News

Akd

Sri Lanka’s ruling NPP secures a strong parliamentary majority to enforce IMF dictates: Build the SEP to fight the cuts!

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction (RLF) of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

Sri Lanka’s general election concluded with a landslide victory for the ruling National People’s Power (NPP), which secured more than a two-thirds majority in Parliament. The NPP is a coalition consisting of the anti-Marxist Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), the party of the Executive President Anura Kumara Dissanayake, who was elected in the September elections. The result highlights the centripetal power of the executive presidency, which has been central to Sri Lanka’s capitalist rule since the adoption of the 1978 Constitution.

Akd
President Anura Kamara Dissanayake (second from the right) stands with other leaders of NPP at an election rally on November 11, 2024 at Gampaha. Courtesy: X profile of Dissanayake.

Over six million people have opted to vote for the NPP, which is what they viewed as the most pragmatic choice within the country’s presidential-parliamentary system. This decision reflects the people’s choice for a “stable government,” a slogan promoted by the NPP, and was driven by their past experiences of political instability caused by factional conflicts between the interests of a president and a parliament dominated by a different party. People have expressed a preference for a strong NPP government over a strong or “changed” opposition, as no political alternative was presented by the right-wing opposition parties. 

The SLPP-UNP (Sri Lanka Podujana Peramuna-United National Party), the previous ruling coalition, and the SJB (Samagi Jana Balawegaya), the former opposition, were thoroughly discredited in the eyes of the electorate. Largely an expression of mass protest over the parasitic elite class that had long ruled the country, people converted the general elections into a platform to translate the 2022 mass struggle’s slogan, “No to the 225” (referring to the 225 members of parliament), into action. The NPP capitalized on this sentiment, framing it as a call for a “cleansing” of Parliament.

However, in spite of all the false promises and popular rhetoric of Dissanayake, the election result does not necessarily indicate widespread trust in the NPP leadership. JVP has a history of partnering with various governments of the capitalist elite since early 1990s, when they entered into parliamentary politics, and supporting their austerity and anti-democratic measures. JVP leaders held ministerial portfolios under former president Chandrika Kumaratunge and fervently supported the renewed communal war of former president Mahinda a Rajapaksa against the country’s Tamils in the North and East, which ended with a massacre of an estimated 40,000 Tamils during the final phase of the war. 

During the elections, the NPP/JVP leadership barred their largely unknown candidates from campaigning for preferential votes, promoting only those the leadership clique has chosen, and claiming that people are encouraged to vote for the party rather than the individuals. The party sought to persuade the people that it would establish a “government of the people” and of all ethnicities. This posture is deceptive. 

The working class, the urban middle class, peasants, small traders, and youth were largely led by the NPP leadership into believing that there was no solution to reviving Sri Lanka’s economy other than implementing the dictates of the International Monetary Fund (IMF). The NPP/JVP leaders sought to keep the people in the dark over the real implications of this pro-market program: sweeping austerity, renewed commercialization and privatization, shrinking wages, and the suppression of workers’ strikes – measures that the working people rejected under the government of the previous president, Ranil Wickremasinghe. Dissanayake, too, will rely on dictatorial presidential powers, a parliamentary majority, the courts, the prison system, and the military to suppress workers’ struggles.

Dissanayake and his circle within the NPP/JVP have undertaken the task of salvaging the capitalist economy, which was declared bankrupt in early 2022. Once the NPP government is established, it is poised to function as a right-wing and communalist administration aligned with international financial capital and as a subservient partner to American imperialism in its geopolitical conflicts with China, Russia, and Iran in the Middle East. Dissanayake has already signalled his willingness to collaborate with U.S. interests, even expressing support for the fascistic U.S. President-elect Donald Trump, who has trade and military plans for war with China, and approved actions of the Zionist Israeli government of Benjamin Netanyahu, which is waging a genocidal war against Palestinians in Gaza and the West Bank, backed by all Western imperialist powers.

The election also has highlighted the bankruptcy of the programme advanced by the pseudo-left Front Line Socialist Party (FSP), a faction of JVP which broke away in 2012 on purely tactical grounds. The FSP was one of the main stakeholders in the betrayal of the unprecedented mass struggles of 2022, which demanded a “system change”. Staunchly opposed to the independent mobilisation of the working class against the ruling class to take power and implement socialist policies, the FSP supported an interim government proposed by JVP and opposition SJB and campaigned under the slogan of a “power outside the parliament”. Taking a pragmatic turn during the general elections, the FSP called for a “changed opposition”, seeking representation in the parliamentary opposition, while cynically portraying the election of the JVP leader as a fulfilment of the demand of the mass struggles.

In the North and the central hills, the Tamil minority largely voted for the NPP. In the Jaffna District, where Sri Lankan Tamils are the majority, NPP presidential candidate Dissanayake secured only a 7.29% of the votes (27086) in the presidential elections, while in Thursday’s elections the same people propelled the NPP to the top, giving it 24.85% of the votes (80830). This increase of votes partly reflects their discontent with Tamil communalist parties, which were cohabiting with the Sinhala chauvinist governments of the South for decades, and failed to fulfill their promises. Nevertheless, this vote does not signify approval for the chauvinist politics of the JVP, but rather a misguided response to Dissanayake’s false promises and vague threats of marginalization. 

Likewise, in many parts of the country, minority Muslim communities also have placed their hopes in the promises of the new government, only to be bitterly disillusioned sooner rather than later. 

Throughout the last two elections, all the political parties, including the JVP/NPP, FSP, SJB, and various communal parties, were dedicated to misleading the people by focusing on the issues of corruption, mismanagement, or communalism in successive governments, while concealing the global and class roots of the socio-economic crisis. As a class, they were also careful to distract the working people from pressing global geo-political issues: the imminent threat of nuclear war, the genocide in Gaza, the rise of fascism and dictatorship, and the deepening economic crisis in the major capitalist countries in Europe, in USA, and China and the impending health and environmental catastrophe.

The working class will find no solace in the NPP government, which has no connection to Socialist reforms, contrary to the false portrayals by local and international media outlets. With sweeping political power in the parliament, the NPP/JVP government will not hesitate to enact laws curtailing the democratic rights of the working class, including their right to strike. Beyond the traditional mechanisms and methods of state oppression used by successive governments, including communalism, the NPP government will wield two more tools of its own: the trade union bureaucracy and the well-networked petty-bourgeois elements of NPP/JVP, prevalent in the country’s rural and urban areas.  These forces could be mobilized as fascistic forces against political opponents and the working class, replicating their dark history of the late 1980s. This is a stark warning to the working class. 

The world has entered an epoch of nuclear war, dictatorship, fascism and austerity – global issues that workers in countries are confronted with and will be determined to fight against. The everyday problems faced by the people of Sri Lanka and the region are not fundamentally homemade but stem from the contradictions of the global imperialist system, led by the US financial aristocracy.  These issues are global and need international solutions.

The people of the world, including those in Sri Lanka and South Asia, need a mass party of the international working class to lead them against the imperialist system and mobilise their industrial power to win political control from the capitalist class, in order to reorganize the global economy along socialist lines. Establishing independent workers’ committees against the trade union bureaucracy affiliated with the NPP/JVP, other right-wing political parties and the pseudo-left, and uniting these committees democratically across national divisions and international borders is the task before the working class, youth and the oppressed masses today.

It was only the International Committee of the Fourth International (ICFI) and its Sri Lankan section, the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, that advanced and campaigned for this programme during the elections. To fight for this programme – against austerity, danger of dictatorship, war, and fascism and for socialist policies –  the SEP must be built as the mass revolutionary party of the workers of Sri Lanka and the region. 

Sri Lanka’s ruling NPP secures a strong parliamentary majority to enforce IMF dictates: Build the SEP to fight the cuts! Read More »

Trump

Trump assembles cabinet of fascist repression and imperialist war

By Patrick Martin

The two priorities of the incoming administration are preparing for war with China and arresting and deporting millions of migrants.

In a rapid-fire series of appointments and announcements, fascist President-elect Donald Trump is assembling an administration in his own image. There are only two criteria for the nominees so far announced: complete alignment with the fascist policies Trump seeks to put into place and unquestioning personal loyalty to the would-be dictator. 

Trump
President-elect Donald Trump with Florida Senator Marco Rubio [AP Photo/Evan Vucci]

January 20, 2025 will thus mean not merely the re-entry of the former president into the White House but the installation of a regime with his aides and stooges in charge of all the levers of power, committed to using these powers against all domestic opposition from the American people and against whatever countries Trump chooses to target for subversion, blockade or open warfare.

As Trump prepares to rapidly implement his plans, the Biden administration, which is in power for another two months, is doing absolutely nothing to alert the population, let alone take measures to stop the massive assault on democratic rights. Biden, who is welcoming Trump to the White House on Wednesday, is acting as if it is his responsibility not only to guarantee Trump’s succession but to help implement his policies. 

The contours of the new Trump-led regime are demonstrated in the nominations made public or leaked to the media over the past three days. Nearly all of Trump’s top national security appointments have been made public:

  • For secretary of state, US Senator Marco Rubio of Florida
  • For national security advisor, Representative Michael Waltz, also of Florida
  • For Ambassador to the United Nations, Representative Elise Stefanik of New York
  • For CIA director, former Director of National Intelligence John Ratcliffe, a Republican congressman from Texas before he joined the first Trump administration
  • For secretary of defense, Pete Hegseth, former head of the ultra-right Concerned Veterans of America (funded by the Koch Brothers) and longtime co-host of the Fox News program “Fox & Friends”

From a policy standpoint, all are fervent advocates of confrontation with China and giving the US military a “free hand” in any open conflict: opposing any restrictions on the use of violence against targeted populations, including civilians and children.

This is particularly apparent in the surprise selection of Hegseth, who went unmentioned in media speculation about Trump’s potential pick to head the Pentagon. Now a major in the Army Reserve, Hegseth deployed to the US military base at Guantanamo Bay, Cuba during the Bush administration’s “war on terror,” then volunteered for the war in Iraq, where he commanded platoons in Baghdad and Samarra. He later served as a counterinsurgency instructor for the Army in Kabul, Afghanistan.

Having previously led groups of 50 to 100 soldiers, Hegseth is now being tasked to run the Pentagon, the largest military organization in the world, with 3.5 million people, including 2.1 million active duty and reserve soldiers, 750,000 civilian staff and 650,000 contractors. His qualification, however, is his role as an advocate for military war criminals.

In 2019, while on the “Fox & Friends” talkshow, the ultra-right program of which Trump is an avid viewer, Hegseth led a campaign for the exoneration of three soldiers convicted or awaiting trial before military courts for war crimes in Iraq and Afghanistan. The crimes included the summary execution of unarmed prisoners and the murder of children and old men. 

After meeting with Trump, Hegseth summarized the president’s approach as follows: “The benefit of the doubt should go to the guys pulling the trigger.” Trump issued pardons, called each murderer personally to commiserate with the “injustice” done to them, and boasted publicly of overriding the decisions of top military commanders, who had felt it necessary to mount a few token prosecutions to offset revelations of the avalanche of atrocities committed by US forces in both wars.

This will be the administration’s approach, not just to individual soldiers who commit war crimes but to policies that require war crimes for their implementation. The incoming president signaled this by announcing the appointment of former Arkansas Governor Mike Huckabee as US Ambassador to Israel. Huckabee is a Christian fundamentalist, who has provided religious justification for the crimes committed by the state of Israel, declaring in the past, “There’s really no such thing as a Palestinian.” He is an all-out supporter of the genocidal policies of the Netanyahu government, which seeks to make “no such thing as a Palestinian” a brutal reality.

The other group of nominees announced this week will be tasked with carrying out Trump’s planned war at home, which involves the rounding up of millions of undocumented immigrants, imprisoning them in concentration camps and deporting them as quickly as possible. The principal perpetrators of this dictatorial policy include:

  • For “border czar,” a new White House position, Thomas Homan, the former acting director of Immigration and Customs Enforcement in the first Trump administration and a longtime advocate and defender of mass deportations
  • For deputy White House Chief of Staff for Policy, Stephen Miller, who was responsible for immigration policy in the first Trump administration. Miller spearheaded such measures as separation of children and families, mass detention, and the “Remain in Mexico program,” which effectively blocked asylum seekers
  • For Secretary of the Department of Homeland Security, South Dakota Governor Kristi Noem. The Republican governor, a one-time hopeful to become Trump’s running mate, is a vehement advocate of violence against migrants crossing the US-Mexico border, once sending dozens of South Dakota National Guard troops to Texas at the request of that state’s governor. She will be in overall charge of repressive agencies, such as the Border Patrol, Immigration and Customs Enforcement and the Secret Service.

The regime that Trump and Miller are devising and that Homan and Noem will enforce will make the detention camps used against Japanese Americans during World War II look like child’s play. According to Homan, the problem of separating children and their parents, which aroused fierce popular opposition during Trump’s first term, will be solved by deporting entire families, whether or not some of the family members are American citizens.

Trump aides were already reportedly drafting executive orders that he will sign on January 20, 2025, as soon as he is inaugurated, to establish a terror regime directed against migrants. This will include revoking Temporary Protected Status for hundreds of thousands of immigrants from Haiti and Central America, many of them longtime residents of the United States with American citizen children.

The incoming administration plans to use military resources in the anti-migrant campaign, meaning that migrants could be detained by military personnel on military bases, and that military flights could become a major factor in transporting migrants to their countries of origin or other countries willing to accept them.

Trump is also seeking to push through his appointments without Senate confirmation. The New York Times reported that “Mr. Trump insisted on social media that Republicans select a new Senate majority leader willing to call recesses during which he could unilaterally appoint personnel, a process that would allow him to sidestep the confirmation process.”

A report Tuesday in the Washington Post, headlined, “Trump is planning a border crackdown. Biden already started one”, traces the continuity between the two administrations:

Trump stands to inherit enforcement tools from the Biden administration that are even more powerful than the policies at his disposal last time. Biden administration officials, for example, have implemented emergency border controls this year that essentially ban asylum for migrants who enter unlawfully. While Trump’s Remain in Mexico policy provided asylum seekers with access to U.S. courts, President Joe Biden’s asylum restrictions afford no such process, allowing US officials to summarily deport migrants and threaten them with criminal prosecution if they return.

Just four years ago, the Republicans responded to the defeat of Trump with ferocious denunciations, followed by an attempted coup. The Democrats, in contrast, are doing everything they can to chloroform the population and prevent at all costs a popular mobilization against the incoming administration. On Tuesday, the day before Trump’s visit to the White House, Biden issued a few anodyne tweets on Veterans Day, while saying nothing about the fascists Trump is planning on putting in charge of the state apparatus.

From the standpoint of the Democratic Party, what Obama referred to as the “intramural scrimmage” within the ruling class is over, and it is the task of the Democrats to ensure, as former House Speaker Nancy Pelosi put it in an interview with the New York Times, the “success” of the new president. 

There is no suggestion that the Biden administration should take any action to defend the rights of the more 70 million people who voted against Trump, or for that matter the more than 70 million people who voted for him. Their sole concern is to ensure the continuation of the central policy of the Biden administration itself: the escalation of war against Russia in Ukraine. 

Indeed, according to White House aides, the US-NATO war against Russia in Ukraine will be the sole focus of the meeting between Biden and Trump in the White House. The Democrats want to ensure that the pipeline remains open for billions in US military and economic aid, and continuing to permit the Kiev regime to engage in provocative strikes with US and NATO weaponry on targets deep within Russia, including Moscow, despite the risk of a widening and even nuclear war.

In the final weeks of the failed presidential campaign of Vice President Kamala Harris, the Democrats would make noises about Trump as a threat to democracy, and highlight the threats of mass roundups, the targeting of political opponents, and the policy measures outlined by the Trump-backed 2025 Project, a 900-page manual for social counterrevolution.

Now that Trump is moving rapidly to implement these plans and has appointed two top aides, Stephen Miller and Thomas Doman, who actually contributed to the 2025 Project, the Democrats have dropped such protests and declared themselves committed to a “peaceful transfer of power.” This really means: We will do nothing to oppose the implementation of dictatorship against the American people.

There must and will be mass opposition to the policies Trump is preparing. But this opposition must not be straitjacketed by the Democratic Party, which like the fascist Republican Party, is an instrument of Wall Street and American imperialism. The opposition to Trump must be led by the working class, based on a socialist program, and spearheaded by the building of a new revolutionary leadership, the Socialist Equality Party.

[This article was originally published in wsws.org here Here on October 13, 2024]

Trump assembles cabinet of fascist repression and imperialist war Read More »

Georgiva

IMF runs into deepening debt crisis and contradictions of global capitalism

By Nick Beams.

The head of the International Monetary Fund (IMF), Kristalina Georgieva, has given a downbeat assessment of the global economy in her curtain raiser speech for its meetings, held together with the World Bank, this week.

Georgiva
International Monetary Fund Managing Director Kristalina Georgieva at the Annual Meeting of World Economic Forum in Davos, Switzerland, Wednesday, Jan. 17, 2024 [AP Photo/ Markus Schreiber]

She began by saying that “we should cherish the good news”—that inflation levels were coming down, at least on official figures—because “we haven’t had much of it lately.”

Even this was tempered by the observation that while inflation rates may be falling, the higher prices people feel in their wallets are here to stay and “families are angry, people are hurting.”

In what has become a central preoccupation of the IMF in the recent period, flowing from the rise in global interest rates since 2022, Georgieva directed attention to the rising levels of government debt and the need for action to bring them down.

As always, this was couched in terms of needing to maintain a gradual approach to promote fiscal consolidation and seeking to maintain social safety nets, but words cannot disguise their essential content which is to undertake major attacks on the working class and some of the poorest people in the world.

Georgieva said IMF forecasts pointed to “an unforgiving combination of low growth and high debt—a difficult future.”

The rising levels of borrowing meant that a growing share of government revenue was being used to cover interest payments under conditions of lower growth. The IMF’s Fiscal Monitor Report, a summary of which was released last week, said global government debt was expected to reach $100 trillion by the end of this year. Some $36 trillion of this debt is in the US where one in seven dollars of spending is used just to pay interest bills.

The problem extends across the world as “fiscal space keeps shrinking,” Georgieva said. “Just look at the frightening evolution of interest-to-revenue over time. We can immediately see how the tough spending choices have become tougher with higher debt payments.”

And, she continued, “we live in deeply troubled times” in which military spending may well keep rising “while aid budgets fall further behind the growing needs of developing countries.”

In its report for the meeting, the World Bank warned that global poverty reduction had “slowed to a near standstill” amid economies damaged by the pandemic and war. It noted that poverty levels in low-income countries were “higher than before the pandemic.”

On top of the slowing down of aid, Georgieva noted that major economies, driven by “national security concerns” were “increasingly resorting to industrial policy and protectionism, creating one trade restriction after another.” Trade was not going to be the engine of growth it was before, and the situation was worsening.

In 2019, the number of what the IMF called “harmful new interventions” on trade was below 1000. It has calculated this will rise to more than 3000 in 2024.

Georgieva insisted that budgets had to be consolidated involving “difficult choices” over how to raise revenues and make spending “more efficient”—always a euphemism for cuts—while making sure “policy actions are well explained to earn the trust of the people.” 

Under conditions where their living standards have been hard hit by inflation and cuts in governments services and subsidies that have already taken place, that is not going to happen. This is why there is discussion in ruling circles around the world, including in the US and other major economies, about the need for the use of state forces to impose the financial dictates.

So far as “solutions” are concerned, within the framework of the global capitalist economy, the IMF chief pointed to the advances in technology, saying there was much countries could do as members of an integrated economic community. The forces of trade and technology had delivered a “hugely valuable degree of interconnectedness.”

Then, without recognising it, she ran straight into the central contradiction of the present epoch, intensified to an enormous degree over the past four decades by the globalisation of production, between the integrated world economy and the nation-state system of capitalism.

While integration had taken place, she said: “Yet still, we live in a mistrustful world where national security has risen to the top of the list of concerns for many countries. This has happened before—but never in a time of such high economic co-dependence.” [emphasis in original]

The key issue here is not that this “mistrustful world”—more accurately characterised as a world at war and advancing to World War 3—has arisen despite economic co-dependence. Rather, it is a consequence of that very integration under capitalism.

It is the result of the intensification of the contradiction between this historically progressive process with the outmoded nation-state system, which each of the imperialist powers, with the US in the lead, seeks to resolve by means of war.

It cannot be resolved under capitalism unless world war is considered be a “solution,” but only by the advance to a new and higher form of society, international socialism.

Of course, such a perspective, the only rational solution, cannot be advanced by the head of the IMF, one of the chief defenders of the capitalist order and so Georgieva advanced a totally unattainable perspective.

She said the reality of “fragmentation” should not become “an excuse to do nothing to prevent a further fracturing of the global economy” and that her appeal at the meeting would be “to work together, in an enlightened way to lift our collective prospects.”

A similar, equally bankrupt, perspective marked an editorial by the Financial Times(FT) on the IMF-World Bank meeting. Noting the 80th anniversary of the establishment of the two bodies at the Bretton Woods conference of 1944 towards the end of World War 2, it said they had “filled a void where coordination was lacking.”

As the IMF and the World Bank gathered for the annual meeting, they confronted a new set of challenges that risked undoing what has been accomplished.

The conditions of intensifying trade war, a worsening situation in developing countries, problems of climate change, shocks from the wars in Ukraine and the Middle East, and mounting debt problems, the FT said, underscored why global cooperation is such a “precious commodity” and that international problems “require international solutions.”

The world facing the IMF and the World Bank looked very different from today, it concluded, but the “spirit in which they were forged at Bretton Woods remains as important as ever.”

The deepening crisis of global capitalism is not “spiritual.” It is material, rooted in objective structural contradictions deriving from the private ownership of the means of production and the outmoded and reactionary nation-state system. They can only be resolved by the advance to a new and higher form of global society, that is, international socialism.

[This article was originally published here in WSWS on October 20, 2024]

IMF runs into deepening debt crisis and contradictions of global capitalism Read More »

Gaza

Israel expands ethnic cleansing and deliberate starvation in northern Gaza

By Andre Damon.

One year after the start of the Gaza genocide, Israel, with the support of US imperialism, is only intensifying its extermination and ethnic cleansing of the civilian population of Gaza.

Gaza
A Palestinian man holds the body of a relative killed in the Israeli bombardment of the Gaza Strip at a hospital morgue in Deir al-Balah, Tuesday, Oct. 8, 2024 [AP Photo/Abdel Kareem Hana]

Between October 5 and 7, the Israel Defense Forces (IDF) announced the forced displacement of hundreds of thousands of people from areas in northern Gaza as Israel continued its offensive near the Jabalia refugee camp.

Despite reports on social media that “Jabalia is being wiped out,” no death toll has been published, amid a near-total collapse of Gaza’s medical infrastructure.

“Attacks in northern Gaza, combined with mass evacuation orders, which are inconsistent with international humanitarian law, raise serious concerns about the forced displacement and forced transfer of Palestinian residents of Gaza,” the UN Human Rights office warned Monday.

On Tuesday, Israeli forces demanded the evacuation of the Kamal Adwan, Indonesian and al-Awda hospitals in northern Gaza within 24 hours.

“It is evident that there is a new plan to displace our people in northern Gaza by dismantling the healthcare system across all its sectors in this region,” said Hussam Abu Safiya, the director of Kamal Adwan Hospital, in a statement. “We have informed everyone that the northern region is densely populated with a significant number of residents. We have the right to continue providing services to these people. We will remain steadfast, we will stay, and we will continue to offer medical services no matter the cost.”

He added in an interview with CNN, “What is happening is arbitrary and clear displacement of the residents from northern Gaza.” He continued, “Kamal Adwan Hospital is still the only hospital operating in the north, so putting the hospital out of service would be a big disaster for the people who need (it). There are still many patients in the hospital and there are many babies and children in the neonatal unit, so it is difficult to evacuate.”

The United Nations reported in its daily update that in northern Gaza, “more than 400,000 people are under pressure to move southward to Al Mawasi, which is already overcrowded and lacks basic services. Humanitarian access also risks becoming further constrained, particularly between southern and northern Gaza, and so are the accessibility and functionality of key humanitarian facilities within areas slated for evacuation.”

These ethnic cleansing operations are accompanied by constant bombing, artillery bombardment and shootings by Israeli troops.

The deliberate starvation of the population of Gaza is only intensifying. A report by the United Nations International Children’s Emergency Fund (UNICEF) found that the amount of food supplies entering Gaza in September was the lowest since March of 2023 and there was a major decline in the availability of food for children aged 6-23 months and pregnant and breastfeeding women across Gaza.

According to the report, “only five percent of pregnant and breastfeeding women had consumed dairy products, and six percent of children had eaten some meat, with these percentages plummeting to one and three percent in northern Gaza, respectively.”

In an interview with Al Jazeera, Chris Gunness, a former spokesman for the UN’s agency for Palestinian refugees, accused Israel of carrying out a “slaughter” of the people of Gaza.

“In the last year, we have seen Gaza transform from the world’s largest open-air prison to the world’s largest concentration camp,” Gunness told Al Jazeera.

“Today, Gaza has been transformed into an industrial-scale slaughterhouse. And I use the word ‘slaughter’ advisedly because frankly animals in most abattoirs around the world are killed more humanely than the women and children of Gaza.”

In remarks on the first anniversary of the start of the Gaza genocide, UN Secretary-General Antonio Guterres said, “The nightmare in Gaza is now entering an atrocious, abominable second year.”

He added, “More than 41,000 [Palestinians] have been reportedly killed, mostly women and children. Thousands more are missing and believed to be trapped under the rubble. Virtually the entire population has been displaced—and no part of Gaza has been spared.”

He continued, “We are witnessing a clear intensification of military operations by Israel. Residential areas have been attacked. Hospitals ordered to evacuate. And electricity cut off—with no fuel or commercial goods allowed in. Around 400,000 people are being pressed yet again to move south to an area that is overcrowded, polluted, and lacking the basics for survival.”

He concluded, “No place is safe in Gaza, and no one is safe.”

Israel’s assault on Gaza is being accompanied by an Israeli military offensive throughout the Middle East, with a direct attack on Iran under discussion with the Biden administration in the US amid active operations in Lebanon, Syria and Yemen.

In a speech Tuesday addressing the people of Lebanon, Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu threatened the country with destruction “like Gaza.”

“You have an opportunity to save Lebanon before it falls into the abyss of a long war that will lead to destruction and suffering like we see in Gaza,” Netanyahu threatened, demanding that all resistance to Israel surrender.

Israeli strikes killed 36 people across Lebanon on Tuesday and wounded 150. Since mid-September, 1,473 people in Lebanon have been killed by Israeli strikes.

On Tuesday, Israel also carried out a strike in Damascus, Syria, killing seven civilians and wounding 11 more, according to Syrian state television.

[This article was originally published in WSWS here on 09 October 2024]

Israel expands ethnic cleansing and deliberate starvation in northern Gaza Read More »

Oil

The role of Iran’s oil and gas in US war plans against China

By Gabriel Black.

~Given the enduring supremacy of oil and gas, countries holding large, cheap reserves of the commodity remain essential to geopolitical calculations~

The United States and Israel are on the brink of war with Iran. While the Biden administration has publicly stated that it does not want “escalation,” it has made clear that it will support Israel regardless of what Netanyahu does. Nearly every bomb dropped on Gaza and Lebanon was made in the US and given for free to Israel by the Biden-Harris administration.

Oil
A natural gas refinery in the South Pars gas field in Asalouyeh, Iran, on the northern coast of Persian Gulf. November 19, 2015 [AP Photo/Ebrahim Noroozi]

For Netanyahu, who faces multiple criminal indictments once he leaves office, this moment presents an opportunity to realize the long-held, grotesque ambitions of the Israeli ruling class: to destroy the Iranian regime through war. As the Financial Timeswarned this past weekend, “the chances of an Israeli attempt to topple the Iranian regime cannot be fully discounted.” The paper noted that last week Netanyahu declared, “When Iran is finally free—and that moment will come a lot sooner than people think—everything will be different.”

The Trump faction of the American ruling class has expressed its full backing for such a war. Jared Kushner, Trump’s son-in-law and former Middle East adviser, wrote a long post on X arguing for Israel and the US to topple the Iranian regime. He stated, “Iran is now fully exposed. … Failing to take full advantage of this opportunity to neutralize the threat is irresponsible.”

Though other sections of the ruling class have voiced concerns about the spiraling situation, the logic of their position—unconditional support for Israel’s actions—puts them on the same road toward war with Iran. The Democrats may have tactical differences with Trump about how to overthrow the Iranian regime but both salivate at the prospect of doing so.

The removal of the Iranian regime, while a geopolitical end in itself for American imperialism, is also a critical steppingstone in its economic and military confrontation with its chief adversary: China. All factions of the American ruling class unconditionally support Israel because they know that controlling the resource-rich Middle East—and ending the Ayatollah’s power—will significantly increase their power and flexibility in a war with China.

The importance of Iranian hydrocarbons

Iran is a large country, roughly the size of Spain, Ukraine and France combined. Eighty-nine million people live there. Compared to Iraq, its neighbor, which was invaded by the US in 2003, Iran has almost four times as many people and a far more sophisticated military and economy.

Iran has a long history of colonial subjugation, including British control over its oil industry in the first half of the 20th century, the CIA-MI6 coup in 1953 to prevent the nationalization of its oil industry and several decades of bloody rule by the US-backed Shah.

Everyone knows that Iran’s wealth primarily comes from its oil. Iran produces a little more than 3 million barrels of oil per day, about 3 percent of the world’s total. What is not as well understood, however, is the potential for Iran’s oil production to expand. Only three other countries in the world have larger reserves of commercially realistic oil (Saudi Arabia, Russia and Iraq). Additionally, Iran has the second-largest reserve of natural gas in the world after Russia.

Oil and natural gas remain the energetic bedrock of the global economy. Despite efforts to promote new alternative energies, the “energy transition” under capitalism remains a half-hearted and contradictory affair. The principal concern of the US and Europe with their investment in EVs and critical minerals is not stopping global warming but ensuring their economic and geopolitical supremacy vis-à-vis China, which has excelled in this area. Fifty-seven percent of the world’s energy comes from oil and gas, another 27 percent from coal, and just 1 percent comes from solar, a record high.

Given the enduring supremacy of oil and gas, countries holding large, cheap reserves of the commodity remain essential to geopolitical calculations. It is striking that Russia, Iraq and Iran—after Saudi Arabia—are the world’s largest holders of cheap oil reserves. Each country has been a principal target of US imperialism over the last quarter-century. The US invaded Iraq and is now on the brink of war with both Russia and Iran, the second and third largest holders of oil and gas reserves.

What is more, each of them—partially due to being squeezed and sidelined by economic sanctions—has a relatively underdeveloped oil industry, deprived of vital streams of capital and advanced technology required for production. This is evident in the case of Iraq, where after the US’s brutal invasion, American and European oil companies significantly raised production, increasing output from 2 million to almost 5 million barrels per day today.

The US oil boom’s role in imperialist strategy

Were the current US-Israeli onslaught taking place 10 or 15 years ago, the impact on global markets would be significantly worse. In the last few days, oil prices have risen by about 10 percent, the largest increase in two years since the beginning of Russia’s invasion of Ukraine. However, a dramatic shift in global oil and gas markets has tempered the effect.

In the last 15 years, the US has experienced the largest oil and gas boom in world history through hydraulic fracturing. This method allowed the US to grow from about 5 million barrels of production per day (mb/d) to over 13 mb/d. This represents about 15 percent of the world’s oil supply and is the only major source of supply growth internationally during this time.

The US ruling class is in an entirely different situation today regarding controlling global oil and gas production than when it was planning the Iraq invasion in the late 1990s and early 2000s. By being able to put a lid on oil and gas prices through fracking, US imperialism has been able to afford the loss of oil from Libya, Russia and Iran on the world market, allowing the US and its NATO allies to squeeze these countries and make plans for their regimes’ overthrow. (In Libya’s case, a “successful” plan that has led to a permanent state of civil war.)

The US oil boom, however, will not last forever. Generous estimates give it another 10 years, after which it will precipitously fall.

In his critical work Imperialism: The Highest Stage of Capitalism written in 1916, Lenin explained the importance of imperialism remaining one step ahead of its current needs. He wrote,

The more capitalism develops, the more the need for raw materials arises, the more bitter competition becomes, and the more feverishly the hunt for raw materials proceeds all over the world, the more desperate becomes the struggle for the acquisition of colonies.

To this, one could add that resources also deplete, and as they deplete, this “feverish hunt” further intensifies.

Where are the future supplies of oil and natural gas—so vital to the global economy—that will persist as other sources dry up, such as US fracking? They remain in the Middle East and Russia, with Iran, Russia, Iraq and Saudi Arabia being some of the most important future sources.

China and the US

It is important to stress that a key driver of US imperialism is the growing military and economic collision with China’s development. The US and its allies are fundamentally opposed to giving Chinese capitalism a “seat at the table” of the most advanced capitalist countries.

For several decades, China served as the cheap goods platform for the world’s major companies. But due to its own internal development—particularly in education and more advanced manufacturing processes—China has now created domestically controlled industries that seriously challenge US and European companies.

This is most obvious in the realm of automobiles, where Chinese EVs, advanced and cheaper than those of the US, have experienced rapid growth. In just a few years, China’s auto exports have gone from being a small fraction of those of Japan, the US and Germany to now overtaking all of them.

Having completely jettisoned past rhetoric of “free trade,” the US and its allies seek to prohibit Chinese corporations from playing a major role in the global economy at all costs. Confronting its own deepening economic and social contradictions, the US seeks to use its still dominant military and financial power to undermine the economic rise of China.

A central reason to control geostrategic resources like oil and minerals is not simply to profit from them but to pressure countries by denying access to this vital supply of energy and resources.

China, for its part, has much of the world’s critical mineral processing located inside the country, posing a problem for US imperialism’s war plans. However, while China has a relative advantage in critical minerals and batteries, the US has the advantage in oil and gas, at least for the next five to 10 years.

A RAND Corporation study on how the US could win a war against China noted, “If China is vulnerable to critical shortages in a war with the United States, it could be … in oil supplies, of which it imports about 60 percent and has a declared strategic reserve of just ten days.” Indeed, it is likely that one of the key reasons China was so quick to pioneer EV technology was its ruling class’s awareness of this serious weakness.

Almost all the oil China imports comes from the Middle East. Now that that oil no longer flows to the US, due to the fracking boom, Saudi Arabia, Iran, Russia, Iraq and the UAE send their oil east to China. China imports a staggering 11.4 mb/d of oil, making it the largest importer of oil in the world. China is the top recipient of Iranian oil.

Oil and World War III

Taking the geopolitical situation as a whole:

  • The US currently has control over global oil and gas markets more than any other country.
  • This level of dominance, however, has a limited window of about five to 10 years before that control significantly erodes due to the eventual decline of fracking.
  • The US, economically threatened, plans for a military confrontation with China centered around Taiwan.
  • China is strategically vulnerable when it comes to oil, relying on massive daily flows of oil from the Middle East. Iran’s largest oil export partner is China.
  • The Middle East and Russia, in the long term, will be the principal sources of the world’s remaining oil and gas. Iran is one of the single largest sources of undeveloped oil and gas reserves.

Taking these components together, it is evident that Iran’s oil and gas are of great interest to the United States and its partners. While many other factors go into the consideration of war, it is no accident that the principal targets of US imperialism are the most resource-rich countries in the world.

Netanyahu’s threats that Iran will “soon be free” reflect the fact that Israel, acting as a US attack dog, has been given a blank check to restructure the Middle East. The Israeli ruling class has its own distinct set of interests, but the Israeli war machine is ultimately funded, armed and driven by US geostrategic interest in the region.

This is the cold geostrategic logic that underlies the US-Israeli war against Iran and its proxies in the Middle East. The US seeks to strengthen and deepen its hold over this vital region as it prepares for a potential war against China.

For those who are disgusted by the rampage of Israel in the region and the blood-soaked, hypocritical role of the US, it is essential to understand that this war is not a “policy choice.” Capitalism, in its nationalist pursuit of profits at all costs, drives American imperialism toward a conflict that threatens the lives of billions of people. However irrational and dangerous, the American ruling class sees no other way out to its deepening spiral of economic, social and political crisis.

[This article was originally published in the WSWS here on 07 October 2024]

The role of Iran’s oil and gas in US war plans against China Read More »

eepthisamaga

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka

By Sanjaya Jayasekera.

Pani Wijesiriwardene, the Presidential Candidate, and Deepal Jayasekara, the General Secretary of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, participated last Saturday morning (18th) in a state television (ITN) program hosted by Deepthi Kumara Gunarathne, an arch-enemy of the working class. The interview, a nauseating spectacle, lasted for 45 minutes and is available on YouTube.

The co-host of the program stated that the leaders of the SEP had been invited to speak on the party’s program for the presidential election to be held on September 21 this year.

The General Secretary introduced the party as the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), summarized its historical origins, and outlined its political program. Wijesiriwardene stated that the party does not have a separate election program but is contesting this election to bring the message of the party’s international socialist program—against austerity, dictatorship, and world war—to the working class as much as possible. This highlighted their main concern for participating in this television program.

eepthisamaga
SEP leaders at “Deepthi Samaga”

However, the SEP leaders did not merely participate in a neutral television interview. They are fully aware that the state television’s daily morning program, titled “Deepthi Samaga” (meaning ‘with Deepthi’), named after its host, is conducted by a political enemy of the program aimed at independently mobilizing the working class for international socialism. They are also aware that the ITN has given a prominent platform in this state media to Gunarathne and retained him as their host precisely because of his pro-capitalist and anti-Marxist politics, which have spanned over two and a half decades. Still, these leaders claim they were supposed to use the television program to disseminate this message to the working class in the country.

The essential question that the SEP leaders have been concealing for over twenty years from the working class, youth, and students of the country is this: Who is Deepthi Kumara Gunarathne, and what is his political tendency? Gunarathne is the godfather of an irrationalist, subjective idealist, and reactionary political tendency based on the pseudo-left ideological movement of postmodernism, which sprouted in the late 1990s and had considerable influence among university students, academics, artists, and working youth during the first and a half decade of this century. Along with several pseudo-left intellectuals, including Nirmal Ranjith Devasiri, a lecturer (now a professor) at the University of Colombo, he was a prominent leader of the “X Group,” which was based on this ideology. The group published its literature and a couple of magazines, including one named “London,” devoted to what they referred to as “cultural politics,” based on Derridian “deconstruction” and Lacanian “psychoanalysis”, and oriented primarily toward the urban middle class. After this organization dissolved in 2004, Gunarathne established a political party named the Sri Lanka Vanguard Party (SLVP), which a few years ago was converted into the “Samabima Pakshaya (SP)” (Equal Ground Party), and publishes the website 3mana.com.

Throughout this time, Gunarathne virulently opposed historical materialism and history, as well as the revolutionary potential of the working class, whose very existence he denied. At times, he has vented his wrath against the working class with fascistic rants condemning class struggles and even calling to “crush” trade unions in favor of the “oppressed” petty-bourgeoisie, portraying the former as parasites depending on the latter. He and his political movements have been vociferously inimical to Trotskyism. A lackey of capitalist pro-market parties and politicians like the late Mangala Samaraweera, Gunarathne has received and continues to receive political and financial support from them. He currently openly supports the policies of near-dictator President Ranil Wickremasinghe, endorses the tax hikes to combat what he refers to as “consumerism,” and appreciates austerity measures and privatization programs as dictated by the International Monetary Fund (IMF).

Amidst the mass struggles of April-July 2022, which Gunarathne falsely reduces to a middle-class uprising, he scathingly condemned the “people,” whom he claims do not exist, for demanding “dal and sugar,” and proposed to implement harsh and “unpopular” belt-tightening measures if the SP gained power.

The SEP’s first and last article that barely criticized Guneratne’s politics was based on a public speech he gave at a Colombo meeting in April 2014 as the leader of the SLVP. The SEP leadership wrote in the Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) as follows: 

‘Gunarathna said in his speech: “There is a question about capitalism and who are the capitalists in Sri Lanka.  In traditional left-wing parlance, it is the capitalists who are helping me at this time [of course]”.  Gunarathne got an opportunity to work with a Sri Lankan financial capitalist, Tiran Alas.  “He’s dressed and eats like a regular man.  A BMW car is parked outside.  But his driver is inside that car with AC on and he is having fun.  In the old left language, the worker is the one who has fun with the AC on.  We need to identify what capitalism really is in Sri Lanka.  This system is really maintained by the oppressed.”

The essence of these statements is that there is no class that can be identified as a working class: it is the “oppressed” who maintain the capitalist system.’

The article further explains as follows:

“Gunarathne burns with hatred for modern Marxism, Trotskyism.  The reason for this is that only the Trotskyist International Committee of the Fourth International (ICF) and its Socialist Equality Parties strongly defend orthodox Marxist concepts and principles, including the revolutionary potential of the working class.  All other so-called leftist organizations abandoned even the pretense of having any concern for Marxism and the working class and quickly switched to the camp of the bourgeoisie with the collapse of the Soviet Union in 1991.

Gunarathne expressed his hatred thus: “Trotskyism is over today.  My point is that Trotskyism is no longer a worldview for analyzing global capitalism. Trotskyism always insists on objective reality.  But the problem with globalization is self-centeredness.”

The person issuing these foolish statements is ignorant not only of Trotskyism, but also of the serious analysis by the ICFI of the globalization of  production.

Gunarathne is one representative of the middle class social strata absorbed by the reactionary ideologies unleashed with the globalization of capitalist production.  It is not surprising that neither he nor anyone who spoke in that assembly talked about the “objective reality” – that is, the contradictions of capitalism in globalization that characterize today’s world politics, and that it is moving towards collapse and the threat of a third world war that could wipe out humanity with nuclear power.  The rally’s speakers demonstrated their commitment to imperialism by spreading skepticism about the revolutionary potential of the working class and Marxism.”

The meeting referred to in the SEP article is part of a series of meetings organized by the pseudo-left Frontline Socialist Party (FSP) for a “ Dialogue of Lefts”. Wije Dias, the General Secretary of SEP, in November 2013, wrote an open letter addressed to the FSP rejecting an invitation received to participate in the said discussion. 

Dias stated as follows: 

“[T]he purpose of the proposed meeting is to lay the foundations for a regroupment of an array of bourgeois and petty-bourgeois organizations. Such a regroupment, were it to be realized, would result in the creation of yet another political trap for the working class. The Socialist Equality Party, which for more than 45 years has defended Trotskyist principles and fought tirelessly for the political independence of the working class, has no intention of lending credibility to the sort of reactionary regroupment that you are seeking to implement. Therefore, the Socialist Equality Party emphatically rejects your invitation.”

The party that fought so tirelessly “for the political independence of the working class” was supposed to wage a determined fight against the developing pseudo-left tendencies, as resolved by the ICFI. However, despite the growing influence of the postmodernist tendency among youth, spearheaded by the X-Group, the SEP leadership stubbornly neglected this reactionary movement, and not a single article was published “exposing” this tendency. The party leadership’s approach toward the politics of the VP and SP is the same. This omission largely paved the way for the betrayal of at least two generations of youth, intellectuals, and politically conscious advanced sections of the working class, leading to disorientation and demoralization, and driving them away from the Marxist revolutionary program advanced solely by the ICFI.

In deciding to accept Gunarathne’s invitation, it is clear that the party leadership decided to gag themselves, face to face with their class enemy, over the treacherous and reactionary role played by Guneratne in disorienting a generation of youth and the working class, which he boasts about. Having made no substantial exposure of Gunarathne’s decades-long reactionary politics, and taken no attempt to engage in polemics with the ideas of his tendency—which is the mark of a revolutionary party, as James P. Cannon once said—the party leadership had no guts to reject Gunarathne’s invitation. During the interview, Wijesiriwardene referred to the post-1991 tendencies that rejected Marxism as a “metanarrative,” advocated pluralism in epistemology, and used empiricist logic, which contributed to the erosion of “socialist culture,” but carefully avoided pointing fingers at Gunarathne, who has been one of the main culprits for this political crime.

The SEP opportunist leadership was well aware that Gunarathne, being an enemy of the working class and its struggles, would be careful not to raise the most destabilizing questions for the SEP leadership: Why was your party not able to exert at least a substantial influence in the mass struggles of 2022, let alone provide the necessary leadership for it? Why was your party not well received, even with your revolutionary program? Why did the membership of your party not grow, even during these unprecedented struggles? Challenged by these questions, the SEP leadership could not simply blame the FSP or other groups for strangling the mass struggle and channeling it toward parliamentarianism. In fact, Gunarathne had proposed such a betrayal of the struggle as early as late April 2022.

This mutual understanding marked the culmination of a shameful cohabitation. These questions, which would place the SEP leadership in trouble, have already been answered by the great leaders of our movement:

During a revolution, i.e. when events move swiftly, a weak party can quickly grow into a mighty one provided it lucidly understands the course of the revolution and possesses staunch cadres that do not become intoxicated with phrases and are not terrorized by persecution. But such a party must be available prior to the revolution inasmuch as the process of educating the cadres requires a considerable period of time and the revolution does not afford this time”. (L.Trotsky, The Class, the Party and the Leadership, 1940).

The SEP leaders seem uninterested in finding out why Gunarathne, a class enemy and SP leader, invited them to the interview despite all his hostility to Trotskyism and the SEP, as identified in the article by the SEP. But Gunarathne knows that the tacit agreement entered into with the SEP leadership serves his ends by providing him with an opportunity to strengthen his fake left cover. In a world situation where bourgeois pundits who declared the “end of history” in the early 1990s had to admit, in the backdrop of the 2008 Great Crash, that they were wrong and that history is still ticking, and ushered in an epoch of unending war, social counter-revolution, the danger of fascism, and a resurgence of global class struggles showing a lurch toward the left by the masses around the world—which trend was demonstrated in Sri Lanka in 2022—Gunarathne and the like are gravely seeking this left camouflage to set further political traps.

During the interview, the leaders referred to a number of social problems the Sri Lankan population faces, including the effects of austerity measures and poverty. However, significantly, the leaders failed to mention the existence of the Tamil national question. This is not an accident.

While there is reference to the onslaught on democratic rights, the growing threat of world war, and the country being drawn toward the vortex of an imperialism-led war against China, the Tamil national question is not mentioned even in the SEP election statement of August 16, published on WSWS. In explaining the socialist revolutionary program to uphold what was ambiguously referred to as the “National Democratic Right of Tamils” during the first public meeting held in Colombo on August 16 as part of the election campaign, Wijesiriwardene was careful not to identify it as the eradication of national oppression, which is the essential progressive content of “self-determination.”

The SEP leadership virtually marked the end of the Tamil national question on May 18, 2009, when former president Mahinda Rajapaksha militarily crushed the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), epitomizing their gradual subjugation of the party to the pressure of Sinhala chauvinism, diluting the concrete, practical struggle to mobilize the industrial force of the Tamil, Sinhala, and Muslim working class around transitional demands (such as the release of all Tamil political prisoners, unconditional withdrawal of the invading Sinhala military from the North and East, and full reparations and compensation for the devastated families) under the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam (USSLE), with the support of and as part of the struggle of the international working class. When questioned at a recent press conference about what is referred to by the word “Eelam” in the SEP’s perspective of a USSLE, Wijesiriwardene miserably failed to mention that it represented the SEP’s recognition of Tamil national oppression as a fact and those people’s right to be free from it, which could only be realized by the working class fighting unitedly across ethnic lines for such a socialist perspective.

We consider it apt to conclude this critique with the following observation by Trotsky on the failures of the leadership of the Comintern and KPD to resolve the crisis of revolutionary leadership in “German October” of 1923: 

“The periods of the maximum sharpening of a revolutionary crisis are by their very nature transitory. The incongruity between a revolutionary leadership (hesitation, vacillation, temporizing in the face of the furious assault of the bourgeoisie) and the objective tasks, can lead in the course of a few weeks and even days to a catastrophe and to a loss of what took years of work to prepare…By the time the leadership succeeds in accommodating itself to the situation, the latter has already changed; the masses are in retreat and the relationship of forces worsens abruptly.” L.Trotsky, The Third International After Lenin (Pioneer Publishers, 1957, p97-98)

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka Read More »

War

ඊශ්‍රායලය නැවතත් ඉරානයට බෝම්බ හෙලුවහොත් “දැවැන්ත සහ දරුණු” ප්‍රතිචාරයක් ගැන ටෙහෙරානය අනතුරු අඟවයි

ඇලෙක්ස් ලැන්ටියර් විසිනි.

War
ඉරාන ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ඉස්ෆහාන් හි පිහිටි පතොරම් මධ්‍යස්ථානයේ ඊශ්‍රායල ඩ්‍රෝන ප්‍රහාරයකින් පිපිරීමක්. [ඡායාරූප: Moshe Schwartz/@YWNReporter, Jan 2023]

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 17 දින පල වූ ‘Tehran warns of “massive and harsh” response if Israel again bombs Iran‘ යන ඇලෙක්ස් ලැන්ටියර් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

ඊයේ ටෙහෙරානයේ පැවති හමුදා පෙළපාලියකදී අදහස් දක්වමින් ඉරාන ජනාධිපති ඊබ්‍රාහිම් රයිසි අනතුරු ඇඟවූයේ ඉරානයට එල්ල කරන නව ඊශ්‍රායල ප්‍රහාර “දැවැන්ත හා දරුණු ප්‍රතිචාරයක්” අවුළුවනු ඇති බවයි. ගාසා තීරයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලයේ සමූල ජන ඝාතක ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් කලාපීය ආතතීන් ඉහළ යද්දී, ඉරානයේ ඉලක්ක වෙත යලිත් බෝම්බ හෙලන බවට   කරන ඊශ්‍රායල තර්ජනවලට ප්‍රතිචාර දක්වමින් ඔහු මේ බව පැවසීය.

අප්‍රේල් 1දා ඊශ්‍රායලය සිරියාවේ ඩැමස්කස් අගනුවර ඉරාන තානාපති කාර්යාල පරිශ්‍රයට බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල කළ අතර, ඉන් ඉරානයේ ඉහළ පෙළේ හමුදා නිලධාරීන් තිදෙනෙකු ඝාතනය විය. නීතියට අනුව ඉරාන භූමිය වන තානාපති කාර්යාල පරිශ්‍රය වෙත එල්ල වූ මෙම ප්‍රහාරයට සෙනසුරාදා ඉරානය ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ඊශ්‍රායලයට එරෙහිව ප්‍රති-ප්‍රහාර එල්ල කිරීමෙනි. ඔපරේෂන් ටෲ ප්‍රොමිස් (Operation True Promise) යන සංකේත නාමයෙන් හැඳින්වෙන මෙම මෙහෙයුමේදී ඉරානය ඩ්‍රෝන යානා 185ක්, කෲස් මිසයිල 36ක් සහ බැලස්ටික් මිසයිල 110ක් ඊශ්‍රායලය තුල හමුදා ඉලක්ක වෙත බෝම්බ හෙලීම සඳහා  එල්ල කළේය.

ඊශ්‍රායලයේ නෙවාටිම් සහ රේමන් ගුවන් කඳවුරුවල ධාවන පථවලට සහ ප්‍රවාහන ගුවන් යානයකට පහර දුන් මෙම  ප්‍රහාරයෙන් කිසිදු මරණයක් වාර්තා නොවූවත්, ඊශ්‍රායලයේ අන්ත දක්ෂිණාංශික ආන්ඩුව දැවැන්ත ප්‍රතිප්‍රහාර එල්ල කරන ලෙස කැඳවා සිටියේය. “අද රාත්‍රියේ, පෙර නොවූ විරූ බලයකින් ඉරානයට පහර දීම සදහා ඊශ්‍රායලයට  පුළුල් ජාත්‍යන්තර නීත්‍යානුකූලභාවයක් ලැබුණි,” ඊශ්‍රායල සංස්කෘතික අමාත්‍ය මිකී සෝහාර් ඉරිදා පැවසීය. ඉරානය තම අත්වැසුම් ගලවා ඇති බව ප්‍රකාශ කළ සෝහාර්, “ඊශ්‍රායලය විනාශ කිරීමට ක්‍රියා කරන සර්පයාගේ හිසට” පහර දෙන ලෙස ඊශ්‍රායලයෙන්  ඉල්ලා සිටියේය.

ඊයේ පැවති පෙළපාළියේදී රයිසි අනතුරු ඇඟවූයේ, ඉරානයට එල්ල කරන අනාගත ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරවලට ඊටත් වඩා විනාශකාරී ප්‍රහාරවලින් ප්‍රතිප්‍රහාර දිය හැකි බවයි. ඔහු පැවසුවේ, “ඔපරේෂන් ටෲ ප්‍රොමිස් මෙහෙයුම සීමිත වූවක් මිස විස්තීර්ණ පියවරක් නොවේ. අපි මීට වඩා ප්‍රබල මෙහෙයුමක් කළා නම් ඊශ්‍රායලයෙන් කිසිවක් ඉතිරි වෙන්නේ නැහැ.”

නේටෝ බලවතුන්ගේ පිටුබලය ලබන, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල් සමූල ජන ඝාතනය සහ  ඉරානය, සිරියාව සහ ලෙබනනය මත  එහි ප්‍රහාර, මැද පෙරදිග හා ලෝකය පූර්ණ යුද්ධයක අද්දර තබයි. එබඳු යුද්ධයකදී-එක්සත් ජනපදය විසින් මෙහෙයවන ලද ඇෆ්ගනිස්ථානය, ඉරාකය සහ සිරියාව ආක්‍රමණ වැනි පෙර යුද්ධ මෙන් නොව-ඊශ්‍රායලයට සහ එහි නේටෝ සහචරයින්ට ඉක්මනින් දැවැන්ත පාඩු අත්විය හැකිය.

 ජෙරුසලමට ඉහළින් පිපිරීම් සහ රට පුරා ගුවන් ප්‍රහාර අනතුරු ඇඟවීම් ඇසූ ඊශ්‍රායල ජනතාව අස්වැසීමට ඊශ්‍රායල නිලධාරීන් උත්සාහ කළේ ඉරාන ඉලක්කවලින් සියයට 99 ක් වෙඩි තබා ඇති බව ප්‍රකාශ කිරීමෙනි. ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) කියා සිටියේ තමන් ඉරාන ප්‍රහාරය “වැළැක්වූ” බවයි. කෙසේ වෙතත්, මෙයට හේතුව, IDF හට  ප්‍රහාරය පිළිබඳව පූර්ව අනතුරු ඇඟවීමක් කර තිබූ නිසාත්, එක්සත් ජනපද, එක්සත් රාජධානි සහ ප්‍රංශ නැව් සහ යුධ ගුවන් යානා ඉරාන ඉලක්ක වෙඩි තබා හෙලීමට ඔවුන්ට උපකාර කළ නිසාත් විය.

ඉරානය ඊශ්‍රායලයේ ඉලක්ක ලැයිස්තුවක් ඔවුන්ට ලබා දී ඇති බව එක්සත් ජනපද නිලධාරීන් මුලින් ප්‍රතික්ෂේප කළද, තුර්කි නිලධාරීන් තහවුරු කළේ, ප්‍රහාරයට පැය 72 කට පෙර, ඉරාන ප්‍රහාරය ගැන අනතුරු ඇඟවීමට ටෙහෙරානය ඔවුන් මෙන්ම එක්සත් ජනපද සහ අනෙකුත් නේටෝ නිලධාරීන් සම්බන්ධ කර ගත් බවයි.

ප්‍රහාරයෙන් වැඩි ප්‍රමාණයක් පලවා හැරීමට ඊශ්‍රායලය තම නේටෝ සහ කලාපීය සහචරයින් මත යැපුණි. එක්සත් ජනපද මිලිටරි මූලාශ්‍ර උපුටා දක්වමින් ද ඉන්ටර්සෙප්ට් මෙසේ ලිවීය: “එක්සත් ජනපද මිලිටරි මෙහෙයුමේ ප්‍රමාණය ඇමරිකානු මහජනතාව නොදැන සිටියත්, පෙන්ටගනය සෙනසුරාදා උතුරු ඉරාකයේ සිට දකුණු පර්සියානු ගල්ෆ් දක්වා විහිදෙන බහුජාතික, කලාපීය ආරක්ෂාවක් සම්බන්ධීකරණය කළේය. මෙහෙයුම අතරතුර, එක්සත් ජනපදය, එක්සත් රාජධානිය, ප්‍රංශය සහ ජෝර්දානය, ඉරාන ඩ්‍රෝන යානා සහ මිසයිල බහුතරයක් වෙඩි තබා බිම හෙළූහ.

ඊශ්‍රායලයට සහ එහි මිත්‍ර රටවලට මෙහෙයුමේ මූල්‍ය පිරිවැය, ඉරානයට වඩා බෙහෙවින් වැඩි විය. ඊශ්‍රායල ජෙනරාල් රාම් අමිනාච් පැවසුවේ සෙනසුරාදා ඊශ්‍රායලය ඉරාන ඉලක්ක වෙත පහර දීම සඳහා ෂෙකෙල් බිලියන 4-5 (ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 1.08-1.35) මිසයිල ප්‍රහාර එල්ල කළ බවයි. අඟහරුවාදා එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාව ඉරාන ඩ්‍රෝන යානා වෙඩි තැබීම සඳහා වියදම් කළ පතොරම් නැවත පිරවීම සඳහා ඩොලර් බිලියන 1 ක් ඉල්ලා සිටියේය. බොහෝ දුරට ලාභදායී, මහා පරිමාණයෙන් නිපදවන ලද ඩ්‍රෝන යානා මගින් සිදු කරන ලද සෙනසුරාදා ප්‍රහාරයේ ඉරානයට වැය වූ මුදල ඩොලර් මිලියන 100ක් පමණ විය.

එපමනක් නොව, ඉරානයට සහ එහි සහචරයින්ට ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක වළලු බහුලතාවය තුළින් යටපත් කළ හැකි  සංඛ්‍යාත්මකව විශාල ප්‍රහාර එල්ල කළ හැකිය. ලෙබනනයේ ඉරාන මිත්‍ර හමුදාවක් වන හිස්බුල්ලා සෙනසුරාදා ඊශ්‍රායලයට පහර නොදුන් නමුත් දිගු දුර නැව් නාශක සහ ගොඩබිම් ප්‍රහාරක බැලස්ටික් මිසයිල සිය ගණනක් ඇතුළුව මිසයිල 150,000 සිට 200,000 දක්වා වන අවි ගබඩාවක් ඔවුන් සතුව ඇත. ඊශ්‍රායලය ලෙබනනය සමඟ යුද්ධයක් දියත් කළහොත් ඔවුන් (හිස්බුල්ලා) දිනකට මිසයිල 1000කට අධික ප්‍රමාණයක් වෙඩි තැබීම අපේක්ෂා කෙරේ. ඩ්‍රෝන යානා නිපදවන ප්‍රධාන ජාත්‍යන්තර නිෂ්පාදකයෙකු වන ඉරානය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, එහි විශාල මිසයිල අවි ගබඩාවට දිගු දුර බැලස්ටික් මිසයිල 3,000 කට වඩා ඇතුළත් වේ.

ඉරාන සන්නද්ධ හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී මේජර් ජෙනරාල් මොහොමඩ් බකෙරි පැවසුවේ, ඉරානය ඊශ්‍රායලයට එරෙහිව තවදුරටත් හමුදා ක්‍රියාමාර්ගයක් සැලසුම් නොකරන නමුත් එයට විශාල ප්‍රහාර එල්ල කළ හැකි බවයි. “අපගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් මෙහෙයුම අවසන් වී ඇත, නමුත් සන්නද්ධ හමුදා සූදානම්ව සිටින අතර අවශ්ය නම් අපි ක්රියා කරන්නෙමු,” ඔහු පැවසීය. “[ඊශ්‍රායල්] පාලන තන්ත්‍රයට එරෙහිව මෙම මෙහෙයුමට වඩා දස ගුණයකින් විශාල මෙහෙයුමක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට අපට හැකියාව තිබුනි, නමුත් අපි එය දඬුවම් මට්ටමේ තබා ගැනීමට උත්සාහ කළ අතර ජනාකීර්ණ හා ආර්ථික මධ්‍යස්ථාන ඉලක්ක නොකළෙමු.”

 ඉරානයට එරෙහිව තවත් ඊශ්‍රායල් ප්‍රහාර සඳහා එක්සත් ජනපදය සහභාගි වුවහොත්, මැදපෙරදිග එක්සත් ජනපද හමුදා කඳවුරුවලට බෝම්බ හෙලීමෙන් ටෙහෙරානය ප්‍රතිචාර දක්වනු ඇතැයි ද ඔහු අනතුරු ඇඟවීය.

ඊශ්‍රායල-ඉරාන ගැටුම කලාපීය හා ගෝලීය යුද්ධය පවා අවුලුවාලීමට ආසන්න ය. වොෂින්ටනය සහ නේටෝ බලවතුන් දැනටමත් ඊශ්‍රායලයට සහාය දැක්වීම සඳහා මැදිහත් වෙමින් සිටිති. කෙසේ වෙතත්, කලාපය පුරා ඉරානය සහ එහි සහචරයින් සමග නේටෝ යුද්ධයක් පිළිබඳ දසුන රුසියාවට සහ චීනයට පිළිගත නොහැකි තර්ජන එල්ල කරනු ඇති අතර, ඔවුන් ද යුද්ධයට ඇද ගැනීමේ අවදානමක් ඉස්මතු කරයි.

රුසියාව සිරියාවේ හමුදා රඳවා සිටින අතර, ඒවා, පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම සඳහා යුද්ධයක් දියත් කර ඇති  නේටෝ පිටුබලය ලබන හමුදාවන්ට එරෙහිව සටන් කරති. ලෙබනනයට හෝ සිරියාවට ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරයක් එල්ල වේ යැයි බියෙන් මොස්කව් මෑතක දී ඔවුන් ඊශ්‍රායල දේශසීමාවේ පිහිටි ගෝලාන් කඳුකර ප්‍රදේශයට යොදවා ඇත.

චීනය සිය ආර්ථිකය බල ගැන්වීම සඳහා ඉරාන තෙල් මත රඳා පවතින අතර, ඉරාන තෙල් වෙළඳාම සඳහා ඩොලරය භාවිතා කිරීම තහනම් කරනා එක්සත් ජනපද සම්බාධකවලින් තවමත් පීඩාවට පත්ව සිටින ඉරානයේ තෙල් අපනයනයෙන් සියයට 90 ක් පමණ මිලදී ගනී. 2021 දී චීනය ඉරානය සමඟ වසර 25 ක මිත්‍රත්ව ගිවිසුමක් අත්සන් කළේ, ඉරාන තෙල්, ප්‍රවාහන සහ නිෂ්පාදන යටිතල පහසුකම් සඳහා ඩොලර් බිලියන 400 ක ආයෝජනයක් සැලසුම් කරමිනි. ගිවිසුමේ කොන්දේසි ප්‍රසිද්ධ කර නැතත්, ඉරානයේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ චීන හමුදා සහතික වීම්  එයට ඇතුළත් බව වාර්තා වේ.

සෙනසුරාදා ඊශ්‍රායලයට එල්ල වූ ඉරාන ප්‍රහාරය සමාලෝචනය කරමින්, බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදී චින්තන පර්ශදයක් වන චැතම් හවුස් නිගමනය කළේ, තවදුරටත් මිලිටරි උත්සන්න වීමේ විභව ප්‍රතිවිපාක පැහැදිලි කරමින්, ඉරානයට නැවත පහර දීමෙන් ඊශ්‍රායලය වැලැක්වීම එහි අරමුන බවයි. මෙම ප්‍රහාරය ඉරාන හමුදාවන්ට, ඊශ්‍රායල සහ නේටෝ ගුවන් ආරක්ෂක පද්ධතිවල ප්‍රතිචාරය සහ ක්‍රියාකාරිත්වය නිරීක්ෂණය කිරීමට සහ විශ්ලේෂණය කිරීමට ඉඩ සලසයි. ඔවුන් මෙසේ ලිවීය:

“ඉරානයේ අභිප්‍රාය ඊශ්‍රායලයට රිදවීම නම්, එය මිලිටරි මෙහෙයුම්වල මූලික මූලධර්මය – විස්මයේ මූලාංගය (මවිතය) -උල්ලංඝනය නොකරනු ඇත. නමුත් ඔවුන් එය කළා. ඔවුන් සිය අභිප්‍රායන් වොෂින්ටනයට සහ අරාබි සහ යුරෝපීය අගනගර කිහිපයකට විදුලි පණිවුඩ මගින් යවා තම ප්‍රහාර සාපේක්ෂව සීමිත බවට සහතික විය.

ඊශ්‍රායල ආරක්‍ෂාව සැලකිය යුතු ලෙස අභියෝගයට ලක් කළ හැකි සහ සමහර විට යටපත් කළ හැකි ප්‍රහාරාත්මක උපක්‍රම යොදා ගැනීම වෙනුවට එය කළේ ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙයකි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඉරානය ඊශ්‍රායලයට බරපතල වේදනාවක් ඇති කිරීමට උත්සාහ කළේ නම්, ඊශ්‍රායලයට සූදානම් වීමට ඉතා සුළු කාලයක් පමනක් ලබා දෙනු ඇති,  වේගයෙන් පියාසර කරන සහ සුනිශ්චිත-නියෙමු (precision-guided) බැලිස්ටික් මිසයිලවල වඩා බර මාත්‍රාවක්  (වැඩි ප්‍රමාණයක්) ඇතුළත් කරනු ඇත.

මීට අමතරව, මෙය ඉරානයට ඉතා ප්‍රයෝජනවත් තොරතුරු රැස් කිරීමේ අභ්‍යාසයක් විය. කිසිසේත්ම නිශ්චිත නොවන නමුත්, ඊශ්‍රායල සහ එහි සගයන්ගේ ආරක්ෂා විධි විධාන පිළිබඳ ඉරානයේ තක්සේරුව බොහෝ සේ දියුණු වී ඇත. … ඉරානය සිය ප්‍රහාරයේ දී එහි විරුද්ධවාදීන් විසින් පිළිගනු ලැබීමට කැමතිවාට  වඩා වැඩි හැකියාවක් පෙන්නුම් කළේය.”

කෙසේ වෙතත්, නේටෝ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් සංඥා කරන්නේ, ඉරානය සමඟ ආතතීන් සමනය කිරීමට හෝ ඊශ්‍රායලයේ අන්ත දක්ෂිනාංශික ආන්ඩුව වැලැක්වීමට ඔවුන්ට කිසිදු උනන්දුවක් නොමැති බවයි. කෙටි කාලීනව, ඉරානයට එරෙහිව අවශ්‍ය පමණට වඩා වැඩි වේගවත් මිලිටරි උත්සන්න කිරීමකට එරෙහිව ඊශ්‍රායලයට අනතුරු අඟවන අතරම, ගාසා තීරයේ පලස්තීන සිවිල් වැසියන්ට බෝම්බ දැමීම සදහාද ඇතුළු ඊශ්‍රායලයට ආයුධ සැපයීම සහ ඉරානයට එරෙහිව තවත් සම්බාධක සහ අඛණ්ඩ හමුදා ක්‍රියාමාර්ග සඳහා, පරිස්සම් ඉවතලා ඉවක් බවක් නැතිව කැඳවුම්කර සිටිති.

එක්සත් රාජධානියේ විදේශ අමාත්‍ය ඩේවිඩ් කැමරන් අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු ඇතුළු ඉහළ නිලධාරීන් හමුවීමට ඊශ්‍රායලයට ගිය අතර ඉරානයට තවදුරටත් ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සදහා ඊශ්‍රායල සැලසුම් කිරීම උනන්දුවෙන් පිළිගත්තේය. ඔහු පැවසුවේ, “ඊශ්‍රායල් ජාතිකයන් ක්‍රියා කිරීමට තීරණයක් ගන්නා බව පැහැදිලිය. මෙය (ගැටුම) තීව්‍ර කිරීම හැකිතාක් සුළු වශයෙන් ද, දෘඩ සහ නුවණැති ආකාරයෙන්ද ඔවුන් එසේ කරනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙමු.

ප්‍රංශ ජනාධිපති එමානුවෙල් මැක්‍රොන් ඊයේ ප්‍රංශය සහ යුරෝපය සඳහා “යුතුකමක්” ලෙස හැඳින්වූ ඉරානයේ ආර්ථිකයට එරෙහිව සම්බාධක පැනවීම සඳහා කැඳවුම් කිරීමට, කැමරන් ද වොෂින්ටනය හා එක් විය.

නෙතන්යාහු මෙම උපදෙස ප්‍රතික්ෂේප කරන බවට සංඥා කලේ, තමාට “සියලු ආකාරයේ උපදෙස්” ලැබෙද්දී,  ඊශ්‍රායලයේ  “අපි, අපේම තීරණ ගන්නවා, ඊශ්‍රායල් රාජ්‍යය, තම ආරක්ෂාව සදහා අවශ්‍ය සෑම දෙයක්ම කරනු ඇත” යි ප්‍රකාශ කරමිනි.

ඊශ්‍රායලය නැවතත් ඉරානයට බෝම්බ හෙලුවහොත් “දැවැන්ත සහ දරුණු” ප්‍රතිචාරයක් ගැන ටෙහෙරානය අනතුරු අඟවයි Read More »

Stf

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

කුඩු ජාවාරම “නැවැත්තුවේ නැති වුනොත් අපට සිද්ධ වෙනවා ඒ අය හොයාගෙන යන්න. ගැටුමක් ඇති වුනොත් ඒගොල්ලන්ට මැරුම්කන්න වෙනවා,“යැයි  ආන්ඩුව නීති වරෝධී මත් ද්‍රව්‍ය හා පාතාලයට එරෙහිව යැයි දියත් කර ඇති යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන පසු ගිය සෙනසුරාදා යාපනයේ දී පැවති රැස්වීමක දී මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් යලි ප්‍රකාශ කලේ ය.  රාජ්‍ය භීෂනය පීඩිත මහජනයා මත දිගේලී කිරීම තීව්‍ර කිරීමේ හා අඛන්ඩව පවත්වා ගෙන යාමේ  පියවරක් ලෙස 20 දා පාතාලය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් තවත් පොලිස් විශේෂ බලඇනි 20 ක් මුදා හරිමින් පොලිස්පති කීවේ මාස කිහිපයකින් පාතාලය “අවසන් කරන” බවයි.  

Stf
2024 මාර්තු 20 විශේෂ පොලිස් බල ඇනි 20 ක් මුදා හැරීම Image Courtesy of NewsWire

පසු ගිය 11 දා රාත්‍රි පිටිගල සහ අම්බලන්ගොඩ ස්ථාන දෙකක දී වාර්තා වූ, සිව් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි කල හා තවත් හයදෙනෙකුට තුවාල සිදු කල, වෙඩි තැබීම් සිද්ධි දෙක පිලිබඳ සඳහන් කරමින් පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ද ඇමතිවරයා කී දෙය තවත් ආකාරයකින් අම්බලන්ගොඩ දී ප්‍රකාශයට පත් කර තිබිනි. “ඒ වගේ ක්‍රියාවල නිරත වන පිරිස්වලට තේරෙන භාෂාවෙන් ම පිලිතුරු දෙන්න අපි ක්‍රියා කරනවා“ යි ඔහු කී ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොලිස්පති පෙර සදහන් ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාව වන විටත්, ඊට පෙර දින පෑලියගොඩ පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගත් සැකකරුවකු වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබිනි. ජනවාරි 24 දින කලපලුවාවේ ධම්මරතන නම් භික්ෂුව ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකකරුවෙකු ලෙස හම්බෙගමුව පොලිසිය විසින් 10 දා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ මෙම සැකකරුවා පෑලියගොඩ පොලිසියට බාර දෙන ලදී. සැකකරු යුද හමුදා කොමාන්ඩෝ බලකායේ සේවය කර ඇති පොලොන්නරුව අරනගම්විල පදිංචි කල්හාර දිල්ශාන් නමැති දරුනු අපරාධකාරයෙකියි පොලිසිය කියයි. පෑලියගොඩ පොලිසිය පසු දින රාත්‍රී 11ට පමන අන්තනගල්ල, ඌරාපොල ලිහිනියා ඇල ප්‍රදේශයට ඔහු රැගෙන ගොස් ඩෙඩි තබා මරා දැමුවේ ය. මාංචු දමා සන්නද්ධ පොලිස් බලකායක ආරක්ෂාව යටතේ ගෙන ගිය මේ පුද්ගලයා “පොලිස් නිලධාරියෙකු හෙලකට තල්ලු කර දමා පලා යාමට තැත් කරද්දී වෙඩි තැබූ” බව දිවයින වාර්තා කර ඇත. 

මේ අනුව, ඉහත නිවේදනවලින් පැහැදිලි වන පරිදි, යුක්තියේ මෙහෙයුම යනු අධිකරන ක්‍රියා පටිපාටියට පිටින්, පිලිගත් මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා පවතින නීති උල්ලංඝනය කරමින් මිනිසුන් ඝාතනය කිරීම දක්වා බලය පාවිච්චි කිරීමට පොලිසියට අවසර දෙන ආන්ඩුවේ ත්‍රස්ත ව්‍යාපාරයකි.  

ගිය වසරේ දෙසැම්බර් 17 දින සිට පොලිස් මෙහෙයුමක් ලෙස දියත් වූ මෙහෙයුම, මෙම මාර්තු 11 සිට පුලුල් කරමින් යුද හමුදාව ද ඒ සඳහා යොදා ගැනීමට තීන්දු කෙරුනි. ඒ වන විට රට පුරා වැටලීම් 68,931ක් සිදු කර රුපියල් කෝටි 85ක මත් ද්‍රව්‍ය සහ විවිධ වැරදි සම්බන්ධ සැකකරුවන් 68,577ක් අත් අඩංගුවට ගත් බව පොලිසිය වාර්තා කර තිබිනි. බොරු චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගත් බොහෝ අහිංසකයින් මීට ඇතුලත් ය. පොලිස් වාර්තා අනුව රුපියල් කෝටි 72 ක දේපල නීතිවිරෝධී වත්කම් ඒකකය මගින් අත් අඩංගුවට ගෙන පැවතිනි. තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම පවත්වාගෙන යන මහා ව්‍යාපාරිකයන්ට ඊනියා මෙහෙයුම ලඟා නො වන නිසා මෙම සංඛ්‍යාවලින් පාඨකයා මුලාවට පත් නො විය යුතු ය. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මගින් තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය පාලනය කල බවට වාර්තාවක් නැත. නමුත් මෙහෙයුම බස් රථ තුල කාන්තාවන්ට ලිංගික හිරිහැර කරන පුද්ගලයන් සෙවීමේ සිට යාචකයන් අත් අඩංගුවට ගැනීම දක්වා දිගු කර ඇත. පෙබරවාරී 26දා, නුගේගොඩ, පාගොඩ පදිංචිව සිටි 69 හැවිරිදි මඩවලගේ නිව්ටන් නමැති මේසන්වරයකු වැඩට යාමට සිය සගයා එන තෙක් නුගේගොඩ දුම්රිය ස්ථානයේ බලා සිටිය දි, “රථවාහනවලට බාධා වන පරිදි සිඟමන් යැදීම” ට එරෙහි පොලිස් මෙහෙයුමක දී අත් අඩංගුවට ගැනීම යුක්තියේ ස්වභාවය පිලිබද නිදසුනකි. ඔහු හැඳුනුම්පත පෙන්වා තම අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් පොලිසිය තවත් 9 දෙනෙකු සමග ඔහු ද අත් අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කර යාචකයින් රඳවා සිටින මධ්‍යස්ථානයකටත් පසුව මැගසින් බන්ධනාගාරයටත් යවන ලදී. පපුවේ අමාරුවකින් පෙලුනු මේ වයෝවෘධ මිනිසා 7දා රාත්‍රී 1.30ට පමන මිය ගිය බව බන්ධනාගාරයෙන් පවුලේ අයට දන්වා ඇතැයි නිව්ටන්ගේ ඥාතීහු මාධ්‍යයට පැවසූහ. කැකෑරෙන මහජන වික්ෂෝපය තෙරපා සිටීම සඳාහා සෑම තැනකම සන්නද්ධ බලකායන් මෙහෙයවමින් දුප්පතුන් මැඩ තබා ගැනීම හා සමාජය තුල රාජ්‍ය භීෂනය පැතිර වීම ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ඉලක්කය වන බවට මේවා සාක්ෂි ය.  

නීති විරෝධී මත් කුඩු වැටලීම් සම්බන්ධයෙන් යුක්තියේ මෙහෙයුම කුඩු භාවිත කරන හෝ ගෙන්වන අය නො ව අලෙවි කරන පුද්ගලයන් එල්ල කර ගන්නා බව මහජන ආරක්ෂක ඇමති  අලස් මෙහෙයුම දියත් කරමින් කියා සිටියේ ය.  දෙසැමිබර් 17 මෙහෙයුම දියත් කිරීම ගැන අවස්ථා ගනනක දී ම ඇමතිවරයා කියා සිටියේ කුඩු විකුනන අය නැති වූ විට බොන අයටත් ගෙන්වන අයටත් සිය අරමුනු ඉටු කර ගැනීමට ඉඩ නැති වන නිසා තම ඉලක්කය කුඩු විකුනන අය නැති කිරීම බව ය. මේ ප්‍රකාශය එල්ල කෙරෙන්නේ ගම් හා නගරවල ජීවනෝපායයට අන් මඟක් නැති නිසා මෙවන් ක්‍රියාවන්ට පෙලඹෙන දුගීන් වෙත ය. පෙබරවාරි 12දා පොලිස්පති කලුතර දී ප්‍රජා පොලිසි කමිටු රැස්වීමක් අමතමින් “ගෙදර කෙනෙක් අහුවෙනකොට දෙවෙනියා වැඩේට බැස්සා කියා“ වාරතාවක් ලැබී ඇති බව කී ය. “මේ ව්‍යාපාරයේ කෙනෙක් අල්ලං ගියාම එයා හිරගත වුනාම එයාගෙන් කුඩු ගත් කොට්ටාශයක් ඉන්නවා නම් ඒ අය කාගෙන්ද දැන් ගන්නේ කියා හොයා“ දිගටම මෙහෙයුම සිදු කරන හැටි ඔහු විස්තර කලේ ය. ගෙදර කෙනෙක් අත් අඩංගුවට ගත් විට එම අනතුර බාර ගැනීමට එම ගෙදරම තවෙකෙකු ඉදිරිපත් වනවා නම් එහි තේරුම එතැන ජීවනෝපාය පිලිබඳ බරපතල ප්‍රශ්න ඇති බව ය. කුඩු ව්‍යාපාරිකයන්ට එකෙකුට පසු එකෙක් ලෙස ඔවුන් යොදා ගත හැකි වන්නේ ඒ නිසා ය. 

ප්‍රබල පාතාලයෙකු පොලිස් නිලධාරියෙකු සමග කල සංවාදයක් යැයි කියන හඬ පටයක් මෑත දී මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධ විය. “පොලිසිය හැටියට ඔබේ රාජකාරිය කරන්න. රාජකාරිය නිසා එය ඔබ කල යුතු ය. කුඩු විකුනන කීපදෙනෙකු අල්ලා නඩු දැමුවාට කමක් නැත. අපේ බිස්නස් නතර කරන්නට උත්සාහ නො කරන්න.“ යි ඔහු නිලධාරියාට කී ය. මහජන ආරක්ෂක ඇමතිගේ සැලැස්ම හරියටම මේ යෝජනාවට ගැලපේ. 

මෙහෙයුම පුලුල් කිරීම ගැන නිවේදනය කල මාධ්‍ය සාකච්චාවක දී යුක්තිය මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරන්නේ ය යන මහජන අවබෝධය ගැන විමසන ලදුව, පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. ඔහු ඊට සාක්ෂි ලෙස ගෙන හැර පෑවේ මේ දක්වා කිසිවෙක් මෙහෙයුමට එරෙහිව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරා නැත යන්න ය. නඩු කීමට සාක්ෂි අවශ්‍ය ය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා හොදින් ම දන්නා පරිදි පොලිසිය පාතාල ක්‍රියාවලට බෙහෙවින් සමාන ලෙස වින්දිතයාට වාසි සාක්ෂි ඉතුරු නොකරමින්ම ක්‍රියාන්විතය මෙහෙයවයි. පොලිසියේ ඉහල තැන් වලින් මහජන පැමිනිලි නො තකා හැරේ. රටේ දූෂිත ම ආයතනයක් වන පොලිසිය යුක්තිය ඉටු කරනු ඇතැයි සිහි බුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු විශ්වාස කරනු නැත. 

පොලිස් ප්‍රකාශකගේ කුහක ප්‍රකාශයේ පල්ල යන අත්දැකීම් අපමන ය. ජනවාරී 20 දා මාතර තෙලිජ්ජවිල ත්‍රී ස්ටාර් නම් ජංගමදුරකථන අලෙවිසැලක දී මින්දික අලුත්ගමගේ නැමැති 22 හැවිරිදි අහිංසක තරුනයා ඩෙඩි තබා ඝාතනය කිරිම එවන් එක් සිද්ධියකි. වෙලදසැලේ හිමිකරු ඩිල්ෂාන් මදුසංඛ නමැති තරුනයෙකි. මෙය පොලිසිය විසින් කරන ලද අපරාධයක් බවට ඩිල්ෂාන් ප්‍රසිද්ධියේ කරුනු ඉදිරිපත් කලේ ය. තමන් බැහැරට ගිය අවස්ථාවේ තමන් ඝාතනය කිරීමට පැමිනි ඝාතකයන් වැරදී තම මිත්‍රයාට වෙඩි තබා ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කලේ ය. ඊට හේතු ඔහු පෙන්වා දුන්නේ ය. 2020 අගෝස්තු 24 දින මාලිම්බඩ පොලිසිය තෙලිජ්ජවිල මත්පැන් අලෙවිසැලක මුදල් සොරකම් කලේ ය යි ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පොලිසිය ඔහුට දරුනු වද හිංසා දුන් අතර ඔහු නිර්දෝෂී බව සීසීටීවී දර්ශන වැඩි දුර පරික්ෂා කිරීමේ දී තහවුරු විය. තරුනයා ශාරීරික ආබාධයන්ට ගොදුරු විය. තරුනයාගේ මව පොලිස් කොමිසම ඇතුලු අදාල සියලු තැන්වලට පැමිනිලි කල ද කිසිදු සහනයක් නො වීය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ පැවරූ 68/2021 මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පෙබරිවාරි 16දා නැවත විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබිනි. මේ කටයුතු නතර කරන ලෙස තමන්ට පොලිසියෙන් ජීවිත තර්ජන එල්ල වූ බවත් පොලිසිය හැර තමන් මරා දැමීමට කිසිවෙකු නැති බවත් ඩිල්ෂාන් මාධ්‍ය හා සිය ෆේස්බුක් ගිනුම හරහා කියා සිටියේ ය.

මෑත ම සිද්ධිය මාර්තු 2 දින ගාල්ල, නාගොඩ, වලකුඹුර අත්තම් නිවාසවල පදිංචි වැඩ තහනම් වූ පොලිස් සැරයන්වරයෙකු හා පොලිසියේ දූෂන හෙලිදරව් කල සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු වන නිමල් ජයසේකරගේ නිවසට කඩා වැදී ටී 56න් වෙඩි තබා, ඔහුගේ ටැබ් පරිඝනකය හා ජංගම දුරකථනය කොල්ල කෑමයි. ඔහු චෝදනා කරන්නේ මෙය ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය සිදු කල බවයි. එසේ නැති නම් අදාල අවිය, පුද්ගලයන් හා පැමිනි මෝටර් සයිකලය අත් අඩංගුවට ගෙන පෙන්වන ලෙස ඔහු පොලිසියට අභියෝග කරයි.  

පොලිස් සැරයන් නිමල් ජයසේකරගේ හෙලිදරව්ව

බොහෝ පාතාල වෙඩික්කරුවන් හා සංවිධානාත්මක අපරාධකාරයන් හමුදාවේ හෝ පොලිසියේ සම්බන්ධයක් සහිත පුද්ගලයන් බව මෙහිදී නො තකා සිටිය යුතු නැත. දෙසැම්බර් 21 තංගල්ලේ දී පස්දෙනෙකු ඝාතනය කල කල්ලියේ ප්‍රධාන වෙඩික්කරු හිටපු නාවික හමුදා සෙබලෙකි. පෙබරවාරී 17 අම්බලංගොඩ පුද්ගලයකු ඝාතනය කිරිම සඳහා උත්සාහ කිරීමේ දී අත්අඩංගුවට පත් තුවක්කුකරු කිලිනොච්චි යුධ හමුදා කදවුරේ සිට පැමිනි සෙබලෙකි. ඔහු මෙහෙයවනු ලැබූ, කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා ගත්, එම කඳවුරේම නිලධාරියෙකු ද අත් අඩංගුවට පත් විය.

පාතාලයෙන් සමාජ ජීවිතයට එල්ල වන තර්ජනය පොලිසිය විසින් හුවා දක්වනු ලබන්නේ, නීතියට පිටින් මිනී මැරීම, බොරු නඩු ඇටවීම, සමාජ ජීවිතය ත්‍රස්තයෙන් පරිපාලනය කිරීම යනාදී පොලිසියේ ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව එල්ලවන මහජන විරෝධය යටපත් කිරීමට ය. පීඩිත මහජනයාට හතුරු ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වන පොලිසියේ පැවැත් ම මහජන නිදහසට තර්ජනයකි. පොලිසියේ සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍ර යේ ඉහල මට්ටමේ සහාය නැතිව මහා පරිමාන නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යා නො හැකි බව රහසක් නො වේ. මේ අංශයෙන් සැලකූ කල මහජනයාට බිය සැක නැති ජීවිතයක් අහිමි වී ඇත්තේ පාතාලය හා පොලිසිය යන ධනපති සමාජ අංශ දෙක ම නිසා ය.

පොලිසිය සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය මත පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන පාලනයේ ස්වභාවය පිලිබද එක් නිදසුනකි, පසුගිය මාර්තු 14 දා හික්කඩුව පොලිසිය පීඩිත ධීවරයෙකු වන හික්කඩුවේ තුඩුවේගොඩ පදිංචි 42 හැවිරිදි ගංගේ නිශාද් කුමාරට සිදු කල හදිය. ඔහු සිය නිවස ආසන්නයේ දී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ හැඳුනුම් පත ලග නො තිබීම නිසා ය. නමුත් ඔහු රැගෙන යනු ලබන්නේ බලහත්කාරයෙන් පොලිස් ගොඩනැගිල්ලේ තීන්ත ගාවා ගැනීමට ය. පවුලේ අය හැඳුනුම්පත රැගෙන ගොස් අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් ඔහු නිදහස් නො කෙරින. තීන්ත ගෑම අවසන් නො කිරීමත්, තමන් වෙනුවෙන් නිතිඥයකු මැදිහත් කරවීමත් නිසා උරන වූ පොලිසිය සොරකමක සැක කරුවෙකු ලෙස ඔහුට එරෙහි චෝදනා ගොනු කර ඇත. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම තත්වය සුරක්ෂිත කොට වර්ධනය කිරීම සඳහා ය.

“පොලිස් දත්තවලට අනුව 2022 වසරේ (ශ්‍රී ලංකාවේ) අපරාධ මාසිකව 60%න් ඉහල නැගුනු අතර සුලු අපරාධ කාන්ඩයේ ජනවාරී මාසයේ වාර්තා වූ 1,676 නොවැම්බර් අවසානය වන විට 29,908 දක්වා ඉහල ගිය බව සඳහන් කරන ග්ලෝබල් ඉනීෂියේටිව් (Global Initiative) ආයතනය, ශ්‍රී ලංකා අර්බුදයේ අපරාධ පිරිවැය (The crime cost of Sri Lanka) යන හිසින් ලියූ ලිපියකින් පෙන්වා දී ඇත්තේ, “ගෝලීය සංවිධානාත්මක අපරාධ දර්ශකය මඟින් මනිනු ලබන පරිදි ආර්ථික ආතතිය නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරම්වල වැඩි වීමක් ද ජනනය කර ඇති,“ බවයි. සෑම වර්ගයේ ම මිනිස් ඝාතන 2019 ආර්ථික අර්බුදය ඉස්මත්තට එමින් තිබිය දී පැවති 273 සිට 2022 එහි උපරිම තුඩේ දී දී 533 දක්වා ඉහල නැඟ තිබීම තවත් සාක්ෂියකි. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම ප්‍රවනතාව පාලනය කලා නොව උත්සන්න කලේ ය. 2023 මුල් මාස 6 තුල මාසයකට දල වශයෙන් 4 ක් වූ වෙඩි තබා ඝාතන කල සංඛ්‍යාව යුක්තියේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක කල මේ වසරේ දී මාසයකට 7 දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.  

ආන්ඩුව අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ කැරලි මර්දනයට උපයෝගී වූ බවට පිලිගත්, 2016 – 2022 පිලිපීන ජනාධිපති රොඩ්‍රිගෝ ඩුටර්ටේ ගෙන ගිය පිලිපීන “මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි යුද්ධය” පිලිවෙතයි. එය පිලිපීන දුප්පතුන් 7000ත් 12,000 අතර සංඛ්‍යාවකට ඝාතනය කරනු ලැබිනි. ඉන් වැඩි දෙනා නාගරික දුගීහු වූහ. හියුමන් රයිට්ස් වොච් පර්යේෂනයකින් සොයා ගෙන ඇති පරිදි, පොලීසිය නීති විරෝධී ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීමට සාක්ෂ්‍ය ව්‍යාජනය කිරීමේ යෙදී සිටියහ.

තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය හා අපරාධ වැඩි වීම ලෝක ප්‍රපංචයකි. 2021 වසර තුල මිලියන 296ක් මත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කර ඇති බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මත්ද්‍රව්‍ය හා අපරාධ සම්බන්ධ කාර්යාලය වාර්තා කර ඇත. එම වාර්තාවට අනුව එය පෙරට වඩා 23% වැඩි වීමකි. ගෙවී ගිය වසර 10 තුල මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා මානසික රෝග වැලඳුනු ගනන මිලියන 39.5 දක්වා 45%න් ඉහල නැගී ඇත. මත් ද්‍රව්‍ය කර්මාන්තය යනු මෙවන් මහා වෙලඳපොලක් ඇති එකකි. මෙම කර්මාන්තය ලෝක මෝටර් රථ වෙලඳපොල මෙන් දෙගුනයක් විශාල බව එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහ ලේකම් කොෆී අන්නන් ප්‍රකාශ කර ඇත.

ලෝක ආදායමෙන් 76%ක් ගිල දමන ඉහල ආදායම්ලාභී 10% ක පන්ති පාලනය විසින්, ඉන් 2%ක් පමනක් ලබන පහල 50% තුල සිටින තරුනයන්ගෙන් ලොව පුරා මිලියන 296 ක පාරිභෝගිකයන් සහිත වෙලඳපොලක් නිර්මානය කර ඇත. කිසිදු ධනපති තන්ත්‍රයක් මේ තත්වයෙන් මහජනයා ගලවා ගැනීමෙහි ලා සමත් නො වන්නේ ය. සමාජයේ පීඩිත කොටස්වලින් මෙන් ම ආරක්ෂක අංශ තුලින් ද අදාල ව්‍යාපාර සඳහා අවශ්‍ය වන අපරාධකාරයන් සම්පාදනය කිරීම පමනක් ධනවාදය පවතින තාක් සිදු වනු ඇත.

කම්කරු මහජනතාව සෙසු පීඩිත ජනයා පෙලගස්වා ගනිමින් ධනවාදයට එරෙහි සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා සටන් කිරීමෙන් මෙපිට මහජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ආරක්ෂාව තහවරු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගිය යුතුව ඇත.

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව Read More »

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism 

By the Executive Committee of the CACPS and the Editorial Board of theSocialist.LK 

“The death toll in Gaza is staggering. More than 30,000 Palestinians have reportedly been killed in just 150 days; 5% of the population is dead, injured or missing. It is impossible to adequately describe the suffering in Gaza” 

Philippe Lazzarini, Head of UNRWA (Tweet on X on February 5, 2024)

Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS) and theSocialist.LK yesterday (05) launched a public online Petition titled “Stop Gaza Genocide Now! No to Zionism! No to Imperialism!”. The significance of this political act to mobilize the working class, in Sri Lanka, South Asia and internationally, and all those who want to stop the massacre in Gaza, is expressed by the statement of Lazzarini, quoted above. 

The Petition calls upon masses to reject the reactionary appeals to imperialist warmongers to stop the massacre. “Crisis ridden, these powers are planning a war with China, and are waging a war against Russia in Ukraine, as part of a global nuclear war that would entail Iran, the Middle East and the rest of the world. In these imperialist centers too, the war abroad has brought social counter-revolution at home,” Petition states.

Pointing out the necessary relationship between war on the one hand, and debt and austerity on the other, over billions of people around the world, the Petition states, “Manifestation of the hold of imperialism takes different forms: it may be war, it may be debt and austerity. Therefore, there is no fight against debt and austerity without a fight against war, and vice versa.”

It calls upon mass solidarity with the Palestinian people and to fight till their demands are met. These demands are expressed in the slogans the Petition fights for. These include, Stop Gaza Genocide Now! No to imperialist Barbarism! Punish War Criminals!

Refuting the imperialist political trap of the two-state solution, it calls upon to fight for a socialist programme to build a Jew-Arab Unified Socialist State, which would be  part of a Federation of Socialist Unified States of the Middle East and the World.

In the backdrop of traditional working class organizations, the trade unions and their pseudo-left bckers, being lined up with imperialism and the capitalist state of austerity and international finance capital, the CACPS and theSocialist.LK call upon working class of Sri Lanka, united with the Israeli and US working people,  to “unleash our enourmous power to fight for political power, independent of the State-Company-Trade Union alliance, to call general strikes, to stop war funding and military aid, and stop the Genocide and the world war.” 

This Petition was launched as part of the wider campaign by the CACPS and theSocialist.LK against the long oppression of Palestinian people by the imperialist-backed Zionist Israel. 

We invite fellow workers and our readers to sign the Petition today, share it widely and fight to stop the Gaza Genocide Now and halt to the impending neuclear war. 

Copy the Petition Link here:

https://www.change.org/Stop-Gaza-Genocide

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism  Read More »

Picket

දුප්පතුන් එල්ල කරගත් ආන්ඩුවේ මිලිටරි-පොලිස් මර්දනයට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු  උද්ඝෝෂනයේ

පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් තරුනයන්ට හා පීඩිතයන්ට එරෙහිව උත්සන්න ආකාරයකින් මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහි පිකට් උද්ඝෝෂනයක් ඊයේ (පෙබරවාරි 27 දින) පස්වරුවේ කැස්බෑව බස් නැවතුම්පොල ඉදිරියේ පවත්වන ලදී.  කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ මෙහෙයවීමෙන් යුතුව, කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුව හා සිරකරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ හා ප්‍රදේශවාසී පිරිසකගේ ද සක්‍රිය සහභාගීත්වයෙන් එය පැවැත්විනි. මෙම උද්ඝෝෂනය කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුවක් පිහිටුවා ගැනීමේ ආරම්භක ලක්ෂ්‍යයක් වන අතර, එය කම්කරුවන් ඇතුලු පදිකයන් හා බස් මගීන් ප්‍රමුඛ මහජනයාගේ බරපතල අවධානයට ලක් විය.  කැස්බෑව ප්‍රදේශවාසී තරුනයන් හා වාම දේශපාලනික ක්‍රියාකාරීන් පෝස්ටර් ඇලවීමේ කටයුතුවලට හා උද්ඝෝෂනයට සම්බන්ධ වෙමින් සහාය දුන්නෝය.

Picket
පිකට් උද්ඝෝෂනයේ අවස්ථාවක්

පිලියන්දල ප්‍රදේශවාසී වෘත්තීය ඡායාරූප ශිල්පියෙකු වන අරුන ඉන්දික විජේසූරියට එල්ල වූ හා පසුගිය පෙබරවාරි 17 දින thesocialist.lk හි වාර්තා කරන ලද මර්දන ක්‍රියාවලිය ගැන ප්‍රදේශවාසීන් අතර පවතින විරෝධය මෙකී අවධානයේ කේන්ද්‍රයේ පිහිටා පැවතීය. එකී ලිපියෙහි අප විසින් පෙන්වා දුන් පරිදි, ඊනියා ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ මත්කුඩු ජාවාරම්කරුවන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන්නක් නොව තරුනයන්ට හා පීඩිතයන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන භීෂනකාරී උපකරනයක් බව දැන් මහජනයා සිය දෛනික අත්දැකීම් හරහා වටහා ගනිමින් සිටිති. කල් තබා පෝස්ටර් මඟින් මෙම උද්ඝෝෂනය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පසු යටත් විජිත සමයේ නීති යටතේ උසාවියෙන් ලබා ගත් සෝදිසි වරෙන්තුවක් අතැතිව කොක්‍රික ලේකම් ශාන්ත විජේසූරියගේ නිවෙසට කඩා පැන එහි තිබූ රැස්වීම් පෝස්ටර් හා පත්‍රිකා පැහැර ගන්නා ලදී. මෙසේ උද්ඝෝෂනයට එරෙහිව උත්සන්න කෙරුනු භීෂනය, ඊට සහභාගී වීමට එරෙහිව පොලිස් තර්ජනය කිරීම් හා බිය ගැන්වීම් කරා ද පෙරට ගෙන ගිය බවට වාර්තා ලැබී ඇත. උද්ඝෝෂනයට එරෙහි තහනම් නියෝගයක් ලබා ගත් බවට වාර්ථා වී පැවති නමුදු, එවැනි නියෝගයක් පෙන්වීමට හෝ උද්ඝෝෂනය අවස්ථාවේ ඊට එරෙහිව මැදිහත් වීමට පොලිසිය කටයුතු කලේ නැත. සිවිල් ඇඳුමින් සැරසුනු පොලිස් නිලධාරීන් ගනනාවක් උද්ඝෝෂනය දුරින් සිට නිරීක්ෂනය කල බව දක්නට ලැබින.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහි ප්‍රහාරයට, මිලිටරි පොලිස් රාජ්‍ය භීෂනයට, මර්දනකාරී අනපනත්වලට හා ධනවාදයට එරෙහි පුවරු අතැති ව තරුනයෝ, කම්කරුවෝ හා ගෘහනීහු උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූහ. ඒවායේ සටහන් වූ පහත දැක්වෙන පාඨ මහජන අවධානය දිනා ගත්තේය:

  • අහිංසකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම නතර කරනු!
  • “යුක්තියේ මෙහෙයුම” සැබෑ පාතාලයට එරෙහිව නො වේ!
  • දුගීන්ට එරෙහි හමුදා-පොලීසි කෲරත්වය පරාජය කරනු! 
  • දුගී බව අපරාධීකරනය කිරීමට ඉඩ නොදෙනු!
  • මත්කුඩු ජාවාරමේ ඵල නෙලන්නේ ධනවාදයයි. ධනවාදය අහෝසි කරනු!
  • IMF එපා! කප්පාදුව එපා!
  • මර්දක අන පනත් එපා!
  • ගාසාවේ ජන සංහාරය නවතනු!
  • අධිරාජ්‍යවාදය හා ලෝක යුද්ධය එපා!
  • සමාජවාදය සඳහා සටන් වදිමු!
  • කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් සදහා පෙරට!

මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්වලට උපත දී ඒවා පවත්වා ගෙන යනු ලබන්නේ ම ධනපති පන්ති පාලනය විසින් බවට ඔවුන්ගේ සටන්පාඨ වලින් හඬ ගා කියන ලදී. එකී සටන් පාඨ පහත දක්වා ඇත:

* මහජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් – ආරක්ෂා කරව්!

* ⁠ප්‍රකාශනයේ නිදහස – රැකගනිව්!

* ⁠‍යුක්තියේ මෙහෙයුම නමින් එන ධනපති උගුල- හෙලි දරව් කරව්!

* ⁠සූදානම් වන රාජ්‍ය මර්දනය – පරාජය කරව්!

තරුන ලමයි- බිලි ගන්නා

විෂ මත් කුඩු – පාතාලය

ඉදි කෙරුවේ -ධනවාදය

වැඩි වැඩියෙන් – ලාභ සොයා

රැකියාවට – ජීවිතයට

සුභසාදන – සේවාවට

පහර දීපු – ධනවාදය

මුකවාඩම් නීති එපා

රාජ්‍ය භීෂණය එපා

පාතාලෙට මුවා වෙලා

අපේ දරුවො මඩිනු එපා !

* ධනපති මිලිටරි පොලිස් භීෂනයට- ඉඩ නොදෙව්!

* පොලිස් ප්‍රජා ආරක්ෂක කමිටු – එපා!

* කම්කරු ගොවි ක්‍රියාකාරී කමිටු – ගොඩ නගව්!

* සියලු මර්දන නීති- අහෝසි කරව්!

* සුබ සාධන සේවා- රැක ගනිව්!

* ⁠ධනවාදය – පෙරලා දමව්!

* ⁠කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් – ගොඩ නගව්!

උද්ඝෝෂනය ආරම්භයේ කථා කල කොක්‍රික විධායක කමිටු සාමාජික නන්දන නන්නෙත්ති, ලෝක පරිමානවම ධනය බෙදී යාමේ බිහිසුනු අසමතාවය සංඛ්‍යා ලේඛන සහිත ව පෙන්වා දෙමින්, මේ තත්ත්වය තරුනයන් අපේක්ෂා භංගත්වයට ඇද දමන ආකාරය පැහැදිලි කලේය. බොහෝවිට අඩු මාත්‍රාවෙන් කායික වේදනා නාශක ලෙස භාවිතා කෙරෙන රසායනයන් මත්ද්‍රව්‍ය ලෙස ස්වකීය මානසික වේදනාවන් යටපත් කිරීමට භාවිතා කිරීමට මෙසේ අපේක්ෂා භංගත්වයට ඇද වැටෙන තරුන ජනයා යොමු වෙති. විෂ මත්ද්‍රව්‍ය යනු ලෝකයේ දැවැන්ත ලෙස ලාභ ලබන ව්‍යාපාරයකි. එය දැන් ලෝකයේ ආන්ඩු පාලනය කිරීමට සමත් ය. එම ව්‍යාපාරයේ මුල් පවතින්නේ ධනවාදය තුල ය. දරුවන් මත් උවදුරින් මුදා ගැනීමට නම් ධනවාදය පෙරලා දැමිය යුතු බව පෙන්වා දුන් නන්නෙත්ති, ඒ සඳහා ස්වාධීන කමිටු ගොඩ නඟමින් සංවිධානය වන ලෙස සියලු පීඩිතයන්ට ආරාධනා කලේය.

උද්ඝෝෂනය ඇමතූ කොක්‍රික ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය, යුක්තියේ මෙහෙයුම මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි මෙහෙයුමක් නොව මහජනයාට එරෙහි මෙහෙයුමක් බව පැහැදිලි කලේය. තම පුත් ඉන්දික විජේසූරියට හා තමන්ට ද එරෙහිව එල්ල වූ තර්ජන පිලිබඳ කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කරමින්, එකී සිදුවීම් කම්කරු දුගී මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැරෙමින් පවත්නා ප්‍රහාරයේ සන්දර්භය තුල තබා දැක්වීය. මේ මෙහෙයුම පසුපසින් පවතින්නේ මහජන විරෝධය පාගා ත්‍රස්ත කර නිහඬ කිරීමට දැරෙන ප්‍රයත්නය බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය.

උද්ඝෝෂනය ඇමතූ සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ  කැඳවුම්කරු මෙකී මෙහෙයුම් මහජන නිදහස පාගා දැමීමක් බවත්, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මෙම අයුක්තියට එරෙහිව, රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහි උද්ඝෝෂන සෑම නගරයක් පාසා පැවැත්වීමට කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමඟ ක්‍රියාත්මක වීමට තමන් සූදානම් බවත් කියා සිටියේ ය.

උද්ඝෝෂනය අවසානයේ උද්ඝෝෂකයන් අමතා කථා කල කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූවන්ට සිය ස්තුතිය පල කලේය. IMF නියෝග වලට අවනත ව මහජනයා මත දැවැන්ත පීඩනයක් මුදා හරින ආන්ඩුව, ඊට එරෙහිව නැඟෙන අරගල මර්දනය කිරීම සඳහා, පාර්ලිමේන්තුව හරහා සමාජ මාධ්‍ය වාරනයට ද, සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීන්, මාධ්‍යවේදීන් හා අරගලකරුවන් ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස හංවඩු ගසා සිරගත කිරීමට ද, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය මර්දනය කිරීමට ද රුදුරු නීති පනවමින් සිටින බව කියා සිටියේ ය. එහි නවතම ක්‍රියාවලිය ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් අරඹා ඇත. මෙම වැඩ පිලිවෙල විසින් දිගටම සිදු කලේ ගම්බද හා නගරබද තරුනයන් දඬු ගැසීම බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය. කොක්‍රික උද්ඝෝෂනයේ පත්‍රිකා පැහැර ගැනීම උද්ඝෝෂනය පිලිබඳ ආන්ඩුවේ භීතිය ප්‍රකාශයට පත් කරන්නක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, මහජන අයිතිවාසිකම් පාගා දැමීමේ මෙම ප්‍රහාරවලට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගැනීමේත්, සියලු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ඒකාබද්ධතාවයේත් අවශ්‍යතාවය අවධාරනය කලේය.      

රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහිව කම්කරු පීඩිත ජනයා ස්වාධීන ව බලමුලු ගැන්වීම වශයෙන් මෙම උද්ඝෝෂනය විසින් ගනු ලැබ ඇති ප්‍රාරම්භය පෙරට ගෙන යමින් තම ප්‍රදේශවල සිදු කෙරෙන රාජ්‍ය භීෂන කටයුතු පිලිබඳ වාර්තා theSocialist.lk වෙබ් අඩවිය හරහා හෙලිදරව් කිරීමට ද, එම භීෂනයෙන් ආරක්ෂා වීමට ස්වාධීන කමිටු ඇති කර ගැනීමට ද අපි අපේ පාඨකයන් දිරි ගන්වමු. අදම කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව හා කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමග සබඳතා ගොඩ නගන්න.

දුප්පතුන් එල්ල කරගත් ආන්ඩුවේ මිලිටරි-පොලිස් මර්දනයට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු  උද්ඝෝෂනයේ Read More »

Scroll to Top