Democratic Rights

Genocide

ඊලම්-ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමූහාන්ඩු සංගමයක් කරා – යාපනයේ දෙමල සිසුන්ගේ ප්‍රශ්නයට ප්‍රවිෂ්ටයක්

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

මෑතදී යාපනය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිසුන් පිරිසක් ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයෙන් (සසප) මෙසේ විමසනු ලැබූ බව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) සිංහල අංශය වාර්තා කර ඇත.“පලස්තීනුවන්ට සහාය දෙන පුලුල් ගෝලීය විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් තියෙනවා; නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ යුද්ධය පැවති කාලයේ ආන්ඩුව විසින් දෙමල ජනතාව සමූල ඝාතනය කරන විට අපට සහාය දීමට එවැනි ගෝලීය ව්‍යාපාරයක් තිබුනේ නැහැ. ඇයි ඒ?” 

ඔවුන් මේ ප්‍රශ්න කරන්නේ අද ගාසා තීරයේ දී මෙන් ම 2009 මුල්ලිවයික්කාල්හි වර්ග කිලෝ මීටර් 14ක ප්‍රදේශයකට 150,000 දෙමල ජනයා කොටු කර, කොලඹ ආන්ඩුව එල්ල කල ම්ලේච්ච ප්‍රහාරය ගැන ය. ලෝකය, කෘර වද හිංසාවන්ට ගොදුරුව, අසරන වූ තමන්ගේ ජීවිත නො තකා සිටියේ ය යන සත්‍යය තුලින් මානුෂික හැගීමෙන් දෙදරා ගිය මේ ජනතාවගේ හදවත්වල රිදුම් ඉබේ ම පහව යන්නට හේතුවක් නැත. 

Genocide
සිවිල් යුද්ධයේ අවසන් සංහාරයේ දසුනක් [Photo:opiniojuris.org]

එහෙත්, මෙම යථාර්ථයට මුහුන දෙනු වෙනුවට, සසප “ගාසා යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් යාපනය විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් අතර දෙමල ජාතිකවාදීන් විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද දේශපාලන ප්‍රශ්නවලට පිලිතුරක්” යන හිසින් ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ ජනවාරී 24, නවීන් දේවගේගේ කතෘත්වයෙන් පල කරන ලද  ලිපියකින් උත්සාහ දරන්නේ, දෙමල ජන සංහාරයට එරෙහි ව ගෝලීය විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් පැවතුනු බව මවා පෙන්වා දෙමල ජනතාවගේ අර්බුදය හුදෙක් දෙමල ජාතිකවාදීන්ගේ නිෂ්පාදනයක් බවට ලගු කිරීමට ය. 

ඒ අනුව “ශ්‍රී ලංකාවේ යුද්ධයේදී දෙමල ජනයාට එරෙහි ජන සංහාරයට එරෙහි ගෝලීය විරෝධයක් නොතිබුනිය යන ප්‍රකාශය අසත්‍යයකි,”යි  ලියන සසප ඊට සාක්ෂි වශයෙන් යුද්ධයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස දිවයිනෙන් පිටුවහල් කරන ලද දෙමල ඩයස්පෝරාවේ උද්ඝෝෂන ගෙන හැර පායි. ඒ “මධ්‍යම බර්ලිනයේ දෙමල ජාතිකයන් 8000 ක් සීඩීයූ මූලස්ථානයේ සිට ඉන්දීය තානාපති කාර්යාලය දක්වා පෙලපාලි ගියහ”, “තමිල්නාඩුවේ හර්තාල් ව්‍යාපාරයක් ක්‍රියාත්මක විය”, “දෙමල ජනතාව 50,000 ක් පැරිසියේ දී උද්ඝෝෂනය කලහ,” යනාදී වශයෙනි. දැන් මතු වී ඇති ප්‍රශ්නය වන්නේ, ආන්ඩුවේ හමුදාවේ අවසන් සමූල ඝාතක ප්‍රහාරයේ දී ජීවිතාරක්ෂාව ඉල්ලා දෙමල පීඩිතයන්, රට තුල සිට හා විදේශයන්හි දි, නැගූ හඩට ලෝකයෙන් යහපත් ප්‍රතිචාරයක් නො ලැබුනේ ය යන සත්‍යයයි. 

තව දුරටත් සදහන් කරන්නේ නම්, ශ්‍රී ලංකාව තුල දී මෙන් ම වෙනත් රටවල දී ද සියලු රැඩිකල්ලු, වාම පක්ෂ හා වෘත්තීය සමිති ඒ වන විට ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදය විසින් මුදා හරිනු ලැබ පැවති “ත්‍රස්ත විරෝධී” ව්‍යාපාරයට ගාල් වී සිටියහ. ශ්‍රී ලංකාවේ වාම පක්ෂ ඒ වන විටත් සිය දෑත්වල දෙමල පීඩිතයන්ගේ ලේ තවරා ගෙන සිටියේ ය. පන්සල්, පල්ලි දෙමල ජන විලෝපනයට ආශීර්වාද කරන මධ්‍යස්ථාන බවට පත් ව තිබිනි. ප්‍රගතිශීලී කලාකරුවෝ යටපත් කරගෙන වර්ගවාදියෝ පෙරමුනට ආහ. වර්ගවාදී චිත්‍රපට හා වෙනත් නිර්මාන ජනප්‍රිය සංස්කෘතියක කොටසක් බවට පත් කර තිබිනි. වෘත්තීය සමිති තම සාමාජිකත්වය යුද අරමුදල් සදහා වැටුප් පරිත්‍යාග කිරීමට මෙහය විය. උතුරේ අමු සොහොනක් කිරීම කිරිබත් කමින් සමරනු ලැබිනි. මේ සියල්ල අතර මැද, 2009 හමුදා ප්‍රහාරයන් දැවැන්ත ලෙස තියුනු කිරීමත් සමග සිදුවන ජන ඝාතන වසන් කිරීම සඳහා රාජපක්ෂ ආන්ඩුව සියලු මාධ්‍යවේදීන්ට හා රතුකුරුස සංවිධානයට පවා තම ජීවිත පිලිබඳ ආරක්ෂාවක් සැලසිය නොහැකි යැයි නිවේදනය කලේ යුද්ධයේ ජන ඝාතන පිලිබඳ සැබෑ තොරතුරු වසන් කරමිනි. සමාර්ට්ෆෝන්,  ෆේස්බුක් හා සමාජ මාධ්‍ය ආදිය ප්‍රචලිතව නොපැවති පීඩිත දමිල ජනයාට තමා අභියස සිදුවූ ⁣⁣ලේවැකි ඛේදවාචකය ගාසාවේ මෙන් සජීවීව බෙදා ගැනීමේ හැකියාවක් ද පැවතියේ නැත. මේ ආකාරයෙන්, අවසන් ප්‍රහාරය වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ දකුනු පලාත්වල ප්‍රතිගාමී මහජන ව්‍යාපාරයක් දෙමල ජනයාට එරෙහිව මතු කරගනු ලැබ පැවතීම, ආන්ඩුවට පහසු යුද ජයග්‍රහනයක් ලබා දුන්නේ ය.

2008 ලෝක ආර්ථික හා මූල්‍ය අර්බුදය මගින් වෛශික පදනම් දැමූ ලොව පුරා පැන නැගි මහජන අරගලවල පොදු සටන් පාඨයක් බවට ලංකාවේ දෙමල ජන විලෝපනයට එරෙහි වීම අන්තර්ගත කෙරුනි යැයි ලිපිය ඇගවීමට උත්සාහ කිරීම ද ඒ ආකාරයෙන්ම ව්‍යාජයකි.

මෙම වෛෂයික යථාර්ථය කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ ව්‍යාපාරයක් විසින් ජය ගනු ලැබිය යුතු ය. ඒ වෙනුවට එවැන්නක් සිදු නො වී යයි දෙමල ජනතාවගේ හිත සැනසීමට යත්න දැරීම හා එය හුදෙක් දෙමල ධනපතියන් විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලදැයි පවසා දෙමල ජාතිකවාදයේ බල පෑමෙන් පීඩිත ජනයා නිදහස් කර ගත හැකි යයි සිතීම බොලඳ ය. මෙහි දී විශේෂයෙන් සටහන් කර ගත යුතු දෙයක් නම් ලිපිය මූලික වසයෙන් දෙමල පීඩිතයන් ප්‍රතිගාමී ජාතිකවාදයෙන් නිදහස් කර ගැනීමේ සත් චේතනාවෙන් ලියැ වී ඇති නමුත් එම අරමුනට එරෙහිව එය ඉටු කර ගැනීමේ මාර්ගය පිහිටා ඇති බව ය. නො එසේ නම් අරමුන විසින් ම එය ඉටු කර ගැනීමේ මාර්ගය අයුක්තිසහගත බව හෙලිදරව් කරනු ලැබ ඇති බව ය. 

උක්ත ලිපියේ මෙම විකෘති කිරීමට එරෙහිව, අප සටහන් කල යුතුව ඇත්තේ රටේ උතුරු-නැගෙනහිර දෙමල මහජනතාවට විර්ද්ධව වාර්ගික නොපනත්කම් කිරීමට එරෙහිව හා වාර්ගික යුද්ධයට එරෙහිව අනවරතව දශක තුනක් තිස්සේ ජාත්‍යන්තර උද්ඝෝෂනයක් දියත් කරමින් හා සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් ඉදිරිපත් කරමින් සප්‍රතිපත්තිකව සටන් වැදුනේ සසප, ලෝසවෙඅ හා ජාත්‍යන්තර කමිටුව පමනක්මය යන්න යි.

ලිපියට අනුව, “…දෙමල ජනතාවට සුවිශේෂ වූ ප්‍රශ්න සහ දෙමල විසඳුමක් පිලිබඳ සූත්‍රය තොරොම්බල් කරමින් ශිෂ්‍ය සංගමය ඇත්ත වශයෙන්ම කරමින් සිටින්නේ, ධනේශ්වර පාලක ප්‍රභූව විසින් දේශපාලන බලය අල්ලාගෙන සිටින යල් පැන ගිය සමාජ ක්‍රමයට එරෙහිව, එනම් සිය පොදු සතුරාට එරෙහිව, සියලු ජනවර්ගවල හා ආගම්වල පීඩිතයන්ගේ එවන් ඒකාබද්ධ අරගලයක් වැලැක්වීමයි.” 

සසප නායකත්වය කලක සිටි දෙමල ජනතාවට සුවිශේෂි ප්‍රශ්න නැතයි ගෙන යන පක්ෂ අභ්‍යන්තර අරගලය මේ ආකාරයෙන් ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවට ගෙන එමින් සිටින අතර එහි වෛෂයික අර්ථය වන්නේ එම කුප්‍රකට ධනවාදී සටන් පාඨය අනුගමනය කිරීම මගින් සිංහල ස්වෝත්තමවාදයේ ප්‍රහාරය ද මග හරින ගමන්ම, දෙමල පීඩිතයන් ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්ති වැඩපිලිවෙලට අනුගත කර ගත හැකිය යන මිත්‍යාවකි.

සසප ලිපිය උපුටා දක්වන 2009 පෙබරවාරි 4 ලෝසවෙඅ කතෘ මන්ඩල ප්‍රකාශය තුලම සදහන් කරන පරිදි,  “ශ්‍රී ලංකාවේ සහ අධිරාජ්‍යවාදී රටවල ඩයස්පෝරාවේ දෙමල ජනතාවගේ මිතුරන් වන්නේ කම්කරු පන්තියයි. අධිරාජ්‍යවාදී ලෝක පර්යායට එරෙහි අරගලයේ කොටසක් ලෙස යුද්ධය අවසන් කිරීම, ශ්‍රී ලංකා ධනේශ්වර රාජ්‍යය පෙරලා දැමීම සහ දෙමල ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සහතික කිරීම සඳහා ශක්තියක් ඇති සහ ඒ සඳහා පන්ති අවශ්‍යතාවක් ඇති එකම සමාජ බලවේගය එයයි.”

මේ අනුව, “ජාතන්තර කමිටුවේ ශ්‍රී ලංකා ශාඛාව වන සසප, ශ්‍රී ලංකා හා ඊලාම් සමාජවාදී එක්සත් සමූහ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීම සදහා සිංහල හා දෙමල කම්කරු පන්තියේ හා ගොවීන්ගේ විප්ලවවාදී සන්ධානයක් ගොඩනැගීමට සටන් කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ ධනේශ්වර පාලනය යටතේ හෝ 1947-1948 ඉන්දියානු උප මහද්වීපයේ ගොඩ නැගුනු ජාතික රාජ්‍ය පද්දතියේ සීමාවන් තුල මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හෝ සමාජ අභිලාශයන් සාක්ෂාත් කරගත් නො හැකි ය. යටත් විජිත අතීතයේ සහ අඛන්ඩ අධිරාජ්‍යවාදී ආධපත්‍යයේ ප්‍රතිඵලයක් වන ශ්‍රී ලංකාවේ හා ඊලාමයේ පසුගාමීත්වය ජය ගනු හැකි වන්නේ ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයේ කොටසක් ලෙස කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් ස්ථාපිත කිරීමෙන් පමනි.”  [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, 1998 දෙසැම්බර් 1] 

සසප හා එහි පුරෝගාමියා වූ විකොස දශක ගනනක් තිසිසේ සටන් වැදුනේ ඊලාම් ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමුහ ආන්ඩු සංගමයක් යන මෙම ඉදිරි දර්ශනය සදහා ය. උක්ත ලිපිය මෙම “ඊලම් ශ්‍රී ලංකා” යන්න සදහන් කිරීමෙන් වැලකී සිටී. අහම්බයක් ලෙස පෙනී යා හැකි වුවත් සෑම අහම්බයක් පිටුපස ම “අනිවාර්යතාවක්” ඇති බව අපි දනිමු. පසු කලෙක සසප නායකත්වය විසින් වර්ධනය කෙරුනු පිලිවෙතට අනුව ‘දෙමල ජනතාවට විශේෂ ප්‍රශ්න නැත’; එසේ නම්, ස්වයං-නීර්න අයිතිය පිලිබද ප්‍රශ්නයක් නැත. එහි අර්ථය ජාතික ප්‍රශ්නය ඉබේ ම, දැනටමත්, කොලඹ ආන්ඩුව එල්ටීටීඊය පරාජය කිරීමත් සමග හෝ පසුව විසදී ඇති බව ය. එවිට මෙම ‘ඊලාම් ශ්‍රීලංකා’ සටන් පාඨය වලංගු විය නො හැකි ය. ලිපියෙන් එය ගිලිහෙන්නේනට හේතු වූ අනිවාර්යතාව එයයි.   

සසප මුල සිටම පෙන්වා දී ඇති පරිදි ම උතුරේ දෙමල ජන අරගලය මැඩ පවත්වා කොලඹ ආන්ඩුවේ ජයග්‍රහනයකින් යුද්ධය අවසානය වීම දකුනේ කම්කරු පන්තිය මර්දනය සදහා අවකාශය විවෘත කර ගැනීමක් විය. එමෙන් ම දක්ෂිනාංශය ශක්තිමත් වීමකට මෙම යුද්ධ අවසානය හේතු විය. එය සිදු වූයේ දකුනු ප්‍රදේශවල පැන නැගිය හැකි මහජන කැරැල්ලකට විරුද්ධව පූර්වභංග ප්‍රහාරයක් පාලක පන්තිය විසින් දියත් කල වාතාවරනය තුල ය. 2009 අවසානයේ ආරම්භ කල සෙසු ආගම්වලට එරෙහි බෞද්ධ අන්තවාදී ප්‍රහාර, විශේෂයෙන් පාතලය මර්ධනය කිරීමේ මුවාවෙන් නීතියට පිටින් මිනී මැරීමේ රාජ්‍ය ව්‍යාපාරය සියලු මාධ්‍යවල හා මධ්‍යම පන්තියේ බහුතරයකගේ අනුමැතියෙන් නිර්බාධිතව ඉදිරියට යමින් තිබිනි. පක්ෂය දැක් වූයේ කල් පසු වූ, ඇල් මැරුනු ප්‍රතිචාරයකි. 

මෙම පිලිවෙත කොවිඩ් වසංගතය තුල මුස්ලිම් මෘත දේහ බලහත්කාරයෙන් අදාහනය කිරීමට ආන්ඩුව ගත් පියවරට පක්ෂයේ නිහඩ අනුමැතිය හිමි කර දීම දක්වා ඉදිරියට ගියේ ය. තමන්ගේ ම ඉතිහාසය මත පදනම් වී මෙම ප්‍රහාරයන්ට මුහුන දී අරගලය ඉදිරීයට මෙහවීම වෙනුවට වෙහෙස නිවා ගැනීමට එය හැඩ ගැසුනේ ය. මේ අයුරින්, මේ යුද්ධයට එක සතයක්, එක මිනිහෙක්, එක ලේ බිදුවක් නො දෙනු, උතුරින් නැගෙනහිරින් හමුදා ඉවත් කරනු යන ආකාරයෙන් ආරම්භ කර, අප්‍රතිහතව දශක තුනක් තිස්සේ ගෙන ගිය අරගලයේ දී, සිංහල ප්‍රදේශවල තමන් හුදකලා කල සතුරු ආකල්ප මග හැරීම සදහා මදක් අනුගත වීමට පක්ෂය යොමු වූ බව මේ මග හැරීම්වලින් පිලිබිමු වී ඇත.  

නිෂ්පාදනයේ භූගෝලියකරනය විසින් කුපිත කෙරුනු කුඩා රාජ්‍ය කැබලිති වෙන් කර ගැනීමේ අධිරාජ්‍යවාදී ව්‍යාපාරයත්, ජාතික විමුක්ති ව්‍යාපාරත්, වෘත්තීය සමිති ඇතුලු සියලු ජාතික දේශපාලන ව්‍යාපාරත් දකුනට ගමන් කරවනු ලැබීමත් තුල  වෙන්වීමේ නිදහස දක්වා වූ අයිතියක් ලෙස ජාතියක ස්වයං-නීර්නය සදහා වන උද්ඝෝෂනය ප්‍රතිගාමී කාර්යභාරයක් ඉටුකරන්නේ ය යන ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ න්‍යායික නිගමනය එම අනුගතවීම යුක්ති යුක්ත කිරීම සදහා පක්ෂ නායකත්වය විසින් යොදා ගන්නා ලදී. ඒ අනුව ස්වයං-නීර්නය කියා ප්‍රශ්නයක් නැත යි ඔවුහු තර්ක කලහ. ස්වයං-නීර්නය ගැන කතා කිරීම පවා හුදෙක් බෙදුම්වාදයක් නියෝජනය කරන්නේ යයි අර්ථකථනය කලහ. 

ජාත්‍යන්තර කමිටුවට අනුව නම්, පැහැදිලි සංක්‍රමනීය ඉල්ලීමක් වන ජාතික පරපීඩනයෙන් නිදහස් වීමට ඇති අයිතිය වශයෙන් ස්වයං-නීර්නය සදහා ඉල්ලීම ලෙනින්ගේ කාලයේ සිට ම වෙනම රාජ්‍ය හැදීම උනන්දු කරවීමක් පිනිස යොදා නො ගත්තේ ය. කම්කරු පන්තිය සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සදහා බලමුලු ගැන්වීමේ මූලෝපායට යටත් කල හැකි තාක් දුර අපි එය අත් නො හැර සටන් කර ඇත්තෙමු. වත්මන් අර්බුදය ජාතික කන්ඩායම් කෙරේ පීඩනය උග්‍ර කරන නිසා සවයං-නීර්නය ඇතුලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රශ්න වෙනදාටත් වඩා තියුනු ලෙස මතු වී ඇත. එහෙත් එය විසඳිම පදනම් කල යුතු ‘සත්‍යය නම්, “ස්වයං-නිර්නයේ” අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතය – එනම්, ජාතික පරපීඩනය මුලිනුපුටා දැමීම– සාක්ෂාත් කරගත හැක්කේ, ශ්‍රී ලංකා හා ඊලම් සමාජවාදී එක්සත් ජනපදයක් සඳහා සසප වැඩපිළිවෙල හරහා පමනි’ යන්නයි. [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, 1998 දෙසැම්බර් 1]

තව දුරටත් විස්තර කරන්නේ නම්, “ධනේශ්වර සමාජයේ දේශපාලන හා ආර්ථික සංවිධානයේ මූලික ඒකකයක් ලෙස ජාතික රාජ්‍යය පවතින තාක් කල්- ඉතිහාසයෙහි මේ මොහොතෙහි ‘ජාතික ප්‍රශ්නය’ ලෙස හැදින්වීමට ඉතා සුදුසු වන- ජාතික ගුටලුව පවතී. නමුත් මාක්ස්වාදී උපායන් ගලා එන්නේ, ජාතික රාජ‍්‍යයේ ‌ඓතිහාසික හා යල් පිනූ ස්වභාවය පිලිබද විද්‍යාත්මක වටහා ගැනීම කෙරෙනි.” (ඩේවිඩ් නෝත්, රුසියානු විපිලවය සහ නොනිමි විසිවෙනි සියවස, 171 පිටුව) එවන් ප්‍රශ්නයක් නැතැයි කම්කරු පන්ති පක්ෂය එය මග හරින තාක් දුරට අධිරාජ්‍ය ගැති ජාතික බෙදුම්වාදී අවස්ථාවාදය ස්වකීය රාජධානිය ඒ මත ගොඩ නගනවා ඇත.  

සසප ලිපිය එම වග කීමෙන් පලා යයි. එහි කැපී පෙනෙන ලක්ෂනය නම් එය ⁣ඓත්හාසික භෞතිකවාදී විදික්‍රමයට පිටුපෑම ය. ලියුම්කරු තමන්ට රිසි කරුනු පමනක් සමස්ථ සංතතියෙන් වෙන් කර ගනී. එයින් තමන් කැමති නිගමනවලට එලඹෙයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ නායකත්වය 1985 භේදයේ පාඩම් අවධාරනය කල බොහෝ අවස්ථාවල දී පෙන්වා දී ඇති පරිදි තත්කාරයවාදය ඉදිරිපස දොරෙන් එලියට දැමූ විට පිටුපස දොරෙන් රිංගා ගනී. විප්ලවවාදීයා මේ ගැන අවධානයෙන් සිටිය යුතු ය.

ඊලම්-ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමූහාන්ඩු සංගමයක් කරා – යාපනයේ දෙමල සිසුන්ගේ ප්‍රශ්නයට ප්‍රවිෂ්ටයක් Read More »

ජනවාරි 5 දින විදුලි කම්කරු උද්ඝෝෂනය (Unions Lanka fb)

වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ලංවිම කම්කරුවන් 66 ක් රැකියාවෙන් දොට්ට දමයි

ලංවිම කම්කරුවන්ගේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නඟමින් සටන් වදිනු!  

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

ජනවාරි 3-5 දිනවල පැවති ප්‍රතිව්‍යුහගතකරන පනතට එරෙහි විරෝධතාවට සහභාගී වූ ශ්‍රී ලංකා විදුලි බල මන්ඩලයේ (ලංවිම) සේවකයන් 66 දෙනෙකු  විරෝධතාවෙන් දින කීපයකට පසු රැකියාවෙන් නෙරපා හැරීමට එහි පාලනාධිකාරිය   ක්‍රියා කලේ ය. 

විදුලි පාරිභෝගිකයන්ට බිල් ගෙවීම වලක්වාලමින්  මුදල් කවුන්ටරය වසා දමා ලංවීමට පාඩු සිදු කිරීමත්, අත්‍යවශ්‍ය මහජන සේවා නියෝග කැඩීමත් ලංවීම සේවකයන්ට එල්ල කොට ඇති චෝදනා වේ. 

Protest
ජනවාරි 5 දින විදුලි කම්කරු උද්ඝෝෂනය (Unions Lanka fb)

මෙය හදිසියේ ගත් පියවරක් නොව, විරෝධතාව පැන නැගුන සැනින් ඊට සම්බන්ද වන ඕනෑම සේවකයකුගේ වැඩ තහනම් කොට සුදුසු විනය ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා හැටියට විදුලි බල ඇමති ලංවීම බලධාරීන්ට දුන් නි‍යෝගය ක්‍රියාවට දැමීමකි.  

විදුලි බල සැපයීම, ඛනිජ තෙල් නිෂ්පාදන හා ඉන්ධන සැපයීම හෝ බෙදාහැරීම අත්‍යවශ්‍ය සේවා බවට පත් කරමින් අතිවිශේෂ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කල රනිල් වික්‍රමසිංහ ඊට අවශ්‍ය නීතිමය පරිසරය සැකසීය. 

එතැන් සිට කම්කරුවන්ට එරෙහි දඩයම සූදානම් කෙරින.

ආන්ඩුව හා බලධාරීන් ලංවීම කම්කරුවන්ට එරෙහිව මුදාහැර ඇති  දඩයමේ එල්ලය වන්නේ, පුද්ගලිකරනයට විරුද්ධව වැඩෙන සේවක අරගලය කල් තබා තලා දැමීමත්, පුද්ගලිකරනයට මුහුන දී සිටින සියලු කම්කරුවන්ගේ සහයෝගය ඒ වටා ගොනුවීමට ඇති ඉඩකඩ කල්තබා බිඳ දැමීමත් ය.

ලංවීම විරෝධතාවට සිය ගනනින් සන්නද්ධ පොලිසිය සහ හමුදා කැඳවීමත්, ඊට සහභාගී වූවන් රැකියාවෙන් පලවා හරිමින් කම්කරුවන්ට එරෙහිව ආන්ඩුවේ රුදුරු කඩා පැනීමත් පෙන්නුම් කරන්නේ, පුද්ගලීකරන වැඩපිලිවෙලට මෙහා කිසිදු සීමිත හෝ සමථයකට ආන්ඩුව සූදානම් නැති බවයි. කම්කරු පංතියේ හා පීඩිත ජනයාගේ කවර හෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විරුද්ධත්වයක් ආන්ඩුව ඉවසන්නේ නැති බව ආන්ඩුව පෙන්වා ඇත. 

ආන්ඩුව මෙහෙය වී ගන්නේ තමන් කර වටක් එරී සිටින ආර්ථික අර්බුදයට එකම විසඳුම වශයෙන් තෝරා ගෙන ඇති අයිඑම්ෆ් සැලසුම් කම්කරුවන් මත හෙලීමට ය. ජාතිකවාදී ගොහොරුවෙන් ගොඩ ආ නොහැකි වෘත්තීය සමිති ද, අයිඑම්එෆ් නිර්දේශ අර්බුදයෙන් ගොඩ ආ හැකි එකම මඟ ලෙස පිළිගන්නා අතර, එබැවින්, එහි කොටසක් වන පෞද්ගලීකරන සැලසුම්වලට ද ධනපති ආන්ඩුව පමනට ම පක්ෂපාතී වෙති. සිය සාමාජිකත්වය හමුවේ මුහුන බේරා ගැනීමට හා ඔවුන්ගේ සටන් ඉච්ඡාභංගත්වයට ලක්කර වාෂ්ප කර දැමීම සඳහා විවිධ විරෝධතාවලට එලඹෙන ඔවුන්ට පෞද්ගලීකරනය නැවැත්වීමේ හැකියාවක් හෝ උවමනාවක් නැත. විදුලි පරිභෝගික පීඩිත ජනයාට සහ සෙසු ක්ශේෂ්ත්‍රවල කම්කරුවන්ට ආමන්ත්‍රනය නොකරන මෙම සීම්ත උද්ඝෝෂන අවසාන ජයග්‍රහනය දක්වා සටන් කිරීමේ මාවතක මුලපටන්ම නොපිහිටුවනු ලැබ ඇති අතර ඒ නිසා පරාජය උරුමකරගෙන පවතී.

පුද්ගලීකරනයට එරෙහි කම්කරුවන් මුහුන දී සිටින තීරනාත්මක ප්‍රශ්නය වන්නේ ආන්ඩුවේ මර්දනයත්, කප්පාදුවත් පරාජය කරන්නේ කෙසේද යන්නයි. පුද්ගලීකරනයට මුහුන දී සිටින සෑම ආයතනයකම අරගලයට පිවිසී සිටින කම්කරුවන් ඉදිරියේ ලඹ දෙන ප්‍රශ්නය වන්නේ එයයි.

ඉන් ඇඟවුම් කරන්නේ, පුද්ගලිකරනයට හා රැකියා කප්පාදුවට එරෙහි ව ආන්ඩුවට ඇවටිලි කිරීමේ වෘත්තීය සමිතිවල ව්‍යාජ හා වඳ විරෝධතා වෙනුවට, ආන්ඩුවේ සැලසුම් පරාජය කිරීම සඳහා කම්කරු පංතියේ යෝධ පංති ශක්තිය බලමුලු ගැන්වීමේ අරගලයකට කම්කරුවන් හැරී ගැනීමේ හදිසි අවශ්‍යතාවයි.

ශ්‍රේනි අතර භේදකාරීත්වය අවුලුවන වෘත්තිය සමිති පිලිවෙත් කම්කරුවන් එකමුතු කිරීමට නොව භේද කොට පංති එක්සත්කම දුර්වල කිරීමට හේතු වී ඇති ආකාරය කප්පාදුවට එරෙහි අරගලයේ දී නොමඳ ව පෙනී යයි.

වෘත්තිය සමිති ද්‍රෝහි නායකත්වයේ අධිකාරිත්වය වෙනුවට අරගලයට බට කම්කරුවන්ගේ අව්‍යාජ වෛශික අවශ්‍යතා නියෝජනය කෙරෙන හා එම අරගලය සඳහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සාකච්ඡා මගින් තීන්දු ගන්නා කම්කරු කමිටු ගොඩ නගා ගනිමින් පෙරට ඒම මේ නිසා හදිසි අවශ්‍යතාවක් වෙයි.

වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ලංවිම කම්කරුවන් 66 ක් රැකියාවෙන් දොට්ට දමයි Read More »

Narammala

නාරම්මල දී පොලීසිය අහිංසක තරුනයෙකු වෙඩි තබා මරා දැමීමේ දේශපාලන ඇඟවුම් 

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි. 

සිකුරාදා (19) නාරම්මල දී සිවිල් ඇඳුමෙන් සිටි පොලිස් නිලධාරියෙක් ට්‍රක් රථයක් ධාවනය කරමින් සිටි සුලු ව්‍යාපාරික තරුනයෙකු වෙිඩි තබා ඝාතනය කලේය. මහජනතාව මෙම අපරාධය හෙලා දකිමින් නාරම්මල පොලීසිය වටකලෝය. ධනපති මාධ්‍ය, පොලිස්පති හා පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක මෙම අපරාධය නොසැලකිලිමත් කමක් හෝ අත්වැරැද්දක් ලෙස හුවා දැක්වීමට උත්සාහ කර ඇත. ඊනියා පරීක්ෂනයක් ද මේ අතර ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනි. මෙම සිද්ධිය හා සම්බන්ධ ⁣දේශපාලන ඇඟවුම් වග විභාග කිරීමින් අප පහත පලකරන වීඩියෝව ඔබට ඉදිරිපත් කරමු. 

නාරම්මල දී පොලීසිය අහිංසක තරුනයෙකු වෙඩි තබා මරා දැමීමේ දේශපාලන ඇඟවුම්  Read More »

Warship

The US/UK attack on Yemen and the global eruption of imperialist war

Statement of the WSWS International Editorial Board

We post below the Statement of the World Socialist Web Site International Editorial Board, published in WSWS.org on January 13, 2024. We, theSocialist.LK endorse this statement in its entirety and invite our readers to carefully peruse it and grasp it for actions ahead.

The World Socialist Web Site unequivocally condemns Thursday’s attack by the United States and United Kingdom against Yemen. With no popular mandate, with no congressional or parliamentary authorization, without even an attempt at a serious explanation, the Biden administration in the US and the Sunak government in the UK have carried out an illegal act of war against an impoverished nation.

Warship
The aircraft carrier USS Dwight D. Eisenhower and the fast combat support ship USNS Supply transit the Strait of Hormuz, Dec. 14, 2023. [Photo: Navy Petty Officer 2nd Class Keith Nowak ]

The attack on Yemen is a major escalation of the developing war in the Middle East. Since the beginning of Israel’s genocide in Gaza, the US and its imperialist allies in NATO have overseen a massive militarization of the region, directly targeting Iran. This is itself part of an expanding global war, including the US-NATO war against Russia and the developing economic and military conflict against China.

US President Joe Biden did not even see fit to go on national television to explain the launching of a new war, under conditions in which there is overwhelming popular opposition to the expansion of war in the Middle East. As the Pentagon was planning to attack Yemen, Defense Secretary Lloyd Austin was admitted to the intensive care unit of Walter Reed Hospital, with the knowledge of the chairman of the Joint Chiefs of Staff but unbeknownst to the president. This bizarre episode underscored the reality that US war-making is operating on autopilot, increasingly outside the pretense of civilian oversight.

As always, the rationale provided to justify the war is a pack of lies. Biden declared that the missile strikes were “defensive” and “a direct response to unprecedented Houthi attacks.” The American media, with the same breathless reporting that has accompanied every US military operation, proclaims that a country with a gross domestic product 700 times smaller than the United States is carrying out “intolerable” actions, against which the American military is “forced” to defend itself. Overnight, Yemen’s Houthis have been turned into a new bogeyman, requiring urgent military action without any discussion or explanation. 

In coordination with the Israeli genocide in Gaza, the United States has dispatched to the Middle East a massive military armada, consisting of two aircraft carrier battle groups, multiple guided missile destroyers, an unknown number of submarines and dozens of warplanes. These forces have provided logistics, reconnaissance, and target selection to Israel in a deliberate effort to provoke retaliation from Iran and its allied forces such as the Houthis. 

Yet, supposedly it is Yemen that is the “aggressor,” carrying out “unprecedented attacks” on US military forces deployed in the Red Sea, thousands of miles from the US border. American imperialism, which has a military larger than that of the next 10 countries combined, claims to be waging a “defensive” war on the other side of the world against a small, oppressed and impoverished country.

“We’re not interested in a war with Yemen,” asserted the Pentagon on Friday, “We’re not interested in a conflict of any kind.”

In fact, the imperialist powers have been waging a war against the population of Yemen for nearly a decade. The Houthis in Yemen have been subject to ruthless slaughter, waged by Saudi Arabia but armed and financed by the United States. According to the United Nations, 377,000 people have been killed in a genocidal campaign that has involved blockades resulting in mass starvation and disease. First under Obama and then under Trump, the US financed this assault with more than $54 billion in military equipment, aided and abetted by its imperialist allies, including the UK. 

The devastation of Yemen is part of more than 30 years of unending and expanding war, spearheaded and led by American imperialism, following the dissolution of the Soviet Union in 1990-91. This included the first Gulf War in 1990; the dismantling of Yugoslavia, culminating in the war against Serbia in 1999; the invasion of Afghanistan in 2001; the second war against Iraq in 2003; the war against Libya in 2011; and the CIA-backed civil war in Syria that began the same year.

Every single administration since that of Bill Clinton has authorized military operations, airstrikes, and destabilization operations in Somalia, across the Gulf of Aden from Yemen, seeking to control the critical waterway leading to the Suez Canal.

The launching of military strikes against Yemen marks a new stage in the deepening imperialist military offensive throughout the Middle East and beyond. The US and its imperialist allies are waging a de facto war against Iran, working to eliminate Iran’s military allies throughout the Middle East. The strikes against Yemen are directed at encircling Iran and provoking it into retaliation against US forces, which could be used to justify a full-scale war against Tehran.

The immediate antecedent for the escalating war in the Middle East, of which the genocide in Gaza is a part, is the collapse of Ukraine’s “spring offensive.” But the imperialist powers are doubling down. “Backing Ukraine is key to the West’s security,” declares The Economist, while Foreign Affairs asserts that “Victory Is Ukraine’s Only True Path to Peace.”

Overriding all of this, the United States is involved in a struggle to fend off the challenge posed by China to its global hegemony, which threatens to trigger a shooting war in the Pacific. In the US media and political circles, there is growing talk of a new “axis of evil” involving Iran, China and Russia. 

Each one of these conflicts cannot be understood in isolation. The bombing of Yemen is part of a global counter-revolution, in which the imperialist powers are seeking to reestablish direct control over their former colonies.

The countries carrying out this agenda are the old imperialist powers: the US, UK, France, and Germany. The British ruling class, unable to carry through its policies independently, seeks to exploit the so-called special relationship, that is, Britain’s role as the principal ally of American imperialism, to advance its own interests on a global stage. 

Every war launched by the US and its imperialist allies has ended in one bloody debacle after the other, with millions of people killed. But each disaster only reinforces the determination of US imperialism to use war as a means to secure its global hegemony.

American Imperialism, to paraphrase the words of Leon Trotsky, is “tobogganing towards disaster with eyes closed.”

Over the past three months, millions of people all over the world have marched in protest of the US-backed Israeli genocide in Gaza. The US strikes on Yemen occurred on the same day as the International Court of Justice heard devastating evidence that Israel, and by extension the United States, were responsible for genocide in Gaza.

The response of US imperialism to these mass popular protests and exposures of its war crimes has been to accelerate its war plans. This is because the eruption of war, genocide and political repression is not an aberration. Imperialism, as Lenin explained, is not merely a policy, but rather a specific historical stage of capitalist development. Opposition to imperialism is, therefore, a revolutionary question.

It is not a matter of appealing to the capitalist governments responsible for these crimes to alter course, but rather mobilizing the working class, fusing the struggle against war with the developing struggles of workers all over the world against inequality and exploitation. The logic of these struggles requires the conquest of political power by workers all over the world, the expropriation of the capitalist oligarchs and war criminals, and the socialist reorganization of economic life on a world scale.

The US/UK attack on Yemen and the global eruption of imperialist war Read More »

Kundera

චෙක්-ප්‍රංශ නවකථාකරු මිලාන් කුන්දේරාගේ ජීවිතය හා මරනය පිලිබඳ පරිකථනයක් (1929-2023) – 02 කොටස

ජේම්ස් මැක්ඩොනල්ඩ්, සැන්ඩි ඉංග්ලිෂ් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 දෙසැම්බර් 27 දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘A comment on the life and death of Czech-French novelist Milan Kundera (1929-2023)’ යන ශීර්ෂය යටතේ ජේම්ස් මැක්ඩොනල්ඩ් හා සැන්ඩි ඉංග්ලිෂ් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනයේ දෙවැනි හා අවසාන කොටසයි. මුල් කොටස මෙහි පල විය යි. පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු  විසිනි.

පාලක ස්ටැලින්වාදී පක්ෂයට සමාජවාදය ඇති කිරීමට ඇති හැකියාව පිලිබඳව කුන්දේරා හා බොහෝ චෙක් කම්කරුවන්ට හා බුද්ධිමතුන්ට පැවැති මිත්‍යාවන් මේ වන විට පහ වෙන්නට පටන් ගෙන තිබින. ආරම්භයේ දී චෙක් ස්ටැලින්වාදීන්ට ධනේශ්වර-විරෝධී පියවර ක්‍රියාත්මක කිරීමේ කිසිදු අභිලාෂයක් නොවීය. ඒ වෙනුවට ඔවුහු පූර්ව-යුදකාලීන චරිතවලින් සැදුම් ලත් ධනේශ්වර තන්ත්‍රයක් මඟින් පාලනය ගෙන යාමට යත්න දැරූහ. ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ ආක්‍රමනකාරීත්වය හා සීතල යුද්ධයේ ආරම්භය විසින් මෙම සැලසුම අවුල් කර දමන ලදී. අවසානයේ ස්ටැලින්වාදීහු, කම්කරු පන්තියේ පුලුල් ස්ථරවල සහාය සමඟ බලය තමාගේ ම අතට ගෙන චෙක් ආර්ථිකයෙන් වැඩි කොටස ජනසතු කලෝය. එහෙත්, තමාගේ ම වරප්‍රසාද රැක ගනු වස්, පොලිස් රාජ්‍යයක් ස්ථාපිත කරමින් අව්‍යාජ මාක්ස්වාදය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් හා සෞන්දර්යාත්මක ජීවිතය මැඩ පැවැත්වීමට කටයුතු කලෝය.

ලෝසවෙඅ විසින් පැහැදිලි කරනු ලැබ ඇති පරිදි, චෙකොස්ලොවැකියාව තුල දී ස්ටැලින්වාදී විරේක කිරීම් “සුවිශේෂී රෞද්‍රත්වයක්” අත්පත් කර ගත්තේය. 1948 සහ 1954 අතරතුර, 

“දේශපාලන අපරාධ පිලිබඳ චෝදනා මත 90,000 කට හිංසා පීඩා පමුනුවන ලදී. 22,000 ක් පමන ජනයා ශ්‍රම කඳවුරු 107 කට ගාල් කෙරුනු අතර 1,000 කට වැඩි පිරිසක් අත්අඩංගුවේ දී මිය ගියෝය. 230 කට වැඩි ගනනකට මරන දඬුවම පමුනුවන ලදී. මෙකී දේශපාලන විරේක කිරීම්වලට අමතරව ස්ටැලින්වාදී ආන්ඩුව, ෆැසිස්ට්වාදයේ අපරාධ සඳහා සාමූහික ව වරද පැවරීමේ ප්‍රතිගාමී පදනම මත ජර්මානු හා හංගේරියානු වාර්ගික ජනයා දශ ලක්ෂ ගනනක් පිටුවාහල් කලේය.”

Rudolf Slansky during 1952 trial
රුඩොල්ෆ් ස්ලැන්ස්කි 1952 නඩු විභාගය අතරතුර

1952 නොවැම්බර් මාසයේ දුෂ්ට හා කුප්‍රකට ස්ලන්ස්කි නඩු විභාගය තුල දී,

“රුඩොල්ෆ් ස්ලන්ස්කි සහ [කොමියුනිස්ට්] පක්ෂ නායකයන් ගනනාවකට යුගෝස්ලාවියා නායක ටිටෝ කෙරේ සහානුකම්පාව දැක්වීම පිලිබඳ චෝදනා එල්ල කෙරින. වැලිදු, නිලධරය දැනුවත් ව ම, කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන සවිඥානකභාවයට තවදුරටත් යටි වල කැපීම සඳහා විෂකුරු ජාතිකවාදයේ සහ යුදෙව්-විරෝධයේ වාතාවරනයක් අවුලුවා ගැනීමට ක්‍රියා කලේය. (මෙම නඩු විභාගයේ විත්තිකරුවන් 14 දෙනාගෙන් එකොලොස් දෙනෙක් සිය යුදෙව් සම්භවය නිසා සුවිශේෂී ලෙස හෙලා දකින ලද්දෝය.)”

පෙනී යන පරිදි, පශ්චාත් යුද සමයේ කුන්දේරාගේ කටයුතු නැඹුරු වූයේ ශාස්ත්‍රීය ස්ටැලින්වාදය සහ අව්‍යාජ විවේචනයත්, කාව්‍යමය ප්‍රකාශනයත් අතර දෝලනය වීමටය. ස්ටැලින්ගේ භීෂනය පිලිබඳ කෘෂෙව්ගේ හෙලිදරව් කිරීම්වලින් පසුව 1956 දී ඔහු CSK සංවිධානයට යලි ඇතුලත් කර ගන්නා ලදී.  

1957 වර්ෂයේ ඔහුගේ පෙම් කවි පොතක් Monologues (ආත්ම කථන) නමින් ප්‍රකාශයට පත් විය. 1960 දී සාහිත්‍යක ඉතිහාසය පිලිබඳ කුන්දේරාගේ කෘතිය වන The Art of the Novel: Vladislav Vancura’s Journey to the Great Epic (නවකතාවේ කලාව: මහා වීරාඛ්‍යානයක් කරා ව්ලදිස්ලාව් වැන්කියුරාගේ චාරිකාව) ප්‍රකාශයට පත් විය. එය, යුද්ධාන්තර චෙක් ඇවන්ගාඩ් ලේඛකයෙකු වූ ද, 1925 රචිත ප්‍රකාශනවාදී යුද-විරෝධී Ploughshares into Swords (අසිපත් බවට පත් නගුල් දත්) නම් කෘතියේ කතුවරයා වූ ව්ලදිස්ලාව් වැන්කියුරා පිලිබඳ නිබන්ධයක් විය. කුන්දේරාගේ කෘතිය හංගේරියානු දාර්ශනික හා විචාරක (දේශපාලනික ව ස්ටැලින්වාදයට පක්ෂපාතී) ජෝර්ජ් ලුකාෂ්ගේ ආභාෂය ලැබීය.

කුන්දේරාගේ කලාත්මක වශයෙන් වැදගත් වූ අභිවෘත්තිය 1948 සිදුවීම් හා 1968 දී ප්‍රාග් වසන්තය සෝවියට් යුද ටැංකි මඟින් මැඩලීම විසින් කථාවසානයකට ගෙන එන ලදැයි යමෙකුට කිව හැකිය. මේ සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඔහුගේ වර්ධනය ලෝක ගෝලීය මධ්‍යම පාන්තික බුද්ධිමතුන් ගනය තුල ඔක්තෝබර් විප්ලවයේ උරුමයෙන් ඉවතට, සමාජවාදයෙන් ඉවතට හා කම්කරු පන්තියෙන් ඉවතට යොමු වූ වඩාත් පුලුල් ප්‍රවනතාවක් පිලිබිඹු කලේය. 1968 දී බොහෝ චෙක් බුද්ධිමතුන් තමන් වාමාංශිකයැයි සලකා ගත් නමුදු, විසම්මුතික කවවල දක්ෂිනාවෘත පැද්දී යාම 1970 ගනන්වල මැද භාගයේ සිට ම ජව බලය ලද්දේය.

1968 දිනවලින් ඉක්බිති ව ආ “සාමාන්‍යකරනයේ” කාල පරිච්ඡේදය තුල කුන්දේරාට චෙක් ස්ටැලින්වාදී බලධාරීන්ගේ තාඩන පීඩනවලට මුහුන දීමට සිදු වූ අතර, 1975 දී ප්‍රංශයට විගමනය වීමට ඔහුට බල කෙරින. 1979 දී The Book of Laughter and Forgetting ප්‍රකාශයට පත් වූ කල්හි, ඔහුගේ සියලු කෘතීන් චෙකොස්ලොවැකියාව තුල තහනම් කෙරුනු අතර, එපමනකින් නොනැවතී ඔහුගේ චෙකොස්ලෝවැකියානු පුරවැසි භාවය ද අහෝසි කරන ලදී. 

ඔහුගේ ඇතැම් නවකතා අනෙකුත් ඒවාට වඩා අභිලාෂවත් හා සාර්ථක වන අතර ම, සමස්තයක් ලෙස කුන්දේරාගේ කෘතීන් තුල කර්තෘවරයා, හොඳට හෝ නරකට වේවා, කර්තෘමය ස්වයං-සම්ප්‍රජානන ප්‍රවර්ගයකට විශාල අවධානයක් යොමු කරන්නේ, ඇතැම් අවස්ථාවන්හි ඍජුව ම පාඨකයා ආමන්ත්‍රනය කරමිනි.

උදාහරනයක් ලෙස, The Unbearable Lightness of Being හි දී, සල්ලාල ටෝමාස්, කලාකාරිනිය සබීනා සහ සෙසු චරිතවල කථා පුවත් ප්‍රකාශ කරන ප්‍රථම පුරුෂ කථකයා මත්, විටින්විට තේමාත්මක, දාර්ශනික හා ඓතිහාසික නිරීක්ෂනයන් දායක කරන කර්තෘ කුන්දේරාගේ හඬ තුලට ලොප් වන, සිදුවීම්වලින් අබද්ධ සහ විශ්ලේෂනාත්මක කථන හඬක් බවට පත් වෙයි.

මෙම ශෛලිය “පශ්චාත් නූතනවාදය” ලෙස නම් කරනු ලැබ ඇත්තේ, ප්‍රබන්ධමය කථා ප්‍රවෘත්තියක් පවත්වා ගෙන යාම එ’විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබීම නිසා ය. එයින් පිලිබිඹු කෙරෙන දෘෂ්ටිය – එනම්, සිදුවීම් පිලිබඳ ආඛ්‍යානයන් නෛසර්ගිකව ම ආත්මීය, විශ්වාස කල නොහෙන හා අසංගත වන බව – 1970 ගනන්වල අග භාගයේ සිට බිහි වූ කලා කෘතීන් විශාල සංඛ්‍යාවක් කෙරේ ආනුභාවය පැවැත්වීය; නො එසේ නම්, ඍජුව ම ඒවා හැඩ ගැස්වීය. – ඒ කිසියම් අර්ථදායී අයුරකින් නම් නොවේ – ප්‍රබන්ධ ලෙස කුන්දේරාගේ කෘතීන්, විඥානයේ ප්‍රවර්ග සහ කර්තෘ විවරන අතර මාරුවීම මඟින් ඒ හැටියෙන් ම විරූපී වී නොමැති අතර, ඔහුගේ කෘතීන්ට තවමත් පශ්චාත් යුද කාලීන චෙකොස්ලෝවැකියාවේ විවිධ නිමේෂයන්හි ජීවිතය පිලිබඳ විචිත්‍රවත් නිරූපන ලබා දිය හැකි ව තිබිනි.

Kundera
The Unbearable Lightness of Being (පැවැත්මේ උසුලා සිටිය නොහැකි තරමේ සැහැල්ලුව)

ඔහුගේ චරිත බොහොමයක් ගොරෝසු, අකරුනාවන්ත හා අවස්ථාවාදී පෞද්ගලික සම්බන්ධතා විසින් විනාශ මුඛයට යැවෙති. (Laughable Loves තුල ඔහුගේ කෙටිකතා එකතුවෙහි ද බොහොමයක මෙම තතු දැකිය හැකිය) යම්තාක් දුරකට මෙය, විශේෂයෙන් ම 1968 න් පසුව එලැඹි කාල පරිච්ඡේදයේ, සමාජ ජීවිතය නිසැකව ම පිලිබිඹු කරන නමුදු, කොයි හැටි වෙතත්, ලේඛකයා එයින් ප්‍රීති ප්‍රමෝදයට පත් වෙන සෙයක් පෙනී යයි. ඉන් වැඩි හරියක් හුදෙක් පාඨකයාගේ මුවෙහි අප්‍රසන්න රසයක් පමනක් ඉතිරි කරනු ඇත.

මෙම කෘතීන් තුල – විශේෂයෙන් ම The Book of Laughter and Forgetting සහ The Unbearable Lightness of Being යන කෘතීන් තුල – දහස් ගනන් යුරෝපීය බුද්ධිමතුන්ගේ මනෝභාවයන් පිලිබිඹු විය. The Book of Laughter and Forgetting කෘතිය 1983 දී ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය වීමෙන් පසුව එය ඇස නොගැසීම සිදු විය නොහැක්කක් තරම් විය. එම පොත (තමන් කුන්දේරාගේ මිතුරෙකු ලෙස සලකා ගත්) පිලිප් රොත්, ඊ.එල්. ඩොක්ටරෝ, ඩේවිඩ් ලොජ්, අර්වින් හෝව් හා ජෝන් අප්ඩයික් ඇතුලු බොහෝ මුල් පෙලේ බ්‍රිතාන්‍ය හා ඇමරිකානු ලේඛකයන් හා විචාරකයන්ගේ විමර්ශනයට ලක් වූ අතර, සෑම විටෙක ම පාහේ ඔවුන්ගේ විචාර ප්‍රශංසාත්මක ඒවා විය. එය පැහැදිලිව ම කිසියම් තතක් හඬවා තිබින.

පශ්චාත් නූතනවාදයේ තථ්‍ය සෞන්දර්යාත්මක සීමාසහිතකම් – හරි හැටිම කිවහොත් එහි තථ්‍ය කලාත්මක-බුද්ධිමය දෝෂය – රඳා පවතින්නේ, ඔහුට ග්‍රහනය කල නොහැකි වූ සහ ඔහු ඉක්මවා යමින් මුලුමනින් ඔහු අභිභවනය කල ක්‍රියා සන්තතියක් වන ඉතිහාසය කෙරේ කුන්දේරා දක්වන ආකල්පය තුල ය. කුන්දේරාට අනුව ඉතිහාසය පවතියි. එහෙත් ඒ, සමාජ පන්තීන්ගේ ගැටුම මඟින් නාට්‍යාකාරී හා කම්පනකාරී අයුරින් ඉදිරියට හා ඇතැම්විට පසුපසට තල්ලු කර දමනු ලබන ප්‍රගතිය වශයෙන් නොවේ. ඒ වෙනුවට, ඔහුට අනුව එය, යතාර්ථය තුලින් නොව චින්තාවන්ගෙන් සම්භව වන වැරදීම්වලට සාමාන්‍යයෙන් තුඩු දෙන්නා වූ මනෝභාවයන් හා මායාවන් මාලාවකි.

උදාහරනයක් ලෙස, The Unbearable Lightness of Being තුල “මහා ප්‍රයානය” නමින් යුත් සමස්ත ඡේදයක් වෙයි. එය හුදෙක්, පසුකලෙක පශ්චාත් නූතනවාදී චින්තනයේ සහ ලේඛනවල දී ඉමහත් ගර්හාවන්ට පාත්‍ර කල “මහා ආඛ්‍යාන” ලෙස හඳුන්වා දෙන ලද දෙය පිලිබඳ තවත් ප්‍රකාශනයකි. මෙහි දී ඔහු, සිය චරිත අතරින් එකක් වූ ෆ්‍රාන්ස්ගේ තුරුනු යුගය නරුම ලෙස විස්තර කරයි. මෙම චරිතය තරුන කුන්දේරා සමඟ සැසඳෙතැයි යමෙකුට අනුමාන කල හැක:  

“ඉතින් ඔහු පැරීසියේ විසූ තාක් කල් ඔහු තමන්ට හැකි සෑම පෙලපාලියකට ම සහභාගී විය. යමක් උත්සවාකාරයෙන් සැමරීම, යම් ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීම, යමකට එරෙහිව විරෝධය දැක්වීම; එලිමහනේ සිටීම, අන්‍යයන් සමඟ සිටීම කෙතරම් කදිම ද? … ඔහු පෙලපාලිය, කෑ ගසන සමූහයා දුටුවේ යුරෝපයේ හා එහි ඉතිහාසයේ ප්‍රතිමූර්තිය සේ ය. මහා ප්‍රයානය යුරෝපය විය. විප්ලවයෙන් විප්ලවයට, අරගලයෙන් අරගලයට, සදා ඉදිරියට ඇදෙන ප්‍රයානය …

“මහා ප්‍රයානය යනු සහෝදරත්වය, සමානාත්මතාවය, සාධාරනත්වය, සන්තුෂ්ටිය කරා වැටී ඇති මාවත දිගේ ඇදෙන තේජස්වී පෙලපාලියයි; එය දිගට ම, නොනැවතී ඇදෙයි. නිර්ධන පන්ති ආඥාදායකත්වය ද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ද? පාරිභෝගිකවාදී සමාජය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ද, නිෂ්පාදන ඵලදායීතාව වැඩි කිරීම ද? ගිලටීනය ද, මරන දන්ඩනය අහෝසි කිරීම ද? ඒ සියල්ල අදාල නොවේ.”    

ඔහුගේ පසුකාලීන කෘතීන් මෙම සංකල්ප පුනරාවර්ත කල අතර, ඉන් වැඩි ම කොටසක් සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඔහු ලෝකයෙන් හෝ ලෝකය පිලිබඳ ව හෝ අලුතින් සොයා ගත් යමක් වී නම් එය අල්ප විය. උදාහරනයක් ලෙස, Immortality (අමරනීයත්වය) [1988] තුල පිටු 345 ක් පුරා දිග හැරී ඇති ලේඛනය ප්‍රබල සංස්කාරකවරයෙකුගේ සේවය ඉල්ලා සිටියි. කුන්දේරාගේ සන්දර්භනයන් ඇතැම්විට පැහැදිලි බුද්ධිමය හා සෞන්දර්යාත්මක තතක් හඬවන නමුදු, එතරම් ම නිරතුරුව ඒවා අතිසරල හා අමු හඬ ද නංවයි.

මෙම නවකතාවේ “දේශපාලන” විරෝධයක එකම සිද්ධිය සිදුවන්නේ, කුන්දේරාගේ තවත් වෙනස් මමංකාරයක් ලෙස පෙනී යන මහාචාර්ය ඇවනේරියස් රාත්‍රියේ සඟවා ගත් මස් කපන පිහියක් ද සහිත ව ව්‍යායාමය සඳහා දිව යමින්, නවතා තිබෙන මෝටර් රථවල ටයර් කපා දමන අවස්ථාවේ ය. ඇවනේරියස් මෝටර් රථවලින් ඇති වන ව්‍යවර්තනයට, යුරෝපයේ වාස්තුවිද්‍යාව අගය කිරීමට කෙනෙකුට ඇති ශක්‍යතාවය කෙරේ මෝටර් රථවලින් ඇති කෙරෙන බාධාවට විරුද්ධ වෙයි. සිය චරිතය සමඟ සංවාදයේ යෙදෙන කුන්දේරා, ඇවනේරියස් සිය ක්‍රියාවන්ගේ නිෂ්ඵල භාවය සහ, ඔහු සිය නාශක ක්‍රියාව සිදු කරන්නේ “විනෝදය” සඳහා බව වටහා ගනිතැයි නිගමනය කරයි. සියලු දේශපාලන ක්‍රියාවන් ඇතුලත් වන පරිදි මෙම නිගමනය විස්තාරනය කිරීමට අපට නිදහස ඇත. දේශපාලනික නිෂ්ඵලභාවය සහ යමෙකුගේ සම්මුතිගත සෞන්දර්යාත්මක අත්දැකීම, මේ අවස්ථාවේ කුන්දේරාගේ ලේඛන අභිවෘත්තිය තුල පරදු තැබී තුබුනේ මේවා ය.    

Soviet Stalinist suppression of Prague Spring, 1968
සෝවියට් ස්ටැලින්වාදීහු 1968 ප්‍රාග් වසන්තය මර්දනය කරති

නවකතාවේ පසු කොටසක, ඓතිහාසික ක්‍රියාකාරීත්වය දේශපාලනික විරෝධය සම්බන්ධයෙන් පහත දැක්වෙන හෙලාදැකීම කරා සිඳවනු ලැබේ:

“මිනිසුන්ට සිය මිට මෙලැවූ අත් අවකාශයේ ලෙලැවීමට සලස්වමින්, රයිෆල් තුවක්කු ඔවුන්ගේ අතට දෙමින්, යුක්තිසහගත හා අයුක්තිසහගත අභිප්‍රායයන් වෙනුවෙන් අරගලවලට සම්බන්ධවීමට ධාවක බලය සපයන්නේ තර්ක බුද්ධිය නොව, අධිවර්ධිත ප්‍රානේන්ද්‍රියයි. එය නොමැති වූ කල ඉතිහාසයේ මෝටරයෙහි ධාවනය නතරවන්නා වූ ද, යුරෝපයට තන බිමේ වැතිර අහසේ පාවා යන වලාකුලු දෙස නිවී සැනසිල්ලේ බලා සිටීමට සිදු වන්නා වූ ද ඉන්ධනය එයයි.”

කුන්දේරා සිය යුගයේ කම්පන හා ඛේදාන්ත පිලිබිඹු කලේය; එහෙත් ඒ අකර්මන්‍ය ලෙස සහ පාර්ශ්වික ලෙස ය. ඔහු සිය කලාත්මක අන්තර් දෘෂ්ටිය අවිචාරී බුද්ධිමය ඉබාගාතේ යාමක ඝන ස්ථරයකින් වසා දැමීය. ඔහු චෙකොස්ලොවැකියාවෙන් පිට වීමෙන් සහ සාපේක්ෂ ව නිදහසේ ලිවීමට ඉඩ ලැබීමෙන් පසු   එම ඉබාගාතේ යාම වඩාත් කඨෝර සහ ආත්මීය මට්ටමකට නැඟිනි. (ඇතැම්විට ද ජෝක් හැරුනු විට) ඔහුගේ කෘතීන් බොහෝදුරට මතු වී පෙනෙන්නේ ඔහුගේ කාලය පිලිබඳ විමර්ශනය කිරීමෙහි ලා ඇතැම් තැන්වල දී නිරවද්‍ය හා තීක්ෂන වූත්, සෙසු තැන්වල දී දුබල හා නිෂ්ප්‍රයෝජන වූත් ප්‍රයත්නයන් මාලාවක් ලෙස ය. එහෙත් එම ප්‍රයත්නයන්ට, ජීවිතය පිලිබඳ වඩාත් ම නිරවද්‍ය සහ සුපැහැදිලි චිත්‍රනයක් සඳහා වූ මාවතෙන් ඔහු ඉවතට තල්ලු කර දැමීමට ක්‍රියාත්මක වූ බලගතු සාමාජයීය ක්‍රියාවලීන්ගෙන් හානි සිදු වී ඇත.  

යලිත්, බුද්ධිමය හා කලාත්මක ජීවිතය මත ස්ටැලින්වාදය ඉටු කල විනාශකාරී වැඩ කොටස පිලිබඳ වඩාත් ම ප්‍රගාඪ අන්තර් දෘෂ්ටිය සතුව තුබුනේ ට්‍රොට්ස්කි වෙත ය. ඔහු වරක් සටහන් කල පරිදි:

“සමස්ත ලෝක තත්ත්වය විසින් නිපුන හා සංවේදී කලාකරුවෝ විප්ලවවාදී නිර්මානාත්මක භාවයේ මාවතට අවතීර්න වීම කරා පොලඹවනු ලැබෙති. එහෙත්, අහෝ! මේ මාවත ප්‍රතිසංස්කරනවාදයේ හා ස්ටැලින්වාදයේ කුනු වන මෘත කලේබර විසින් අවහිර කරනු ලැබ ඇත.”     

මාක්ස්වාදීන්ට “කලාව මෙහෙයවීමට, එනම්, ඊට අන පැනවීමට හෝ ක්‍රමෝපාය නිර්දේශ කිරීමට” කිසිදු අභිරුචියක් නැතැයි ට්‍රොට්ස්කි වැඩි දුරටත් කියා සිටියේය. ඔහු නිරීක්ෂනය කල පරිදි, අව්‍යාජ නිර්මානාත්මක විප්ලවවාදී ක්‍රියාකාරීත්වයට

“එය දැනුවත්ව ම සමාජ සංවර්ධනය සඳහා සේවය කරන කල්හි වුව, ඊට ම ආවේනික අභ්‍යන්තර නීති පවතී. විප්ලවවාදී කලාව මුසාව, කුහකකම හා අනුග්‍රහයේ සාරය සමඟ අනුකූල නොවේ. ඉදින් මහජනයාගේ විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරය අද දින මානව වර්ගයාගේ ක්ෂිතිජය අඳුරු කරන සංශයවාදයේ හා අසාරවාදයේ වලාකුලු පහ කර හරින්නේ නම් කවියෝ ද, චිත්‍ර ශිල්පියෝ ද, මූර්ති ශිල්පියෝ ද සංගීතඥයෝ ද සිය මාවත් හා විධික්‍රම තුමූ ම සොයා ගනු ඇත්තාහ.”

මේ වූ කලී, ස්ටැලින්වාදය විසින් හානි පමුනුවන ලද්දා වූ කුන්දේරා සහ පරම්පරා ගනනාවක කලාකරුවන්ට උචිත සමරු පාඨයක් වෙයි.

චෙක්-ප්‍රංශ නවකථාකරු මිලාන් කුන්දේරාගේ ජීවිතය හා මරනය පිලිබඳ පරිකථනයක් (1929-2023) – 02 කොටස Read More »

Rocket

ජර්මානු රජය ඊශ්‍රායලයට ආයුධ යැවීම දස ගුණයකින් වැඩි කරයි

ජොහැන්නස් ස්ටර්න් විසිනි. 

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 10  දින පල වූ ‘German government increases arms deliveries to Israel tenfold’ යන ජොහැන්නස් ස්ටර්න් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ විසිනි. දෙමසකට පෙර මෙම ලිපිය මගින් ඉදිරිපත් කර ඇති කරුනු අද දවසේ  වර්ධනයන් පසුබිමෙහි වැදගත් පෙරවදනකි.

පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරයේ දී, ඊශ්‍රායලයට ජර්මනිය පුදන දුස්සහාය දක්ෂිනාංශික නෙතන්යාහු ආන්ඩුව සමග සහයෝගීතාවය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට පමණක් සීමා නොවේ. ජර්මානු ආන්ඩුව, පසුගිය සති හතර තුළ ගාසා තීරයේ විශාල කොටස් විනාශ කර, දහස් ගණන් කාන්තාවන් සහ ළමුන් ද ඇතුළුව 10,000කට වඩා මිනිසුන් ඝාතනය කර ඇති ඊශ්‍රායල යුද යන්ත්‍රය සන්නද්ධ කිරීමේ හා උපකරණ සැපයීමේ කේන්ද්‍රීය භූමිකාවක් ඉටු කරයි. දැන් එම යුද යන්ත්‍රය [ඊශ්‍රායලය] ලේ  වැගිරීම පුළුල් කරන අතර, ඒ වෙනුවෙන්, වඩ වඩාත් ජර්මානු ආයුධ ලබා ගනිමින් සිටී.

Rocket
ජර්මානු නාවික යාඩ් කීල් හි තිසේන්ක්රුප් මැරීන් සිස්ටම්ස් (ThyssenKrupp Marine Systems) විසින් ඉදිකරන ලද Sa’ar 6 පන්තියේ ඊශ්‍රායල යුද නෞකාව [ඡායාරූපය: IDF ප්‍රකාශන ඒකකය]

ජර්මානු පුවත්පත් ඒජන්සියේ (dpa) බදාදා නිකුත් කල ආර්ථික අමාත්‍යාංශයේ තොරතුරු සඳහන් වාර්තාවකට අනුව, ජර්මානු රජය ඊශ්‍රායලයට ආයුධ අපනයනය සඳහා වන බලපත්‍ර දැවැන්ත ලෙස පුළුල් කර ඇත. නොවැම්බර් 2 වන විට, එය යුරෝ මිලියන 303කට ආසන්න ප්‍රමාණයකට අපනයන අනුමත කර තිබිණ. මේ ප්‍රමාණය, යුරෝ මිලියන 32ක් පමණ වූ 2022 මුළු වසරේ අපනයන ප්‍රමාණය මෙන් 10 ගුණයක් පමණ වේ.

මේ වසරේ මේ දක්වා නිකුත් කර ඇති තනි තනි බලපත්‍ර 218 න් 185 ක්ම නිකුත් කර අවසන් කර ඇත්තේ ගාසා තීරයේ, ඊශ්‍රායල සංහාරය ආරම්භයෙන් මෙපිටටය. “වර්තමාන තත්වය හේතුවෙන්” ජර්මානු ආන්ඩුව “ඊශ්‍රායලයට හමුදා උපකරණ අපනයනය සඳහා වන ඉල්ලුම්පත්‍රවලට ප්‍රමුඛත්වය දෙමින් සිටියි” යනුවෙන් රොබට් හැබෙක් (හරිත පක්ෂය) විසින් නායකත්වය දෙනු ලබන අමාත්‍යාංශයේ නියෝජිතයෙකුගේ ප්‍රකාශය Dpa උපුටා දක්වයි.

නිශ්චිත බෙදාහැරීම් රහසිගත ය, නමුත් දන්නා දේ මත පැහැදිලිව පෙනී යන්නේ ඒවාට මාරාන්තික යුද උපකරණ ඇතුළත් වන බවයි. ඔක්තෝබර් 12දා, ප්‍රහාරක ඩ්‍රෝන යානා සඳහා ඊශ්‍රායලයේ අනුරූපී “සහාය ඉල්ලීමක්” රජය අනුමත කර ඇති බව ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය නිවේදනය කළේය. ප්‍රශ්නයට බඳුන් වී ඇත්තේ ඊශ්‍රායලයේ නිෂ්පාදිත හෙරොන් ටීපී ඩ්‍රෝන වන අතර, ජර්මනිය තමන්ගේම සටන් ඩ්‍රෝන වැඩසටහනක් සංවර්ධනය කිරීම සඳහා එය ඊශ්‍රායලයෙන් බදුගෙන තිබුණි. ආරක්ෂක අමාත්‍ය බොරිස් පිස්ටෝරියස් (සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය-එස්පීඩී) ට අනුව, ඊශ්‍රායලය යුද නැව් සඳහා පතොරම්, ආරක්ෂක ඉණ කබා, ගුවන් ආරක්ෂක උපාංග සහ සන්නිවේදන උපකරණ වැනි දේ ද ඉල්ලා තිබුණි. 

ස්ටොක්හෝම් ජාත්‍යන්තර සාම පර්යේෂණ ආයතනය (SIPRI) ද වාර්තා කරන්නේ ජර්මනිය මෑත වසරවලදී ඊශ්‍රායලයට ටැංකි එන්ජින් 1,000 කට වඩා ලබා දී ඇති බවයි. මේ සඳහා පදනම වන්නේ 2000 වර්ෂයේ සිට පවතින අපනයන බලපත්‍රයක් වන අතර, එම එන්ජින් බොහෝවිට ඊශ්‍රායල මර්කාවා-4 ප්‍රධාන යුද ටැංකියේ සහ නේමර් පිරිස් වාහක සන්නද්ධ රථවල ස්ථාපනය කර තිබෙනු විය යුතුය. රෝද සහිත ඊශ්‍රායල එයිටන් පිරිස් වාහක සන්නද්ධ රථ සඳහා ඩීසල් එන්ජින් ද සපයා ඇත. 

මීට අමතරව, න්‍යෂ්ටික හැකියාව ඇති ඩොල්ෆින් පන්තියේ සබ්මැරීන සහ සාර් පන්තියේ (Sa’ar-class ) සබ්මැරීන් නාශක (කොර්වෙට්) යාත්‍රා ඊශ්‍රායල නාවික හමුදාව සඳහා ලබා දී ඇත. SIPRI ට අනුව, ජර්මානු ආරක්ෂක දැවැන්තයන් වන රෙයින්මෙටාල් (Rheinmetall), MBDA ඩොයිෂ්ලන්ඩ් (MBDA  Deutschland) සහ ක්‍රාඋස් මෆෙයි වෙග්මන් ( Krauss-Maffei Wegmann ) ද, ඊශ්‍රායලය ද අතර මිසයිල සහ අනෙකුත් පතොරම් වර්ධනය ද ඇතුළත් වූ , සමීප මිලිටරි-කාර්මික සහයෝගීතාවයක් පවතී. 

Sub
ඊශ්‍රායල රාහාව් සබ්මැරීනය විල්හෙල්ම්ෂේවන් වරායේ මුහුදු පෙරහුරුවක්  පවත්වයි. [ඡායාරූපය – අයින් ඩාමර් / CC BY-SA 4.0]

යුරෝපීය රූපවාහිනී නාලිකාවක් වන යුරෝනිවුස් ( Euronews ) වෙත අදහස් දක්වමින් SIPRI පර්යේෂක  සයින් හුසෙයින් ඉදිරිපත්  කළේ ගාසා තීරයේ වත්මන් සමූලඝාතනය තුළ ජර්මානු යුද උපකරණ කේන්ද්‍රීය භූමිකාවක් ඉටු කරන බවයි. “අපගේ ඇස්තමේන්තු වලට අනුව, මෙම එන්ජින් සමහරක් ගාසාහි භාවිතයට සූදානම්ව ඇත,” හුසේන් පැවසීය. “සමහර ජර්මානු නැව් ද ක්‍රියාත්මක කර ඇති” අතර, ඒවා “ගාසා තීරයේ ඉලක්ක වෙත වෙඩි තැබීමට බොහෝ විට යොදා ගැනේ.” 

ජර්මානු ආන්ඩුව සිය ආයුධ සැපයුම් සමඟ සමූලඝාතනයට සෘජුවම සහභාගී වන අතර, එය බරපතලම යුද අපරාධවල හවුල්කරුවෙකු බවට සැකයක් නැත.

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිළිබඳ මහ කොමසාරිස්ගේ නිව් යෝර්ක් කාර්යාලයේ ප්‍රධානී ක්‍රේග් මොකිබර් , ඔක්තෝබර් 28 දා සිය ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපියෙහි ගාසා තීරයේ බිහිසුණු සිදුවීම් විස්තර කළේ “පෙළපොත්හි දැක්වෙන ආකාරයේ ජන සංහාරයක්” ලෙස ය. දශක තුනකට වැඩි පළපුරුද්දක් ඇති මානව හිමිකම් ආරක්‍ෂකයෙකු ලෙස ඔහු ජන සංහාරය යන යෙදුම බොහෝ විට දේශපාලනික වශයෙන් වැරදි ලෙස භාවිතා කර ඇති බව හොඳින් දනී. ඔහු පැවසුවේ මෙසේය:

“එහෙත් පලස්තීන ජනතාවගේ වර්තමාන මහා පරිමාණ ඝාතනය, වාර්ගික-ජාතිකවාදී පදිංචිකරුවන්ගේ යටත් විජිත මතවාදයක් තුළ මුල් බැසගෙන, දශක ගනනාවක් තිස්සේ ඔවුන්ට එරෙහිව ක්‍රමානුකූලව හිංසා කිරීම සහ විරේකකරනය අඛණ්ඩව පවත්වා ගෙන යාම, සම්පූර්ණයෙන්ම ඔවුන් අරාබිවරුන් වීම මත පදනම් වූවක් වන අතර, ඊශ්‍රායල ආන්ඩුවේ සහ මිලිටරියේ නායකයින්ගේ අභිප්‍රාය පිලිබඳ නිශ්චිත ප්‍රකාශයන් සමගින්, එය සැකයකට හෝ විවාදයකට ඉඩක් නොතබයි.”

ගාසා තීරයේ “සිවිල් නිවාස, පාසල්, පල්ලි, මුස්ලිම් පල්ලි සහ වෛද්‍ය ආයතනවලට අනවශ්‍ය ලෙස පහර දෙන අතරතුර, දහස් ගණනක් සිවිල් වැසියෝ සමූලඝාතනය වෙති,” මොකිබර් තවදුරටත් පැවසීය. අල්ලා ගෙන සිටින ජෙරුසලම ද ඇතුළුව බටහිර ඉවුරේ නිවාස “අත්පත් කර ගැනීම හා යලි පවරාදීමේ ක්‍රියාවලියක් සම්පූර්ණයෙන්ම ජාතිය මත පදනම්ව සිදු කෙරෙමින් පවතින අතර, ඊශ්‍රායල හමුදා ඒකකවල සහභාගීත්වය සමඟ ප්‍රචණ්ඩකාරී ලෙස පදිංචිකරුවන්ට වධ බන්ධන පැමිණවීමේ ව්‍යාපාර සිදුවෙමින් පවතී.” වර්ණභේදවාදය රට පුරා රජ කරන බව ඔහු ලියයි.

“පලස්තීනය තුල ස්වදේශීය පලස්තීන ජීවිතයේ අවසාන නටබුන් කඩිනමින් විනාශ කිරීම” සඳහා අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් පුදන දුස්සහාය සම්බන්ධයෙන් සඳහන් කිරීමේ දී ද මොකිබර් සිය වචන ලඝු කිරීමට තැත් කළේ නැත. “එක්සත් ජනපදය, එක්සත් රාජධානිය සහ යුරෝපයේ බොහෝ” ආන්ඩු “බිහිසුණු ප්‍රහාරයට මුලුමනින්ම අපසහාය පුදන” බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.

ජිනීවා සම්මුතියට අනුකූල වීම ලෙස පවතින ඔවුන්ගේ ගිවිසුම් බැඳීම්වලට ගරු කිරීම ඔවුහු ප්‍රතික්ෂේප කරති. එහෙත් එය එතෙකින් නොනවතී:

“එහෙත්, ඔවුහු ඇත්ත වශයෙන්ම ප්‍රහාරය සක්‍රීයව සන්නද්ධ කරමින්, ඊට ආර්ථික සහ බුද්ධිමය සහාය ලබා දෙමින් සහ ඊශ්‍රායලයේ කුරිරුකම් සඳහා දේශපාලන හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ආවරණය ලබා දෙමින් සිටිති. මෙයට සමගාමීව, එන්න එන්නම වැඩි වැඩියෙන් පක්ෂග්‍රාහි සහ රාජ්‍යයට බද්ධ වී සිටින බටහිර සංගත මාධ්‍ය, ICCPR හි 20 වන වගන්තිය විවෘතව උල්ලංඝනය කරමින්, සමූල ජන සංහාරයට පහසු කිරීම සඳහා පලස්තීනුවන් අඛණ්ඩව අමානුෂිකකරණය කරමින් සහ යුද්ධය ප්‍රවර්ධනය සඳහා ප්‍රචාර විකාශනය කරමින් ද, වෙනස් කොට සැලකීම, එදිරිවාදිකම් සහ ප්‍රචණ්ඩත්වය උසිගැන්විමෙන් සමන්විත වන ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරයට පක්ෂපාත ව කථා කරති.” 

මෙම මඩ ගැසීමේ ව්‍යාපාරය ජර්මනිය තුල විශේෂයෙන් ආක්‍රමණශීලී ය. භීෂණකාරී නාසි රාජ්‍ය පාලනයකින් සහ මානව ඉතිහාසයේ දරුණුතම අපරාධවලින් ඉක්බිති ගෙවී ගිය දශක අටකට පසුව, සංස්ථාපිත දේශපාලනඥයන් සහ මාධ්‍ය නැවත වරක් අවි ආයුධ ඉහළ නැංවීමට, ජන සංහාරක ප්‍රචණ්ඩත්වය යුක්ති සහගත කිරීමට සහ එයට එරෙහි වැඩෙන ප්‍රතිරෝධය මැඩපැවැත්වීම සඳහා වධ බන්ධනීය ආකාරයේ වාතාවරණයකට ඉන්ධන සපයයි. සාපරාධීත්වයේ උච්චතම අවස්ථාව නම් මෙම සාරභූත ෆැසිස්ට් ප්‍රතිපත්තිය යුදෙව් විරෝධීන්ට එරෙහි සටනේ නාමයෙන් අනුගමනය කිරීමයි.

ඇත්ත වශයෙන්ම, ජර්මනිය සඳහා විකල්පය [ පක්ෂය] (AfD) ආකාරයෙන් නැවත වරක් ෆැසිස්ට් පක්ෂයක් ගොඩනඟමින් සිටින පාලක පන්තිය, යුදෙව් ජීවිතය ආරක්ෂා කිරීම ගැන සැලකිල්ලක් නොදක්වයි. මැද පෙරදිග කලාපයේ අධිරාජ්‍යවාදී මුරපොළක් ලෙස ඊශ්‍රායලයට සහාය දීමෙන් බර්ලිනය හුදෙක් සිදු කරන්නේ තමන්ගේ ම භූ මූලෝපායික හා ආර්ථික අවශ්‍යතා අඛණ්ඩව හඹා යාම ය. තව ද ජර්මනිය තුලමත්, යුදෙව් විරෝධී චෝදනාව ඒකාධිපති පාලනයක් ස්ථාපිත කිරීමට සේවය කරයි. පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරයට විරුද්ධ වන සියල්ලෝ ම, ඉදින් ඔවුන් යුදෙව්වන්ම වුව, “යුදෙව් විරෝධීන්” සහ “ත්‍රස්තවාදීන්” ලෙස හෙළා දකිනු ලැබෙති.

සැලකිය යුතු කරුණක් නම්, අන්ත දක්ෂිනාංශික නෙතන්යාහු ආන්ඩුව, දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේදී සමූලඝාතන යුද්ධයක් දියත් කළ සහ යුදෙව්වන් මිලියන 6කට එරෙහිව සමූලඝාතනය සිදු කළ ජර්මානු මිලිටරිවාදය නැවත පැමිණීමට සහාය දක්වයි. ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල සංහාරයට ටික කලකට පෙර පිස්ටෝරියස් සහ ඔහුගේ ඊශ්‍රායල සගයා වන ගැලන්ට් ඊශ්‍රායල මිසයිල ආරක්ෂණ පද්ධතිය වන “ඇරෝ 3” ජර්මනියට විකිණීමේ ගිවිසුමකට අත්සන් තැබූහ. යුරෝ බිලියන 4 කට වැඩි වටිනාකමක් ඇති මෙය , ඊශ්‍රායල ඉතිහාසයේ විශාලතම ආරක්ෂක ගනුදෙනුව වේ.

ඇරෝ 3 ප්‍රතිබැලිස්ටික් මිසයිලය. [ඡායාරූපය: එක්සත් ජනපද මිසයිල ආරක්ෂක ඒජන්සිය]

ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, “ඇරෝ 3” යනු ජර්මනිය යුරෝපයේ ශක්තිමත්ම මිලිටරි බලවතා ලෙස ස්ථාපිත කිරීමේ කේන්ද්‍රීය සංරචකයකි. එමඟින් එය නැවතත් “යුද්ධයට සුදුසු” (පිස්ටෝරියස්) බවට පත් කර, න්‍යෂ්ටික බලවතා වන රුසියාවට එරෙහිව පූර්න පරිමානයේ නේටෝ යුද්ධයකට එය සූදානම් කරයි. ඊශ්‍රායල සන්නද්ධ හමුදා ගාසාවේ ජන සංහාරය අතරතුර ප්‍රථම වතාවට ඇරෝ 3 සාර්ථකව යෙදවූ විට, ජර්මානු මාධ්‍ය නරුම ලෙස එය සැමරුවේ, “සුබ ආරංචියක්” ලෙස සහ සාර්ථක “දරා සිටීමේ පරීක්ෂණයක්” ලෙසිනි.

බර්ලින්, ටෙල් අවිව් සහ අනෙකුත් ප්‍රමුඛ නේටෝ බලවතුන් අතර ජන සංහාරක යුද සන්ධානය නැවැත්විය යුතුය. බයිඩන්, නෙතන්යාහු, ගැලන්ට්, පිස්ටෝරියස් සහ ෂොල්ස් ඇතුළු එහි ප්‍රමුඛ ප්‍රධාන චරිත, ඔවුන් මීට ද වඩා විශාල අපරාධ සිදු කර ලෝකය අගාධයට ඇද දැමීමට පෙර, යුක්තිය ඉදිරියට ගෙන ආ යුතුය. මේ සඳහා ජන සංහාරයට එරෙහිව ලෝක ව්‍යාප්ත මහජන විරෝධතා ව්‍යාප්ත කිරීම, ආයුධ නැව්ගත කිරීම් අවහිර කිරීම සහ සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් මත පදනම් වූ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන මහා වැඩ වර්ජනයක් සඳහා අරගලය කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.

ජර්මානු රජය ඊශ්‍රායලයට ආයුධ යැවීම දස ගුණයකින් වැඩි කරයි Read More »

Bordeer

පලස්තීනු වාර්ගිකව ශුද්ධ කිරීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරෙන අතර ඊශ්‍රායලය ලෙබනනය සමඟ සටන් උත්සන්න කරයි

තෝමස් ස්ක්‍රිප්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 20  දින පල වූ ‘As Israel escalates fighting with Lebanon, as ethnic cleansing of Palestinians continues’ යන තෝමස් ස්ක්‍රිප්ස් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ  විසිනි.

කලාපය [මැද පෙරදිග] තුල පුලුල් යුද්ධයක් සඳහා නෙතන්යාහු ආන්ඩුව බලපෑම් කරන අතරතුර , සති අන්තය පුරා සහ සඳුදා දක්වාමත්, ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාව හරහා දරුණු වෙඩි හුවමාරුවක් සිදු විය. 

 “ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාවේ වර්ධනය වෙමින් පවත්නා යුද උත්සන්න වීම  විශාල යුද්ධයක අවදානම ගෙන එයි” යන මාතෘකාවෙන් යුත් ලිපියක වොෂින්ටන් පෝස්ට් මෙසේ සටහන් කරයි:

 “ඊශ්‍රායල ජෙට් යානා, දේශසීමාවේ සිට සැතපුම් 12 ක් උතුරින් – එනම්, එකට එක කිරීම් වශයෙන් කෙරෙන වෙඩි තැබීම් ලෙස දෙපාර්ශවය විසින් භාර ගැනෙන සාම්ප්‍රදායික කලාපයට ඉතා ඔබ්බෙහි – පිහිටි නබාතීහ් නම් ලෙබනන් නගරයේ ඇලුමිනියම් කම්හලකට පහර දෙන අයුරු සෙනසුරාදා දැක ගත හැකි විය.”

“දෙපාර්ශ්වයම මාරාන්තික ආයුධ භාවිතා කිරීමට පටන් ගෙන ඇති” බව ලිපිය සඳහන් කරයි, ඊශ්‍රායලය “දැන් හිස්බුල්ලා ඉලක්ක වෙත ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා නිතිපතා ප්‍රහාරක ජෙට් යානා යවයි; හිස්බුල්ලා සංවිධානය ඩ්‍රෝන යානා සහ බරින් වැඩි මිසයිල යොදවයි.”

Bordeer
2023 නොවැම්බර් 10 වැනි දින උතුරු ඊශ්‍රායලයෙන් පෙනෙන පරිදි ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාවේ දුමාරය නැඟේ [ගොනුව: ඇලෙක්සැන්ඩර් එර්මොචෙන්කෝ/රොයිටර්]

පසුගිය සතියේ ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) ප්‍රකාශක ඩැනියෙල් හගාරි තර්ජනය කරමින් කියා සිටියේ, “මෙම නොසැලකිලිමත්කමේ සහ හමාස්- ISIS  හි ආරක්ෂකයා වීමට හිස්බුල්ලා සංවිධානය ගෙන ඇති තීරණයේ පිරිවැය ලෙබනනයේ පුරවැසියන් දරනු ඇති බවත්, උතුරේ ආරක්ෂක තත්ත්වය වෙනස් කිරීම සඳහා IDF මෙහෙයුම් සැලසුම් ඇති” බවත්ය 

සඳුදා උදෑසන ඊශ්‍රායලය තවත් ප්‍රකෝපකාරී ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාරයක් එල්ල කළේය. හිස්බුල්ලා සංවිධානය අරාබි අල්-අරම්ෂේ සහ බරාම් වෙත මෙන්ම බිරානිට් හමුදා කඳවුරට ද එරෙහිව ප්‍රතිප්‍රහාරාත්මකව වෙඩි තැබීය. බැරැක්කවලට දැඩි අලාභහානි සිදුවුවත් තුවාල සිදුවී නැත.

IDF කාලතුවක්කු, හෙලිකොප්ටර්, ප්‍රහාරක ජෙට් සහ ටැංකි සහ හිස්බුල්ලා මිසයිල සහ ඩ්‍රෝන යානා අතර තවදුරටත් වෙඩි හුවමාරු සිදු විය.

ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට ලෙබනනයේ හිස්බුල්ලා සාමාජිකයන් 74ක් ද ඇතුළුව 100කට ආසන්න පිරිසක් ද ඊශ්‍රායලයේ IDF සොල්දාදුවන් හය දෙනෙක්  ඇතුළුව නව දෙනෙක් ද මිය ගොස්  ඇත.

සිකුරාදා, බ්‍රිතාන්‍යයේ ප්‍රමුඛ විදේශ ප්‍රතිපත්ති බුද්ධි මණ්ඩලය වන චැතම් හවුස් ප්‍රකාශයට පත් කළේ, “ඊශ්‍රායලය හමාස් විනාශ කිරීමට ළං වන තරමට, හිස්බුල්ලා සමඟ යුද්ධයක් සඳහා වැඩි ඉඩක් ඇති” බවයි. එය සඳහන් කලේ, “දේශසීමාව දිගේ ඇති ඊශ්‍රායල හමුදා ස්ථාන වෙත ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සම්බන්ධයෙන් හිස්බුල්ලා සංවිධානයට වඩාත් ආක්‍රමණශීලී ලෙස දඬුවම් කිරීමට අවශ්‍ය, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් ඇතුළු අය ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව තුළ  සිටිති,” යන්නයි.

 මෙම චෝදනාව මෙහෙයවන ගැලන්ට්, හිස්බුල්ලා සංවිධානයට පූර්ව භංග ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමේ  ඔහුගේ අභිලාෂය එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය ලේකම් ඇන්ටනි බ්ලින්කන්ට පැවසීය.  එය මේ වන තෙක් ඊශ්‍රායලයේ යුද කැබිනට් මණ්ඩලයේ ඔහුගේ සගයන් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. එහෙත්, “උතුරේ යුද්ධයක් නොවැළැක්විය හැකි බව විශ්වාස කරන” ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන් අතර ඔහුගේ මතය පුලුල්ව පැතිර පවතී.

පුලුල් යුද්ධයක් සඳහා ඊශ්‍රායලයේ සැලසුම් පිලිගනිමින් ගැලන්ට් ඉරිදා පැවසුවේ, “ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයට එරෙහි සතුරුකමේ සහ ආක්‍රමණශීලීත්වයේ මූලය ඉරානයයි.  යුද්ධය බහු පෙරමුණු..” ස්වභාවයක් ගනී යන්නයි.

“ඉරානය, ඉරාකය සිරියාව හා යේමනය තුල ක්‍රියාත්මක වන සිය බළල් අත් ලෙස යොදා ගන්නා මිලීෂියාවන් මඟින් එල්ල කරන ප්‍රහාර තීව්‍ර කිරීමට ක්‍රියා කිරීමේ වර්ධනය වෙමින් පවත්නා ප්‍රවනතාවක් පසුගිය දිනවල ආරක්ෂක සංස්ථාපිතය  හඳුනාගෙන ඇත. අප ඒ පිළිබඳව විපරමින් කටයුතු කරමින් සිටින අතර, සුදුසු වේලාවට, සුදුසු ස්ථානයට සහ ඊට සුදුසු ශක්තියෙන් ක්‍රියා කළ යුතු ආකාරය අපි දැන ගන්නෙමු.”

යේමනය කලාපීය යුද්ධයක් පුපුරා යාමේ තවත් විභව ස්ථානයන්ගෙන් එකකි. ඉරිදා ඉරානය සමඟ පෙල ගැසුණු හවුති සටන්කාමීහු රටේ දකුණු වෙරළට ඔබ්බෙන් භාණ්ඩ ප්‍රවාහන නෞකාවක් අල්ලා ගත්හ. ප්‍රකාශක යහියා සාරෙඉ නිවේදනය කළේ යාත්‍රාව “ඊශ්‍රායලයට අයත් වීම” නිසා එය ඉලක්ක කර තිබූ බවය. නමුත්, පසුව වාර්තා වූයේ එය එසේ නොවන බවයි. හවුති හමුදා පවසා ඇත්තේ “රතු මුහුදේ හෝ අපට ළඟා විය හැකි ඕනෑම ස්ථානයක ඊශ්‍රායල් යාත්‍රාවක් ඉලක්ක කිරීමට පසුබට නොවන” බවයි.

ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු “ඉරාන” ප්‍රහාරය ප්‍රකෝපකාරී ලෙස හෙළා දැක ඇත.  එක්සත් ජනපද ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලය “ජාත්‍යන්තර නීතිය අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කිරීම” හෙළා දකිමින්, සිය සහචරයින් සමඟ “සුදුසු මීළඟ පියවර” ගන්නා බවට තර්ජනය කළේය.

එක්සත් ජනපදය දැනටමත් කලාපයේ සැලකිය යුතු නාවික හමුදා රඳවා ඇති අතර ඊශ්‍රායලයට එල්ල කරන ලද හූති මිසයිල සහ ඩ්‍රෝන යානා එමඟින් දෙවරක් වැලැක්වූ බව ප්‍රකාශ කරයි.

යුද්ධයේ විෂය පථය පුළුල් වන අතර, ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ වාර්ගිකව ශුද්ධ  කිරීම දිගටම කරගෙන යයි. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය විසින් නිකුත් කරන ලද නවතම සංඛ්‍යා ලේඛනවලට අනුව ළමුන් 5,600 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සහ කාන්තාවන් 3,550 ක් ඇතුළුව 13,300 ක් මරා දමා ඇත.

රෝහල්, පාසල් සහ සරණගත කඳවුරු වෙත ප්‍රහාර අඛණ්ඩව සිදු වේ, අල් ජසීරා හි හනි මහමුද් මෙම ප්‍රහාරයන් පිළිබදව අදහස් දක්වමින් ,”මෙය මේ දැන් පෙනී යන්නේ ප්‍රවණතාවක් ලෙස ය” යනුවෙන් පැවසීය. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, ඔක්තෝබර් 7 සිට එහි පාසල් ගොඩනැගිලිවල නවාතැන් ගනිමින් සිටියදී පුද්ගලයින් 176 දෙනෙකු ඝාතනය වී ඇති අතර, 800 ක් තුවාල ලබා ඇත.

නවතම අවධානය යොමු වී ඇත්තේ ගාසා තීරයේ උතුරු දෙසින් පිහිටි ඉන්දුනීසියානු රෝහලයි. ඉරිදා රාත්‍රියේ සිට සඳුදා උදෑසන දක්වා වූ ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාරවලින් රෝගීන් ඇතුළු 12 දෙනෙක් මිය ගිය අතර විසි ගණන් තුවාල ලැබූහ. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය අනතුරු ඇඟවූයේ රෝගීන් සහ වෛද්‍ය කාර්ය මණ්ඩලය ඇතුළු සියගණනක් සිවිල් ජීවිත “ඉන්දුනීසියානු රෝහලට සෘජු හා නැවත නැවතත් බෝම්බ හෙලීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මරණයේ අවදානමට ලක්ව ඇති” බවයි. එහි පරිශ්‍රය යුධ ටැංකි මගින් වටකර ඇති අතර විදුලි ජනන යන්ත්‍රවලට බෝම්බ දැමීමෙන් හානි වීම දැනටමත් එක් විදුලිය ඇනහිටීමකට හේතු වී තිබේ.

ජබාලියා සහ නුසෙයිරාට් සරණාගත කඳවුරුවලට එරෙහිව තවත් ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරන ලදී.

දැනටමත් ගාසා නගරය සහ උතුරේ වටපිටාව විනාශ කර ඇති ආකාරයටම දකුණු ගාසා තීරයේ ද මරණ හා විනාශයේ ඊට සමාන මට්ටම් ළගා කර ගැනීමට  සූදානම් වෙමින් පවතී. පසුගිය සතියේ, IDF විසින් දකුණු ගාසා තීරයේ විශාලතම නගරය වන ඛාන් යුනිස් හි පදිංචිකරුවන්ට පිටත්ව යන ලෙස දන්වනු ලැබ ඇත. උතුරෙන් පලා ආ ජනතාවත් සමග නගරයේ සාමාන්‍ය ජනගහනය මෙන් පස් ගුණයක ප්‍රමාණයක් එනම් ආසන්න වශයෙන් මිලියන 1 ක ජනතාවක් දැනට එහි නවාතැන් ගෙන සිටිති.

දකුනු තීරුවට එරෙහිව දැනටමත් ප්‍රහාර  දියත් කර ඇත – දළ වශයෙන් පලස්තීන මරණ වලින් තුනෙන් එකක් මෙම කලාපය තුල සිදු වී ඇත – නමුත් දැන් එය උත්සන්න කිරීමට සූදානම් වේ. ඊශ්‍රායලයේ ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ හිටපු ප්‍රධානී ගිඕරා අයිලන්ඩ්, සැලසුම් කළ මෙහෙයුම් පිළිබඳව රොයිටර් පුවත් සේවයට පැවසුවේ, “බොහෝ විට සිවිල් වැසියන්ට හානි සිදුවනු ඇත. එය අපව ඉදිරියට යාමෙන් වළක්වන්නේ නැත. ” යන්නයි.

සඳුදා උදෑසන ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාර වලින් ඛාන් යුනිස් හි වයඹ දෙසින් පිහිටි හමාඩ් හි දුසිම් ගනනක් මිය ගිය අතර ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙක් කාන්තාවන් සහ ළමුන් ය. නගරයට නැගෙනහිරින් පිහිටි බානි සුහයිලා නගරයට වෙනම IDF වැටලීම් සිදු කරන ලදී.

ගාසා තීරයේ ජනගහනයෙන් තුනෙන් දෙකක් දැනටමත් අවතැන් වී ඇත. විශාල සංඛ්‍යාවක් ගාසා තීරයේ කුඩා අවකාශයන් තුළට පිරී ඉතිරී යන බැවින්, මානුෂීය තත්ත්වයන් වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් තිබේ. යුරෝ-මෙඩිටරේනියන් හියුමන් රයිට් මොනිටර් (Euro-Mediterranean Human Rights Monitor) සංවිධානයට  අනුව, ළමුන්ගෙන් සියයට 90 ක් මන්දපෝෂණය, රක්තහීනතාවය සහ දුර්වල වූ ප්‍රතිශක්තිය වැනි සෞඛ්‍ය ගැටලුවලින් පීඩා විඳිති. IDF විසින් කෘෂිකාර්මික ඉඩම් සහ පරිශ්‍රයන් , පිටි ගබඩා (flour silos), ධීවර බෝට්ටු සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ සහන මධ්‍යස්ථානවලට පහර දෙනු ලැබ ඇති බව එම සංවිධානය වාර්තා කළේය.

නොවැම්බර් 7 වැනිදා සිට එක බේකරියක්වත් ක්‍රියාත්මක වී නොමැත.  බේකරි 11ක් විනාශ වී ඇති අතර අනෙක් ඒවාට පිටි, ඉන්ධන සහ විදුලිය හිඟය බල පා ඇත.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, පාචනය රෝගීන් 44,000 ක් සහ උග්‍ර ශ්වසන ආසාදන 70,000 ක් එක්සත් ජාතීන්ගේ නවාතැන් වල ලියාපදිංචි වී ඇත – එය සැබෑ  සංඛ්‍යාවෙන් සුළු කොටසකි.

ගාසාවේ පදිංචි රෙනාඩ් අල්-හෙලූ , අල්-මොනිටර් පුවත් සේවය වෙත පැවසුවේ, “එය යුගාවසාන විනාශය  වැනිය. අප හෙම්බත් වී ඇත. ජලය, ආහාර නැත. … ගාසාවේ කිසිවක් ඉතිරිව නැත. ඇත්තේ විනාශය, දුක් වේදනා සහ වධහිංසා පමණි.”

IDF සහචරයින් වන ෆැසිස්ට් පදිංචිකරුවන්ගේ  සහාය ඇතිව, IDF බටහිර ඉවුරේ ප්‍රහාරය ද උත්සන්න කරමින් සිටී. ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට පලස්තීනුවන් 200ක් පමණ එහි මරා දමා ඇත – මෙම සංඛ්‍යාව එකතු වී ඇත්තේ 2023 වසරේ මීට ඉහත දී මරා දැමූ 250 ටය – ප්‍රචණ්ඩත්වය හෝ මර්දනකාරී සීමා කිරීම්  නිසා අවතැන් වූ පිරිස ළමුන් 450ක් ඇතුළුව 1,000කට වැඩි ය; ජන ප්‍රජාවන් හයක් සම්පූර්ණයෙන්ම එම පෙදෙස් අතහැර දමා ඇති අතර, එමගින් මේ වසර තුල එසේ ඉවත් වූ මුළු සංඛ්‍යාව 11 දක්වා වැඩි වී ඇත. පදිංචිකරුවන්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වය දිනකට තුනේ සිට හත දක්වා දෙගුණයකටත් වඩා වැඩි තිබේ.

IDF විසින් මුළු ප්‍රජාවම වටලනු ලැබ ඇත. තුවක්කු එල්ල කර පලස්තීනුවන් බොහෝ දුරට තම නිවෙස්වලට සීමා කරමින්, හෙබ්‍රොන්හි, පලස්තීනුවන් 39,000ක් වෙසෙන සහ ඊශ්‍රායල පදිංචිකරුවන් 900ක් විසින් අල්ලාගෙන සිටින H2 දිස්ත්‍රික්කය, වසර 20ක් තුළ එහි දරුණුතම අගුලු දැමීමට ලක්කර ඇත.  රමල්ලා අසල බුඩ්රුස්හි මුස්ලිම් පල්ලියක යාඥා කරමින් සිටි සභාවකට ස්ටන් ග්‍රෙනේඩයක්  වීසි කළ සොල්දාදුවෙකුගේ වැඩ තහනම් කරනු ලැබුවේ ප්‍රහාරයේ වීඩියෝ දර්ශන මතුවීමෙන් පසුව පමණි. 

සිරකරුවන්ගේ කටයුතු පිළිබඳ පලස්තීන අධිකාරියට අනුව, ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට, දළ වශයෙන් 2,800 පලස්තීනුවන් බටහිර ඉවුරේ අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති අතර, ළමයින් 300 ක් සහ කාන්තාවන් 72 ක් ඇතුළුව අත්අඩංගුවේ සිටින මුළු සංඛ්‍යාව 7,800 දක්වා ඉහළ ගොස් ඇත. මෑත සතිවල අත්අඩංගුවේ සිටියදී අවම වශයෙන් හතර දෙනෙකු මිය ගොස් ඇති අතර සිය ගණනක් වධහිංසා පැමිණවීම් පිළිබඳ වෛද්‍ය සාක්ෂි දරන බව සංවිධානය වාර්තා කරයි

හෙබ්‍රොන් හි වෙස්මුහුණු පැලැදි IDF සොල්දාදුවන් විසින්  අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදු කරද්දී, පලස්තීන ජාතිකයෙකුට ඔහුගේ පවුලේ අය ඉදිරියේ ඔවුන්ගේ රයිෆල්වලින් පහර දෙමින් හා ඒ අතරතුර එය TikTok හි එසැන විකාශනය කළ ආකාරය පෙන්නුම් කරන, මෙම මස මුලදී පල වූ වීඩියෝවක් රොයිටර් විසින් සත්‍යාපනය කර ඇත.

හමුදා වැටලීම් උත්සන්න වෙමින් පවතී . සෙනසුරාදා,දෙවන ඉන්ටිෆාඩාවෙන් පසු පළමු වතාවට ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරක ගුවන් යානයක් නාබ්ලුස්  හි ඉලක්කයකට පහර දුන් අතර, ඉන්  පුද්ගලයින් පස් දෙනෙක් මිය ගියෝය.

පලස්තීනු වාර්ගිකව ශුද්ධ කිරීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරෙන අතර ඊශ්‍රායලය ලෙබනනය සමඟ සටන් උත්සන්න කරයි Read More »

Sifa Am

අල්-ෂිෆා රෝහලේ “ආඥා මධ්‍යස්ථානය” පිළිබඳ එක්සත් ජනපද, ඊශ්‍රායල බොරුව බිඳ වැටේ 

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි. 

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 19 දින පල වූ ‘US, Israeli lies about “command center” at Al-Shifa hospital fall apart ‘ යන ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි. 

ගාසා තීරයේ විශාලතම රෝහල වන අල්-ෂිෆා රෝහල මිලිටරි අණදෙන මධ්‍යස්ථානයක් බවට වූ කියාපෑම, දරුණු යුද අපරාධ මාලාවක් මඟින් දුසිම් ගනන් ජනයා ඝාතනය කරමින් ද, තුවාලකරුවන් ඇතුළුවීම හෝ පිටවී යාම වලකා ලමින් ද, රෝහලට එල්ල කළ නිර්දය බෝම්බ හෙලීම සාධාරණීකරණය කිරීමට සති ගණනාවක් තිස්සේ ම ඊශ්‍රායලය භාවිතා කළේය.

Sifa Am
ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවෝ ගාසා නගරයේ අල්-ෂිෆා රෝහලේ සටන් මෙහෙයුම් සිදු කරති [AP ඡායාරූප/ඊශ්‍රායල් ආරක්ෂක හමුදා AP හරහා]

රෝහල තුළ ප්‍රාණ ඇපකරුවන් නොමැති බව පිළිගනිමින් ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු බ්‍රහස්පතින්දා ප්‍රකාශ කළේ, “ඔවුන් [ප්‍රාණ ඇපකරුවන්] ෂිෆා රෝහලේ රඳවා ඇති බවට අපට ප්‍රබල ඇඟවීම් තිබුණි.  ඔවුන් [එහි] සිටියා නම්, ඔවුන් මුදා ගනු ඇත” යන්නයි. 

( ට්විටර් පණිවිඩය)

ඔක්තෝම්බර් 27 දා, X හි පළ කරන ලද ලිපියක, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව (IDF) ප්‍රකාශ කළේ අල් ෂිෆා රෝහල “හමාස්වරුන්ගේ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාකාරකම්වල ප්‍රධාන මූලස්ථානය ලෙස ක්‍රියා කරන” බවයි. පෝස්ටුව සමඟ රෝහලට යටින් මීටර් සිය ගණනක් පුරා විහිදුණු විශාල සංකීර්ණ ඉදිකිරීමක් පෙන්වන සජීවිකරණයක් ද විය. ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රකාශයන් ධවල මන්දිරයේ, පෙන්ටගනයේ සහ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් විසින් කිහිප වතාවක්ම පුනරුච්චාරණය කරන ලදී.

අඟහරුවාදා, ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ ප්‍රකාශක ජෝන් කර්බි ප්‍රකාශ කළේ, “හමාස් සහ පලස්තීන ඉස්ලාමීය ජිහාඩ් සංවිධාන අල්-ෂිෆා ඇතුළු ගාසා තීරයේ සමහර රෝහල් සහ ඒවාට යටින් ඇති උමං මාර්ග , සැඟවීමට සහ ඔවුන්ගේ හමුදා මෙහෙයුම්වලට සහාය වීමට සහ ප්‍රාණ ඇපකරුවන් රඳවා ගැනීමට භාවිතා කරන බවට අපට තොරතුරු තිබේ.” යන්නයි.

බ්‍රහස්පතින්දා බයිඩන් මෙම සනාථ නොකළ ප්‍රකාශය පුනරුච්චාරණය කරමින්, “මෙන්න තත්වය: ඔබට දකින්නට තිබෙන්නේ හමාස් විසින් ඔවුන්ගේ මූලස්ථානය, ඔවුන්ගේ හමුදාව රෝහලක් යට සඟවා තබා ගනිමින් පළමු යුද අපරාධය සිදු කරන තත්වයකි. එය සත්‍ය කරුණකි. ”යැයි කියා සිටියේය.

“හමාස් සංවිධානයට අල්-ෂිෆා රෝහලට යටින් අණදෙන මධ්‍යස්ථානයක් ඇති බවට එක්සත් ජනපදය දැක ඇත්තේ කුමන ආකාරයේ සාක්ෂියක්දැයි අපට විස්තර කරන ලෙස” වාර්තාකරුවෙකු විමසූ විට බයිඩන් පිළිතුරු දුන්නේ, “නැහැ, මට ඔබට කියන්න බැහැ. මම ඔබට නොකියමි.” ලෙසයි.

බදාදා, IDF විසින් ප්‍රසිද්ධ කෙරුණු වීඩියෝවක් මඟින්, අල්-ෂිෆා හි MRI යන්ත්‍රයක් පිටුපස සඟවා ඇති බව පවසන ලද ප්‍රහාරක රයිෆල් දුසිම් භාගයක්, ෆ්ලැක් ජැකට් දෙකක් සහ පරිගණකයක් පෙන්වන වීඩියෝවක් පළ කළේය. ප්‍රබල චුම්භක ක්ෂේත්‍රයක් සහිත MRI යන්ත්‍රයක්, එය ක්‍රියාත්මක වීමේ දී, ආයුධවලට කාමරය පුරා පියාසර වීමට නො සැලැස්වූයේ මන්දැයි පැහැදිලි කිරීමට උත්සාහයක් ගෙන නොතිබුණි.

Idf
නොවැම්බර් 15 වැනි බදාදා ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව විසින් නිකුත් කරන ලද වීඩියෝවකින් ලබාගත් මෙම පින්තූරය, ගාසා නගරයේ අල්-ෂිෆා රෝහලේ MRI මධ්‍යස්ථානයේ තිබී සොයා ගත් බවට IDF පවසන රයිෆල් කිහිපයක් පෙන්වයි. [AP ඡායාරූප/ඊශ්‍රායල් ආරක්ෂක හමුදා AP හරහා]

ඊශ්‍රායලයේ “සාක්ෂි” කෙතරම් දුර්වලද යත්, එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව පවා එයට පිටුබලය දීමට තරම් නිර්ලජ්ජිත නොවීය.

බ්‍රහස්පතින්දා මාධ්‍ය හමුවකදී අල් ජසීරා වාර්තාකරු පැටී කුල්හාන් පෙන්ටගනයේ ප්‍රකාශිකා සබ්‍රිනා සිං ගෙන් ඇසුවේ, “ඉතින් ඔබ කියන්නේ බොඳ වූ ලැප්ටොප් එකක, ෆ්ලැක් ජැකට් එකක, රයිෆල් අතලොස්සක වීඩියෝ පටය, හමාස් සංවිධානය රෝහලේ ක්‍රියාත්මක වන බවට ඔබ කළ ප්‍රකාශයට පිටුබලය දෙන බවද?”

මෙයට, සිං පිළිතුරු දුන්නේ, “හමාස් සංවිධානය සිය මෙහෙයුම් කටයුතු සහ ක්‍රියාකාරකම් සඳහා සහ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් තවදුරටත් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ගාසා තීරයේ රෝහල් භාවිතා කරයි. අල්-ෂිෆා රෝහල ඉන් එකකි” යනුවෙනි.

“එය තහවුරු කිරීමට වීඩියෝවක් තිබේද?” කුල්හාන් ඇසුවේය. එයට සිං පිළිතුරු දුන්නේ, “මම ඒ කරුණ එතනින් නවත්වමි” යනුවෙනි.

බ්‍රහස්පතින්දායින් පසුව ,  දින දෙකක් පුරා රෝහල් ප්‍රදේශය සෝදිසි කිරීමෙන් පසු IDF ප්‍රකාශ කළේ රෝහල් භූමියේ ප්‍රහාරක රයිෆල්වලින් පිරුණු වාහනයක් සහ භූගත ව්‍යුහයකට පිවිසෙන විවරයක් සොයාගත් බවයි.

1980 ගණන් වලදී, ඊශ්‍රායලය විසින්ම රෝහලේ ප්‍රතිසංස්කරණයක් සිදු කරන ලද අතර, “රෝහලේ රෙදි සෝදන සහ විවිධ පරිපාලන සේවා ස්ථානගත කරන ලද විශාල සිමෙන්ති බිම් මහලක්” ගැන Haaretz පුවත්පත සඳහන් කර ඇත.

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ වාර්තාවලට අනුව, ගාසා තීරයට එල්ල වන ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරයේ ආරම්භයේ සිට, සෞඛ්‍ය සේවා මධ්‍යස්ථාන මත අවම වශයෙන් ප්‍රහාර 137 ක් එල්ල කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සෞඛ්‍ය සේවක මරණ 16 ක් සහ තුවාල ලැබූවන් 38 ක් ඇතුළු මරණ 521 ක් සහ තුවාල ලැබූවන් 686 ක් වාර්තා වේ.

බහුජන හාමතය සහ විජලනය මධ්‍යයේ ගාසා තීරයේ මානුෂීය තත්ත්වය අතිශය ඛේදජනකය. බ්‍රහස්පතින්දා දිනය මරණ සංඛ්‍යාව පිලිබඳ යාවත්කාලීන කිරීමක් සිදු නොකරන ලද අඛණ්ඩ පස් වන දිනය සනිටුහන් කළේය. සිකුරාදා වන විට මරණ සංඛ්‍යාව 11,078 ඉක්මවා තිබූ අතර, ඉන් 4,506 ක් ළමුන් සහ 3,027 ක් කාන්තාවන් බව කියනු ලැබේ. නව වාර්තා නොලැබීමට හේතුව, “උතුරේ රෝහල්වල සේවා සහ සන්නිවේදන බිඳවැටීම” යැයි එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය කියා සිටියේය.

සැපයුම්කරුවන් විසින් ඉන්ධන සම්පූර්ණයෙන්ම අවසන් වී ඇති බව ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පසුව සහ ඊශ්‍රායලය සන්නිවේදන යටිතල පහසුකම් මත ප්‍රහාර එල්ල කිරීමෙන් පසුව, ගාසා හි විදුලි සංදේශ සේවා බ්‍රහස්පතින්දා යලි වැසී ගියේය. 

ඉන්ධන නොමැතිකම හේතුවෙන් රටෙහි මානුෂීය යටිතල පහසුකම් බිඳවැටීමෙන් පසු අඛණ්ඩව දෙවන දිනටත් ආධාර ට්‍රක් රථ ගාසා තීරයට ඇතුළු නොවීය. එක්සත් ජාතීන්ගේ මෑත පෙරදිග පලස්තීන සරණාගතයින් සඳහා වන සහන සහ වැඩ ඒජන්සිය පැවසුවේ සිකුරාදා සිට ආරම්භ වන කිසිදු මානුෂීය ආධාර රථ පෙළක් සම්බන්ධීකරණය කිරීමට තමන්ට තවදුරටත් නොහැකි වනු ඇති බවයි.

ඊශ්‍රායල හමුදා අල් මාගාසි සරණාගත කඳවුරේ උතුරු දොරටුවේ පිහිටි මධ්‍යම පෙට්‍රෝලියම් මධ්‍යස්ථානයට ප්‍රහාර එල්ල කළ අතර, එම ප්‍රහාරවලින් පුද්ගලයන් 9 දෙනෙකු මිය ගොස් තවත් දුසිම් ගනනකට තුවාල සිදු විය.  එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් සපයන ලද මානුෂීය තත්ත්වය පිළිබඳ පින්තූරය අභාග්‍ය සම්පන්න එකකි:

ගාසා නගර මධ්‍යයේ ක්‍රියාකාරී ගොඩබිම් මෙහෙයුම් විසින් ගලවා ගැනීමේ කණ්ඩායම්වලට, ගිලන්රථවලට සහ මිනිසුන්ගේ අත්‍යවශ්‍ය අවශ්‍යතා සපුරා ලීමට; විශේෂයෙන් ආහාර සහ ජලය ලබා ගැනීමට; අඛණ්ඩව බාධා කර ඇත. ගාසා නගරයට බටහිරින් පිහිටි අසල්වැසි නිවෙස් වල ඉතිරිව ඇති ආහාර සහ පානීය ජලය ක්ෂය වීමෙන් පසුව ඔවුන් උපකාර ඉල්ලා ඇත. ඊශ්‍රායල භට පිරිස් සිටීම සහ සටන් පැවතීම හේතුවෙන් ඔවුන්ට තම නිවෙස්වලින් පිටව යාමට නොහැකි බව වාර්තා වේ. කඩා වැටුණු ගොඩනැගිලි සහ නිවාස යට අතරමං වූ කුටුම්භයන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන් විසින් කරන ලද බහුවිධ ආයාචනාවලට පිළිතුරු ලැබී නැත. පලස්තීන රෙඩ් ක්‍රෙසන්ට් සංගමයට (PRCS) සහය වන ලෙස සහ ඉවත් කර ගන්නා ලෙස කෙරෙන කැඳවුම් සිය ගණනකට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට නොහැකි වී ඇත.

දින දහයකට වැඩි කාලයක් උතුරු ගාසා තීරයේ බේකරි කිසිවක් සක්‍රීයව නොතිබූ අතර වෙළඳපොලේ තිරිඟු පිටි නොමැත. X හි සටහනක, ලෝක ආහාර වැඩසටහන ලියා ඇත්තේ, “ඔක්තෝබර් 7 වන දින බේකරි 23 කි. ඔක්තෝබර් 17 වැනිදා වන විට බේකරි 5 කි  ඔක්තෝබර් 31 වෙනිදා බේකරි 1කි. අද බේකරි කිසිවක් නැත. @WFP හි #ගාසා හි අවසන් ගිවිසුම්ගත බේකරිය ඉන්ධන නොමැතිකම හේතුවෙන් වසා දමා ඇත. අද සමස්ත ජනගහනයටම පාහේ ආහාර ආධාර අවශ්‍ය වී ඇත.”

අල්-ෂිෆා රෝහලේ “ආඥා මධ්‍යස්ථානය” පිළිබඳ එක්සත් ජනපද, ඊශ්‍රායල බොරුව බිඳ වැටේ  Read More »

Gaza

The working class, the fight against capitalist barbarism, and the building of the World Party of Socialist Revolution

Statement of the WSWS International Editorial Board

We post below the First Part of the Statement of the World Socialist Web Site International Editorial Board, published in WSWS.org on January 03, 2024. The statement contains four parts. Please access here Part Two, Part Three and Part Four. We, theSocialist.LK endorse this statement in its entirety and invite our readers to carefully peruse it and grasp it for actions ahead.

Gaza
A bulldozer unloads the bodies of Palestinians killed by Israel in a mass grave in Rafah, Gaza Strip, Tuesday, Dec. 26, 2023. [AP Photo/Fatima Shbair]

1. New Year 2024 begins under conditions of escalating international crisis. At the dawn of the millennium, there were rosy predictions that world capitalism, under the benevolent and “unipolar” rule of the United States, was entering a new epoch of universal peace and prosperity. With the dissolution of the Soviet Union, the demons of the “short twentieth century”—above all, the specters of Marxism and socialist revolution—had been buried for once and for all. Wall Street cried out to the world: “My name is Capitalism, King of Kings. Look on my works ye Mighty and despair!” But it has taken less than a quarter-century to dissolve that arrogant boast into a colossal wreck. The new century of triumphant capitalism has proven to be the shortest of all. The fundamental contradictions of the world capitalist system that produced the wars and revolutions of the twentieth century have not been resolved and remain the driving forces of the intensifying economic, social and political upheavals that are sweeping across the globe.

2. The horrors produced by the cataclysms of the past century are being reenacted. Genocide is being openly adopted as an instrument of state policy. The attempt by the Israeli regime to exterminate the Palestinian people in Gaza proceeds with the open endorsement of the United States and its imperialist allies, which have repeatedly proclaimed their opposition to a cease-fire. A densely populated urban area is being subjected to a merciless bombardment that has killed more than 25,000 people, mostly women and children, within the first 10 weeks of the war.

3. The fascist prime minister of Israel, Benjamin Netanyahu, declared in his New Year’s message that the onslaught will continue throughout 2024. Israel could not continue the war another week, let alone a year, without the unlimited financial and military support of the United States and its NATO co-criminals. The US president, secretary of state, countless other high government officials and top Pentagon personnel shuttle back and forth between Washington and Tel Aviv, overseeing the Israeli operations and participating in the selection of bombing targets. It is an open secret that US and NATO personnel are directly involved in murderous actions on the ground within Gaza.

4. The sanctioning of and participation in genocide represent more than the imperialist powers’ usual violations of their invocations of human rights. The Gaza genocide confirms, on a higher level, a tendency first noted by Lenin in the midst of World War I, more than a century ago. He wrote in 1916 that “the difference between the democratic-republican and the reactionary-monarchist imperialist bourgeoisie is obliterated because they are both rotting alive…” Substitute the term “fascist” for “reactionary-monarchist” and Lenin’s analysis is entirely valid as a description of present-day imperialist regimes.

5. The Gaza genocide is not a unique episode, best understood as a product of exceptional circumstances related to the Israel-Palestinian conflict and the inherently reactionary character of the Zionist project and its racialist and xenophobic-nationalist ideology. The latter elements play, of course, a significant role in the actions of the Israeli regime. But the unrestrained ferocity of the present war, carried out with the full support of its imperialist paymasters and weapons suppliers, can be understood and explained only in the context of the breakdown of the world imperialist and nation-state system.

6. The fundamental “error” of the strategists of American imperialism in the aftermath of the dissolution of the Soviet Union was that the event was explained in purely ideological terms, that is, as the triumph of capitalist “free enterprise” over socialist “dictatorship.” But this explanation, based on the false identification of Stalinism with socialism, concealed the real cause of the breakdown of the Soviet Union and its implications for the future development of American and world imperialism.

7. Notwithstanding its tragic consequences, the dissolution of the USSR confirmed the essential Marxist-Trotskyist critique of the Stalinist policy of “socialism in one country.” The reactionary nationalist utopia of an isolated socialist state fell victim, as Trotsky had predicted, to the reality of world economy.

8. The end of the USSR provided the United States a short-term advantage over its rivals, which its propagandists dubbed the “unipolar moment.” But the fundamental contradiction that led to the two world wars of the twentieth century—the conflict between the objective reality of a highly integrated world economy and the persistence of the obsolete nation-state system—had not been resolved by the demise of the USSR and its satellite regimes in Eastern Europe.

9. The United States sought to exploit its geopolitical advantage to achieve a level of global domination that had been denied to it in the aftermath of World War II as a consequence of the decisive role played by the Soviet Union in the defeat of Nazi Germany and the post-World War II wave of anti-colonial mass movements. Washington convinced itself that it could finally reorganize the world economy under its control through its military power. US imperialism’s favorite pundit, Thomas Friedman of the New York Times, proclaimed in 1999 that “the hidden fist that keeps the world safe for Silicon Valley’s technologies is called the United States Army, Air Force, Navy and Marine Corps…”[1]

10. The endless series of wars launched by the United States—in the Balkans, the Middle East and Central Asia—was a desperate attempt to maintain its dominant position, despite its overall economic decline. The International Committee explained the motivation for the 2003 invasion of Iraq and foresaw the failure of its underlying hegemonic project:

The launching of an aggressive war against Iraq represents a final, climactic attempt to resolve, on the basis of imperialism, the world historic problem of the contradiction between the global character of the productive forces and the archaic nation-state system. America proposes to overcome the problem by establishing itself as the super nation-state, functioning as the ultimate arbiter of the world’s fate—deciding how the resources of the world will be allocated, after it has grabbed for itself the lion’s share. But this sort of imperialist solution to the underlying contradictions of world capitalism, which was utterly reactionary in 1914, has not improved with age. Indeed, the sheer scale of world economic development in the course of the twentieth century endows such an imperialist project with an element of madness. Any attempt to establish the supremacy of a single national state is incompatible with the extraordinary level of international economic integration. The profoundly reactionary character of such a project is expressed in the barbaric methods that are required for its realization.[2]

11. The Gaza genocide epitomizes the “barbaric methods” arising from the increasingly desperate and beleaguered effort of the United States and its NATO allies to sustain their dominant position in the face of the challenge posed to their hegemony by China and recalcitrant national states whose interests conflict with Washington’s “rules-based” imperialist order. The slaughter of the Palestinians is unfolding in the midst of the bloody US-NATO proxy war against Russia, which has cost since its outbreak in February 2022 approximately a half-million Ukrainian and, at least, 100,000 Russian lives.

12. As the war in Gaza has normalized genocide as an acceptable instrument of imperialist policy, the relentless escalation of the US-NATO war against Russia has been accompanied by the de facto acceptance of a high level of possibility, even probability, that the conflict may lead to the use of tactical and strategic nuclear weapons. The Biden administration regularly sanctions and directs military attacks on Russian assets and territory that would have been ruled out during the Cold War as inciting nuclear retaliation. Repeatedly crossing “red lines,” the Biden administration and its allied NATO governments have asserted that their conduct of military operations will not be constrained by the threat of nuclear war.

13. Despite bleeding Ukraine white, US-NATO imperialism has failed thus far to achieve victory on the battlefield. Its much vaunted “spring offensive” in mid-2023 ended in a debacle. In the final days of 2023, the Ukrainian regime carried out a significant escalation of the war by launching a missile attack on Russian soil, killing at least 22 people in the city of Belgorod. Russia has responded with a new wave of missile attacks on Ukraine, which the Biden administration is exploiting to press its demands for continued unlimited funding of the proxy war.

14. In the final analysis, the US-NATO instigation of the proxy war in Ukraine marks nothing less than preparation for a US war against China, transforming every part of the world into a specific sphere of operations. Nearly 20 years ago, in 2006, the International Committee posed a series of questions related to the global policies of the United States, among which were the following:

Will the United States be prepared to retreat from its hegemonic aspirations and accept a more egalitarian distribution of global power among states? Will it be prepared to yield ground, on the basis of compromise and concessions, to economic and potential military competitors, whether in Europe or in Asia? Will the United States graciously and peacefully accommodate the rising influence of China?[3]

Responding to these questions, the ICFI replied that those who would answer in the affirmative “are placing heavy bets against the lessons of history.”

15. Today, the answers to these questions are not of a speculative character. War between the United States and China is viewed not as a possibility, but as an inevitability. This consensus within Washington’s foreign policy establishment is summed up in an essay published in the new January-February 2024 issue of Foreign Affairs. It is ominously titled, “The Big One: Preparing for a Long War With China.” Its author is Andrew J. Krepinevich, Jr., a senior fellow at the Hudson Institute, a leading imperialist think tank.

16. The essay assumes that the United States and China will go to war. It is a fact taken for granted, about which one should not waste time debating. The real questions relate to how and where the war will start—in the Taiwan Strait, the Korean Peninsula, along the Sino-Indian border, or in South Asia—and whether the war will go nuclear. Krepinevich states:

Once a war has broken out, both China and the United States would have to confront the dangers posed by their nuclear arsenals. As in peacetime, the two sides would retain a strong interest in avoiding catastrophic escalation. Even so, in the heat of war, such a possibility cannot be eliminated. Both would confront the challenge of finding the sweet spot in which they could employ the force to gain an advantage without causing total war. Consequently, leaders of both great powers would need to exercise a high degree of self-control.

To keep the war limited, both Washington and Beijing would need to recognize each other’s redlines—specific actions viewed as escalatory and that could trigger counterescalations.[4]

17. It is nothing less than delusional to stake one’s hope for an avoidance of nuclear Armageddon on the ability to limit escalation in the midst of an existential conflict upon which the fates of the combatants depend. In any case, the US-NATO proxy war against Russia has already established that US imperialism will not be deterred by the threat of nuclear retaliation and will cross all and every “red line” in order to achieve its objectives.

18. Krepinevich acknowledges that the inevitable US-China war, even without the use of nuclear weapons, will have catastrophic consequences for all of humanity. He writes:

Even if the two sides avoided nuclear catastrophe, and even if the homelands of the United States and its major coalition partners were left partially untouched, the scale and scope of destruction would likely far exceed anything the American people and those of its allies have experienced.[5]

19. The conclusion drawn by Krepinevich is not that the military cataclysm must be prevented at all costs, but that the United States-led coalition’s “ability to sustain popular support for the war effort, along with a willingness to sacrifice, would be crucial to its success.”[6]

20. This nightmarish imperialist scenario of inevitable war must be opposed by the American and international working class. Workers in the imperialist centers of North America, Europe, Asia and Australia and New Zealand have absolutely no interest in defending the global geopolitical and economic interests of their power-mad financial-corporate imperialist ruling class. Nor should the workers of Russia, China and other major capitalist regional powers—Brazil, Argentina, Egypt, the Gulf States, Turkey, Nigeria, South Africa, India, Indonesia, to name only the most significant—attribute any progressive character to the reactionary efforts to reorganize world geopolitics on the basis of the utopian perspective of multi-polarity.

21. The fact that US imperialism instigated the Russia-Ukraine war does not justify, from the standpoint of the interests of the Russian and international working class, the decision of the Putin government to invade Ukraine. The Putin government’s response to the provocations of American and European imperialism was determined not by abstractly defined considerations of “national defense,” but by the class interests of the parasitical oligarchic-capitalist ruling class that emerged from the breakup of the Soviet Union and the privatization and outright theft of its nationalized assets.

22. In the years preceding the dissolution of the USSR, the political conflict within the ruling bureaucratic apparatus developed along national and ethnic lines. This reactionary tendency had been prepared and facilitated by Stalin’s repudiation of proletarian internationalism and the promotion of Russian nationalism under the cover of a chauvinistic Soviet patriotism. In the aftermath of the breakup of the Soviet Union, the already existing conflicts between nationalistic bureaucratic cliques—of which the Russian and Ukrainian were the most powerful—evolved rapidly into an open struggle for raw materials, markets, and territorial advantages between the new national capitalist ruling elites. In October 1991, less than three months before the dissolution of the Soviet Union, the International Committee warned:

In the republics, the nationalists proclaim that the solution to all problems lies in the creation of new “independent” states. Allow us to ask, independent of whom? Declaring “independence” from Moscow, the nationalists can do nothing more than place all the vital decisions relating to the future of their new states in the hands of Germany, Britain, France, Japan and the United States.[7]

23. The ongoing war is a vindication of the warning made 30 years ago by the International Committee. The struggle against the US-NATO war must be conducted not by adapting to the Putin regime, but in implacable opposition to its reactionary nationalist-capitalist agenda. The anti-war policy of Russian and Ukrainian workers must be based on the unity of all sections of the working class of the former Soviet Union against the new capitalist elites. The internationalist policy upheld by Lenin and the Bolsheviks during World War I, of intransigent opposition to the defense of their national capitalist state, must be adopted by the workers of present-day Russia (against the Putin regime) and Ukraine (against the Zelinsky regime).

24. The same fundamental principles of socialist internationalism determine the attitude of the International Committee toward the conflict between US imperialism and China. The United States strives to limit China’s economic development, restrict its access to critical resources and technologies, and block the expansion of its global influence. China attempts to counter the relentless pressure exerted by American imperialism through the restructuring of the prevailing geopolitical and economic institutions in which the US dollar functions as the pillar of world trade and financial transactions. But this policy, notwithstanding China’s attempts to endow it with a progressive and even altruistic veneer (e.g., through the promotion of the “Belt and Road Initiative”), unfolds on a capitalist basis and aims at nothing more than the reorganization of the existing global balance of power.

25. The outbreak of war cannot be averted by counterposing to the hegemony of American imperialism a new multi-polar coalition of capitalist states. The struggle against imperialist war cannot be achieved through a restructuring of the nation-state system, but only on the basis of its destruction. As Rosa Luxemburg insisted on the eve of World War I, the working class “must draw the conclusion that imperialism, war, plundering countries, haggling over peoples, breaking the law, and the policy of violence can only be fought against by fighting capitalism, by setting social revolution against global genocide.”[8]

[1] Thomas L. Friedman, “A Manifesto for the Fast World,” New York Times Magazine, March 28, 1999

[2] A Quarter Century of War: The U.S. Drive for Global Hegemony 1990-2016, by David North (Mehring Books: Oak Park, MI), p. 277

[3] Ibid, pp. 368-69

[4] Foreign Affairs, January-February 2024, pp. 111-12

[5] Ibid, p. 117

[6] Ibid, p. 118

[7] “After the August Putsch: Soviet Union at the Crossroads,” by David North, in The Fourth International, Volume 19, No. 1, Fall-Winter 1992, p. 110.

[8] “Petty-Bourgeois or Proletarian World Policy?” in Discovering Imperialism: Social Democracy to World War I, translated and edited by Richard B. Day and Daniel Gaido (Chicago: Haymarket Books, 2012), p. 470

The working class, the fight against capitalist barbarism, and the building of the World Party of Socialist Revolution Read More »

Gaza

ගාසා තීරයේ වාර්ගික ශුද්ධ කිරීම තීව්‍ර කිරීම මධ්‍යයේ බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායලයට හොවිට්සර් ෂෙල් වෙඩි “හදිසි” විකිණීම අනුමත කරයි

ජෝර්ඩන් ෂිල්ටන් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 දෙසැම්බර් 30 දින පල වූ ‘Biden administration approves “emergency” sale of howitzer shells to Israel amid intensification of ethnic cleansing in Gaza Strip‘ යන ජෝර්ඩන් ෂිල්ටන්  විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

ගාසා තීරයට ඊශ්‍රායලයේ අනවරත ප්‍රහාරය නිසා පදිංචිකරුවන්ට “මරණය හෝ අවතැන් වීම” තෝරා ගැනීමට සිදුව ඇති බව  එක්සත් ජාතීන්ගේ පලස්තීන නියෝජිත මජෙඩ් බම්යා සිකුරාදා පැවසීය.

Gaza
2023 දෙසැම්බර් 29 වැනි සිකුරාදා, දකුණු ඊශ්‍රායලයේ ගාසා තීරයේ මායිම අසල ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් ස්ථානගත වීමත් සමඟ පලස්තීන නිවාස සහ යටිතල පහසුකම් විශාල වශයෙන් විනාශ වීම දක්නට ලැබේ. [AP ඡායාරූපය/ඒරියල් ෂාලිට්]

ඊශ්‍රායල හමුදා උතුරු ගාසා තීරයේ ආධාර රථ පෙළකට බෝම්බ හෙලීම, ඛාන් යුනිස් හි ප්‍රහාර වේගවත් කිරීම සහ රෆාහි ගුවන් ප්‍රහාරයකින් අවතැන් වූ පුද්ගලයන් කිහිප දෙනෙකු මරා දැමීම වැනි ජන සංහාරක ප්‍රහාරයන්ගෙන් බිහි වූ භීෂණකාරී තත්ත්වයන් පිළිබඳව බම්යාගේ සංක්ෂිප්ත සාරාංශයෙන් නැවුම් තහවුරු කිරීමක් සිදු විය. හොවිට්සර් ෂෙල් වෙඩි දහස් ගණනක් ඊශ්‍රායලයට අලෙවි කරන බව නිවේදනය කරමින් ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය නැවත වරක් ජන සංහාරයේ සිය හවුල්කාරිත්වය පෙන්නුම් කළේය.

බ්‍රහස්පතින්දා, රෆා ප්‍රහාරය  නේවාසික ගොඩනැගිල්ලකට පහර දුන් අතර, අවම වශයෙන් එහිදී 20 ක් මිය ගියේය. ඊට පසුදින මුල් භාගයේදී, උතුරු ගාසා තීරයට මානුෂීය සැපයුම් සඳහා නම් කරන ලද මාර්ගයක් ඔස්සේ ගමන් කරමින් සිටියදී එක්සත් ජාතීන්ගේ ආධාර රථ පෙළක් වෙඩි ප්‍රහාරයට ලක් විය. උතුරු ගාසා තීරයේ 800,000 කට අධික ජනතාවක් වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා කිසිදු ප්‍රවේශයක් නොමැතිව සිටින අතර, ඔවුන්ට ලැබෙනුයේ, ඊශ්‍රායල හමුදාව විසින් කරනු ලබන අතිශය සීමිත ආධාර බෙදා හැරීම් පමනි.පලස්තීන සරණාගතයින් සඳහා වූ එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිතායතනයේ (UNRWA) ප්‍රධානී පිලිප් ලැසාරිනි, ප්‍රහාරය හිතාමතා කළ එකක් බව දැඩිව ප්‍රකාශ කරමින්, ඒජන්සිය “ඊශ්‍රායල බලධාරීන් සමග එහි චලනයන් සම්බන්ධීකරණය කරන” බව අවධාරණය කළේය. 

බටහිර ඉවුරේ පලස්තීන විදේශ අමාත්‍යාංශය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයට ආධාර සැපයීම හිතාමතා සීමා කරන බවට චෝදනා කළේය. වත්මන් ආධාර “අවශ්‍ය අවම ප්‍රමාණය පවා සපුරාලන්නේ නැත”, එය අවිචාරවත් බෝම්බ හෙලීමත් සමඟ එහි “ජන සංහාරයේ” ප්‍රතිපත්තියේ කොටසකි.

ජාත්‍යන්තර ආධාර කණ්ඩායමක් වන මර්සි කෝර්ප්ස් (Mercy Corps ) පවසන පරිදි, දැනට ගාසා තීරයේ මිලියන භාගයක් පමණ ජනතාව “ව්‍යසනකාරී කුසගින්නකට හා සාගින්නකට” මුහුනපා සිටිති. “ගාසා තීරය තුළට අවසර දී ඇති ජීවිතාරක්ෂක භාණ්ඩ ප්‍රමාණය සාගරයෙන් බිදක් තරම් කුඩා  වන අතර, කෙරම් ෂාලෝම් ( Kerem Shalom ) දේශසීමා හරස් මාර්ගය විවෘත කිරීමෙන් පසුව පවා, ගාසා හි වැසියන්ගේ මූලික හා තීරණාත්මක අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා අවශ්‍ය මට්ටමට තවමත් වැඩි වී නොමැත,” යි මර්සි කෝර්ප්ස් ආධාර කණ්ඩායම සඳහා ගෝලීය ප්‍රතිපත්ති සහ උපදේශනයේ උප සභාපති කේට් ෆිලිප්ස්-බරසෝ අදහස් දැක්වීය. “ට්‍රක් රථ ඒවායේ ගමනාන්තයට ළඟා වූ පසු, පවතින සහ නොනවතින ආරක්ෂක අවදානම් හේතුවෙන් කිසිම ආකාරයක ආධාරයක් ආරක්ෂිතව බෙදා හැරීම පාහේ කළ නොහැක්කකි.”

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ තවත් අනතුරු ඇඟවීමකින් පැහැදිලි වන්නේ ඊශ්‍රායලය සිය ජන සංහාරක ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට රෝග ද යොදා ගන්නා ආකාරයයි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ සභාපති ටෙඩ්‍රොස් ගිබ්‍රෙයිසස් ප්‍රකාශ කළේ ඉහළ ශ්වසන ආසාදිතයන් 180,000 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක්, උකුණන් සහ ස්කේබීස් [ කැසීම් මයිටාවන් නිසා ඇතිවන, කැසීම සහ කුඩා රතු ලප මගින් සලකුණු කරන ලද බෝවන සමේ රෝගයකි.] රෝගීන් 55,400 ක් සහ පාචන රෝගීන් 136,400 ක්, ඉන් අඩක් වයස අවුරුදු 5 ට අඩු ළමුන් වන  බවයි. මීට අමතරව, පැපොල රෝගීන් 5,530 ක්, සමේ කුෂ්ඨ රෝගීන් 42,700 ක්, උග්‍ර සෙංගමාල රෝගීන් 4,683 ක් සහ මෙනින්ජයිටිස් රෝගීන් 126 ක් ද වාර්තා වී ඇත.

ගාසා තීරයට එල්ල කරන ප්‍රහාරය නොනවතින ලෙස ඉදිරියට යද්දී, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව හිස්බුල්ලා සංවිධානයට එරෙහිව දකුණු ලෙබනනයේ ප්‍රහාර ද පුළුල් කර ඇත. ඊශ්‍රායලය “බහු පෙරමුණු යුද්ධයක” සිටින බවට ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට්  විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය අවධාරනය කරමින් IDF විසින් දේශසීමාවේ සිට සැතපුම් 10ක් පමණ දුරින් පිහිටි ස්ථාන ඇතුළු ඉලක්ක වෙත දකුණු ලෙබනනය හරහා  ගුවන් ප්‍රහාර සහ ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාර එල්ල කරන ලදී. පසුව එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ රැස්වීමකදී, ඊශ්‍රායලයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිත ගිලාඩ් එර්ඩන් “ලෙබනනයේ සිට ඉරාන පිටුබලය ලබන ප්‍රහාර” හෙලා දුටු අතර හිස්බුල්ලා ඊශ්‍රායලයට දිගටම වෙඩි තැබුවහොත් “පූර්ණ පරිමාණ යුද්ධයක්” දියත් කරන බවට ශපත විය. IDF ප්‍රකාශක ඩැනියෙල් හගාරි  මාධ්‍ය වෙත අදහස් දක්වමින්, මිලිටරිය “ප්‍රහාරක ජෙට් යානා, යුධ ටැංකි සහ කාලතුවක්කු මගින් පුලුල් ප්‍රහාර” සිදු කළ බවත්, දකුණු ලෙබනනයේ හිස්බුල්ලා “නැවත කිසි දිනෙක [ පෙර මෙන්] සමාන නොවනු ඇති” බවට ප්‍රතිඥා දුනි.

අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ නායකත්වයෙන් යුත් අන්ත දක්ෂිනාංශික ආන්ඩුවට එවන් ආක්‍රමනකාරී ක්‍රියාවක් සමග ඉදිරියට යා හැක්කේ එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ සහ එහි යුරෝපීය සහචරයින්ගේ කොන්දේසි විරහිත සහයෝගය භුක්ති විඳින බව එය දන්නා බැවිනි. මෙම සත්‍යයේ නවතම උදාහරණයේ දී, රාජ්‍ය ලේකම් ඇන්තනි බ්ලින්කන් ඊශ්‍රායලයට ඩොලර් මිලියන 150 කට ආසන්න වටිනාකමකින් යුත් M107 155mm ෂෙල් වෙඩි විකිණීම සඳහා කොන්ග්‍රස් අනුමැතිය ලබා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය මග හැරීම සඳහා හදිසි තත්වයක් ප්‍රකාශ කළේය. ෂෙල් වෙඩි සාමාන්‍යයෙන් හොවිට්සර් තුවක්කු වලින් වෙඩි තබන අතර ජනාකීර්ණ ප්‍රදේශවලට ඔවුන්ගේ අවිචාරවත් බෝම්බ ප්‍රහාර දිගටම කරගෙන යාමට IDF හට හැකි වේ.

ජර්මනිය පුරා පලස්තීන සහයෝගී විරෝධතා වාරණයට සහ මුලුමනින්ම තහනම් කිරීමට සහය දක්වන ජර්මානු චාන්සලර් ඔලාෆ් ෂෝල්ස් හා ඔහුගේ ආණ්ඩුව, යුද්ධය සඳහා බර්ලිනයේ පිටුබලය යලි අවධාරණය කිරීමට ඊශ්‍රායලයේ යුද කැබිනට් ඇමති බෙනී ගැන්ට්ස්  සමඟ ඔලාෆ් ෂොල්ස් සිකුරාදා කතා කළේය.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරය අනුමත කිරීම, බලශක්තියෙන් පොහොසත් සහ භූ මූලෝපායික වශයෙන් වැදගත් මැද පෙරදිග මත එක්සත් ජනපද ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම අරමුනු කරන, ඉරානයට එරෙහිව කලාපය පුරා යුද්ධයක් සඳහා සූදානම් වීමේ කොටසකි. 20 වැනි සියවසේ සියලු මහා බල ගැටුම් නැවත පණ ගන්වමින් ගැඹුරු වන ලෝක ධනේශ්වර අර්බුදයක් මධ්‍යයේ, අධිරාජ්‍යවාදීන් ඊශ්‍රායලයට ඔවුන්ගේ පිටුබලය ඇතිව, අමුද්‍රව්‍ය, වෙලඳපොලවල් සහ බලපෑම් ක්‍ෂේත්‍ර ලුහුබැඳීම සඳහා ජන සංහාරය ඇතුළු අවශ්‍ය ඕනෑම ක්‍රමයකට යොමු වීමට ඔවුහු සූදානම්ව සිටිති. [අවධාරනය කර්තෘ ගෙනි]

‌සිකුරාදා හිතාමතාම ආධාර රථ පෙළක් ඉලක්ක කිරීම ඊශ්‍රායලයේ ජාත්‍යන්තර නීතිය ක්‍රමානුකූලව උල්ලංඝණය කිරීමට අනුකූල වේ. රෝහල්වලට, වෛද්‍ය සේවකයන්ට සහ ළමයින්ට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම, ආහාර සහ අනෙකුත් මූලික අවශ්‍යතා යුද අවි ලෙස භාවිත කිරීම ඇතුළු යුද අපරාධ දෛනික සිදුවීමක් බවට පත්ව ඇත. මෙය බොහෝ ඊශ්‍රායල රජයේ නිලධාරීන් විසින් පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරක අරමුණ පිළිබඳ විවෘත ප්‍රකාශයන් සමඟ ගැලපී ඇත. එහි වඩාත් පැහැදිලි ප්‍රතිපත්තිය වන්නේ ගාසා තීරයේ පලස්තීන ජනගහනය ඊජිප්තුවේ සීනායි කාන්තාරයට යාමට බලකිරීමයි.

මෙම න්‍යාය පත්‍රය දකුණු අප්‍රිකානු රජය විසින් සිකුරාදා ජාත්‍යන්තර අධිකරණයට ගොනු කරන ලද අයදුම්පතක දක්වා ඇත. ඊශ්‍රායලයේ ක්‍රියාවන් “පළස්තීන ජාතික, වාර්ගික සහ ජනවාර්ගික කන්ඩායමේ සැලකිය යුතු කොටසක් විනාශ කිරීමට අදහස් කරන බැවින් ජන සංහාරක ස්වභාවයක්” ගන්නා බව එය ප්‍රකාශ කළේය.

ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරය පුරා පැතිරී ඇති අසීමිත අවනීතිය පිළිබඳ වැඩිදුර ඇඟවීමක් ලෙස, ගාසා රජයේ මාධ්‍ය කාර්යාලය වාර්තා කළේ, ගාසා තීරය පුරා ඇති 325 ක් වන උරුමයන් සහ පුරාවිද්‍යාත්මක ස්ථාන වලින් 200 ක්  විනාශ කිරීම සඳහා ඉලක්ක කර ඇති බවයි. මෙම ස්ථානවලට මුස්ලිම් පල්ලි, පල්ලි, පුරාණ පුරාවිද්‍යා නිවාස සහ කෞතුකාගාර ඇතුළත් වේ. සමහර ස්ථාන ක්‍රිපූ 1,100 සහ 200 අතර ෆිනීෂියානු යුගය දක්වා දිව යයි. මෙම ප්‍රහාර ගාසා තීරයේ “පලස්තීන සංස්කෘතික හා උරුමයන් මකා දැමීමේ අසාර්ථක උත්සාහයක්” බව අමාත්‍යාංශයේ ප්‍රකාශය පවසයි.

යුරෝ-මෙඩ් හියුමන් රයිට් මොනිටර් (Euro-Med Human Rights Monitor) සංවිධානයට අනුව, ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් ගාසා තීරය හරහා පලස්තීන නිවාස කොල්ලකෑම පිළිබඳ පුළුල් සාක්ෂි පවතී. පුද්ගලික බඩු බාහිරාදිය සොරකම් කිරීම සහ “වටිනා දේ කොල්ලකෑම” මහා පරිමාණයෙන් සිදුවෙමින් පවතින අතර,  ඊට සම්බන්ධ මුදල් “ඩොලර් මිලියන ගනනක්” ලෙස එම සංවිධානය විස්තර කරයි. සොරකම් කරන ලද භාණ්ඩ පිළිබඳ වාර්තාවලට මුදල්, රත්රන්, ලැප්ටොප් පරිගණක සහ වෙනත් ඉලෙක්ට්‍රෝනික  උපකරණ ඇතුළත් වේ.

බටහිර ඉවුරේ පලස්තීනුවන් ද ඊශ්‍රායල ආක්‍රමණිකයන්ගේ වඩ වඩාත් මාරාන්තික ප්‍රචණ්ඩත්වයකට මුහුණ දෙති. සිකුරාදා එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ රැස්වීමක කෙටි සාකච්ඡාවකදී, ඔක්තෝබර් 7 සිට බටහිර ඉවුරේ මියගිය සංඛ්‍යාව ළමුන් 74 ක් ඇතුළුව පලස්තීනුවන් 304 ක් බව තහවුරු විය. 2023 දී, බටහිර ඉවුරේ පලස්තීනුවන් 504 ක් මරා දමා ඇති අතර, එය 2005 දී එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තා තබා ගැනීමට පටන් ගත් පසු බිහිසුණුම වසර බවට පත් විය. මීට අමතරව, බටහිර ඉවුරෙහි, ඔක්තෝබර් 7 වනදා සිට ඊශ්‍රායල හමුදා විසින් පලස්තීනුවන් 4,785ක් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.

ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් සිකුරාදා අල් ජසීරා මාධ්‍යවේදී මොන්ටාසර් නසාර්ට සහ ඔහුගේ ඡායාරූප ශිල්පියාට ඩුරා නගරයට ආසන්න වඩි අල්-ෂජ්නාහිදී පහර දුන්හ. වාර්තාවන අන්දමට සෙබළුන් ඔවුන් දෙදෙනාට පහර දී ඔවුන්ගේ උපකරණ රාජසන්තක කර ඇත්තේ ඔවුන් වහලයක සිට වාර්තාවක් රූගත කිරීමට සූදානම් වෙමින් සිටියදීය. ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට බටහිර ඉවුරේ මාධ්‍යවේදීන් 48 දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.

ගාසා තීරයේ මාධ්‍යවේදීන් සහ මාධ්‍ය සේවකයින් 106 දෙනෙකු ඝාතනය කර ඇති අතර තවත් අට දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත. අල්-කුඩ්ස් රූපවාහිනී නාලිකාවේ සේවය කළ  තවත් මාධ්‍යවේදියෙකු වන ජබ්ර් අබු හැඩ්‍රෝස් සිකුරාදා සවස් වරුවේ දී ඔහුගේ නුසෙරාට් හි පිහිටි නිවසට එල්ල කරන ලද  ගුවන් ප්‍රහාරයකින් මිය ගිය බව වාර්තා වේ.

ගාසා තීරයේ වාර්ගික ශුද්ධ කිරීම තීව්‍ර කිරීම මධ්‍යයේ බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායලයට හොවිට්සර් ෂෙල් වෙඩි “හදිසි” විකිණීම අනුමත කරයි Read More »

Scroll to Top