lead article

bastile

බැස්ටිල් දිනය 1789—බැස්ටිල් දිනය 2023

ජෝශප් ක්‍රිෂෝර්, ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුලි 14 දින පල වූ ‘Bastille Day 1789—Bastille Day 2023’ යන ජෝශප් ක්‍රිෂෝර් හා ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදන්ඩ විසිනි.

bastile
1789 ජූලි 14 වැනි දින බැස්ටිලයට කඩා වැදීම සහ ආන්ඩුකාර එම්. ඩි ලෝනේ අත්අඩංගුවට ගැනීම. [ඡායාරූපය: නිර්නාමික]

වැඩවසම් දේපල සබඳතා පදනම් වූ   රාජාන්ඩුවේ සහ වංශාධිපතිත්වයේ පාලනයක් වූ ප්‍රංශ පුරාන පාලනයේ අයුක්තිය සහ පීඩාකාරී බලය සංකේතවත් කිරීමේ  පැරීසියේ බලකොටුව වන බැස්ටිලය වෙත කඩා වැදීමේ 234 වැනි සංවත්සරය ජූලි 14 සිකුරාදා සනිටුහන් වේ. පැරිසියානු මහජන නැගිටීම පුපුරා යාමට පෙර  මාස සහ සති ගනන් වලට පෙර දී  දිග්ගැස්සුනු දේශපාලන අර්බුදය ක්‍රමානුකූලව ගොඩ නැගෙමින් තිබුනි. රාජ්‍ය බංකොලොත් භාවය සහ අපචාර ආන්ඩුවේ කීර්තිය හා අධිකාරය හෑල්ලූවට ලක් කර තිබුනි. විවිධ “වසම්” (Estates) අනුව සංවිධානය වූ ප්‍රංශයේ සමාජ ව්‍යුහයේ ගැඹුරු බෙදීම් දේශපාලන ජීවිතයේ මතුපිටට කඩා වැදෙමින් තිබුනි. ජනගහනයේ  අතිමහත් බහුතරයකින් සමන්විත” තුන්වන වසම” නැගී එන ධනේශ්වරය විසින් මෙහෙයවනු ලැබ, ප්‍රභූ පැලැන්තියේ වසම් දෙකෙන් ස්වාධීනව සහ ඊට විරුද්ධව සංවිධානය වීමට පටන් ගෙන තිබුනි.

බැස්ටිලයේ තාප්පවලින් පිටත මහජන උද්ඝෝෂනවලට බලකොටුව තුල සිට එල්ල කල කාලතුවක්කු වෙඩි තැබීම් වලට මුහුන දීමට සිදු විය. නමුත් ජනතාව ආයුධ ලබාගෙන නගරයේ හමුදා ආරක්ෂක යන්ගෙන් කොටසක් ඔවුන්ගේ පැත්තට දිනා ගත්හ. බලකොටුවේ බිත්ති කඩා දැමූ  ජනතාව එහි ආරක්ෂකයින්ට එරෙහිව ලේ වැකි පලිගැනීමක්  සිදු කලහ. 1901 සහ 1904 අතර ලියූ ප්‍රංශ විප්ලවයේ සමාජවාදී ඉතිහාසය තුල ෂෝන් ෂොරෙස්  (Jean Jaurès) මෙසේ ලිවීය:

බැස්ටිලය අල්ලා ගැනීමේ බලපෑම අතිමහත් ය. මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ සිපිරිගෙය බිඳ වැටී ඇති බව ලෝකවාසී සියලු දෙනාටම පෙනෙන්නට තිබුනි. මෙය මිනිසාගේ අයිතිවාසිකම් ප්‍රකාශනයට* වඩා විශාල වීය. එය මානව හිමිකම් උදෙසා සේවයෙහි  කැපවිම පිලිබදව ජනතාවගේ ශක්තිය ප්‍රකාශ කිරීමක් විය. පැරිසියේ සිට විශ්වයේ පීඩිතයන් වෙත ලඟා වූයේ ආලෝකය පමනක් නොවේ. වහල්භාවයේ අඳුරු රාත්‍රියේ සිරගත වූ මිලියන ගනන් හදවත් තුල නිදහසේ පලමු උදාව හරියටම එම මොහොතේම උදා විය.

පැරිසියේ සිට සැතපුම් 20ක් දකුනින් පිහිටි වර්සායි හි පිහිටි ඔහුගේ මාලිගාවේ ලැගුම් ගෙන සිටි XVI ​​වන ලුවී රජු රාත්‍රිය වන තුරුම (මහජන) නැගිටීම ගැන දැන සිටියේ නැත.ඔහුගේ සුව නින්දෙන් අවදි කල    Rochefoucauld-Liancourt ආදිපාදවරයා විසින් වාර්තාවක් ලබා දුන් විට “ඒත් ඉතින් ඒක කැරැල්ලක්ද?” කලබල වූ රජතුමා ඇසුවේය. “නැහැ, උතුමානෙනි,” ආදිපාදවරයා පිලිතුරු දුන්නේය. “එය විප්ලවයක්!”

බ්‍රිතාන්‍යයට එරෙහිව ඇමරිකානු ජනපද වාසීන්ගේ ජයග්‍රහනයේ නීති සම්පාදනය කල පැරිස් ගිවිසුමෙන් වසර හයකට පසුව එලැඹුනු ප්‍රංශ විප්ලවය ලෝක ඉතිහාසයේ නව යුගයක ආරම්භය සනිටුහන් කලේය. එහි දැවැන්ත පරිමානය සහ දේශපාලන ගතිකත්වය තුල එය මූර්තිමත් කලේ ට්‍රොට්ස්කි විසින් පසුව, ”මහජනතාව  තමන්ගේම ඉරනම පාලනය කිරීමේ ක්ෂේත්‍රයට බලහත්කාරයෙන් ඇතුල් වීම”  ලෙසින් හැඳින්වූ දෙයයි.

විප්ලවය, අතිවිශාල සමාජ, ආර්ථික හා සංස්කෘතික පැසවීමේ කාල පරිච්ඡේදයක දේශපාලන කූටප්‍රාප්තියක් විය. එය, මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ ප්‍රශ්න විසඳීම සඳහා හේතු-විචාර බලය තහවුරු කල ‘බුද්ධි ප්‍රබෝධනය’ (Enlightenment) නමින් හැඳින්වෙන බුද්ධිමය විප්ලවය විසින් අපේක්ෂා කරන ලද්දේ විය. යුගයේ සිටි ශ්‍රේෂ්ඨ භෞතිකවාදී දාර්ශනිකයන් මානව සමාජය පිලිබඳ විද්‍යාත්මක අධ්‍යයනයට ප්‍රබල බුද්ධිමය ආවේශයක් සපයනු ලැබ, එනයින්, ආගමික මිථ්‍යාවන් මතින් ඒවායේ අසාධාරනයන් සහ රජවරුන්ගේ දිව්‍යමය අයිතිය යුක්ති සහගත කරන ආචීර්න කල්පික ආර්ථික, සමාජීය සහ දේශපාලන ක්‍රමය පිලිබඳ විවේචනයක් ලබා දෙනු ලැබීය.

බුද්ධි ප්‍රබෝධනයේ  චින්තකයෝ එහි වඩාත්ම රැඩිකල් ස්වරූපයේ දී, සමාජ අසමානතාවය සහ ධනවතුන්ගේ වරප්‍රසාද කෙරෙහි සිය විවේචනය යොමු කලහ.

 “සමාජයේ සියලු වාසි බලවත් හා ධනවතුන් සඳහා නොවේද?” ෂෝන්-ජාක් රූසෝ ( Jean-Jacques Rousseau) 1755 දී ඇසුවේ අද දින ද දෝංකාර දෙන වචන වලිනි. “සියලු වාසිදායක තනතුරු පුරවන්නේ ඔවුන් විසින්ම නොවේද? සියලුම වරප්‍රසාද සහ නිදහස් කිරීම් ඔවුන් සඳහා වෙන් කර නොමැතිද? එමෙන්ම රාජ්‍ය අධිකාරිය සම්පූර්නයෙන්ම ඔවුන්ට වාසිදායක නොවේද? උසස් තත්වයේ සිටින මිනිසෙක් තම නයහිමියන් ගෙන්  සොරකම් කරන විට හෝ වෙනත් ආකාරයකින් වංචා කරන විට, ඔහුට සෑම විටකම තමා ඒ සඳහා දඬුවම් නොලබන බවට  සහතික නොමැතිද?”

රූසෝගේ වඩාත් ප්‍රසිද්ධ කෘතිය 1762 දී ලියන ලද “සමාජ කොන්ත්‍රාත්තුව” ආරම්භ වූයේ, ” නිදහස්ව උපත ලබන මිනිසා සෑම තන්හිම යදමින්  බැඳ දමා ඇත” යන වචන වලිනි.

එම යුගයේ සිටි ශ්‍රේෂ්ඨ චින්තකයන්ගේ සමාජ විචාරය විප්ලවයක් බවට වහා පරිවර්තනය වූයේ නැත. ඔවුන්ගේ බුද්ධිමය ශ්‍රමයේ ඇඟවුම් මහජනතාවගේ ක්‍රියාව තුල ප්‍රකාශනය සොයා ගැනීමට දශක ගනනාවක් අවශ්‍ය විය. නමුත් ප්‍රංශ විප්ලවය එහි ගම්‍යතාව (වේග-බලය) එක්රැස් කරගන්නා විට, ජනගහනයේ පුලුල් ස්ථර දේශපාලන ක්‍රියාකාරකම් වෙත ගෙන ආ අතර වඩ වඩාත් රැඩිකල් මානයන් අත්පත් කර ගත්තේය. 1785 දී සිතාගත නොහැකි වූ දෙය- රාජාන්ඩුවේ අවසානය, වැඩවසම් වරප්‍රසාද සහ දේපල සබඳතා අහෝසි කිරීම, ජනරජයක් පිහිටුවීම සහ රජුට මරන දඬුවම පැනවීම- ඊලඟ දශකය තුල යථාර්ථයක් බවට පත් විය.

“සංස්කෘතික ධනේශ්වරය විසින් පාගා දමන ලද සමාජයේ අත්තිවාරමම ඇවිස්සෙමින් සජීවි වන බවක් බවක් පෙනෙන්නට තිබුනි,” ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සිය රුසියානු විප්ලවයේ ඉතිහාසය තුල ප්‍රංශයේ සිදුවීම් ගැන ලිවීය. “ ජන සමූහයට ඉහලින් මිනිස් හිස් එස වී ගත්තේ ය, කරගැට දෑත් ඉහලට දිගු විය, ගොරෝසු නමුත් ධෛර්ය සම්පන්න හඬවල් කෑගැසුවේය! විප්ලවයේ අවජාතකයන් වූ පැරිස් දිස්ත්‍රික්ක, ඔවුන්ගේම ජීවිතයක් ගත කිරීමට පටන් ගත්හ. ඔවුන්ව හඳුනා ගැනී- ඔවුන්ව හඳුනා නොගැනීම කල නොහැක්කක් විය –  කොටස් බවට පරිවර්තනය කෙරුනි. නමුත් ඔවුන් දිගින් දිගටම නීත්‍යානුකූල භාවයේ සීමා මායිම් බිඳ දමමින් පහලින් නැවුම් ලේ ධාරාවක් ලබා ගනිමින්, නීතිය නොතකා හරිමින් කිසිදු අයිතිවාසිකමක් නොමැති අසරන  සන්-කුලොට් (sans-culottes- පහල පංතියේ වූ කම්කරු පංතිකයන්) හට ඔවුන් අතර ඉඩ-හසර  විවෘත කලහ.

විප්ලවය ප්‍රතිගාමීන්ගේ  දැඩි වෛරයට ලක් විය.  තත්වාරක්ෂකයන් (කොන්සවේටිව්) සහ මධ්‍යස්ථ මතධාරීන් විප්ලවයේ “සීමා ඉක්මවීම්” හෙලා දුටුවෝය. එහෙත් වඩාත් ප්‍රගතිශීලී චින්තකයෝ එහි ආරක්ෂාවට පෙල ගැසුනහ. XVI වන ලුවී ඝාතනය කිරීම සහ විප්ලවය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා මුදා හරින ලද භීෂනය හෙලා දුටු අයට පිලිතුරු දෙමින් තෝමස් ජෙෆර්සන් පැවසුවේ විප්ලවයේ පරාජය දැකීමට වඩා “ලෝකය අඩක් පාලුවට ගොස් ඇති බව” දැකීමට තමන් රිසි බවයි. “සෑම රටකම ආදම් සහ ඒව පමනක් ඉතිරි ව නිදහසේ  සිටියා නම්, එය දැන් පවතින තත්ත්වයට වඩා හොඳ වනු ඇත” යනුවෙන් ඔහු ලිවීය.

ප්‍රංශ විප්ලවයේ අදට අදාලත්වය කුමක්ද? සැබැවින්ම අප සිටින්නේ ධනේශ්වර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී යුගයක නොව සමාජවාදී විප්ලවයේ යුගයක ය. එසේ වෙතත් අසමානතාවය, දේපල හා ස්ථාපිත පිලිවෙල පිලිබඳ විප්ලවවාදී විවේචනයේ සාරය, ධනේශ්වර පරිහානියේ හා අර්බුදයේ කොන්දේසි යටතේ දැවැන්ත බලයක් අත්පත් කර ගනී.

ප්‍රථමයෙන්ම මේ කරුන පැහැදිලි වන්නේ මේ වසරේ පැරිසිය, එහි එම වීදි හා මංමාවත් ඔස්සේම මහජන විරෝධතා හා වැඩ වර්ජන දැක ඇති බව පිලිබඳ කාරනයෙන් ය. ප්‍රන්සයේ කම්කරුවන් තවමත් ධනවාදය ගිලටීනයට යටත් කර නොමැති නමුත් ඔවුන්ගේ අරගලවල අන්තර්ගතය සෘජුවම මතු කරන්නේ “ධනවතුන්ගේ ජනාධිපති” එමානුවෙල් මැක්‍රොන්ට එරෙහිව දේශපාලන සටනක සහ පවතින සමාජ දේශපාලන හා ආර්ථික ක්‍රමය පෙරලා දැමීමේ අවශ්‍යතාවයයි. විශ්‍රාම වැටුප් කප්පාදුවලට සහ පොලිස් ප්‍රචන්ඩත්වයට එරෙහි විරෝධතාවලට එරෙහි ඔහුගේ ම්ලේච්ඡ මර්දනයෙන් නැවුම් ව, මැක්‍රොන් ඉමහත් දරිද්‍රතාවයෙන් හා අගහිඟකම් ඇති සමාජයක් පාලනය කරන ගුජරාටයේ ෆැසිස්ට්ටික ඝාතකයා වන ඉන්දීය අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදිට ඊයේ පාවඩ ඇතිරීය.

දරාගත නොහැකි ජීවන තත්වයන් ලොව පුරා සමාජ අරගලයේ නැගීමක් ඇති කරයි. මේ වසරේ එක්සත් රාජධානියේ තැපැල් සේවකයින්, සෞඛ්‍ය සේවකයින්, ගුරුවරුන්, දුම්රිය සේවකයින් සහ කම්කරු පන්තියේ අනෙකුත් කොටස් විසින් වැඩ වර්ජන සහ අනෙකුත් අරගල වලට පිවිසීම; ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහි ප්‍රහාරයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලයේ මහජන විරෝධතා ඇති විම; කැනඩාවේ ජාතික වානේ කාර් කම්කරුවන් 1,400 ක් සහ නැව් තටාක සේවකයින් 7,400 ක් විසින් කරන ලද වැඩවර්ජනය පසුව ආන්ඩුවේ මැදිහත්වීම හරහා මෙම සතියේ අවසන් කිරීම;  කප්පාදුවට එරෙහිව ශ්‍රී ලංකාවේ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත කම්කරුවන් සම්බන්ධ කරගෙන නිරන්තර වැඩ වර්ජන සහ විරෝධතාවන්;  මේ සදහා දැක්විය හැකි උපුටන   කීපයකි

එක්සත් ජනපදයේ ලේඛකයින් 11,000 ක අඛන්ඩ වැඩවර්ජනය මධ්‍යයේ එන දස දහස් ගනනක් නලුවන්ගේ වැඩවර්ජනය, එක්සත් ජනපද චිත්‍රපට සහ රූපවාහිනී නිෂ්පාදන ඉතිහාසයේ විශාලතම වැඩ වර්ජනය ආරම්භ කරන අතර අධ්‍යයන සේවකයින්, ක්ලැරියෝස් සහ CNH නිෂ්පාදන කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජන ඊට පූර්වයෙන් සිදුවිය. එය මේ වසරේ දෙවන භාගයේදී වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රනයේ පාලනයෙන් පිටත පුපුරා යාමට තර්ජනය කරන UPS කම්කරුවන්ගේ, මෝටර් රථ කම්කරුවන්ගේ සහ නැව් තටාක කම්කරුවන්ගේ වර්ධනය වන අරගලවලට දැවැන්ත තල්ලුවක් ලබා දෙනු ඇත.

නොවැලැක්විය හැකි ලෙසම කම්කරු පන්තියේ විඥානය මුලදී ආධිපත්‍යය දරන්නේ ඔවුන් මුහුන දෙන ක්ෂනික කොන්දේසි සහ ගැටලු මගිනි. කෙසේ වෙතත් මෙම සියලු අරගලවල තර්කනය හදිසි සංවිධානාත්මක ගැටලු මතු කරනවා පමනක් නොව -වෘත්තීය සමිති යාන්ත්‍රනයේ ග්‍රහනයෙන් මිදීම සඳහා ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු වර්ධනය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය- සමාජ සබඳතාවල අතාර්කිකත්වය සහ සමාජයේ අවශ්‍යතා සමග ඔවුන්ගේ නොගැලපීම ද මතු කරයි.

ධනවාදයට පැවැත්මට ඇති අයිතිය සහ පාලක ප්‍රභූවට පාලනය කිරීමට ඇති අයිතිය අහිමි වී ඇත.පසුගිය වසර පහ තුල ඩොලර් මිලියන 200කට වඩා වැඩි මුදලක් ලබා ගත් ඩිස්නි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී බොබ් අයිගර්, “ යථාර්ථවාදී නොවන අපේක්‍ෂා මට්ටමක් … ” බව කියා වර්ජක නලුවන් සහ ලේඛකයින්  හෙලා දකින විට, XVI වන ලුවී සහ ප්‍රංශ වංශාධිපතිත්වය සමඟ සැසඳීම් නොවැලැක්විය හැකිය. වර්තමාන ආයතනික සහ මූල්‍ය අධිපතීන් හා සසඳන විට, මාරි ඇන්ටනට් ආසන්න ලෙස  පරාර්ථකාමි ලෙස පෙනේ. ප්‍රංශ රැජින ජනතාව ගැන පැවසුවේ “ඔවුන් කේක් කාපු වාවේ” යනුවෙනි. වර්තමාන ආයතනික ලොක්කන්ට එසේ කර ගැලවිය ගත හැකි නම් , ජනගහනයෙන් සැලකිය යුතු කොටසකට හාමතේ සිටීමට ඉඩ දෙනු ඇත.

එවැනි ක්‍රියාමාර්ග කොටස් වෙලඳපොලට ඍනාත්මක ලෙස බලපාන බැවින්, ජීවිත බේරා ගැනීමට අවශ්‍ය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම ,ධනේශ්වර ආන්ඩු හිතාමතා සහ සාපරාධීව ප්‍රතික්ෂේප කිරීම හේතුවෙන් පසුගිය වසර තුනහමාරක කාලය තුල ගෝලීය වසංගතයක් මිලියන 20 කට වඩා මිනිසුන් මරා දමා ඇත. දේශගුනික විපර්යාස, එක්සත් ජනපදයේ වාර්තාගත උෂ්නත්ව ඉහල යෑම් සහ ගංවතුරේ සිට පසුගිය සති දෙක තුල ඉන්දියාවේ සිය ගනනක් මරා දැමූ මෝසම් දක්වා ව්‍යසනකාරී ප්‍රතිවිපාක ඇති කරන අතර ධනේශ්වර ආන්ඩු කිසිවක් නොකර බලා සිටී.

බයිඩන් පරිපාලනයේ සහ එහි නේටෝ සහචරයින්ගේ පරම ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ රුසියාවට එරෙහි යුද්ධයක් “අවශ්‍ය වන තාක් කල්”- ලෝසවෙඅ ඊයේ සඳහන් කල පරිදි, මින් අදහස් වන්නේ යථාර්ථයේ දී , කොපමන සංඛ්‍යාවක් මිය ගියත්- යුක්රේනයේ, රුසියාවේ, යුරෝපය පුරා සහ ඉන් ඔබ්බට උත්සන්න කිරීමයි. සියලුම නේටෝ බලවතුන් මිලිටරි වියදම්වල දැවැන්ත වැඩිවීමක් සඳහා පොරොන්දු දී ඇති අතර, එය නොවැලැක්විය හැකි ලෙස සමාජ වැඩසටහන්වල ඉතිරිව ඇති කුමක්  වුව  විනාශ කිරීමෙන් ලබාගනු ඇත.

 සෑම දෙයකටම යටින් ඇත්තේ ප්‍රංශ වංශාධිපතිත්වය ලැජ්ජාවෙන් රතු කල හැකි සමාජ අසමානතාවයේ මට්ටම් ය. ධනවත්ම පුද්ගලයන් 2,460 දෙනෙක්  2023 පලමු භාගයේදී ඔවුන්ගේ ධනයට ඩොලර් බිලියන 852ක් එකතු කර ගනු ලැබුවත්, ලෝක ජනගහනයෙන් අඩකට ආසන්න ප්‍රමානයක් දිනකට ඩොලර් 6.25 ට වඩා අඩු ආදායමක් ලබමින් පසුගිය වසර පුරා ඉහල යන මූලික අවශ්‍යතා සඳහා වන පිරිවැය නිසා, තැලී පොඩි පොඩි වී ගොස් ඇත 

ප්‍රංශයේ අත්දැකීම් ඇසුරෙන් මාක්ස් පැහැදිලි කලේ, පවතින සමාජ සම්බන්ධතා මගින් සමාජයේ තවදුර වර්ධනය අවහිර වන විට විප්ලවයන් මතුවන බවයි. “සංවර්ධනයේ එක්තරා අවධියකදී, සමාජයේ ද්‍රව්‍යමය නිෂ්පාදන බලවේග පවතින නිෂ්පාදන සම්බන්ධතා සමඟ හෝ – මෙය හුදෙක් නීතිමය පද වලින් එම දෙයම ප්‍රකාශ කරයි-  ඒවා මෙතෙක් ක්‍රියාත්මක වූ රාමුව තුල ඇති දේපල සම්බන්ධතා සමඟ ගැටුමකට පැමිනේ. නිෂ්පාදන බලවේගවල වර්ධනයේ ආකාර වලින් (මාදිලි වලින්) මෙම සබඳතා ඒවායේ විලංගු බවට පත්වේ. ඉන්පසු සමාජ විප්ලවයේ යුගයක් ආරම්භ වේ.”

1914 දී පලමු ලෝක යුද්ධය පුපුරා යාමත් 1917 ඔක්තෝබර් විප්ලවයේ දී රුසියානු ධනවාදය පෙරලා දැමීමත් සමඟ ආරම්භ වූ සමාජවාදී විප්ලවයේ යුගයේ අවසාන අදියරට මානව වර්ගයා ලඟා වෙමින් සිටී. යල්පැන ගිය ලෝක ධනේශ්වර ක්‍රමයේ ගැඹුරට මුල් බැසගත් සහ නොවිසදිය හැකි ප්‍රතිවිරෝධතා විසින් මහජන විරෝධයේ වර්ධනය මෙහෙයවනු ලබයි.

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් නියෝජනය කරනු ලබන ලෝක ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය මුහුන දෙන කර්තව්‍යය නම්  කම්කරු පන්තියේ වැඩෙන මහජන ව්‍යාපාරය තුල දේශපාලන අවබෝධයක් සහ දිශානතියක් වර්ධනය කිරීම සහ එය ධනේශ්වර පර්යාය අතුගා දමා සැබෑ සමාජ සමානාත්මතාවය සඳහා පදනම ස්ථාපිත කරන සමාජවාදය සඳහා සවිඥානික ව්‍යාපාරයක් බවට පත් කිරීමයි.

බැස්ටිල් දිනය 1789—බැස්ටිල් දිනය 2023 Read More »

meeting

විජේ ඩයස් සහෝදරයාට උපහාර දැක්වීමේ අනුස්මරන රැස්වීමට සහභාගී වන්න

meeting
විජේ ඩයස් සහෝදරයාට උපහාර දැක්වීමේ අනුස්මරන රැස්වීමට සහභාගී වන්න [wsws.org/sinhala]

විජේ ඩයස්: ට්‍රොට්ස්කිවාදය සඳහා කැපවූ සටන්කරුවෙක්

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) සහ සමාජ සමානතාව සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ (සසජාතශි) සංවිධානය පක්ෂයේ හිටපු ප්‍රධාන ලේකම් විජේ ඩයස් සහෝදරයා වියෝවි වසරක් ගතවීම නිමිත්තෙන් ඔහුට උපහාර දැක්වීම සඳහා ජූලි 29 සෙනසුරාදා සවස 3 ට කොලඹදී අනුස්මරන රැස්වීමක් පවත්වන බව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (⁣ලෝසවෙඅ) නිවේදනය කර ඇත.

2022 මැයි පක්ෂ තෙවන සම්මේලන⁣යේ දී සසප සභාපති තනතුරට තේරී පත්වන තෙක්ම, විජේ සහෝදරයා 1987 දෙසැම්බර් පටන් සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (ශ්‍රී ලංකාව) සහ එහි පූර්වගාමියා වූ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ (විකොස) ප්‍රධාන ලේකම් විය.

ලෝසවෙඅ පලකර ඇති එකී රැස්වීම කැඳවුම් කිරීමේ නිවේදනය පහත උපුටා දක්වමු:

“විජේ ඔහුගේ 81 වැනි උපන්දිනයට මාසයකට පෙර එනම් 2022 ජූලි 27 වැනි දින උදෑසන, කොලඹදී, හදිසි හෘදයාබාධයකින් මිය ගියේය. ඔහු ශ්‍රී ලංකාවේ, දකුනු ආසියාවේ සහ ජාත්‍යන්තරව ට්‍රොට්ස්කිවාදය සඳහා වූ සටනේ ප්‍රබල චරිතයක් විය.

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජාජාක) පසුගිය වසරේ සිය ප්‍රකාශයේ සඳහන් කල පරිදි: “නො නවතින විප්ලවයෙහි සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී ක්‍රියා මාර්ගයේ අශමනීය නායකයෙකු වූ විජේ, කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන ස්වාධීනත්වය සඳහා සටන්කරුවෙකු විය. දේශපාලන අසාර දර්ශනය, ප්‍රතිගාමීත්වය හා ඛේදනීය ලෙස දිවි අහිමිවීම වැනි රූපාකාරයන්ගෙන් ප්‍රකාශයට පත්වූ, මාක්ස්වාදී හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූලධර්ම අතහැරීමේ හා පාවාදීමේ ප්‍රතිඵල අත්දැක තිබූ බැවින්, එම මූලධර්ම ආරක්ෂා කිරීමේ දී ඔහු අනම්‍ය විය.”

විජේ සහ කීර්ති බාලසූරිය 1964 සිරිමා බන්ඩාරනායකගේ ධනේශ්වර සභාග ආන්ඩුවට සම්බන්ධ වීමට ලංකා සමසමාජ පක්ෂය (ලසසප) ගත් තීරනයට විරුද්ධ වූ කැපී පෙනෙන තරුනයන් කන්ඩායමක කොටස්කරුවන් විය. ලසසප පාවාදීම කෙරෙහි පැබ්ලෝවාදී අවස්ථාවාදය දරන වගකීම පිලිබඳ හජාජාක විශ්ලේෂනයට ප්‍රතිචාර දක්වමින්, විජේ, බාලසූරිය සහ කන්ඩායමේ අනෙකුත් අය 1968 දී හජාජාක ශ්‍රී ලංකා ශාඛාව ලෙස විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය (විකොස) පිහිටුවා ගත් අතර බාලසූරිය එහි ආරම්භක ප්‍රධාන ලේකම්වරයා විය.

දෙමල ඊලම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) සංවිධානයට එරෙහිව කොලඹ වාර්ගික යුද්ධය සහ ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු නැගෙනහිර ඉන්දීය හමුදාව විසින් අත්පත් කර ගැනීම මගින් අවුලුවාලූ දේශපාලන අර්බුදය මධ්‍යයේ, 1987 දී කීර්ති සහෝදරයාගේ අකල් මරනයෙන් පසු විකොසට නායකත්වය දීමේ අභියෝගය විජේ සහෝදරයා භාර ගත්තේය.

කීර්ති සහෝදරයාගේ ඛේදනීය වියෝවේ පාඩුව මකාලීමටත්, කම්කරු පන්තියට හා ග්‍රාමීය ජනතාවට එරෙහිව තීව්‍ර වන සිවිල් යුද්ධයේ සහ පොලිස්-මිලිටරි හා ෆැසිස්ට් ප්‍රචන්ඩත්වයේ දුෂ්කර කොන්දේසි යටතේ සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදය සඳහා අරගලය දිගටම කරගෙන යාම සඳහා කේඩරය යලි ශක්තිමත් කිරීමටත් විජේ මූලික විය.

විජේ සහෝදරයා මේ තීරනාත්මක කාර්යභාරය අතිවිශාල දේශපාලන ධෛර්යයකින් සහ නොසැලෙන අධිෂ්ඨානයකින් යුතුව මියයන තෙක් ම ඉටු කලේය. විප්ලවවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී දිශානතියක් සඳහා ඔහුගේ ස්ථිර සහ සම්මුති විරහිත සටන සහ මාක්ස්වාදී-ට්‍රොට්ස්කිවාදියෙකු ලෙස ඔහුගේ අවංකභාවය පක්ෂයේ ඒකාබද්ධතාවය පවත්වා ගෙන යාමට සහ එය ඉදිරියට ගෙන යාමට පක්ෂ කේඩරයට විශාල දිරිගැන්වීමක් විය.

යුක්‍රේනය තුල රුසියාවට එරෙහිව තීව්‍ර වන එක්සත් ජනපද-නැටෝ යුද්ධයේ සහ ලොව පුරා පන්ති අරගලවල වර්ධනයේ වත්මන් සන්දර්භය තුල විජේ සහෝදරයාගේ ජීවිතය සහ එහි පාඩම් වල දේශපාලන අදාලත්වය සාකච්ඡා කිරීම සඳහා මෙම රැස්වීමට සහභාගී වන ලෙස, කම්කරුවන්ට, තරුනයින්ට, සිසුන්ට, ලෝසවෙඅ පාඨකයින්ට සහ ධනේශ්වර පීඩනයට එරෙහි සියලුම සටන්කරුවන් ට, අපි සාදරයෙන් ඇරයුම් කරන්නෙමු.”

මෙම කැඳවුම අනුව, මෙම ට්‍රොට්ස්කිවාදී  විප්ලවවාදියා වෙනුවෙන් පැවැත්වෙන ⁣⁣රැස්වීමට සහභාගි වන ලෙස අපි, ද-සෝෂලිස්ට්.LK, අප⁣ගේ පාඨකයන්⁣ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු. 

රැස්වීමේ දිනය සහ වේලාව: ජූලි 29 සෙනසුරාදා, ප.ව. 3.00

ස්ථානය: ශ්‍රී ලංකා පදනම් ආයතන ශ්‍රවනාගාරය, කොලඹ 7

විජේ ඩයස් සහෝදරයාට උපහාර දැක්වීමේ අනුස්මරන රැස්වීමට සහභාගී වන්න Read More »

protest

Free Julian Assange! Journalist pressures Australian government at a Colombo meeting

Our Correspondent 

Yesterday (21) one journalist stood alone in expressing his protest against Australian government and took it opportunity to demand that government’s intervention to secure the release of the witch-hunted journalist Julian Assange, when the Australian High Commissioner (HC) to Sri Lanka, Paul Stephens, was delivering a speech at an event held in the Central Bank (CB) building. 

The event was a certificate awarding ceremony to about two and a half a dozen journalists who had followed a macroeconomics course conducted by the CB in association with the Sri Lanka Press Institute (SLPI). Several journalists had been sponsored  by ‘Australian Aid’, while others had paid for themselves. At the event, CB governor, Nandalal Weerasinghe and SLPI Chairperson,  Kumar Nadeshan were sharing the head-table together with the HC.

The Governor’s speech was followed by Stephen’s.  During the HC’s whole speech for about eight minutes, Journalist Sanjaya Jayasekera, raised a placard to show, “Free Julian Assange – the Journalist of the People!”.

protest
Jayasekera raising the placard, “Free Julian Assange!” [Photo by Shabeer Mohamed]

Following the event, Jayasekera spoke to thesocialist.LK. He is the editor of theRepublic.LK, and a writer for theSocialist.LK. He was a  writer for the World Socialist Web Site (WSWS), and a member of its Sri Lankan editorial panel. Presently, he is also the Chairperson of the Colombo Action Committee. 

Jayasekera stated as follows:

The Australian government is responsible for the life of the journalist Julian Assange, the founder of the whistleblower website, the WikiLeaks. Assange is an Australian citizen. He has been deprived of his personal life for 14 years now, incarcerated in prison cells under extreme conditions, just for exposing the blood-soaked war crimes of the United States  military and the government in Iraq and Afghanistan. This award-winning journalist is a hero of the people, as his exposure was based on his belief that the people should know the truth,  as their monies are squandered without their consent for waging imperialist wars abroad, and for killing men, women and children. 

“The Biden administration is seeking Assange’s extradition to the US where he will face charges of espionage that carry a life sentence and even death penalty. His only “crime” is the publication of classified documents and footage exposing the war crimes and diplomatic conspiracies of US imperialism and its allies. Chelsea Manning, a former US Army intelligence officer, who provided these videos to Wikileaks was also kept in detention and harassed. 

“After he was forcefully arrested and dragged from the Ecuadorian embassy in London in April 2019, Assange has been confined to UK Belmarsh prison. The Australian government has been complicit in the continued persecution, personal slander, conspiracy and spying against him by US imperialism. US used Sweden to level fabricated allegations of sexual assault against Assange, which were later dropped. Established media are part of these sins.  

Assange
Assange in Police custody outside Westminster Magistrates Court after his arrest [sky.com]

“Assange’s persecution is intended to terrorize all journalists and whistleblowers, anywhere in the world, by all governments.

“For more than three decades US has been waging continuous imperialist wars abroad to offset its declining global economic dominance and is now engaged in a proxy war against Russia in Ukraine, with the full support of NATO and its allies including Australia. Severe austerity is implemented to place the burden of the war on the working class domestically.  The war is drawing the world toward the danger of a nuclear catastrophe. This war is just a prelude to a greater war against US’s main rival, China.

“These wars have to be stopped to save humanity.  That requires the building of a united global anti-war movement. Journalists have their own social responsibility in this regard.  Assange is undoubtedly their role model,” Jayasekera said.

“I believe the highest task of a genuine journalist is to search for, analyze and expose the truth- the truth about the society and the world around. He should be faithful to the truth. To know the truth, he should have a thorough understanding of the mechanisms of society, and always be biased towards people and social justice. That is true journalism.”

Jayasekera also said the defence of Assange is a litmus test of those who claim to represent democratic rights. 

Late March this year, Australian Foreign Minister Penny Wong effectively declared in the Senate that the Labor government of prime minister Anthony Albanese could do nothing to secure Assange’s freedom, due to “legal processes” in another country, contrary to its fraudulent claims of using “quiet diplomacy” to address his dire plight. These assertions contradict its own precedent practices. 

Assange’s freedom is not secured by imperialist allies like Australia. “The war serves their class interests. Saving the life of Assange and freedom of journalism, as well as halting the war are matters that rest solely on the hands of the working people”, Jayasekera stated further.   

It is the International Committee of the Fourth International (ICFI) and the WSWS that have systematically exposed the persecution of Assange, US imperialism’s preparations for world war and called for the building of an international anti-war movement of the working class. 

Free Julian Assange Now! Build the International Anti-war Movement! 

Free Julian Assange! Journalist pressures Australian government at a Colombo meeting Read More »

falcon

අධිරාජ්‍යවාදය තමන්ම පනවා ගත් සීමා බිඳිමින් යුක්‍රේනය හිස සිට දෙපතුල දක්වා සන්නද්ධ කරයි

මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

මෙම ලිපිය ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියෙහි (wsws.org) පළ වූ අදාළ ලිපි සහ වෙනත් මූලාශ්‍ර ද ඇසුරෙන් සකස් කරන ලද්දකි. මෙම ලිපිය ⁣යුක්‍රේනය තුල ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා⁣ නැටෝව විසින් රුසියාවට එරෙහිව සිදුකරගෙන යන විනාශකාරී යුද්ධයේ වර්ධනය පිලිබඳ ලියවෙන ලපි මාලාවක කොටසක් වේ.

ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා නැටෝව, යුක්‍රේනය හිස සිට දෙපතුල දක්වා වහා සන්නද්ධ කිරීමේ භයානක ක්‍රීඩාව නව අදියරකට ගෙන යමින්, යුද්ධය කරා වන සිය ධාවනයේ දී සියලු සීමා තරනය කිරීමට ඇති සිය සූදානම එලිමහනේ ප්‍රදර්ශනය කරමින් සිටී. ඔවුන් මෙම අන්තරායකාරී ක්‍රියා මාර්ගය පෙරට ගෙන යමින් සිටින්නේ නව උපාය මාර්ගික අවි අඩු කිරීම සඳහා 2010 දී ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා රුසියාව අතර අත්සන් තබනු ලැබ 2021 දී යළි දීර්ඝ කෙරුණු START ගිවිසුම ද අනතුරේ හෙලමිනි. මෙකී ගිවිසුම යටතේ මෙම දෙරටට ම, උපාය මාර්ගික න්‍යෂ්ටික අවි යෙදවිය හැක්කේ 1550 ක උපරිමයකට යටත්ව ය. නැටෝ යුද ව්‍යාපාරයට ප්‍රතිචාර දක්වමින් රුසියානු ජනාධිපති ව්ලැදිමීර් පුටින් පසුගිය මාර්තු 1 වන දින සිට එකී ගිවිසුමේ රුසියානු භූමිකාවෙන් තාවකාලික ව ඉවත්වීම නිවේදනය කලේය.  

එක්සත් රාජධානියේ චැලෙන්ජර් 02 හා ජර්මනියේ ලෙපර්ඩ් 02 යන තුන්වන පරම්පරාවට අයත් නවීනතම යුධ ටැංකි යුක්‍රේනය අතට පත් කරනු ලැබ, දැනටමත් යුද මෙහෙයුම්වල යොදවා ඇත. එසේම, යුක්‍රේන හමුදාවට එක්සත් ජනපදය සතු අතිනවීන M1 ඒබ්‍රහම් යුධ ටැංකි පිළිබඳ පුහුණුව ජර්මනියේ දී ලබා දීමට යයි.

ඇමෙරිකානු GMLRS (Guided Multiple Launch Rocket System) මිසයිල සහ ඒවා වෙඩි තැබීමට හිමාර්ස් (Himars) වාහන දැනටමත් යුක්‍රේනය සතුව ඇති අතර, ඒවා සැතපුම් 60ක් ඈතින් පිහිටි ඉලක්කවලට පහර දීමට යොදා ගත හැකිය. තවද , එක්සත් ජනපදය දැනටමත් සැතපුම් 93 ක පරාසයක් සහිත බිම් මට්ටමේ දියත් කෙරෙන කුඩා විෂ්කම්භයක් සහිත බෝම්බ (GLSDB) යුක්රේනයට ලබා දී ඇත.

එක්සත් ජනපදය හා නැටෝව මෙසේ යුක්‍රේනය වෙත ලබා දෙන ලබන යුද ආධාර ප්‍රමාණාත්මකව මෙන්ම ගුණාත්මකව ද දිනෙන් දින ඉහළ නංවමින් සිටින්නේ, එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් පසුගිය මැයි මාසයේදී, “අප රුසියාවට පහර දෙන රොකට් පද්ධති යුක්‍රේනයට යැවීමට සැරසෙන්නේ නැතැ,” යි නිශ්චිතවම කරන ලද ප්‍රකාශය ද පසෙක ලමිනි. එක්සත් රාජධානිය, යුක්‍රේනයේ සිට රුසියානු භූමියට හා ක්‍රිමියාවට පහර දීමේ හැකියාව ඇති ස්ටෝර්ම් ෂැඩෝ කෲස් නම් දිගු දුර මිසයිල යුක්රේනයට යවා ඇත. යුක්රේන පාලනය යටතේ පවතින භූමිය සහ, ක්‍රිමියාවේ විශාලතම නගරය ද, රුසියාවේ කළු මුහුදේ බලඇණියේ මූලස්ථානය ද වන සෙවාස්ටොපෝල් අතර දුර, “Storm Shadow” දිගු දුර මිසයිලයේ පරාසය ඇතුලත පවතී. මෙම මිසයිලයේ පරාසය නිල වශයෙන් කිලෝමීටර් 250 (සැතපුම් 155) ක් වන නමුත් ප්‍රංශ ජනාධිපති එමානුවෙල් මැක්‍රොන් ඇතුළු තවත් අයගේ ඇස්තමේන්තු අනුව එය සැතපුම් 250 හෝ ඇතැම්විට සැතපුම් 350 ක උපරිම පරාසයක් වුව ගත හැකි බවට අදහස් ඉදිරිපත් වී තිබේ. මේ අනුව බටහිරින් දිගු දුර ප්‍රහාරාත්මක අවි ලබා ගත් පලමු රට බවට පත්වන්නේ යුක්‍රේනය යි. මෙම මිසයිලය ලබාගත් සැනින්ම, යුක්‍රේනය විසින් නැගෙනහිර යුක්‍රේනයේ රුසියානු පාලනය යටතේ පවතින ලුහාන්ස්ක් නගරයේ කාර්මික ස්ථාන දෙකකට පහර දුන් බව රුසියාව තහවුරු කළේය.

මීට අමතරව බක්මුට්හි යුක්‍රේන හමුදාවට සිදු වූ පරාජයට එරෙහිව, එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් යුක්‍රේනයට F-16 ප්‍රහාරක ජෙට් යානා යැවීමට නැටෝ සන්ධානයේ සාමාජිකයින්ට බලය පවරා ඇති බව නිවේදනය කලේය. එම යානා පැදවීමට අවශ්‍ය යුක්‍රේන ගුවන් නියමුවන් පූහුණු කිරීමට එක්සත් රාජධානිය, ඩෙන්මාර්කය, නෙදර්ලන්තය හා බෙල්ජියම යන රටවල් දැනටමත් සන්ධාන ගත වී ඇත. ඩෙන්මාර්කය මෙම ගුවන් නියමුවන් පුහුණු කිරීම දැනටමත් අරඹා ඇත.

F-16 සහ අනෙකුත් ප්‍රහාරක ජෙට් යානා යෙදවීම රුසියාවට දරා ගත නොහැකි කොන්දේසි නිර්මානය කරනු ඇත. F-16 යානාවලට සැතපුම් 500 කට වඩා වැඩි පරාසයක් ඇති අතර, එයට සැතපුම් 1,200 කට වඩා වැඩි පරාසයක් සහිත මිසයිල යෙදවීමට හැකියාව ඇත. එය යුක්‍රේන හමුදාවට මොස්කව් සහ ශාන්ත පීටර්ස්බර්ග් දක්වා ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට හැකියාව ලබා දෙයි

වඩාත්ම වැදගත් කාරනය නම්, F-16 යානාවලට උපායශීලී න්‍යෂ්ටික අවි රැගෙන යා හැකි වීමයි. මෙය අතිශය භයානක තත්වයක් නිර්මානය කරනු ඇත.

falcon
උපායශීලී න්‍යෂ්ටික අවි රැගෙන යා හැකි F-16 සටන් Falcon ගුවන් යානා 2022 මැයි 8 වැනි දින එක්සත් ජනපද ගුවන් හමුදා මධ්‍යම ප්‍රදේශයේ ගුවන් මෙහෙයුම් සිදු කරයි. [ඡායාරූපය: එක්සත් ජනපද ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුව/ගුවන් හමුදා මාස්ටර් සාජන්ට්. මැතිව් ප්ලූ]

බ්‍රැඩ්ලි සටන් වාහන 15ක්, ස්ට්‍රයිකර් සන්නද්ධ පිරිස් වාහක 10ක්, ආරක්ෂිත සන්නිවේදන උපකරණ සහ කුඩා අවි උණ්ඩ මිලියන 22කට අධික ප්‍රමාණයක් ඇතුළුව තවත් ඩොලර් මිලියන 325ක ආයුධ යුක්රේනයට එවන බව මේ අතර එක්සත් ජනපදය නිවේදනය කළේය.

ඊට අමතරව, මෙතෙක් කලක් නොයැවිය යුතු අති භයානක අවි ලේඛනයේ තිබූ ATACMS මිසයිල පද්ධතිය යුක්රේනයට යැවීමට ධවල මන්දිරයේ විදේශ කටයුතු කමිටුව ජූනි 21 දින යෝජනාවක් සම්මත කළේය.

ATACMS හට සැතපුම් 190කට වඩා වැඩි පරාසයක් ඇති අතර, එය දැනටමත් ලබාදී ඇති HIMARS මිසයිල දියත් කිරීමේ පද්ධතිය භාවිතා කර මුදා හැරිය හැක.

මේ සමගම පොකූරු බෝම්බ නමින් හැඳින්වෙන වඩාත් විනාශකාරී ආයුධ පද්ධතිය ද යුක්‍රේනයට යැවීමට එක්සත් ජනපදය මේ වන විට තීරණය කර ඇත.

ලෝකයේ හත්වන ප්‍රධාන සමාගම මෙන්ම බ්‍රිතාන්‍ය ප්‍රධාන ආයුධ නිෂ්පාදකයා වන BAE සිස්ටම් සමාගම, ආයුධ තැනීමේ අරමුණෙන් යුක්‍රේනය තුල කාර්යාලයක් විවෘත කිරීමට යයි. එමගින් අවිආයුධ ආනයනයකින් තොරව යුද්ධය සඳහා ඍජුවම ආයුධ සැපයීමේ හැකියාව ඇති කරයි. 

යුද්ධය ආරම්භයේ පටන් ජර්මනිය, ද්විපාර්ශවික සහයෝගය මත යුක්‍රේනයට පමනක් යුරෝ බිලියන 17ක් වන යුද්ධාධාර ලබා දුන් අතර, ඒ අනුව, එක්සත් ජනපදයට පසුව යුක්‍රේන යුද්ධයේ දෙවැනි විශාලතම ආධාරකරුවා වන්නේ ජර්මනිය යි. මෙම ආධාරය තවත් දිගු කරමින්, මාර්තු 13 වැනි දා, ජර්මානු ආන්ඩුව යුක්‍රේන හමුදාව සඳහා මිලිටරි ආධාරවල යෝධ වැඩි කිරීමක් නිවේදනය කලේ ය. “මේ දක්වා යුක්‍රේනයට ලබා දෙන විශාලතම මිලිටරි ආධාර පැකේජය ජර්මනිය විසින් සූදානම් කරමින් සිටී” යි විදේශ කාර්යාලය ට්විටර් පනිවුඩයක ලීවීය.

යුරෝ බිලියන 2.7ටත් වඩා වටිනා, කාලතුවක්කු, ගුවන් ආරක්ෂාව, සන්නද්ධ සටන් වාහන සහ මිලිටරි ඉංජිනේරුමය ආයුධ, විශේෂයෙන් ම, ලියෝපෝල්ඩ් 1 ඒ5 සටන් ටැංකි 30ක්, කාලතුවක්කු සමග සටන් වදින මාඩර් වාහන 20ක්, කෙටි තුවක්කු 18ක්, සන්නද්ධ සටන් රථ 100ක්, අයිරිස්-ටී එස්එල්එම් ගුවන් ආරක්ෂක පද්ධති 4ක් සහ අයිරිස්-ටී එස්එල්එස් යානා දියත් කරනයන් 12ක් සමගින් සහකාරක මිසයිල හා කාලතුවක්කු ආයුධ එම පැකේජයට අඩංගු වේ.

යුක්‍රේනය දියත් කරන ලද “වසන්ත ප්‍රතිප්‍රහාරයේ” දී ජර්මන් ලෙපර්ඩ් 02 යුද ටැංකි විශාල ප්‍රමාණයක් මේ වන විට විනාශ වී ඇති බැවින්, දින කිහිපයකට පෙර ජර්මනිය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ, එය ඌන පූර්ණය කර ගැනීම සඳහා ඉදිරි සති කිහිපය තුළ , ලෙපර්ඩ් 02 යුධ ටැංකි දුසිම් ගණනක් යුක්‍රේනය වෙත යවන බවයි.

මීට අමතරව, යුද ටැංකි හා අනෙකුත් ආයුධ පද්ධති ඍජු ව ම යුක්‍රේනය තුල නිෂ්පාදනය කිරීමට, ජර්මානු ආරක්ෂක කර්මාන්තය සැලසුම් කරමින් සිටී. යුක්‍රේනියානු රාජ්‍යයට අයත් යුක්‍රෝබොරොන්ප්‍රෝම් සමාගම සමග යුද ටැංකි අලුත්වැඩියා කිරීමේ හා නිපදවීමේ බද්ධ ව්‍යාපාරයක් ස්ථාපිත කිරීමට රයින්මෙටල් සංගතය ක්‍රියා කර ඇත. යුද ටැංකි පිලිබඳ මෙම සහයෝගිතාව “විස්තීර්න සහයෝගිතාවක පලමු පියවර පමනි” යි හැන්ඩල්ස්බ්ලාට් පුවත්පත ලියයි. එලඹෙන දවස්වල දී “යුද්ධෝපකරන හා ගුවන් ආරක්ෂාව යන අංශ වෙනුවෙන් වන තවත් බද්ධ ව්‍යාපාර දෙකක් සඳහා අත්සන් තැබෙනු ඇතැ” යි එහි තවදුරටත් සදහන් විය.

දැන් ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය යලි වතාවක් යෙදී ගෙන සිටින්නේ, සෝවියට් සංගමයට සහ රුසියානු අධිරාජ්‍යයට වරක් අයත් වී තිබුනු යුක්‍රේනය සහ අනෙකුත් රටවල්, මොස්කෝවේ බලපෑම් කලාපයෙන් ඉවත් කොට, ඒවා ජර්මානු-ආධිපත්‍යය සහිත යුරෝපා සංගමයෙහි පාලනය යටතට ගෙන ඒමේ ධාවනයේ ය.

10 ජූනි සෙනසුරාදා, කියෙව් වෙත හදිසි සංචාරයක දී, කැනේඩියානු අගමැති ජස්ටින් ටෲඩෝ, යුක්රේන තන්ත‍්‍රයට තවත් C$ මිලියන 500 ක මිලිටරි ආධාරයක් ලබා දුන් අතර, එක්සත් ජනපද-නේටෝව 2022 පෙබරවාරිියේ රුසියානු ප්‍රතිගාමී යුක්‍රේන ආක්‍රමණය අවුලුවා ලූ දා සිට, ඩොලර් බිලියන 1 කට වැඩි මිලිටරි ආධාර ඇතුළුව, ඔටාවා දැනටමත් කියෙව් පාලනයට ඩොලර් බිලියන 8 කට වඩා ආධාර ලබා දී ඇත. 

2015 දී දියත් කරන ලද යුක්රේන හමුදාව සඳහා පුහුණු වැඩසටහන වන Operation Unifier, 2026 වසර දක්වා දීර්ඝ කිරීමට කැනඩාව කැපවී ඇත. කැනඩාව දැන් යුක්රේන ගුවන් නියමුවන් F-16 ප්‍රහාරක ජෙට් යානා පැදවීමට පුහුණු කිරීමට යයි. අන්ත දක්ෂිනාංශික යුක්රේන කැනේඩියානු කොන්ග්‍රසයේ මාධ්‍ය නිවේදනයකට අනුව, ආධාර පැකේජයට මිලිමීටර් 105 පතොරම්, ASM මිසයිල (ගුවනේ සිට ගොඩබිමට පහර දෙන මිසයිල වර්ගයකි) සහ පෝලන්තයේ ටැංකි නඩත්තු මධ්‍යස්ථානයක් ද ඇතුලත් වේ.

2022 පෙබරවාරි මස රුසියානු යුක්‍රේන ආක්‍රමණයෙන් පසු තුන් වන වරටත් කියෙව් වෙත පැමිණි, යුරෝපා සංගමයේ කවුන්සිලයේ සභාපති ලෙස හය මසක කාල පරිච්ඡේදයකට පසුගිය ජූලි 01 වන දින වැඩ භාරගත් ස්පාඤ්ඤ වැඩ බලන අගමැති පෙඩ්‍රො සන්චෙස්, යුක්රේන ජනාධිපති වොලොදිමීර් සෙලෙනිස්කි සමග පැවති රැස්වීමේදී, රුසියාවට එරෙහිව විශ්මය දනවන යුද උත්සන්න කිරීමක් සඳහා නේටෝ සැලසුම් මත යුරෝපා සංගමය මුලුමනින්ම පෙලගැසී ඇති බව පැහැදිලි කලේය. න්‍යෂ්ටික අවිවලින් සන්නද්ධ ප්‍රධාන රාජ්‍යයක් වන රුසියාව සමග සම්පූර්ණ යුද්ධයකට මග පාදන වැඩපිළිවෙලක් සකස් කරමින්, “ගෙවිය යුතු මිල කුමක් වුවත්” යුක්‍රේනයට යුරෝපා සංගමයේ සහයෝගය ලබා දෙන බවට සන්චෙස් පොරොන්දු විය.  

මේ සමගම, ස්පාඤ්ඤය ද යුරෝ මිලියන 55 ක් වටිනා අතිරේක ආධාර පැකේජයක් යුක්රේනයට ලබා දීමට යයි. මැඩ්රිඩ් විසින් මාස දෙකකට පෙර දැනටමත් යවනු ලැබ ඇති ලෙපර්ඩ් 2 යුධ ටැංකි හයට අමතරව තවත් ලෙපර්ඩ් 2 යුධ ටැංකි හතරක්, සන්නද්ධ පිරිස් වාහකයන් සහ ශල්‍ය උපකරණ සහිත ජංගම ක්ෂේත්‍ර රෝහලක් ද එවීමට නියමිතව ඇත.

යුක්‍රේනය සන්නද්ධ කිරිමේ කටයුත්ත කෙතරම් ජයට සිදු වේද යන්න, නේටෝ හා සමීපව කටයුතු කරන නමුත්  එහි සමාජික නොවන රටවල් විසින් යුක්‍රේන යුද්ධය සඳහා සිදු කරනු ලබන දායකත්වය තුලින් පෙනේ. නවසීලන්තය, ඕස්ට්‍රේලියාව හා ස්වීඩනය මෙහිදී, නම් කල හැක.

මැයි මාසයේ දී නවසීලන්තය අතිරේක ඩොලර් මිලියන 5.3ක් යුක්‍රෙනයට ලබා දීම ප්‍රකාශයට පත් කල අතර, එය, කියෙව් පාලනය සඳහා නවසීලන්තයේ සම්පූර්ණ මිලිටරි සහ මිලිටරි නොවන සහාය ඩොලර් මිලියන 78 දක්වා ගෙන එයි. ආයුධ සහ පතොරම් සඳහා අරමුදල් සැපයීම සහ රුසියානු නායකයින්ට එරෙහිව චෝදනා ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයට අරමුදල් සැපයීම මෙයට ඇතුළත් ය.

නවසීලන්තයේ මෙම මූල්‍යමය සහාය යුක්‍රේනයට මූල්‍යමය ආධාර කරන අනෙකුත් රටවල මූල්‍යමය ආධාර සමග සැසඳීමේදී සුළු වුවත්, මෙම යුද්ධයට නවසීලන්තය දක්වන ක්‍රියාශීලී දායකත්වය සැලකිය යුතුය.

මන්දයත්, බ්‍රිතාන්‍ය සාලිස්බරි ප්ලේන් හමුදා පුහුණු මධ්‍යස්ථානයෙහි නවසීලන්ත ආරක්ෂක හමුදා (NZDF) භටයින් 440 යොදවා ඇති අතර, මේ වන විට ඔවුන් යුක්රේනියානුවන් 1,000 කට වැඩි පිරිසක් පුහුණු කර ඇත.

ජූනි 25 දින, ඕස්ට්‍රේලියානු කම්කරු රජය  යුක්රේනයට තවත් ඩොලර් මිලියන 110 ක ආධාරයක් ප්‍රකාශයට පත් කළ අතර, එය වසරකට මඳක් වැඩි කාලයක් තුල ලබා දී ඇති සම්පූර්ණ ආධාර මුදල ඩොලර් මිලියන 790 දක්වා ඉහළට ගෙන ගියේය. යුක්රේන යුද ප්‍රයත්නයට නේටෝ නොවන වැදගත්ම දායකත්වය සපයන්නන්ගෙන් කෙනෙක් ලෙස  ඕස්ට්‍රේලියානු  ආන්ඩුව නම් කල හැක.

මේ අතර, F- 16 ජෙට් යානා යූක්‍රේනයට යවන බවට නේටෝ විසින් කරන ලද නිවේදනයත් සමගම, ඕස්ට්‍රේලියාව විසින් F/A – 18 හෝර්නට් ප්‍රහාරක ජෙට් යානා 41 යුක්‍රේනයට යවන බව නිවේදනය කළේය.

ස්වීඩනය ද පසුගිය ජනවාරි සහ පෙබරවාරි මාසවලදී යුක්රේනය සඳහා ප්‍රධාන ආයුධ පැකේජයක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී . ආචර් 155-මිලිමීටර් හොවිට්සර් අටක්, ස්ට්‍රිඩ්ස්වැගන් 122 ටැංකි 10 (මූලිකව, ජර්මනියේ නිෂ්පාදිත ලෙපර්ඩ් 2A5 යුධ ටැංකි තාක්ෂණය අනුව නිපදවූ යුධ ටැංකි වර්ගයක්), බලවත් CV90 පාබල සටන් වාහන 50ක් හා මිලිමීටර් 40 ඔටෝකැනන් ඊට ඇතුළත් විය. මෙම ආයුධ හා වාහන තොගය සමඟ යුක්රේනය සදහා ස්වීඩන හමුදා ආධාරයේ මුළු වටිනාකම ඩොලර් බිලියන 1.5 දක්වා ඉහළ ගියේය. මෙම වාහන සහ අවිආයුධ සදහා පුහුණුව මැයි මස අග හෝ ජූනි මස මුලදී අවසන් වූ අතර, එහෙයින් දැනටමත් මෙම වාහන හා යුද්ධායුධ යුක්‍රේන භූමිය තුළ ක්‍රියාත්මක ය.

මේ අනුව, යුක්‍රේනය තුල තමන් විසින් පොලඹවා මොලවා ගත් ගිනි මැලයට වඩවඩාත් තෙල් ඉසීමේ යෙදී සිටින එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදීන් තමන් විසින් ම සනිටුහන් කරන ලද අන්තරායකර සීමා පවා ඉක්මවා යමින් තල්ලු කෙරී ඇත්තේ වසරකට පෙර තමාම වුව මඟ හරින්නට වඩාත් කැමැත්තකින් සිටි සංග්‍රාමයක් කරා ය.

අධිරාජ්‍යවාදය තමන්ම පනවා ගත් සීමා බිඳිමින් යුක්‍රේනය හිස සිට දෙපතුල දක්වා සන්නද්ධ කරයි Read More »

Seedevi

“ලයත්තු කෝලිගල්” (වතු කිකිලියෝ) කම්කරුවන්ගේ ජීවිතය ප්‍රතිනිර්මානය කරන කලා කෘතියක්

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි 

රචනය, අධ්‍යක්ෂනය හා සංගීතය: ආර් ලෝගනන්දන් 

රංග වස්ත්‍රාභරන හා අංග රචනය: සෙල්වරාජ් ලීලාවතී 

රංග භාන්ඩ නිර්මානය:  එම්. නවනීදන්  

නිශ්පාදනය: Theatre Mates Culture Association  

Kotiyagala
ලයත්තු කෝලිගල් නාට්‍යය නරඹන කොටියාගල් වතු කම්කරුවෝ

වීදියේ හෝ වේදිකාවේ රඟ  දක්වනු පිනිස නිර්මානය කල “ලයත්තු කෝලිගල්” වතු කම්කරුවන්ගේ ජීවිතය හා අරගලය මූර්තිමත් කරන නාට්‍යයකි. එහි මංගල දැක්ම ජුලි 9දා හමුදාව, පොලිසිය, වතු පාලකයන් හා ඇතැම් වෘත්තීය සමිති නායකයන්ගේ තර්ජන නො තකා බගවන්තලාව කොටියාගල වත්තේ ප්‍රදර්ශනය කෙරුනි. නාට්‍යය පසුව ජුලි 16 හා 18 දිනවල කර්නර්ස්වොල්ඩ් මැද කොටස හා කැම්පියන් (Champion) ඉහල කොටස යන වතුවල ප්‍රදර්ශනය කල අතර ඉදිරි කාලයේ දිවයිනේ විවිධ ප්‍රදේශවල දී වේදිකාගත කිරීමට නියමිත ය.    

නාට්‍යයක් වතු කම්කරුවන් අතර රඟ දැක්වීම සිය ඔත්තු ජාලා හරහා දැනගත් ප්‍රදේශය භාර හමුදා ඛන්ඩයේ නිලධාරියෙක් තමන්ගේ අඩවියේ කුමන කටයුත්තක්වත් තමන් දැනුවත් නො කර නො කල යුතු යයි අධ්‍යක්ෂකවරයාට දුරකතනයෙන් කල දැනුම් දීමත්, වෘත්තීය සමිති නායකයෙක් මේවා කිරිමෙන් තමන්ට හිරිහැර විය හැකි නිසා නාට්‍යය ප්‍රදර්ශනයට ඉඩ දිය නො හැකි ය යි තර්ජනය කිරීමත් ඇතුලු බාධක රැසකට නාට්‍ය කන්ඩායම මුහුන දී තිබිනි.

නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂක ලෝගනන්දන් තමා මුහුන දුන් අසීරු තත්වය පැහැදිලි කරමින්, “මගේ ජීවිතය අර්ථවත් කල ජුලි 9” යන හිසින් fb සටහනක් තබමින් මෙසේ විස්තර කර ඇත.      

“මෙදින මම ඉපදී, හැදුනු වැඩුනු මගේම වත්තේ නාට්‍යයක් රඟ දැක්වීමි. කොටියාගල ඉහල කොටස මගේ වත්ත ය. බගවන්තලාව අපේ ආසන්න නගරය යි. මගේ ජීවිතය නාට්‍ය කලාවයි. මා ඒ සදහා යොමු කල මගේ මුල, මගේ කොටියාගල වත්ත යි. 

“ඉතා සරලව ආරම්භ වූ අපේ නාට්‍ය නිර්මානය අවසානයේ දැවැන්ත මතභේද මධ්‍යයේ සමාජ නැගිටීමක් සමග ජනප්‍රියත්වය ද ලබා ගත්තේ ය. “ලයත්තු කෝලිගල්” ‌ඓතිහාසික සිදු වීමක් වූයේ ය. 

“මේ සටහන… අපේ මිනිසුන්ගේ ධෛර්ය ගැන ය. අපේ නාට්‍ය කන්ඩායමේ කැපවීම හා බලාපොරොත්තු බිඳ වැටෙද්දී ඒ ආශ්චර්යය සිදු විය. මගේ දයාබර දනාස් අයියා නාට්‍ය කරන්න එපා යි සැරපරුෂ ලෙස තර්ජනය කල අය ඉතා සරලව හසුරුවා ගත්තේ ය. ඔහු අප වත්තේ හිටපු විරෝධතාකරු මරියසුසෙයි මාමාගේ පුතා වීම විශේෂයකි. මේ අවස්ථාවේ දී මා සමග උරෙනුර ගැටී නැගී සිටි මගේ ආදරනීය සහෝදරයන් වන ප්‍රකාශ් සහ විමල්කාන්ත්ගේ උත්සාහය හරහා ප්‍රදර්ශනය වූ ඔවුන්ගේ ආත්මාභිමානය මා ස්පර්ශ කලේ ය. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාව බොහෝ දෙනෙකුට ආදර්ශයකි. මෙවක් පටන් අඩම්බන්කොඩි (කම්කරුවන් දර මිටි බැඳීම වැනි කටයුතු වලට යොදා ගන්නා එකට තබා අඹරා ගත් කල ශක්තිමත් වැල් වර්ගයක්) ලෙල දෙන බව මගේ දුරකථනය මට තවමත් සහතික කරයි. අනාගත‌යේ බුද්ධිමය වෙනසක සලකුනු පහල වී ඇත. එදා නාට්‍යය පෙන්වීමට ඉඩ නොදෙන බව කී අය නොතකා එය ප්‍රදර්ශනය කිරීමට ලැබීම මට ආවේශයකි.  

“නාට්‍යය රංගගත කිරීමෙන් පසු කී දෙනෙක් මා සිප වැලඳ ගත්තාහු ද? ඔවුන්ගේ නෙත්වල සතුට උතුරා යමින් තිබිනි. දරුවන්ගෙ මුහුනුවල දිස් වූ ප්‍රීතිය! එය විස්තර කල නො හැකි සේ ය. ඔවුන් වෙනුවෙන් අපි නාට්‍යය කල යුතු ය. අපගේ ගමන දිගටම පවතිනු ඇත. අපි මහත් සමූහයක් ලෙස ගර්ජනා කරන්නෙමු.” 

Loganathan
උනුසුම් ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර සමග අධ්‍යක්ෂක එස්. ලෝගනන්දන්

මෙහි ඉහතින් මතු කර දැක් වූ පරිසරය ගැන පමනක් සිතා බැලුවත් ලයත්තු කෝලිගල් වනාහී නො වැලැක් විය හැකි ලෙස ‌ඓතිහාසික වෙනසක් ඉල්ලා සිටින අරගලයක සංකේතයකි. නාට්‍යයේ අපූර්ව ආකෘතියමත් එබඳු සමාජ අවශ්‍යතාවකින් පැන නඟින්නකි. 

එය කුකුලු හොරකමක් පිලිබද කතාවෙකි. මුරුගන් ආන්ඩි (එම්. අජන්තන්) හා ආන්ඩි මුරුගන් (ඒ. නවනීදන්) කුකුලු හොරු දෙදෙනෙකි. ඔවුන් දෙදෙනා තරගයට සොරකමේ යති. රට පුරා කුකුලන් සොරකම සිදුවන අතර මිනිස්සු සොර දෙටුවන්ට එරෙහිව කුකුලන් ආරක්ෂා කර ගැනීමට සටන් වැද සිටිති. මේ සටන නිරුපනය වන්නේ දුගී කත (එස්. සීදේවී), ඇගේ තරුන පුත් (එස්. වසීකරන්) සහ ඔවුන්ට සහාය වන තවත් කාන්තාවක් (කලෙයි දුරසි) යන චරිත ත්‍රිත්වයෙනි. නාට්‍යයේ සොරුන් සහ කාන්තාව අතර ගැටුම ඉහල තලයකට නංවමින්, දුගී කත තම කුකුලා රැක බලා ගැනීම සිය යෞවන පුත්‍රයාට පවර යි. හොරු නේකාකාර කෙලි බඩු දී ඔහු රවටා කුකුලා ලබා ගැනීමට පොර වැදී අසාර්ථක ව අවසානයේ ගිනි අවියක් පෙන්වා තර්ජනය කර කුකුලා පැහැර ගනී. චෞරයන් දෙදෙන කුකුලා සතුකර ගැනීමට කරගෙන යන අරගලයේ බේරුම්කරු බවට පත් වන යැංකි අධිරාජ්‍යවාදය සිහිගැන්වෙන වස්ත්‍රාභරනවලින් සැරසුනු ඉන්ද්‍රජාලිකයෙක් (එස්. ලීලාවතී) කුකුලාගේ උදරයෙන් මුදල් නෝට්ටු ඇදගෙන ඒවා තම සාක්කුවේ ලා ගනී. කාසි කීපයක් සොර දෙටුවන්ට අහුලා ගැනීම සඳහා බිම හලයි. හොරු ඊට ගිජු වන අතර ඉන්ද්‍රජාලිකයා පන්දම් දෙකක් ඒ දෙදෙනා අතට දී කුකුලා රැගෙන යයි. 

thieves
කුකුලු හොරු (එම්. නවනීදන් සහ එම්. අජන්තන්)

එවිට දුගී කත “මුලු ජීවිත කාලයම අපි හොයන්නෙ කුකුලෙක්. ඒත් අපිට ඇත්තටම අහිමි වුනේ මොකක් ද? ඒ තමයි අපේ ජීවිතේ.” යනුවෙන් දැඩි සිතින් නිවේදනය කරයි. නැතිවන්නට ජීවිතය හැර කිසිත් නැති ඇය ඇතුලු කම්කරු පන්තියට සටන් කිරිම හැර මාවතක් නැති බව පෙනී යයි. “අපිට නැති වී ඇත්තේ අපේ ජීවිතයමයි” නාට්‍යය නැරඹූ පසු කර්කර්ස්වෝල්ඩ් වත්තේ කම්කරුවෙකු අප ඉදිරියේ පුනරුච්චාරනය කලේය. මෙම වචන පොදුවේ වතු කම්කරුවන් අතර රාව ප්‍රතිරාව නංවනු ඇත.

estate workers
කම්කරු කාන්තාවන්, එස්. සීදේවි සහ එස්. කලෙයි අරසි

සොරු දෙදෙන එකිනෙකාට හොරෙන් එක ම කුකුලා සොරකම් කිරීමට දරන තැත, කාන්තාව ඒ හැම අවස්ථාවක ම අවසන් මොහොතේ මෙම ක්‍රියාවට මැදිහත් වී සොර දෙටුවන්ගේ අරමුන පරාජය කිරීම, මෙය නැවත නැවත සිදු වීම, කාන්තාව තම යෞවන පුතුට කුකුලාගේ ආරක්ෂාව පැවරීමෙන් පසු සොර දෙටුවන් අතර තරගය, ඔවුන් එම යෞවනයා රැවටීමට නානාප්‍රකාර උප්පරවැට්ටි යොදා ගැනීම, ඉන්ද්‍රජාලිකයා ප්‍රාදූර්භූත වී කුකුලාගේ අයිතිය පිලිබද සොරුන්ගේ පැමිනිල්ල විභාග කිරීම යන නාට්‍යමය අවස්ථා තෝරා බේරා ගැනීමෙහි දී අධ්‍යක්ෂක ලෝගනන්දන් සිය නිර්මානශීලීත්වය මොනවට  සනාථ කර ඇතිවා පමනක් නො ව, එය ම නාට්‍යයේ ආරම්භයේ සිට අවසානය දක්වා ප්‍රේක්ෂකයා ඇද බැඳ තබා ගැනීමට සමත් වුයේ ය.

සොරුන් දෙදෙනාගේ චරිතයට පන පොවන ප්‍රධාන නලුවන් දෙදෙනාගේ රංග විලාශය එම චරිත කෙරේ ප්‍රේක්ෂකයා තුල හාස්‍යය හා විරෝධය ඉස්මත්තට ගෙන එන අතර යථා ජිවිතයේ තමන්ට නිතර මුන ගැසෙන හා සිය ලේ දහඩිය උරා බී යැපෙන වෘත්තීය සමිති ඇතුලු දුෂ්ඨ පාලක පන්ති ප්‍රවනතාවන් ඉන් ප්‍රති නිර්මානය කර දැක්වේ. අධ්‍යක්ෂ ලෝගනන්දන් මෙම නලුවන්ගේ ඇඳුම් පැලඳුම්, අංග රචනා, ගමන් විලාස යනාදිය සඳහා දෙමල කූත්තු නාට්‍ය සම්ප්‍රදාය යොදා ගැනීම මගින් එම චරිත කම්කරුවන්ගේ ජීවිතවලින් ඈත් කර දැක ගැනීමට සලස්වා ඇත. එමෙන් ම කම්කරුවන්ගේ කුකුලාගෙන් ලබාගත් වස්තුව තමන් හිමි කරගෙන සොච්චමක් සොරුන්ට දෙන විනිසකරු වන ඉන්ද්‍රජාලිකයාගේ වස්ත්‍රාභරන හා රංගනය බටහිර අධිරාජ්‍යවාදය සිහිගන්වන පරිදි නිර්මානය කර කිරීම විශේෂ ය. කම්කරු චරිත තාත්වික සහ ශෛලීගත රංගන සම්ප්‍රදායයන් අතරතුර තාත්වික ශෛලියට මදක් සමිප වන ආකාරයෙන් මෙහෙයවීම නිසා ප්‍රේක්ෂකයාට තමන් ම දැක ගැනීමට අවස්ථාවක් සැලසේ. 

Magician
ඉන්ද්‍රජාලිකයා, එස්. ලීලාවතී

වතුකරයේ කූත්තු නාට්‍යවලට භාවිත වන තප්පු වාදනය අනුව යමින් අවනද්ධ භාන්ඩවලින් වැයෙන තාල නිර්මානශීලීව යොදා ගැනීම මඟින් රංගනයට ජවය හා රිද්මය සම්පාදනය කරනු ලැබීම පමනක් නො ව, වතු කම්කරු පරිසරය හා ඔවුන්ගේ ජීවිතය නැවත නැවතත් පිලිබිඹු කරන සබදතා වෙත අප යොමු කිරීම ද සිදු කෙරෙන බව හැඟේ. තප්පු වාදනය මීට වසර දෙසීයකට පෙර දකුනු ඉන්දීයානු කම්කරුවන් මහ මුහුද තරනය කර ලංකාවේ මහ වනාන්තර මැදින් කඳුකරය වෙත ගෙන ආ දුෂ්කර ගමනේ දී සතා සීපාවාගෙන් ආරක්ෂාව සදහා යොදාගත් අතර, එය අද දක්වා වතු කම්කරුවන්ගේ මගුල් අවමගුල් හා සියලු උත්සව කටයුතුවල දී යොදා ගැනේ.

නාට්‍යය, සොර දෙටුවන් දෙදෙනාගෙන් නියෝජනය වන වෘත්තීය සමිති හා නේකාකාර දක්ෂිනාංශික ව්‍යාජ වාම පෙරමුනුවලින් ආවරනය කෙරෙන ධනවාදී සමාජ ක්‍රමයට අභියෝගයක් වන අතර, එය විසින් අහිමි තරනු ලැබ ඇති වතු කම්කරුවන්ගේ ජිවිතය ධනවාදය තුල කවර කලෙක හෝ දිනාගැනීමට නුපුලුවන් වන නිසා කම්කරු පන්තිය තම ඉරනම විසඳා ගැනීම තමන්ගේ අතට ගත යුතු බව එයින් ඉස්මත්තට ගනී. මේ නිසා පිඩිත මිනිසුන්ගේ ජීවන අපේක්ෂා දල්වන ලයත්තු කෝලිගල් යථාර්ථවාදී කලා කෘතියක් ලෙස අගැයිය හැකි ය.

නාට්‍යය මුල සිට අගට ම සම්ප්‍රේෂනය කරන හැඟීම් පන්ති ස්වභාවයක් ගැනීමත් එය කම්කරු පන්තියේ  භාවයන් අවදි කිරීමත් හේතුවෙන්, එය සමාජ සංවර්ධනයේ වත්මන් අවධියේ ‌ඓතිහාසික අවශ්‍යතාව නියෝජනය කරන නිර්මානයක් වන අතර නිර්මානකරු ඒ සදහා අවදි කලේ කුමන සමාජ තතු විසින් ද යන්න සලකා බැලීම වටී.

අප දැනටමත් උපුටා දක්වා ඇති කලාකරුවාගේ ප්‍රකාශය ඊට සෑහෙන පිලිතුරු ලබා දෙන බව නිසැක ය. ශ්‍රී ලංකාවේ දෙසිය වසක වතු කම්කරු ජීවිතය පිලිබඳ සමරු සටහන් ලියවෙමින් පවති. සංවත්සරය විසින් කම්කරුවෝ තමන් ගැන ම සිතීමට පොලඹවනු ලබති. කොවිඩ් වසංගතයෙන් ඉක්බිති ගෙවී ගිය සිව් වසරක⁣ට ආසන්න කාලය තුල පන්ති සමාජයේ අර්බුදය යටපත් කල නො හැකි ලෙසින් ඉස්මතු වී දිග්ගැසෙමින් පැවතීම, එකී සංවත්සරයට සමගාමීව ක්‍රියාත්මක වෙමින් වතු ජනයාගේ චිත්ත වේගයන් අවුලුවයි. මේ අතර ගෘහ සේවයට යොමු කල හැටන්, ඩයගම ඉෂාලිනී නම් පාසැල් වියේ වතු තරුනිය ගිනි තබාගෙන මිය ගිය 2021 ජුලි සිද්ධිය මේ මොහොතේත් වතු කම්කරු ජනයාගේ හදවත් දවමින් ඇති බව ඔවුන් සමග කල සාකච්චාවලදී අපට පෙනී ගියේ ය. ඉශාලිනී වතුකරයේ ජීවිතවල ඉරනම පිලිබඳ සංකේතයකි. අධ්‍යාපන, රැකියා, නිවාස වැනි මූලික අවශ්‍යතාවයන් යාන්තමින් ලබමින් සිටින වතුකරයේ දෙමල ජනයාට තම දරුවන් මත් ද්‍රව්‍යවලට යොමු කිරීම වැනි ප්‍රශ්නවලට ද  මුහුන දීමට සිදුව ඇත. වෘත්තීය සමිති හා ධනපති දේශපාලනය ඇති කරන බේදභින්න කිරීම් හා එම ව්‍යාපාර මගින් කම්කරු ජනයාගේ අරගල මැඩගෙන සිටීම යන මේ සියල්ල ප්‍රශ්නයට බඳුන් වී ඇත. මේ අතර අස්ථාවර ධනපති ආන්ඩු කුමන හෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රිය අයිතියකට ඉඩ නො තබා පහර දීමට අදිටන් කරගෙන ක්‍රියාත්මක වී සිටිති. ජීවන තත්වයන් රුදුරු ලෙස කඩා වැටීම ඉවසිය නො හැකි තැන වතු තරුනයෝ ප්‍රථම වතාවට තම දෙමාපියන්ට අවම වසයෙන් රුපියල් දහසකවත් වැටුපක් ලැබිය යුතු යයි උද්ඝෝෂනයකට පෙරට ආහ. වෘත්තීය සමිති විසින් එම අරගලය පාවා දෙන ලදී. වතුකරයෙන් බිහි වී වතුකරයේ හැදී වැඩුනු අව්‍යාජ කලාකරුවාට මේවා නො තකා සිටිය හැකි නොවේ.      

Seedevi
ලයත්තු කෝලිගල් . එස්. සීදේවී සහ එස්. වසීකරන්

මෙම තිත්ත ඇත්ත සාර්ථක ලෙස ප්‍රති නිර්මානය කිරීමේ දී වතු කම්කරු පවුලක සාමාජිකාවක වන ප්‍රවීන රංගන ශිල්පිනී එස්. ලීලාවතීගේ කෙටි, නමුත් විශිෂ්ට රංගනය, දුෂ්ට සහ කෛරාටික පාලක පන්තියේ නියෝජනය වන ඉනද්‍රජාලිකයාගේ චරිතය තුලින් නාට්‍යයේ උච්ඡතම අවස්ථාව වර්නවත් කරයි. විශේෂයෙන් ඇය රංගන කලාවේ තාක්ෂනය ප්‍රගුන කර ඇති නිලියක් බව සනාථ කලා පමනක් නො ව, නාට්‍යයෙන් ප්‍රකාශයට පත් වන සමාජ අවශ්‍යතාව වටහාගෙන සංකල්පීය ලෙස ප්‍රති නිර්මනය කිරීම නිසා එම රංගනය කැපී පෙනුනි. දුගී කාන්තාවගේ චරිතය රග පෑ එස්. සීදේවීගේ රංග කුසලතාව ප්‍රේක්ෂක මතකය තුල රැඳුනු බවට සැක නැත. සොරුන් ලෙස රග පෑ එම්. අජන්තන්ට සහ එම්. නවනීදන්ට, ලීලාවතී පෑ කුසලතාව ලඟා කර ගත හැකි බව පැහැදිලි වන අතර, චරිතවල සමාජයීය තතු පිලිබඳ වැටහීම හා ශිල්පීය හැකියාව ප්‍රගුන කිරීම තුලින් නාට්‍යයට දැනට වඩා ආලෝකයක් වීමට ඔවුන්ට හැකි වනු ඇත. ආධුනිකයෙකු වන යෞවනයා එස්. වසීකරන් දෙබස් උච්චාරනයේ දී පෙන්වූ කුසලතාව සෙසු අභිනයන් සම්බන්ධයෙන් ද වැඩි දියුනු කර ගනු ඇතැයි අපේක්ෂා කල හැකි ය. 

නවනීදන්ගේ රංග භාන්ඩ නිර්මානය විශිෂ්ට ය. කුකුලා, කුකුල් කූඩුව සහ කෙලි බඩු, විශේෂයෙන් ගිනි අවියත් සෙල්ලම් බඩුවක් ලෙස පැහැදිලිව පෙනෙන ආකාරයෙන්  නිර්මානය කිරීමෙන් නාට්‍යයේ මුඛ්‍යාර්ථය ප්‍රබල ලෙස ඉස්මතු කිරීමට ඔහු දායක වෙයි.

මෙවන් නිර්මාන මැඩලීමට පාලක පන්තිය ගත් මෑත පියවරකි හිටිවන ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාශා එදිරිසූරිය කලා නිර්මානයක් නිසා අත් අඩංගුවට ගැනීම. 1970 බලයට පත් සිරිමා බන්ඩාරනායකගේ සභාග ආන්ඩුව කලාවට එරෙහි දැඩි ප්‍රහාරයක් දියත් කලේ ය. එවක් පටන් මේ දක්වා දඩයමට ලක් වූ කලාකරුවෝ බොහෝ දෙනෙකි. වසර ගනනකට පෙර බගවන්තලාව සෙන්මේරිස් විද්‍යාලයේ සිසුන් හා ගුරුවරුන් විසින් නිර්මානය කරන ලද “වෙලිච්චම් වෙලියෙයි ඉල්ලෙයි” නාට්‍යය එවර ජාතික පාසල් නාට්‍ය තරගයෙන් අවසන් වටයට තේරී පත්වීමෙන් ද පසුව තහනම් කරමින්, සමාජ ප්‍රශ්න සාකච්චා කරන නාට්‍ය නිර්මානය කිරීමෙන් සිසුන් වැලැක්වීමට අධ්‍යාපන බලධාරීහු ක්‍රියා කර ඇත්තාහ. ඒ අනුව සිසුන්ට වලංගු වන්නේ පැරනි සම්ප්‍රදායික නිර්මාන හා ඒවාට නව අර්ථකථන දීම පමනක් වන අතර, ඒ් සඳහා පැරනි ලිඛිත භාෂාව ම යොදා ගත යුතු බව ඔවුහු කියා සිටිති. දැන් නාට්‍ය තරග විනිසකරුවන්ට ලබා දෙන උපදෙස්වලට අනුව, ‘දේශපාලනය තහනම් ය’, ‘ආගම්වලට අපහාස නො විය යුතු ය’, යනාදී වශයෙන් වන විවිධ සීමාවන්ට කලා නිර්මානවල විෂයය පරාසය යටත් කර ඇත.        

මේ ආකාරයෙන්ම, ලෝ පුරා ආන්ඩු කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස නොඉවසති. කලාවේ නිදහස උදෙසා ධනවාදයෙන් නිදහස් විය යුතු බව වටහා ගන්නා කලාකරුවාට පමනක් කලාව භාෂනයේ නිදහස ආරක්ෂා  කිරීමේ අරගලයට පිවිස එය රැක ගත හැකි ය. සමාජ යථාර්තයට අසම්බන්ධිත ‘කලාවක්’ කෙසේවත් උසස් සංස්කෘතියක් සඳහා ඉදිරි ගමනට සේවය නොකරයි. එලෙසින් සමාජ සංවර්ධනයේ උපයෝගිතාව පිලිගත් සැබෑ කලාව රැක ගැනීමට මූලිකත්වය ගත හැකි වන්නේ “ලයත්තු කෝලිගල්” නාට්‍යයට එරෙහි ව්‍යාපාරය පරාජය කල කම්කරු පන්තික බලවේගයට ය. ඒ අනුව  කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු තුල සංවිධානය වී, සියලු භේදකාරීත්වයන් හා සීමා ඉක්මවා සහෝදරත්වයේ හස්තය දිගු කෙරෙන මහජන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගීම අද දවසේ කලාකරුවාගේ ද ප්‍රමුඛ සමාජ වග කීම වන්නේ ය. ලෝගනන්දන් සටහන් කර ඇති පරිදි “අපි මහත් සමූහයක් ලෙස ගර්ජනා කරන්නෙමු.” 

“ලයත්තු කෝලිගල්” (වතු කිකිලියෝ) කම්කරුවන්ගේ ජීවිතය ප්‍රතිනිර්මානය කරන කලා කෘතියක් Read More »

supreme Court

Contempt of court law: Sri Lanka Government wages war against people’s freedom of expression

By Sanjaya Jayasekera

supreme Court
The Supreme Court Complex, Hulftsdorp, Colombo

As part of a larger onslaught on democratic rights, Sri Lanka government of President Ranil Wickremasinghe is waging a war against free expression of the masses, specifically targeting print and digital media and online platforms. The latest of this attack is prepared by another piece of proposed legislation to reinvigorate the archaic legal mechanism of  contempt of court law, long used by governments around the world to witch-hunt political opponents and stifle dissent and criticism. 

The proposed law titled, “Contempt of Court, Tribunal and Institution Bill,” was published in the government gazette on June 27, on the order of the Minister of Justice, Prison Affairs and Constitutional Reforms, Wijedasa Rajapaksha. On the same date last year, cabinet of then prime minister Wickremasinghe approved the proposal to codify the law to specify the offences, the punishments for the same and to provide for the procedure in punishing for contempt. 

The bill proposes its objectives to be to:

  • uphold the “dignity” and authority of a court, tribunal and institution,
  • protect the due administration of justice,
  • safeguard public order, public health and morals,
  • strike a balance between the right of expression, “fair comment” and compliance with judicial directives;
  • set out with precision the ambit of contempt of a court.

It provides that a person who commits an act or omission with intent to (a) bring the authority of a court, tribunal and institution and administration of justice into disrespect or disregard; or (b) interfere with, or cause prejudice to the judicial process in relation to any ongoing litigation, commits the offence of  contempt of a court. 

Further, as per Section 3(c) of the Bill, expressing, pronouncing or publishing any matter that is “not substantially true” which, or doing any other act which, (i) “scandalizes” or lowers the judicial authority or dignity of a court, tribunal or institution; (ii) prejudices, or interferes with, the due course of any judicial proceeding; or (iii) interferes with, or obstructs the administration of justice, commits contempt. 

According to Section 3(e) thereof, “scandalizing a court, tribunal or institution, or a judge or judicial officer with intent to (i) interfere with the due administration of justice; (ii) excite dissatisfaction in the minds of the public in regard to a court, tribunal or institution; or (iii) cast public suspicion on the administration of justice is an offence. (Emphasis added)

However, it is given that any publication or expression (a) of “true and accurate facts” of any case or proceedings before a court, tribunal or institution made without malice or intention to impair the administration of justice; or (b) of “fair comments” on merits of any action or application which has been heard and decided, shall not be deemed to be contempt. 

None of the words and phrases, ‘dignity’, ‘fair comment’, ‘disrespect’, ‘causing prejudice to the judicial process’, ‘scandalizing’ have been defined in the bill and therefore would imply a broader scope covering any kind of speech or activity. The contempt proceedings could also be brought against a person in order to safeguard public order, health and morals, and against publication of something “not substantially true”. How to ‘strike a balance’ between ‘fair comment’ and ‘compliance’ once again would depend on the discretion of a judge. These terms would be easily interpreted against any dissent. 

Again, the judges themselves will find any free expression of opinion to amount to acts of contempt of court to excite dissatisfaction in the minds of the public in regard to a court, or to cast public suspicion on the administration of justice.

The bill encodes the associated reactionary law of sub judice, which is often used to ban or restrict any expression or discussion on an ongoing case, which could happen to be of larger public interest. 

After all, fundamentally, judges themselves deciding upon contempt of itself is a clear conflict of interest situation, and violates the rule that no one should hear his own case. 

Sri Lanka’s authoritarian constitution itself recognizes that fundamental rights, specifically the right to freedom of expression, could be restricted on the basis of contempt of court. It empowers the highest courts of the country, the Supreme Court and the Court of Appeal to punish as it wishes for contempt taken place before or outside itself or a lower court. 

Under the Penal Code of Sri Lanka, the colonial legislation that codifies principal criminal offences, “whoever by words, either spoken or intended to be read, excites or attempts to excite hatred or contempt of the administration of justice” commits the offences of contempt.  

Prosecutions for the aforesaid offences under the new law could be readily instituted against anybody by anyone, who could be the police, a government official or possibly any racist and religious group or individual who constitute far-right political forces hell-bent on crushing fighters against backward and reactionary social structures.   

The Supreme Court or the Court of Appeal can order detention of the person charged for contempt under the Act against themselves or a lower court, or grant bail. It is a well known fact that defending a respondent in the apex courts of the island is not affordable to many and this could mean deprivation of a strong defence and longer terms in detention. 

A person found guilty of contempt of court could be imposed a fine upto rupees half a million or to imprisonment for a period not exceeding one year, or both. On a second or subsequent conviction these thresholds would be doubled.

While the government of Sri Lanka wants to strengthen this draconian law, entrenching these constitutional restrictions, the common law jurisprudence, however  limited, has affirmed that freedom of expression should not be restricted by matters of contempt, as it cuts across the standards of modern democracy, and as judicial authority is not undermined by public criticism. In the United Kingdom, there is almost no conviction to be found  for scandalizing since the John Colsey case in 1931. Lord Diplock, in 1985, in Secretary of State for Defence v. Guardian Newspapers Ltd., considered the offence to be ‘virtually obsolescent’. In the United States, UK and Canada, the offence of criticizing judges and courts has been effectively a dead letter.

During the past two decades, Sri Lanka has developed a practice of increasingly using this law to prosecute and incarcerate political opponents. In mid 2018, the Supreme Court convicted  Ranjan Ramanayaka, whistleblower, popular actor and then a member of parliament from the United National Party (UNP), to rigorous imprisonment for an unprecedented term of four years, for contempt, in openly asserting a public perception that “Majority in Sri Lanka are corrupted judges, corrupted lawyers. They work for money.” The judgment of the court easily avoided referring to rich jurisprudence that discourages the use of contempt law to suppress criticism of the judiciary. 

In India, where contempt law is enacted, it has often been used to suppress dissent. The controversy surrounding its application to suppress expression came to limelight when, in 2020, the Supreme Court found famous activist advocate Prashant Bhushan guilty of contempt for tweeting to mean that the Indian supreme court and its past four chief justices were contributing to the destruction of the country’s democracy. 

Wijedasa’s  proposed legislation is intended to make this anti-democratic law a part of the country’s statute book and give otherwise a discouraged and discredited law a  new lease of life, making it easily accessible to reactionary forces in the assistance of the ruling class to suppress political opposition from the media, activists, youth and the working people. 

These reforms are the demand of the ruling class, not of the people. It is true to say that to enact is to always restrict some right. Whatever the ruling class may give from one hand, is taken from the other. The laws are shown to be placed to defend the good ones against bad ones, but, in fact these are rules guarding one class against the other. 

However, liberal circles, think tanks and a section of the upper middle class of Colombo have quite some time been lobbying for codification of a contempt of court law. The Law Commission of Sri Lanka even proposed a draft bill in 2008. The observable silence of these groups in respect of the current bill shows their tacit approval of the law. Shown as the ultimate guardian of ‘justice’, the court’s ‘independence’ is regarded by them in high esteem, and they want it to  be immune from public criticism.

Recently, a number of similar anti-democratic law reforms were temporarily retracted or receded to the backdrop amidst larger public opposition. One of such was the law proposed to institute a broadcasting regulatory commission to regulate media licensing and introduce a number of media related offences to intimidate and punish journalists and media institutions. Earlier, a harsher law was proposed to replace the draconian Prevention of Terrorism Act, which has been widely used against ethnic minorities. 

During and following the last year mass protests, a number of times the government used court orders to block mass protests, attack protesters with batton charges, water cannon and tear gas, and arrest and prosecute them. The public perception of the justice system including courts is nothing but its own make.  The more the class antagonisms deepens, the more precarious the crisis grows, and “all that is solid melts into air”and “all that is holy is profaned”.

Court is an instrument of class rule. In respect of matters relating to people at large, no court is independent from its bias towards the ruling class. Its unquestioned authority is therefore a critical element in securing the exploitative profit system, the capitalist property relations. Expressions that can spark and direct class struggles against social inequality, when directed against the authority of this class instrument, should therefore be suppressed. Principles of sub judice and contempt of court originate from this class necessity.

History testifies that governments, anywhere in the world, want people to believe a facade that their actions are democratically legitimate. Every dictatorship, even with all its machinery to arrest, detain, imprison and kill political opponents and working class leaders, still endeavors to make all repressive measures legal, having necessary laws passed by its legislatures, to attempt to preempt class struggles.  However, the more the crisis deepens, whether they have these laws in their arsenal or not, they stop at nothing to halt the working class marching toward their barracks.  

Wickremasinghe government is well aware that it is sitting on a social powder-keg. It is aware that aborting the people’s right to elections, blaming the economic crisis, carries far reaching consequences in the public perception of the government, in spite of all its subsequent false claims of economic recovery. Wickremasinghe is planning to hold a presidential election prior to another  social uprising that could dwarf last year’s popular struggles, in view of the severe austerity measures implemented at the behest of  the International Monetary Fund (IMF), which demands a strong authoritative regime to pay debts and impose its burden upon the working class. 

Such mass struggles are not only a matter of time, but most critically, a matter of leadership. An independent revolutionary leadership of the working class has to be built. In view of the fact that all bourgeois nationalist alternatives have rotten to the core, including the so-called petty bourgeois political movements, the space for fascistic elements to gather a momentum within disillusioned sections of the middle class is an acute danger. Unless the working class takes command of the deep-rooted social anger to direct progressive social forces against the ruling class, social counter-revolution will take rather  bloodier forms. This prospect should be defeated.

The essential first step in this perspective is for the working class to take matters of their lives into their own hands. Laws for the toiling masses have to be determined democratically by them through their own independent committees. They should convene a constituent assembly  of the working class to abolish all repressive and communal laws, and to draw up a new constitution for themselves. Such a constitution should be based on principles of social equality, in order to ensure genuine democracy and reorganize the society for the benefit of the  oppressed, not for the profit of a tiny layer of a parasitic class. 

Contempt of court law: Sri Lanka Government wages war against people’s freedom of expression Read More »

Nathasha

නතාෂාගේ ප්‍රහසන කලාවට කෝපාවිශ්ට වූ ව්‍යාජ වාම පෙරමුනට එරෙහිව කලාවේ නිදහස සදහා අරගලය  පෙරට

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

නතාෂා එදිරිසූරිය හිටිවන ප්‍රහසන කලා නිර්මානයකින් බුද්ධාගමට අපහාස කලේ යැයි මැයි 28 දින අත් අඩංගුවට ගෙන, ආගමික සමගියට බාධා පැමිනවීම හා වෛරය පැතිරවීම සිදු කලේ යයි ICCPR පනත යටතේ චෝදනා ඉදිරිපත් කර, අද දින (6) දක්වා බන්ධනාගාරගත කර තබා ගන්නා ලදී.  ජුලි 5 බදාදා  ඇගේ ඇප ඉල්ලීම සලකා බැලූ කොලඹ මහාධිකරන විනිසුරු ආදිත්‍ය පටබැදි ඇයට ඇප ලබා දීමට තීන්දු කරමින් කියා සිටියේ නතාෂාගේ ප්‍රකාශය “කිසිසේත්ම බෞද්ධයන් ඉලක්ක කරගෙන ඔවුනට එරෙහිව ප්‍රචන්ඩත්වය හෝ සතුරුකම් කිරීමේ අරමුනින් එහි ප්‍රෙක්ෂකයන් උසිගැන්විමේ ක්‍රියාවලියක යෙදුනු බවට පෙනී නෙයන”  බවත් ඒ අනුව එය “වෛරී ප්‍රකාශයක්” ලෙස පෙනී නොයන බවත්ය.  

වාර්තා වන පරිදි, විද්‍යාව තරයේ විශ්වාස කරන පුද්ගලයෙකුට ආගම්වල තිබෙන ඇතැම් කාරනා ප්‍රායෝගිකදැයි ප්‍රශ්න කිරීමට හැකියාව ඇතැයි සඳහන් කල මහාධිකරන විනිසුරුවරයා එයින් වෛරය ප්‍රකාශ වන්නේ කෙසේදැයි පැමිනිල්ලෙන් ප්‍රශ්න කලේ ය.   

මෙම තීන්දුව නතාෂාට එරෙහිව බොරු පැමිනිලි කල ආන්ඩුවේ බෞද්ධ කටයුතු කොමසාරිස් ඇතුලු ආගම්වාදී නඩය මෙන් ම ඊට සහයෝගය දුන් සියලු අවස්ථාවාදීන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හා කලා විරෝධී මුග්ධ නිරුවත ප්‍රදර්ශනය කලේය. 

Nathasha
නතාෂා ඇප ලබා නිදහස්ව (fb)

නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීමට ආගම සම්බන්ධ කල ද එය ආගම පිලිබද කරුනක් නො වන බවත්, අවශ්‍ය නම් ආගම ප්‍රශ්න කිරීමට අයිතිය ඇති බවත් තහවුරු කරමින්, ඇගේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ගැන සංවේදී සියලු මිනිසුන්ගේ වගකීම බව මුල සිටම අවධාරනය කලේ හා, ඒ වෙනුවෙන් තනිවම, ප්‍රතිගාමී බලවේගයන්ට අභිමුඛව, උද්⁣ඝෝෂනය ආරම්භ කලේ කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) යි. ඊට ප්‍රගතිශීලී කලාකරුවන්, කම්කරුවන් හා තරුනයන් අතර බලගතු සහායක් ගොනු විය. 

පැමිනිල්ල පරාජය වූයේ හුදෙක් මහාධිකරන තීන්දුවෙන් පමනක් නො වේ. සියලු ධනේශ්වර හා ව්‍යාජ වාම පක්ෂ හා කල්ලි, අපේක්ෂා භංග, දිරිය බල සිදුනු බුද්ධිමතුන්, තමන්ගේ වේල පිරිමැසීමට එහා දෙයක් නොසිතන ඇතැම්  කලාකරුවන් හා ඊනියා රැඩිකලුන්, පාලක පන්තිය නතාෂාට එරෙහිව අවුලන ලද ප්‍රකෝපකාරීත්වය සමග පෙල ගැසුනි. එහෙත් පාලක පන්තියේ දරුනු වික්ෂෝපයකට හේතු වෙමින්, කම්කරු පන්තිය ප්‍රමුඛ පීඩිත මහජනතාව එම ගිනි මැලයට දර දැමීම උදෙසා මෙහෙයවා ගැනීමට හැකි නොවී ය යනු නින්දාසහගත පරාජයකි. 

තතු එසේ තිබිය දී, ධනපති සංස්ථාපිතයේම පක්ෂයක් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුන(ජවිපෙ) හා ඉන් බිදී ව්‍යාජ-වාම පක්ෂයක් ලෙස සංවිධානය වූ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) නතාෂාට හා ඇගේ කලාවට විරුද්ධව තම පන්ති පැවැත්ම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වන මතයක් ගොඩ නැගීමට අන්ත ප්‍රතිගාමී උත්සාහයක නිරත වීය. රටේ සිවිල් සාමය කඩ වී, තමන් ගත කරන සාපේක්ෂ සුව පහසු ජීවිත අවුල් වනවාට බියෙන් පසුවන සුලු ධනේශ්වර පන්ති ස්ථරයක කම්කරු විරෝධී අවශ්‍යතාවන් මේ පක්ෂ විසින් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. 

Jayagoda
පුබුදු ජයගොඩ

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට පසු දින  මෙසේ නිවේදනය කලේ ය: පීඩාවට පත් මිනිසුන් “විශ්වාස කරන සමහර ආත්මීය කරුනු, සමහර සංස්කෘතික දේවල්, ආගමික සංවේදී දේවලට” ප්‍රහාරයක් එල්ල වී ඇත. එය පාලක පන්තියේ අවශ්‍යතාවක් බව සදහන් කල ඔහු “ෆාස්ටර් ජෙරමුයි, නතාෂයි … ආගම් අතර මේ බෙදීම හදන්න යනවා” යි චෝදනා කරමින් “මේකට ඉඩ දෙන්න එපා” යි ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටියේ ය.  

ධනපති පක්ෂයක් ලෙස තමන්මගේ සුදුසුකම ධනපතියන් හා අධිරාජ්‍යවාදීන් හමුවේ සනාථ කිරීමට දැඩි වෙහෙස දරන ජවිපෙ ද මෙම යොජනාව ම  තවත් ආකාරයකින් ඊට දින දෙකකට පසු ඉදිරිපත් කලේ ය. “මෑතකදී කිසියම් කාන්තාවක් සිදුහත් කුමරු සම්බන්ධයෙන් කරපු කතාවක් පදනම් කරගෙන ලොකු සිද්ධියක් වෙලා තියෙනවා. …ඒක අහම්බෙන් සිද්ධ වුනත්, සැලසුම් කරල සිද්ධ වුනත් අර දුෂ්ට ආගම්වාදී, ජාතිකවාදී අරමුනුවලට එකතු වෙනවා,” යැයි එහි ප්‍රධාන ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා ප්‍රකාශ කලේ ය. සිල්වාගේ ඉල්ලීම මෙසේ ය: “ජනතාවගේ හිතේ තියෙන ඉතා සියුම් තැන් අවුස්සලා ජනතාවගෙ ඇත්ත ප්‍රශ්න අමතක කරන්න දරන උත්සාහය හරියට අදුනගන්න.”

කලාවේ හා ප්‍රකාශන⁣යේ නිදහසට විරුද්ධ වන ආන්ඩුව ඇතුලු ධනේශ්වර පෙරමුනත්, නතාෂාගේ කලාත්මක නිර්මානයත් යන අංශ දෙකම එකට අනා මේ දෙපැත්තටම විරුද්ධ වන ලෙස ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටීමේ දී ජවිපෙ මෙන්ම පෙසප හි අභිප්‍රාය කුමක් ද?

පසුගිය “අරගල” සමයේ “ජාතික සමගියට කිසියම් ප්‍රවේශයක් ඇති වීම ගැන බිය” වූ  “ජනතාවගෙන් ප්‍රතික්ෂේප වෙලා ඉන්න රාජපක්ෂල රනිල්ලා… ආපහු එලියට එන්න මේවා පාවිච්චි කරන” බව පවසන  සිල්වා වාර්ගික යුද්ධයේ දී දෙමල ජනයාගේ ලෙයින් පොඟාගත් අත් සගවාගෙන දැන් වාර්ගික ආගමික භේද ප්‍රතික්ෂේප කරන බව අඟවන්නේ එය හුදෙක් රාජපක්ෂලාට වාසි වන බව ගැන කනස්සල්ලෙනි. එයින් පැහැදිලි වන පරිදි, ජවිපෙ බිය වී සිටින්නේ එවැනි තත්වයක් තුල තම පාර්ලිමේන්තු සිහිනය බිද වැටෙනු ඇත යන්න ගැන මිස මහජන විරෝධී, වර්ගවාදී ආන්ඩුවක් බලයට ඒම වැනි දෙයක් ගැන නො වේ. සියල්ලටමත් වඩා ජවිපෙ, පාර්ලිමේන්තුවේ 225ම එපා යි කී මහජන විරෝධය, රාජපක්ෂ විරෝධයකට සිඳවා ධනපති ක්‍රමය බේරාගෙන, එතනින් නතර නොවී, ඒ තුල සමාජ අර්බුදය සැඟවීමට මෙය ද අවස්ථාවක් කර ගනී. ජවිපෙන් කැඩී සමාජවාදය පිලිබඳ ඉඳහිට තොල් මතුරන පෙසප ද මෙය යහමින් උපයෝගී කර ගනී. 

Tilwin
ටිල්වින් සිල්වා

නතාෂා සිය කලාව තුල කාන්තාව සිමා බන්ධනයන්ගෙන් වට කර, පුද්ගලික දේපලක් ලෙස සලකා පීඩාවට ලක් කිරීම, හා වැඩවසම්වාදී ආගමික සංකල්ප යොදාගෙන තවදුරටත් කාන්තාව ගර්හා කිරීම අභියෝයට ලක් කලා ය. ඇය ධනවාදය තුල කිසි දිනක විසඳිය නොහැකි නිදහස පිලිබද ප්‍රශ්න ඒ තුල ඉස්මතු කලා ය. ප්‍රස්තුත සිල්වාගේ කතාවේදී ඔහු නතාෂාගේ නම පවා පාවිච්චි කිරීමට තරම් නුසුදුසු යයි තීරනය කිරීම මගින්, නතාෂාගේ නිර්මානය තුලින් එලි දකින නිදහස්කාමය සම්බන්ධව  ආන්ඩුව හා බෞද්ධ අන්තවාදී නඩවල පවතින  භීතිය සමඟ තමන් අනන්‍ය වීම ප්‍රකාශයට පත් කලේ ය. 

නතාෂා, සුද්ධෝදන, සිද්ධාර්ථ හා දෙව්දත් යන බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන වාසගම් හා සිද්ධීන් සිය නිර්මානයේ සංකල්ප රූප ගොඩ නැගීමට යොදා ගත්තා ය. කෘතියේ මුඛ්‍යාර්ථය වූයේ ධනේශ්වර සමාජයේ කාන්තාව හා දරුවන් මුහුන දී සිටින ඛේදජනක තත්වය ප්‍රතිනිර්මානය කිරීම වු අතර අතීත කලා නිර්මානයෙන් පරිහරනයට ගත් මෙම උපුටා ගැනීම් ඊට මැනවින් උචිත විය.      

නතාෂාගේ කලාව සහ එහි ඇගවුම් ගැන, විශේෂයෙන් අදාල ප්‍රහසනයේ ආකෘතිය හා අන්තර්ගතය සම්බන්ධයෙන් එක වචනයක්වත් සිල්වා හෝ ජයගොඩ තම නිවේදන තුල ප්‍රකාශ නො කිරිම අහම්බයක් නො වේ. බොරුව සමාජගත කිරීම සදහා ඔවුන්ට ඒ ගැන සාකච්ඡා කිරීමෙන් වැලකීම අවශ්‍යය විය. නමුත්, ජයගොඩගේ කතාව තුල ම කලාකාරිනියට එල්ල වී ඇති ප්‍රහාරය ගැන එක වැකියක් විය. ඒ “අත්අඩංගුවට ගැනීම ගැන අපට කියන්න තියෙන්නෙ, මීට කලින් ආගමට අපහාස කල අය අත්අඩංගුවට ගත්ත ද?” යි යන්නයි. අවස්තාවාදී ලිස්සායෑමේ නියම ස්වභාවය පෙන්වන මෙම ප්‍රශ්නය, ආගමික උන්මත්තකයන් “අතීතයේ ඉඳන් එන මේ නාඩගමේ කොටස්කරුවො සියලු දෙනාම” අත් අඩංගුවට ගත යුතු යයි දියත් කර ඇති උද්ඝෝෂනයට සමපාත වේ. එමතුද නොව, එය රාජ්‍ය මර්දන හස්තය ශක්තිමත් කිරීම සඳහා කරන පැහැදිලි ඇරයුමකි.

ජවිපෙ හා පෙසප නිදහස් කලාවට දක්වන හතුරුකම එහි පන්ති ස්වරූපයයන්ම නිපන්නකි. නතාෂාගේ නිර්මානයට විරුද්ධත්වය පැන නගින්නේ එතැනිනි. කලාවට සම්බන්ධ ජවිපෙ සුලු ධනේශ්වර දේශපාලන වාර්තාව තුල 1988-89 කාලයේ අතිෂය නිර්මානශීලී හා ජනප්‍රිය ප්‍රවීන කලාකරුවන් ගනනාවක් ධනපති ඒකීය රාජ්‍ය රැකීමේ දේශප්‍රේමය උදෙසා ලෝබ නැතිව මරා දැමීම ඇතුලත් ය. ටිල්වින් සිල්වාට අනුව රැඩිකල් කම ලෝකයට මවා පෑම සඳහා නතාෂා ආගමික හිත් රිදවා ඇත. ඔහුගේ කලා විචාරය ඉස්මතු වන්නේ තම අවශ්‍යතාවට ගැලපෙන පරිදි නතාෂා “රැඩිකල්කම පෙන්වීම වැනි” කලාකරුවාගේ සිතිවිලි ලෙස තමන් විසින් ම සකසා ගත් අදහස්වලිනි. කලා කෘතිය හා එහි අදහස් කරන දෑ මොනවා වුවත් මේ ඊනියා කලා විචාරකයාට අදාල නැත.

දැන් ජයගොඩගේ යෝජනාව “සමාජයට සම්බන්ධ නැති ව්‍යුක්ත කලාව කියා එකක්” නැති නිසා කලාව හැම විටම සමාජය ගැන සංවේදී වී දේශපාලනය සමග සම්බන්ධ විය යුතු බව ය. “ඒ නිසා කලාකරුවා දේශපාලනික වෙන්න ඔනෙ” යි ඔහු අවධාරනය කලේ ය. මෙහි දී ජයගොඩ “තමන්ට හිතෙන හිතෙන විදියට වල් බූරු නිදහස කලාවට තියෙන්න ඕන කියල කලාව කිරීම හා සමාජය ගැන හිතා කලාව කිරිම” යනුවෙන් පැති දෙකක් යෝජනා කරයි. උක්ත ප්‍රකාශයේ දී  ඔහු පැහැදිලි ම තර්ක කරන්නේ ආගමික හැගීම් වැනි සංවේදී කාරනාවලින් කලාව පාලනය විය යුතු බව ය.

උදාහරනයක් හැටියට බෞද්ධයන්ගේ හිත් රිදවිමක් වෙලා තියෙනවා, මේ ප්‍රකාශය (නතාෂාගේ නිර්මාන) මගින්. මේ ප්‍රකාශය පාවිච්චි කරල අදහස් දැක්වීමේ අයිතියට, ප්‍රකාශනයේ නිදහසට, භාෂනයේ නිදහසට පහර දෙන්න හදනවා එක පැත්තකින්. ….තක්කඩි බලවේග මේ අස්සෙ සලු වෙන්න හදනවා,” මෙසේ ජයගොඩට අනුව ආන්ඩුව ප්‍රකාශනයේ හා භාෂනයේ නිදහසට පහර දීමට පෙරට පැමින ඇත්තේ  නතාෂාගේ නිර්මාන නිසා ය. ඒ නිසා එවන් නිර්මාන නො කල යුතු ය. 

ජයගොඩගේ හෝ සිල්වාගේ කලාව පිලිබඳ මෙම ආස්ථානයට මාක්ස්වාදී හෝ සමාජවාදී ආස්ථානය සමග මොනම හෝ සම්බන්ධයක්  නැත. ධනපති සමාජයේ පවතින අධිකාරී සංස්කෘතියට, පැවැත්මට කලාව යටකිරීමට යෝජනා කරන මෙම ප්‍රතිගාමී පිලිවෙතට එරෙහිව කලාව පිලිබඳ සමාජවාදී ආස්ථානය වොරොන්ස්කි පැහැදිලි කරන්නේ මෙසේය:

 “කලාව යනු ජීවිතය සංජානනය කිරීම යි…කවියා හෝ ලේඛකයා අවට යථාර්ථයෙන් සෑහීමකට පත් නොවන විට, ඔහු නිරායාසයෙන්ම එය තිබෙන ආකාරයට නොව, විය යුතු ආකාරයට නිරූපණය කිරීමට උත්සාහ කරයි;  ඔහු අනාගතයේ වැස්ම අර්ධ වශයෙන් ඉවත් කර මිනිසාට ඔහුගේ පරමාදර්ශය පෙන්වීමට උත්සාහ කරයි.  ඔහු පරමාදර්ශී “හෙට දවස” නම් ප්‍රිස්මය හරහා අද යථාර්ථය බැලීමට පටන් ගනී. ඉහලම තලයන් දක්වා අඳිනු ලැබූ මිනිසාගේ සිහින, ආශාවන් හා පැතුම් හොඳම කලාකරුවන්ගේ නිර්මාන කාර්යයන්හි පදනම වූ අතර එය දිගටම එසේ වන්නේය.” [ඒ.කේ.වොරොන්ස්කි, ‘කලාව ජීවිතය සංජානනය කිරීම ලෙස, හා සමකාලීන ලෝකය’, 1923]

කලා කෘතියක  සීමාව තීරනය කරනුයේ කලාවමය. කලාවේ දේශපාලනය යනු සීමා පනවා ගැනීම නො ව සීමා බිදීම ය. නො එසේ ව, එය නැවුම් දෑනීම් හා හැඟීම ජනිත කරන්නේ කෙසේ ද?  සමාජ ඥෙය මඩල පුබුදුවන්නේ කෙසේ ද? ලෝකය වෙනස් කිරීමේ මිනිසාගේ නොතිත් යත්නයට දායක වන්නේ කෙසේ ද? කලාවේ මෙම නිදහස ප්‍රතික්ශේප කරන්නෝ එහි හතුරෝය. 

පෙසප නායකයා පෙරට දමන්නේ අතිෂය ආත්මාර්තකාමී සුලු ධනේශ්වර අවශ්‍යතාවකි. ඔහුගේ මේ වචන සලකා බලන්න: “අරගලයේ දී දේශපාලනය ගැන හිතන අයයි, එලෙස නොවන සාමාන්‍ය ජනතාවයි  අතර කිසියම් ආකාරයේ අවබෝධයක් හැදිල තියෙනවා. ජාතිකවාදයට, ආගම්වාදයට විරුද්ධ නමුත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ගැන සංවේදී වූ ලිබරල් අදහස් දැරූ පිරිස් සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන ඒ තරම් සංවේදී නැති නමුත් තමන්ගේ ජාතික ආගමික අනන්‍යතා ගැන සංවේදී ව හිටපු ජාතකවාදී කොටස් අතර යම් අවබෝධයක් හැදිල තියනවා.” මෙම මලකුනු සමාජ කන්ඩායම් අතර වඳ බහු විවාහයට යතාර්තවාදී කලා නිර්මාන බාධාවක් වීම ය ජයගොඩගේ සංවේදීතාව ය. ඔහුට අනුව මේ ලිබරල්ලු, ජාතික ආගමික අනන්‍යතා කල්ලි, ආගම්වදයට විරුද්ධ කන්ඩායම්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට සංවේදී නැති කල්ලි යනාදී සියලු දේ එකට ඇනූ ඔහු හා පෙසප ද අයත් සංධානය පවත්වා ගැනීම හෙවත්, වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්, දක්ෂිනාංශික ව්‍යාජ-වාම පෙරමුන පන පිහුටුවා පවත්වා ගැනීම කලාකරුවාගේ කර්තව්‍ය විය යුතු ය!

මීට ප්‍රතිපක්ෂව කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය පදනම් වූයේ කලාවට සීමා පැනවීමට එරෙහිව එහි නිදහස රැකීම වැඩකරන පන්තියේ නිදහස සමඟ බැඳී පවතීය යන සත්‍යය  මත ය. අර්බුදය ගැඹුරුවත්ම ධනපති පාලක පන්තිය කලාවට හා ප්‍රකාශනයේ නිදහසට එරෙහිව, අද පෙසප ආරක්ෂා කරන සංධානයටම අයත්  අන්ත ප්‍රතිගාමී බලවේග මත පදනම් වූ ෆැසිස්ට් බලවේග සූදානම් කරනු ඇත. කලාවට එරෙහි ⁣ඉහත කී ව්‍යාජ වාම ප්‍රතිපත්ති වලට නෑකම් කියූ ස්ටැලින්වාදී ප්‍රහාරය සම්බන්ධව අන්ඩ්‍රේ බ්‍රෙටන් හා ඩියෝගෝ රිවේරා 1938 දී කරන ලද කැඳවුම මේ නිසා අදට ද අදාල ය:

“කලාවේ සෑම ප්‍රගතිශීලී ප්‍රවනතාවක්ම ෆැසිස්ට්වාදය විසින් ‘පරිහානිගත’ ලෙස හදුන්වා විනාශ කරයි.  සෑම නිදහස් නිර්මානයක්ම ස්ටැලින්වාදීන් විසින් ‘ෆැසිස්ට්’ ලෙස හඳුන්වයි.  ස්වාධීන විප්ලවවාදී කලාව දැන් ප‍්‍රතිගාමී ප්‍රහාරයට එරෙහි අරගලය සඳහා සිය බලවේග එකතු කල යුතුය.  එය තම පැවැත්මේ අයිතිය උස් හඬින් ප්‍රකාශ කල යුතුය.” [ස්වාධීන විප්ලවවාදී කලාවක් සඳහා ප්‍රකාශනය]

අව්‍යාජ, නිදහස් කලාව ඊට නියමිත තැනට ඔසවා තබනු ඇත්තේ කම්කරු පන්තිය ධනේශ්වරයට එරෙහි දේශපාලන බලය තහවුරු කරගැනීම සදහා ගෙන යන අරගලයේ ජයග්‍රහනයෙන් ම පමනක් බව සෑම අතින් ම සත්‍යාපනය වී ඇත. ඒ සදහා ප්‍රථම කොන්දේසිය වන්නේ මෙම ප්‍රතිගාමී ව්‍යාජ-වාම පෙරමුන හෙලිදරව් කර කුඩු කර දැමීම ය.

නතාෂාගේ ප්‍රහසන කලාවට කෝපාවිශ්ට වූ ව්‍යාජ වාම පෙරමුනට එරෙහිව කලාවේ නිදහස සදහා අරගලය  පෙරට Read More »

COLOMBO

සෞඛ්‍ය කප්පාදුව හමුවේ ඩෙංගු රෝගය ව්‍යවසනකාරී ලෙස පැතිරේ 

විජිත කරුනාරත්න විසිනි

මේ වසරේ මුල් මාස 6 තුල  මාරන්තික ඩෙංගු රෝගය පැතිරීම වේගයෙන් ඉහල ගොස් තිබේ. රජයේ වෛද්‍ය සංගමය,  ජාතික ඩෙංගු මර්දන ඒකකය ඇතුලු සිවිල් සංවිධාන ඒ පිලිබදව  අනතුරු අගවා ඇත. 

COLOMBO
කොලඹ ඩෙංගු අවදානම් කලාපයකි

වෛද්‍ය සංගමය පෙන්නා දුන් ආකාරයට මේ වසරේ සෑම සතියකම රටපුරා ඩෙංගු රෝගීන් 2500 ක් සොයා ගැනේ. ගෙවී ගිය මැයි මාසයේ පලමු සති දෙක තුල  ඩෙංගු රෝගීන් 4000ක් වාර්තා කෙරුණි. මේ මස මැද වන විට පමනක් රෝගීන් සංඛ්‍යාව 5126ට වැඩි විය. පසුගිය වසර කීපය හා සැසදීමේ දී එය බරපතළ  ඉහල නැගීමක් යැයි වෛද්‍ය සංගමය අනතුරු අගවයි. මේ වසරේ මුල් මාස 5 ඉක්මනවාත් සමග  ඩෙංගු රෝගී සංඛ්‍යාව 47,685ක් හා මරන ගනන 27ක් ද ක්වා ඉහල  නැගුනි.

2022දී ඩෙංගු රෝගීන් 76000ක් හා මරන 72ක් වාර්තා වී තිබුනි.

වසර 30ට ආසන්න කාලයක් ඩෙංගු රෝගය පැතිරී අද දවසේ  එය වඩාත් උග්‍ර තත්ත්වයට  පැමිනීමත් එයින් කුඩා දරුවන් ඇතුලු ගැහැනු, පිරිමි  මරනයට ගොදුරු වීමට ඉඩ හැරීමෙනුත් පෙන්නා ඇත්තේ, රෝගය පාලනය  හා මර්දනය කෙරෙහි ආන්ඩුව දක්වන දුෂ්ඨ නොතැකීමේ ස්වභාවය යි.

වානිජ අගනගරය වන කොලඹ ද ඇතුලත් නාගරීකරනයට ලක් වූ දිස්ත්‍රීක්ක තුනක් පිහිටි බස්නාහිර පාලාතේ ඩෙංගු  රෝගීන්  වැඩි සංඛ්‍යාවක් වාර්තා  වීමෙන් එය වඩාත් තහවුරු  වේ.

ජාතික ඩෙංගු මර්දන ඒකකයට අනුව, බස්නාහිර පාලාතෙහි සොයාගත් රෝගීන් සංඛ්‍යාව 22,234කි. ඊට අයත් දිස්ත්‍රික 3 හි වැඩිම රෝගීන් සංඛ්‍යාව  වන 9884 වාර්තා වූයේ ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයෙනි. අනිත් දිස්ත්‍රික 2ක  වන කොලඹ  හා කලුතර පිලිවලින් 7,717 ක් හා 2,246 ක් වශයෙන්  රෝගීන් වාර්තා විය.

දිවයිනේ තීර්නාත්මක රෝගීන් සංඛ්‍යාවක් වාර්තා වූ අනිකුත් දිස්ත්‍රික වන්නේ නුවර , රත්නපුර  හා ගාල්ල යි. ජුනි 16 ලංකාදීප වාර්තාවට අනුව ඉකුත් සතියේ පමනක්  රටපුරා හමුවූ ඩෙංගු උන රෝගීන්  ගනන  2,730කි. එය ඊට පෙර සතියට වඩා සියයට 14න් වැඩි වීමකි.

අවුරුදු  තිහකට ආසන්න යුද  තත්ත්වයක් යටතේ ජීවත් වීමට බල කෙරුනු පීඩිත දෙමළ   ජනයා අතර ඩෙංගු  උණ පැතිරීම ඉහළ ගොස් ඇතැයි සෞඛ්‍ය අංශ වාර්තා කරයි. ඒ අනුව නැගෙනහිර පලාතේ රෝගී ගනන 4488කි. එහි ත්‍රිකුණාමලය ප්‍රදේශයෙන් රෝගීන් 1,578ක් හා මඩකලපුවෙන් 1,636ක් වාර්තා විය. පුත්තලම ප්‍රදේශයේ ද ඉහල අගයක් වාර්තා වේ.  පහල ආර්ථික  ජීවිතයක්  හිමි හා සෞඛ්‍ය  පහසුකම් නොමැතිව  ජීවත් වන එම ප්‍රදේශයේ  දුගී ජනයා රෝගී තත්වය නිසා ඇද දමනු ලබන්නේ  කබලෙන් ලිපටයි.

 මේ තතු යටතේ රටපුරා සෞඛ්‍ය කොට්ඨාස 355න් 67ක් අනතුරුදායක ප්‍රදේශ ලෙස නම් කොට ඇත. කොලඹ දිස්ත්‍රික්කයේ  පමනක් හදුනාගත් ප්‍රදේශ 14කි. එබදු ජීවිත බිලි ගන්නා අනතුරුදායක තැන් දිනපතා දිවයින පුරා ව්‍යාප්ත වෙමින් පවතින බව සෞඛ්‍යය අංශ පිලිගෙන තිබේ. එසේ දැඩි අවදානයට යොමු වූ ප්‍රදේශ අතර කහතුඩුව, සූරියවැව, ඔකේවෙල, මුලතිව්, පන්නල, රත්නපුරය, රුවන්වැල්ල, වරකාපොල, කල්පිටිය, ඉබ්බාගමුව, කුරුනෑගල ඇබිලිපිටිය, වත්තේගම හා බලපිටිය ප්‍රධාන වේ.

1989 වකවානුවේ ඇරඹි ඩෙංගු වසංගතය 2000 වසරේදී  ලංකාවේ සමාජ-ආර්ථිකයට, රටේ පොදු සෞඛ්‍ය සේවයට බලගතු බලපෑම් කිරිමේ තැනකට පැමිනියේ ය. 2004  ඩෙංගු පැතිරීම ඉහල නැගි තතු යටතේ  කල් මරමින් සිටි සෞඛ්‍ය  අමාත්‍යාංශය, 2005 දී එය යටතේ ක්‍රියාත්මක වන ජාතික ඩෙංගු මර්දන ඒකකය පිහිටුවාලීය. හදිසි තත්ත්වයකට මුහුණ දීම, රෝගය නිවාරනය හා පාලනය  ආදිය එහි එල්ලය හැටියට ප්‍රකාශයට පත් කලේය. නමුත් ආන්ඩුවේ ඊනීයා රෝගය ‘නිවාරනය හා පාලනය ‘ යටතේ  2009- 2014 වසරවල  ඩෙංගු පිම්මේ ඉහල නැගී ය. එම වසරවල දී ඩෙංගු රෝගීන් 28,000ත් 40,000ත් අතර සංඛ්‍යාවක් වාර්තා කෙරුණි. 2017දී එය 1,86,101 දක්වා නැගුනි. ජාතික ඩෙංගු මර්දන ඒකකය වාර්තාවන්ට අනුව ජනගහනයට අනුපාතිකව 2016 දී 1,00,000ට රෝගීන් 271.9කි. 2017 දී එය 1,00,000ට 865.9ක් විය. ගෙවී ගිය වසරවල රෝගය පාලනයකට ලක් නොවුනා පමනක්  නොව කොවිඩ් වසංගතය  මද්‍යයේ  ඊට මහාජනයාගේ අවදානය  යොමු  නොකිරීමට ආන්ඩුව වග බලා ගත්තේය. ඊට සමාන්තරව ධනපති මාධ්‍ය යොදා ගනිමින් ඩෙංගු  අනතුර පහව ගොස් ඇතැයි ආන්ඩුව ප්‍රෝඩාකාරී ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියේය . තතු එසේ වුවද මේ වසරේ ආරම්භයේ ම ඩෙංගු පිම්මේ ඉහල නැගීම මගින් ආන්ඩුවේ ප්‍රෝඩාකාරිත්වය මහජනයා ඉදිරියේ එලිදරව්  කෙරුණි.

මේ කොන්දේසි යටතේ  නින්දෙන් අවදි වූවන් සේ හැසිරෙන ආන්ඩුව  ව්‍යවසනය හදිසියේ පැනනැගුනක්  ලෙස මවාපෑමට උත්සාහ දරති. ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ හදිසියේ ඩෙංගු කාර්‍ය් සාධක බලකායකට උපදෙස් දිමත්, ජුනි 22දා සිට ක්‍රියාත්මක  වන පරිදි ජනාධිපති කොමිෂන් 2ක් පත් කිරිමත් ධනපති ආන්ඩු මෙබඳු ව්‍යවසන අවස්ථාවල්දී මහජනයා මුලා කිරීමට  මවාපාන වංචාවේ ම කොටසකි.

එහිම තවත් පැත්තක් වන්නේ, වසංගතය පැතිරීමේ වගකිම මහජනයා මත හෙලීමට ආන්ඩුව ගෙනයන ප්‍රචාරයන් ය. ඊට ධනපති මාද්‍ය වලින් ලැබෙන තල්ලුව කොතරම්ද යන්න ජුනි19දා ලංකාදීප පුවත්පතේ කතුවැකියෙන් පෙන්නුම් කරයි. එ⁣ය මෙසේ කියයි:

“ඇතැම් ගෙවතු මෙන්ම වතුපිටි ද මදුරු තවාන් බවට පත්ව තිබේ. සමහරු ඉතා නොසැලකිලිමත් ලෙස ද කටයුතු කරති. ඇතැම් වතුපිටි පාලුවට හැර ඒවා ඩෙංගු මදුරු තවාන්  බවට පත්වීමට ඉඩහැර ඇත. එබන්දන්ට එරෙහිව නීතිය තදින්  ක්‍රියාත්මක  කල යුතුය.”

ඩෙංගු පාලනය හා මර්දනය අතහැර සිටින වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව  සියලු වගකීමෙන් ලිහා හරින කතුවැකිය මහජනයා  මතම එකී වගකීම  පටවමින් “රට නිරෝගි සම්පන්නව තබා ගැනීමට දායක වීම සියල්ලන්ගේ ම වගවගකීම  හා යුතුකම වේ” යයි ලියයි.

ආන්ඩුවේ නිලධාරීන් යොදා ගනිම්න් පීඩිත ජනයාට එරෙහිව දිගේලි කරන පීඩාවන් හා දඩයම අනිත් කාරනයයි. ඒ සදහා පොලිසිය හා මහජන  සෞඛ්‍යය නිලධාරීන් යොදා ගැනේ. ඊට අමතරව ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයේ නිලධාරීන් හා සේවකයන් බලහත්කාරයෙන් යොදා ගැනෙන බවට චෝදනා එල්ල වේ.

ආන්ඩුව මේ ඊනීයා මෙහෙයුම සිදු කරන්නේ ඔවුන් ම හදුනාගත් ඩෙංගු බෝවෙන තැන්වල නොවේ.  ජීවිතය අමාරුවෙන් ගැටගසා  ගන්නා කම්කරුවන් හා පීඩිත ජනයා වෙසෙන නිවාස ප්‍රදේශයන්හී ය. රෝගය බෝවීමේ ඉඩකඩ ඇති, අවම පහසුකම් පවා අහිමි එකී ප්‍රදේශයන්හි ජීවත් වන ජනයා  රෝගය පතුරුවන්නන් හැටියට චෝදනා කොට උසාවි වල නඩු පවරා දඩයන්ට යටත් කිරීම නිලධරයන්ගේ රාජකාරිය වේ. රෝගයට වැඩි වශයෙන් ගොදුරු වන්නේ මේ ජනයා ය යන්න අන්ඩුව හොඳින් දනී. 

එහෙත්, එය වසංගතයක් ලෙස පීඩිත මහජනයා ගොදුරුකර ගනු ලැබීම වැලැක්වීම මෙම මහජනයා  ජීවත්වන දුක්ඛිත, කටුක හා කාලකන්නි ජීවන කොන්දේසි බිඳ දා සෞඛ්‍යමත් නිවාස, නිවහන් ප්‍රදේශ හා පරිසරයක් නිර්මානය කිරීමේ දැවැන්ත සුභසාධන ආයෝජන සිදුකල යුතු වීම මත රඳා පවතී. නය බරින් මිරිකී ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ කප්පාදු නිර්දේශ ක්‍රියාත්ම කරමින් සිටින ආන්ඩුව එවැනි වැඩපිලිවෙලට සූදානම් නැත. ආන්ඩුවේ මේ  සියලුම  උපාමාරුවල එල්ලය වන්නේ, ඩෙංගු  වසංගතයක් කරා වර්ධනය වීමේ දී  තමන්ට එල්ල වෙන චෝදනාවන්ගෙන් බේරී, එය පීඩිත මහජනයාගේ කර උඩ පැටවීමට ය.

ඩෙංගු, කොවිඩ් ඇතුලු බෝවෙන රෝග යලි හිස එසවීම, ආන්ඩුව පොදු සෞඛ්‍යය සේවයේ රාජ්‍ය වියදම් කපාහැරීමත් ඒවා ජාත්‍යන්තර ඖෂධ සමාගම්  හා පෙල ගැසී සිටින  ධනපති මාෆියාවට  ගසා කෑමට ඉඩ හැරීමේත් දුර්විපාක වේ.  රටපුරා රජයේ රෝහල්වල දැන් පවතින බරපතල ඖෂධ  හිඟය එහි ප්‍රතිඵලක් යන්න එලිදරව් කෙරුනු සත්‍යයකි.

රෝහල් වාර්තාවන්ට අනුව හා සෞඛ්‍යය ඇමති කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල ද පිලිගෙන ඇති පරිදි ලේඩි රිජ්වේ, අපේක්ෂා ඇතුලු රෝහල් ගනනාවක් පවත්වාගෙන යන්නේ ආධාර වශයෙන් ලැබෙන  ඖෂධ  හා මුදල් මගිනි. 

සෞඛ්‍ය ශේෂ්ත්‍රයේ පවතින අර්බුදයට සෞඛ්‍යය සේවක හිඟතාව, ⁣⁣⁣⁣⁣ෙඖෂධ, වෛද්‍ය  උපකරන හා ප්‍රමානවත් ගොඩනැගිලි පහසුකම් නැතිකම, වෛද්‍යවරුන් විශාල වශයෙන් සේවය හැර යාම ද ඇතුලත්ය. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ නිවේදනයකට අනුව 2022 වසරේ විදේශ ගත වූ වෛද්‍යවරු සංඛ්‍යාව 500කි. මේ වසරේ දී එය 800 ඉක්මවනු ඇතැයි සංගමය අනතුරු අගවයි.

2022 අයවැයෙන් සෞඛ්‍ය  සේවාවේ වියදම රුපියල් බිලියන 232ට කපා දැමු අන්ඩුව මහජන අරගල මර්දනයේ ප්‍රදාන උපකරනය වූ මිලිටරි-පොලිස් වියදම් රු.බිලියන 539ක් දක්වා වැඩිකර ගැනීමෙන් සෞඛ්‍යය සේවයට උරුමකරන ඉරනම පෙන්නුම් කර ඇත.  

කොවිඩ්-19 ව්‍යවසනයෙන් හා දිවයින පුරා යලි හිස ඔසවන බෝවන රෝග තත්ත්වයන්  හා පොදු  සෞඛ්‍යය සේවාව උදුරා ගැනීම  ධනපති   පන්ති පාලනය යටතේ මහජනයාට උරුම කරනු ලබන දේවල් වේ. මහජනයා එය පිලිගත යුතු නැත.

කම්කරු පීඩිත මහජනයාගේ ජීවිත පරදුවට තබා තම මූල්‍ය පද්ධතිය හා ආර්ථිකය රැකගැනීමට කැපවීගත් ලොව පුරා ආන්ඩුවල තරම මෑතදීම පැහැදිලි කෙරුනේ කොවිඩි වසංගතයට අඩු තරමින් මිලියන 21ක් ජනයා බිලිකරනු ලැබූ මහා සමාජ අපරාධයකිනි.  බැංකු ගලවා ගැනීමට හා  යුද්ධයට ඩොලර් ට්‍රිලියන ගනනින් වැය කරන මේ ආන්ඩු මහජනතාවගේ සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය, සංස්කෘතිය හෝ ජීවත් විය හැකි පරිසරයක් වැනි මහජන අවශ්‍යතා සඳහා වියදම් දැවැන්ත පරිමානයෙන් කපා හරිමින් සිටී. වසංගත ඇතුලු ස්වාභාවික විපත් එක් අතකින් එලෙසම ‘ස්වාභාවිකවම’ සිදුවන්නේ නොවේ. අනික් අතට ඒවා නිසා මිලියන ගනනින් කම්කරු, පීඩිත  මහජනතාවට සිදුවන  ජීවිත හා දේපල හානිය වලක්වා ගැනීමේ සැබෑ පන්ති අවශ්‍යතාවයක් පාලක පන්තීන්ට නැතුවා පමනක් නොව අති බහුතරයක් කුඩා ජාතික ආර්ථිකයන් හිමි ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය තුල ඒවා විසඳනු නොහැකි ය. 

රෝග පැතිරීම පාලනය හා මර්දනය සදහා නවීන විද්‍යාවේ දියුනුව හා තාක්ෂණය මහජනයාට යොදා ගත හැක්කේ ලාභ පිපාසාවෙන් දිවෙන ධනවාදි ක්‍රමය තුල  නොව  එකී ධනපති  ආර්ථිකය අහොසි කොට එය අති බහුතරයේ උවමනාවන් සපුරාලීමට බැදීගත්  කම්කරු  පන්තියේ   ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිපාලනය යටතට ගැනීමෙන් ය. 

⁣මහජනතාවගේ සෞඛ්‍ය හා ජීවිත ආරක්ෂා කරගැනීමේ, ඒ සඳහා මහත් සේ ධනය හැරවීමේ කාර්යය කම්කරුවන් තමන් අතට ගැනීම එමගින් අදහස් කෙරේ. ලාභ පදිධතියට ගැටගැසී පවතින වෘත්තීය සමිති වලින් මිදී කම්කරුවන් තමන්ගේම ස්වාධීන බල සංස්ථා ගොඩනගා ගැනීම මෙම සටනේ පලමු හා අත්‍යවශ්‍යම පියවරයි.

සෞඛ්‍ය කප්පාදුව හමුවේ ඩෙංගු රෝගය ව්‍යවසනකාරී ලෙස පැතිරේ  Read More »

අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව අර්බුදයේ පවතින මූල්‍ය පද්ධතියක් වගුගත කර දක්වයි

නික් බීම්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 26 දින පල වූ ‘Bank for International Settlements report charts a financial system in crisis‘ යන නික් බීම්ස් සහෝදරයා ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි. 

ලෝකයේ මහ බැංකුවල ඡත්‍ර සංවිධානය වන අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුවේ (Bank for International Settlements – BIS) වාර්ෂික වාර්තාව ගැඹුරු වෙමින් පවත්නා ගැටලුවලින් විනාශ මුඛයට පත් ව ඇති ලෝක මූල්‍ය පද්ධතියක් පිලිබඳ තොරතුරු දක්වයි. මේ ගැටලු එක එකක් ගත් කල, 2008 අර්බුදයේ පරිමානය හා සැසඳෙන හෝ එය ඉක්මවා යන අර්බුදයක් ඇවිලවීමෙහි ලා ඒ සෑම එකක් ම සමත් ය. 

BIS
ස්විට්සර්ලන්තයේ බාස්ල්හි පිහිටි අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව (BIZ) [ඡායාරූපය: ව්ලඩිස්ලෝ සෝකා (නිදහස් කලා බලපත්‍රය 1.3)]

වාර්තාවේ මුඛ්‍යාංගයක් වනුයේ එය, කිසියම් කාලයක දී මූල්‍ය ස්ථායීතාවයට එල්ල වූ තර්ජනයන් මැඩ පැවැත්වීම සඳහා ගන්නා ලද, එම අවස්ථාවන්හි දී තාර්කික ප්‍රතිචාරයකැයි පෙනී ගිය පියවරයන්, ඊට ද වඩා තීව්‍ර ආකූලතාවයන් විදාරනය කිරීම සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කර ඇති බව වර්තමාන තත්ත්වය නිරූපනය කිරීම මඟින් පැහැදිලි ව පෙන්වා දීමයි.    

සති අන්තයේ දී නිකුත් කරන ලද වාර්තාව මෙසේ ඇරඹෙයි: “ලෝක ආර්ථිකය තීරනාත්මක හා උපද්‍රවකාරී වකවානුවකට සේන්දු වී ඇත. ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන් මුහුන දී සිටින්නේ අතුල්‍ය අභියෝගවලින් සැදුම් ලත් තාරා මන්ඩලයකට ය. ඒ සෑම එකක් ම, වෙන් වෙන් වශයෙන් ගත් කල, අලුත් ඒවා නොවේ; එහෙත් ඒවා ගෝලීය පරිමානයක සංයෝජනය වී තිබීම; එය අලුත් දෙයකි.”   

ධනේශ්වර ක්‍රමයේ නොවිසඳිය හැකි ප්‍රතිවිරෝධයන් මාක්ස්වාදී ව්‍යාපාරය විසින් හෙලිදරව් කෙරෙන විට, “ව්‍යසන වෙලඳාම් කිරීම” සහ “අතිශයෝක්තිය” පිලිබඳව චෝදනා නඟමින් එය හෙලා දුටු සෑම මාධ්‍යවේදියෙකුම, තීරු ලිපි රචකයෙකු ම සහ ශාස්ත්‍රාලිකයෙකු ම, හරියටම අදාල ප්‍රභවයෙන් නිපන් – ඉංග්‍රීසි පිරුලකට අනුව කිවහොත් අශ්වයාගේ කටින් ම පිට වී ඇති ඔත්තුවක් වන – මෙම වචනවලින් තමන්ගේ පරිගනක තිර සරසා ගැනීම ඇතැම්විට යෝග්‍ය විය හැකිය.     

පශ්චාත් යුද්ධ කාල පරිච්ඡේදයේ මින් පෙර නොදුටු විරූ පරිදි දකින්නට ලැබෙන, රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික යන දෙ අංශයේ ම නය වර්ධනය වීමේ ප්‍රතිඵල වශයෙන් ඇති වී ඇති ඉහල උද්ධමනයේ හා වැඩෙමින් පවතින මූල්‍ය අනාරක්ෂිතභාවයේ සංයෝජනය පිලිබඳ කරුන වාර්තාව සිය විශ්ලේෂනයේ කේන්ද්‍රයෙහි ම තබා ඇත. මෙකී ගැටලු අතීතයේ දී ද උද්ගත වී ඇත; එහෙත් ඒ එකවර නොවේ. 1970 ගනන්වල සහ 1980 ගනන්වල මුල් දිනවල දී ඉහල උද්ධමනය පැමිනියේ මූල්‍ය අස්ථාවරත්වය සමඟ අත්වැල් බැඳ ගෙන නොවේ; එමෙන්ම 2008 සිදු වූ පරිදි මූල්‍ය අන්තරායයන් වර්ධනය වන විට ඒවා පැමින තිබුනේ අඩු උද්ධමන වාතාවරනයක් තුල ය.

වාර්තාව සලකුනු කල පරිදි, “ඉහල උද්ධමනයේ හා පුලුල්ව පැතිර ගිය මූල්‍ය අනාරක්ෂිතභාවයේ මෙම සත්තකින් ම අසමසම සංයෝජනය හිටි අඩියේ පැහැදිලි අහසින් කඩා පාත් වූ හෙන ගෙඩියක් නොවන” අතර, එය හුදෙක් කොවිඩ්-19 වසංගතයේ හා යුක්‍රේනයේ යුද්ධයේ නිෂ්පාදිතයක් ද නොවේ. “නය හා මූල්‍යයේ භංගුරතාවයන් එක රැයෙන් ප්‍රාදූර්භූත වන ඒවා නොවේ; ඒවා කාලයක් තිස්සේ වර්ධනය වෙති.” එබැවින් මේ ප්‍රශ්නවල මූලයන් වඩාත් ගැඹුරට විහිදී ගොස් ඇත.

මෙකී ගැටලු පෙන්වා දෙමින් එය මෙසේ සඳහන් කරයි: “ලෝක ගෝලීය ආර්ථිකය දැන් මුහුන දෙන අභියෝගවලින් කිසිසේත් නොඅඩු ආකාරයකින් පිලිබිඹු කෙරෙන්නේ, සාර්ව ආර්ථික ස්ථායීකරන ප්‍රතිපත්ති මඟින් අත්පත් කර ගත හැකි දේ පිලිබඳ යථාර්ථවාදී නොවන දෘෂ්ටියෙන් උපන් යම් කිසි ‘වර්ධන මිත්‍යාවකි.’… එහි අනපේක්ෂිත ප්‍රතිඵලය ව පවතින්නේ, ආර්ථික ක්‍රමය වඩාත් බිඳෙනසුලු එකක් බවට පත් කරන සහ ශක්තිමත් හා තිරසාර වර්ධනයක් ජනනය කිරීමට අසමත්, නය මත දිවෙන තත්ත්වාකාර ආකෘතියක් මත විශ්වාසය රඳවා හිඳීමයි.” 

නය නිර්මානය කිරීම ඊයේ හෝ ඊට පෙර දින හෝ ආරම්භ වූවක් නොවේ. එහි ආරම්භය 1987 ඔක්තෝබරයේ වෝල් වීදියේ බිඳවැටීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් එක්සත් ජනපද මහ බැංකුව තීරනාත්මක හැරීමක් ගන්නා ලද, දශක හතරකට ආසන්න ව ඉහත කාලයක් කරා දිව යයි.

ඉන් ඉදිරියට සිය කර්තව්‍යය ව ඇත්තේ සමපේක්ෂන මූල්‍ය බුබුලු වර්ධනය වීම වැලැක්වීම නොවන බවට ෆෙඩරල් මහ බැංකුව තීරනය කලේය. ඒවායින් බොහොමයක් නය මගින් මූල්‍යකරනය කරන ලද නමුත්, මෙවර එහි අරමුන වූයේ සමපේක්ෂනය දිගටම සක්‍රීය කිරීම සඳහා මූල්‍ය පද්ධතියට වැඩි මුදලක් පොම්ප කිරීමෙන් එම බුබුලු පුපුරා ගිය විට පිරිසිදු කිරීමේ ක්‍රියාවලියක නිරත වීම ය.

මෙයින් 2008 මූල්‍ය අර්බුදයට ද, ඉනික්බිති 2020 මාර්තුවේ වසංගතයේ පහර හමුවේ සිදු වූ වෙලඳ පොල කඩා වැටීමට ද පාර කැපින. ආන්ඩු සහ මහ බැංකු මීට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ආයතනික ඇප දෙමින් සහ ඩොලර් ට්‍රිලියන ගනනක ඉඳුරාම මිලකින් තොර මුදල් මූල්‍ය වෙලඳපොලවල් වෙත ලබා දෙමින්, මූල්‍ය කතිපයාධිකාරයේ වාසනාව ස්තර ගෝලය දක්වා ම ඉහල නංවමිනි.

අස්ථායීතාව මැඩ පවත්වා ඇතැයි මූල්‍ය අධිකාරීන් සිතා ගත් මොහොතේ ම, මාර්තුවේ එය නැවත විදාරනය වූයේ එජ ඉතිහාසයේ එන දැවැන්තතම බැංකු බිඳවැටීම් හතරෙන් තුනක් ම සිදුවීමත් සමඟ ය. 

පසුගිය වසර සඳහා බලාපොරොත්තු වූවාට වඩා හොඳින් ගෝලීය ආර්ථිකය “බලගතු සුලං වේග” හමුවේ ඔරොත්තු දී සිටි අතර ම, “එය පීඩාවට පත් වී තිබීමේ සංඥා මතුවීමට පටන් ගත්” බව වාර්තාව සඳහන් කලේය. “විශේෂයෙන්ම, මූල්‍ය ආතතිය, බැංකු සහ බැංකු නොවන මූල්‍ය ආයතන යන දෙවර්ගයම ගිල ගනිමින් සහ පැතිරීම සීමා කෙරෙන බලගතු ප්‍රතිචාරයක් සඳහා පෙලඹවීම් සිදු කරමින් මූල්‍ය පද්ධතිය වෙවුලුම් කැවීය.

“මේ පීඩාවන්ට පොදු ප්‍රත්‍යයක් ඇත: දීර්ඝ කාලයක් පුරා පැවැති අඩු පොලී අනුපාතවල යුගයකින් පද්ධතිය ආතතියට පත් ව ඇත.”

වාර්තාවේ සැකෙවින් සලකුනු කෙරෙන පරිදි, ඉතා මෑතක දී තුමූම ප්‍රකට කර ඇති මෙම ආතතීන්ගේ අවසානයක් පෙනෙන තෙක් මානයේ නොපවතී. 

“පද්ධතිය තුළ පුලුල්ව පැතිරුණු සාර්ව මුල්‍යමය අනාරක්ෂිතතා පවතී. රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික නය මට්ටම් ඓතිහාසික ඉහල මට්ටමක පවතී. පමන ඉක්මවා ගිය ඉහල තක්සේරුවලට පිටුපසින්, වත්කම්වල මිල ගනන්, විශේෂයෙන් නිශ්චල දේපල මිල, කඩා වැටීමට පටන් ගෙන ඇත. මූල්‍ය වෙලඳපොලවල් මිලයනය කිරීමේ කාලයට වඩා වැඩි කාලයක් පුරා පොලී අනුපාත වැඩි අගයක පැවතීමට අවශ්‍ය වනු විය හැක. මෙතෙක් මතු වී ඇති වික්‍රියාවන්ගෙන් පිලිබිඹු වන්නේ පොලී අනුපාතවල අවදානමයි, එහෙත් බොල් නය අලාභ තවමත් පැමිනීමට නියමිතය. මෙය, මූල්‍ය පද්ධතියේ ඔරොත්තු දීමේ ශක්තිය තවදුරටත් පරීක්ෂා කරනු ඇත.”

මෙම තත්ත්වය උදා වී ඇත්තේ, එක්තරා අවස්ථාවක දී අර්බුදයක් පිටුදැකීමට සහ මූල්‍යමය බිඳ වැටීමක් වලක්වා ලීමට ආන්ඩු හා මහ බැංකු විසින් ගන්නා ලද පියවර හේතුවෙනි. එම පියවර අප්‍රමාද විසඳුමක් ලබා දී ඇති අතර ම, එමඟින් සිදු කෙරී, ඇත්තේ වඩාත් ඉහල ආකාරයෙන් එය පුපුරා යාම සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කිරීම පමනෙකි.  

“සාර්ව ආර්ථික හා මූල්‍ය ස්ථායීතාවයට අනුකූල වන මූල්‍ය හා මුදල්මය සංයෝජන සමූහයක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇති ස්ථාවරත්වයේ කලාපයක්” යන සංකල්පය හඳුන්වාදීමත් සමඟ BIS සංවිධානය මෙය යම්තාක් දුරකට පිළිගත්තේය.

එහෙත් මෙකී “කලාපයේ” මායිම් අවිශද සහ නොපැහැදිලි ලෙස සංලක්ෂිත බැවින් මෙම සංකල්පයට විශ්ලේෂණාත්මක වටිනාකමක් නොමැත. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, ධනේශ්වර ආර්ථිකයේ නියාමනය භාරව සිටින අයට, ඔවුන්ගේ හදිසි පියවර දිගු කාලීනව කුමන බලපෑමක් ඇති කරනු ඇත්ද යන්න පිළිබඳ සැබෑ අදහසක් නැත.

වාර්තාව එය දක්වා ඇති පරිදි: “ආසන්න කාලයේ ස්ථාවරත්වය ඇති කරන බවක් පෙනෙන්නට ඇති ප්‍රතිපත්තිමය හැසිරීමක්, කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, අනවධානයෙන් ම කලාපය හකුලුවා ලමින් ප්‍රතිපත්තීන් එහි කඩඉම දෙසට ගෙන යා හැකිය. හදිසියේම එය එසේ නොවන බව පෙනී යන තුරු ම, ආර්ථික ක්‍රමය දිගු කලක් තිස්සේ ස්ථාවරව දිස්වෙමින් පැවතිය හැකිය.”

ඉහත අවසාන වාක්‍යයේ එන ‘හදිසියේම එය එසේ නොවන බව පෙනී යන තුරු ම’ යන වාක්‍ය ඛණ්ඩය වාර්තාවේ කිහිප වතාවක් පුනරාවර්තනය වන අතර, නියාමකයින් විය යුතු අය මුහුණ දෙන කේන්ද්‍රීය ගැටලුව ඉන් අවධාරනය කෙරේ. ගැටලුව පවතින්නේ ඔවුන්ගේ පරිගනන බලය හෝ තොරතුරු නොමැතිකම තුල නොවේ. එය පවතින්නේ ධනේශ්වර පද්ධතියේම ස්වභාවය තුල මුල් බැසගෙන ය.

නිෂ්පාදන මාධ්‍යවල සහ මූල්‍ය මාධ්‍යවල පුද්ගලික හිමිකාරිත්වය යන්නෙන් අදහස් කෙරෙන්නේ, වෙලඳපොලේ සහභාගිවන්නන්, යෝධ සංගත, බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන පිටුපසින් ආර්ථික හා මූල්‍ය ක්‍රියාවලීන් බලවත් බලවේගයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වන බවයි. ඒවායේ ක්‍රියාන්විතයන් තුළ සවිඥානික පාලනයක් ඇති නමුත්, ඊට පිටතින් පුලුල් ආර්ථිකය සහ මූල්‍ය පද්ධතිය තුල අරාජිකත්වය රජයයි. එය නියාමනය කිරීමට දැරෙන සකලවිධ උත්සාහයන් නොතකා, නැවත නැවතත් එය අර්බුදයක ස්වරූපයෙන් පුපුරා යයි.

BIS විශ්ලේෂකයින්ට ලාභ පද්ධතියේ ප්‍රතිවිරෝධතා සහ එහි ආවේනික අරාජිකත්වය පාලනය කිරීම සඳහා කවර හෝ විසඳුම් නොමැති අතර ම, කල යුතුව ඇති දේ කුමක්දැයි යන්න සම්බන්ධයෙන් ඔවුහු නිසැක පන්තිමය සහජාශයකින් සහ දශක ගණනාවක අත්දැකීම් මගින් මෙහෙයවනු ලැබෙති – මෙම තතු වෙනුවෙන් ගෙවන්නට සිදුවන මිල කම්කරු පන්තිය විසින් ගෙවනු ලැබීමට සැලැස්විය යුතුය.

මෙය වාර්තාවේ දක්වා ඇති ප්‍රතිපත්ති වට්ටෝරු දෙකෙහි දක්වා ඇත. පලමුව, එය මෙසේ පවසයි: “මුදල් ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ උද්ධමනය නැවත ඉලක්කය කරා ගෙන ඒමයි.”

පසුගිය වසර පුරා අන් කවරදාකටත් වඩා පැහැදිලි වී ඇති පරිදි, “උද්ධමනයට එරෙහි සටන”, කම්කරු පන්තියේ වැටුප් ඉල්ලීම් යටපත් කිරීම සඳහා, අවපාතයක් ඇති කරන තරමට පවා ආර්ථික වර්ධනය මන්දගාමී කිරීම කරා යොමු කර ඇත. වාර්තාව විසින් පිලිගනු ලැබ ඇති පරිදි, වැටුප් වැඩිවීම් උද්ධමන මට්ටමට වඩා බෙහෙවින් පිටුපසින් පවතින හා, උද්ධමනයේ එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ සංගත විසින් ලාභ සූරා ගැනීම වන තතු යටතේ පවා මෙම ප්‍රතිපත්තිය දිගටම පැවතිය යුතුය.

“නාමමාත්‍රික වැටුප් වර්ධනය මේ දක්වා සුවිශේෂී ලෙස බලවත් වී නොමැති අතර ම, මෙය පමන ඉක්මවා ගිය සුව පහසුවක් ලබා නොදිය යුතුය. … විශේෂයෙන්ම ශ්‍රම වෙලඳපොලවල ශක්තිය මත ඇතැම් පාඩු පිරිමැසීම් පැමිනීමට නියමිතයැයි සිතිය හැක.”

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, සෑම රටකම වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විසින් කම්කරු පන්තියේ වැටුප් අරගල යම් තරමකට පාලනය කරනු ලැබ පවත්නා නමුත්, එම තත්ත්වය දිගටම පවත්වා ගැනීමට නොහැකි විය හැක. එබැවින් පොලී අනුපාත ඉහල දැමීමේ යගදාව අවශ්‍ය වේ.

කම්කරු පන්තියට එරෙහිව එල්ල කෙරෙන දෙවන පිලිවෙත්මය හස්තය වන්නේ ආන්ඩුවේ වියදම් කපා හැරීමයි. එවැනි වාර්තා සඳහා සාමාන්‍යයෙන් සිදු කෙරෙන පරිදි මෙය එහි ආවශ්‍යක පන්ති අන්තර්ගතය වසන් කිරීම ඉලක්ක කරගත් භාෂාවෙන් සකසා ඇත.

රාජ්‍ය නය ඓතිහාසික ඉහල මට්ටම් කරා වර්ධනය වීම පෙන්වා දෙමින් වාර්තාව, “මූල්‍ය ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ තහවුරුවීමයි” යනුවෙන් ප්‍රකාශ කරයි.

සියලුම ප්‍රධාන ආන්ඩු තම මිලිටරි අයවැය ප්‍රසාරනය කරමින් සිටින කොන්දේසි යටතේ, මෙයින් අදහස් කරන්නේ කම්කරු පන්තියට එරෙහිව එල්ල කෙරෙමින් සමාජ වියදම්වල ගැඹුරු කප්පාදුවකට යොමුවීමකි. එකී කප්පාදු කිරීම් ආර්ථිකය මන්දගාමී කිරීමට ද ක්‍රියා කරනු ඇත. එමඟින් වැටුප් ඉල්ලීම් පහලට තෙරපා පීඩනයක් ඇති කරන අතර ම, මූල්‍ය පද්ධතියට අහිතකර ලෙස බලපාන පරිදි පොලී දැඩි ලෙස ඉහල නැංවීමේ අවශ්‍යතාවය ද අඩු කරනු ඇත.

“තහවුරුවීම උද්ධමන සටනේදී තීරනාත්මක ආධාරයක් සපයනු ඇතැ”යි වාර්තාවේ සඳහන් වේ. “එය, වඩාත් වැඩි කාලයක් පුරා පොලී අනුපාත ඉහල මට්ටමක තබා ගැනීමට මූල්‍ය ප්‍රතිපත්තියට ඇති කෙරෙන අවශ්‍යතාවය ද අඩු කරනු ඇති අතර එමඟින් මූල්‍ය අස්ථාවරත්වයේ අවදානම අඩු කෙරෙනු ඇත.”

BIS වාර්තාවෙන් පැහැදිලි වන්නේ, මූල්‍ය පද්ධතියේ “ස්ථාවරත්වය” සහ “ප්‍රත්‍යාස්ථිතිය” පිලිබඳ සියලු නිවේදන මධ්‍යයේ ඊට යටින් දිවෙන ඓතිහාසික අර්බුදයේ ගැඹුරු වීමයි. ඓතිහාසික වාර්තාවෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන පරිදි සහ මෙම වාර්තාව විසින්මත් පිලිගනු ලැබ ඇති පරිදි, මූල්‍ය පද්ධතිය ගලවා ගැනීම සඳහා එක් අවස්ථාවක දී ගනු ලැබ ඇති ක්‍රියාමාර්ග හේතු වී ඇත්තේ, ඊට ද වඩා වැඩි අස්ථාවරත්වයක් සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කිරීමට වන හෙයින්, යම් ආකාරයක “සාමාන්‍ය තත්ත්වයක්” ප්‍රතිෂ්ඨාපනය වීමේ අපේක්ෂාවක් නොපවතී.            

ඇත්තේ විකල්ප දෙකක් පමනෙකි. එක්කෝ කම්කරු පන්තිය සමාජ ව්‍යසනයකට ඇද දමමින් ලාභ පද්ධතියේ ඓතිහාසික අර්බුදයේ බර කම්කරු පන්තියේ කොඳු නාරටිය මත පැටවීමට පාලක පන්තීන් සමත්වීමයි; නැතහොත්, ජාත්‍යන්තරවාදී හා සමාජවාදී වැඩ පිලිවෙලින් සන්නද්ධ වන කම්කරු පන්තිය ධනේශ්වර ක්‍රමය කම්මුතු කර දැමීමයි.

අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව අර්බුදයේ පවතින මූල්‍ය පද්ධතියක් වගුගත කර දක්වයි Read More »

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

Image Not Found
ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා

හලාවත තොඩුවාවේ දී, ජනතා විමුක්ත පෙරමුන (ජවිපෙ) ‘දේශප්‍රේමීන්’ විසින්, 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වූ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ ඝාතනය කරනු ලැබිමෙන් වසර  34 ක් අද (24) දිනට සපිරෙයි.

ඒ වන විටත් විකොස සාමාජිකයෝ දෙදෙනෙක්, 1988 නොවැම්බර් 12 දින, සෞන්දර්ය ගුරුවරයෙකු වූ  ආර්.ඒ. පිටවෙල වැලිමඩ හඟුන්නාවේ දී ද, 1988 දෙසැම්බර් 23 සරසවි අනධ්‍යන සේවකයෙකු වූ, පී.එච්. ගුනපාල පේරාදෙනිය සරසවියේ දී ද, ජවිපෙ ඝාතකයන් විසින් ගොදුරු කර ගෙන තිබින. 1988-89 තුල, කම්කරු පන්ති සංවිධානවල නායකයෝ ගනනාවක් හා කම්කරුවෝ සිය ගනනක් ඇතුලු දහස් ගනනක් මිනිස්සු සහ ගැහැනු, තමන් හා ධනපති පන්තිය අතර වූ ලේ වැකි කේවලයට සහය නො වීම නිසා ජවිපෙ විසින් ඝාතනය කරනු ලැබූහ. 

ග්‍රේෂන්ට වෙඩි තැබීම සිදු කලේ 1989 ජූනි 23දා සවස ය. ඔහු ඉතා තරුන බිරිඳගෙන්, බිලිඳු පුතුගෙන් හා තම මව ඇතුලු ඥාතින්ගෙන් සදහට ම සමු ගත්තේ පසු දිනයේ, කොලඹ මහ රෝහලේ දී ය. 

Image Not Found
ජවිපෙ තර්ජන මැද සිය ගනනින් කම්කරුවන්, ධීවරයන් හා ප්‍රදේශවාසීන් ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ දේහය රැගත් පෙලපාලියට එක් වේ

වෙඩි තැබීමට පෙර දින ග්‍රේෂන් සිය වැඩිමහල් සොහොයුරා වන විකොස ප්‍රභල සාමාජිකයෙක් වූ නිහාල් ගීකියනගේ සහ තවත් ලෝකල් සහෝදරයෙක් වන අයිවන් ඇතුලු විකොස සාමාජිකයන් සමග කොලඹ පක්ෂ කාර්යාලයේ රැස්වීමකට සහභාගි වූයේ පැන නැගී ඇති ආරක්ෂාව පිලිබද ගැටලු පිලිබද සාකච්ඡාවක් සදහා ය. ඊට දින කීපයකට පෙර නිහාල් සහ අයිවන් යන දෙදෙනා මරා දමන බව සදහන් නිර්නාමික ලිපි ද ලැබී තිබිනි. එදින මේ සියල්ල ගැන කල සාකච්ඡාවෙන් පසුව නිහාල්ට පක්ෂ කාර්යාලයේ වැඩ සදහා නතර වීමට සිදු වූ අතර, ග්‍රේෂන් පසු දින උදේ නිවසට ලගා විය.

ඒ සන්ධ්‍යාවේ ඔවුන්ගේ නිවස ඉදිරිපිට මාර්ගයේ දී අයිවන් සම්මුඛ වූ නාඳුනන පුද්ගලයන් දෙදෙනෙක් නිහාල්ට වෘත්තීය සමිතියකින් ලිපියක් බාර දීමට පැමිනි බව කියා ඇති අතර අදාල වෘත්තීය සමිතිය ගැන මේ පුද්ගලයන් දැන නො සිටි බව අයිවන්ට පෙනී ගියේ ය. එම සැකය නො තකා අයිවන් ග්‍රේෂන්ට කතා කලේ ය. ‘නිහාල් මහත්තයා මුන ගැසීමට’ පැමිනි බව මිනීමරුවෝ ග්‍රේෂන්ට ද පැවසූහ. දිගින් දිගටම නිහාල් ම ගැන විමසන විට “මම තමයි නිහාල්” කියමින් ග්‍රේෂන් ඉදිරියට පැමිනියේ මොවුන් තම සහෝදරයාට ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට සුදානම් වන බවට හැඟී ගිය හෙයිනි. අමුත්තෝ ග්‍රේෂන්ගෙන් ඉවතට පැන ගොස් වෙඩි තබන්නට වූහ. වෙඩි හඩ ඇසී දිව ආ ග්‍රේෂන්ගේ මව එක් ඝාතකයෙකු බිම පෙරලා ගත් නමුත් ඇයට සහාය වීමට කිසිවෙක් නො වී ය. ඒ වන විට අයිවන් පලා ගොස් තිබිනි. එහෙත් ඇගෙන් ගැලවීම පහසු නැති බව වටහා ගත් ඝාතකයෝ තමන්ගේ බයිසිකලයත් අත් හැර පැන ගත්තෝ ය.

මේ මරනය ආසන්න වශයෙන් ගෙන ආ පනිවිඩය නම්, දේශපාලන පැහැදිලිකම හා දේශපාලන සංවේදීභාවය වෙනුවට ආදේශක නැති බව ය. ඊට දිනකට පෙර ද හලාවත ප්‍රදේශයේ පලපුරුදු සාමාජිකයන් දෙදෙනෙක් තොඩුවාවේ සහෝදරවරුන්ට අනතුරු ඇගවූහ. වෙඩි තබන දිනයේ උදේ වරුවේ හලාවත නගරයේ උද්ඝෝෂනයක නිරතව සිටියදී එය නතර කර ආරක්ෂක ස්ථානයකට යා යුතු ය යි එම සහෝදරවරු ග්‍රේෂන් ඇතුලු පිරිසට අවවාද කලහ. ඊට සුදුසු තැනක් ද සූදානම් කර වහාම එතැනට එන්නැයි ඉල්ලා සිටියහ. එහෙත් ඊට ඉහලින් කටයුතු මෙහෙය වූ කන්ඩායමක් මෙම යෝජනාව ‘බියගුලුකම’ හා  ‘කුලප්පුව’ ලෙස ලෙස හෙලා දැක තිබිනි. දේශපාලනයේ දී, ආරක්ෂාව යන කරුන හැම විටම පන්ති බලවේගවල ක්‍රියාකාරීත්වය පිලිබද ගැඹුරු දේශපාලන තක්සේරුවක් ඉල්ලා ද සිටී. අනෙක් අතට හතුරු ප්‍රහාරයක් සම්බන්ධ ඉඟි පිලිබද වැටහීම ප්‍රගුන කර තිබිය යුතු වන අතර සැකයේ වාසිය අත් නො හැරිය යුතුය. විප්ලවවාදියා බියගුල්ලකු නොවිය යුතු අතර ම, සතුරා හැඳිනීමේත්, එමෙන් ම සතුරා මග හැරීමේ හා සතුරාට මුහුන දීමේ කලාවත් දැන සිටිය යුතු ය.

Image Not Found
1987 දෙසැම්බර් විකොස ප්‍රධාන ලේකම් කීර්ති බාලසූරිය සහෝදරයාගේ අවමංගල පෙරහැරේ ඉදිරියෙන් යන ග්‍රේෂන්

ජවිපෙ විසින් විකොස සාමාජිකයන් ඝාතනය කරනු ලැබීම ඒ වන විටත් ජවිපෙ ධනේශ්වර පද්ධතියට කෙතරම් බැඳී තිබුනේ ද යන්න පිලිබද පැහැදිලි සාක්ෂයකි. ඔවුන්ට ආන්ඩුවේ ඇමතිකම් තුනක් පිරිනැමීමට ජනාධිපති ප්‍රේමදාස සූදානම් ව සිටියේ ය යන්න දැන් රහසක් නො වේ. එපමනක් නො ව එම කාලය තුල ම ඔවුහු, හිටපු අගමැති සිරිමාවෝ බන්ඩාරනායක හෝ ඇගේ නියෝජිතයන් සමග ද සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූහ. ඔවුනොවුන් අතර ලේ වැකි ගැටුම පන්ති පාලනය පවත්වා ගන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ මිස එය පෙරලා දැමීම පිලිබඳ කරුනක් නො වී ය. එහි කොටසක් ලෙස දෙමල ජාතිය සමූලඝාතනය කිරීමේ වර්ගවාදී යුද්ධය පවත්වා ගෙන යන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ ව ද ඔවුන් අතර මතභේද තිබිනි.    

විකොස මෙම යුද්ධයට ආරම්භයේ සිටම ක්ෂමා විරහිත ලෙස විරුද්ධ විය. මේ යුද්ධය අපේ යුද්ධයක් නො වේ, මේ යුද්ධයට එක සතයක්, එක මිනිහෙක්, එක ලේ බිඳක් නො දෙනුයි එය සටන් වැදුනේ ය. 1979 ජූලි 17දා, එවකට විකොස රාජාංගනයේ සංවිධායක ආර්. පී පියදාස සහෝදරයා යුඇන්පී ආන්ඩුවේ හා පොලිසියේ පිටුබලය ලද කුලී මිනීමරුවන් විසින් මරා බිම හෙලනු ලැබීම පාලක පන්තිය ඊට එරෙහිව ගත් පියවරකි. පියදාස ඝාතනය කරනු ලැබුනේ එම ජුලි මාසයේ ධනේශ්වර රාජ්‍ය තන්ත්‍රය විසින් දෙමල ජනතාවට එරෙහිව මෙහයවනු ලැබූ ජන ඝාතක, දේපොල සංහාරක වර්ගවාදී ප්‍රහාරය මධ්‍යයේ ය. පියදාස දෙමල පීඩිතයන්ට එරෙහිව දියත් කල ප්‍රහාරයට හා ගම්බද ගොවීන්ට එරෙහි ක්‍රියාත්මක ධනේශ්වර පීඩනයට එරෙහිව සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සඳහා ගොවි ජනතාව අතර සටන් වැදුනෙකි.    

1983 ආරමිභ කල කොලඹ ආන්ඩුවේ යුද්ධය හා දකුනේ පන්ති අරගල උත්සන්න වීමත් සමග ජනාධිපති ජේ.ආර්.ජයවර්ධන ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අත්සන් තැබිවේ ය. ඒ 1987 ජුලි 29 දා ය. මෙම ගිවිසුම පිලිබද විකොස 1987 නොවැම්බර් 19 දින සිය ප්‍රකාශය තුල එල්ටීටීඊයේ බංකොලොත් ජාතිකවාදය ක්ෂමා විරහිතව හෙලි කරමින්  සටහන් මෙසේ සන් කලේය:,

පීඩිත ජාතියක ධනේශ්වර පන්තිය තම ස්වයංනීර්නය යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ ම තමන් සදහා ජාතික වරප්‍රසාද ලබා ගැනීම ද ‘ස්වාධීන’ රට තුල කම්කරුවන් හා ගොවියන් සූරා කෑම සදහා වාසිදායකම තත්වයන් තහවුරු කර ගැනීම ද වේ. එල්ටීටීඊය වැනි ධනේශ්වර ජාතිකවාදයේ ඉතාම රැඩිකල් ප්‍රවනතාවන් ද ඇතුලු සියලුම කොටස්වල පිලිවෙත් මෙම පන්ති අරමුන විසින් මෙහෙයවනු ලබයි. එය එම ප්‍රවනතාවන්හි දේශපාලන දේහයේ ව්‍යුහය නීර්නය කරයි. සෑම අවස්ථාවකම ධනේශ්වර ජාතිකවාදියෝ, විමුක්ති අරගලය සිය අත යටින් ඉවතට ගොස් ධනේශ්වර පාලනය පවත්වාගෙන යාමට එරෙහි තර්ජනයක් බවට පත් වීම වලක්වාලීමට වග බලා ගනිති.”

ඒ වන විට රැඩිකල් සුලු ධනපති පක්ෂයක් වූ ජවිපෙ, ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට එරෙහි වීමේ මුවාවෙන් ආරම්භ කල දේශප්‍රේමී ව්‍යාපාරය වටහා ගැනීමට ද ඉහත ඡේදයේ සදහන් විශ්ලේෂනය මත පදනම් විය යුතු ම ය. “පලමුව මවුබිම දෙවනුව වැඩ බිම! පලමුව මවුබිම දෙවනුව පාසැල!” වැනි ලේ වැකි ෆැසිස්ට් සටන්පාඨ මගින් එය සුලු ධනේශ්වර ගිනි මැලයක් සිය ධනපති සගයන්ට මෙන් ම කම්කරු පන්තියට එරෙහිව අවුලුවා ගත්තේ ය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ 60,000කට වැඩි ගම්බද තරුනයන්ගේ ජීවිත බිලි ගැනීමට, පන්ති අරගලය යටපත් කර යුද්ධය උත්සන්න කිරීමට හා පෞද්ගලීකරනය ඇතුලු ආන්ඩුවේ මෘග පාලනයට අවකාශ ලැබීම ය. 

ජවිපෙ හා ආන්ඩුවේ තුවක්කු දෙකටම මුහුන දුන් විකොස 1991 පෙබරවාරි 8 දා “ගම්බද ඝාතන නතරකරනු” යන හිසින් නිකුත් කල ප්‍රකාශනයේ සඳහන් කර ඇති පරිදි, එදා, රාජ්‍ය මර්දනය, එක් අතකින් උතුරු නැගෙනහිර පීඩිත දෙමල ජාතියට එරෙහි වර්ගවාදී යුද්ධයේ ද, අනික් අතින් දකුනේ තරුනයන් දුටු තැන වෙඩි තැබීමට අසීමිත නියෝග සහිත රුදුරු මිලිටරි- පොලිස්‌ ඝාතනයේ ද ස්වරූපය ගෙන ඇත.” ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම යටතේ උතුරු ප්‍රදේශ ඉන්දියන් හමුදාවට පැවරීම සිදු කලේ දකුනේ මෙම විනාශයට අවකාශ සදහා බව විකොස ඒ වන විටත් පෙන්වා දී තිබිනි. 

මෙම මූලධර්ම මත ප්‍රේමදාස ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයට දැනුවත්ව එරෙහිව නිර්ධන පන්ති ජාත්‍යන්තරවාදය මත පදනම් වීම නිසා ග්‍රේෂන් ඇතුලු විකොස සහෝදරවරුනගේ ජිවිත බිලි ගත් ජවිපෙ විවෘත ධනපති පක්ෂයක් බවට පරිවර්තනය වී වර්ගවාදී යුද්ධය හා මර්දනය ඉදිරියට ගෙන ගිය ආන්ඩුවල ඇමතිකම්වල ලැගගත්තේ ය. දේශප්‍රේමීන් කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ සටන්කරුවන් ඇතුලු පීඩිත මිනිසුන් දහස් ගනනකගේ ජිවිත බිලි ගත්තේ හා බිලි දුන්නේ මෙබදු අරමුනු උදෙසා ය යන කරුන හිතනමතන කිසිවෙකු විසින් අමතක නො කරනු ඇත.

ආසන්න වසයෙන් සැලකූ කල ග්‍රේෂන් තම පක්ෂයේ සිටි දැනුවත් හා ක්‍රියාශීලී සටන්කරුවෙකු වූ සිය සොහොයුරාගේ ජිවිතය තම දිවි දෙවෙනිකොට රැක ගැනීමට දැනුවත් ව සූදානම්ව සිටියේ ය. ඔහුගේ ඒ අරමුන ඉටු වී ඇත. එහෙත් එබදු සටන්කරුවකු අහිමි වීම දරා ගැනීමට පක්ෂයට, ඔහුගේ ආදරනීය යෞවන බිරිදට, චූටි පුතුට, ආදරනීය මවට, නිහාල් ඇතුලු පවුලේ සෙසු සාමාජිකයන්ට හෝ හිතවතුන්ට සිදු වීම ඛේදයකි.

1970 ගනන් අග භාගයේ සිට ලෝක ආර්ථිකය හා සමාජ ක්‍රමයේ පරස්පරයන් තීව්‍ර කල නිෂ්පාදනයේ භූගෝලීයකරනය, දේශප්‍රේමීන්, බෙදුම්වාදීන්, වෘත්තීයසමිතිවාදින් ඇතුලු සියලු ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර විවෘත අධිරාජ්‍යවාදී ඒජන්සි බවට පරිවර්තනය කලේ ය. ඔවුහු ස්වයංනීර්නයේ නාමයෙන්, ඇතැම් තැන්වල රටවල් බෙදා කුඩා රාජ්‍ය කැබලි ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී  ආර්ථිකයේ වේදිකා බවට පත් කිරීම ජිවනෝපාය බවට පත් කර ගැනීම ඇරඹුහ. 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව සිය විශ්ලේෂනය තුල සටහන් කර ගත් පරිදි, භූගෝලියකරනයට දැක් වූ මෙම ජාතිකවාදී ධනේශ්වර ප්‍රතිචාරයට එරෙහිව වෛෂයික යථාර්ථය වූයේ, භූගෝලීයකරනය ජාතික ආර්ථිකයන්ගේ පැවැත්ම අහෝසි කිරීම මිස ඒවා තව තවත් බෙදීම නො වේ. 

නමුත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය තුලමත් මේ විශ්ලේෂනය තුලින් මතු කල අභියෝගයන් සහමුලින් පැහැදිලි නො වීම පිලිබද ප්‍රශ්න මතු විය. පීඩිත ජාතීන්ට ස්වයංනීර්නය ඇතුලු සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් අත්පත් කර ගත හැකි වන්නේ කම්කරු පන්තියේ ආඥාදායකත්වය තුලින් පමනෙකි ය යන එහි ඉදිරි දර්ශනය නො තකා පක්ෂයේ වැඩි කන්ඩායම කියා සිටියේ පීඩිත ජාතියට මහා ජාතියේ මහජනයාට මුහුන දීමට සිදු වී ඇති ප්‍රශ්නවලට වඩා වෙනස් ප්‍රශ්නයක් නැති බව ය. ඒ නිසා ස්වයංනීර්නය හෝ ජාතික ගැටලුව කියා ප්‍රශ්නයක් ඇත්තේ ම නැතැයි ඔවුහු තර්ක කලහ.

මෙය පක්ෂයක් පීඩිත ජාතීන් සම්බන්ධයෙන් ධනපති තර්කය ම ගෙන හැර පෑමකි. පීඩිත ජාතිය ආරක්ෂා කිරීමේ ප්‍රධාන වගකීම පවතින්නේ මහ ජාතියේ කම්කරු පන්තිය ද ඇතුලත් ලෝක කම්කරු පන්තියට ය. ග්‍රේෂන් දිවි දී ආරක්ෂා කල ජිවිතය වන ඔහුගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා – නිහාල් ගී කියනගේ – සහ ‘සසප වාමාංශය’ මෙම ජාත්‍යන්තරවාදී ආස්ථානය වෙනුවෙන් අප්‍රතිහත ධෛර්යයෙන් සටන් වදින අතර එය ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා ආකර්ශනය කරගත් විප්ලවවාදී මූලධර්ම රකිමින් ඔහුට සහ එම මූලධර්ම වෙනුවෙන් දිවී පිදූ සියලු සහෝදරවරුන්ට පිදෙන ආචාරය යි.

ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා පිලිබද මතකය දිගු කල් දිනේවා!   

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය Read More »

Scroll to Top