Democratic Rights Archives - Global Socialist Reviews

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI

class struggles, Democratic Rights, economics, english, lead article, politics, politics & economics, World War / August 31, 2024

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

In the Presidential Election to be held on September 21, the working class, youth, students, peasants and the oppressed middle class have no choice between any of the capitalist, right-wing and pseudo-left parties that contest the election. The only choice is their own party, the Socialist Equality Party (SEP), the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), the World Party of Socialist Revolution, that stands alone in this election, advancing a program based on the principles of international socialism: against imperialist war, austerity and for democratic rights. A vote for SEP is an expression of approval to uphold and advance the perspective and program of the ICFI for international socialism, that can genuinely emancipate the working class from the tyranny of capital. SLLA therefore calls upon our class brothers and sisters to vote for SEP in this election.

The global capitalist crisis and its manifestation in Sri Lanka and South Asia

The profound crisis engulfing Sri Lanka or any other country in South Asia is not an isolated phenomenon but a concentrated expression of the global breakdown of capitalism. Decades of neoliberal policies, dictated by imperialist financial institutions such as the International Monetary Fund (IMF) and willingly implemented by successive governments, have driven the working masses into an abyss of social misery. The soaring inflation, unemployment, squalid working conditions, inequality and pervasive poverty are not aberrations but the direct consequences of a global system that prioritizes profit over human need.

The capitalist ruling elite in Sri Lanka—whether under the guise of the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), the Samagi Jana Balawegaya (SJB), or any other bourgeois formation—has no solution to this crisis. They are committed to further austerity measures, deeper cuts to essential social services, and more severe attacks on the living standards of the working people, which President Ranil Wickremasinghe has spearheaded since the suppression and betrayal of the 2022 mass uprising. These parties, regardless of their superficial differences, serve the same class interests: those of the domestic and international bourgeoisie.

The working class in Sri Lanka, as in every other country, is trapped in a system that is both incapable of reform and unwilling to concede even the most basic social rights. It is a system that is inexorably driving humanity towards economic devastation, environmental catastrophe, and the threat of global war. The SEP alone insists that the solution lies not in patchwork reforms or the replacement of one capitalist party with another but in the revolutionary overthrow of the capitalist system itself.

The Global Escalation of US Imperialism: From Ukraine and Gaza to Asia

The eruption of US-NATO’s war against Russia in Ukraine and the genocidal onslaught by Israel in Gaza are not isolated events but integral components of a broader strategy of global domination pursued by American imperialism. These conflicts, along with the escalating tensions in Asia, are driven by the relentless pursuit of the United States to maintain its global hegemony in the face of intensifying economic and geopolitical challenges. The working class in Sri Lanka, like workers around the world, is being dragged into this maelstrom of imperialist violence, which threatens to engulf the entire region in a catastrophic war.

In Ukraine, the US and its NATO allies have provoked and sustained a brutal conflict aimed at weakening Russia, one of the key rivals to US dominance in Eurasia. The war in Ukraine, which has already claimed hundreds of thousands of lives, is not about defending democracy or Ukrainian sovereignty, as Washington claims, but about advancing American strategic interests by encircling and destabilizing Russia. This conflict is pushing the world toward a nuclear confrontation with incalculable consequences for humanity.

Simultaneously, the genocidal bombardment of Gaza by Israel, fully backed and armed by the United States and other imperialist powers including Germany, is a stark expression of US imperialism’s ruthless determination to secure its dominance in the Middle East. The slaughter of Palestinians in Gaza, coupled with Washington’s unwavering support for Israeli apartheid, is a crime of historic proportions, exposing the hypocrisy and barbarism of US foreign policy. The imperialist drive in the Middle East, like in Europe and Asia, is about controlling key resources and strategic territories to bolster hegemony of the Wall Street.

These aggressive moves are part of a broader imperialist strategy that is now rapidly expanding into Asia, where the US is building a vast military alliance aimed at encircling and confronting China. Sri Lanka, situated at a critical juncture in the Indian Ocean, finds itself increasingly caught in the crosshairs of this escalating conflict. As the US intensifies its military preparations against China, compelling its regional allies and partners to fall in line, Sri Lanka is being drawn into the vortex of war. The Colombo government’s increasing alignment with Washington, under immense economic and political pressure, threatens to transform the island into a frontline state in the impending imperialist war in Asia.

These interconnected conflicts—whether in Ukraine, Gaza, or the Indo-Pacific—are all manifestations of the same underlying crisis of global capitalism. The working class in Sri Lanka must recognize that their struggle is inseparably linked to the struggles of the international value producing class against imperialist war. The ICFI has called for the building of a powerful international anti-war movement, led by the working class, to oppose the US-NATO war drive, defend the rights of the oppressed in Gaza, and resist the imperialist encirclement of China. Only through the revolutionary overthrow of capitalism and the establishment of socialism can the descent into global war and barbarism be stopped. Only the SEP fights for this program.

The SEP’s Revolutionary Program: For an International Socialist Strategy

The SEP’s program is grounded in the principles of Marxism, as defended and elaborated by the ICFI. It is a program that uncompromisingly opposes all forms of nationalism, opportunism, and reformism, which seek to chain the working class to the capitalist state and its parties. The ICFI fights for the political independence of the working class, based on the understanding that the working class is the only social force capable of leading a revolutionary transformation of society.

Central to the SEP’s program is the principle of internationalism. The global nature of the capitalist crisis demands a global solution. The SEP rejects all nationalist illusions and insists that the struggle for socialist revolution must begin in the national arena, unfold in the international arena and be completed in the world arena. This demands the building of sections of the ICFI in each country of the world. The working class in Sri Lanka must unite with their class brothers and sisters around the world in a common fight against the capitalist system.

The SEP’s program includes:

The Establishment of a Workers’ Government: The SEP calls for the establishment of a workers’ and peasants’ government, committed to the socialist reorganization of society. This government would expropriate the major industries, banks, and financial institutions, placing them under the democratic control of the working class.
A Socialist Planned Economy: The SEP advocates for a planned economy based on social need, not private profit. This includes the nationalization of all major industries and resources, ensuring that the wealth produced by the working class is used to meet the needs of society as a whole.
The Rejection of IMF Austerity: The SEP opposes all austerity measures imposed by the IMF and other imperialist financial institutions. The party demands the repudiation of all foreign debts that have been used to impoverish the masses while enriching the capitalist elite.
Defense of Democratic Rights: The SEP fights for the defense and extension of democratic rights, including the right to strike, protest, and organize independently of the capitalist state and its political apparatus. The party also opposes all forms of ethnic and religious discrimination, recognizing that such divisions serve to weaken the working class and strengthen the ruling elite.
Opposition to Militarism and War: The SEP unequivocally opposes the militarization of society and the drive towards war, whether in Sri Lanka, US or globally. The party stands for the dismantling of the military-industrial complex including the nuclear war-heads and the reallocation of resources to meet pressing social needs.
Solidarity with the international working class: The SEP is committed to building a worldwide movement of the working class against capitalism. The party expresses full solidarity with the independent struggles of workers in every country, from the strikes in Europe and the United States to the mass protests across Asia, Africa, and Latin America.
Rallying youth and students in the struggle for socialism: The SEP recognizes that youth and students are a vital force in the struggle for socialism. Under capitalism, young people face a future of unemployment, precarious work, and ever-increasing levels of debt. The capitalist system offers them nothing but a life of exploitation and insecurity. The SEP calls upon youth and students to break with the bourgeois parties and movements that seek to trap them in a dead-end of reformism and identity politics, to rally behind the working class and build ICFI’s youth-wing, the International Youth and Students for Social Equality (IYSSE).

The Bankruptcy of the NPP and FSP: No Alternative for the Working Class

In the midst of the deepening social crisis in Sri Lanka, parties like the National People’s Power (NPP) and the Frontline Socialist Party (FSP) pose as alternatives to the established bourgeois parties. However, their history, programs and political activities reveal that these organizations are fundamentally opposed to the interests of the working class and serve only to prop up the capitalist order.

The NPP, led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), a right-wing party of the capitalist establishment, claims to represent a “progressive” alternative to the traditional parties, yet its entire political orientation is toward the preservation of capitalism. The JVP’s program is rooted in the same nationalist and reformist outlook that has characterized its politics since its inception. The NPP offers no genuine solution to the catastrophic conditions facing the masses. It proposes mild reforms within the framework of capitalism, failing to address the systemic causes of the crisis. The NPP’s calls for anti-corruption measures and a more “efficient” capitalist state are nothing more than attempts to conceal the root causes of the bourgeois crisis and divert the growing anger of the working class into safe channels that do not threaten the existing order.

Moreover, the NPP’s chauvinist history, including its role in supporting the communalist war against the Tamil population, exposes its inability to unite the working class across ethnic lines. Its record demonstrates that it cannot be trusted to defend the democratic rights of all workers. Instead, it seeks to foster illusions in the possibility of a “clean” and “fair” capitalist government, a delusion that only serves to disarm the working class in the face of escalating social attacks. If and when they are in power, the NPP will strengthen the capitalist oppression on the working class, in line with imperialist demands.

The Frontline Socialist Party (FSP), which broke away from the JVP in 2012, similarly fails to provide a revolutionary alternative. While the FSP engages in more radical rhetoric and criticizes the JVP for its “betrayals”, it remains fundamentally committed to a nationalist and populist perspective. The FSP, like the NPP, advocates for reforms within the capitalist system rather than its overthrow. Its program is based on the false premise that the Sri Lankan state can be pressured to act in the interests of the working class if enough “progressive” forces are mobilized.

The FSP’s nationalist orientation also places it in opposition to the internationalist principles that are essential for the liberation of the working class. It seeks to channel workers’ struggles into the dead-end of parliamentary politics, where they can be more easily controlled and dissipated. The FSP’s alliance with trade unions, which are deeply integrated into the state apparatus and function as tools of capitalist control, further underscores its role in maintaining the status quo.

The SEP/ICFI Perspective on the Tamil National Question

SEP- Sri Lanka and the ICFI have a principled and historically grounded perspective on resolving the Tamil national question—one that stands in stark contrast to the bankrupt nationalism of the Tamil bourgeoisie and the chauvinism of the Sinhalese ruling elite. The SEP insists that the democratic rights of the Tamil people can only be secured through the united struggle of the entire working class in Sri Lanka—Sinhalese, Tamil, and Muslim—based on an internationalist and socialist program.

The roots of the Tamil national question lie in the reactionary partition of British India in 1947, which left behind a series of communal conflicts and unresolved national questions across South Asia. In Sri Lanka, the Sinhala ruling elite has long exploited ethnic divisions to maintain its class rule, systematically discriminating against the Tamil minority to divert social discontent and prevent the unification of the working class. This culminated in the brutal civil war, in which successive governments waged a genocidal campaign against the Tamil population, culminating in the massacre at Mullivaikkal in 2009.

The SEP categorically rejected the separatist perspective of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), which sought to establish an independent capitalist statelet in the North and East of Sri Lanka. The LTTE’s program, rooted in Tamil bourgeois nationalism, offered no solution to the oppression of the Tamil masses. Rather, it served to divide the working class and align the Tamil struggle with various imperialist powers. The LTTE’s strategy of appealing to India and imperialist powers for support was fundamentally opposed to the interests of the Tamil people and led to the organization’s eventual defeat.

The SEP, in contrast, upholds the right of the Tamil people to the democratic right to put an end to all forms of national oppression, which is the essential progressive content of the right to national self-determination. However, the SEP insists that the realization of this right cannot be achieved through the formation of a separate capitalist state, which would simply create new forms of capitalist exploitation, class oppression and imperialist domination. Instead, the SEP fights for the unity of the Sinhalese and Tamil working classes in the struggle for the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam, as part of the broader fight for a Socialist Federation of South Asia and Internationally.

This perspective is based on the understanding that the liberation of the Tamil people, like that of the Sinhalese, can only be achieved through the overthrow of capitalism and the establishment of socialism. The SEP stands for the abolition of the unitary state constitutional structure imposed by the Sri Lankan bourgeoisie on the working class of all ethnicities and for the establishment of a federation of socialist republics, which would guarantee full equality and democratic rights for all nationalities. This is inseparable from the struggle to build an international socialist movement that unites workers across South Asia and globally against imperialism and capitalism.

The SEP’s program for resolving the Tamil national question is thus fundamentally opposed to all forms of nationalism and chauvinism. It is a perspective that recognizes that the oppression of the Tamil people is not an isolated issue but a manifestation of the broader contradictions of the capitalist system. The SEP fights to unite the working class across ethnic lines, in a common struggle for a socialist future, where the democratic rights of all peoples are fully realized. Only through the revolutionary overthrow of capitalism can the historical injustices faced by the Tamil people be rectified, and a lasting solution to the national question be achieved.

Building ICFI Sections across South Asia

The crisis of capitalism is global, and nowhere is this more evident than in South Asia, a region plagued by deep-seated social inequality, ethnic conflicts, and the ever-present threat of imperialist war. The ruling classes across the subcontinent—from India and Pakistan to Bangladesh and Sri Lanka—have proven utterly incapable of resolving these crises. Instead, they have resorted to intensifying exploitation, whipping up nationalist and communal divisions, and suppressing the struggles of the working class. In this context, the necessity of building sections of ICFI in every country in South Asia is not merely an organizational task but a life-and-death question for the working class.

The working class in South Asia, numbering in the hundreds of millions, is the only social force capable of leading the struggle against capitalism and imperialism. However, for this potential to be realized, the working class must be armed with a revolutionary socialist program that transcends national borders and unites workers across the region and globally. The ICFI, with its unbroken continuity of Trotskyism and its principled opposition to all forms of nationalism and opportunism, provides the necessary leadership for this historic task. The building of ICFI sections across South Asia is indispensable for educating advanced sections of the working class and mobilizing them around the perspective of permanent revolution—the understanding that the democratic and social tasks in semi-colonial countries can only be achieved through the socialist revolution, led by the working class and extending internationally.

Mobilizing the Industrial Power of the Working Class

Central to the success of this revolutionary struggle is the mobilization of the immense industrial power of the working class through the methods of class struggle: strikes, factory occupations and general strikes. Across South Asia, workers are engaged in daily battles against brutal exploitation, wage theft, unsafe working conditions, and the dismantling of social protections. Yet, these struggles are repeatedly betrayed by the traditional trade unions, which have long been integrated into the capitalist state and function as instruments of class collaboration. These unions, tied to the ruling parties and nationalist agendas, serve to stifle and divert the militancy of the working class into dead ends, preventing any challenge to the capitalist system.

In response, the ICFI advocates for the establishment of independent action committees, or rank-and-file committees, within every workplace and community. These committees, controlled by workers themselves, must be built outside the bureaucratic grip of the official unions. They are the means through which workers can democratically organize their struggles, link up with other sections of the working class, and prepare for the revolutionary seizure of power. These committees are not simply vehicles for economic demands but are the foundational structures of dual power, laying the groundwork for a workers’ government that would expropriate the capitalists and reorganize society along socialist lines.

Power to the Working Class: The Path Forward

The task of these action committees extends beyond the workplace. They must become centers of political education, training workers in Marxist theory and the lessons of historical struggles, while exposing the reactionary role of all bourgeois and petty-bourgeois parties. They must also act as conduits for international solidarity, linking the struggles of workers in South Asia with those of their class brothers and sisters worldwide, particularly in the advanced capitalist countries. The International Workers’ Alliance of Rank and File Committees, established by the ICFI has undertaken this task of materializing international working class unity.

The struggle for power must be rooted in the understanding that the working class, led by the revolutionary party, organizing its methods of struggle, is the only force capable of resolving the immense social and democratic issues facing the masses. The action committees must evolve into organs of direct workers’ power, capable of challenging the bourgeois state and establishing a workers’ government based on socialist principles.

In every country of South Asia, the necessity of building sections of the ICFI as the revolutionary leadership of the working class and mobilizing workers through action committees is urgent. The alternative is the continued descent into barbarism—poverty, environmental catastrophe, communal bloodshed, and world war. The ICFI alone offers a way forward, and the necessary leadership, based on the principles of international socialism and the unity of the working class across all national, ethnic, and religious divisions. The ICFI section of the United States contests the upcoming presidential election, against the capitalist Democratic and Republican parties, with the same internationalist and socialist program. The future of South Asia, and indeed the world, depends on the ability of the working class to seize power and reorganize society along socialist lines.

Stand with this perspective. Vote for SEP!

Join SLLA, Build SEP!

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI Read More »

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි

class struggles, Democratic Rights, lead article, politics / August 6, 2024

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අගෝස්තු මස 8 වන දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘Bangladeshi Prime Minister flees to India amid mass uprising’ යන ශීර්ෂය යටතේ කීත් ජෝන්ස් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

බංගලිදේශයේ දීර්ඝ කාලීන අගමැතිනි ෂීක් හසීනා, ඇගේ වඩ වඩාත් කුරිරු අත්තනෝමතික පාලනයට එරෙහි මහජන නැගිටීමක් මධ්‍යයේ සඳුදා රටින් පලා ගියාය .

2024 අගෝස්තු 5, සඳුදා, බංග්ලාදේශයේ ඩකාහි, අගමැතිනි ෂේක් හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම සමරමින් විරෝධතාකරුවන් සටන් පාඨ කියති. [AP Photo/Rajib Dahr]

රූපවාහිනියෙන් ජාතියට ප්‍රකාශයක් කරමින් හසීනා ඉල්ලා අස් වූ බව හමුදා ප්‍රධානී ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමන් ප්‍රකාශ කළේ, හමුදා පරිවාර සමඟ හසීනා සහ ඇගේ සොහොයුරිය ඩකා ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපළේ දිස්වීමෙන් පැය ගනනකට පසුවය.පසුගිය වසර 15 තුළ බංග්ලාදේශ රජයට නායකත්වය දුන් හසීනා සිය පාලන තන්ත්‍රය සමඟ සමීප සබඳතා පවත්වන ඉන්දියාවට පියාසර කර ඇති බව පසුව දැනගන්නට ලැබුණි.

මිලියන 170 ක ජනතාවක් සිටින රට “විප්ලවවාදී කාලපරිච්ඡේදයක් පසු කරමින් සිටින” බව ප්‍රකාශ කරමින් ජෙනරාල් වකර්-උස්-සාමාන් කියා සිටියේ, නව ආන්ඩුවකට සාමකාමී සංක්‍රමණයක් සහ යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම හමුදාව විසින් අධීක්ෂණය කරනු ඇති බවයි. ඔහු දැනටමත් විපක්ෂ නායකයින් සහ “සිවිල් සමාජ” කණ්ඩායම් සමඟ සාකච්ඡා කර ඇති බව කියා සිටියේය.

ජනරාල්වරයා , සාමාන්‍ය ජනතාව වීදිවලින් ඉවත් වන ලෙස ඉල්ලා සිටිමින්, ඇඳිරි නීතිය ඉවත් කිරීමෙන් පසු අඟහරුවාදා උදෑසන පාසල්, විද්‍යාල, කර්මාන්තශාලා සහ කාර්යාල නැවත විවෘත කරන ලෙස නියෝග කළේය. මහජන කෝපය සමනය කිරීමට උත්සාහ කරමින්, වකර්-උස්-සමාන් ජනතාවගේ මිතුරෙකු ලෙස පෙනී සිටියේය. ඔහු සපථ කලේ, “මම ඔබ සැමට පොරොන්දු වෙනවා” “අපි සියලු මිනිස් ඝාතන වලට යුක්තිය ඉටු කරන්නෙමු … රටේ හමුදාව කෙරෙහි විශ්වාසය තබන්න. කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩත්වයේ මාවතට ආපසු නොයන්න, කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩකාරී නොවන සහ සාමකාමී මාර්ග වෙත ආපසු යන්න.”

ජෙනරාල්වරයා කතා කරද්දී, ජාතික අගනුවර වන ඩකාහි වීදි දිගේ ප්‍රීති ඝෝෂාකාරී ජන ගගක් ගලමින් තිබුනි. අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේ නිවසට සහ රජයේ ගොඩනැගිලි කිහිපයකට කඩා වැදී කොල්ලකන ලදී. නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස්, හසීනාගේ නිවසට ඇතුළු වූ දහස් සංඛ්‍යාත ජනතාව අතර සිටි බව කියා සිටි ඇඟලුම් සේවක මොන්සුර් අලි උපුටා දැක්වීය. “අපි එතනට ගියේ තරහෙන්. එහි කිසිවක් ඉතිරි වෙලා නෑ. ”

සෑම දෙයකින්ම ඇඟවුම් කෙරෙන්නේ, ලේ වැකි මර්දනය හරහා තනතුරේ එල්ලී සිටීමට ඇය දැරූ උත්සාහය බංග්ලාදේශ ධනවාදය භයානක ලෙස අස්ථාවර කරන බව නිගමනය කිරීමෙන් පසුව, හමුදාවේ ඉහළ නිලධාරීන් හසීනාට බලය අත්හැරීමට බල කළ බවයි.

කම්කරු පන්තිය තවමත් ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස අර්බුදයට මැදිහත් වී නැත. එහෙත් රජයේ රැකියා වෙන්කිරීමේ ප්‍රතිගාමී ක්‍රමයක් සම්බන්ධයෙන් පසුගිය මස මුලදී විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් විසින් ආරම්භ කරන ලද විරෝධතා ව්‍යාපාරයට වැඩකරන ජනතාව වැඩි වැඩියෙන් එකතු වී ඇත. ඔවුන් එසේ කර ඇත්තේ රාජ්‍ය ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහි වීමට සහ මහා විරැකියාව, උග්‍ර දරිද්‍රතාවය සහ දිනෙන් දින ගැඹුරු වන සමාජ අසමානතාවය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ කෝපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට ය.

මිලිටරිය සහ පාලක පන්තිය පැහැදිලිවම භිය වන්නේ රටේ දැවැන්ත ඇඟලුම් කර්මාන්තයේ දිගැස්සුනු කඩාකප්පල්වීිම, ලාභ අඩු කර, රටේ ආර්ථික අර්බුදය උග්‍ර කිරීමට සහ සේවක අසහනයට ඉන්ධන සපයනු ඇති බවයි.

ඉරිදා, රට පුරා ආණ්ඩු විරෝධී විරෝධතාකරුවන් සහ ආරක්ෂක හමුදා අතර ඇති වූ ගැටුම්වලින් පොලිස් නිලධාරීන් 13 දෙනෙකු ඇතුළු සියයකට ආසන්න පිරිසක් මිය ගියහ. එමගින්, විරෝධතා ව්‍යාපාරය ආරම්භ වූ දා සිට සිදුවූු මරණ සංඛ්‍යාව 300 ඉක්මවා ගියේය.

මර්දනය සහ ආන්ඩුවේ පුර්ණ ඇඳිරි නීතිය නොතකා, ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ (Students Against Discrimination) හසීනා ඉල්ලා අස්වන ලෙස බල කිරීම සඳහා ඩකා හි අගමැති නිල නිවස වෙත සඳුදා මහා පාගමනක් කැඳවූහ.

සඳුදා වනතුරු හසීනා දැඩි පිළිවෙතක් අනුගමනය කරමින්, සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට එරෙහිව, කුප්‍රකට ත්‍රස්ත-විරෝධී හදිසි ක්‍රියාකාරී බලඇණිය ඇතුළු පොලිසිය සහ ඇගේ දේශපාලන පක්ෂය වන අවාමි ලීගය විසින් සංවිධානය කරන ලද මැරයන් මුදා හැරියාය. ඇය සිසුන් “ත්‍රස්තවාදීන්” ලෙස හෙලා දකිමින් ආන්ඩුවේ ඇඳිරි නීතිය කඩ කරන අය ” මරා දැමීමට වෙඩි තැබීමේ” නියෝග ලබා දුන් අතර, ව්‍යාපාරය ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්ෂ වන බංග්ලාදේශ ජාතිකවාදී පක්ෂය (the Bangladesh Nationalist Party- BNP) සහ ඉස්ලාමීය වර්ගවාදී පක්ෂයක් වූු ජමාත්-ඊ- ඉස්ලාමි (Jamaat-e-Islami) විසින් සංවිධානය කර ඇති බව ව්‍යාජ ලෙස ප්‍රකාශ කළාය.

විරෝධතාවලට එරෙහිව හමුදාව යොදවා තිබියදීම, ඒවා ප්‍රචණ්ඩ ලෙස මර්දනය කිරීමේ උත්සාහයේදී පොලිසිය ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටු කළේය. දහස් ගණනක් අත්අඩංගුවට ගැනීම ඊට ඇතුළත් විය. පුවත්පත් වාර්තාවලට අනුව, පසුගිය සිකුරාදා පැවති රැස්වීමක දී කනිෂ්ඨ නිලධාරීන් නිරායුධ විරෝධතාකරුවන්ට වෙඩි තැබීමට සිදුවීම ගැන සිය ඉහළ නිලධාරීන්ට කනස්සල්ල පළ කළහ.

හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පැය කිහිපයකට පසු, බංග්ලාදේශ ජනාධිපති මොහොමඩ් ෂහාබුදීන් පැවසුවේ, නාවික හා ගුවන් හමුදා ප්‍රධානීන්, විපක්ෂ නායකයින් සහ ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමාන් සමඟ රැස්වීමක තමා මුලසුන දැරූ බවයි.

“අන්තර්වාර ආන්ඩුවක්” පිහිටුවීමට ඉඩ සැලසීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය යුතු බව රැස්වීමේදී තීරණය කළ බවත්, “පවත්නා අරාජික තත්ත්වය සාමාන්‍යකරණය කිරීමට හමුදාව පියවර ගනු ඇති” බවත් ජනාධිපතිවරයා පැවසීය.

හසීනාගේ අවාමි ලීගය විසින් ආධිපත්‍යය දරන වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව, පසුගිය ජනවාරියේ දී BNP ය සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්, වඩාත් වැදගත් ලෙස ජමාත්-ඊ-ඉස්ලාමි වර්ජනය කළ, ඡන්දයකින් තේරී පත් විය. සිය දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් මර්දනය කිරීමේ ආන්ඩුවේ වාර්තාව සහ මැතිවරනය අධීක්‍ෂණය කිරීම සඳහා භාරකාර ආන්ඩුවක් පත් කිරීමට ඉඩ දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, ඔවුන් හේතු වශයෙන් දැක්වූහ.

දූෂණ නඩුවක් සම්බන්ධයෙන් 2018 දී සිරගත කරන ලද BNP හි දිගුකාලීන නායිකා කලීඩා (Khaleda Zia) වහාම නිදහස් කළ යුතු බවට රැස්වීම එකඟ වූ බව ද ජනාධිපති ෂහාබුදීන් නිවේදනය කළේය.

ධනේශ්වර පාලනයේ ආරක්‍ෂාව වන සහ මර්දනයේ හා ආඥාදායකත්වයේ කුප්‍රකට වාර්තාවක් ඇති බංග්ලාදේශ හමුදාවේ මැදිහත්වීම ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ හි නායකයන් සාදරයෙන් පිළිගෙන ඇත. සියලුම වාර්තා පොරොන්දු වූ අන්තර්වාර රජය පිහිටුවීමට ශිෂ්‍ය සංගමය ක්‍රියාකාරීව සහභාගී වන බව පෙන්නුම් කරයි.

එවන් ආන්ඩුවක්, රට යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සහ ඩොලර් බිලියන 4.7ක IMF ඇපදීමේ නයකට හිලව් වශයෙන් හසීනාගේ නායකත්වයෙන් යුත් අවාමි ලීග් ආන්ඩුව 2023 දී එකඟ වූ කප්පාදු හා පුද්ගලීකරන පියවරයන් අඛණ්ඩව ක්‍රියාවට නැංවීමේ වගකීම පැවරී ඇති දක්ෂිනාංශික ධනේශ්වර තන්ත්‍රයක් වනු ඇත.

අන්තර්වාර ආන්ඩුව තුළ BNP යට සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්ට ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් හිමි වීම සදහා බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත. නමුත් හමුදාව සිංහාසනය පිටුපස බලය ලෙස පවතිනු ඇත.

බංග්ලාදේශයේ නිල දේශපාලනය දශක ගණනාවක් තිස්සේ, හසීනා සහ ඇගේ අවාමි ලීගය සහ සියා සහ ඇගේ BNP අතර ඇති දැඩි එදිරිවාදිකම් වටා කැරකෙමින් තිබින. බංග්ලාදේශ නිදහස් අරගලයේ ප්‍රමුඛතම දේශපාලන නායකයා සහ රටේ එවක ජනාධිපති වූ ඇගේ පියා වූ ෂේක් මුජිබර් රහ්මාන් 1975 දී ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව, සාර්ථක හමුදා කුමන්ත්‍රණයක කොටසක් ලෙස හසීනා අවාමි ලීගයේ නායකත්වයට පත් වූවාය.

සියා, 1983 දී BNP හි තථ්‍ය නායකයා බවට පත් වූයේ, ඇගේ සැමියා වූු පක්ෂයේ නිර්මාතෘ සහ බංග්ලාදේශයේ පස්වන ජනාධිපති සියාඋර් රහමන් (Ziaur Rahman) හමුදා නිලධාරීන් කණ්ඩායමක් විසින් ඝාතනය කිරීමෙන් වසර දෙකකට පසුවය.

මෙම පක්ෂ දෙකම ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධනයට අවනත වූද, විස්තීර්ණ ගජමිතුරු ධනේශ්වර සහ දූෂිත අනුග්‍රහ ජාලයන් ඇතිවූද , තම දේශපාලන ප්‍රතිවාදීන්ට එරෙහිව මර්දනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සටකපටකම් භාවිතා කර ඇතිවූද පක්ෂ වන අතර, කම්කරු පන්තිය තුලින් වන ඕනෑම බැරෑරුම් විරුද්ධ ව්‍යාපාරයකට යකඩ හස්තයකින් මුහුණ දී ඇත.

BNP ය, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට තම “සහාය” ප්‍රකාශ කළේ, ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව මහජනයා කෝපයෙන් වීදි බැසීමෙන් පසුව, ජූලි මැදදී පමනි.

ලෝකයේ අටවන වැඩිම ජනගහනය සහිත රට වන බංග්ලාදේශයේ දැන් දිග හැරෙමින් පවතින අර්බුදය සහ වසර දෙකකට පෙර ශ්‍රී ලංකාව කැළඹූ අර්බුදය අතර බොහෝ සමානකම් තිබේ. 2022 ජූලි මාසයේදී මහජන විරෝධතා සහ වැඩවර්ජන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයෙන් පන්නා දැමීය. එහෙත් වෘත්තීය සමිතිවල සහ විරුද්ධ පක්ෂවල සහය ඇතිව, ප්‍රකාශිතවම මහා ව්‍යාපාරික ගැති සහ වොෂින්ටන් ගැති රනිල් වික්‍රමසිංහ යටතේ නව ආන්ඩුවක් ඉක්මනින්ම පිහිටුවන ලදී. එය ම්ලේච්ඡ ජාමූඅ කප්පාදු පියවර මහජනයා මත පටවන අතරම කම්කරු පන්තිය සමග ප්‍රචණ්ඩකාරී ගැටුමක් සඳහා සූදානම් වෙමින් රාජ්‍යයේ මර්දනකාරී බලවේග ගොඩ නගා ඇත.

සමාන ප්‍රතිඵලයක් වැලැක්වීම සඳහා, බංගලාදේශ කම්කරුවන් සහ සිසුන් ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ නොනවතින විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල මත පදනම් වූ නව මගක් සැලසුම් කළ යුතුය – එනම් 1917 ඔක්තෝබර් රුසියානු විප්ලවය සහ ඉක්බිතිව එහි ස්ටැලින්වාදී පරිහානියට එරෙහි අරගලය සජීවීකරණය කල වැඩසටහනයි. බංග්ලාදේශයේ කම්කරු පන්තිය සමස්ත දේශපාලන සංස්ථාපිතයට සහ පාලක පන්තියේ සියලුම කොටස්වලට සහ එහි රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයට එරෙහිව ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස පිහිටුවා ගත යුතුය. ආර්ථික ජීවිතයේ සමාජවාදී ප්‍රතිසංවිධානයට සහ අධිරාජ්‍යවාදයට හා ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය බලමුලු ගැන්වීමට කැපවී සිටින, කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවක් සඳහා වන අරගලය තුල ග්‍රාමීය කම්කරුවන් තමන් පිටුපස පෙළගස්වා ගැනීමට එය උත්සාහ කල යුතුය.

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි Read More »

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

class struggles, Democratic Rights, Fascism, lead article, politics, War, World War / June 20, 2024

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය.

යුක්‍රේනයේ SBU රාජ්‍ය ආරක්ෂක සේවය විසින් පසුගිය අප්‍රේල් 25 දින අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ අධි ආරක්ෂක සිර ගෙයක රඳවා සිටින, බෝල්ෂෙවික් ලෙනින්වාදීන්ගේ තරුන රැකවල (YGBL) සංවිධානයේ නායක බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරන ලෙසත්, ඔහුට එරෙහි සාපරාධී චෝදනා හකුලා ගන්නා ලෙසත් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව බලකර කියා සිටී.

බොග්ඩාන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ නැටෝ අධිරාජ්‍යවාදයේ සාපරාධී යුද්ධයට එරෙහිව හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව හා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය විසින් ගෙන යනු ලබන උද්ඝෝෂනය තුල ඔහු ඉටු කරමින් සිටි ප්‍රමුඛ ක්‍රියා කලාපය නිසා බව කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ පිළිගැනීමයි.

බොග්ඩාන් අත් අඩංගුවට ගැනීමට පසු යුක්‍රේනයේ ෆැසිස්ට්වාදී සෙලෙන්ස්කි ආන්ඩුව ලෝක කම්කරු පන්තියේ සමාජවාදී විශ්වවිද්‍යාලය වන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (ලෝසවෙඅ) යුක්‍රේනය තුල තහනම් කලේය. YGBL හි ලේඛන සදහා ලෝසවෙඅ වේදිකාවක් විය. මෙය, යුද්ධයට එරෙහි වීමට කම්කරු පන්තියට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියට එල්ල කළ මාරක පහරක් ලෙස හඳුනා ගන්නා අපි, කම්කරුවන්ගේ ස්වාධීන ජාත්‍යන්තර ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් ලෙස පැවතීමටත්, අධිරාජ්‍යවාදයේ ලෝක යුද්ධ වැඩ පිළිවෙලට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදී සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනයක් මත ලෝක කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කිරීමට හා අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවට හා ලෝසවෙඅ ට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට අධිරාජ්‍යවාදීන් ප්‍රමුඛ අර්බුද ග්‍රස්ත ධනපති ආණ්ඩුවලට ඉඩ නොදී මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ප්‍රහාරයට එරෙහිව පෙරට එන ලෙසත් ලෝක කම්කරු පන්තියෙන්, සියලු පීඩිතයන්ගෙන් හා ශිෂ්‍යයන් ඇතුළු තරුණ ප්‍රජාවෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු.

25 හැවිරිදි බොග්ඩාන්ට එරෙහිව රාජද්‍රෝහී චෝදනා නඟා ඇති යුක්‍රේන ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රය, බොග්ඩාන් පසුගිය දෙවසර පුරා “ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය නම් රුසියානු ප්‍රචාරක හා තොරතුරු ඒජන්සියක නියෝජිතයන් විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ප්‍රකාශනයක පල කිරීම් සූදානම් කිරීමේ නියැලී සිටි” බව කියා සිටියි. ලෝසවෙඅට එරෙහිව එල්ල කරන මෙම අභූත මඩ ප්‍රහාරය හෙළා දකින කොක්‍රික, බොග්ඩාන්ට ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට ද එරෙහිව මේ ඔසොවා ඇති මර්දන හස්තය බිඳ දැමීම සමස්ත ලෝක කම්කරු පන්තිය ක්ෂණික ව මුහුණ දී සිටින අභියෝගයක් බව කියා සිටී. මාරක අර්බුදයක කිඳී, ලේ ගංගාවන් හරහා පිහිනා අර්බුදයෙන් එතෙරවීමට මංමුලා සහගත ප්‍රයත්නයක යෙදී සිටින ලෝක අධිරාජ්‍යවාදය, ගාසා සමූලඝාතනවලට එරෙහි ශිෂ්‍ය හා මහජන විරෝධතා නීති විරෝධී කරමින් හා උද්ඝෝෂකයන් සිරගත කරමින් යුද විරෝධීන්ට හා සමාජවාදීන්ට මේ මොහොතේ එල්ල කරමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී අශිෂ්ඨ ප්‍රහාරයේ කුළු ගැන්වීමක් මෙම ප්‍රහාරයෙන් සනිටුහන් කෙරෙයි. එහි අර්ථය වන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද සැලසුම් පරාජය කල හැකි එකම බලවේගය ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය ලෙස හඳුනා ගනිමින්, එහි ඒකාබද්ධතාවය සඳහා බොග්ඩාන් ද, හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ද ගෙන යන අරගලය තවදුරටත් දරා සිටීමට අධිරාජ්‍යවාදයට හා එහි සහායකයන්ට නොහැකි වී ඇති බවයි.

ගෝලීය නිෂ්පාදනය හා ලෝක වෙලඳපොල ද, ඒ මත ආධිපත්‍යය දරා සිටින ධනපති ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය ද අතර මෝරා වැඩී ඇති ප්‍රතිවිරෝධයන්ගේ ආතතියෙන් මිරිකී ඇති සමස්ත ලෝක ධනපති පර්යායේ අර්බුදය, පෙර නො ඇසූ විරූ තරමේ සමාජ අසමානතාවයක් ලෙසත්, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව පසුගිය සියවසේ මැද භාගයේ ගොඩ නංවන ලද පාලන ක්‍රම, ජාත්‍යන්තර සම්මුති, අන්තර් රාජ්‍ය සංවිධාන හා දේශසීමා ඇතුළු සමස්ත පර්යාය ම සුනුවිසුනු කරමින් අධිරාජ්‍යවාදී බලයන් ලෝක යුද්ධයක දිශාවට වේගයෙන් ඇද දැමීමක් ලෙසත් ප්‍රකාශයට පත් වෙමින් පවතී. අධිරාජ්‍යවාදය හා එහි බළල් අත් ලෙස ක්‍රියා කරන ධනේශ්වර තන්ත්‍රයන් සන්ත්‍රාසයට පත් ව සිටින්නේ මෙම ලෝක යුද්ධ ප්‍රයත්නයට එරෙහිව වේගයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින මහජන ව්‍යාපාරයේ ඉදිරි ගමන පිළිබඳව ය. ලෝක යුද්ධයේ මාවත හැර යා හැකි වෙනත් මාවතක් නැති, පසුබැසීමට ඉඩක් නැති අධිරාජ්‍යවාදය එකී මහජන ව්‍යාපාරය තුලින් සමාජවාදී විප්ලවයේ අවතාරය දැකීම අරුමයක් නොවේ. ලෝකයේ රටක් රටක් පාසා ආණ්ඩු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තලා දැමීම කරා පැනගෙන සිටින්නේ එකී තතු මත ය. ලංකාවේ පාලක පන්තිය එක දිගට තබමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ආඥාදායක පියවරයන්ට ඔවුන් තල්ලු කෙරෙන්නේ ද එකී අර්බුදයේ කොන්දේසි විසින් ම ය.

දශක තුනකට වැඩි කාලයක් පුරා සෑම දිනක ම යුද වැදී සිටි ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය දැන් නැටෝව මෙහෙයවා ගනිමින් න්‍යෂ්ටික ලෝක යුද්ධයක් කරා වේගවත් පියවර තබමින් සිටී. යුක්‍රේන බලල් අත යොදා ගනිමින් රුසියාව සමඟ යුද වැදීම, මැද පෙරදිග දී ඊශ්‍රායලයේ අපරාධකාරී නෙතන්යාහු ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රයේ සමූලඝාතනවලට ආයුධ, මුදල් හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සහාය පිදීම, එම අපරාධවලට එරෙහිව නැඟෙන කම්කරු, ශිෂ්‍ය උද්ඝෝෂන නීති විරෝධී කිරීම හා උද්ඝෝෂකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරේ. ඊට සමගාමීව යුරෝපයේ, ආසියාවේ හා ලෝකය පුරාමත් ආණ්ඩු ස්වාධීන මහජන ක්‍රියාකාරීත්වයන් නීතිවිරෝධී කිරීමේ හා ක්‍රියාකාරීන් දඬුකඳේ ගැසීමේ නියැලී සිටිති. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම නාමයෙන් ලංකාව තුල ද එම වැඩ පිළිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සැලසුම් මෙහෙයවා ඇති අතර, මෑතක දී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ කැස්බෑව උද්ඝෝෂණයේ උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හා එහි ක්‍රියාකාරීන්ට බලපෑම් හා තර්ජන කිරීමට පොලීසිය මැදිහත් වූයේ ද මේ තතු යටතේ ම ය.

මේ අනුව, බොග්ඩාන් සහෝදරයා අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව නැඟී සිටීම වූ කලී හුදෙක් තරුණයෙකුගේ, සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී විප්ලවවාදියෙකුගේ, ජීවිතය හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමනක් නොවේ. එය ලංකාවේ ද, මේ කලාපයේ ද, හා සමස්ත ලෝකයේ ම ද කම්කරු පීඩිතයන්ගේ ජීවිත හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි.

බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට අත නොතබනු!

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු! Read More »

“මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්”: ගාසා සමූල ජන ඝාතනයේ මාස හයක්

Democratic Rights, politics, War, World War / April 16, 2024

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 07 දින පල වූ “A war against humanity”: Six months of the Gaza genocide‘ යන ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරි දර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

අප්‍රේල් 07, ගාසා තීරයේ එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල් සමූල ජන ඝාතනය, එහි ආරම්භයේ සිට මාස හයක් ගතවීම සනිටුහන් කරයි.

මෙම යන්තම් අඩ වසරක කාලසීමාව තුල ඊශ්‍රායලය, ගාසා තීරයේ මිලියන 2.2 ක ජනතාවගෙන් මිලියන 1.9 ක් අවතැන් කර, සමස්ත ජනගහනයට, ආහාර, ජලය සහ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා ප්‍රවේශය අහෝසි කර, දස දහස් ගනනක් මිනිසුන්ගේ මරනයට තුඩු දෙන ක්‍රමානුකූල සමූලඝාතන දිනපතා සිදු කර ඇත.

දැනට මරන සංඛ්‍යාව 33,137 කි. අතුරුදහන් වූවන් එකතු කල පසු, සැබෑ සංඛ්‍යාව 44,000 ඉක්මවනු ඇත. තවත් 75,815 දෙනෙකු තුවාල ලබා ඇත.

යන්තම් මාස හයක කාලය තුල, ගාසා තීරයේ ජනගහනයෙන් සියයට 5.45 ක් මිය ගොස්, තුවාල ලබා හෝ අතුරුදහන් වී ඇත. ඇමරිකානු ජනගහනය හා සැසදීමේදී මෙම ප්‍රතිශතය මිලියන 18 කට වඩා වැඩි වනු ඇත.

සියල්ලටම වඩා කම්පනය කරනසුලු වන්නේ ඝාතනයට ලක්වූවන්ගෙන් තුනෙන් දෙකක්ම කාන්තාවන් සහ ලමුන් වීමය. ඊශ්‍රායලය හිතාමතාම වෛද්‍ය සේවකයින්, මානුෂීය සේවකයින්, මාධ්‍යවේදීන් සහ කලාකරුවන් ඉලක්ක කර ඇත. වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් නිර්මාතෘ හොසේ අන්ඩ්‍රෙස් ඉරිදා ප්‍රකාශ කල පරිදි, ඊශ්‍රායලය “මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්” සිදු කරයි.

පසුගිය මාස හයක කාලය තුල, ගාසා තීරයට බෝම්බ හෙලීම, ආක්‍රමනය කිරීම සහ අවහිර කිරීම පිලිබඳ එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල සාධාරනීකරනයේ සෑම අංගයක්ම මුසාවක් බව හෙලිදරව් වී ඇත.

හමාස් හි දේශසීමා හරහා ප්‍රහාරයෙන් සති කිහිපයක් තුලදීම, යුද්ධයට කඩතුරාව ලෙස භාවිතා කල ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරය සඳහා වූ හමාස්ගේ සම්පූර්න මෙහෙයුම් සැලැස්ම, ඊශ්‍රායලය සතුව තිබූ බව හෙලි විය. මෙම දැනගැන්ම නොතකා, ප්‍රහාරයට ආසන්න පූර්වයේදී ගාසා දේශසීමාවෙන් පසුබැස වෙනත් අත ස්ථානගත වන ලෙස ඊශ්‍රායල බුද්ධි අංශ සහ හමුදා බලකායන්ට නියෝග දෙන ලදී.

දින කිහිපයක් තුලදීම, ඊශ්‍රායල හමුදාව ගාසා තීරයේ ජනගහනයට එරෙහි සමූල ජන ඝාතක යුද්ධයක් සඳහා වූ දිගුකාලීන සැලසුම් ක්‍රියාත්මක කලේය. ඔක්තෝබර් 9 දා ,ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් ප්‍රකාශ කලේ, “අපි සටන් කරන්නේ මිනිස් සතුන් සමඟයි, අපි ඒ අනුව ක්‍රියා කරන්නෙමු. ගාසා තීරයේ සම්පූර්න වැටලීමක් මම නියෝග කලෙමි. විදුලිය, ආහාර, ඉන්ධන නැති වනු ඇත.” යන්නයි.

යන්තම් දින හතරකට පසුව, ඊශ්‍රායල ජනාධිපති අයිසැක් හර්සොග් ප්‍රකාශ කලේ, “එයට මුලු ජාතියම වගකිව යුතුය. දැනුවත් නැති, සම්බන්ධයක් නැති සිවිල් වැසියන් ගැන කරන මේ වාචාල තර්ක ඇත්ත නොවෙයි… අපි ඔවුන්ගේ පිටකොන්ද කැඩෙනකම් සටන් කරනවා.” කෘෂිකර්ම අමාත්‍ය අවි ඩික්ටර් ප්‍රකාශ කලේ, “අපි ගාසා නක්බාව දියත් කරන්නෙමූ” (ඊශ්‍රායල් රාජ්‍යය පිහිටුවද්දී, 1947-48 පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව සිදු කල මුල් ජනවාර්ගික පවිත්‍රකරනය පිලිබඳ සඳහනකි).

සමූල ජන ඝාතක චේතනාවෙන් මෙම ප්‍රකාශයන් සිදු කිරීමෙන් පසු, නෙතන්යාහු රජය ගාසාවේ සමාජ, ආර්ථික සහ සංස්කෘතික ජීවිතයේ සියලු අංශ ක්‍රමානුකූලව ඉලක්ක කර, සෑම රෝහලක්ම, පාසලක් සහ නිවසක්ම සමතලා කිරීමට සහ හැකිතාක් පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ලමයින් මරා දැමීමට කටයුතු කලේය.

සියොන්වාදයේ ඉදිරිදර්ශනයේ බංකොලොත් සහ ප්‍රතිගාමී බව මෙම සමූල ජන ඝාතනය මගින් අවිවාදිතව පෙන්වා දී ඇත. සමූහ මිනීමැරුම් සමඟ එහි සබඳතාවය මගින්, ඊශ්‍රායලය සදහටම සලකුනු කෙරෙනු ඇත. එය දශක ගනනාවක පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ම්ලේච්ඡ මර්දනයේ සහ සමස්තයක් ලෙස යුදෙව් ජනතාවගේ අවශ්‍යතා ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය සමඟ ව්‍යාජ ලෙස අනන්‍ය කර ගැනීමේ අවසාන ප්‍රතිඵලය යුතුයි.

ඊශ්‍රායලයෙන් ඔබ්බෙහි, මෙම සමූල ජන ඝාතනය සමස්ත අධිරාජ්‍යවාදී පර්යායටම එරෙහි ගර්භාවක් ලෙස පවතී. එක්සත් ජනපද-නේටෝ අක්ෂයේ ධනේශ්වර බලවතුන්, නූතන යුගයේ දැවැන්තම අපරාධවලින් එකකට සහයෝගය දී, සන්නද්ධ කර, අරමුදල් සපයා දේශපාලනිකව යුක්ති සහගත කිරීම සිදු කර ඇත.

ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව ගාසා තීරයේ ජනගහනය ඝාතනය කර පලවා හැරීමේ එහි අභිප්‍රාය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරමින් සිටියදී, බයිඩන් පරිපාලනය ගැටුම පිලිබඳව සාකච්ඡාමය සමථයකට තම විරුද්ධත්වය නැවත නැවතත් ප්‍රකාශ කලේය. සටන් විරාමයක් සඳහා “කිසිදු හැකියාවක් නැත”ව, බයිඩන් නොවැම්බර් 9 දා පැවසීය.

මෙයින් යන්තම් දින කිහිපයකට පසුව, සෙනෙට් බහුතර නායක චාල්ස් ෂුමර් වොෂින්ටනයේ සමූල ජන ඝාතනයට පක්ෂ රැලියක් අමතමින්, “අපි ඔබ සමඟ සිට ගන්නෙමු… ඔබට අවශ්‍ය සහය ලැබෙන තුරු අපි නතර නොවෙමු”යි බෙරිහන් දුනි.

මේ මාස හයක කාලය තුල, බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායලයට වෙන් වෙන් ආයුධ සැපයුම් 100 කට වඩා සිදු කරමින්, නෙතන්යාහු ආන්ඩුවට හිතුමතේ ගාසාවේ ජනගහනය හාමත් කිරීමට, ඝාතනය කිරීමට සහ වධ හිංසා කිරීමට කොල එලිය ඇති බව පැහැදිලි කර තිබේ.

මෙම යථාර්ථය, ධවල මන්දිරය විසින් සිවිල් වැසියන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා නෙතන්යාහු ආන්ඩුවට “පීඩනය” යෙදීමට උත්සාහ කර ඇති බවට බයිඩන් පරිපාලනය සහ එක්සත් ජනපද මාධ්‍ය විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයන් සඳහා, ප්‍රති උත්තර දිය නොහැකි ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් ලෙස පවතී.

ඇත්ත වශයෙන්ම, බයිඩන් පරිපාලනයේ ප්‍රතිපත්තිය, ඊශ්‍රායලයට දුන් හිස් චෙක්පතකට සමාන වන අතර, එය, නෙතන්යාහු පිලිබඳව ධවල මන්දිරය විසින් සිදු කරන හුදු වාචික විවේචන නොතකා අද දක්වාම පවතින ප්‍රතිපත්තියක් වේ.

බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායල සමූල ජන ඝාතනයට නිශ්චිත සහයෝගය ලබා දීම, රුසියාව සහ චීනය ඉලක්ක කර ගනිමින් ගෝලීය ආධිපත්‍යය සඳහා පුලුල් අරගලයක කොටසක් ලෙස ඉරානය ඇතුලු මැද පෙරදිග පුරා එක්සත් ජනපද මිලිටරිවාදය පුපුරා යාමේ කොටසකි.

ගාසා සමූල ජන ඝාතනය විශාල හා දුරදිග යන සමාජ හා දේශපාලන ප්‍රතිවිපාක ඇති කරනු ඇත. දැනටමත් ගාසා හි සමූහ ඝාතනය , ඉරාක යුද්ධයෙන් පසු විශාලතම ගෝලීය මහජන උද්ඝෝෂන අවුලුවා ඇත. ඔවුන්ගේ යුද්ධ යුක්තිසහගත කිරීම සඳහා අතොරක් නැතිව “මානව හිමිකම්” කැඳවා ගන්නා අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්, සමූල ජන ඝාතනය සක්‍රීය කරන්නන් සහ සහචරයින් ලෙස එය පෙන්වා දී ඇත.

සියල්ලටම වඩා ගාසා සමූල ජන ඝාතනය ධනවාදයේ අපරාධයකි. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයේ සිට වැලැක්විය හැකි වසංගතයක් මගින් සදාකාලික සමූහ මිය යෑම් සහ සමූල ජන ඝාතනය දක්වා, සමාජ ම්ලේච්ඡත්වයේ සෑම ආකාරයක්ම, ධනේශ්වර සමාජ පර්යාය නීත්‍යානුකූල කරමින් සිටී. අනාගත පරම්පරාවන් විසින් ගාසා සමූල ජන ඝාතනය, ධනේශ්වර සමාජ පර්යායට එරෙහිව බලගතු ප්‍රවාහයන්ගේ වර්ධනය ඉදිරියට තල්ලු කල ප්‍රත්‍යාවර්තක ලක්ෂ්‍යයක් ලෙස දකිනු ඇත.

ලෝසවෙඅ ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත්, සියොන්වාදයේ තර්කනය: ජාතිකවාදී මිථ්‍යාවේ සිට ගාසා සමූල ජන ඝාතනය දක්වා හි පැහැදිලි කරන පරිදි:

එහි සියලු භීෂනයන් තිබියදී, දැන් පවතින යුද්ධය එක් සැලකිය යුතු දේශපාලන දායකත්වයක් ලබා දී ඇත. එය තරුන පරපුර අවදි කර ඇත. එය ලෝකයේ ඇස් විවර කර ඇත. එය සියොන්වාදී තන්ත්‍රය සහ එහි අධිරාජ්‍යවාදී හවුල්කරුවන් අපරාධකරුවන් බව හෙලිදරව් කර ඇත. එය ලොව පුරා පැතිර යන කෝපයේ උදම් රැල්ලක් ක්‍රියාත්මක කර ඇති අතර , එය මෙම සමූල ජන ඝාතනයට වගකිවයුත්තන් පිස දා ගලා යනු ඇත.

කර්තව්‍යය වන්නේ, තවමත් දේශපාලනික වශයෙන් නිශ්චිත හැඩයක් නොගත් මෙම වැඩෙන විරුද්ධත්වය, කම්කරු පන්තිය වෙත නැඹුරු වූ සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් මත පදනම් වූ සවිඥානික ව්‍යාපාරයක් බවට පත් කිරීමයි.

“මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්”: ගාසා සමූල ජන ඝාතනයේ මාස හයක් Read More »

එක්සත් ජනපදය-ඊශ්‍රායලය විසින් වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් සහන ආධාර සේවකයින් ඝාතනය කිරීම

Democratic Rights, politics, War, World War / April 13, 2024

අන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 04 දින පල වූ ‘The US-Israeli murder of World Central Kitchen aid workers′ යන හිසින් අන්ඩ්‍රේ ඩෙමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

WCK — ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් පසු මිනිසෙක් ලේ තැවරුනු බ්‍රිතාන්‍ය, පෝලන්ත සහ ඕස්ට්‍රේලියානු විදේශ ගමන් බලපත්‍ර ප්‍රදර්ශනය කරයි, ඩීර් අල්-බාලා, ගාසා තීරය, 2024 අප්‍රේල් 1. ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයෙන් මියගිය වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන්හි සේවකයන් අතර බ්‍රිතාන්‍ය පුරවැසියන් තිදෙනෙක්, පෝලන්ත සහ ඕස්ට්‍රේලියානු ජාතිකයන්, කැනේඩියානු-ඇමරිකානු ද්විත්ව පුරවැසියෙක් සහ පලස්තීන ජාතිකයෙක් වූහ. (AP ඡායාරූපය/අබ්දෙල් කරීම් හනා)

සඳුදා රාත්‍රියේ ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා, ඔවුන්ගේ වාහන පෙලට එල්ල කල ගුවන් ප්‍රහාර තුනකින්, වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් හි ( World Central Kitchen) ජාත්‍යන්තර සහන ආධාර සේවකයින් හත් දෙනෙකු ගාසාවෙහි දී මරා දැමූහ. සහන සේවකයන් එක්සත් ජනපදය/කැනඩාව, එක්සත් රාජධානිය, ඕස්ට්‍රේලියාව, පෝලන්තය සහ පලස්තීනයේ පුරවැසියන් විය.

ඒවායේ ගමන් කල මගීන් මානුෂීය සේවකයින් ලෙස පැහැදිලිව හඳුනා ගන්නා විශාල ලාංඡන ප්‍රදර්ශනය කර තිබූ වාහනවල වහලවල් සෘජුවම ඉලක්ක කරගත්, සුනිශ්චිත ගුවන් ප්‍රහාරක අවි (precision airborne munitions) ප්‍රහාර සඳහා භාවිතා කර තිබුනි.

ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ සහ එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බයිඩන්ගේ ප්‍රකාශකයෝ, ගුවන් ප්‍රහාර තුන “වැරදීමක” සහ “වැරදි ලෙස හඳුනාගැනීමේ” ප්‍රතිඵලයක් බව විකාර සහගත ලෙස ප්‍රකාශ කලහ. මාධ්‍ය තුල දෝංකාර දුන් මෙම ප්‍රකාශයන්, ප්‍රහාර සුපරීක්ෂාකාරීව ඉලක්ක කරගත් බවට වැඩෙන සාක්ෂි හමුවේ බිඳ වැටී ඇත.

වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් හි නිර්මාතෘ වන හොසේ ඇන්ඩ්‍රෙස් රොයිටර් පුවත් සේවය සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී පැවසුවේ කම්කරුවන් ඉලක්ක කර ඇත්තේ “ක්‍රමානුකූලව, රථයෙන් රථයට” බවයි. වැඩ වර්ජන නොදැනුවත්ව සිදු වූ බවට එක්සත් ජනපදය හා ඊශ්‍රායලය විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයන් ඇන්ඩ්‍රේස් ප්‍රතික්ෂේප කලේ, “ඒකාන්ත ම නැත” කියාය.

වාඩිලාගෙන සිටින පලස්තීන ප්‍රදේශ පිලිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ විශේෂ වාර්තාකරු වන ෆ්‍රැන්චෙස්කා ඇල්බනීස් විසින් මෙම ප්‍රහාරයේ අරමුන පිළිබඳව පැහැදිලි කලේ, “පරිත්‍යාග කරන්නන් ඉවත්ව යෑමට සහ ගාසා තීරයේ සිවිල් වැසියන් දිගටම නිහඬවම සාගින්නෙන් පෙලීමට හැකි වන පරිදි” කටයුතු සැලසීම බවයි.

දේශසීමා නොමැති වෛද්‍යවරු (Doctors Without Borders) නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් ප්‍රකාශ කලේ:

“කනගාටුදායක සිදුවීම් පිලිබඳ ආඛ්‍යානය අපි පිලිගන්නේ නැහැ. … වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් සහ දේශ සීමා නැති වෛද්‍යවරු (MSF) රථ පෙලට සහ රක්ෂාස්ථාන වලට සිදුවී ඇත්තේ, මානවවාදීන් , සෞඛ්‍ය සේවකයින්, මාධ්‍යවේදීන්, එක්සත් ජාතීන්ගේ නිලධාරීන්, පාසල් සහ නිවාසවලට හිතාමතාම ප්‍රහාර එල්ල කිරීමේ එකම රටාවේ කොටසක් වන නිසා අපි එය පිලිගන්නේ නැත.”

මෙම ප්‍රහාර, දැනටමත් 200 කට ආසන්න ප්‍රමානයක් ඝාතනය කර ඇති සහන සේවකයන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ අලුත්ම ප්‍රහාරයක් පමනි. මීට අමතරව, ඊශ්‍රායලය “පිටි සංහාර” (“flour massacres.”) මාලාවකින් ආහාර බෙදා හැරීමේ මධ්‍යස්ථානවලින් ආහාර ලබා ගැනීමට උත්සාහ කරන විට කුසගින්නෙන් පෙලෙන මිනිසුන්ට (පරිවර්තක: වෙඩි තබා ඝාතනය කරමින්) ක්‍රමානුකූලව පහර දී ඇත.

මාස හයක ඊශ්‍රායල ඇවුරුමෙන් (blockade) පසුව, ගාසා තීරයේ සමස්ථ ජනගහනයම කුසගින්නෙන් පෙලෙන අතර, සාගතය අත ලඟ බව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සහ ලෝක බැංකුව අනතුරු අඟවා ඇත. මන්දපෝෂනයෙන් දරුවන් දුසිම් ගනනක් දැනටමත් මිය ගොස් ඇති අතර, සාගතයෙන් සිදුවන මරන බෝම්බ වලින් මිය ගිය සංඛ්‍යාව ඉක්මනින්ම යටපත් කරනු ඇති බවට මානුෂීය සංවිධාන අනතුරු අඟවා ඇත.

සහන සේවකයන්ගේ ඝාතනයට බයිඩන් පරිපාලනයේ ප්‍රතිචාරය වූයේ, ඊශ්‍රායලය ආරක්ෂා කිරීම, ඝාතන ජාත්‍යන්තර නීතිය උල්ලංඝනය කිරීමක් බව ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ සමූලඝාතනය පිලිබඳ කිසිදු ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂනයක් ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි.

“ඊයේ ප්‍රහාරයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඊශ්‍රායලය සහ ගාසා තීරය සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්තියේ කිසියම් වෙනසක් තිබේදැයි” බදාදා ඇසූ විට ධවල මන්දිර ප්‍රකාශිකා කරීන් ජීන්-පියරේ (Karine Jean-Pierre) ප්‍රකාශ කලේ, “කිසිවක් වෙනස් වී නැත” යනුවෙනි.

එදිනම පෙර ප්‍රකාශයක දී ධවල මන්දිරයේ ජාතික ආරක්ෂක ප්‍රකාශක ජෝන් කර්බි ප්‍රකාශ කලේ, “හමාස් ගෙන් එන තර්ජනය තුරන් කිරීම සදහා ඊශ්‍රායලය ගෙන යන සටනට ඇමරිකානු සහාය දිගටම ලබා දීම පිලිබදව අපි සෘජුවම පෙනී සිටිමු. ”

බ්‍රහස්පතින්දා, බයිඩන් නෙතන්යාහු සමඟ, සමූල ඝාතනයේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික අතුරු පල සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීම සඳහා කැප වූ පැය භාගයක සංවාදයක් පැවැත්වීය. ඇමතුම සම්බන්ධ ප්‍රකාශය වාර්තා කලේ බයිඩන්, “සිවිල් හානිය, මානුෂීය දුක් වේදනා සහ සහන සේවකයින්ගේ ආරක්ෂාව සඳහා නිශ්චිත, සංයුක්ත සහ මිනිය හැකි පියවර මාලාවක් ඊශ්‍රායලය විසින් ප්‍රකාශයට පත් කර ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අවශ්‍යතාවය පැහැදිලි කල” බවයි.

මෙම ප්‍රකාශ එක්සත් ජනපද මාධ්‍ය විසින් ප්‍රධාන ප්‍රතිපත්තිමය වෙනසක් ලෙස වහාම ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. නමුත් පසුව පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී ධවල මන්දිර නිලධාරීන් නැවතත් අවධාරනය කලේ කිසිවක් වෙනස් වී නොමැති බවයි. ජෝන් කර්බි පැවසුවේ බයිඩන් “හමාස් පමනක් නොව විවිධ තර්ජන වලින් ආරක්ෂා වීමට ඊශ්‍රායලයට ඇති හැකියාව සඳහා එක්සත් ජනපදයේ සහාය අයෝමය ලෙස පවතින බව අගමැතිට ඉතා පැහැදිලිව පෙන්වා දුන්” බවයි. ඇමතුම, “අවසාන නිවේදනයක්” දැයි ඇසූ විට, කරීන් ජීන්-පියරේ පැවසුවේ “නැහැ” යනුවෙනි.

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, බයිඩන් ගේ “බල කිරීම්”, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල ජන සංහාරයට අරමුදල් සැපයීම, සන්නද්ධ කිරීම සහ විත්තිවාචනය කිරීමේ (සාධාරනීකරනයේ) එක්සත් ජනපද පිලිවෙත වසන් කිරීමටත්, සහන සේවකයන් ඝාතනයට වගකිව යුතු මිලිටරි නායකයින්ට සහ සිවිල් ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ට වගවීමක් නොමැති බව සහතික කිරීමටත් අරමුන කලේ විය.

ගාසා සමූල ජන සංහාරය, කලාපයේ අධිරාජ්‍යවාදී ආධිපත්‍යයට එරෙහි සියලු ප්‍රතිරෝධය බිඳ දැමීම අරමුනු කරගත්, මැදපෙරදිග පුරා ක්‍රමානුකූල එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල් මිලිටරි ව්‍යාපාරයක කොටසක් වන නිසා, නෙතන්යාහු තන්ත්‍රයේ සාපරාධී ක්‍රියාවන්ට එක්සත් ජනපදය සහාය දක්වයි.

ඒවා සියල්ලම, කොන්ග්‍රස් බලය දීම සහ අනුමැතිය සඳහා අවශ්‍ය සීමාවට වඩා ප්‍රමානයට වඩා අඩුව තබා ගනිමින්, ඔක්තෝබර් 7 දා සිට, එක්සත් ජනපදය වෙන වෙනම ආයුධ නැව්ගත කිරීම් 100 කට වඩා ඊශ්‍රායලයට ලබා දී ඇත. පසුගිය සතියේ, අල්-ෂිෆා රෝහලේදී 400කට අධික පිරිසක් ඊශ්‍රායලය විසින් සමූලඝාතනය කිරීමට එක්සත් ජනපදය ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ තවත් රාත්තල් 2,000 බෝම්බ 1,800ක් ඊශ්‍රායලයට යැවීමෙනි. සඳුදා, ඊශ්‍රායලය වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් සහන ආධාර සේවකයින් සමූලඝාතනය කල දිනයේ, බයිඩන් පරිපාලනය තවත් බෝම්බ දහස් ගනනක් යැවීම අනුමත කලේය.

දැන් මාස හයක් සපිරෙන ගාසා ජන සංහාරය, අධිරාජ්‍යවාදී විදේශ ප්‍රතිපත්තිය සාපරාධීකරනය කිරීමේ ප්‍රධාන සන්ධිස්ථානයක් සනිටුහන් කරයි. එහි දී ක්‍රමානුකූල සමූහ ඝාතන, සාගතය සහ සමූල ජන සංහාරය, එදිනෙදා භාවිතා කරන ක්‍රම බවට පත් කරමින් සාමාන්‍යකරනය සිදු කෙරේ.

ඊශ්‍රායලය විසින් ලෝක සෙන්ට්‍රල් කිචන් සහන ආධාර සේවකයින් ඝාතනය කල සතියේම, ඊශ්‍රායල සහ පලස්තීන මාධ්‍යවේදීන් කන්ඩායමක් විසින්, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා විසින් ඔක්තෝබර් 7 සිට දහස් ගනනක් ජනයා ඝාතනය කිරීමට තුඩු දුන් බෝම්බ ප්‍රහාර සඳහා ඉලක්ක තෝරා ගැනීම සඳහා භාවිතා කරන කෘතිම බුද්ධි පද්ධතියක් වන “ලැවෙන්ඩර්” පැවැත්ම හෙලි කරන ලදී.

නීති විරෝධී මිනීමැරුම් සඳහා ඉලක්ක ලෙස දහස් ගනනක් ගාසා වාසීන් සලකුනු කිරීමට මෙම පද්ධතිය භාවිතා කර ඇත. එය, ඉලක්ක කරන ලද වින්දිතයින් ඔවුන්ගේ පවුල් සමඟ නිවසේ සිටින විට හඳුනා ගනිමින්, ඊශ්‍රායල ගුවන් හමුදාවට ඔවුන් හට බෝම්බ හෙලීමට නියෝග උත්පාදනය කරනා’තර, ක්‍රියාවලිය තුලදී ඔවුන්ගේ පවුල් සහ අවට සිටින අය පුපුරවා දමනු ලැබේ. සෑම ප්‍රහාරයකදීම ඉලක්ක කරගත් සෑම පුද්ගලයෙකු සඳහාම අවට සිටින්නන් 20 දෙනෙකු දක්වා මරා දැමීමට අවසර ඇති අතර, සමහර අවස්ථාවලදී, තෝරාගත් ඉලක්ක සඳහා අවට සිටින්නන් 100ක් දක්වා ඝාතනය කිරීමට අවසර දෙනු ලැබේ.

අඩ සියවසක් පුරා, ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ ක්‍රියා වොෂින්ටනය විසින් එක්සත් ජනපද පිලිවෙත සඳහා පූර්වාදර්ශයක් ලෙස භාවිතා කර ඇත. වඩාත්ම කැපී පෙනෙන උදාහරනය නම්, තමන්ගේම පුරවැසියන්ට එරෙහිව එක්සත් ජනපදය විසින් සම්මත කර ගැනීමට පෙර ඊශ්‍රායලය විසින් වර්ධනය කරන ලද “ඉලක්කගත ඝාතන” හෝ රාජ්‍ය-සංවිධානාත්මක ඝාතන මූලධර්ම යයි.

ඊශ්‍රායලය අද ගාසා තීරයේ ජනතාවට එරෙහිව කරන දේ, නුදුරු අනාගතයේදී එහි අධිරාජ්‍යවාදී පිටුබලය සපයන්නන් විසින් ක්‍රියාත්මක කරනු ඇත. වත්මන් සමූල ජන සංහාරයේ සියොන්වාදී තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාමාර්ග, කැරලිකාර නාගරික ජනගහනයන්ට එරෙහිව මහා සාගතය සමග මහා පරිමානයෙන් යුධ අපරාධ කිරීම සදහා , කෘත්‍රිම බුද්ධිය යොදා ගනු ලබන ඒවා ඇතුලු අධි- තාක්‍ෂනික අවි භාවිතය සඳහා පූර්වාදර්ශයක් සකසනු ඇත.

යුද්ධයේ පිපිරීම, සමූල ජන සංහාරය සහ දේශපාලන මර්දනය අපේරනයක් (අපගමනයක්) නොවේ. අධිරාජ්‍යවාදය, ලෙනින් සඳහන් කල පරිදි, හුදු ප්‍රතිපත්තියක් නොව, ධනේශ්වර සංවර්ධනයේ නිශ්චිත ඓතිහාසික අවධියකි. එබැවින් අධිරාජ්‍යවාදයට එරෙහි වීම විප්ලවවාදී ප්‍රශ්නයකි, එය ආන්ඩුවකට බලපෑම් කිරීම නොව, ධනවාදය සමාජවාදය මගින් ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීම අරමුනු කර ඇත.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට, ජාත්‍යන්තර අධිකරනයට සහ තනි ධනපති ආන්ඩුවලට අභියාචනා ඉදිරිපත් කරමින් ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි වීමට ගත් සියලු උත්සාහයන් අසාර්ථක වී ඇත. මෙම අපරාධවලට වගකිව යුතු ධනේශ්වර ආන්ඩුවලට ගමන් මග වෙනස් කරන ලෙස ආයාචනා කිරීම පිලිබඳ කාරනාවක් නොව, කම්කරු පන්තිය දෙසට හැරී යුද්ධයට එරෙහි අරගලය අසමානතාවයට හා සූරාකෑමට එරෙහිව ලොව පුරා කම්කරුවන්ගේ වර්ධනය වන අරගලයන් සමඟ ඒකාබද්ධ කිරීම ඉල්ලා සිටින්නක් වේ.

එක්සත් ජනපදය-ඊශ්‍රායලය විසින් වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් සහන ආධාර සේවකයින් ඝාතනය කිරීම Read More »

The underworld, the fraud called ‘Operation Justice’, and public security

class struggles, Democratic Rights, english, politics, Poverty / April 6, 2024

By Nandana Nannetti.

“If they don’t stop drug trafficking, we have to go find them. If there is a conflict, they will have to be killed,” Public Security Minister Tiran Alas reiterated in a meeting held in Jaffna about the operation of Justice, the operation which the government claims to have launched against illegal drugs and the underworld. As a step to intensify and continue to inflict state terror on the oppressed public, the Inspector General of Police released 20 more special police battalions on 20^th March, claiming to be for suppressing the underworld, and said that the underworld would be “ended” in a few months.

Stf — *Deploying of 20 Special Police battalions on March 20, 2024 Image Courtesy of NewsWire*

Referring to two shooting incidents reported in Pitigala and Ambalangoda on the night of 11^th March, in which four people lost their lives and six others were injured; IGP Deshabandu Tennakoon said the same thing in a different manner when he announced that they (the Police) “will act to response in such a language that is comprehensible to the people involved in such acts.” He made this announcement while addressing an event in Ambalangoda.

By the time the Sri Lankan Inspector General of Police made the aforementioned statement, a suspect arrested by the Peliyagoda police the on previous day had already been shot dead. The said suspect was arrested on 10^th March by the Hambegamuwa Police as a suspect in connection with the killing of a monk named Dhammarathana in Kalapaluwawe on 24^th January. He was handed over to the Peliyagoda Police. According to the Peliyagoda Police, the suspect, Kalhara Dilshan of Aranagamwila, Polonnaruwa, has served in the Army Commando Force. The Peliyagoda police took him to the Lihiniya Canal area at Attanagalla, Urapola on the next day and shot him dead at around 11 pm. Newspaper “The island“ reported that, this man, who was handcuffed and taken under the protection of an armed police battalion was shot when he tried to run away, pushing a police officer to a precipice.

Thus, as the above announcements make clear, the “Operation Justice,“ is a government terror campaign that allows the police to use force up to the point of extra judicial killing of people in violation of basic human rights and existing laws.

What launched as a police operation on 17^th December last year, was expanded to involve the Army too by 11^th March. By the time, according to the police reports, there had been 68,931 raids across the country, and 68,577 suspects and, illicit drugs worth 850 million Rupees were arrested. This number includes many innocent people who were arrested on bogus charges. According to police reports, property worth Rs 720 million was seized by the Illegal Assets Unit. The reader should not be misled by these numbers because the so-called operation does not reach the big businessmen who run the illegal drug trade.

There is no record of Operation Justice controlling the illicit drug trade. But the operation has been extended from catching people for sexual harassments in public transport and then to rounding up beggars. One example of the nature of their ‘justice’ is reported on 26^th February. One Madawalage Newton, a 69 year mason of Pagoda, Nugegoda, was arrested while waiting for his colleague in his way to work. He was arrested at the Nugegoda railway station in a police operation against “begging, by obstructing traffic”, although he confirmed his identity by showing his national identity card. Nine others were arrested with him and produced to court and then he was sent to a detention center for beggers, and then to the Magazine Prison. Relatives of Newton told the media that the prison informed the family that this elderly man, suffering from a chest pain, died at 1.30 pm on the 7^th March. These incidents testify that the goal of the so-called Operation Justice is to suppress the poor and spread state terror in the society by deploying armed forces everywhere to quell the sparks of a public revolt.

In launching the operation, Public Security Minister Alas said that the justice operation in illegal drug raids will not target those who use or import drugs, but those who sell them. Regarding the launch of the operation on December 17, the minister has said on several occasions that his goal is to eliminate the drug retailers because when the drug sellers are gone, the drug users and the importers of drugs will not be able to achieve their goals. This statement is aimed at the poor people in villages and cities who are motivated to involve with illicit drug trade, because they have no other means to earn a living. On February 12, the Inspector General of Police addressed a community police committee meeting in Kalutara and said that he had received a report that “when one of the housemates was caught, the second one went to work”. He described how to continue the operation, “If someone in this business is caught and jailed, if there is a group who bought drugs from him, follow up and find who supplies them now.” If one person in the house is arrested and another person in the same house steps forward to accept the danger, it means that they are involved in serious problems of livelihood. That’s the very reason, why the drug dealers can use them one after the other.

An audio tape, said to be of a conversation between a powerful underworld officer and a police officer has recently become viral. “Do your duty as a policeman. You must do it because it is your duty. It doesn’t matter if a few drug sellers are caught and prosecuted. Don’t try to stop our business,” he said to the officer. The Public Security Minister’s plan fits exactly into this proposal.

Inquired at a media briefing announcing the expansion of the operation, about the public perception that the Operation Justice violates human rights, a police spokesperson denied it. He cited the fact that no one has filed a human rights case against the operation so far. Prosecution requires evidence. As the Police Media Spokesperson knows very well, the police conduct the operation without leaving any evidence for the victim, moving very similar to the underworld. Public complaints are ignored by the higher ups of the police. No one in their right mind would believe that the police, one of the most corrupt institutions in the country, would do justice.

The experiences exposing the hypocritical statement of the police spokesman are numerous. On January 20^th, a 22-year-old innocent youth Mindika Aluthgamage was shot dead at a mobile phone shop named Three Star at Telijjawila, Matara. The owner of the shop is a young man named Dilshan Madusankha. Dilshan publicly presented facts about this crime committed by the police. He explained that the assassins came to kill him had mistakenly shot his friend when he was away. He pointed out the reasons. On August 24, 2020, Malimbada police arrested him for stealing money from a Telijjawila liquor store. The police tortured him severely and further scrutiny of the CCTV footage confirmed his innocence. The young man suffered physical disabilities. Even though the mother of the youth complained to all relevant places including the Police Commission, there was no relief. The fundamental rights case 68/2021 which they have filed has been assigned to the Supreme Court and scheduled to be taken up again on February 16. Dilshan said, he received death threats from the police to stop the legal activities and he declared through his facebook account and other media that there is no one to kill him except the police.

The most recent incident was on March 2, when a suspended police sergeant and a social media activist, Nimal Jayasekara, residing at Walakumbura Attham Niwasa in Nagoda, Galle, a whistleblower exposing police corruption, was stormed and shot with a T56, and robbed of his tab computer and mobile phone. He alleges that this was done by the Sri Lanka Police. He challenges the police to arrest the relevant weapon, persons and motorcycle, if they claim they are not involved.

Police Sergeant Nimal Jayasekara’s revelation

It should not be overlooked that many underworld shooters and organized criminals are people with connections to the military or police. The main shooter of the gang that killed five people in Tangalle on December 21 was an ex-navy soldier. On February 17, at Ambalangoda, the gunman who was arrested in an attempt to kill a person was a soldier from the Kilinochchi army camp. An officer of the same camp, who got the contract and directed the soldier, was also arrested.

The threat to social life from the underworld is highlighted by the police in order to suppress public opposition to the actions of the police such as extrajudicial killings, filing false cases, terrorizing social life, etc. The very existence of the police, a tool of the capitalist class hostile to the oppressed people, is a threat to public freedom. It is no secret that large-scale illegal businesses cannot be sustained without the support of the police and the government at a high level. From this point of view, it is clear that, the public has lost their rights for a fearless peaceful life because of the underworld and the police; both being the arms of the capitalist society.

One example of the nature of the control that the police is maintaining on the lives of the common people, is what the Hikkaduwa police did to Gange Nishad Kumara, a 42-year-old resident of Tuduwegoda, Hikkaduwa, on March 14. Kumara is an oppressed fisherman He was arrested near his home, and the reason was not carrying his identity card with him. He was taken by force and asked to paint the police building. He was not released even though the family brought the identity card to the Police Station and confirmed his identity. The police have filed charges against him as a theft suspect because he did not finish the painting and got a lawyer to intervene on his behalf. The mission of so-called justice is to secure and develop this situation.

The “Global Initiative” says, “According to police data, crimes in 2022 (in Sri Lanka) increased by 60% monthly, and the number of petty crimes reported in January rose to 29,908 by the end of November from 1,676”. They pointed out in an article titled “The crime cost of Sri Lanka”, that, “economic stress has also generated an increase in illegal activities as measured by the Global Organized Crime Index.” Another proof is that homicides of all types rose from 273 in 2019 just before the economic crisis to 533 in 2022 at its peak.

Operation Justice did not control this tendency but exacerbated it. In the first 6 months of 2023, the number of shootings that was approximately 4 per month, has increased to 7 per month this year after Operation Justice was implemented.

The government is following the Philippine President Rodrigo Duterte’s “war on drugs” policy of 2016-2022, which has been used to suppress insurgencies. It killed between 7,000 and 12,000 poor Filipinos. Most of them were urban poor. A Human Rights Watch investigation found that the police were involved in falsifying evidence to justify extrajudicial killings.

The increase in usage of illicit drugs and enhancement of crime is a global phenomenon. The United Nations Office on Drugs and Crime has reported that 296 million people have used drugs in 2021. According to the report, it is a 23% increase from before. In the past 10 years, the number of people with mental illnesses due to drug usage has risen by 45% to 39.5 million. The drug industry is one such large market. Former UN Secretary General Kofi Annan has stated that this industry is twice the size of the world car market.

The class rule of the top 10%, which swallows 76% of the world’s income, has created a market of 296 million consumers worldwide from the youth in the bottom 50%, who receive only 2% of it. No capitalist regime can save the people from this situation. As long as capitalism exists, only the criminals needed for the respective businesses will be supplied from the oppressed sections of the society as well as from the security forces.

The only class capable of countering the attack, the working class, should be independently mobilized against this self-enhancing crime-ring. Only they are capable of rallying the oppressed sections and launch a powerful counter-attack against the calamity prepared and implemented by the capitalist states in collaboration with the trillionaire drug mafia. We call upon the workers to build up their independent organizations, where different tendencies genuinely representing the interests of the working class are mobilized, to fight back this menace, to safeguard oppressed against conspiracies of the state and to organize protests including pickets, demonstrations, public meetings, and strikes, hence launching a movement culminating in a general strike to defend the lives of the workers and the oppressed.

[This article is a slightly modified version of the article originally published here in Sinhala on March 22, 2024]

The underworld, the fraud called ‘Operation Justice’, and public security Read More »

400 කට අධික පිරිසක් ඝාතනය කල ෂිෆා රෝහල් සංහාරය ධවල මන්දිරය ආරක්ෂා කරයි

Democratic Rights, politics, War, World War / April 4, 2024

අන්ඩ්‍රේ ඩෙමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 01 දින පල වූ ‘White House defends Shifa hospital massacre that killed over 400′ යන හිසින් අන්ඩ්‍රේ ඩෙමන් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

සඳුදා ඊශ්‍රායල හමුදාව ගාසාවේ ෂිෆා රෝහලෙන් ඉවත් වීමෙන් පසු හෙලි වූයේ, එම සංකීර්නය ඝාතන පිටියක් බවට පත් කර ඇති බවයි. පිරිමි, කාන්තා සහ ලමයින්ගේ මල සිරුරු සිය ගනනකින් පෙන්නුම් කෙරුනේ සමූහ වශයෙන් කිසිදු වග විභාගයක් නැතිව මරා දැමීම, වධහිංසා පැමිනවීම් සහ විකෘති කිරීම්, සිදුකර ඇති බවයි.

මේ වන විට අවම වශයෙන් පුද්ගලයන් 32,000ක් පමන ඝාතනය කර ඇති, ගාසා තීරයේ මාස හයකට ආසන්න කාලයක් පුරා පැවති එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල් ජන සංහාරයේ විශාලතම සංහාරයන් අතර මෙම සංහාරය එක්වේ.

ගාසා රජයේ මාධ්‍ය කාර්යාලයට අනුව, රෝහලට ඊශ්‍රායලය එල්ල කල ප්‍රහාරයෙන් මියගිය සංඛ්‍යාව 400 ඉක්මවයි. සඳුදා ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් යුරෝ-මෙඩ් මොනිටර් (Euro-Med Monitor යනු යුරෝපයේ සහ මැදපෙරදිග සහ උතුරු අප්‍රිකා කලාපය සහ යුරෝපය පුරා සිටින සියලුම පුද්ගලයින්ගේ මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින තරුණ නායකත්වයෙන් යුත් ස්වාධීන, ලාභ නොලබන සංවිධානයකි.) පැවසුවේ, “පලස්තීන ඉතිහාසයේ විශාලතම සංහාරය වලින් එකක්” වන මෙහිදී, මියගිය, අතුරුදහන් වූ හෝ තුවාල ලැබූ මුලු සංඛ්‍යාව 1,500 ඉක්මවිය හැකි බවයි.

සමාජ මාධ්‍යවල බහුලව හුවමාරු වූ පින්තූරවලින් පෙන්නුම් කලේ අසංඛ්‍ය නරක් වූ මල සිරුරු ඊශ්‍රායල බුල්ඩෝසර් මගින් වල දමා තිබූ රෝහල් මලුවෙන් ගොඩ ගන්නා ආකාරයයි. සිරුරු අතර කාන්තාවන් සහ ලමුන් මෙන්ම දෑත් එකට සිප් දමා බැඳ සිටි පිරිමින්ද ඇතුලත් විය.

ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන් අල් ජසීරා සහ අනෙකුත් මාධ්‍ය ආයතනවලට පැවසුවේ ප්‍රාන ඇපකරුවන්ට මාංචු දමා සිටියදී වෙඩි තබා හෝ අගල් වලට විසිකර දමා බුල්ඩෝසර් මගින් පනපිටින් වල දැමූ බවයි.

ජන සංහාරයේ විශාලතම සංහාරය විය හැකි ම‌ේ පිලිබඳ හෙලිදරව් කිරීම් සමාජ මාධ්‍යවල පුලුල්ව පැතිරුනු මහජන කෝපයට හේතු වූ අතර මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවන් ලේඛනගත සාක්ෂි බෙදාහදා ගත්හ.

“[ඊශ්‍රායල්] වාඩිලෑම අල්-ෂිෆා වෛද්‍ය සංකීර්නය තුල ඇති සියලුම ගොඩනැගිලි විනාශ කර පුලුස්සා දැමීය. ඔවුන් මලුව ඩෝසර් කර, දිවි පිදූවන්ගේ සිරුරු දුසිම් ගනනක් සුන්බුන් තුල වලලා, එම ස්ථානය සමූහ සොහොන් පිටියක් බවට පත් කලහ, ” ගාසා රජයේ කාර්යාලයේ අධ්‍යක්ෂ ඉස්මයිල් අල්-තවබ්තා පැවසීය. “මෙය මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි අපරාධයක්” බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.

“වෛද්‍ය කාර්ය මන්ඩලයේ සමහරෙකු මරා දමන ලදී, අනෙක් අය වධ හිංසාවට ලක් කරන ලදී, අනෙක් අය රඳවා තබා ගැනුණි, අන් සියල්ලටත් වඩා, ඔවුන් සති දෙකක් තිස්සේ කිසිදු වෛද්‍ය සැපයුම් හෝ ආහාර හෝ ජලය නොමැතිව වටලනු ලැබ තිබුණි,” පලස්තීන රතු ක්‍රෙසන්ට් සමිති සංවිධානයේ ප්‍රකාශකයෙකු වන රයිඩ් අල් නිම්ස් (Raed al-Nims) , අල් ජසීරාට පැවසීය.

ඔහු තවදුරටත් කියා සිටියේ, “ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන්ගේ වාර්තා සහ නිල වාර්තාවලට අනුව, සිවිල් වැසියන් බොහෝ දෙනෙකු ඝාතනය කරනු ලැබුණි. වෛද්‍යවරුන් සහ හෙදියන් ඇතුලු වෛද්‍ය කාර්ය මන්ඩලය, ඊශ්‍රායල වාඩිලාගැනීමේ හමුදා විසින් මරා දමන ලදී; ඔවුන්ව හිතාමතාම ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් විසින් මරා දමන ලදී.”

භූමියේ සිට වාර්තා මත පදනම්ව, සමූලඝාතනය පිලිබඳ එහි මූලික වාර්තාවේ, යුරෝ-මෙඩ් මොනිටර් වාර්තා කලේ, “සමහරක් පිලිස්සූ, සහ තවත් අයගේ හිස් සහ අත්පා කපා දැමූ මල සිරුරු සිය ගනනක් ඇතුලුව, අල්-ෂිෆා වෛද්‍ය සංකීර්නය තුලම සහ රෝහල අවට ප්‍රදේශය තුළ සොයා ගෙන ඇති බවයි.”

ඊශ්‍රායල ජන සංහාරයේ ප්‍රමුඛ අනුග්‍රාහකයා වන බයිඩන් පරිපාලනය, කිසිවක් තහවුරු නොකරමින්ම, ෂිෆා රෝහල නීත්‍යානුකූල මිලිටරි ඉලක්කයක් බවද, හමාස් සංවිධානය එය මූලස්ථානයක් ලෙස භාවිතා කල බවටද චෝදනා කරමින් සමූල ඝාතනය ආරක්ෂා කලේය.

“හමාස් සටන්කාමීන් අල් ෂිෆා රෝහලේ සැඟවී සිටියා” යැයි රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රකාශක මැතිව් මිලර් පැවසීය.

“මෙම ප්‍රහාරය රෝහලට එල්ල වූවක් යැයි විශ්වාස නොකරන්න,” මිලර් වැඩිදුරටත් පැවසීය. “ප්‍රහාරය එල්ල වූයේ රෝහලක් තුල සැඟවී සිටින හමාස් සටන්කාමීන්ට ය.”

ඔහු තවදුරටත් කියා සිටියේ, “රෝහල්වලට යාම නවත්වන ලෙස වැඩි පිරිසක් හමාස් සංවිධානයෙන් ඉල්ලා සිටිනු මට ඇසෙන්නේ නැත්තේ මන්දැයි මම නොදනිමි.”

ධවල මන්දිර ප්‍රකාශිකා කැරීන් ෂාන්-පියර් ( Karine Jean-Pierre) තවදුරටත් පැවසුවේ, “එබැවින් බලන්න, හමාස් සංවිධානය රෝහල් වල සිට ක්‍රියාත්මක නොවිය යුතු බව, එයින් සිවිල් වැසියන් අවදානමට ලක් කරන බව අපි නැවත නැවතත් පවසා ඇත”

“ඔවුන් රෝහල්වල සිට ක්‍රියාත්මක වෙනවා, රෝහල්වල සිට,” ඇය වැඩිදුරටත් පැවසුවාය. “ඔවුන් කරන්නේ එයයි. ඔවුන් සිවිල් ජනතාව තුලට කාවැදී ඉන්නවා. ඔවුන් කරන්නේ එයයි.”

ධවල මන්දිරය සමූලඝාතනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ මිලියනයකට අධික සංඛ්‍යාවක් අවතැන් වූ ජනතාව නවාතැන් ගන්නා රෆා වෙත ඊශ්‍රායලයේ සැලසුම් සහගත ප්‍රහාරය සඳහා කෙලින්ම කොල එලියක් දල්වමිනි.

“රෆාහි දිගටම සිටිනා හමාස් සටන්කාමීන් සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලය කිසිවක් නොකර සිටින” තත්ත්වය “පිලිගත හැකි විකල්පයක්” නොවන බව මිලර් පැවසීය.

ෂාන්-පියර් තවදුරටත් පැවසුවේ, “රෆාහි ද හමාස් ක්‍රියාකාරීන් සිටින බව අපි දනිමු. නමුත් ඔවුන් හමුදා මෙහෙයුම් ඉදිරියට ගෙන යන්නේ නම්, අප මෙම සංවාදය පැවැත්විය යුතුයි. ඔවුන් ඉදිරියට යන්නේ කෙසේද යන්න අපි තේරුම් ගත යුතුයි. ”

යුරෝ-මෙඩ් ට අනුව, ඊශ්‍රායල හමුදා ෂිෆා රෝහල් සංකීර්නයෙන් “සියලුම වැඩ කරන පුද්ගලයින්-විශේෂයෙන් වෛද්‍ය නිලධාරීන්-අනීතික මරා දැමීම් හෝ බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම් හෝ අත්අඩංගුවට ගැනීම් මගින්” ඉවත් කරන ලදී.

දැඩි ලෙස රෝගාතුර වූ රෝගීන් සදහා ආහාර, ජලය සහ වෛද්‍ය පහසුකම් ප්‍රතික්ෂේප කල කොන්දේසි යටතේ, වටලෑමේදී රෝගීන් 22 දෙනෙකු රෝහල් ඇඳන් මතම මරා දැමුනු බව මානව හිමිකම් සංවිධානය පැවසීය.

ප්‍රහාරයෙන් මියගිය වෛද්‍ය සේවකයන් අතර යුස්රා අල්-මකාද්මේ ( Yusra Al-Maqadmeh) සහ ඇගේ පුත් අහමඩ් අල්-මකාද්මේ (Ahmed Al-Maqadmeh) යන වෛද්‍යවරුන් දෙදෙනාද විය.

මීට පෙර ගාසාවේ සේවය කල වෛද්‍යවරයකු වන අබු සිටා විසින් රචතව පුලුල්ව බෙදාගත් උපහාරයක් පැවසූ ලෙස, “ලස්සන ආත්මයක් සහ විශිෂ්ට ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක්. “ආපසු යෑමේ මහා පාගමනේ” (Great March of Return) සහ 2021 යුද්ධයේ සහ පසුව මෙම මෑත යුද්ධයේදී අපි එකට වැඩ කලා. ඔහුගේ කැපවීම මා දැක ඇති කිසිවකට සමකල නොහැකියි. අපි කිසි දින අමතක නොකරමු.”

ඔහු තවදුරටත් පැවසුවේ, “ඔහු මෙම යුද්ධය තුල ෂිෆා රෝහලේ හා අල් කුඩ්ස් රෝහල අතර ගත කලා, ඉන් බැහැරව නිදහස් වූ විට අල් අහ්ලි හිදී ඔහු මා සමඟ එක් වුනා. සෑම විටම කැපවී ගත්, සෑම විටම ඉගෙන ගැනීමට කැමැත්තෙක්. ඔහු උතුරෙන් පිටව යෑම ප්‍රතික්ෂේප කලා, ඔහුගේ සැත්කම් වල ඡායාරූප මට එව්වා. ඔහුගේ නික්ම යෑමෙන් බිරිඳක් සහ බිලින්දෙකු තනිවුනා. ”

මෙම මස මුලදී, යුරෝ-මෙඩ් වාර්තා කලේ, ඊශ්‍රායල හමුදා, රැඳවියන් සමූහ වශයෙන් ඝාතනය කිරීම් සිදු කරන බවයි. මෙම වාර්තා එක්සත් ජනපදයේ ප්‍රධාන මාධ්‍ය ආයතන විසින් සම්පූර්නයෙන්ම නොසලකා හරින ලදී. නමුත් දැන් ෂිෆා රෝහලෙන් මතුවන දර්ශන මගින් බයිඩන් පරිපාලනයේ පූර්න සහයෝගය ඇතිව ඊශ්‍රායල හමුදා විසින් රෝහල දැවැන්ත ඝාතන පිටියක් බවට පත් කල බවට එල්ල වන චෝදනා සනාථ කරයි.

400 කට අධික පිරිසක් ඝාතනය කල ෂිෆා රෝහල් සංහාරය ධවල මන්දිරය ආරක්ෂා කරයි Read More »

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 02 වන කොටස

Democratic Rights, Marxist Theory, Obituary, politics, War, World War / April 4, 2024

ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි.

පහත පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ඈන් ආබර්හි මිචිගන් සරසවියේ “The Gaza genocide and the death of Aaron Bushnell: What are the political lessons?” නමින් පසුගිය මාර්තු 12 වන අඟහරුවාදා පැවැත්වූ දේශනයකි. එය ලෝසවෙඅ තුල ඉංග්‍රීසි බසින් පසුගිය මාර්තු 14 දින පල විය. කොටස් දෙකකින් යුතුව පල කෙරෙන මෙම පරිවර්තනයේ පලමු කොටස theSocialist.LK හි 2024 මාර්තු 19 දින පල කෙරුනි. මේ එහි දෙවන හා අවසන් කොටසයි. සිංහල පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම සාධාරනීකරනය කිරීමට දැරෙන ප්‍රයත්න වලින් වඩාත් ම කැලඹීමක් ඇති කරන සුලු එක වන්නේ මාධ්‍යවේදී ක්‍රිස් හෙජස් ලියා ඇති, “ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ දිව්‍යමය ප්‍රචන්ඩත්වය” නම් මැයෙන් යුත් රචනයයි. එය Scheerpost, Consortium News හා අනෙකුත් විවිධ අන්තර්ජාල වෙබ් අඩවිවල පල වී ඇත. මෙම රචනය ආගමික ගූඪවාදයේ, මධ්‍යම පාන්තික මනෝරාජිකවාදයේ, දේශපාලන මංමුලාවේ, ඓතිහාසික මුසාකරනයේ සහ අහේතුකවාදය උත්කර්ෂයට නැංවීමේ සංකලනයකින් සමන්විත වේ.

මෙම සියදිවි නසා ගැනීම ආගමික වාං මාලාව ඇසුරෙන් අර්ථ දක්වමින් හෙජස් සිය රචනය ආරම්භ කරන්නේ, බුෂ්නේල්ගේ මරනය “ආන්තික නපුරට එරෙහි ව ප්‍රචන්ඩත්වය අභිමුඛ කල” බව ප්‍රකාශයට පත් කරමිනි. යුද්ධයට ධාවක බලය දෙන සමාජ පන්තීන්, ආර්ථික උත්සුකයන් හා භූ දේශපාලනික මූලෝපායයන් හඳුනා ගැනීම වෙනුවට හෙජස්, තථ්‍ය සමාජ-ආර්ථික ප්‍රපංචයක් අධ්‍යාත්මික වියුක්තනයක් වන, පොදුවේ යක්‍ෂයා ලෙස ද හඳුන්වනු ලබන “ආන්තික නපුර”ට දිය කර හරියි. මෙම පදනම මත හෙජස් යුද්ධයේ වගකීමෙන් ආන්ඩු හා දේශපාලනඥයන් ද, ඔවුන් ක්‍රියාත්මක වන්නේ කිසියම් සමාජ පන්තියක අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් නම් එකී පන්තිය ද මුදා හරිමින් එය පොදුවේ මානව වර්ගයා මත පවරයි. “ආරොන් බුෂ්නෙල් අපේ පාපයන් වෙනුවෙන් මිය ගියේයැ”යි හෙජස් ප්‍රකාශ කරයි. ඒ අනුව ගම්‍ය වන්නේ, ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ, නැටෝවේ හා එහි ඊශ්‍රායල අනුචරයන්ගේ අපරාධවලට සමස්ත මානව වර්ගයා වගකිව යුතු බවයි.

මෙසේ මෙම ගැටුම ගූඪකරනය කිරීමෙන් පසුව හෙජස්, ඇමරිකානු මිලිටරිය යහපත සඳහා බලයක් බවට පරිවර්තනය කිරීමේ ශක්‍යතාව සිත්හි මවා ගනී.

ඔහු මෙසේ අසයි:

“සාධාරන ලෝකයක එජ නාවුක බලඇනිය, ගාසාවට ආහාර, නිවාස හා ඖෂධ ලබා දීමට ඊශ්‍රායල සම්බාධක බිඳ දැමිය යුතු නොවන්නේ ද? අතොරක් නැති බෝම්බ හෙලීම් නැවැත්වීමට එජ යුද ගුවන්යානා ගාසාවට ඉහල අහසේ පියාසර තහනම් කලාපයක් ප්‍රකාශයට පත් කල යුතු නොවන්නේ ද? ගාසාවේ සිය හමුදා ඉවත් කර ගැනීමට ඊශ්‍රායලයට අවසාන නිවේදනයක් නිකුත් කල යුතු නොවන්නේ ද? ඊශ්‍රායලයට නැව් පිටින් ආයුධ යැවීම, බිලියන ගනන් යුදමය ආධාර සහ රහස් තොරතුරු ලබා දීම නැවැත්විය යුතු නොවන්නේ ද? ජන ඝාතනයේ යෙදුනු අයට මෙන් ම ඊට ආධාර කල අයට ද එයට වග කියන්නට සැලැස්විය යුතු නොවන්නේ ද?

බුෂ්නෙල්ගේ මරනය අපට බල කරන්නේ මෙම සරල ප්‍රශ්නවලට මුහුන දීමට ය.”

ඔහුගේ ප්‍රශ්නවලට පිලිතුරු දැක්වීම් වශයෙන් යමෙකුට හෙජස්ගෙන් මෙසේ ඇසීමට අයිතියක් ඇත: “මේ “සාධාරන ලෝකය” සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා අප යාඥා කල යුතු වන්නේ කවර දේවස්ථානයක ද? කවර සිනගෝගයක ද? කවර පල්ලියක ද?” ඔහුගේ ප්‍රශ්න “සරල” නොවේ. ඒවා හුදෙක් අභූතරූපී ය. දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ කවර හෝ වැටහීමක් ඇති කිසියම් ම හෝ බුද්ධිමත් තැනැත්තෙකු ඒවා ඇසිය යුත්තේ මන්ද? හෙජස්ගේ ප්‍රශ්නවලින් ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ, “නපුර”, “හොඳ” දෙයින් විස්ථාපනය කලහොත් සියල්ල යහපත් ආකාරයෙන් සිදු වන, ලිබරලුන් විසින් සිතා ගනු ලැබූ ආකාරයේ ලෝකයකි. හරය වශයෙන්, එය සියලු විරෝධතා දේශපාලනයන් හි දර්ශනයයි.

එහෙත් ඔහුගේ ප්‍රශ්නවල කිසිත් අර්ථයක් නැත. මක්නිසාද යත්, ඉදින් හෙජස් විසින් සිතේ මවා ගන්නා ලද ආකාරයේ “සාධාරන ලෝකය”කට යුද ගුවන්යානා, පියාසර තහනම් කලාප සහ අවසාන නිවේදන ආදියේ අවශ්‍යතාවයක් තිබේ ද? හෙජස්ගේ “සරල ප්‍රශ්න”වල කවර හෝ අර්ථයක් පැවතිය හැක්කේ යමෙකු එජ අධිරාජ්‍යවාදය වෙනස් කල හැකි, හා යහපතට විභවයක් ඇති, බලයක් ලෙස සිතා ගතහොත් ය. අනෙක් අතට ඊශ්‍රායලය වටහා ගනු ලබන්නේ ශුද්ධ හා නොවෙනස්කලහැකි නපුර පහලවීමක් ලෙස ය. මෙම කල්පිතයේ ඇති ක්‍රිස්තියානි හා ආධානග්‍රාහී උපරිතානයන් පැහැදිලි ව දෘශ්‍යමාන ය.

යහසාධක එජ අධිරාජ්‍යවාදයක් සඳහා ඔහු කරන සදාචාරවාදී ආයාචනයට සහාය පිනිස හෙජස් මෙසේ කියා සිටී: “ප්‍රථම ගල්ෆ් යුද්ධයෙන් ඉක්බිති 1991 දී කුර්ද් ජාතිකයන් රැකීමට ඒකාබද්ධ හමුදා උතුරුදිග ඉරාකයට මැදිහත් වූහ.” 1991 ගල්ෆ් යුද්ධය, සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමෙන් මෙපිට ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ ප්‍රචන්ඩ පුපුරා හැලීමේ ආරම්භය සනිටුහන් කල බව හෙජස්ට අමතක වී ඇති සේ ය. එම යුද්ධය අතරතුර දී ලක්ෂ ගනන් ඉරාක ජාතිකයෝ මරනයට පත් වූහ. පියාසර තහනම් කලාපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමේ ක්‍රියාවට කුර්ද්වරුන් ආරක්ෂාව සමඟ කිසිදු සම්බන්ධයක් නොවීය. ජනාධිපති බුෂ් (ජ්‍යෙෂ්ඨ) විසින් අනුයන ලද පිලිවෙත් මුලුමනින් ම මෙහෙයවන ලද්දේ ඉරාක ආක්‍රමනය මධ්‍යයේ එක්සත් ජනපද හමුදාවේ උපායාත්මක උත්සුකයන්ගේ තක්සේරුව විසිනි.

හෙජස්ගේ රචනයේ වඩාත් ගර්හා කට යුතු කොටස් වනුයේ, බුෂ්නෙල්ගේ “ස්වයං බිලිපූජාව” “බලගතු දේශපාලන පනිවුඩයක්” ලෙස ගැනීමට පක්ෂව ඔහු උද්‍යෝගී ලෙස තර්ක කරන එකී කොටස් ය.

ඔහු මෙසේ නිවේදනය කරයි: “එය ප්‍රේක්ෂකයා තිගස්සවා ඔහුගේ නිද්‍රාවෙන් පුබුදුවයි. එය කල්පිතයන් ප්‍රශ්න කිරීමට ප්‍රේක්ෂකයාට බල කරයි. එය ක්‍රියාකරන ලෙස ප්‍රේක්ෂකයාට කන්නලව් කරයි. එය දේශපාලන රඟහලකි. නැතහොත්, ඇතැම්විට, එහි වඩාත්ම ප්‍රබල ආකාරයෙන් කෙරෙන ආගමික පූජාවිධියකි.”

බුෂ්නෙල්ගේ දිවි නසා ගැනීම පිලිබඳ හෙජස් ලබා දෙන අසීමිත අනුමැතිය විසින් ඔහු, හුදෙක් තරුනයාගේ මරනයට සිද්ධියෙන් පසු හවුල් වූ අපරාධ සහායකයෙකු කෙරෙනු පමනක් නොවේ; ඇත්තෙන් ම, අනාගත විරෝධතා දිවි නසා ගැනීම් සඳහා පොලඹවන්නෙකු බවට ද පත් කෙරෙයි. මෙම අනුමැතිය ගලා එන්නේ, දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ පරිපූර්නව ම සාවද්‍ය වූ සංවර්නනයකිනි. යමෙකු, හෙජස් ලියා ඇති දේ මත පදනම් ව, ආරොන් සියදිවි නසා ගත්තේ පලස්තීනුවන් සමූහ ලෙස ඝාතනය කිරීමට එරෙහි කිසිදු බහුජන විරෝධයක සේයාවක් හෝ නොපවතින, ගාසාවේ ජන සංහාරය පිලිබඳ මහජනයා කිසිත් නොතකා සිටින තතු යටතේයැයි සිතනු ඇත. ඉදින්, සාර්වභෞමික උදාසීනත්වයක එවන් තතු යටතේ සිය ජීවිතය පුදා, ගාසාවේ ජනයා පිලිබඳ කිසියම් දෘශ්‍යමාන මට්ටමක සැලකිල්ලක් පුබුදුවා ගනු වස් දැරෙන අපේක්ෂාභංග ප්‍රයත්නයක් තුල තමන් බිහිසුනු ප්‍රචන්ඩත්වයකට ගොදුරු කරනු විනා ඔහුට වෙනත් කල හැකිව තිබුනේ කුමක් ද?

එහෙත් හෙජස් විසින් උපකල්පිත හා ගොතනු ලැබූ තතුවලට පටහැනි ලෙස, ඊශ්‍රායල ආක්‍රමනයට ලෝකයේ දස අතින් ම නැඟුනු මහජන විරෝධතාවලට මූහුන දීමට සිදු විය. ගනන් තැබිය නොහැකි තරම් පෙලපාලි පැවැත්වින. ඉන් ඇතැම් ඒවාට ලක්ෂ ගනනින් ජනයා සම්බන්ධ වූහ. බොහෝ අවස්ථාවන් හි දී යුදෙව්වන් විශාල සංඛ්‍යාවක් සැලකිය යුතු විරෝධතාවලට සහභාගී වූ බවත්, ඒවා සංවිධානය කිරීමට පවා සම්බන්ධ වූ බවත් ඊට එක් කල යුතුය.

Rally — Jewish Voice for Peace විසින් නිව්යෝර්ක්හි සංවිධානය කරන ලද විරෝධතාවයකට දහස් ගනනක් සහභාගී වෙමින්

විරෝධතාවල කාර්යසාධකතාව සීමා කල ගැටලුව වූයේ ගාසාවේ ජන ඝාතන පිලිබඳව මහජනයා නොතකා සිටීම නොව, එකී ජනඝාතනවලට ද, වඩාත් පුලුල් ව ගතහොත් තුන්වැනි ලෝක යුද්ධයකට හා න්‍යෂ්ටික අවි භාවිතා කිරීමට අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් සිදු කෙරෙන සූදානම්වීමට ද එරෙහි අරගලය පදනම් කල හැකි දේශපාලන ඉදිරි දර්ශනයක් සහ මූලෝපායයක් නොපැවතීම යි.

විරෝධතා පැවැතී ඇත්තේ ධනේශ්වර දේශපාලනයේ පවතින ව්‍යුහයන්හි සීමාවන් තුල ය. ඒවා මෙහෙයවනු ලැබ ඇත්තේ ධනපති පාලනයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන දේශපාලනික බලමුලු ගන්වා ගැනීම දිශාවට නොව, ඒ වෙනුවට, සිය පිලිවෙත් වෙනස් කර ගන්නා ලෙස ධනපති ආන්ඩුවලට බලපෑම් කිරීමේ දිශාවට ය.

ඇත්තෙන් ම හෙජස් විසින් සහයෝගය දෙනු ලබන දේශපාලනික දිශානතිය වන්නේ මෙයයි. ඔහු, චාරිත්‍රානුකූල සියදිවි නසා ගැනීම්වල කාර්යසාධකතාවය පිලිබඳ උදාහරන ලෙස, ඉතිහාසයේ දී ටියුනීසියාවේ, දකුනු වියට්නාමයේ හා ටිබෙටයේ සිදු කෙරුනු ස්වයං ජීවිත පූජාවන් පිලිබඳ විශේෂ අවධාරනයන් සිදු කරමින් එවැනි ඉහත සිදුවීම් පිලිබඳව සඳහන් කරයි. ඔහු සඳහන් කර ඇත්තේ, “මෙකී තනි තනි ආත්ම පූජාවන් නිරතුරුව ම, බහුජන විරෝධය කැඳවුම් කරන ඒකරාශී කිරීමේ නිමිති ලෙස ක්‍රියාත්මක වී ඇති” බවයි.

මෙහිදී, එවැනි නාටකාකාර සිදුවීමක් විසින් විරෝධතා දල්වන ලද, හා පැවැති විරෝධතා තීව්‍ර කරන ලද අවස්ථා තිබෙන බව සත්‍යයකි. එහෙත් විධිගත ජීවිත පූජාවක් සමාජය විප්ලවවාදී ලෙස පරිවර්තනය කිරීම සඳහා වූ ඵලදායී මූලෝපායයකට සම්මාදම් වූ අවස්ථා නොමැත. ඇත්තෙන් ම, ඔහු උපුටා දක්වන අවස්ථා තුනෙන් දෙකක දී, එනම්, දකුනු වියට්නාමය හා ටිබෙටය සම්බන්ධ සිදුවීම්වල දී, ස්වයං-ජීවිත පූජා සිදු කරන ලද්දේ ප්‍රතිගාමී දේශපාලන බලවේග විසින් වන අතර, ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය ඒවා තමාගේ ම අරමුනු වෙනුවෙන් භාවිතා කලේය.

උදාහරනයක් ලෙස, 1963 දී තික් ක්වෑන් ඩුක් නම් බෞද්ධ භික්ෂුවගේ ප්‍රාන පූජාව විසින් ධාවිත සිදුවීම් දාමය, උතුරු වියට්නාමයට හා ජාතික විමුක්ති පෙරමුනට එරෙහි ව ඵලදායී අරගලයක් දියත් කිරීමට අසමර්ථ ලෙස (ඇමරිකාව විසින්) දක්නා ලද එවකට පැවැති ඩියෙම් තන්ත්‍රය පෙරලා දමා මිලිටරි ජුන්ටාවක් බලයට ගෙන ඒම සඳහා කෙනඩි පාලනය භාවිතා කලේය.

ටිබැටයේ ජීවිත පූජා සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඒවා, චීනයට එරෙහි ආයුධයක් ලෙස, බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයට දිරි දෙමින් සිටි වොෂින්ටනයේ උත්සුකයන්ගෙන් මඟ පෙන්වන ලද සිදුවීම් විය. මෙකී ව්‍යාපාරයේ ඉතා දුරස්තර ආකාරයෙන් හෝ ප්‍රගතිශීලී වූ කිසිවක් නොවීය. තරුන කම්කරුවෙකුගේ සියදිවි නසා ගැනීම මහජන විරෝධතා අවුලුවා ලූ ටියුනීසියාව පිලිබඳ ව සැලකු කල, ඉන් දශකයක ඇවෑමෙන්, එදා පෙරලා දමන ලද එකී පිරිස ම, විරෝධතාවල මුල් රැල්ලේ දී පෙරලා දමන ලද එම දේශපාලන බලවේග ම, යලිත් බලයට පත් ව සිටියෝය.

එහෙත් හෙජස්ට සිය උද්දාමය දරා සිටිය නොහැක. ඔහුට අනුව ස්වයං ප්‍රාන පූජාවන් යනු, “පූජාමය උත්පත්තීන් ය. ඒවා අලුත් යමක් පිලිබඳ අශුභ නිමිති දක්වයි. ඒවා, සම්මුතීන් හා බලය රජයන පර්යායයන් පිලිබඳ පරිපූර්න ප්‍රතික්ෂේපනය එහි වඩාත්ම නාටකීය ආකාරයෙන් පලකිරීම් ය.”

මෙය අසත්‍යයකි. එබඳු ක්‍රියා ඔය කියන කිසිවක් නොවේ. අවස්ථානුකූල ව ඒවා පුද්ගලයන්ගේ වෙනසක් හෝ පවතින තන්ත්‍රයක් වෙනස් කිරීම හෝ අරමුනු කර ගත් ක්‍රියාවන් විය හැකිය. නැතහොත් – වඩාත් සුලබ ලෙස සිදුවන්නේ මෙයයි – එමඟින් අපේක්ෂා කරන්නේ දැනට බලය දරන්නන් ලවා පවතින ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කරවා ගැනීම විය හැකිය.

ඒවා පවතින දේපල සම්බන්ධතා පෙරලා දමා, ධනපති රාජ්‍යය හා එහි ආයතන බිඳ හෙලා කම්කරු පන්තිය අතට බලය මාරු කිරීමේ දිශාවට දැනුවත් ව එල්ල කල ක්‍රියාවන් නොවේ.

ඊට පටහැනි ලෙස, ඉතාම මූලික අර්ථයෙන් සලකන කල්හි, විධිගත ප්‍රාන පූජාවෝ සමාජවාදයේ හා සමාජවාදී විප්ලවයේ ඉදිරි දර්ශනය සමඟ මූලිකව ම අසංගත වෙති. සමාජවාදී විප්ලවයේ වැඩ පිලිවෙල සූත්‍රගත කෙරෙන්නේ සමාජයේ සමාජ-ආර්ථික ව්‍යුහය පිලිබඳ විද්‍යාත්මක විශ්ලේෂනයක පදනම මත ය. සමාජ විප්ලවයේ මූලික ධාවක බලවේගය වන්නේ අපරිනත හා මංමුලාසහගත ප්‍රකෝපය නොව, ලෝක ධනේශ්වර පර්යායේ වෛෂයික ප්‍රතිවිරෝධයන් පිලිබඳ අවබෝධය හා, එකී ප්‍රතිවිරෝධයන් ග්‍රහනය කර ගැනීම විසින් මඟ පෙන්වනු ලබන බහුජන සමාජ ක්‍රියාකාරීත්වයයි.

කොයිහැටියටත් හෙජස්, දේශපාලන යථාර්ථය පිලිබඳ සහේතුක වැටහීමක් ඇති කර ගැනීම ඵල රහිත ක්‍රියාවක් ලෙස බැහැර කරයි. ඔහු දේවධර්මාචාර්ය රයින්හෝල්ඩ් නීබර්ගේ “ආත්මයාගේ උත්කෘෂ්ඨ උමතුවක්” සැමරීම සහ “එවැනි උමතුවක් විනා අන් කිසිවක් මාරක බලය සහ උසස් ස්ථානවල වැජඹෙන ආධ්‍යාත්මික දුෂ්ටකම සමඟ සටන් නොකරනු ඇත” යන ඔහුගේ ප්‍රකාශය සහයට කැඳවයි. මෙය ඇත්ත වශයෙන්ම වමට නොව දකුනට පෙලගැසීමක් ප්‍රකාශයට පත් කරන දේශපාලන අතාර්කිකත්වය උත්කර්ෂයට නැංවීමක් මිස අන් කිසිවක් නොවේ. දක්ෂිනාංශික දේශපාලනය අතාර්කික මනෝභාවයන් සමඟ සමීපව පෙල ගැසී ඇති අතර, සැබෑ ලෙසම ප්‍රගතිශීලී, වාමාංශික, සමාජවාදී චින්තනය පෙල ගැසී සිටින්නේ විද්‍යාව සමග ය.

හෙජස් සිය රචනය සමාප්ත කරන්නේ පහත දැක්වෙන ප්‍රකාශයෙනි:

“දිව්‍යමය ප්‍රචන්ඩත්වය දූෂිත සහ අපකීර්තියට පත් පාලක පන්තියක් භීතියට පත් කරයි. එය ඔවුන්ගේ දුශ්චරිතය හෙලිදරව් කරයි. සෑම කෙනෙකුම තැති ගැන්මෙන් අංශභාග වී නැති බව එයින් විදහා දැක්වෙයි. එය ආන්තික නපුරට එරෙහි ව සටන් වැදීමේ සංඥා නාද ඇමතුමකි. බුෂ්නෙල් අදහස් කලේ එයයි. ඔහුගේ පරිත්‍යාගය අපගේ යහපත්කමට ආමන්ත්‍රනය කරයි.

කරුනු නොසඟවා කිවහොත්, හෙජස්ගේ රචනය ආමන්ත්‍රනය කරන්නේ, මධ්‍යම පන්තික ව්‍යාජ-වාමවාදයේ අශුභවාදය, බුද්ධිමය බංකොලොත්භාවය සහ අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම ප්‍රතිගාමී ස්වභාවයට ය; එනම්, පොදුවේ විශ්ව විද්‍යාල මන්ඩපවල ආධිපත්‍යය දරන දෘෂ්ටිවාදාත්මක සංකල්පවලට ය.”

1940 දී, හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ඇමරිකානු ශාඛාව තුල මතුව තිබූ මාක්ස්වාදී විරෝධී ප්‍රවනතාවයකට එරෙහිව අභ්‍යන්තර පක්ෂ දේශපාලන අරගලයක ගමන් මග තුල ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි සඳහන් කලේ, ඉතිහාසයේ දැවැන්තතම සමාජ විප්ලවය – එනම්, මිහිතලය කම්පා කල සිදුවීමක් වූ, 1917 ඔක්තෝබර් මාසයේ දී රුසියානු කම්කරු පන්තිය බලය අල්ලා ගැනීම – මෙහෙයවනු ලැබුවේ, සිය ක්‍රියාකාරකම් බෝම්බ වීසි කිරීමෙන් නොව, අපෝහක භෞතිකවාදී න්‍යාය ආරක්ෂා කිරීම සහ විස්තාරනය කිරීමෙන් ආරම්භ කල පක්ෂය විසින් බවයි.

ට්‍රොට්ස්කි සඳහන් කර තිබුනේ 1860 ගනන් තරම් අතීත කාලයක දී රුසියානු ජනතාවාදීන් අධිවාචනය කල ත්‍රස්තවාදී විධික්‍රමවලට එරෙහි ව, රුසියානු මාක්ස්වාදීන් විසින් දියත් කරනු ලදුව පැවැති දීර්ඝ අරගලය පිලිබඳ ව ය. ඒ කාලයේ, රජයේ නිලධාරීන්ට ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සම්බන්ධයෙන් මාක්ස්වාදීහු වාදවිවාද කලෝය. මේ වූ කලී සියදිවි නසා ගැනීමේ ක්‍රියාවට වඩා බොහෝ ආකාරවලින් වෙනස් වූ එකකි. සියදිවි නසා ගැනීම එම කාලයේ කිසිදු බැරෑරුම් දේශපාලන ප්‍රවනතාවයක පක්‍ෂපාතීත්වය දිනා ගත් ක්‍රියාවක් නොවේ. එහෙත් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව ඉදිරිපත් කෙරී ඇති තර්කවල, හෙජස් විසින් ප්‍රවර්ධනය කෙරෙන ආකාරයේ සියදිවි හානි කර ගැනීමේ “දේශපාලන රංග භූමිය” ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට එකහෙලා අදාල වන ඇතැම් විචාරාත්මක මුඛ්‍යාංග එහි පවතී.

මෙහි සාරාත්මක කාරනය වනුයේ, ත්‍රස්තවාදයේ දේශපාලනය විසින්, තනි පුද්ගල වීරෝදාර ක්‍රියා, කම්කරු පන්තියේ බහුජන ක්‍රියාවන් වෙනුවට ආදේශ කරනු ලැබීමයි. ත්‍රස්තවාදී ඝාතන විසින් – ඉදින් එයට බිලිවන්නේ රාජ්‍යයේ අධිපතියා වූ කල පවා – සමාජයේ රැඩිකල් පෙරලියක් ගෙන එනු ලැබීමෙහි ලා අසමත් ය. සිදුවනු ඇත්තේ එක් ප්‍රජා පීඩකයෙකු වෙනුවට තවත් ප්‍රජා පීඩකයෙකු ආදේශ වීම පමනෙකි. තව ද, මහජනයාගේ දේශපාලන විඥානය ඉහල දැමීම වෙනුවට ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවලින් සිදු කෙරෙන්නේ ඔවුන්, ඝාතකයන් හා පොලිස් අධිකාරීන් අතර ගැටුම නිරීක්ෂනය කරන අකර්මන්‍ය නරඹන්නන්ගේ මට්ටමට පහත හෙලීමයි.

දෙවැනි ලෝක යුද්ධය අද්දර දී, 1938 නොවැම්බරයේ, සිදු වූ කනගාටුදායක සිදුවීමක් සිහිපත් කරමින් මම මෙම දේශනය සමාප්ත කරමි.

පෝලන්තයේ දී උපත ලබා පැරීසියේ ජීවත් වූ හර්ෂෙල් ග්‍රයින්ස්පෑන් නම් 17 හැවිරිදි යුදෙව් සංක්‍රමනික තරුනයෙක් ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයේ දී අර්න්ස්ට් වොම් රත් නම් නාසි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික නිලධාරියෙකු ඝාතනය කලේය. ප්‍රවේශමෙන් සූදානම් කල ක්‍රියාවක් නොවූ මෙම ඝාතනය පිලිබඳ ව ඉන් ඉක්බිති පැවැති විභාගයේ දී පෙන්නුම් කෙරුනේ, නාසීන් විසින් යුදෙව්වන්ට තාඩන පීඩන පමුනුවනු ලැබීම සහ තමාගේ ම පවුලේ අයට පත් පීඩාවන් නිසා සාහසික වූ ග්‍රයින්ස්පෑන් පලි ගැනීමේ අරමුනින් ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයට ගිය බවයි. ඔහු සිය ඉලක්කය ලෙස කිසියම් නිශ්චිත පුද්ගලයෙකු තෝරා ගෙන නො සිටියේ ය. ඔහුට දේශපාලන අත්දැකීම් කිසිත් නො තිබින. ග්‍රයින්ස්පෑන් තමන්ට මුන ගැසුනු ප්‍රථම නිලධාරියාට වෙඩි තැබීය. වොම් රත්ගේ අවාසනාවට එම තැනැත්තා වූයේ ඔහු ය.

මෙම ඝාතනයේ දුරදිග යන සහ අපකීර්තිමත් පසුවිපාක පැවතින. මෙම ඝාතනය ජර්මානු යුදෙව්වන්ට එරෙහි ප්‍රහාර ප්‍රචන්ඩ ලෙස උත්සන්න කිරීම සඳහා භාවිතා කිරීමට හිට්ලර්ගේ තන්ත්‍රය තීරනය කලේය. 1938 නොවැම්බර් 9 දින සිදු වූ වොම් රත්ගේ මරනයෙන් පැය ගනනක් ඇතුලත නාසීහු, පසුකලෙක ක්‍රිස්ටල්නොට් (බිඳුනු වීදුරුවල රාත්‍රිය) නමින් හඳුන්වන ලද, යුදෙව්-විරෝධී වාර්ගික සංහාරය දියත් කලෝය.

වහා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ තිබු ග්‍රයින්ස්පෑන් කෝපාවිෂ්ට හෙලාදැකීම් වලට පාත්‍ර විය. මෙම හෙලාදැකීම් ගලා ආවේ හුදෙක් ෆැසිස්ට්වාදීන් වෙතින් පමනක් නොවේ. ස්ටැලින්වාදී කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ සහාය ලද “වාම” මහජන පෙරමුනු ආන්ඩුව ද, ප්‍රංශය හා ජර්මනිය අතර සම්බන්ධතාවලට වල කපමින් වමේ ආන්ඩුව දුර්වල කිරීම සම්බන්ධයෙන් යොවුන් තරුනයා හෙලා දුටුවේය.

ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ ආරක්ෂාව සඳහා පැන නැඟුනු එක ම හඬ වූයේ, ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි හා ප්‍රංශයේ සිටි ඔහුගේ ආධාරකරුවන් නැඟූ හඬ ය. එහෙත් ට්‍රොට්ස්කි, විභූතිමත් ලිපියකින් තරුනයා විසින් තෝරා ගන්නා ලද ත්‍රස්තවාදී විධික්‍රමය පිලිබඳ සිය ප්‍රතික්ෂේපය පැහැදිලි ලෙස දක්වන අතරතුර ම, ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ වධකයන්ට එරෙහි ව ඔහු ආරක්ෂා කලේය. ඔහු ප්‍රතිචාර දක්වමින් සිටියේ සියදිවි නසා ගැනීමකට නොව ෆැසිස්ට් නිලධාරියෙකුට එරෙහිව සිදු කර තිබූ දේශපාලන ඝාතනයකට ය. එහෙත් ග්‍රයින්ස්පෑන්ට තමාගේ ම ජීවිතය අහිමි කල ඔහුගේ ක්‍රියාව පිලිබඳ ට්‍රොට්ස්කිගේ විවේචනය (අපේ විෂය කරුනට) ඉමහත් අදාලත්වයක් දරයි. ෆැසිස්ට්වාදයේ නියෝජිතයා කෙරේ යෞවනයා තුල පැවැති වෛරය හා ඔහුට හැඟුනු අපේක්ෂා භංගත්වය ට්‍රොට්ස්කි වටහා ගත්තේය.

එහෙත්, ග්‍රයින්ස්පෑන්ගේ ක්‍රියාව තරුනයන් විසින් අනුකරනය කරනු ලැබීමට එරෙහිව තරුනයන්ට තරයේ උපදෙස් දීමට විප්ලවවාදී නායකයෙකු ලෙස තමන්ට පැවරී ඇති වගකීම ට්‍රොට්ස්කි හඳුනා ගත්තේය. ඔහු මෙසේ ලිවූ අතර, මෙම ලේඛනය එය බිහි වූ කාලයේ බිහි වූ අසමසම ලේඛනයකි:

“ඔහු අනුගමනය කල ක්‍රමය සම්බන්ධයෙන් එසේ කිව නොහැකි නමුත්, හුදු සදාචාරාත්මක අර්ථයෙන් ගත් කල ග්‍රයින්ස්පෑන් සෑම තරුන විප්ලවවාදියෙකුටම ආදර්ශයක් විය හැක. ග්‍රයින්ස්පෑන් සමඟ අපගේ විවෘත සදාචාරාත්මක සහයෝගීතාවය, ඒකාධිපත්‍යයට සහ මෘග භාවයට එරෙහි අරගලය තුල ස්වයං පරිත්‍යාගයෙහි සමත් ග්‍රයින්ස්පෑන් කෙනෙකු විය හැකි සැමට මෙසේ කීමට අමතර අයිතියක් අපට ලබා දෙයි: වෙනත් මාවතක් සොයන්න! පන්ති සූරාකෑමේ, ජාතික පීඩනයේ සහ වාර්ගික පීඩාවන්හි සමස්ත ව්‍යුහයේ කිසිදු ශේෂයක් ඉතිරි නොකරන ව්‍යාපාරයක් වන පීඩිතයන් නිදහස් කල හැක්කේ, හුදකලා පලිගන්නාට නොව මහා විප්ලවවාදී මහජන ව්‍යාපාරයකට පමනි. ෆැසිස්ට්වාදයේ පෙර නොවූ විරූ අපරාධ, මුලුමනින් ම යුක්ති සහගත වන පලිගැනීමේ ආශාවක් ඇති කරයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ අපරාධවල විෂය පථය කෙතරම් බිහිසුනු ද යත්, හුදකලා ෆැසිස්ට් නිලධරයන් ඝාතනය කිරීමෙන් මෙම ආශාව තෘප්තිමත් කළ නොහැක. ඒ සඳහා මුළු ලොව පුරා පීඩිතයන්; මිලියන ගනන්, දශ මිලියන සහ සියක් මිලියන ගනන් ජනයා; ක්‍රියාකාරීත්වයට කැඳවමින්, පැරනි සමාජයේ බලකොටුවලට පහර දීමට ඔවුන් මෙහෙයවීම අවශ්‍ය වේ. මහජන කෝපයට සැබෑ තෘප්තිය ලබා දිය හැක්කේ සියලු ආකාරයන්හි වහල්භාවය පෙරලා දැමීමෙන් පමනෙකි, ෆැසිස්ට්වාදයේ පරිපූර්න විනාශයෙන් ම පමනෙකි, ජනයා වර්තමාන කොල්ලකරුවන් සහ මැර කල්ලි සම්බන්ධයෙන් නිර්දය විනිශ්චයක් සඳහා විනිශ්චයාසනය අරා හිඳීමෙන් පමනෙකි. නිරවද්‍ය ලෙස ම, හතරවන ජාත්‍යන්තරය තමා සඳහා නියම කර ගෙන ඇති කර්තව්‍යය වන්නේ මෙයයි. එය ස්ටැලින්වාදයේ වසංගතයෙන් කම්කරු ව්‍යාපාරය පිරිසිදු කරනු ඇත. එය තරුනයන්ගේ වීරෝදාර පරපුර තම පෙල තුල ඒකරාශී කරනු ඇත. එය වඩාත් වටිනා සහ වඩාත් මානුෂීය අනාගතයකට මාවතක් කපා සකසනු ඇත.”

මෙම වචන අපේ ම යුගය තුල නින්නාද දෙයි. අවස්ථානුකූල ව වෙනස් කල යුතු දෑ වෙනස් කර ගත් කල එම වචන ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ ඛේදජනක මරනයෙන් උකහා ගත යුතු දේශපාලන පාඩම් බලගතු ලෙස පිඬු කොට දක්වයි.

ඔබට; ඇත්තෙන් ම සටන් කිරීමට අවශ්‍ය, දිනපතා අප දකින දෙයින් කෝපයට හා තැති ගැනීමට පත් වී සිටින, මේ අප කතා කරන මොහොතේ පවා ගාසා තීරයේ කුඩා දරුවන් සහ ලදරුවන් පවා මිය යන බව, ජල බිඳක් පානය කිරීමට අවසර නැති බව, ආහාර නො ලැබෙන බව, අතිශය අමානුෂික තතු යටතේ වැඩ කරන බව වටහාගෙන සිටින, එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපතිවරයා මෙම ක්‍රියාවන් යුක්ති සහගත කරමින් නො නැවතී, “හරි, ගාසා වැසියන් තවත් 30,000 ක් මිය යාමට අප ඉඩ දිය යුතු නැත. ඇතැම් විට, තවත් 5,000 ක් විය හැකියි. නැතහොත් තවත් 10,000 ක් හෝ 15,000 ක් විය හැකියි; එහෙත් එය 30,000 ක් විය නොහැකියි” – බයිඩන්ට පවා එය පමනට වැඩි ගනනකි – ලෙස ද පවසන බව අසන ඔබ;

ඔබ දකින දෙය පිලිකුල් කරන ඔබ, එයින් උකහා ගැනීමට යන දේශපාලන නිගමන මොනවාද? මෙම තතු අවසානයක් කර දැමීමට අවශ්‍ය වන්නේ කුමක්ද? අවශ්‍ය වන්නේ තනි පුද්ගල පලි ගැනීමේ ක්‍රියාවන් නොවේ; පෞද්ගලික ආත්ම පරිත්‍යාගී ක්‍රියාවන් නොවේ; ඇත්තෙන් ම අවශ්‍ය කෙරෙන්නේ, ධනේශ්වර නිෂ්පාදනයේ සමස්ත ක්‍රියාවලිය තුල තම වෛෂයික භූමිකාව, නිෂ්පාදන බලවේගයන් තුල සිය පිහිටීම, සිය ආර්ථික ශක්තියේ විභවය හා සිය ලෝක ගෝලීය ස්වභාවය මඟින් ධනවාදය දන ගැස්වීමේ හා යුදවාදයේ පදනම් ම විනාශ කර දැමීමේ හැකියාව හා බලය සැබැවින්ම අත දරන එකම සමාජ බලවේගය වෙත හැරීමකි.

අපේ පක්ෂය එහි කර්තව්‍යය බවට පත් කර ගෙන සිටින්නේ, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ප්‍රකාශනය කිරීම හරහා, සමාජ සමානතාව සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ සංවිධානයේ ක්‍රියාකාරකම් හරහා, සහ එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපතිවරනයේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ අපේක්ෂකයන් ලෙස ජනාධිපති ධුරයට ජෝසප් කිෂෝර්ගේ ද, උප ජනාධිපති ධුරයට ජෙරී වයිට්ගේ ද වත්මන් අපේක්ෂකත්වය හරහා අප සිදු කිරීමට අපේක්ෂා කරන්නේ එයයි. අප මෙම ජනාධිපතිවරන ව්‍යාපාරය භාවිතා කරන්නේ දිග හැරෙනු ඇති, හා දිග හැරිය යුතු අරගල සඳහා කම්කරුවන්, තරුනයන් හා ශිෂ්‍යයන්ට අධ්‍යාපනය දීමට හා ඔවුන් දේශපාලනික ව සූදානම් කිරීමට, කම්කරු පන්ති අරගලවලට සහභාගී වීමෙහි හා ඒවාට නායකත්වය දීමෙහි හැකියාව ඔවුන්ට ලබා දීමට, සහ එලඹෙන එකී බලගතු ව්‍යාපාරයට සැබෑ විප්ලවවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් ලබා දීමට ය.

එබැවින්, ඔබේ කෝපය සහ සාහසිකත්වය ඵලදායී දේශපාලන ක්‍රියාවක් බවට පරිවර්තනය කරන්න; මාක්ස්වාදී න්‍යාය ප්‍රගුන කිරීමට, ඉතිහාසයේ පාඩම් හැදෑරීමට, පසුගිය සියවසේ මහා විප්ලවවාදී අරගල සමඟ හුරුපුරුදු වීමට අධිෂ්ඨානය බවට එය පත් කර ගන්න.

එමෙන් ම – මේ කොටස මා කියන්නේ කිසියම් හදිසි භාවයකින් යුතුව ය. මක්නිසාද යත්, වැඩිමනත් කාලයක් ඉතිරි වී නැති හෙයිනි – ඔබ නිතිපතා ප්‍රවෘත්ති බලන්නෙහි නම්, යුක්‍රේනය තුල නැටෝ මැදිහත්වීම ගැන සක්‍රිය සාකච්ඡා පවතී. බයිඩන් සහ නැටෝවේ ඔහුගේ සගයෝ හා සහ-කුමන්ත්‍රනකරුවෝ න්‍යෂ්ඨික යුද්ධයක අන්තරාය සමඟ රුසියානු රූලට් ක්‍රීඩාවේ (තරඟකරුවෙකුගේ මරනයෙන් කෙලවර විය හැකි බිහිසුනු ක්‍රීඩාවකි – ප.) යෙදෙති. කොවිඩ් වසංගතය කෙරේ දැක්වූ ආකල්පය තුලත්, ඇමරිකාවේ ලෝක ගෝලීය මූලෝපායික උත්සුකයන් හඹා යාම වෙනුවෙන් යුක්‍රේන වැසියන් ලක්ෂ ගනනකගේ ජීවිත බිලි දීමට ඔවුන් ක්‍රියා කල ආකාරය තුලත්, න්‍යෂ්ඨික අවි භාවිතය යුද ගැටුම් සඳහා පිලිගත හැකි භාවිතයක් ලෙස සැලකීම තුලත් ඔවුහු මහා පරිමාන ජීවිත විනාශයක ඉඩකඩ පිලිබඳ ස්වකීය නොතැකීම විදහා දක්වා ඇත්තාහ.

අපි විශාල දේශපාලන ප්‍රශ්න සහ අභියෝගවලට මුහුන දී සිටිමු. ඒවා විසඳිය හැකිය. එහෙත් ඒවා විසඳීමට නම් අප විප්ලවවාදී පක්ෂයක් ගොඩනැගිය යුතුය. මෙම පක්ෂය කම්කරු පන්තියේ මහා ජනතාවගේ පක්ෂපාතීත්වය දිනාගත යුතුය. ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනයෙන් සහ අපේ කාලයේ අර්බුදය පිලිබඳ අපේ සමවබෝධයෙන් අප උකහා ගත යුතු මූලික, ආවශ්‍යක පාඩම වන්නේ එයයි.

“2004 හා 2009 අතර එජ සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත දෙගුන වූ බව පර්යේෂනයකින් පෙන්වා දෙයි.” BMJ හි 2014 මාර්තු 6 දින පල විය.
Journal of Affective Disorders, 148 වෙලුම (2013), 37-41.
“Theses on Feuerbach”, මාක්ස්-එංගල්ස් එකතු කල කෘති (ඉංග්‍රීසි), වෙලුම 5 (නිව්යෝර්ක්: International Publishers, 1976), පි. 7
E. A. ප්‍රියොබ්‍රෙසන්ස්කි, The Preobrazhensky Papers, Documents and Materials, වෙලුම 1: 1886-1920, සංස්කරනය: රිචඩ් ඩේ සහ මිඛායෙල් M. ගොරිනොව්, ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය: රිචඩ් ඩේ [චිකාගෝ: Haymarket Books, 2015], පි. 243-44

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 02 වන කොටස Read More »

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම”

Democratic Rights, Far Right, Fascism, politics, War, World War / April 3, 2024

මෙහි පලවන්නේ 2024 මාර්තු 18 දින ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) පල වූ ‘Imperialism’s “final solution” to the Palestinian question” යන සිරසින් යුතු ලෝසවෙඅ කර්තෘ මන්ඩල ප්‍රකාශයේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

රෆා වෙත එල්ල වන ප්‍රහාරය ගැන සාකච්ඡා කිරීම, ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු විසින් වොෂින්ටනයට “නිලධාරී කන්ඩායමක්” එවීමට එකඟ වී ඇති බවට ධවල මන්දිරය විසින් සඳුදා ප්‍රකාශ කිරීම මගින් එජ අධිරාජ්‍යවාදය පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරයේ සෘජු කොටස්කරුවෙකු බව යලිත් ඔප්පු කරයි. ඇසෝසියේටඩ් ප්‍රෙස් වාර්තා කලේ මෙම රැස්වීම ඉදිරි දිනවලදී පැවැත්වෙන අතර ඊට “හමුදා, බුද්ධි අංශ සහ මානුෂීය විශේෂඥයින්” ඇතුලත් වන බවයි. එම කරුන, මෙම සාකච්ඡාවට ලක්වනු ඇත්තේ රෆා හි සිරවී සිටින මිලියන 1.5ක පලස්තීනුවන් මත ලේ වැකි ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්නේ කෙසේද යන්න පිලිබඳව බවට නොවරදින සලකුනක් වේ.

රැස්වීම පිලිබඳ පුවත පැමිනියේ, කුමන මට්ටමේ ජාත්‍යන්තර පීඩනයක් එල්ල කලත්, ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන්ට ඉතිරිව ඇති අවසාන රැකවරනස්ථානයට පහර දීමෙන් තම ෆැසිස්ට්මය ආන්ඩුව වලකින්නේ නැති බවට, ඊශ්‍රායල යුද කැබිනට් රැස්වීමකදී නෙතන්යාහු ප්‍රතිඥා දීමෙන් දිනකට පසුවය. “අපි රෆා හි ක්‍රියාත්මක වන්නෙමු, මෙයට සති කිහිපයක් ගතවනු ඇත, එමෙන්ම එය සිදුවනු ඇත” නෙතන්යාහු පැවසීය. “ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් සඳුදා නෙතන්යාහු සමඟ කතා කලේ ඊශ්‍රායලයට ඔහුගේ පරිපාලනයේ සහයෝගය යලි තහවුරු කිරීමට ය.

නෙතන්යාහුගේ ම්ලේච්ඡ අභිප්‍රායන් අවධාරනය කරමින්, ජන සංහාරය දියත් කරන තෙක් ගාසා තීරයේ විශාලතම වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානය වූ අල්-ෂිෆා රෝහල වෙත, සදුදා ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) විසින් ම්ලේච්ඡ කඩා වැදීමක් සිදු කරන ලදී. මෙම ගොඩනැගිල්ලට කඩා වැදීමෙන් දුසිම් ගනනක් මිය ගිය අතර අවම වශයෙන් 200 ක පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.

වොෂින්ටනයේ අධිරාජ්‍යවාදී යුද අපරාධකරුවන් ඔවුන්ගේ ෆැසිස්ට් ඊශ්‍රායල සහචරයින් සමඟ අසුන්ගෙන රෆාහි විනාශය ගැන සාකච්ඡා කරනු ඇත්තේ, ගසා තීරයේ පුලුල් බිම් කඩවල් හරහා ව්‍යසනකාරී සාගතයක් මතුවීම මධ්‍යයේ ය. සඳුදා නිකුත් කරන ලද එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිතායතන සහ ආධාර සංවිධාන දුසිමක් විසින් නිෂ්පාදනය කරන ලද ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරන වාර්තාවක් සොයාගත්තේ උතුරු ගාසා තීරයේ ඉතිරිව සිටින සියලුම පදිංචිකරුවන්ගෙන් සියයට 70ක් “ව්‍යසනකාරී” කුසගින්නෙන් පෙලෙන බවත් දුර්භීක්ෂය “වහා සිදුවෙන්නට යන” බවත්ය. මේ මොහොතේ සිට මැයි දක්වා ඕනෑම වේලාවක, උතුරේ දුර්භීක්ෂය ඇතිවිය හැකි බවත්, රෆා (Rafah) වෙත එල්ල කරන ප්‍රහාරයක් දකුනටද දුර්භීක්ෂය ගෙන එනු ඇති බවත් වාර්තාව අනතුරු ඇඟවීය.

“අද ලෝකයේ සාගතයට මුහුන දෙන විශාලතම මිනිසුන් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” වාර්තාව ප්‍රකාශ කලේය. දුර්භීක්ෂය යනු, ජනගහනයෙන් සියයට 20ක් අධික ආහාර හිඟයකින් පෙලෙන, දරුවන්ගෙන් සියයට 30ක් උග්‍ර මන්දපෝෂනයෙන් පෙලෙන, වැඩිහිටියන් 10,000කින් දෙදෙනෙකු කුසගින්නෙන් දිනකට මියයන තත්වය සේ අර්ථ දක්වා ඇත.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මෙම මානුෂීය ව්‍යසනය ගැන නිකම්ම උදාසීන වනවා පමනක් නොවේ; ඔවුන් එය යථාවත් බවට පත් කලවුන්ය. ගාසා තීරයේ යටිතල පහසුකම් ක්‍රමානුකූලව විනාශ කිරීම සහ එහි ජනගහනයෙන් සියයට 80ක් බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම සිදු කර ඇත්තේ වොෂින්ටනයේ සිට ටෙල් අවිව් වෙත දශක ගනනාවක් තිස්සේ ගලා ආ ඩොලර් බිලියන 3කට අධික වාර්ෂික ආධාර වලට මත්තෙන්, එක්සත් ජනපදය හා එහි යුරෝපීය සහචරයින් විසින් සපයන ලද ආයුධ මගිනි. ආහාර, වෛද්‍ය සැපයුම්, විදුලිය, ජලය සහ ඉන්ධන හිතාමතාම අවහිර කිරීම දැඩි ලෙස බලාත්මක කර කලේ, කලාපයේ අධිරාජ්‍යවාදයට සමීපතම බැඳීම් ඇති පාලන තන්ත්‍ර දෙක වන ඊශ්‍රායලය සහ ඊජිප්තුව විසිනි. පසුගිය ඉරිදා යුරෝපීය සංගමය, ඊජිප්තු විප්ලවයේ ඝාතකයා සහ ගාසාවේ පලස්තීනුවන්ගේ සාගතයේ හවුල්කරුවා වන ඊජිප්තු ආඥාදායක අබ්දෙල් ෆටා අල්-සිසි සමඟ දේශසීමා ආරක්ෂාව ශක්තිමත් කිරීමට සහ ආර්ථික ආයෝජන පුලුල් කිරීමට යුරෝ බිලියන 7 ක ගිවිසුමක් සමාප්ත කලේය.

අනාරක්ෂිත පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ලමුන් සමූල ඝාතනය කිරීම ආරම්භයේ සිටම ඊශ්‍රායලය විසින් විවෘතව ප්‍රකාශ කරන ලද ප්‍රතිපත්තියක් විය. ප්‍රහාරයේ මුල් දිනවල, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් , පලස්තීනුවන් “මිනිස් සතුන්” ලෙස විස්තර කල අතර , ඊට තර්ජනාත්මක එකතු කලේ ඊශ්‍රායලය ඒ අනුව ක්‍රියා කරන බවයි. නෙතන්යාහු ඇතුලු බොහෝ ජ්‍යෙෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරීන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේඅවසාන ඉලක්කය, ගාසා තීරයේ පදිංචිකරුවන් ඝාතනය කිරීම හෝ බලහත්කාරයෙන් නෙරපා හැරීම හරහා එය ජනහරනය කිරීම බවයි. නොවැම්බරයේදී, ඊශ්‍රායලයේ ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ හිටපු ප්‍රධානියා වූ ගිඕරා අයිලන්ඩ් විසින් සාගින්න සහ රෝග යුද අවි ලෙස භාවිතා කිරීම සඳහා වූ ඉල්ලීමක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. “ගාසා තීරයේ මානුෂීය ව්‍යසනයක් සහ දරුනු වසංගත ගැන ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව අපට අනතුරු අඟවයි. එය කොතරම් දුෂ්කර වුවත් අප මෙයින් පසුබට නොවිය යුතුය. අවසානයේ , දකුනු ගාසා තීරයේ දරුනු වසංගත මගින් ජයග්‍රහනය වඩාත් සමීප කර IDF සොල්දාදුවන් අතර ජීවිත හානි අවම කරනු ඇත, ”ඔහු ලිවීය.

මෙවැනි අසීමිත ම්ලේච්ඡත්වය නැවැත්වීම සඳහා ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ක්‍රියා කල හැකි යැයි සිතන අය තමන්වම රවටා ගනිමින් සිටිති. ඉවක්බවක් නොමැතිව සිදු කරන බෝම්බ ප්‍රහාර හරහා සිවිල් වැසියන් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ මිනිස් ජීවිතයට අත්‍යවශ්‍ය මූලික අවශ්‍යතා අත්හිටුවීමෙන් ඔවුන් සාගතයට ලක් කිරීම, සියොන්වාදී පාලන තන්ත්‍රයේ බංකොලොත්භාවයේ සහ දශක ගනනාවක් තිස්සේ පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශය නීතිවිරෝධී ලෙස අත්පත් කර ගැනීමේ නිෂ්පාදන පමනක් නොවේ. මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි එවන් අපරාධ පැන නගින්නේ දශක තුනකට අධික කාලයක් තිස්සේ, එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදී නායකත්වයෙන් යුත් අඛන්ඩ ආක්‍රමනකාරී යුද්ධ මගින් වොෂින්ටනය, සමස්ත සමාජයන්ම මිලිටරි බලය අනුකම්පා විරහිතව යොදා කුඩු පට්ටම් කිරීමෙන් එහි වේගවත් ආර්ථික පරිහානිය සමනය කිරීමට ගත් උත්සාහයේදීය.

පසුගිය දශක තුනහමාරක කාලය තුල ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය විසින් සිදු කරන ලද ම්ලේච්ඡ අපරාධ ලේඛනගත කිරීමට නොහැකි තරම් විශාලය. පලමු ගල්ෆ් යුද්ධයේදී ඉරාක සිවිල් වැසියන් සහ දුර්වල ලෙස සන්නද්ධ අනිවාර්ය ලෙස බඳවාගත් හමුදා සෙබලුන්ගේ (conscript soldiers) රුධිර ස්නානයේ සිට, 1999 දී යුගෝස්ලාවියාවට එරෙහි නේටෝවේ ම්ලේච්ඡ ගුවන් යුද්ධය දක්වාද, 2001 සිට ඇෆ්ගනිස්ථානයේ නව යටත් විජිත ආක්‍රමනය, 2003 දී ඉරාකය නීති විරෝධී ආක්‍රමනය කිරීම, 2011 දී නේටෝව විසින් ලිබියාව විනාශ කිරීම, සහ 2014 දී සිරියාවේ ලේ වැකි මැදිහත්වීම, ලෙස ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ලොව පුරා දරිද්‍රතාවයට පත් සහ පීඩිත ජනයා ම්ලේච්ඡත්වයට පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අසමසම වාර්තාවක් ඇත. මෙම මෙහෙයුම් බොහොමයක ප්‍රමුඛ කාර්යභාරයක් ඉටු කල ජනාධිපති බයිඩන්, රෆා (Rafah) ප්‍රහාරය පිලිබඳ සාකච්ඡා අධීක්ෂනය කරනු ඇත.

ලෝකය නැවත බෙදීමක යෙදී සිටින මහා බලවතුන් අතර වර්ධනය වෙමින් පවතින තුන්වන ලෝක යුද්ධයත් සමඟ මෙම ම්ලේච්ඡත්වය දැන් නව අදියරකට පැමින තිබේ. රුසියාවේ අමුද්‍රව්‍ය සහ යුරේසියානු භූ ස්කන්ධය මත තම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා යුක්‍රේනියානුවන් මිලියන භාගයකට වඩා කැමැත්තෙන්ම බිලි දී ඇති එක්සත් ජනපද හා යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදීන්, යුක්‍රේනයේ රුසියාවට එරෙහිව යුද්ධයක් දියත් කර තිබේ. ඔවුන් රුසියාව සමඟ යුද්ධය තීව්‍ර කරමින් චීනය සමඟ යුද්ධයට සූදානම් වෙමින් සිටින්නේ පෘථිවියේ මානව ශිෂ්ටාචාරයේ අවසානය සනිටුහන් කරන න්‍යෂ්ටික අග්නි ජාලාවක් අවුලුවාලීමේ අවදානම මැද ය. එක්සත් ජනපද පාලක පන්තිය තම කලාපීය ආධිපත්‍යයට බාධාවක් ලෙස සලකන ඉරානයට මුහුන දීම සඳහා, කලාපීය වශයෙන් මැද පෙරදිග පුරා ගැටුම තීව්‍ර කිරීම සඳහා වේදිකාව සකසා ගැනීමට පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරය ද වොෂින්ටනය විසින් ග්‍රහනය කර ගෙන ඇත.

බැලූ බැල්මට උමතු ලෙස පෙනෙන මෙම පිලිවෙත් මුල් බැස ඇත්තේ අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනවාදයේ ප්‍රතිවිරෝධතා තුල වන අතර එයට ලෝක යුද්ධයේ ක්‍රියාමාර්ගය හැර අධිරාජ්‍යවාදීන්ට වෙනත් පිලිතුරක් නැත. 20 වන ශතවර්ෂයේ නාසි පාලනය යටතේ ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය තම ආර්ථික හා භූ මූලෝපායික අභිලාෂයන් ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා යුරෝපීය යුදෙව්වන් සමූලඝාතනය කිරීම අවශ්‍ය බව දුටුවා සේම, පලස්තීන ප්‍රශ්නයට “අවසාන විසඳුම” අවශ්‍ය බව ඇමරිකානු සහ යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදය 21 ශත වර්ෂයේ දී නිගමනය කර ඇත.

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය එහි අලුත් අවුරුදු ප්‍රකාශයේ පැහැදිලි කර ඇති පරිදි:

ගාසා ජන සංහාරය අසමසම කථාංගයක් නොවේ, එය වඩාත් හොඳින් වටහා ගත හැක්කේ ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ගැටුමට සම්බන්ධ සුවිශේෂිත තත්වයන් සහ සියොන්වාදී ව්‍යාපෘතියේ සහජයෙන්ම ප්‍රතිගාමී ස්වභාවයේ සහ එහි වාර්ගික සහ විජාතික භීතික-ජාතිකවාදී දෘෂ්ටිවාදයේ නිෂ්පාදනයක් ලෙස ය. අවසාන සාධකය, ඇත්ත වශයෙන්ම, ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්හි සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. එහෙත් එහි අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍යධාර සැපයුම්කරුවන්ගේ සහ ආයුධ සැපයුම්කරුවන්ගේ පූර්න සහයෝගය ඇතිව සිදු කරන වත්මන් යුද්ධයේ අසීමිත රුදුරු බව තේරුම් ගත හැක්කේ සහ පැහැදිලි කල හැක්කේ ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී හා ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතියේ බිඳවැටීමේ සන්දර්භය තුල පමනි.

අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය නිපදවන එම අර්බුදයම එය පෙරලා දැමීමේ කොන්දේසි ද නිර්මානය කරයි. කප්පාදු පිලිවෙත් වලට එරෙහිව කම්කරුවන්ගේ අරගල සහ ඔවුන්ගේ ජීවන තත්වයන්ට එල්ල කරන ප්‍රහාර සියලු ප්‍රධාන අධිරාජ්‍යවාදී මධ්‍යස්ථාන තුල තීව්‍ර වන තතු තුල ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි මහජන විරෝධතා ලොව පුරා පැතිර ගොස් ඇත.

කම්කරු පන්තිය ඉදිරියේ ඇති හදිසි කර්තව්‍යය වන්නේ ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි අරගලය අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලය බව හඳුනා ගැනීමයි. 20 වැනි සියවසේ මුල් දශක හතරෙන් පසුව නොදුටු ආකාරයේ ම්ලේච්ඡත්වයට සහ අවනීතියට පාලක පන්තිය හැරී ගැනිම සඳහා පිලිතුරු දිය හැක්කේ සමාජවාදී හා ජාත්‍යන්තරවාදී ඉදිරිදර්ශනයක පදනම මත පමනි. මෑත මාසවල ලොව පුරා ජන සංහාරයට එරෙහිව විරෝධතා දැක්වූ මිලියන සංඛ්‍යාත කම්කරුවන් හා තරුනයින් ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල යටතේ ධනේශ්වර ම්ලේච්ඡත්වයට විරුද්ධ විය යුතුය. ගාසා තීරයේ දැනටමත් දිග හැරෙමින් පවතින මානව ව්‍යසනය නැවැත්වීමට ඇති එකම මාර්ගය මෙයයි.

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම” Read More »

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka

Democratic Rights, english, politics / March 29, 2024

By Nandana Nannetti.

On February 29, the Sinhala section of the World Socialist Web Site had published an article under the title, “Police claim one cannot be allowed to humiliate them through pamphlets, and pounce upon the Colombo Action Committee.” The relevant issue was the police raid to stop the CAC-led campaign against the suppression launched under the name of ‘Operation Justice’. The police charged CAC with “intentionally insulting with intent to provoke a breach of peace, and circulating false reports with intent to cause mutiny or an offence against the republic or public tranquility.” The SEP letter has clearly expressed its opposition to the repression of the police, and has also raised the danger it poses to the public.

The prelude to the CAC campaign against the suppression operation called “Justice” was the police intimidation followed the arrest of Aruna Wijesuriya, son of CAC secretary and journalist Shanta Wijesuriya. Aruna Wijesooriya was arrested by the Kesbewa police, who later demanded and received a ransom of 10,000 rupees for his release. Another officer threatened to kill Shantha for lodging a complaint to the police regarding the whole incident. Shanta and his family then faced retaliation by the police. Shanta’s son was arrested and falsely accused of keeping the illicit drugs commonly called ice. His girlfriend, who went to visit him, was stripped and beaten within the police station for recording the conversation.

On February 17, CAC issued the aforementioned statement, “Defeat the state terror campaign called ‘Mission of Justice’, unleashed against the people, including the oppressed youth”. “This attempt by the machine of state repression, posing as an agent of morality against immorality, is fraudulent, evil and despicable. It is a desperate attempt to suppress the opposition of the laboring oppressed people to the implementation of austerity measures as dictated by the International Monetary Fund (IMF), hence imposing the crisis of the capitalist class rule on the shoulders of the oppressed masses,” it pointed out.

The campaign was expanded through pasting posters all over the area with the assistance of the Prisoner’s Rights Organization and local youth. The campaign invited people to join a picketing campaign at Kesbewa on February 27. On February 23, while CAC leaflets were being distributed, Shanta was summoned to the Piliyandala Police Station by the Superintendent of Police, Ratmalana saying that they would conduct an urgent investigation regarding the complaints of Shanta and his family. It was a naive attempt to stop the campaign. The next day, Comrade Punyawardena of CAC, who was distributing leaflets in Piliyandala town, was forcibly taken away in a three-wheeler under the direction of the same Superintendent of Police. The superintendent told Punyawardena that, he was sure that no wrongdoing of the type described in CAC statement had occurred in the Piliyandala and Kasbewa police stations.

Punyawardena was released after obtaining a statement. Meanwhile, CAC distributed more than 2,000 leaflets in the city and the public was informed against the action of the police. At the same time, the head of the criminal division of the Piliyandala Police warned Shantha to not to oppose the police and the operation of justice, because an investigation is underway into the incident. But that evening (24th), Kasbewa police obtained a search warrant from the court and raided Shanta’s house and seized about 500 CAC leaflets and materials that had been prepared for the campaign.

It has been noticed by the police that, CAC is the only organization that has been engaged in such an open struggle against this violent state repression campaign, until this date. Hence the police thought that it would be easy to suppress it under the circumstances that no other organization challenged the operation of justice. Even the Socialist Equality Party, the Sri Lankan branch of the International Committee of the Fourth International (ICFI), only documented their protest in two articles on the World Socialist Web Site in June and in January. But public opposition is growing strongly. This dire situation is reflected by the independent intervention of a group of members of the Frontline Socialist Party to support this struggle in several ways.

It was in these circumstances that CAC convened a press conference on the 26th to explain the threat and to gather support against it. Despite the presence of representatives of the major electronic media organizations in Sri Lanka, most of the major capitalist media organizations avoided publishing the reports. Meanwhile, the CAC’s invitation to the Sinhala section of the WSWS to participate in the press conference was ignored due to the subjective dislike of Sri Lanka’s SEP towards CAC.

The picket campaign was carried out at Kesbewa town on 27th evening, as per the schedule. The police did not step forward to implement the court order they claimed to have obtained against the campaign. Under the circumstances of continuing of the struggle by the CAC, not giving in to the pressures, it was not possible to prevent the wide publicity it received. As a last moment attempt to “protect its ‘good’ name”, the police constable Paulson and Sergeant Alwis of the Kesbewa Police, who posed a threat to Shanta and the family, were transferred to the Moratuwa and Mt. Lavinia Police stations respectively.

As CAC stated during this struggle, “the anti-democracy and terror-mongering displayed by governments, by bringing social media censorship laws and anti-terror laws, is not at all an expression of the strength of capitalist governments, but an expression of their organic weakness. …. Anywhere in the world, such regimes have been able to survive, because trade unions and pseudo-left fronts have invaded into every instance of class struggle to sabotage, control and compromise mass struggles. We workers, peasants, and the rest of the oppressed people, must understand that, for us, there is no self-defense through official capitalist institutions. Freedom and security cannot be guaranteed except through building of an independent mass movement under the revolutionary working-class program, against those very institutions.”

Reflecting the SEP’s nervousness and fickleness, this principled struggle the CAC is engaged in, has been deliberately kept in the dark by the anonymous author in his article. At the same time, it did not forget to denounce CAC, as will be explained later in this article. However, this unknown so-called “our writer” claims that, “the repressive arm strengthened through the justice operation is being used to stifle those who criticize the government’s program in any manner.”

But it does not seem that even the ruling class themselves have believed “the repressive hand has been strengthened through the operation justice”. The police announced on Monday (11) that the army will also participate in this operation. Capitalist media, trade unions, pseudo-lefts have offered open and closed support, but only a feeble mind insensitive to the drivers of class struggle and class relations can assume that the regime, which is repelled and hated by the laboring masses, can be strengthened so easily. The campaign launched in the name of justice has shown the desperation of the ruling class, with the government, its police force and the army boasting that they will destroy the underworld. Currently, imprisoning beggars has also become a part of ‘justice’.

The responsibility of revolutionaries is to expose this situation and mobilize the working class against it. As CAC revealed in its struggle, the truth is that the operation of justice is evoking strong popular opposition and paving the way for the revolutionary organization of the working class. This protest is growing unorganized in all workplaces, and villages. There is no justification for depicting the desperation of the ruling class as a strength, instead of intervening in the situation. Such actions always allow opportunism, hence saving capitalism from danger.

As the International Committee of the Fourth International has pointed out, we are entering the fourth year of a revolutionary decade. The revolutionary struggle erupted in Sri Lanka in 2022 is still ablaze like the cinders under the ash. At a time like this, “it is necessary to utilize the favorable conditions of a revolutionary crisis in order to mobilize the masses; taking as a starting point the given level of their “maturity” it is necessary to propel them forward, teach them to understand that the enemy is by no means omnipotent, that it is torn asunder with contradictions, that behind the imposing facade panic prevails.” (Leon Trotsky, Class, Party and Leadership).

CAC is following this revolutionary policy.

The SEP article ignores CAC’s this struggle and turns to condemn it. It says: “Despite deep political differences with the Colombo Action Committee, the Socialist Equality Party opposes this vicious attack on them.” Unable to find any of these “deep political differences” which have never been explained, the SEP writer washes its hands by saying that “The Colombo Action Committee was formed by a group expelled from the SEP on disciplinary charges” and recommends the reader to read the “Statement of the Socialist Equality Party of Sri Lanka on the Expulsion of Nandana Nannetti and Sanjaya Jayasekara”.

At the same time, it says, “the response of the working class to the Wickramasinghe government’s sharpening of the class war against the working class should be to develop its own class struggle. The lie of the trade unions that they can pressure the capitalist governments and win their demands is exposed through the repression being carried out by the Wickramasinghe government. By doing so, the government shows that it is not ready to take a step back from its austerity program in any way. Hence arises the urgency for the working class to form action committees, independent of these trade unions and capitalist parties.”

The primary responsibility of the Revolutionary Party, that is to develop perspectives, is not an astrological task, it is historical task. The revolutionary intervenes in what he is analyzing. The revolutionary who analyzes the world in dialectical materialism does not stop at that and wait. He is committed to change the world. SEP did not make any active intervention in the political incident which it emphasizes to take seriously. Even now, what the author of this article recommends to the public is to follow this and that procedures, to eliminate this and that disaster.

“Only with the help of such systematic, persistent, indefatigable, courageous agitational and organizational work always on the basis of the experience of the masses themselves, is it possible to root out from their consciousness the traditions of submissiveness and passivity; to train detachments of heroic fighters capable of setting an example to all toilers; to inflict a series of tactical defeats upon the armed thugs of counterrevolution; to raise the self-confidence of the exploited and oppressed; to compromise Fascism in the eyes of the petty bourgeoisie and pave the road for the conquest of power by the proletariat”, (The Death of Capitalism and the Tasks of the Fourth International, p. 18) hence culminating the program of the Fourth International.

It is not our intention here to repeating our comments on the disgusting statement of expulsion, the document which the SEP leadership recommends to the reader. But we just say this much: The SEP leadership has repeatedly violated the party constitution and discipline on a large number of occasions, from very important matters such as congresses, not allowing to discuss the differences and expelling 12 members from the party, without disciplinary investigation. The expelled members have a written history of a fight against this situation. The SEP issued statements claiming that it stands with the struggle and, then expelled Comrade Sanjaya for staunchly defending the party line at the ground. According to them, his participation was a breach of discipline. There is no discipline to superior to fight for the program and perspective, and the SEP in Sri Lanka has made history within the history of the International Committee by expelling a group of members exactly that manner for breaching some superior discipline by fighting for the party program and perspectives.

Thus, it should be clear that the SEP leadership’s disgust towards CAC is not just a question about CAC or its members. SEP should seriously consider this situation. The conditions that enabled the suppression of objective truth are collapsing. The growing class struggle will bring the truth to light.

[This is the English translation of the article originally published in Sinhalese here on March 13, 2024]

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka Read More »