Democratic Rights

Stf

The underworld, the fraud called ‘Operation Justice’, and public security

By Nandana Nannetti.

“If they don’t stop drug trafficking, we have to go find them. If there is a conflict, they will have to be killed,” Public Security Minister Tiran Alas reiterated in a meeting held in Jaffna about the operation of Justice, the operation which the government claims to have launched against illegal drugs and the underworld. As a step to intensify and continue to inflict state terror on the oppressed public, the Inspector General of Police released 20 more special police battalions on 20th March, claiming to be for suppressing the underworld, and said that the underworld would be “ended” in a few months.

Stf
Deploying of 20 Special Police battalions on March 20, 2024 Image Courtesy of NewsWire

Referring to two shooting incidents reported in Pitigala and Ambalangoda on the night of 11th March, in which four people lost their lives and six others were injured; IGP Deshabandu Tennakoon said the same thing in a different manner when he announced that they (the Police) “will act to response in such a language that is comprehensible to the people involved in such acts.” He made this announcement while addressing an event in Ambalangoda.  

By the time the Sri Lankan Inspector General of Police made the aforementioned statement, a suspect arrested by the Peliyagoda police the on previous day had already been shot dead. The said suspect was arrested on 10th March by the Hambegamuwa Police as a suspect in connection with the killing of a monk named Dhammarathana in Kalapaluwawe on 24th January. He was handed over to the Peliyagoda Police. According to the Peliyagoda Police, the suspect, Kalhara Dilshan of Aranagamwila, Polonnaruwa, has served in the Army Commando Force. The Peliyagoda police took him to the Lihiniya Canal area at Attanagalla, Urapola on the next day and shot him dead at around 11 pm. Newspaper “The island“ reported that, this man, who was handcuffed and taken under the protection of an armed police battalion was shot when he tried to run away, pushing a police officer to a precipice.

Thus, as the above announcements make clear, the “Operation Justice,“ is a government terror campaign that allows the police to use force up to the point of extra judicial killing of people in violation of basic human rights and existing laws. 

What launched as a police operation on 17th December last year, was expanded to involve the Army too by 11th March. By the time, according to the police reports, there had been 68,931 raids across the country, and 68,577 suspects and, illicit drugs worth 850 million Rupees were arrested. This number includes many innocent people who were arrested on bogus charges. According to police reports, property worth Rs 720 million was seized by the Illegal Assets Unit. The reader should not be misled by these numbers because the so-called operation does not reach the big businessmen who run the illegal drug trade. 

There is no record of Operation Justice controlling the illicit drug trade. But the operation has been extended from catching people for sexual harassments in public transport and then to rounding up beggars. One example of the nature of their ‘justice’ is reported on 26th February. One Madawalage Newton, a 69 year mason of Pagoda, Nugegoda, was arrested while waiting for his colleague in his way to work. He was arrested at the Nugegoda railway station in a police operation against “begging, by obstructing traffic”, although he confirmed his identity by showing his national identity card. Nine others were arrested with him and produced to court and then he was sent to a detention center for beggers, and then to the Magazine Prison. Relatives of Newton told the media that the prison informed the family that this elderly man, suffering from a chest pain, died at 1.30 pm on the 7th March. These incidents testify that the goal of the so-called Operation Justice is to suppress the poor and spread state terror in the society by deploying armed forces everywhere to quell the sparks of a public revolt.

In launching the operation, Public Security Minister Alas said that the justice operation in illegal drug raids will not target those who use or import drugs, but those who sell them. Regarding the launch of the operation on December 17, the minister has said on several occasions that his goal is to eliminate the drug retailers because when the drug sellers are gone, the drug users and the importers of drugs will not be able to achieve their goals. This statement is aimed at the poor people in villages and cities who are motivated to involve with illicit drug trade, because they have no other means to earn a living. On February 12, the Inspector General of Police addressed a community police committee meeting in Kalutara and said that he had received a report that “when one of the housemates was caught, the second one went to work”. He described how to continue the operation, “If someone in this business is caught and jailed, if there is a group who bought drugs from him, follow up and find who supplies them now.” If one person in the house is arrested and another person in the same house steps forward to accept the danger, it means that they are involved in serious problems of livelihood. That’s the very reason, why the drug dealers can use them one after the other.

An audio tape, said to be of a conversation between a powerful underworld officer and a police officer has recently become viral. “Do your duty as a policeman. You must do it because it is your duty. It doesn’t matter if a few drug sellers are caught and prosecuted. Don’t try to stop our business,” he said to the officer. The Public Security Minister’s plan fits exactly into this proposal.

Inquired at a media briefing announcing the expansion of the operation, about the public perception that the Operation Justice violates human rights, a police spokesperson denied it. He cited the fact that no one has filed a human rights case against the operation so far. Prosecution requires evidence. As the Police Media Spokesperson knows very well, the police conduct the operation without leaving any evidence for the victim, moving very similar to the underworld. Public complaints are ignored by the higher ups of the police. No one in their right mind would believe that the police, one of the most corrupt institutions in the country, would do justice.

The experiences exposing the hypocritical statement of the police spokesman are numerous. On January 20th, a 22-year-old innocent youth Mindika Aluthgamage was shot dead at a mobile phone shop named Three Star at Telijjawila, Matara. The owner of the shop is a young man named Dilshan Madusankha. Dilshan publicly presented facts about this crime committed by the police. He explained that the assassins came to kill him had mistakenly shot his friend when he was away. He pointed out the reasons. On August 24, 2020, Malimbada police arrested him for stealing money from a Telijjawila liquor store. The police tortured him severely and further scrutiny of the CCTV footage confirmed his innocence. The young man suffered physical disabilities. Even though the mother of the youth complained to all relevant places including the Police Commission, there was no relief. The fundamental rights case 68/2021 which they have filed has been assigned to the Supreme Court and scheduled to be taken up again on February 16. Dilshan said, he received death threats from the police to stop the legal activities and he declared through his facebook account and other media that there is no one to kill him except the police.

The most recent incident was on March 2, when a suspended police sergeant and a social media activist, Nimal Jayasekara, residing at Walakumbura Attham Niwasa in Nagoda, Galle, a whistleblower exposing police corruption, was stormed and shot with a T56, and robbed of his tab computer and mobile phone. He alleges that this was done by the Sri Lanka Police. He challenges the police to arrest the relevant weapon, persons and motorcycle, if they claim they are not involved.

Police Sergeant Nimal Jayasekara’s revelation

It should not be overlooked that many underworld shooters and organized criminals are people with connections to the military or police. The main shooter of the gang that killed five people in Tangalle on December 21 was an ex-navy soldier. On February 17, at Ambalangoda, the gunman who was arrested in an attempt to kill a person was a soldier from the Kilinochchi army camp. An officer of the same camp, who got the contract and directed the soldier, was also arrested.

The threat to social life from the underworld is highlighted by the police in order to suppress public opposition to the actions of the police such as extrajudicial killings, filing false cases, terrorizing social life, etc. The very existence of the police, a tool of the capitalist class hostile to the oppressed people, is a threat to public freedom. It is no secret that large-scale illegal businesses cannot be sustained without the support of the police and the government at a high level. From this point of view, it is clear that, the public has lost their rights for a fearless peaceful life because of the underworld and the police; both being the arms of the capitalist society.

One example of the nature of the control that the police is maintaining on the lives of the common people, is what the Hikkaduwa police did to Gange Nishad Kumara, a 42-year-old resident of Tuduwegoda, Hikkaduwa, on March 14. Kumara is an oppressed fisherman He was arrested near his home, and the reason was not carrying his identity card with him. He was taken by force and asked to paint the police building. He was not released even though the family brought the identity card to the Police Station and confirmed his identity. The police have filed charges against him as a theft suspect because he did not finish the painting and got a lawyer to intervene on his behalf. The mission of so-called justice is to secure and develop this situation.

The “Global Initiative” says, “According to police data, crimes in 2022 (in Sri Lanka) increased by 60% monthly, and the number of petty crimes reported in January rose to 29,908 by the end of November from 1,676”. They pointed out in an article titled “The crime cost of Sri Lanka”, that, “economic stress has also generated an increase in illegal activities as measured by the Global Organized Crime Index.” Another proof is that homicides of all types rose from 273 in 2019 just before the economic crisis to 533 in 2022 at its peak.

Operation Justice did not control this tendency but exacerbated it. In the first 6 months of 2023, the number of shootings that was approximately 4 per month, has increased to 7 per month this year after Operation Justice was implemented.

The government is following the Philippine President Rodrigo Duterte’s “war on drugs” policy of 2016-2022, which has been used to suppress insurgencies. It killed between 7,000 and 12,000 poor Filipinos. Most of them were urban poor. A Human Rights Watch investigation found that the police were involved in falsifying evidence to justify extrajudicial killings.

The increase in usage of illicit drugs  and enhancement of crime is a global phenomenon. The United Nations Office on Drugs and Crime has reported that 296 million people have used drugs in 2021. According to the report, it is a 23% increase from before. In the past 10 years, the number of people with mental illnesses due to drug usage has risen by 45% to 39.5 million. The drug industry is one such large market. Former UN Secretary General Kofi Annan has stated that this industry is twice the size of the world car market.

The class rule of the top 10%, which swallows 76% of the world’s income, has created a market of 296 million consumers worldwide from the youth in the bottom 50%, who receive only 2% of it. No capitalist regime can save the people from this situation. As long as capitalism exists, only the criminals needed for the respective businesses will be supplied from the oppressed sections of the society as well as from the security forces.

The only class capable of countering the attack, the working class, should be independently mobilized against this self-enhancing crime-ring. Only they are capable of rallying the oppressed sections and launch a powerful counter-attack against the calamity prepared and implemented by the capitalist states in collaboration with the trillionaire drug mafia. We call upon the workers to build up their independent organizations, where different tendencies genuinely representing the interests of the working class are mobilized, to fight back this menace, to safeguard oppressed against conspiracies of the state and to organize protests including pickets, demonstrations, public meetings, and strikes, hence launching a movement culminating in a general strike to defend the lives of the workers and the oppressed.

[This article is a slightly modified version of the article originally published here in Sinhala on March 22, 2024]

The underworld, the fraud called ‘Operation Justice’, and public security Read More »

Alshifa

400 කට අධික පිරිසක් ඝාතනය කල ෂිෆා රෝහල් සංහාරය ධවල ​​මන්දිරය ආරක්ෂා කරයි

අන්ඩ්‍රේ ඩෙමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 01 දින පල වූ ‘White House defends Shifa hospital massacre that killed over 400′ යන හිසින් අන්ඩ්‍රේ ඩෙමන් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

සඳුදා ඊශ්‍රායල හමුදාව ගාසාවේ ෂිෆා රෝහලෙන් ඉවත් වීමෙන් පසු හෙලි වූයේ, එම සංකීර්නය ඝාතන පිටියක් බවට පත් කර ඇති බවයි. පිරිමි, කාන්තා සහ ලමයින්ගේ මල සිරුරු සිය ගනනකින් පෙන්නුම් කෙරුනේ සමූහ වශයෙන් කිසිදු වග විභාගයක් නැතිව මරා දැමීම, වධහිංසා පැමිනවීම් සහ විකෘති කිරීම්, සිදුකර ඇති බවයි.

මේ වන විට අවම වශයෙන් පුද්ගලයන් 32,000ක් පමන ඝාතනය කර ඇති, ගාසා තීරයේ මාස හයකට ආසන්න කාලයක් පුරා පැවති එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල් ජන සංහාරයේ විශාලතම සංහාරයන් අතර මෙම සංහාරය එක්වේ.

Alshifa
ගාසා නගරයේ ෂිෆා රෝහලේ නටබුන්, 2024 අප්‍රේල් 1 සඳුදා. (AP Photo/Mohammed Hajjar)

ගාසා රජයේ මාධ්‍ය කාර්යාලයට අනුව, රෝහලට ඊශ්‍රායලය එල්ල කල ප්‍රහාරයෙන් මියගිය සංඛ්‍යාව 400 ඉක්මවයි. සඳුදා ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් යුරෝ-මෙඩ් මොනිටර් (Euro-Med Monitor  යනු යුරෝපයේ සහ මැදපෙරදිග සහ උතුරු අප්‍රිකා කලාපය සහ යුරෝපය  පුරා සිටින සියලුම පුද්ගලයින්ගේ මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින තරුණ නායකත්වයෙන් යුත් ස්වාධීන, ලාභ නොලබන සංවිධානයකි.) පැවසුවේ,  “පලස්තීන ඉතිහාසයේ විශාලතම සංහාරය වලින් එකක්” වන  මෙහිදී, මියගිය, අතුරුදහන් වූ හෝ තුවාල ලැබූ මුලු සංඛ්‍යාව 1,500 ඉක්මවිය හැකි බවයි.

සමාජ මාධ්‍යවල බහුලව හුවමාරු වූ පින්තූරවලින් පෙන්නුම් කලේ අසංඛ්‍ය නරක් වූ මල සිරුරු ඊශ්‍රායල බුල්ඩෝසර් මගින් වල දමා තිබූ රෝහල් මලුවෙන් ගොඩ ගන්නා ආකාරයයි. සිරුරු අතර කාන්තාවන් සහ ලමුන් මෙන්ම දෑත් එකට සිප් දමා  බැඳ සිටි පිරිමින්ද ඇතුලත් විය.

ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන් අල් ජසීරා සහ අනෙකුත් මාධ්‍ය ආයතනවලට පැවසුවේ ප්‍රාන ඇපකරුවන්ට මාංචු දමා සිටියදී වෙඩි තබා හෝ අගල් වලට විසිකර දමා  බුල්ඩෝසර් මගින් පනපිටින් වල දැමූ බවයි.

ජන සංහාරයේ විශාලතම සංහාරය විය හැකි ම‌ේ පිලිබඳ හෙලිදරව් කිරීම් සමාජ මාධ්‍යවල පුලුල්ව පැතිරුනු මහජන කෝපයට හේතු වූ අතර මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවන්  ලේඛනගත සාක්ෂි බෙදාහදා ගත්හ.

“[ඊශ්‍රායල්] වාඩිලෑම අල්-ෂිෆා වෛද්‍ය සංකීර්නය තුල ඇති සියලුම ගොඩනැගිලි විනාශ කර පුලුස්සා දැමීය. ඔවුන් මලුව ඩෝසර් කර, දිවි පිදූවන්ගේ සිරුරු දුසිම් ගනනක් සුන්බුන් තුල වලලා, එම ස්ථානය සමූහ සොහොන් පිටියක් බවට පත් කලහ, ” ගාසා රජයේ කාර්යාලයේ අධ්‍යක්ෂ ඉස්මයිල් අල්-තවබ්තා පැවසීය. “මෙය මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි අපරාධයක්” බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.

“වෛද්‍ය කාර්ය මන්ඩලයේ  සමහරෙකු මරා දමන ලදී, අනෙක් අය වධ හිංසාවට ලක් කරන ලදී, අනෙක් අය රඳවා තබා ගැනුණි, අන් සියල්ලටත් වඩා, ඔවුන් සති දෙකක් තිස්සේ කිසිදු වෛද්‍ය සැපයුම් හෝ ආහාර හෝ ජලය නොමැතිව වටලනු ලැබ තිබුණි,” පලස්තීන රතු ක්‍රෙසන්ට් සමිති සංවිධානයේ ප්‍රකාශකයෙකු වන රයිඩ් අල් නිම්ස්  (Raed al-Nims) , අල් ජසීරාට පැවසීය.

ඔහු තවදුරටත් කියා සිටියේ, “ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන්ගේ වාර්තා සහ නිල වාර්තාවලට අනුව, සිවිල් වැසියන් බොහෝ දෙනෙකු ඝාතනය කරනු ලැබුණි. වෛද්‍යවරුන් සහ හෙදියන් ඇතුලු  වෛද්‍ය කාර්ය මන්ඩලය, ඊශ්‍රායල වාඩිලාගැනීමේ හමුදා විසින් මරා දමන ලදී; ඔවුන්ව හිතාමතාම ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් විසින් මරා දමන ලදී.”

භූමියේ සිට වාර්තා මත පදනම්ව, සමූලඝාතනය පිලිබඳ එහි මූලික වාර්තාවේ, යුරෝ-මෙඩ් මොනිටර් වාර්තා කලේ, “සමහරක් පිලිස්සූ, සහ තවත් අයගේ හිස් සහ අත්පා කපා දැමූ මල සිරුරු සිය ගනනක් ඇතුලුව, අල්-ෂිෆා වෛද්‍ය සංකීර්නය තුලම සහ රෝහල අවට ප්‍රදේශය තුළ සොයා ගෙන ඇති බවයි.”

ඊශ්‍රායල ජන සංහාරයේ ප්‍රමුඛ අනුග්‍රාහකයා වන බයිඩන් පරිපාලනය, කිසිවක් තහවුරු නොකරමින්ම, ෂිෆා රෝහල නීත්‍යානුකූල මිලිටරි ඉලක්කයක් බවද, හමාස් සංවිධානය එය මූලස්ථානයක් ලෙස භාවිතා කල බවටද චෝදනා කරමින් සමූල ඝාතනය ආරක්ෂා කලේය.

“හමාස් සටන්කාමීන් අල් ෂිෆා රෝහලේ සැඟවී සිටියා” යැයි රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රකාශක මැතිව් මිලර් පැවසීය.

“මෙම ප්‍රහාරය රෝහලට එල්ල වූවක් යැයි විශ්වාස නොකරන්න,” මිලර් වැඩිදුරටත් පැවසීය. “ප්‍රහාරය එල්ල වූයේ රෝහලක් තුල සැඟවී සිටින හමාස් සටන්කාමීන්ට ය.”

ඔහු තවදුරටත් කියා සිටියේ, “රෝහල්වලට යාම නවත්වන ලෙස වැඩි පිරිසක් හමාස් සංවිධානයෙන් ඉල්ලා සිටිනු මට ඇසෙන්නේ නැත්තේ මන්දැයි මම නොදනිමි.”

ධවල මන්දිර ප්‍රකාශිකා කැරීන්  ෂාන්-පියර් ( Karine Jean-Pierre) තවදුරටත් පැවසුවේ, “එබැවින් බලන්න, හමාස් සංවිධානය රෝහල් වල සිට ක්‍රියාත්මක නොවිය යුතු බව, එයින් සිවිල් වැසියන් අවදානමට ලක් කරන බව අපි නැවත නැවතත් පවසා ඇත”

“ඔවුන් රෝහල්වල සිට  ක්‍රියාත්මක වෙනවා, රෝහල්වල සිට,” ඇය වැඩිදුරටත් පැවසුවාය. “ඔවුන් කරන්නේ එයයි. ඔවුන් සිවිල් ජනතාව තුලට කාවැදී ඉන්නවා. ඔවුන් කරන්නේ එයයි.”

ධවල මන්දිරය සමූලඝාතනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ මිලියනයකට අධික සංඛ්‍යාවක් අවතැන් වූ ජනතාව නවාතැන් ගන්නා රෆා වෙත ඊශ්‍රායලයේ සැලසුම් සහගත ප්‍රහාරය සඳහා කෙලින්ම කොල එලියක් දල්වමිනි.

“රෆාහි දිගටම සිටිනා හමාස් සටන්කාමීන් සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලය කිසිවක් නොකර සිටින” තත්ත්වය “පිලිගත හැකි විකල්පයක්” නොවන බව මිලර් පැවසීය.

ෂාන්-පියර් තවදුරටත් පැවසුවේ, “රෆාහි ද හමාස් ක්‍රියාකාරීන් සිටින බව අපි දනිමු. නමුත් ඔවුන් හමුදා මෙහෙයුම් ඉදිරියට ගෙන යන්නේ නම්, අප මෙම සංවාදය පැවැත්විය යුතුයි. ඔවුන් ඉදිරියට යන්නේ කෙසේද යන්න අපි තේරුම් ගත යුතුයි. ”

යුරෝ-මෙඩ් ට අනුව, ඊශ්‍රායල හමුදා ෂිෆා රෝහල් සංකීර්නයෙන් “සියලුම වැඩ කරන පුද්ගලයින්-විශේෂයෙන් වෛද්‍ය නිලධාරීන්-අනීතික මරා දැමීම් හෝ බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම් හෝ අත්අඩංගුවට ගැනීම් මගින්” ඉවත් කරන ලදී.

දැඩි ලෙස රෝගාතුර වූ රෝගීන් සදහා  ආහාර, ජලය සහ වෛද්‍ය පහසුකම් ප්‍රතික්ෂේප කල කොන්දේසි යටතේ, වටලෑමේදී රෝගීන් 22 දෙනෙකු රෝහල් ඇඳන් මතම මරා දැමුනු බව මානව හිමිකම් සංවිධානය පැවසීය.

ප්‍රහාරයෙන් මියගිය වෛද්‍ය සේවකයන් අතර යුස්රා අල්-මකාද්මේ ( Yusra Al-Maqadmeh) සහ ඇගේ පුත් අහමඩ් අල්-මකාද්මේ (Ahmed Al-Maqadmeh) යන වෛද්‍යවරුන් දෙදෙනාද විය.

මීට පෙර ගාසාවේ සේවය කල වෛද්‍යවරයකු වන අබු සිටා විසින් රචතව පුලුල්ව බෙදාගත් උපහාරයක් පැවසූ  ලෙස, “ලස්සන ආත්මයක් සහ විශිෂ්ට ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක්. “ආපසු යෑමේ මහා පාගමනේ” (Great March of Return) සහ 2021 යුද්ධයේ සහ පසුව මෙම මෑත යුද්ධයේදී අපි එකට වැඩ කලා. ඔහුගේ කැපවීම මා දැක ඇති කිසිවකට සමකල නොහැකියි. අපි කිසි දින අමතක නොකරමු.”

ඔහු තවදුරටත් පැවසුවේ, “ඔහු මෙම යුද්ධය තුල  ෂිෆා රෝහලේ හා  අල් කුඩ්ස් රෝහල අතර ගත කලා, ඉන් බැහැරව නිදහස් වූ විට අල් අහ්ලි හිදී ඔහු මා සමඟ  එක් වුනා. සෑම විටම කැපවී ගත්, සෑම විටම ඉගෙන ගැනීමට කැමැත්තෙක්. ඔහු උතුරෙන් පිටව යෑම  ප්‍රතික්ෂේප කලා,  ඔහුගේ සැත්කම් වල ඡායාරූප මට එව්වා. ඔහුගේ නික්ම යෑමෙන් බිරිඳක් සහ බිලින්දෙකු තනිවුනා. ”

මෙම මස මුලදී, යුරෝ-මෙඩ් වාර්තා කලේ, ඊශ්‍රායල හමුදා, රැඳවියන් සමූහ වශයෙන් ඝාතනය කිරීම් සිදු කරන බවයි. මෙම වාර්තා එක්සත් ජනපදයේ ප්‍රධාන මාධ්‍ය ආයතන විසින් සම්පූර්නයෙන්ම නොසලකා හරින ලදී. නමුත් දැන් ෂිෆා රෝහලෙන් මතුවන දර්ශන මගින් බයිඩන් පරිපාලනයේ පූර්න සහයෝගය ඇතිව ඊශ්‍රායල හමුදා විසින් රෝහල දැවැන්ත ඝාතන පිටියක් බවට පත් කල බවට එල්ල වන චෝදනා සනාථ කරයි.

400 කට අධික පිරිසක් ඝාතනය කල ෂිෆා රෝහල් සංහාරය ධවල ​​මන්දිරය ආරක්ෂා කරයි Read More »

ARON

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? –  02 වන කොටස

ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි.

පහත පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ඈන් ආබර්හි මිචිගන් සරසවියේ “The Gaza genocide and the death of Aaron Bushnell: What are the political lessons?” නමින් පසුගිය මාර්තු 12 වන අඟහරුවාදා පැවැත්වූ දේශනයකි. එය ලෝසවෙඅ තුල ඉංග්‍රීසි බසින්  පසුගිය මාර්තු 14 දින පල විය. කොටස් දෙකකින් යුතුව පල කෙරෙන මෙම පරිවර්තනයේ පලමු කොටස theSocialist.LK හි 2024 මාර්තු 19 දින පල කෙරුනි. මේ එහි දෙවන හා අවසන් කොටසයි. සිංහල පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි. 

ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම සාධාරනීකරනය කිරීමට දැරෙන ප්‍රයත්න වලින් වඩාත් ම කැලඹීමක් ඇති කරන සුලු එක වන්නේ මාධ්‍යවේදී ක්‍රිස් හෙජස් ලියා ඇති, “ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ දිව්‍යමය ප්‍රචන්ඩත්වය” නම් මැයෙන් යුත් රචනයයි. එය Scheerpost, Consortium News හා අනෙකුත් විවිධ අන්තර්ජාල වෙබ් අඩවිවල පල වී ඇත. මෙම රචනය ආගමික ගූඪවාදයේ, මධ්‍යම පාන්තික මනෝරාජිකවාදයේ, දේශපාලන මංමුලාවේ, ඓතිහාසික මුසාකරනයේ සහ අහේතුකවාදය උත්කර්ෂයට නැංවීමේ සංකලනයකින් සමන්විත වේ.    

මෙම සියදිවි නසා ගැනීම ආගමික වාං මාලාව ඇසුරෙන් අර්ථ දක්වමින් හෙජස් සිය රචනය ආරම්භ කරන්නේ, බුෂ්නේල්ගේ මරනය “ආන්තික නපුරට එරෙහි ව ප්‍රචන්ඩත්වය අභිමුඛ කල” බව ප්‍රකාශයට පත් කරමිනි. යුද්ධයට ධාවක බලය දෙන සමාජ පන්තීන්, ආර්ථික උත්සුකයන් හා භූ දේශපාලනික මූලෝපායයන් හඳුනා ගැනීම වෙනුවට හෙජස්, තථ්‍ය සමාජ-ආර්ථික ප්‍රපංචයක් අධ්‍යාත්මික වියුක්තනයක් වන, පොදුවේ යක්‍ෂයා ලෙස ද හඳුන්වනු ලබන “ආන්තික නපුර”ට දිය කර හරියි. මෙම පදනම මත හෙජස් යුද්ධයේ වගකීමෙන් ආන්ඩු හා දේශපාලනඥයන් ද, ඔවුන් ක්‍රියාත්මක වන්නේ කිසියම් සමාජ පන්තියක අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් නම් එකී පන්තිය ද මුදා හරිමින් එය පොදුවේ මානව වර්ගයා මත පවරයි. “ආරොන් බුෂ්නෙල් අපේ පාපයන් වෙනුවෙන් මිය ගියේයැ”යි හෙජස් ප්‍රකාශ කරයි. ඒ අනුව ගම්‍ය වන්නේ, ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ, නැටෝවේ හා එහි ඊශ්‍රායල අනුචරයන්ගේ අපරාධවලට සමස්ත මානව වර්ගයා වගකිව යුතු බවයි.    

මෙසේ මෙම ගැටුම ගූඪකරනය කිරීමෙන් පසුව හෙජස්, ඇමරිකානු මිලිටරිය යහපත සඳහා බලයක් බවට පරිවර්තනය කිරීමේ ශක්‍යතාව සිත්හි මවා ගනී.

ඔහු මෙසේ අසයි:

“සාධාරන ලෝකයක එජ නාවුක බලඇනිය, ගාසාවට ආහාර, නිවාස හා ඖෂධ ලබා දීමට ඊශ්‍රායල සම්බාධක බිඳ දැමිය යුතු නොවන්නේ ද? අතොරක් නැති බෝම්බ හෙලීම් නැවැත්වීමට එජ යුද ගුවන්යානා ගාසාවට ඉහල අහසේ පියාසර තහනම් කලාපයක් ප්‍රකාශයට පත් කල යුතු නොවන්නේ ද? ගාසාවේ සිය හමුදා ඉවත් කර ගැනීමට ඊශ්‍රායලයට අවසාන නිවේදනයක් නිකුත් කල යුතු නොවන්නේ ද? ඊශ්‍රායලයට නැව් පිටින් ආයුධ යැවීම, බිලියන ගනන් යුදමය ආධාර සහ රහස් තොරතුරු ලබා දීම නැවැත්විය යුතු නොවන්නේ ද? ජන ඝාතනයේ යෙදුනු අයට මෙන් ම ඊට ආධාර කල අයට ද එයට වග කියන්නට සැලැස්විය යුතු නොවන්නේ ද? 

බුෂ්නෙල්ගේ මරනය අපට බල කරන්නේ මෙම සරල ප්‍රශ්නවලට මුහුන දීමට ය.”  

ඔහුගේ ප්‍රශ්නවලට පිලිතුරු දැක්වීම් වශයෙන් යමෙකුට හෙජස්ගෙන් මෙසේ ඇසීමට අයිතියක් ඇත: “මේ “සාධාරන ලෝකය” සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා අප යාඥා කල යුතු වන්නේ කවර දේවස්ථානයක ද? කවර සිනගෝගයක ද? කවර පල්ලියක ද?” ඔහුගේ ප්‍රශ්න “සරල” නොවේ. ඒවා හුදෙක් අභූතරූපී ය. දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ කවර හෝ වැටහීමක් ඇති කිසියම් ම හෝ බුද්ධිමත් තැනැත්තෙකු ඒවා ඇසිය යුත්තේ මන්ද? හෙජස්ගේ ප්‍රශ්නවලින් ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ, “නපුර”, “හොඳ” දෙයින් විස්ථාපනය කලහොත් සියල්ල යහපත් ආකාරයෙන් සිදු වන, ලිබරලුන් විසින් සිතා ගනු ලැබූ ආකාරයේ ලෝකයකි. හරය වශයෙන්, එය සියලු විරෝධතා දේශපාලනයන් හි දර්ශනයයි.    

එහෙත් ඔහුගේ ප්‍රශ්නවල කිසිත් අර්ථයක් නැත. මක්නිසාද යත්, ඉදින් හෙජස් විසින් සිතේ මවා ගන්නා ලද ආකාරයේ “සාධාරන ලෝකය”කට යුද ගුවන්යානා, පියාසර තහනම් කලාප සහ අවසාන නිවේදන ආදියේ අවශ්‍යතාවයක් තිබේ ද? හෙජස්ගේ “සරල ප්‍රශ්න”වල කවර හෝ අර්ථයක් පැවතිය හැක්කේ යමෙකු එජ අධිරාජ්‍යවාදය වෙනස් කල හැකි, හා යහපතට විභවයක් ඇති, බලයක් ලෙස සිතා ගතහොත් ය. අනෙක් අතට ඊශ්‍රායලය වටහා ගනු ලබන්නේ ශුද්ධ හා නොවෙනස්කලහැකි නපුර පහලවීමක් ලෙස ය. මෙම කල්පිතයේ ඇති ක්‍රිස්තියානි හා ආධානග්‍රාහී උපරිතානයන් පැහැදිලි ව දෘශ්‍යමාන ය.

යහසාධක එජ අධිරාජ්‍යවාදයක් සඳහා ඔහු කරන සදාචාරවාදී ආයාචනයට සහාය පිනිස හෙජස් මෙසේ කියා සිටී: “ප්‍රථම ගල්ෆ් යුද්ධයෙන් ඉක්බිති 1991 දී කුර්ද් ජාතිකයන් රැකීමට ඒකාබද්ධ හමුදා උතුරුදිග ඉරාකයට මැදිහත් වූහ.” 1991 ගල්ෆ් යුද්ධය, සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමෙන් මෙපිට ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ ප්‍රචන්ඩ පුපුරා හැලීමේ ආරම්භය සනිටුහන් කල බව හෙජස්ට අමතක වී ඇති සේ ය. එම යුද්ධය අතරතුර දී ලක්ෂ ගනන් ඉරාක ජාතිකයෝ මරනයට පත් වූහ. පියාසර තහනම් කලාපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමේ ක්‍රියාවට කුර්ද්වරුන් ආරක්ෂාව සමඟ කිසිදු සම්බන්ධයක් නොවීය. ජනාධිපති බුෂ් (ජ්‍යෙෂ්ඨ) විසින් අනුයන ලද පිලිවෙත් මුලුමනින් ම මෙහෙයවන ලද්දේ ඉරාක ආක්‍රමනය මධ්‍යයේ එක්සත් ජනපද හමුදාවේ උපායාත්මක උත්සුකයන්ගේ තක්සේරුව විසිනි.

හෙජස්ගේ රචනයේ වඩාත් ගර්හා කට යුතු කොටස් වනුයේ, බුෂ්නෙල්ගේ “ස්වයං බිලිපූජාව” “බලගතු දේශපාලන පනිවුඩයක්” ලෙස ගැනීමට පක්ෂව ඔහු උද්‍යෝගී ලෙස තර්ක කරන එකී කොටස් ය. 

ඔහු මෙසේ නිවේදනය කරයි: “එය ප්‍රේක්ෂකයා තිගස්සවා ඔහුගේ නිද්‍රාවෙන් පුබුදුවයි. එය කල්පිතයන් ප්‍රශ්න කිරීමට ප්‍රේක්ෂකයාට බල කරයි. එය ක්‍රියාකරන ලෙස ප්‍රේක්ෂකයාට කන්නලව් කරයි. එය දේශපාලන රඟහලකි. නැතහොත්, ඇතැම්විට, එහි වඩාත්ම ප්‍රබල ආකාරයෙන් කෙරෙන ආගමික පූජාවිධියකි.”  

බුෂ්නෙල්ගේ දිවි නසා ගැනීම පිලිබඳ හෙජස් ලබා දෙන අසීමිත අනුමැතිය විසින් ඔහු, හුදෙක් තරුනයාගේ මරනයට සිද්ධියෙන් පසු හවුල් වූ අපරාධ සහායකයෙකු කෙරෙනු පමනක් නොවේ; ඇත්තෙන් ම, අනාගත විරෝධතා දිවි නසා ගැනීම් සඳහා පොලඹවන්නෙකු බවට ද පත් කෙරෙයි. මෙම අනුමැතිය ගලා එන්නේ, දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ පරිපූර්නව ම සාවද්‍ය වූ සංවර්නනයකිනි. යමෙකු, හෙජස් ලියා ඇති දේ මත පදනම් ව, ආරොන් සියදිවි නසා ගත්තේ පලස්තීනුවන් සමූහ ලෙස ඝාතනය කිරීමට එරෙහි කිසිදු බහුජන විරෝධයක සේයාවක් හෝ නොපවතින, ගාසාවේ ජන සංහාරය පිලිබඳ මහජනයා කිසිත් නොතකා සිටින තතු යටතේයැයි සිතනු ඇත. ඉදින්, සාර්වභෞමික උදාසීනත්වයක එවන් තතු යටතේ සිය ජීවිතය පුදා, ගාසාවේ ජනයා පිලිබඳ කිසියම් දෘශ්‍යමාන මට්ටමක සැලකිල්ලක් පුබුදුවා ගනු වස් දැරෙන අපේක්ෂාභංග ප්‍රයත්නයක් තුල තමන් බිහිසුනු ප්‍රචන්ඩත්වයකට ගොදුරු කරනු විනා ඔහුට වෙනත් කල හැකිව තිබුනේ කුමක් ද?  

එහෙත් හෙජස් විසින් උපකල්පිත හා ගොතනු ලැබූ තතුවලට පටහැනි ලෙස, ඊශ්‍රායල ආක්‍රමනයට ලෝකයේ දස අතින් ම නැඟුනු මහජන විරෝධතාවලට මූහුන දීමට සිදු විය. ගනන් තැබිය නොහැකි තරම් පෙලපාලි පැවැත්වින. ඉන් ඇතැම් ඒවාට ලක්ෂ ගනනින් ජනයා සම්බන්ධ වූහ. බොහෝ අවස්ථාවන් හි දී යුදෙව්වන් විශාල සංඛ්‍යාවක් සැලකිය යුතු විරෝධතාවලට සහභාගී වූ බවත්, ඒවා සංවිධානය කිරීමට පවා සම්බන්ධ වූ බවත් ඊට එක් කල යුතුය.     

Rally
Jewish Voice for Peace විසින් නිව්යෝර්ක්හි සංවිධානය කරන ලද විරෝධතාවයකට දහස් ගනනක් සහභාගී වෙමින් 

විරෝධතාවල කාර්යසාධකතාව සීමා කල ගැටලුව වූයේ ගාසාවේ ජන ඝාතන පිලිබඳව මහජනයා නොතකා සිටීම නොව, එකී ජනඝාතනවලට ද, වඩාත් පුලුල් ව ගතහොත් තුන්වැනි ලෝක යුද්ධයකට හා න්‍යෂ්ටික අවි භාවිතා කිරීමට අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් සිදු කෙරෙන සූදානම්වීමට ද එරෙහි අරගලය පදනම් කල හැකි දේශපාලන ඉදිරි දර්ශනයක් සහ මූලෝපායයක් නොපැවතීම යි.  

විරෝධතා පැවැතී ඇත්තේ ධනේශ්වර දේශපාලනයේ පවතින ව්‍යුහයන්හි සීමාවන් තුල ය. ඒවා මෙහෙයවනු ලැබ ඇත්තේ ධනපති පාලනයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන දේශපාලනික බලමුලු ගන්වා ගැනීම දිශාවට නොව, ඒ වෙනුවට, සිය පිලිවෙත් වෙනස් කර ගන්නා ලෙස ධනපති ආන්ඩුවලට බලපෑම් කිරීමේ දිශාවට ය.    

ඇත්තෙන් ම හෙජස් විසින් සහයෝගය දෙනු ලබන දේශපාලනික දිශානතිය වන්නේ මෙයයි. ඔහු, චාරිත්‍රානුකූල සියදිවි නසා ගැනීම්වල කාර්යසාධකතාවය පිලිබඳ උදාහරන ලෙස, ඉතිහාසයේ දී ටියුනීසියාවේ, දකුනු වියට්නාමයේ හා ටිබෙටයේ සිදු කෙරුනු ස්වයං ජීවිත පූජාවන් පිලිබඳ විශේෂ අවධාරනයන් සිදු කරමින් එවැනි ඉහත සිදුවීම් පිලිබඳව සඳහන් කරයි. ඔහු සඳහන් කර ඇත්තේ, “මෙකී තනි තනි ආත්ම පූජාවන් නිරතුරුව ම, බහුජන විරෝධය කැඳවුම් කරන ඒකරාශී කිරීමේ නිමිති ලෙස ක්‍රියාත්මක වී ඇති” බවයි.   

මෙහිදී, එවැනි නාටකාකාර සිදුවීමක් විසින් විරෝධතා දල්වන ලද, හා පැවැති විරෝධතා තීව්‍ර කරන ලද අවස්ථා තිබෙන බව සත්‍යයකි. එහෙත් විධිගත ජීවිත පූජාවක් සමාජය විප්ලවවාදී ලෙස පරිවර්තනය කිරීම සඳහා වූ ඵලදායී මූලෝපායයකට සම්මාදම් වූ අවස්ථා නොමැත. ඇත්තෙන් ම, ඔහු උපුටා දක්වන අවස්ථා තුනෙන් දෙකක දී, එනම්, දකුනු වියට්නාමය හා ටිබෙටය සම්බන්ධ සිදුවීම්වල දී, ස්වයං-ජීවිත පූජා සිදු කරන ලද්දේ ප්‍රතිගාමී දේශපාලන බලවේග විසින් වන අතර, ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය ඒවා තමාගේ ම අරමුනු වෙනුවෙන් භාවිතා කලේය.    

උදාහරනයක් ලෙස, 1963 දී තික් ක්වෑන් ඩුක් නම් බෞද්ධ භික්ෂුවගේ ප්‍රාන පූජාව විසින් ධාවිත සිදුවීම් දාමය, උතුරු වියට්නාමයට හා ජාතික විමුක්ති පෙරමුනට එරෙහි ව ඵලදායී අරගලයක් දියත් කිරීමට අසමර්ථ ලෙස (ඇමරිකාව විසින්) දක්නා ලද එවකට පැවැති ඩියෙම් තන්ත්‍රය පෙරලා දමා මිලිටරි ජුන්ටාවක් බලයට ගෙන ඒම සඳහා කෙනඩි පාලනය භාවිතා කලේය.  

Tibet

ටිබැටයේ ජීවිත පූජා සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඒවා, චීනයට එරෙහි ආයුධයක් ලෙස, බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයට දිරි දෙමින් සිටි වොෂින්ටනයේ උත්සුකයන්ගෙන් මඟ පෙන්වන ලද සිදුවීම් විය. මෙකී ව්‍යාපාරයේ ඉතා දුරස්තර ආකාරයෙන් හෝ ප්‍රගතිශීලී වූ කිසිවක් නොවීය. තරුන කම්කරුවෙකුගේ සියදිවි නසා ගැනීම මහජන විරෝධතා අවුලුවා ලූ ටියුනීසියාව පිලිබඳ ව සැලකු කල, ඉන් දශකයක ඇවෑමෙන්, එදා පෙරලා දමන ලද එකී පිරිස ම, විරෝධතාවල මුල් රැල්ලේ දී පෙරලා දමන ලද එම දේශපාලන බලවේග ම, යලිත් බලයට පත් ව සිටියෝය.

එහෙත් හෙජස්ට සිය උද්දාමය දරා සිටිය නොහැක. ඔහුට අනුව ස්වයං ප්‍රාන පූජාවන් යනු, “පූජාමය උත්පත්තීන් ය. ඒවා අලුත් යමක් පිලිබඳ අශුභ නිමිති දක්වයි. ඒවා, සම්මුතීන් හා බලය රජයන පර්යායයන් පිලිබඳ පරිපූර්න ප්‍රතික්ෂේපනය එහි වඩාත්ම නාටකීය ආකාරයෙන් පලකිරීම් ය.”   

මෙය අසත්‍යයකි. එබඳු ක්‍රියා ඔය කියන කිසිවක් නොවේ. අවස්ථානුකූල ව ඒවා පුද්ගලයන්ගේ වෙනසක් හෝ පවතින තන්ත්‍රයක් වෙනස් කිරීම හෝ අරමුනු කර ගත් ක්‍රියාවන් විය හැකිය. නැතහොත්  – වඩාත් සුලබ ලෙස සිදුවන්නේ මෙයයි – එමඟින් අපේක්ෂා කරන්නේ දැනට බලය දරන්නන් ලවා පවතින ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කරවා ගැනීම විය හැකිය.  

ඒවා පවතින දේපල සම්බන්ධතා පෙරලා දමා, ධනපති රාජ්‍යය හා එහි ආයතන බිඳ හෙලා කම්කරු පන්තිය අතට බලය මාරු කිරීමේ දිශාවට දැනුවත් ව එල්ල කල ක්‍රියාවන් නොවේ.

ඊට පටහැනි ලෙස, ඉතාම මූලික අර්ථයෙන් සලකන කල්හි, විධිගත ප්‍රාන පූජාවෝ සමාජවාදයේ හා සමාජවාදී විප්ලවයේ ඉදිරි දර්ශනය සමඟ මූලිකව ම අසංගත වෙති. සමාජවාදී විප්ලවයේ වැඩ පිලිවෙල සූත්‍රගත කෙරෙන්නේ සමාජයේ සමාජ-ආර්ථික ව්‍යුහය පිලිබඳ විද්‍යාත්මක විශ්ලේෂනයක පදනම මත ය. සමාජ විප්ලවයේ මූලික ධාවක බලවේගය වන්නේ අපරිනත හා මංමුලාසහගත ප්‍රකෝපය නොව, ලෝක ධනේශ්වර පර්යායේ වෛෂයික ප්‍රතිවිරෝධයන් පිලිබඳ අවබෝධය හා, එකී ප්‍රතිවිරෝධයන් ග්‍රහනය කර ගැනීම විසින් මඟ පෙන්වනු ලබන බහුජන සමාජ ක්‍රියාකාරීත්වයයි.     

කොයිහැටියටත් හෙජස්, දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ සහේතුක වැටහීමක් ඇති කර ගැනීම ඵල රහිත ක්‍රියාවක් ලෙස බැහැර කරයි. ඔහු දේවධර්මාචාර්ය රයින්හෝල්ඩ් නීබර්ගේ “ආත්මයාගේ උත්කෘෂ්ඨ උමතුවක්” සැමරීම සහ “එවැනි උමතුවක් විනා අන් කිසිවක් මාරක බලය සහ උසස් ස්ථානවල වැජඹෙන ආධ්‍යාත්මික දුෂ්ටකම සමඟ සටන් නොකරනු ඇත” යන ඔහුගේ ප්‍රකාශය සහයට කැඳවයි. මෙය ඇත්ත වශයෙන්ම වමට නොව දකුනට පෙලගැසීමක් ප්‍රකාශයට පත් කරන දේශපාලන අතාර්කිකත්වය උත්කර්ෂයට නැංවීමක් මිස අන් කිසිවක් නොවේ. දක්ෂිනාංශික දේශපාලනය අතාර්කික මනෝභාවයන් සමඟ සමීපව පෙල ගැසී ඇති අතර, සැබෑ ලෙසම ප්‍රගතිශීලී, වාමාංශික, සමාජවාදී චින්තනය පෙල ගැසී සිටින්නේ විද්‍යාව සමග ය.

හෙජස් සිය රචනය සමාප්ත කරන්නේ පහත දැක්වෙන ප්‍රකාශයෙනි:  

“දිව්‍යමය ප්‍රචන්ඩත්වය දූෂිත සහ අපකීර්තියට පත් පාලක පන්තියක් භීතියට පත් කරයි. එය ඔවුන්ගේ දුශ්චරිතය හෙලිදරව් කරයි. සෑම කෙනෙකුම තැති ගැන්මෙන් අංශභාග වී නැති බව එයින් විදහා දැක්වෙයි. එය ආන්තික නපුරට එරෙහි ව සටන් වැදීමේ සංඥා නාද ඇමතුමකි. බුෂ්නෙල් අදහස් කලේ එයයි. ඔහුගේ පරිත්‍යාගය අපගේ යහපත්කමට ආමන්ත්‍රනය කරයි.

කරුනු නොසඟවා කිවහොත්, හෙජස්ගේ රචනය ආමන්ත්‍රනය කරන්නේ, මධ්‍යම පන්තික ව්‍යාජ-වාමවාදයේ අශුභවාදය, බුද්ධිමය බංකොලොත්භාවය සහ අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම ප්‍රතිගාමී ස්වභාවයට ය; එනම්, පොදුවේ විශ්ව විද්‍යාල මන්ඩපවල ආධිපත්‍යය දරන දෘෂ්ටිවාදාත්මක සංකල්පවලට ය.”

1940 දී, හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ඇමරිකානු ශාඛාව තුල මතුව තිබූ මාක්ස්වාදී විරෝධී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහිව අභ්‍යන්තර පක්ෂ දේශපාලන අරගලයක ගමන් මග තුල ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සඳහන් කලේ, ඉතිහාසයේ දැවැන්තතම සමාජ විප්ලවය – එනම්, මිහිතලය කම්පා කල සිදුවීමක් වූ, 1917 ඔක්තෝබර් මාසයේ දී රුසියානු කම්කරු පන්තිය බලය අල්ලා ගැනීම – මෙහෙයවනු ලැබුවේ, සිය ක්‍රියාකාරකම් බෝම්බ වීසි කිරීමෙන් නොව, අපෝහක භෞතිකවාදී න්‍යාය ආරක්ෂා කිරීම සහ විස්තාරනය කිරීමෙන් ආරම්භ කල පක්ෂය විසින් බවයි.

ට්‍රොට්ස්කි සඳහන් කර තිබුනේ 1860 ගනන් තරම් අතීත කාලයක දී රුසියානු ජනතාවාදීන් අධිවාචනය කල ත්‍රස්තවාදී විධික්‍රමවලට එරෙහි ව, රුසියානු මාක්ස්වාදීන් විසින් දියත් කරනු ලදුව පැවැති දීර්ඝ අරගලය පිලිබඳ ව ය. ඒ කාලයේ, රජයේ නිලධාරීන්ට ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සම්බන්ධයෙන් මාක්ස්වාදීහු වාදවිවාද කලෝය. මේ වූ කලී සියදිවි නසා ගැනීමේ ක්‍රියාවට වඩා බොහෝ ආකාරවලින් වෙනස් වූ එකකි. සියදිවි නසා ගැනීම එම කාලයේ කිසිදු බැරෑරුම් දේශපාලන ප්‍රවනතාවයක පක්‍ෂපාතීත්වය දිනා ගත් ක්‍රියාවක් නොවේ. එහෙත් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව ඉදිරිපත් කෙරී ඇති තර්කවල, හෙජස් විසින් ප්‍රවර්ධනය කෙරෙන ආකාරයේ සියදිවි හානි කර ගැනීමේ “දේශපාලන රංග භූමිය” ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට එකහෙලා අදාල වන ඇතැම් විචාරාත්මක මුඛ්‍යාංග එහි පවතී.  

මෙහි සාරාත්මක කාරනය වනුයේ, ත්‍රස්තවාදයේ දේශපාලනය විසින්, තනි පුද්ගල වීරෝදාර ක්‍රියා, කම්කරු පන්තියේ බහුජන ක්‍රියාවන් වෙනුවට ආදේශ කරනු ලැබීමයි. ත්‍රස්තවාදී ඝාතන විසින් – ඉදින් එයට බිලිවන්නේ රාජ්‍යයේ අධිපතියා වූ කල පවා – සමාජයේ රැඩිකල් පෙරලියක් ගෙන එනු ලැබීමෙහි ලා අසමත් ය. සිදුවනු ඇත්තේ එක් ප්‍රජා පීඩකයෙකු වෙනුවට තවත් ප්‍රජා පීඩකයෙකු ආදේශ වීම පමනෙකි. තව ද, මහජනයාගේ දේශපාලන විඥානය ඉහල දැමීම වෙනුවට ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවලින් සිදු කෙරෙන්නේ ඔවුන්, ඝාතකයන් හා පොලිස් අධිකාරීන් අතර ගැටුම නිරීක්ෂනය කරන අකර්මන්‍ය නරඹන්නන්ගේ මට්ටමට පහත හෙලීමයි.   

දෙවැනි ලෝක යුද්ධය අද්දර දී, 1938 නොවැම්බරයේ, සිදු වූ කනගාටුදායක සිදුවීමක් සිහිපත් කරමින් මම මෙම දේශනය සමාප්ත කරමි.

පෝලන්තයේ දී උපත ලබා පැරීසියේ ජීවත් වූ හර්ෂෙල් ග්‍රයින්ස්පෑන් නම් 17 හැවිරිදි යුදෙව් සංක්‍රමනික තරුනයෙක් ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයේ දී අර්න්ස්ට් වොම් රත් නම් නාසි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික නිලධාරියෙකු ඝාතනය කලේය. ප්‍රවේශමෙන් සූදානම් කල ක්‍රියාවක් නොවූ මෙම ඝාතනය පිලිබඳ ව ඉන් ඉක්බිති පැවැති විභාගයේ දී පෙන්නුම් කෙරුනේ, නාසීන් විසින් යුදෙව්වන්ට තාඩන පීඩන පමුනුවනු ලැබීම සහ තමාගේ ම පවුලේ අයට පත් පීඩාවන් නිසා සාහසික වූ ග්‍රයින්ස්පෑන් පලි ගැනීමේ අරමුනින් ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයට ගිය බවයි. ඔහු සිය ඉලක්කය ලෙස කිසියම් නිශ්චිත පුද්ගලයෙකු තෝරා ගෙන නො සිටියේ ය. ඔහුට දේශපාලන අත්දැකීම් කිසිත් නො තිබින. ග්‍රයින්ස්පෑන් තමන්ට මුන ගැසුනු ප්‍රථම නිලධාරියාට වෙඩි තැබීය. වොම් රත්ගේ අවාසනාවට එම තැනැත්තා වූයේ ඔහු ය.      

Germany

මෙම ඝාතනයේ දුරදිග යන සහ අපකීර්තිමත් පසුවිපාක පැවතින. මෙම ඝාතනය ජර්මානු යුදෙව්වන්ට එරෙහි ප්‍රහාර ප්‍රචන්ඩ ලෙස උත්සන්න කිරීම සඳහා භාවිතා කිරීමට හිට්ලර්ගේ තන්ත්‍රය තීරනය කලේය. 1938 නොවැම්බර් 9 දින සිදු වූ වොම් රත්ගේ මරනයෙන් පැය ගනනක් ඇතුලත නාසීහු, පසුකලෙක ක්‍රිස්ටල්නොට් (බිඳුනු වීදුරුවල රාත්‍රිය) නමින් හඳුන්වන ලද, යුදෙව්-විරෝධී වාර්ගික සංහාරය දියත් කලෝය.

වහා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ තිබු ග්‍රයින්ස්පෑන් කෝපාවිෂ්ට හෙලාදැකීම් වලට පාත්‍ර විය. මෙම හෙලාදැකීම් ගලා ආවේ හුදෙක් ෆැසිස්ට්වාදීන් වෙතින් පමනක් නොවේ. ස්ටැලින්වාදී කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ සහාය ලද “වාම” මහජන පෙරමුනු ආන්ඩුව ද, ප්‍රංශය හා ජර්මනිය අතර සම්බන්ධතාවලට වල කපමින් වමේ ආන්ඩුව දුර්වල කිරීම සම්බන්ධයෙන් යොවුන් තරුනයා හෙලා දුටුවේය.

ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ ආරක්ෂාව සඳහා පැන නැඟුනු එක ම හඬ වූයේ, ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි හා ප්‍රංශයේ සිටි ඔහුගේ ආධාරකරුවන් නැඟූ හඬ ය. එහෙත් ට්‍රොට්ස්කි, විභූතිමත් ලිපියකින් තරුනයා විසින් තෝරා ගන්නා ලද ත්‍රස්තවාදී විධික්‍රමය පිලිබඳ සිය ප්‍රතික්ෂේපය පැහැදිලි ලෙස දක්වන අතරතුර ම, ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ වධකයන්ට එරෙහි ව ඔහු ආරක්ෂා කලේය. ඔහු ප්‍රතිචාර දක්වමින් සිටියේ සියදිවි නසා ගැනීමකට නොව ෆැසිස්ට් නිලධාරියෙකුට එරෙහිව සිදු කර තිබූ දේශපාලන ඝාතනයකට ය. එහෙත් ග්‍රයින්ස්පෑන්ට තමාගේ ම ජීවිතය අහිමි කල ඔහුගේ ක්‍රියාව පිලිබඳ ට්‍රොට්ස්කිගේ විවේචනය (අපේ විෂය කරුනට) ඉමහත් අදාලත්වයක් දරයි. ෆැසිස්ට්වාදයේ නියෝජිතයා කෙරේ යෞවනයා තුල පැවැති වෛරය හා ඔහුට හැඟුනු අපේක්ෂා භංගත්වය ට්‍රොට්ස්කි වටහා ගත්තේය.     

එහෙත්, ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ ක්‍රියාව තරුනයන් විසින් අනුකරනය කරනු ලැබීමට එරෙහිව තරුනයන්ට තරයේ උපදෙස් දීමට විප්ලවවාදී නායකයෙකු ලෙස තමන්ට පැවරී ඇති වගකීම ට්‍රොට්ස්කි හඳුනා ගත්තේය. ඔහු මෙසේ ලිවූ අතර, මෙම ලේඛනය එය බිහි වූ කාලයේ බිහි වූ අසමසම ලේඛනයකි:

“ඔහු අනුගමනය කල ක්‍රමය සම්බන්ධයෙන් එසේ කිව නොහැකි නමුත්, හුදු සදාචාරාත්මක අර්ථයෙන් ගත් කල ග්‍රයින්ස්පෑන් සෑම තරුන විප්ලවවාදියෙකුටම ආදර්ශයක් විය හැක. ග්‍රයින්ස්පෑන් සමඟ අපගේ විවෘත සදාචාරාත්මක සහයෝගීතාවය, ඒකාධිපත්‍යයට සහ මෘග භාවයට එරෙහි අරගලය තුල ස්වයං පරිත්‍යාගයෙහි සමත් ග්‍රයින්ස්පෑන් කෙනෙකු විය හැකි සැමට මෙසේ කීමට අමතර අයිතියක් අපට ලබා දෙයි: වෙනත් මාවතක් සොයන්න! පන්ති සූරාකෑමේ, ජාතික පීඩනයේ සහ වාර්ගික පීඩාවන්හි සමස්ත ව්‍යුහයේ කිසිදු ශේෂයක් ඉතිරි නොකරන ව්‍යාපාරයක් වන පීඩිතයන් නිදහස් කල හැක්කේ, හුදකලා පලිගන්නාට නොව මහා විප්ලවවාදී මහජන ව්‍යාපාරයකට පමනි. ෆැසිස්ට්වාදයේ පෙර නොවූ විරූ අපරාධ, මුලුමනින් ම යුක්ති සහගත වන පලිගැනීමේ ආශාවක් ඇති කරයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ අපරාධවල විෂය පථය කෙතරම් බිහිසුනු ද යත්, හුදකලා ෆැසිස්ට් නිලධරයන් ඝාතනය කිරීමෙන් මෙම ආශාව තෘප්තිමත් කළ නොහැක. ඒ සඳහා මුළු ලොව පුරා පීඩිතයන්; මිලියන ගනන්, දශ මිලියන සහ සියක් මිලියන ගනන් ජනයා; ක්‍රියාකාරීත්වයට කැඳවමින්, පැරනි සමාජයේ බලකොටුවලට පහර දීමට ඔවුන් මෙහෙයවීම අවශ්‍ය වේ. මහජන කෝපයට සැබෑ තෘප්තිය ලබා දිය හැක්කේ සියලු ආකාරයන්හි වහල්භාවය පෙරලා දැමීමෙන් පමනෙකි, ෆැසිස්ට්වාදයේ පරිපූර්න විනාශයෙන් ම පමනෙකි, ජනයා වර්තමාන කොල්ලකරුවන් සහ මැර කල්ලි සම්බන්ධයෙන් නිර්දය විනිශ්චයක් සඳහා විනිශ්චයාසනය අරා හිඳීමෙන් පමනෙකි. නිරවද්‍ය ලෙස ම, හතරවන ජාත්‍යන්තරය තමා සඳහා නියම කර ගෙන ඇති කර්තව්‍යය වන්නේ මෙයයි. එය ස්ටැලින්වාදයේ වසංගතයෙන් කම්කරු ව්‍යාපාරය පිරිසිදු කරනු ඇත. එය තරුනයන්ගේ වීරෝදාර පරපුර තම පෙල තුල ඒකරාශී කරනු ඇත. එය වඩාත් වටිනා සහ වඩාත් මානුෂීය අනාගතයකට මාවතක් කපා සකසනු ඇත.”

Fi
ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි 

මෙම වචන අපේ ම යුගය තුල නින්නාද දෙයි. අවස්ථානුකූල ව වෙනස් කල යුතු දෑ වෙනස් කර ගත් කල එම වචන ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ ඛේදජනක මරනයෙන් උකහා ගත යුතු දේශපාලන පාඩම් බලගතු ලෙස පිඬු කොට දක්වයි. 

ඔබට; ඇත්තෙන් ම සටන් කිරීමට අවශ්‍ය, දිනපතා අප දකින දෙයින් කෝපයට හා තැති ගැනීමට පත් වී සිටින, මේ අප කතා කරන මොහොතේ පවා ගාසා තීරයේ කුඩා දරුවන් සහ ලදරුවන් පවා මිය යන බව, ජල බිඳක් පානය කිරීමට අවසර නැති බව, ආහාර නො ලැබෙන බව, අතිශය අමානුෂික තතු යටතේ වැඩ කරන බව වටහාගෙන සිටින, එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපතිවරයා මෙම ක්‍රියාවන් යුක්ති සහගත කරමින් නො නැවතී, “හරි, ගාසා වැසියන් තවත් 30,000 ක් මිය යාමට අප ඉඩ දිය යුතු නැත. ඇතැම් විට, තවත් 5,000 ක් විය හැකියි. නැතහොත් තවත් 10,000 ක් හෝ 15,000 ක් විය හැකියි; එහෙත් එය 30,000 ක් විය නොහැකියි” – බයිඩන්ට පවා එය පමනට වැඩි ගනනකි – ලෙස ද පවසන බව අසන ඔබ; 

ඔබ දකින දෙය පිලිකුල් කරන ඔබ, එයින් උකහා ගැනීමට යන දේශපාලන නිගමන මොනවාද? මෙම තතු අවසානයක් කර දැමීමට අවශ්‍ය වන්නේ කුමක්ද? අවශ්‍ය වන්නේ තනි පුද්ගල පලි ගැනීමේ ක්‍රියාවන් නොවේ; පෞද්ගලික ආත්ම පරිත්‍යාගී ක්‍රියාවන් නොවේ; ඇත්තෙන් ම අවශ්‍ය කෙරෙන්නේ, ධනේශ්වර නිෂ්පාදනයේ සමස්ත ක්‍රියාවලිය තුල තම වෛෂයික භූමිකාව, නිෂ්පාදන බලවේගයන් තුල සිය පිහිටීම, සිය ආර්ථික ශක්තියේ විභවය හා සිය ලෝක ගෝලීය ස්වභාවය මඟින් ධනවාදය දන ගැස්වීමේ හා යුදවාදයේ පදනම් ම විනාශ කර දැමීමේ හැකියාව හා බලය සැබැවින්ම අත දරන එකම සමාජ බලවේගය වෙත හැරීමකි. 

අපේ පක්ෂය එහි කර්තව්‍යය බවට පත් කර ගෙන සිටින්නේ, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ප්‍රකාශනය කිරීම හරහා, සමාජ සමානතාව සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ සංවිධානයේ ක්‍රියාකාරකම් හරහා, සහ එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපතිවරනයේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ අපේක්ෂකයන් ලෙස ජනාධිපති ධුරයට ජෝසප් කිෂෝර්ගේ ද, උප ජනාධිපති ධුරයට ජෙරී වයිට්ගේ ද වත්මන් අපේක්ෂකත්වය හරහා අප සිදු කිරීමට අපේක්ෂා කරන්නේ එයයි. අප මෙම ජනාධිපතිවරන ව්‍යාපාරය භාවිතා කරන්නේ දිග හැරෙනු ඇති, හා දිග හැරිය යුතු අරගල සඳහා කම්කරුවන්, තරුනයන් හා ශිෂ්‍යයන්ට අධ්‍යාපනය දීමට හා ඔවුන් දේශපාලනික ව සූදානම් කිරීමට, කම්කරු පන්ති අරගලවලට සහභාගී වීමෙහි හා ඒවාට නායකත්වය දීමෙහි හැකියාව ඔවුන්ට ලබා දීමට,  සහ එලඹෙන එකී බලගතු ව්‍යාපාරයට සැබෑ විප්ලවවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් ලබා දීමට ය.

එබැවින්, ඔබේ කෝපය සහ සාහසිකත්වය ඵලදායී දේශපාලන ක්‍රියාවක් බවට පරිවර්තනය කරන්න; මාක්ස්වාදී න්‍යාය ප්‍රගුන කිරීමට, ඉතිහාසයේ පාඩම් හැදෑරීමට, පසුගිය සියවසේ මහා විප්ලවවාදී අරගල සමඟ හුරුපුරුදු වීමට අධිෂ්ඨානය බවට එය පත් කර ගන්න.

එමෙන් ම – මේ කොටස මා කියන්නේ කිසියම් හදිසි භාවයකින් යුතුව ය. මක්නිසාද යත්, වැඩිමනත් කාලයක් ඉතිරි වී නැති හෙයිනි – ඔබ නිතිපතා ප්‍රවෘත්ති බලන්නෙහි නම්, යුක්‍රේනය තුල නැටෝ මැදිහත්වීම ගැන සක්‍රිය සාකච්ඡා පවතී. බයිඩන් සහ නැටෝවේ ඔහුගේ සගයෝ හා සහ-කුමන්ත්‍රනකරුවෝ න්‍යෂ්ඨික යුද්ධයක අන්තරාය සමඟ රුසියානු රූලට් ක්‍රීඩාවේ (තරඟකරුවෙකුගේ මරනයෙන් කෙලවර විය හැකි බිහිසුනු ක්‍රීඩාවකි – ප.) යෙදෙති. කොවිඩ් වසංගතය කෙරේ දැක්වූ ආකල්පය තුලත්, ඇමරිකාවේ ලෝක ගෝලීය මූලෝපායික උත්සුකයන් හඹා යාම වෙනුවෙන් යුක්‍රේන වැසියන් ලක්ෂ ගනනකගේ ජීවිත බිලි දීමට ඔවුන් ක්‍රියා කල ආකාරය තුලත්, න්‍යෂ්ඨික අවි භාවිතය යුද ගැටුම් සඳහා පිලිගත හැකි භාවිතයක් ලෙස සැලකීම තුලත් ඔවුහු මහා පරිමාන ජීවිත විනාශයක ඉඩකඩ පිලිබඳ ස්වකීය නොතැකීම විදහා දක්වා ඇත්තාහ. 

අපි විශාල දේශපාලන ප්‍රශ්න සහ අභියෝගවලට මුහුන දී සිටිමු. ඒවා විසඳිය හැකිය. එහෙත් ඒවා විසඳීමට නම් අප විප්ලවවාදී පක්ෂයක් ගොඩනැගිය යුතුය. මෙම පක්ෂය කම්කරු පන්තියේ මහා ජනතාවගේ පක්ෂපාතීත්වය දිනාගත යුතුය. ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනයෙන් සහ අපේ කාලයේ අර්බුදය පිලිබඳ අපේ සමවබෝධයෙන් අප උකහා ගත යුතු මූලික, ආවශ්‍යක පාඩම වන්නේ එයයි.

  1. “2004 හා 2009 අතර එජ සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත දෙගුන වූ බව පර්යේෂනයකින් පෙන්වා දෙයි.” BMJ හි 2014 මාර්තු 6 දින පල විය.  
  2. Journal of Affective Disorders, 148 වෙලුම (2013), 37-41.
  3. “Theses on Feuerbach”, මාක්ස්-එංගල්ස් එකතු කල කෘති (ඉංග්‍රීසි), වෙලුම 5 (නිව්යෝර්ක්: International Publishers, 1976), පි. 7
  4. E. A. ප්‍රියොබ්‍රෙසන්ස්කි, The Preobrazhensky Papers, Documents and Materials, වෙලුම 1: 1886-1920, සංස්කරනය: රිචඩ් ඩේ සහ මිඛායෙල් M. ගොරිනොව්, ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය: රිචඩ් ඩේ [චිකාගෝ: Haymarket Books, 2015], පි. 243-44

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? –  02 වන කොටස Read More »

Gzafood

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම”

මෙහි පලවන්නේ 2024 මාර්තු 18 දින ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) පල වූ ‘Imperialism’s “final solution” to the Palestinian question” යන සිරසින් යුතු ලෝසවෙඅ කර්තෘ මන්ඩල ප්‍රකාශයේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි

Gzafood
2024 පෙබරවාරි 25, ඉරිදා, ගාසා නගරයේ, ගාසා තීරයේ වෙරල තීරයේ සාගින්නෙන් පෙලෙන පලස්තීනුවන් දහස් ගනනක් මානුෂීය ආධාර ලබා ගැනීම සඳහා බලා සිටිති. [AP Photo/Mahmoud Essa]

රෆා වෙත එල්ල වන ප්‍රහාරය ගැන සාකච්ඡා කිරීම, ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු විසින් වොෂින්ටනයට “නිලධාරී කන්ඩායමක්” එවීමට එකඟ වී ඇති බවට ධවල මන්දිරය විසින් සඳුදා ප්‍රකාශ කිරීම මගින් එජ අධිරාජ්‍යවාදය පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරයේ සෘජු කොටස්කරුවෙකු බව යලිත් ඔප්පු කරයි. ඇසෝසියේටඩ් ප්‍රෙස් වාර්තා කලේ මෙම රැස්වීම ඉදිරි දිනවලදී පැවැත්වෙන අතර ඊට “හමුදා, බුද්ධි අංශ සහ මානුෂීය විශේෂඥයින්” ඇතුලත් වන බවයි. එම කරුන, මෙම සාකච්ඡාවට ලක්වනු ඇත්තේ රෆා හි සිරවී සිටින මිලියන 1.5ක පලස්තීනුවන් මත ලේ වැකි ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්නේ කෙසේද යන්න පිලිබඳව බවට  නොවරදින සලකුනක් වේ.

රැස්වීම පිලිබඳ පුවත පැමිනියේ, කුමන මට්ටමේ ජාත්‍යන්තර පීඩනයක් එල්ල කලත්, ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන්ට ඉතිරිව ඇති අවසාන රැකවරනස්ථානයට පහර දීමෙන් තම ෆැසිස්ට්මය ආන්ඩුව   වලකින්නේ නැති බවට, ඊශ්‍රායල යුද කැබිනට් රැස්වීමකදී නෙතන්යාහු ප්‍රතිඥා දීමෙන් දිනකට පසුවය. “අපි රෆා හි ක්‍රියාත්මක වන්නෙමු, මෙයට සති කිහිපයක් ගතවනු ඇත, එමෙන්ම එය සිදුවනු ඇත” නෙතන්යාහු පැවසීය. “ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් සඳුදා නෙතන්යාහු සමඟ කතා කලේ ඊශ්‍රායලයට ඔහුගේ පරිපාලනයේ සහයෝගය යලි තහවුරු කිරීමට ය.

නෙතන්යාහුගේ ම්ලේච්ඡ අභිප්‍රායන් අවධාරනය කරමින්, ජන සංහාරය දියත් කරන තෙක්  ගාසා තීරයේ විශාලතම වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානය වූ අල්-ෂිෆා රෝහල වෙත, සදුදා ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) විසින්  ම්ලේච්ඡ කඩා වැදීමක් සිදු කරන ලදී. මෙම ගොඩනැගිල්ලට කඩා වැදීමෙන් දුසිම් ගනනක් මිය ගිය අතර අවම වශයෙන් 200 ක පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.

වොෂින්ටනයේ අධිරාජ්‍යවාදී යුද අපරාධකරුවන් ඔවුන්ගේ ෆැසිස්ට් ඊශ්‍රායල සහචරයින් සමඟ අසුන්ගෙන රෆාහි විනාශය ගැන සාකච්ඡා කරනු ඇත්තේ, ගසා තීරයේ පුලුල් බිම් කඩවල් හරහා ව්‍යසනකාරී සාගතයක් මතුවීම මධ්‍යයේ ය. සඳුදා නිකුත් කරන ලද එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිතායතන සහ ආධාර සංවිධාන දුසිමක් විසින් නිෂ්පාදනය කරන ලද ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරන වාර්තාවක් සොයාගත්තේ උතුරු ගාසා තීරයේ ඉතිරිව සිටින සියලුම පදිංචිකරුවන්ගෙන් සියයට 70ක් “ව්‍යසනකාරී” කුසගින්නෙන් පෙලෙන බවත් දුර්භීක්ෂය “වහා සිදුවෙන්නට යන” බවත්ය. මේ මොහොතේ  සිට මැයි දක්වා ඕනෑම වේලාවක, උතුරේ  දුර්භීක්ෂය ඇතිවිය හැකි බවත්, රෆා (Rafah) වෙත එල්ල කරන ප්‍රහාරයක්  දකුනටද දුර්භීක්ෂය ගෙන එනු ඇති බවත් වාර්තාව අනතුරු ඇඟවීය. 

 “අද ලෝකයේ සාගතයට මුහුන දෙන විශාලතම මිනිසුන් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” වාර්තාව ප්‍රකාශ කලේය. දුර්භීක්ෂය යනු, ජනගහනයෙන් සියයට 20ක් අධික ආහාර හිඟයකින් පෙලෙන, දරුවන්ගෙන් සියයට 30ක් උග්‍ර මන්දපෝෂනයෙන් පෙලෙන, වැඩිහිටියන් 10,000කින් දෙදෙනෙකු කුසගින්නෙන් දිනකට මියයන තත්වය සේ අර්ථ දක්වා ඇත.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මෙම මානුෂීය ව්‍යසනය ගැන නිකම්ම උදාසීන වනවා පමනක් නොවේ; ඔවුන් එය යථාවත් බවට පත් කලවුන්ය. ගාසා තීරයේ යටිතල පහසුකම් ක්‍රමානුකූලව විනාශ කිරීම සහ එහි ජනගහනයෙන් සියයට 80ක් බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම සිදු කර ඇත්තේ වොෂින්ටනයේ සිට ටෙල් අවිව් වෙත දශක ගනනාවක් තිස්සේ ගලා ආ ඩොලර් බිලියන 3කට අධික වාර්ෂික ආධාර වලට  මත්තෙන්, එක්සත් ජනපදය හා එහි යුරෝපීය සහචරයින් විසින් සපයන ලද ආයුධ මගිනි. ආහාර, වෛද්‍ය සැපයුම්, විදුලිය, ජලය සහ ඉන්ධන හිතාමතාම අවහිර කිරීම දැඩි ලෙස බලාත්මක කර කලේ, කලාපයේ අධිරාජ්‍යවාදයට සමීපතම බැඳීම් ඇති පාලන තන්ත්‍ර දෙක වන ඊශ්‍රායලය සහ ඊජිප්තුව විසිනි. පසුගිය ඉරිදා යුරෝපීය සංගමය, ඊජිප්තු විප්ලවයේ ඝාතකයා සහ ගාසාවේ පලස්තීනුවන්ගේ සාගතයේ හවුල්කරුවා වන ඊජිප්තු ආඥාදායක අබ්දෙල් ෆටා අල්-සිසි සමඟ දේශසීමා ආරක්ෂාව ශක්තිමත් කිරීමට සහ ආර්ථික ආයෝජන පුලුල් කිරීමට යුරෝ බිලියන 7 ක ගිවිසුමක් සමාප්ත කලේය.

අනාරක්ෂිත පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ලමුන් සමූල ඝාතනය කිරීම ආරම්භයේ සිටම ඊශ්‍රායලය විසින් විවෘතව ප්‍රකාශ කරන ලද ප්‍රතිපත්තියක් විය. ප්‍රහාරයේ මුල් දිනවල, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් , පලස්තීනුවන් “මිනිස් සතුන්” ලෙස විස්තර කල අතර , ඊට තර්ජනාත්මක එකතු කලේ ඊශ්‍රායලය ඒ අනුව ක්‍රියා කරන බවයි. නෙතන්යාහු ඇතුලු බොහෝ ජ්‍යෙෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරීන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේඅවසාන ඉලක්කය, ගාසා තීරයේ පදිංචිකරුවන් ඝාතනය කිරීම හෝ බලහත්කාරයෙන් නෙරපා හැරීම හරහා එය  ජනහරනය කිරීම බවයි. නොවැම්බරයේදී, ඊශ්‍රායලයේ ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ හිටපු ප්‍රධානියා වූ ගිඕරා අයිලන්ඩ්  විසින් සාගින්න සහ රෝග යුද අවි ලෙස භාවිතා කිරීම සඳහා වූ ඉල්ලීමක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. “ගාසා තීරයේ මානුෂීය ව්‍යසනයක් සහ දරුනු වසංගත ගැන ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව අපට අනතුරු අඟවයි. එය කොතරම් දුෂ්කර වුවත් අප මෙයින් පසුබට නොවිය යුතුය. අවසානයේ , දකුනු ගාසා තීරයේ දරුනු වසංගත මගින්  ජයග්‍රහනය වඩාත් සමීප කර IDF සොල්දාදුවන් අතර ජීවිත හානි අවම කරනු ඇත, ”ඔහු ලිවීය. 

මෙවැනි අසීමිත ම්ලේච්ඡත්වය නැවැත්වීම සඳහා ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ක්‍රියා කල හැකි යැයි සිතන අය තමන්වම රවටා ගනිමින් සිටිති. ඉවක්බවක් නොමැතිව සිදු කරන බෝම්බ  ප්‍රහාර හරහා සිවිල් වැසියන් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ මිනිස් ජීවිතයට අත්‍යවශ්‍ය මූලික අවශ්‍යතා අත්හිටුවීමෙන් ඔවුන් සාගතයට ලක් කිරීම, සියොන්වාදී පාලන තන්ත්‍රයේ බංකොලොත්භාවයේ සහ දශක ගනනාවක් තිස්සේ පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශය නීතිවිරෝධී ලෙස අත්පත් කර ගැනීමේ නිෂ්පාදන පමනක් නොවේ. මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි එවන් අපරාධ පැන නගින්නේ දශක තුනකට අධික කාලයක් තිස්සේ, එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදී නායකත්වයෙන් යුත් අඛන්ඩ ආක්‍රමනකාරී යුද්ධ මගින් වොෂින්ටනය, සමස්ත සමාජයන්ම මිලිටරි බලය අනුකම්පා විරහිතව යොදා කුඩු පට්ටම් කිරීමෙන්  එහි වේගවත් ආර්ථික පරිහානිය සමනය කිරීමට ගත් උත්සාහයේදීය.

පසුගිය දශක තුනහමාරක කාලය තුල ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය විසින් සිදු කරන ලද ම්ලේච්ඡ අපරාධ ලේඛනගත කිරීමට නොහැකි තරම් විශාලය. පලමු ගල්ෆ් යුද්ධයේදී ඉරාක සිවිල් වැසියන් සහ දුර්වල ලෙස සන්නද්ධ අනිවාර්ය ලෙස බඳවාගත්  හමුදා සෙබලුන්ගේ (conscript soldiers) රුධිර ස්නානයේ සිට, 1999 දී යුගෝස්ලාවියාවට එරෙහි නේටෝවේ ම්ලේච්ඡ ගුවන් යුද්ධය දක්වාද, 2001 සිට ඇෆ්ගනිස්ථානයේ නව යටත් විජිත ආක්‍රමනය, 2003 දී ඉරාකය නීති විරෝධී ආක්‍රමනය කිරීම, 2011 දී නේටෝව විසින් ලිබියාව විනාශ කිරීම, සහ 2014 දී සිරියාවේ ලේ වැකි මැදිහත්වීම, ලෙස ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ලොව පුරා දරිද්‍රතාවයට පත් සහ පීඩිත ජනයා ම්ලේච්ඡත්වයට පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අසමසම වාර්තාවක් ඇත. මෙම මෙහෙයුම් බොහොමයක ප්‍රමුඛ කාර්යභාරයක් ඉටු කල ජනාධිපති බයිඩන්, රෆා (Rafah) ප්‍රහාරය පිලිබඳ සාකච්ඡා අධීක්ෂනය කරනු ඇත.

ලෝකය නැවත බෙදීමක යෙදී සිටින මහා බලවතුන් අතර වර්ධනය වෙමින් පවතින තුන්වන ලෝක යුද්ධයත් සමඟ මෙම ම්ලේච්ඡත්වය දැන් නව අදියරකට පැමින තිබේ. රුසියාවේ අමුද්‍රව්‍ය සහ යුරේසියානු භූ ස්කන්ධය මත තම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා යුක්‍රේනියානුවන් මිලියන භාගයකට වඩා කැමැත්තෙන්ම බිලි දී ඇති එක්සත් ජනපද හා යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදීන්, යුක්‍රේනයේ රුසියාවට එරෙහිව යුද්ධයක් දියත් කර තිබේ. ඔවුන් රුසියාව සමඟ යුද්ධය තීව්‍ර කරමින් චීනය සමඟ යුද්ධයට සූදානම් වෙමින් සිටින්නේ පෘථිවියේ මානව ශිෂ්ටාචාරයේ අවසානය සනිටුහන් කරන න්‍යෂ්ටික අග්නි ජාලාවක් අවුලුවාලීමේ අවදානම මැද ය. එක්සත් ජනපද පාලක පන්තිය තම කලාපීය ආධිපත්‍යයට බාධාවක් ලෙස සලකන ඉරානයට මුහුන දීම සඳහා, කලාපීය වශයෙන් මැද පෙරදිග පුරා ගැටුම   තීව්‍ර කිරීම සඳහා වේදිකාව සකසා ගැනීමට  පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරය ද වොෂින්ටනය විසින් ග්‍රහනය කර ගෙන ඇත.

බැලූ බැල්මට උමතු ලෙස පෙනෙන මෙම පිලිවෙත් මුල් බැස ඇත්තේ අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනවාදයේ ප්‍රතිවිරෝධතා තුල වන අතර එයට ලෝක යුද්ධයේ ක්‍රියාමාර්ගය හැර අධිරාජ්‍යවාදීන්ට වෙනත් පිලිතුරක් නැත. 20 වන ශතවර්ෂයේ නාසි පාලනය යටතේ ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය තම ආර්ථික හා භූ මූලෝපායික අභිලාෂයන් ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා යුරෝපීය යුදෙව්වන් සමූලඝාතනය කිරීම අවශ්‍ය බව දුටුවා සේම, පලස්තීන ප්‍රශ්නයට “අවසාන විසඳුම” අවශ්‍ය බව ඇමරිකානු සහ යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදය 21 ශත වර්ෂයේ දී  නිගමනය කර ඇත. 

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය එහි අලුත් අවුරුදු ප්‍රකාශයේ පැහැදිලි කර ඇති පරිදි:

ගාසා ජන සංහාරය අසමසම කථාංගයක් නොවේ, එය වඩාත් හොඳින් වටහා ගත හැක්කේ ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ගැටුමට සම්බන්ධ සුවිශේෂිත තත්වයන් සහ සියොන්වාදී ව්‍යාපෘතියේ සහජයෙන්ම ප්‍රතිගාමී ස්වභාවයේ සහ එහි වාර්ගික සහ විජාතික භීතික-ජාතිකවාදී දෘෂ්ටිවාදයේ නිෂ්පාදනයක් ලෙස ය. අවසාන සාධකය, ඇත්ත වශයෙන්ම, ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්හි සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. එහෙත් එහි අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍යධාර සැපයුම්කරුවන්ගේ සහ ආයුධ සැපයුම්කරුවන්ගේ පූර්න සහයෝගය ඇතිව සිදු කරන  වත්මන් යුද්ධයේ අසීමිත රුදුරු බව තේරුම් ගත හැක්කේ සහ පැහැදිලි කල හැක්කේ ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී හා ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතියේ බිඳවැටීමේ සන්දර්භය තුල පමනි.

අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය නිපදවන එම අර්බුදයම එය පෙරලා දැමීමේ කොන්දේසි ද නිර්මානය කරයි. කප්පාදු පිලිවෙත් වලට එරෙහිව කම්කරුවන්ගේ අරගල සහ ඔවුන්ගේ ජීවන තත්වයන්ට එල්ල කරන ප්‍රහාර සියලු ප්‍රධාන අධිරාජ්‍යවාදී මධ්‍යස්ථාන තුල තීව්‍ර වන තතු තුල ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි මහජන විරෝධතා ලොව පුරා පැතිර ගොස් ඇත.

කම්කරු පන්තිය ඉදිරියේ ඇති හදිසි කර්තව්‍යය වන්නේ ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි අරගලය අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලය බව හඳුනා ගැනීමයි. 20 වැනි සියවසේ මුල් දශක හතරෙන් පසුව  නොදුටු ආකාරයේ ම්ලේච්ඡත්වයට සහ අවනීතියට පාලක පන්තිය හැරී ගැනිම  සඳහා පිලිතුරු දිය හැක්කේ සමාජවාදී හා ජාත්‍යන්තරවාදී ඉදිරිදර්ශනයක පදනම මත පමනි. මෑත මාසවල ලොව පුරා ජන සංහාරයට එරෙහිව විරෝධතා දැක්වූ මිලියන සංඛ්‍යාත කම්කරුවන් හා තරුනයින් ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල යටතේ ධනේශ්වර ම්ලේච්ඡත්වයට විරුද්ධ විය යුතුය. ගාසා තීරයේ දැනටමත් දිග හැරෙමින් පවතින මානව ව්‍යසනය නැවැත්වීමට ඇති එකම මාර්ගය මෙයයි.

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම” Read More »

Cacps

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka

By Nandana Nannetti.

On February 29, the Sinhala section of the World Socialist Web Site had published an article under the title, “Police claim one cannot be allowed to humiliate them through pamphlets, and pounce upon the Colombo Action Committee.” The relevant issue was the police raid to stop the CAC-led campaign against the suppression launched under the name of ‘Operation Justice’. The police charged CAC with “intentionally insulting with intent to provoke a breach of peace, and circulating false reports with intent to cause mutiny or an offence against the republic or public tranquility.”  The SEP letter has clearly expressed its opposition to the repression of the police, and has also raised the danger it poses to the public.

The prelude to the CAC campaign against the suppression operation called “Justice” was the police intimidation followed the arrest of Aruna Wijesuriya, son of CAC secretary and journalist Shanta Wijesuriya. Aruna Wijesooriya was arrested by the Kesbewa police, who later demanded and received a ransom of 10,000 rupees for his release. Another officer threatened to kill Shantha for lodging a complaint to the police regarding the whole incident. Shanta and his family then faced retaliation by the police. Shanta’s son was arrested and falsely accused of keeping the illicit drugs commonly called ice. His girlfriend, who went to visit him, was stripped and beaten within the police station for recording the conversation. 

On February 17, CAC issued the aforementioned statement, “Defeat the state terror campaign called ‘Mission of Justice’, unleashed against the people, including the oppressed youth”. “This attempt by the machine of state repression, posing as an agent of morality against immorality, is fraudulent, evil and despicable. It is a desperate attempt to suppress the opposition of the laboring oppressed people to the implementation of austerity measures as dictated by the International Monetary Fund (IMF), hence imposing the crisis of the capitalist class rule on the shoulders of the oppressed masses,” it pointed out.

The campaign was expanded through pasting posters all over the area with the assistance of the Prisoner’s Rights Organization and local youth. The campaign invited people to join a picketing campaign at Kesbewa on February 27. On February 23, while CAC leaflets were being distributed, Shanta was summoned to the Piliyandala Police Station by the Superintendent of Police, Ratmalana saying that they would conduct an urgent investigation regarding the complaints of Shanta and his family. It was a naive attempt to stop the campaign. The next day, Comrade Punyawardena of CAC, who was distributing leaflets in Piliyandala town, was forcibly taken away in a three-wheeler under the direction of the same Superintendent of Police. The superintendent told Punyawardena that, he was sure that no wrongdoing of the type described in CAC statement had occurred in the Piliyandala and Kasbewa police stations.

Cacps
CAC February 27 picket campaaign

Punyawardena was released after obtaining a statement. Meanwhile, CAC distributed more than 2,000 leaflets in the city and the public was informed against the action of the police. At the same time, the head of the criminal division of the Piliyandala Police warned Shantha to not to oppose the police and the operation of justice, because an investigation is underway into the incident. But that evening (24th), Kasbewa police obtained a search warrant from the court and raided Shanta’s house and seized about 500 CAC leaflets and materials that had been prepared for the campaign.

It has been noticed by the police that, CAC is the only organization that has been engaged in such an open struggle against this violent state repression campaign, until this date. Hence the police thought that it would be easy to suppress it under the circumstances that no other organization challenged the operation of justice. Even the Socialist Equality Party, the Sri Lankan branch of the International Committee of the Fourth International (ICFI), only documented their protest in two articles on the World Socialist Web Site in June and in January. But public opposition is growing strongly. This dire situation is reflected by the independent intervention of a group of members of the Frontline Socialist Party to support this struggle in several ways. 

It was in these circumstances that CAC convened a press conference on the 26th to explain the threat and to gather support against it. Despite the presence of representatives of the major electronic media organizations in Sri Lanka, most of the major capitalist media organizations avoided publishing the reports. Meanwhile, the CAC’s invitation to the Sinhala section of the WSWS to participate in the press conference was ignored due to the subjective dislike of Sri Lanka’s SEP towards CAC.  

The picket campaign was carried out at Kesbewa town on 27th evening, as per the schedule. The police did not step forward to implement the court order they claimed to have obtained against the campaign. Under the circumstances of continuing of the struggle by the CAC, not giving in to the pressures, it was not possible to prevent the wide publicity it received. As a last moment attempt to “protect its ‘good’ name”, the police constable Paulson and Sergeant Alwis of the Kesbewa Police, who posed a threat to Shanta and the family, were transferred to the Moratuwa and Mt. Lavinia Police stations respectively.

As CAC stated during this struggle, “the anti-democracy and terror-mongering displayed by governments, by bringing social media censorship laws and anti-terror laws, is not at all an expression of the strength of capitalist governments, but an expression of their organic weakness. …. Anywhere in the world, such regimes have been able to survive, because trade unions and pseudo-left fronts have invaded into every instance of class struggle to sabotage, control and compromise mass struggles. We workers, peasants, and the rest of the oppressed people, must understand that, for us, there is no self-defense through official capitalist institutions. Freedom and security cannot be guaranteed except through building of an independent mass movement under the revolutionary working-class program, against those very institutions.”

Reflecting the SEP’s nervousness and fickleness, this principled struggle the CAC is engaged in, has been deliberately kept in the dark by the anonymous author in his article. At the same time, it did not forget to denounce CAC, as will be explained later in this article. However, this unknown so-called “our writer” claims that, “the repressive arm strengthened through the justice operation is being used to stifle those who criticize the government’s program in any manner.”

But it does not seem that even the ruling class themselves have believed “the repressive hand has been strengthened through the operation justice”. The police announced on Monday (11) that the army will also participate in this operation. Capitalist media, trade unions, pseudo-lefts have offered open and closed support, but only a feeble mind insensitive to the drivers of class struggle and class relations can assume that the regime, which is repelled and hated by the laboring masses, can be strengthened so easily. The campaign launched in the name of justice has shown the desperation of the ruling class, with the government, its police force and the army boasting that they will destroy the underworld. Currently, imprisoning beggars has also become a part of ‘justice’.

The responsibility of revolutionaries is to expose this situation and mobilize the working class against it. As CAC revealed in its struggle, the truth is that the operation of justice is evoking strong popular opposition and paving the way for the revolutionary organization of the working class. This protest is growing unorganized in all workplaces, and villages. There is no justification for depicting the desperation of the ruling class as a strength, instead of intervening in the situation. Such actions always allow opportunism, hence saving capitalism from danger.

As the International Committee of the Fourth International has pointed out, we are entering the fourth year of a revolutionary decade. The revolutionary struggle erupted in Sri Lanka in 2022 is still ablaze like the cinders under the ash. At a time like this, “it is necessary to utilize the favorable conditions of a revolutionary crisis in order to mobilize the masses; taking as a starting point the given level of their “maturity” it is necessary to propel them forward, teach them to understand that the enemy is by no means omnipotent, that it is torn asunder with contradictions, that behind the imposing facade panic prevails.” (Leon Trotsky, Class, Party and Leadership). 

CAC is following this revolutionary policy.

The SEP article ignores CAC’s this struggle and turns to condemn it. It says: “Despite deep political differences with the Colombo Action Committee, the Socialist Equality Party opposes this vicious attack on them.” Unable to find any of these “deep political differences” which have never been explained, the SEP writer washes its hands by saying that “The Colombo Action Committee was formed by a group expelled from the SEP on disciplinary charges” and recommends the reader to read the “Statement of the Socialist Equality Party of Sri Lanka on the Expulsion of Nandana Nannetti and Sanjaya Jayasekara”.

At the same time, it says, “the response of the working class to the Wickramasinghe government’s sharpening of the class war against the working class should be to develop its own class struggle. The lie of the trade unions that they can pressure the capitalist governments and win their demands is exposed through the repression being carried out by the Wickramasinghe government. By doing so, the government shows that it is not ready to take a step back from its austerity program in any way. Hence arises the urgency for the working class to form action committees, independent of these trade unions and capitalist parties.”

The primary responsibility of the Revolutionary Party, that is to develop perspectives, is not an astrological task, it is historical task. The revolutionary intervenes in what he is analyzing. The revolutionary who analyzes the world in dialectical materialism does not stop at that and wait. He is committed to change the world. SEP did not make any active intervention in the political incident which it emphasizes to take seriously. Even now, what the author of this article recommends to the public is to follow this and that procedures, to eliminate this and that disaster.

“Only with the help of such systematic, persistent, indefatigable, courageous agitational and organizational work always on the basis of the experience of the masses themselves, is it possible to root out from their consciousness the traditions of submissiveness and passivity; to train detachments of heroic fighters capable of setting an example to all toilers; to inflict a series of tactical defeats upon the armed thugs of counterrevolution; to raise the self-confidence of the exploited and oppressed; to compromise Fascism in the eyes of the petty bourgeoisie and pave the road for the conquest of power by the proletariat”, (The Death of Capitalism and the Tasks of the Fourth International, p. 18) hence culminating the program of the Fourth International. 

It is not our intention here to repeating our comments on the disgusting statement of expulsion, the document which the SEP leadership recommends to the reader. But we just say this much: The SEP leadership has repeatedly violated the party constitution and discipline on a large number of occasions, from very important matters such as congresses, not allowing to discuss the differences and expelling 12 members from the party, without disciplinary investigation. The expelled members have a written history of a fight against this situation. The SEP issued statements claiming that it stands with the struggle and, then expelled Comrade Sanjaya for staunchly defending the party line at the ground. According to them, his participation was a breach of discipline. There is no discipline to superior to fight for the program and perspective, and the SEP in Sri Lanka has made history within the history of the International Committee by expelling a group of members exactly that manner for breaching some superior discipline by fighting for the party program and perspectives. 

Thus, it should be clear that the SEP leadership’s disgust towards CAC is not just a question about CAC or its members. SEP should seriously consider this situation. The conditions that enabled the suppression of objective truth are collapsing. The growing class struggle will bring the truth to light.

[This is the English translation of the article originally published in Sinhalese here on March 13, 2024]

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka Read More »

Gaza

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි

ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 මාර්තු 19  දින පල වූ ‘United Nations says Israel using “starvation as a method of war” ‘යන ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ ජනගහනයට ආහාර ලබා නොදීමට කටයුතු කිරීම එහි ජනගහනය හාමතයෙන් (starvation) පෙලීමට හිතාමතාම දරන උත්සාහයක් විය හැකි බව, අගහරුවාදා දින, එක්සත් ජාතීන්ගේ ඉහලම මානව හිමිකම් නිලධාරියා විසින් ප්‍රකාශ කලේය.

Gaza
2023 නොවැම්බර් 8 වන දින දකුනු ගාසා තීරයේ රෆා හි ආහාර බෙදා හරින තෙක් පලස්තීනුවන් එකට රැස්ව බලා සිටිති. [AP ෆොටෝ /හැටෙම් අලි ]

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිලිබඳ මහ කොමසාරිස් වොල්කර් ටර්ක්, ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් පැවසුවේ, “ගාසා තීරයට ආධාර ඇතුලුවීම සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලය අඛන්ඩව පනවා ඇති සීමාවන්ගේ ප්‍රමානය සහ එය සතුරුකම් දිගටම කරගෙන යන ආකාරය අනුව යුද්ධයේ ක්‍රමයක් ලෙස හාමතය භාවිතා කිරීමකට සමාන විය හැකි බවත් , එය යුද අපරාධයක්” වන බවත්ය.

ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශයන් එන්නේ මිලියන 2කට අධික වූ ගාසා තීරයේ සිරගතව සිටින ජනගහනය පුරා හාමතය සහ මන්දපෝෂනය පැතිර යාම ඉහල යාමත් සමඟය.

ටර්ක්ට අනුව, “කුසගින්න, හාමතය සහ දුර්භික්ෂ තත්වය, මානුෂීය ආධාර සහ වානිජ භාන්ඩ ඇතුලුවීම සහ බෙදා හැරීම කෙරෙහි ඊශ්‍රායලයේ විස්තීර්න සීමා කිරීම්, ජනගහනයෙන් වැඩි ප්‍රමානයක් අවතැන් වීම මෙන්ම තීරනාත්මක සිවිල් යටිතල පහසුකම් විනාශ කිරීමේ ප්‍රතිඵලයකි.”

අඟහරුවාදා දින, ඊශ්‍රායලය විසින් “යුද්ධයේ ආයුධයක්” ලෙස හාමතය භාවිතා කරනු ඇතැයි යන ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශවලට පිලිතුරු දෙන ලෙස , එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රකාශක වේදන්ට් පටෙල් විමසූ විට , ඔහුගේ පිලිතුර වූයේ, “එය අප නිරීක්ෂනය කල හෝ දැක ඇති දෙයක් නොවේ.” යන්නයි.

මෙම විකාර සහගත වූ  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත පටවා ඇති මහා හාමතය පිලිබඳ යථාර්ථයට පටහැනි ය. 

හාමතය නම් කරන (designating) , නිල ගෝලීය ආයතනය වන ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරනයේ (IPC) හවුල්කාරිත්වය විසින් අඟහරුවාදා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද වෙනම වාර්තාවක්, “මරන හා මන්දපෝෂනයේ ප්‍රධාන ත්වරනයක්” සමඟින් “දුර්භික්ෂය (famine) ආසන්න බව” සොයා ගන්නා ලදී.

වත්මන් වර්ගීකරන ක්‍රමයේ ආරම්භයේ සිට මෙතෙක් වාර්තා වී ඇති එම කාන්ඩයේ වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව වන ගාසා තීරයේ මිලියන 1.1 ක ජනතාවක්, ව්‍යසනකාරී  මට්ටම් වල සාගින්න හා අවදානම්කාරී දුර්භික්ෂයට මුහුන දෙනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන බව IPC තක්සේරුව සටහන් කරයි.

“කොතැනක හෝ, කවර කලකදී හෝ, ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා වර්ගීකරන පද්ධතිය මගින් මෙතෙක් වාර්තා වූ , ව්‍යසනකාරී සාගින්නෙන් පෙලෙන වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් ඇන්ටෝනියෝ ගුටරෙස්  සඳුදා ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට පෙර, ගාසා තීරයේ උග්‍ර ලෙස මන්දපෝෂනයෙන් පෙලුනේ  වයස අවුරුදු පහට අඩු ලමුන්ගෙන් සියයට 1කටත් අඩු ප්‍රමානයක් පමනි . නමුත් එම අගය සියයට 12.4 ත් 16.5 ත් අතර දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.

වාර්තාව නිගමනය කලේ, “උතුරු පාලන ප්‍රදේශවලට දුර්භික්ෂය ඉතා ආසන්නව පවතින අතර 2024 මාර්තු මැද සහ මැයි අතර ඕනෑම වේලාවක එය සිදුවනු ඇතැයි පුරෝකථනය කර ඇත.” යන ලෙසය. 

ගාසා තීරයේ සෑම පුද්ගලයෙකුම යම් මට්ටමක ආහාර අනාරක්ෂිතභාවයකින් ජීවත් වන බව වාර්තාව සොයා ගත්තේය. වාර්තාව පුරෝකථනය කලේ දැනට මුලු  ගාසා තීරය ම ආහාර අනාරක්ෂිත භාවයේ “හදිසි” අවධියක පවතින අතර, උතුරු ගාසා තීරය මාස කිහිපයක් ඇතුලත දුර්භික්ෂයට ලක් වනු ඇති බවයි.

ඊශ්‍රායලය විවිධ ආකාර වලින් ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත දුර්භික්ෂය පටවයි. වඩාත්ම දෘශ්‍යමාන දේ  වන්නේ කුසගින්නෙන් පෙලෙන මිනිසුන්ට ආහාර සැපයීමේ හැකියාව ඇති මානුෂීය සංවිධානවලට ඇතුලු වීමට ඉඩදීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අවහිරයක් (blockade) පැනවීමයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් කාර්යාලය අඟහරුවාදා නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් ගාසා තීරයට යැවීමට සැලසුම් කර තිබූ මානුෂීය මෙහෙයුම් වලින්   අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට පමණක් ඊශ්‍රායලය විසින් ඉඩ ලබා දී ඇති බවයි.

” මාර්තු පලමු සති දෙක තුල, උතුරු ගාසා තීරයට සැලසුම් කරන ලද මානුෂීය ආධාර මෙහෙයුම් වලින් අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට ඊශ්‍රායල බලධාරීන් විසින් පහසුකම් සලසා ඇත-එය මෙහෙයුම් 24 න් 11 ක් වේ,” යැයි, එම ප්‍රකාශය පවසයි. “ඉතිරි ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කර හෝ කල් දමා ඇත. ගාසා තීරයේ උතුරට ආධාර යැවීමට ඊශ්‍රායල බලධාරීන්ගේ දෛනික අනුමැතිය අවශ්‍ය වේ.”

පවතින අවහිර කිරීම් සමග ක්‍රමානුකූලව සහ හිතාමතාම සහන සේවකයන් මරාදැමීම සිදු කරනු ලබයි. ගාසා නගරයේ ඉතිරි ජනගහනය ආහාර ආධාර ලබා ගැනීමට යන කුවේට් වටරවුමට (Kuwait Roundabout) බ්‍රහස්පතින්දා, ඊශ්‍රායල හමුදාව  දියත් කලේ නැවත නැවතත් එල්ල කරන  ප්‍රහාරවල නවතම ප්‍රහාරය ාලෙසය.

අල් ජසීරා වාර්තා කලේ නවතම ප්‍රහාරයෙන්  සහන සේවකයන් 23 දෙනෙකු මිය ගිය බවයි. එය ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින් ඉලක්ක කරගත් ප්‍රහාරයක් බව ප්‍රාදේශීය බලධාරීහු පැවසූහ.

ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින්ට එල්ල වූ මෙම ප්‍රහාරය ගාසා හි අල්-ෂිෆා රෝහලට එල්ල කල පූර්න පරිමාන  ප්‍රහාරයක් සමග සිදු වූ අතර, ඊශ්‍රායල හමුදාව පැවසුවේ දුසිම් ගනනක් මිය ගිය බවයි.  

නමුත් මෙම ලේ වැගිරීම පවා, සැලසුම් කර ඇති රෆා ආක්‍රමනයත් සමඟ ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු අතේ  තබාගෙන ඇති දෙයින් දුන්  අත්තිකාරමක් පමනි.

අඟහරුවාදා, නෙතන්යාහු කියා සිටියේ තමා දුරකථන සංවාදයකදී එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බිඩෙන්ට මේ බව “උපරිම ආකාරයකින් පැහැදිලි” කල බවයි. එනම් “අපි රෆාහි මෙම බලඇනි තුරන් කිරීම සම්පූර්න කිරීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටින බවත්, ඒ සදහා බිමින්  යාම හැර එය කිරීමට වෙනත් ක්‍රමයක් නොමැති බවත්ය.”

මිලියනයකට අධික ජනතාවක් රැකවරන  ගන්නා රෆා පෙදෙස ආක්‍රමනය කිරීමේ නෙතන්යාහුගේ සැලසුම් පිලිබඳ එහි  වාචාල විවේචන නොතකා, බයිඩන් පරිපාලනය පැහැදිලි කර ඇත්තේ ඊශ්‍රායලය කුමක් කලත්, තමන් ඊශ්‍රායලයට ආයුධ සහ අරමුදල් සැපයීම දිගටම කරගෙන යන බවයි.  

සඳුදා පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී ධවල මන්දිර ජාතික ආරක්ෂක උපදේශක ජේක් සලිවන් පැවසුවේ “ඊශ්‍රායලයේ දිගු කාලීන ආරක්ෂාව සහතික කිරීම සඳහා ඔහුගේ ගැඹුරු කැපවීම ජනාධිපතිවරයා අවධාරනය කල” බවයි. සලිවන් තවදුරටත් පැවසුවේ, “හොලෝකෝස්ටයෙන් පසු දරුනුතම යුදෙව් ජනතා සංහාරය සිදු කල හමාස් සංවිධානය පසුපස යාමට ඊශ්‍රායලයට අයිතියක් ඇත. හමාස් සංවිධානයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලය සැලකිය යුතු ප්‍රගතියක් ලබා ඇත.” යන්නයි.

මේ මස මුලදී, හිටපු ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ බෑනා සහ මැද පෙරදිග ගැටලු සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ ප්‍රධාන උපදේශකයෙකු වන ජරෙඩ් කුෂ්නර්, ගාසා තීරයේ ජනගහනය පලස්තීනයෙන් නෙරපා හැරීමේ අපේක්ෂාව අනුමත කලේය.

හාවඩ් විශ්ව විද්‍යාලයෙහි පෙනී සිටිමින් කුෂ්නර් පැවසුවේ ගාසාවේ ජනගහනය “ඊජිප්තුව තුලට… නිවැරදි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකභාවය” භාවිතයෙන් ගෙන ඒම “කල හැකි” බවයි. ගාසා තීරයේ ජනගහනය ඊශ්‍රායලයේ නෙගෙව් කාන්තාරයට විස්ථාපනය කිරීමේ අපේක්ෂාව ද ඔහු මතු කලේය, “මම ඊශ්‍රායලය නම්,  දැන් මම කිරීමට උත්සාහ කරන දෙය වන්නේ නෙගෙව්හි යම දෙයක් බුල්ඩෝසර් කිරීමයි. මම එතනට මිනිස්සුන් ගෙනියන්න උත්සාහ කරනවා. එය සිදු කළ හැකි ජනප්‍රිය දෙය නොවන බව මම දනිමි, නමුත් මම හිතන්නේ එය කිරීමට වඩා හොඳ විකල්පයක් වන අතර එවිට ඔබට එහි (ර‌ෆා) ගොස් කාර්යය අවසන් කල හැකිය.”

“ගාසා තීරයේ වෙරලබඩ දේපල ඉතා වටිනා විය හැකි,” බව කුෂ්නර් පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි Read More »

Stf

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

කුඩු ජාවාරම “නැවැත්තුවේ නැති වුනොත් අපට සිද්ධ වෙනවා ඒ අය හොයාගෙන යන්න. ගැටුමක් ඇති වුනොත් ඒගොල්ලන්ට මැරුම්කන්න වෙනවා,“යැයි  ආන්ඩුව නීති වරෝධී මත් ද්‍රව්‍ය හා පාතාලයට එරෙහිව යැයි දියත් කර ඇති යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන පසු ගිය සෙනසුරාදා යාපනයේ දී පැවති රැස්වීමක දී මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් යලි ප්‍රකාශ කලේ ය.  රාජ්‍ය භීෂනය පීඩිත මහජනයා මත දිගේලී කිරීම තීව්‍ර කිරීමේ හා අඛන්ඩව පවත්වා ගෙන යාමේ  පියවරක් ලෙස 20 දා පාතාලය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් තවත් පොලිස් විශේෂ බලඇනි 20 ක් මුදා හරිමින් පොලිස්පති කීවේ මාස කිහිපයකින් පාතාලය “අවසන් කරන” බවයි.  

Stf
2024 මාර්තු 20 විශේෂ පොලිස් බල ඇනි 20 ක් මුදා හැරීම Image Courtesy of NewsWire

පසු ගිය 11 දා රාත්‍රි පිටිගල සහ අම්බලන්ගොඩ ස්ථාන දෙකක දී වාර්තා වූ, සිව් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි කල හා තවත් හයදෙනෙකුට තුවාල සිදු කල, වෙඩි තැබීම් සිද්ධි දෙක පිලිබඳ සඳහන් කරමින් පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ද ඇමතිවරයා කී දෙය තවත් ආකාරයකින් අම්බලන්ගොඩ දී ප්‍රකාශයට පත් කර තිබිනි. “ඒ වගේ ක්‍රියාවල නිරත වන පිරිස්වලට තේරෙන භාෂාවෙන් ම පිලිතුරු දෙන්න අපි ක්‍රියා කරනවා“ යි ඔහු කී ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොලිස්පති පෙර සදහන් ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාව වන විටත්, ඊට පෙර දින පෑලියගොඩ පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගත් සැකකරුවකු වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබිනි. ජනවාරි 24 දින කලපලුවාවේ ධම්මරතන නම් භික්ෂුව ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකකරුවෙකු ලෙස හම්බෙගමුව පොලිසිය විසින් 10 දා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ මෙම සැකකරුවා පෑලියගොඩ පොලිසියට බාර දෙන ලදී. සැකකරු යුද හමුදා කොමාන්ඩෝ බලකායේ සේවය කර ඇති පොලොන්නරුව අරනගම්විල පදිංචි කල්හාර දිල්ශාන් නමැති දරුනු අපරාධකාරයෙකියි පොලිසිය කියයි. පෑලියගොඩ පොලිසිය පසු දින රාත්‍රී 11ට පමන අන්තනගල්ල, ඌරාපොල ලිහිනියා ඇල ප්‍රදේශයට ඔහු රැගෙන ගොස් ඩෙඩි තබා මරා දැමුවේ ය. මාංචු දමා සන්නද්ධ පොලිස් බලකායක ආරක්ෂාව යටතේ ගෙන ගිය මේ පුද්ගලයා “පොලිස් නිලධාරියෙකු හෙලකට තල්ලු කර දමා පලා යාමට තැත් කරද්දී වෙඩි තැබූ” බව දිවයින වාර්තා කර ඇත. 

මේ අනුව, ඉහත නිවේදනවලින් පැහැදිලි වන පරිදි, යුක්තියේ මෙහෙයුම යනු අධිකරන ක්‍රියා පටිපාටියට පිටින්, පිලිගත් මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා පවතින නීති උල්ලංඝනය කරමින් මිනිසුන් ඝාතනය කිරීම දක්වා බලය පාවිච්චි කිරීමට පොලිසියට අවසර දෙන ආන්ඩුවේ ත්‍රස්ත ව්‍යාපාරයකි.  

ගිය වසරේ දෙසැම්බර් 17 දින සිට පොලිස් මෙහෙයුමක් ලෙස දියත් වූ මෙහෙයුම, මෙම මාර්තු 11 සිට පුලුල් කරමින් යුද හමුදාව ද ඒ සඳහා යොදා ගැනීමට තීන්දු කෙරුනි. ඒ වන විට රට පුරා වැටලීම් 68,931ක් සිදු කර රුපියල් කෝටි 85ක මත් ද්‍රව්‍ය සහ විවිධ වැරදි සම්බන්ධ සැකකරුවන් 68,577ක් අත් අඩංගුවට ගත් බව පොලිසිය වාර්තා කර තිබිනි. බොරු චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගත් බොහෝ අහිංසකයින් මීට ඇතුලත් ය. පොලිස් වාර්තා අනුව රුපියල් කෝටි 72 ක දේපල නීතිවිරෝධී වත්කම් ඒකකය මගින් අත් අඩංගුවට ගෙන පැවතිනි. තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම පවත්වාගෙන යන මහා ව්‍යාපාරිකයන්ට ඊනියා මෙහෙයුම ලඟා නො වන නිසා මෙම සංඛ්‍යාවලින් පාඨකයා මුලාවට පත් නො විය යුතු ය. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මගින් තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය පාලනය කල බවට වාර්තාවක් නැත. නමුත් මෙහෙයුම බස් රථ තුල කාන්තාවන්ට ලිංගික හිරිහැර කරන පුද්ගලයන් සෙවීමේ සිට යාචකයන් අත් අඩංගුවට ගැනීම දක්වා දිගු කර ඇත. පෙබරවාරී 26දා, නුගේගොඩ, පාගොඩ පදිංචිව සිටි 69 හැවිරිදි මඩවලගේ නිව්ටන් නමැති මේසන්වරයකු වැඩට යාමට සිය සගයා එන තෙක් නුගේගොඩ දුම්රිය ස්ථානයේ බලා සිටිය දි, “රථවාහනවලට බාධා වන පරිදි සිඟමන් යැදීම” ට එරෙහි පොලිස් මෙහෙයුමක දී අත් අඩංගුවට ගැනීම යුක්තියේ ස්වභාවය පිලිබද නිදසුනකි. ඔහු හැඳුනුම්පත පෙන්වා තම අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් පොලිසිය තවත් 9 දෙනෙකු සමග ඔහු ද අත් අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කර යාචකයින් රඳවා සිටින මධ්‍යස්ථානයකටත් පසුව මැගසින් බන්ධනාගාරයටත් යවන ලදී. පපුවේ අමාරුවකින් පෙලුනු මේ වයෝවෘධ මිනිසා 7දා රාත්‍රී 1.30ට පමන මිය ගිය බව බන්ධනාගාරයෙන් පවුලේ අයට දන්වා ඇතැයි නිව්ටන්ගේ ඥාතීහු මාධ්‍යයට පැවසූහ. කැකෑරෙන මහජන වික්ෂෝපය තෙරපා සිටීම සඳාහා සෑම තැනකම සන්නද්ධ බලකායන් මෙහෙයවමින් දුප්පතුන් මැඩ තබා ගැනීම හා සමාජය තුල රාජ්‍ය භීෂනය පැතිර වීම ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ඉලක්කය වන බවට මේවා සාක්ෂි ය.  

නීති විරෝධී මත් කුඩු වැටලීම් සම්බන්ධයෙන් යුක්තියේ මෙහෙයුම කුඩු භාවිත කරන හෝ ගෙන්වන අය නො ව අලෙවි කරන පුද්ගලයන් එල්ල කර ගන්නා බව මහජන ආරක්ෂක ඇමති  අලස් මෙහෙයුම දියත් කරමින් කියා සිටියේ ය.  දෙසැමිබර් 17 මෙහෙයුම දියත් කිරීම ගැන අවස්ථා ගනනක දී ම ඇමතිවරයා කියා සිටියේ කුඩු විකුනන අය නැති වූ විට බොන අයටත් ගෙන්වන අයටත් සිය අරමුනු ඉටු කර ගැනීමට ඉඩ නැති වන නිසා තම ඉලක්කය කුඩු විකුනන අය නැති කිරීම බව ය. මේ ප්‍රකාශය එල්ල කෙරෙන්නේ ගම් හා නගරවල ජීවනෝපායයට අන් මඟක් නැති නිසා මෙවන් ක්‍රියාවන්ට පෙලඹෙන දුගීන් වෙත ය. පෙබරවාරි 12දා පොලිස්පති කලුතර දී ප්‍රජා පොලිසි කමිටු රැස්වීමක් අමතමින් “ගෙදර කෙනෙක් අහුවෙනකොට දෙවෙනියා වැඩේට බැස්සා කියා“ වාරතාවක් ලැබී ඇති බව කී ය. “මේ ව්‍යාපාරයේ කෙනෙක් අල්ලං ගියාම එයා හිරගත වුනාම එයාගෙන් කුඩු ගත් කොට්ටාශයක් ඉන්නවා නම් ඒ අය කාගෙන්ද දැන් ගන්නේ කියා හොයා“ දිගටම මෙහෙයුම සිදු කරන හැටි ඔහු විස්තර කලේ ය. ගෙදර කෙනෙක් අත් අඩංගුවට ගත් විට එම අනතුර බාර ගැනීමට එම ගෙදරම තවෙකෙකු ඉදිරිපත් වනවා නම් එහි තේරුම එතැන ජීවනෝපාය පිලිබඳ බරපතල ප්‍රශ්න ඇති බව ය. කුඩු ව්‍යාපාරිකයන්ට එකෙකුට පසු එකෙක් ලෙස ඔවුන් යොදා ගත හැකි වන්නේ ඒ නිසා ය. 

ප්‍රබල පාතාලයෙකු පොලිස් නිලධාරියෙකු සමග කල සංවාදයක් යැයි කියන හඬ පටයක් මෑත දී මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධ විය. “පොලිසිය හැටියට ඔබේ රාජකාරිය කරන්න. රාජකාරිය නිසා එය ඔබ කල යුතු ය. කුඩු විකුනන කීපදෙනෙකු අල්ලා නඩු දැමුවාට කමක් නැත. අපේ බිස්නස් නතර කරන්නට උත්සාහ නො කරන්න.“ යි ඔහු නිලධාරියාට කී ය. මහජන ආරක්ෂක ඇමතිගේ සැලැස්ම හරියටම මේ යෝජනාවට ගැලපේ. 

මෙහෙයුම පුලුල් කිරීම ගැන නිවේදනය කල මාධ්‍ය සාකච්චාවක දී යුක්තිය මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරන්නේ ය යන මහජන අවබෝධය ගැන විමසන ලදුව, පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. ඔහු ඊට සාක්ෂි ලෙස ගෙන හැර පෑවේ මේ දක්වා කිසිවෙක් මෙහෙයුමට එරෙහිව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරා නැත යන්න ය. නඩු කීමට සාක්ෂි අවශ්‍ය ය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා හොදින් ම දන්නා පරිදි පොලිසිය පාතාල ක්‍රියාවලට බෙහෙවින් සමාන ලෙස වින්දිතයාට වාසි සාක්ෂි ඉතුරු නොකරමින්ම ක්‍රියාන්විතය මෙහෙයවයි. පොලිසියේ ඉහල තැන් වලින් මහජන පැමිනිලි නො තකා හැරේ. රටේ දූෂිත ම ආයතනයක් වන පොලිසිය යුක්තිය ඉටු කරනු ඇතැයි සිහි බුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු විශ්වාස කරනු නැත. 

පොලිස් ප්‍රකාශකගේ කුහක ප්‍රකාශයේ පල්ල යන අත්දැකීම් අපමන ය. ජනවාරී 20 දා මාතර තෙලිජ්ජවිල ත්‍රී ස්ටාර් නම් ජංගමදුරකථන අලෙවිසැලක දී මින්දික අලුත්ගමගේ නැමැති 22 හැවිරිදි අහිංසක තරුනයා ඩෙඩි තබා ඝාතනය කිරිම එවන් එක් සිද්ධියකි. වෙලදසැලේ හිමිකරු ඩිල්ෂාන් මදුසංඛ නමැති තරුනයෙකි. මෙය පොලිසිය විසින් කරන ලද අපරාධයක් බවට ඩිල්ෂාන් ප්‍රසිද්ධියේ කරුනු ඉදිරිපත් කලේ ය. තමන් බැහැරට ගිය අවස්ථාවේ තමන් ඝාතනය කිරීමට පැමිනි ඝාතකයන් වැරදී තම මිත්‍රයාට වෙඩි තබා ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කලේ ය. ඊට හේතු ඔහු පෙන්වා දුන්නේ ය. 2020 අගෝස්තු 24 දින මාලිම්බඩ පොලිසිය තෙලිජ්ජවිල මත්පැන් අලෙවිසැලක මුදල් සොරකම් කලේ ය යි ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පොලිසිය ඔහුට දරුනු වද හිංසා දුන් අතර ඔහු නිර්දෝෂී බව සීසීටීවී දර්ශන වැඩි දුර පරික්ෂා කිරීමේ දී තහවුරු විය. තරුනයා ශාරීරික ආබාධයන්ට ගොදුරු විය. තරුනයාගේ මව පොලිස් කොමිසම ඇතුලු අදාල සියලු තැන්වලට පැමිනිලි කල ද කිසිදු සහනයක් නො වීය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ පැවරූ 68/2021 මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පෙබරිවාරි 16දා නැවත විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබිනි. මේ කටයුතු නතර කරන ලෙස තමන්ට පොලිසියෙන් ජීවිත තර්ජන එල්ල වූ බවත් පොලිසිය හැර තමන් මරා දැමීමට කිසිවෙකු නැති බවත් ඩිල්ෂාන් මාධ්‍ය හා සිය ෆේස්බුක් ගිනුම හරහා කියා සිටියේ ය.

මෑත ම සිද්ධිය මාර්තු 2 දින ගාල්ල, නාගොඩ, වලකුඹුර අත්තම් නිවාසවල පදිංචි වැඩ තහනම් වූ පොලිස් සැරයන්වරයෙකු හා පොලිසියේ දූෂන හෙලිදරව් කල සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු වන නිමල් ජයසේකරගේ නිවසට කඩා වැදී ටී 56න් වෙඩි තබා, ඔහුගේ ටැබ් පරිඝනකය හා ජංගම දුරකථනය කොල්ල කෑමයි. ඔහු චෝදනා කරන්නේ මෙය ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය සිදු කල බවයි. එසේ නැති නම් අදාල අවිය, පුද්ගලයන් හා පැමිනි මෝටර් සයිකලය අත් අඩංගුවට ගෙන පෙන්වන ලෙස ඔහු පොලිසියට අභියෝග කරයි.  

පොලිස් සැරයන් නිමල් ජයසේකරගේ හෙලිදරව්ව

බොහෝ පාතාල වෙඩික්කරුවන් හා සංවිධානාත්මක අපරාධකාරයන් හමුදාවේ හෝ පොලිසියේ සම්බන්ධයක් සහිත පුද්ගලයන් බව මෙහිදී නො තකා සිටිය යුතු නැත. දෙසැම්බර් 21 තංගල්ලේ දී පස්දෙනෙකු ඝාතනය කල කල්ලියේ ප්‍රධාන වෙඩික්කරු හිටපු නාවික හමුදා සෙබලෙකි. පෙබරවාරී 17 අම්බලංගොඩ පුද්ගලයකු ඝාතනය කිරිම සඳහා උත්සාහ කිරීමේ දී අත්අඩංගුවට පත් තුවක්කුකරු කිලිනොච්චි යුධ හමුදා කදවුරේ සිට පැමිනි සෙබලෙකි. ඔහු මෙහෙයවනු ලැබූ, කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා ගත්, එම කඳවුරේම නිලධාරියෙකු ද අත් අඩංගුවට පත් විය.

පාතාලයෙන් සමාජ ජීවිතයට එල්ල වන තර්ජනය පොලිසිය විසින් හුවා දක්වනු ලබන්නේ, නීතියට පිටින් මිනී මැරීම, බොරු නඩු ඇටවීම, සමාජ ජීවිතය ත්‍රස්තයෙන් පරිපාලනය කිරීම යනාදී පොලිසියේ ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව එල්ලවන මහජන විරෝධය යටපත් කිරීමට ය. පීඩිත මහජනයාට හතුරු ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වන පොලිසියේ පැවැත් ම මහජන නිදහසට තර්ජනයකි. පොලිසියේ සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍ර යේ ඉහල මට්ටමේ සහාය නැතිව මහා පරිමාන නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යා නො හැකි බව රහසක් නො වේ. මේ අංශයෙන් සැලකූ කල මහජනයාට බිය සැක නැති ජීවිතයක් අහිමි වී ඇත්තේ පාතාලය හා පොලිසිය යන ධනපති සමාජ අංශ දෙක ම නිසා ය.

පොලිසිය සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය මත පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන පාලනයේ ස්වභාවය පිලිබද එක් නිදසුනකි, පසුගිය මාර්තු 14 දා හික්කඩුව පොලිසිය පීඩිත ධීවරයෙකු වන හික්කඩුවේ තුඩුවේගොඩ පදිංචි 42 හැවිරිදි ගංගේ නිශාද් කුමාරට සිදු කල හදිය. ඔහු සිය නිවස ආසන්නයේ දී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ හැඳුනුම් පත ලග නො තිබීම නිසා ය. නමුත් ඔහු රැගෙන යනු ලබන්නේ බලහත්කාරයෙන් පොලිස් ගොඩනැගිල්ලේ තීන්ත ගාවා ගැනීමට ය. පවුලේ අය හැඳුනුම්පත රැගෙන ගොස් අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් ඔහු නිදහස් නො කෙරින. තීන්ත ගෑම අවසන් නො කිරීමත්, තමන් වෙනුවෙන් නිතිඥයකු මැදිහත් කරවීමත් නිසා උරන වූ පොලිසිය සොරකමක සැක කරුවෙකු ලෙස ඔහුට එරෙහි චෝදනා ගොනු කර ඇත. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම තත්වය සුරක්ෂිත කොට වර්ධනය කිරීම සඳහා ය.

“පොලිස් දත්තවලට අනුව 2022 වසරේ (ශ්‍රී ලංකාවේ) අපරාධ මාසිකව 60%න් ඉහල නැගුනු අතර සුලු අපරාධ කාන්ඩයේ ජනවාරී මාසයේ වාර්තා වූ 1,676 නොවැම්බර් අවසානය වන විට 29,908 දක්වා ඉහල ගිය බව සඳහන් කරන ග්ලෝබල් ඉනීෂියේටිව් (Global Initiative) ආයතනය, ශ්‍රී ලංකා අර්බුදයේ අපරාධ පිරිවැය (The crime cost of Sri Lanka) යන හිසින් ලියූ ලිපියකින් පෙන්වා දී ඇත්තේ, “ගෝලීය සංවිධානාත්මක අපරාධ දර්ශකය මඟින් මනිනු ලබන පරිදි ආර්ථික ආතතිය නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරම්වල වැඩි වීමක් ද ජනනය කර ඇති,“ බවයි. සෑම වර්ගයේ ම මිනිස් ඝාතන 2019 ආර්ථික අර්බුදය ඉස්මත්තට එමින් තිබිය දී පැවති 273 සිට 2022 එහි උපරිම තුඩේ දී දී 533 දක්වා ඉහල නැඟ තිබීම තවත් සාක්ෂියකි. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම ප්‍රවනතාව පාලනය කලා නොව උත්සන්න කලේ ය. 2023 මුල් මාස 6 තුල මාසයකට දල වශයෙන් 4 ක් වූ වෙඩි තබා ඝාතන කල සංඛ්‍යාව යුක්තියේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක කල මේ වසරේ දී මාසයකට 7 දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.  

ආන්ඩුව අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ කැරලි මර්දනයට උපයෝගී වූ බවට පිලිගත්, 2016 – 2022 පිලිපීන ජනාධිපති රොඩ්‍රිගෝ ඩුටර්ටේ ගෙන ගිය පිලිපීන “මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි යුද්ධය” පිලිවෙතයි. එය පිලිපීන දුප්පතුන් 7000ත් 12,000 අතර සංඛ්‍යාවකට ඝාතනය කරනු ලැබිනි. ඉන් වැඩි දෙනා නාගරික දුගීහු වූහ. හියුමන් රයිට්ස් වොච් පර්යේෂනයකින් සොයා ගෙන ඇති පරිදි, පොලීසිය නීති විරෝධී ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීමට සාක්ෂ්‍ය ව්‍යාජනය කිරීමේ යෙදී සිටියහ.

තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය හා අපරාධ වැඩි වීම ලෝක ප්‍රපංචයකි. 2021 වසර තුල මිලියන 296ක් මත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කර ඇති බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මත්ද්‍රව්‍ය හා අපරාධ සම්බන්ධ කාර්යාලය වාර්තා කර ඇත. එම වාර්තාවට අනුව එය පෙරට වඩා 23% වැඩි වීමකි. ගෙවී ගිය වසර 10 තුල මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා මානසික රෝග වැලඳුනු ගනන මිලියන 39.5 දක්වා 45%න් ඉහල නැගී ඇත. මත් ද්‍රව්‍ය කර්මාන්තය යනු මෙවන් මහා වෙලඳපොලක් ඇති එකකි. මෙම කර්මාන්තය ලෝක මෝටර් රථ වෙලඳපොල මෙන් දෙගුනයක් විශාල බව එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහ ලේකම් කොෆී අන්නන් ප්‍රකාශ කර ඇත.

ලෝක ආදායමෙන් 76%ක් ගිල දමන ඉහල ආදායම්ලාභී 10% ක පන්ති පාලනය විසින්, ඉන් 2%ක් පමනක් ලබන පහල 50% තුල සිටින තරුනයන්ගෙන් ලොව පුරා මිලියන 296 ක පාරිභෝගිකයන් සහිත වෙලඳපොලක් නිර්මානය කර ඇත. කිසිදු ධනපති තන්ත්‍රයක් මේ තත්වයෙන් මහජනයා ගලවා ගැනීමෙහි ලා සමත් නො වන්නේ ය. සමාජයේ පීඩිත කොටස්වලින් මෙන් ම ආරක්ෂක අංශ තුලින් ද අදාල ව්‍යාපාර සඳහා අවශ්‍ය වන අපරාධකාරයන් සම්පාදනය කිරීම පමනක් ධනවාදය පවතින තාක් සිදු වනු ඇත.

කම්කරු මහජනතාව සෙසු පීඩිත ජනයා පෙලගස්වා ගනිමින් ධනවාදයට එරෙහි සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා සටන් කිරීමෙන් මෙපිට මහජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ආරක්ෂාව තහවරු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගිය යුතුව ඇත.

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව Read More »

ARON

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස

ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි. 

පහත පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ඈන් ආබර්හි මිචිගන් සරසවියේ “The Gaza genocide and the death of Aaron Bushnell: What are the political lessons?” නමින් පසුගිය මාර්තු 12 වන අඟහරුවාදා පැවැත්වූ දේශනයකි. මෙය ලෝසවෙඅ ඉංග්‍රීසි බසින්  පසුගිය මාර්තු 14 දින පල විය. සිංහල පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

යූ ටියුබ් නාලිකාවේ පල කරන ලද මෙකී දේශනයේ වීඩියෝව, “වයස් සීමාවක” ට හා “නරඹනනාගේ විචක්ෂනය” ට යටත් වීඩියෝවක් ලෙස වර්ග කිරීම දේශපාලන වාරනයක් ලෙස හඳුන්වා දෙමින් ලෝසවෙඅ ඊට දක්වා ඇති විරෝධය සමඟ සහෝදරාත්මක ව එක් වන TheSocialist.LK වෙබ් අඩවිය, ලෝකය පුරා ම අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනේශ්වර පාලක පන්තිය මුදා හැර ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් වනසා දැමීමේ, ම්ලේච්ඡත්වයේ හා ආඥාදායකත්වයේ ප්‍රහාරවල කොටසක් ලෙස මෙම වාරනය දැක ගන්නා අතර, ලෝසවෙඅට එරෙහි වාරනය පරාජය කිරීමට එක් වන මෙන්, ලොව පුරා සියලු කම්කරුවන්, පීඩිතයන්, තරුනයන්, ශිෂ්‍යයන් හා බුද්ධිමතුන් ඇතුලු, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සියල්ලන් කැඳවා සිටියි.

2024 පෙබරවාරි 25 වන දින ප.ව. 1 ට සුලු වෙලාවකට පෙර, 25 වියැති ආරොන් බුෂ්නෙල්, වොෂින්ටන් ඩී.සී. හි පිහිටි ඊශ්‍රායල තානාපති කාර්යාලය ඉදිරිපිට දී සිය දිවි නසා ගත්තේය. තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනෙන අතරතුර ආරොන් සජීවී ලෙස ප්‍රකාශයක් අන්තර්ජාලයේ විකාශනය කලේය. ඔහු මෙසේ කීය:

“මම එක්සත් ජනපද ගුවන් හමුදාවේ ක්‍රියාකාරී කාර්ය නියුතු සාමාජිකයෙක් මි. මම තව දුරටත් ජන ඝාතනයේ අපරාධ සහායකයෙකු නොවන්නෙමි. මා සූදානම් වන්නේ විරෝධතා දැක්වීමක් වශයෙන් ආන්තික ක්‍රියාවක් සිදු කිරීමට ය. එහෙත් පලස්තීනය තුල ජනයා අත්දකිමින් සිටින දෙය සමඟ සැසඳීමේ දී මෙම ක්‍රියාව කිසිසේත් ආන්තික නොවේ. අනාගතයේ සාමාන්‍ය තතු බවට පත් විය යුතුයැයි අපේ පාලක පන්තිය විසින් තීරනය කරනු ලැබ ඇති තත්ත්වය වන්නේ මෙයයි.”

තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනීමත් සමඟ කිසියම් ගිනි ගන්නා සුලු ද්‍රවයක් තමා මත වත් කර ගත් ආරොන් ගිනි තබා ගත්තේය. ගිනි දැල්වලින් සිය සිරුර වෙලී යද්දී ඔහු “පලස්තීනය නිදහස් කරනු!” යනුවෙන් කෑ ගැසීය. එම ස්ථානයට කැඳවනු ලැබූ රහස් සේවා නිලධාරියෙක් තරුනයාට තුවක්කුවක් එල්ල කර “බිම දිගා වෙනු” යනුවෙන් අන කලේය. තවත් නිලධාරීහු එහි පැමිනෙමින් ගින්න නිවා දැමීමට ගිනි නිවන උපකරන පාවිච්චි කලෝය. ප්‍රාදේශීය රෝහලකට ප්‍රවාහනය කරන ලද ආරොන්, ඉන් පැය හතක ඇවෑමෙන් ප.ව. 8.06ට පිලිස්සුම් තුවාලවලින් මරනයට පත් වූයේය. 

Ab
ආරොන් බුෂ්නෙල් 

අපේක්ෂා කල හැකි පරිද්දෙන් ම, මෙම සිය දිවි නසා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් බයිඩන් පාලනය කිසිදු නිල නිවේදනයක් නිකුත් නො කෙලේය. සිය සෑම කථාවක් ම “දෙවියෝ අපේ සෙබලුන් රකිත්වා,” යන ධෘව පදයෙන් අවසන් කරන ජනාධිපති බයිඩන්, එජ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයෙකු වන ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් කනගාටුව පල කරනු තබා ඒ පිලිබඳ ව වචනයක්වත් කියා නැත.  

ඊශ්‍රායල රජයේ සහචර සහ සියොන්වාදයට පක්ෂපාතී මාධ්‍ය බොහෝ දුරට ම මේ සිදුවීම යට ගසමින්, ආරොන් යනු, ඔහුගේ සියදිවි නසා ගැනීම කවර හෝ දේශපාලනික හා සමාජමය වැදගත්කමකින් තොර සංසිද්ධියක් ලෙස සැලකිය යුතු හුදු රෝගියෙකු ලෙස අපකීර්තිමත් ආකාරයෙන් චිත්‍රනය කිරීමටත් ක්‍රියා කලෝය. 

එහෙත් මෙය ලෝක ජනගහනයේ අතිමහත් බහුතරයක ප්‍රතිචාරය නො වීය. අසංඛ්‍ය සංඛ්‍යාත දශ ලක්ෂ ගනනක් ජනයා මෙම සිදුවීම වීඩියෝවක් ලෙස හෝ ඡායාරූපයක් ලෙස දුටු අතර, එය, විය යුතු ම ලෙස, කම්පනය, සංවේගය හා අනුවේදනය ජනිත කර ඇත. තරුනයෙකු – ඒ සා බියකරු අයුරින් – මරනයට පත්වීම සෞඛ්‍ය සම්පන්න මානව සංවේදනයන්ට ප්‍රගාඪ බලපෑමක් නො කල හැකි නොවේ මය. 

කෙසේවතුදු, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය නිසා ජනිත ශෝකය හා ඔහුගේ පරමාදර්ශවාදය සහ නොවක්බව කෙරේ ඇති වන ගෞරවය, එවැනි “ආන්තික විරෝධයේ” ස්වයං-විනාශකාරී ක්‍රියාවක් ගාසාවේ ජන ඝාතනයටත්, වඩාත් පොදුවේ කිවහොත් අධිරාජ්‍යවාදයේ අපරාධවලටත් දේශපාලන විරෝධය දැක්වීමේ ඵලදායී ආකාරයක් ලෙස නිර්දේශ කිරීම තිබියේවා, එකී සියදිවි නසා ගැනීම සාධාරනීකරනය කිරීම හා ප්‍රශංසා කිරීම හෝ දක්වා විස්තීරනය කිරීම නො කල යුත්තකි.   

ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම දැන් අනුමත කරන, හා එමඟින් ඍජු හෝ වක්‍ර ලෙස ඒ මඟ අනුකරනය කිරීමට දිරි දෙන සියල්ලෝ – කෝනෙල් වෙස්ට් ද ඒ අතර සිටී – හුදෙක් වගකීම් විරහිත අය පමනක් නො වෙති. ඔවුහු ගාසා ජන ඝාතනයට එරෙහි විරුද්ධත්වයන්ගේ – හා වඩාත් පුලුල් ව ගත් කල අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලයේ – දිරිය බල සුන් කිරීමට හා එම විරෝධතා දේශපාලනික ව අවමංගත කර දැමීමට දායකත්වය ලබා දෙති. ඔවුහු අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය හා එය පදනම් වී සිටින ධනේශ්වර පර්යාය නවතා එය අවසානයක් කර දැමීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වන, දශ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවකගේ දේශපාලනික ව සවිඥානක මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැඟීමේ මඟ අවුරා පුද්ගල ප්‍රානත්‍යාගියෙකුගේ නිරර්ථක විරෝධය ඒ හරහට ඉදිරිපත් කර සිටිති.

මෙම කථාබහ අතරතුර මෙකී විවේචනය තවදුරටත් ප්‍රසාරනය කිරීමට මම අදහස් කරමි. එහෙත් පලමුවෙන් ආරොන්ගේ මරනය වඩාත් පුලුල් සමාජ සන්දර්භයක බහා ලීමට මට අවශ්‍ය ය. 

ආරොන්ගේ මරනය සිදු වූ නිරවද්‍යතම තතු සත්තකින් ම සුවිශේෂී ය. එහෙත් සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල අසාමාන්‍ය හේතුවක් නොවේ. මෙය නො තකා නො හල යුතු වැදගත් කරුනකි.    

2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල හේතුව වශයෙන් ප්‍රමුඛතාවය අනුව එකොලොස්වන ස්ථානය ගත්තේය. (එම වසරේ) 48,183 ක් ඇමරිකානුවෝ සිය පන හානි කර ගැනීමෙන් මරනයට පත් වූහ. ලක්ෂ 17 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගැනීමේ ප්‍රයත්න දැරූහ. වයස අනුව ගලපන ලද සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාතය (එක් එක් වයස් කාන්ඩවල මරන අනුපාත එකී වයස් කාන්ඩවල ජන අනුපාතය සමඟ ගලපා ප්‍රමත කල අගයකි) පුද්ගලයන් 100,000 කට 14 ක් පමන විය. දිනක සාමාන්‍යය ලෙස 132 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගත්හ. බැරෑරුම් පෞද්ගලික අර්බුද හරහා ගමන් කල හා ඇතැම්විට සිය ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමේ උත්සාහය සාර්ථක කර ගත් පවා සිසු සගයන්, මිතුරන් හඳුනන බොහෝ දෙනෙකු මෙහි රැස් ව සිටින ඔබ අතර සිටින බව මට නිසැක ය. 2021 සියදිවි නසා ගැනීමේ මරනවලින් සියයට 69 ක් සුදු පිරිමින් වන අතර, අප්‍රිකානු-ඇමරිකානු පිරිමින්ගේ එම අනුපාතය සියයට 8.3 කි. පුරුෂයන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම්, ස්ත්‍රී දිවි නසා ගැනීම් මෙන් සිව් ගුනයක් පමන නිරතුරු ව සිදු වී ඇත. වැඩි ම සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත වාර්තා වන්නේ 25-34 හා 75-84 වයස් කාන්ඩවල වැඩිහිටියන් අතරිනි.       

Sucide

එක්සත් ජනපදය තුල ප්‍රාන හානි කර ගැනීම්වල සැලකිය යුතු කොටසක්, සෙබලුන් හා පැරනි සොල්දාදුවන්ගෙන් සමන්විත වේ. සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වල සැලකිය යුතු ඉහල යාම, මෙම රට අඛන්ඩ ව යුද්ධවලට පැටලී සිටීම සමඟ පැහැදිලි සම්බන්ධයක් දරයි.

2014 දී නිකුත් කරන ලද අධ්‍යයන වාර්තාවක් පෙන්නුම් කරන පරිදි, “2004-05, 2006-07 හා 2008-09 වර්ෂවල (සෙබල) සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටි පුද්ගලයන් 100,000 කට 12.1 සිට 18.1 දක්වාත්, 24.5 දක්වාත් අනුපිලිවෙලින් ඉහල ගියේය.” හමුදා සේවා සාමාජිකයන් මුහුන දෙන අවදානම් හා ඔවුන්ගේ ප්‍රත්‍යස්ථිතිය තක්සේරු කිරීමේ හමුදා අධ්‍යයනයක් මඟින් ද සොයා ගනු ලැබුවේ, “සියදිවි නසා ගැනීම් අවදානම, සුදු ජාතික පිරිමින් වීම, කනිෂ්ඨ ශ්‍රේනියකට බඳවා ගනු ලැබ සිටීම, මෑතක දී නිලයෙන් පහල හෙලනු ලැබ තිබීම හා වර්තමානයේ හෝ ඉහත දී (යුද) සේවයේ යොදවා තිබීම සමඟ සම්බන්ධ” බවයි;[1] මෙම විස්තරය ආරොන් බුෂ්නෙල්ට බොහෝ සෙයින් අදාල වන්නකි.   

Journal of Affective Disorders (චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලය)හි 2013 පල වූ තවත් අධ්‍යයනයකින් වාර්තා කර ඇත්තේ, ගුවන් හමුදාව තුල “සියදිවි නසා ගැනීම් නාටකාකාරයෙන් ඉහල ගොස් ඇති” බවයි. 2010 දී එය 27 වසරක් තුල වාර්තා වූ ඉහල ම අගය කරා එලඹුණු බව අධ්‍යයනය පෙන්වා දෙයි.[2] මෙම ප්‍රවනතාව දිගට ම ඉදිරියට යමින් 2020 දී ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම් සංඛ්‍යාව 109 ක් බවට පත් වූයේය. මෙම සංඛ්‍යාවට සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටියවුන්, අතිරේක භටයන් හා රැකවලුන් ද ඇතුලත් විය. 2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම් 72 ද, 2022 දී 91 ද වාර්තා වූ අතර, 2023 මුල් කාර්තු දෙක තුල සියදිවි නසා ගැනීම් 46 ක් ගුවන් හමුදාව වාර්තා කලේය. ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර මරනයේ ප්‍රමුඛතම තනි හේතුව වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයි. 

චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ 2013 අධ්‍යයනය, ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම්වල හේතු අගයමින් මෙසේ සඳහන් කරයි: “සියදිවි නසා ගැනීමෙන් මරනයට පත් සක්‍රිය ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතරින්, සටන් පවතින ප්‍රදේශයක කවදා හෝ සේවයේ යොදවා ඇති අයවලුන් ඇත්තේ හතරෙන් පංගුවක් පමනකි. ඍජුවම සටන් අත්දැකීම් ලබා ඇත්තේ සියයට 7 කට අඩු කොටසකි.” කෙසේවෙතත්, “ශෝකාකූල හෝ කනස්සලුකාරී සංවේදනයක්, නැතහොත් ‘මා කල දේ පිලිබඳ පසුතැවිලි වීමක්'” ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර ස්වයං ප්‍රානඝාතක ආවේගයන්ට අදාල ව පවතින බවට වාර්තාව සොයා ගත්තේය. ඍජු සටන් අත්දැකීම් ලද්දවුන් අතර එවැනි හැඟීම් විශේෂයෙන් සැලකිය යුතු ලෙස පවතින අතර, හමුදා සාමාජිකයන්ගේ වඩාත් පුලුල් කන්ඩායම් අතර එම හැඟීම් කෙතෙක් දුරට පවතින්නේ ද යන්න තවමත් නො පැහැදිලි ය.    

ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ සිය පන නසා ගැනීම තක්සේරු කිරීමේ දී මෙම සාධකය සැලකිල්ලට ගත යුතුය. ඔහුගේ ක්‍රියාවන්ට යටින් අතිශය බලගතු දේශපාලන ආවේගයන් හා අභිප්‍රායයන් පැවැති බව මෙයින් ප්‍රතික්ෂේප නො කෙරේ. එහෙත් එම සාධකය එසේ සැලකිල්ලට ගැනීම, ඔහුගේ මරනයට මඟ පෑදූ අත්දැකීම්වල වඩා පුලුල් සමාජ සන්දර්භය පිලිබඳ ව වටහා ගැනීමට ආධාරකාරී වේ.

ආරොන් බුෂ්නෙල්, රෙඩිට් (Reddit) සමාජ මාධ්‍යය තුල “acebush1” නමින් පෙනී සිටි බව, ‘ද ඉන්ටර්සෙප්ට්’ (The Intercept) නම් එජ අන්තර්ජාල පුවත්පත තහවුරු කර ගෙන ඇත. එය මෙසේ වාර්තා කරයි:  

acebush1 නම් Reddit පරිශීලකයා, වසංගතයේ ආරම්භයේ දී ඔවුන්ගේ මුදල් (හිඟකම්) පිලිබඳ අරගලයන් සම්බන්ධයෙන් පල කිරීමෙන් පසු වහා හමුදාවට බැඳුනේය. 2020 මාර්තු 19 වන දින acebush1 ඌබර් ඊට්ස්හි රියදුරෙක් වීමට විමසුම් කලේය. ඊලඟ මාසයේ ඔවුහු මූල්‍යාධාර ඉල්ලීමක් පල කලෝය:

“උදව් අවශ්‍යයි – stimulus (එජ රජය බදු ගෙවන්නන්ට ආර්ථික දුෂ්කරතාවලින් පෙලෙන කාල වලදී ගෙවනු ලබන දීමනාවක්) හෝ විරැකියා ආධාර හෝ ලබා ගත නොහැකියි. මුදල් සම්පූර්නයෙන් හිඳී යාමට ආසන්නයි.” 

2020 මැයි මාසයේ ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ “මූලික සහ තාක්ෂනික පුහුනු” වැඩ සටහන සඳහා ලියාපදිංචි වූ අතර, අවසානයේ ඔහු සන් අන්ටෝනියෝහි ලැක්ලන්ඩ් ගුවන් හමුදා මූලස්ථානයේ ස්ථානගත කෙරින. ඔහු සයිබර්-ආරක්ෂක මෙහෙයුම් විශේෂඥයෙකු ලෙස 531 වන රහස් තොරතුරු සහායක බලගනය සමඟ පුහුනු කෙරින. 

ඉන්ටර්සෙප්ට් පුවත්පතට අනුව, 2020 අගෝස්තුවේ දී ඔහු, හමුදා ගුවන් යානයක වීඩියෝවක්, ගුවන් හමුදාවට කල හැකි වී තිබෙන දේ පිලිබඳ විස්මය පල කරන සිරස්තලයක් එක් කරමින්, නැවත පල කලේය. කෙසේවෙතත්, ගුවන් හමුදාව පිලිබඳ ඔහුගේ ආකල්පය සහ ඔහුගේ ම දේශපාලන සංකල්ප ද සැලකිය යුතු ලෙස වමට දෝලනය වෙමින් පැවැති බව ඔහුගේ පලකිරීම්වලින් නිසැක ලෙස පැහැදිලි වේ. ඇලබාමාවේ පැවැති සිරකරුවන්ගේ වර්ජනයක් කෙරේ සහානුකම්පාව දැක්වූ ඔහු, 19 වන සියවසේ විසූ අරාජකවාදී දාර්ශනික මැක්ස් ස්ටර්නර් දැක්වෙන මේම් රූපයක් පලකලේය. ඉන්ටර්සෙප්ට් මෙසේ වාර්තා කරයි: “2023 දී acebush1 ‘පලස්තීනය නිදහස් කරනු!’ යන මැයෙන් යුත් පල කිරීමක් සිදු කරමින්, ක්‍රියාකාරිකයෙකු විසින් ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක කොන්ත්‍රාත්කාර එල්බිට් සිස්ටම්ස් ක්‍රියාකාරිත්ව කොටස්කාරීත්වය දරන ඩ්‍රෝන සමාගමක් වන යූඒවී ටැක්ටිකල් සිස්ටම්ස් අත්පත් කර ගනු ලැබීම දැක්වෙන වීඩියෝවකට සම්බන්ධ වන අන්තර්ජාල සම්බන්ධක ඇමිනුම ද එයට ඈඳීය.”  

2023 ජූනියේ acebush1 මෙසේ ලිවීය:

“අඩ දුරකට වඩා ගෙවා නිම වනතුරු එය කෙතරම් දැවැන්ත වැරදීමක් දැයි වටහා ගැනීමට මා අසමත් වූ හෙයින්, සහ මේ මොහොතේ මට ඉතිරි ව ඇත්තේ තවත් එක් වසරක් පමනක් හෙයින්, මගේ කොන්ත්‍රාත් කාලය අවසන් වන තුරු මෙය දරා සිටින්නෙමි. කෙසේවෙතත්, එය මගේ ඉතිරි මුලු ජීවිත කාලය පුරා ම මට දරා සිටින්නට සිදුවන පසුතැවීමකි.”

තම ජීවිත නසා ගත්තා වූ හෝ ඒ සඳහා යත්න දැරුවා වූ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන්ගේ ශෝකාකූල භාවයේ සාධකය සිහියට නඟා ගන්න. තවත් ප්‍රකාශයක, r/AirForce සබ්රෙඩිට් හුය තුල පරිශීලකයෙකු විසින්, පැරනි සෙබලුන්ට, ඉදින් එය යලිත් කරන්නට සිදු වුවහොත්, ඔවුන් තවමත් ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වනු ඇත්දැයි අසන ලද ප්‍රශ්නයකට acebush1 මෙසේ පිලිතුරු දී ඇතැයි ඉන්ටර්සෙප්ට් වාර්තා කරයි: 

“කොහෙත්ම නැත. ප්‍රචන්ඩ ලෙස ලෝකාධිපත්‍යය (සඳහා දැරෙන ප්‍රයත්නය)ට මම දුස්සහාය දී ඇත්තෙමි. මගේ අත්වලින් ලේ සෝදා හැරීමට මට කිසි දා නොහැකි වනු ඇත.  

දැන් ලබා ගත හැකි තොරතුරු මත පදනම් ව කිව හැකි පරිදි ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරක මෙහෙයුම්වලට ඍජු ව සම්බන්ධ වී නැත. එ නමුත්, ඔහු එක්සත් ජනපදය විසින් සිදු කරනු ලැබ ඇති අපරාධවලට තමන් ද සදාචාරාත්මක වගකීමක් දරන බව පැහැදිලි ව හඟිමින්, ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වලට හේතු වන සැලකිය යුතු සාධකයක් ලෙස චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ අධ්‍යයනය සඳහන් කරන වරදකාරී හැඟීම බෙදා ගනී.”

මෙම වරදකාරී හැඟීම ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට දායකත්වය දී ඇති තාක් දුරට, එය ඔහුගේ සදාචාරාත්මක අවංක භාවය පිලිබඳ සාක්ෂි දරයි. තව ද එය, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනයට, පවත්නා සමාජ පර්යාය – ධනේශ්වර ක්‍රමය තුල මුල් බැස ඇති ආර්ථික, දේශපාලනික හා දෘෂ්ටිවාදාත්මක මර්දනයේ හා අපරාධකාරීත්වයේ දැවැන්ත සමාජමය ව්‍යුහය – පැටලී සිටින ආකාරය ගැඹුරින් හසු කර ගනී. ආරොන්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ පෞද්ගලික මානසික තතු කෙරේ පමනක් අවධානය සංකේන්ද්‍රනය කරන සියලු පැහැදිලි කිරීම් ව්‍යාජ ය; එය, පෞද්ගලිකත්වය සමාජයෙන් හුදෙකලාව වර්ධනය වන්නේයැයි සලකනු වැනි ය. ආරොන්ගේ මරනයේ ප්‍රධාන හා තීරනාත්මක හේතූන් වනුයේ පරිබාහිර සාධක ය; සමාජයීය හා දේශපාලනික තතුවලින් පැන නඟින ඒවා ය. ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම පිලිබඳ සියල්ල අතර වඩාත් ම වැදගත් කරුන වන්නේ මෙය යි.  

ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය හා බයිඩන් පාලනයේ එහි අනුග්‍රාහකයන්ගේ අපරාධවලට දෙන අත්‍යවශ්‍ය හා එක ම ප්‍රතිචාරය වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයැයි ආරොන් තීරනය කලේ ඇයි? පැහැදිලිව ම දේශපාලනික වන තත්ත්වයකට ඒ සා තනි පුද්ගල ආකාරයකින් ප්‍රතිචාර දැක්වීමට ඔහු තීරනය කලේ මන් ද?

ආරොන්ගේ මරනයේ ඛෙදාන්තය හා තත්කාලීන සමාජයේ වඩාත්ම දුෂ්කර ගැටලු අනාවරනය කෙරෙන්නේ මෙම ප්‍රශ්නය පිලිබඳ ව කෙරෙන පරීක්ෂාව තුල ය. පන්ති උත්සුකයන්ගේ මැදිහත්වීම හරහා අන්තර් සම්බන්ධිත ගෝලීය ආර්ථික හා දේශපාලන සම්බන්ධතා වලින් පැන නඟින්නා වූ ද, මෙම ග්‍රහලෝකයේ ජීවත් වන සෑම මානවයෙකුට ම බල පවත්වන්නා වූ ද වඩාත් ම සංකීර්න සමාජ ගැටලු පවා, සාමාන්‍යයෙන් අත්දකිනු ලබන්නේත්, පොදුවේ අර්ථ කථනය කෙරෙන්නේත් පුද්ගලභාවය අනුසාරයෙනි.   

මෙම ප්‍රවනතාව හුදු පෞද්ගලික විනිශ්චයේ දෝෂයක් ප්‍රකාශයට පත් වීමක් නොවේ. ධනේශ්වර ක්‍රමය – ඊනියා “පෞද්ගලික ව්‍යවසායය” – සමාජය හුදු හුදෙකලා පුද්ගලයන්ගේ සමුච්චයක් ලෙස සැලකීමේ සංකල්පය වැර ගන්වයි.   

ඉතිහාසය පිලිබඳ භෞතිකවාදී සංකල්පනය විස්තාරනය කිරීමේ ක්‍රියාවලිය තුල, මෙම සංකල්පනයට අභියෝග කරමින් එය ප්‍රතික්ෂේප කල ප්‍රථමයා වන්නේ මාක්ස් ය. 1845 දී ඔහු මෙසේ ලිවී ය: “මිනිසාගේ සාරය වන්නේ එක් එක් තනි පුද්ගලයාට නෛසර්ගික වූ වියුක්තනයක් නොවේ. එහි යතාර්ථය තුල එය සමාජ සම්බන්ධතාවයන්ගේ සමූහ වෘන්දයයි.”[3]   

දෛනික ජීවිතයේ තනි පුද්ගල ස්වභාවය හා ඒ සමඟ බැඳුනු පෞද්ගලික හුදෙකලාවත්, එමඟින් පෝෂනය කෙරෙන පරත්වාරෝපනයේ සංවේදයත්, අප ජීවත් වන කාල සීමාව බඳු දේශපාලන ප්‍රතිගාමීත්වයේ කාල පරිච්ඡේදයක් තුල, සමාජ හා පන්ති සාමූහිකත්වයන්හි බැඳීම් ඛාදනය කර දමන සුවිශේෂී මාරාන්තික ස්වභාවයක් අත්පත් කර ගනී. මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදියෙකු වූ ද, බෝල්ෂෙවිකයෙකු හා පසුව ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි නායකත්වය දුන් වාම විපාර්ශ්වයේ ප්‍රමුඛයෙකු වූ ද, අවසානයේ ස්ටැලින්ගේ විරේක කිරීම්වල ගොදුරක් වූ ද එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි 1912 දී ලියූ ලිපි මාලාවක් තුල, සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී, පන්ති අරගලය මැඩ පැවැත්වූ කල් හි විශේෂයෙන් ම ව්‍යාප්ත වන, සමාජය විසින් සිදු කරනු ලබන “සමාජ ඝාතනයේ” රූපාකාරයක් ලෙස අර්ථ කථනය කලේය.   

එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි
එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි

ඔහු මෙසේ ලිවීය:

“ප්‍රතිවිප්ලවයේ හා සමාජ අක්‍රමවත්භාවයේ යුගයක් තුල සියදිවි නසා ගැනීම්වල ඉහල අනුපාත පැවතීම ද අප සාකච්ඡා කරමින් සිටි දෘෂ්ටි කෝනය අනුසාරයෙන් ම පහසුවෙන් පැහැදිලි කල හැක. උද්‍යෝගී යුගයක දී ජනයා පොදු අරමුනු ජය ගැනීමට වඩාත් සමීප ව ඒකරාශී වෙති, පුද්ගලයන් හුදෙකලා වීම අවමයකට සිඳී යයි, සාමූහිකත්වයේ බලගතු බලවේග පුද්ගලයාගේ ජීවිතය හා අරගලය තුල ඔහුගේ සහායයට සිටී. විසමෝධානයේ යුගයක් තුල, පැරනි සංගමනයන් කඩා වැටෙන කල්හි හා නව සංගමනයන් තවමත් බිහි විය යුතු ව ඇති කල්හි, සමාජයේ කේන්ද්‍රාභිසාරී බලයන් අභිබවා කේන්ද්‍රාපසාරී බලයන් බල පවත්වන කල්හි මැවෙන චිත්‍රය මෙහි පරිපූර්න ප්‍රතිබද්ධයයි. බලරහිත තනි පුද්ගලයා සමාජයට මුහුන දෙන විට, වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී, අහිතකර තතු සමඟ මුහුනට මුහුන දෙන ඔහුගේ ප්‍රථම ගැටුමේ දී ම ඔහුගේ සමතුලනය බිඳී, විනාශ මුඛයට පත් වී යයි. එකී කොන්දේසි වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී ඔහු මත ආවශ්‍යක පසුවිපාක ඇති නොකරනු ඇත“.[4] 

ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගේ විශ්ලේෂනය, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට මඟ පෑදූ පෞද්ගලික, සමාජයීය හා දේශපාලනික සාධකවල අන්තර්ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් වඩාත් ගැඹුරු අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට දායක වෙයි. වොෂින්ටන් පෝස්ට් පුවත්පතේ පල කරන ලද තොරතුරුවලට අනුව, ආරොන් ඇතිදැඩි වී ඇත්තේ මැසචුසෙට්ස් ප්‍රාන්තයේ ඕර්ලියන්ස්හි පිහිටි කමියුනිටි ඔෆ් ජීසස් (ජේසූන්ගේ ප්‍රජාව) නම් ආගමික සංකීර්නයක් තුල ය. 1970 ගනන්වල මැද භාගය තරම් ඉහත කාලයක සිට මෙම කන්ඩායමට එරෙහිව එහි හිටපු සාමාජිකයන් අපයෝජන චෝදනා එල්ල කර ඇත. ආරොන් 2019 දී කන්ඩායමෙන් බිඳී වෙන් විය. ඉනික්බිති ව, වසංගතය විසින් අවුලුවන ලද ආර්ථික ගැටලුවල පීඩනය යටතේ ඔහු මිලිටරියට බැඳුනේ ය.      

එම සංස්කෘතියේ පැවැති කිසිත් නොතකන ස්වභාවය හා කෲරත්වය විසින් ඔහු වැඩි කල් නොයවා ම පලවා හැරින. ඔහු වාම දේශපාලනයේ දිශාවට ගමන් කල අතර, නිරතුරු ව සිදු වන පරිද්දෙන් ඔහු පලමුව විවිධාකාර මධ්‍යම පාන්තික දේශපාලන ප්‍රවනතා සමඟ සම්බන්ධතා ඇති කර ගත්තේය.  

ගාසාවට එල්ල කල ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරය ක්‍රියාවට නැඟුනේ ආරොන්, දේශපාලනික වාං මාලාවෙන් කිවහොත්, ආගමෙන් හා ප්‍රතිගාමී ඇමරිකානු ජාතිකවාදයෙන් බිඳී යාමේ පසුවිපාක සමඟ ගනුදෙනු කිරීම ආරම්භ කල මොහොතේ ම ය. උචිත වචන ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගෙන් නයට ගෙන ගැලපෙන පරිදි යලි වචන යොදා කිවහොත්, ආරොන්ගේ “පැරැනි සංගමනයන්” බිඳ වැටී තුබූ අතර, “නව සංගමනයන්” යන්තම් මතුවීමට පටන් ගත්තා පමනක් විය.

ඒ අනුව, පෞද්ගලික ආත්ම පරිත්‍යාගයේ ක්‍රියාවක් මඟින් ගාසාවේ භීෂනය අවසාන කිරීමට ආරොන් යත්න දැරීය. සිය උදාර අභිමතාර්ථය ජය ගත හැකි අන් මඟක් ඔහු නොදිටී ය. සිය පෞද්ගලික ප්‍රාන පූජාව හරහා ඔහු සෙසු තනි පුද්ගලයන්ට ආයාචනා කලේය. සිය පෞද්ගලික ශෝකය හා කෝපාවේගය සඵල ක්‍රියාවකට පරිවර්තනය කල හැකි අන් මඟක් ඔහුට නො පෙනින. තමාගේ ම ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමෙන් තම පෞද්ගලික විරෝධය දැක්වීමට ගත් තීරනය මඟින් ප්‍රකාශයට පත් වූයේ ආගමික ආභාෂයෙන් යුතු ලෝක දෘෂ්ටියෙන් ඔහුගේ බුද්ධිමය බිඳී යාමේ අසම්පූර්නකම මෙන් ම, ධනේශ්වර-අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වයට යටින් දිවෙන, එහෙත් ඒ අතර ම පන්ති අතර ගැටුමේ විදාරනය පොලඹවා ලන සහ ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයට විභවය නිර්මානය කරන ධනවාදී සමාජයේ වෛෂයික ප්‍රතිවිරෝධතා පිලිබඳ ඔහුගේ අනවබෝධයයි.

යලිත් කිව යුත්තේ, ආරොන්ගේ වර්ධනයේ මෙකී සීමාවන් හුදෙක් පෞද්ගලික ස්වභාවය සම්බන්ධ ඒවා නොව, ඊට වඩා, පවත්නා සමාජ, දේශපාලන හා බුද්ධිමය තතු ප්‍රකාශයට පත්වීමක් බවයි. ආරොන් උපත ලද්දේ 21 වන සියවසේ එලිපත්තෙහි ය; ඒ, ස්ටැලින්වාදය, සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රය හා එක්සත් ජනපදය තුලත් ජාත්‍යන්තරවත් පන්ති සහයෝගීතාවාදී වෘත්තීය සමිති ද විසින් කම්කරු පන්තියේ අරගල පාවා දෙනු ලැබීම්වල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සිදු වූ සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමේ දේශපාලන හා සමාජ ව්‍යසනයට දශකයකට ම පාහේ පසුව ය. එක්සත් ජනපදය තුල සංවිධිත කම්කරු පන්ති අරගලයේ සැලකිය යුතු හා කල් පවත්නා විද්‍යමාන වීම් මුලුමනින් ම පාහේ අහෝසි වී තිබින. සිය ජීවිතයේ මුල් විසි වසර තුල ආරොන් සැලකිය යුතු වැඩ වර්ජනයක් දැක නැතිවා විය යුතුය.

තවත් කරුනකි. ඩිමොක්‍රටික් පක්ෂය සමඟ සමඟ කරට අත ලා ගත් වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විසින් පන්ති අරගලය මැඩ පවත්වනු ලැබීම සමඟ අතින’ත ගෙන ගමන් කල සිදුවීමක් විය. ඒ, සරසවි තුල පදනම් වූ බුද්ධිජීවීන් එකාවන් ව ම පාහේ මාක්ස්වාදය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි. සමාජවාදය කම්කරු පන්තිය සමඟ ඇති ඓතිහාසික සම්බන්ධය බැහැර කෙරුනු අතර, සමාජවාදී විප්ලවයේ ඉදිරි දර්ශනයට ද ලැබුනේ එකී සැලකිල්ල ම ය. “වාම” දේශපාලනය යන්න සමාජ පන්තිය පිලිබඳ තීරනාත්මක ප්‍රශ්නය මත නොව, පෞද්ගලික අනන්‍යතාවයේ විවිධාකාර රූපාකාරයන් මත අවධානය යොමු කෙරෙන ආකාරයෙන් ප්‍රති අර්ථකථනය කරන ලදී.  මෙම තතු, පුද්ගලවාදයේ ප්‍රතිගාමී හා දිරිසුන් දෘෂ්ටියේ බලපෑම වෙර ගැන්වීමට බල පෑ අතර, අද ද එම බලපෑම පවතී.    

ආරොන්ගේ පරමාදර්ශවාදයට ගෞරවය පුද කිරීම වැදගත් ය. ඔහුගේ පෞද්ගලික කැප කිරීම අමතක නො කල යුතුය. එහෙත් ඔහුගේ මරනයට ගරු කිරීම් වස් ඔහුගේ මරනයේ නිසි දේශපාලන පාඩම් උකහා ගැනීම අවශ්‍ය ය. මේ කාර්යයෙහි ලා, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම උත්කර්ෂයට නැංවීම – ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ජන ඝාතනයට එරෙහි අරගලය තුල ඵලදායී මූලෝපායයක හා උපායක් ලෙස අවධාරනය කිරීම ම පවා දක්වා එකී පෞද්ගලික ජීවිත පූජාව ඔසොවා තැබීම – කර්කශ ම විවේචනයට පාත්‍ර කිරීම වූ කලී  මඟ හැර යා නොහැකි දේශපාලන වගකීමක් වෙයි.  

  1. “2004 හා 2009 අතර එජ සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත දෙගුන වූ බව පර්යේෂනයකින් පෙන්වා දෙයි.” BMJ හි 2014 මාර්තු 6 දින පල විය.  
  2. Journal of Affective Disorders, 148 වෙලුම (2013), 37-41.
  3. “Theses on Feuerbach”, මාක්ස්-එංගල්ස් එකතු කල කෘති (ඉංග්‍රීසි), වෙලුම 5 (නිව්යෝර්ක්: International Publishers, 1976), පි. 7
  4. E. A. ප්‍රියොබ්‍රෙසන්ස්කි, The Preobrazhensky Papers, Documents and Materials, වෙලුම 1: 1886-1920, සංස්කරනය: රිචඩ් ඩේ සහ මිඛායෙල් M. ගොරිනොව්, ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය: රිචඩ් ඩේ [චිකාගෝ: Haymarket Books, 2015], පි. 243-44

මතු සම්බන්ධයි…

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස Read More »

Cacps

රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව කොලඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව හා ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ භාවිතය

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ සිංහල අංශය පෙබරවාරි 29 දා, “පොලිසිය තමන් නින්දාවට පත් කරන කරුනු පත්‍රිකාවක අඩංගු කල නො හැකි බව කියමින් කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවට (කොක්‍රික) කඩා පනී“ යන මාතෘකාව යටතේ ලිපියක් පල කර තිබින. ප්‍රස්තුත කාරනය වූයේ, ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම‘ නමින් දියත් කර ඇති මර්දන ව්‍යාපාරයට එරෙහි ව කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය නතර කිරීමට පොලිසිය කල කඩා පැනීම ය. “සාමය බිඳ දැමීමක් අවුලුවා ගැනීමේ අභිප්‍රායෙන් යුතුව චේතනාන්විත ව නින්දා කිරීම සහ කැරලි ගැසීමේ හෝ ජනරජයට එරෙහි ව හෝ මහජන සාමයට එරෙහි ව වරදක් කිරීමේ අභිප්‍රායෙන් යුතුව සාවද්‍ය වාර්තා බෙදා හැරීම“ පොලිසිය කොක්‍රිකට එල්ල කල චෝදනාව ය. සසප ලිපිය පැහැදිලි ව පොලිසියේ මර්දනයට විරුද්ධත්වය ප්‍රකාශ කර, ඉන් මහජනයාට එල්ල වන අනතුර ද මතු කර ඇත.

“යුක්තිය” නම් මර්දන මෙහෙයුමට එරෙහිව කොක්‍රික උද්ඝෝෂනයේ ආසන්න නිමිත්ත වූයේ කොක්‍රික ලේකම් මෙන් ම මාධ්‍යව්දියෙකු වන ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ පුත්‍රයා, අරුන විජේසූරිය නිකරුනේ අත් අඩංගුවට ගත් කැස්බෑව පොලිසිය, ඔහු නිදහස් කිරීමට රුපියල් 10,000ක පගාවක් ගැනීම, ඊට එරෙහි ව පොලිසියට පැමිනිලි කල ශාන්තට එම පොලීසියේම තවත් නිලධාරියෙක් මරන තර්ජන එල්ල කරනු ලැබීම, ශාන්ත සහ පවුලේ අය පොලිසියේ පලි ගැනීමට ලක් වීම, ඒ අනුව ශාන්තගේ පුත්‍රයා අත් අඩංගුවට ගෙන අයිස් මත්ද්‍රව්‍යය දමා බොරු නඩු ඇටවීම, ඔහු බැලීමට ගිය ඔහුගේ පෙම්වතිය එහි සිදුකෙරුනු කතා බහ පටිගත කලේ යැයි පොලිසිය තුලට ගෙන නිරුවත් කොට පහර දීම යන කරුනු ය.

කොක්‍රික පෙබරවාරී 17 දින ඉහත සඳහන්, “යුක්තියේ මෙහෙයුම නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු“ යන ප්‍රකාශය නිකුත් කලේ ය. “දුරාචාරයට එරෙහි සදාචාරයේ නියෝජිතයෙකු ලෙස රාජ්‍ය මර්ධන යන්ත්‍රය පෙනී සිටීමට දරන මේ ප්‍රයත්නය වංචනික ය. දුෂ්ට ය. නින්දිත ය. එය ධනපති පන්ති පාලනයේ අර්බුදය පීඩිත මහජනතාව මත පටවමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) කප්පාදු නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීමේ දී මතුවන කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ විරෝධය මැඩ පැවැත්වීමේ මංමුලාසහගත ප්‍රයත්නයකි,” යි එය පෙන්වා දුන්නේ ය.

සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ හා ප්‍රදේශවාසී තරුනයන්ගේ සහාය ඇති ව ප්‍රදේශය පුරා අලවනු ලැබූ පෝස්ටර් මගින් උද්ඝෝෂනය පුලුල් කරන ලදී. පෙබරවාරි 27 දින පිකට් උද්ඝෝෂනයක් සඳහා කැස්බෑව නගරයට එක්වන ලෙස එයින් ආරාධනය කරනු ලැබින. පෙබරවාරි 23 කොක්‍රික පත්‍රිකා බෙදමින් සිටිය දී ශාන්තගේ හා පවුලේ අයගේ පැමිනිලි සම්බන්ධයෙන් කඩිනම් පරීක්ෂනයක් පැවැත්වීමට යැයි රත්මලාන පොලිස් අධිකාරී විසින් ශාන්ත පිලියන්දල පොලිසියට කැඳවන ලදී. එය උද්ඝෝෂනය නතර කරවා ගැනීමට ගත් එක් බොලඳ පියවරකි. පසු දින පිලියන්දල නගරයේ පත්‍රිකා බෙදමින් සිටි කොක්‍රිකවේ පුන්‍යවර්ධන සහෝදරයා  බලහත්කාරයෙන් ත්‍රී වීලරයක දමා ගෙන ගියේ එම පොලිස් අධිකාරීගේ ම මෙහෙය වීමෙනි. අධිකාරීවරයා පුණ්‍යවර්ධනට කියා ඇත්තේ, පිලියන්දල සහ කැස්බෑව පොලිසිවලින් කොක්‍රික ප්‍රකාශය විස්තර කර ඇති වර්ගයේ කිසිදු වරදක් සිදු වී නැති බව තමන්ට සහතික බව ය.

Cacps
කොක්‍රික පෙබරවාරි 27 පිකට් උද්ඝෝෂනය

කටඋත්තරයක් ගැනීමෙන් පසු පුන්‍යවර්ධන නිදහස් කෙරුනි. ඒ අතරතුර කොක්‍රීක 2,000කට වඩා පත්‍රිකා නගරය තුල බෙදා හරිමින් පොලිසියේ ක්‍රියාවට විරුද්ධව මහජනයා දැනුවත් කලේ ය. එම අවස්ථාවේම පිලියන්දල පොලිසියේ අපරාධ අංශයේ ප්‍රධානියා ශාන්තගේ පවුලට සිදු වූ දේ ගැන පරීක්ෂනයක් පැවැත්වෙන නිසා පොලිසියට හා යුක්තියේ මෙහෙයුමට විරුද්ධ නො වන ලෙස අවවාද කලේ ය. නමුත් එදින (24) සවස කැස්බෑව පොලිසිය ශාන්තගේ නිවසට අධිකරනයෙන් සෝදිසි නියෝගයක් ලබා ගෙන කඩා වැදී කොක්‍රික පත්‍රිකා 500 පමන සමග උද්ඝෝෂනය සදහා සූදානම් කර තිබූ ද්‍රව්‍ය අත්අඩංගුවට ගත්තේ ය.

මේ දක්වා මෙම ප්‍රචන්ඩ රාජ්‍ය මර්දන ව්‍යාපාරයට එරෙහි ව මෙවන් විවෘත අරගලයක නිරත ව සිටින්නේ කොක්‍රික ම පමනක් වීම පොලිසියේ අවධානයට ගැනුනු අතර අන් කිසිදු සංවිධානයක් යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙලෙස අභියෝගයට ලක් නො කල තතු යටතේ එය මර්දනය කිරීම පහසු වනු ඇතැයි පොලිසිය කල්පනා කලේ ය. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (හජජාක) ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය පවා හුදෙක් ජුනි සහ ජනවාරි මාසවල ලොසවෙ අඩවියේ ලිපි දෙකකින් විරෝධය පෑවා පමනි. එහෙත් මහජන විරෝධය බලවත්ව නැගෙමින් පවතී. පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ සාමාජික පිරිසක් මෙම අරගලයට නන් අයුරින් සහාය වීමට ස්වාධීන ව මැදිහත් වීම මෙම කැකෑරෙන තත්වයේ පිලිබිඹුවකි.

එල්ල වී ඇති තර්ජනය පැහැදිලි කිරීමට හා ඊට එරෙහි ව සහාය ගොනු කර ගැනීම සඳහා  මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් කොක්‍රික විසින් එම 26 දින කැඳවනු ලැබුනේ මේ තතු තුල ය. ලංකාවේ ප්‍රධාන විද්‍යුත් මාධ්‍ය ආයතනවල නියෝජිතයන් පැමින සිටිය ද ප්‍රධාන ධනපති මාධ්‍ය ආයතනවලින් වැඩි ගනනක් එම වාර්තා පල කිරීම මඟ හැරියේ ය. මේ අතර ශ්‍රී ලංකාවේ සසප කොක්‍රික කෙරෙහි පවත්වාගෙන යන ආත්මීය නොමනාපය නිසා මාධ්‍ය සාකච්ජාවට පැමිනෙන ලෙස ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයෙන් කොක්‍රික කල ඉල්ලීම නො තකා හැරියේ ය.

සියල්ල එසේ තිබිය දී කොක්‍රික යොදාගත් පරිදි පිකට් උද්ඝෝෂනය කැස්බෑව නගරයේ 27 සවස සිදු කරන ලදී. පොලීසිය උද්ඝෝෂනයට විරුද්ධව ලබා ගෙන තිබූනා යැයි කියන උසාවි නියෝගය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉදිරිපත් වූයේ නැත. අරගලය අත් නො හැර ගෙන යන තතු යටතේ පුලුල් ප්‍රචාරයක් ඊට ලැබීම වැලැක්විය හැකි වූයේ නැත. පසුව, ශාන්තට හා පවුලේ අයට තර්ජනයක් වූ කැස්බෑව පොලිසියේ පෝල්සන් නමැති කොස්තාපල්වරයා හා සැරයන් අල්විස් මොරටුව හා ගල්කිස්ස පොලිසිවලට මාරු කර යවමින් “හොඳ නම රැක ගන්නට“ පොලිසිය ක්‍රියා කර ඇත.

අරගලය තුල දී කොක්‍රික සඳහන් කල පරිදි, “ආන්ඩු සමාජ මාධ්‍ය වාරන පනත්, ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත් ගෙන එමින් ප්‍රදර්ශනය කරන ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධය සහ භීෂනය පැතිරවීම, කිසිසේත් ධනපති ආන්ඩුවල ශක්තියේ ප්‍රකාශනය නො ව, ඒවායේ ඓන්ද්‍රීය දුර්වල කමේ ප්‍රකාශනයක් වේ…ලෝකයේ කො තැනක වුවත්, එවන් තන්ත්‍රයන්ට තව දුරටත් පැවතීමට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම පෙරමුනු විසින් මහජන අරගල කඩාකප්පල් කිරීම, පාලනය කිරීම හා සම්මුති ගැස්සවීම සඳහා පන්ති අරගලයේ සෑම සිද්ධියක් තුලට ම කඩා වැදීම නිසා ය. කම්කරුවන් ගොවීන් සහ සෙසු පිඩිතයන් වන අපි ස්ව-ආරක්ෂාව නිල ධනපති ආයතනවලින් කිසිසේත් නො ලැබෙන බවත්, ඒ වෙනුවට, එම සංස්ථාපිතයන්ට එරෙහිව කම්කරු පන්ති විප්ලවවාදී ක්‍රියා මාර්ගය යටතේ ස්වාධීන මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගීම තුලින් හැර අන් මගකින් නිදහස සහ ආරක්ෂාව සහතික නොවන බවත් වටහා ගත යුතු වෙමු.“   

සසප සිය චකිතය හා චපලත්වය පිලිබිඹු කල, කතෘ අඥාත ප්‍රස්තුත ලිපිය මගින් කොක්‍රික යෙදීගෙන සිටින මෙම සප්‍රතිපත්තික අරගලය හිතා මතා ම අඳුරේ තබා ඇත. මේ ලිපියේ ඉදිරියේ දී පැහැදිලි කරනු ඇති පරිදි, ඒ සමග ම එය කොක්‍රික හෙලා දැකීමට ද අමතක නො කෙලේ ය. කෙසේ වුවත්, මෙය ලියන අවිනිශ්චිත හා ඊනියා “අපේ ලියුම්කරුවා” කියා සිටින්නේ, “යුක්තියේ මෙහෙයුම හරහා සවිමත් කරගත් මර්දනකාරී හස්තය ආන්ඩුවේ වැඩපිලිවෙල මොන යම් ආකාරයෙන් හෝ විවේචනය කරන්නන් දඬු ගැසීමට යොදාගනිමින් සිටී.“ යනුවෙනි.

එහෙත් මෙසේ, “යුක්තියේ මෙහෙයුම හරහා මර්දනකාරී හස්තය සවිමත් කර ගත්“ බවක් පාලක පන්තියවත් විශ්වාස කර ඇතැයි පෙනෙන්නට නැත.  යුද හමුදාව ද මෙම මෙහෙයුම සඳහා සහභාගී කරවන බව පොලිසිය සඳුදා (11) නිවේදනය කලේ ය. ධනපති මාධ්‍ය, වෘත්තීය සමිති, ව්‍යාජ වමුන් විවෘත සහ ආවෘත සහයෝගය ඊට ලබා දී ඇතත්, කම්කරු පීඩිත මහජනතාවගේ අප්‍රසාදයට හා වෛරයට පාත්‍රව තිබෙන රාජ්‍ය තන්ත්‍රයට ඒ තරම් පහසුවෙන් ශක්තිමත් විය හැකි යයි සිතිය හැකි වන්නේ පන්ති අරගලයට හා පංති සම්බන්ධතාවල ගාමකයන්ට අසංවේදී බෙලහීන මනසකට පමනි. ආන්ඩුවත්, එහි පොලිසිය හා හමුදාවත් පාතාලය මඩිනෙමැයි මැත දොඩවමින්, යුක්තිය නමින් දියත් කර ඇති ව්‍යාපාරය පෙන්නුම් කර ඇත්තේ පාලක පන්තියේ මංමුලාවයි. මේ වන විට යාචකයන් බන්ධනාගාරගත කිරිම ද ‘යුක්තියේ’ කොටසක් වී ඇත. 

විප්ලවවාදීන්ගේ වගකීම වන්නේ මෙම තත්වය හෙලිදරව් කර කම්කරු පන්තිය ඊට එරෙහි ව බලමුලු ගැන්වීම යි. කොක්‍රික සිය අරගලය තුල හෙලිදරව් කල පරිදි, සත්‍යය නම්, යුක්තියේ මෙහෙයුම දැඩි මහජන විරෝධයක් ඉස්මතු කරමින්, කම්කරු පන්තිය විප්ලවවාදී ලෙස සංවිධානය කිරීමට මග පාදමින් තිබේ. සියලු වැඩපොල, ගම් නියම් ගම් අලලා මෙම විරෝධය අසංවිධානාත්මකව වැඩෙමින් පවතී. මෙම තත්වයට මැදිහත් වීම වෙනුවට පාලක පන්තියේ මංමුලාව ශක්තියක් ලෙස හුවා දැක්වීම මොන ම අර්ථයකින්වත් යුක්තිසහගත නොවේ. එවන් ක්‍රියා හැම විටම අවස්ථාවාදයට ඉඩ දී, ඒ මගින් ධනවාදය අනතුරෙන් මුදවා ගනී.

හතරවන වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාතන්තර කමිටුව පෙන්වා දී ඇති පරිදි, අප ගෙවමින් සිටින්නේ විප්ලවවාදී දශකයක සිව් වන වසර ය. ශ්‍රී ලංකාවේ 2022 වසරේ පුපුරා ගිය විප්ලවවාදී අරගලය අලු යට ගිනි මෙන් ඇවිලෙමින් පවතී. මෙවන් අවධියක, “ජනතාව බලමුලු ගන්වනු වස්, විප්ලවවාදී අර්බුදයක වාසිදායක කොන්දේසි උපයෝගී කර ගැනීම අවශ්‍ය ය. ජනතාවගේ පවතින ‘පරිනතකම ‘ ආරම්භක ස්ථානය කර ගනිමින් ඔවුන් පෙරට තල්ලු කිරීම අවශ්‍ය ය. සතුරා මොන ම අයුරකින්වත් සර්ව බලධාරී නො වන බව ද, පරස්පර විරෝධයන්ගෙන් වැහැරී සිටින බව ද, මතුපිටින් පෙනෙන වෙස් පෑමට යටින් සන්ත්‍රාසය හා කුලප්පුව රජයන බව වටහා ගන්නට ජනතාවට ඉගැන්වීම අවශ්‍ය ය“ (ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, පන්තිය පක්ෂය හා නායකත්වය). කොක්‍රික අනුගමනය කරන්නේ මෙම විප්ලවවාදී පිලිවෙත යි. 

කොක්‍රිකවේ මෙම අරගලය නොතකා හරින සසප ලිපිය හැරෙන්නේ එය හෙලා දැකීම වෙත ය. එය මෙසේ ලියයි. “සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය මෙම කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමග ගැඹුරු දේශපාලන වෙනස්කම් තිබිය දීත් ඔවුන්ට එල්ල කර ඇති මෙම රුදුරු ප්‍රහාරයට විරුද්ධත්වය පල කරයි.“  කිසි දා පැහැදිලි නො කල මෙම “ගැඹුරු දේශපාලන වෙනස්කම්” එකක්වත් සොයා ගැනීමට නො හැකි ව අසරන වන සසප ලියුම්කරු, “කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව පිහිටුවා ගෙන ඇත්තේ විනය චෝදනා මත සසපයෙන් නෙරපා හරින ලද කන්ඩායමකි“ යි කියා අත සෝදා ගනිමින්, “නන්දන නන්නෙත්ති සහ සංජය ජයසේකර නෙරපීම පිලිබද ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ ප්‍රකාශය“ කියවන ලෙස පාඨකයාට නිර්දේශ කරයි. 

ඒ අතරම එය මෙසේ කියා සිටී, “කම්කරු පන්තියට එරෙහිව මෙසේ වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව පන්ති යුද්ධය තියුනු කිරීමට කම්කරු පන්තියේ ප්‍රතිචාරය විය යුත්තේ තම පන්ති අරගලය වර්ධනය කිරීම යි. ධනපති ආන්ඩුවලට බලපෑම් දමා ඉල්ලීම් දිනා ගත හැකි ය යන වෘත්තීය සමිතිවල පචය වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව දිගේලි කරමින් සිටින මර්දනය හරහා හෙලිදරව් වේ. ඒ මගින් ආන්ඩුව පෙන්වන්නේ තමන්ගේ කප්පාදු වැඩපිලිවෙලින් මොනම ලෙසකින්වත් පියවරක් පස්සට ගැනීමට තමන් සූදානම් නො මැති බව ය. කම්කරු පන්තිය මෙම වෘත්තීය සමිතිවලින් සහ ධනපති පක්ෂවලින් ස්වාධීනව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නගා ගැනීමේ හදිසිභාවය ඉන් මතු වේ.“

විප්ලවවාදී පක්ෂයේ මූලික වගකීම ඉදිරි දර්ශන වර්ධනය කිරීම ය යනු ජ්‍යොතිෂවේදී කටයුත්තක් නො වේ. ඓතිහාසික කටයුත්තකි. විප්ලවවාදියා තමන් විශ්ලේශනය කරන දෙයට මැදිහත් වේ. අපෝහක භෞතිකවාදය තුල ලෝකය විශ්ලේෂනය කරගන්නා විප්ලවවාදියා, ලෝකයේ විස්තර කර බලා නොසිට, ලෝකය වෙනස් කිරීමට කැපවේ. සසප මේ සා බරපතල ලෙස සලකනවා යයි කියන දේශපාලන සිද්ධියට කිසිදු ක්‍රියාශීලී මැදිහත් වීමක් නො කලේ ය. දැනුදු එහි ලියුම්කරු අසවල් අපල දුරු කර ගැනීම සඳහා අසවල් පිලිවෙත් අනුගමනය කල යුතු යැයි මහජනයාට නිර්දේශ කරයි.

නමුත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ක්‍රියා මාර්ගය සාක්ෂාත් කරගත හැකි වන්නේත්, “මහජනතාවගේ විඥානයෙන් සාම්ප්‍රදායික යටහත්භාවය හා නිෂ්ක්‍රීයත්වයන් මුලිනුපුටා දැමිය හැකි වන්නේත්, සියලු වැඩ කරන්නන් හට ආදර්ශයක් විය හැකි වීර සටන්කරු භටකායන් පුහුනු කල හැක්කේත්, ප්‍රති විප්ලවයේ මැරයන් වෙත උපායාත්මක පරාජයන් මාලාවක් ලබා දිය හැක්කේත්, සූරා කැවෙන්නන්ගේ හා පීඩිතයන්ගේ ආත්ම විශ්වාසය නංවාලිය  හැක්කේත්, සුලු ධනේශ්වරයේ ඇස් ඉදිරියේ ෆැසිස්ට්වාදය බාල්දු කොට නිර්ධනපන්තිය විසින් බලය දිනා ගැනීම සඳහා මග පෑදිය හැක්කේත් සෑම විට ම මහජනතාවන්ගේ ම අත් දැකීම් පදනම් කොට ගත් එබඳු ක්‍රමානුකූල, අඛන්ඩ, වෙහෙස කියා දෙයක් නො දන්නා හා ධෛර්ය සම්පන්න උද්ඝෝෂනාත්මක හා සංවිධානාත්මක වැඩ වහල් කොට ගෙන පමනකි.“  (ධනවාදයේ මර ලතෝනිය හා හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ කර්තව්‍යයෝ, පිටුව 18)

සසප නායකත්වය පාඨකයාට නිර්දේශ කරන නෙරපීම පිලිබඳ පිලිකුල් සහගත ප්‍රකාශනය ගැන නැවත ලිවීම මෙහිදී අපගේ අරමුන නො වේ. නමුත් සසප නායකත්වය සම්මේලන වැනි ඉතා වැදගත් කාරනාවල සිට, සාමාජිකයන් 12ක් සාකච්ඡාවකට හෝ ඉඩ නො දී, විනය පරීක්ෂනයකින් තොරව පක්ෂයෙන් නෙරපීම දක්වා අවස්ථා විශාල ගනනක දී පක්ෂ ව්‍යවස්ථාව හා විනය අමු අමුවේ උල්ලංගනය කල බවත්, නෙරපීමට බඳුන් වූ සාමාජිකයන්ට එම තත්වයට එරෙහි ව සටන් වැදීමේ ලිඛිත ඉතිහාසයක් ඇති බවත් පමනක් සඳහන් කරමු. 2022 අරගලය සමග සිටගන්නා බව කියමින් ප්‍රකාශ නිකුත් කල සසප නායකත්වය, අරගලයට සහභාගී වීම විනය විරෝධී යයි සංජය සහෝදරයා නෙරපුවේ, ඔහු අදාල මැදිහත් වීම තුල පක්ෂ ක්‍රියා මාර්ගය ද්‍රඩතර ලෙස ආරක්ෂා කර තිබිය දී ය. ක්‍රියා මාර්ගය හා ඉදිරි දර්ශනය සඳහා සටන් කිරීමට උඩින් පිහිටන විනයක් නැති අතර, ඒ කාරනාව  නිසා සහෝදරවරු කන්ඩායමක් නෙරපා හැරීමේ වාර්තාව ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉතිහාසය තුල ශ්‍රී ලංකාවේ සසප විසින් තබනු ලැබ ඇත.

සසප නායකත්වය කොක්‍රික කෙරෙහි දක්වන නොරිස්සුම්සහගතභාවය, හුදෙක් කොක්‍රික හෝ එහි සාමාජිකයන් පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් නො වන බව මේ අනුව පැහැදිලි විය යුතු ය. සසප මෙම තත්වය බැරෑරුම්ව සලකා බැලිය යුතු ය. වෛශයික සත්‍ය යටපත්කිරීමට අවස්ථාව සැලසූ කොන්දේසි එකිනෙක බිඳ වැටෙමින් පවතී. වර්ධනය වන පන්ති අරගලය සත්‍යය ඉස්මත්තට ගෙන එනු ඇත.  

රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව කොලඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව හා ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ භාවිතය Read More »

Jvp

“මැතිවරන වසර”, පසුගිය ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 02 කොටස

එල්.පී.උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙම ලිපියේ පලුමු කොටස මාර්තු 12 දින පල විය. අද (13) පලවන්නේ එහි දෙවන කොටසයි. 

ජවිපෙ / ජාතික ජන බලවේගයේ උගුල

Jvp
ජවිපෙ නායකයෝ තම කාර්යාලයේදී අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් සමග සසාකච්ජා කරති Courtesy of theleader.lk 

පාලක පංතියේ උද්ඝෝෂන සියල්ලම එකට බැඳ ඉහලට ම ඔසොවා ගෙන යන්නේ ජාතික ජන බලවේගය (ජාජබ) යි. එය ධනපති හා මධ්‍යම පංතික සංවිධාන 28ක් ඈඳා ගනිමින්, ජවිපෙ මුල් වී තනා ගත්තකි. මේ සත්‍යය කම්කරු පීඩිත ජනයාගෙන් වසන් කිරීමට, එය විද්වතුන්, වෘත්තිකයන්, කලාකරුවන්, ව්‍යාපාරිකයන්, සිවිල් සමාජ කන්ඩායම් සහ බෞද්ධ භික්ෂුන්ගෙන් සැදුම් ලත් අපංතික සංධානයක් ලෙස පෙන්වීමට ජවිපෙ වෙර දරයි.

ජවිපෙ, 1988/89 සන්නද්ධ අරගලය ලේවැකි ලෙස මර්දනය කරනු ලැබීමෙන් ඉක්බිති, 90 දශකය මුල, යලි මැතිවරන දේශපාලයට පිවිස, කොලඹ පාලනය සමඟ සමීපස්ථ වෙමින් වැඩ ඇරැඹුවේ තම සුලු ධනේශ්වර සමාජවාදී ව්‍යාජ ප්‍රලාප මුලුමනින් ම වීසි කර දමමිනි. චන්ද්‍රිකා කූමාරතුංග සමග සංධානයකට ක්‍රියා කල එය, 2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒමට ද වැඩ කල අතර, ධනපති ආන්ඩුවල ඇමතිකම් දරමින් කම්කරු පීඩිත මහජනයාට එල්ල කල සියලු ම ප්‍රහාරයන්ට හිරිකිතයකින් තොරව සහය පිදී ය.  

එහි තර්කානුකූල අන්තය  ලෙස  ජාජබ නම් වූ ධනපති සංධානය 2015 දී පැන නැගුනි.

ඇමරිකාවේ හා ඉන්දියාවේ පිටුබලය ඇති ව 2015 දී යහපාලන ආන්ඩුව බලයට ගෙන ඒමට කුමාරතුංග, වික්‍රමසිංහ හා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මූලිකත්වය ගෙන සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුව පාලක පංතියේ අර්බුදය පමනක් නොව ඊට පැවති මහජන පදනම් සෝදා යෑම පිලිබඳ ව ද සංඥාවක් වීය. එම වසරේ ම ධනපති පක්ෂවලට විකල්පයක් ලෙස පෙන්නුම් කරමින් ජාජබ බිහි කිරීමට ජවිපෙ සහ ධනපති හා වරප්‍රසාදිත මධ්‍යම  පංතික කොටස් මූලිකත්වය ගැනීම, පංති සම්බන්ධතාවන්හි නව පෙල ගැසීම්වල දැනුවත් ප්‍රකාශනයක් විය.

ධනපතියන්, ඉහල මධ්‍යම පංතික කොටස් හා ධනපති මාධ්‍ය තුල ජාජබට වැඩෙන සහයෝගයත්, ඇමරිකාව, ඉන්දියාව ඇතුලු බලවත් රටවල රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන් හා අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් ජාජබ සමඟ සමීපව වැඩ කිරීමත් පෙන්නුම් කරන්නේ එය ධනපති සංවිධානයක් ලෙස ඔවුන්ගේ සැලකිල්ලට භාජනය වී ඇති බවයි. ජාජබයේ නායක අනුර කුමාර දිසානායකට මේ කලාපයේ ඇමරිකානු සහචරයා වන ඉන්දියාවේ පාලක ප්‍රභූව සමඟ පෙල ගැසීමට ආරාධනා ලැබීම එහි ම දිගුවකි.

විශ්‍රාමික ඉහල හමුදා නිලධාරීහු ද, අසාධාරනයට පාත්‍ර වූ රජයේ සිවිල් නිලධාරීහු ද, රාජ්‍ය පරිපාලනයේ ඉහල තනතුරු දැරූවෝ ද, රජයේ හා පෞද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතනයන්හි ආචාර්යවරු හා සුලු හා මධ්‍ය පරිමාන ව්‍යාපාරිකයෝ ද ජාජබ කර ගසා ගෙන ඉදිරියෙන්ම ගමන් කරන්නෝ වෙති. එකී පංති ස්ථරයේ ම ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් දෙදෙනෙකු වන ජයදේව උයන්ගොඩ සහ නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි, ජවිපෙ /ජාජබ තොරොම්බල් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය න්‍යායික හා දේශපාලනික උද්ඝෝෂනයට අත ගසාගෙන සිටිති.

එදා කුමාරතුංග, රාජපක්ෂ හා සිරිසේනගේ අධිරාජ්‍ය ගැති පිලිවෙත් උත්කර්ෂයට නැංවූයේ යම් සේ ද , එපරිද්දෙන් ම මෙම ශාස්ත්‍රාලිකයෝ මෙවර ජවිපෙ /ජාජබ තොරොම්බල් කිරීමත්, ඊට උපදෙස් දීමත් තම වගකීම ලෙස පවරා ගෙන සිටිති. අනිද්දා පුවත්පතට ලියූ එක් ලිපියක උයන්ගොඩ මෙසේ සඳහන් කරයි: “ලංකාවේ දේශපාලනය පත් වූ අධිකාරවාදී පරිවර්තනය තුල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරිමේ සමාජ අවශ්‍යතාවයෙහි ප්‍රධාන ප්‍රකාශකයෙකු වීමට, ලංකාවේ ප්‍රමුඛ විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරය වූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුනට ද ඉතිහාසය විසින් බල කෙරී තිබෙන බව පෙනේ.”  

මෙම මහාචාර්යවරයාට අනුව, පාලක පංතියේ අර්බුදයෙන් “විනාශයට පත් බහුතරය වන කම්කරු, ගොවි, දුගී මධ්‍යම පංතික ජනතාවට,” “ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරයක්  හෝ කම්කරු පංති ව්‍යාපාරයක් නොතිබීම” තුල “ඒ සදහා දේශපාලන පියවරක් ගැනීමට හැකියාව තිබෙන්නේ ජාජබයට යි.”

“ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරයක්”, “කම්කරු පංති ව්‍යාපාරයක් “යැයි ඔහු සඳහන් කරන දෙය වෙනුවට ජාජබට ගැනීමට හැකියාව ඇති, මහාචාර්යවරයා සඳහන් කරන “දේශපාලන පියවර” කුමක් ද? එය ධනපති පංතියෙන් ස්වාධීන පිලිවෙතක් ද?

මහාචාර්යවරයා එකී ප්‍රශ්නය වංචනිකව මග හැර යමින්, කම්කරු පීඩිත මහජනයාට අවශ්‍ය “ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරය” ජාජබයේ වර්තමාන අවස්ථාවාදී හා ධනපති පිලිවෙතින් සපුරා ගත හැකියැයි මවා පායි. එහෙත්,සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුල ස්වාධීන යන්නෙන් කවදත් අදහස් වූයේ ධනේශ්වරයෙන් දේශපාලනිකව හා සංවිධානාත්මක ව මුලුමනින්ම වෙන් වී ගෙන, සමාජවාදය සඳහා කරන්නා වූ සටනයි.

මහාචාර්යවරයා “ස්වාධීන” යන්න විකෘති කොට සඳහන් කරන්නේ වැරැදීමකින් නො වේ. එය ඔහුගේ ප්‍රතිගාමී දේශපාලනික පංති උවමනාවන්ගෙන් ගලා එන්නකි.

එහි එල්ලය වන්නේ, ධනේශ්වර ප්‍රහාරයට එරෙහි අරගලයේ දී, සමාජවාදී පිලිවෙත මත නැගී සිට, අවශේෂ පීඩිත මහජනයා තමන් වටා බලමුලු ගන්වා ගැනිමේ දී කම්කරු පංතියට පැවරෙන ඓතිහාසික වගකීම කල් තියා ව්‍යාකූල කිරීමයි.

ධනපති පාලනයට අභියෝග කල 2022 මහජන නැගිටීමේ අන්තරායන් පිලිබඳ භීතියට පත්ව සිටින ධනේශ්වරය හා  ධනේශ්වර ගැති මධ්‍යම පංතික කොටස්  තමන් පත් එම ව්‍යසනය පහ කර ගැනීමේ විකල්ප සොයමින් සිටියි.  

“2024 දේශපාලන ප්‍රතිඵල නො පැහැදිලි වසරක් වේවි ද?” නම් තේමාවක් සහිත මහාචාර්යවරයාගේ ලිපියක ධනපති පාලනයේ එක් කල්ලියක්, කෙරෙහි ඔහු තුල පවතින විරෝධය පල කර ඇත. ඒ අනුව, “ලංකාවේ පාලක පංතිය බලයෙන් ඉවත් කිරීම” අවශ්‍යයැයි ඔහු පෙන්වා දෙයි. එහෙත් ඒ පිලිබඳ ව විපක්ෂ දේශපාලන බලවේගවල පවතින නුසූදානම ගැන සඳහන් කරමින්, “එම ප්‍රශ්නයට තවමත් පැහැදිලි පිලිතුරක් නැති වීම ලංකාවේ වර්තමාන දේශපාලන යථාර්ථයේ ම කොටසක් වී තිබේ”යැයි  කනස්සල්ලට පත් වෙයි.   එකී පසුබිම තුල ධනපති පක්ෂවලින් මුක්කු ගසා කෙලින් කර ගත හැකියැයි ඔහු තක්සේරු කරන්නේ ජවිපෙ /ජාජබ යි.

මහාචාර්යවරයා ඒ සඳහා ජවිපෙ /ජාජබට උපදෙස් දෙන්නේ, “රාජ්‍යයේ හා වෙලඳ පොලේ ආර්ථික හා සමාජ වගකීම් පිලිබඳ අලුත් සිතීමක් හා ප්‍රතිපත්ති දැක්මක් ඉදිරිපත් කිරීමට”ය.

මහාචාර්යවරයා ශාස්ත්‍රාලීය වචන හරඹයන් අස්සෙන් ජාජබට යෝජනා කරන, ජනතාවට ඉදිරිපත් කලයුතු යැයි උපදෙස් දෙන, “අලුත් සිතීම”හා අලුත් “ප්‍රතිපත්තිය” කුමක් ද ?

අනිකුත් අවස්ථාවාදීන් සේම මහාචාර්ය උයන්ගොඩ ද “අලුත් සිතීම” හා “අලුත් ප්‍රතිපත්තිය” කොට ගෙන ඇත්තේ වර්තමාන අධිරාජ්‍යවාදී ප්‍රතිපත්තිය වන අයිඑම්එෆ් වැඩ පිලිවෙල යි. එය ක්‍රියාවට ලන ඕනෑම පක්ෂයකට ඊට “අවශ්‍ය වන ශක්තිය” – එනම්, මැතිවරනයෙන් ලබාගන්නා පැහැදිලි ජනවරමක් – “පැවතිය යුතුයැයි ඔහු කියා සිටියි. දුගී මහජනයා යලියලිත් රවටා ඇති පැරනි ධනපති පක්ෂ ඊට අසමත් බැවින්, දැන් ජාජබ ඊට යොදා ගැනීමෙන් එය ජය ගත හැකියැයි මහාචාර්යවරයා ගනන් බලයි. ඔහුගේ යෝජනාව මෙසේය: “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගනුදෙනු කිරීමේදී  අවශ්‍ය වන ශක්තිය ජාජබයට ලබා ගත හැකි වනු ඇත්තේ, දුගී ජනතාවට ද සේවය කරන ආර්ථික හා සමාජ ප්‍රතිපත්ති රාමුවක් සඳහා ඊලඟ මැතිවරනවල දී පැහැදිලි ජනවරමක් ලබා ගත් විට ය.”

මහජනයාගේ සියලුම සමාජ අයිතීන් අතුගා දැමෙන අයිඑම්එෆ් පිලිවෙත් සමඟ “දුගී ජනයාට ද” සේවය කිරීමේ සැලසුම් නැති බව ඕනෑම කම්කරුවෙක්, පීඩිතයෙක් දනී. ලොව පුරා අත්දකින මේ සත්‍යය වසන් කරමින් මහාචාර්යවරයා ජාජබට උපදෙස් දෙන්නේ, “දුගී ජනතාවට ද” සේවය කරන ආර්ථික හා සමාජ ප්‍රතිපත්ති “ඉදිරිපත් කරන ලෙස යි.

ජනතාවගේ දුක, මහජනයා අත්විඳින ආර්ථික බර හා ධනපති විරෝධය ගැන වට වන්දනාවකින් පසු මහාචාර්යවරයා අවසානයේ දී සම්ප්‍රාප්ත වන්නේ සියලුම  අවස්ථාවාදීන් වන්දනාමාන කරන එම අයිඑම්එෆ් දෙවොලට ම ය.

උයන්ගොඩගේ ජවිපෙ /ජාජබ පිම්බීමේ ව්‍යායාමයට උල්පන්දම් දෙමින් මහාචාර්ය දේවසිරී සඳහන් කරන්නේ, ජාජබට “ඇති වෙමින් පවතින ජනතා නැඹුරුව සංසන්දනය කල යුත්තේ 1956 ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය (මහජන එක්සත් පෙරමුන) වෙත ඇති වූ ජනතා නැඹුරුවට” බවයි. ඔහු තවදුරටත් සඳහන් කරන්නේ, “…. ජනතාව මාලිමාව හරහා ප්‍රර්ථනා කරන්නේ ‘නව පනස් හයයි'” යනුවෙනි. 56 ආන්ඩුව “ජනතා ආන්ඩුව” ලෙස නම් කල බව සඳහන් කරන දේවසිරි, “නව” පනස් හය ද බිහි කරන්නේ ජනතා ආන්ඩුවක් යැයි සපථ කරයි.

තමන්ගේ මල්ලට ඡන්ද වැටේ නම් ඕනෑ ම බොරුවක් ඇද බාන ධනපති දේශපාලඥයෙකු මෙන් ආචාර්ය දේවසිරි, තමන් ආසක්ත ව සිටින ජවිපෙ /ජාජබ උඩට ඔසොවා තැබීමට ගෙන එන මේ සාම්‍යය කෙතරම් විකාරයක් ද?

1956 බන්ඩාරනායකගේ නායකත්වයෙන් මහජන එක්සත් පෙරමුන (මඑපෙ) බලයට ආවේ, බටහිර ආර්ථිකයේ පශ්චාත් යුද කාලීන උත්පාතය මධ්‍යයේ ය. එය සමසමාජ පක්ෂයේ හා ස්ටැලින්වාදයේ විවෘත පාවාදීම් හරහා ලද මැතිවරන ජයක් විය. සමසමාජය හා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය මඑපෙ සමඟ ඇති කර ගැනීමට ගිය මැතිවරන නිතරඟ ගිවිසුම බන්ඩාරනායක උල්ලංඝනය කල කල් හි පවා සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්ෂ ඒක පාර්ශ්වික නිතරඟ පිලිවෙතකින් මඑපෙට සහාය පිදූ අතර, 1956 මැතිවරනයේ සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්ෂ බලය පැවැති ආසනවලට තරඟ කල මඑපෙ අපේක්ෂකයන් වැඩි දෙනෙකු ලබා ගත් අල්ප ඡන්ද සංඛ්‍යාවන් හා එහි දී ඔවුන්ගේ ඇප මුදල් පවා රාජ සන්තක වීම විසින් මඑපෙ ‘ජන බලවේගයේ’ දිග පලල හා ගැඹුර පෙන්නුම් කෙරින.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවේග හා සෝවියට් රුසියාව ඇතුලු නැගෙනහිර යුරෝපයේ ස්ටැලින්වාදී කඳවුර අතර බල තුලනය මත පදනම් වූ ලෝක දේශපාලනය තුල, ඇතැම් සහන දිනා ගැනීමට ජාතික ධනපති ආන්ඩු සමත් විය. එමගින් අධිරාජ්‍යවාදයෙන් ස්වාධීනත්වය  තහවුරු කරගැනීමට හැකිය යන මායාව පැතිර වීමට ද හැකි විය.

බන්ඩාරනායක ප්‍රධාන ආර්ථික මර්මස්ථාන හා සේවා රාජ්‍යයට පවරා ගෙන ජනසතු දේපොල නමින් ඒවා රාජ්‍යයේ පාලනයට ගනිමින් ජාතික ආර්ථිකය “නගා සිටුවීමට” පියවර ගැනීම හා අධිරාජ්‍යවාදීන් ට පැවති පාලන බලතල සීමා කිරීම් ද ඒ ප්‍රතිසංස්කරන අතර විය. නමුත්, ලංකාවේ ධනේශ්වරයේ උපායයන් ක්ෂය වී යාමත් සමඟ 56 “ජනතා ආන්ඩුව” දෙමල ජනතාවට විරුද්ධ ව සිංහල ස්වෝත්තමවාදය කරා ඉක්මනින්  පල්ලම් බැස්සේ ය.

එකී ඉතිහාසය ගසා බසා දමන ආචාර්ය දේවසිරී, 1956 සිදු වූ බල පෙරලිය නැවතත් 2024 දී “නව” පනස් හය ලෙස සිදු වන්නේයැයි ද, මෙවර එය ක්‍රියාවට නගන්නේ ජවිපෙ /ජාජබය බවට ද පාරම්බායි. 1956 සහ 2024 පිලිබඳ සංසන්දනයේ දී දේවසිරි නොතකා හරින මූලික ම දේ වන්නේ ආර්ථික හා දේශපාලනික තත්වයේ සිදු වී ඇති බරපතල වෙනසයි. එනම්, 1956 බල පෙරලිය අධිරාජ්‍යවාදයේ ආර්ථික උත්පාතයක සිදු වූවකි. එහෙත් ඔහුගේ “නව” පනස් හය සිදු වන්නට යන්නේ ලෝක පරිමාන මහා ආර්ථික-මූල්‍ය අර්බුදයක් තුල ය. එයින් මෙහෙයවෙන දියුනු හා පසුගාමි  ධනපති ආන්ඩු එකසේ මහජනයා මත කඩාපාත් කරන්නේ සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවයේ හා යුද්ධයේ විනාශයන් ය. ආඥාදායක හා ෆැසිස්ට් පාලනයන්‍ ය. ලංකාවේ පාලක පංතිය එය මූර්තිමත් කරයි.

දේවසිරිගේ නව පනස් හය ඉදි කරන ජවිපෙ /ජාජබ, ධනපති පක්ෂ සමඟ තරඟ වැදීමේ දී බන්ඩාරනායක මෙන් ජනසතු දේපල පිහිටුවීමේ  හෝ විදේශීය ආයෝජකයන්ගෙන් දේශීය ආර්ථිකය රැකගැනීමේ ප්‍රතිඥාවන් මූලිච්චාවටවත් ගෙන එන්නේ නැත. ජවිපෙ /ජාජබ නායකයන් අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් මුන ගැසෙමින් ඔවුන්ගේ පිලිවෙත් සම්බන්ධයෙන් දක්වා ඇති එකඟතාවයෙන් පෙන්වන්නේ එහි ප්‍රතිවිරුද්ධය යි.  

මේ තතු යටතේ 2024 ජවිපෙ /ජාජබ “ජනතා ආන්ඩුව” 56 බන්ඩාරනායකගේ ආර්ථික මොඩලයේ ආන්ඩුවක් නො වන බව ආචාර්ය දේවසිරී දනී. 90 වර්ෂයේ සිට ධනපති ආන්ඩුවලට වැදී අධිරාජ්‍යවාදී උවමනාවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමෙන් ජවිපෙ  එය ඇති තරම් තහවුරු කොට ඇත.

ආචාර්ය දේවසිරී හා මහාචාර්ය උයන්ගොඩ ස්වකීය ප්‍රතිගාමී උද්ඝෝෂනයට කර ගසන්නේ ජවිපෙ/ජාජබය ධනපති පක්ෂවලට විකල්පයක් ලෙස ධනේශ්වරයේ හා ධනපති ගැති මධ්‍යම පංතික කොටස් තුල ඇති වී ඇති විශ්වාසය පෙර දැරිව ය. අයිඑම්එෆ්, විදේශීය හා දේශීය මහ සමාගම් පමනක් නොව අධිරාජ්‍යවාදයේ මත් අත්ගෙඩියක් ලෙස ක්‍රියා කිරීමේත්, කම්කරුවන්ට එරෙහි ෆැසිස්ට් බලවේගයන් වර්ධනය කිරීමට බොහෝ සෙයින් විභවයක් සහිත වීමේත් ස්වභාවය කැටි කරගත් ජවිපෙ දේශපාලනය මහජනයාට වසන් කිරීමටත්, එකී පිලිවෙත් බදා වැලඳ ගැනීමටත් මෙම ශාස්ත්‍රාලිකයන්ගේ පවතින උත්සුකය පැහැදිලි ව මේ මගින් පෙන්නුම් කෙරෙයි.

‘යුක්තිය මෙහෙයුම’ නමින් රාජ්‍ය භීෂනය මුදා හරිමින්, එය වඩාත් ශක්තිමත් කර ගැනීමට ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී මර්දන අන පනත් ක්‍රියාවට නංවමින් ධනපති පාලක පංතිය සූදානම් වන්නේ සාමකාමී පංති පාලනයක් සඳහා නො වේ. පංති පාලනයට අභියෝගයක් වී සිටින ලක්ෂ සංඛ්‍යාත කම්කරු පීඩිත මහජනයා මත ධනේශ්වර රාජ්‍යයේ බලහත්කාරය පැටවීමට ය. මැතිවරන උද්ඝෝෂනය හා මැතිවරනයමත් ඒ සදහා පිනුම් පිත්තක් කර ගැනීම පාලක පංතියේ සූදානම යි.  එනම්, ඉදිරි මැතිවරනයකින් බලයට පත්වන කුමන හෝ ආන්ඩුයක් මේ පිලිවෙත් වඩාත් කෘෘර ලෙස ඉදිරියට ගෙන යනු ඇත.

“මැතිවරන වසර”, පසුගිය ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 02 කොටස Read More »

Scroll to Top