව තිබුනි. ඔවුන් සටන් කිරීමට සූදානම්ව සිටි නමුත් ඔවුන්ගේ නායකයින් ඒවා අසාර්ථක කලහ. එස්පීඩීය සටන් කිරීම නිශ්චිතවම ප්‍රතික්ෂේප කල අතර ඒ වෙනුවට රාජ්‍යයට සහ හින්ඩන්බර්ග් වෙත ආයාචනා කලේය. ස්ටාලින්ගේ බලපෑම යටතේ කේපීඩීය බලහීන හා විකාර ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කලේය.  එස්පීඩීය, “සමාජ ෆැසිස්ට්වාදීන්” ලෙස හඳුන්වමින්, ඔවුන් සමග නාසීන්ට එරෙහි එක්සත් පෙරමුනක් ගොඩනැගීම කේපීඩීීය ප්‍රතික්ෂේප කලේය.

“ජර්මානු නිර්ධන පංතිය සංඛ්‍යාවෙන් හා සංස්කෘතියෙන් තම ඉලක්කය සපුරා ගැනීමට තරම් ශක්තිමත් විය, නමුත් කම්කරු පන්තියේ නායකයින් අසමත් බව ඔප්පු විය,” එක්සත් පෙරමුනේ ප්‍රතිපත්තියක් සඳහා වෙහෙස නොබලා සටන් කල ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි ලිවීය.

වසර 90කට පෙර සිදු වූවාක් මෙන්, ෆැසිස්ට්වාදයේ සහ මිලිටරිවාදයේ ඉදිරි ගමන නැවැත්විය හැක්කේ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන සමාජවාදී ව්‍යාපාරයකට පමනි. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව සහ එහි ජර්මානු අංශය වන එස්ජීපීය (Sozialistische Gleichheitspartei -SGP), එවන් ව්‍යාපාරයකට නායකත්වය දිය හැකි දේශපාලන පක්ෂය ගොඩ නගමින් සිටිති.

හිට්ලර් බලයට පත් වී වසර 90ක්: පව්කාර සංවත්සරයක් Read More »

Palitha

වාර්තාකරනයේ විකට රූප: අර්ථසාධක උද්ඝෝෂනය පිලිබඳ ලෝසවෙඅ ලංකා වාර්තාකරුවන්ගේ චර්යාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

Over 1000 workers protest in Colombo against Sri Lanka government’s attacks” (ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරවලට එරෙහිව 1000කට අධික කම්කරුවෝ කොලඹ දී උද්ඝෝෂනය කරති) යන හිසින් සැප්තැම්බර් 1දා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) පලකල වාර්තාව එහි ලංකා කර්තෘ මන්ඩලය එම වෙබ් අඩවියේ  ඓතිහාසික විශ්වාසනීයත්වය පලුදු කිරීමට ගන්නා ලද සාපරාධී නොසැලකිල්ල නැවතත් ප්‍රදර්ශනය කලේය. සේවක අර්ථසාධක අරමුදල ආන්ඩුවේ නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම යටතට ගැනීමට එරෙහිව වෘත්තීය සමිති හා සිවිල් සංවිධාන එකතුවක් විසින් සංවිධානය කෙරුනු උද්ඝෝෂනයක් කොලඹ කොටුව දුම්රියපොල ඉදිරිපිට දී අගෝස්තු 28 දින පවත්වන ලදී. ඉහත සඳහන් වාර්තාව ඒ ගැන ය. සංවිධාන 40ක සහභාගීත්වයෙන් පැවුත්වුනු මෙම උද්ඝෝෂනයට වෘත්තීය සමිති, ධනපති පක්ෂවල, ව්‍යාජ වාම සංවිධානවල හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල නියෝජිතයන් ඇතුලුව සහභාගී කර ගත හැකි වූයේ 300ට බෙහෙවින් ම  අඩු ප්‍රමානයකි. (පහත කෙටි වීඩියෝව බලන්න CACPS Facebook පිටුවෙන්)

හතර වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (හජජාක) ප්‍රකාශන උපකරනය වන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ලෝක කම්කරු පන්තියේ න්‍යාය සම්පාදකයා, ප්‍රචාරකයා හා සංවිධායකයා ලෙස කීර්තියක් උසුලන එකම අව්‍යාජ සමාජවාදී ලෝක මාධ්‍යය යි. ලක්ෂ සංඛ්‍යාත පාඨක සමූහයක් දෛනික ව පරිහරනය කරන එය, නිර්වද්‍යතාව, විද්‍යාත්මක විශ්ලේෂනය හා අව්‍යාජ බව නිසා එහි සතුරන්ගේ පවා ගෞරවයට පාත්‍ර වන්නේ ය. කම්කරු පන්තියට සත්‍ය දැනගැනීමට ඇති එක ම ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය වන්නේ එයයි. මින් පෙර ද අවස්ථා කිහිපයක ම වෙබ් අඩවියේ ශ්‍රී ලංකා කතෘ මන්ඩලය ව්‍යාජ වාර්තා එහි පල කිරීම ගැන අපගේ විරෝධය පල කර ඇත.  

“වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව විසින් විශ්‍රාම වැටුප්වලට එරෙහිව හා රටේ පවතින කම්කරු නීති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සංශෝධන මගින් වෙනස් කරනු ලැබීමට එරෙහිව 1200ක් පමන කම්කරුවෝ, 28 දා කොලඹ දුම්රියපොල ඉදිරිපිට දී දිවා ආහාර පැයේ විරෝධතා උද්ඝෝෂනයක් කලහ” යි සඳහන් වාර්තාව වෘත්තීය සමිතිවලට දොස් තබමින් තව දුරටත් කියා සිටියේ සහභාගීත්වය මේ තරම් හීන වූයේ උද්ඝෝෂනය කෑම පැයේ තිබීම නිසා ය යි පවසමිනි. ඊට හේතුව ලෙස දක්වා ඇත්තේ වෘත්තීය සමිතිවලට එවැනි වුවමනාවක් නැතිකම හා අරගලය දියකර දැමීම සඳහා ඒවායේ කැපවීමය.    

මේ වනාහී වාර්තාකරුවන් “කෑම පැය” යනුවෙන් තමන් විසින් නම් කරගත් දෙයක් වාර්තාවට ඔබ්බවා කරන ලද විකෘතියකි.  මෙසේ තර්ක කරන්නේ කෑම පැය තුල පමනක් උද්ඝෝෂනය සංවිධානය කර ඇත්තේ කම්කරුවන්ගේ පැමිනීම වැලැක්වීමට බවත්, වැඩ වර්ජනයක් ලෙස කැඳවීනම් ඔවුන්ගේ එම කැඳවීමට කම්කරුවන් අවනතව දහස් ගනනින් රොද බැඳ ගනු ඇති බවත් ය. මෙසේ තිබියදීත් කොලඹින් බැහැර කටුනායක නිදහස් වෙලඳ කලාපයේ කම්කරුවන් ද උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූ බව එම වාර්තාව කියයි. සමස්ත සංඛ්‍යාව අනුව එහි ප්‍රතිශතයද දශම ගනනක් බව ⁣කව යුතු නැත. එහෙත්, සැබවින්ම නම්, දොලහේ පැයට මෙය යොදා ගැනීමෙන් වැඩි පරිත්‍යාගයක් නැතිවම අහලපහල සිටිනා කම්කරුවන්ට සහභාගී වීමට අවස්ථාව උදාකර දීම මගින් වැඩි සහභාගීත්වයක් ලගා කර ගැනීම සමිතිවල අසාර්ථක වූ උපාය වූයේ නොවේ ද? වෛෂයික සාධක නම් පවතින්නේ ඊට සාක්ෂි ලෙස ය. නිදසුනක් ලෙස, ලංකා බැකු සේවක සංගමයෙන් උද්ඝෝෂණයට සහභාගී වූයේ ඇඟීලි ගැන පෙන්විය හැකි සංඛ්‍යාවකි. එහි කොලඹ කොටුව අවට බැංකුවල සේවකයන් පමනක් සහභාගී වූයේ නම් දුම්රියපොල අසල ප්‍රදේශය ඉඩ මදි වන බව කිව යුතු නො වේ.

කම්කරුවන් අරගලවලට එන්නේ සහ ආවේත්, ඉදිරියට එනු ඇත්තේත් නිවාඩු පැය හෝ දවස් ගැන බලා නො වන බව සහ ඇතැම් විට තම ජීවිත පවා නො තකා බව සාමාන්‍ය දැනීම ඇති ඔනෑම කෙනෙකුට අවබෝධ විය යුතු අතර මෙම ‘කෑම පැය’ යන ව්‍යාජය එහි පටවා ඇත්තේ හුදෙක් වාර්තාකරුවන්ගේ ආත්මීය වුවමනාවට ගැලපෙන ලෙස වාර්තාව ගොඩ නැගීම සඳහා ය. වෘත්තීය සමිති, 5000ක පමන පිරිසක සහභාගීත්වය අපේක්ෂා කලෝ ය. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ තමන්ගෙන් ගිලිහී යන කම්කරුවන් සටනක නාමයෙන් මංමුලාවට පත් කර තමන් වටා රොක් කර ගනිමින්, තමන්ට තවමත් බලයක් ඇතැයි පාලක පන්තිය ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශනය කර  වාසිදායක ගනුදෙනුවක් ඇති කර ගැනීමට ය. එය බොහෝ කම්කරුවෝ වටහාගෙන සිටියහ. මේ තතු තුල උද්ඝෝෂනයට සැබැවින් ම සහභාගී වූයේ සමිති නායකයන් අපේක්ෂා කල ප්‍රමානයෙන් 5%කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් පමනි.

පසු ගිය කාල පරිච්ඡේදය පුරා කම්කරුවන් හා සෙසු මහජනතාව අරගලයට පැමිනියේ කාගේ හෝ ඉල්ලීමක් උඩ නො වන අතර ඒවා එකකට පසු එකක් පාවා දීමේ ප්‍රතිඵලය ලෙස කම්කරු පන්තිය තාවකාලික ව හති අරිමින් සිටිති. එසේ නො වූයේ නම් කැඳවීමක් ලැබුනත් නැතත් මෙම උද්ඝෝෂනයට සහභාගීවිමට වෛෂයික පදනම් ඇත. උක්ත වාර්තාව ‘කෑම පැය’ට සිමා නො කලේ නම් දහස් ගනනින් සහභාගී වනු ඇති බව පාඨකයාට ඒත්තු ගැන්වීමට වෙර දරන්නේ මෙම සත්‍යය කරුනු පැදුර යටට තල්ලු කර දමමිනි.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍ය සේවක සමිති සම්මේලනයේ එම්.ඩී.ආර්. අතුල ප්‍රමුඛ ව මෙම නායකයන්ගෙන් කොටසක් සහභාගී වූ විදුලි පාරිභෝගික සංගමයේ රැස්වීමක් එදිනම උදේ කොලඹ මහජන පුස්තකාල‌ ශ්‍රවනාගාරය තුල පැවැත්වින. පුනර්ජනන බලශක්ති ප්‍රභවය වර්ධනය කිරීමට ඉදිරිපත් වූ ආයෝජකයන් දුර්මුඛ කරමින් හා ඔවුන්ට විශාල අලාභ ගෙන එමින් ලංකා විදුලි බල මන්ඩලය (ලංවීම) හදිසි මිල දී ගැනීම් සිදු කරන බවට එහි කථිකයෝ චෝදනා කලෝ ය. පුනර්ජනන බලශක්ති ප්‍රවර්ධන සමාගම්වල අනුග්‍රහය මත පැවැත්වෙන බව පෙනෙන්නට තිබුනු මෙම රැස්වීම සඳහා සහභාගී වූ ප්‍රේක්ෂාගාරයේ වැඩි කොටසක් ද සමන්විත වූයේ එකී සමාගම් විසින් සහභාගී කරවන ලද අයවලුන්ගෙනි. එහි දී මෙම තත්ත්වය නිවැරදි කිරීමට මැදිහත් වන ලෙස ජනාධිපති වික්‍රමසිංහගෙන් ඉල්ලා සිටි එකී සංගමයේ නායකයෝ, ඊලඟට කොටුව දුම්රියපොල ඉදිරිපිට අර්ථසාධක උද්ඝෝෂනයට එක් වූහ. වේදිකා දෙදරවන බිරුසන් දීම් හා ප්‍රශ්නය විසඳන ලෙස ජනාධිපතිවරයාට කන්කෙඳිරි ගෑම විනා, විදුලි පාරිභෝගිකයන් වෙත වේවා, EPF අරමුදලේ සාමාජික කම්කරුවන් වෙත වේවා, ඉදිරිපත් කල හැකි කිසියම් ම හෝ සාධ්‍ය වැඩ පිලිවෙලක් මේ නායකයන් අත තිබුනේ නැත. කම්කරුවන් සහ දුගීන් මේ නායකත්වයන් තුට්ටුවකට නොතැකීමේ කවර නම් පුදුමයක් ද?

වසරකටත් අඩු කාලයකට පෙර පාර්ලිමේන්තුවේ සියලු පක්ෂ හා නියෝජිතයන් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබූ ශ්‍රී ලංකාවේ මහජනතාවට වෘත්තිය සමිතිකාරයන්ගේ දිගු කාලීන පාවා දීම නො දැනෙන්නට හේතුවක් නැත. ඔවුන්ගේ ගැටලුව වන්නේ ඔවුන්ට එම පාවා දීම සැබෑ පන්තිමය අර්ථයකින් වටහා ගැනීමට නො හැකි වීම හා, ඔවුන් සතු විකල්ප ක්‍රියා මාර්ගයක් හා ඊට මඟ පෙන්වන නායකත්වයක් නොතිබීම ය. අව්‍යාජ කම්කරු පන්ති සංවිධානයකට මේ තත්වය යටතේ කම්කරු පන්තියේ නායකත්වය අත්පත් කරගත හැකි ය. ඒ සඳහා වැනීම්, පැකිලීම්වලින් තොර අරගලයක් අවස්ථාවාදයට එරෙහි ව වර්ධනය කල යුතු ය. ඒ වනාහි, දැනටමත් දන්නා වියුක්ත සත්‍යයන් ජීවමාන පන්ති අරගලය මත පැටවීමේ කුසීත භාවිතයෙහි ගැලී, ‘කම්කරුවන් තවම සූදානම් නැත’ යන මන්ත්‍රය පසුපස දොරෙන් පිලිගැනීමේ ම එක් ආකාරයක් වන, කම්කරු පන්තියේ සටන් උවමනාව උත්කර්ශයට නැංවීමේ ආත්මීයත්වයට යට වීමේ පිලිවෙත්වලට ද එරෙහි දෘඩ අරගලයක් සමග බැදී ඇති කර්තව්‍යයකි.

ඒ වෙනුවට, “මෙම සීමිත විරෝධතාවය කැඳවනු ලැබුනේ ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරවලට එරෙහි කම්කරු පන්තියේ වර්ධනය වන කෝපය සමනය කිරීමට ය” යි යන සාමාන්‍යයීකරනය කෙරුනු සත්‍යය උක්ත ලෝසවෙඅ වාර්තාව තුල නිවේදනය කර ඇත. සමිතිවලට “වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවට එරෙහි ව සැබෑ දේශපාලන හා කාර්මික අරගලයක් තුල කම්කරුවන් බලමුලු ගැන්වීමට කිසිදු අදහසක් නැත” යනුවෙන් එහි සඳහන් කෙරෙන්නේ ද එවැනි ම සත්‍යයකි. එහෙත් මේ කිසිවක්, අප හමුවේ මේ මොහොතේ පවතින සත්‍ය කරුනු තුල විමර්ශනය කිරීමෙන් තොර ව, මේවා පිලිබඳව තම ඔලුවට එන අදහස් අනුව තත්‍ය සිදුවීම් හැඩ ගස්වමින් ඒවා මහජනයා මත පැටවීමට යත්න දැරීම ලොසවෙඅ අනුගමනය කරන මාක්ස්වාදී විධික්‍රමයට සපුරා ම හතුරු ය.    

මෙම සිද්ධිය පිලිබද ද-සෝෂලිස්ට් හි පල කල ලිපියේ මාතෘකාව වූයේ “සඳුදා කොලඹ දුම්රියපොල ඉදිරිපිට රඟ දැක් වූ සුලු ධනේශ්වර නාඩගම” යන්න යි. ඒ අප සොයාගත් කරුනු විශ්ලේෂනය කිරීමෙන් බැසගත් නිගමනයයි. එය පෙන්වා දී ඇති පරිදි, සමිති නායකත්වය කම්කරුවන් සහභාගීකරවා ගැනීමේ අසීරුතාවකට මුහුන දී සිටිති. “පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ නායකයෙකු වන දුමින්ද නාගමුව කල් ඇතිව ම කම්කරුවන්ගේ සහභාගී නො වී ම ගැන මැසිවිලි නගා තිබිනි. ‘ලක්ෂ 22 පමන වන කම්කරුවන් දැන්වත් මේ ගැන සිතා බලනු ඇතැයි විශ්වාස කරන’ බව ඔහු ප්‍රකාශ කලේ ය. පොදුවේ සමිති නායකයන් සමාජගතකරන අදහස වන්නේ, “කම්කරු පන්තිය වනාහී තමන්ගේ ම අයිතීන් රැක ගැනීමට වුවමනාවක් නැති, මෝඩ, පසුගාමී පිරිසක් බවයි.” කම්කරුවන්ට මේ සමිති හා නායකත්වයන් ගැන විශ්වාසයක් නැති බව ද, නිලධරය ක්‍රියාකරන්නේ කම්කරුවන් දුර්මුඛ කිරීමට හා ඔවුනට විරුද්ධව සුලු ධනේශ්වරය උසිගැන්වීමට බව ද අපි එම ලිපියෙන් කරුනු සහිත ව තහවුරු කලෙමු. 

සඳුදා කොටුව දුම්රියපොල ඉදිරිපිට නැටුවේ සුලු ධනේශ්වර නාඩගමකි, වෘත්තීය සමිති විගඩම කි. ඉල්ලීම් නොලැබුනහොත් ආන්ඩුව පෙරලන බවට වහසි බස් දෙඩූ සමිති නායකයෝ, පෙලපාලියක් ලෙස මහ බැංකුවට යන නියායෙන් මඳක් ඉදිරියට ගියහ. 95(1) වගන්තිය යටතේ විසිර යන්න ඔයගොල්ලන්ට අන කරනවා”යි පොලිසිය ඇනවූ කල, “අපිට එහෙම (පෙලපාලි) යන්න ඕනෑ කමක් නෑ. මේක අද කරන්නෙ නෑ කියා ප්‍රකාශයක් කරන්න, අපි (තව ඉදිරියට) යන්නෙ නැහැ” යි සමිති නායකයෝ පොලිසියට සපථ වූහ. අර්ථසාධක අරමුදල ප්‍රතිව්‍යුහගත කරන්නේ නෑ කියා පොරොන්දුවක් ඉල්ලා රැස්ව සිටි ඇතැමෙකු හඬ නැගූ විට, ඒ වෙනුවට “අද කරන්නෙ නෑ කියා” පොරොන්දුවක් දෙන්නැයි උද්ඝෝෂනයේ මෙහෙයුම් භාරව සිටි ප්‍රධානියෙකු වන, සමගි වෘත්තීය සමිති ඒකාබද්ධ පෙරමුනේ කැඳවුම්කරු හා පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්ෂයේ වෘත්තීය සමිති අංශයේ නායකයෙකු ද වන ආනන්ද පාලිත කිහිප වරක් ම අවධාරනය කලේ ය. “අපට මිනිස්සුන්ගෙ විශ්වාසය දිනා ගන්න ඕනෑ” යි ඔහු ඇත්ත ම කීවේ ය. සියල්ල සිදු වූයේ කල් ඇතිව සකසා ගත් පිටපතට අනුව ය. 

ද-සෝෂලිස්ට් වාර්තාව සඳහන් කල පරිදි, මීට අදාල නඩුවක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ විභාග වෙමින් පවතින නිසා, මහ බැංකුව, අරමුදල ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම පිලිබඳ තීන්දුව සැප්තැම්බර් 21 දක්වා කල් දැමී ය. සමිති නායකයෝ මෙය ද සිය අරගලයේ ජයග්‍රහනයක් යයි පාරම් බෑහ. (එම අවස්ථාව, පහත  කෙටි වීඩියෝවෙන්. CACPS Facebook පිටුවෙනි)

මේ අතර පොලිසිය මහ බැංකුව සමග සාකච්ඡාවක් දෙන බවට පොරොන්දුවක් ගෙන ආවේ ය. එවිට සමිති නායකයෝ ජයග්‍රහනයක් ලෙස මෙම පොරොන්දුව හුවා දක්වමින් රැස්ව සිටි පිරිසට කතා කර, උද්ඝෝනය අවසන් කිරීමට කටයුතු කලහ. සැප්තැම්බර් 5 දින මහ බැංකුව සමග පැවති මෙකී සාකච්ඡාව ඊට නියමිත පරිදි ම  අසාර්ථක විය. සමිතිවලට අනුව දැන් තිබෙන්නේ වෙනත් ධනපති ආන්ඩුවක් ගෙන්වාගෙන තව සාකච්ඡාවක් ගැනීම ය. අවාසනාව නම් ඒ වන විට කටයුතු අවසාන වී තිබීම ය. ද-සෝෂලිස්ට් පෙන්වා දුන් පරිදි, මෙම උද්ඝෝෂනය මුලුමනින් ම කම්කරුවන්ට විරුද්ධ, ඔවුන් සිරකර පහර දීම සදහා අවස්ථාව සලසා ගැනීම උදෙසා කැඳවන ලද ප්‍රතිගාමී මෙහෙයුමකි. වරාය නැගෙනහිර පර්යන්තය පුද්ගලීකරනය කිරීම, තෙල් සංස්ථාවේ කොටස් පෞද්ගලික අංශයට පැවරීම යනා දී සෑම අවස්ථාවක දී ම සිය බෙලහීනකම ද කම්කරු විරෝධී ධනේශ්වර ස්වභාවය ද ප්‍රදර්ශනය කල මෙම වෘත්තීය සමිතිවලින් අන් යමක් අපේක්ෂා කල නො හැකි ය. 

Upali
ආනන්ද පාලිත පොලිසිය සමග කේවලයේ

උක්ත ලෝසවෙඅ ලිපිය අවසන් වන්නේ පොහොර සංස්ථාවේ හිටපු සේවකයෙකුගේ ප්‍රකාශයකිනි. “අප දිගටම පීඩනය යෙදිය යුතු ය. රනිල්ට (වික්‍රමසිංහ) ඒකාධිපති පාලනය දිගටම ගෙන යාමට අවශ්‍ය නමුත් අපට අවශ්‍ය වන්නේ ඔහුව එලවා දැමීමටයි.” උද්ඝෝෂනය මෙහෙය වූ ධනපති හා ව්‍යාජ වාම පක්ෂවල නායකත්වය දරන සමිති නායකයන් ද කීවේ මෙය ම ය. ද-සෝෂලිස්ට් වාර්තාව පෙන්වා දුන් පරිදි වෘත්තීය සමිතිවල උද්ඝෝෂනය යොමු කෙරුනේ එක්කෝ සහන නැතිනම් තවත් ධනපති ආන්ඩුවක් යන මෙම ධනපති මතය සමාජගත කිරිමට ය. අපට මෙම සිද්ධිය තුල සරලව ම වාර්තා කිරීමට ඇති වැදගත් ම දේ වන්නේ පුලුල්ව පතුරවා හරින මෙම ධනපති මතය එලෙසම සටහන් කර තබන්නේ නම්, ආන්ඩුවේ ප්‍රවෘත්තිවලට සවන් දෙනවා විනා විප්ලවවාදී මාධ්‍ය වාර්තාකරනයේ පලක් ඇත්තේම නැත.   

ලෝසවෙඅ පදනම් වන බෝල්ෂෙවික්වාදය දත්ත ගැන දැක්වූයේ ඉමහත් සැලකිල්ලකි: 

“1917 දී බොල්ෂෙවික් පුවත්පත් විසින් සපයනු ලැබූ දත්තයන්, අන් සියලු පුවත්පත් විසින් සපයනු ලැබූ දත්තයන්ට වඩා නොසැසඳිය හැකි තරම් වඩා නිවැරදි බැව්, ඓතිහාසික විචාරයේ සහ යුගයට අදාල ලියවිලි වල අනුව සනාථ කරමින් ඇත. මෙම නිවැරදි බව බෝල්ෂෙවිකයන්ගේ විප්ලවීය ශක්තියේ ප්‍රතිඵලයක් විය. එහෙත් ඒ හා සමගම එය ඔවුන්ගේ ශක්තිය වඩාත් වැඩි කලේය. මෙම සම්ප්‍රදාය අත හැර දැමීම පසු කලෙක ස්ටැලින්වාදයේ වඩාත්ම පිලිකුල්සහගත ලක්ෂනයන්ගෙන් එකක්  බවට පත් විය.” (රුසියානු විප්ලවයේ ඉතිහාසය, දෙවෙනි වෙලුමේ 356වෙනි පිට)

අප කම්කරුවන් කැඳවිය යුතු වන්නේ ධනවාදයට එරෙහි අරගලයට විරුද්ධ ප්‍රධාන බාධකයක් ලෙස පවතින මෙම වෘත්තීය සමිති පෙරලා දමා, කම්කරු පන්ති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මත පදනම් වන, ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ස්ථාපනය කරමින්, ධනවාදයට එරෙහි මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැඟීම සඳහා ය.   

(උද්ඝෝෂනය අමතමින්   කම්කරු විරෝධී ධනපති රාජ්‍ය රැකීමේ ව්‍යාජ වාම හා වෘත්තීය සමිති සූදානම නිර්ලජ්ජිතව ප්‍රකාශ කලේ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක් වන අතුලසිරි සම⁣රකෝන් ය. වීඩියෝව CACPS facebook පිටුවෙන්)

ඒ වෙනුවට ප්‍රස්තුත ලිපිය, වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම නායකත්වය යටතේම පවා ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරුවන් සටන්කාමී ව අරගලයට ඇදී එන බවක් නිවේදනය කිරීම එහි ප්‍රමුඛ අරමුන ලෙස සලකාගෙන ඇත. මෙය කම්කරු පන්තිය මුහුන දී සිටින ‌ඓතිහාසික ගැටලු විසඳා ගැනීම සඳහා අරගලය වෙනුවට, එකී ගැටලු මගින්ම පන්තිය තුල ප්‍රකාශිත පසුගාමීත්වයට අනුගත වීමේ ඇඟවුම් ප්‍රකාශ කරයි. 

කම්කරුවන්ගේ පාර්ශ්වීය ඉල්ලීම්වලට අප පිටුපාන්නේ නැත. ආරම්භයේ සිටම EPF අරමුදල පාලනය කරනු ලබන්නේ මහ බැංකුවේ අධිපතිගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පවතින මුදල් මන්ඩලයක් විසිනි. එය ධනපති ආන්ඩුවලට මිස කම්කරුවන්ට වගකීමට බැඳී  නැත. මෙය වෙනස් කල යුතු ය. අරගලය කැඳවූ ධනේශ්වර ඒජන්සි වන වෘත්තීය සමිති ඉල්ලා සිටින්නේ අර්ථසාධක අරමුදල කම්කරුවන්ගේ අරමුදලක් වන නිසා ඒ පිලිබද තීන්දු ගැනීමේ දී සමිති නායකයන් සහභාගි කර ගත යුතු බව ය. යථාර්ථයේ දී රටේ කම්කරු පන්තියෙන් ආසන්න වසයෙන් සියයට 15කට වඩා මෙම සමිති නියෝජනය නො කරන අතර ධනවාදයට පිටින් දශමයකුදු ඒවා සෙලවෙන්නේ නැත. කම්කරුවෝ මෙම වඳ ඉල්ලීම් වෙනුවෙන් නො ව, තමන් විසින් පත්කර ගනු ලබන, තමන් කැමති අවස්ථාවක ආපසු කැඳවිය හැකි මන්ඩලයකට මෙහි පාලනය ලබා ගැනීම සදහා සටන දියත් කල යුත්තාහ. ව්‍යාජ වාම රැවටිලි වලට එරෙහිව සිටගනිමින්, සෑම වැඩපොලක ම කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු මගින් වෘත්තීය සමිති විස්ථාපනය කිරීම ඒ සඳහා අවශ්‍ය මූලික කොන්දේසියකි.      

වාර්තාකරනයේ විකට රූප: අර්ථසාධක උද්ඝෝෂනය පිලිබඳ ලෝසවෙඅ ලංකා වාර්තාකරුවන්ගේ චර්යාව Read More »

කම්කරු මාවත ඉතිහාසයෙන්: ආර්ථික කඩා වැටීමේ බර කම්කරුවන් මතට – ආර්. ප්‍රේමදාස යූඇන්පී ප්‍රතිපත්ති පැහැදිලි කරයි

මෙහි පළ වන්නේ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ (විකොස) නිල පුවත්පත වූ කම්කරු මාවත පත්‍රයේ, 395 කලාපයේ, 1977 ජූලි 23 වන දින පළ කරන ලද ලිපියකි.

1977 ජූලි 21 වන දින පැවැත්වීමට නියමිත වූ මහ මැතිවරණය සඳහා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය (යූඇන්පී) මැතිවරණ වේදිකාව තුළ ඉදිරිපත් කරන ලද තම වැඩපිලිවෙල සම්බන්ධව විකොස ඉදිරිපත් කරන ලද විවේචන හා එහි විප්ලවවාදී වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධ ලිපි අතරින් පහත ලිපිය ද යූඇන්පී ප්‍රතිපත්ති ගණනාවක් විචාරයට ලක් කරයි.

වත්මන් රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ජනාධිපතිවරනයක් සඳහා සූදානම් වෙමින් සිටින අතර තුර  කම්කරු පන්තිය මත ආර්ථික හා මූල්‍ය අර්බුදයේ බර සම්පූර්නයෙන්ම දැමීම සදහා ගෙනයන වැඩපිලිවෙල සමග එදා 1977 ජුලි මැතිවරනයට ආසන්නයේ ජයවර්ධන හා ප්‍රේමදාස ඇතුලු යූඇන්පී නායකයන් හෙලිදරව් කල එහි කප්පාදු සැලසුම් සිහියට නැගීමත්, ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමට පියවර ගත් ආකාරයත්, කම්කරු පන්තිය වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරය හරහා පරාජයන් කරා ගෙනයනු ලැබීමත් නැවත අධ්‍යයනය කර ගැනීම අද දවසේ අරගලයන්ට පාඩම් සපයනු ඇත.

***

Premadasa
ආර්.ප්‍රේමදාස (මැද) ජේ.ආර්.ජයවර්ධන (දකුන) සමග

යුඑන්පී ආණ්ඩුවක් බලයට පැමිණියහොත් ක්‍රියාත්මක කරන ඇත්ත ප්‍රතිපත්ති ගැන පැහැදිලි හෙළිදරව්වක් කර ඇත්තේ එහි උප නායක ආර්. ප්‍රේමදාස යි.

අලුත් යූඑන්පී ආණ්ඩුවක ප්‍රතිපත්තිය  පැහැදිලි කරමින් ප්‍රේමදාස කර ඇති සම්මුඛ සාකච්ඡාවක්,”හිමාත්” නම් ඉන්දීය සඟරාවේ ජූනි දාසය කලාපයේ පළවෙයි. ඔහු එය මෙසේ පවසයි.

“වගකීම සහ විනය අප රටට අවශ්‍ය ය. ලංකාවේ මධ්‍යගතව ආර්ථිකය සැලසුම් කිරීම අසාර්ථකව ඇත. සැලසුම් කිරීමේ ක්‍රියාදාමය පහලින් පටන්ගත යුතුය. අප කම්කරුවන්ට වගකීම භාර දිය යුතුය. සෑම ආයතනයකම ලාභ හා පාඩුවලට (කම්කරුවන්) සහභාගි වන ක්‍රමයක් ඇති කිරීමට අපට අවශ්‍යව ඇත.”

“මේ වගකීම පැනනගින්නේ කෙසේදයි” අසන ලද ප්‍රශ්නයකට පිළිතුරු දුන් ඔහු,” තමන් වෙනුවෙන් නොව අනුන් වෙනුවෙන් ජීවත්වෙන සමාජයක් නිර්මාණය කිරීමට අපට අවශ්‍යව යයි”පැවසීය.

ධනපති ක්‍රමයේ කඩාවැටීමට කම්කරුවන් වගකියන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමට තමන් බලාපොරොත්තු වන බව යුඑන්පි නායකයින් ජනතාවට නොකීවද ඔවුන්ගේ ඉලක්කය එය බව ඉහත ප්‍රකාශය  හෙළිදරව් කරයි. මේ ප්‍රකාශනය යූඑන්පී යේ ඇත්ත අරමුණ ගැන මැතිවරණයේදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයට ලැබුණු අනතුරු ඇඟවීම් සියල්ලම සනාථ කරවන්නකි.

නිදහස් වෙළෙඳ කලාපයක් බිහි කර, විදේශ ආයෝජනයන් ගෙන්වන බවත්, බඩු මිල අඩු නොකරන බවත්, වෘත්තිය සමිති දඬු ගැසීමේ නීති ගෙනෙන බවත්, යූඑන්පී නායකයන් දී ඇති ප්‍රකාශයන් පිටුපස පවතින නියම යථාර්ථය මේ ප්‍රකාශයෙන් හෙළිදරව් වේ.

යූඑන්පී නායකයාගේ ප්‍රකාශයේ අර්ථය නම් ඔවුන්ගේ ආණ්ඩුවක මූලික ලක්ෂණය වන්නේ එය ලංකාවේ නිෂ්පාදන ක්‍රමයේ සම්පූර්ණ කඩාවැටීමේ බර කම්කරුවන් සහ දුගීන් මත පටවන ආණ්ඩුවක් බවයි.

මේ ආණ්ඩුව යටතේ කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය වෙනුවෙන් සූදානම් කෙරෙන ඉරණම ගැන වැටහීමක් ඇතිකර ගැනීමට නම් අපි නැවත වරක් මේ මැතිවරණය පැවැත්වුණ ජාතික සහ ජාත්‍යන්තර දේශපාලන සහ ආර්ථික අර්බූදය දෙස හැරිය යුතුය.

කඩාවැටීම

මේ මැතිවරණයට පසු බලයට පත්වන ආණ්ඩුව බලය අතට ගන්නේ ලංකාවේ මෙතෙක් පැවති දරුණුම ආර්ථික කඩාවැටීම මධ්‍යයේය. ධනපති නිෂ්පාදන ක්‍රමයේ පරිපූර්ණ කඩාවැටීම මේ අර්බුදයේ මූලික ලක්ෂණයකි.

ආර්ථිකයේ මූලික අංගයක් පමණක් ගතහොත් 1976 වර්ෂයේ තේ නිෂ්පාදනය සියයට 8.1 කින් කඩා වැටී ඇත. පොල් නිෂ්පාදනයේ වැටීම සියයට 13 කි. වී නිෂ්පාදනය වී බුසල් කෝටි 6 සහ 8 ප්‍රමාණයේ සිට 5.5 දක්වා පහතට වැටුනි.

මූලික නිෂ්පාදනයන් මෙසේ කඩා වැටෙද්දී, ඉතාමත්ම භයානක තත්වය උද්ගතවූයේ කර්මාන්ත ක්ෂේත්‍රයෙහිය. පසුගිය පෙබරවාරි මාසය වන විට සංස්ථාවන්ගේ නිෂ්පාදනය සියයට 44 කින් පහත වැටී ඇත.

මේ නිෂ්පාදන කඩාවැටීමට අමතරව පුද්ගලික අංශයේ බරපතළ නිෂ්පාදන කඩාවැටීම ඇරඹී තිබිණි.

මේ කඩා වැටීම සිදු වූයේ එක්දාස් නවසිය හැත්තැ එකෙන් පසු ධනපති ලෝකය පුරාම පැතිර ගිය ජාත්‍යන්තර ආර්ථික අර්බුදයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය. 1977 වන විට ඇති වූ තත්ත්වය නම් මේ අර්බුදය දැවන්ත කඩාවැටීමක් බවට ජාත්‍යන්තර වශයෙන් ම පරිවර්තනය වීමයි.

ඇමරිකාව වැනි දියුණු ධනපති රටවල නිෂ්පාදනය කඩා වැටීමද, ණය ගැතිකම උග්‍රම මට්ටමට නැගීමද, ගෙවුම් ශේෂ හිඟයන් සහ වෙළෙඳ ශේෂ හිඟයන් උත්සන්න වීම ද සිදු වූ අතර සිය බංකොලොත්කම පියවාගැනීමට ලෝක බැංකුවෙන් සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලින්ද, වෙළඳ බැංකු වලින් ද ණය ගත් රටවලට ණය හෝ පොලී ගෙවීමට තවදුරටත් නොහැකිවීමෙත්, මේ නිසා මෙම මූල්‍ය පද්ධතියම කඩාවැටීමේත් තර්ජනය ඉස්මතු වෙයි.

අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ ඉත්තෙක්

වෙළඳ යුද්ධය දරුණුම මට්ටමට උදාවීමත් ආර්ථික කඩා වැටීම පාලනය කිරීමට දැරූ සෑම උත්සාහයක්ම අසාර්ථක වීමත් සමගම ලෝක මූල්‍ය ආයතනයන් සෑම රටකම ආර්ථික විනාශය උග්‍ර කිරීමේ ආයතනයන් බවට පත්වීම දැන් සිදුව ඇති මූලිකම විපර්යාසයකි. මේ තත්ත්වය තුළ බලය ගන්නා සෑම ධනපති ආණ්ඩුවකට ම කළ හැකි එකම කාර්යය වන්නේ මේ කඩා වැටීම ඉහළම මට්ටමට උත්සන්න කිරීමත්, අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ සෘජු ඉත්තකු ලෙස විනාශය දියත් කරන්නෙකු බවට පත්වීමය. කම්කරුවන්, ලාභය පමණක් නොව පාඩු ලැබීමේ වගකීමද බාරගන්නා අය  බවට පත් විය යුතු යයි ප්‍රේමදාස පවසන්නේ මේ තත්ත්වය යටතේ ය.

නිෂ්පාදනය කඩා වැටෙද්දී කර්මාන්ත සහ ෆැක්ටරි විශාල වශයෙන් වැසෙද්දී මේ කඩාවැටීම උග්‍ර කරවන ප්‍රතිපත්ති ආණ්ඩුව විසින් එදිනෙදා ක්‍රියාත්මක කරද්දී පාඩු ලැබීමේ වගකීම කම්කරුවන්ට භාරගත හැක්කේ එකම විධියකින් පමණකි. එනම් තම රැකියාව අහිමිවීම පිළිගැනීමට එකඟ වීමෙන් පමණි.

Workers

යූඑන්පිය කතා කරන්නේ කර්මාන්තවල සිදුවන සුළු අලාභයන් කම්කරුවන් විසින් විඳදරා ගැනීම නොවේ. ඇත්ත වශයෙන් ආර්ථික අර්බුදය මේ මට්ටමට උග්‍ර නොවූ පසුගිය අවුරුදු 7 තුළ ශ්‍රී ලංකා හවුල් ආණ්ඩුව යටතේ කර්මාන්ත සහ සංස්ථාවන් කඩා වැටීම ඇරඹුණු විට ක්‍රියාත්මක වූයේ ධනපති ක්‍රමයේ කඩාවැටීම කම්කරුවන් පිටින් යැවීමේ ප්‍රතිපත්තින් ය. බෝනස් කපාදැමීම, විශ්‍රාම වැටුප් අහිමි කිරීම, සේවක අර්ථසාධක අරමුදල් අහිමි කිරීම, අතිකාල දීමනා සහ ජීවන අංක දීමනාව අත්හිටවීම, ස්ථිර වැටුප් වෙනුවට ඵලදායිත්වය ට සහ නිෂ්පාදන පරිමාණයට ගැටගැසුණු වැටුප් ක්‍රමයක් දියත් කිරීම, සාමූහික කේවල් කිරීම මගින් දිනා තිබූ වැටුප් ගිවිසුම් අහෝසිකර අලුත් දිරිගැන්වීමේ ක්‍රමයක් සහ වැඩ වේගවත් කිරීම පැටවීම, කම්කරුවන් තොගපිටින් අස්කිරීම, කර්මාන්තශාලා වන් නවීකරණය සහ ප්‍රතිසංවිධානය කිරීමේ මුවාවෙන් පැක්ටරි අංශ වශයෙන් වසා දැමීම ආදී පියවරයන් කම්කරුවන් මත පැටවීමට ධනපති පන්තිය ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවේ මුල් වටය තුළම හවුල් ආණ්ඩුවේ උදව්ව සහිතව ඉදිරියට ආවේය.

මේ පියවරයන් කම්කරු පන්තිය දිනා සිටි සියලුම වරප්‍රසාදයන් විනාශ කිරීමේ ක්‍රියාමාර්ගයක් බවට පත්විය.

කර්මාන්තශාලා වල අලාභයට ධනපතියන් ද කම්කරුවන් ද වගකිය යුතු යැයි ඔවුහු පවසති. එහෙත් මේ කර්මාන්ත කඩා වැටීමට ධනපතියන් වග කීවේ කෙසේද?

කර්මාන්ත කඩා වැටීමට සහ අලාභ ලැබීම ඇරඹුණු විට ධනපති පන්තිය ගත් පියවර නම්, තමන් එතෙක් ලැබූ ලාභය කම්කරුවන් හෝ කර්මාන්තය ගොඩනැගීමට යෙදවීම නොවේ.

අර්බුදයේ මුල් අවධියේදී ධනපති පන්තියේ උත්සාහය වූයේ කම්කරු පන්තිය මත අර්බුදයේ බර එක් අතකින් පටවමින් ද අනික් අතින් බැංකු වලින් ලබා ගන්නා ණයවලින් එය දිව වීමට ද උත්සාහ කිරීමය.

මෙය අසාර්ථක වූ විට ඔවුන් ගත් පියවර නම් කර්මාන්තය පිළිබඳ සම්පූර්ණ වගකීම අතහැර තම ධනය ද රැගෙන වෙනත් ලාභදායි ජාවාරම් වෙත පැනීමයි. ආර්ථික කඩා වැටීම තුල මෙතෙක් සිදුවූයේද අනාගතයේ වඩාත් බරපතළ ලෙස සිදු වන්නේ ද මෙයයි.

එහෙත් ආර්ථික කඩා වැටීමට සම්පූර්ණයෙන්ම වගකිව යුත්තේ කම්කරු පන්තිය නොව ධනපති පන්තියයි. පසුගිය කාලය තුළ කඩාවැටීමට භාජනය වූ සෑම පැක්ටරියක් ම, සෑම කර්මාන්ත යක්ම මෙය සනාථ කරයි. මීට හොඳම උදාහරණය වැල්ලවත්ත රෙදි මෝලයි.

වැල්ලවත්ත රෙදි මෝලේ ඇතිවූ  කඩාවැටීම වළක්වා ගැනීමට ආණ්ඩුවද වාණිජ බැංකුව ද රුපියල් ලක්ෂ ගණනින් ණය පොම්ප කළහ. මෙය අසාර්ථක වූ පසු කඩාවැටීම කම්කරුවන් ගේ හිස මත පැටවීම ඇරඹුණි. කම්කරුවන් දාස් ගනන් අස්කර දමා, වැඩ වේගවත් කිරීමේ ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කරමින් කම්කරුවන් අතට ලැබුණු වැටුප රුපියල් සිය ගණනින් අඩු කරමින් අවුරුදු හතළිහක පමණ අරගලයකින් දිනාගත් අයිතීන් සියල්ල අහෝසි කර අලූත් වහල් කොන්දේසි ක්‍රියාත්මක කරන ලදී. මේ ක්‍රියාමාර්ගයේ අවසානය වූයේ රෙදි මෝල ගොඩගැනීමේ සැලැස්ම සම්පූර්ණයෙන්ම අසාර්ථක වීමෙනි. මේ පියවරයන් ගෙන් අවුරුද්දකට පසුව, අර්බුදය තවත් උත්සන්න වීමෙන් පසුව රෙදි මෝල වසා දැමීමට තර්ජනය කිරීමට පාලකයින්ට සිදුවූයේ ඔවුන්ට ණය දීමට ආණ්ඩුව හෝ බැංකුකරුවන් ඉදිරිපත් නොවීම නිසයි.

 මෝල වසා දැමීමට ගත් උත්සාහය කම්කරු පන්තිය විසින් පරාජය කිරීමෙන් පසුව, එහි වගකීමට සම්පූර්ණයෙන් ම කර ගැසීමට ආණ්ඩුවට සිදුවිය. ස්ටැලින්වාදී න්ගේ උදව් ඇතිව කම්කරුවන්ට තවත් වැඩ වේගවත් කිරීමේ සැලසුම් පටවා තාවකාලිකව එයගොඩ දැමීමට උත්සාහයක් දරන ලදී.

එයින් පසුව දැන් උද්ගතව ඇත්තේ සම්පූර්ණ පේෂකර්මාන්තයේම කඩාවැටීමේ බර පේෂකර්ම සංස්ථාවේ සහ ආණ්ඩුවේ කර මත වැටීමයි. සංස්ථාවේ කම්කරුවන්ට වැටුප් ගෙවීමට ණය ගැනීම සඳහා සංස්ථාවේ දේපල උකස් කිරීමට ද දැන් සිදුව ඇත.

වැල්ලවත්ත මෝල

මේ සියල්ල සිදුවීමට පෙරම, පේෂ කර්මාන්තයේ කඩාවැටීමට ආණ්ඩුව මූහුන දුන්නේ, අත්යන්ත්‍ර සහ සුළු ෆැක්ටරි මත පදනම් ව තිබූ කර්මාන්තය ජාතික පරිමාණයෙන් ම කඩාවැටීමට පියවර ගැනීමෙනි. කර්මාන්ත කඩා වැටීම එක් අවධියකින් නතර නොවන්නක් බව මෙය හොඳින්ම ඔප්පු කළේය.

Mill

සෑම කර්මාන්තයකම සිදුවූයේ වැල්ලවත්ත රෙදි මෝලේ සිදු වූ දෙයයි. සෑම කර්මාන්තයකම අර්බූදයෙන් බේරීමට ධනපති පංතිය සහ ආණ්ඩුව ගත්තේ එහි අනුගමනය කළ පියවරයි. මේ සියළු පියවරවල ඉරණම ද එයයි. මේ සියලු ප්‍රතිගාමී විසඳුම් නොතකා ආර්ථික කඩා වැටීම උග්‍ර මට්ටම් වලට සේන්දු වීම මීට හේතුව විය.

වතු ආර්ථිකය තුළ මේ පියවරයන් මීටත් වඩා ම්ලේච්ඡ අන්දමින් දියත් කරන ලදී. තේ වතු වලින් විශාල ප්‍රමාණයක් වසාදමා  ඒවායේ කම්කරුවන් විශාල ප්‍රමාණයක් එළවා දැමීමේ ප්‍රතිපත්තියක් ආණ්ඩුව ‍ ක්‍රියාත්මක කළ අතර මෙහි ප්‍රතිඵලය වූයේ වතුකම්කරුවන් දහස් ගණනින් රැකියා අහිමි වීමට ගොදුරු වීමයි.

කර්මාන්ත කඩා වැටීමට වගකීම කම්කරු පංතිය භාර ගැනීමෙන් මෙම කඩාවැටීම විසඳීම සම්පූර්ණ ප්‍රෝඩාවක් වන්නේ මේ පරිහානිය තුළදී රටේ ජනතාවට අවශ්‍ය මූලික භාණ්ඩවලට අදාල නිෂ්පාදනයන් සහ කර්මාන්ත පවත්වාගෙන යෑමට ධනපති පංතියට නොහැකි නිසයි. ආර්ථික කඩා වැටීමේ මූලික ලක්ෂණය නම් මේ නිෂ්පාදන අංශයන් කඩා වැටීමයි. ධනපති පන්තියට අද ගැනීමට ඉතිරිව ඇති එකම කර්මාන්තය නම් මැණික් කර්මාන්තය, සී.ආර්.එ. මුදල්වලින් සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ ගෙන්වීම සහ සංචාරක කර්මාන්ත වැනි පරපුටු ජාවාරම් ය. මේ පරපුටු ජාවාරම්වල ලාභය යෙද වී ඇත්තේ කම්කරුවන්ට බෙදීමට හෝ මේ ජනතාව වෙනුවෙන් යෙදවීමට නොව සාගතය මධ්‍යයේ ධනපති පංතියට අවශ්‍ය සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ ගෙන්වීමටය.

යුඇන්පිය දැන් උත්සාහ කරන්නේ මේ ආර්ථික  සැලසුම් ජාතික පරිමාණයෙන් දියත් කිරීමයි. කර්මාන්ත කඩාවැටීමට කිසිම අයුරකින් උරදීමට දැන් ධනපති ආණ්ඩුවට හෝ බැංකුවලට නොහැකිය. ව්‍යාපාර රජයට ගැනීමෙන් හෝ ණය දීමෙන් ආර්ථික කඩා වැටීම කල් දැමීමට හෝ සමනය කිරීමට ඔවුන්ට කිසිසේත්ම හැකියාවක් නොමැත. බලයට එන ධනපති පක්ෂයකට කළ හැකි එකම දේ නම් අධිරාජ්‍යවාදී හාම්පුතුන්ගේ නිර්දේශයන්ට සම්පූර්ණයෙන්ම යටත් වීමයි.

යූඇන්පිය දියත් කිරීමට උත්සාහ කරන ක්‍රියාමාර්ගය ඔවුන්ට ක්‍රියාත්මක කළ හැකි වන්නේ සිවිල් යුද්ධයක් මගින් පමණකි. ඔවුන් සූදානම් වන්නේ ද ඒ සඳහා ය. ජනතාවගේ ප්‍රශ්න විසඳීමේ පොරොන්දු දී බලයට පැමිණීමෙන් පසුව කම්කරු පන්තියට විරුද්ධව එල්ල කිරීමට උත්සාහ කරන මේ ප්‍රහාරයන්ට විරුද්ධව කම්කරු පන්තිය දැවැන්තව නැගී සිටිනු ඇත.

කම්කරු පන්තිය ආර්ථික අර්බුදයට කර ගැසිය යුතුයැයි යන්නෙහි එකම අර්ථය නම් ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාසයේ දී දිනාගත් අයිතීන් සියල්ල අහෝසි කළ යුතුය යන්නයි. මේ අයිතීන් දිනා ගැනීම සඳහා සංවිධානය වීම මැතිවරණයෙන් පසු කම්කරු පන්තිය ඉදිරියේ ඉස්මතුවන මූලික ප්‍රශ්නයකි.

වෘත්තිය සමිති ව්‍යාපාරය කුඩු පට්ටම් කිරීම සඳහා නීති ගෙන ඒම ගැන යූඇන්පිය මැතිවරණය තුළ කතා කර ඇත්තේ කම්කරු පංතියේ ස්වාධීනත්වයත් එහි ශක්තියත් විනාශ කිරීම ධනපති පංතියේ නව සැලසුම් සඳහා අත්‍ය‍යාවශ්‍ය වන හෙයිනි. වෘත්තීය සමිතිවල නායකත්වය,  කම්කරුවන්ගේ අයිතීන් රැකීම නොව ධනපති ආණ්ඩුවේ සැලසුම් ක්‍රියාත්මක කරන නායකත්වයක් බවට පත් කිරීම එහි එල්ල යයි. එහෙත් යුඑන්පීය බලාපොරොත්තු වන පරිදි පාර්ලිමේන්තුවේ නීති සම්මත කිරීමෙන් ලංකාවේ ස්වාධීන වෘත්තීය සමිති   විනාශ කිරීමට ඔවුන්ට නොහැකි වනු ඇත.

කම්කරු පන්තියේ මූලික අයිතිවාසිකම් වලට විරුද්ධව එල්ලවන මෙම ප්‍රහාරයට විරුද්ධව තමන් සටන් නොකරන බව සමසමාජ ස්ටැලින්වාදී නායකයෝ ද සියලුම වර්ගයේ ප්‍රතිසංස්කරණවාදී නායකයෝ ද දැනටමත් හෙළි කර ඇත. වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරය කුඩුපට්ටම් කිරීමේ නීති තමා බලයට පැමිණියහොත් ක්‍රියාත්මක කරන්නේ යයි යුඇන්පිය ප්‍රකාශ කළ පසුව, සමසමාජ සහ ස්ටැලින්වාදී නායකයෝ ද, වෘත්තිය සමිති නායකයෝ ද මේ ප්‍රහාරය නැවත්වීම ගැන වචනයක්වත් ප්‍රකාශ නොකළහ. කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය ඉදිරියේ ඉස්මතු වී ඇති මෙම තර්ජනයට කම්කරු පන්තිය මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද? ඒ සඳහා සංවිධානය විය යුත්තේ කුමන ප්‍රතිපත්ති මත ද, මෙය පරාජය කිරීමට ගත යුතු නිශ්චිත පියවර යන් මොනවාද? යන ප්‍රශ්න ගැන කිසිම ප්‍රකාශයක් දීම ඔවුහු ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත.

මෙහි අර්ථය නම් මැතිවරණයෙන් පසු බලයට පත්වෙන ආණ්ඩුවකට මේ ප්‍රහාරයන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉඩ දීමට ඔවුන් තීන්දුවක් ගෙන ඇති බවයි.

මේ ප්‍රතිපත්තිය යටින් පවතින්නේ ජනතාවට විරුද්ධව සිවිල් යුද්ධය දියත් කරන ආණ්ඩුවක් බලයෙන් ඉවත් කර දැමීම ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කරන බවයි. යූඑන්පී ආණ්ඩුවක් බලයෙන් පහකර දැමීමට කම්කරු පන්තිය මෙහෙයවීම ප්‍රතික්ෂේප කරන මොවුන් වහාම කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ නායකත්වයෙන් එළවා දැමීම කම්කරු පන්තියේ ඉදිරියේ ඉස්මතුව ඇති මූලික කර්තව්‍යයයි.

මැතිවරණයෙන් පසුව බලයට එන ධනපති ආණ්ඩුව වහාම එළවා දැමීම සඳහා කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කිරීමේ වගකීමට උර දී ඇත්තේ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය පමණකි. මේ මැතිවරණය තුළ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය කම්කරු පන්තියට ඉදිරිපත් කළ ඉදිරිදර්ශනයන් එහි අඩංගු වූ සියලු අනතුරු ඇඟවීම් සහ ක්‍රියාමාර්ගය මැතිවරණ තුළ වර්ධනය වූ දේශපාලනය තත්වය විසින් සම්පූර්ණයෙන්ම සනාථ කර ඇත.

එළඹ ඇති අභියෝගයට මුහුණදීමට හැකි එකම මාර්ගය නම් ජාතික බංකොලොත්කම සහ ආර්ථික කඩා වැටීම වැලැක්වීම සඳහා  ක්‍රියාමාර්ගයක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට කම්කරු සහ සෙසු පීඩිතයන් මෙහෙයවීමයි.

වතුකරය

සියලුම කර්මාන්ත සහ පැක්ටරි කම්කරු පාලනය යටතේ ජනසතු කිරීමට කම්කරු පන්තිය මෙහෙයවීම මූලිකම අවශ්‍යතාවය ලෙස ඉස්මතු ව ඇත. පැක්ටරි වසා දැමීමටත් කම්කරුවන් දොට්ට දැමීමටත් විරුද්ධව කම්කරු පංතිය තම වතු සහ පැක්ටරි වාඩිලා ගැනීමේ පියවර ගන්නා බවත් කර්මාන්ත ක්ෂේත්‍රයම පුරා මෙම වාඩිලා ගැනීමේ සටන් පැතිර යන බවත් ඉතාමත් පැහැදිලිය. වතු කඩා දැමීමට විරුද්ධව වතුකරය පුරා පැතිරුණු සටන් ගැන අනාගතේ සිදුවන සටන් වල ස්වභාවය කුමක්දැයි යන්න කල්තියාම එළි කර ඇත. වතුකරය තුළ කම්කරුවන් වාඩිලා ගැනීමේ සටන්වලින් ආන්ඩුවේ සැලැස්ම පරාජය කළා පමණක් නොව ඊට විරුද්ධව ධනපති පංතිය ආයුධ සන්නද්ධ මැර කණ්ඩායම් මෙහෙයවමින් වතුකරය තුල සිවිල් යුද්ධ තත්ත්වයක් නිර්මාණය කළේය. තම ආරක්ෂාව සඳහා අවශ්‍ය සියලුම පියවර ගැනීමෙන්, විශේෂයෙන්ම ආරක්ෂක කමිටු ගොඩනැගීමේ සහ ධනපති හමුදා සහ මැර කණ්ඩායම් නිරායුධ කිරීමේත් අවශ්‍යතාවය කම්කරුවන් ඉදිරියේ ඉස්මතු විය.

කර්මාන්ත වාඩිලා ගැනීමත් සමඟම මතුවන ප්‍රධාන අවශ්‍යතාවය නම් කර්මාන්තය වසා දැමීමට ධනපති පංතියට ඉඩ නොදී ඒවා පවත්වාගෙන යෑමයි. වාඩිලා ගැනීමත් සමගම ඒවා පවත්වාගෙන යෑමේ ජාතික සැලැස්මක් ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අවශ්‍යතාවය මතු වේ. කඩාවැටීමට භාජනය වන සෑම පැක්ටරියක ම පොත් පත් විවෘත කරමින් ඒවායේ ගණන් හිලව් පරික්ෂා කිරීම සඳහා වෘත්තිය සමිති වල විශේෂ කමිටු පිහිටු විය යුතුය.

ජාතික බංකොළොත් භාවය වළක්වා කර්මාන්ත පද්ධතීය ආරක්ෂා කර ගත හැක්කේ අධිරාජ්‍යවාදී බැංකු හ මූල්‍ය සංස්ථා වන්ගෙන් සම්පූර්ණයෙන් කැඩෙන ආණ්ඩුවකට පමණි. මෙම සංස්ථාවලට ණය සහ පොලී ගෙවීම් සම්පූර්ණයෙන්ම නවත්වන, විදේශ වෙළඳාමේ ඒකාධිකාරියක් පිහිටවන ආණ්ඩුවකට පමණකි. ආර්ථික විනාශයට විරුද්ධව සටන් කරන සෑම කම්කරුවෙකුම මේ ක්‍රියාමාර්ගය ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා වහාම විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයට බැඳීමට තීන්දු ගත  යුතුය. යූඑන්පී ආණ්ඩුවක් බලයෙන් ඉවත් කිරීම සඳහා සටන දිනිය හැක්කේ මේ පියවර ගැනීමෙන් පමණි.

(අවධාරනයන් theSocialist.LK වෙතිනි. මුල් ලිපියේ “න”, “ණ”,”ල” ,”ළ” රීතිය බැහැරව අක්ෂර වින්‍යාස යොදා ඇත)

කම්කරු මාවත ඉතිහාසයෙන්: ආර්ථික කඩා වැටීමේ බර කම්කරුවන් මතට – ආර්. ප්‍රේමදාස යූඇන්පී ප්‍රතිපත්ති පැහැදිලි කරයි Read More »

Strike

Defend Turkish workers against the thuggery of the union bureaucracy!

Colombo Action Committee for People’s Struggles.

Strike
Striking Şireci textile workers in Gaziantep [Photo: birlesiktekstil/Twitter]

On August 14, the World Socialist Web Site (WSWS) reported an incident in which the trade union bureaucracy of the Cankaya Municipality in Turkey threatened and attacked the workers when they protested against the betrayal of the trade union leadership.

Workers were attacked when they went to the union office to question the fraudulent way the unions are concealing from the workers the agreement signed between the union and the management. Workers accused them of having  agreed to a meager salary and not including in the signed agreement the terms agreed upon with the workers. 

Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS) strongly condemns the brutal attack by the bureaucrats of the Genel-İş trade union affiliated to the Turkish DİSK trade union, against the workers of Cankaya municipality and extends its fraternal arms of solidarity with the workers. 

The thuggery of Turkey’s treacherous union bureaucracy against its members, is a part of the conspiracies of union bureaucrats, who have aligned themselves with governments and corporations around the world to quell workers’ struggles. CACPS, convinced that the only way the workers can fight against these regressive movements around the world is through a conscious fight for the unity of the working class around the world, calls on the working people to march forward to mobilize the support of the international working class.

The CACPS was built during a struggle to build a genuine workers’ movement, independent of the right-wing, within the people’s movement that ousted the former Executive President Gotabhaya Rajapaksa in Sri Lanka. It is built on the foundation of the calling of the International Committee of the Fourth International (ICFI) to build rank-and-file committees of workers, as centers of workers’ power, independent of all capitalist class organizations and trade unionism.

Our committee stands in defense of the Turkish workers as an organization with experience in fighting for the social and democratic rights of the working people against the attacks of the capitalist class in Sri Lanka.

The crisis of the Turkish ruling class, which has been exacerbated by the Covid pandemic and the war in Ukraine, is being burdened onto the shoulders of working people through inflation, job slashings and welfare cuts. Against this assault, tens of thousands of working people across Turkey have started a counteroffensive through protests and strikes. It is in such a backdrop that bourgeois lackyes and pseudo leftists including trade unions have launched rounds of physical attacks against the workers.

The workers of Sri Lanka too are experiencing the same conditions. The austerity measures of the Ranil Wickremesinghe government and their beastly attacks on the democratic rights are being intensified on a daily basis, enjoying the generous assistance from trade unions who do not raise even a finger against them. Earlier this year, more than half a million petroleum, electricity, water and health care workers responded to cuts and privatization with strikes and protests. 

The government’s day-to-day response to these protests by workers and students has been to impose court bans and disperse them with the use of the military police. The brutal crackdown by the government shows that they are not prepared to allow even a shade of democratic rights to the working class.

Trade union bureaucracies are more and more aligning themselves with the plans of their governments. This experience is shared by workers in Turkey as well as in Sri Lanka. The Ceylon Electricity Workers’ Union (CEWU), facing the privatization of the Ceylon Electricity Board, demands that the “restructuring should be done to suit the current situation of the country”. The CEWU is not alone in their assistance offered to the government’s plans for privatization. Everywhere the government institutions are threatened with privatization, including in the Colombo port and Petroleum Corporation, the Trade Unions are extending their hands of assistance to the ruling class.

The trade union movement is unable to lead the working class to face the deadly attacks of the capitalist system, immersed in a grave crisis of international proportions. Before the 1980s, when production was relatively confined to national boundaries, the trade union movements around the world were in a position to lead struggles to win certain reforms for the working class, acting as mediators between the capitalist class and the working class. That era is now gone and an era of globalized production has dawned, hence pushing all national programs, including those of national trade unions, into an irrevocable crisis. Now, the attacks on the working class, though they are launched on a national scale, have their roots in the global crisis of the productive forces and the workers all over the world are facing them. In the absence of any national program capable of countering these attacks, the trade unions are now forced to abandon their role of mediation and winning ‘relief’ for the working class, and largely becoming a defensive bulwark of capitalist rule. Thus, the workers worldover are experiencing the readiness of their unions to go to any length against them, as the co-partner of the capitalist order, in its deadly struggle for survival. This is the objective truth behind the attacks on the workers of Cankaya Municipality. 

The CACPS understands that safeguarding workers’ jobs, wages and rights can only be achieved through a struggle against Capitalism and its guardians in the form of trade unions. It recognizes that it is crucially important to establish independent action Committees of the working class (Rank-and-file committees), based on working class democracy, that would expose the unholy and treacherous alliance maintained by the trade unions and middle class organizations with the capitalist state and companies. These committees, representing the economic, political, social interests and all basic needs of the working class and the oppressed people, and operating under their democratic will, spares no room for capitalist class and its agents including trade union bureaucrats. Such independent, genuinely democratic organizations of the working class are mandatory in defeating betrayals and carrying out the struggle to the final victory.

For this reason, CACPS extends its fullest support and expresses its adherence to the call of ICFI through WSWS, to build independent rank-and-file workers’ committees and establish an international alliance among such committees around the world to strengthen the objective unity of the working class. In recent times, there were several occasions in which the ICFI affiliated Socialist Equality Party (SEP) activists have been physically assaulted, verbally threatened and obstructed by the trade unionists, when the SEP activists were campaigning for this very program. CACPS always defended the SEP and independent workers against such attacks.

CACPS calls upon Turkish workers, as well as workers in Sri Lanka and all over the world, to build rank-and-file committees as their own centers of political power, independent of the trade unions who are acting as a labor police force of the corporates and capitalist governments. It also calls upon all such committees to unite on both national and international spheres, and to join hands in the struggle to establish their own control on the matters. The working class has no other path to freedom.

Turkish workers, form independent Action committees!

Build the democratic and socialist congress of workers and the poor of Sri Lanka!

Forward to build the International Workers Alliance of Rank-and-File Committees!

Defend Turkish workers against the thuggery of the union bureaucracy! Read More »

Protest

සඳුදා කොලඹ දුම්රියපොල ඉදිරිපිට රඟ දැක් වූ සුලු ධනේශ්වර නාඩගම

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.  

Protest
සඳුදා (28) කොටුව දුම්රියපොල අසල උද්ඝෝෂනය

දේශීය නය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ වැඩපිලිවෙල අනුව සේවක අර්ථසාධක අරමුදල ඇපයට තබා ගැනීමේ ආන්ඩුවේ යෝජනාව 2022 ජුලි 27දා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරන ලදී. මහ බැංකුව වාර්තා කර ඇති පරිදි මෙම අරමුදලේ වත්කම්වලින් 96% ක්ම රජයේ බැදුම්කරවල ආයෝජනය කර ඇති අතර, ඒවා 2038 දක්වා වසර පහලොවකට දිගු කිරීම හා 9%ක ස්ථාවර පොලියක් ගෙවීමට කර ඇති යෝජනාව අරමුදලේ භාරකාර මන්ඩලය වන මුදල් මන්ඩලය වෙත අනුමැතිය සදහා යොමු කරනු ලැබ ඇත.

ආන්ඩුව, ධනපති නය මහජනයා මත හෙලීම සඳහා ගෙන ඇති වැටුප් කැටි කිරීම, රාජ්‍ය අංශයේ රැකියා හා ආයතන අහෝසිය, බදු බර, සියල්ලටමත් වඩා නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීම ඇතුලු සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍ර අයිතීන්ට පහර දෙන මිලිටරි ආඥාදායක සැලසුම් හා වර්ගවාදය වැනි භේද මතු කර සිවිල් යුද වාතාවරනයක් නිර්මානය කිරීම වැනි අතිශය ප්‍රතිගාමී පියවර මාලාවක් ගෙන අතර අර්ථ සාධකය පමනක් බේරා ගැනීමේ විශේෂ ක්‍රමයක් නැති බව සෑම කම්කරුවෙකු ම දන්නා කරුනකි. සිරිත් පරිදි වෘත්තීය සමිති ඉහත යෝජනාව ගැන බොරු විරෝධතා මතු කර ඇත්තේ එම තත්වය තුල ය.  

බංකොලොත් පාලක පන්තියට, තමන් ම නිර්මානය කරගෙන ඇති නීතිමය හා හමුදාමය ආවරන යටතේ කම්කරු පීඩිත ජනතාව මරා, මල මිනී පවා අතුරුදහන් කර දැමීමේ තරම් හැකියාවන් ඇති රාජ්‍ය බලයක් ඇති බව, ඉතිහාසය සටහන් කර ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නො වේ. ඒ අනුව තම ධනපති ආර්ථිකය හා මූල්‍ය පද්ධතිය ආරක්ෂා කර ගැනීමට අවශ්‍ය වූ විට මේ මුදල් මුලුමනින් ම අත්පත් කර ගැනීමට වුවද මෙම ආන්ඩු පියවර ගැනීමට ඇති ඉඩ නො තකා සිටිය නො හැකි ය. මේ රාජ්‍ය බලය පිලිබඳ කාරනය නො තකා වේදිකා ගත කරන මධ්‍යම පන්තික, ව්‍යාජ වාම පුස් විරෝධතා දැක්වීම් බහුතර කම්කරුවෝ ප්‍රතික්ෂේප කරති.  

පෙරටුගාමී සමාජවාදී  පක්ෂය (පෙසප) මැදිහත් වී, වෘත්තීය සමිති එකමුතුවේ නිලධරය සාකච්ඡාවක් සඳහා කැඳවා සඳුදා (28) කොටුව දුම්රියපොල අසල උද්ඝෝෂනය පිලිබඳ තීන්දුව ගෙන තිබිනි. තවත් සමිති ගනනාවක් සටනක් සදහා පිලින දෙමින් සිටියේ ය. රතු සේවක සංගමය, ස්ටෑන්ඩ් අප් කම්කරු සංගමය, වී වුමන් ලංකා නෙට්වර්ක්, එක්සත් කම්කරු සම්මේලනය, සමගි සේවක සංගමය, ලංකා බැංකු සේවක සංගමය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍ය සේවා වෘත්තීය සමිති සම්මේලනය, කම්කරු අරගල මධ්‍යස්ථානය, ඇතුලු රාජ්‍ය නො වන සංවිධාන හා වෘත්තීය සමිති 40කට වඩා සඳුදා  උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූ බව සංවිධායකයෝ පවසති. මෙම උද්ඝෝෂනයට 5000ක පමන පිරිසක් කොටුව දුම්රියපොල ඉදිරිපිටට රැස් වනු ඇතැයි සංවිධායකයෝ කල් ඇතුව ගනන් බලා තිබුනහ. යාන්තම් 300 පමන ඊට සහභාගී වීම පෙන්නුම් කලේ සංවිධාන එකකටවත් තමන්ගේ ම සාමාජිකයන් මෙහෙයවා ගැනීම පවා කල නො හැකි වීම මෙන් ම ඔවුන්ට එවැනි දුර දිග යන සටනක් මතු වනු දැකීමට වුවමනාවක් ද නැති බව ය. (උද්ඝෝෂනයේ අවස්ථා නිරූපනය කරන වීඩියෝව මෙහි පහත පල වේ)

පෙරටුගාමී පක්ෂයේ නායකයෙකු වන දුමින්ද නාගමුව කල් ඇතිවම කම්කරුවන් සහභාගී නො වීම ගැන මැසිවිලි නගා තිබිනි. ලක්ෂ 22ක් පමන වන කම්කරුවන් දැන්වත් මේ ගැන සිතා බලනු ඇතැයි විශ්වාස කරන බව ඔහු ප්‍රකාශ කලේ ය. පොදුවේ සමිති නායකයන් සමාජගත කරන අදහස වන්නේ කම්කරු පන්තිය වනාහී අයිතීන් ආරක්ෂා කර ගැනීම සදහා සටන් කිරිමේ වුවමනාවක් නැති මෝඩ, පසුගාමී පිරිසක් බවයි. ලංකා වෙලඳ හා කාර්මික පොදු සේවක සංගමයේ නියෝජ්‍ය ලේකම් පීටර් ඩී අල්මේදා බීබීසීයට කියා තිබුනේ කම්කරුවන්ට මේ සම්බන්ධයෙන් නිසි අවබෝධයක් නැති බව ය. “ඒ අය හිතන් ඉන්නේ අපේ අර්ථසාධකයේ යම් කිසි මුදලක් තියෙනවා. ඒකට 9%ක් හම්බ වෙයි. එහෙම හරි හම්බ වෙනවා නම් කමක් නෑ කියලයි,” ඔහු කියයි. සත්‍යය නම් වෘත්තීය සමිති හා සෙසු ව්‍යාජ වමුන් අත කිසිවක් හෝ දිනාගත හැකි ක්‍රියා මාර්ගයක් නැති බවත්, ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතා අනුව කැඳවන උද්ඝෝෂනවලට සහභාගී වී කෙරෙන පරිත්‍යාගවලට සරිලන දෙයක් නො ලැබෙන බවත් කම්කරුවෝ දන්නා බවයි. පසු ගිය දා තෙල් සංස්ථාව පුද්ගලීකරනයේ දී ගිරිය පිප්පූ නමුත්, කම්කරුවන් අරගලයට පැමිනිම වැලැක්වීමට සියල්ලම කල සමිති නායකයන්, පාලකයන් වෙත බඩ ගා ගොස් එය පාවා දීම වැනි නින්දාසහගත අත්දැකීම් කෙතෙක් නම් කම්කරුවන්ට තිබේ ද? 

සඳුදා සිද්ධිය මේ සම්බන්ධ මනා අත් දැකීමකි. යොදාගත් පරිදි දවල් 12ට ඇරඹුනු උද්ඝෝෂනය දුම්රියපොල පදිකය දිගේ පැයකට ආසන්න කාලයක් සිදුකෙරුනු අතර සමිති නායකයෙක් පිරිස ඔල්කට් මාවත මැදට කැඳවී ය. මාර්ගය අවහිර වීමත් සමග අනෙක් පසින් පොලිසිය පෙල ගැසීම ආරම්භ කලේ ය. ටික වෙලාවකින් පෙලපාලියක් ලෙස සෙමෙන් සැකෙන් පිරිස කොල්ලුපිටිය දිසාවට ගෙන යෑමට නායකයෝ පටන් ගත්හ. පොලිසිය උසාවි නියෝගය කියවා, ඉදිරියට ගමන් කලේ ය. “අපට පොඩ්ඩක් ඉදිරියට යන්න දෙන්න, අපි ආපහු එන්නම්.” සමිති නායකයෝ පොලිසියෙන් ඉල්ලා සිටියහ. පොලිසිය එකඟ නො වී ය. එවිට සමිති නායක ජගත් ගුරුසිංහ, “අපට සති දෙකක් ඇතුලත සාකච්ඡාවක් ලබා දෙන්න”යි බැගෑපත් විය. පොලිස් නිලධාරියා ඊට එකඟ වූ කල සමිති නායකයෝ ආපසු හැරුනෝය.

පසුව කම්කරුවන්ට කතාවක් පවත්වමින් ගුරුසිංහ පොලිසියෙන් ඉල්ලා ගත් පොරොන්දුව ජයග්‍රහනයක් ලෙස හුවා දක්වමින් සැර කතාවක් කලේ ය. එදින රාත්‍රී ප්‍රවෘත්තිවල ප්‍රකාශයට පත් වූයේ ද මෙම පොලිස් හා සමිති නායක විජ්ජාවයි. මෙවැනි පොරොන්දු හුවා දක්වා අරගලවලින් පලා යාමට සමිති නායකයන්ට හොඳ හුරුවක් ඇත. ඇත්තටම නම් මේ උද්ඝෝෂනයෙන් ලැබුනු දෙයක් නැත. ඒ සමගම තවත් නායකයෙක් සැප්තැම්බර් 21 දින දක්වා මුදල් මන්ඩලයේ තීන්දුව කල් යාම තමන්ගේ අරගලයේ ජයග්‍රහනයක් යයි ගුගුරන්නට විය. කල් දැමීමට හේතු වූයේ, දේශීය ආදායම් සදහා 30% බද්දක් අය කිරිමේ යෝජනා සංශෝධන කෙටුම්පත සම්බන්ධ නඩුවක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ විභාග වෙමින් තිබීම මිස මෙම වෘත්තීය සමිති විගඩම නො වේ.  

විශේෂයෙන් මෙම වර්ගයේ වැඩ මගින් කම්කරු පන්තියට අරගල එපා කරවීම ද නිලධරය අපේක්ෂා කරයි. ඒ සමග ම කම්කරු පන්තියට හැකියාවක් හෝ වුවමනාවක් නැතැයි හුවා දක්වමින් සුලු ධනේශ්වරයේ පිලිකුලට හා වෛරයට එය හසු කිරීම ද මෙම කටයුතුවල ප්‍රතිඵල ලෙස සිදු වේ. ඔවුන් සිදු කලේ පාලක පන්තියට, තමන්ගේ, එනම් සුලු ධනේශ්වර නිලධරයේ අවශ්‍යතාව ඒත්තු ගන්වා ගැනීම ය. ඒ අතර පවතින ආන්ඩුව වෙනුවට වෙනත් ධනපති ආන්ඩුවක් බලයට ගැනීමේ අපේක්ෂාවක් දැල්වීම මගින් ස්වාධීන පන්ති අරගල සදහා කම්කරු පන්තියේ උත්සුකයන් කල් ඇතිව තලා දැමීම ද එහි එක් අපේක්ෂාවකි.  

කොටින් ම මෙම උද්ඝෝෂනය ධනපති පන්තියේ අරමුනු වෙනුවෙන් සංවිධානය කල බවට, සඳුදා උදේ කොලඹ මහජන පුස්තකාල ශ්‍රවනාගාරය තුල පැවතුනු විදුලි පාරිභොගික සංගමයේ රැස්වීම සාක්ෂි දරයි. එය පැවැත් වුනේ විදුලි බිල ඉහල දැමීමේ සැලසුම්වලට විරෝධය දක්වන එකක් හැටියට ය. රැස්වීම ඇමතූයේ විදුලි පාරිභෝගික සංගමයේ සභාපති, ලේකම් හා විදුලි සේවක සංගමයේ නියෝජිතයෙකි. විදුලි අංශවලට සම්බන්ධ ව්‍යාපාරික සමාගම්වල සේවකයන් මෙම රැස්වීමට සහභාගී කරවා තිබූ බව පෙනී ගියේය. පුනර්ජනන බලශක්ති ප්‍රභවයන් වර්ධනය කිරීමට ඉදිරිපත්වූ ආයෝජකයන් දුර්මුඛ කරමින් හා ඔවුන්ට විශාල අලාභ ගෙන එමින් ලංකා විදුලිබල මන්ඩලය (ලංවීම) හදිසි මිල දී ගැනීම් සිදු කරන බවට කථිකයෝ චෝදනා කලෝ ය. අනතුරුව මෙම සමිති නායකයෝ කොටුව දුම්රියපොල ඉදිරිපිට අර්ථසාධක උද්ඝෝෂනයට එක් වූහ. එක ම අවස්ථාවේ ව්‍යවසායකයනගේ හා කම්කරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය හැකි සූත්‍රය කුමක් ද?  

ධනවාදයේ වත්මන් අවධියේ දී, කම්කරු පන්තියේ පැවැත්ම තව දුරටත් ශ්‍රම ශක්තිය විකිනීමෙන් ආරක්ෂා කර ගත නො හැකි ය. නමුත් වෘත්තීය සමිති යනු, කම්කරුවන් ශ්‍රම ශක්තිය විකුනන්නන් ලෙස ම සිටිය යුතු ය යන ප්‍රතිවිප්ලවවාදී ස්ථාවරයක පිහිටා සිටින ව්‍යාපාරයකි. මේ නිසා ඉහල මට්ටම්වල සූරා කෑමට අවශ්‍ය වන නව ශ්‍රම රූප සදහා ප්‍රාග්ධනයේ වෙනස් වන අවශ්‍යතාවන්ට අනුගත වීම හැර අන් මගක් වෘත්තීය සමිතිවලට නැත. රැකියා, වැටුප් හා ජීවන තත්වයන් පිරිහීමේ කොන්දේසි පිලිගත් නව වර්ගයක කම්කරුවෙකු ධනේශ්වර නිශ්පාදනයේ නව විධි සහ රූපාකාරයන් විසින් ඉල්ලා සිටිනු ලබන අද දින, වෘත්තීය සමිතිවාදය එක්කෝ මෙම අවශ්‍යතා සම්පාදනය කිරිම හෝ වේදිකාවෙන් බැස යාම යන දෙකින් එකක් තෝරාගත යුතු ය. සමිති නායකයන්ගේ වංචනික ක්‍රීඩාව මෙම ඓන්ද්‍රීය දුර්වලකමින් ගලා එන අතර කම්කරුවන්ට සිය පැවැත්ම රැක ගැනීමට නම්, මෙම ප්‍රතිගාමී සමිති විසුරුවා හැර තමන්ගේ ම ඡන්දයෙන් ගනු ලබන තීන්දු අනුව ක්‍රියාත්මක වන ධනේශ්වර විරෝධී කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නගා ගනිමින් අරගලය පෙරට ගැනීම හැර මාවතක් නැත.      

තමන් සේවය කරන වැඩපොළ හා කම්හල්වල ද තම නිවහන් ප්‍රදේශවල ද එවන් ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නඟා ගැනීමත්, ඒවා හරහා කම්කරු පන්තියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අභිමතය ක්‍රියාවට නැංවීමත් මඟ නොහැරිය හැකි අවශ්‍යතාවයක් ලෙස දැන් ඉස්මතු වී ඇත්තේ එබැවිනි. ඒ සඳහා එක්වන ලෙස සියලු කම්කරු පීඩිත ජනයාට හා තරුනයන්ට කැඳවුම් කරන කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව, සිය කම්හල්, වැඩපොල හා නිවහන් ප්‍රදේශවල එවන් ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නඟා ගැනීමේ දී ඔවුන්ට සහාය වෙමින්  සහෝදරත්වයේ හස්තය දිගු කරයි.

සඳුදා කොලඹ දුම්රියපොල ඉදිරිපිට රඟ දැක් වූ සුලු ධනේශ්වර නාඩගම Read More »

Strike

වෘත්තීය සමිති නිලධරයේ මැර ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව තුර්කි කම්කරුවන් ආරක්ෂා කරනු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව 

Strike
Gaziantep හි වැඩ වර්ජන කරන Şireci රෙදිපිළි කම්කරුවන් [ඡායාරූපය: birlesiktekstil/Twitter]

තුර්කියේ  කැන්කායා (Cankaya) මහ නගර සභාවේ  වෘත්තීය සමීති නායකත්වය  ගෙන යන පාවා දීමට එරෙහිව එහි  කම්කරුවන් සිදු කල විරෝධතාවයේ  දී  සමිති නිලධරය ඔවුන්ට තර්ජනය කරමින් පහර දුන් සිදුවීමක් අගෝස්තු 14දා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය වාර්තා කලේය.

මේ පහර දීම සිදු කරනු ලැබ ඇත්තේ, ජීවත්  වීමට අපහසු වැටුපකට එකඟ ව පාලකයින් සමග වෘත්තීය සමිති  ගැසූ ගිවිසුම කම්කරුවන්ට සැඟවීමට හා  කම්කරුවන් හා එකඟ වූ තීරන ගිවිසුමට ඇතුළත් නොකිරීමට සමිති නිලධරය සිදු  කල වංචාවන් ප්‍රශ්න කිරීමට වෘත්තීය සමිති කාර්යාලයට ගිය කම්කරුවන්ට ය. 

කැන්කායා  මහ නගර සභාවේ කම්කරුවන්ට එරෙහිව තුර්කියේ DİSK වෘත්තීය සමිතියට අනුබද්ධ ජෙනෙල්-ඉස්(Genel-İş) වෘත්තීය සංගමයේ නිලධරය නගර සභා පාලකයන්ගේ පොලිස්කාරයන් හැටියට සිදු  කල මේ තුච්ඡ ප්‍රහාරය දැඩිව හෙලා දකින  ලංකාවේ කොලඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව (කොක්‍රික), ඊට එරෙහිව නැඟී සිටින කම්කරුවන්ට තම සහෝදරාත්මක දෑත දිගු  කරයි.

තුර්කියේ ද්‍රෝහි සමිති නිලධරයේ මැර ක්‍රියා, කම්කරු අරගල මැඩීමට ලොව පුරා රාජ්‍ය හා සංගත සමග පෙල ගැසී සමිති නිලධරයන් ගෙන යන කුමන්ත්‍රණවල කොටසකි. ලෝකය පුරා ක්‍රියාත්මක වන මේ ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරයන්ට එරෙහිව කම්කරුවන්ට  සටන් කල හැක්කේ සෑම රටකම වැඩකරන පංතියේ දැනුවත් එකමුතුවකට සටන් වැදීමෙන් ය යන වැටහීමෙන් සිටින කොක්‍රික, ඒ සඳහා ජාත්‍යන්තර කම්කරු පංතියේ සහයෝගය බල මුලුගැන්වීමට පෙරට එන මෙන් වැඩ කරන ජනයාගෙන් ඉල්ලා සිටී. 

කොක්‍රික ගොඩ නැගුවේ, හිටපු  විධායක ජනාධිපති ගෝටාභය රාජපක්ෂ පලවා හරිමින් නැගී සිටි මහජන ව්‍යාපාරය තුල, ධනේශ්වරයෙන් ස්වාධීන අව්‍යාජ කම්කරු ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමේ අරගලයක් හරහාය. එය පදනම් වී ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ සියලුම පක්ෂවලින් හා වෘත්තීය සමිතිවාදයෙන් ස්වාධීන ව කම්කරුවන්ගේ බල සංස්ථා ලෙස ක්‍රියාකාරි කමිටු ගොඩ නැගීමට, හතරව ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) කල ඉදිරි දර්ශනාත්මක කැඳවුම මතය.

තුර්කී කම්කරුවන් ආරක්ෂා කිරිමට අප කමිටුව ඉදිරිපත්  වන්නේ ලංකාවේ ධනපති පංතියේ ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව වැඩකරන ජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සඳහා අරගලයක යෙදීමේ අත්දැකීම් ද සහිත සංවිධානයක් හැටියට ය.   

කොවිඩ් වසංගතය හා යුක්‍රේන  යුද්ධය මගින් තීව්‍ර වී ඇති තුර්කි පාලක පංතියේ අර්බුදය උද්ධමනය, රැකියා කප්පාදුව හා  සුබසාධනයන් උදුරා ගැනීම හැටියට වැඩ කරන ජනයාගේ කර මත පටවමින් සිටී. ඊට එරෙහිව තුර්කිය පුරා දස දහස් ගනන් වැඩ කරන ජනයා විරෝධතා හා වැඩ වර්ජන මගින් ප්‍රතිප්‍රහාරය අරඹා ඇති තතු යටතේ වෘත්තීය සමිති ඇතුලු ධනේශ්වරයේ ආවතේවකරුවන් හා ව්‍යාජ වම්මුන් කම්කරුවන්ට එරෙහි ව කඩා පැනීම සිදු කරනු ලැබ ඇත්තේය. 

තුර්කි කම්කරුවන් මෙන් ම ලංකාවේ වැඩ කරන ජනයා ද අත්විඳිමින් සිටින්නේ එකී තතුමය. වර්තමාන රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආන්ඩුවේ කප්පාදු වැඩ පිලිවල සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එල්ල කරන මෘග ප්‍රහාර දිනපතා උත්සන්න කෙරෙන්නේ ඒවාට එරෙහිව අතක් හෝ එසවීමට ක්‍රියා නොකරන වෘත්තීය සමිතිවල වාරුව ලබමිනි. මේ වසරේ මුල දී ඛනිජ තෙල්, විදුලිය ජල සම්පාදන හා සෞඛ්‍ය සේවා කම්කරුවෝ මිලියන භාගයකට වැඩි සංඛ්‍යාවක් කප්පාදු හා පෞද්ගලීකරණයට එරෙහිව වර්ජන හා විරෝධතා මගින් ප්‍රතිචාර දැක්වුහ. දිනපතා කම්කරුවන් හා ශිෂ්‍යයන්ගේ විරෝධතාවන්ට ආන්ඩුවේ උත්තරය වී ඇත්තේ අධිකරන  තහනම් පනවමින් ඒවාට මිලිටරිය යොදා පහර දී විසුරුවා හැරීමයි. වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරයේ අත්වාරුව ලබමින් මර්දන අන පනත් යොදා ආන්ඩුව ගෙනයන මෘග මර්දනයෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ වැඩකරන ජනයාට ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ලබා දීමට ඔවුන්ගේ කිසිම සූදානමක් නැති බවයි.

තුර්කි වෘත්තීය සමිති නිලධරය මෙන් ම ලංකාවේ වෘත්තීය සමිති ද ආන්ඩුවේ සැලසුම් සමග පෙලගැසී සිටින අයුරු කම්කරුවෝ දිනපතා අත් දකිති. “රටේ වත්මන් තත්ත්වයට ගැලපෙන පරිදි ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම කල යුතු”යැයි  ආන්ඩුවේ පුද්ගලිකරනයට මුහුන දී සිටින ලංකා විදුලි සේවක සංගමයේ නායකයන් විසින් කරනු ලබන ඉල්ලීමෙන් පමනක් නොව කොලඹ වරාය, තෙල් සංස්ථා ඇතුලු  පුද්ගලිකරනයට නතු වූ සෑම තැනකම සමිති  නිලධරයන් එකාවන්ව එම වැඩ පිළිවෙලට දක්වන  සහයෝගයෙන් එය පැහැදිලි ව පෙනී යයි.

ජාත්‍යන්තර පරිමාන අර්බුදයක ගිලී සිටින ධනපති ක්‍රමය විසින් එල්ල කෙරෙන මාරාන්තික ප්‍රහාරවලට කම්කරු පන්තිය මුහුනට මුහුන දී සිටින තතු යටතේ, එකී ප්‍රහාරයට එරෙහිව කම්කරු පන්තිය මෙහෙයවීමට වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරයට නොහැකි ය. නිෂ්පාදනය සාපේක්ෂ ලෙස ජාතික සීමාවන් තුල පැවැති යුගයක කම්කරු පන්තියට ප්‍රතිසංස්කරන දිනා දීමේ අරගල මෙහෙයවමින්, ධනපති පන්තිය හා කම්කරු පන්තිය අතර හෙට්ටු කරන්නන් ලෙස කටයුතු කරමින්, එමඟින් පන්ති අරගලයේ සමථකරුවන් ලෙස සේවය කල ලෝ පුරා වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාර, නිෂ්පාදනයේ ගෝලීයකරනයත් සමඟ සම්පූර්න අර්බුදයක් කරා ගමන් කර ඇත. වර්තමාන ලෝක පරිමාන ධනේශ්වර අර්බුදයට ප්‍රතිචාර ලෙස ධනපති පන්තිය විසින් කම්කරු පන්තිය මත හෙලනු ලබන ප්‍රහාරවලට මුහුන දීමේ මොනම හෝ ජාතික වැඩ පිළිවෙලක් නොපැවතීම නිසා, කම්කරු පන්තියට ‘සහන’ දිනා දෙන්නන් ලෙස පැවැති භූමිකාව වෛෂයික ව අහෝසි වී ගොස් ඇති තතු යටතේ, දැන් වෘත්තීය සමිති කෙලින්ම වැඩකරන්නේ ධනපති පාලනයේ ආරක්ෂක ⁣බල ඇනියක් ලෙසයි. මෙසේ ගෝලීය අර්බුදයකින් ගිලී සිටින ධනපති ක්‍රමය සිය පැවැත්ම සඳහා දරන මාරාන්තික ප්‍රයත්නයේ දී ඔවුන්ගේ සහකරුවා ලෙස කම්කරු පංතියට එරෙහි ව ඕනෑම දුරක් යෑමට සමිතිවල ඇති සූදානම ලොව පුරා අත්දැකීම් මගින් තහවුරු වෙයි. තුර්කියේ ඉහත සිදුවීමේ දී වෘත්තීය සමිති කම්කරු හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටීම ගැන ප්‍රශ්න කරන්නට කාර්යාලයට පැමිනි කම්කරුවන්ට එරෙහිව කායික ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට ක්‍රියා කිරීම පසුපසින් පවතින යථාර්තය වන්නේ එයයි.

තුර්කියේ මෙන් ම සෑම රටකම ද කම්කරුවන්ට රැකියා, වැටුප් ඇතුලු අයිතීන් රැක ගැනීමේ මාවත වැටී ඇත්තේ ධනපති ක්‍රමයටත්, එහි ආරක්ෂකයා වන වෘත්තීය සමිතිවලටත් එරෙහි අරගලය හරහා බව වටහා ගෙන සිටින කොක්‍රික, වෘත්තීය සමිති හා මධ්‍යම පංතික ව්‍යාපාර ධනපති රාජ්‍යය හා සංගත සමග පෙල ගැසී ගෙනයන ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය හෙලිදරව් කරමින්, කම්කරු පන්තික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය  ක්‍රියාත්මක වන කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීම තීරනාත්මක කාරනයක් බවට පත්ව ඇතැයි යන්න පිලි ගනී. කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ ආර්ථික, දේශපාලන හා ජීවන අවශ්‍යතා නියෝජනය කරන, ඔවුන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අභිමතය මත ක්‍රියාත්මක වන එකී සංවිධාන තුල, කම්කරුවන් ධනපති පන්තියට හා එහි රාජ්‍යයට ගැට ගසමින් ධනේශ්වර අර්බුදයේ බර කම්කරු පන්තියේ කර මත පටවන වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් ඇතුලු ධනපති ඒජන්තයන්ට මොනම ඉඩක්වත් නැත. පාවාදීම් කපා හරිමින් අරගලය අවසාන ජයග්‍රහනයක් දක්වා ගෙන යාමට නම්, සාකච්ඡා හරහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස තීන්දුවලට එළඹෙන කම්කරු පන්තියේ එවැනි ස්වාධීන, අව්‍යාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන අත්‍යවශ්‍ය ය. 

කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනැඟීම ද, ලෝකය පුරා එවැනි ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සන්ධානයක් පිහිටුවීම මඟින් කම්කරු පන්තියේ වෛෂයික එකමුතුව තහවුරු කිරීම ද සඳහා ලෝසවෙඅ හරහා හජාජාක නිකුත් කර ඇති කැඳවීමට කොක්‍රික සිය සහයෝගය පල කරයි. මෙම වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරමින් මෑත කාලයේදීම සසප ක්‍රියාකාරීන් සිදු කල මැදිහත්වීම් ගනනාවක දී ම වෘත්තීය සමිතිවල මැදිහත් වීමෙන් ඔවුන්ට කායික අඩම්තේට්ටම් සහ වාචික තර්ජන ද, බාධා කිරීම් ද සිදුකෙරුනි. කොක්‍රික එම ප්‍රහාර වලට එරෙහිව සසප හා ස්වාධීන කම්කරුවන් ආරක්ෂා කලේය. 

කොක්‍රක තුර්කි කම්කරුවන්ගෙන් මෙන් ම ලංකාවේ ද, ලොව පුරා ද කම්කරුවන්ගෙන් ද ඉල්ලා සිටින්නේ සමාගම් හා ආන්ඩු සමග කම්කරු පොලීසියක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වන වෘත්තීය සමිතිවලින් ස්වාධීනව තමන්ගේම දේශපාලන බල සංස්ථා ගොඩනගා ගනිමින්, ඒවා ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් එකමුතු කරමින්, කටයුතු තම පාලනය යටතට ගැනීම සඳහා වන අරගලය හා අත්වැල් බැඳ ගන්නා ලෙසය. නිදහස උදෙසා ඒ හැර අන් මාවතක් කම්කරු පංතියට නැත.

තුර්කි කම්කරුවනි, ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නගනු!

ලංකාවේ කම්කරුවන්ගේ හා දුගීන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය ගොඩනගමු! 

⁣කමිකරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් සඳහා පෙරට!

වෘත්තීය සමිති නිලධරයේ මැර ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව තුර්කි කම්කරුවන් ආරක්ෂා කරනු! Read More »

books

In defence of SEP: The call to build on historical lessons of the Trotskyist movement for intra-party democracy

By Nihal Gikianage for SEP-SL Left Faction

books
Revolutionary Handbooks

The letter posted below was sent on October 28, 2022 by the comrades of the Left Faction of Sri Lanka Socialist Equality Party (SEP), Chilaw branch, to its General Secretary Deepal Jayasekara, to defend the party from the anti-democratic and conspiratorial activities of the party leadership.  Such efforts by the members were frowned upon by the party bureaucracy and led to the party leadership’s disastrous decision that there was no other option but to expel a large number of comrades.  It should be noted that the first time even the party members were reading this letter was when this was published originally in Sinhala language here on August 7, 2023.  Dozens of letters sent by the SEP-SL left faction to the party leadership were thrown into the dustbin without any discussion within the membership.

***

Deepal Jayasekara, 

General Secretary, Socialist Equality Party- Sri Lanka.

Dear Comrade,

Three months have passed since the membership of comrades Nandana, Sanjay and Ananda Wakkumbura has been suspended, but up to date no political issue has been raised regarding these three.

There must be political reasons for a dispute in the revolutionary party. They must be irreconcilable class antagonisms, not mere ‘reasons’. We categorically state in all seriousness that you have no such reasons to offer.

We are engaged in a continuous struggle in our branch opposing the undemocratic suspension of the party membership of these comrades. The branch leadership says that raising this issue itself is against the centralism of the party. Establishing centralism against democracy is the practice of the party regime. As against this, every effort made to examine the historical experience of the world Marxist movement was opposed by the party regime including the branch leadership. It is a sign that the political health of the party has deteriorated.

In analyzing the issues that arise within the party, the policy based on dialectical materialism is to call upon the historical wisdom of our movement. But it is difficult to get the majority of the membership towards this approach. Even under these circumstances, we the undersigned, Wijesinghe, Punyawardena and Nihal in the Chilaw branch are fighting without let up against this anti-democratic action taken by the party.

Engaging in political struggle or trying to develop discussions for political clarity are the real reasons for suspending the membership of these comrades. The leadership has worked to carry out their actions without facing serious opposition in the party membership although they were done without any discussion with the three comrades and without giving them an opportunity to present the facts. This was achieved by a campaign of lies and accusations against these comrades. For example, the propaganda that they have rejected the party’s invitations to negotiate. Another one is the propaganda that comrade Nandana chases away those who come to join the party saying they are police spies.

Nihal raised this question in his intervention at the members’ meeting last attended by Comrade Wijay in last July.

He quoted this passage taken from the Declination of the Bolshevik Party from Trotsky’s brilliant work “Revolution Betrayed” ” The inner regime of the Bolshevik party was characterized by the method of democratic centralism. The combination of these two concepts, democracy and centralism, is not in the least contradictory. The party took watchful care not only that its boundaries should always be strictly defined, but also that all those who entered these boundaries should enjoy the actual right to define the direction of the party policy.

Freedom of criticism and intellectual struggle was an irrevocable content of the party democracy. The present doctrine that Bolshevism does not tolerate factions is a myth of epoch decline. In reality the history of Bolshevism is a history of the struggle of factions. And, indeed, how could a genuinely revolutionary organization, setting itself the task of overthrowing the world and uniting under its banner the most audacious iconoclasts, fighters and insurgents, live and develop without intellectual conflicts, without groupings and temporary factional formations? The farsightedness of the Bolshevik leadership often made it possible to soften conflicts and shorten the duration of factional struggle, but no more than that. The Central Committee relied upon this seething democratic support. From this it derived the audacity to make decisions and give orders. The obvious correctness of the leadership at all critical stages gave it that high authority which is the priceless moral capital of centralism.” (Chapter 2: The Degeneration of the Bolshevik Party; 2nd Paragraph – Revolution Betrayed)

After this long quote, he asked Comrade Wijay to re-assess the decision taken against these comrades who are well experienced and very close to the International Committee, placing it in this context.

Taking this struggle forward when Comrade Nihal raised the question about these comrades in the Chilaw branch, Comrade Quintin threateningly requested the local secretary Kapila to call for a vote and throw him out, Kapila said that he would not hesitate to do so.

It was the Ratnasiri leadership of the Ambalangoda branch who first conducted this vote taking. Comrade Nandana accused the party leadership of using gimmicks during the recent party congress. He requested a discussion about the congress to solve these problems. Solely on this matter, when three members of the committee including Nandana were absent, Ratnasiri the local secretary, a member of the party’s political committee, confirmed the allegation by Nandana’s that the party leadership is resorting to gimmicks, by calling for a vote and banning Nandana’s membership. The political committee suspended his membership without any discussion.

We allege that there are threats to implement the same policy in other branches in which, there are members fighting for the suspended comrades. ie. Ambalangoda, Kandy, Kolonnawa and Chilaw.

In the Chilaw branch we continuously fought to consider these questions based on the historical knowledge of our own Trotskyist movement. But the branch leadership always declared that this is a petty bourgeois tendency and will be purged from the party. The party has not made any political explanation up to date of this so-called petty bourgeois tendency. Even if we accept that this is such a tendency for a moment, we cannot agree to the behavior of the leadership at all.

Comrade Nihal brought forth an example from Trotsky’s ” In Defense of Marxism” to inform the branch members about how the Trotskyist movement fought with petty bourgeois tendencies. This was not regarding a bogus charge of ‘petty bourgeois tendency’ that is thrust upon on Nandana, Wakkumbura and Sanjay by the leadership, but of an actual petty bourgeois tendency that arose in the Socialist Workers Party in 1939. “The following question can be posed: If the opposition is a petty-bourgeois tendency does that signify further unity is impossible? Then how reconcile the petty-bourgeois tendency with the proletarian? To pose the question like this means to judge one-sidedly, undialectically and thus falsely. In the present discussion the opposition has clearly manifested its petty-bourgeois features. But this does not mean that the opposition has no other features. The majority of the members of the opposition are doubly devoted to the cause of the proletariat and are capable of learning. Tied today to a petty-bourgeois milieu they can tomorrow tie themselves to the proletariat. The inconsistent ones, under the influence of experience, can become more consistent. When the party embraces thousands of workers even the professional factionalists can re-educate themselves in the spirit of proletarian discipline. It is necessary to give them time for this. That is why comrade Cannon’s proposal to keep the discussion free from any threats of split, expulsions, etc., was absolutely correct and in place.”

(https://www.wsws.org/en/special/library/in-defense-of-marxism-leon-trotsky1939/11.html)

Trotsky’s attitude towards the Burnham, Shatman and Abern group, which clearly showed petty bourgeois characteristics in the Trotskyist movement, is clear.

Moreover, let us consider by a short excerpt, how Comrade North used Trotsky’s explanations in ‘In defense of Marxism’ in the work, ‘how did the Workers Revolutionary Party betray Trotskyism’, in his struggle. “To make matters worse, the political differences raised by Thornett, to the extent that they had been developed in the autumn of 1974, had not reached the level at which a split could be justified in front of the working class. It was not sufficient for Healy and Banda to have a hunch, no matter how astute, that Thornett was functioning as an agent of the OCI. In 1940 Trotsky had warned Cannon not to take premature organizational measures against the minority, insisting that “you must act not only on the basis of your subjective appreciations, as correct as they may be, but on the basis of objective facts available to everyone” And he cautioned that organizational impatience “is not infrequently connected with theoretical indifference.” (In Defense of Marxism, New Park, p. 198)

(https://www.wsws.org/en/special/library/how-the-wrp-betrayedtrotskyism/06.html )

It is clear that the party has resorted to a policy of those who turned their backs to Trotskyism instead that of Trotskyism. It is a matter that needs to be examined. We are working on it and we think the party leadership will consider it seriously.

For that, we suggest that the party leadership, including you, should re-assess this organizational step in this historical context.

Over the past period, the entire party revolved around secondary issues, and as a result, the party failed to anticipate the class struggle that started in Sri Lanka in April and is still going on, and to make a successful intervention in it. In order to cut through the party’s past political setbacks and make a revolutionary intervention in the class struggle implementing the perspective of developing Action Committees and proceeding towards a congress of Action Committees in keeping with the perspectives of the International Committee, the internal problems of the party must first be resolved. This is because the International Committee has very clearly and brilliantly identified that this decade as the decade of revolutions and wars, and identified this as a unique period for the world Trotskyist movement. The political setback of our party is taking place in this context.

The leadership did not undertake the task of understanding the idea of building Action committees through a serious discussion within the cadre. In a discussion about action committees in the Chilaw branch, we presented a quote from Trotsky’s ‘Death agony of Capitalism’. ” Soviets are not limited to an a priori party program. They throw open their doors to all the exploited. Through these doors pass representatives of all strata, drawn into the general current of the struggle. The organization, broadening out together with the movement, is renewed again and again in its womb. All political currents of the proletariat can struggle for leadership of the soviets on the basis of the widest democracy. The slogan of soviets, therefore, crowns the program of transitional demands.” (The Death Agony of Capitalism and the Tasks of the Fourth International; Chapter 14 – The Soviets – Paragraph 3) On these occasions, the branch secretary Comrade Kapila said, “We are not building them so that each and every person could walk through these doors.” This exposes the party leadership’s idea about working committees.

These differences of opinion call for a genuine democratic discussion to consider the responsibilities our party in facing the current class struggle.

In the book “The Russian Revolution and the Unfinished Twentieth Century”, Comrade Noth’s explanation about internal party democracy, ” The importance of inner-party democracy was not simply one of abstract principle, nor was its practical significance limited to its direct impact on the field of economic policy. What was ultimately at stake in the struggle waged by Trotsky in defense of Soviet democracy was the fate of the entire heritage of socialist culture and revolutionary thought as it had developed in the international workers movement over the previous century. The bureaucracy dealt with Marxism as it did with Lenin’s corpse: it was mummified and made the object of ritualistic and semimystical incantations. After 1927 Marxism, for all intents and purposes, ceased to play any role whatsoever in the formulation of Soviet policy. The defeat of the Opposition sounded the death knell for the development of critical thought in virtually every sphere of intellectual and cultural activity.”

(https://www.wsws.org/en/special/library/russian-revolution-unfinishedtwentieth-century/04.html )

Drawing your attention to the points we explained in this letter, the suspension of the party membership of the three comrades should be removed, and this discussion should be resolved within the party. If there is a reason for not doing so, please explain. 

Fraternally, 

Nihal Geekianage, 

Punyawardena, 

K. Wijesinghe 

28.10.2022

In defence of SEP: The call to build on historical lessons of the Trotskyist movement for intra-party democracy Read More »

amarathunga

In defence of SEP: Countering the purge of Comrade Amaratunga from Ambalangoda Local

By L.P. Udayaprema, for SEP-SL Left Faction 

amarathunga
Amaratunga at a SEP May Day demonstration 

The letter posted below was sent on November 16, 2022 by Comrade Udayaprema of the Ambalangoda branch of the Sri Lanka Socialist Equality Party (SEP) to its General Secretary Deepal Jayasekara to defend the party from the anti-democratic and conspiratorial activities of the party leadership.  Such efforts by the members were frowned upon by the party bureaucracy and led to the party leadership’s disastrous decision that there was no other option but to expel a large number of comrades.  It should be noted that the first time even the party members were reading this letter was when this was published originally in Sinhala language here on August 7, 2023.  Dozens of letters sent by the SEP-SL left faction to the party leadership were thrown into the dustbin without any discussion within the membership.

***

Comrade Jayasekara,

Regarding the expulsion of Comrade Amaratunga of the Ambalangoda Local Council by Comrade Ratnasiri, the secretary of the Local, abusing his authority

Comrade Ratnasiri, claiming that comrade Amaratunga has left the party, has barred comrade Amaratunga’s participation in the Local meetings since 7th July 2022. Comrade Ratnasiri considers a statement made by comrade Amarathunga protesting the arbitrary suspension of the three comrades Nandana, Sanjaya and Wakkumbura as the reason for this criminal act, which was carried out arbitrarily without any discussion in the Local assembly. What Comrade Amaratunga said was, “If things are being done this way, there is no point in being in this party any longer”.

As reported to the local council, Ratnasiri’s action was approved by the political committee without any inquiry!

The conflict between Amaratunga and Ratnasiri arose out of Ratnasiri’s continuous wrong political practices in the Local. To understand these differences of opinion, let us bring to your attention of 3 incidents.

It is unconstitutional for the Political Committee to suspend Comrade Nandana’s membership while he was a member of the party Central Committee. Comrade Udayprema cited our constitution and raised these issues in the local assembly. Ratnasiri making a phone call to Amaratunga specifically for this purpose said that there is no such paragraph in the constitution. Later at a subsequent discussion of the Local, Ratnasiri had to admit that what he said was a lie. Amaratunga intervened on that occasion condemning this irresponsible act.

Despite the fact that there were many issues that needed to be resolved, the leadership’s attempt to hold the party conference, without allowing for a discussion, in violation of the constitution, led to a controversy in the Ambalangoda Local committee. 

Ratnasiri said that the constitution is not decisive. To confirm this, he lied that Lenin did not implement the April thesis following a decision in a congress. He further argued that the October Revolution would not have happened if conferences had to be held like that. We pointed out that the above thesis was presented to the Bolshevik Central Committee on 6th April, 1917 and to the Party Congress on April 10 and was adopted by the Congress, but Ratnasiri continued to defend his incorrect position.

Three members, including Comrade Nandana, requested that the Local commitee, which was to be held on 15 th June, be convened on another day as they were not in a position to attend. Despite this , secretary Ratnasiri assembled the Local commitee without the relevant comrades and proceeded to pass a resolution to suspend Comrade Nandana. Condemning this anti-democratic act, Comrade Amaratunga insisted that he is against holding this vote and therefore will not participate in it. Later, he informed the political committee that the Ratnasiri’s resolution was approved by a majority vote and that Amaratunga was neutral and the political committee implemented that decision. Amaratunga was not neutral, but was opposed to holding the vote.

Amaratunga, like many other comrades, was confused by this provocation which the party leadership consciously implemented. Amaratunga suggested to the committee to take steps for political clarity in order to correct these mistakes. Under these circumstances only, came Amaratunga’s remarks that he could no longer continue under this leadership. But Ratnasiri took this as an opportunity to advance the current situation in which actions are being taken to hunt down the party members who do not support anti-democratic, anti-tradition and anti-theoretical actions.

Through the intervention of Udayaprema and Geetha in the local committee, a consensus was reached that the problem should be resolved by discussing with Amaratunga.

Accordingly, Udayaprema was assigned to meet Amaratunga. Amaratunga told Udaya that there is no solution (politically speaking) other than the party; and that he is waiting for the date of the local committee meeting to be announced. It was reported to the local assembly, but Ratnasiri did not agree to invite him. He said that Amaratunga should make a written request to join the party as a new member. Ratnasiri rejected that Amaratunga did not leave the party.

Our party had a tradition of trying to solve problems such as this by sending a representative of the political committee to participate in the local committee. Such practices have been abandoned since many years. Now this is another example of uprooting the traditions and accepted practices needed for gaining political clarity. An important fact here is that the leadership worked to sweep away like dust a worker with a continuous history of 46 years in the party. When Amaratunga was working as a miner, he came forward to oppose the betrayal by the LSSP trade union and, the union leadership and the employers conspired together to sack him. He lost his job. He turned to RCL with this experience. The party has now given him the same treatment as the leaders of that trade union. He was greatly shocked and it affected his health. If not for our intervention and explanations made at the request of his family members, even his life would have been endangered.

He fought tirelessly against the 30-year war and against the JVP’s tyranny. He is a much respected and loved fighter in the area as well as within the party. He has a record of being true to the International Committee and the Party at all times. Since 1989, he has been suffering from a severe heart disease and he did not consider this condition as an obstacle to any of party work. Neighbors regard him as a leader because of the life he spent as a man who does not bow down to backwardness and always standing by principles.

When in 1978 Basil Fernando and Siriwardena rejected party perspectives outright, the RCL discussed with them for 6 months and tried to get political clarity. Such actions were

based on the decisive lessons of the struggle that Trotsky and Cannon had with Burnham Shatman group. When we raised these issues, Ratnasiri denounced this historical experience as mistakes made during the time of Healy. These statements, and the dismissal, shows the petty bourgeoise disregard for the history of the movement. This fact has been confirmed by the way in which the comrades Nandana, Sanjaya and Vakkambura have been treated as well as Amaratunga. What is important is to develop the party and thereby intensify the class struggle by raising the issues regarding perspectives and programme and clarifying them. Instead of that, such behaviors open the doors of the party to petty bourgeoise opportunism. We insist that it is necessary to realize this without delay.

In the first local meeting after 3rd Party conference (on 25.5.2022), Comrade Ratnasiri tried to appoint office bearers, keeping Comrades Nandana, Geetha and Udayaprema away. This has been informed to you by Comrade Nandana in his letter dated 29.5.2022, but you have chosen to ignore it.

Comrade Ratnasiri had informed the above comrades that the meeting would be started at 7.30 PM and, started it at 7 PM informing only the other members of the branch. After that, officials were appointed before the political discussion with an anti-traditional haste. Comrade Nandana’s opposition in this regard was introduced as sabotage. Comrade Amaratunga and the above three comrades left the meeting opposing the suppression of discussion and threatening of the local leadership. 

We warn that it is extremely dangerous for the leadership to continue to disregard the old traditions and constitution of the party in the current intense class struggle, and to expel the comrades who have been members of the party for a long time without any discussion  is opening the door to the reaction.

Comrade Missaka, who was a member of the Central Committee until he left the party, and a young Comrade Hirun, who demanded a discussion about the arbitrary actions of the party leadership have left the party, because even the 3rd Party Congress last year too defended these actions. Even though they have made written submissions to the leadership, no discussion whatsoever had been held within the party regarding them up to this date.

Dismissal of political, theoretical and organizational issues emerging within the acute situation of the contemporary class struggle, without any assessment or clarification is a clear indication that the party is being driven by pragmatism. For this reason, we understand that, it is required to have a genuine democratic discussion on the problems that have arisen regarding the comrades who have been kept away from the party including Amaratunga, which would be an essential requirement in order to understand the tasks of the party at a higher level and to create the necessary organizational preparations in implementing them. For that, we propose all four comrades mentioned here should be reinstated as members immediately.

We suggest that this letter should be shared among the party membership and a discussion should be commenced. 

Fraternally, 

Udayaprema, Geeta 

Local Council, Ambalangoda. 

16.11.2022

In defence of SEP: Countering the purge of Comrade Amaratunga from Ambalangoda Local Read More »

amarathunga

In defence of SEP: Countering the purge of Comrade Amaratunga from Ambalangoda Local

By L.P. Udayaprema, for SEP-SL Left Faction 

amarathunga
Amaratunga at a SEP May Day demonstration 

The letter posted below was sent on November 16, 2022 by Comrade Udayaprema of the Ambalangoda branch of the Sri Lanka Socialist Equality Party (SEP) to its General Secretary Deepal Jayasekara to defend the party from the anti-democratic and conspiratorial activities of the party leadership.  Such efforts by the members were frowned upon by the party bureaucracy and led to the party leadership’s disastrous decision that there was no other option but to expel a large number of comrades.  It should be noted that the first time even the party members were reading this letter was when this was published originally in Sinhala language here on August 7, 2023.  Dozens of letters sent by the SEP-SL left faction to the party leadership were thrown into the dustbin without any discussion within the membership.

***

Comrade Jayasekara,

Regarding the expulsion of Comrade Amaratunga of the Ambalangoda Local Council by Comrade Ratnasiri, the secretary of the Local, abusing his authority

Comrade Ratnasiri, claiming that comrade Amaratunga has left the party, has barred comrade Amaratunga’s participation in the Local meetings since 7th July 2022. Comrade Ratnasiri considers a statement made by comrade Amarathunga protesting the arbitrary suspension of the three comrades Nandana, Sanjaya and Wakkumbura as the reason for this criminal act, which was carried out arbitrarily without any discussion in the Local assembly. What Comrade Amaratunga said was, “If things are being done this way, there is no point in being in this party any longer”.

As reported to the local council, Ratnasiri’s action was approved by the political committee without any inquiry!

The conflict between Amaratunga and Ratnasiri arose out of Ratnasiri’s continuous wrong political practices in the Local. To understand these differences of opinion, let us bring to your attention of 3 incidents.

It is unconstitutional for the Political Committee to suspend Comrade Nandana’s membership while he was a member of the party Central Committee. Comrade Udayprema cited our constitution and raised these issues in the local assembly. Ratnasiri making a phone call to Amaratunga specifically for this purpose said that there is no such paragraph in the constitution. Later at a subsequent discussion of the Local, Ratnasiri had to admit that what he said was a lie. Amaratunga intervened on that occasion condemning this irresponsible act.

Despite the fact that there were many issues that needed to be resolved, the leadership’s attempt to hold the party conference, without allowing for a discussion, in violation of the constitution, led to a controversy in the Ambalangoda Local committee. 

Ratnasiri said that the constitution is not decisive. To confirm this, he lied that Lenin did not implement the April thesis following a decision in a congress. He further argued that the October Revolution would not have happened if conferences had to be held like that. We pointed out that the above thesis was presented to the Bolshevik Central Committee on 6th April, 1917 and to the Party Congress on April 10 and was adopted by the Congress, but Ratnasiri continued to defend his incorrect position.

Three members, including Comrade Nandana, requested that the Local commitee, which was to be held on 15 th June, be convened on another day as they were not in a position to attend. Despite this , secretary Ratnasiri assembled the Local commitee without the relevant comrades and proceeded to pass a resolution to suspend Comrade Nandana. Condemning this anti-democratic act, Comrade Amaratunga insisted that he is against holding this vote and therefore will not participate in it. Later, he informed the political committee that the Ratnasiri’s resolution was approved by a majority vote and that Amaratunga was neutral and the political committee implemented that decision. Amaratunga was not neutral, but was opposed to holding the vote.

Amaratunga, like many other comrades, was confused by this provocation which the party leadership consciously implemented. Amaratunga suggested to the committee to take steps for political clarity in order to correct these mistakes. Under these circumstances only, came Amaratunga’s remarks that he could no longer continue under this leadership. But Ratnasiri took this as an opportunity to advance the current situation in which actions are being taken to hunt down the party members who do not support anti-democratic, anti-tradition and anti-theoretical actions.

Through the intervention of Udayaprema and Geetha in the local committee, a consensus was reached that the problem should be resolved by discussing with Amaratunga.

Accordingly, Udayaprema was assigned to meet Amaratunga. Amaratunga told Udaya that there is no solution (politically speaking) other than the party; and that he is waiting for the date of the local committee meeting to be announced. It was reported to the local assembly, but Ratnasiri did not agree to invite him. He said that Amaratunga should make a written request to join the party as a new member. Ratnasiri rejected that Amaratunga did not leave the party.

Our party had a tradition of trying to solve problems such as this by sending a representative of the political committee to participate in the local committee. Such practices have been abandoned since many years. Now this is another example of uprooting the traditions and accepted practices needed for gaining political clarity. An important fact here is that the leadership worked to sweep away like dust a worker with a continuous history of 46 years in the party. When Amaratunga was working as a miner, he came forward to oppose the betrayal by the LSSP trade union and, the union leadership and the employers conspired together to sack him. He lost his job. He turned to RCL with this experience. The party has now given him the same treatment as the leaders of that trade union. He was greatly shocked and it affected his health. If not for our intervention and explanations made at the request of his family members, even his life would have been endangered.

He fought tirelessly against the 30-year war and against the JVP’s tyranny. He is a much respected and loved fighter in the area as well as within the party. He has a record of being true to the International Committee and the Party at all times. Since 1989, he has been suffering from a severe heart disease and he did not consider this condition as an obstacle to any of party work. Neighbors regard him as a leader because of the life he spent as a man who does not bow down to backwardness and always standing by principles.

When in 1978 Basil Fernando and Siriwardena rejected party perspectives outright, the RCL discussed with them for 6 months and tried to get political clarity. Such actions were

based on the decisive lessons of the struggle that Trotsky and Cannon had with Burnham Shatman group. When we raised these issues, Ratnasiri denounced this historical experience as mistakes made during the time of Healy. These statements, and the dismissal, shows the petty bourgeoise disregard for the history of the movement. This fact has been confirmed by the way in which the comrades Nandana, Sanjaya and Vakkambura have been treated as well as Amaratunga. What is important is to develop the party and thereby intensify the class struggle by raising the issues regarding perspectives and programme and clarifying them. Instead of that, such behaviors open the doors of the party to petty bourgeoise opportunism. We insist that it is necessary to realize this without delay.

In the first local meeting after 3rd Party conference (on 25.5.2022), Comrade Ratnasiri tried to appoint office bearers, keeping Comrades Nandana, Geetha and Udayaprema away. This has been informed to you by Comrade Nandana in his letter dated 29.5.2022, but you have chosen to ignore it.

Comrade Ratnasiri had informed the above comrades that the meeting would be started at 7.30 PM and, started it at 7 PM informing only the other members of the branch. After that, officials were appointed before the political discussion with an anti-traditional haste. Comrade Nandana’s opposition in this regard was introduced as sabotage. Comrade Amaratunga and the above three comrades left the meeting opposing the suppression of discussion and threatening of the local leadership. 

We warn that it is extremely dangerous for the leadership to continue to disregard the old traditions and constitution of the party in the current intense class struggle, and to expel the comrades who have been members of the party for a long time without any discussion  is opening the door to the reaction.

Comrade Missaka, who was a member of the Central Committee until he left the party, and a young Comrade Hirun, who demanded a discussion about the arbitrary actions of the party leadership have left the party, because even the 3rd Party Congress last year too defended these actions. Even though they have made written submissions to the leadership, no discussion whatsoever had been held within the party regarding them up to this date.

Dismissal of political, theoretical and organizational issues emerging within the acute situation of the contemporary class struggle, without any assessment or clarification is a clear indication that the party is being driven by pragmatism. For this reason, we understand that, it is required to have a genuine democratic discussion on the problems that have arisen regarding the comrades who have been kept away from the party including Amaratunga, which would be an essential requirement in order to understand the tasks of the party at a higher level and to create the necessary organizational preparations in implementing them. For that, we propose all four comrades mentioned here should be reinstated as members immediately.

We suggest that this letter should be shared among the party membership and a discussion should be commenced. 

Fraternally, 

Udayaprema, Geeta 

Local Council, Ambalangoda. 

16.11.2022

In defence of SEP: Countering the purge of Comrade Amaratunga from Ambalangoda Local Read More »

Scroll to Top