lead article

Ahnaf

Poet and teacher Ahnaf Jazeem, victim of Sri Lanka government racist campaign, acquitted

By Sanjaya Jayasekera

The High Court of Puttalam last Tuesday (12) acquitted poet and teacher Ahnaf Jazeem of the charge against him framed under draconian Prevention of Terrorism Act (PTA), three and half years after his wrongful arrest. The acquittal is  based on the failure of the State to prove the alleged offence, as none of the State witnesses testified against the poet. In spite of the established fact that the whole case was concocted, the Court refused to declare the prosecution as “frivolous and vexatious” and denied awarding any State costs to Ahnaf.

Ahnaf
Ahnaf Jazeem

Ahnaf was arrested, at his home at Mannar, by the police Counter Terrorism and Investigation Division (TID), on May 16, 2020,  in the climax of the anti-Muslim racist campaign of the government of former president Gotabaya Rajapaksa, as part of a broader onslaught on the democratic rights of the working people. The government endeavoured to link Ahnaf to Easter Sunday terror attacks of April 21, 2019, and to the “Save the Pearls” organization, one of the patrons of which was the human rights lawyer Hejaaz Hizbullah, who was also wrongfully arrested, detained for months and prosecuted in connection with the Easter Attack. 

In view of the severe economic crisis the then administration of former president Maithripala Sirisena was confronted with and the presidential elections scheduled for November 2019, the post-Easter Sunday arrests, detentions and prosecutions of hundreds of Muslim youth and political leaders, and the continuous surveillance of Muslim community areas, heightened under Rajapaksha government, were intended to humiliate and intimidate Muslims and fan racialist sentiments within a section of vulnerable Sinhalese majority of the island. 

With the subsequent revelations of the facts behind the Easter Sunday Attack and of the complicity of the ruling elite in the attack or in not preventing the attack well-known by the intelligence apparatus,  people largely came to cognize the true nature of the racist crack-down upon Muslims, intended to divide the working class on ethnic lines. These revelations along with the unprecedented economic and financial crisis and corruptions widely discredited Rajapaksha government, leading to the mass struggles (also called “Aragalaya” in Sinhalese) of the April-August 2022, that toppled the regime in last August. 

The eldest son of a poor farmer’s family, Ahnaf was 26 years old when arrested, and was employed as a Tamil language teacher in a private international school named, “School of Excellence”, whose dormitory, where Jazeem stayed with about 15 students, was housed temporarily in a building owned by the “Save the Pearls”. Ahnaf had by then published a poetry anthology titled Navarasam (Nine Moods). The arrest notice alleged him for “publishing books and teaching students on (Muslim) extremism and racism“. This reference to the book was to Navarasam

Ahnaf was unlawfully detained under the hand of Rajapaksha for 13 months and remanded for another 6 months, until he was bailed out by the High Court in mid December 2021. During the period of detention, he was kept incommunicado for several intermittent weeks, denied meeting with parents or lawyers for months, physically and mentally tortured and forced to confess and admit allegations which TID leveled against him in Court reports. TID kept the poet tied to a table in handcuffs, day and night, for over five months.

Ahnaf’s lawyers filed a fundamental rights case in the Supreme Court of Sri Lanka in April 2021, along with authoritative translations of the poetry book. The Attorney General filed the indictment against him in mid August 2021 under Section 2(1)(h) and 2(2)(ii) of the PTA. The charge had dropped the TID’s allegations made in respect of the poetry book, as by then it was widely known that the poetry book contained nothing advocating racial violence or Muslim extremism. Ahnaf was charged for “indoctrinating” his students with ideas “to arouse feelings of racialist or religious or communal ill-will or hatred between different races or religions”, during a two-month period at the end of 2019. If the offense  was proved, Ahnaf would have been subjected to imprisonment upto 20 years.

During the trial, State led evidence of the principle of the School of Excellence and 4 of Ahnaf’s students. One of the students was even declared by the State counsel to be an adverse witness. Most revealingly, another student testified to the fact that the statement obtained from him was not read out to him before his signature was taken on the statement. Sri Lanka police, especially the TID and the Criminal Investigation Department (CID), are notorious for obtaining forced confessions/statements from arrestees, which would be used against them in court under the PTA. Thus, the acquittal  was made under Section 200(1) of the Criminal Procedure Code, which dispenses with the requirement of the defence opening its case. 

Ahnaf
Second from left is Ahnaf’s father, third his mother. First from the right is his brother, third Ahnaf and fourth is this writer. Two other lawyers are standing next to Ahnaf and this writer. They pose for the photo just after Ahnaf’s acquittal.

While knowing very well that the case against Ahnaf is a frameup, as a cover-up, the ministry of defense enlisted Ahnaf in a list of designated persons related to terrorist financing for two consecutive years since 2022, and confiscated his bank accounts, where  there was no penny. In spite of appeals, Ahnaf still remains in the blacklist, and so, is unemployed.

Ahnaf’s freedom was secured by the masses. The campaign, “Defend Poet Ahnaf” initiated early 2021 by the Action Committee for the Defence of Freedom of Art and Expression (ACDAE) and the World Socialist Web Site for the immediate and unconditional release of Ahnaf gathered widespread support from academics, journalists, artists, working class youth and other sections of the middle class, cutting across ethnic divisions. A number of local and international organizations, including the United Nations Working Group on Arbitrary Detention, supported the defence campaign and called for the poet’s immediate release. 

The betrayal of the unprecedented mass struggles of 2022 by the trade unions and the pseudo-left  paved the way for the parachuting of Ranil Wickremasinghe as the President following Rajapaksa’s ousting. Committed to saving the crippled financial system, Wickremasinghe entered into a loan deal with the International Monetary Fund (IMF) and launched severe austerity measures which included import restrictions, price hikes, drastic lowering of the income tax threshold, privatization, commercialization, pension aimed domestic debt restructuring and large subsidy cuts.

To suppress the anti-austerity protests by the working people and students, Wickremasinghe brutally deployed military and the police, arresting several hundreds. Social media activity was highly censored and activists and journalists were attacked, arrested and prosecuted. Far right racist elements were given a free hand to contain social unrest. The whole parliament has been largely discredited among the working class, farmers and a significant section of the middle class. 

This greater unpopularity of the whole ruling establishment and the constant watch by the masses of the development of Ahnaf’s prosecution prevented the government interfering with the witnesses, so that the truth finally prevailed. History is witness to the fact that, in a different political climate, “truth” would have been shown to be proven otherwise.  

Few weeks back, another victim of the same anti-Muslim campaign, activist Ramzi Razeek was discharged from the  case filed by the CID. Arrested one month prior to Ahnaf, Razeek was kept in remand for five months. Later, in mid November,  the Supreme Court declared that his fundamental rights had been breached by the government and awarded rupees one million compensation. Learned from recent mass struggles, the court has stepped in to save the system, not taking the risk of the people losing its last bit of trust in every organ of the parliamentary democracy. 

The ruling class is well aware that it sits on a social powder-keg. As with other right-wing governments of the world, the Sri Lanka government  has no option but resorting to military police measures to face the rising militant class struggles. Defence of the democratic rights is a task of the working class, and that requires the uprooting of the rotten capitalist political system. This needs the independent mobilization of the working class  and all those who defend democratic rights around committees of action that will unite the working class across ethnic lines and organize industrial power to win political power to implement socialist policies. 

Poet and teacher Ahnaf Jazeem, victim of Sri Lanka government racist campaign, acquitted Read More »

BUDGET

වික්‍රමසිංහ අයිඑම්ෆ් සැලසුම් ක්‍රියාවට දමන මහජන විරෝධී අයවැයක් ඉදිරිපත් කරයි

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

අයිඑම්ෆ් උපදෙස් උඩ සැකසූ, රාජ්‍ය ආයතන පුද්ගලිකරනය හා මහජනයා මත බදු බර පැටවීම මුල් කර ගත් 2024 අයවැයක් ජනාධිපති හා මුදල් අමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ නොවැම්බර් 13දා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කලේ ය. ඒය විවෘතවම වැඩ කරන ජනයාට එරෙහි ව පන්ති යුද්ධය තීව්‍ර කිරීම සංඥා කොට ඇත.

මෘග ප්‍රහාරයක් සුදානම් කෙරෙන මේ අයවැයට ධනපති පක්ෂ, මාධ්‍ය හා  විපක්ෂයේ නියෝජිතයින්ගේ  සහයෝගය  නොමසුරුව පල කොට ඇත. ඔවුන්ට අනුව මේ අයවැය “සුබවාදී “, “දැඩි මුල්‍ය විනයක් ඇති ” හා “හොද නරක එක් වූ අයවැයක්” පමණක්  නොව “දුප්පතුන්ගේ අයවැයක් ” පවා ද වේ. ජාතික ජන බලවේගයට අනුව එය “මැතිවරන අයවැයකි”. 

BUDGET
ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ 2024 අයවැය ඉදිරිපත් කරමින්

මේ සියලුම කොටස් අයවැය ගැන කරන  ඊනීයා විවේචන වර්තමාන  ධනපති ආන්ඩුව  මුහුන දී සිටින ආර්ථික අර්බුදය වසන් කර , එසේත් නැත්නම්, නො සලකා හැර, තිබේ. ඇත්තෙන් ම, අර්බුදයේ කොටස්ක‍රුවන් වන ඔවුහු සැබෑ අර්බුදය මහජනයාගෙන් වසන් කිරීමට වැඩ කරති.

මහජන නැගිටීමෙන් රාජපක්ෂ ආන්ඩුව බිද වැටී, අනතුරුව, පාලක ප්‍රභූව ජනාධිපති නිලයට රනිල් වික්‍රමසිංහ පත් කරගෙන ඔහුගේ මූලිකත්වයෙන් අටවාගත් ආන්ඩුව, දිගුකාලයක් තිස්සේ  කම්කරු පන්තියේ විරෝධතාවට ලක්ව පැවති අයිඑම්ෆ් සැලසුම් අලු ගසා, පාලක පන්තියේ අර්බුදයට පවතින “එකම”විසදුම ලෙස දැන් ඉදිරියට දමා ඇත.

ආන්ඩුව, රාජ්‍ය ආයතන 120ක් විකිනීමට පෙල ගස්වා ඇත. මේ ලැයිස්තුවේ ඉහලින් ම තෙල්, විදුලිය, ටෙලිකොම්, ගුවන් හා වරාය ඇතුලු මූලික රාජ්‍ය ආයතන ගනනාවක් තිබේ. ඒ අතරට  “ප්‍රාග්ධනය වැඩි දියුනු කිරීම” සදහා යැයි කියමින් රාජ්‍ය  බැංකු දෙකේ කොටස්වලින් සියයට 20ක්  විකිනීමට ද මෙවර අයවැයේ දී යෝජනා  කලේ ය.

ආන්ඩු දිගු කාලයක සිට ම නිදහස් අධ්‍යාපනය පුද්ගලිකරනය සදහා ක්‍රමානූකූලව වැඩ කර ගෙන ගියේ ය. වික්‍රමසිංහ මේ අයවැයේ දී රාජ්‍ය ආයතන මෙන්ම අධ්‍යාපනය ද විකිනීමේ සැලසුම් නිශ්චිතව අවධාරනය කලේ ය. සිසුන්ගේ හා මහජනයාගේ බලගතු විරෝධයට ලක් වූ එම සැලසුම්, වේගවත්ව ක්‍රියාවට ලෑම නිවේදනය කරමින් වික්‍රමසිංහ පැවසූවේ, “අප ලෝකයේ ඕනෑම පිලිගත් විශ්ව විද්‍යාලයකට හෝ උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයකට ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාල පිහිටුවීමට අවසර දෙනවා”යි යනුවෙනි. ඔහු  එහි දී,”පූර්න අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරන මාලාවක් ක්‍රියාත්මක කරනවා”ය යි පැවසී ය. මෙම “අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරන” යනු අධ්‍යාපන සුභසාධන කප්පාදු කරමින්, මහජනතාවගෙන් අතලොස්සක් වන ඉහල මධ්‍යම පන්තියට ප්‍රවේශය විවෘත කරන රට පුරා  පුද්ගලික පාසැල්, ජාත්‍යන්තර විශ්ව විද්‍යල හා පුද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතන  ප්‍රවර්ධනය කිරීම හා ඊට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් ඇති කිරීමයි. 

මෙයින් ආර්ථිකව කර කියා ගැනීමට බැරිව සිටින මහජනයා මත අධ්‍යාපනයේ බර වඩ වඩාත් පැට වේ. පාසැල් නඩත්තුව, බාහිර පංති හා ක්‍රියාකාරකම් සදහා දැනටම්ත් දෙමව්පියන් විසින් වියදම් දරනු ලැබේ. මෙය දුගී කොටස්වලට කොයි තරම් බලපා ඇද්ද යත් ලක්ෂ 3ට වැඩි සිසුන් ප්‍රමානයක් දැනටමත් පාසැල් අධ්‍යාපනයෙන් දොට්ට වැටී ඇත.

කෘෂි හා ධීවර කර්මාන්ත නවීකරනය යටතේ, මුදල් ඇමතිවරයා දැනටමත් ඒ තුලට කඩා වැදී සිටින මහපරිමාන පොහොර, රසායනික හා කෘෂි උපකරන පුද්ගලික සමාගම් හා  බැංකු , නය දෙන ආයතන  ගොවි ජනයාට අත් කර  දී ඇති ව්‍යවසනය ගැන  බිංදු මාත්‍රයක අවධානයක් යොමු නොකරයි.

අයවැයෙන් සති තුනක් ඉක්මවීමට පෙර  විදේශීය ධීවර සමාගම්වලට ශ්‍රී ලංකා මුහුදු තීරය පැවරීමට “නව ධීවර නීතී” ගෙන ඒමෙන් ආන්ඩුව වැඩ ඇරඹීය. එකී සැලසුම් එලිදරව් වූ සැනින් දිවයින පුරා ධීවර සමූපකාර සමිති (fishermen cooperative society) 20ක් ඊට විරෝධය පා ඇත. එම සංව්ධානයන්ට අනුව “නව ධීවර නීති” ධීවරයා කබලෙන් ලිපට ඇද දැමීමකි.

වික්‍රමසිංහ, අයවැයෙන් ඉඩම් ධනපති සමාගම්වලට විකිනීමට පොරොන්දු දෙමින් පැවසූවේ, සංවර්ධනය සදහා ඉඩම් උපරිම ප්‍රයෝජනයට ගැනීම සදහා “නව ආයතනික වෙනස්කම් හා ඉඩම් නීති” ගෙන බවයි.

බදු බර හා තවතවත් නය 

වික්‍රමසිංහ මහජනයා මත බදු බර පැටවීමේ හා නය ගැනීමේ අයිඑම්ෆ් යෝජනා ඉදිරිපත් කලේ, “බංකලොත් රට යලි ප්‍රකෘතියට පත් කිරීමේ මහා දුෂ්කර ව්‍යායාමය මෙවර අයවැය මගින් ඉදිරිපත් කරනවා” යන පූච්චානම් කතාවල ඔතා ය.

අයවැයට පෙර වැට් බද්ද සියයට 18 දක්වා වැඩි කීරීමෙන් ආන්ඩුව එය ආරම්භ කලේ ය. ආර්ථික විශේෂඥයන්ගේ අනතුරු ඇගවීමට අනුව 2024 මැද වනවිට වැට් බද්ද සියයට 22 සිට 24 දක්වා ඉහල නැගීමට නියමිත ය. වැට් බද්දට අත්‍යාවශ්‍ය ආහර ඇතුලු භාන්ඩ වර්ග 170ක් ඇතුලත් කෙරුනි.

ආර්ථික විශේෂඥයන්ට අනුව, 2024 ජනවාරි  සිට අලුතින් එක් කරන සෘජු හා වක්‍ර බදු හරහා රුපියල් බිලියන 900ක අලුත් බදු බරක් ජනයා මත පැටවේ. මේ අනුව, 2024 රාජ්‍ය ආදායමෙන් සියයට 93ක් උපයා ගැනීමට ආන්ඩුව සැරසෙන්නේ බදු මුදලනි. මුලු බදු ආදායමෙන් සියයට 59ක් අය කර ගන්නේ අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය හා සේවාවන් ගෙනි.

මහජනයා තලාපෙලා බදු එකතු කර ගත්තත් අපේක්ෂිත බදු ආදායම  කරා යන්නට ආන්ඩුවට සමත් වී නැත. 2023 යෝජිත බදු ආදායම රුපියල් බි. 3,415කි. එකතු කර ගත හැකි වූයේ රු.බි.2,410ක් පමනි.  ඒ අනුව පියවා ගත යුතු  රු.බි.1005 ක හිග මුදලත් 2024 වර්ෂයට එක් වී ඇති අතර එයත් එකතුව අපේක්ෂිත බදු ආදායම රුපියල් බි. 4,825 ක් වන දුෂ්කර එල්ලයක් කරා නැග තිබේ.

දිගු කාලයක සිට වාර්ෂිකව කඳු ගැසෙන අයවැය හිගය විසදීමට බදු ආදායම හැරුනු විට ආදායම් මාර්ගය  හැටියට වික්‍රමසිංහ යෝජනා කරන්නේ, අයිඑම්ෆ් මගින් ද නිර්දේශිත වැඩිවැඩියෙන් නය ගැනීම යි. ඒ අනුව නය ගැනීමේ සීමාව රු.බි. 3,900 සිට රු.බි. 7,350 දක්වා රු.බි. 3,450කින් ඉහල දැමීමට අයවැයෙන් යෝජනා කර අත.

වෙන කවදාකවත් නොවු පරිදි මහජනයා මත බදු පැටවීමටත් නය උගුලේ කරවටක් ගිල්ලීමටත් ලංකාවේ ධනපති පාලකයන්ට සිදු වී ඇත්තේ සිය ආර්ථික අර්බුදය ගැඹුරු වීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට ය. රටේ අයවැය පරතරය පියවා ගැනීමේ අසමත් කම හැටියට එය ප්‍රකාශයට පත් වෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ.  2024 අයවැයෙන් අපේක්ෂිත රජයේ ආදායම රුපියල් බි.4,107 ක් ව් පවතිද්දී  වියදම  රු.බි.6,978 දක්වා වැඩිවීමෙන් එය පෙන්නුම් කරයි. ඒ අනුව අයවැය හිගය රු.බි. 2,871ක් දක්වා ඉහල ගොස් ඇත. එය දල ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත් විට,  2023 වසරේ  සියයට  8.6ක් ව තිබී  2024 ද සියයට 9.1 දක්වා  ඉහල යෑමකි.

ගෝලීය ආර්ථික දඩුඅඬුවට හිරවී සිටින දුගී රටවල පාලකයන්ට මෙන් ම ලංකාවේ ධනපති පාලකයන්ට ද ඊට විසදුම ලෙස තෝරා ගැනීමට බල කෙරී ඇත්තේ අයිඑම්ෆ්, ලෝක බැංකුව ඇතුලු ලෝක බලවතුන්ගේ  මහජන විරෝධී සැලසුම් ක්‍රියාවට දැමීමට ය.

මාධ්‍ය ප්‍රකාශක හා ප්‍රවාහන ඇමති බන්දුල ගුනවර්ධන පාලක පංතිය මුහුන පා සිටින අර්බුදය මාධ්‍යට මෙසේ වමාරා තිබුනි: “කවුරු ආන්ඩු  කලත්  2028 දී ජාත්‍යන්තර වෙලදපොලෙන් ගත හැකි උපරිම නය මුදල ඇමරිකන් ඩොලර් බි. 1.5යි. අනෙක් මූල්‍යාතන දෙන ප්‍රතිපදාන තීරනය කර තිබෙන්නේ ඒ අනුවයි. ලංකාවේ සල්ලි අච්චු ගහන්නත් බැහැ. මේ සියල්ලටම අපි ගැට ගසා ගිවිසුම් අත්සන් කර තිබෙනවා. ඒවායින්  මිදුනොත් වෙන්නේ විනාශයක් “ 

ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක පංතියේ අර්බුදය කොවිඩ් 19 වසංගතයෙන් වඩාත් උත්සන්න කෙරුනි. යුක්‍රේනය හා ගාසාහී ඇවිලී යන යුද තත්ත්වය හා ලංකාව ද මැදි කර ගනිමින් වැඩෙන චින-ඇමරිකා යුද ආතතිය එකී අර්බුදය දිනපතා තීව්‍ර කෙරේ. අපනයන ආදායම බිද වැටීම, සංචාරක කර්මාන්තය කඩා වැටීම හා විදේශ ප්‍රේෂන පහල වැටීම හරහා නය අර්බුදය විසදුමක් නැති තැනට තල්ලු වී යෑම මගින් ආන්ඩුව අස්ථාවර තත්ත්වයකට ඇද දමා තිබේ.  

කම්කරු පන්තියේ හා පීඩිත මහජනයාගේ බලගතු විරුද්ධත්වයට මැදී වී සිටින ආන්ඩුවට වැඩකරන ජනයාගේ වියදමින් තම පැවත්ම රැක ගනු වස් ආඥාදායක පියවරයන්නට වේගයෙන් තල්ලු වි යනවා මිස අන් මාවතක් නැත.

වික්‍රමසිංහ අයිඑම්ෆ් සැලසුම් ක්‍රියාවට දමන මහජන විරෝධී අයවැයක් ඉදිරිපත් කරයි Read More »

Poster

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ සාමාජිකයන්ට එරෙහි වෘත්තීය සමිති නායකයන්ගේ මැර ප්‍රහාරය හෙලා දකිමු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය

පසුගිය නොවැම්බර් 30 වන බ්‍රහස්පතින්දා දින, ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට සම්බන්ධ වෘත්තීය සමිතියක් වන පොදුජන ප්‍රගතිශීලී සේවක සංගමයේ මොරටුව විශ්ව විද්‍යාල ශාඛාවේ සභාපති හා ලේකම් විසින් දේහින් වසන්ත හා ලක්ෂ්මන් ප්‍රනාන්දු යන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ සාමාජිකයන් දෙදෙනාට එල්ල කරන ලද කායික ප්‍රහාරය දැඩි ලෙස හෙලා දකින කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව, සසප සාමාජිකයන්ට සිය දේශපාලන කටයුතු සිදු කිරීමට ඇති අයිතිය ආරක්ෂා කිරීමට නැඟී සිටින ලෙස සරසවි කම්කරුවන්, ආචාර්යවරුන් හා ශිෂ්‍යයන් ඇතුලු සමස්ත කම්කරු පන්තියෙන් හා පීඩිතයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටී.   

සසප සාමාජිකයන්ට මෙකී මැර ප්‍රහාරය එල්ල වී ඇත්තේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ ජාතික ලේකම් ජෝසෆ් කිෂෝර් ඇමතීමට නියමිත මහජන රැස්වීම් පිලිබඳ දැනුවත් කිරීමේ පත්‍රිකාවක් බෙදා හරිමින් සිටිය දී ය. මොරටු විශ්ව විද්‍යාලය අසල උද්ඝෝෂනයේ යෙදී සිටි ඔවුන් වෙත දිගු මුගුරුවලින් සන්නද්ධව පැමිනි ඉන්දික පෙරේරා සහ සුරංග පියවර්ධන නම් ඉහත සඳහන් සමිති නායකයන් බරපතල ලෙස පහර දී ඇත. සිය හිසට එල්ල වූ පොලු පහර වලක්වා ගැනීමට උත්සාහ කරද්දී වසන්තගේ වම් අතේ අස්ථි බිඳී ඇත. 

මැරයන්, වසර 25 කට වැඩි කාලයක් පුරා මොරටුව සරසවියේ අනධ්‍යයන සේවකයෙකු ලෙස සේවය කරන වසන්තට මරන තර්ජන එල්ල කල බව ද, “මුං කොටින්ට සපෝට් කරපු උං” යයි චෝදනා කල බව ද වාර්තා වේ. මෙය පක්ෂයට එරෙහිව වර්ගවාදී නඩ උසි ගැන්වීමට හා රාජ්‍ය මර්දනය කැඳවීමට කරන ලද නින්දිත හඬගෑමකි.  මේ අනුව සසප සාමාජිකයන්ට, කම්කරු පන්තියට පමනක් නොව පීඩිත ජන කොටස්වලට ද ඔවුහු ඍජු තර්ජනයක් එල්ල කර ඇත්තාහ.

මෙම තිරශ්චීන ප්‍රහාරය මහජනතාවගෙන් පරිපූර්නව ම වියෝ වී ගිය පොදුජන පෙරමුනේ ධනපති ෆැසිස්ට් වියරුවේ ප්‍රකාශනයකි. අඩ සියවසකට වැඩි කාලයක සසප හා එහි පූර්වගාමී විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමය  (විකොස) ගෙන ගිය සප්‍රතිපත්තික අරගලය පිලිබඳ ඔවුන්ගේ වෛරය එල්ල වීම අපට කිසිසේත් ම පුදුමයක් නොවේ. වසන්ත කෙරේ ඔවුන්ගේ වෛරයට යටින් දිවෙන්නේ වසර 25 කට වඩා ශ්‍රී ලංකා කාර්මික නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ සාමාජිකයෙකු වශයෙන් හිඳිමින් සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති සහ විශ්වවිද්‍යාලයේ කම්කරුවන්ගේ සහ සිසුන්ගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් ඔහු සිදු කල වර්ගයේ අරගල කෙරේ ඔවුන් දක්වන මාරක භීතියයි. මෙම සිදුවීම, තමන්ට එරෙහි බරපතල පන්ති යුද්ධයකට මුහුන පා සිටින කම්කරු පන්තියට සිය ප්‍රතිප්‍රහාරය සංවිධානය කර ගැනීමෙහි දී හුදු ධනපති රාජ්‍යයට පමනක් නොව, එහිම කොටසක් වන මෙම සමිති නිලධරයන්ට ද මුහුන දීමට සිදුවන්නේ ය යන පාඩම ව්‍යක්ත ලෙස ගෙන එයි.

ලෝක පරිමාන අර්බුදයක කර වටක් ගිලී ගත් ධනේශ්වර ක්‍රමය කම්කරු පන්තියට තීරනාත්මක පරාජයක් අත්පත් කර දීම සඳහා පිඹුරුපත් සකසන තතු තුල වෘත්තීය සමිතිවල ප්‍රතිගාමී ක්‍රියා කලාපය නව මට්ටමකට උත්සන්න කෙරී ඇති ආකාරය මෙම ප්‍රහාරයෙන් යලිත් ඔප්පු වී ඇත. පාලක පංතියේ අර්බුදය උද්ධමනයේ, රැකියා කප්පාදුවේ හා  සුබසාධනයන් උදුරා ගැනීමේ ආකාරයෙන් වැඩ කරන ජනයාගේ කර මත පටවමින් සිටින තතු තුල, කම්කරු පන්තියේ වැඩෙන ප්‍රතිප්‍රහාරයට එරෙහිව කඩා පැනීම සඳහා වෘත්තීය සමිති රාජ්‍යය සමඟ එක පෙලට සිටිමින්, ඔවුන්ගේ සංවිධානවලට එරෙහි කායික ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා පෙරට පැමින සිටිති.

එය හුදු ලංකාවේ අත්දැකීමක් පමනක් නොවේ. කම්කරු පන්තියට එරෙහි වෘත්තීය සමිති මැරයන්ගේ ප්‍රහාර පිලිබඳ සිදුවීම් කොතෙකුත් පසුගිය කාලයේ ලොව පුරා වාර්තා විය. පසුගිය අගෝස්තුවේ තුර්කියේ කැන්කායා මහ නගර සභාවේ වෘත්තීය සමිති නිලධාරීන් විසින් සිය සාමාජික කම්කරුවන්ට වෘත්තීය සමිති කාර්යාලය තුල දී පහර දුන් සිදුවීමක් පිලිබඳ විරෝධය දක්වමින් කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව නිකුත් කල ප්‍රකාශයේ මෙසේ සඳහන් කෙරින:

ජාත්‍යන්තර පරිමාන අර්බුදයක ගිලී සිටින ධනපති ක්‍රමය විසින් එල්ල කෙරෙන මාරාන්තික ප්‍රහාරවලට කම්කරු පන්තිය මුහුනට මුහුන දී සිටින තතු යටතේ, එකී ප්‍රහාරයට එරෙහිව කම්කරු පන්තිය මෙහෙයවීමට වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරයට නොහැකි ය. නිෂ්පාදනය සාපේක්ෂ ලෙස ජාතික සීමාවන් තුල පැවැති යුගයක කම්කරු පන්තියට ප්‍රතිසංස්කරන දිනා දීමේ අරගල මෙහෙයවමින්, ධනපති පන්තිය හා කම්කරු පන්තිය අතර හෙට්ටු කරන්නන් ලෙස කටයුතු කරමින්, එමඟින් පන්ති අරගලයේ සමථකරුවන් ලෙස සේවය කල ලෝ පුරා වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාර, නිෂ්පාදනයේ ගෝලීයකරනයත් සමඟ සම්පූර්න අර්බුදයක් කරා ගමන් කර ඇත. වර්තමාන ලෝක පරිමාන ධනේශ්වර අර්බුදයට ප්‍රතිචාර ලෙස ධනපති පන්තිය විසින් කම්කරු පන්තිය මත හෙලනු ලබන ප්‍රහාරවලට මුහුන දීමේ මොනම හෝ ජාතික වැඩ පිළිවෙලක් නොපැවතීම නිසා, කම්කරු පන්තියට ‘සහන’ දිනා දෙන්නන් ලෙස පැවැති භූමිකාව වෛෂයික ව අහෝසි වී ගොස් ඇති තතු යටතේ, දැන් වෘත්තීය සමිති කෙලින්ම වැඩකරන්නේ ධනපති පාලනයේ ආරක්ෂක ⁣බල ඇනියක් ලෙසයි. මෙසේ ගෝලීය අර්බුදයකින් ගිලී සිටින ධනපති ක්‍රමය සිය පැවැත්ම සඳහා දරන මාරාන්තික ප්‍රයත්නයේ දී ඔවුන්ගේ සහකරුවා ලෙස කම්කරු පංතියට එරෙහි ව ඕනෑම දුරක් යෑමට සමිතිවල ඇති සූදානම ලොව පුරා අත්දැකීම් මගින් තහවුරු වෙයි.” (වෘත්තීය සමිති නිලධරයේ මැර ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව තුර්කි කම්කරුවන් ආරක්ෂා කරනු!. 2023 අගෝස්තු 20, theSocialist.LK) 

කම්කරු පන්තියේ සංවිධානවලට එරෙහිව කායික ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට වෘත්තීය සමිති නායකයන් ක්‍රියා කිරීම පසුපසින් පවතින යථාර්තය  එපරිද්දෙනි.

තුර්කි සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් අපේ ප්‍රකාශය මෙසේ ද සඳහන් කලේය:       

“තුර්කියේ මෙන් ම සෑම රටකම ද කම්කරුවන්ට රැකියා, වැටුප් ඇතුලු අයිතීන් රැක ගැනීමේ මාවත වැටී ඇත්තේ ධනපති ක්‍රමයටත්, එහි ආරක්ෂකයා වන වෘත්තීය සමිතිවලටත් එරෙහි අරගලය හරහා බව වටහා ගෙන සිටින කොක්‍රික, වෘත්තීය සමිති හා මධ්‍යම පංතික ව්‍යාපාර ධනපති රාජ්‍යය හා සංගත සමග පෙල ගැසී ගෙනයන ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය හෙලිදරව් කරමින්, කම්කරු පන්තික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය  ක්‍රියාත්මක වන කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීම තීරනාත්මක කාරනයක් බවට පත්ව ඇතැයි යන්න පිලි ගනී. කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ ආර්ථික, දේශපාලන හා ජීවන අවශ්‍යතා නියෝජනය කරන, ඔවුන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අභිමතය මත ක්‍රියාත්මක වන එකී සංවිධාන තුල, කම්කරුවන් ධනපති පන්තියට හා එහි රාජ්‍යයට ගැට ගසමින් ධනේශ්වර අර්බුදයේ බර කම්කරු පන්තියේ කර මත පටවන වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් ඇතුලු ධනපති ඒජන්තයන්ට මොනම ඉඩක්වත් නැත. පාවාදීම් කපා හරිමින් අරගලය අවසාන ජයග්‍රහනයක් දක්වා ගෙන යාමට නම්, සාකච්ඡා හරහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස තීන්දුවලට එළඹෙන කම්කරු පන්තියේ එවැනි ස්වාධීන, අව්‍යාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන අත්‍යවශ්‍ය ය.

කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනැඟීම ද, ලෝකය පුරා එවැනි ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සන්ධානයක් පිහිටුවීම මඟින් කම්කරු පන්තියේ වෛෂයික එකමුතුව තහවුරු කිරීම ද සඳහා ලෝසවෙඅ හරහා හජාජාක නිකුත් කර ඇති කැඳවීමට කොක්‍රික සිය සහයෝගය පල කරයි. මෙම වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරමින් මෑත කාලයේදීම සසප ක්‍රියාකාරීන් සිදු කල මැදිහත්වීම් ගනනාවක දී ම වෘත්තීය සමිතිවල මැදිහත් වීමෙන් ඔවුන්ට කායික අඩම්තේට්ටම් සහ වාචික තර්ජන ද, බාධා කිරීම් ද සිදුකෙරුනි. කොක්‍රික එම ප්‍රහාර වලට එරෙහිව සසප හා ස්වාධීන කම්කරුවන් ආරක්ෂා කලේය.” (-එම-)

කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන පන්ති ක්‍රියාවන්ට එරෙහිව ධනපති රාජ්‍යය පමනක් නොව, එහි උපකරනයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වන වෘත්තීය සමිති නිලධරය ද කායික ප්‍රහාරවලට පැන ගෙන සිටීම විකොස-සසප අරගලයේ උරුමය විසින් ම ස්ථාපනය කරන ලද එක් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්මයක තීරනාත්මක භාවය ඉහලින් ම ඔසොවා තබයි. එනම්, කම්කරු පන්තියේ හා පීඩිත ජනයාගේ කවර හෝ සංවිධානයකට එරෙහිව එසවෙන ධනේශ්වර මර්දනයේ හස්තයට විරුද්ධ ව – ඔවුන් සමඟ ඇති දේශපාලන මතභේද තිබියදී ම – මුලු වැර යොදා සටන් කිරීමේ අත්‍යවශ්‍යතාව පිලිබඳ මූලධර්මයයි. හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජජාක) විසින් නිරන්තරයෙන් රකින ලද මේ පිලිවෙතින් දශමයකුදු පසු නොබැස සටන් කිරීම විනා අන් මාවතක් කම්කරු පන්තියට නැත.   

කොක්‍රික අප සියලු කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ සමාගම් හා ආන්ඩු සමග කම්කරු පොලීසියක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වන වෘත්තීය සමිතිවලින් ස්වාධීනව තමන්ගේම දේශපාලන බල සංස්ථා ගොඩනගා ගනිමින්, ඒවා ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් එකමුතු කරමින්, කටයුතු තම පාලනය යටතට ගැනීම සඳහා වන අරගලය හා අත්වැල් බැඳ ගන්නා ලෙසය. නිදහස උදෙසා කම්කරු පංතියට ඇති එකම මඟ එයයි.

කම්කරුවනි, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයට දේශපාලන ප්‍රචාරයේ හා උද්ඝෝෂනයේ යෙදීමට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය රකිනු!

කම්කරු පීඩිත පන්ති සංවිධාන ආරක්ෂා කිරීමට පෙරට එනු!

ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නගනු!

ලංකාවේ කම්කරුවන්ගේ හා දුගීන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය ගොඩනගමු!

⁣කමිකරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් සඳහා පෙරට!  

Featured image: පහරදීමට එරෙහිව කොක්‍රික සිදුකල උද්ඝෝෂනයේදී මොරටුව සරසවිය ආසන්නයේ අලවන ලද පෝස්ටරයක්

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ සාමාජිකයන්ට එරෙහි වෘත්තීය සමිති නායකයන්ගේ මැර ප්‍රහාරය හෙලා දකිමු! Read More »

Kishore

එජ සසප ජාතික ලේකම් ජෝෂප් කිෂෝර් ට්‍රොට්ස්කිවාදයේ ශත සංවත්සරය පිලිබඳ ඔබ අමතයි

එක්සත් ජනපදයේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) ජාතික ලේකම් ජෝශප් කිෂෝර්, ට්‍රොට්ස්කිවාදයේ ශත සංවත්සරය නිමිත්තෙන් ලංකාවේ සසප හා එහි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය සංවිධානය කරන “ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සහ 21 වන සියවස තුල සමාජවාදය සදහා අරගලය”මැයෙන් වන රැස්වීම් දෙකක් ඇමතීමට නියමිත බව නිවේදනය කර ඇත. ඒ සඳහා ලංකාවේ සංචාරයක නිරතව ඇති කිෂෝර් හෙට දින (07) පේරාදෙනියේදී ද, දෙසැම්බර් 10 දින කොලඹදී ද රැස්වීම් අමතන බව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (ලෝසවෙඅ) වාර්තා කරයි.

Kishore

සසප නිවේදනය අනුව, කිෂෝර් ජාත්‍යන්තර සමාජවාදයේ මූලධර්ම සදහා ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය ගෙන ගිය අරගලයේ සමකාලීන අර්ථභාරය සාකච්ඡා කරනු ඇත.

එම නිවේදනය වැඩිදුරටත් මෙසේ කියයි:

“කිෂෝර් 2008 පටන් එක්සත් ජනපදයේ සසප ජාතික ලේකම් වන අතර හතර වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් පල කරනු ලබන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට නිරන්තරව ලිපි සපයන ලේඛකයෙකි. ඔහු 2020 වසරේ දී පක්ෂයේ ජනාධිපතිවරන අපේක්ෂකයා ද විය.

ශ්‍රී ලංකාවේ පැවැත්වෙන රැස්වීම්, වී.අයි. ලෙනින් සමග 1917 රුසියානු විප්ලවයේ සම-නායකයා වූ ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ නායකත්වය යටතේ 1923 ඔක්තෝබරයේ දී සෝවියට් සංගමය තුල වාම විපාර්ශ්වය පිහිටුවීමේ 100 වන සංවත්සරය සමරනු වස් ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් ගෝලීයව සංවිධානය කරනු ලබන වැඩකටයුතු මාලාවක කොටසකි.

පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව ඊශ්‍රාලයේ සියොන්වාදී රාජ්‍යය විසින් ගෙන යනු ලබන ජනඝාතක වටලෑම ඇතුලු, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයේ පැනනැගීම, ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය සහ තරුනයන් හමුවේ 20 වස සියවසේ සියලු නොවිසදුනු ගැටලු ප්‍රතිමුඛ කරයි.

කම්කරුවන් සහ පීඩිත මහජනතාව මුහුන දෙන සියලු දැවෙන ප්‍රශ්න – සමාජ අසමානතාව, යුද්ධය, කෝවිඩ්-19 වසංගතය, දේශගුන විපර්යාශ, රාජ්‍ය මර්දනය සහ අධිපතිවාදයේ හා පැසිස්ට්වාදයේ පැනනැගීම – ජාත්‍යන්තර ගැටලු වන අතර ඒවාට කම්කරු පන්තියේ ගෝලීය හා විප්ලවවාදී විසදුමක් අවශ්‍ය ය.

එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය චිනයට එරෙහි සිය යුද සූදානම තීව්‍ර කරන තතු යටතේ, ශ්‍රී ලංකාව ඇතුලු, සමස්ත දකුනු ආසියානු කලාපය ම, භූ-දේශපාලනික ආතතීන්ගේ ගෝලීය වාසුලිය තුලට ඇද ගනු ලැබ ඇත. අවශ්‍යව ඇත්තේ කම්කරු පන්තියේ බලගතු සමාජවාදී හා ගෝලීය යුද-විරෝධී ව්‍යාපාරයකි. එලඹෙන න්‍යෂ්ටික ලෝක යුද්ධයක මෙම පසුබිම යටතේ, පසුගිය ශත වර්ෂය තුල ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය ගෙන ගිය අරගලයේ පාඩම් අවබෝධ කරගැනීම එවන් යුද-විරෝධී ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමෙහි ලා අත්‍යවශ්‍ය ය.”

මෙම වැදගත් රැස්වීම්වලට සහභාගි වන ලෙස කම්කරුවන් තරුනයන්, ශිෂ්‍යයන්, බුද්ධිමතුන් සහ theSocialist.LK පාඨකයන්ගෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු. රැස්වීම් වලට සහභාගී වීමේ දී එන්95 හෝ කේඑන්95 මුහුනු ආවරන පලදින්න.

දින සහ ස්ථාන:

පේරාදෙනිය

දෙසැම්බර් 7 දා සවස 3

පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දේශපාලන විද්‍යා අංශයේ ශාලා අංක 86

කොලඹ

දෙසැම්බර් 10 දා සවස 3

කොලඹ නව නගර ශාලාව.

එජ සසප ජාතික ලේකම් ජෝෂප් කිෂෝර් ට්‍රොට්ස්කිවාදයේ ශත සංවත්සරය පිලිබඳ ඔබ අමතයි Read More »

Saman

Open Letter: SEP-SL Assistant Secretary Saman Gunadasa demands an alignment with Hamas

By Nandana Nannetthi

An Open Letter to the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka

Dear comrades,

On November 19th, Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka held the second meeting of 3 meetings under the title “Stop the Israeli genocide of the Palestinians in GAZA” in Galle at the Galle de Galle Auditorium. There, comrade Saman Gunadasa, the Assistant Secretary of SEP spoke in the following manner, during his two-hour lecture.

We defend “massacre of civilians, or taking hostages, or every other thing”, that was carried out on October 7th by Hamas, inside Israel, on account of the intolerable oppression that was carried out continuously by Israel. According to him, history runs through such uprisings of the oppressed masses. This is a distortion of the Marxist premise that, written history of all societies hitherto is the history of the class struggle. Marxism or working class has not stood with the petit- bourgeois suicidal methods.

Also during the first meeting of the above mentioned series of meetings held in the Millennium guest house on November 15th, the main speaker, Saman Gunadasa said, “I don’t approve the religious nationalist program of the Hamas organization”, while emphasizing at the same time “ however, I stand with the leadership and the actions of Hamas in the uprising of the Palestinian masses” and so on.

Saman
Saman Gunadasa addressing Jaffna meeting

Among the hundreds of articles published by the International Committee of the Fourth International (ICFI) and by the World Socialist Web site (WSWS) on the Palestinian question there has been no room for such a concept.

Instead, they show that the October 7 attack was prompted by a series of attacks on the Palestinians until this moment, starting from the conspiracy of creation of Israel, while they stand against the broad campaign that works to divert the attention of the masses from the roots that caused the entire conflagration. There, we base ourselves from a definite political standpoint. That is, mobilizing the international working class to establish a working-class rule, by sweeping away imperialism and capitalism, root of all crimes.

Gunadasa’s proposal to stand with “Hamas Organization’s existing leadership and its actions” represents a turning away from the Permanent Revolution that says “democratic tasks of national unity and liberation during the period of imperialism can be achieved only by the working class based on the class struggle, armed with Marxist program.

For his defense, he might say that he has explained that “we defend the right of those oppressed masses to rise”. But he doesn’t explain the political logic behind his standing with the Hamas leadership and its actions, disregarding the concerns of two contradictory classes that represent the oppressed masses and bourgeois Hamas leadership. He will never do that. ICFI wrote against the opportunistic clique including Healey, when Palestine Liberation Movement was elevated instead of emphasizing the independent leadership of the working class, as follows: “Without defining the specific class forces in the nationalist movements, speaking of Palestinian people is once again a political aberration that serves to bury down the critical role of the working class” (How Workers’ Revolutionary Party betrayed Trotskyism, 1973-1985, page 107). History and foundations of Marxist Movement is built up through such a struggle.

However, at the last meeting of the proposed series of meetings held at Colombo Public Library Hall on November 21st, it was very clear that SEP General Secretary comrade Deepal Jayasekera stands opposed to Gunadasa when he emphasized that “we, as the world’s Trotskyist movement, have criticisms against Hamas Organization. They are political criticisms. They are not at all moral”.

“Hamas Organization is a bourgeois nationalist movement. We emphasize the fact that the methods employed by them including the October 7th attack will in no way contribute to the defeat of the Zionist state, nor to the liberation of the Palestinian people. Further, Hamas Organization is based on the support of the bourgeois apparatuses of the Middle East. Its Orientation is towards them. Their appeal is to those governments. Hence, they subjugate the struggle against the Zionist state to the requirements of the bourgeois regimes of the Middle East, and to the settlements they seek to arrange with Israel and the world imperialist powers.

“It has been shown that the workers and the youth around the world don’t have a habit of idly watching the genocidal war being carried out by the Zionist regime of Israel….. We stand in line with these workers and youth in solidarity. We insist to develop these movements as much as possible against the war in Gaza. Further, we in particular, intervene to direct these movements towards the working class. That is the only social force capable of stopping the Imperialist war and Israel invasion.”

Deepal
Deepal Jayasekera addressing Colombo meeting

The program of the International Committee presented by comrade Jayasekera is clear, and we should say that we work in solidarity with this program. But, the fact that the Secretary and Assistant Secretary of the party proposed two different policies that are contradictory to each other, and allowing these two policies to co-exist, as a matter of course, is clear evidence that the political health of the party has degenerated. Gunadasa has publicly expressed his position at two public meetings. Party members, including at least half a dozen members representing the Political Committee or the Central Committee participated in these discussions. The complete video of the meeting has been posted in the SEP Facebook page. Nobody seems to have opposed Gunadasa’s proposal. What does that clearly Indicate? Isn’t it that, within the party, there is room not only to hold working class and non-working-class concepts, but also to campaign for them?

Above all, the fact that in Jayasekera’s speech at the Colombo meeting, there was not even a hint being shown of the danger raised in Gunadasa’s statement showed that such a situation exists within the party. When the Secretary and the Assistant Secretary were talking on the same matter from two extremes, members and friends applauded both of them very generously. Politically, this existence is centrist. Centrist politics creates revolutionaries as well as reactionaries. But, in general, it strengthens opportunism in the party.

Pseudo leftists say that Israel attacks have affected Palestinian princes, capitalists, workers and peasants alike, and therefore it necessitates a solution that all can participate, and for that, one of the two solutions, either a dual state solution or a capitalist unitary state like that of Nelson Mandla’s South Africa is suitable, while they work devotedly to subjugate the world-scale public revolt, developed by the Palestinian genocide, to the capitalist class once again. When representing the rights of the oppressed, while accepting Hamas Leadership, doesn’t Gunadasa’s proposal express allegiance to this reactionary class collaborationist movement that made the working class pay with their blood on many occasions?

Was this a mistake that happened at the spur of the moment? When it was suggested for a general strike during the 2021 Teachers’ struggle, not only the party got frightened, but also those party members who made the proposal were viciously attacked. During the Covid-19 pandemic, having allowed the cremation of Muslim dead bodies in silence, it supported the cruel reactionary proposal of the government that the funeral ceremonies of Muslims should be done according to science. Although a discussion was requested by a few Central Committee members in order to resolve that matter, it was not allowed by the majority of the party apparatus. In 2022, during the public uprising, despite the development of the appropriate perspective and the program with the help of the ICFI, it abstained from intervening in the mass struggles in all possible ways, providing the necessary intervention required by the situation and the necessary leadership. Above all, when a request was made for a discussion to clarify these matters, those comrades including this writer who gave leadership to the SEP-Left group, were expelled en masse.

SEP-Left group stood for developing the theoretical struggle of the party at least since 2014. As was concluded by the 12th plenary session of ICFI in 1992, it understood that rebuilding the Marxist Culture that had been deteriorated by opportunism, including Stalinism, is the foremost responsibility of the party, and preparing the party for that task could not be delayed. But, this necessity was ignored by a conservatism that led to avoiding taking necessary turns  at the appropriate moment. Conservatism was characterized by the obstacles that impeded the establishment of the Marxist perspective among the working class.

While this was the root of the disputes within the party, party apparatus, instead of solving these problems based on the lessons of the history of the movement, followed the easy path of moving forward disregarding them.

As for Gunadasa, this was reflected by his abstaining from the interventions in the factories of Ratmalana working class centre, where the interventions had been carried out over a long period. For a long time, not even a report had been published at least to reflect that there’s a working class there. Instead, he recently announced a fake railway action committee. No matter how much the subjective desire for the revolution is, the skepticism about the struggle that should be carried out for the political perspectives within the working class, opens the door for such frauds.

In order for them to organize themselves to adapt to these conditions, the party apparatus needed to get rid of the SEP-Left who opposed it. Appointing yes-men, who were not politically tested or who were incapable of taking political leadership, to the Central Committee and the other main committees, was one step taken by them. The nature of their politics is already apparent by now. Just consider the political fraud carried out by Aruna Malalagama – the businessman, who was newly appointed to the Central Committee – together with his local secretary Ratnasiri Malalagama. He announced a Southern Province action committee. He and Ratnasiri announced a series of action committees, such as those of cinnamon peelers, garment workers, Tangalle farmers and of hotel workers. Establishment was reported on the World Socialist Web Site (WSWS) too. One who has at least a scant respect of the history of the authentic struggle of the reputed website and of the party would not drag the party to the risks posed by such lies. The so-called hotel committee that Malalagama announced, calling the workers of his hotel by force, was maintained for a few days through creating a fear in them of losing their jobs. What has been done there was causing disgust for the very same organizational structure of the action committees.

The frenzied desperation in Gunadasa’ effort to disrupt the online public meeting organized by  the Colombo Action Committee, which was the only organization that actively defended the artist and freedom of expression within the working class against her arrest, by unruly intruding into the midst of it, levelling unfounded allegations against the members of the Committee, is an indication of the abyss, the party has fallen into. Today, the very same person suggesting to stand with bourgeois Hamas is not surprising.

This also reveals that, when the entire party apparatus attacked the Marxist position on the national democratic right of self-determination – that it can be attained only through  the dictatorship of the working class – Gunadanasa’s appearance as the chief proponent of the attack was not an accident.

The world vacillates between world war and socialist revolution. Preparation of the party for this situation cannot be reduced to mere relying on the word of the International Committee. Party can be prepared only through developing those perspectives in the party and in the class through active practice.

In that sense, investigation of the centrist behaviour expressed by Gunadasa cannot be delayed. On the other hand, his propagation of the anti-Party position must be corrected immediately. The role of individuals like Malalagama, and the question of how the party tolerates such behaviour, must be examined based on the history of the international struggle for building the party.

In order to do this, the party membership must take an initiative, and the theoretical capital that has already been provided by the experiences of the history of the International Committee and the SEP would provide the necessary tools for that. Sections of the International Committee should be built by the leadership and membership of relevant sections, subject to the perspectives and guidelines developed and provided by the ICFI – the perspectives and guidelines the ICFI has developed with the participation of all the sections. It is important to realise that the ICFI cannot substitute for the place of the party membership in this process.

Finally, it should be said that party building is absolutely bound up with the following emphasis of the ICFI: Firstly, explanation of the history, perspective, and the program; Secondly, intensification of the political struggle against opportunism in the working class; Thirdly, turning directly towards the working class physically and consistently.

Fraternally,

Nandana Nannetthi (On behalf of SEP-Left)

Open Letter: SEP-SL Assistant Secretary Saman Gunadasa demands an alignment with Hamas Read More »

Saman

විවෘත ලිපිය: සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස හමාස් සමග පෙල ගැසීමක් ඉල්ලා සිටියි

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයට විවෘත ලිපියක් 

සහෝදරවරුනි, සහෝදරියනි,

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) “ගාසා තීරය තුල පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායල ජන සංහාරක යුද්ධය නවතනු! මැයින් “පවත්නන ලද රැස්වීම් 3කින් දෙවන රැස්වීම නොවැම්බර් 19 දින ගාල්ල ගෝල් ඩි ගෝල් ශ්‍රවනාගාරයේ පැවැත් විනි. එහි දී, සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා පැය දෙකක් තිස්සේ කල සිය දේශනය තුල දී මෙසේ කියයි: ඊශ්‍රායලය විසින් දිගින් දිගට ම පලස්තීන ජනතාව පීඩාවට පත් කිරීම නිසා, එම පීඩාව දරාගත නො හැකිව, ඔක්තෝම්බර් 7 හමාස් සංවිධානය ඊශ්‍රායලය තුල එල්ල කල ප්‍රහාරයේ දී, “සිවිල් ජනතාව ඝාතනය වීම හෝ ප්‍රාන ඇපකාරයන් ගැනීම, හෝ ඒ සියලු ම දේවල් අපි ආරක්ෂා කරනවා.”

ඔහුට අනුව “ඉතිහාසය ගමන් කරන්නේ මේ විදියේ පීඩිත ජනතාවගේ නැගිටීම් හරහා” ය. මේ වනාහී “මෙතෙක් පැවති සමාජවල ලිඛිත ඉතිහාසය පන්ති අරගලයේ ඉතිහාසය යි” යන මාක්ස්වාදී ප්‍රස්තුතය විකෘති කිරීමකි. මාක්ස්වාදය හෝ කම්කරු පන්තිය සිය දිවි නසා ගැනීමේ සුලු ධනේශ්වර විධික්‍රම සමග එකට සිටගෙන නැත. 

නොවැම්බර් 15 යාපනය, මිලේනියම් ගෙස්ට් හවුස්හි පැවති, උක්ත රැස්වීම් මාලාවේ, පලමු රැස්වීමේ ද ප්‍රධාන දේශකයා වූ සමන් සහෝදරයා, “හමාස් සංවිධානයේ ආගමික විශේෂතා ජාතිකවාදී වැඩපිලිවෙල මම අනුමත කරන්නේ නෑ” යි කියන ගමන් ම අවධාරනය කරන්නේ “එහෙම උනා වුනත් පලස්තීන ජනතාවගේ නැගිටීමේ දී හමාස් සංවිධානයේ තියෙන නායකත්වය, හා එතන දී හමාස් සංවිධානය කරන ඒ ක්‍රියා කලාපය එක්ක අපි හිටගෙන ඉන්නවා යනාදී වශයෙනි. 

Saman
සමන් ගුනදාස යාපනය රැස්වීම අමතමින්

සමන් සිය කතාවට පදනම් කර ගත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවත් (හජාක), ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියත් (ලෝසවෙ) දැනටමත් පල කර ඇති පලස්තීන ප්‍රශ්නය පිලිබද සිය ගනනක් ලිපි අතර මෙබදු සංකල්පයකට කිසිදු ඉඩක් තබා නැත. ඒ වෙනුවට, ඒවා ඊශ්‍රායලය පිහිටු වීමේ කුමන්ත්‍රනයේ සිට මේ දක්වා පලස්තීන ජනයාට එරෙහි මුදා හරින ලද ප්‍රහාරයන් මාලාවකින් ඔක්තෝබ්බර් 7 ප්‍රතික්‍රියාව ජනනය කරනු ලැබූ බව පෙන්වා දෙන්නේ, සමස්ථ මහා ගිනි ජාලාව පැන නැංවූ මූලයන් වෙතින් මහජන අවධානය ඉවත හැරවීමට ගෙන යන පුලුල් ව්‍යාපාරයකට එරෙහිව ය. එහි දී අප පදනම් වන්නේ නිශ්චිත දේශපාලන දෘෂ්ඨි ආස්ථානයකිනි. එනම්, සියලු අපරාධවල මූලය වන අධිරාජ්‍යවාදය හා ධනවාදය මිහිතලයෙන් අතු ගා දමා කම්කරු පන්ති පාලනයක් ස්ථාපිත කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය බලමුලු ගැන්වීම ය.

ජාතික එක්සත්භාවයේ සහ විමුක්තියේ ප්‍රජාතනත්‍රවාදී කර්තව්‍යය, අදීරාජ්‍යවාදී යුගයේ ඉටු කිරීමට සමත් වන්නේ මාක්ස්වාදී ක්‍රියා මාර්ගයෙන් සන්නද්ධ වූත් පන්ති අරගලය මත පදනම් වූත්, කම්කරු පන්තියට පමනි” යන නො නවතින විප්ලව න්‍යායෙන් ඉවත හැරීමක්  “හමාස් සංවිධානයේ ඒ තියෙන නායකත්වය, එතන දී හමාස් සංවිධානය ඒ කරන ක්‍රියා කලාපය එක්ක  හිට ගෙන” සිටීමේ සමන්ගේ යෝජනාව නියෝජනය කරයි.

“අපි පීඩාවට පත් වූ ඒ ජනතාවට නැගීටීමට තියෙන අයිතිය ආරක්ෂා කරනවා” යනාදී වශයෙන් ද විස්තර කල බව ඔහු නිදහස සදහා කියා පෑමට ඉඩ තිබේ. එහෙත්, පීඩාවට පත් ජනතාව හා ධනේශ්වර හමාස් නායකත්වය නියොජනය කරන ප්‍රතිවිරුද්ධ පන්ති දෙකක අවශ්‍යතා නො තකා හමාස්  නායකත්වය හා ක්‍රියාකලාපය සමග හිට ගැනීම සිදු කල යුතු වන්නේ කුමන දේශපාලන අරුතකින් දැ යි පැහැදිලි නො කරයි. ඔහු එය සිදු කරනු ද නැත. හජාජාකව, හීලි අතුලු අවස්ථාවාදී කල්ලිය විසින් කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන නායකත්වය අවධාරනය කරනු වෙනුවට පලස්තීන විමුක්ති සවිධානය ඉස්මතු කරනු ලැබීමට එරෙහිව, මෙසේ ලිවී ය: “ජාතික ව්‍යාපාර තුල පවතින සුවිශේෂී පන්ති බලවේගයන් නිර්වචනය නොකර පලස්තින ජනතාව ගැන කරන සදහන යලිත් වරක් කම්කරු පන්තියේ තීරනාත්මක කාර්යභාරය වලලා දැමීමට උදව් කරන්නා වූ දේශපාලන වියුක්තයකි” [කම්කරු විප්ලවවාදී පක්ෂය ට්‍රොට්ස්කිවාදය පාවා දුන්නේ කෙසේ ද-1973- 1985, පිටුව 107]. මාක්වාදී ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාසය හා පදනම් ගොඩ නැගී ඇත්තේ එබදු අරගල හරාහා ය.

කෙසේ වෙතත් පසු ගිය 21 දින කොලඹ මහජන පුස්ථකාල ශාලාවේ පැවැත් වූ ප්‍රස්තුත රැසිවීම් මාලාවේ අවසන් රැස්වීමේ දී සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකර සහෝදරයා සමන්ට පටහැනිව පිහිටා සිටින බව උදක් ම පැහැදිලි විය. ඔහු අවධාරන කල පරිදි, “ලෝක ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය හැටියට අපිට හමාස් සංවිධානය සම්බන්ධයෙන් විවේචන ඇත. ඒවා දේශපාලනික විවේචන ය. ඒවා කිසි සෙත් සදාචාරමය නො වේ.

“හමාස් සංවිධානය ධනපති ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරයකි. ඔක්තෝම්බර් හත්වෙනිදා ඔවුන් එල්ල කල මිලිටිරි ප්‍රහාරය ඇතුලු ඔවුන් යොදා ගන්නා විධික්‍රම කිසි සේත් ම සියොන්වාදී රාජ්‍යය පරාජය කිරීමටවත්, පලස්තීන ජනයාගේ විමුක්තියටවත් හේතු වන්නේ නැත යන කාරනාව අපි එක හෙලා කියා සිටිමු. එමෙන් ම , හමාස් සංවිධානය පාදක වන්නේ මැදපෙරදිග පවතින විවිධ ධනපති තන්ත්‍රයන්ගෙන් ලැබෙන සහයෝගය මත ය. හමාස්හි යොමුව ඒ දෙසට ය. ඔවුන්ගේ ආයාචනය එම ආන්ඩු වෙත ය. ඒ නිසා ඔවුහු හැම විට ම සියොන්වාදී රාජ්‍යයට එරෙහි අරගලය, මැදපෙරදිග ධනපති තන්ත්‍රයන්ගේ අවශ්‍යතාවන්ට හා ඊශ්‍රායල් හෝ ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී බලයන් සමග අටවා ගැනීමට සුදානම් කෙරෙන සමතයන්ට යටත් කරති.

“ඊශ්‍රායල් සියොන්වාදී තන්ත්‍රය ගෙනයන මෙම ජන ඝාතක යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් නිසොල්මනේ බලා සිටීමේ පුරුද්දක් ලෝකය පුරා කම්කරුවන්ට හා තරුනයන්ට නැති බව පෙන්නුම් කර ඇත. … මෙම කම්කරුවන්, තරුනයන් සමග අපි සහයෝගී වෙමින් එක පෙලට හිට ගනිමු. ගාසා යුද්ධයට විරුද්ධව මෙම ව්‍යාපාර හැකි තාක් වර්ධනය කිරීම අපි ඉල්ලා සිටිමු. එමෙන් ම මෙම ව්‍යාපාරය කම්කරු පන්තිය දෙසට යොමු කර ගැනීමට අපි විශේෂයෙන් ම මැදිහතත් වෙමු.අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධය, ඊශ්‍රායල් ආක්‍රමනය නතර කිරීමට හැකි එකම සමාජ බලවේගය එය යි.”   

Deepal
දීපාල් ජයසේකර කොලඹ රැස්වීම අමතමින්

ජයසේකර සහෝදරයා යෝජනා කරන ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙත පැහැදිලි වන අතර අප ඒ සමග සහයෝගයෙන් ක්‍රියාකරන බව කිව යුතු ය. එහෙත් පක්ෂයේ ලේකම් සහ උප ලේකම් එකිනෙකට එරෙහි පිලිවෙත් දෙකක් යෝජනා කිරීම හා එම පිලිවෙත් දෙක ම පක්ෂය තුල සාමාන්‍ය පරිදි පැවතීමට ඉඩ හැරීම පක්ෂයේ දේශපාලන සෞඛ්‍යය පිරිහී ඇත යනුවෙන් අප පෙන්වා දෙමින් සිටි කාරනයට  පැහැදිලි සාක්ෂියකි. සමන් ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම් දෙකක දී සිය ආස්ථානය ප්‍රසිද්ධියේ කියා සිටියේ ය. අවම වසයෙන් දේශපාලන කමිටුව හෝ මධ්‍යම කාරක සභාව නියෝජනය කරන සාමාජිකයන් දුසිම් භාගයක් ඇතුලු පක්ෂ සාමාජිකයෝ එම සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූහ. රැස්වීමේ සම්පූර්න වීඩියෝ සසප ෆේස්බුක්හි ප්‍රසිද්ධ කර ඇත. කිසිවෙකුත් සමන්ගේ යෝජනාවට විරුද්ධ වූ බවක් නැත. මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ කුමක් ද? පක්ෂය තුල කම්කරු පන්තික මෙන්ම, එසේ නො වන වෙනත් පන්ති ආස්ථාන වුව දරා සිටීමට ද, ඒ වෙනුවෙන් උද්ඝෝෂනය කිරීමට ද ඉඩ ඇති බව නෙ වේ ද? 

සියල්ලටමත් වඩා ජයසේකර කොලඹ රැසිවීමේ දී කල සිය කතාවෙන්, සමන්ගේ ප්‍රකාශයෙන් මතු කරන අනතුර ගැන ඉගියක්වත් නො පෑම පෙන්නුම් කලේ පක්ෂය තුල එවන් තත්වයක් පවතින බව ය. ලේකම් සහ උප ලේකම් එකම කරුන සම්බන්ධයෙන් අන්ත දෙකක සිට කතා කරද් දී, සාමාජිකයෝ හා හිතවත්තු දෙකට ම නො මසුරුව අත්පොලසන් දෙති. දේශපාලනිකව ගත් කල මෙම පැවැත්ම මාධ්‍යමික ය. මාධ්‍යමික දේශපාලනය විප්ලවවාදීන් මෙන් ම ප්‍රතිවිප්ලවවාදීන් ද නිර්මානය කරයි. එහෙත් පොදුවේ පක්ෂය තුල අවස්ථාවාදය ශක්තිමත් කරයි. 

පලස්තීනයේ රජුන්ටත්, ධනපතීන්ටත්, කම්කරුවන්ට හා  ගොවීන්ටත් ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරය සමාන ලෙස බල පා තිබෙන බවත් ඒ නිසා මේ සියලු දෙනා සහභාගී වන විසදුමක් අවශ්‍ය බවත්, ඒ වෙනුවෙන් ද්වි රජ්‍යය හෝ නෙල්සන් මැන්ඩෙලාගේ දකුනු අප්‍රිකාව වැනි ධනපති ඒකීය රාජ්‍යයක් යන දෙකින් එකක් සුදුසු යයි පවසන ව්‍යාජ වම්මු, පලස්තීන ප්‍රශ්නය විසින් වර්ධනය කරනු ලැබ ඇති ලෝක පරිමාන මහජන කැරැල්ල යලි ධනවාදයට යට කිරිම සදහා කැප වී වැඩ කරති. හමාස් නායකත්වය පිලිගනිමින් පීඩිත ජනතාවගේ අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින විට සමන්ගේ යෝජනාව අනුමැතිය පල කරන්නේ කම්කරු පන්තිය අවස්ථා ගනනක දී ලෙයින් වන්දී ගෙවූ මෙම ප්‍රතිගාමී පන්ති සහයෝගිතා ව්‍යාපාරයට නො වේ ද?  

මෙය හදිසියේ සිදු වූ අත් වැරැද්දක් ද? 2021 ගුරු අරගලය තුල ජෙනරල් ස්ට්‍රයිකයක් සදහා උද්ඝෝෂනය කිරීමට යෝජනා කල විට පක්ෂ  තන්ත්‍රය බියට පත් වූවා පමනක් නොව, එසේ යෝජනා කල පක්ෂ සාමාජිකයන්ට එලවා එලවා පහර ගැසී ය. කොරෝනා වසංගතය තුල මුස්ලිම් ජනතාවගේ මෘත දේහ ආදාහනය කිරීමට නිහඩව ඉඩ දී, පසුව මල සිරුරු සම්බන්ධ අවසන් කටයුතු විද්‍යාවට අනුකූල විය යුතු ය යන ආන්ඩුවේ දුෂ්ට ප්‍රතිඝාමී යෝජනාවට සහාය විය. එම ගැටලුව නිරාකරනය කර ගැනීම සදහා  මධ්‍යම කාරක සභිකයන් කීප දෙනෙකු විසින් සාකචඡාවක් ඉලලා සිටිනු ලැබූ නමුත් පක්ෂ තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම ඊට ඉඩ නො දුනි. 2022 මහජන අරගලයේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ සහාය ඇතිව සම්පාදනය කර ගත් උචිත ඉදිරි දර්ශනය හා ක්‍රියා මාර්ගය තිබිය දී, අවශ්‍ය නායකත්වය සම්පාදනය කිරීමට සෑම අතින් ම කල යුතු මැදිහත් වීම නො තකා ලිස්සා ගියේ ය. සියල්ලටමත් වඩා මෙවැනි තත්වයන් ගැන පැහැදිලි කර ගැනීම උදෙසා  සාකච්ඡාවක් ඉල්ලා සිටි, සසප වාම කන්ඩායමට නායකත්වය දුන් මෙම ලියුම්කරු ඇතුලු සහෝදරවරුන් බුරුතු පිටින් දොට්ට දමන ලදී.

සසප වාම පාර්ශවය අවම වශයෙන් 2014 වසරේ සිට පක්ෂයේ න්‍යායික අරගලය වර්ධනය කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේ ය. 1992 හජාජා කමිටුවේ 12 වන සැසි වාරය නිගමනය කල පරිදි ස්ටැලින්වාදය ඇතුලු අවස්ථාවාදය විසින් පිරිහෙලනු ලැබ ඇති මාක්ස්වාදී සංස්කෘතිය යලි ගොඩ නැගීම, පක්ෂයේ ප්‍රමුඛ වග කීම වන නිසා පක්ෂය ඒ සදහා සූදානම් කිරීම පමා කල නො හැකි බව වාම කන්ඩායම වටහා ගෙන සිටියේ ය. එහෙත් අවශ්‍ය මොහොතේ නියමිත හැරී ගැනීම් මග හැරීමට තුඩු දුන් ගතානුගතිකත්වයක් විසින් මෙම අවශ්‍යතාව නො තකා හරිනු ලැබිනි. ගතානුගතිකත්වය සංලක්ෂිත වූයේ කම්කරු පන්තිය තුල මාකස්වාදී ඉදිරි දර්ශනය සාක්ෂාත් කිරීමට පැවති බාධකවලිනි. මෙය පක්ෂය තුල මත භේදවල මූලය වූ අතර පක්ෂ තන්ත්‍රය ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාසයේ පාඩම් මත මේ ප්‍රශ්න විසදීම වෙනුවට ඒවා නො තකා ඉදිරියට යාමේ පහසු මාවත අනුගමනය කලේ ය.

සමන් සම්බන්ධයෙන් සැලකූ කල මෙම තත්වය පිලබිඹු වූයේ ඔහු වැඩ කරන රත්මලාන කම්කරු පන්ති මධ්‍යස්ථානයේ ෆැක්ටරිවල කලක් තිස්සේ කරන ලද වැඩවලින් ඉවත් වීම ලෙසිනි. අඩු තරමින් එහි කම්කරු පන්තියක් ඉන්නා බවට වාර්තාවක්වත් බොහෝ කාලයකින් ලියා නැත. ඒ වෙනුවට, මෑත දී, ඔහු සාවද්‍ය දුම්රිය කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවක් නිවේදනය කලේ ය. විප්ලවය පිලිබද ආත්මීය කැමැත්ත කොතෙක් වුවත් කම්කරු පන්තිය තුල ඉදිරි දර්ශන සදහා කල යුතු අරලගය පිලිබද සංශය මෙවන් වංචාවන්ට මග පාදයි.

මේ තත්වයට ගැලපෙන පරිදි සංවිධානය වීම උදෙසා ඊට විරෝධය පෑ වාම කන්ඩායමෙන් නිදහස් වීම පක්ෂ තන්ත්‍රයේ අවශ්‍යතාවක් විය. මධ්‍යම කාරක සභාවට හා මුලික කමිටුවලට දේශපාලනිකව පරික්ෂාවට බදුන් නො වූ හෝ දේශපාලනික මූලිකත්වයක් ගැනීමට අසමත් “එහෙයියන්” පත් කර ගැනීම ඒ සදහා ගත් එක් පියවරකි. ඔවුන්ගේ දේශපාලනය කෙබදු ද යන්න දැනටමත් පැහැදිලි වී ඇත. අලුතෙන් මධ්‍යම කාරක සභාවට පත් කර ගැනුනු ව්‍යාපාරිකයෙකු වන අරුන මලලගම සිය ලෝකල් ලේකම් රත්නසිරි මලලගම සමග එක් වී කරන මෙම දේශපාලන වංචාව පමනක් සලකා බලමු. දකුනු පලාත් ක්‍රියාකාරී කමිටුවක් ඔහු නිවේදනය කලේ ය. කුරුදු තලන්නන්ගේ, ඇගලුම් කම්කරුවන්ගේ, තංගල්ල ගොවීන්ගේ, හෝටල් කම්කරුවන්ගේ වැනි ක්‍රියාකාරී කමිටු මාලාවක් ඔහු හා රත්නසිරි විසින් නිවේදනය කරන ලදී. මේවා ගැන ලෝසවෙ අඩවියෙන් පවා ප්‍රචාරය කලේ ය. කීර්තිමත් වෙබ් අඩවියේ හා පක්ෂයේ නිර්ව්‍යාජ අරගලයේ ඉතිහාසය ගැන අංශුමාත්‍ර හැගීමක් ඇති කෙනෙක් මෙවන් බොරුවලට පක්ෂය ඈදා ගන්නේ නැත. මලලගම සිය හෝටලයේ සේවකයන් බලහත්කාරයෙන් කැදවා නිවේදනය කල ඊනියා හෝටල් කමිටුව ටික දවසක් පවත්වා ගත්තේ එම සේවකයන් තුල රැකියාව අහිමි වීමේ බිය නිර්මානය කිරීම තුලිනි. එහිදී සිදු කලේ ක්‍රියාකාරී කමිටු යන සංවිධාන රූපය ම අප්‍රසාදයට පාත්‍ර කිරීම ය.

සමන් ගුනදාස නතාශා එදිරිසූරිය අත් අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව ක්‍රියාශීලීව මැදිහත් වූ එකම කම්කරු පන්තික සංවිධානය වන කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රසිද්ධ රැස්වීමක් මැදට පැන එම කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමට දැරූ ප්‍රයත්නය තුලින් ප්‍රකාශයට පත් වූ වියරුසහගත මංමුලාව පක්ෂය ඇද වැටී සිටින තැන පිලිබද පැහැදිලි ඉගියකි. අද එම සමන්ම ධනපති හමාස් සමග එකට සිටගැනීම යෝජනා කිරීම පුදුම සහගත නැත.

ජාතික ප්‍රජාතනත්‍රවාදී අයිතියක් වන ස්වයං නීර්නය කම්කරු පන්තියේ ආඥාදායකත්වය තුලින් පමනක් සාත්ෂාත් කර ගත හැකිය යන මාක්ස්වාදී ආස්ථානයට සමස්ථ පක්ෂ තන්ත්‍රයම එල්ල කල ප්‍රහාරයේ ප්‍රධාන ලිපිකරුවෙකු ලෙස සමන් මතු වීම ද අහම්බයක් නො වන බව මෙයින් හෙලි වේ. 

ලෝකය ලෝක යුද්ධයක් හා සමාජවාදී විප්ලවයක් අතර ලඹ දෙයි. පක්ෂය ඒ සදහා සූදානම් කිරීම යනු ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ වචන මත හුදෙක් යැපීම නො වේ. එම ඉදිරි දර්ශන, පක්ෂය තුලත් පන්තිය තුලත් ක්‍රියාශීලී භාවිතය මගින් වර්ධනය කිරීම අවශ්‍යය. ඒ අර්ථයෙන් සැලකූ කල සමන්ගෙන් ප්‍රකාශයට පත් වන මාධ්‍යමික චර්යාව විමර්ශනයට ලක් කිරීම කල් නො දැමිය යුතු ය. අනෙක් අතට ඔහු විසින් සමාජගත කර ඇති පක්ෂ විරෝධී ආස්ථානය වහාම නිවැරදි කල යුතු ය. පක්ෂය ගොඩ නැගීමේ ජාත්‍යන්තර අරගලයට සම්බන්ධිත ඉතිහාසය තුල පිහිටා මලලගම වැනි අයගේ ක්‍රියා කලාපය ද එවන් දේට පක්ෂය තුල ඉඩප්‍රස්ථාව සැලසුනේ කෙසේ ද යන කරුන ද පරීක්ෂාවට බදුන කල යුතු ය. 

මේ සදහා පක්‍ෂ සාමාජිකත්වය තමන් විසින් මූලිකත්වයක් ගත යුතු වන අතර, ජාත්‍යන්තර කමිටුව හා සසප ඉතිහාසයේ අත් දැකීම් මගින් දැනටමත් සම්පාදනය කර ඇති න්‍යායික ප්‍රාග්ධනය ඊට අවශ්‍යය අවි සම්පාදනය කරනු ඇත. ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ශාකාවන් ගොඩ නැගිය යුතු වන්නේ, ජාක විසින් සියලු ශාකාවල සාමාජිකයන්ගේ ද සහභාගීත්වයෙන් වර්ධනය කර සම්පාදනය කරන ඉදිරි දර්ශන හා මග පෙන්වීම්වලට යටත්ව අදාල  ශාකාවේ නායකත්වය හා සාමාජිකත්වය විසින් ම ය. ඒ වෙනුවට ජාත්‍යන්තර කමිටුවට සාමාජිකයන් වෙනුවට ආදේශ විය නො හැකි බව වටහා ගැනිම අවශ්‍යය ය.  

අවසාන වශයෙන් අපි මෙසේ අවධාරනය කරමු: පලමුව, ඉතිහාසය, ඉදිරි දර්ශනය හා ක්‍රියා මාර්ගය පැහැදිලි කිරීම; දෙවනුව, කම්කරු පන්තිය තුල අවස්ථාවාදී බලපෑම්වලට එරෙහි දේශපාලන අරගලය තීව්‍ර කිරිම; තෙවනුව, කම්කරු පන්තිය තුලට නිරන්තරයෙන් සෘජු ශාරීරික හැරීම. පක්ෂය ගොඩ නැගීම ජාකවේ මෙම අවධාරනය සමග අත්‍යන්තයෙන් බැදී ඇත.

සහෝදරත්වයෙන් 

නන්දන නන්නෙත්ති. (සසප වාම පාර්ෂවය වෙනුවෙන්)   

විවෘත ලිපිය: සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස හමාස් සමග පෙල ගැසීමක් ඉල්ලා සිටියි Read More »

Massacare

පලස්තීන පීඩිතයන්ට එරෙහි සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී වාර්ගික සුද්ද කිරීම නැවැත්විය හැක්කේ කෙසේද?

සංජය ජයසේකර විසිනි.

මෙහි පල කෙරෙන්නේ, නොවැම්බරු 19 ඉරිදා “පලස්තීන පීඩිතයන්ට එරෙහි සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී සමූල ඝාතනය නවත්වනු!” මාතෘකාව යටතේ කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික)  හා theSocialist.lk ⁣වෙබ් අඩවිය එක්ව සංවිධානය කරන ලද ඔන්ලයින් රැස්වීම ආරම්භයේ කොක්‍රික සභාපති හා theSocialist.lk කර්තෘ මන්ඩල සාමාජික සංජය ජයසේකර සහෝදරයා විසින් කල කතාවයි.

Massacare
දකුනු ගාසාහි කාන් යූනුස් හි මිහිදන් කිරීම සඳහා ඝාතනය වූ පලස්තීනුවන්ගේ මල සිරුරු ඒවා ප්‍රවාහනය කරන රථයක් වෙත ගෙන යමින්. Agent France Press / Getty Image

සහෝදරවරුනි, ස⁣හෝදරියනි, මිත්‍රවරුනි,

  1. ⁣අප මේ රෑස්වීම පවත්වන මොහොතේදී, අප ඇස් ඉදිරියේම, ⁣දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් මෙපිට දැවැන්තම සමූල මිනිස් ඝාතනය සිදුවෙමින් පවතී. දිනපතා අප සමාජ මාධ්‍ය හා අල් ජසීරා මාධ්‍ය හරහා දකිමින් සටින රූප රාමු අප සිහි මෘජාවට පත් කරයි. සියලු රෝහල් අකර්මන්‍යව වෙලා, පනිවිඩ හුවමාරු මාධ්‍ය අවහිර කරල, ගනන් බැලීම් ඇනහිට ඇති තත්වයක් ඇතුලෙමත්, යුරෝ-මෙඩ් හියුමන් රයිට්ස් මොනිටර් සංවිධානයෙ අලුත්ම තක්සේරුව අනුව, 17 සිකුරාදා වන විට බෝම්බ දමනු ලැබූ ගොඩනැගිලි සුන්බුන් යට අතුරුදහන්ව ඇති මිනිසුන් එක්ක  සාමාන්‍ය ගාසා වැසියන් 20,000කට වැඩි ප්‍රමානයක් ඝාතනය කර තිබෙනවා. එයින්  6400 ට වැඩි ප්‍රමානයක් කුඩා දුරුවන්. 32,000කට වැඩි ප්‍රමානයක් අසාධ්‍ය ලෙස තුවාල ලබා තිබෙනවා. ඔබ අප සියලු දෙනා මේ වන විට සිදුවන අපරාධ සම්බන්ධයෙන් හොඳින් දැනුවත්.
  1. අප වගේම, ලොව පුරා කම්කරු මහජනතාව, මධ්‍යම පන්තියේ සැලකිය යුතු කොටසක්, විවිධ රටවල, විවිධ ජාතීන්යට හා යුදවේවන් ඇතුලු විවිධ ආගම් වලට අයත් ශිෂ්‍යයින්, තරුනයින්, බුද්ධිමතුන්, කලාකරුවන් දස දහස් ගනනින්, ආන්ඩුවල මර්දනය නොතකාම, ලොව පුරා වීදිවලට පිවිස නෙතන්යාහු පාලනයේ මේ සියොන්වාදී වර්ගික සුද්ද කිරීමේ ඝාතනවලට එරෙහිවත් , වාර්ගික පීඩනයට හා අත්පත් කරගැනීම්වට එරෙහිවත්, ඒ වාගේම  සටන් විරාමයක් සඳහාත්  උද්ඝෝෂනය කරමින් සිටිනවා. ලොව පුරා වෘත්තීය සමිති අත් බැඳගෙන සිටින අතරේ යුද උපකරන ප්‍රවාහනය නතර කිරීම සඳහා වරායක්, වරායක් ගානේ සාමාන්‍ය කම්කරුවෝ ඒවා ප්‍රවාහනයට විරුද්ධව නැගී සිටියා. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ රටවල් 120ක් විසින් සටන් විරාමයක් සඳාහා කරනු ලැබූ කැඳවුම නෙත්යාහු ගනනකට ගත්තේ නෑ. මේ වන විට ජන සුද්ධ කිරීමේ ඝාතන ගාසා තීරයේ දකුනට ගෙනයාමට සූදානම් බව ඊශ්‍රායලය නිවේදනය කර තිබේ. උතුරින් පලා යන පලස්තීනු වැසියන්ට, තම දිවි ගලවා ගැනීමට නම් දකුනන්ද පලා යන ලෙස ඊශ්‍රායල ගුවන් හමුදා විසින් දැනුම් දී තිබෙනවා. ⁣මෙය යුද්ධයක් නොව සමූල ඝාතනයකි. එය “නක්බා-2023” බව නෙතන්යාහු තන්ත්‍රය දැනටමත් කියා තිබේ. එහි ආරක්ෂක ඇමති කියා ඇත්තේ “ගාසාවක පැවැත්මක තවදුරටත්  පිලි නොගන්නා” බවයි. මේ ආකාරයෙන්, මෙම ලේ පිපාසිත පාලක තන්ත්‍රය ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් නීතිය වගේම ජාත්‍යන්තර මානූෂවාදී නීතියද අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කර, මනුෂ්‍ය වර්ගයාට එරෙහි අපරාධ ඇතුලු දැවැන්ත යුද අපරාධ සිදුකරමින් සිටී. අපරාද වසන් කිරීම සඳහා සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී ධනපති මාධ්‍ය ජාලය  බොරු ප්‍රචාර ගෙන ගියත්, ඒවා හෙලිදරව් කිරීම සඳහා සමාජ මාධ්‍ය වල සාමාන්‍ය ක්‍රියාකාරීන් ක්‍රියාත්මක වී තිබේ.  යුක්‍රේනය තුල ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා නේටෝව රුසියාවට එරෙහිව ගෙනයන යුද්ධයේදී පූටින්ට එරෙහිව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තු නිකුත් කල ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරනය තමන්ගේ අධිරාජ්‍යගැති ස්වභාවය එලිපිට හෙලදරව් කර තිබෙනවා. මේ අපරාධ පෙනි පෙනීම, නෙතන්යාහු, ඔහුගේ ආරක්ෂක ඇමති හා මිලිටරි නායකයින් කිසිවෙකුට එරෙහිව කිසිදු අපරාධ යුක්ති ක්‍රියාදාමයක් ආරම්භ කොට නැහැ. සියලු අධිරාජ්‍යවාදී රටවල හා ලොව පුරා ඒවායේ කුලෑටි රාජ්‍යවල ක්‍රියාකාරී හෝ නිහැඩි සහාය යටතේ ඊශ්‍රායලය මෙම ජන සංහාරක ප්‍රහාරයන් භාධාවකින් තොරව කරගෙන යනවා. 
  1. යටත්විජිතවාදය නැවත පැමින තිබේ. මේ ක්‍රියාදාමය තුලින් ද පැහැදිලිව පේන්නේ ලෝකයේ අන් හැම මහජන ප්‍රශ්නයක් සම්බන්ධයෙන් වාගේම ලෝකය නිශ්චිතව දෙකට බෙදී තිබෙන බවයි: එනම් යුද්ධය, ජන ඝාතන, කප්පාදුව හා මර්දනය ඉල්ලා සිටින ධනපති පාලක පන්නීන් එක් පැත්තකත්, අනික් පසින් ඒ සියල්ල ප්‍රතක්ෂේප කරමින් ලොව පුරා, සැබෑ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් හා යුද්ධයට එරෙහිව ධනපති විරෝධි ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමේ පුලුල් මහජන බලමුලු ගැන්වීමක් ජාත්‍යන්තරවම, නිරායාසයෙන්ම හටගනිමන් තිබෙන බවයි. එහෙත්, එයට තම ගෝලීය සතුරා පරාජය කල හැක්කේ කෙසේද?
  1. ඊශ්‍රායලය කියන්නෙ වාර්ගික සුද්ධ කිරීම්  මගින්, අපරාධ මතින්, කොල්ලකෑම් හා පලවා හැරීම් මතින් ගොඩ නැගූ රාජ්‍යයක්. සියලු ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීම සඳහා තමන්ගේ සියොන්වාදී රාජ්‍යයේ ආරක්ෂාවට ඇති අයිතිය සාවද්‍ය ලෙස කියාපාන ඊශ්‍රායලයට තම පැවැත්මේ යුක්තිසහගතභාවයම කියා පෑමට නොහැකියි. එය 1948 ආරම්භයේ සිටම පිහිටවනු ලැබූයේ අධිරාජ්‍යවාදයේ මැදපෙරදිග ප්‍රොක්සිය, බලල් අත විදියට. කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ නොවැම්බර් 15 ප්‍රකාශයේ අප පෙන්වා දුන් පරිදි “ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය ද, සෙසු අධිරාජ්‍යවාදීන් ද ඊශ්‍රායලයට පුදන සහායට යටින් පවතින්නේ පැරැණි යටත් විජිත රටවල් නැවත යටත් කරගැනීමේ ස්වකීය භූ දේශපාලනික අරමුණු සඳහා දඩ බල්ලෙකු ලෙස ඊශ්‍රායලය භාවිතා කිරීමේ උවමනාවයි. අධිරාජ්‍යවාදයට තමන්ට අවශ්‍ය විට පාරා ගැනීම සඳහා මේ ලේ ගලන තුවාලය පවත්වා ගැනීම අවශ්‍ය ය. ඊශ්‍රායල – පලස්තීන ද්වි රාජ්‍ය සැලැස්මක් ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන්නේ එම අරමුණිනි. පලස්තීන ජනඝාතනයට එරෙහි වීම යනු එකී අධිරාජ්‍යවාදී අරමුණට එරෙහි නැඟී සිටීමකි.”
  1. පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශ තුල 1947වන විටත්, ඒ වන විට සිදුව තිබූ මහා සංක්‍රමණවලින් පසුවත්, යුදෙව්වන් ජීවත් වූයේ  ජනගහණයෙන් තුනෙන් එකක් පමණයි.  ඒ වන විට පවතින රටක් බෙදා, එහි මුල්පදිංචිකරුවන් වූ පලස්තීනුවන්ට අඩුභූමි ප්‍රමානයක් වෙන් කරමින් ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය ප්‍රකාශයට පත් කරන විට එහි ආරම්භය හා පවත්වාගෙන යෑම කිසි විටෙක  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සාක්ෂාත් කරගත හැකි වූයේ වත්, හැකි  වන්නේවත් නැත. 1948 නක්බාව, එනම් ඝාතනයන් ඇතුලු ක්‍රියා හරහා පලස්තීනුවන් ප්‍රචණ්ඩ ලෙස අවතැන් කිරීම, නෙරපා හැරීම, යුදෙව් පදිංච් කිරීම්, සහ ඔවුන්ගේ සමාජය, සංස්කෘතිය, අනන්‍යතාවය, දේශපාලන අයිතිවාසිකම් වගේම ජාතික අභිලාෂයන් විනාශ කිරීමේ ක්‍රියාන්විතයෙන් පටන්, ගෙවී ගිය වසර 75 ක කාලය, පලස්තීනුවන් සමූලඝාතන, වර්ණභේදවාදය, අත්පත් කරගැනීම් ඇතුලු දෛනික පීඩනයන්ට නතු කල අනවරත භීෂනයකට, නක්බාවකට යටත් කෙරුනි. මෙලෙස අවතැන් කරනු ලැබූවන්ගේ නව පරම්පරාවේ මිලියන හයක් පමන අද පලස්තීනය පුරා සහ අසල්වැසි රටවල් වන ලෙබනනය, සිරියාව, ජෝර්දානය සහ ඊජිප්තුව පුරා නරකාදි කඳවුරු 58 ක සරණාගතයින් ලෙස ජීවත් වෙනවා. අනවරතව ක්‍රියාත්මක කෙරුනු මේ වාර්ගික පීඩනයේ උච්චතම අවස්ථාව 1967 දින සයේ යුද්ධයෙන් පසු ක්‍රියාත්මක කෙරුනේ “නස්කාව”, එනම් අලුත් වටයකින් අවතැන් කිරීමෙන්, ඒ වගේම ගාසා තීරය, බටහිර ඉවුර හා බටහිර ජෙරුසෙලම අල්ලා ගැනීමෙන් පසුව ඒවා විවෘත සිරමැදිරි බවට පත් කිරීමෙන්. 1967 යුද්ධය, අල්ලා ගත් භූමිය ස්ථිරවම ඈඳා ගැනීමේ මහා ඊශ්‍රායල (greater Israel) ප්‍රතිපත්තියක් වර්ධනය කිරීමේ සන්ධිස්ථානයක් විය.
  1. පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රහාර සහ අත්පත්කරගෙන ඇති ප්‍රදේශවල මහා හිංසන, පලස්තීනු විමුක්ති සංවිධානයේ (PLO)  පාලනයෙන් බැහැරව පුපුරා ගිය 1987-93 ස්වයංසිද්ධ පලස්තීන නැගිටීම වන පළමු ඉන්ටිෆාඩාවට තුඩු දුන්නා. එය ඊශ්‍රායලය විසින් ම්ලේච්ඡ ලෙස මර්දනය කලා.  පලස්තීනුවන් 1,000කට අධික ප්‍රමානයක් ඝාතනය කෙරුනා. අවසානයේ, 1993 දී ඊශ්‍රායලයේ  අගමැති රබින් සහ PLO නායක අරෆත් අතර බිල් කලින්ටන් ජනාධිපති ඉදිරියේ  ඔස්ලෝ ගිවිසුම අත්සන් කෙරුනා. මේ මගින් අරෆත් සහ පලස්තීන විමුක්ති සංවිධානය (PLO) ඊශ්‍රායලය පිළිගැනීමට සහ ත්‍රස්තවාදය අත්හැරීමට එකඟ වුනා. ඊශ්‍රායලය මෙම ගිවිසුම යොදා ගත්තේ බටහිර ඉවුරේ ජනාවාස වඩාත් වේගයෙන් ව්‍යාප්ත කිරීමට, ජලය සහ අනෙකුත් සම්පත් පාලනය කිරීමට, මාර්ග තැනීමට, මුරපොලවල් 600 කට වඩා ස්ථාපනය කිරීමට, කලාපය පුරා ගමන් කිරීමට බාධා ඇති කිරීමට හා එහි ආර්ථිකය විනාශ කිරීමට.
  1. 2000 සැප්තැම්බර් 28 වැනි දින දෙවන ඉන්ටිෆාඩාව ආරම්භ වූයේ, ලිකුඩ් විපක්ෂ නායක ඒරියල් ෂැරොන්, පැරණි ජෙරුසලමේ සහ අවට ආරක්ෂක හමුදා දහස් ගණනක් සමඟින් අල්-අක්සා මුස්ලිම් පල්ලි පරිශ්‍රයට ප්‍රකෝපකාරී සංචාරයක නිරත වීමෙන් පසුව. මෙම සිද්ධිය පුලුල්ව පැතිරුනු සන්නද්ධ නැගිටීමක් ඇති කලා.  මෙම ඉන්ටිෆාඩාව සලකුනු කරගත යුත්තේ විනාශකාරී ඔස්ලෝ ගිවිසුම අනුමත කළ PLO නායකත්වයට එරෙහි නැගිටීමක් ලෙස. ඉන්ටිෆාඩා අතරතුර ඊශ්‍රායලය පලස්තීන ආර්ථිකයට සහ යටිතල පහසුකම්වලට පෙර නොවූ විරූ හානියක් සිදු කළා. ඊශ්‍රායලය පලස්තීන අධිකාරිය විසින් පාලනය කරන ලද ප්‍රදේශ නැවත අත්පත් කර ගත්තා. අගමැති ෂැරොන්  වාර්ගික බෙදීමේ තාප්පයක් (Separation Wall) ඉදිකිරීම ආරම්භ කළා. යුදෙව් ජනාවාස ඉදිකිරීමත් සමඟ පලස්තීන ජීවනෝපායන් සහ ප්‍රජාවන් විනාශ කළා.
  1. මේ ශතවර්ශය ආරම්භයේදී,එනම් 2008, 2012, 2014 සහ 2021 දී  ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයට ඇදීගිය මිලිටරි ප්‍රහාර හතරක් දියත් කලා.  දරුවන් විශාල සංඛ්‍යාවක් ඇතුළුව පලස්තීනුවන් දහස් ගණනක් මරා දැමුනා. නිවාස, පාසල් සහ කාර්යාල ගොඩනැගිලි දස දහස් ගණනක් විනාශ කලා. ඉතාමත් අයුතු සහගත ලෙස අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද පලස්තීනු තරුන තරුනියන්,  කම්කරුවන්, මාධ්‍යවේදීන් ඇතුලු 8000ක්  පමන ඊශ්‍රායල සිර කඳවුරුතුල ගාල්කර වද බන්ධනයන්ට යටත් කෙරෙනවා.
  1. ඔක්තෝම්බර් 7 හමාස් ප්‍රහාරයට පලස්තීනු මහජනතාවගේ පුලුල් මහජන සහයෝගයක් මේ පීඩක කොන්දේසි යටතේ ලැබීම අතිෂයින් තාර්කිකයි. එය සමූහ සියදිවි නසාගැනීමේ මෙහෙයුමකට සමාන වුවත්, එය අනිවාර්යයෙන්ම, පරම්පරා ගනනක් උපතේ සිට මරනය දක්වා පීඩනයට, අනවරත හිංසනයට ලක්කරනු ලැබූ ජනතාවකගේ අව්‍යාජ කැරැල්ලක්.
  1. ගාසාහි වර්තමාන මිනිස් සංහාරයේ ප්‍රධාන කොටස්කරුවන් වන්නේ  ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය ප්‍රමුඛ කැනේඩියානු, ඕස්ට්‍රෙිලියානු හා බටහිර යුරෝපියානු  අධිරාජ්‍යවාදී කඳවුර. චීනය ආර්ථික වශයෙන් හිර කර එය මිලිටරි වශයෙන් වට කොට පහරදීමේ යුද්ධයක සැලසුම් මත ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය ක්‍රියාත්මක වෙනවා. යුක්‍රේනය තුල රුසියාවට එරෙහිව ගෙනයන යුද්ධය හරහා රුසියාව කැබලිවලට කඩා දැමීම මගින් තම ධනපති සංගතවලට සමස්ථ යුරෝ-ආසියානු කලාපයේම ස්වාභාවික සම්පත් කොල්ල කෑම සඳහා තමන්ට අවනත කුඩා රාජ්‍ය කැබලි ඇටවීම එහි සැලැස්මයි. ⁣මේ සැලසුම් සමස්ථ ලෝකයම න්‍යෂ්ඨික ලෝක යුද අන්තරායකට ඇද දමා තිබෙනවා. තම හෙජමනික අවශ්‍යතා සඳහා වසර තිහක් තිස්සේ මැදපෙරදිග මිලියන ගනනින් මහජනතාව ඝාතනය කල ආක්‍රමනික යුද්ධ ගනනාවකින් වගේම, මැදපෙරදිග තම ආර්ථික අනසක සඳහා ඊශ්‍රායලය ගොඩනැගීම හා පවත්වාගෙන යාම ඇමරිකාවට අවශ්‍ය වෙයි. දෙවන ලෝක යුද්⁣ධයෙන් ඉක්බිති, 1946 සිට 2022 දක්වා එක්සත් ජනපදයේ ආධාර වැඩියෙන්ම ලැබූ රට ඊශ්‍රායල යි. එය එජ. ඩොලර් බිලියන 260කි. ඊශ්‍රායලයේ අයන් ඩෝම් යන මිසයිල් ආරක්ෂන පද්ධතිය සඳහා තවත් ඩෙලෙර් බිලියන 10ක ධනස්කන්දයක් ලබා දී තිබෙනවා. මේ සියල්ල මනුෂ්‍ය ඝාතන පිනිස මිස, මිනිසුන් ජීවත් කිරීමට නොවෙි. මෑතකදීමත්, කොවිඩ් වසංගතය තුල ලොවපුරා මිලියන 25කට ආසන්න මහජනතාවක් මරනයට අතහැර දැමුවේත් මේ මිනීමරු පාලක පන්තිය බව සිහිකර ගන්න.
  1. අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතියට ආක්‍රමන, ජන ඝාතන, හා යුද්ධ හැර අන් මාවතක් නැත. න්‍යෂිඨික යුද්ධයක් වලක්වා ගැනීම මෙන්ම පලස්තීනු ජන සංහාරය වලක්වා ගැනීමේ කාර්යභාරය සාක්ෂාත් කල හැක්කේ, ඒ හෝ මේ අධිරාජ්‍යවාදී කඳවුරට හෝ ඒවායේ සැඟවුනු ඒජන්තයන්ට ඇවටලි කිරීම මගින් නොව, ⁣යුද්ධයට සේවය කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සඳහා ලොව පුරා කම්කරු පන්තිය නිශ්චිතව තීරනය කර අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතියට එරෙහිව සෑම රටකමත්, ජාත්‍යන්තරවත් කාර්මික ශක්තිය ඒකාබද්ධ කිරීමෙනි. 
  1. ධනපති පද්ධතියේ සමහන් කල නොහැකි අර්බුදය ඉතිරි කර ඇත්තේ විකල්ප දෙකයි: එක්කෝ මුලු ලොවම නසන න්‍යෂ්ඨික තුන්වන ලෝක යුද්ධය හා දිග් ගැසුනු මහා ජන සංහාරයයි. එසේ නැත්නම්, යුද්ධයේ පදනමවූ ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය අහෝසි කර සැබෑ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා උසස් මානව සංස්කෘතියක් තහවරු කරන ලෝක සමාජවාදී ක්‍රමයක් මගින් අධිරාජ්‍යවාදී පදධතිය විස්තාපනය කිරීමයි. අධිරාජ්‍යවාදී ද්වි-රාජ්‍ය මර උගුලට එරෙහිව, පවතින ඊශ්‍රායල රාජ්‍ය විසුරුවා ඒ වෙනුවට යුදෙව්-අරාබි ඒකාබද්ධ සමාජවාදී ජනරජයක් බිහි කිරීමට මෙහායින්  පලස්තීනු-යුදෙව් කම්කරු මහජනතාවට සාමය හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය  උදා කර ගත හැකි වනු නැත.  
  1. මූල්‍ය කථිපයාධිපත්‍යය ⁣මගින් නිර්මිත අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතියට ගැටගැසී, යුද්ධයට සහාය දෙන ධනපති ජාතික රාජ්‍ය වල  ආන්ඩුවලට එරෙහිව  කම්කරු පන්තිය තම දේශයේ පාලක පන්තියට එරෙහිව බලය සඳහා සටන් කිරීම කප්පදුවට එරෙහිව අරගලයේම කොටසකි. නායකත්වයේ අර්බුදය විසඳිය යුතුව ඇත්තේ මේ අරගලය  ජයග්‍රහනය තෙක් පෙරටගැනීම සඳහාය. කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සිටගන්නේ හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ඉදිරිපත් කර ඇති මෙම නායකත්වය ගොඩනැගීමේ වැඩ පිලිවෙල සමගයි.
  1. අද දින අප පවත්වන මේ රැස්වීම තුල මේ වැඩ පිලිවෙල වඩාත් විස්තීරනව සාකච්ජා කර ගැනීම සඳහා ⁣අවකාශය සලසා ගනිමු යැයි සහෝදර ඔබ සැමගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.

            ස්තූතියි.

පලස්තීන පීඩිතයන්ට එරෙහි සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී වාර්ගික සුද්ද කිරීම නැවැත්විය හැක්කේ කෙසේද? Read More »

Protest

පලස්තීන පීඩිතයන්ට එරෙහි සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී සමූල ඝාතනය නවත්වනු !  

කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය

ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ හා නැටෝවේ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ පූර්ණ සහාය ලබමින් ඊශ්‍රායලයේ සියොන්වාදී ආණ්ඩුව දියත් කර ඇති ජනඝාතනය මුළුමනින් හෙලා දකින කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව, මානව වර්ගයාට එරෙහිව සිදු කෙරෙමින් පවතින මෙම අපරාධය වැලැක්වීම සඳහා ලොව පුරා පැන නැඟී ඇති කම්කරු මහජන විරෝධය සමඟ පෙළ ගැසෙන ලෙසත්, සියොන්වාදී තන්ත්‍රයේ ද, එයට මිලිටරි හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික පිටුබලය පුදන අධිරාජ්‍යවාදීන් හා ඔවුන්ගේ සට්ටැඹී ධනපති ආණ්ඩුවල ද මිනීමරු අභිලාෂයන් පරාජය කිරීමට ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ කාර්මික ශක්තිය මෙහෙයවා ගැනීමේ අරගලයකට එක්වන ලෙසත් සියලු කම්කරු පීඩිත ජනයාගෙන් ඉල්ලා සිටියි.

පසුගිය ඔක්තෝබර් 7 වන දින ආරම්භ කරන ලද සමූලඝාතනය නොවැම්බර් 10 වන සිකුරාදා වන විටත් පලස්තීනු වැසියන් 11,000 කට අධික සංඛ්‍යාවකගේ ජීවිත බිලි ගෙන තිබූ අතර, ඉන් 4,500 කට වැඩි පිරිසක් දරුවෝ වූහ. තවත් දරුවන් 1,500 ක් ඇතුලු 2,700 ක් ජනයා සුන්බුන් අතර සිරවී  ඇතැයි සැලකේ. ‘රෝහල්වලට එරෙහි යුද්ධයේ දිනය’ ලෙස ගිනිය හැකි නොවැම්බර් 10 වන දින තුල පමණක් ඊශ්‍රායල හමුදා ළමා රෝහල් දෙකක් ඇතුළුව රෝහල් 6 කට පහර දී ඇත. යුද්ධය ඇරඹුණු දා සිට මේ වන විට ගාසා තීරයේ රෝහල් 22 ක කටයුතු මුළුමනින් ඇන හිට ඇත. තවත් සෞඛ්‍ය මධ්‍යස්ථාන 51 ක් මේ වනවිට නිෂ්ක්‍රිය වී ඇති බව වාර්තා වේ.   

නාසිවාදයේ කෲරකම්වලින් මෙපිට සිදු කෙරෙමින් පවතින කුරිරුතම අපරාධ මෙන් ම, එකී අපරාධවලට ද, ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදීන් ඒවාට ලබා දෙන ද්‍රව්‍යමය හා රාජ්‍යතාන්ත්‍රික සහයෝගයට ද එරෙහිව ලෝකය පුරා පැන නැඟී ඇති අතිශය තීව්‍ර මහජන නැඟිටීම් ද මේ මොහොතේ ලෝකය අත් දකිමින් සිටියි. නොවැම්බර් 11 වන දින ලන්ඩනයේ පැවැති පෙළපාලියට ලක්ෂ 8 ක ජනකායක් සහභාගී වී ඇති අතර, ඒ අනුව එහි රටවැසියන්ගෙන් සෑම 60 දෙනෙකුට ම එක් අයෙක් එම පෙළපාලියට සම්බන්ධ වී ඇත. නිව්යෝර්ක්, කැලිෆෝනියා, චිකාගෝ, මෙල්බර්න්, සිඩ්නි, පැරිස්, බර්ලින්, බාසිලෝනා, කේප්ටවුන්, වැනීසිය, බ්‍රසල්ස්, ඩබ්ලින්, කරච්චි ආදී වශයෙන් ලෝකයේ සෑම දිශාවකම ප්‍රධාන නගරවලින් දැවැන්ත මහජන විරෝධතා වාර්තා වී ඇති අතර, යුදෙව් ජනයා කැපී පෙනෙන සහභාගීත්වයක් දැක්වූ විරෝධතා ද ඒ අතර විය. ජන විලෝපන යුද්ධයේ සහකරුවන් වී සිටින අධිරාජ්‍යවාදී ආණ්ඩු, පෘථිවි ගෝලයේ සියලු මහාද්වීපවලින් වාර්තා වී ඇති මෙම දැවැන්ත මහජන ව්‍යාපාරය පිලිබඳ භීතියෙන් ඇලලී යමින්, එම ව්‍යාපාරය දඬු ගැසීමේ නව නීති සම්පාදනය කිරීමට ප්‍රමුඛත්වය දී ඇති අයුරු ප්‍රකට ය. විරෝධතා නිසා දැනටත් ලොව පුරා සිය ගනනක් ජනයා අත් අඩංගුවේ සිටිති.    

Protest

මේ අනුව, නැඟී එන යුද විරෝධී මහජන ව්‍යාපාරය කෙලින්ම මුහුණට මුහුණ දී සිටින්නේ ධනපති ආණ්ඩුවල රාජ්‍ය බලයට හා එහි මර්දන උපකරණවලට ය. 

මෙම තතු මත, මෙකී යුද්ධයට විරුද්ධ අරගලය සඳහා ධනපති පන්තියෙන් සිය අත් නිදහස් කර ගැනීම තීරණාත්මක වන බව අපි කම්කරුවන්ට සිහිපත් කර දෙමු. මේ සාමාන්‍ය අනතුරක් නොවේ. පලස්තීන පීඩිතයින් මුහුණ දී සිටින ප්‍රශ්නය හුදෙක් ඔවුන්ට සීමා වූවක් නොවේ. නාසිවාදය හමුවේ කෲර වධ හිංසාවන්ට පාත්‍ර වූ යුදෙව් ජනයා සිය සියොන්වාදී යුද අභිලාෂවල දේශපාලන පලිහක් ලෙස යොදා ගනිමින් ඊශ්‍රායල තන්ත්‍රය පලස්තීන ජනයාට එරෙහිව එවැනිම කෲරත්වයක් පවත්වා ගෙන යන්නේ නාසි අපරාධවල උරුමක්කරුවන් සමඟ නොමඳ සහයෝගයක් පවත්වා ගනිමිනි. ඉතාලියේ ෆැසිස්ට්වාදී අගමැතිනි ජෝර්ජියා මෙලනි මෙකී යුද්ධයට සහාය පල කිරීම සඳහා වහා ඊශ්‍රායලයට ගොස් නෙතනියාහු මුණ ගැසුනා ය. ඊශ්‍රායල ජන ඝාතනයට සහාය පුදන කැනඩාවේ සංචාරයකට පැමිණි යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී යරොස්ලාව් හුන්කා, කැනඩා අගමැති ජස්ටින් ටෲඩෝ ඇතුළු එහි සමස්ත පාර්ලිමේන්තුව හුනස්නෙන් නැඟී අත්පොලසන් දී පිළිගත්තේ මීට මාසයකට පමණ ඉහත දී ය. ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය ද, සෙසු අධිරාජ්‍යවාදීන් ද ඊශ්‍රායලයට පුදන සහායට යටින් පවතින්නේ පැරැණි යටත් විජිත රටවල් නැවත යටත් කරගැනීමේ ස්වකීය භූ දේශපාලනික අරමුණු සඳහා දඩ බල්ලෙකු ලෙස ඊශ්‍රායලය භාවිතා කිරීමේ උවමනාවයි. අධිරාජ්‍යවාදයට තමන්ට අවශ්‍ය විට පාරා ගැනීම සඳහා මේ ලේ ගලන තුවාලය පවත්වා ගැනීම අවශ්‍ය ය. ඊශ්‍රායල – පලස්තීන ද්වි රාජ්‍ය සැලැස්මක් ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන්නේ එම අරමුණිනි. පලස්තීන ජනඝාතනයට එරෙහි වීම යනු එකී අධිරාජ්‍යවාදී අරමුණට එරෙහි නැඟී සිටීමකි. එබැවින් ම එය ස්වභාවයෙන් ම, තමන්ගේ ම රටවල අධිරාජ්‍ය ගැති ධනපති පන්තියෙන් ස්වාධීන වීමේ අත්‍යවශ්‍යතාව ඉස්මතු කරයි.

මේ නිසා, ජනඝාතනයට එරෙහි අරගලය තුලට ද්වි-රාජ්‍ය කූටෝපාය ගෙන එන අධිරාජ්‍යවාදී බැලයන්ගෙන් ප්‍රවේශම් වන්නැයි අපි කම්කරු පන්තියට හා යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයට අනතුරු හඟවමු. මේ ජනඝාතනය වැලැක්විය හැක්කේ පවතින ධනපති ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය විසුරුවා හැර, එය මැද පෙරදිග සමාජවාදී සමූහාණ්ඩුවක කොටසක් ලෙස, යුදෙව්වන්ට සහ අරාබි ජාතිකයන්ට පූර්න ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ සමාජ අයිතීන් සහිත ඒකාබද්ධ රාජ්‍යයක් මගින් විස්ථාපනය කිරීම මගින් පමණක් බව කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව පිළිගනී. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ජාත්‍යන්තර කම්කරු එකමුතුව ගොඩ නඟා ගැනීමට ධනපති පන්තියෙන් ස්වාධීන කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගැනීමට ඉදිරිපත් වන්නැයි අපි ලංකාවේ කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

මෙම ජනඝාතක යුද්ධයට එකදු උපකරණයක් හෝ ලබා නොදීමට තම ආණ්ඩුවලට බල කරන ලෙසත්, එම අවි හා උපකරණ ප්‍රවාහනය ප්‍රතික්ෂේප කරන ලෙසත් අධිරාජ්‍යවාදී රටවල කම්කරුවන්ගෙන් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ඉල්ලා සිටියි. මෙම අරගලය පෙරට ගෙන යාම සඳහා කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සන්ධානයක් සඳහා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය දියත් කර ඇති උද්ඝෝෂණයට කොන්දේසි විරහිතව සහාය දෙන අපි, මෙම වැඩ පිළිවෙලට සටන් වැදීමට සියලු ස්වාධීන කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවලට කැඳවුම් කරමු. 

ගාසා තීරයේ ජනඝාතනය නවත්වනු!

අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධය එපා!

ගාසා තීරයේ සමූල ජනඝාතනය නැවැත්වීමට කම්කරු පන්තිය බලමුලු ගන්වනු!  

ප්‍රතිගාමී ද්වි-රාජ්‍ය මර උගුලට එරෙහිව, මැද පෙරදිග සමාජවාදී සමූහාණ්ඩුවක් තුල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරාබි-යුදෙව් ඒකාබද්ධ රාජ්‍යයක් සඳහා සටන් වදිනු!

මේ කරුනු සාකච්ජා කරමින්, පලස්තීන ජනතාවට එරෙහිව සිදු කෙරෙන ජන සංහාරය වහාම නැවැත්වීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ, ඊශ්‍රායලයේ සහ ලොව පුරා සිටින කම්කරු පන්තිය දැවැන්ත ජාත්‍යන්තර යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයක් තුලට ඒකාබද්ධ කිරීම සහ බලමුලු ගැන්වීම සඳහා කොළඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව (කොක්‍රික) සහ theSocialist.LK නොවැම්බර් 19 වන ඉරු දින, ශ්‍රී ලංකා වේලාවෙන් 19:15 ට මහජන රැස්වීමක් Zoom හරහා පවත්වයි.

එයට සම්බන්ධ වන්න:

Zoom  ID: 890 4844 1531

Passcode: 057521

පලස්තීන පීඩිතයන්ට එරෙහි සියොන්වාදී-අධිරාජ්‍යවාදී සමූල ඝාතනය නවත්වනු !   Read More »

Olmert

Ehud Olmert, Zionist warmonger, hosted by Kathmandu think-tank, speaks on how to wage war and make ‘peace’

By Sanjaya Jayasekera

The Nepal Institute for International Cooperation and Engagement (NIICE), a Kathmandu based think-tank has joined the bandwagon of lies and slanders in rationalizing the Zionist genocide in Gaza against Palestinian people, and is sponsoring war mongers in its public platforms.

On October 31, NIICE had invited former Prime Minister of Israel, Ehud Olmert to speak on “Israel Palestine Conflict: A Way forward for Peace”. However, rather than being a discussion on ‘peace’, as one would expect as per the topic, the speech and Olmert’s answers to the few questions presented – representing the ideology of the imperialist-backed Zionist ruling class – were simply aimed at justifying war and the Israeli onslaught against the Palestinians. 

At the time his speech was being delivered, the Israeli genocidal bombardment in Gaza had continued for  three weeks, killing over 8000 Palestinians,  over one third of the killed being children. Every ten minutes a kid was being killed. Yet, even from the very start of the programme, neither the speaker nor the moderator showed any empathy or made any reference to this mass massacre of innocent men, women and children.

In explaining the “context” in which the webinar was held, the moderator, Dr. Pramod Jaiswal, the Director of NIICE, referred only to Hamas’ “large scale invasion” of Israel and “offensive attack” on civilian communities on October 07, and not a single word to the carnage in Gaza Strip.The organizer’s intention to suppress any talk of the bloody side of the Israeli onslaught was evident. Carrying on, Olmert, during his speech, referred to this attack several times and the nature of atrocities committed, and  endeavoured to portray the Hamas strike as the most unprovoked and unreasonable crime on earth. For both Jaiswal and Olmert, there had been no Palestinian deaths at all, and the history starts from October 07!

Olmert
Olmert, former Prime Minister of Israel, speaking on October 31, 2023 at NIICE webinar

Throughout his entire speech, Olmert was talking about how to wage the war, not how to stop it; how to kill more people, and not how to immediately stop a genocide. The speech was filled with lies, slanders and war-mongering.  

Hamas’ unprovoked ‘savage’ attack?

Olmert started with usual propaganda lies in respect of the October 07 attack. He said the attackers had carried out the “worst atrocities”: They had “butchered, beheaded, slaughtered” citizens and “raped young ladies in their homes”; “two, three years olds were burnt to death,” he said attemting to assert the “savagery”, “brutality”of Hamas, without any proof whatsoever. It is well known now that the claim of kids to have been beheaded as claimed by Benjamin Netanyahu is wrong.  

Admitting that since 1967 Israel controlled Gaza, Olmert lied about illegal occupation: “In 2005, we decided that we don’t want to control Gaza. And we decided to pull out completely from Gaza. …I was the one who initiated this move to pull out from Gaza, because I said we will have to take care of our defence and security, but we can’t continue to be occupiers of other people. Prime Minister at that time General Sharon agreed with me and together we made this dramatic decision and Israel pulled out entirely from Gaza. So from 28th August 2005, Israel does not control Gaza, Israel does not occupy any piece of land from Gaza…but the Hamas organization from day one started to attack the state of Israel. Literally, a day after the Israeli evacuation, Hamas was already shooting short range rockets against Israel townships. Over the years it had spread and expanded into intolerable proportions. Palestinians improved their weaponry system. They were starting to shoot rockets. They were doing it for a very long time.…All these years the Palestinians were trying to penetrate, and not only were they not prepared to negotiate with us, they didn’t want to find a pattern of living alongside the state of Israel without any conflict, particularly since we pulled out and there was no piece of land we occupied which can be claimed by the Palestinians.., And the international borderline is recognized by the United Nations. So there  is no question that Israel does not occupy any piece of land. But, in spite of this Hamas was not prepared to negotiate. Over the years we had many such confrontations.”

Collateral Damage 

This is what he has to say about civilian deaths crudely referred to as “collateral damage”: 

“Finally we started to move ground forces into Gaza. Once we started our ground forces, immediately there was a wave of criticism, emerging from everywhere: Europe, America, from other places criticizing Israel for the collateral damage which is inflicted on non-involved civilians and what they call the humanitarian question..”

Olmert questions, “I need to ask everyone, particularly those who say from the outset, whether they understand Israel’s right to respond and support Israel’s counter-attack against Hamas. How do they think we can counter their [Hamas] attack? They must understand that the Hamas organization is very skilfully stationed, positioned, in the center of towns. The headquarters of Hamas is the ground floor of the biggest hospital in Gaza [A blatant lie and they soon attacked hospitals, causing hundreds of civilian deaths. Israel forces bombed four hospitals including al-Shifa hospital on November 10]. Their bunkers from where they shoot their missiles, the command positions of Hamas, all of them are in the center of towns, many of them are in the ground floor of schools, or hospitals or public facilities. The reason is very simple. They use the civilian population as a human-shield, in order to protect themselves. They don’t really care for the quality of life of the Palestinians. They don’t really care for the possible ramifications of their terrorist actions against us, what it may bear on the lives of the innocent people that live in Gaza. [Is it? Fine. Does Israel care about international humanitarian law? Do Hamas actions rationalize collective punishment, targeting civilians to the extent of ethnic cleansing? genocide?] [parentheses are  by the writer]

Olmert’s war and ‘peace’ strategy: 

Hamas  wants, he says, “to say to the International community, look at what israelis are doing, but we are doing what we can, number one we need to reach out the leaders of the Hamas organization because if we will not eradicate Hamas, if we will not break the ability of Hamas to carry out these terrorist  actions, then how can anyone ever expect to be able to make peace between us and the Palestinians, if the Palestinians are dominated by a most extreme terrorist, violent, radical religious organization [Israel wants to decide who they want to talk with on behalf of Palestinians, and for that matter destroy any party that opposes their partisan proposals] when they agree to make peace if they continue to be the dominant force amongst the Palestinians in Gaza. So we have to react and  what we are trying to do in order to avoid the unnecessary collateral damage and the loss of lives of many citizens that live in Gaza, we advise them to move out of the center because the center they have the command positions, they have the bunkers, they have the weapons hiding places for themselves and their leaders, in order to avoid collateral damage [‘collateral’, close to 9000 innocent civilian deaths!], we advise the civilian population to move out from the center of towns into the South part of Gaza [and they bombed the South too], where their humanitarian needs will be provided by Israel in coordination with America, Egypt and other more moderate countries. And everyday now there are at least 50 huge trucks coming from Egypt to Gaza to where the residents of Gaza [their humanitarianism so huge that they supply 50 trucks with humanitarian aid for 2 million people, after demolishing all their livelihoods, cutting water, electricity and fuel and even bombing the remaining bakeries!] were advised to move and they are provided with all the needs; but one thing we have to accomplish and this is destroying the military control of Hamas [at any cost] in Gaza.”

Olmert attempted to separate the interests of Hamas from the wishes of the Palestinian working people for freedom from oppression, and equate the people with Palestinian accomplices of imperialism and Zionism who are ready for whatever concessions they demand. He suppresses the fact that there is no possibility of existence for Hamas without mass support of the Palestinians: “Hamas doesn’t want Palestinian authority to make peace with Israel, Hamas wants Palestinians not to compromise with Israel because if they compromise with Israel that weakens the ability of Hamas to carry on this frontal attack against the Jews and the State of Israel and this is not in their interest. So one must understand that by killing the leaders of Hamas we are contributing to the option of making peace between us and Palestinians. The end game of this operation is hopefully we will destroy Hamas, we will then appeal to the Western countries particularly to America, which is very friendly to us – and the President visited Israel just to reemphasize American commitment to the security of Israel. We would like to convince our friends that at the end of military actions by Israel they have to send an International force like NATO intervention force for Gaza after the Israeli operation [which Gaza do you mean, after the mass extermination?]  to restore certain level of civil organization and civil administration in Gaza that will take care of the services that need to be provided to the residents, also we believe that the intervention force [as in Iraq, Afghanistan; as an occupying colonial power and to install their pawn proxies] will remove all the remnants that may have been left from Hamas in order to allow Gaza to start a long recuperating process from the almost endless military confrontation which took place between Israel and Hamas over the years. Only after a period of  time that the International force will be present in Gaza [Colonialism is back. They decide who represent and plan for the Plestinians] and take control of it and completely get rid of all those parts of Hamas which may have been left there, will the Palestinian authority be able to come to the Gaza, not on the bayonet of Israel but on the wings of the international force which has nothing to do with Israel, but which will be installed at the end of the confrontation. 

Now all this has to lead to a political process between us and the Palestinian authority and this political process must lead to the famous Two-State solution which I proposed to Mohamed Abbas, the leader of Palestine, which he failed to respond to… This is something we have to move forward after military confrontation and may be in order to make it more possible considering the nature of the present Israeli government, we’ll have to change the Israeli government, something many of us want to do anyway, and to have a government which is aiming at establishment of a two-state solution as the pattern of the relations between Israel and the Palestinians and also a possible vehicle upon which we can justify the military actions against Hamas now, because that may lead to the uprising again of the Authority as the dominant force amongst the people.”

’67 Borders?

During the question and answer time, he was asked, ‘Can Israel and Palestine coexist with all the historical trauma that they share?’ He replied, 

“…the end game has to be a peace process [sealed with incessant bombardment and on the thousands of bodies buried] between Israel and Palestinian authority which will be based on what is known as a two-state solution [So, prolonging the oppression and bloodbath for another 75 years to come], in other words, what we need to do is to help the Palestinians to exercise their right to self-determination [having broken their backbone, under duress and at gunpoint] in the territories of the West Bank and Gaza more or less along the line of ’67 borders. ’67 is the time where we had war with Jordan, Egypt and Syria as a result of which Israel occupied, in an act of self-defence – we occupied the territories in the West Bank and in Gaza. So, we are prepared, we will have to be prepared, Israeli government will have to be prepared – hopefully there will be a new government in Israel; I am not in support of the present government –  so that government will have to announce that we are accepting the two state solution, the Palestinians will have to accept the Israeli announcement and will have to sit together work out the details of the framework of two states for two peoples, Palestinian state and the State of Israel.”

These statements are bogus and mere rhetoric.  When he was prime minister, Olmert’s ‘peace plans’ were, as part of calculated maneuvers to suit larger imperialist geostrategic demands, designed to remove some isolated settlements in the West Bank, while permanently annexing the larger settlements and east Jerusalem, fully honouring the hawkish greater Israel expansionist plans and building a separation wall. It was Olmert, as Sharon’s spokesperson, declared that Israel is ready to kill the then PLO Chairman, Yasser Arafat. [Refer to Israel: Bush endorses Olmert’s West Bank land grab. (wsws.org, 25 May 2006)]

Palestinian national identity is a very late process which has matured only towards the 70s and the 80s in Gaza and West Bank

Asked, whether he considered the Balfour declaration was the root cause of the existing problem, Olmert once again asserted the military strategy to win the war  and continued with the treachery of historical falsification:

“Balfour declaration was made on the 02nd November 1917, which means 106 years ago. It was the confirmation of the historical rights of the Jewish people to the ancient homeland. Now in 1917, there was not a Palestinian State, no one talked about Palestinian state, no one claimed to have established a Palestinian state and there was not any population which at that time was identified as a Palestinian peoples  that lived in the Middle East. I think that what eventually developed into what now is known as the Palestinian people is a very late phenomenon, which actually started only in the mid 50s of the 20th Century [What a shameful and brutal falsification of history!]. That is, a long time there was always a certain conflict between the Jews that came to live in the land of Israel, particularly after the second world war, after the Holocaust and so on, and that time there were few Arabs, relatively speaking, in numbers, that lived in here what is known as the Holy land, the ancient land of Israel. And there were conflicts between us and them. Their national identity, the definition of the people that lived in Israel as the Palestinian people, as distinct from Jordinians, from Syrians, from Egyptians, from Lebanese is a very late process which has matured only towards the 70s and the 80s of the 20th Century, not too many years ago. 

In any event, we recognized the Palestinians as a distinct people, we recognized their right to exercise self-determination. We think that the natural place for them is where they are, in Gaza and in the West Bank [What? So, for Olmert, historical territories of Palestinians consist only of Gaza and the West bank, and there was nothing called Zionism capturing lands of the others!] They actually signed an agreement that will define the framework of this peace treaty on 13th September 1993, and what is known as the Oslo agreement. 

So, now what needs to be done is to get rid of those amongst the Palestinians which are not  prepared to compromise with Israel, not prepared to make peace and relieve, release Palestinian authority to have the necessary freedom and political support which is essential for them in order to engage in a process of negotiation with Israel [This is Zionist ‘peace’ strategy – break the backbone of the opponent with bombardment, and have agreements signed at the gunpoint, or  sign treaties with an accomplice or with an imperialist-backed pliant puppet regime]

US imperialism warns Iran 

Olmert was asked whether he saw any possibility of the war escalating with other Arab countries. His language of war is self-explanatory:

“…In our part of the world, stability cannot be guaranteed, and to make any prophecy about how things will develop is a little bit too risky”, he said. The “enemy in the North“, the Hisbullah organization, he said, suffered ‘painfully’ under his regime 17 years ago, and “they may not want to repeat this experience now”. Olmert said, “yet…Hisbullah wants to assist the Palestinians in the South and they believe that by splitting, forcing Israel to split its attention completely from the South also to the North, will weaken the Israeli ability to deal with two fronts at the same time. This is the reason why there is a concern about the expansion of this war.”

“And also, one must understand that Hisbullah as well as Hamas are long arms of Iran. Iran finances them and provides them with the weapons and the training for military operations. So, the question is whether Iran will trigger Hisbullah to engage itself in the military confrontation we have now in order to weaken the ability of Israel to act as we believe we need to. I think, while Hisbullah will continue to bother Israel with all kinds of skirmishes in the border with confrontation [“confrontation”, a word used a dozen times in his talk] on a narrow scale, they will not broaden the bases into a full-fledged confrontation with Israel because that may be very very devastating to Hisbullah. 

“America wants to signal to Iran that Iran should be very careful not to interfere with the events [yea, the world’s policeman only can interfere anywhere with anything!],  and America brought here two aircraft carriers, the USS Gerald R Ford and USS Eisenhower, huge, huge, huge carriers with thousands of soldiers and with missiles, and weapons and, in a way, they signal Iran, ‘Hey, guys you be careful, if you start now to broaden the base and to enlarge the front into a full-fledged war, a direct war with Israel, Israel will not be alone, we America will be fighting with Israel’. So, this is a warning to Iran and I believe that will be sufficient in order to keep Iran from any direct involvement in the military confrontation.”

A question was also asked about Israeli intelligence failure on October 07. His reply was as high-handed and arrogant as was the rest.

Olmert’s culture 

Finally, he was asked, where would this conflict be heading? How can we have peace? What would be the best solution?

According to Olmert, “the threat to the stability of the world, not just in our part of the world, in any part of the world, in Afghanistan, Pakistan, in Iran, it’s all with the ultra-orthodox, extreme fundamentalist, radical elements [Sure? American imperialism, its lackeys and NATO have nothing to do with the increasing insecurity and global threat of world war?],  which are not interested in particular piece of territory or any political game, they  want to destroy the basis of our culture, our values our way of life and make it something entirely different [The culture Olmert and the Zionist ruling class said to belong to is not the culture of ordinary Jews, who have rejected Zionism and Apartheid]. We are not of course prepared to succumb to these and we will not. So, I think, if we will succeed in stopping Hamas and destroying Hamas [Talking about destroying Hamas, when every small kid of Palestine is turned an enemy out of a full-fledged genocide?] its military power, the chain of command of Hamas, then I think there is a good chance that a new cycle of political negotiations between Israel and Hamas will be resumed. And at the end of the day, this is the desire, the dream, this is what the peace loving people want everywhere [No, peace loving masses really want to rally for the dissolution of the Zionist, pro-imperialist, capitalist state and build a United Jew-Arab Socialist Republic]. 

A long-time member of the Likud party, Olmert served as a cabinet minister in the 1980s, the mayor of Jerusalem between 1993 and 2003, and then entered the Likud-led cabinet of Ariel Sharon. He joined Sharon’s breakaway Kadima party in 2005, becoming prime minister after Sharon in January 2006, and served till 2009. During his period in office, Olmert launched a war on Lebanon and Gaza in 2006, imposed an illegal blockade on Gaza, and mounted a further assault on Gaza in 2008-2009. As prime minister, Olmert ordered artillery bombardment of residential areas in northern Gaza killing civilians, including young children. Olmert was sentenced in 2006 to six years in prison for bribery when he was mayor of Jerusalem, and served an eight-month jail term.

Questions to Olmert

Olmert prompted this writer (President of the Colombo Action Committee and a human rights lawyer based in Colombo) to raise the following questions (via chat box as the questions were raised via text) once his speech was over:

  • There will be no Palestinian civilization for any peace, as the Israeli regime is waging a genocidal war. More than 8000 civilians have been killed so far.  This is war crime and crime against humanity. This Zionist-imperialist onslaught should end now. Do you stand with these crimes or denounce them?
  • Do you accept the Palestinian boundaries of at least in1967 [green line]? Do you accept that you are an illegally occupying force of the historical Palestinian territories?

None of these questions were presented to Olmert by the moderator, Jaswal.

What is NICE?

This writer then challenged Olmert with the statement , “You are simply a Zionist war-monger. You should not have any place in the civilized world to be invited to speak”. 

Soon after, Jaiswal immediately deleted this text and disconnected the writer from the webinar. NIICE claims itself to be “an independent, apolitical and non-partisan think tank” missioned to “advance the cause of peace and harmony through analyses and debates”! Such is their ‘peace’, no less their ‘democracy’!

NIICE had recently sponsored another Zionist strategist in its platforms. On October 20, it had held a webinar on the topic of “Reconsidering Israeli Strategy vis-a-vis Palestinian national Barbarism” and had hosted Dr. Dan Schueftan, former Senior National Security Advisor of Israel, advisor to two former Israeli prime ministers, and professor of the university of Haifa, who branded Palestinians as “a very different kind of people” from the Zionist “us”, to the extent of dehumanizing Palestinian people. 

Further Reading:

Prime Minister Ehud Olmert and the putrefaction of official Israeli politics

Israel: Bush endorses Olmert’s West Bank land grab

Israeli Prime Minister Olmert resigns

Ehud Olmert, Zionist warmonger, hosted by Kathmandu think-tank, speaks on how to wage war and make ‘peace’ Read More »

DEMONSTRATION

ගුරු අරගලය හා එය පාවා දීමේ විසිපස් වසරක වාර්තාව 

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.   

වැටුප් වැඩි කිරීම, උසස්වීම්, ගුරු පුරප්පාඩු පිරවීම ඇතුලු අතිශය සාධාරන ඉල්ලීම් ගනනාවක් වෙනුවෙන් පැන නැගී ඇදී යන ගුරු අරගලය, යලි වතාවක් වෘත්තීය සමිතිවාදය තුල සිර කර දිය කර හැරීමට ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති එකමුතුව ක්‍රියාත්මක වී සිටී.

පසුගිය ඔක්තෝබර් 24දා, ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය බත්තරමුල්ල, පැලවත්ත පිහිටි අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට පැවත් වූ  විරෝධතා උද්ඝෝෂනයට ගුරුවරු හා විදුහල්පතිවරු සෑහෙන සංඛ්‍යාවක් සහභාගී වූහ. විරෝධතාකරුවන් ඊට සහභාගී වූයේ පොලිසියේ ජලප්‍රහාර, කඳුලු ගෑස් හා බැටන් ප්‍රහාර මධ්‍යයේ පැලවත්ත බුද්ධදාස ක්‍රීඩාංගනයේ සිට අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය දක්වා පෙලපාලියෙන් ගමන් ගැනීමෙන් අනතුරුව ය. පොලිස් ප්‍රහාරයෙන් විරෝධතාකරුවෝ ගනනාවක් තුවාල ලැබූහ

රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව රටපුරා ගුරුවරුන් අතර  විරෝධය වැඩින. පාසැල් කාලයෙන් පසුව නාගරික පාසල් ඉදිරිපිට ගුරුවරු හා විදුහල්පතිවරු පිකට් උද්ඝෝෂනවල නිරත වූහ. ඔක්තෝබර් 25දා ඉබ්බාගමුව මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ පැවති උත්සවයකට සහභාගී වීමට පැමිනි ආන්ඩුවේ මැති ඇමැතිවරුන්ට අප්‍රසාදය පලකිරීමේ විරොධතාවක් එම පාසලේ ගුරුවරුන් විසින් පවත්වන ලදී. මැති ඇමතිවරුන් ඊට සහභාගී නොවී පලා ගොස් තිබිනි. 

නොවැම්බර් 1දා ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය වෙනුවෙන් ලංකා ගුරු සංගමයේ ජාතික සංවිධායක නිකුත් කල නිවේදනය පරිදි, “…අගෝස්තු 14 වන දා අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා සමග කල සාකච්ඡාවේත්, ඔක්තොම්බර් 24 වන දා අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා සමග කල සාකච්ඡාවේත් ඉදිරි දිගුවක් ලෙස මෙම (2023/10/ 31 දින අධ්‍යාපන ඇමතිතුමා සහ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරීන් සමග) සාකච්ඡාව දිනා ගැනීමට” හැකි විය. සෑහෙන කලක සිට වෘත්තීය සමිති දිනාගන්නේ අන් කිසිවක් නො ව  සාකච්ඡා ය.  

 Union
2023 අගෝස්තු 14 ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සංධානය අධ්‍යාපන ඇමති සමග තවත් සාකච්චාවක.

ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ පුලුල්තම ගුරු සහභාගීත්වයක් සහිත ගුරු අරගලය පැන නැඟුනේ 2021 ජුලි 12දා ය. ජුලි 8දා ලංකා ගුරු සංගමයේ නායකයා වන ජෝසප් ස්ටාලින් නිදහස් අධ්‍යාපනය පිලිබඳව පැන නැගී තිබූ උද්ඝෝෂනයක් තුල දී අත්අඩංගුවට ගනු ලැබීමට විරුද්ධව පුපුරා ගිය ගුරු විරෝධය, දශක දෙකකට වඩා නො තකා හරින ලද වැටුප් ඇතුලු වෘත්තීය ඉල්ලීම් ද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය ද උදෙසා ලක්ෂ දෙකකට වඩා ගුරුවරු බලමුලු ගැන්වුනු, දින 120ක් ඇදි ගිය තියුනු සටනක් බවට පත් වූයේ බොහෝ දෙනෙකු නො සිතූ අයුරිනි. එහි ප්‍රධාන ඉල්ලීම වූයේ වැටුප් විෂමතා ඉවත් කිරිම වෙනුවෙන් ඒ වන විටත් ආන්ඩුවෙන් ලැබී තිබූ පොරොන්දු ප්‍රකාරව වැටුප් සකස් කිරීම ය. ඒ අනුව නිදසුනක් ලෙස ප්‍රථම පන්තියේ ගුරුවරයෙකුට රුපියල් 31,225ක හිඟයක් පියවිය යුතුව තිබිනි.

කොරෝනා වසංගතය සමග උත්සන්න වූ සමාජ අර්බුදය මැද මෙම ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීම අයුක්තිසහගත බවත්, ගුරුවරුන් වහා ම වර්ජනය නවතා පාසල් විවෘත කර දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතු වෙනුවෙන් කටයුතු කල යුතු බවත් ආන්ඩුව කියා සිටියේ ය. එමෙන් ම දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනයට බාධා කරන්නේ ය යි වර්ජිත ගුරුවරුන්ට එරෙහි ප්‍රකෝපකරනයකට ආන්ඩුව අර ඇන්දේ ඇතැම් වෘත්තීය සමිති නායකයන්ගේ ද සහාය ඇතිව ය. 

ගුරු වෘත්තීය සමිති ද වැටුප් ප්‍රශ්නය විසඳා පාසල් පටන් ගැනීමට කටයුතු කරන ලෙස ආන්ඩුවට බල කලේ ය. ඒ වන විට ගුරු දෙගුරු දෙපාර්ශවයේ ඉල්ලීම වූයේ වසංගතය පාලනය කරන තෙක් පාසැල් විවෘත නො කිරීම හා දුරස්ථ අධ්‍යාපනයට අවශ්‍ය පහසුකම් සැලසීම ය. ආන්ඩුවලට අවශ්‍ය වූයේ එකා පිට එකා වසංගතයෙන් මිය ගියත් මිනිසුන් රැකියාවලට යොමු කර ධනපති ආර්ථිකය ආරක්ෂා කර ගැනීමට ය. පාසල් විවෘත කිරීමට එරෙහි ගුරු දෙගුරුන් හා සිසුන් අතර වර්ධනය වෙමින් පැවති ඒකාබද්ධ අරගලය මගින් ආන්ඩුව බරපතල අසීරුතාවකට ඇද දමන ලදී. වැටුප් ප්‍රශ්නය විසඳා පාසල් විවෘත කරනු යන ඉල්ලීම යනු, වෘත්තීය සමිති එම එකමුතුව හා අරගලය වර්ධනය කරමින් ගුරු සටන ඉදිරියට ගැනීම වලක්වා ගුරු සිසු දෙමාපියන් එකිනෙකාට විරුද්ධව පිහිටුවීම මඟින් ගුරු අරගලය හුදෙකලා කර දුර්වල කිරිම පමනක් නො ව, මිනිසුන් කෙසේ හෝ වැඩපොලවලට දැක්කීමේ ආන්ඩුවේ ජන ඝාතක ලාභ රැකීමේ ඉලක්කයට සේවය කිරිම ද වේ.

අවසානයේ ගුරු වෘත්තීය සමිති අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ සමග සාකච්ඡා කර වැටුප් ඉල්ලීම තුනෙන් එකකින් කපා දමා එය කොටස් දෙකකින් ලබා දීමේ පොරොන්දුවට අරගලය විකුනා දැමුවේ ය. ඒ අනුව ප්‍රථම ශ්‍රේනියේ ගුරුවරයකුට එකතු විය යුතු මුදල වූ රුපියල් 31,225 වෙනුවට 11,520ක් අවස්ථා දෙකක දී ලබා දිය යුතු විය. වාර තුනකින් නො ව දෙකකින් දීම ජයග්‍රහනයකි යි වෘත්තීය සමිති ව්‍යාජයක් පෙන්නූ අතර ආන්ඩුව, පොරොන්දුවෙන් කැබැල්ලක් දී ඉතිරි කොටස අමතක කලේ ය. 

ඉදිරි අයවැය ලේඛනයෙන් සියලුම රජයේ සේවකයන්ගේ වැටුප් වැඩි කරන බව නිවේදනය කර ඇත. වෘත්තීය සමිති රු. 20,000 වැටුප් වැඩී වීමක් ඉල්ලා උද්ඝෝෂනය කරමින් සිටී. ගුරු සංගම් ද ඒ අතර වේ. අධ්‍යාපන ඇමති දැනටමත් මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ, ‘අයවැයට අපේ පැත්තෙන් යෝජනා ඉදිරිපත් කර ඇතත් එය ඉටු වන්නේ පවතින මුදල් තත්වය අනුව’ බව යි. තමන් තීන්දු කරන ගනනට වඩා සතයක්වත් නො දෙන බව ආන්ඩුව සපථ කරයි. එසේ ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කරන අයට ඔහේ බලා සිටිය හැකි බවට ජනාධිපතිගේ වෘත්තීය සමිති උපදේශකයා තර්ජනය කර ඇත. ඉතින් වෘත්තීය සමිතිවලට කල හැකි වන්නේ කුමක් ද?

බංකොලොත් වෘත්තීය සමිතිවාදයේ ග්‍රහනයෙන් මිදී කම්කරුවන්ට ඉල්ලීම් දිනා ගැනීමේ මාවතක් ඇත. සමිති මුලු වැර යොදා වලි කන්නේ ධනවාදයටම එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ පැවැත්මේ කොන්දේසිය වන එම මාවත අවහිර කර ධනවාදය ආරක්ෂා කිරීමට ය.  

මෑත දශක තුනකට ආසන්න කාල පරිච්ඡේදය තුල ඇදී ගිය ගුරු අරගලයේ පාඩම එය නො වේ ද? වර්ගවාදී යුද්ධය වෙනුවෙන් අරගල නො කරනුයැයි 1994 සිට ම පොදුවේ වෘත්තීය සමිති අනුගමනය කල පිලිවෙත නො තකා, ගුරුවරු වැටුප් ප්‍රශ්න මතු කලෝ ය. 2007 වසරේ අරගලය පුපුරා ගියේ ය. ‘යුද්ධය නතර කර වැටුප් වැඩි කල යුතු ද?’ යන ප්‍රශ්නය එවකට ජනාධිපති රාජපක්ෂ  ගුරු සමිති සංධානයට දමා ගැසූ විට සමිති නායකයෝ වර්ජනය අවසන් කලහ. මෙයින් උද්දාමයට පත් රාජපක්ෂ 2004 ගුරු, විදුහල්පති වැටුප් වැඩි කිරීමේ යෝජනාව ක්‍රියාත්මක කිරීම චක්‍ර ලේඛයක් මගින් වලක්වා දැමුවේ ය.  

Stalin
2021 ඔක්තෝම්බර් ජෝෂප් ස්ටාලින් ඇතුලු සමිති නායකයෝ රාජපක්ෂ සමග

2008 ජුනි ගුරුවරුන්ගේ උත්තර පත්‍ර බැලීම වර්ජනය කිරීමේ ව්‍යාපාරය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරන නියෝගයකින් තහනම් කර වර්ජකයන්ට රුපියල් 50,000 බැගින් දඩයක් ද නියම කරන ලදී.

2012 දී ලංකා ගුරු සංගමයේ මූලිකත්වයෙන් වෘත්තීය සමිතිවල හා පක්ෂවල නියෝජිත සම්මේලනයක් කැඳවන ලදී. ඔවුහු ’94 සිට ගුරුවරුන්ගේ වැටුප් ප්‍රශ්නය නොතකා සිටියේ යයි ආන්ඩුවට චෝදනා කර ලිස්සා ගියහ. එදා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය අවධාරනය කල දෙය අදටත් වලංගු ය. “ගුරුවරුන් අතර රාජපක්ෂ ආන්ඩුවට එරෙහි කෝපය හා අතෘප්තිය වර්ධනය වන තතු තුල, පලල් සමිති පෙරමුනක හා වමේ පොදු පෙරමුනක් තුල ඔවුන් සිරකොට දේශපාලනිකව නොමග යවා ධනපති ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරවලට යටත් කිරීමට ගුරු සමිති නායකයෝ” වැඩ කලහ.

අදාල සමිති එකමුතුව එම වසරේ දෙසැම්බර් 4දා ගුරු, විදුහල්පති ලෙඩ නිවාඩු දැමීමකට අරගලය සීමා කරමින් එම ප්‍රකාශය යලි සනාථ කලේ ය.

2019 මාර්තු 13 ගුරු සටන නැවතත් පොරොන්දු ප්‍රෝඩාවට යට කල නමුත් ගුරුවරුන්ගේ නො සන්සුන්තාව නො වැලැක්විය හැකි ලෙස වර්ධනය වූ විට ශ්‍රී ලංකා ගුරු සංගමයේ මහින්ද ජයසිංහ පොරොන්දු ඉටු නොකර මාස පහක් ගත වී ඇතැයි නිවේදනය කලේ ය. ඔහු ඇතුලු සමිති නායකත්වය ජුලි 18-19 දක්වා එවැනි ම ව්‍යාපාරයකට ගුරුවරුන් කොටු කලහ. එම නොවැම්බර් 26-27 විදුහල්පතිවරුන්ගේ ලෙඩ නිවාඩු දැමීමක් සිදු කෙරිනි. දෙසැම්බර් 7-11 දක්වා වැඩ වර්ජනයකට තීන්දු කරන ලද නමුත්, වැටුප් ප්‍රශ්නය විසඳීමට කැබිනට් තීන්දුවක් ගෙන ඇතැයි පවසමින් සමිති නායකයෝ එය අවලංගු කලහ.

2020 පෙබරවාරී 26 නැවතත් ගුරුවරු හා විදුහල්පතිවරු ලෙඩ කරනු ලැබුනහ. 2021 ජුලි අරගලය දින 120ක් අල්ලාගෙන සිටියේ වැල නො කැඩී කල මෙම රස්තියාදු කිරීම් හා පාවා දීම්වලින් පාඩම් ඉගෙන ගත් ගුරුවරු ය. නමුත් ඒ වන විටත් වර්ධනය වෙමින් පැවති, 2022 අප්‍රේල්වල පුපුරා ගිය මහජන විප්ලවවාදී නැගිටීමෙන් හා අවශේෂ කම්කරු පන්තියෙන් දැනුවත්ව හුදකලා කරනු ලැබූ එයට ඊට වඩා දුර යනු හැකි නොවී ය. 

ජෙනරල් ස්ට්‍රයිකයක් වටා මහජන බලමුලු ගැන්වීමකට සියලු කොන්දේසි පැවතුනි. වසංගතයෙන් මිනිසුන් මිය යද්දී ආන්ඩුව ධනපති ව්‍යාපාර ආරක්ෂා කලේ ය. ඒවාට සියලු සහන සැපයිනි. කම්කරු පන්තිය වඩවඩා රුදුරු සූරා කෑමේ කොන්දේසිවලට යට කරන ලදී. කම්කරුවන් දොට්ට දැමීම, වැටුප් කැපීම වැනි ධනපති යෝජනාවලට ජනතා විමුක්ති පෙරමුන(ජවිපෙ) වැනි පක්ෂ ඇතුලු වෘත්තීය සමිති අනුමැතිය ලබා දී තිබිනි. ඒ අවසරයෙන් ධනපතියෝ සිය ලාභ වැඩි කර ගත්හ. 

මහජනයාට අත්‍යවශ්‍ය සහනාධාර ලබා දීමට ආන්ඩුව අසමත් බව මොනවට පැහැදිලි වී තිබිනි. දූෂනය ඉහ වහා ගොස් පැවතුනු අතර මහජනයා 225ම (මුලු පාර්ලිමේන්තුවම) එපා යන යෝජනාව පෙරට දමමින් සිටියහ. දේශපාලන ජෙනරල් ස්ට්‍රයිකයකට ආන්ඩුවට වඩා බිය වූයේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වම්මුන් ය. 

දැන් යලිත් සමිති නායකයෝ පැරනි තැටිය ම වාදනය කරති. එනම් ‘ආන්ඩුව ඉල්ලීම් ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර අපි සටන ජය ගෙන මිස නො නවතිමු!’ යන්න ය. නමුත් වර්තමාන වෘත්තීය සමිතිවාදය ප්‍රතිසංස්කරනවාදී පවා නො ව කොපරේට්වාදී ය යන්න වටහා ගැනීමට ඉහත සදහන් ගුරු සංගම්වල ක්‍රියා කලාපය ප්‍රමානවත් ය. එනම්, ඒවා ආන්ඩුවල හා සංගතවල අවශ්‍යතා මිස කම්කරු පන්තියේ අවශ්‍යතා නියෝජනය නො කරයි.

වෘත්තීය සමිතිවලින් පිටත ස්වාධීන කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම, ඒවා වටා සෙසු කම්කරුවන් හා පීඩිතයන්ගේ සහාය ගොනු කර ගැනීම, සමිති නිලධරය විසින් සිය ධනපති ගැති පැවැත්ම සදහා යොදා ගැනෙන කම්කරුවන්ගේ මුදල්වලින් නිර්මානය කල ගොඩනැගිලි සහ සෙසු වත්කම් මෙම ක්‍රියාකාරී කමිටුවල පාලනය යටතට ගෙන ඒවා ධනපති විරෝධී අරගලයේ අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් යොදා ගැනීම ගුරුවරුන්ගේ ඉල්ලීම් ජය ගැනීමේ අරගලයේ මූලික අවශ්‍යතාවයයි.

ලොව සෑම තැනක ම බොහෝ කලක් නො දුටු විරූ මහජන රැඩිකලීකරනයක් අපි අත් දකිමින් සිටිමු. ගුරු හා සෙසු කම්කරුවන් අතර දැන් වර්ධනය වන අරගල මාලාව එම ලෝක පරිමාන පන්ති අරගලයේ ම අත්‍යන්ත කොටසකි. එය පැන නැග ඇත්තේ ධනවාදයට තව දුරටත් මහජන අවශ්‍යතාවන්ට සවන් දීමට මොනම හැකියාවක්වත් නැති කොන්දේසිවලිනි. සම්මුති නැත. රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවේ නිර්දය පාලනය ඊට සාක්ෂි ය. වෙනත් ඕනෑ ම පාර්ලිමේන්තු ආන්ඩුවක් මෙයට වඩා හොඳ වනු නැත. කම්කරු පන්තියට අද දින අරගලය ධනවාදය අවසන් කිරීම සඳහා තම කාර්මික ශක්තිය ඒකාබද්ධ කොට බලමුලු ගැන්වීම මෙපිටින්  අවසන් කල නොහැකිය.  

Featured image : 2023 ඔක්තෝම්බර් 24 ගුරු-විදුහල්පති උද්ඝෝෂනය. Courtesy UnionsLanka fb.

ගුරු අරගලය හා එය පාවා දීමේ විසිපස් වසරක වාර්තාව  Read More »

Scroll to Top