politics & economics

Strike

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයට ඡන්දය දෙන්න: ICFI හි ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළ පෙරට ගන්න!

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) විප්ලවවාදී වාම කන්ඩායම වන ශ්‍රී ලංකාවේ සහ දකුනු ආසියාවේ සමාජවාදී නායකත්වයේ (SLLA) ප්‍රකාශය.

  1. සැප්තැම්බර් 21 වැනිදා පැවැත්වීමට නියමිත ජනාධිපතිවරනයේදී කම්කරු පන්තියට, තරුනයින්ට, ශිෂ්‍යයින්ට, ගොවීන්ට සහ පීඩිත මධ්‍යම පන්තියට, මැතිවරනයට තරඟ කරන ධනේශ්වර, දක්ෂිනාංශික සහ ව්‍යාජ වාම පක්ෂ කිසිවක් අතර කිසිදු තෝරා ගැනීමක් නැත. ඔවුන්ගේ එකම තේරීම වන්නේ අන් සියල්ලන්ගෙන්ම වෙන්ව ජාත්‍යන්තර සමාජවාදයේ මූලධර්ම මත – අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට හා සමාජ අයිතීන් කප්පාදුවට එරෙහිව සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සදහා –  පදනම් වූ වැඩපිලිවෙලක් ඉදිරියට ගෙන යමින් මෙම මැතිවරනයට ඉදිරිපත් වන, ඔවුන්ගේම පක්ෂය වන,  සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය යි (සසප). එය සමාජවාදී විප්ලවයේ ලෝක පක්ෂය වන හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (ICFI-හජාජාක) ශ්‍රී ලංකා ශාඛාවයි.  සසප සඳහා ඡන්දයක් යනු, ප්‍රාග්ධනයේ කුරිරු පාලනයෙන් කම්කරු පන්තිය සැබැවින්ම  මුදවා ගත හැකි ජාත්‍යන්තර සමාජවාදය සඳහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය සහ වැඩපිලිවෙල පිලිගැනීම සහ ඉදිරියට ගෙන යාමට අනුමැතිය පලකිරීමකි. එබැවින් මෙම මැතිවරනයේදී සසපට ඡන්දය දෙන ලෙස SLLA අපගේ පන්ති සහෝදර සහෝදරියන්ගෙන් ඉල්ලා සිටී.

ගෝලීය ධනේශ්වර අර්බුදය සහ ශ්‍රී ලංකාවේ සහ දකුණු ආසියාවේ එහි ප්‍රකාශනය

  1. ශ්‍රී ලංකාව හෝ දකුනු ආසියාවේ වෙනත් ඕනෑම රටක් ගිලගෙන ඇති ගැඹුරු අර්බුදය හුදකලා සංසිද්ධියක් නොව ධනවාදයේ ගෝලීය බිඳවැටීමේ සංකේන්ද්‍රිත ප්‍රකාශනයකි. ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල (IMF) වැනි අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය ආයතන විසින් නියම කරන ලද සහ අනුප්‍රාප්තික ආන්ඩු විසින් උද්‍රෝගීව වැළැඳ ගෙන ක්‍රියාත්මක කරන ලද දශක කිහිපයක නව ලිබරල් ප්‍රතිපත්ති, සමාජ දුක්ඛිතබාවයේ අගාධයට වැඩකරන ජනතාව  තල්ලු කර දමා ඇත. ඉහළ යන උද්ධමනය, විරැකියාව, දුබල සේවා කොන්දේසි, අසමානතාවය සහ දරිද්‍රතාවය, අපගමනයන්  නොව මානව අවශ්‍යතාවයට වඩා ලාභයට ප්‍රමුඛත්වය දෙන ගෝලීය පද්ධතියක සෘජු ප්‍රතිවිපාක වේ.
  1. ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට (SLPP), සමගි ජන බලවේගයට (SJB) හෝ වෙනත් කිසියම් ධනේශ්වර පාර්ශ්වයක් මගින් පෙනී සිටින ශ්‍රී ලංකාවේ ධනේශ්වර පාලක ප්‍රභූවට මෙම අර්බුදයට විසඳුමක් නැත. 2022 මහජන නැගිටීම මර්දනය හා පාවාදීමේ සිට, ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ පුරෝගාමීව ක්‍රියාවට දැමුනු කප්පාදු පියවර, අත්‍යවශ්‍ය සමාජ සේවා කප්පාදු සහ වැඩකරන ජනතාවගේ ජීවන තත්වයන් මත ප්‍රහාර වඩාත් දරුණු කිරීම සඳහා ඔවුන් කැපවී සිටිති.  මෙම පක්ෂ ඒවායේ මතුපිට වෙනස්කම් නොතකා, දේශීය හා ජාත්‍යන්තර ධනේශ්වරයේ, එනම් එකම පන්ති අවශ්‍යතා සඳහා සේවය කරති.
  1. අනෙකුත් සෑම රටකම මෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු පන්තිය, ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමට නොහැකි මෙන්ම මූලික සමාජ අයිතීන් පවා ලබා දීමට අකමැති වූ පද්ධතියක සිරවී සිටිති. එය මානව වර්ගයා ආර්ථික විනාශය, පාරිසරික ව්‍යසනය සහ ගෝලීය යුද්ධයේ තර්ජනය කරා නොවැලැක්විය හැකි ලෙස ගෙන යන පද්ධතියකි. සසප පමනක් අවධාරනය කරන්නේ විසඳුම ඇත්තේ, අණ්ඩ දමන ප්‍රතිසංස්කරන තුල හෝ එක් ධනේශ්වර පක්ෂයක් තවත් එකකින් ආදේශ කිරීම තුල නොව ධනේශ්වර ක්‍රමයම විප්ලවීය ලෙස පෙරලා දැමීම තුල බවයි.

එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ ගෝලීය වර්ධනය: යුක්රේනය සහ ගාසා තීරයේ සිට ආසියාව දක්වා 

  1. යුක්රේනය තුල රුසියාවට එරෙහිව එක්සත් ජනපද-නේටෝ යුද්ධය පුපුරා යාම සහ ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරක ප්‍රහාරය හුදකලා සිදුවීම් නොව ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය විසින් අනුගමනය කරනු ලබන ගෝලීය ආධිපත්‍යයේ පුලුල් මූලෝපායක ඒකාග්‍ර සංරචක වේ. ආසියාවේ උත්සන්න වන ආතතීන් සමග මෙම ගැටුම්, තීව්‍ර වන ආර්ථික හා භූ දේශපාලනික අභියෝග හමුවේ සිය ගෝලීය ආධිපත්‍යය පවත්වා ගැනීම සඳහා එක්සත් ජනපදයේ නිර්දය ලුහුබැඳීම මගින් මෙහෙයවනු ලැබේ. සමස්ත කලාපයම ව්‍යසනකාරී යුද්ධයක ගිල්වා දැමීමට  තර්ජනය කරන මෙම අධිරාජ්‍යවාදී ප්‍රචණ්ඩත්වයේ සුළි කුණාටුව වෙත ලොව පුරා කම්කරුවන් මෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු පන්තිය ද ඇදගෙන යමින් තිබේ.
  1.  යුක්‍රේනයේදී, එක්සත් ජනපද (එජ) සහ එහි නේටෝ සහචරයින්, යුරේසියාවේ එජ ආධිපත්‍යය සඳහා ප්‍රධාන ප්‍රතිමල්ලවයන්ගෙන් එකෙකු වන රුසියාව දුර්වල කිරීම අරමුනු කරගත් ම්ලේච්ඡ ගැටුමක් අවුලුවා එය පවත්වා ගෙන ගොස් ඇත. දැනටමත් ලක්ෂ  ගනනක් ජීවිත බිලිගෙන ඇති යුක්රේනයේ යුද්ධය, වොෂින්ටනය පවසන පරිදි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හෝ යුක්‍රේන ස්වෛරීභාවය ආරක්ෂා කිරීම පිළිබඳ එකක් නොව, රුසියාව වටකර අස්ථාවර කිරීම මගින් ඇමරිකානු මූලෝපායික අවශ්‍යතා ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා අරමුණු කෙරුන කි. මෙම ගැටුම මනුෂ්‍ය වර්ගයාට ගණනය කළ නොහැකි ප්‍රතිවිපාක සහිත න්‍යෂ්ටික ගැටුමක් කරා ලෝකය තල්ලු කරයි.
  1. ඊට සමගාමීව, එක්සත් ජනපදය සහ ජර්මනිය ඇතුළු අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ පූර්න පිටුබලය සහ සන්නද්ධ කිරීම සහිතව, ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ ගෙනයන සමූල ජන සංහාරය, මැද පෙරදිග සිය ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීමට එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ නිර්දය අධිෂ්ඨානය පිලිබඳ පැහැදිලි ප්‍රකාශනයකි. ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන් සමූල ඝාතනය, ඊශ්‍රායල වර්ණභේදවාදයට වොෂින්ටනයේ නොසැලෙන සහයෝගය සමග, එක්සත් ජනපද විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ කුහකකම සහ ම්ලේච්ඡත්වය හෙලිදරව් කරන ඓතිහාසික පරිමාණ අපරාධයකි. යුරෝපයේ හා ආසියාවේ දී මෙන්ම මැද පෙරදිග අධිරාජ්‍යවාදී යුද තල්ලුව, ප්‍රධාන සම්පත් සහ මූලෝපායික භූමි ප්‍රදේශ පාලනය කිරීම  මගින් වෝල් වීදියේ (ඇමරිකානු මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනයේ) ආධිපත්‍යය ශක්තිමත් කිරීම සඳහා වේ.
  1. මෙම ආක්‍රමණශීලී පියවර, දැන් චීනය වටකර එයට මුහුණ දීම අරමුනු කරගත් දැවැන්ත මිලිටරි සන්ධානයක් ගොඩනඟමින් ආසියාවට වේගයෙන් ව්‍යාප්ත වෙමින් පවතින පුලුල් අධිරාජ්‍යවාදී මූලෝපායක කොටසකි. ඉන්දියන් සාගරයේ තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයක පිහිටා ඇති ශ්‍රී ලංකාව මෙම තීව්‍ර වන ගැටුමේ එල්ලයට වඩ වඩාත් හසු වෙමින් ඇත. එක්සත් ජනපදය චීනයට එරෙහි සිය මිලිටරි සූදානම තීව්‍ර කරමින්, එහි කලාපීය සහචරයින්ට සහ හවුල්කරුවන්ට පෙළ ගැසීමට බලකරමින් සිටින විට, ශ්‍රී ලංකාව යුද්ධයේ සුලිය තුලට ඇදෙමින් තිබේ. දැවැන්ත ආර්ථික හා දේශපාලන පීඩනය යටතේ කොලඹ ආණ්ඩුවේ වොෂින්ටනය සමග වැඩෙන පෙලගැසීම, ආසියාවේ එලඹෙන අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයේ පෙරටුගාමී රාජ්‍යයක් බවට දිවයින පරිවර්තනය කිරීමට තර්ජනය කරයි.
  1. මෙම අන්තර් සම්බන්ධිත ගැටුම් – යුක්රේනයේ, ගාසා තීරයේ හෝ ඉන්දු පැසිෆික් කලාපයේ වේවා – ගෝලීය ධනවාදයේ යටින් පවතින එකම අර්බුදයේ ප්‍රකාශනයන් ය. වටිනාකම් නිපදවන ජාත්‍යන්තර පන්තියේ  අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගල සමග ඔවුන්ගේ අරගලය අවියෝජනීය ලෙස සම්බන්ධ වී ඇති බව ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු පන්තිය හඳුනාගත යුතුය. එක්සත් ජනපද-නේටෝ යුද ධාවනයට විරෝධීව, ගාසා තීරයේ පීඩිතයන්ගේ අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමට සහ චීනයට එරෙහි අධිරාජ්‍යවාදී වැටලීමට එරෙහි වීම සඳහා  කම්කරු පන්තිය විසින් නායකත්වය දෙන බලගතු ජාත්‍යන්තර යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමට ජාත්‍යන්තර කමිටුව කැඳවා ඇත. ගෝලීය යුද්ධයට හා ම්ලේච්ඡත්වයට බැසීම නැවැත්විය හැක්කේ ධනවාදය විප්ලවීය ලෙස පෙරලා දැමීම සහ සමාජවාදය ස්ථාපිත කිරීම හරහා පමණි. මෙම වැඩසටහන සඳහා සටන් කරන්නේ සසප පමණකි.

සසප විප්ලවවාදී වැඩසටහන: ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී මූලෝපායක් සඳහා 

  1. සසප වැඩපිලිවෙල පදනම් වී ඇත්තේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් ආරක්ෂා කරන ලද සහ විස්තාරනය කරන ලද මාක්ස්වාදයේ මූලධර්ම මත ය. එය ධනේශ්වර රාජ්‍යයට සහ එහි පක්ෂවලට කම්කරු පන්තිය ගැට ගැසීමට උත්සාහ කරන සියලු ආකාරයේ ජාතිකවාදයට, අවස්ථාවාදයට සහ ප්‍රතිසංස්කරණවාදයට සම්මුති විරහිතව විරුද්ධ වන වැඩපිලිවෙලකි. සමාජයේ විප්ලවවාදී පරිවර්තනයකට නායකත්වය දිය හැකි එකම සමාජ බලවේගය කම්කරු පන්තිය බව අවබෝධ කර ගැනීම මත පදනම්ව, කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා ජාත්‍යන්තර කමිටුව සටන් කරයි.
  1. සසප වැඩපිලිවෙලට කේන්ද්‍රීය වන්නේ ජාත්‍යන්තරවාදය යි. ධනේශ්වර අර්බුදයේ ගෝලීය ස්වභාවය ගෝලීය විසඳුමක් ඉල්ලා සිටී. සසප සියලු ජාතිකවාදී මිත්‍යාවන් ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර සමාජවාදී විප්ලවය සඳහා අරගලය, ජාතික රංගභූමියෙන් ආරම්භ වී, ජාත්‍යන්තර තලයේ දිග  හැරී, ලෝක තලය තුල සම්පූර්ණ කළ යුතු බවත් අවධාරනය කරයි. මෙය ලෝකයේ සෑම රටකම ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ශාඛා ගොඩනැගීම ඉල්ලා සිටී. ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු පන්තිය, ධනේශ්වර ක්‍රමයට එරෙහි පොදු සටනක දී ලොව පුරා සිටින තම පන්ති සහෝදර සහෝදරියන් සමඟ එක්විය යුතුය.
  1. සසප වැඩසටහනට පහත දේ ඇතුළත් වේ:
  • කම්කරු ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීම: සමාජයේ සමාජවාදී ප්‍රතිසංවිධානය සඳහා කැප වූ කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීමට සසප කැඳවුම්කර  සිටී. මෙම ආන්ඩුව ප්‍රධාන කර්මාන්ත, බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන අත්පත් කර ගනු ඇති අතර, ඒවා කම්කරු පන්තියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනය යටතට නතු කරනු ඇත.
  • සමාජවාදී සැලසුම්ගත ආර්ථිකයක්: සසප පුද්ගලික ලාභය මත නොව සමාජ අවශ්‍යතා මත පදනම් වූ සැලසුම්ගත ආර්ථිකයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටී. කම්කරු පන්තිය විසින් නිපදවන ධනය සමස්තයක් ලෙස සමාජයේ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා යොදා ගැනීම සහතික කරමින්, සියලු ප්‍රධාන කර්මාන්ත සහ සම්පත් ජනසතු කිරීම මෙයට ඇතුළත් වේ.
  • ජාමූඅ (IMF)  කප්පාදු ප්‍රතික්ෂේප කිරීම: සසප ජාමූඅ සහ අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය ආයතන විසින් පනවා ඇති සියලුම කප්පාදු පියවරයන්ට විරුද්ධ වේ. ධනේශ්වර ප්‍රභූව පොහොසත් කරන අතරම ජනතාව දරිද්‍රතාවයට පත් කිරීමට භාවිතා කර ඇති සියලුම විදේශ නය ප්‍රතික්ෂේප කරන ලෙස පක්ෂය බලකර ඉල්ලා සිටී.
  • ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීම: ධනේශ්වර රාජ්‍යයෙන් සහ එහි දේශපාලන යාන්ත්‍රණයෙන් ස්වාධීනව සංවිධානය වීමට, වැඩ වර්ජනය කිරීමට සහ විරෝධතාවයට ඇති අයිතිය ඇතුළුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීම හා ව්‍යාප්ත කිරීම සඳහා සසප සටන් කරයි. සියලු ආකාරයේ වාර්ගික හා ආගමික වෙනස්කම් කිරීම් වැනි බෙදීම් කම්කරු පන්තිය දුර්වල කිරීමට සහ පාලක ප්‍රභූව ශක්තිමත් කිරීමට සේවය කරන බව හඳුනා ගනිමින් පක්ෂය ඒවාට විරුද්ධ වේ.
  • මිලිටරිවාදයට සහ යුද්ධයට විරුද්ධත්වය: ශ්‍රී ලංකාවේ, එක්සත් ජනපදයේ හෝ ගෝලීය වශයෙන් වේවා, සමාජය මිලිටරීකරණයට සහ යුද්ධය කරා ධාවනයට  සසප ඒකාන්තයෙන් විරුද්ධ වේ. න්‍යෂ්ටික  අවි ආයුධ සහ මිලිටරි-කාර්මික සංකීර්ණය විසුරුවා හැරීම සහ දැවෙන සමාජ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා සම්පත් නැවත වෙන් කොට බෙදා හැරීම සඳහා පක්ෂය පෙනී සිටී.
  • ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය සමග සහයෝගීතාවය: ධනවාදයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ ලෝක ව්‍යාප්ත ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමට සසප කැපවී සිටී. යුරෝපයේ හා එක්සත් ජනපදයේ වැඩ වර්ජනවල සිට ආසියාව, අප්‍රිකාව සහ ලතින් ඇමරිකාව පුරා මහජන විරෝධතා දක්වා සෑම රටකම කම්කරුවන්ගේ ස්වාධීන අරගල සමඟ පක්ෂය පූර්ණ සහයෝගීතාවය ප්‍රකාශ කරයි.
  • සමාජවාදය සඳහා අරගලය තුල තරුනයන් හා සිසුන් පෙළගැස්වීම: සමාජවාදය සඳහා අරගලයේ දී තරුනයන් සහ ශිෂ්‍යයන් අත්‍යවශ්‍ය බලවේගයක් බව සසප පිළිගනී. ධනවාදය යටතේ, තරුනයන් විරැකියාව, අවධානම් සහගත රැකියා  සහ දිනෙන් දින ඉහල යන ණය මට්ටම් වලින් යුත්  අනාගතයකට මුහුන දෙයි. ධනේශ්වර ක්‍රමය ඔවුන්ට ලබා දෙන්නේ සූරාකෑමේ සහ අනාරක්ෂිත ජීවිතයක් මිස අනෙකක් නොවේ. ප්‍රතිසංස්කරනවාදයේ සහ අනන්‍යතා දේශපාලනයේ ආවෘත අන්තයක ඔවුන් කොටු කිරීමට උත්සාහ කරන ධනේශ්වර පක්ෂ හා ව්‍යාපාරවලින් බිඳී, කම්කරු පන්තිය පිටුපස පෙලගැසී, ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ තරුන අංශය වන සමාජ සමානතාවය සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ (IYSSE) සංවිධානය ගොඩනගන ලෙස සසප තරුනයන්ගෙන් හා සිසුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටී. 

NPP සහ FSP හි බංකොලොත්භාවය: කම්කරු පන්තිය සඳහා විකල්පයක් නොවේ

  1. ශ්‍රී ලංකාවේ ගැඹුරු වන සමාජ අර්බුදය මධ්‍යයේ, ජාතික ජන බලවේගය (NPP) සහ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (FSP) වැනි පක්ෂ ස්ථාපිත ධනේශ්වර පක්ෂවලට විකල්ප ලෙස පෙනී සිටියි. එසේ වෙතත්, ඔවුන්ගේ ඉතිහාසය, වැඩපිලිවෙල සහ දේශපාලන ක්‍රියාකාරකම් හෙළිදරව් කරන්නේ මෙම සංවිධාන කම්කරු පන්තියේ අවශ්‍යතාවලට මූලිකවම විරුද්ධ වන අතර ධනේශ්වර පර්යායට මුක්කු ගැසීමට පමණක් සේවය කරන බවයි.
  1. ධනේශ්වර සංස්ථාපිතයේ දක්ෂිනාංශික පක්ෂයක් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුන (ජවිපෙ) විසින් නායකත්වය දෙන NPP, සාම්ප්‍රදායික පක්ෂවලට “ප්‍රගතිශීලී” විකල්පයක් නියෝජනය කරන බව කියා සිටියත්, එහි සමස්ත දේශපාලන දිශානතිය ධනවාදය සුරැකීම දෙසට ය. ජවිපෙ ක්‍රියාමාර්ගය මුල් බැස ඇත්තේ එහි ආරම්භයේ සිටම එහි දේශපාලනය සංලක්ෂිත වූ ජාතිකවාදී සහ ප්‍රතිසංස්කරණවාදී දැක්ම තුළමය. මහජනතාව මුහුන දෙන ව්‍යසනකාරී තත්වයන්ට NPP සැබෑ විසඳුමක් ලබා දෙන්නේ නැත. එය අර්බුදයේ පද්ධතිමය හේතූන් ආමන්ත්‍රණය කිරීමට අපොහොසත් වෙමින් ධනවාදයේ රාමුව තුළ මෘදු ප්‍රතිසංස්කරණ යෝජනා කරයි. දූෂණ-විරෝධී පියවර සහ වඩා “කාර්යක්ෂම” ධනේශ්වර රාජ්‍යයක් සඳහා එන්පීපීයේ කැඳවුම්, ධනේශ්වර අර්බුදයේ මූල හේතු වසන් කිරීමට සහ කම්කරු පන්තියේ වැඩෙන කෝපය පවතින පර්යායට තර්ජනයක් නොවන ආරක්ෂාකාරී මං පෙත් ඔස්සේ හරවා යැවීමට දරන උත්සාහයන්ට වඩා වැඩි දෙයක් නොවේ.
  1. එපමනක් නොව, දෙමල ජනතාවට එරෙහි වර්ගවාදී යුද්ධයට සහාය දීමේ එහි භූමිකාව ද ඇතුලත්, NPP යේ (සිංහල) ස්වෝත්තමවාදී ඉතිහාසය,වාර්ගික රේඛා හරහා කම්කරු පන්තිය එක්සත් කිරීමට එහි ඇති නොහැකියාව හෙලිදරව් කරයි. එහි වාර්තාව පෙන්නුම් කරන්නේ එය සියලු කම්කරුවන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීම කෙරෙහි  විශ්වාස තැබිය නොහැකි බවයි. ඒ වෙනුවට, එය උත්සන්න වන සමාජ ප්‍රහාර හමුවේ කම්කරු පන්තිය නිරායුධ කිරීමට පමණක් සේවය කරන මිත්‍යාවක් වන “පිරිසිදු” සහ “සාධාරණ” ධනේශ්වර ආන්ඩුවක් සදහා පවතින හැකියාව පිලිබඳ මිත්‍යාවන් පෝෂණය කිරීමට උත්සාහ කරයි. ඔවුහු බලයට පත්වුව හොත් NPP අධිරාජ්‍යවාදී ඉල්ලීම්වලට අනුකූලව කම්කරු පන්තිය මත ධනේශ්වර පීඩනය ශක්තිමත් කරනු ඇත. 
  1. ඒ ආකාරයෙන්ම, 2012 දී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් කැඩී ගිය පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) ද විප්ලවවාදී විකල්පයක් සැපයීමට අසමත් වේ. පෙසප වඩාත් රැඩිකල් වාචාලකමේ යෙදෙමින් ජවිපෙ හි “පාවාදීම්” ගැන විවේචනය කරන අතරම, මූලික වශයෙන් ජාතිකවාදී හා ජනතාවාදී ඉදිරිදර්ශනයකට කැපවී සිටී. NPP මෙන්ම  FSP ද ධනේශ්වර ක්‍රමය පෙරලා දැමීම වෙනුවට එහි ප්‍රතිසංස්කරණ වෙනුවෙන් පෙනී සිටියි. එහි වැඩපිළිවෙල පදනම් වී ඇත්තේ ප්‍රමාණවත් තරම් “ප්‍රගතිශීලී” බලවේග බලමුලු ගන්වන්නේ නම්, කම්කරු පන්තියේ අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් ක්‍රියා කරන ලෙස ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යයට බලපෑම් කළ හැකිය යන ව්‍යාජ පදනම මතය.
  1. පෙසප ජාතිකවාදී දිශානතිය කම්කරු පන්තියේ විමුක්තිය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය ජාත්‍යන්තරවාදී මූලධර්මවලට ද විරුද්ධ ව පිහිටයි. එය කම්කරුවන්ගේ අරගල වඩාත් පහසුවෙන් පාලනය කර විසුරුවා හැරිය හැකි පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයේ ආවෘත අන්තයට යොමු කිරීමට උත්සාහ කරයි. රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයට ගැඹුරින් ඒකාග්‍ර වී ධනේශ්වර පාලනයේ මෙවලම් ලෙස ක්‍රියා කරන වෘත්තීය සමිති සමග පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ සන්ධානය, ‘පවතින තත්ත්වය’ පවත්වාගෙන යාමේ එහි භූමිකාව තවදුරටත් අවධාරනය කරයි.

දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නය පිලිබඳ සසප/හජාජාක ඉදිරිදර්ශනය

  1. දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීම සඳහා ප්‍රතිපත්තිමය හා ඓතිහාසිකව පදනම් වූ ඉදිරිදර්ශනයක් සසප- ශ්‍රී ලංකාව සහ හජාජාක සතුව ඇත; එය දෙමල ධනේශ්වරයේ බංකොලොත් ජාතිකවාදයට සහ සිංහල පාලක ප්‍රභූවේ ස්වෝත්තමවාදයට හාත්පසින්ම වෙනස් ය. සසප අවධාරනය කරන්නේ, දෙමළ ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සුරක්ෂිත කල හැක්කේ ජාත්‍යන්තරවාදී හා සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් මත පදනම් වූ ශ්‍රී ලංකාවේ සිංහල, දෙමළ සහ මුස්ලිම් යන සමස්ත කම්කරු පන්තියේ එක්සත් අරගලය තුලින් පමනක් බවය.
  1. දකුනු ආසියාව පුරා වාර්ගික ගැටුම් සහ නොවිසඳුණු ජාතික ප්‍රශ්න මාලාවක් ඉතිරි කළ 1947 දී බ්‍රිතාන්‍ය ඉන්දියාවේ ප්‍රතිගාමී බෙදීම තුල දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයේ මූලයන් පවතී. ශ්‍රී ලංකාවේ, සිංහල පාලක ප්‍රභූව, සමාජ අතෘප්තිය වෙනතකට යොමු කිරීමට සහ කම්කරු පන්තිය එක්සත් වීම වැලැක්වීම සඳහා දෙමළ සුලුතරයට එරෙහිව ක්‍රමානුකූලව වෙනස්කම් කරමින්, සිය පන්ති පාලනය පවත්වා ගැනීම සඳහා වාර්ගික බෙදීම් දිගු කලක්  යහමින් අපහරනය කොට ඇත. මෙය, අනුප්‍රාප්තික ආන්ඩු විසින් දෙමළ ජනතාවට එරෙහිව සමූල  ජන ඝාතන ව්‍යාපාරයක් දියත් කල කුරිරු සිවිල් යුද්ධයට  මග හෙලි කල අතර,  2009 දී මුල්ලිවයික්කාල්හි මහා සංහාරයෙන් අවසන් විය.
  1. ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු හා නැගෙනහිර ස්වාධීන ධනේශ්වර රාජ්‍යයක් පිහිටුවීමට උත්සාහ කළ දෙමළ ඊලම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) සංවිධානයේ බෙදුම්වාදී ඉදිරිදර්ශනය සසප තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කලේය. දෙමළ ධනේශ්වර ජාතිකවාදය තුල මුල් බැසගත් එල්ටීටීඊයේ වැඩපිලිවෙළ දෙමළ මහජනතාවගේ පීඩනයට කිසිදු විසඳුමක් ලබා දුන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට, එය කම්කරු පන්තිය බෙදීමට සහ දෙමළ අරගලය විවිධ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් සමග පෙලගැස්සීමට සේවය කලේය. සහයෝගය සඳහා ඉන්දියාවට සහ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් වෙත ආයාචනා කිරීමේ එල්ටීටීඊ උපායමාර්ගය මූලික වශයෙන් දෙමළ ජනතාවගේ අවශ්‍යතාවලට විරුද්ධ වූ අතර සංවිධානයේ අවසාන පරාජයට හේතු විය.
  1. සසප, ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව, ජාතික ස්වයං-නිර්ණ අයිතියේ අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතය වන සියලු ආකාරයේ ජාතික පීඩනයන්ට තිත තැබීමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය සඳහා දෙමළ ජනතාවට ඇති අයිතිය තහවුරු කරයි. එසේ වෙතත්, සසප අවධාරනය කරන්නේ, හුදෙක්ම ධනේශ්වර සූරාකෑමේ, පන්ති පීඩනයේ සහ අධිරාජ්‍යවාදී ආධිපත්‍යයේ නව ආකාර නිර්මානය කරන වෙනම ධනේශ්වර රාජ්‍යයක් ගොඩනැගීම හරහා මෙම අයිතිය සාක්ෂාත් කර ගත නොහැකි බවයි. ඒ වෙනුවට සසප සටන් කරන්නේ දකුනු ආසියාවේ සහ ජාත්‍යන්තරව සමාජවාදී සමූහාණ්ඩු සංගමයක් සඳහා වන පුලුල් අරගලයේ කොටසක් ලෙස, ශ්‍රී ලංකා ඊලාම් සමාජවාදී එක්සත් ජනපදයක් පිලිබඳ ඉදිරිදර්ශනය සඳහා අරගලය තුල සිංහල හා දෙමළ කම්කරු පන්තියේ එකමුතුකම සඳහා ය.
  1. මෙම ඉදිරිදර්ශනය පදනම් වී ඇත්තේ සිංහලයන්ගේ විමුක්තිය මෙන්ම දෙමළ ජනයාගේ විමුක්තිය ද සාක්ෂාත් කරගත හැක්කේ ධනවාදය පෙරලා දමා සමාජවාදය ස්ථාපිත කිරීමෙන් පමණක් ය යන අවබෝධය මත ය. සසප පෙනී සිටින්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ ධනේශ්වරය විසින් සියලු ජනවර්ගවල කම්කරු පන්තිය මත පටවා ඇති ඒකීය රාජ්‍ය ව්‍යවස්ථාමය ව්‍යුහය අහෝසි කිරීම සහ සියලු ජාතිකත්වයන් සඳහා පූර්ණ සමානාත්මතාවය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සහතික කරන සමාජවාදී සමූහාන්ඩු සංගමයක් පිහිටුවීම සඳහා ය. මෙය අධිරාජ්‍යවාදයට හා ධනවාදයට එරෙහිව දකුනු ආසියාව පුරා සහ ගෝලීය වශයෙන් කම්කරුවන් එක්සත් කරන ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමේ අරගලයෙන් වෙන් කල නොහැක.
  1. දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීම සඳහා වන සසප වැඩපිළිවෙල මේ අනුව සියලු ආකාරයේ ජාතිකවාදයට හා ස්වෝත්තමවාදයට මූලිකවම විරුද්ධ ය. එය දෙමළ ජනතාව පීඩාවට පත් කිරීම හුදකලා ප්‍රශ්නයක් නොව ධනේශ්වර ක්‍රමයේ පුලුල් ප්‍රතිවිරෝධතාවල ප්‍රකාශනයක් බව පිළිගන්නා ඉදිරිදර්ශනයකි. සියලු ජනයාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් මුලුමනින්ම සාක්ෂාත් කරගනු ලබන සමාජවාදී අනාගතයක් සඳහා පොදු අරගලයක් තුල, වාර්ගික රේඛා හරහා කම්කරු පන්තිය එක්සත් කිරීමට සසප සටන් කරයි. ධනවාදය විප්ලවීය ලෙස පෙරලා දැමීමෙන් පමණක්ම දෙමළ ජනතාව මුහුණ දුන් ඓතිහාසික අසාධාරණයන් නිවැරදි කළ හැකි අතර ජාතික ප්‍රශ්නයට තිරසාර විසඳුමක් ලබා ගත හැකිය.

දකුනු ආසියාව පුරා ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ශාඛා ගොඩනැගීම

  1. ධනවාදයේ අර්බුදය ගෝලීය වන අතර, ගැඹුරු සමාජ අසමානතාවයෙන්, වාර්ගික ගැටුම් සහ අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයේ සදාතනික තර්ජනයෙන් පීඩිත කලාපයක් වන දකුනු ආසියාවේ තරම් මෙය කොතැනකවත් පැහැදිලි නැත. ඉන්දියාවේ සහ පකිස්ථානයේ සිට බංග්ලාදේශය සහ ශ්‍රී ලංකාව දක්වා උපමහාද්වීපය පුරා සිටින පාලක පන්තීන් මෙම අර්බුද විසඳීමට මුලුමනින්ම අසමත් බව ඔප්පු කර ඇත. ඒ වෙනුවට, ඔවුන් සූරාකෑම තීව්‍ර කිරීම, ජාතිකවාදී හා වාර්ගික බෙදීම් අවුලුවාලීම සහ කම්කරු පන්තියේ අරගල මර්දනය කිරීම වෙත යොමු වී ඇත. මෙම සන්දර්භය තුළ, දකුනු ආසියාවේ සෑම රටකම ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ශාඛා ගොඩනැගීමේ අවශ්‍යතාවය හුදු සංවිධානාත්මක කර්තව්‍යයක් නොව කම්කරු පන්තියට ජීවිතය සහ මරණය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි.
  1. මිලියන සිය ගනනක් වන දකුනු ආසියාවේ කම්කරු පන්තිය ධනවාදයට හා අධිරාජ්‍යවාදයට එරෙහි අරගලයට නායකත්වය දිය හැකි එකම සමාජ බලවේගයයි. එසේ වෙතත්, මෙම විභවය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා, කම්කරු පන්තිය ජාතික දේශසීමා ඉක්මවා යමින් කලාපය පුරා සහ ගෝලීය වශයෙන් කම්කරුවන් එක්සත් කරන විප්ලවවාදී සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලකින් සන්නද්ධ විය යුතුය. ට්‍රොට්ස්කිවාදයේ නොබිඳුණු අඛණ්ඩ පැවැත්ම දරා සිටින සහ සියලු ආකාරයේ ජාතිකවාදයට සහ අවස්ථාවාදයට මූලධර්මාත්මකව එරෙහි වන්නා වූ හජාජාක මෙම ඓතිහාසික කර්තව්‍යයට අවශ්‍ය නායකත්වය සපයයි. අර්ධ යටත් විජිත රටවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජ කර්තව්‍යයන් සාක්ෂාත් කරගත හැක්කේ කම්කරු පන්තිය විසින් මෙහෙයවනු ලැබ ජාත්‍යන්තරව ව්‍යාප්ත වන සමාජවාදී විප්ලවයෙන් පමනක් යන අවබෝධය වන නොනවතින විප්ලවයේ ඉදිරිදර්ශනය වටා කම්කරු පන්තියේ දියුනු කොටස් උගන්වා ගැනීම සහ ඔවුන් බලමුලු ගැන්වීම සඳහා දකුනු ආසියාව පුරා ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ශාඛා ගොඩනැගීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.

කම්කරු පන්තියේ කාර්මික බලය බලමුලු ගැන්වීම

  1. මෙම විප්ලවවාදී අරගලයේ සාර්ථකත්වයට කේන්ද්‍රීය වන්නේ පන්ති අරගලයේ විධික්‍රම- වර්ජන, කම්හල් වාඩිලා ගැනීම් සහ මහා වැඩ වර්ජන- හරහා කම්කරු පන්තියේ දැවැන්ත කාර්මික බලය බලමුලු ගැන්වීමයි. දකුනු ආසියාව පුරා, කම්කරුවන් ම්ලේච්ඡ සූරාකෑමට, වැටුප් සොරකම් කිරීමට, අනාරක්ෂිත සේවා කොන්දේසිවලට සහ සමාජ ආරක්ෂණයන් විසුරුවා හැරීමට එරෙහිව දෛනික සටන් වල නිරතව සිටිති. එහෙත්, දිගු කලක් තිස්සේ ධනේශ්වර රාජ්‍යයට ඒකාබද්ධ වී පන්ති සහයෝගීතාවයේ උපකරණ ලෙස ක්‍රියාකරන සම්ප්‍රදායික වෘත්තීය සමිති විසින් මෙම අරගල නැවත නැවතත් පාවා දෙනු ලැබේ. පාලක පක්ෂවලට හා ජාතිකවාදී න්‍යායපත්‍රවලට බැඳී ඇති මෙම වෘත්තීය සමිති, ධනේශ්වර පද්ධතියට එල්ල වන ඕනෑම අභියෝගයක් වළක්වමින් කම්කරු පන්තියේ සටන්කාමීත්වය මැඬලීමට හා ආවෘත අන්තයන් වෙත හරවා යැවීමට සේවය කරයි.
  1. ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, සෑම වැඩපොළක් සහ ප්‍රජාවක් තුළම ස්වාධීන කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවීම සඳහා ජාත්‍යන්තර කමිටුව පෙනී සිටියි. කම්කරුවන් විසින්ම පාලනය වන මෙම කමිටු, නිල වෘත්තීය සමිතිවල නිලධාරිවාදී ග්‍රහණයෙන් පිටත ගොඩනැගිය යුතුය. ඒවා, කම්කරුවන්ට තම අරගල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සංවිධානය කිරීමටත්, කම්කරු පන්තියේ අනෙකුත් කොටස් සමඟ සම්බන්ධ වීමටත්, විප්ලවවාදී ලෙස දේශපාලන බලය අත්පත් කර ගැනීම සඳහා සූදානම් වීමටත් යොදා ගැනෙන මාධ්‍යයන්  වේ. මෙම කමිටු හුදෙක් ආර්ථික ඉල්ලීම් සඳහා වන වාහකයන් නොව, ධනපතියන් අස්වාමික කරනා සහ සමාජවාදී රේඛා ඔස්සේ සමාජය ප්‍රතිසංවිධානය කරන කම්කරු ආන්ඩුවක් සඳහා අඩිතාලම දමනා ද්විත්ව බලයේ අත්තිවාරම් ව්‍යුහයන් වේ.

කම්කරු පන්තියට බලය: ඉදිරි මාවත

  1. මෙම ක්‍රියාකාරී කමිටුවල කාර්යය සේවා ස්ථානයෙන් ඔබ්බට විහිදේ. ඒවා සියලු ධනේශ්වර හා සුලු ධනේශ්වර පක්ෂවල ප්‍රතිගාමී භූමිකාව හෙලිදරව් කරන අතරම, දේශපාලන අධ්‍යාපනයේ, මාක්ස්වාදී න්‍යායේ හා ඓතිහාසික අරගලවල පාඩම් වල කම්කරුවන් පුහුණු කිරීමේ මධ්‍යස්ථාන බවට පත්විය යුතුය. ඔවුන් දකුනු ආසියාවේ කම්කරුවන්ගේ අරගලයන් ලොව පුරා, විශේෂයෙන්ම දියුනු ධනේශ්වර රටවල පන්ති සහෝදර සහෝදරියන්ගේ අරගලයන් සමග සම්බන්ධ කරමින් ජාත්‍යන්තර සහයෝගීතාවයේ නාලිකාවන් ලෙස ද ක්‍රියා කල යුතුය. ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ එකමුතුකම සාක්ෂාත් කිරීමේ මෙම කර්තව්‍යය හජාජාක විසින් පිහිටුවන ලද ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර කම්කරු සන්ධානය භාරගෙන ඇත. 
  1. තම අරගල විධික්‍රම සංවිධානය කර ගන්නා සහ  විප්ලවවාදී පක්ෂය විසින් නායකත්වය දෙනු ලැබෙන කම්කරු පන්තිය,  ජනතාව මුහුන දෙන දැවැන්ත සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රශ්න විසඳීමට සමත් එකම බලවේගය බව වටහා ගැනීම තුල බලය සඳහා අරගලය මුල්බැස ගත යුතුය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ධනේශ්වර රාජ්‍යයට අභියෝග කිරීමට සහ සමාජවාදී මූලධර්ම මත පදනම් වූ කම්කරුවන්ගේ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීමට හැකි සෘජු කම්කරු බලයේ අවයව බවට පරිණාමය විය යුතුය.
  1. දකුනු ආසියාවේ සෑම රටකම, කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී නායකත්වය ලෙස හජාජාක කොටස් ගොඩනැගීමේ සහ ක්‍රියාකාරී කමිටු හරහා කම්කරුවන් බලමුලු ගැන්වීමේ අවශ්‍යතාවය හදිසි වේ. විකල්පය වන්නේ දරිද්‍රතාවය, පාරිසරික ව්‍යසනය, වාර්ගික ලේ වැගිරීම් සහ ලෝක යුද්ධය යන ම්ලේච්ඡත්වය කරා  අඛණ්ඩව පල්ලම් බැස යාමයි. ජාත්‍යන්තර සමාජවාදයේ මූලධර්ම සහ සියලු ජාතික, වාර්ගික සහ ආගමික බෙදීම් හරහා කම්කරු පන්තියේ එකමුතුකම මත පදනම් වූ ඉදිරි මාවත සහ අවශ්‍ය නායකත්වය හජාජාක පමනක්ම ඉදිරිපත් කරයි. එක්සත් ජනපදයේ හජාජාක ශාඛාව, ධනවාදී ඩිමොක්‍රටික් සහ රිපබ්ලිකන් පක්ෂවලට එරෙහිව එලඹෙන ජනාධිපතිවරනයට තරඟ කරන්නේ එම ජාත්‍යන්තරවාදී හා සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලම සමගිනි. දකුනු ආසියාවේ සහ ඇත්ත වශයෙන්ම ලෝකයේ අනාගතය රඳා පවතින්නේ බලය අල්ලා ගැනීමට සහ සමාජවාදී රේඛා ඔස්සේ සමාජය ප්‍රතිසංවිධානය කිරීමට කම්කරු පන්තියට ඇති හැකියාව මත ය. 

මෙම ඉදිරිදර්ශනය සමඟ සිට ගන්න. සසපට ඡන්දය දෙන්න!

SLLA හා සම්බන්ධ වන්න, සසප ගොඩ නඟන්න!

[මෙම ප්‍රකාශය 2024 අගෝස්තු මස 31 දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල විය]

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයට ඡන්දය දෙන්න: ICFI හි ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළ පෙරට ගන්න! Read More »

Strike

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

  1. In the Presidential Election to be held on September 21, the working class, youth, students, peasants and the oppressed middle class have no choice between any of the capitalist, right-wing and pseudo-left parties that contest the  election. The only choice is their own party, the Socialist Equality Party (SEP), the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), the World Party of Socialist Revolution,  that stands alone in this election, advancing a program based on the principles of international socialism: against imperialist war,  austerity and for democratic rights. A vote for SEP is an expression of approval to uphold and advance the perspective and program of the ICFI for international socialism, that can genuinely emancipate the working class from the tyranny of capital. SLLA therefore calls upon our class brothers and sisters to vote for SEP in this election.

The global capitalist crisis and its manifestation in Sri Lanka and South Asia

  1. The profound crisis engulfing Sri Lanka or any other country in South Asia is not an isolated phenomenon but a concentrated expression of the global breakdown of capitalism. Decades of neoliberal policies, dictated by imperialist financial institutions such as the International Monetary Fund (IMF) and willingly implemented by successive governments, have driven the working masses into an abyss of social misery. The soaring inflation, unemployment, squalid working conditions, inequality and pervasive poverty are not aberrations but the direct consequences of a global system that prioritizes profit over human need.
  1. The capitalist ruling elite in Sri Lanka—whether under the guise of the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), the Samagi Jana Balawegaya (SJB), or any other bourgeois formation—has no solution to this crisis. They are committed to further austerity measures, deeper cuts to essential social services, and more severe attacks on the living standards of the working people, which President Ranil Wickremasinghe has spearheaded since the suppression and betrayal of the 2022 mass uprising.  These parties, regardless of their superficial differences, serve the same class interests: those of the domestic and international bourgeoisie.
  1. The working class in Sri Lanka, as in every other country, is trapped in a system that is both incapable of reform and unwilling to concede even the most basic social rights. It is a system that is inexorably driving humanity towards economic devastation, environmental catastrophe, and the threat of global war. The SEP alone insists that the solution lies not in patchwork reforms or the replacement of one capitalist party with another but in the revolutionary overthrow of the capitalist system itself.

The Global Escalation of US Imperialism: From Ukraine and Gaza to Asia

  1. The eruption of US-NATO’s war against Russia in Ukraine and the genocidal onslaught by Israel in Gaza are not isolated events but integral components of a broader strategy of global domination pursued by American imperialism. These conflicts, along with the escalating tensions in Asia, are driven by the relentless pursuit of the United States to maintain its global hegemony in the face of intensifying economic and geopolitical challenges. The working class in Sri Lanka, like workers around the world, is being dragged into this maelstrom of imperialist violence, which threatens to engulf the entire region in a catastrophic war.
  1. In Ukraine, the US and its NATO allies have provoked and sustained a brutal conflict aimed at weakening Russia, one of the key rivals to US dominance in Eurasia. The war in Ukraine, which has already claimed hundreds of thousands of lives, is not about defending democracy or Ukrainian sovereignty, as Washington claims, but about advancing American strategic interests by encircling and destabilizing Russia. This conflict is pushing the world toward a nuclear confrontation with incalculable consequences for humanity.
  1. Simultaneously, the genocidal bombardment of Gaza by Israel, fully backed and armed by the United States and other imperialist powers including Germany, is a stark expression of US imperialism’s ruthless determination to secure its dominance in the Middle East. The slaughter of Palestinians in Gaza, coupled with Washington’s unwavering support for Israeli apartheid, is a crime of historic proportions, exposing the hypocrisy and barbarism of US foreign policy. The imperialist drive in the Middle East, like in Europe and Asia, is about controlling key resources and strategic territories to bolster hegemony of the Wall Street.
  1. These aggressive moves are part of a broader imperialist strategy that is now rapidly expanding into Asia, where the US is building a vast military alliance aimed at encircling and confronting China. Sri Lanka, situated at a critical juncture in the Indian Ocean, finds itself increasingly caught in the crosshairs of this escalating conflict. As the US intensifies its military preparations against China, compelling its regional allies and partners to fall in line, Sri Lanka is being drawn into the vortex of war. The Colombo government’s increasing alignment with Washington, under immense economic and political pressure, threatens to transform the island into a frontline state in the impending imperialist war in Asia.
  1. These interconnected conflicts—whether in Ukraine, Gaza, or the Indo-Pacific—are all manifestations of the same underlying crisis of global capitalism. The working class in Sri Lanka must recognize that their struggle is inseparably linked to the struggles of the international value producing class against imperialist war. The ICFI has called for the building of a powerful international anti-war movement, led by the working class, to oppose the US-NATO war drive, defend the rights of the oppressed in Gaza, and resist the imperialist encirclement of China. Only through the revolutionary overthrow of capitalism and the establishment of socialism can the descent into global war and barbarism be stopped. Only the SEP fights for this program.

The SEP’s Revolutionary Program: For an International Socialist Strategy

  1. The SEP’s program is grounded in the principles of Marxism, as defended and elaborated by the ICFI. It is a program that uncompromisingly opposes all forms of nationalism, opportunism, and reformism, which seek to chain the working class to the capitalist state and its parties. The ICFI fights for the political independence of the working class, based on the understanding that the working class is the only social force capable of leading a revolutionary transformation of society.
  1. Central to the SEP’s program is the principle of internationalism. The global nature of the capitalist crisis demands a global solution. The SEP rejects all nationalist illusions and insists that the struggle for socialist revolution must begin in the national arena,  unfold in the international arena and be completed in the world arena. This demands the building of sections of the ICFI in each country of the world. The working class in Sri Lanka must unite with their class brothers and sisters around the world in a common fight against the capitalist system.
  1. The SEP’s program includes:
  • The Establishment of a Workers’ Government: The SEP calls for the establishment of a workers’ and peasants’ government, committed to the socialist reorganization of society. This government would expropriate the major industries, banks, and financial institutions, placing them under the democratic control of the working class.
  • A Socialist Planned Economy:  The SEP advocates for a planned economy based on social need, not private profit. This includes the nationalization of all major industries and resources, ensuring that the wealth produced by the working class is used to meet the needs of society as a whole.
  • The Rejection of IMF Austerity: The SEP opposes all austerity measures imposed by the IMF and other imperialist financial institutions. The party demands the repudiation of all foreign debts that have been used to impoverish the masses while enriching the capitalist elite.
  • Defense of Democratic Rights: The SEP fights for the defense and extension of democratic rights, including the right to strike, protest, and organize independently of the capitalist state and its political apparatus. The party also opposes all forms of ethnic and religious discrimination, recognizing that such divisions serve to weaken the working class and strengthen the ruling elite.
  • Opposition to Militarism and War:  The SEP unequivocally opposes the militarization of society and the drive towards war, whether in Sri Lanka, US or globally. The party stands for the dismantling of the military-industrial complex including the nuclear war-heads and the reallocation of resources to meet pressing social needs.
  • Solidarity with the international working class: The SEP is committed to building a worldwide movement of the working class against capitalism. The party expresses full solidarity with the independent struggles of workers in every country, from the strikes in Europe and the United States to the mass protests across Asia, Africa, and Latin America.
  • Rallying youth and students in the struggle for socialism: The SEP recognizes that youth and students are a vital force in the struggle for socialism. Under capitalism, young people face a future of unemployment, precarious work, and ever-increasing levels of debt. The capitalist system offers them nothing but a life of exploitation and insecurity. The SEP calls upon youth and students to break with the bourgeois parties and movements that seek to trap them in a dead-end of reformism and identity politics, to  rally behind the working class and build ICFI’s youth-wing, the International Youth and Students for Social Equality (IYSSE).

The Bankruptcy of the NPP and FSP: No Alternative for the Working Class

  1. In the midst of the deepening social crisis in Sri Lanka, parties like the National People’s Power (NPP) and the Frontline Socialist Party (FSP) pose as alternatives to the established bourgeois parties. However, their history, programs and political activities reveal that these organizations are fundamentally opposed to the interests of the working class and serve only to prop up the capitalist order.
  1. The NPP, led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), a right-wing party of the capitalist establishment, claims to represent a “progressive” alternative to the traditional parties, yet its entire political orientation is toward the preservation of capitalism. The JVP’s program is rooted in the same nationalist and reformist outlook that has characterized its politics since its inception. The NPP offers no genuine solution to the catastrophic conditions facing the masses. It proposes mild reforms within the framework of capitalism, failing to address the systemic causes of the crisis. The NPP’s calls for anti-corruption measures and a more “efficient” capitalist state are nothing more than attempts to conceal the root causes of the bourgeois crisis and divert the growing anger of the working class into safe channels that do not threaten the existing order.
  1. Moreover, the NPP’s chauvinist history, including its role in supporting the communalist war against the Tamil population, exposes its inability to unite the working class across ethnic lines. Its record demonstrates that it cannot be trusted to defend the democratic rights of all workers. Instead, it seeks to foster illusions in the possibility of a “clean” and “fair” capitalist government, a delusion that only serves to disarm the working class in the face of escalating social attacks. If and when they are  in power, the NPP will strengthen the capitalist oppression on the working class, in line with imperialist demands. 
  1. The Frontline Socialist Party (FSP), which broke away from the JVP in 2012, similarly fails to provide a revolutionary alternative. While the FSP engages in more radical rhetoric and criticizes the JVP for its “betrayals”, it remains fundamentally committed to a nationalist and populist perspective. The FSP, like the NPP, advocates for reforms within the capitalist system rather than its overthrow. Its program is based on the false premise that the Sri Lankan state can be pressured to act in the interests of the working class if enough “progressive” forces are mobilized.
  1. The FSP’s nationalist orientation also places it in opposition to the internationalist principles that are essential for the liberation of the working class. It seeks to channel workers’ struggles into the dead-end of parliamentary politics, where they can be more easily controlled and dissipated. The FSP’s alliance with trade unions, which are deeply integrated into the state apparatus and function as tools of capitalist control, further underscores its role in maintaining the status quo.

The SEP/ICFI Perspective on the Tamil National Question

  1. SEP- Sri Lanka and the ICFI have a principled and historically grounded perspective on resolving the Tamil national question—one that stands in stark contrast to the bankrupt nationalism of the Tamil bourgeoisie and the chauvinism of the Sinhalese ruling elite. The SEP insists that the democratic rights of the Tamil people can only be secured through the united struggle of the entire working class in Sri Lanka—Sinhalese, Tamil, and Muslim—based on an internationalist and socialist program.
  1. The roots of the Tamil national question lie in the reactionary partition of British India in 1947, which left behind a series of communal conflicts and unresolved national questions across South Asia. In Sri Lanka, the Sinhala ruling elite has long exploited ethnic divisions to maintain its class rule, systematically discriminating against the Tamil minority to divert social discontent and prevent the unification of the working class. This culminated in the brutal civil war, in which successive governments waged a genocidal campaign against the Tamil population, culminating in the massacre at Mullivaikkal in 2009.
  1. The SEP categorically rejected the separatist perspective of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), which sought to establish an independent capitalist statelet in the North and East of Sri Lanka. The LTTE’s program, rooted in Tamil bourgeois nationalism, offered no solution to the oppression of the Tamil masses. Rather, it served to divide the working class and align the Tamil struggle with various imperialist powers. The LTTE’s strategy of appealing to India and imperialist powers for support was fundamentally opposed to the interests of the Tamil people and led to the organization’s eventual defeat.
  1. The SEP, in contrast, upholds the right of the Tamil people to the democratic right to put an end to all forms of national oppression, which is the essential progressive content of the right to national self-determination. However, the SEP insists that the realization of this right cannot be achieved through the formation of a separate capitalist state, which would simply create new forms of capitalist exploitation, class oppression and imperialist domination. Instead, the SEP fights for the unity of the Sinhalese and Tamil working classes in the struggle for the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam, as part of the broader fight for a Socialist Federation of South Asia and Internationally.
  1. This perspective is based on the understanding that the liberation of the Tamil people, like that of the Sinhalese, can only be achieved through the overthrow of capitalism and the establishment of socialism. The SEP stands for the abolition of the unitary state constitutional structure imposed by the Sri Lankan bourgeoisie on the working class of all ethnicities and for the establishment of a federation of socialist republics, which would guarantee full equality and democratic rights for all nationalities. This is inseparable from the struggle to build an international socialist movement that unites workers across South Asia and globally against imperialism and capitalism.
  1. The SEP’s program for resolving the Tamil national question is thus fundamentally opposed to all forms of nationalism and chauvinism. It is a perspective that recognizes that the oppression of the Tamil people is not an isolated issue but a manifestation of the broader contradictions of the capitalist system. The SEP fights to unite the working class across ethnic lines, in a common struggle for a socialist future, where the democratic rights of all peoples are fully realized. Only through the revolutionary overthrow of capitalism can the historical injustices faced by the Tamil people be rectified, and a lasting solution to the national question be achieved.

 Building ICFI Sections across South Asia

  1. The crisis of capitalism is global, and nowhere is this more evident than in South Asia, a region plagued by deep-seated social inequality, ethnic conflicts, and the ever-present threat of imperialist war. The ruling classes across the subcontinent—from India and Pakistan to Bangladesh and Sri Lanka—have proven utterly incapable of resolving these crises. Instead, they have resorted to intensifying exploitation, whipping up nationalist and communal divisions, and suppressing the struggles of the working class. In this context, the necessity of building sections of ICFI in every country in South Asia is not merely an organizational task but a life-and-death question for the working class.
  1. The working class in South Asia, numbering in the hundreds of millions, is the only social force capable of leading the struggle against capitalism and imperialism. However, for this potential to be realized, the working class must be armed with a revolutionary socialist program that transcends national borders and unites workers across the region and globally. The ICFI, with its unbroken continuity of Trotskyism and its principled opposition to all forms of nationalism and opportunism, provides the necessary leadership for this historic task. The building of ICFI sections across South Asia is indispensable for educating advanced sections of the working class and mobilizing them around the perspective of permanent revolution—the understanding that the democratic and social tasks in semi-colonial countries can only be achieved through the socialist revolution, led by the working class and extending internationally.

Mobilizing the Industrial Power of the Working Class

  1. Central to the success of this revolutionary struggle is the mobilization of the immense industrial power of the working class through the methods of class struggle: strikes, factory occupations and general strikes.  Across South Asia, workers are engaged in daily battles against brutal exploitation, wage theft, unsafe working conditions, and the dismantling of social protections. Yet, these struggles are repeatedly betrayed by the traditional trade unions, which have long been integrated into the capitalist state and function as instruments of class collaboration. These unions, tied to the ruling parties and nationalist agendas, serve to stifle and divert the militancy of the working class into dead ends, preventing any challenge to the capitalist system.
  1. In response, the ICFI advocates for the establishment of independent action committees, or rank-and-file committees, within every workplace and community. These committees, controlled by workers themselves, must be built outside the bureaucratic grip of the official unions. They are the means through which workers can democratically organize their struggles, link up with other sections of the working class, and prepare for the revolutionary seizure of power. These committees are not simply vehicles for economic demands but are the foundational structures of dual power, laying the groundwork for a workers’ government that would expropriate the capitalists and reorganize society along socialist lines.

Power to the Working Class: The Path Forward

  1. The task of these action committees extends beyond the workplace. They must become centers of political education, training workers in Marxist theory and the lessons of historical struggles, while exposing the reactionary role of all bourgeois and petty-bourgeois parties. They must also act as conduits for international solidarity, linking the struggles of workers in South Asia with those of their class brothers and sisters worldwide, particularly in the advanced capitalist countries. The International Workers’ Alliance of Rank and File Committees, established by the ICFI has undertaken this task of materializing international working class unity. 
  1. The struggle for power must be rooted in the understanding that the working class, led by the revolutionary party, organizing its methods of struggle,  is the only force capable of resolving the immense social and democratic issues facing the masses. The action committees must evolve into organs of direct workers’ power, capable of challenging the bourgeois state and establishing a workers’ government based on socialist principles.
  1. In every country of South Asia, the necessity of building sections of the ICFI as the revolutionary leadership of the working class and mobilizing workers through action committees is urgent. The alternative is the continued descent into barbarism—poverty, environmental catastrophe, communal bloodshed, and world war. The ICFI alone offers a way forward, and the necessary leadership, based on the principles of international socialism and the unity of the working class across all national, ethnic, and religious divisions. The ICFI section of the United States contests the upcoming presidential election, against the capitalist Democratic and Republican parties, with the same  internationalist and socialist program. The future of South Asia, and indeed the world, depends on the ability of the working class to seize power and reorganize society along socialist lines. 

Stand with this perspective. Vote for SEP!

Join SLLA, Build SEP!

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI Read More »

eepthisamaga

සසප, ශ්‍රී ලංකාවේ උග්‍ර ප්‍රති-මාක්ස්වාදී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහි අරගලය දිගු කාලීනව අත්හැරීමේ කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කරයි

සංජය ජයසේකර විසිනි.

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) ජනාධිපති අපේක්ෂක පානි විජේසිරිවර්ධන සහ ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකර, පසුගිය සෙනසුරාදා (18දා) පෙරවරුවේ කම්කරු පන්තියේ පරම සතුරෙකු වන දීප්ති කුමාර ගුණරත්න විසින් මෙහෙයවන ලද ITN රාජ්‍ය රූපවාහිනියේ වැඩසටහනකට සහභාගී වූහ. ඔක්කාරය දනවන දර්ශනයක් වූ සම්මුඛ පරීක්ෂණය,   විනාඩි 45 ක් පැවති අතර එය YouTube හි දැක බලා ගත හැක.

මෙම වසරේ සැප්තැම්බර් 21 වන දින පැවැත්වීමට නියමිත ජනාධිපතිවරනය සඳහා වන පක්ෂයේ වැඩ සටහන පිලිබඳව කථා කිරීමට සසප නායකයින්ට ආරාධනා කර ඇති බව වැඩසටහනේ සම-සත්කාරකවරිය ප්‍රකාශ කළාය.

ප්‍රධාන ලේකම්, හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (හජාජාක) ශ්‍රී ලංකා අංශය ලෙස පක්ෂය හඳුන්වා දුන් අතර, එහි ඓතිහාසික මූලාරම්භය සාරාංශ කර, එහි දේශපාලන වැඩපිළිවෙල ගෙනහැර දැක්වීය. පක්ෂයට වෙනම මැතිවරන වැඩපිළිවෙලක් නොමැති නමුත් මෙවර මැතිවරණයට තරඟ වදින්නේ කප්පාදුවට, ඒකාධිපතිත්වයට සහ ලෝක යුද්ධයට එරෙහි පක්ෂයේ ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලේ පණිවිඩය හැකිතාක් කම්කරු පන්තිය වෙත ගෙනයාමට බව විජේසිරිවර්ධන ප්‍රකාශ කළේය. මෙම රූපවාහිනී වැඩසටහනට ඔවුන් සහභාගී වීමේ ප්‍රධාන උත්සුකය මෙයින් ඉස්මතු විය.

eepthisamaga
සසප නායකයන් “දීප්ති සමග” වැඩසටහනේ දී

කෙසේ වෙතත්, සසප නායකයින් හුදු මධ්‍යස්ථ රූපවාහිනී සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට සහභාගී වූයේ නැත. රාජ්‍ය රූපවාහිනියේ දෛනික උදෑසන වැඩසටහනක් වන “දීප්ති සමග”, එහි සත්කාරකයාගේ (host) නමින් නම් කර ඇති අතර, එය ජාත්‍යන්තර සමාජවාදය සඳහා කම්කරු පන්තිය ස්වාධීනව බලමුලු ගැන්වීම ඉලක්ක කරගත් වැඩපිළිවෙළේ දේශපාලන සතුරෙකු විසින් මෙහෙයවනු ලබන බව ඔවුන් සම්පූර්ණයෙන්ම දැන සිටියහ. ITN විසින් ගුණරත්නට මෙම රාජ්‍ය මාධ්‍යයේ ප්‍රමුඛ වේදිකාවක් ලබාදී ඔහුව තම සත්කාරකයා ලෙස තබාගෙන ඇත්තේ දශක දෙකහමාරක් පුරා දිව ගිය ඔහුගේ නිශ්චිතවම ධනපති ගැති සහ මාක්ස්වාදී විරෝධී දේශපාලනය නිසා බව ද ඔවුහු දැන සිටියහ. කෙසේ වෙතත්, මෙම නායකයින් කියා සිටින්නේ තමන් පක්ෂයේ වැඩපිළිවෙළ පිලිබඳ පණිවිඩය රටේ කම්කරු පන්තිය වෙත බෙදා හැරීම සඳහා රූපවාහිනී වැඩසටහන භාවිතා කළ යුතු වූ බවයි.

සසප නායකයින් වසර විස්සකට වැඩි කාලයක් රටේ කම්කරු පන්තියෙන්, තරුනයන්ගෙන් හා ශිෂ්‍යයන්ගෙන් සඟවාගෙන සිටි අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රශ්නය මෙයයි: දීප්ති කුමාර ගුණරත්න යනු කවුද, ඔහුගේ දේශපාලන ප්‍රවනතාවය කුමක්ද? ගුණරත්න යනු 1990 දශකයේ අගභාගයේ දී දළුලා වැඩුනු, මේ සියවසේ දශක එකහමාරක් පමන කාලයක් තුල විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්, උගතුන්, කලාකරුවන් සහ වැඩ කරන තරුණයන් අතර සැලකිය යුතු බලපෑමක් ඇති කළ පශ්චාත් නූතනවාදයේ ව්‍යාජ වාම දෘෂ්ටිවාදී ව්‍යාපාරය මත පදනම් වූ අතාර්කික, ආත්මීය විඥානවාදී සහ ප්‍රතිගාමී දේශපාලන ප්‍රවනතාවක ගෝඩ්ෆාදර් ය. කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය (දැන් මහාචාර්ය) නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි ඇතුළු ව්‍යාජ වාම බුද්ධිමතුන් කිහිප දෙනෙකු සමඟ ඔහු මෙම මතවාදය මත පදනම් වූ “X-Group” හි ප්‍රමුඛ නායකයෙකි. කණ්ඩායම, ඩෙරිඩියානු “විසංයෝජනය” සහ ලැකානියානු “මනෝවිශ්ලේෂණය” මත පදනම්වූ ද, ඔවුන් “සංස්කෘතික දේශපාලනය” ලෙස හැඳින්වූ දෙයට කැප වූ ද, මූලික වශයෙන් නාගරික මධ්‍යම පන්තිය වෙත නැඹුරුවූ එහි සාහිත්‍යය සහ “ලන්ඩන්” නම් සගරාවක් ඇතුලු සඟරා කිහිපයක් ප්‍රකාශයට පත් කළහ. 2004 දී මෙම සංවිධානය විසුරුවා හැරීමෙන් පසු ගුණරත්න විසින් මීට වසර කිහිපයකට පෙර “සමබිම පක්ෂය” බවට පරිවර්තනය වූ ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂය (SLVP) නමින් දේශපාලන පක්ෂයක් පිහිටුවා ගත් අතර 3mana.com වෙබ් අඩවිය ප්‍රකාශයට පත් කරයි. 

මේ කාලය පුරාවටම, ගුණරත්න ඓතිහාසික භෞතිකවාදයට හා ඉතිහාසයට මෙන්ම ඔහු එහි පැවැත්මම පවා  ප්‍රතික්ෂේප කළ කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවයට දැඩි ලෙස විරුද්ධ විය. විටෙක ඔහු, කම්කරු පන්තිය සුළු ධනේශ්වරය මත යැපෙන පරිපෝෂිතයන් සේ හඳුන්වමින්, “පීඩිත” සුළු ධනේෂ්වරය වෙනුවෙන් වෘත්තීය සමිති “මර්දනය” කිරීමට පවා කැඳවුම් කරමින්, කම්කරු අරගල හෙළා දකිනා ෆැසිස්ටික කෑ මොර දීම් මඟින් කම්කරු පන්තිය කෙරෙහි තම බලවත් ද්වේශය ප්‍රකාශයට පත් කළේය. ඔහු සහ ඔහුගේ දේශපාලන ව්‍යාපාර ට්‍රොට්ස්කිවාදයට ඝෝෂාකාරී ලෙස සතුරු වී ඇත. හිටපු ඇමතියෙක් වන මංගල සමරවීර වැනි ධනේශ්වර වෙලඳපොල ගැති පක්ෂවල සහ දේශපාලකයින්ගේ හෙංචයියකු වන ගුණරත්න ඔවුන්ගෙන් දේශපාලන සහ මූල්‍ය ආධාර ලබාගෙන සහ ලබා ගනිමින් ඇත. ඔහු දැනට ආසන්න-ආඥාදායක ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්තිවලට විවෘතව සහාය දක්වයි. “පරිභෝජනවාදය” ලෙස ඔහු සඳහන් කරන දෙයට එරෙහිව සටන් කිරීම සඳහා බදු වැඩිකිරීම් අනුමත කරන අතර ඔහු ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල (IMF) විසින් නියම කරන ලද කප්පාදු පියවර සහ පුද්ගලීකරණ වැඩසටහන් අගය කරයි.

මධ්‍යම පන්තික නැගිටීමක් ලෙස ගුණරත්න ව්‍යාජ ලෙස ලඝු  කරන, 2022 අප්‍රේල්-ජූලි මහජන අරගල මධ්‍යයේදී “පරිප්පු සහ සීනි” ඉල්ලා සිටීම නිසා, යථාර්ථයේ නොපවතී යි ඔහු කියා සිටින “ජනතාව”  ඔහු රෞද්‍ර ලෙස හෙළා දුටු අතර, සමබිම පක්ෂයට බලය ලැබුණහොත්  “ජනප්‍රිය නොවන” පටි තද කිරීමේ පියවර දැඩි ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඔහු යෝජනා කළේය.

ගුණරත්නගේ දේශපාලනය යන්තමින් විවේචනය කල සසප යේ පලමු සහ අවසාන ලිපිය පදනම් වූයේ 2014 අප්‍රේල් මාසයේ කොලඹ රැස්වීමකදී SLVP නායකයා ලෙස ඔහු කල ප්‍රසිද්ධ කථාවක් මත ය. සසප නායකත්වය ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) සිංහල අංශයේ මෙසේ ලිවීය: 

ගුනරත්න සිය කතාවේදී මෙසේ කීවේය: “ලංකාවේ ධනවාදය හා ධනපතියො කවුද කියල ප‍්‍රශ්නයක් තියනවා. සම්ප‍්‍රදායික වමේ භාෂාව අනුව නම් මට මේ වෙලාවේ උදවු කරන්නේ ධනපතියො කියන්න පුලුවන් [සත්තකින්ම]”. ගුනරත්නට ලංකාවේ මූල්‍ය ධනපතියෙක් වන ටිරාන් අලස් සමග වැඩ කිරීමේ අවස්ථාවක් ලැබී තිබේ. “එයා සාමාන්‍ය විදිහට කාල බීල ඇඳල ඉන්නවා. බීඑම්ඩබ්ලිවු කාර් එකක් එලියෙ නතර කරලා තියෙනවා. ඒත් එයාගෙ රියැදුරු ඒ කාර් එක ඇතුලට වෙලා ඒසී දාගෙන ආතල් එකේ ඉන්නවා. පැරනි වමේ භාෂාවෙන් කම්කරුවා තමයි ඒසී එක දාගෙන ආතල් එකේ ඉන්නෙ. ලංකාවේ ඇත්තටම තියෙන ධනවාදය මොකක්ද කියල හඳුනාගන්න ඕනෙ. මේ ක‍්‍රමය ඇත්තටම පවත්වාගෙන යන්නේ පීඩිතයා.”

මේ ප‍්‍රකාශවල සාරය නම් කම්කරු පන්තියක් යනුවෙන් හඳුනා ගත හැකි පන්තියක් නැත: ධනපති ක‍්‍රමය පවත්වා ගෙන යන්නේ “පීඩිතයන් ය”.

ලිපිය තවදුරටත් මෙසේ පැහැදිලි කරයි.

“අද්‍යතන මාක්ස්වාදය වන ට්‍රොට්ස්කිවාදය කෙරෙහි ගුනරත්න වෛරයෙන් දැවෙයි. ඊට හේතුව, ට්‍රොට්ස්කිවාදී හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජාජාක) හා එහි සමාජවාදී සමානතා පක්ෂ පමනක්ම කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවය ද ඇතුලු සම්භාව්‍ය මාක්ස්වාදී සංකල්ප හා මූලධර්ම තරයේ ආරක්ෂා කරන බැවිනි. අනෙකුත් සියලු වමේ යයි කියාගත් සංවිධාන මාක්ස්වාදය ද කම්කරු පන්තිය ගැන ද යම් උත්සුකයක් ඇතැයි කල මවා පෑම් පවා හැරපියා ධනේශ්වරයේ කඳවුරට සීග‍්‍රයෙන් මාරුවී ගියේ 1991 සෝවියට් සංගමය බිඳ වැටීමත් සමගයි.

ගුනරත්න තම වෛරය වමාරා ඇත්තේ මෙසේය: “අද වෙන කොට ට්‍රොට්ස්කිවාදය ඉවරයි. මගේ අදහස ගෝලීය ධනවාදය විග‍්‍රහ කිරීම සඳහා ලෝක දැක්මක් විධියට ටෙ‍්‍ර‍්‍රාට්ස්කිවාදයට තව දුරටත් බැහැ. ට්‍රොට්ස්කිවාදය හැම වෙලේම අවධාරනය කරන්නේ වාස්තවික යතාර්ථය. එහෙත් ගෝලීයකරනය එක්ක ප‍්‍රශ්නය තිබෙන්නේ ආත්ම මූලිකත්වය තුල”.

මෙම තකතිරු ප‍්‍රකාශ කරන පුද්ගලයා ට්‍රොට්ස්කිවාදය ගැන පමනක් නොව හජාජාක නිෂ්පාදනයේ ගෝලීය කරනය ගැන කර ඇති බැරෑරුම් විශ්ලේෂනය ගැන පවා දැනීමක් නැත්තෙකි.

ගුනරත්න, ධනපති නිෂ්පාදනයේ ගෝලීයකරනය සමග මුදා හැරුනු ප‍්‍රතිගාමී දෘෂ්ටිවාදයන් විසින් අවශෝෂනය කර ගැනුනු මධ්‍යම පන්තික සමාජ තට්ටුවල එක නියෝජිතයෙකි. ඔහු හෝ එම සභාවේ කතාකල එක අයෙකු හෝ “වාස්තවික යථාර්ථය” -එනම් අද ලෝක දේශපාලනය සංලක්ෂිත වන, ගෝලීයකරනය තුල ධනවාදයේ පරස්පරවිරෝධයන් තියනුවී බිඳවැටීමක් කරා එය ගමන් කිරීම හා මානව වර්ගයා න්‍යෂ්ටික බලයෙන් අතුගෑවී යාහැකි තුන්වන ලෝක යුද්ධයක තර්ජනයක් මතුවීම–ගැන කතා නොකිරීම පුදුමයක් නොවේ. රැුස්වීමේ කථිකයෝ කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී විභවය ගැන හා මාක්ස්වාදය ගැන අසාරදර්ශනය වපුරා අධිරාජ්‍යවාදයට තම කැපවීම පෙන්නුම් කලහ.”

සසප ලිපියේ සඳහන් වන රැස්වීම ව්‍යාජ වාම පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) විසින් “වමේ සංවාදයක්” සඳහා සංවිධානය කරන ලද රැස්වීම් මාලාවක කොටසකි. 2013 නොවැම්බරයේදී එකල සසප ප්‍රධාන ලේකම් විජේ ඩයස්, එම සාකච්ඡාවට සහභාගී වීමට ලැබුණු ආරාධනය ප්‍රතික්ෂේප කරමින් පෙසප වෙත විවෘත ලිපියක් ලිවීය. 

ඩයස් මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය. 

“යෝජිත රැස්වීමේ අරමුන වනාහී විවිධ ධනේශ්වර හා සුලු ධනේශ්වර සංවිධානවල යලි කාන්ඩ ගැසීමකට පදනම දැමීම යි. එවැනි යලි කාන්ඩ ගැසීමක් සිදුවුවහොත් එය කම්කරු පන්තිය සඳහා නිර්මානය කෙරෙන තවත් දේශපාලන උගුලක් වනු ඇත්තේ ය. වසර 45කට අධික කාලයක් ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූලධර්ම ආරක්ෂා කලා වූ ද කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා වෙහෙස නොතකා සටන් කලා වූ ද සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ඔබ විසින් ක‍්‍රියාවට නගනු ලබන ප‍්‍රතිගාමී යලි කාන්ඩ ගැසීමකට වලංගුභාවයක් සැපයීමට අපේක්ෂා නොකරයි. මේ හෙයින් සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ඔබේ ආරාධනය අවධාරනයෙන් ප‍්‍රතික්ෂේප කරයි”

“කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා” එතරම් වෙහෙස නොබලා සටන් කළ පක්ෂය, ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් සම්මත කර තිබූ පරිදි, වර්ධනය වෙමින් පවතින ව්‍යාජ වාම ප්‍රවනතාවන්ට එරෙහිව අධිෂ්ඨානශීලී සටනක් දියත් කිරීමට නියමිතව තිබුණි. කෙසේ වෙතත්, තරුණයින් අතර  X-කණ්ඩායම විසින් මූලිකත්වය ගත් පශ්චාත් නූතනවාදී ප්‍රවනතාවයේ වැඩෙන බලපෑම නොතකා, සසප නායකත්වය මුරණ්ඩු ලෙස මෙම ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය නොසලකා හැරි අතර, මෙම ප්‍රවනතාවය “හෙලිදරව්” කරන එක ලිපියක්වත් ප්‍රකාශයට පත් නොකළේය. ගුණරත්නගේ පෙරටුගාමී පක්ෂයේ සහ සමබිම පක්ෂයේ දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් පක්ෂ නායකත්වයේ ප්‍රවේශය මීට වෙනස් නොවීය. මෙම අත්හැරීම, අවම වශයෙන් පරම්පරා දෙකක තරුනයින්, බුද්ධිමතුන් සහ කම්කරු පන්තියේ දේශපාලනිකව සවිඥානික දියුණු කොටස් පාවාදීම සඳහා බොහෝ දුරට මග පෑදූ අතර ඔවුන්ව, අවමංගත භාවයට හා අධෛර්යයට ඇද දැමීමෙන්, හජාජාක පමණක්ම ඉදිරියට ගෙන ගිය මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදී වැඩපිලිවෙලෙන් ඔවුන්ව පලවා හැරුනි.

ගුණරත්නගේ ආරාධනය පිළිගැනීමට තීරණය කිරීමේදී, පක්‍ෂ නායකත්වය, තම පන්ති සතුරා සමග මුහුණට මුහුණ ලා සිටිද්දී, ඔහු පුරසාරම් දොඩන, තරුන පරම්පරාවක් සහ කම්කරු පන්තිය නොමඟ යැවීමේ දී ගුණරත්න විසින් ඉටු කරන ලද ද්‍රෝහී සහ ප්‍රතිගාමී භූමිකාව ගැන තම මුව වසා සිටීමට තීරණය කළ බව පැහැදිලිය. ගුණරත්නගේ දශක ගණනාවක ප්‍රතිගාමී දේශපාලනය පිලිබඳ සැලකිය යුතු හෙලිදරව්වක් සිදුකිරීම පැහැර හැර, ඔහුගේ ප්‍රවනතාවයේ අදහස් සමග වාද විවාදවල (polemics) නියැලීමට (ජේම්ස් පී. කැනන් වරක් පැවසූ පරිදි විප්ලවවාදී පක්ෂයක් සංලක්ෂනය කරන මූලිකම කර්තව්‍යක්) කිසිදු උත්සාහයක් නොගෙන  තිබීමෙන් ගුණරත්නගේ ආරාධනය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට පක්ෂ නායකත්වයට ධෛර්යයක් නොතිබුණි. සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී විජේසිරිවර්ධන, මාක්ස්වාදය “මහා ආඛ්‍යානයක්” ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කළ හා ඥානවිභාගයේ දී බහුත්වවාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් අනුභූතික තර්කනය භාවිතා කළ “සමාජවාදී සංස්කෘතිය” ඛාදනය කිරීමට දායක වූ පශ්චාත්-1991 ප්‍රවණතා ගැන සඳහන් කළ නමුත්,  මෙම දේශපාලන අපරාධයේ ප්‍රධාන චූදිතයෙක් වන ගුණරත්න දෙසට ඇඟිල්ල දිගු කිරීමෙන් වැලකී සිටීමට ප්‍රවේශමෙන් වග බලා ගත්තේය. 

කම්කරු පන්තියේ සහ එහි අරගලවල සතුරෙකු වන ගුණරත්න සසප නායකත්වය වඩාත්ම අස්ථායී කරවන ප්‍රශ්න මතු නොකිරීමට වගබලා ගන්නා බව සසප අවස්ථාවාදී නායකත්වය හොඳින් දැන සිටියේය: ඔබේ පක්ෂයට 2022 මහජන අරගල තුල, ඒ සඳහා අවශ්‍ය නායකත්වය ලබා දීම පසෙක තබා, අවම වශයෙන් සැලකිය යුතු බලපෑමක්වත්  කිරීමට නොහැකි වූයේ මන්ද?  ඔබේ විප්ලවීය වැඩපිළිවෙළ තිබියදී පවා ඔබේ පක්ෂයට හොඳ පිළිගැනීමක් නොලැබුණේ ඇයි? මේ පෙර නොවූ විරූ අරගලවලදී පවා ඔබේ පක්ෂයේ සාමාජිකත්වය වර්ධනය නොවුණේ ඇයි? මෙම ප්‍රශ්නවලින් අභියෝගයට ලක් වන සසප නායකත්වයට, මහජන අරගලයේ ගෙල සිරකර එය පාර්ලිමේන්තුවාදය දෙසට යොමු කිරීම සම්බන්ධයෙන් පෙසප හෝ අනෙකුත් කන්ඩායම්වලට සරලව දොස් පැවරීමෙන් නැවතිය නොහැකි වනු ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ගුණරත්න එවැනි අරගලය පාවාදීමක් යෝජනා කර තිබුණේ 2022 අප්‍රේල් මස අග තරම් කලින්ය.

මෙම අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධය ලැජ්ජා සහගත සහජීවනයක කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කළේය. සසප නායකත්වය අමාරුවේ දමන මෙම ප්‍රශ්නවලට අපගේ ව්‍යාපාරයේ ශ්‍රේෂ්ඨ නායකයින් විසින් දැනටමත් පිළිතුරු දී ඇත:

විප්ලවයක් අතරතුර, එනම් සිදුවීම් වේගයෙන් ගමන් කරන විට, දුර්වල පක්ෂයකට විප්ලවයේ ගමන් මග පැහැදිලිව අවබෝධ කර ගන්නේ නම් සහ වාක්‍ය ඛණ්ඩවලින් මත් නොවන සහ තාඩන පීඩනවලින් බියට පත් නොවන ස්ථීර කාඩර්වරුන් සතු වන්නේ නම්, එය ඉක්මනින් බලවත් එකක් බවට වර්ධනය විය හැකිය.  නමුත් එවැනි පක්ෂයක් විප්ලවයට පෙර පැවතිය යුතුවන අතර  කේඩරයින් දැනුවත් කිරීමේ ක්‍රියාවලියට සැලකිය යුතු කාලයක් අවශ්‍ය වේ. නමුත් විප්ලවය මෙම කාලය ලබා ගැනීමට ඉඩ නොදේ.” (ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, පන්තිය, පක්ෂය හා නායකත්වය, 1940).

පන්ති සතුරෙකු සහ සමබිම පක්ෂයේ නායකයා වන ගුණරත්න, ඉහත සඳහන් සසප ලිපියෙන් හඳුනා ගන්නා  පරිදි, ට්‍රොට්ස්කිවාදයට සහ සසප වෙත දක්වන සියලු සතුරුකම් නොතකා, සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් සඳහා තමන්ට ආරාධනා කළේ මන්දැයි සෙවීමට සසප නායකයින් උනන්දු නොවන බව පෙනේ. එහෙත් සසප නායකත්වය සමග ඇතිකරගත් ව්‍යංග ගිවිසුම ඔහුගේ ව්‍යාජ වාම ආවරණය ශක්තිමත් කිරීමට අවස්ථාවක් සලසා දීමෙන් තම අරමුණ ඉටුකරන බව ගුණරත්න දනී. 1990 ගනන්වල මුල් භාගයේ “ඉතිහාසයේ අවසානය” ප්‍රකාශ කළ ධනේශ්වර පණ්ඩිතයින්ට තමන්ට වැරදුන බව පිළිගැනීමට සිදු වූ 2008 මහා කඩාවැටීමේ පසුබිම තුළ, ඉතිහාසය තවමත් කම්පනය වෙමින් පවතින බවත්, නොනවතින  යුද්ධය, සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය, ෆැසිස්ට්වාදයේ අන්තරාය සහ  –  2022 දී ශ්‍රී ලංකාවේ මෙම ප්‍රවනතාවය පෙන්නුම් කල – ගෝලීය පන්ති අරගලවල යලි පිබිදීමක් පෙන්නුම් කරමින් ලොව පුරා මහජනතාව වම දෙසට ඇදී යෑමක් පෙන්නුම් කරන යුගයක් ආරම්භ වුනු  ලෝක තත්වයක් තුළ, ගුණරත්න හා එවැනි අය තවත් දේශපාලන උගුල් ඇටවීමට මෙවන් වෙස්මාරුවක් (camouflage)  බරපතල ලෙස සොයති. 

සම්මුඛ සාකච්ඡාව අතරතුර, කප්පාදු පියවරයන් සහ දරිද්‍රතාවයේ ප්‍රතිවිපාක ඇතුළුව ශ්‍රී ලාංකික ජනතාව මුහුන දෙන සමාජ ගැටලු ගණනාවක් වෙත නායකයෝ අවධානය යොමු කළෝය. කෙසේ වෙතත්, සැලකිය යුතු ලෙස, දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයේ පැවැත්ම ගැන සඳහන් කිරීමට නායකයින් අපොහොසත් විය. මෙය අහම්බයක් නොවේ.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එල්ල වන ප්‍රහාරය, වැඩෙන ලෝක යුද්ධයේ තර්ජනය සහ  චීනයට එරෙහි අධිරාජ්‍යවාදී නායකත්වයෙන් යුත් යුද්ධයක සුලිය දෙසට රට ඇදී යාම පිලිබඳ සඳහන් කලද, ලෝසවෙඅ හි ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අගෝස්තු 16 සසප මැතිවරන ප්‍රකාශයේ පවා දෙමල ජාතික ප්‍රශ්නය සඳහන් නොවේ. මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේ කොටසක් ලෙස අගෝස්තු 16 වැනි දින කොළඹ පැවති ප්‍රථම මහජන රැස්වීමේදී, “දෙමළ ජාතිකයන්ගේ ජාතික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය” ලෙස අපැහැදිලි ලෙස හැඳින්වූ දෙය සාක්ෂාත් කිරීමේ සමාජවාදී විප්ලවවාදී වැඩපිළිවෙළ පැහැදිලි කිරීමේදී, විජේසිරිවර්ධන එය “ස්වයං-නිර්ණයේ” අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතය වන ජාතික පරපීඩනය අහෝසි කර දැමීම ලෙස හඳුනා නොගැනීමට වගබලා ගත්තේය. 

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් දෙමළ ඊලම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) සංවිධානය මිලිටරිමය වශයෙන් තලා දැමූ 2009 මැයි 18දා, සසප නායකත්වය පූර්ණ වශයෙන්ම පාහේ දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයේ අවසානය සනිටුහන් කලේ, සිංහල ස්වෝත්තමවාදයේ පීඩනයට පක්ෂය ක්‍රමානුකූලව යටත් කිරීම සහ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ සහය ඇතිව සහ එහි අරගලයේ කොටසක් ලෙස ශ්‍රී ලංකා සහ ඊලම් එක්සත් සමාජවාදී ජනපදයක  (USSLE) ඉදිරිදර්ශනය යටතේ, දෙමළ, සිංහල හා මුස්ලිම් කම්කරු පන්තියේ කාර්මික ශක්තිය සංක්‍රමණික ඉල්ලීම් වටා (සියලු දෙමල දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීම, උතුරු නැගෙනහිරින් ආක්‍රමණික සිංහල හමුදාව කොන්දේසි විරහිතව ඉවත් කර ගැනීම සහ විනාශයට පත් පවුල් සඳහා සම්පූර්ණ වන්දි හා හානිපූර්ණය) බලමුලු ගැන්වීමේ සංයුක්ත, ප්‍රායෝගික අරගලය දියාරු කිරීම සංකේතවත් කරමිනි.  සසප ඉදිරිදර්ශනයේ “ඊළාම්” යන වචනයෙන් සඳහන් කරන්නේ කුමක්දැයි මෑත මාධ්‍ය හමුවකදී ප්‍රශ්න කළ විට, එය දෙමළ ජාතික පරපීඩනය යථාර්තයක් ලෙස සසප විසින් පිළිගැනීම සහ එයින් මිදීමට එම ජනතාවට ඇති අයිතිය නියෝජනය කරන බවත්, එවැනි සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් සාක්ෂාත් කරගත හැකි වන්නේ වාර්ගික රේඛා හරහා එක්සත්ව සටන් කරන කම්කරු පන්තියට පමණක් බවත් සඳහන් කිරීමට විජේසිරිවර්ධන ඛේදනීය ලෙස  අසමත් විය. 

1923 “ජර්මානු ඔක්තෝබරයේ” විප්ලවවාදී නායකත්වයේ අර්බුදය විසඳීමට කොමින්ටර්න් සහ කේපීඩී නායකත්වයේ අසාර්ථකත්වය පිළිබඳව ට්‍රොට්ස්කි විසින් කරන ලද පහත නිරීක්‍ෂණයෙන් මෙම විචාරය අවසන් කිරීම සුදුසු යැයි අපි සලකමු:

විප්ලවවාදී අර්බුදයක උපරිම තියුණු වීමේ කාල පරිච්ඡේද ඒවායේ ස්වභාවයෙන්ම සංක්‍රාන්ති වේ.  විප්ලවවාදී නායකත්වයක් හා වෛෂයික කර්තව්‍යයන් අතර නොගැලපීම (ධනේශ්වරයේ වියරු ප්‍රහාරය හමුවේ ජාමය බේරාගැනීමට දැගලීම, පැකිළීම, දෙගිඩියාව)  සති කිහිපයක් සහ දින කිහිපයකින් පවා ව්‍යසනයකට තුඩු දිය හැකි අතර සූදානම් වීමට වසර ගණනාවක් ගත් සියලු දේ නැති කර දමනු ලැබිය හැකිය…නායකත්වය අවස්ථාවට අනුගත වීමට සමත් වන විට, අවස්ථාව දැනටමත් වෙනස් වී ඇත; ජනතාව පසු බසිමින් සිටින අතර බලවේග අතර සම්බන්ධතාවය හදිසියේම නරක අතට හැරේ.” ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, ලෙනින්ගෙන් පසු තුන්වන ජාත්‍යන්තරය (පයනියර් පබ්ලිෂර්ස්, 1957, 97-98 පිටු)

සසප, ශ්‍රී ලංකාවේ උග්‍ර ප්‍රති-මාක්ස්වාදී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහි අරගලය දිගු කාලීනව අත්හැරීමේ කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කරයි Read More »

eepthisamaga

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka

By Sanjaya Jayasekera.

Pani Wijesiriwardene, the Presidential Candidate, and Deepal Jayasekara, the General Secretary of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, participated last Saturday morning (18th) in a state television (ITN) program hosted by Deepthi Kumara Gunarathne, an arch-enemy of the working class. The interview, a nauseating spectacle, lasted for 45 minutes and is available on YouTube.

The co-host of the program stated that the leaders of the SEP had been invited to speak on the party’s program for the presidential election to be held on September 21 this year.

The General Secretary introduced the party as the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), summarized its historical origins, and outlined its political program. Wijesiriwardene stated that the party does not have a separate election program but is contesting this election to bring the message of the party’s international socialist program—against austerity, dictatorship, and world war—to the working class as much as possible. This highlighted their main concern for participating in this television program.

eepthisamaga
SEP leaders at “Deepthi Samaga”

However, the SEP leaders did not merely participate in a neutral television interview. They are fully aware that the state television’s daily morning program, titled “Deepthi Samaga” (meaning ‘with Deepthi’), named after its host, is conducted by a political enemy of the program aimed at independently mobilizing the working class for international socialism. They are also aware that the ITN has given a prominent platform in this state media to Gunarathne and retained him as their host precisely because of his pro-capitalist and anti-Marxist politics, which have spanned over two and a half decades. Still, these leaders claim they were supposed to use the television program to disseminate this message to the working class in the country.

The essential question that the SEP leaders have been concealing for over twenty years from the working class, youth, and students of the country is this: Who is Deepthi Kumara Gunarathne, and what is his political tendency? Gunarathne is the godfather of an irrationalist, subjective idealist, and reactionary political tendency based on the pseudo-left ideological movement of postmodernism, which sprouted in the late 1990s and had considerable influence among university students, academics, artists, and working youth during the first and a half decade of this century. Along with several pseudo-left intellectuals, including Nirmal Ranjith Devasiri, a lecturer (now a professor) at the University of Colombo, he was a prominent leader of the “X Group,” which was based on this ideology. The group published its literature and a couple of magazines, including one named “London,” devoted to what they referred to as “cultural politics,” based on Derridian “deconstruction” and Lacanian “psychoanalysis”, and oriented primarily toward the urban middle class. After this organization dissolved in 2004, Gunarathne established a political party named the Sri Lanka Vanguard Party (SLVP), which a few years ago was converted into the “Samabima Pakshaya (SP)” (Equal Ground Party), and publishes the website 3mana.com.

Throughout this time, Gunarathne virulently opposed historical materialism and history, as well as the revolutionary potential of the working class, whose very existence he denied. At times, he has vented his wrath against the working class with fascistic rants condemning class struggles and even calling to “crush” trade unions in favor of the “oppressed” petty-bourgeoisie, portraying the former as parasites depending on the latter. He and his political movements have been vociferously inimical to Trotskyism. A lackey of capitalist pro-market parties and politicians like the late Mangala Samaraweera, Gunarathne has received and continues to receive political and financial support from them. He currently openly supports the policies of near-dictator President Ranil Wickremasinghe, endorses the tax hikes to combat what he refers to as “consumerism,” and appreciates austerity measures and privatization programs as dictated by the International Monetary Fund (IMF).

Amidst the mass struggles of April-July 2022, which Gunarathne falsely reduces to a middle-class uprising, he scathingly condemned the “people,” whom he claims do not exist, for demanding “dal and sugar,” and proposed to implement harsh and “unpopular” belt-tightening measures if the SP gained power.

The SEP’s first and last article that barely criticized Guneratne’s politics was based on a public speech he gave at a Colombo meeting in April 2014 as the leader of the SLVP. The SEP leadership wrote in the Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) as follows: 

‘Gunarathna said in his speech: “There is a question about capitalism and who are the capitalists in Sri Lanka.  In traditional left-wing parlance, it is the capitalists who are helping me at this time [of course]”.  Gunarathne got an opportunity to work with a Sri Lankan financial capitalist, Tiran Alas.  “He’s dressed and eats like a regular man.  A BMW car is parked outside.  But his driver is inside that car with AC on and he is having fun.  In the old left language, the worker is the one who has fun with the AC on.  We need to identify what capitalism really is in Sri Lanka.  This system is really maintained by the oppressed.”

The essence of these statements is that there is no class that can be identified as a working class: it is the “oppressed” who maintain the capitalist system.’

The article further explains as follows:

“Gunarathne burns with hatred for modern Marxism, Trotskyism.  The reason for this is that only the Trotskyist International Committee of the Fourth International (ICF) and its Socialist Equality Parties strongly defend orthodox Marxist concepts and principles, including the revolutionary potential of the working class.  All other so-called leftist organizations abandoned even the pretense of having any concern for Marxism and the working class and quickly switched to the camp of the bourgeoisie with the collapse of the Soviet Union in 1991.

Gunarathne expressed his hatred thus: “Trotskyism is over today.  My point is that Trotskyism is no longer a worldview for analyzing global capitalism. Trotskyism always insists on objective reality.  But the problem with globalization is self-centeredness.”

The person issuing these foolish statements is ignorant not only of Trotskyism, but also of the serious analysis by the ICFI of the globalization of  production.

Gunarathne is one representative of the middle class social strata absorbed by the reactionary ideologies unleashed with the globalization of capitalist production.  It is not surprising that neither he nor anyone who spoke in that assembly talked about the “objective reality” – that is, the contradictions of capitalism in globalization that characterize today’s world politics, and that it is moving towards collapse and the threat of a third world war that could wipe out humanity with nuclear power.  The rally’s speakers demonstrated their commitment to imperialism by spreading skepticism about the revolutionary potential of the working class and Marxism.”

The meeting referred to in the SEP article is part of a series of meetings organized by the pseudo-left Frontline Socialist Party (FSP) for a “ Dialogue of Lefts”. Wije Dias, the General Secretary of SEP, in November 2013, wrote an open letter addressed to the FSP rejecting an invitation received to participate in the said discussion. 

Dias stated as follows: 

“[T]he purpose of the proposed meeting is to lay the foundations for a regroupment of an array of bourgeois and petty-bourgeois organizations. Such a regroupment, were it to be realized, would result in the creation of yet another political trap for the working class. The Socialist Equality Party, which for more than 45 years has defended Trotskyist principles and fought tirelessly for the political independence of the working class, has no intention of lending credibility to the sort of reactionary regroupment that you are seeking to implement. Therefore, the Socialist Equality Party emphatically rejects your invitation.”

The party that fought so tirelessly “for the political independence of the working class” was supposed to wage a determined fight against the developing pseudo-left tendencies, as resolved by the ICFI. However, despite the growing influence of the postmodernist tendency among youth, spearheaded by the X-Group, the SEP leadership stubbornly neglected this reactionary movement, and not a single article was published “exposing” this tendency. The party leadership’s approach toward the politics of the VP and SP is the same. This omission largely paved the way for the betrayal of at least two generations of youth, intellectuals, and politically conscious advanced sections of the working class, leading to disorientation and demoralization, and driving them away from the Marxist revolutionary program advanced solely by the ICFI.

In deciding to accept Gunarathne’s invitation, it is clear that the party leadership decided to gag themselves, face to face with their class enemy, over the treacherous and reactionary role played by Guneratne in disorienting a generation of youth and the working class, which he boasts about. Having made no substantial exposure of Gunarathne’s decades-long reactionary politics, and taken no attempt to engage in polemics with the ideas of his tendency—which is the mark of a revolutionary party, as James P. Cannon once said—the party leadership had no guts to reject Gunarathne’s invitation. During the interview, Wijesiriwardene referred to the post-1991 tendencies that rejected Marxism as a “metanarrative,” advocated pluralism in epistemology, and used empiricist logic, which contributed to the erosion of “socialist culture,” but carefully avoided pointing fingers at Gunarathne, who has been one of the main culprits for this political crime.

The SEP opportunist leadership was well aware that Gunarathne, being an enemy of the working class and its struggles, would be careful not to raise the most destabilizing questions for the SEP leadership: Why was your party not able to exert at least a substantial influence in the mass struggles of 2022, let alone provide the necessary leadership for it? Why was your party not well received, even with your revolutionary program? Why did the membership of your party not grow, even during these unprecedented struggles? Challenged by these questions, the SEP leadership could not simply blame the FSP or other groups for strangling the mass struggle and channeling it toward parliamentarianism. In fact, Gunarathne had proposed such a betrayal of the struggle as early as late April 2022.

This mutual understanding marked the culmination of a shameful cohabitation. These questions, which would place the SEP leadership in trouble, have already been answered by the great leaders of our movement:

During a revolution, i.e. when events move swiftly, a weak party can quickly grow into a mighty one provided it lucidly understands the course of the revolution and possesses staunch cadres that do not become intoxicated with phrases and are not terrorized by persecution. But such a party must be available prior to the revolution inasmuch as the process of educating the cadres requires a considerable period of time and the revolution does not afford this time”. (L.Trotsky, The Class, the Party and the Leadership, 1940).

The SEP leaders seem uninterested in finding out why Gunarathne, a class enemy and SP leader, invited them to the interview despite all his hostility to Trotskyism and the SEP, as identified in the article by the SEP. But Gunarathne knows that the tacit agreement entered into with the SEP leadership serves his ends by providing him with an opportunity to strengthen his fake left cover. In a world situation where bourgeois pundits who declared the “end of history” in the early 1990s had to admit, in the backdrop of the 2008 Great Crash, that they were wrong and that history is still ticking, and ushered in an epoch of unending war, social counter-revolution, the danger of fascism, and a resurgence of global class struggles showing a lurch toward the left by the masses around the world—which trend was demonstrated in Sri Lanka in 2022—Gunarathne and the like are gravely seeking this left camouflage to set further political traps.

During the interview, the leaders referred to a number of social problems the Sri Lankan population faces, including the effects of austerity measures and poverty. However, significantly, the leaders failed to mention the existence of the Tamil national question. This is not an accident.

While there is reference to the onslaught on democratic rights, the growing threat of world war, and the country being drawn toward the vortex of an imperialism-led war against China, the Tamil national question is not mentioned even in the SEP election statement of August 16, published on WSWS. In explaining the socialist revolutionary program to uphold what was ambiguously referred to as the “National Democratic Right of Tamils” during the first public meeting held in Colombo on August 16 as part of the election campaign, Wijesiriwardene was careful not to identify it as the eradication of national oppression, which is the essential progressive content of “self-determination.”

The SEP leadership virtually marked the end of the Tamil national question on May 18, 2009, when former president Mahinda Rajapaksha militarily crushed the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), epitomizing their gradual subjugation of the party to the pressure of Sinhala chauvinism, diluting the concrete, practical struggle to mobilize the industrial force of the Tamil, Sinhala, and Muslim working class around transitional demands (such as the release of all Tamil political prisoners, unconditional withdrawal of the invading Sinhala military from the North and East, and full reparations and compensation for the devastated families) under the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam (USSLE), with the support of and as part of the struggle of the international working class. When questioned at a recent press conference about what is referred to by the word “Eelam” in the SEP’s perspective of a USSLE, Wijesiriwardene miserably failed to mention that it represented the SEP’s recognition of Tamil national oppression as a fact and those people’s right to be free from it, which could only be realized by the working class fighting unitedly across ethnic lines for such a socialist perspective.

We consider it apt to conclude this critique with the following observation by Trotsky on the failures of the leadership of the Comintern and KPD to resolve the crisis of revolutionary leadership in “German October” of 1923: 

“The periods of the maximum sharpening of a revolutionary crisis are by their very nature transitory. The incongruity between a revolutionary leadership (hesitation, vacillation, temporizing in the face of the furious assault of the bourgeoisie) and the objective tasks, can lead in the course of a few weeks and even days to a catastrophe and to a loss of what took years of work to prepare…By the time the leadership succeeds in accommodating itself to the situation, the latter has already changed; the masses are in retreat and the relationship of forces worsens abruptly.” L.Trotsky, The Third International After Lenin (Pioneer Publishers, 1957, p97-98)

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka Read More »

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල

එල්. පී. උදයප්‍රේම  විසිනි.

මේ වසර  ආරම්භයේ සිට පැන නැගුනු කම්කරු විරෝධතා හා වැඩ වර්ජන දිනපතා වර්ධනය වෙමින් පවතී. මාස දෙකකට ආසන්න වෙමින් පවතින විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය හා දුම්රිය, ගුරු, තැපැල් ඇතුලු පිපිරී එන අවශේෂ අරගලයන් මගින් පෙන්වනු ලබන්නේ, ආන්ඩුවේ සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවීය ප්‍රහාරයන්ට එරෙහි ව කම්කරු පංතියෙන් පැන නැගෙන බරපතල ප්‍රතිවිරෝධය යි.

දිවයින අලලා වැඩෙන්නේ වැටුප්, දීමනා රැක ගැනීමේ අරගලයකි. ආන්ඩුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ක්‍රියාවට දමන මෘග ආර්ථික සැලසුම් හා ආහාර ඇතුලු අත්‍යාවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය මිල පිම්මේ  ඉහල යෑමෙන් ඇති කෙරෙන රුදුරු කොන්දේසි එකී අරගලය වඩාත් තීව්‍ර කරයි.

පැන නැගී ඇති වැඩි වැටුප් හා දීමනා සඳහා වූ අරගලය ආන්ඩුවේ ආර්ථික සැලසුම් සමග කෙලින් ම ගැටෙන බව  දන්නා ආන්ඩුවේ ප්‍රතිචාරය වී ඇත්තේ, රාජ්‍ය සේවයේ සියලුම අංශයන්හී වැටුප් වැඩි කිරීමක් හෝ දීමනා ලබා දීමක් සිදු නො කරන බව කල් තියා ප්‍රකාශයට පත් කිරීම ය. එය පංති යුද්ධය නිවේදනය කිරීමකි.

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු
දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

දිගු කාලයක් ඇදී යන, අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිගේ උපදෙස් මත, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් තිලකා ජයසුන්දර පසුගිය 12දා,  වැටුප් වැඩිවීමක් සිදු නො වන බවට අධ්‍යාපන ප්‍රතිපාදන කොමිසමට දන්වා එවා ඇති ලිපියෙන් එය වඩාත් තහවුරු වේ. එය ආන්ඩුවේ මැති ඇමතියන් රෑ දවල් ජප කල ප්‍රකාශයට නිල මුද්‍රාව තැබීමකි.

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා නො දීමට ආන්ඩුව ගත් තීන්දුව කෙරෙහි වැඩ කරන ජනයා අතර බලගතු විරෝධයක් ජනනය කෙරෙන බව දන්නා ආන්ඩුව, වැඩ වර්ජන හා විරෝධතා වැලක්වීමට “විශේෂඥ කමිටුව” නමින් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී යාන්ත්‍රනයක් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. 

වර්ජන හා විරෝධතා මගින් සේවකයන් ඉදිරිපත් කල සියලුම ඉල්ලීම් ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ඇති  “විශේෂඥ කමිටුව”ට ඉදිරිපත් කල යුතු ය. විසඳුම් ලබා දීමට රජය සලකා බලන්නේ එකී ඉල්ලීම් පිලිබඳ මෙම ‘විශේෂඥ‘  කමිටුවේ නිර්දේශයන්ට අනුව මිස කම්කරු වෘත්තීය සමිතිවල ඉල්ලීම් උඩ නො වේ.

කම්කරු පංතියට රහසින්, ධනපති පාර්ලිමේන්තුවේ ද අනුමැතියකින් තොරව, හිටපු ජනාධිපති ලේකම්වරයකු වූ උදය සෙනෙවිරත්න නැමැත්තෙකුගේ සභාපතිත්වයෙන් හා තවත් ආන්ඩු ගැති නිලධාරීන් 4 දෙනෙකුගෙන් සැදුම් ලත් උක්ත කමිටුව ජුනි 11දා ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ගැනුනකි. ඒ කමිටුවට මුවා වී ජනාධිපතිවරයා  මාන බලන්නේ, තම  ඉල්ලීම් පිලිබඳ ව ආන්ඩුවට හා බලධාරීන්ට බලපෑම් කිරීමට, තීරන වෙනස් කරවීමට කම්කරු පංතියට පවතින ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතිය උදුරා ගැනීමට බව පැහැදිලි ය.

එහි එල්ලය වන්නේ, ආන්ඩුවේ කම්කරු විරෝධී සැලසුම්වලට එරෙහි ව පැන නැගී එන කම්කරු පංතියේ  ප්‍රතිවිරෝධය උපන් ගෙයිම වලලා දැමීම යි. වර්ජන, අරගල නවතා ආන්ඩුව අටවා ඇති “විශේෂඥ කමිටුවට” යටත් වන ලෙස ආන්ඩුව කම්කරුවන්ට බල  කරන්නේ එබැවිනි.

වැටුප් ඇතුලු අයිතීන් රැක ගැනීමේ අරගලයේ නියැලී සිටින  වැඩ කරන ජනයා,  ආන්ඩුවේ  ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, ප්‍රකෝපකාරි ඉහත  පියවරයන් දැඩිව  ප්‍රතික්ෂේප කල යුතු ය. තම යුක්තියුක්ත ඉල්ලීම් දිනා ගැනීමට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට හෝ කම්කරු පංතිය දිනාගෙන ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් උදුරා ගැනීමට ආන්ඩුවට ඉඩ නො දිය යුතු ය. විශේෂඥ කමිටු උගුල  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඒ සඳහා ගත යුතු මූලික පියවරකි.   

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තහනම් කිරීමට අර අඳින මෙබඳු  ප්‍රකෝපකාරී ක්‍රියා කම්කරු පංතියට අලුත් දේවල් නො වේ. වික්‍රමසිංහමත් ඇමතිකම් දැරූ 1977 එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ආන්ඩුවෙන් ද, සෙසු ආන්ඩුවලින් ද මේ දක්වාමත් අත් හදා බැලෙමින් පවතිනුයේ කම්කරු විරෝධී ක්‍රියාවන් ය.

අද ඒවා වඩාත් රුදුරු ලෙස ක්‍රියාවට දැමීමට ධනපති ආන්ඩු හැරී සිටින්නේ කම්කරු පංතියේ සකලවිධ උරුමය උදුරා ගැනීමෙන් තොරව තම පැවැත්ම රැක ගත නොහැකි බව ධනපති ආන්ඩු ඒත්තු ගෙන සිටින බැවිනි. වැඩ වර්ජන, විරෝධතා මැඬිමට පොලිසි හා කැරලි මර්දන ඒකක නිරන්තරයෙන් උසි ගැන්වීම වශයෙන් ද, අධිකරන තහනම් නියෝගයන්ට කම්කරු උද්ඝෝෂන යටත් කිරීම් වශයෙන් ද, චක්‍ර ලේඛන ඇතුලු විවිධ අනපනත් අලුතින් පනගන්වමින්  සටන්කාමීන් දඩයම් කිරීම් වශයෙන් ද මෙකී වැඩ පිලිවෙල දැනටමත් දියත් කර ඇත. ඊනීයා විශේෂඥ කමිටුව එහි දිගුවකි.

වෘත්තීය සමිතිවල ක්‍රියා කලාපය

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා දීමට නො හැකි යැයි  නිල ප්‍රකාශයක් කරමින් ද වැඩ වර්ජන “විශේෂඥ කමිටුව”ට යටත් කිරීමට කටයුතු කරමින් ද ජනාධිපතිවරයා ගෙන ඇති  පියවරට වෘත්තීය සමිති, සන්ධාන හා පෙරමුනු හුදු විරෝධතාවක්වත් දක්වා නැත. වැටුප් වැඩිවීම්, දීමනා ලබා දීමට නො හැකි ය යන ආන්ඩුවේ නිල ප්‍රකාශය වසාලමින් සමිති නායකයන් තොරොම්බල්  කරන්නේ ආන්ඩුවෙන් ඉල්ලීම් ලබා ගත හැකි බව යි. නොබෝදා,  ගුරු -විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානයේ නායකයකු වන, ලංකා ගුරු සංගමයේ ලේකම් ජෝසප් ස්ටැලින්, “අමාත්‍යාංශය  දීමනාව ලබා දෙන බවට පොරොන්දු වී තිබේ”යැයි කල ප්‍රකාශය ඊට කදිම උදාහරනයකි . අමාත්‍යාංශය ඉටු නො කල මේ පොරොන්දුව “ලබා දෙන බවට” ස්ටැලින්  දශක දෙකකට වඩා වැඩි කාලයක් තම සාමාජිකයන්ට ම වමාරා ඇති බව  ඔහුට  අමතකවීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ ඔහුගේ නිර්ලජ්ජිත ධනපති ගැති කමයි. ඊට බිංදු මාත්‍රයකින් වෙනස් නැති බව අනධ්‍යන, ගුරු විදුහල්පති, දුම්රිය, තැපැල් අරගල දශක දෙක තුන යට ගසා සිටීමෙන් සමිති නායකත්වය ඔප්පු  කර ඇත.

ආන්ඩුවේ හා වෘත්තීය සමිතිවල අවශ්‍යතාවන්ට සපුරාම පටහැනිව කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අරගල පුපුරා යන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ සිය අයිතීන් රැක ගැනීමේ එල්ලයෙනි. මැයි හා ජුනි මස තුල පැන නැගුනු කම්කරු අරගල පෙන්වන්නේ ඒ වෛෂයික සත්‍යය යි.

ජුනි 21දා ට විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනයට දින 50ක් පිරීම වර්ජන රැල්ල තුල ම කැපී පෙනෙන සංසිද්ධියකි.

වැටුප් දීමනා වැඩි කිරීමක් සිදු නොවන බවට ජූනි 12 දා ආන්ඩුව  සිදු කල තර්ජනාත්මක ප්‍රකාශය මධ්‍යයේ අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ ප්‍රති උත්තරය වී ඇත්තේ තම අරගලය තීව්‍ර කිරීමයි. ඉල්ලීම්  ලබා නොදෙන ආන්ඩුවට අභියෝග කරමින්, විශ්ව විද්‍යාල මූලික කොට ගනිමින් ජුනි 14දා සිට යලි විරෝධතාවන්ට අවතීර්න වීමත්, ලබන සතියේ දී සියලුම අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් විරෝධතා උද්ඝෝෂනයක් කොලඹ පැවත්වීමට සංවිධාන කිරීමත් එම අරගලය කුලු ගැන්වීමකි.

ඊට සමාන්තරව වැටුප් විෂමතා විසඳන ලෙස ඉල්ලා, ජුනි 12දා සිට, ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය, අධ්‍යාපන කලාප කාර්යාල මට්ටමින් විරෝධතා 100 ක් සංවිධාන කොට ඇත. සාමාන්‍ය පෙල විභාග ප්‍රශ්න පත්‍ර ඇගයීම් රාජකාරියේ නිරත ගුරුවරු, තමන්ට නියමිත සංයුක්ත දීමනාව ඉල්ලමින්, ඇගයීම් කටයුතුවලින් ඉවත් ව, 12දා, පැවත් වෙන විරෝධතාවට එක් වූහ.

ජූනි 25 දා විසඳුම් නොලැබුනහොත් දැඩි  සමිති  ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බවට ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කොට තිබුනේ මේ තතු මධ්‍යයේ ය. ඒ අනුව, 26 දා ගුරු විදුහල්පතිවරු අසනීප නිවාඩු දමා එක් දින  වැඩවැරීමකට සහභාගී වූ අතර එදින සවස පැවති ගුරු උද්ඝෝෂනය පොලීසිය කදුලු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර එල්ල කර මර්දනය කලේය. වර්ජනය පසුදා ද පැවැත්විනි.

දුම්රිය ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ උසස්වීම් අදාලව පවතින ගැටලු නො විසඳේ නම් වැඩ වර්ජනයකට යෑමට සිදු වෙන බව ශ්‍රීලංකා දුම්රිය ස්ථානාධිපති සංගමය ජුනි 12 දා  දුම්රිය බලධාරීන්ට හා ආන්ඩුවට අනතුරු ඇඟවී ය.  

ශ්‍රේනි උසස්වීම් ප්‍රශ්නය නොවිසඳීමෙන් ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ ඉහලම තනතුරු වන දිස්ත්‍රික් ප්‍රවහන පරික්ෂක ශ්‍රේනියට ඇතුල්වීමේ අවස්ථාව වැලකී යයි. මෙය විසඳන ලෙස  කාලයක් තිස්සේ  ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් වී ඇත. 

ජුනි 6 දා දුම්රිය ධාවනාගාර 5න් 2ක දුම්රිය රියදුරන් වර්ජනයකට පිවිසුනේ ද ඔවුන්ගේ උසස්වීම්  හා බඳවා ගැනීම් ප්‍රමාදයට විරුද්ධව ය. ගැටලුව විසඳීමට දුම්රිය බලධාරීන් එකඟ වීමෙන් අනතුරු ව දින 3ක් පැවති වර්ජනය අත් හිටුවීමට සමිති නිලධරය තීන්දු ගත්තේ ය.

දිගු කාලයක සිට සිය ඉල්ලීම් උඩ විටින්විට වර්ජනයට ආ  තැපල් සේවකයන්, ජුනි12 දින අසනීප නිවාඩු වාර්තා කරමින් එක් දිනක් පමනක් සේවයෙන් ඉවත් වී සිටීමේ විරෝධතාවකට තැපැල් වෘත්තීය සමිති ඒකාබද්ධ පෙරමුන යොමු කලේ ය. වෘත්තීය සමිති 23ක් ඊට සහයෝගය දැක්වූ අතර 21000ක සේවක සංඛ්‍යාවක් විරෝධතාවට සහභාගී වූ බව වෘත්තිය සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කරයි.

තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවේ 5000ට වැඩි පුරප්පාඩු ඇතත් එය පිරවීමට බලධාරීන් ක්‍රියා නො කරන බවට තැපැල් සේවකයෝ සඳහන් කරති. මේ මගින් වැඩි වැඩ කොටසක් සේවකයන් මත පැටවේ. උප තැපැල් ස්ථානාධිපති තනතුරේ 400ට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් වැඩ බලන පදනමින් වසර ගනනාවක් සිටිති. ඒ සියල්ල ස්ථීර කිරීමත්, පුරප්පාඩු පිරවීමත් ඉල්ලීම් අතර ප්‍රධාන වේ.

මේ ඉල්ලීම් මේ මස 24දාට පෙර ලබා නො දෙන්නේ නම් අඛන්ඩ වෘත්තිය සමිති ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බව සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කොට ඇත.

රජයේ මිනින්දෝරු නිලධාරිහු, මැනුම් කටයුතු පුද්ගලීකරනය කිරීමට ආන්ඩුව ගන්නා  පියවර නතර කිරීම ඇතුලු ඉල්ලීම් 10ක් මුල් කර ගත් විරෝධතාවකට පිවිසුනාහ. එහි පියවරක් ලෙස ජුනි 10 දා අසනීප නිවාඩු වාර්තා කොට සේවයෙන් ඉවත් වූහ.

එකී පියවර ගත්තේ, මේ වසරේ මාර්තු 28 දින සිට ඔවුන් අඛන්ඩ ව නිරත ව සිටින අකුරට වැඩ කිරීමේ වෘත්තීය ක්‍රියා මාර්ගයක් මධ්‍යයේ  ය.

මැනුම් සභාවට මිනිදෝරු නිලධාරීන් පත් කර ගැනීම, දීමනා යාවත් කාලීන කර ගැනීම, ඔවුන්ගේ  නවාතැන් හා ප්‍රවහන ගැටලු විසඳා ගැනීම, උසස්වීම් ලබා දීමේ විධිමත් බව, වාර්ෂික ස්ථානමාරු ගැටලු විසඳා ගැනීම, ශ්‍රේනි උසස්වීම් ලබා ගැනීම, තවමත් ස්ථීර නොකෙරුනු අය ස්ථීර කර ගැනීම සහ මිනින්දෝරු සේවාවේ පවතින පුරප්පාඩු 350 සම්පූර්න කර ගැනීම අනිකුත් ඉල්ලීම් අතර වේ.

ජුනි 3 දා උතුරු මැද පලාතට අයත් පලාත් පාලන ආයතනයන්හි අනියම් සේවකයන් ස්ථීර කරන ලෙස ඉල්ලමින් උද්ඝෝෂනයක් අනුරාධපුර නගර මධ්‍යයේ පැවැත්වින. ඊට සහභාගි වූ අනියම් කම්කරුවෝ ඩී.එස්. සේනානායක වටරවුමේ සිට පාගමනින් ප්‍රධාන මාර්ගය ඔස්සේ උතුරු මැද පලාත් සභාව ඉදිරියට පැමින එය  ඉදිරියේ විරෝධතා දැක් වූහ.

84000ට වැඩි අනියම් කම්කරුවෝ, දිවයින පුරා නගර සභා, මහනගර සභා සහ ප්‍රාදේශීය සභාවල සේවයේ නියුතු ව සිටිති. එම කම්කරුවන් අතර වසර  20ට වඩා වැඩි සේවා දිගුවක් ඇති කම්කරුවන්ගේ පවා සේවය ස්ථීර කොට නොමැත.

ශ්‍රී ලංකා පලාත් පාලන සේවක සංගමයේ උතුරු පලාත් ලේකම් එම්.ගිහානි  මෙසේ පවසයි: “අපි දැනට වසර 22ක් අනියම් සේවකයන් හැටියට සේවය කරනවා. ස්ථීර කරන බවට පොරොන්දු දීලා පාලකයෝ වරින්වර අපිව රැවට්ටුවා. බලධාරීන් සමග සාකච්ඡා  කලත් මෙතෙක් විසඳුම් ලබා දුන්නේ නැහැ.”

2015 දී මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියට බඳවා ගත් මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවන් 1000කගේ සේවය මෙතෙක් ස්ථිර කර නැතැයි එම කම්කරුවන් සාමාජිකත්වය දරන එක්සත් පොදු සේවක සංගමය පවසයි. එනිසා  ජුනි 12දා රැකියා  ස්ථීර කරන ලෙස බලකරමින් ඔවුන් මහාමාර්ග අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට විරෝධතාවක නියැලීමට නියමිත ය.

මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවෙකුගේ දිනක වැටුප රු.825කි. මාසයකට හිමි නියමිත දින ගනන සේවය කලොත් රු.5000ක දීමනාවක් හිමි වේ. විවිධ දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ ජීවත් වන කම්කරුවෙකුට එකී එල්ලය ජයගැනීම අසීරු කටයුත්තකි. එම නිසා ඔවුන්ට ලබා ගැනීමට හැකි වන්නේ රු.25000ට අඩු සොච්චම් වැටුපක් බව එම සංගමයේ ලේකම් නිහාල් අජිත් පැවසී ය. 

කම්කරු අරගලයන්ට සමාන්තරව  ජුනි 3දා බදුල්ල නගරයට රැස්වූ ඌව පලාතේ රැකියා විරහිත උපාධිධාරිහු රැකියා අවස්ථා තහවුරු කරන ලෙස ඉල්ලමින් විරෝධතාවක් පැවත් වූහ. පලාත් සභාව ඉදිරියේ  විරෝධතාව පැවත් වූයේ බදුල්ල විල්ස් පාක් ක්‍රිඩාංගනයේ සිට බදුල්ල නගරයේ බසාර් වීදිය, පහල වීදිය හා තැපැල්හල පාර ඔස්සේ පැමිනි පෙලපාලියකින් අනතුරුව ය.

රැකියා විරහිත සම සෞඛ්‍ය උපාධිධාරිහු රාජ්‍ය සේවයට වහා බඳවා ගන්නා ලෙස ආන්ඩුවට බලකිරීමේ උද්ඝෝෂනයක් ජුනි 12දා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට පැවත් වූහ. මේ වනවිට  රැකියා නො ලැබුනු උපාධිධාරින් සංඛ්‍යාව 1000ට අධික ය.

හෙද, ඖෂධවේදී, භෞතචිකිත්සක ආදී සේවාවන්ට අදාලව උපාධිය සම්පූර්න කල උපාධිධාරින්ට රජය  රැකියා ලබා නොදෙන්නේ එම සේවාවල විශාල පුරප්පාඩු පවතිද්දී යැයි සම සෞඛ්‍ය විද්‍යා උපාධිධාරී එකමුතුව සදහන් කරයි .

කාලයක් තිස්සේ නො විසඳී පවතින ගැටලු වහා විසඳන ලෙස බලකරමින් මැයි 27දා සිට අකුරට වැඩ කිරීමේ විරෝධතාවක ග්‍රාම නිලධාරීහූ නියැලුනාහ. ජුනි 7දා ග්‍රාම නිලධාරි සංගමය සහ ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාල නිලධාරීන් අතර සිදුකල  සාකච්චාවේදී විසඳුම් ලබා දෙන බවට වූ  පොරොන්දුව උඩ විරෝධතා තාවකාලික ව අත් හිටුවා තිබේ.

එලැඹ ඇති මැතිවරන තතු තුල සොච්චමක් ලබා ගැනීමට හා එමඟින් සාමාජිකයන් අතර වැහැරී ගිය තම අධිකාරිය යලි වාරු කර ගැනීමට සමිති නායකත්වයට  සුලු හෝ බලාපොරොත්තුවක් තිබුනේ නම්, ඉල්ලීම් නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවරෙන් එය බිඳ දමා ඇත. ජාමූඅ සහ ආන්ඩුව ගෙන යන පිලිවෙත පිලිගන්නා මේ වෘත්තීය සමිති – ලංකා විදුලි බල මන්ඩලය, තෙල් සංස්ථාව, ටෙලිකොම් ඇතුලු පුද්ගලිකරනයට මුහුන පා තිබෙන 400ට අධික රාජ්‍ය ආයතනයන්හී සමිති නායකත්වය – කම්කරු පංතියට විකල්පයක් ඉදිරිපත් කිරීමට අසමත්ව සිටි. ඒ වෙනුවට කම්කරු  අරගල අසංවිධානකොට තැබීම, ධනපති පාලකයන්ගේ බොරු සාකච්ඡාවල රස්තියාදු ගැස්සීම, කල් මැරීම හා අවශේෂ කම්කරු කොටස්වලින් භේද කොට හුදකලා කිරීම, සමිති  සිය පිලිවෙත බවට පත් කර ගෙන ඇත . 

මීට එරෙහි ව සටන් සංවිධානය කිරීමට, කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අවශ්‍යතාව නියෝජනය කෙරෙන ලෙස තම සේවා  ස්ථානවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බල සංස්ථා ලෙස කම්කරු කමිටු ගොඩ නැගීමට කම්කරුවන් මූලිකත්වය ගත යුතු වේ. කම්කරුවන්ට රහසින් තීන්දු ගන්නා සමිති නිලධරයේ යටිකූට්ටු වැඩ වෙනුවට  තමන්ගේ අරගලය කවර ක්‍රියා මාර්ග, පිලිවෙත් මත සංවිධාන කරන්නේ ද යන්න ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සාකච්ඡා කොට තීන්දු තීරන ගැනීමට මෙම කමිටු තුල කම්කරුවන් යොමු විය යුතු ය. ශ්‍රේනිවාදී හා භේදකාරී මොනම දෙයකට හෝ ඉඩ නොදෙන කම්කරු පංතියේ එකමුතුවකට මග සාදා ගත හැක්කේ ඒ හරහා පමනි.

කම්කරුවන්ගේ මෙම නව සංවිධාන තම අතට දේශපාලන බලය ලබා ගැනීම සඳහා ධනපති පාලක පංතියට හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ඇතුලු අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය කථිපයාධිපත්‍යයට එරෙහිව සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී වැඩපිලිවෙලකින් මෙහෙයවා ගැනීමකින් තොරව කිසිදු සමාජ අයිතියක් ආරක්ෂා කර ගත හැකි නොවේ. යුද්ධය හා සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය පරාජය කිරීම සඳහා මෙම කමිටු ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත්  එකමුතු කර සංවිධානගත කරන ජාත්‍යන්තර දේශපාලන වැඩපිලිවෙල ඉදිරිපත් කරන්නේ කම්කරුවන්ගේ ලෝක පක්ෂය වන හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජජාක) හා එහි ජාතික ශාඛා යි. අන් සියල්ලටමත් මත්තෙන්, හජජාක ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ගොඩ නැගීමත්, ඒ තුල ඉදිරි මහජන අරගලවලට නායකත්වය සම්පාදනය කල හැකි අව්‍යාජ විප්ලවවාදී නායකත්වය ස්ථාපිත කිරීමත් කම්කරු පන්තියේ ජීවිතය හා මරනය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි. සසප නායකත්වයේ ප්‍රතිගාමී ප්‍රවනතාවන්ට එරෙහිව නායකත්වයේ මෙම අර්බුදය විසඳීමේ අරගලය සසප-වම ෆැක්ෂනය පෙරට ගනිමින් සිටී. එම අරගලය සමග බද්ධ වන ලෙස අපි අප පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.  

සටහන:  මෙම ලිපිය පල කිරිමෙන් පසු, කර්තෘ විසින් වෙබ් අඩවියේ දේශපාලන පිලිවෙත අනුව ලිපියට එක් කරනු ලැබ ඇති අවසන් ජේදයේ අවසන් කොටසට, ලිපියේ ⁣ලේඛක තම බලවත් නොඑකඟතාවය පලකර ඇති බව සලකන්න. 

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල Read More »

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ඉහල යන නය බර විස්තර කරයි

නික් බීම්ස්

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජුනි 18 දින ‘’ UN report details developing countries’ rising debt burden” යන හිසින් පල වූ නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

බිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවන් දරිද්‍රතාවයේ ගැඹුරට තල්ලු කරමින්, බැංකු හා මූල්‍ය ආයතනවල ලාභ තර කිරීම සඳහා දුප්පත් හා අඩු සංවර්ධිත රටවල ධනය උරා බොන යෝධ වැකුම් ක්ලීනරයක් ලෙස ගෝලීය මූල්‍ය පද්ධතිය ක්‍රියාත්මක වේ.

මෙම මස මුලදී එක්සත් ජාතීන්ගේ වෙලඳ හා සංවර්ධන සමුලුව (UNCTAD) විසින් සකස් කරන ලද ගෝලීය වෙලඳාම පිලිබඳ වාර්තාවේ සෑම පිටුවකින්ම පාහේ ආර්ථික හා දේශපාලන ජීවිතයේ මෙම කරුන ඉස්මතු වේ.

එක්සත් ජාතීන්ගේ වෙලඳ හා සංවර්ධන සම්මේලන වාර්තාව: “නය බරිත ලොවක්” [ඡායාරූපය: UNCTAD]

 “එකක් පසුපස එකක් ලෙස කඩා පාත්වන  අර්බුද මෙන්ම ගෝලීය ආර්ථිකයේ මන්දගාමී හා සුමට නොවූ ක්‍රියාකාරිත්වය මගින් මෙහෙයවනු ලබන” ගෝලීය රාජ්‍ය නය වේගයෙන් ඉහල යන බව සඳහන් කරමින් වාර්තාව ආරම්භ වේ.

2023 දී, දේශීය හා විදේශීය නය වලින් සමන්විත සමස්ත රාජ්‍ය නය, වසරක් තුල ඩොලර් ට්‍රිලියන 5.6 ක වැඩිවීමක් සටහන් කරමින් ඩොලර් ට්‍රිලියන 97 දක්වා ලඟා විය.

තියුනුම වැඩිවීම සිදුවන්නේ ඊනියා සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල වන අතර, 2023 දී එය ඩොලර් ට්‍රිලියන 29ක් වෙමින්, ගෝලීය සමස්තයෙන් සියයට 30ක අගයක් වාර්තා කල‌ේය. මෙම ප්‍රතිශතය 2010 හි දී සියයට 16ක් ව පැවතිනි.

වාර්තාව සඳහන් කලේ, නය බරෙහි බලපෑම වෙනස් වූවද, “එය දරා ගැනීමේ  අඩුම හැකියාව ඇති  අය වැඩිපුරම ගෙවීමට සිදු විමෙන් අවසන් වන ” “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහය  තුල මුල් බැස ඇති අසමානතාවයන් මගින්  උත්සන්න කරන” බවයි.

මෙය සැලකිය යුතු සොයා ගැනීමකි. දේශපාලන නායකයන් සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව වැනි ජාත්‍යන්තර සංවිධාන, නය බර ලිහිල් කිරීමේ සහ සහන සංවිධානය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය පිලිබඳව කරන සියලුම ප්‍රකාශ තිබියදී, ජාත්‍යන්තර මූල්‍යය පද්ධතියේ රාමුව තුල විසඳුම් සෙවිය නොහැකි බව එයින් පැහැදිලි වේ. වාර්තාවේ දක්වා ඇති බිලියන ගනන් ජනයාගේ දරිද්‍රතාවය දෛනිකව වැඩි වීම, පද්ධතියේ ව්‍යුහය තුලම මුල් බැස ඇත.

වාර්තාව පැහැදිලි කල පරිදි:

“සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය සැකැස්ම සමඟ පොරබදමින් සිටින අතර, එහි මුල් බැස ඇති අසමමිතිය, තිරසාර සංවර්ධනය කෙරෙහි, එකක් පසුපස එකක් ලෙස කඩාවැටෙන අර්බුදවල බලපෑම තීව්‍ර කරයි. මෙම පද්ධතිය ඔවුන්ගේ නය බර තීව්‍ර කරන්නේ දැරිය හැකි සංවර්ධන මූල්‍ය වෙත ප්‍රවේශය සීමා කිරීමෙන් සහ වඩාත් සචල සහ මිල අධික මූලාශ්‍රවලින් නය ලබා ගැනීමට ඔවුන් තල්ලු කිරීමෙනි.

සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල සමස්ත විදේශ නය 2022 දී ඩොලර් ට්‍රිලියන 3.2 ක් වූ අතර ඉන් අඩක් සදහා එය ඔවුන්ගේ දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 28.4ක් සහ ඔවුන්ගේ අපනයනවලින් සියයට 92.4ක් තරම් ඉහල අගයක් විය.

2011 ට සාපේක්ෂව ආන්ඩු තම නය ගෙවීම සඳහා ආදායමට සාපේක්ෂව දෙගුනයක් සම්පත් දැන් වෙන් කිරීම නිසා තත්වය වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් පවතින්නේ , “තිරසාර සංවර්ධනය සඳහා ආයෝජන සඳහා සම්පත්වල වඩාත්  අඩු වන කොටසක්  ඉතිරි කරමිනි.”

බොහෝ විට ඉදිරිපත් කරන චිත්‍රය වන්නේ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා මූල්‍යමය වශයෙන් නය සහ ආධාර වෙන් කරන ආකාරයයි.

ඇත්ත වශයෙන්ම නම්, අරමුදල් ගලායාම සිදුවන්නේ අනෙක් දිශාවට ය. මෙය  සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට ඒවා කෙරෙහි වැඩි වැඩියෙන් යැපීමට බල කෙරෙමින් පවතින ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය පද්ධතිය තුල පුද්ගලික නය අරමුදල්වල ඉහල යන භූමිකාවේ ප්‍රතිඵලයක් වේ.

2022 දී, සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් නව අරමුදල්වලින් තමන්ට  ලැබුනු මුදලට වඩා වැඩිපුර ඩොලර් බිලියන 49 ක් ඔවුන්ගේ නය හිමියන්ට ගෙවා ඇත. ද්විපාර්ශ්වික සහ බහුපාර්ශ්වික සංවිධානවලින් ඩොලර් බිලියන 40 ක ගලා ඒමක් සිදු වූ අතර, හෙජ් අරමුදල් සහ පුද්ගලික සාමාන්‍ය කොටස් සමාගම් (private equity groups) වැනි පුද්ගලික නය දෙන්නන් වාර්තාගත ඩොලර් බිලියන 89 ක් ඉවතට ඇද  ගත්හ. ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවුනු දේ නම්, නිල මාර්ග හරහා ලබා දුන් මුදල් පෞද්ගලික ප්රාග්ධනයට මුදල් සැපවීම සඳහා භාවිතා කරන කෙරීමය.

2010 දී 32 සිට, 2022 දී 52 ක් දක්වා වැඩි වූ රටවල් සංඛයාවක්  මුදල් පිටතට ගලා යාමක් අත්විඳින ලදී. මෙම වැඩිවීමෙන් පිලිබිඹු වන්නේ , අනෙකුත් මහ බැංකු විසින්ද පසුව අනුගමනය කරන ලද, දශක කිහිපයකින් අත්දුටු  ඉහලම මට්ටම් වලට පොලී අනුපාත ඉහල නැංවීම එක්සත් ජනපද ෆෙඩරල් රිසව් බැංකව විසින් ආරම්භ කිරිමෙන් පසුව , 2022 දී පටන් ගත් පොලී අනුපාත ඉහල යාමේ බලපෑමයි. 

සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් සඳහා නය ගැනීමේ පිරිවැය, එක්සත් ජනපදයට වඩා දෙගුනයේ සිට සිව් ගුනයක්ද, ජර්මනියට වඩා හය ගුනයේ සිට දොලොස් ගුනයක්  වැඩිය යන කාරනය නය ගැනීම් තන්ත්‍රයේ විකෘති තර්කනය විදහා දක්වයි. දරා ගැනීමේ හැකියාව අවම  අයටම වැඩි මුදලක් ගෙවීම සදහා  බල කෙරෙයි.

සියලුම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලින් අඩකට වඩා වැඩි සංඛ්‍යාවක්, රජයේ ආදායමෙන් අවම වශයෙන් සියයට 8ක් පොලී අනුපාත සඳහා වෙන් කරයි. පසුගිය දශකය තුල මෙම අගය දෙගුන වී ඇති අතර 2023 දී ඉන් බොහෝමයක් අප්‍රිකාවේ වූ, සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් අතරින් වාර්තාගත 54ක්, එනම් සියයට 38 ක ප්‍රතිශතයක් , පොලී ගෙවීම් සඳහා ආදායමෙන් අවම වශයෙන් සියයට 10ක් වෙන් කර ඇත.

එම වසර තුල අධ්‍යාපනය සඳහා වන වියදම් ප්‍රමානය  ඉක්මවා පොලී වියදම් ගෙවන රටවල් 15ක් ද, ඒ්වා  සෞඛ්‍ය වියදම්වලට වඩා ඉහල අගයක් ගත් රටවල් 46ක් ද විය.

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව අවසන් කලේ “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහය” ප්‍රතිසංස්කරනය සඳහා වන ආයාචනා කිරීම සමඟින් සහ එවැනි කැඳවුම් එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මන්ඩලයේ වඩාත්ම මෑත රැස්වීමේදී මෙම ප්‍රශ්නය රටවල් 149 කට වැඩි ප්‍රමානයක් “මහ හඬින්” මතු කල බව පවසමිනි.  එසේ නමුත් මෙවැනි කැඳවුම් මීට පෙර අවස්ථා ගනනාවකදීම කර  ඇති වූවත්  ඇත්ත වශයෙන්ම සිදු වූයේ තත්ත්වය වඩාත් නරක අතට හැරීම පමනකි.

එපමනක් නොව, දරිද්‍ර රටවල බිලියන ගනන් ජනයා වඩ වඩාත් ගැඹුරුවන  දරිද්‍රතාවයට ඇද දමන එම “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහයම, ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි කම්කරුවන්ගේ ජීවිත මත ද ආධිපත්‍යය දරන්නේ, දිනෙන් දින වඩාත් ඉහල මට්ටම් වලින් කම්කරුවන් සූරාකෑම සහ සමාජ වියදම් කප්පාදු කිරීම් මගින් තම අතෘප්තිකර ඉල්ලීම් සපුරාලීම සදහා පරපෝෂිත මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය  බලකර සිටිද්දීය.

ඉහල පොලී අනුපාතවල බලපෑම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් වල පොලී වියදම් බිල්පතෙහි පිලිබිඹු විය. එය 2023 දී ඩොලර් බිලියන 847 දක්වා ඉහල යමින්  2021 සිට සියයට 26 ක වැඩිවීමක් පෙන්වයි. 

2020-2022 කාලපරිච්ඡේදය තුල අප්‍රිකාවේ, ආසියාවේ සහ පැසිෆික් කලාපයේ බොහෝ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල සෞඛ්‍ය සහ අධ්‍යාපනය සඳහා වියදම් කිරීමට වඩා පොලී බිල්පතේ වියදම වේගයෙන් ඉහල ගියේය.

මෙය සිදුවන රටවල් වල සංඛ්‍යාව ඉහල යමින් පවතින බව වාර්තාවේ. බිලියන 3.3 ක ජනතාවක් දැන් ජීවත් වන්නේ අධ්‍යාපනයට හෝ සෞඛ්‍යයට වඩා පොලී බිල සඳහා වියදම් කරන රටවල ය.

මක්නිසාද යත්, වාර්තාව විසින්ම පිලිගෙන ඇති පරිදි, අසමානතාවය පද්ධතිය තුලම “කාවැදී” ඇති බැවිනි.

ඉදිරි මාවත පවතින්නේ ඊනියා “ප්‍රතිසංස්කරනය” තුල නොවේ – එය කල නොහැක්කකි – ඊට විපරීතව එය පවතින්නේ , ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනය යටතේ සමස්ත මූල්‍ය පද්ධතියේ පොදු අයිතිය ස්ථාපිත කිරීම කේන්ද්‍රීය පදනමක් වන, ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි සහ අඩු සංවර්ධිත රටවල කම්කරු පන්තියේ  ඒකාබද්ධ අරගලය තුලය.  

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ඉහල යන නය බර විස්තර කරයි Read More »

Stf

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

කුඩු ජාවාරම “නැවැත්තුවේ නැති වුනොත් අපට සිද්ධ වෙනවා ඒ අය හොයාගෙන යන්න. ගැටුමක් ඇති වුනොත් ඒගොල්ලන්ට මැරුම්කන්න වෙනවා,“යැයි  ආන්ඩුව නීති වරෝධී මත් ද්‍රව්‍ය හා පාතාලයට එරෙහිව යැයි දියත් කර ඇති යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන පසු ගිය සෙනසුරාදා යාපනයේ දී පැවති රැස්වීමක දී මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් යලි ප්‍රකාශ කලේ ය.  රාජ්‍ය භීෂනය පීඩිත මහජනයා මත දිගේලී කිරීම තීව්‍ර කිරීමේ හා අඛන්ඩව පවත්වා ගෙන යාමේ  පියවරක් ලෙස 20 දා පාතාලය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් තවත් පොලිස් විශේෂ බලඇනි 20 ක් මුදා හරිමින් පොලිස්පති කීවේ මාස කිහිපයකින් පාතාලය “අවසන් කරන” බවයි.  

Stf
2024 මාර්තු 20 විශේෂ පොලිස් බල ඇනි 20 ක් මුදා හැරීම Image Courtesy of NewsWire

පසු ගිය 11 දා රාත්‍රි පිටිගල සහ අම්බලන්ගොඩ ස්ථාන දෙකක දී වාර්තා වූ, සිව් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි කල හා තවත් හයදෙනෙකුට තුවාල සිදු කල, වෙඩි තැබීම් සිද්ධි දෙක පිලිබඳ සඳහන් කරමින් පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ද ඇමතිවරයා කී දෙය තවත් ආකාරයකින් අම්බලන්ගොඩ දී ප්‍රකාශයට පත් කර තිබිනි. “ඒ වගේ ක්‍රියාවල නිරත වන පිරිස්වලට තේරෙන භාෂාවෙන් ම පිලිතුරු දෙන්න අපි ක්‍රියා කරනවා“ යි ඔහු කී ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොලිස්පති පෙර සදහන් ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාව වන විටත්, ඊට පෙර දින පෑලියගොඩ පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගත් සැකකරුවකු වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබිනි. ජනවාරි 24 දින කලපලුවාවේ ධම්මරතන නම් භික්ෂුව ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකකරුවෙකු ලෙස හම්බෙගමුව පොලිසිය විසින් 10 දා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ මෙම සැකකරුවා පෑලියගොඩ පොලිසියට බාර දෙන ලදී. සැකකරු යුද හමුදා කොමාන්ඩෝ බලකායේ සේවය කර ඇති පොලොන්නරුව අරනගම්විල පදිංචි කල්හාර දිල්ශාන් නමැති දරුනු අපරාධකාරයෙකියි පොලිසිය කියයි. පෑලියගොඩ පොලිසිය පසු දින රාත්‍රී 11ට පමන අන්තනගල්ල, ඌරාපොල ලිහිනියා ඇල ප්‍රදේශයට ඔහු රැගෙන ගොස් ඩෙඩි තබා මරා දැමුවේ ය. මාංචු දමා සන්නද්ධ පොලිස් බලකායක ආරක්ෂාව යටතේ ගෙන ගිය මේ පුද්ගලයා “පොලිස් නිලධාරියෙකු හෙලකට තල්ලු කර දමා පලා යාමට තැත් කරද්දී වෙඩි තැබූ” බව දිවයින වාර්තා කර ඇත. 

මේ අනුව, ඉහත නිවේදනවලින් පැහැදිලි වන පරිදි, යුක්තියේ මෙහෙයුම යනු අධිකරන ක්‍රියා පටිපාටියට පිටින්, පිලිගත් මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා පවතින නීති උල්ලංඝනය කරමින් මිනිසුන් ඝාතනය කිරීම දක්වා බලය පාවිච්චි කිරීමට පොලිසියට අවසර දෙන ආන්ඩුවේ ත්‍රස්ත ව්‍යාපාරයකි.  

ගිය වසරේ දෙසැම්බර් 17 දින සිට පොලිස් මෙහෙයුමක් ලෙස දියත් වූ මෙහෙයුම, මෙම මාර්තු 11 සිට පුලුල් කරමින් යුද හමුදාව ද ඒ සඳහා යොදා ගැනීමට තීන්දු කෙරුනි. ඒ වන විට රට පුරා වැටලීම් 68,931ක් සිදු කර රුපියල් කෝටි 85ක මත් ද්‍රව්‍ය සහ විවිධ වැරදි සම්බන්ධ සැකකරුවන් 68,577ක් අත් අඩංගුවට ගත් බව පොලිසිය වාර්තා කර තිබිනි. බොරු චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගත් බොහෝ අහිංසකයින් මීට ඇතුලත් ය. පොලිස් වාර්තා අනුව රුපියල් කෝටි 72 ක දේපල නීතිවිරෝධී වත්කම් ඒකකය මගින් අත් අඩංගුවට ගෙන පැවතිනි. තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම පවත්වාගෙන යන මහා ව්‍යාපාරිකයන්ට ඊනියා මෙහෙයුම ලඟා නො වන නිසා මෙම සංඛ්‍යාවලින් පාඨකයා මුලාවට පත් නො විය යුතු ය. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මගින් තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය පාලනය කල බවට වාර්තාවක් නැත. නමුත් මෙහෙයුම බස් රථ තුල කාන්තාවන්ට ලිංගික හිරිහැර කරන පුද්ගලයන් සෙවීමේ සිට යාචකයන් අත් අඩංගුවට ගැනීම දක්වා දිගු කර ඇත. පෙබරවාරී 26දා, නුගේගොඩ, පාගොඩ පදිංචිව සිටි 69 හැවිරිදි මඩවලගේ නිව්ටන් නමැති මේසන්වරයකු වැඩට යාමට සිය සගයා එන තෙක් නුගේගොඩ දුම්රිය ස්ථානයේ බලා සිටිය දි, “රථවාහනවලට බාධා වන පරිදි සිඟමන් යැදීම” ට එරෙහි පොලිස් මෙහෙයුමක දී අත් අඩංගුවට ගැනීම යුක්තියේ ස්වභාවය පිලිබද නිදසුනකි. ඔහු හැඳුනුම්පත පෙන්වා තම අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් පොලිසිය තවත් 9 දෙනෙකු සමග ඔහු ද අත් අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කර යාචකයින් රඳවා සිටින මධ්‍යස්ථානයකටත් පසුව මැගසින් බන්ධනාගාරයටත් යවන ලදී. පපුවේ අමාරුවකින් පෙලුනු මේ වයෝවෘධ මිනිසා 7දා රාත්‍රී 1.30ට පමන මිය ගිය බව බන්ධනාගාරයෙන් පවුලේ අයට දන්වා ඇතැයි නිව්ටන්ගේ ඥාතීහු මාධ්‍යයට පැවසූහ. කැකෑරෙන මහජන වික්ෂෝපය තෙරපා සිටීම සඳාහා සෑම තැනකම සන්නද්ධ බලකායන් මෙහෙයවමින් දුප්පතුන් මැඩ තබා ගැනීම හා සමාජය තුල රාජ්‍ය භීෂනය පැතිර වීම ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ඉලක්කය වන බවට මේවා සාක්ෂි ය.  

නීති විරෝධී මත් කුඩු වැටලීම් සම්බන්ධයෙන් යුක්තියේ මෙහෙයුම කුඩු භාවිත කරන හෝ ගෙන්වන අය නො ව අලෙවි කරන පුද්ගලයන් එල්ල කර ගන්නා බව මහජන ආරක්ෂක ඇමති  අලස් මෙහෙයුම දියත් කරමින් කියා සිටියේ ය.  දෙසැමිබර් 17 මෙහෙයුම දියත් කිරීම ගැන අවස්ථා ගනනක දී ම ඇමතිවරයා කියා සිටියේ කුඩු විකුනන අය නැති වූ විට බොන අයටත් ගෙන්වන අයටත් සිය අරමුනු ඉටු කර ගැනීමට ඉඩ නැති වන නිසා තම ඉලක්කය කුඩු විකුනන අය නැති කිරීම බව ය. මේ ප්‍රකාශය එල්ල කෙරෙන්නේ ගම් හා නගරවල ජීවනෝපායයට අන් මඟක් නැති නිසා මෙවන් ක්‍රියාවන්ට පෙලඹෙන දුගීන් වෙත ය. පෙබරවාරි 12දා පොලිස්පති කලුතර දී ප්‍රජා පොලිසි කමිටු රැස්වීමක් අමතමින් “ගෙදර කෙනෙක් අහුවෙනකොට දෙවෙනියා වැඩේට බැස්සා කියා“ වාරතාවක් ලැබී ඇති බව කී ය. “මේ ව්‍යාපාරයේ කෙනෙක් අල්ලං ගියාම එයා හිරගත වුනාම එයාගෙන් කුඩු ගත් කොට්ටාශයක් ඉන්නවා නම් ඒ අය කාගෙන්ද දැන් ගන්නේ කියා හොයා“ දිගටම මෙහෙයුම සිදු කරන හැටි ඔහු විස්තර කලේ ය. ගෙදර කෙනෙක් අත් අඩංගුවට ගත් විට එම අනතුර බාර ගැනීමට එම ගෙදරම තවෙකෙකු ඉදිරිපත් වනවා නම් එහි තේරුම එතැන ජීවනෝපාය පිලිබඳ බරපතල ප්‍රශ්න ඇති බව ය. කුඩු ව්‍යාපාරිකයන්ට එකෙකුට පසු එකෙක් ලෙස ඔවුන් යොදා ගත හැකි වන්නේ ඒ නිසා ය. 

ප්‍රබල පාතාලයෙකු පොලිස් නිලධාරියෙකු සමග කල සංවාදයක් යැයි කියන හඬ පටයක් මෑත දී මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධ විය. “පොලිසිය හැටියට ඔබේ රාජකාරිය කරන්න. රාජකාරිය නිසා එය ඔබ කල යුතු ය. කුඩු විකුනන කීපදෙනෙකු අල්ලා නඩු දැමුවාට කමක් නැත. අපේ බිස්නස් නතර කරන්නට උත්සාහ නො කරන්න.“ යි ඔහු නිලධාරියාට කී ය. මහජන ආරක්ෂක ඇමතිගේ සැලැස්ම හරියටම මේ යෝජනාවට ගැලපේ. 

මෙහෙයුම පුලුල් කිරීම ගැන නිවේදනය කල මාධ්‍ය සාකච්චාවක දී යුක්තිය මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරන්නේ ය යන මහජන අවබෝධය ගැන විමසන ලදුව, පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. ඔහු ඊට සාක්ෂි ලෙස ගෙන හැර පෑවේ මේ දක්වා කිසිවෙක් මෙහෙයුමට එරෙහිව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරා නැත යන්න ය. නඩු කීමට සාක්ෂි අවශ්‍ය ය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා හොදින් ම දන්නා පරිදි පොලිසිය පාතාල ක්‍රියාවලට බෙහෙවින් සමාන ලෙස වින්දිතයාට වාසි සාක්ෂි ඉතුරු නොකරමින්ම ක්‍රියාන්විතය මෙහෙයවයි. පොලිසියේ ඉහල තැන් වලින් මහජන පැමිනිලි නො තකා හැරේ. රටේ දූෂිත ම ආයතනයක් වන පොලිසිය යුක්තිය ඉටු කරනු ඇතැයි සිහි බුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු විශ්වාස කරනු නැත. 

පොලිස් ප්‍රකාශකගේ කුහක ප්‍රකාශයේ පල්ල යන අත්දැකීම් අපමන ය. ජනවාරී 20 දා මාතර තෙලිජ්ජවිල ත්‍රී ස්ටාර් නම් ජංගමදුරකථන අලෙවිසැලක දී මින්දික අලුත්ගමගේ නැමැති 22 හැවිරිදි අහිංසක තරුනයා ඩෙඩි තබා ඝාතනය කිරිම එවන් එක් සිද්ධියකි. වෙලදසැලේ හිමිකරු ඩිල්ෂාන් මදුසංඛ නමැති තරුනයෙකි. මෙය පොලිසිය විසින් කරන ලද අපරාධයක් බවට ඩිල්ෂාන් ප්‍රසිද්ධියේ කරුනු ඉදිරිපත් කලේ ය. තමන් බැහැරට ගිය අවස්ථාවේ තමන් ඝාතනය කිරීමට පැමිනි ඝාතකයන් වැරදී තම මිත්‍රයාට වෙඩි තබා ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කලේ ය. ඊට හේතු ඔහු පෙන්වා දුන්නේ ය. 2020 අගෝස්තු 24 දින මාලිම්බඩ පොලිසිය තෙලිජ්ජවිල මත්පැන් අලෙවිසැලක මුදල් සොරකම් කලේ ය යි ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පොලිසිය ඔහුට දරුනු වද හිංසා දුන් අතර ඔහු නිර්දෝෂී බව සීසීටීවී දර්ශන වැඩි දුර පරික්ෂා කිරීමේ දී තහවුරු විය. තරුනයා ශාරීරික ආබාධයන්ට ගොදුරු විය. තරුනයාගේ මව පොලිස් කොමිසම ඇතුලු අදාල සියලු තැන්වලට පැමිනිලි කල ද කිසිදු සහනයක් නො වීය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ පැවරූ 68/2021 මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පෙබරිවාරි 16දා නැවත විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබිනි. මේ කටයුතු නතර කරන ලෙස තමන්ට පොලිසියෙන් ජීවිත තර්ජන එල්ල වූ බවත් පොලිසිය හැර තමන් මරා දැමීමට කිසිවෙකු නැති බවත් ඩිල්ෂාන් මාධ්‍ය හා සිය ෆේස්බුක් ගිනුම හරහා කියා සිටියේ ය.

මෑත ම සිද්ධිය මාර්තු 2 දින ගාල්ල, නාගොඩ, වලකුඹුර අත්තම් නිවාසවල පදිංචි වැඩ තහනම් වූ පොලිස් සැරයන්වරයෙකු හා පොලිසියේ දූෂන හෙලිදරව් කල සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු වන නිමල් ජයසේකරගේ නිවසට කඩා වැදී ටී 56න් වෙඩි තබා, ඔහුගේ ටැබ් පරිඝනකය හා ජංගම දුරකථනය කොල්ල කෑමයි. ඔහු චෝදනා කරන්නේ මෙය ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය සිදු කල බවයි. එසේ නැති නම් අදාල අවිය, පුද්ගලයන් හා පැමිනි මෝටර් සයිකලය අත් අඩංගුවට ගෙන පෙන්වන ලෙස ඔහු පොලිසියට අභියෝග කරයි.  

පොලිස් සැරයන් නිමල් ජයසේකරගේ හෙලිදරව්ව

බොහෝ පාතාල වෙඩික්කරුවන් හා සංවිධානාත්මක අපරාධකාරයන් හමුදාවේ හෝ පොලිසියේ සම්බන්ධයක් සහිත පුද්ගලයන් බව මෙහිදී නො තකා සිටිය යුතු නැත. දෙසැම්බර් 21 තංගල්ලේ දී පස්දෙනෙකු ඝාතනය කල කල්ලියේ ප්‍රධාන වෙඩික්කරු හිටපු නාවික හමුදා සෙබලෙකි. පෙබරවාරී 17 අම්බලංගොඩ පුද්ගලයකු ඝාතනය කිරිම සඳහා උත්සාහ කිරීමේ දී අත්අඩංගුවට පත් තුවක්කුකරු කිලිනොච්චි යුධ හමුදා කදවුරේ සිට පැමිනි සෙබලෙකි. ඔහු මෙහෙයවනු ලැබූ, කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා ගත්, එම කඳවුරේම නිලධාරියෙකු ද අත් අඩංගුවට පත් විය.

පාතාලයෙන් සමාජ ජීවිතයට එල්ල වන තර්ජනය පොලිසිය විසින් හුවා දක්වනු ලබන්නේ, නීතියට පිටින් මිනී මැරීම, බොරු නඩු ඇටවීම, සමාජ ජීවිතය ත්‍රස්තයෙන් පරිපාලනය කිරීම යනාදී පොලිසියේ ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව එල්ලවන මහජන විරෝධය යටපත් කිරීමට ය. පීඩිත මහජනයාට හතුරු ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වන පොලිසියේ පැවැත් ම මහජන නිදහසට තර්ජනයකි. පොලිසියේ සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍ර යේ ඉහල මට්ටමේ සහාය නැතිව මහා පරිමාන නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යා නො හැකි බව රහසක් නො වේ. මේ අංශයෙන් සැලකූ කල මහජනයාට බිය සැක නැති ජීවිතයක් අහිමි වී ඇත්තේ පාතාලය හා පොලිසිය යන ධනපති සමාජ අංශ දෙක ම නිසා ය.

පොලිසිය සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය මත පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන පාලනයේ ස්වභාවය පිලිබද එක් නිදසුනකි, පසුගිය මාර්තු 14 දා හික්කඩුව පොලිසිය පීඩිත ධීවරයෙකු වන හික්කඩුවේ තුඩුවේගොඩ පදිංචි 42 හැවිරිදි ගංගේ නිශාද් කුමාරට සිදු කල හදිය. ඔහු සිය නිවස ආසන්නයේ දී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ හැඳුනුම් පත ලග නො තිබීම නිසා ය. නමුත් ඔහු රැගෙන යනු ලබන්නේ බලහත්කාරයෙන් පොලිස් ගොඩනැගිල්ලේ තීන්ත ගාවා ගැනීමට ය. පවුලේ අය හැඳුනුම්පත රැගෙන ගොස් අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් ඔහු නිදහස් නො කෙරින. තීන්ත ගෑම අවසන් නො කිරීමත්, තමන් වෙනුවෙන් නිතිඥයකු මැදිහත් කරවීමත් නිසා උරන වූ පොලිසිය සොරකමක සැක කරුවෙකු ලෙස ඔහුට එරෙහි චෝදනා ගොනු කර ඇත. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම තත්වය සුරක්ෂිත කොට වර්ධනය කිරීම සඳහා ය.

“පොලිස් දත්තවලට අනුව 2022 වසරේ (ශ්‍රී ලංකාවේ) අපරාධ මාසිකව 60%න් ඉහල නැගුනු අතර සුලු අපරාධ කාන්ඩයේ ජනවාරී මාසයේ වාර්තා වූ 1,676 නොවැම්බර් අවසානය වන විට 29,908 දක්වා ඉහල ගිය බව සඳහන් කරන ග්ලෝබල් ඉනීෂියේටිව් (Global Initiative) ආයතනය, ශ්‍රී ලංකා අර්බුදයේ අපරාධ පිරිවැය (The crime cost of Sri Lanka) යන හිසින් ලියූ ලිපියකින් පෙන්වා දී ඇත්තේ, “ගෝලීය සංවිධානාත්මක අපරාධ දර්ශකය මඟින් මනිනු ලබන පරිදි ආර්ථික ආතතිය නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරම්වල වැඩි වීමක් ද ජනනය කර ඇති,“ බවයි. සෑම වර්ගයේ ම මිනිස් ඝාතන 2019 ආර්ථික අර්බුදය ඉස්මත්තට එමින් තිබිය දී පැවති 273 සිට 2022 එහි උපරිම තුඩේ දී දී 533 දක්වා ඉහල නැඟ තිබීම තවත් සාක්ෂියකි. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම ප්‍රවනතාව පාලනය කලා නොව උත්සන්න කලේ ය. 2023 මුල් මාස 6 තුල මාසයකට දල වශයෙන් 4 ක් වූ වෙඩි තබා ඝාතන කල සංඛ්‍යාව යුක්තියේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක කල මේ වසරේ දී මාසයකට 7 දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.  

ආන්ඩුව අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ කැරලි මර්දනයට උපයෝගී වූ බවට පිලිගත්, 2016 – 2022 පිලිපීන ජනාධිපති රොඩ්‍රිගෝ ඩුටර්ටේ ගෙන ගිය පිලිපීන “මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි යුද්ධය” පිලිවෙතයි. එය පිලිපීන දුප්පතුන් 7000ත් 12,000 අතර සංඛ්‍යාවකට ඝාතනය කරනු ලැබිනි. ඉන් වැඩි දෙනා නාගරික දුගීහු වූහ. හියුමන් රයිට්ස් වොච් පර්යේෂනයකින් සොයා ගෙන ඇති පරිදි, පොලීසිය නීති විරෝධී ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීමට සාක්ෂ්‍ය ව්‍යාජනය කිරීමේ යෙදී සිටියහ.

තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය හා අපරාධ වැඩි වීම ලෝක ප්‍රපංචයකි. 2021 වසර තුල මිලියන 296ක් මත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කර ඇති බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මත්ද්‍රව්‍ය හා අපරාධ සම්බන්ධ කාර්යාලය වාර්තා කර ඇත. එම වාර්තාවට අනුව එය පෙරට වඩා 23% වැඩි වීමකි. ගෙවී ගිය වසර 10 තුල මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා මානසික රෝග වැලඳුනු ගනන මිලියන 39.5 දක්වා 45%න් ඉහල නැගී ඇත. මත් ද්‍රව්‍ය කර්මාන්තය යනු මෙවන් මහා වෙලඳපොලක් ඇති එකකි. මෙම කර්මාන්තය ලෝක මෝටර් රථ වෙලඳපොල මෙන් දෙගුනයක් විශාල බව එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහ ලේකම් කොෆී අන්නන් ප්‍රකාශ කර ඇත.

ලෝක ආදායමෙන් 76%ක් ගිල දමන ඉහල ආදායම්ලාභී 10% ක පන්ති පාලනය විසින්, ඉන් 2%ක් පමනක් ලබන පහල 50% තුල සිටින තරුනයන්ගෙන් ලොව පුරා මිලියන 296 ක පාරිභෝගිකයන් සහිත වෙලඳපොලක් නිර්මානය කර ඇත. කිසිදු ධනපති තන්ත්‍රයක් මේ තත්වයෙන් මහජනයා ගලවා ගැනීමෙහි ලා සමත් නො වන්නේ ය. සමාජයේ පීඩිත කොටස්වලින් මෙන් ම ආරක්ෂක අංශ තුලින් ද අදාල ව්‍යාපාර සඳහා අවශ්‍ය වන අපරාධකාරයන් සම්පාදනය කිරීම පමනක් ධනවාදය පවතින තාක් සිදු වනු ඇත.

කම්කරු මහජනතාව සෙසු පීඩිත ජනයා පෙලගස්වා ගනිමින් ධනවාදයට එරෙහි සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා සටන් කිරීමෙන් මෙපිට මහජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ආරක්ෂාව තහවරු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගිය යුතුව ඇත.

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව Read More »

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙය කොටස් දෙකකින් යුතු ලිපියකි. පලමු කොටස අද මෙහි පලවේ. දෙවන කොටස හෙට (13) දින පලවනු ඇත.

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික අර්බුදයේ රුදුරු කොන්දේසිවලින් ඇලලී යන  වර්ෂයක් වන 2024 “මැතිවරන වසරක්” හැටියට හුවා දක්වමින්, ධනපති පක්ෂ, ඊනියා වාම කොටස්, ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් හා  ධනපති මාධ්‍ය  බලගතු ප්‍රචාරයක් ගෙන යයි. “මැතිවරනය”, මහජනයා මුහුන දී සිටින ව්‍යසනය දූරීභූත කොට සාමකාමී පරිසරයක් ගොඩ නැඟීමට ඇති අවස්ථාවක් ලෙස පෙන්වීමට ඔවුහු එකිනෙකා හා තරඟ වදිති.

තතු එසේ වුව ද, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ආරම්භ වූයේ, ධනපති පක්ෂ හා කන්ඩායම් තුල කා කොටා ගැනීම් හා  භේදයන් උත්සන්න කරමින් ය. වෙන කවරදාටත් වඩා පාලක ප්‍රභූව තුල උත්සන්න වී ඇති මේ කා කොටා ගැනීම්, අර්බුද ග්‍රස්ත පන්ති පාලනය රැක ගැනීමට ශක්තිමත් ධනපති  පාලනයක් අටවා ගැනීමේ මංමුලාව සමඟ ගැට ගැසී තිබේ.

පාලන බලයේ සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන තුල මතු වී ඇති අර්බුදය එය කුලු ගන්වන්නකි. එහි හිටපු හා ආරම්භක සභාපති ජී.එල්.පීරිස් සහ පක්ෂයේ ප්‍රමුඛයකු මෙන් ම රාජපක්ෂවාදියෙකු ද වන ඩලස් අලහප්පෙරුම පක්ෂයෙන් ඉවත් ව ගොස් නිදහස ජනතා සභාව (Freedom People’s Congress) අටවා ගැනීම කැපී පෙනෙන සිද්ධියකි. සති කිහිපයක් යන්නටත් මත්තෙන් එම සංධානය බිඳ වැටී, පීරිස්ගේ කන්ඩායම සමගි ජන බලවේගය තුලට රිංගා ගත්තේ ය. දැන් පීරිස් කල්ලිය ඊට එක් වන ලෙසට අලහප්පෙරුම උනන්දු  කරවමින් සිටි. අලහප්පෙරුම්ගේ කල්ලිය, ව්‍යාජ ආන්ඩු විරෝධී  විවේචනයන්ට මුවා වී සිටිමින්, වඩාත් බලගතු පැත්ත තෝරා ගැනීම සඳහා කල් මරමින් සිටී.

ඒ අතරතුර, මැතිවරනයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ යලි බලයට ගෙන ඒමේ උද්ඝෝෂනයක  ශ්‍රිලපොපෙ  ගම්පහ දිස්ත්‍රික් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නිමල් ලන්සා, අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා ඇතුලු කන්ඩායමක් නියැලී සිටී. නව සංධානය නමින් පෙනී සිටින කන්ඩායම, පොදු පෙරමුනේ භේද ව සීසී කඩ ගිය කොටස් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වය යටතේ යලි ගොනු කර ගැනීම එල්ල ගත් එකකි.  

මේ අතර, ලංකාවේ ප්‍රමුඛ ව්‍යාපාරිකයකු හා ප්‍රකට කැසිනෝ අයිතිකරුවෙකු වන ධම්මික පෙරේරා ඉදිරියට දමාගත් උද්ඝෝෂනයකට පොදු පෙරමුනේ තවත් කල්ලියක් බැස සිටී. ධම්මික පෙරේරා ද ඊට ඉව අල්ලයි.

මහින්ද රාජපක්ෂගේ පසුපස එල්ලී එම ආන්ඩුවේ ඇමැති තනතුරුවලට පැන ගෙන සිටි චම්පික රනවක දැන් රාජපක්ෂ විරෝධියෙකු වී සිටි. සමාජයේ පවතින රාජපක්ෂ විරෝධයට ගැලැපී ගනිමින් ඔහු රාජපක්ෂ කෙනෙකු නොවන අයෙකු නායකත්වයට පත් කර ගතහොත් ප්‍රශ්නය විසඳා ගත හැකිය යන මිත්‍යාව තොරොම්බල් කරයි. ඔහුගේ ප්‍රයත්නය වන්නේ මහජනයා අත් විඳින ව්‍යසනය ආන්ඩුවේ අධිරාජ්‍ය ගැති ආර්ථික පිලිවෙත නිසා සිදු වන්නක් නො වන බව ඒත්තු ගන්වා,  එම තතු හුදු පුද්ගලයෙකුගේ පෞද්ගලික වරදකට සිඳවීම ය. ඒ අතර වික්‍රමසිංහ හා අනිකුත් පක්ෂ අතර සංධානයකට කපුකම් කිරීමේ ව්‍යායාමයක ද රනවක යෙදී සිටි.

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ සභාපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා චන්ද්‍රිකා බන්ඩාරනායක කුමාරතුංග ඔවුන් අතර පැවති දේශපාලන විරසකය යටපත් කර ගනිමින් යලි සන්ධානයකට අර අදින්නට පටන්ගෙන ඇත. මාධ්‍ය වාර්තාවන්ට අනුව, මේ වනාහී කුමාරතුංගගේ නායකත්වයෙන් පොදු ජන එක්සත් පෙරමුන දේශපාලන කරලියට යලි ගෙන ඒමේ උත්සාහයකි. ඒ සදහා පැවති සාකච්ඡාවට මූලික වී සිටින්නේ වික්‍රමසිංහට සහයෝගය දක්වන අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා, රාජ්‍ය ඇමති ලසන්ත අලගියවන්න ඇතුලු කන්ඩායමකි.   2015 යහපාලන ආන්ඩුව ගෙන ඒමේ දී ඇමරිකාව හා ඉන්දියාවේ පාලක ප්‍රභූවේ  සහය ඇතිව සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුවට සිරිසේන, වික්‍රමසිංහ සහ කුමාරතුංග මුලිකත්වය ගත්තෝය.

මේ අතර සජිත් ප්‍රේමදාසගේ සමගි ජන බල වේගයේ (සජබ) නායකයෙකු වන රාජිත සේනාරත්න ප්‍රසිද්ධියේ වික්‍රමසිංහගේ පිලිවෙත් අගය කිරීම, එහි නියෝජ්‍ය නායක සරත් ෆොන්සේකා හා පක්ෂ නායකයා අතර වර්ධනය වන විරසකතාවයන්, සජබ අලලා ගත් දුරදිග යන දේශපාලන අර්බුදයක පිලිබිඹුවකි.

පෙබරවාරි 7දා ජනාධිපතිගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ දී, ඊට විරුද්ධත්වය පාමින් විපක්ෂ නායකවරයා ඇතුලු සජබ බහුතරය පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයෙන් පිට ව යෑමේ දී සේනාරත්න, ෆොන්සේකා ඇතුලු මන්ත්‍රී පිරිසක් ඊට එක් නොවීමත් කා කොටා ගැනීමේ තරම එලිමහනට ගෙන ආවේ ය. ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා ඇතුලු පිරිසක් වික්‍රමසිංහගේ අයිඑම්එෆ් පිලිවෙත් කෙරෙහි දක්වන විවෘත එකඟතාවත් පක්ෂය තුල වැඩෙන එම අසමගියේම පිලිබිඹුවකි.

මේ පෙල ගැසීම්වලට ප්‍රතිචාර දක්වමින් පැරනි වමේ නායකයෝ, ධනපති ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය ද සමඟ, එලඹෙන මැතිවරනයේ දී තම සංවිධාන කවර ධනපති කන්ඩායමක් සමග පෙල ගැසෙන්නේ ද යන්න සාකච්ඡා කිරිමට පෙබරවාරි 7දා , ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂ (කොප) මූලස්ථානයට රැස් වූහ. කොප, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය (ලසසප) සහ ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය (ශ්‍රීලමප) රැස් වී එහි දී ගත් තීන්දු වන්නේ, ඊට ගැලපෙන අවස්ථාවාදීන් රොත්තක් එකතු කර ගැනීමයි. මාධ්‍යයට අනුව එකී සන්ධානයට එකතු කර ගැනීමට නියමිත වූවන් අතර ඩලස් අලහප්පෙරුම, චරිත හේරත්, දයාසිරි ජයසේකර, විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිල හා වාසුදේව නානායක්කාර වැනි දේශපාලන ගැටකපන්නෝ ගනනාවක් වෙති. කවර වර්ගයේ ප්‍රතිගාමී කල්ලියක් වුව ද ඈඳා ගනිමින් ධනපති පාලනයක් ගෙන ඒමටත්, ඒ තුල තමන්ට වාසිදායක තැනක් තනා ගැනීමටත් පැරනි වම දරන තැත යලි එලිමහනට පැමින තිබේ.  

එක සමාන පිලිවෙතක්

අර්බුදයේ එරී සිටින පක්ෂ, කල්ලි- කන්ඩායම් හැම එකකම කැපී පෙනෙන සමානකම වන්නේ, තමන් පෙනී සිටිනවා යැයි කියා ගන්නා මහජනයා කෙරෙහි දක්වන නො තැකීම හා  වෛරය යි.

ආර්ථික විසඳුම හැටියට මේ සියල්ලන්ටම ඇත්තේ, අයිඑම්එෆ් සැලසුම් යටතේ වර්තමාන ආන්ඩුව ක්‍රියාවට දමන පුද්ගලිකරනය, රැකියා හා සුබසාධන කප්පාදුව සහ බදු බර පැටවීමයි. මැතිවරන උද්ඝෝෂන මධ්‍යයේ පවා අයිඑම්එෆ් සැලසුම් පිලිබඳ ව හුදු විරුද්ධත්වයක්වත් නො පෑමට ඔවුන් අදිටන් කර ගැනීමෙන් එය පෙන්නුම් කෙරේ. මහජනයාට එරෙහි ව අධිරාජ්‍යවාදී පිලිවෙත් පිටුපස පෙල ගැසීම වසන් කිරීමට හා මහජනයා රැවටීමට මැතිවරනයේ දී ඔවුහු ප්‍රධාන උද්ඝෝෂනය කොට ගෙන ඇත්තේ වංචා-දූෂන විරෝධයයි. මෙහි ඇති උත්ප්‍රාසය වන්නේ ඒවායේ ප්‍රමුඛ බහුතරය අඩුවැඩි වසයෙන් දූෂිතයන් වීමයි!

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා ප්‍රතිගාමිත්වය

මහජන අප්‍රසාදයට හා පක්ෂ අභ්‍යන්තර අර්බුදයට මැදි ව සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ඉලක්ක කොට ගනිමින්, ඒ සඳහා පක්ෂය පන ගන්වා ගැනීමට පක්ෂ සම්මේලනයක් කැඳවා ගත්තේ ය.

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය Courtesy of Sunday Observer

2022 අප්‍රේල්-ජුලි මහජන අරගලය තුල ආන්ඩුව බිඳ වැටීමෙන් අනතුරු ව ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන කටයුතුවලින් ඈත් වී, මහජනයාගෙන් සැඟවී සිටි ශ්‍රිලපොපෙ දේශපාලනඥයෝ දෙසැම්බර් 15දා කොලඹ සුගතදාස ක්‍රීඩාංගනයේ පැවති පක්ෂ සම්මේලනයෙන් යලි දේශපාලන කරලියට ඇදෙන්නට උත්සාහ ගත්හ.

පාලන බලය දරා සිටින ශ්‍රීලපොපෙට, රට පුරා අඬ බෙර ගසා, විශාල මුදල් කන්දරාවක් යට කර පැවැත්වූ සිය 2 වැනි සම්මේලනයට කැඳවා ගත හැකි වූයේ 5000කටත් අඩු කන්ඩායමකි. හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ මූලිකත්වයෙන් පැවති  සම්මේලන උත්සවයට සිය සහචර පක්ෂ, කල්ලි කන්ඩායම් කැඳවා ගැනීමට පවා එය අසමත් වී තිබුනි. පක්ෂය ගොඩ නැගීමට මූලික වූ, රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒමට දරදිය ඇද්දා වූ ප්‍රබලයන් ගනනාවක් ඒ  වන විටත්   පක්ෂය  හැර ගොස් තිබුනි. ඉන් නො නැවතී ඔවුහූ, රටේ සිදු කල ආර්ථික විනාශයට රාජපක්ෂ කල්ලිය වගකිවයුතු බවට චෝදනා කරන්නට වූහ.

ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට ඡන්දයෙන් බලයට පත් වූ ආන්ඩුවක් මහජන විරෝධතාවය විසින් පලවා හරින ලදී. එහි ජනාධිපතිවරයා ගෝඨාභය රාජපක්ෂට රටින් පලා යෑමට බල කෙරුනි. වීදි අරක් ගත් කම්කරුවන් ඇතුලු මහජනයාගෙන් ධනපති පංති පාලනය රැකුනේ වෘත්තිය සමිති, ව්‍යාජ වාම සංවිධාන හවුල් කර ගෙන මහජන ව්‍යාපාරය මුදුනට නැග ගත් ධනපති පක්ෂ යලි ආන්ඩුවක් ඇටවීමට කල කුමන්ත්‍රනය ඵල දැරීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට ය.

රටේ ප්‍රධාන ධනපති පක්ෂ අන්‍යොන්‍ය සහයෝගයෙන් දුර්වල ආන්ඩුවක් අටවා ගැනීමට සමත් වුව ද, ඊට ලැබෙන මහජන සහයෝගය දිනපතා ඛාදනය  වෙමින් පවතී. පක්ෂ අනුගාමිකයන්ගේ සහයෝගය නො ලැබීම හරහා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනය පිලිබිඹු කලේ ද එම ඛාදනය යි.

සම්මේලනයේ දී ශ්‍රීලපොපෙ නායකත්වයේ සියලුම කථා යොමු වූයේ, මහජනයා මුහුන දෙන බරපතල ආර්ථික හා සමාජීය ප්‍රශ්න අමතක කිරීමට ය. ඒ සඳහා ඔවුන් යොදා ගත්තේ ආගමික හා වාර්ගික භේදකාරීත්වයේ පසුගාමීත්වය අවුලුවා ලීම යි.

තම පංති පාලනය රැක ගැනීමට ලංකාවේ ධනපති ප්‍රභූව නිරන්තර ව යොදා ගත් ආගමික හා වාර්ගික උද්ඝෝෂනයේ පුරෝගාමියා වූ අනගාරික ධර්මපාල තම පක්ෂයේ වීරයෙක් හැටියට ශ්‍රීලපොපෙ මහලේකම් සාගර කාරියවසම්, සම්මේලනය ආරම්භයේ දී ම සිහි කලේ ය. “සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” ලබා දුන් නායකයා හැටියට ධර්මපාල ඔජ වැඩූ කාරියවසම්ට අනුව, ධර්මපාලට පසුව “මේ රටේ සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” දුන්, “රටේ බෞද්ධ පුනරුදය” ඇති කල වර්තමාන වීරයා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. නමුත් ඊට සාධක වශයෙන් රාජපක්ෂ විසින් කරනු ලැබ තිබූ දේ හැටියට කාරියවසම්ට සඳහන් කිරීමට තිබුනේ, සිංහල වර්ගවාදීන්ට පමනක් ආඩම්බර විය හැකි, ලේ ගඳ ගහන 2009  යුද ජයග්‍රහනය පමනි.

මෙවර සම්මේලනය, බන්ඩාරනායකගේ හා ඩී.එම්.රාජපක්ෂගේ මැද මාවතේ ආර්ථික පිලිවෙත් ගැන කරන පූච්චානම් කතා ඉවත ලා තිබුනි.

සම්මේලයේ දී කාරියවසම්, විශේෂයෙන් පීඩිත තරුනයන්ට, “අනුන්ගෙන් කකා බිබී සිටින්නන්”, “කුහකයන්” ආදි වශයෙන් අවලාද නැගී ය. කාරියවසම්ගෙන් එලියට පැන්නේ, ශ්‍රීලපොපෙ ආන්ඩුව බිඳ දමා, ධනපති පාලනය අස්ථාවර තත්ත්වයට ඇද දැමූ 2022 තරුන ජනයාගේ කැරලිකාරීත්වය කෙරෙහි පාලක ප්‍රභූවේ පවතින වෛරය යි. එය සමස්ත කම්කරු පීඩිත මහජනයා කෙරෙහි පාලක පංතිය තුල වැඩෙන පිලිකුලේ, වෛරයේ හා භීතියේ ප්‍රකාශනයකි.

කම්කරුවා, ගොවියා, ධීවරයා හා සුලුතර ජන කොටස්වල ගැටලු විසඳීමේ මුනිච්චාවට කරන කතා, පොරොන්දු හා යෝජනා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනයේ අහලකටවත් ගෙන නො තිබුනි.

මැතිවරනය අරමුනු කොට පැවත් වූ සම්මේලනය  මැතිවරන යෝජනා, පොරොන්දු හා ආර්ථික, දේශපාලනික සැලසුම් සාකච්ඡා කරනු වෙනුවට වැඩි කාලයක් ගත්තේ, සම්මේලනයේ ප්‍රධාන කතිකයන් වූ සාගර කාරියවසම්, බැසිල් රාජපක්ෂ හා මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් පවත්වන ලද, 2022 මහජන නැගිටීම් මධ්‍යයේ තම දේශපාලඥයන්ට සිදු වූ පහර දීම්, නිවාස හා රථවාහන ගිනි තිබීමේ සිද්ධීන් පිලිබද ව වාඩුව ගැනීමේ වෛරී කථාවලට ය. පක්ෂ නායක මහින්ද රාජපක්ෂ, “එදා අරගලයට මුවා වෙලා අපට පහර දුන්නා. නිවාස ගිනි තිබ්බා. අපේ මන්ත්‍රීවරයකු අමානුෂිකව මහ මග මරා දැම්මා”යි කෝපය අවුලුවමින් කතා කලේ ය. “සැබෑ අපරාධකරුවෝ ඉන්නේ නිදැල්ලේ”යැයි චෝදනා කල රාජපක්ෂ, තමන්ගේ ආන්ඩුවකින් ඒ වාඩුව ගන්නා බවට ඉඟී කරමින්, “මේ ප්‍රශ්නය අනාගතයේ සාධාරන ව විසඳනවා කියන පනිවුඩය මං ඔබ හමුවේ තබනවා”යි පොරොන්දු දුන්නේ ය.

බැසිල් රාජපක්ෂ තම පාක්ෂිකයන්ට පහර දෙන්නන්ට ප්‍රතිප්‍රහාර දෙන බවට තර්ජනය කලේ ය. කාරියවසම් එම ඝෝරනාඩුවම ප්‍රතිරාවය කලේ ය.

ධනපති පීඩනයට එරෙහිව පැන නැගෙන කම්කරු පීඩිත අරගල පාගා දැමීම සඳහා මධ්‍යම පන්තිය තුලින් ඉදිරියට ගැනීමට නියමිත ෆැසිස්ට් බලවේගයක තිඹිර ගෙයක ස්වරූපය සම්මේලනය අරක්ගෙන පැවතියේය.

කොවිඩ් 19 මගින් ඇති කෙරුනු පසුබැසීම හා ගෝලීය ආර්ථික බිඳ වැටීම මගින් වඩාත් උත්සන්න කෙරුනු ලංකාවේ ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය සම්මේලනය තුල කිසිසේත් සාකච්ඡාවට නො ගැනුනි. ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදීන් හා නැටෝව රුසියාවට එරෙහි ව පවත්වා ගෙන යන යුද්ධයත්, විශේෂයෙන් ඉන්දියාව ඈඳා ගනිමින් ඇමරිකාව චීනයට එරෙහි ව සිදු කරන යුද ප්‍රකෝපකරනය තුල ලංකාව මුහුන පා සිටින ගැටලු, ඊට විසඳුම් සෙවීම ආදී වශයෙන් වූ, පාලන බලයේ සිටින හා යලි බලයට ඔට්ටුවන පක්ෂයක අවධානයට යොමු විය යුතු තීර්නාත්මක කාරනා සම්මේලනය නොතකා හැරියේ එම තීරනාත්මක ප්‍රශ්න වලදී අධිරාජ්‍යවාදයට පාලක පන්තිය ලෙස දක්වන නිසඟ අවනතාභාවය පිලිබඳ සුවිශේෂී අවධාරනයක් අවශ්‍ය නොවූ බැවිනි.     

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික, සාමාජීය ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් නො මැතිකම නායකත්වයේ හුදු පෞද්ගලික දුර්ගුනයකින් පැන නඟින්නක් නො ව, වර්තමාන ධනවාදයේ ගැඹුරු වෙමින් පවතින අර්බුදයෙන් පැන නඟින්නකි. ලෝකය පුරා පාලක පංතීන්, ගෝලීය ධනවාදයේ අර්බුදය හා එමඟින් පැන නංවනු ලබන යුද්ධය, වසංගත රෝග, විරැකියාව, දුගීදුප්පත්කම ආදී සමාජ ව්‍යසනයන් පමනක් නොව, මහජනයාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වලලා දමමින් අටවන ආඥාදායක මෘග පාලනයන් ද සාමාන්‍යකරනය කිරීමට හැරී සිටින්නේ එබැවිනි.

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස Read More »

Uspresidential

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship!

By David North

The Socialist Equality Party (US) announced, on February 27, the selection of Joseph Kishore and Jerry White as the SEP’s candidates in the 2024 US presidential election campaign. The campaign website can be accessed at socialism2024.org.  We, theSocialist.LK, are posting here the announcement of this campaign by David North, the national chairman of the SEP-US. As comrade North points out, the US election is a global event, which affects billions of the working people of every country and, so, they should have the right to participate in. 

Uspresidential
Joseph Kishore and Jerry White as its presidential and vice presidential candidates for the 2024 US election

On behalf of the Socialist Equality Party, I am honored to announce that the SEP will stand candidates in the 2024 presidential elections.

Joe Kishore, the national secretary of the Socialist Equality Party, will be our candidate for president.

Jerry White, the labor editor of the World Socialist Web Site, has been selected as the SEP’s vice presidential candidate.

Both Joe Kishore and Jerry White have long and distinguished records as fighters for socialism and the interests of the working class.

Joe, who is 44 years old, has been active in the socialist movement for a quarter century. He has been national secretary of the Socialist Equality Party since 2008, and has played a central role in the development of its political program and the building of the SEP. He represented the Socialist Equality Party as its presidential candidate in 2020.

Jerry, who is 64 years old, joined the Workers League—the predecessor organization of the Socialist Equality Party—45 years ago. During these many years, Jerry—dating back to the historic PATCO strike of 1981—has, as a revolutionary journalist, covered and intervened in countless struggles of the working class. He has also represented the Socialist Equality Party in earlier national elections, most recently as its presidential candidate in 2016.

The Socialist Equality Party is intervening in this election to raise the political consciousness of the working class, to develop its understanding that no solution can be found to any of the problems confronting working people except through the ending of the capitalist system and its replacement with socialism, and that this great historical task can only be achieved by adopting a global strategy aimed at the mobilization of the power of the American and international working class in a unified struggle against the world capitalist system.

The program of the Socialist Equality Party is not a utopian scheme. It is a necessity. Mankind confronts an existential crisis. The capitalist system is historically obsolete. It is not only incapable of improving the conditions of life for the vast majority of the world’s population. It is leading humanity to a catastrophe. The alternative that confronts mankind is socialism or capitalist barbarism.

What is the reality of capitalism in 2024?

DN
David North

Not since 1945, the end of World War II, has the danger of a cataclysmic Third World War loomed so large. In fact, the conflict now underway in Europe and the Middle East, and those that are spreading throughout the Sahel region in Africa and the Transcaucasus in Central Asia, are the opening rounds of a rapidly developing global war.

The war in Ukraine, which the Biden administration deliberately provoked two years ago with the aim of weakening Russia and tightening the grip of American imperialism and its NATO allies over Eurasia, in preparation for the coming showdown with China, threatens to escalate into a nuclear conflict. Germany is once again on the warpath. The NATO powers have repeatedly stated that they will not be deterred from pursuing the war by the threat of a nuclear exchange. The deliberate use of tactical and strategic nuclear weapons—which was rejected for decades as synonymous with madness—is now being “normalized” as a legitimate component of imperialist geopolitical strategy.

As the war rages in Ukraine, the fascistic Israeli regime—with the full support of the White House and allied governments in Europe—continues its murderous campaign against the people of Gaza. The death toll is approaching 30,000. Two-thousand-pound bombs, supplied by the Biden administration, are being dropped indiscriminately on a defenseless population. Even as hundreds of women and children are being killed every day, the Biden administration refuses to demand a cease fire. Genocide is being “normalized.”

The COVID-19 pandemic has now entered its fifth year. Well over 1 million Americans have died after being infected. On a global scale, it has been estimated that the total number of excess deaths caused by the pandemic now exceeds 28 million. Countless millions are being infected multiple times and, even if spared a fatal outcome, endure the misery and debilitation of Long COVID. Every capitalist government has dismantled the most minimal measures to prevent the spread of the disease.

Even the use of masks is being opposed and, in some cases, threatened with criminal sanctions. The slogan of the ruling elites, initially proclaimed by former British Prime Minister Boris Johnson, is, “Let the bodies pile high.” Opposing the implementation of well-known and effective public health measures to stop the transmission of the virus, it continues to spread and mutate, infecting millions of people each day. Mass death and debilitation is being normalized.

The criminal indifference of capitalist governments to the lives of the world’s population is duplicated in their attitude toward the survival of the planet. No amount of information confirming the disastrous consequences of global warming will compel the ruling class to adopt policies that scientists insist are urgently required to avoid planetary suicide.

The reactionary social essence of the capitalist system is the absolute subordination of the needs of human society to the drive for massive profits and the concentration of staggering levels of wealth in the bank accounts of the financial-corporate oligarchs who rule society.

The French novelist Balzac, who observed with a critical eye the rise of the capitalist class in the early 19th century, noted, “Behind every great fortune lies a great crime.” But the brilliant writer could hardly have imagined the extent to which his aphorism would be confirmed by the astronomical sums controlled by the present-day oligarchs. The “great fortunes” to which Balzac referred amounted to several millions. Those of the modern corporate-financial oligarchs are measured in the tens and hundreds of billions.

The most basic indication of the progressive or reactionary character of a society is whether it is becoming more equal or more unequal. By this standard, the reactionary character of American and global capitalist society is beyond debate. Social inequality has reached levels that are beyond anything that has existed in at least a century.

The richest 1 percent of the world’s population now owns almost half the world’s wealth, while the poorest 50 percent own just three-quarters of 1 percent. Eighty-one billionaires have more wealth than half of the global population. The richest 1 percent raked in 38 percent of all additional wealth accumulated since the mid-1990s, while the bottom 50 percent received just 2 percent.

The United States has the highest concentration of billionaires in the world, whose collective wealth grew to $5.2 trillion in 2023. This vast concentration of wealth and the corresponding degree of social inequality is totally incompatible with democracy.

There is much talk in the media about the threat to American democracy. President Biden declares that he is all that stands, or should I say totters, in the way of a dictatorship headed by Trump. If that is truly the case, then democracy is certainly doomed.

But the fight against dictatorship and fascism can only succeed to the extent that its causes are understood.

Trump—who emerged from the smelly sewers of the New York and New Jersey real estate and casino industries—only personifies the criminality of American capitalism.

Democracy cannot survive alongside of massive social inequality. The capitalist oligarchs turn today toward authoritarianism and fascism—as they did in Germany in the 1930s—to defend their wealth against the rising tide of social discontent and class struggle. This is not only an American phenomenon. It is taking place all over the world. The strike wave that swept across the United States in 2023 was part of an international movement.

This global upsurge will continue and grow stronger in the course of 2024.

Neither of the two major capitalist parties—the Democrats and Republicans —have anything to offer the working class but impoverishment, political repression and war. The attempted coup of January 6, 2021 was not an isolated episode. Indeed, it had more the character of a dress rehearsal. American democracy is on its last legs. It cannot survive on the basis of capitalism.

Therefore, the Socialist Equality Party will advance a program that calls for the end of the corporate-financial dictatorship, the establishment of democratically controlled public ownership over the financial-corporate conglomerates, and the dissolution of the vast military-industrial complex.

The SEP will advocate a comprehensive and far-reaching redistribution of wealth from the super-rich to the broad mass of the population.

The SEP will also fight against the vicious chauvinism of the capitalist parties. We will denounce and expose the brutal treatment of immigrants from Latin America, and uphold the fundamental democratic right of all working people to live in dignity wherever they choose.

The Socialist Equality Party will explain that the implementation of this program will require the transfer of political power to the working class.

The United States election is a world event. What happens in the US affects every country in the world. Given the global impact of the US elections, every person in the world should have the right to cast a ballot in November.

The Socialist Equality Party is intervening in the 2024 presidential election because the critical character of the present crisis requires the development of a class conscious, socialist movement of the working class.

The economic, political and social crisis of the capitalist system will intensify throughout 2024. In turn, the global resistance of the working class will grow more determined and politically conscious. In this process, the SEP and its co-thinkers in the parties affiliated with the International Committee of the Fourth International will play an increasingly decisive role.

The Socialist Equality Party is not a mere vote-catching organization, shouting demagogic slogans, mouthing platitudes, and adapting its program to the lowest common denominator. We leave that to the political charlatans of the pseudo-left organizations that hope to achieve minor and inconsequential reforms with the permission of and in alliance with the Democratic Party. Moreover, the Socialist Equality Party does not chop and dice the population into different conflicting personal identities—such as ethnicity, race, gender and sexual preference—each fighting for a more personally favorable redistribution of wealth within the framework of capitalism.

The program of the Socialist Equality Party is based on the recognition that the fundamental conflict in society is between classes.

The SEP is a party of history. Its theoretical, political and practical work is based on a vast experience of revolutionary struggle, spanning more than a century. Our traditions are rooted in the international principles and program of Marxist socialism, as it has been defended and developed by the Trotskyist movement, which was founded in 1923, in opposition to Stalinism, social democracy, reactionary nationalism and countless varieties of middle-class politics.

The Socialist Equality Party recognizes the global scale of the capitalist crisis and immense tasks that confront a movement that seeks to change the world. But we derive confidence and optimism not only from the fact that the extraordinary advances in science and technology make fully possible the rational and progressive reorganization of the world economy in the interests of mankind, but also from the fact that there does exist a social force that is sufficiently powerful to carry out the revolutionary transformation of the world—the American and international working class.

The SEP will conduct its campaign on an international scale, to explain to workers the necessity for a unified world-wide struggle against capitalism’s descent into barbarism.

But its success, the success of our campaign, depends on your support and participation in the election campaign of the Socialist Equality Party. Help us place Joseph Kishore and Jerry White on the ballot in as many states as possible. We urge workers and youth—indeed, all those who recognize that capitalism has arrived at a dead end—to join this fight. Step forward for the working class. Contribute financially and participate actively in our campaign. Build SEP campaign committees in your factories, work places, schools and neighborhoods.

The fight against poverty, repression and World War III is the fight for World Socialism!

[This announcement was originally published on WSWS.org February 27, 2024]

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship! Read More »

Police

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි 

සංජය ජයසේකර විසිනි.

ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය අද දිනයේ (24) කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ (කොක්‍රික) එක් සාමාජිකයෙකු ප්‍රශ්න කිරීමට භාජනය කළ අතර, දිනයේ පසු හාගයේ දී උසාවි නියෝගයක් යටතේ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා, දැන්වීම් හා පෝස්ටර් පොලිස් භාරයට ගත්තේය. 

කොක්‍රික සාමාජිකයෝ අද දින උදේ වරුවේ පිළියන්දල නගර ප්‍රදේශයේ පත්‍රිකා බෙදීමේ උද්ඝෝෂණයක නිරත වූහ. එසේ බෙදන ලද්දේ කොක්‍රික විසින් මෑත දී ම නිකුත් කරන ලද, “‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු” යන ප්‍රකාශය යි. උදේ 9.45 ට පමණ ජනයා අතර පත්‍රිකා බෙදමින් සිටි එක් සහෝදරයෙකු නැවැත්වූ පොලීසිය ඔහු පොලිස් ස්ථානය වෙත රැගෙන ගියෝය. ඔහු පොලීසියට රැගෙන ආවේ මන්දැයි ප්‍රශ්න කළ කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට පොලීසියේ ස්ථානාධිපති දැනුම් දුන්නේ, “පොලීසිය නින්දාවට පත් කරන” කරුණු පත්‍රිකාවේ ඇතුලත් වී ඇති බව  සහ, පත්‍රිකාව සම්බන්ධයෙන් සහ ඒ ආශ්‍රිත කරුණු පිළිබඳව පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීමට පොලීසියට අවශ්‍ය බවයි. ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගැනීමෙන් අනතුරුව පැයක පමණ කාලයකට පසුව එම සහෝදරයා මුදා හරින ලදී.  

Campaign
කොක්‍රික සාමාජිකයෝ 2024 පෙබරවාරි 24 වන දින පිළියන්දල නගරයේ උද්ඝෝෂණයක යෙදෙති.

සවස 4.45 ට පමණ කැස්බෑව පොලීසියේ ස්ථානාධිපති ද ඇතුළු පොලිස් නිලධාරීන් කණ්ඩායමක්, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 484 හා 485 යන වගන්ති යටතේ වූ වැරදි සම්බන්ධයෙන් නිවෙස පරීක්ෂා කිරීමට කැස්බෑව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන් ලද සෝදිසි වරෙන්තුවක් ද අතැතිව කොක්‍රික ලේකම් හා මාධ්‍යවේදී ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ නිවෙසට පැමිණියෝය. අභිප්‍රේත වරද ලෙස එහි දැක්වෙන්නේ, සාමය බිඳ දැමීමක් අවුළුවා ගැනීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව චේතනාන්විත ව නින්දා කිරීම සහ කැරලි ගැසීමේ හෝ ජනරජයට එරෙහිව හෝ මහජන සාමයට එරෙහිව වරදක් කිරීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව සාවද්‍ය වාර්තා බෙදා හැරීම යන ඒවා ය. පොලීසිය, කොක්‍රික ප්‍රකාශයේ තේමාව යටතේ පෙබරවාරි 27 දින කැස්බෑව නගරයේ පැවැත්වීමට නියමිත උද්ඝෝෂණය සඳහා සූදානම් කර තිබූ කොක්‍රික ප්‍රකාශය සහිත පත්‍රිකා 500 ක් පමණ ද, පෝස්ටර් හා උද්ඝෝෂණ පුවරු දුසිම් ගණනාවක් ද අත්අඩංගුවට ගත්තේය.    

Police
කැස්බෑව පොලීසිය 2024 පෙබරවාරි 24 දින මාධ්‍යවේදී විජේසූරියගේ නිවස වටලයි.

ඊයේ (23) නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරි එස්. වික්‍රමසිංහගේ අණ පරිදි විජේසූරිය ද පිළියන්දල පොලීසියට කැඳවා තිබිණ. අල්ලස් චෝදනාවක් ආශ්‍රිත පැමිනිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් පොලිස් නිලධාරියෙක් තමන්ට මරණ තර්ජන එල්ල කරන ලද බවට විජේසූරිය කළ පැමිණිල්ලක් හා කැස්බෑව පොලීසියේ පොලිස් නිලධාරීන් තමන්ට ලිංගික හිංසා පීඩා සිදු කළැයි ඔහුගේ පුත්‍රයාගේ ආදරවන්තිය කළ පැමිණිල්ලක් පිළිබඳව කෙරෙන “කඩිනම් පරීක්ෂණයක” කොටසක් ලෙස පැය දෙකකට අධික කාලයක් ඔහුගෙන් ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගන්නා ලදී. මෙම චෝදනා ව්‍යාජ බවත්, චෝදිත ක්‍රියාවන්හි පොලිස් නිලධාරීන් නිරත වී නැති බව තමන් දන්නා බවත් දැනටමත් තීරණය කර සිටින නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරීවරයා ඒ බව විජේසූරියට දැනුම් දී ඇත.  

පොලිසිය කොක්‍රික ක්‍රියාකාරකම් සම්බන්ධයෙන් වහා අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ග ආරම්භ කර ඇති නමුත්, ඉහත දැක්වූ බරපතල චෝදනා සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූවන්ට එරෙහි ක්‍රියා මාර්ග ප්‍රමාද කර ඇත. 

පොලීසියේ ද වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ ද මෙම ක්‍රියා කලාපය කොක්‍රික හා පීඩිත මහජනයාගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහසට එල්ල කළ ප්‍රහාරයක් වන අතර, එහි අරමුණ වී ඇත්තේ දේශපාලන විසම්මුතිය මැඩීම සඳහා තැති ගැන්වීම් හා තාඩන පීඩන සිදු කිරීමයි. පොලිසියත් ආණ්ඩුවත් යත්න දරන්නේ මෙම පත්‍රිකා මහජනයා අතට පත්වීම වැලැක්වීමට සහ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ වැලැක්වීමටයි.

දේශපාලන අයිතිවාසිකම් වලට එරෙහි මෙම ප්‍රහාරය හෙලා දැකීමටත්, රජය විසින් කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට එල්ල කෙරෙන තාඩන පීඩන හා එහි දේශපාලන කටයුතුවල හුස්ම හිර කිරීමේ ප්‍රයත්න වහා නවතා දමන ලෙස බලකර සිටීමටත් පෙරට එන මෙන් අපි කම්කරුවන්, පීඩිත ජනයා හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන සියලු දෙනා කැඳවුම් කර සිටිමු.

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි  Read More »

Scroll to Top