Democratic Rights

Akd

ජාමූඅ නියෝග බලාත්මක කිරීමට ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක ජාජබ ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තු බහුතරයක් ලබා ගනී: කප්පාදුවලට එරෙහිව සටන් කිරීමට සසප ගොඩනඟන්න!

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) විප්ලවවාදී වාම කන්ඩායම (ආර්එල්එෆ්) හෙවත් ශ්‍රී ලංකාවේ සහ දකුනු ආසියාවේ සමාජවාදී නායකත්වයේ (එස්එල්එල්ඒ) ප්‍රකාශය.

ශ්‍රී ලංකාවේ මහ මැතිවරණය, පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකට වඩා වැඩි බලයක් ලබා ගත් පාලක ජාතික ජන බලවේගයේ (ජාජබ) විශිෂ්ට ජයග්‍රහණයකින් අවසන් විය. ජාජබ යනු සැප්තැම්බර් මැතිවරණයෙන් තේරී පත් වූ විධායක ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායකගේ පක්ෂය වන ප්‍රති-මාක්ස්වාදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජවිපෙ) සමන්විත සන්ධානයකි. 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමෙන් පසු ශ්‍රී ලංකාවේ ධනේශ්වර පාලනයේ ප්‍රධානම මුක්කුවක් වූ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ කේන්ද්‍රීය ද්‍රැවීකරන බලය ප්‍රතිඵලය මගින් ඉස්මතු කෙරුනි.

Akd
ජනාධිපති අනුර කාමර දිසානායක (දකුණේ සිට දෙවැන්නා) 2024 නොවැම්බර් 11 වන දින ගම්පහදී පැවති මැතිවරණ රැලියේදී NPP හි අනෙකුත් නායකයින් සමඟ සිටගෙන සිටියි. අනුග්‍රහය: දිසානායකගේ X ගිනුම.

රටේ ජනාධිපති-පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය තුළ වඩාත්ම ප්‍රායෝගික තේරීම ලෙස ඔවුන් සැලකූ ජාජබ සඳහා ඡන්දය දීමට මිලියන හයකට අධික ජනතාවක් කැමැත්ත පළ කර ඇත. මෙම තීරණය, ජාජබ විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද සටන් පාඨයක් වන “ස්ථාවර ආන්ඩුවක්” සඳහා වූ ජනතා තේරීම පිලිබිඹු කරන අතර, එය, ජනාධිපතිවරයෙකු සහ වෙනත් පක්ෂයක් විසින් ආධිපත්‍යය දරන පාර්ලිමේන්තුවක අවශ්‍යතා අතර කන්ඩායම් ගැටුම් හේතුවෙන් ඇති වූ දේශපාලන අස්ථාවරත්වය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ අතීත අත්දැකීම් මගින් මෙහෙයවනු ලැබීය. දක්ෂිනාංශික විරුද්ධ පක්ෂ විසින් දේශපාලන විකල්පයක් ඉදිරිපත් නොකළ බැවින්, ශක්තිමත් හෝ “වෙනස් වූ” විපක්ෂයකට වඩා ශක්තිමත් ජාජබ ආන්ඩුවක් සඳහා ජනතාව මනාපය පළ කර ඇත. 

ශ්‍රීලංපොපෙ-එජාප (ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ-එක්සත් ජාතික පක්ෂය) කලින් පාලක සභාගය සහ හිටපු විපක්ෂය වූ සජබ (සමගි ජන බලවේගය) ඡන්දදායකයින් ඉදිරියේ තරයේ අපකීර්තියට පත්ව තිබුණි. දිගු කලක් රට පාලනය කළ පරපෝෂිත ප්‍රභූ පන්තිය කෙරෙහි තිබූ මහා මහජන විරෝධයේ ප්‍රකාශනයක් ලෙස, ජනතාව 2022 මහජන අරගලයේ “225 ම එපා” යන සටන් පාඨය  (පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 225 ගැන වූ සඳහන) ක්‍රියාව ට නැංවීමේ  වේදිකාවක් බවට මහ මැතිවරණය පරිවර්තනය කළහ. ජාජබ මෙම හැඟීම ගසා කෑ  අතර, එය පාර්ලිමේන්තුව “පිරිසිදු කිරීමක්” සඳහා වන  කැඳවීමක රාමුවක් තුල  පිහිටුවීය.

කෙසේ වෙතත්, දිසානායකගේ සියලු ව්‍යාජ පොරොන්දු සහ ජනප්‍රිය අලංකාරෝක්තිය තිබියදීම, මැතිවරණ ප්‍රතිඵලය ජාජබ නායකත්වය කෙරෙහි පුලුල්ව පැතිරුනු විශ්වාසයක් නිශ්චිතවම පෙන්නුම් නොකරයි. 1990 ගණන්වල මුල් භාගයේ සිට ධනේශ්වර ප්‍රභූ පැලැන්තියේ විවිධ ආන්ඩු සමග හවුල් වී, පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයට අවතීර්ණ වීමෙන් පසු, ඔවුන්ගේ කප්පාදුවලට සහ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී පියවරයන්ට සහාය දැක්වීමේ ඉතිහාසයක් ජවිපෙට ඇත. ජවිපෙ නායකයින් හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග යටතේ අමාත්‍ය ධුර දැරූ අතර, යුද්ධයේ අවසන් අදියරේදී ඇස්තමේන්තුගත  දෙමළ ජනයා 40,000 ක් සමූලඝාතනය කිරීමකින් අවසන් වූ උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනයාට එරෙහිව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ නැවත පණ ගැන්වූ වාර්ගික යුද්ධයට දැඩි ලෙස සහයෝගය දැක්වූහ. 

මැතිවරණ තුල දී, පුද්ගලයන්ට වඩා පක්ෂයට ඡන්දය දීමට ජනතාව දිරිමත් කරන බව පවසමින්, නායකත්ව කල්ලිය විසින් තෝරාගත් අය පමණක් ප්‍රවර්ධනය කෙරුනු අතර බොහෝ දුරට ජනතාව නොදන්නා අපේක්ෂකයින්ට මනාප සඳහා ප්‍රචාරක කටයුතු කිරීම ජාජබ/ජවිපෙ නායකත්වය විසින් තහනම් කෙරුණි. පක්ෂය උත්සාහ කළේ තමන් “ජනතාවගේ රජයක්” සහ සියලු ජනවර්ගවල පාලනයක් පිහිටුවන බවට ජනතාව ඒත්තු ගැන්වීමට ය. මෙය රැවටිලිකාරී ය. 

කම්කරු පන්තිය, නාගරික මධ්‍යම පන්තිය, ගොවීන්, කුඩා වෙළෙන්දන් සහ තරුනයන් බොහෝ දුරට ජාජබ නායකත්වය විසින් මෙහෙයවනු ලැබුවේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) (ජාමූඅ) නියෝග ක්‍රියාවට නැංවීම හැර ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය පුනර්ජීවනය කිරීමට විසඳුමක් නොමැති බව විශ්වාස කිරීමට ය. ජාජබ/ජවිපෙ නායකයන් මෙම වෙලඳපොල ගැති වැඩපිලිවෙලේ සැබෑ ඇඟවුම් පිලිබඳව ජනතාව අඳුරේ තැබීමට උත්සාහ කලහ: පුළුල් කප්පාදු ක්‍රියාවට දැමීම, නව්‍ය කල වාණිජකරණය සහ පුද්ගලීකරනය, වැටුප් හැකිලීම සහ කම්කරු වැඩවර්ජන මැඩ පැවැත්වීම ආදී හිටපු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩු සමයේදී වැඩකරන ජනතාව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කල පියවරයන්. දිසානායක ද කම්කරුවන්ගේ අරගල මර්දනය කිරීම සඳහා ආඥාදායක ජනාධිපති බලතල, පාර්ලිමේන්තු බහුතරය, උසාවි, බන්ධනාගාර පද්ධතිය සහ මිලිටරිය මත රදා සිටිනු ඇත.

දිසානායක සහ ජාජබ/ජවිපෙ තුල ඔහුගේ කවය, 2022 මුල්‍ය බංකොලොත් බව ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ධනේශ්වර ආර්ථිකය ගලවා ගැනීමේ කර්තව්‍යය භාරගෙන ඇත. ජාජබ ආන්ඩුව ස්ථාපිත කළ පසු, එය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය සමග පෙලගැසුණු සහ  චීනය, රුසියාව සහ මැද පෙරදිග ඉරානය සමග එහි භූ දේශපාලන ගැටුම් වලදී ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට යටත් හවුල්කරුවෙකු ලෙස, දක්ෂිනාංශික හා ජාතිභේදවාදී පාලනයක් ලෙස ක්‍රියා කිරීමට සූදානමින් සිටී. චීනය සමග යුද්ධය සඳහා වෙලඳ හා මිලිටරි සැලසුම් ඇති, එමෙන්ම, සියලු බටහිර අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ සහාය ඇතිව ගාසා තීරයේ සහ බටහිර ඉවුරේ පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව ජන සංහාරක යුද්ධයක් දියත් කර ඇති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ සියොන්වාදී ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුවේ ක්‍රියා අනුමත කරනා එක්සත් ජනපදයේ තේරී පත් වූ ෆැසිස්ට්වාදී ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ට සහය පළකරමින් ද, එක්සත් ජනපද අවශ්‍යතා සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීමට ඇති කැමැත්ත දිසානායක දැනටමත් සංඥා කර ඇත.

2012 දී තනිකරම උපායශීලී පදනමක් මත කැඩී ගිය ජවිපෙ කන්ඩායමක් වන ව්‍යාජ-වාම පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) විසින් ගෙන ගිය වැඩපිලිවෙලේ බංකොලොත් භාවය ද මැතිවරනය විසින් ඉස්මතු කර ඇත. “පද්ධති වෙනසක්” ඉල්ලා සිටි, පෙර නොවූ විරූ 2022 මහජන අරගල පාවාදීමේ ප්‍රධාන පාර්ශවකරුවන්ගෙන් එකක් වූයේ පෙසප ය. බලය ලබාගෙන සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට පාලක පන්තියට එරෙහිව කම්කරු පන්තිය ස්වාධීනව බලමුලු ගැන්වීමට දැඩි ලෙස විරුද්ධ වූ පෙසප, ජවිපෙ සහ විපක්ෂයේ සජබ විසින් යෝජනා කරන ලද අන්තර්වාර ආන්ඩුවකට සහාය දුන් අතර “පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටත බලයක්” යන සටන් පාඨය යටතේ උද්ඝෝෂනය කළේය. පෙසප, ජවිපෙ නායකයා ඡන්දෙයෙන් තෝරා පත් කර ගැනීම ජනතා අරගලවල ඉල්ලීම ඉටු කිරීමක් ලෙස ලෙස හුවා දක්වන අතරම, මහ මැතිවරනය තුලදී තත්කාර්යවාදී හැරීමක් ගනිමින්, පාර්ලිමේන්තු විපක්ෂයේ නියෝජනය අපේක්ෂාවෙන් ” විපක්ෂය වෙනස් කිරීම” ක් ඉල්ලා සිටියේය.

උතුරේ සහ මධ්‍යම කඳුකරයේ දෙමළ සුළුතරය බොහෝ දුරට ජාජබ ට ඡන්දය දුන්හ. ශ්‍රී ලාංකික දෙමළ ජනතාව බහුතරයක් ජීවත් වන යාපනය දිස්ත්‍රික්කයේ, ජාජබ ජනාධිපති අපේක්ෂක දිසානායක ජනාධිපතිවරණයේදී ලබා ගත්තේ 7.29% ක ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් (ඡන්ද 27086) පමණක් වන අතර, බ්‍රහස්පතින්දා (14) පැවති මැතිවරණයේ දී එම ජනතාවම 24.85% ක ඡන්ද ප්‍රමානයක් (ඡන්ද 80830) ලබා දෙමින් ජාජබ ඉහළට ඔසවා තැබූහ. දශක ගනනාවක් තිස්සේ දකුණේ සිංහල ස්වෝත්තමවාදී ආන්ඩු සමග සහජීවනයෙන් සිටි සහ ජනතාවගේ පොරොන්දු ඉටු කිරීමට අපොහොසත් වූ දෙමල ජාතිවාදී පක්ෂ කෙරෙහි ඔවුන්ගේ අතෘප්තිය මෙම ඡන්ද වැඩිවීම තුල කොටසක් ලෙස පිලිබිඹු කරයි. එසේ වුවද, මෙම ඡන්දය, ජවිපෙ ස්වෝත්තමවාදී දේශපාලනය අනුමත කිරීමක් නොව, දිසානායකගේ ව්‍යාජ පොරොන්දු සහ කොන් කිරීම පිලිබද නොපැහැදිලි තර්ජන වලට මංමුලා සහගත ප්‍රතිචාරයක් වෙයි. 

එසේම, රටේ බොහෝ ප්‍රදේශවල සුළුතර මුස්ලිම් ප්‍රජාවන් ද නව රජයේ පොරොන්දු කෙරෙහි තම බලාපොරොත්තු තබා ඇති අතර, ඔවුහු වැඩි කල් නොගොස් දැඩි ලෙස කලකිරීමට පත් වීමට නියමිතය. 

පසුගිය මැතිවරණ දෙක පුරාවටම, ජවිපෙ/ජාජබ, පෙසප, සජබ, සහ විවිධ ජාතිවාදී පක්ෂ ඇතුළු සියලුම දේශපාලන පක්ෂ, අනුප්‍රාප්තික ආන්ඩුවල දූෂණය, අවපාලනය හෝ ජාතිවාදය යන කාරනා කෙරෙහි අවධානය යොමු කරනා’තර සමාජ-ආර්ථික අර්බුදයේ ගෝලීය සහ පන්ති මූලයන් වසන් කරමින් ජනතාව නොමඟ යැවීමට කැපවී සිටියෝය. එසේම, න්‍යෂ්ටික යුද්ධයේ ආසන්න තර්ජනය, ගාසා තීරයේ ජන සමූල ඝාතනය, ෆැසිස්ට්වාදයේ සහ ආඥාදායකත්වයේ නැගීම සහ යුරෝපයේ ප්‍රධාන ධනේශ්වර රටවල ද, ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ සහ චීනයේ ද ගැඹුරු වන ආර්ථික අර්බුදය, ලඹදෙන  සෞඛ්‍ය හා පාරිසරික ව්‍යසනය යනාදී හදිසි ගෝලීය භූ-දේශපාලන ප්‍රශ්න වලින් වැඩකරන ජනයාගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීමට පන්තියක් ලෙස ඔවුන් ප්‍රවේශම් විය. 

දේශීය හා ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය ආයතනවල ව්‍යාජ නිරූපණයන්ට පටහැනිව, සමාජවාදී ප්‍රතිසංස්කරණවලට කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති ජාජබ ආන්ඩුව තුළ කම්කරු පන්තියට සැනසීමක් නොලැබෙනු ඇත. පාර්ලිමේන්තුව තුළ පුලුල් දේශපාලන බලයක් ඇති ජාජබ/ජවිපෙ ආන්ඩුව, වැඩවර්ජන කිරීමට ඇති අයිතිය ඇතුළුව කම්කරු පන්තියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් කප්පාදු කරන නීති පැනවීමට  පසුබට නොවනු ඇත. වර්ගවාදය ඇතුළු අනුප්‍රාප්තික ආන්ඩු විසින් භාවිතා කරන ලද සාම්ප්‍රදායික යාන්ත්‍රණ සහ රාජ්‍ය මර්දනයේ ක්‍රමවලින් ඔබ්බට, ජාජබ ආන්ඩුව තමන්ගේම මෙවලම් දෙකක් භාවිතා කරනු ඇත: ඒ, වෘත්තීය සමිති නිලධරය සහ රටේ ග්‍රාමීය සහ නාගරික ප්‍රදේශ වල හොඳින් ජාලගත වූ ජාජබ/ජවිපෙ සුලු ධනේශ්වර කොටස් ය.  මෙම බලවේග 1980 ගනන් අග භාගයේ ඔවුන්ගේ අඳුරු ඉතිහාසය ප්‍රතිනිර්මාණය කරමින් දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට සහ කම්කරු පන්තියට එරෙහිව ෆැසිස්ට්වාදී බලවේග ලෙස බලමුලු ගැන්විය හැකිය. මෙය කම්කරු පන්තියට දැඩි අනතුරු ඇඟවීමකි. 

ලෝකය, න්‍යෂ්ටික යුද්ධයේ, ආඥාදායකත්වයේ, ෆැසිස්ට්වාදයේ සහ කප්පාදුවේ යුගයකට අවතීර්ණව ඇත. සෑම රටකම කම්කරුවන්, තමන් මුහුණ දෙන මෙම ගෝලීය ප්‍රශ්නවලට එරෙහිව සටන් කිරීමට අධිෂ්ඨානවත් වනු ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ සහ කලාපයේ ජනතාව මුහුණ දෙන එදිනෙදා ජීවන ගැටලු මූලික වශයෙන් ස්වදේශිකව සම්භවිත ඒවා නොව, එක්සත් ජනපද මූල්‍ය වංශාධිපතිත්වය විසින් නායකත්වය දෙන ගෝලීය අධිරාජ්‍යවාදී ක්‍රමයේ ප්‍රතිවිරෝධතා වලින් පැන නැගුනු ඒවාය. මෙම ගැටළු ගෝලීය වන අතර ජාත්‍යන්තර විසඳුම් අවශ්‍ය වේ.

සමාජවාදී රේඛා ඔස්සේ ගෝලීය ආර්ථිකය ප්‍රතිසංවිධානය කිරීමටත් , අධිරාජ්‍යවාදී ක්‍රමයට එරෙහිව ඔවුන්ව මෙහෙයවීමටත්, ධනේශ්වර පන්තියෙන් දේශපාලන පාලනය දිනා ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ කාර්මික බලය බලමුලු ගැන්වීම සඳහාත්, ශ්‍රී ලංකාවේ සහ දකුනු ආසියාවේ ඇතුළුව ලෝකයේ ජනතාවට ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ බහුජන පක්ෂයක් අවශ්‍ය වේ.  ජාජබ/ජවිපෙ, අනෙකුත් දක්ෂිනාංශික දේශපාලන පක්ෂ සහ ව්‍යාජ වම සමග සම්බන්ධ වෘත්තීය සමිති නිලධරයට එරෙහිව ස්වාධීන කම්කරු කමිටු පිහිටුවීම සහ ජාතික බෙදීම් සහ ජාත්‍යන්තර දේශසීමා හරහා මෙම කමිටු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව එක්සත් කිරීම, කම්කරු පන්තිය, තරුනයින් සහ පීඩිත ජනතාව අද මුහුණ දෙන කර්තව්‍යයයි.

මැතිවරන කාලය තුල මෙම වැඩපිලිවෙල පෙරට ගෙන ඒ සඳහා උද්ඝෝෂනය කලේ, හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජාජාක) සහ එහි ශ්‍රී ලංකා ශාඛාව වන ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) පමණි. කප්පාදුවට, ආඥාදායකත්වයේ අන්තරායට, යුද්ධයට හා ෆැසිස්ට්වාදයට එරෙහිව සහ සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති සඳහා වන මෙම වැඩපිලිවෙල සඳහා සටන් කිරීමට ශ්‍රී ලංකාවේ හා කලාපයේ කම්කරුවන්ගේ මහජන විප්ලවවාදී පක්ෂය ලෙස සසප ගොඩනැගිය යුතුය.

[මෙය the socialist.lk වෙබ් අඩවියේ නොවැම්බර් 16 දින ඉංග්‍රීසියෙන් පලවූ ලිපියේ සිංහල පරිවර්ථනය යි.]

ජාමූඅ නියෝග බලාත්මක කිරීමට ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක ජාජබ ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තු බහුතරයක් ලබා ගනී: කප්පාදුවලට එරෙහිව සටන් කිරීමට සසප ගොඩනඟන්න! Read More »

Akd

Sri Lanka’s ruling NPP secures a strong parliamentary majority to enforce IMF dictates: Build the SEP to fight the cuts!

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction (RLF) of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

Sri Lanka’s general election concluded with a landslide victory for the ruling National People’s Power (NPP), which secured more than a two-thirds majority in Parliament. The NPP is a coalition consisting of the anti-Marxist Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), the party of the Executive President Anura Kumara Dissanayake, who was elected in the September elections. The result highlights the centripetal power of the executive presidency, which has been central to Sri Lanka’s capitalist rule since the adoption of the 1978 Constitution.

Akd
President Anura Kamara Dissanayake (second from the right) stands with other leaders of NPP at an election rally on November 11, 2024 at Gampaha. Courtesy: X profile of Dissanayake.

Over six million people have opted to vote for the NPP, which is what they viewed as the most pragmatic choice within the country’s presidential-parliamentary system. This decision reflects the people’s choice for a “stable government,” a slogan promoted by the NPP, and was driven by their past experiences of political instability caused by factional conflicts between the interests of a president and a parliament dominated by a different party. People have expressed a preference for a strong NPP government over a strong or “changed” opposition, as no political alternative was presented by the right-wing opposition parties. 

The SLPP-UNP (Sri Lanka Podujana Peramuna-United National Party), the previous ruling coalition, and the SJB (Samagi Jana Balawegaya), the former opposition, were thoroughly discredited in the eyes of the electorate. Largely an expression of mass protest over the parasitic elite class that had long ruled the country, people converted the general elections into a platform to translate the 2022 mass struggle’s slogan, “No to the 225” (referring to the 225 members of parliament), into action. The NPP capitalized on this sentiment, framing it as a call for a “cleansing” of Parliament.

However, in spite of all the false promises and popular rhetoric of Dissanayake, the election result does not necessarily indicate widespread trust in the NPP leadership. JVP has a history of partnering with various governments of the capitalist elite since early 1990s, when they entered into parliamentary politics, and supporting their austerity and anti-democratic measures. JVP leaders held ministerial portfolios under former president Chandrika Kumaratunge and fervently supported the renewed communal war of former president Mahinda a Rajapaksa against the country’s Tamils in the North and East, which ended with a massacre of an estimated 40,000 Tamils during the final phase of the war. 

During the elections, the NPP/JVP leadership barred their largely unknown candidates from campaigning for preferential votes, promoting only those the leadership clique has chosen, and claiming that people are encouraged to vote for the party rather than the individuals. The party sought to persuade the people that it would establish a “government of the people” and of all ethnicities. This posture is deceptive. 

The working class, the urban middle class, peasants, small traders, and youth were largely led by the NPP leadership into believing that there was no solution to reviving Sri Lanka’s economy other than implementing the dictates of the International Monetary Fund (IMF). The NPP/JVP leaders sought to keep the people in the dark over the real implications of this pro-market program: sweeping austerity, renewed commercialization and privatization, shrinking wages, and the suppression of workers’ strikes – measures that the working people rejected under the government of the previous president, Ranil Wickremasinghe. Dissanayake, too, will rely on dictatorial presidential powers, a parliamentary majority, the courts, the prison system, and the military to suppress workers’ struggles.

Dissanayake and his circle within the NPP/JVP have undertaken the task of salvaging the capitalist economy, which was declared bankrupt in early 2022. Once the NPP government is established, it is poised to function as a right-wing and communalist administration aligned with international financial capital and as a subservient partner to American imperialism in its geopolitical conflicts with China, Russia, and Iran in the Middle East. Dissanayake has already signalled his willingness to collaborate with U.S. interests, even expressing support for the fascistic U.S. President-elect Donald Trump, who has trade and military plans for war with China, and approved actions of the Zionist Israeli government of Benjamin Netanyahu, which is waging a genocidal war against Palestinians in Gaza and the West Bank, backed by all Western imperialist powers.

The election also has highlighted the bankruptcy of the programme advanced by the pseudo-left Front Line Socialist Party (FSP), a faction of JVP which broke away in 2012 on purely tactical grounds. The FSP was one of the main stakeholders in the betrayal of the unprecedented mass struggles of 2022, which demanded a “system change”. Staunchly opposed to the independent mobilisation of the working class against the ruling class to take power and implement socialist policies, the FSP supported an interim government proposed by JVP and opposition SJB and campaigned under the slogan of a “power outside the parliament”. Taking a pragmatic turn during the general elections, the FSP called for a “changed opposition”, seeking representation in the parliamentary opposition, while cynically portraying the election of the JVP leader as a fulfilment of the demand of the mass struggles.

In the North and the central hills, the Tamil minority largely voted for the NPP. In the Jaffna District, where Sri Lankan Tamils are the majority, NPP presidential candidate Dissanayake secured only a 7.29% of the votes (27086) in the presidential elections, while in Thursday’s elections the same people propelled the NPP to the top, giving it 24.85% of the votes (80830). This increase of votes partly reflects their discontent with Tamil communalist parties, which were cohabiting with the Sinhala chauvinist governments of the South for decades, and failed to fulfill their promises. Nevertheless, this vote does not signify approval for the chauvinist politics of the JVP, but rather a misguided response to Dissanayake’s false promises and vague threats of marginalization. 

Likewise, in many parts of the country, minority Muslim communities also have placed their hopes in the promises of the new government, only to be bitterly disillusioned sooner rather than later. 

Throughout the last two elections, all the political parties, including the JVP/NPP, FSP, SJB, and various communal parties, were dedicated to misleading the people by focusing on the issues of corruption, mismanagement, or communalism in successive governments, while concealing the global and class roots of the socio-economic crisis. As a class, they were also careful to distract the working people from pressing global geo-political issues: the imminent threat of nuclear war, the genocide in Gaza, the rise of fascism and dictatorship, and the deepening economic crisis in the major capitalist countries in Europe, in USA, and China and the impending health and environmental catastrophe.

The working class will find no solace in the NPP government, which has no connection to Socialist reforms, contrary to the false portrayals by local and international media outlets. With sweeping political power in the parliament, the NPP/JVP government will not hesitate to enact laws curtailing the democratic rights of the working class, including their right to strike. Beyond the traditional mechanisms and methods of state oppression used by successive governments, including communalism, the NPP government will wield two more tools of its own: the trade union bureaucracy and the well-networked petty-bourgeois elements of NPP/JVP, prevalent in the country’s rural and urban areas.  These forces could be mobilized as fascistic forces against political opponents and the working class, replicating their dark history of the late 1980s. This is a stark warning to the working class. 

The world has entered an epoch of nuclear war, dictatorship, fascism and austerity – global issues that workers in countries are confronted with and will be determined to fight against. The everyday problems faced by the people of Sri Lanka and the region are not fundamentally homemade but stem from the contradictions of the global imperialist system, led by the US financial aristocracy.  These issues are global and need international solutions.

The people of the world, including those in Sri Lanka and South Asia, need a mass party of the international working class to lead them against the imperialist system and mobilise their industrial power to win political control from the capitalist class, in order to reorganize the global economy along socialist lines. Establishing independent workers’ committees against the trade union bureaucracy affiliated with the NPP/JVP, other right-wing political parties and the pseudo-left, and uniting these committees democratically across national divisions and international borders is the task before the working class, youth and the oppressed masses today.

It was only the International Committee of the Fourth International (ICFI) and its Sri Lankan section, the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, that advanced and campaigned for this programme during the elections. To fight for this programme – against austerity, danger of dictatorship, war, and fascism and for socialist policies –  the SEP must be built as the mass revolutionary party of the workers of Sri Lanka and the region. 

Sri Lanka’s ruling NPP secures a strong parliamentary majority to enforce IMF dictates: Build the SEP to fight the cuts! Read More »

Trump

Trump assembles cabinet of fascist repression and imperialist war

By Patrick Martin

The two priorities of the incoming administration are preparing for war with China and arresting and deporting millions of migrants.

In a rapid-fire series of appointments and announcements, fascist President-elect Donald Trump is assembling an administration in his own image. There are only two criteria for the nominees so far announced: complete alignment with the fascist policies Trump seeks to put into place and unquestioning personal loyalty to the would-be dictator. 

Trump
President-elect Donald Trump with Florida Senator Marco Rubio [AP Photo/Evan Vucci]

January 20, 2025 will thus mean not merely the re-entry of the former president into the White House but the installation of a regime with his aides and stooges in charge of all the levers of power, committed to using these powers against all domestic opposition from the American people and against whatever countries Trump chooses to target for subversion, blockade or open warfare.

As Trump prepares to rapidly implement his plans, the Biden administration, which is in power for another two months, is doing absolutely nothing to alert the population, let alone take measures to stop the massive assault on democratic rights. Biden, who is welcoming Trump to the White House on Wednesday, is acting as if it is his responsibility not only to guarantee Trump’s succession but to help implement his policies. 

The contours of the new Trump-led regime are demonstrated in the nominations made public or leaked to the media over the past three days. Nearly all of Trump’s top national security appointments have been made public:

  • For secretary of state, US Senator Marco Rubio of Florida
  • For national security advisor, Representative Michael Waltz, also of Florida
  • For Ambassador to the United Nations, Representative Elise Stefanik of New York
  • For CIA director, former Director of National Intelligence John Ratcliffe, a Republican congressman from Texas before he joined the first Trump administration
  • For secretary of defense, Pete Hegseth, former head of the ultra-right Concerned Veterans of America (funded by the Koch Brothers) and longtime co-host of the Fox News program “Fox & Friends”

From a policy standpoint, all are fervent advocates of confrontation with China and giving the US military a “free hand” in any open conflict: opposing any restrictions on the use of violence against targeted populations, including civilians and children.

This is particularly apparent in the surprise selection of Hegseth, who went unmentioned in media speculation about Trump’s potential pick to head the Pentagon. Now a major in the Army Reserve, Hegseth deployed to the US military base at Guantanamo Bay, Cuba during the Bush administration’s “war on terror,” then volunteered for the war in Iraq, where he commanded platoons in Baghdad and Samarra. He later served as a counterinsurgency instructor for the Army in Kabul, Afghanistan.

Having previously led groups of 50 to 100 soldiers, Hegseth is now being tasked to run the Pentagon, the largest military organization in the world, with 3.5 million people, including 2.1 million active duty and reserve soldiers, 750,000 civilian staff and 650,000 contractors. His qualification, however, is his role as an advocate for military war criminals.

In 2019, while on the “Fox & Friends” talkshow, the ultra-right program of which Trump is an avid viewer, Hegseth led a campaign for the exoneration of three soldiers convicted or awaiting trial before military courts for war crimes in Iraq and Afghanistan. The crimes included the summary execution of unarmed prisoners and the murder of children and old men. 

After meeting with Trump, Hegseth summarized the president’s approach as follows: “The benefit of the doubt should go to the guys pulling the trigger.” Trump issued pardons, called each murderer personally to commiserate with the “injustice” done to them, and boasted publicly of overriding the decisions of top military commanders, who had felt it necessary to mount a few token prosecutions to offset revelations of the avalanche of atrocities committed by US forces in both wars.

This will be the administration’s approach, not just to individual soldiers who commit war crimes but to policies that require war crimes for their implementation. The incoming president signaled this by announcing the appointment of former Arkansas Governor Mike Huckabee as US Ambassador to Israel. Huckabee is a Christian fundamentalist, who has provided religious justification for the crimes committed by the state of Israel, declaring in the past, “There’s really no such thing as a Palestinian.” He is an all-out supporter of the genocidal policies of the Netanyahu government, which seeks to make “no such thing as a Palestinian” a brutal reality.

The other group of nominees announced this week will be tasked with carrying out Trump’s planned war at home, which involves the rounding up of millions of undocumented immigrants, imprisoning them in concentration camps and deporting them as quickly as possible. The principal perpetrators of this dictatorial policy include:

  • For “border czar,” a new White House position, Thomas Homan, the former acting director of Immigration and Customs Enforcement in the first Trump administration and a longtime advocate and defender of mass deportations
  • For deputy White House Chief of Staff for Policy, Stephen Miller, who was responsible for immigration policy in the first Trump administration. Miller spearheaded such measures as separation of children and families, mass detention, and the “Remain in Mexico program,” which effectively blocked asylum seekers
  • For Secretary of the Department of Homeland Security, South Dakota Governor Kristi Noem. The Republican governor, a one-time hopeful to become Trump’s running mate, is a vehement advocate of violence against migrants crossing the US-Mexico border, once sending dozens of South Dakota National Guard troops to Texas at the request of that state’s governor. She will be in overall charge of repressive agencies, such as the Border Patrol, Immigration and Customs Enforcement and the Secret Service.

The regime that Trump and Miller are devising and that Homan and Noem will enforce will make the detention camps used against Japanese Americans during World War II look like child’s play. According to Homan, the problem of separating children and their parents, which aroused fierce popular opposition during Trump’s first term, will be solved by deporting entire families, whether or not some of the family members are American citizens.

Trump aides were already reportedly drafting executive orders that he will sign on January 20, 2025, as soon as he is inaugurated, to establish a terror regime directed against migrants. This will include revoking Temporary Protected Status for hundreds of thousands of immigrants from Haiti and Central America, many of them longtime residents of the United States with American citizen children.

The incoming administration plans to use military resources in the anti-migrant campaign, meaning that migrants could be detained by military personnel on military bases, and that military flights could become a major factor in transporting migrants to their countries of origin or other countries willing to accept them.

Trump is also seeking to push through his appointments without Senate confirmation. The New York Times reported that “Mr. Trump insisted on social media that Republicans select a new Senate majority leader willing to call recesses during which he could unilaterally appoint personnel, a process that would allow him to sidestep the confirmation process.”

A report Tuesday in the Washington Post, headlined, “Trump is planning a border crackdown. Biden already started one”, traces the continuity between the two administrations:

Trump stands to inherit enforcement tools from the Biden administration that are even more powerful than the policies at his disposal last time. Biden administration officials, for example, have implemented emergency border controls this year that essentially ban asylum for migrants who enter unlawfully. While Trump’s Remain in Mexico policy provided asylum seekers with access to U.S. courts, President Joe Biden’s asylum restrictions afford no such process, allowing US officials to summarily deport migrants and threaten them with criminal prosecution if they return.

Just four years ago, the Republicans responded to the defeat of Trump with ferocious denunciations, followed by an attempted coup. The Democrats, in contrast, are doing everything they can to chloroform the population and prevent at all costs a popular mobilization against the incoming administration. On Tuesday, the day before Trump’s visit to the White House, Biden issued a few anodyne tweets on Veterans Day, while saying nothing about the fascists Trump is planning on putting in charge of the state apparatus.

From the standpoint of the Democratic Party, what Obama referred to as the “intramural scrimmage” within the ruling class is over, and it is the task of the Democrats to ensure, as former House Speaker Nancy Pelosi put it in an interview with the New York Times, the “success” of the new president. 

There is no suggestion that the Biden administration should take any action to defend the rights of the more 70 million people who voted against Trump, or for that matter the more than 70 million people who voted for him. Their sole concern is to ensure the continuation of the central policy of the Biden administration itself: the escalation of war against Russia in Ukraine. 

Indeed, according to White House aides, the US-NATO war against Russia in Ukraine will be the sole focus of the meeting between Biden and Trump in the White House. The Democrats want to ensure that the pipeline remains open for billions in US military and economic aid, and continuing to permit the Kiev regime to engage in provocative strikes with US and NATO weaponry on targets deep within Russia, including Moscow, despite the risk of a widening and even nuclear war.

In the final weeks of the failed presidential campaign of Vice President Kamala Harris, the Democrats would make noises about Trump as a threat to democracy, and highlight the threats of mass roundups, the targeting of political opponents, and the policy measures outlined by the Trump-backed 2025 Project, a 900-page manual for social counterrevolution.

Now that Trump is moving rapidly to implement these plans and has appointed two top aides, Stephen Miller and Thomas Doman, who actually contributed to the 2025 Project, the Democrats have dropped such protests and declared themselves committed to a “peaceful transfer of power.” This really means: We will do nothing to oppose the implementation of dictatorship against the American people.

There must and will be mass opposition to the policies Trump is preparing. But this opposition must not be straitjacketed by the Democratic Party, which like the fascist Republican Party, is an instrument of Wall Street and American imperialism. The opposition to Trump must be led by the working class, based on a socialist program, and spearheaded by the building of a new revolutionary leadership, the Socialist Equality Party.

[This article was originally published in wsws.org here Here on October 13, 2024]

Trump assembles cabinet of fascist repression and imperialist war Read More »

Harris

War, inequality and dictatorship: The critical issues excluded from the 2024 election

By WSWS Editorial Board.


The 2024 US presidential election is unfolding under conditions of unprecedented crisis and social breakdown. There is a pervasive sense that the political system is dysfunctional, incapable of responding to the needs of the people and heading toward violent domestic conflict.

Harris
Democratic presidential nominee Vice President Kamala Harris speaks during a campaign rally in Memorial Hall at Muhlenberg College in Allentown, Pennsylvania, Monday, November 4, 2024. [AP Photo/Susan Walsh]

With Election Day only 72 hours away, the political climate is rife with rumors of conspiracy. There is widespread expectation that the result of the election will be inconclusive, and—whatever the vote totals—Trump and his fascist co-conspirators will not accept an unfavorable outcome. The level of uncertainty and menace that surrounds the election process reflects the extent of the breakdown of American democracy.

It is evident that the political culture of the United States has hit rock bottom. Trump’s semi-coherent stream of consciousness chauvinist filth is pitched to all that is debased and reactionary in American society. Kamala Harris epitomizes the cynicism and hypocrisy of a party that resorts to the platitudes, clichés and tropes of identity politics as a cover for the interests of the corporate-financial elite and the conspiracies of the intelligence agencies. Her defense of American imperialism, above all, the full support for the genocide in Gaza, exposes her as a representative of a criminal capitalist oligarchy.

The idea of a “lesser evil” in this context is an absurdity. While one candidate promotes fascism, the other is running on a platform that includes support for war and genocide. Under these conditions, the choice is not between greater and lesser evils but between two paths to catastrophe. For all the mudslinging, the divisions between Trump and Harris are insignificant compared to the gulf that separates both parties from the working class.

The profound issues that affect the lives of millions are systematically ignored in this campaign. This is because they all arise from a basic source, unconditionally defended by the entire political establishment: the capitalist profit system. Moreover, none of the central issues confronting workers in the United States can be addressed outside of a global movement of the working class. The 2024 election starkly poses the alternatives: capitalist barbarism or the reconstruction of society on the basis of socialism.

1. The escalation toward nuclear war

The elections are unfolding under conditions of escalating global war. Behind closed doors, there are discussions of massive expansion of war, whoever is in the White House. Prominent members of the oligarchy, like JPMorgan Chase CEO Jamie Dimon, are declaring that “World War III has already begun.” The United States is investing an unprecedented $1.7 trillion in upgrading its nuclear arsenal—a bipartisan commitment that will advance regardless of the election’s outcome.

The central priority of the four years of the Biden administration has been war—first, the instigation of the war against Russia in Ukraine, then the genocide in Gaza, both fully backed by Harris. With unlimited US weapons pouring into Israel with the full support of both the Democrats and Republicans, the US is complicit in the slaughter of tens of thousands in Gaza and the West Bank. A major escalation of the war against Iran could take place even in the weeks between the election and Inauguration Day in January. The Pentagon announced Friday that the White House has ordered additional US military forces to the Middle East, including B-52 bombers, fighter jets and Navy destroyers.

The posturing of Trump—who has called for the “obliteration” of Iran and for Israel to “finish the job” in Gaza—as an opponent of war is nothing short of ludicrous.

World war requires the subordination of all of society’s resources to war. The lead article in the most recent issue of Foreign Affairs, a leading publication of US geopolitical strategy, appears under the headline, “The Return of Total War.” The author, Mara Karlin of the Brookings Institution, writes:

In both Ukraine and the Middle East, what has become clear is that the relatively narrow scope that defined war during the post-9/11 era has dramatically widened. An era of limited war has ended; an age of comprehensive conflict has begun. Indeed, what the world is witnessing today is akin to what theorists in the past have called “total war,” in which combatants draw on vast resources, mobilize their societies, prioritize warfare over all other state activities, attack a broad variety of targets, and reshape their economies and those of other countries.

The “prioritization of warfare over all other state activities” means the ruthless subordination of the working class to war. Everything must be sacrificed on the altar of war and the vast resources required to wage it.

2. Economic crisis, social inequality and oligarchy

A principal factor in the ever more ruthless operations of imperialism is the escalating crisis of American capitalism. US debt has exploded to nearly $36 trillion. The price of gold is at record levels, reflecting intense pressures on the dollar.

The ruling class has sought to stave off the economic crisis through a series of massive bailouts of the banks, including in 2008 and in 2020, the first year of the pandemic. This has only reproduced the crisis at a higher level, while contributing to an enormous increase in social inequality.

Wealth concentration in the United States has reached grotesque levels, with a tiny elite controlling more wealth than the bottom half of the population. The wealth of US billionaires is now more than $5.5 trillion, up nearly 90 percent since the beginning of the pandemic. The extreme concentration of wealth is defended by both parties, and the election campaigns of Harris and Trump are fueled with unprecedented sums of money from the rich.

Inflation has eroded real wages, making essential goods—from food to housing—unaffordable for millions. Close to one-third of all households and one-half of renter households spend more than 30 percent of their income on housing. Total consumer debt stands at nearly $18 trillion, a record high, including $1.75 trillion in student loan debt.

The working class is facing a massive social crisis that includes layoffs, school closures and a healthcare system on the brink of collapse. In education, the recent expiration of emergency funding has led to firings of educators and the shuttering of schools, affecting millions of students.

3. Fascism and the threat of military-police dictatorship

Through the Trump campaign, the Republican Party is developing a political movement that is acquiring a more openly fascist character. Alongside the normalization of genocide and nuclear war, fascism is being normalized in American politics.

Trump
Former President Donald Trump speaks at a campaign rally at Albuquerque International Sunport, Thursday, October 31, 2024, in Albuquerque, New Mexico. [AP Photo/Julia Demaree Nikhinson]

Indeed, Election Day on November 5 will mark only one moment in an escalating crisis of the entire political system. Trump is already promoting the narrative of a “stolen election.” He is inciting violence and conspiring to reject, through legal cases and actions by state and local governments, any result that does not lead to his victory. If elected, Trump has threatened to deploy the military against “the enemy within” and organize the deportation of tens of millions of immigrants.

In recent weeks, Harris referred occasionally to Trump as a “fascist,” but this was quickly dropped. The Democrats’ focus, as expressed in Harris’s “closing argument”this week, is on maintaining “unity” with the Republicans to suppress opposition at home and wage war abroad. Their central concern is not the growth of the fascist right but the breakdown of the whole political system and the danger of a movement from below. 

Both parties are deeply implicated in the dismantling of democratic rights and the turn to dictatorship. The Biden-Harris administration has itself overseen a wave of arrests and expulsions of students protesting against the Israeli genocide in Gaza. Both parties support the militarization of the state to quash dissent, whether that means cracking down on anti-war protests or mobilizing the police against striking workers.

4. The COVID-19 pandemic and environmental collapse

It is now nearly five years since the beginning of the COVID-19 pandemic, the greatest social and health crisis in the modern period. In the last election four years ago, the COVID-19 pandemic was the central issue—the focus of the fascistic agitation of the Republicans and pledges to “follow the science” by the Democrats. In this election, the ongoing pandemic has been entirely ignored, referred to only in the past tense, even as hundreds of people die every day.

The death toll since the last election is staggering: Over 1.2 million Americans have died from COVID-19-related causes, including over 400,000 deaths under Trump (through January 2021) and more than 800,000 under Biden. This figure is part of a global toll of 24 million excess deaths in the past four years. Tens of millions of people in the US, according to official figures, have been impacted by Long COVID.

This colossal level of death and debilitation is the direct consequence of ruling class policy. The Biden-Harris administration fully implemented Trump’s criminal “herd immunity” policy, and in May 2023 allowed the expiration of emergency funding for COVID-19 relief, leaving hospitals and clinics overwhelmed, understaffed and underfunded.

At the same time, climate change is driving unprecedented ecological disasters, including two major hurricanes that have hit the United States over the past two months, producing devastating floods. Scientists warn of an escalating and existential crisis, but neither party will address the issue in a serious way, as any genuine response to climate change would threaten the interests of the corporations that fund both parties. The Democrats have abandoned even their token gestures, while the Republicans openly dismiss climate change as a hoax.

***

The political system in the United States is thoroughly sclerotic and undemocratic. Every aspect of its structure—from ballot access laws aimed at third parties, to the domination of money, to the role of the corporate media—is designed to systematically exclude any genuine expression of the interests of the working class.

Over the past year, there have been powerful demonstrations of mass social anger and opposition. Millions have protested the US-backed Israeli genocide in Gaza. Workers have launched strike action in critical industries, including the ongoing strike by 33,000 workers at Boeing, a major military contractor and aerospace company, which the trade union apparatus is working desperately to shut down before Election Day.

The central issue is the development within the working class of a socialist political leadership. The crisis must be addressed at its root, and the root of the crisis is the capitalist profit system. And in an era of transnational corporations, global imperialist war and a global pandemic, there is no national solution. The international working class is the most powerful force on the planet, but it must be armed with a political program that articulates its real interests.

The Socialist Equality Party, as part of the International Committee of the Fourth International, is spearheading the fight for the establishment of the political independence of the working class on the basis of a socialist program and policies.

The SEP insists that the only way forward is for the working class to break with the Democratic and Republican parties and build an independent political movement, based on an international, anti-capitalist, and socialist program. Opposition to inequality, war and dictatorship requires the conquest of political power by the working class, in the United States and throughout the world, and the complete reorganization of society.

[The above article was originally published in the WSWS.org here on November 01, 2024]

War, inequality and dictatorship: The critical issues excluded from the 2024 election Read More »

No

එන්පීපී/ ජාජබ ආන්ඩුව යටතේ වැඩවර්ජන අවසන්


එස්එල්එල්ඒ ලියුම්කරු විසිනි.

“ජාතික ජන බලවේගයේ (එන්පීපී) රජය යටතේ වැඩ වර්ජනවල කටුක ඉතිහාසය අවසන් වන අතර එය අතීතයට අයත් වනු ඇතැ” යිද, ඇඳිරි නීතිය අහෝසි වනු ඇතැයි ද  එන්පීපී මහ මැතිවරන අපේක්ෂක ලක්ෂ්මන් නිපුන ආරච්චි පැවසූ බව ඔක්තොම්බර් 1 දා ඩේලි මිරර් වාර්තා කලේය.

No
එන්පීපී මහ මැතිවරන අපේක්ෂක ලක්ෂ්මන් නිපුන ආරච්චි එන්පීපී මහ මැතිවරන අපේක්ෂක ලක්ෂ්මන් නිපුන ආරච්චි . Photo Credit: DailyMirror

මේ කියන්නේ, වෘත්තීය සමිති හරහා කම්කරු වැඩවර්ජන මර්දනය කෙරුනු හා පාවා දෙනු ලැබෙන යුගයක්, සමිති නායකයන් හා ග්‍රාමීය හා නාගරික ඔත්තුකරුවන් හා සිවිල් පොලීසියක් හරහා නොනිල ඇදිරි නීතියක් ක්‍රියාත්මක වන යුගයක් උදා වීමට නියමිත බවය.

එන්පීපී ආන්ඩුවක් යටතේ සාමාන්‍ය කම්කරුවන් සමිති නායකයන්ටම එරෙහිව සටනට පිවිසෙන යුගයක් නිර්මානය කෙරෙනු ඇත යන්න මෙහි අනිවාර්‍ය ප්‍රතිඵලයයි. දූශනය, නාස්තිය පිටු දකින බවට කරන ප්‍රලාප මධ්‍යයයේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (අයිඑම්එෆ්) කප්පාදු නිර්දේශ අකුරටම ක්‍රියාත්මක කිරීමට සපථ කර ඇති ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායකගේ ආන්ඩුව අයිඑම්එෆ් හි ආශිර්වාදය ලත් ආන්ඩුවයි. කම්කරුවන් මෙම පිලිවෙත් වලට එරෙහිව ආන්ඩුවට එරෙහිව සටනට පිවිසීම සමිති නායකයන් සමග ගනුදෙනු බේරා ගැනීමට කම්කරුවන්ට ගතවෙන කාලය පිලිබද ප්‍රශ්නයක් පමනි. මේ බව හොදින් දන්නා ආන්ඩුව සමිති නිලධරය කම්කරුවන්ට එරෙහිව යොදා ගැනීමට සූදානමින් සිටින අතර අවශ්‍ය මර්දක නීති සම්පාදනය සදහා පාර්ලිමේන්තු බහුතරය ඉල්ලා සිටී.

ජනාධිපතිවරන උද්ඝෝෂනය මධ්‍යයේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුනේ (ජවිපෙ) වෘත්තීය සමිති මධ්‍යස්ථානයේ ජාතික සංවිධායක හා අන්තර් සමාගම් සේවක සංගමයේ සභාපති වසන්ත සමරසිංහ සියලු වෘත්තීය සමිති වැඩ වර්ජන වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවට සහාය වන ඒවා බව පවසමින් වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග අවසන් කරන බව නිවේදනය කලේය.

ඔක්තෝබර් 23 ඩේලි මිරර් වාර්තා කල පරිදි ජනාධිපති දිසානායක කටුනායක මැතිවරණ රැස්වීමකදී, කාලීන අවශ්‍යතාව ශක්තිමත්, බලගතු ආණ්ඩුවක් මිස විපක්ෂයක් නොවන බවත් එබැවින් නොවැම්බර් 14 මහ මැතිවරණයේදී  එන්පීපී නියෝජිතයන්ගෙන් පාර්ලිමේන්තුව පිරවීමට පියවර ගන්නා ලෙසත් ජනතාවගෙන් ඉල්ලා ඇත.

පාර්ලිමේන්තු විපක්ෂයක් පවා නොඉවසන මේ ශක්තිමත් ආන්ඩුව කුමක්ද සඳහා ද ? අවශ්‍ය මර්දන නීති සම්පාදනය කරමින්, දේශීය හා විදේශීය ධනපතීන් ආරක්ෂා කරමින් පන්ති යුද්ධය දියත් කිරීම සදහා ය. එන්පීපී/ජේවීපී “ජනතා ආන්ඩුවක්” ලෙස පෙනී සිටීම දැවැන්ත ප්‍රෝඩාවකි.

කම්කරුවන්ට ඇත්තේ එකම විකල්පයකි. ඒ සමිති නිලධරයට එරෙහිව කම්කරුවන් තම තමන්ගේම ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනගා ගනිමින් හා ඒවා ඒකාබද්ධ කරමින් සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවට දැමීමේ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීම සදහා තම කාර්මික ශක්තිය සංවිධානය කිරීමය.

මේ වැඩපිලිවෙල ඉදිරිපත් කරන්නේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව හා සමාජවාදි සමානතා පක්ෂය පමනි. මහ මැතිවරනයේදී මෙම වැඩපිලිවෙලට චන්දය දෙන්න.

එන්පීපී/ ජාජබ ආන්ඩුව යටතේ වැඩවර්ජන අවසන් Read More »

Gaza

Israel expands ethnic cleansing and deliberate starvation in northern Gaza

By Andre Damon.

One year after the start of the Gaza genocide, Israel, with the support of US imperialism, is only intensifying its extermination and ethnic cleansing of the civilian population of Gaza.

Gaza
A Palestinian man holds the body of a relative killed in the Israeli bombardment of the Gaza Strip at a hospital morgue in Deir al-Balah, Tuesday, Oct. 8, 2024 [AP Photo/Abdel Kareem Hana]

Between October 5 and 7, the Israel Defense Forces (IDF) announced the forced displacement of hundreds of thousands of people from areas in northern Gaza as Israel continued its offensive near the Jabalia refugee camp.

Despite reports on social media that “Jabalia is being wiped out,” no death toll has been published, amid a near-total collapse of Gaza’s medical infrastructure.

“Attacks in northern Gaza, combined with mass evacuation orders, which are inconsistent with international humanitarian law, raise serious concerns about the forced displacement and forced transfer of Palestinian residents of Gaza,” the UN Human Rights office warned Monday.

On Tuesday, Israeli forces demanded the evacuation of the Kamal Adwan, Indonesian and al-Awda hospitals in northern Gaza within 24 hours.

“It is evident that there is a new plan to displace our people in northern Gaza by dismantling the healthcare system across all its sectors in this region,” said Hussam Abu Safiya, the director of Kamal Adwan Hospital, in a statement. “We have informed everyone that the northern region is densely populated with a significant number of residents. We have the right to continue providing services to these people. We will remain steadfast, we will stay, and we will continue to offer medical services no matter the cost.”

He added in an interview with CNN, “What is happening is arbitrary and clear displacement of the residents from northern Gaza.” He continued, “Kamal Adwan Hospital is still the only hospital operating in the north, so putting the hospital out of service would be a big disaster for the people who need (it). There are still many patients in the hospital and there are many babies and children in the neonatal unit, so it is difficult to evacuate.”

The United Nations reported in its daily update that in northern Gaza, “more than 400,000 people are under pressure to move southward to Al Mawasi, which is already overcrowded and lacks basic services. Humanitarian access also risks becoming further constrained, particularly between southern and northern Gaza, and so are the accessibility and functionality of key humanitarian facilities within areas slated for evacuation.”

These ethnic cleansing operations are accompanied by constant bombing, artillery bombardment and shootings by Israeli troops.

The deliberate starvation of the population of Gaza is only intensifying. A report by the United Nations International Children’s Emergency Fund (UNICEF) found that the amount of food supplies entering Gaza in September was the lowest since March of 2023 and there was a major decline in the availability of food for children aged 6-23 months and pregnant and breastfeeding women across Gaza.

According to the report, “only five percent of pregnant and breastfeeding women had consumed dairy products, and six percent of children had eaten some meat, with these percentages plummeting to one and three percent in northern Gaza, respectively.”

In an interview with Al Jazeera, Chris Gunness, a former spokesman for the UN’s agency for Palestinian refugees, accused Israel of carrying out a “slaughter” of the people of Gaza.

“In the last year, we have seen Gaza transform from the world’s largest open-air prison to the world’s largest concentration camp,” Gunness told Al Jazeera.

“Today, Gaza has been transformed into an industrial-scale slaughterhouse. And I use the word ‘slaughter’ advisedly because frankly animals in most abattoirs around the world are killed more humanely than the women and children of Gaza.”

In remarks on the first anniversary of the start of the Gaza genocide, UN Secretary-General Antonio Guterres said, “The nightmare in Gaza is now entering an atrocious, abominable second year.”

He added, “More than 41,000 [Palestinians] have been reportedly killed, mostly women and children. Thousands more are missing and believed to be trapped under the rubble. Virtually the entire population has been displaced—and no part of Gaza has been spared.”

He continued, “We are witnessing a clear intensification of military operations by Israel. Residential areas have been attacked. Hospitals ordered to evacuate. And electricity cut off—with no fuel or commercial goods allowed in. Around 400,000 people are being pressed yet again to move south to an area that is overcrowded, polluted, and lacking the basics for survival.”

He concluded, “No place is safe in Gaza, and no one is safe.”

Israel’s assault on Gaza is being accompanied by an Israeli military offensive throughout the Middle East, with a direct attack on Iran under discussion with the Biden administration in the US amid active operations in Lebanon, Syria and Yemen.

In a speech Tuesday addressing the people of Lebanon, Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu threatened the country with destruction “like Gaza.”

“You have an opportunity to save Lebanon before it falls into the abyss of a long war that will lead to destruction and suffering like we see in Gaza,” Netanyahu threatened, demanding that all resistance to Israel surrender.

Israeli strikes killed 36 people across Lebanon on Tuesday and wounded 150. Since mid-September, 1,473 people in Lebanon have been killed by Israeli strikes.

On Tuesday, Israel also carried out a strike in Damascus, Syria, killing seven civilians and wounding 11 more, according to Syrian state television.

[This article was originally published in WSWS here on 09 October 2024]

Israel expands ethnic cleansing and deliberate starvation in northern Gaza Read More »

Strike

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI

Statement of the Socialist Lead of Sri Lanka and South Asia (SLLA), the Revolutionary Left Faction of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka.

  1. In the Presidential Election to be held on September 21, the working class, youth, students, peasants and the oppressed middle class have no choice between any of the capitalist, right-wing and pseudo-left parties that contest the  election. The only choice is their own party, the Socialist Equality Party (SEP), the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), the World Party of Socialist Revolution,  that stands alone in this election, advancing a program based on the principles of international socialism: against imperialist war,  austerity and for democratic rights. A vote for SEP is an expression of approval to uphold and advance the perspective and program of the ICFI for international socialism, that can genuinely emancipate the working class from the tyranny of capital. SLLA therefore calls upon our class brothers and sisters to vote for SEP in this election.

The global capitalist crisis and its manifestation in Sri Lanka and South Asia

  1. The profound crisis engulfing Sri Lanka or any other country in South Asia is not an isolated phenomenon but a concentrated expression of the global breakdown of capitalism. Decades of neoliberal policies, dictated by imperialist financial institutions such as the International Monetary Fund (IMF) and willingly implemented by successive governments, have driven the working masses into an abyss of social misery. The soaring inflation, unemployment, squalid working conditions, inequality and pervasive poverty are not aberrations but the direct consequences of a global system that prioritizes profit over human need.
  1. The capitalist ruling elite in Sri Lanka—whether under the guise of the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), the Samagi Jana Balawegaya (SJB), or any other bourgeois formation—has no solution to this crisis. They are committed to further austerity measures, deeper cuts to essential social services, and more severe attacks on the living standards of the working people, which President Ranil Wickremasinghe has spearheaded since the suppression and betrayal of the 2022 mass uprising.  These parties, regardless of their superficial differences, serve the same class interests: those of the domestic and international bourgeoisie.
  1. The working class in Sri Lanka, as in every other country, is trapped in a system that is both incapable of reform and unwilling to concede even the most basic social rights. It is a system that is inexorably driving humanity towards economic devastation, environmental catastrophe, and the threat of global war. The SEP alone insists that the solution lies not in patchwork reforms or the replacement of one capitalist party with another but in the revolutionary overthrow of the capitalist system itself.

The Global Escalation of US Imperialism: From Ukraine and Gaza to Asia

  1. The eruption of US-NATO’s war against Russia in Ukraine and the genocidal onslaught by Israel in Gaza are not isolated events but integral components of a broader strategy of global domination pursued by American imperialism. These conflicts, along with the escalating tensions in Asia, are driven by the relentless pursuit of the United States to maintain its global hegemony in the face of intensifying economic and geopolitical challenges. The working class in Sri Lanka, like workers around the world, is being dragged into this maelstrom of imperialist violence, which threatens to engulf the entire region in a catastrophic war.
  1. In Ukraine, the US and its NATO allies have provoked and sustained a brutal conflict aimed at weakening Russia, one of the key rivals to US dominance in Eurasia. The war in Ukraine, which has already claimed hundreds of thousands of lives, is not about defending democracy or Ukrainian sovereignty, as Washington claims, but about advancing American strategic interests by encircling and destabilizing Russia. This conflict is pushing the world toward a nuclear confrontation with incalculable consequences for humanity.
  1. Simultaneously, the genocidal bombardment of Gaza by Israel, fully backed and armed by the United States and other imperialist powers including Germany, is a stark expression of US imperialism’s ruthless determination to secure its dominance in the Middle East. The slaughter of Palestinians in Gaza, coupled with Washington’s unwavering support for Israeli apartheid, is a crime of historic proportions, exposing the hypocrisy and barbarism of US foreign policy. The imperialist drive in the Middle East, like in Europe and Asia, is about controlling key resources and strategic territories to bolster hegemony of the Wall Street.
  1. These aggressive moves are part of a broader imperialist strategy that is now rapidly expanding into Asia, where the US is building a vast military alliance aimed at encircling and confronting China. Sri Lanka, situated at a critical juncture in the Indian Ocean, finds itself increasingly caught in the crosshairs of this escalating conflict. As the US intensifies its military preparations against China, compelling its regional allies and partners to fall in line, Sri Lanka is being drawn into the vortex of war. The Colombo government’s increasing alignment with Washington, under immense economic and political pressure, threatens to transform the island into a frontline state in the impending imperialist war in Asia.
  1. These interconnected conflicts—whether in Ukraine, Gaza, or the Indo-Pacific—are all manifestations of the same underlying crisis of global capitalism. The working class in Sri Lanka must recognize that their struggle is inseparably linked to the struggles of the international value producing class against imperialist war. The ICFI has called for the building of a powerful international anti-war movement, led by the working class, to oppose the US-NATO war drive, defend the rights of the oppressed in Gaza, and resist the imperialist encirclement of China. Only through the revolutionary overthrow of capitalism and the establishment of socialism can the descent into global war and barbarism be stopped. Only the SEP fights for this program.

The SEP’s Revolutionary Program: For an International Socialist Strategy

  1. The SEP’s program is grounded in the principles of Marxism, as defended and elaborated by the ICFI. It is a program that uncompromisingly opposes all forms of nationalism, opportunism, and reformism, which seek to chain the working class to the capitalist state and its parties. The ICFI fights for the political independence of the working class, based on the understanding that the working class is the only social force capable of leading a revolutionary transformation of society.
  1. Central to the SEP’s program is the principle of internationalism. The global nature of the capitalist crisis demands a global solution. The SEP rejects all nationalist illusions and insists that the struggle for socialist revolution must begin in the national arena,  unfold in the international arena and be completed in the world arena. This demands the building of sections of the ICFI in each country of the world. The working class in Sri Lanka must unite with their class brothers and sisters around the world in a common fight against the capitalist system.
  1. The SEP’s program includes:
  • The Establishment of a Workers’ Government: The SEP calls for the establishment of a workers’ and peasants’ government, committed to the socialist reorganization of society. This government would expropriate the major industries, banks, and financial institutions, placing them under the democratic control of the working class.
  • A Socialist Planned Economy:  The SEP advocates for a planned economy based on social need, not private profit. This includes the nationalization of all major industries and resources, ensuring that the wealth produced by the working class is used to meet the needs of society as a whole.
  • The Rejection of IMF Austerity: The SEP opposes all austerity measures imposed by the IMF and other imperialist financial institutions. The party demands the repudiation of all foreign debts that have been used to impoverish the masses while enriching the capitalist elite.
  • Defense of Democratic Rights: The SEP fights for the defense and extension of democratic rights, including the right to strike, protest, and organize independently of the capitalist state and its political apparatus. The party also opposes all forms of ethnic and religious discrimination, recognizing that such divisions serve to weaken the working class and strengthen the ruling elite.
  • Opposition to Militarism and War:  The SEP unequivocally opposes the militarization of society and the drive towards war, whether in Sri Lanka, US or globally. The party stands for the dismantling of the military-industrial complex including the nuclear war-heads and the reallocation of resources to meet pressing social needs.
  • Solidarity with the international working class: The SEP is committed to building a worldwide movement of the working class against capitalism. The party expresses full solidarity with the independent struggles of workers in every country, from the strikes in Europe and the United States to the mass protests across Asia, Africa, and Latin America.
  • Rallying youth and students in the struggle for socialism: The SEP recognizes that youth and students are a vital force in the struggle for socialism. Under capitalism, young people face a future of unemployment, precarious work, and ever-increasing levels of debt. The capitalist system offers them nothing but a life of exploitation and insecurity. The SEP calls upon youth and students to break with the bourgeois parties and movements that seek to trap them in a dead-end of reformism and identity politics, to  rally behind the working class and build ICFI’s youth-wing, the International Youth and Students for Social Equality (IYSSE).

The Bankruptcy of the NPP and FSP: No Alternative for the Working Class

  1. In the midst of the deepening social crisis in Sri Lanka, parties like the National People’s Power (NPP) and the Frontline Socialist Party (FSP) pose as alternatives to the established bourgeois parties. However, their history, programs and political activities reveal that these organizations are fundamentally opposed to the interests of the working class and serve only to prop up the capitalist order.
  1. The NPP, led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), a right-wing party of the capitalist establishment, claims to represent a “progressive” alternative to the traditional parties, yet its entire political orientation is toward the preservation of capitalism. The JVP’s program is rooted in the same nationalist and reformist outlook that has characterized its politics since its inception. The NPP offers no genuine solution to the catastrophic conditions facing the masses. It proposes mild reforms within the framework of capitalism, failing to address the systemic causes of the crisis. The NPP’s calls for anti-corruption measures and a more “efficient” capitalist state are nothing more than attempts to conceal the root causes of the bourgeois crisis and divert the growing anger of the working class into safe channels that do not threaten the existing order.
  1. Moreover, the NPP’s chauvinist history, including its role in supporting the communalist war against the Tamil population, exposes its inability to unite the working class across ethnic lines. Its record demonstrates that it cannot be trusted to defend the democratic rights of all workers. Instead, it seeks to foster illusions in the possibility of a “clean” and “fair” capitalist government, a delusion that only serves to disarm the working class in the face of escalating social attacks. If and when they are  in power, the NPP will strengthen the capitalist oppression on the working class, in line with imperialist demands. 
  1. The Frontline Socialist Party (FSP), which broke away from the JVP in 2012, similarly fails to provide a revolutionary alternative. While the FSP engages in more radical rhetoric and criticizes the JVP for its “betrayals”, it remains fundamentally committed to a nationalist and populist perspective. The FSP, like the NPP, advocates for reforms within the capitalist system rather than its overthrow. Its program is based on the false premise that the Sri Lankan state can be pressured to act in the interests of the working class if enough “progressive” forces are mobilized.
  1. The FSP’s nationalist orientation also places it in opposition to the internationalist principles that are essential for the liberation of the working class. It seeks to channel workers’ struggles into the dead-end of parliamentary politics, where they can be more easily controlled and dissipated. The FSP’s alliance with trade unions, which are deeply integrated into the state apparatus and function as tools of capitalist control, further underscores its role in maintaining the status quo.

The SEP/ICFI Perspective on the Tamil National Question

  1. SEP- Sri Lanka and the ICFI have a principled and historically grounded perspective on resolving the Tamil national question—one that stands in stark contrast to the bankrupt nationalism of the Tamil bourgeoisie and the chauvinism of the Sinhalese ruling elite. The SEP insists that the democratic rights of the Tamil people can only be secured through the united struggle of the entire working class in Sri Lanka—Sinhalese, Tamil, and Muslim—based on an internationalist and socialist program.
  1. The roots of the Tamil national question lie in the reactionary partition of British India in 1947, which left behind a series of communal conflicts and unresolved national questions across South Asia. In Sri Lanka, the Sinhala ruling elite has long exploited ethnic divisions to maintain its class rule, systematically discriminating against the Tamil minority to divert social discontent and prevent the unification of the working class. This culminated in the brutal civil war, in which successive governments waged a genocidal campaign against the Tamil population, culminating in the massacre at Mullivaikkal in 2009.
  1. The SEP categorically rejected the separatist perspective of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), which sought to establish an independent capitalist statelet in the North and East of Sri Lanka. The LTTE’s program, rooted in Tamil bourgeois nationalism, offered no solution to the oppression of the Tamil masses. Rather, it served to divide the working class and align the Tamil struggle with various imperialist powers. The LTTE’s strategy of appealing to India and imperialist powers for support was fundamentally opposed to the interests of the Tamil people and led to the organization’s eventual defeat.
  1. The SEP, in contrast, upholds the right of the Tamil people to the democratic right to put an end to all forms of national oppression, which is the essential progressive content of the right to national self-determination. However, the SEP insists that the realization of this right cannot be achieved through the formation of a separate capitalist state, which would simply create new forms of capitalist exploitation, class oppression and imperialist domination. Instead, the SEP fights for the unity of the Sinhalese and Tamil working classes in the struggle for the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam, as part of the broader fight for a Socialist Federation of South Asia and Internationally.
  1. This perspective is based on the understanding that the liberation of the Tamil people, like that of the Sinhalese, can only be achieved through the overthrow of capitalism and the establishment of socialism. The SEP stands for the abolition of the unitary state constitutional structure imposed by the Sri Lankan bourgeoisie on the working class of all ethnicities and for the establishment of a federation of socialist republics, which would guarantee full equality and democratic rights for all nationalities. This is inseparable from the struggle to build an international socialist movement that unites workers across South Asia and globally against imperialism and capitalism.
  1. The SEP’s program for resolving the Tamil national question is thus fundamentally opposed to all forms of nationalism and chauvinism. It is a perspective that recognizes that the oppression of the Tamil people is not an isolated issue but a manifestation of the broader contradictions of the capitalist system. The SEP fights to unite the working class across ethnic lines, in a common struggle for a socialist future, where the democratic rights of all peoples are fully realized. Only through the revolutionary overthrow of capitalism can the historical injustices faced by the Tamil people be rectified, and a lasting solution to the national question be achieved.

 Building ICFI Sections across South Asia

  1. The crisis of capitalism is global, and nowhere is this more evident than in South Asia, a region plagued by deep-seated social inequality, ethnic conflicts, and the ever-present threat of imperialist war. The ruling classes across the subcontinent—from India and Pakistan to Bangladesh and Sri Lanka—have proven utterly incapable of resolving these crises. Instead, they have resorted to intensifying exploitation, whipping up nationalist and communal divisions, and suppressing the struggles of the working class. In this context, the necessity of building sections of ICFI in every country in South Asia is not merely an organizational task but a life-and-death question for the working class.
  1. The working class in South Asia, numbering in the hundreds of millions, is the only social force capable of leading the struggle against capitalism and imperialism. However, for this potential to be realized, the working class must be armed with a revolutionary socialist program that transcends national borders and unites workers across the region and globally. The ICFI, with its unbroken continuity of Trotskyism and its principled opposition to all forms of nationalism and opportunism, provides the necessary leadership for this historic task. The building of ICFI sections across South Asia is indispensable for educating advanced sections of the working class and mobilizing them around the perspective of permanent revolution—the understanding that the democratic and social tasks in semi-colonial countries can only be achieved through the socialist revolution, led by the working class and extending internationally.

Mobilizing the Industrial Power of the Working Class

  1. Central to the success of this revolutionary struggle is the mobilization of the immense industrial power of the working class through the methods of class struggle: strikes, factory occupations and general strikes.  Across South Asia, workers are engaged in daily battles against brutal exploitation, wage theft, unsafe working conditions, and the dismantling of social protections. Yet, these struggles are repeatedly betrayed by the traditional trade unions, which have long been integrated into the capitalist state and function as instruments of class collaboration. These unions, tied to the ruling parties and nationalist agendas, serve to stifle and divert the militancy of the working class into dead ends, preventing any challenge to the capitalist system.
  1. In response, the ICFI advocates for the establishment of independent action committees, or rank-and-file committees, within every workplace and community. These committees, controlled by workers themselves, must be built outside the bureaucratic grip of the official unions. They are the means through which workers can democratically organize their struggles, link up with other sections of the working class, and prepare for the revolutionary seizure of power. These committees are not simply vehicles for economic demands but are the foundational structures of dual power, laying the groundwork for a workers’ government that would expropriate the capitalists and reorganize society along socialist lines.

Power to the Working Class: The Path Forward

  1. The task of these action committees extends beyond the workplace. They must become centers of political education, training workers in Marxist theory and the lessons of historical struggles, while exposing the reactionary role of all bourgeois and petty-bourgeois parties. They must also act as conduits for international solidarity, linking the struggles of workers in South Asia with those of their class brothers and sisters worldwide, particularly in the advanced capitalist countries. The International Workers’ Alliance of Rank and File Committees, established by the ICFI has undertaken this task of materializing international working class unity. 
  1. The struggle for power must be rooted in the understanding that the working class, led by the revolutionary party, organizing its methods of struggle,  is the only force capable of resolving the immense social and democratic issues facing the masses. The action committees must evolve into organs of direct workers’ power, capable of challenging the bourgeois state and establishing a workers’ government based on socialist principles.
  1. In every country of South Asia, the necessity of building sections of the ICFI as the revolutionary leadership of the working class and mobilizing workers through action committees is urgent. The alternative is the continued descent into barbarism—poverty, environmental catastrophe, communal bloodshed, and world war. The ICFI alone offers a way forward, and the necessary leadership, based on the principles of international socialism and the unity of the working class across all national, ethnic, and religious divisions. The ICFI section of the United States contests the upcoming presidential election, against the capitalist Democratic and Republican parties, with the same  internationalist and socialist program. The future of South Asia, and indeed the world, depends on the ability of the working class to seize power and reorganize society along socialist lines. 

Stand with this perspective. Vote for SEP!

Join SLLA, Build SEP!

Vote for the Socialist Equality Party of Sri Lanka: Advance the International Socialist Program of the ICFI Read More »

Bangladesh haseena

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අගෝස්තු මස 8 වන දින ඉංග්‍රීසි බසින් පල වූ, ‘Bangladeshi Prime Minister flees to India amid mass uprising යන ශීර්ෂය  යටතේ කීත් ජෝන්ස් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු  විසිනි.

බංගලිදේශයේ දීර්ඝ කාලීන අගමැතිනි ෂීක් හසීනා, ඇගේ වඩ වඩාත් කුරිරු අත්තනෝමතික පාලනයට එරෙහි මහජන නැගිටීමක් මධ්‍යයේ සඳුදා රටින් පලා ගියාය .

2024 අගෝස්තු 5, සඳුදා, බංග්ලාදේශයේ ඩකාහි, අගමැතිනි ෂේක් හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම සමරමින්  විරෝධතාකරුවන් සටන් පාඨ කියති. [AP Photo/Rajib Dahr]

 රූපවාහිනියෙන් ජාතියට ප්‍රකාශයක් කරමින් හසීනා ඉල්ලා අස් වූ බව හමුදා ප්‍රධානී ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමන් ප්‍රකාශ කළේ, හමුදා පරිවාර සමඟ හසීනා සහ ඇගේ සොහොයුරිය ඩකා ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපළේ  දිස්වීමෙන් පැය ගනනකට පසුවය.පසුගිය වසර 15 තුළ බංග්ලාදේශ රජයට නායකත්වය දුන් හසීනා සිය පාලන තන්ත්‍රය සමඟ සමීප සබඳතා පවත්වන ඉන්දියාවට පියාසර කර ඇති බව පසුව දැනගන්නට ලැබුණි.

මිලියන 170 ක ජනතාවක් සිටින රට “විප්ලවවාදී කාලපරිච්ඡේදයක් පසු කරමින් සිටින” බව ප්‍රකාශ කරමින් ජෙනරාල් වකර්-උස්-සාමාන් කියා සිටියේ, නව ආන්ඩුවකට සාමකාමී සංක්‍රමණයක් සහ යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම හමුදාව විසින් අධීක්ෂණය කරනු ඇති බවයි. ඔහු දැනටමත් විපක්ෂ නායකයින් සහ “සිවිල් සමාජ” කණ්ඩායම් සමඟ සාකච්ඡා කර ඇති බව කියා සිටියේය.

ජනරාල්වරයා , සාමාන්‍ය ජනතාව වීදිවලින් ඉවත් වන ලෙස ඉල්ලා සිටිමින්,  ඇඳිරි නීතිය ඉවත් කිරීමෙන් පසු අඟහරුවාදා උදෑසන පාසල්, විද්‍යාල, කර්මාන්තශාලා සහ කාර්යාල නැවත විවෘත කරන ලෙස නියෝග කළේය. මහජන කෝපය සමනය කිරීමට උත්සාහ කරමින්, වකර්-උස්-සමාන් ජනතාවගේ මිතුරෙකු ලෙස පෙනී සිටියේය. ඔහු සපථ කලේ, “මම ඔබ සැමට පොරොන්දු වෙනවා”  “අපි සියලු මිනිස් ඝාතන වලට යුක්තිය ඉටු කරන්නෙමු … රටේ හමුදාව කෙරෙහි විශ්වාසය තබන්න. කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩත්වයේ මාවතට ආපසු නොයන්න, කරුණාකර ප්‍රචණ්ඩකාරී නොවන සහ සාමකාමී මාර්ග වෙත ආපසු යන්න.” 

ජෙනරාල්වරයා කතා කරද්දී, ජාතික අගනුවර වන ඩකාහි වීදි දිගේ ප්‍රීති ඝෝෂාකාරී ජන ගගක් ගලමින් තිබුනි. අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේ නිවසට සහ රජයේ ගොඩනැගිලි කිහිපයකට කඩා වැදී කොල්ලකන ලදී. නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස්, හසීනාගේ නිවසට ඇතුළු වූ දහස් සංඛ්‍යාත ජනතාව අතර සිටි බව කියා සිටි ඇඟලුම් සේවක මොන්සුර් අලි උපුටා දැක්වීය. “අපි එතනට ගියේ තරහෙන්. එහි කිසිවක් ඉතිරි වෙලා නෑ. ”

සෑම දෙයකින්ම ඇඟවුම් කෙරෙන්නේ, ලේ වැකි මර්දනය හරහා තනතුරේ එල්ලී සිටීමට ඇය දැරූ උත්සාහය බංග්ලාදේශ ධනවාදය භයානක ලෙස අස්ථාවර කරන බව නිගමනය කිරීමෙන් පසුව, හමුදාවේ ඉහළ නිලධාරීන් හසීනාට බලය අත්හැරීමට බල කළ බවයි.

කම්කරු පන්තිය තවමත් ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස අර්බුදයට මැදිහත් වී නැත. එහෙත් රජයේ රැකියා වෙන්කිරීමේ ප්‍රතිගාමී ක්‍රමයක් සම්බන්ධයෙන් පසුගිය මස මුලදී විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් විසින් ආරම්භ කරන ලද විරෝධතා ව්‍යාපාරයට වැඩකරන ජනතාව වැඩි වැඩියෙන් එකතු වී ඇත. ඔවුන් එසේ කර ඇත්තේ රාජ්‍ය ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහි වීමට සහ මහා විරැකියාව,  උග්‍ර දරිද්‍රතාවය සහ දිනෙන් දින ගැඹුරු වන සමාජ අසමානතාවය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ කෝපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට ය.

මිලිටරිය සහ පාලක පන්තිය පැහැදිලිවම භිය වන්නේ රටේ දැවැන්ත ඇඟලුම් කර්මාන්තයේ  දිගැස්සුනු කඩාකප්පල්වීිම, ලාභ අඩු කර, රටේ ආර්ථික අර්බුදය උග්‍ර කිරීමට සහ සේවක අසහනයට ඉන්ධන සපයනු ඇති බවයි.

ඉරිදා, රට පුරා ආණ්ඩු විරෝධී විරෝධතාකරුවන් සහ ආරක්ෂක හමුදා අතර ඇති වූ ගැටුම්වලින් පොලිස් නිලධාරීන් 13 දෙනෙකු ඇතුළු සියයකට ආසන්න පිරිසක් මිය ගියහ. එමගින්, විරෝධතා ව්‍යාපාරය ආරම්භ වූ දා සිට සිදුවූු මරණ සංඛ්‍යාව 300 ඉක්මවා ගියේය.

මර්දනය සහ ආන්ඩුවේ  පුර්ණ ඇඳිරි නීතිය නොතකා, ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ (Students Against Discrimination) හසීනා ඉල්ලා අස්වන ලෙස බල කිරීම සඳහා ඩකා හි අගමැති නිල නිවස වෙත සඳුදා මහා පාගමනක් කැඳවූහ.

සඳුදා වනතුරු හසීනා දැඩි පිළිවෙතක් අනුගමනය කරමින්, සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට එරෙහිව, කුප්‍රකට ත්‍රස්ත-විරෝධී හදිසි ක්‍රියාකාරී බලඇණිය ඇතුළු පොලිසිය සහ ඇගේ දේශපාලන පක්ෂය වන අවාමි ලීගය විසින් සංවිධානය කරන ලද මැරයන්  මුදා හැරියාය. ඇය සිසුන් “ත්‍රස්තවාදීන්” ලෙස හෙලා දකිමින්  ආන්ඩුවේ ඇඳිරි නීතිය කඩ කරන අය ” මරා දැමීමට වෙඩි තැබීමේ” නියෝග ලබා දුන් අතර, ව්‍යාපාරය ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්ෂ වන බංග්ලාදේශ ජාතිකවාදී පක්ෂය (the Bangladesh Nationalist Party- BNP) සහ  ඉස්ලාමීය වර්ගවාදී පක්ෂයක් වූු ජමාත්-ඊ- ඉස්ලාමි (Jamaat-e-Islami) විසින් සංවිධානය කර ඇති බව ව්‍යාජ ලෙස ප්‍රකාශ කළාය. 

විරෝධතාවලට එරෙහිව හමුදාව යොදවා තිබියදීම, ඒවා ප්‍රචණ්ඩ ලෙස මර්දනය කිරීමේ උත්සාහයේදී පොලිසිය ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටු කළේය. දහස් ගණනක් අත්අඩංගුවට ගැනීම ඊට ඇතුළත් විය. පුවත්පත් වාර්තාවලට අනුව, පසුගිය සිකුරාදා පැවති රැස්වීමක දී කනිෂ්ඨ නිලධාරීන් නිරායුධ විරෝධතාකරුවන්ට වෙඩි තැබීමට සිදුවීම ගැන සිය ඉහළ නිලධාරීන්ට කනස්සල්ල පළ කළහ.

හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා හසීනාගේ ඉල්ලා අස්වීම ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පැය කිහිපයකට පසු, බංග්ලාදේශ ජනාධිපති මොහොමඩ් ෂහාබුදීන් පැවසුවේ, නාවික හා ගුවන් හමුදා ප්‍රධානීන්, විපක්ෂ නායකයින් සහ  ජෙනරාල් වකර්-උස්-සමාන් සමඟ රැස්වීමක තමා මුලසුන දැරූ බවයි.

“අන්තර්වාර ආන්ඩුවක්” පිහිටුවීමට ඉඩ සැලසීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය යුතු බව රැස්වීමේදී තීරණය කළ බවත්, “පවත්නා අරාජික තත්ත්වය සාමාන්‍යකරණය කිරීමට හමුදාව පියවර ගනු ඇති” බවත් ජනාධිපතිවරයා පැවසීය.

හසීනාගේ අවාමි ලීගය විසින් ආධිපත්‍යය දරන වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව, පසුගිය ජනවාරියේ දී BNP ය සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්, වඩාත් වැදගත් ලෙස ජමාත්-ඊ-ඉස්ලාමි වර්ජනය කළ, ඡන්දයකින් තේරී පත් විය. සිය දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් මර්දනය කිරීමේ ආන්ඩුවේ වාර්තාව සහ මැතිවරනය අධීක්‍ෂණය කිරීම සඳහා භාරකාර ආන්ඩුවක් පත් කිරීමට ඉඩ දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, ඔවුන් හේතු වශයෙන් දැක්වූහ.

දූෂණ නඩුවක් සම්බන්ධයෙන් 2018 දී සිරගත කරන ලද BNP හි දිගුකාලීන නායිකා කලීඩා (Khaleda Zia) වහාම නිදහස් කළ යුතු බවට රැස්වීම එකඟ වූ බව ද ජනාධිපති ෂහාබුදීන් නිවේදනය කළේය.

ධනේශ්වර පාලනයේ ආරක්‍ෂාව වන සහ මර්දනයේ හා ආඥාදායකත්වයේ කුප්‍රකට වාර්තාවක් ඇති බංග්ලාදේශ හමුදාවේ මැදිහත්වීම ‘වෙනස් කොට සැලකීමට එරෙහි ශිෂ්‍යයෝ’ හි නායකයන් සාදරයෙන් පිළිගෙන ඇත. සියලුම වාර්තා පොරොන්දු වූ අන්තර්වාර රජය පිහිටුවීමට ශිෂ්‍ය සංගමය ක්‍රියාකාරීව සහභාගී වන බව  පෙන්නුම් කරයි.

එවන් ආන්ඩුවක්, රට යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සහ ඩොලර් බිලියන 4.7ක IMF ඇපදීමේ නයකට හිලව් වශයෙන් හසීනාගේ නායකත්වයෙන් යුත් අවාමි ලීග් ආන්ඩුව  2023 දී එකඟ වූ කප්පාදු හා පුද්ගලීකරන පියවරයන්  අඛණ්ඩව ක්‍රියාවට නැංවීමේ වගකීම පැවරී ඇති දක්ෂිනාංශික ධනේශ්වර තන්ත්‍රයක් වනු ඇත.

අන්තර්වාර ආන්ඩුව තුළ BNP යට සහ එහි මිත්‍රපක්ෂයන්ට  ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් හිමි වීම සදහා  බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත. නමුත් හමුදාව සිංහාසනය පිටුපස බලය ලෙස පවතිනු ඇත.

බංග්ලාදේශයේ නිල දේශපාලනය දශක ගණනාවක් තිස්සේ,  හසීනා සහ ඇගේ අවාමි ලීගය සහ සියා සහ ඇගේ BNP අතර ඇති දැඩි එදිරිවාදිකම් වටා කැරකෙමින් තිබින. බංග්ලාදේශ නිදහස් අරගලයේ ප්‍රමුඛතම දේශපාලන නායකයා සහ රටේ එවක ජනාධිපති වූ ඇගේ පියා වූ ෂේක් මුජිබර් රහ්මාන් 1975 දී ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව, සාර්ථක හමුදා කුමන්ත්‍රණයක කොටසක් ලෙස හසීනා අවාමි ලීගයේ නායකත්වයට පත් වූවාය.

සියා, 1983 දී BNP හි තථ්‍ය නායකයා බවට පත් වූයේ, ඇගේ  සැමියා වූු පක්ෂයේ නිර්මාතෘ සහ බංග්ලාදේශයේ පස්වන ජනාධිපති සියාඋර් රහමන් (Ziaur Rahman) හමුදා නිලධාරීන් කණ්ඩායමක් විසින් ඝාතනය කිරීමෙන් වසර දෙකකට පසුවය.

මෙම පක්ෂ දෙකම ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධනයට අවනත වූද, විස්තීර්ණ ගජමිතුරු ධනේශ්වර සහ දූෂිත අනුග්‍රහ ජාලයන් ඇතිවූද , තම දේශපාලන ප්‍රතිවාදීන්ට එරෙහිව මර්දනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සටකපටකම් භාවිතා කර ඇතිවූද පක්ෂ වන අතර, කම්කරු පන්තිය තුලින් වන ඕනෑම බැරෑරුම් විරුද්ධ ව්‍යාපාරයකට  යකඩ හස්තයකින් මුහුණ දී ඇත.

BNP ය, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට තම “සහාය” ප්‍රකාශ කළේ, ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව මහජනයා කෝපයෙන් වීදි බැසීමෙන් පසුව, ජූලි මැදදී පමනි.

ලෝකයේ අටවන වැඩිම ජනගහනය සහිත රට වන බංග්ලාදේශයේ දැන් දිග හැරෙමින් පවතින අර්බුදය සහ වසර දෙකකට පෙර ශ්‍රී ලංකාව කැළඹූ අර්බුදය අතර බොහෝ සමානකම් තිබේ. 2022 ජූලි මාසයේදී මහජන විරෝධතා සහ වැඩවර්ජන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයෙන් පන්නා දැමීය. එහෙත් වෘත්තීය සමිතිවල සහ විරුද්ධ පක්ෂවල සහය ඇතිව,  ප්‍රකාශිතවම මහා ව්‍යාපාරික ගැති සහ වොෂින්ටන් ගැති රනිල් වික්‍රමසිංහ යටතේ නව ආන්ඩුවක් ඉක්මනින්ම පිහිටුවන ලදී.  එය ම්ලේච්ඡ ජාමූඅ කප්පාදු පියවර මහජනයා මත පටවන අතරම කම්කරු පන්තිය සමග ප්‍රචණ්ඩකාරී ගැටුමක් සඳහා සූදානම් වෙමින් රාජ්‍යයේ මර්දනකාරී බලවේග ගොඩ නගා  ඇත.

සමාන ප්‍රතිඵලයක් වැලැක්වීම සඳහා, බංගලාදේශ කම්කරුවන් සහ සිසුන් ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ නොනවතින විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල මත පදනම් වූ නව මගක්  සැලසුම් කළ යුතුය – එනම් 1917 ඔක්තෝබර් රුසියානු විප්ලවය සහ ඉක්බිතිව එහි ස්ටැලින්වාදී පරිහානියට එරෙහි අරගලය සජීවීකරණය කල වැඩසටහනයි. බංග්ලාදේශයේ කම්කරු පන්තිය සමස්ත දේශපාලන සංස්ථාපිතයට සහ පාලක පන්තියේ සියලුම කොටස්වලට සහ එහි රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයට එරෙහිව ස්වාධීන දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස පිහිටුවා ගත යුතුය. ආර්ථික ජීවිතයේ සමාජවාදී ප්‍රතිසංවිධානයට සහ අධිරාජ්‍යවාදයට හා ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය බලමුලු ගැන්වීමට කැපවී සිටින, කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවක් සඳහා වන අරගලය තුල ග්‍රාමීය කම්කරුවන් තමන් පිටුපස පෙළගස්වා ගැනීමට එය උත්සාහ කල යුතුය.

මහජන නැගිටීම මධ්‍යයේ බංග්ලාදේශ අගමැති ඉන්දියාවට පලා යයි Read More »

Bogdan

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය.

යුක්‍රේනයේ SBU රාජ්‍ය ආරක්ෂක සේවය විසින් පසුගිය අප්‍රේල් 25 දින අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ අධි ආරක්ෂක සිර ගෙයක රඳවා සිටින, බෝල්ෂෙවික් ලෙනින්වාදීන්ගේ තරුන රැකවල (YGBL) සංවිධානයේ නායක බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරන ලෙසත්,  ඔහුට එරෙහි සාපරාධී චෝදනා හකුලා ගන්නා ලෙසත් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව බලකර කියා සිටී. 

බොග්ඩාන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ නැටෝ අධිරාජ්‍යවාදයේ සාපරාධී යුද්ධයට එරෙහිව හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව හා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය විසින් ගෙන යනු ලබන උද්ඝෝෂනය තුල ඔහු ඉටු කරමින් සිටි ප්‍රමුඛ ක්‍රියා කලාපය නිසා බව කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ පිළිගැනීමයි. 

බොග්ඩාන් අත් අඩංගුවට ගැනීමට පසු යුක්‍රේනයේ ෆැසිස්ට්වාදී සෙලෙන්ස්කි ආන්ඩුව ලෝක කම්කරු පන්තියේ සමාජවාදී විශ්වවිද්‍යාලය වන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය (ලෝසවෙඅ) යුක්‍රේනය තුල තහනම් කලේය. YGBL හි ලේඛන සදහා ලෝසවෙඅ වේදිකාවක් විය. මෙය, යුද්ධයට එරෙහි වීමට කම්කරු පන්තියට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියට එල්ල කළ මාරක පහරක් ලෙස හඳුනා ගන්නා අපි, කම්කරුවන්ගේ ස්වාධීන ජාත්‍යන්තර ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් ලෙස පැවතීමටත්,  අධිරාජ්‍යවාදයේ ලෝක යුද්ධ වැඩ පිළිවෙලට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදී සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනයක් මත ලෝක කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කිරීමට හා අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවට හා ලෝසවෙඅ ට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට අධිරාජ්‍යවාදීන් ප්‍රමුඛ අර්බුද ග්‍රස්ත ධනපති ආණ්ඩුවලට ඉඩ නොදී මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ප්‍රහාරයට එරෙහිව  පෙරට එන ලෙසත් ලෝක කම්කරු පන්තියෙන්, සියලු පීඩිතයන්ගෙන් හා ශිෂ්‍යයන් ඇතුළු තරුණ ප්‍රජාවෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු.   

25 හැවිරිදි බොග්ඩාන්ට එරෙහිව රාජද්‍රෝහී චෝදනා නඟා ඇති යුක්‍රේන ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රය, බොග්ඩාන් පසුගිය දෙවසර පුරා “ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය නම් රුසියානු ප්‍රචාරක හා තොරතුරු ඒජන්සියක නියෝජිතයන් විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ප්‍රකාශනයක පල කිරීම් සූදානම් කිරීමේ නියැලී සිටි” බව කියා සිටියි. ලෝසවෙඅට එරෙහිව එල්ල කරන මෙම අභූත මඩ ප්‍රහාරය හෙළා දකින කොක්‍රික, බොග්ඩාන්ට ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට ද එරෙහිව මේ ඔසොවා ඇති මර්දන හස්තය බිඳ දැමීම සමස්ත ලෝක කම්කරු පන්තිය ක්ෂණික ව මුහුණ දී සිටින අභියෝගයක් බව කියා සිටී. මාරක අර්බුදයක කිඳී, ලේ ගංගාවන් හරහා පිහිනා අර්බුදයෙන් එතෙරවීමට මංමුලා සහගත ප්‍රයත්නයක යෙදී සිටින ලෝක අධිරාජ්‍යවාදය, ගාසා සමූලඝාතනවලට එරෙහි ශිෂ්‍ය හා මහජන විරෝධතා නීති විරෝධී කරමින් හා උද්ඝෝෂකයන් සිරගත කරමින් යුද විරෝධීන්ට හා සමාජවාදීන්ට මේ මොහොතේ එල්ල කරමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී අශිෂ්ඨ ප්‍රහාරයේ කුළු ගැන්වීමක් මෙම ප්‍රහාරයෙන් සනිටුහන් කෙරෙයි. එහි අර්ථය වන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද සැලසුම් පරාජය කල හැකි එකම බලවේගය ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය ලෙස හඳුනා ගනිමින්, එහි ඒකාබද්ධතාවය සඳහා බොග්ඩාන් ද, හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ද, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය ද ගෙන යන අරගලය තවදුරටත් දරා සිටීමට අධිරාජ්‍යවාදයට හා එහි සහායකයන්ට නොහැකි වී ඇති බවයි. 

ගෝලීය නිෂ්පාදනය හා ලෝක වෙලඳපොල ද, ඒ මත ආධිපත්‍යය දරා සිටින ධනපති ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය ද අතර මෝරා වැඩී ඇති ප්‍රතිවිරෝධයන්ගේ ආතතියෙන් මිරිකී ඇති සමස්ත ලෝක ධනපති පර්යායේ අර්බුදය, පෙර නො ඇසූ විරූ තරමේ සමාජ අසමානතාවයක් ලෙසත්, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව පසුගිය සියවසේ මැද භාගයේ ගොඩ නංවන ලද පාලන ක්‍රම, ජාත්‍යන්තර සම්මුති, අන්තර් රාජ්‍ය සංවිධාන හා දේශසීමා ඇතුළු සමස්ත පර්යාය ම සුනුවිසුනු කරමින් අධිරාජ්‍යවාදී බලයන් ලෝක යුද්ධයක දිශාවට වේගයෙන් ඇද දැමීමක් ලෙසත් ප්‍රකාශයට පත් වෙමින් පවතී. අධිරාජ්‍යවාදය හා එහි බළල් අත් ලෙස ක්‍රියා කරන ධනේශ්වර තන්ත්‍රයන් සන්ත්‍රාසයට පත් ව සිටින්නේ මෙම ලෝක යුද්ධ ප්‍රයත්නයට එරෙහිව වේගයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින මහජන ව්‍යාපාරයේ ඉදිරි ගමන පිළිබඳව ය. ලෝක යුද්ධයේ මාවත හැර යා හැකි වෙනත් මාවතක් නැති, පසුබැසීමට ඉඩක් නැති අධිරාජ්‍යවාදය එකී මහජන ව්‍යාපාරය තුලින් සමාජවාදී විප්ලවයේ අවතාරය දැකීම අරුමයක් නොවේ. ලෝකයේ රටක් රටක් පාසා ආණ්ඩු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තලා දැමීම කරා පැනගෙන සිටින්නේ එකී තතු මත ය. ලංකාවේ පාලක පන්තිය එක දිගට තබමින් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ආඥාදායක පියවරයන්ට ඔවුන් තල්ලු කෙරෙන්නේ ද එකී අර්බුදයේ කොන්දේසි විසින් ම ය.

දශක තුනකට වැඩි කාලයක් පුරා සෑම දිනක ම යුද වැදී සිටි ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය දැන් නැටෝව මෙහෙයවා ගනිමින් න්‍යෂ්ටික ලෝක යුද්ධයක් කරා වේගවත් පියවර තබමින් සිටී. යුක්‍රේන බලල් අත යොදා ගනිමින් රුසියාව සමඟ යුද වැදීම, මැද පෙරදිග දී ඊශ්‍රායලයේ අපරාධකාරී නෙතන්යාහු ෆැසිස්ට් තන්ත්‍රයේ  සමූලඝාතනවලට ආයුධ, මුදල් හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සහාය පිදීම, එම අපරාධවලට එරෙහිව නැඟෙන කම්කරු, ශිෂ්‍ය උද්ඝෝෂන නීති විරෝධී කිරීම හා උද්ඝෝෂකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරේ. ඊට සමගාමීව යුරෝපයේ, ආසියාවේ හා ලෝකය පුරාමත් ආණ්ඩු ස්වාධීන මහජන ක්‍රියාකාරීත්වයන් නීතිවිරෝධී කිරීමේ හා ක්‍රියාකාරීන් දඬුකඳේ ගැසීමේ නියැලී සිටිති. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම නාමයෙන් ලංකාව තුල ද එම වැඩ පිළිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සැලසුම්  මෙහෙයවා ඇති අතර, මෑතක දී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ කැස්බෑව උද්ඝෝෂණයේ උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හා එහි ක්‍රියාකාරීන්ට බලපෑම් හා තර්ජන කිරීමට පොලීසිය මැදිහත් වූයේ ද මේ තතු යටතේ ම ය. 

මේ අනුව, බොග්ඩාන් සහෝදරයා අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව නැඟී සිටීම වූ කලී හුදෙක් තරුණයෙකුගේ, සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී විප්ලවවාදියෙකුගේ, ජීවිතය හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමනක් නොවේ. එය ලංකාවේ ද, මේ කලාපයේ ද, හා සමස්ත ලෝකයේ ම ද කම්කරු පීඩිතයන්ගේ ජීවිත හා නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි. 

බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු!

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියට අත නොතබනු!

යුක්‍රේන ෆැසිස්ට්වාදී ආන්ඩුවේ අත්අඩංගුවේ සිටින බොග්ඩාන් සයිරොටියුක් වහා නිදහස් කරනු! Read More »

Gaza

“මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්”: ගාසා සමූල ජන ඝාතනයේ මාස හයක්

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 අප්‍රේල් 07 දින පල වූ “A war against humanity”: Six months of the Gaza genocide‘ යන ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරි දර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

අප්‍රේල් 07, ගාසා තීරයේ එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල් සමූල ජන ඝාතනය, එහි ආරම්භයේ සිට මාස හයක් ගතවීම සනිටුහන් කරයි.

මෙම යන්තම් අඩ වසරක කාලසීමාව තුල ඊශ්‍රායලය, ගාසා තීරයේ මිලියන 2.2 ක ජනතාවගෙන් මිලියන 1.9 ක් අවතැන් කර, සමස්ත ජනගහනයට, ආහාර, ජලය සහ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා ප්‍රවේශය අහෝසි කර, දස දහස් ගනනක් මිනිසුන්ගේ මරනයට තුඩු දෙන ක්‍රමානුකූල සමූලඝාතන දිනපතා සිදු කර ඇත. 

Gaza
අෂ්රෆ් අබු ඩ්‍රාස් , 2024 අප්‍රේල් 4 බ්‍රහස්පතින්දා දකුනු ගාසා තීරයේ රෆාහි රෝහල් මෘත ශරීරාගාරයකදී ගාසා තීරයට සිදුකල ඊශ්‍රායල බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් මියගිය ඔහුගේ දියනියන් දෙදෙනාගේ දේහයන් ගැන වැලපෙයි. [AP Photo/Fatima Shbair]

දැනට මරන සංඛ්‍යාව 33,137 කි. අතුරුදහන් වූවන් එකතු කල පසු, සැබෑ සංඛ්‍යාව 44,000 ඉක්මවනු ඇත. තවත් 75,815 දෙනෙකු තුවාල ලබා ඇත.

යන්තම් මාස හයක කාලය තුල, ගාසා තීරයේ ජනගහනයෙන් සියයට 5.45 ක් මිය ගොස්, තුවාල ලබා හෝ අතුරුදහන් වී ඇත. ඇමරිකානු ජනගහනය හා සැසදීමේදී  මෙම ප්‍රතිශතය මිලියන 18 කට වඩා වැඩි වනු ඇත.

සියල්ලටම වඩා කම්පනය කරනසුලු වන්නේ ඝාතනයට ලක්වූවන්ගෙන් තුනෙන් දෙකක්ම කාන්තාවන් සහ ලමුන් වීමය. ඊශ්‍රායලය හිතාමතාම වෛද්‍ය සේවකයින්, මානුෂීය සේවකයින්, මාධ්‍යවේදීන් සහ කලාකරුවන් ඉලක්ක කර ඇත. වර්ල්ඩ් සෙන්ට්‍රල් කිචන් නිර්මාතෘ හොසේ අන්ඩ්‍රෙස් ඉරිදා ප්‍රකාශ කල පරිදි, ඊශ්‍රායලය “මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්” සිදු කරයි.

පසුගිය මාස හයක කාලය තුල, ගාසා තීරයට බෝම්බ හෙලීම, ආක්‍රමනය කිරීම සහ අවහිර කිරීම පිලිබඳ එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල සාධාරනීකරනයේ සෑම අංගයක්ම මුසාවක් බව  හෙලිදරව් වී ඇත.

හමාස් හි දේශසීමා හරහා ප්‍රහාරයෙන් සති කිහිපයක් තුලදීම, යුද්ධයට කඩතුරාව ලෙස භාවිතා කල ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරය සඳහා වූ හමාස්ගේ සම්පූර්න මෙහෙයුම් සැලැස්ම, ඊශ්‍රායලය සතුව තිබූ බව හෙලි විය. මෙම දැනගැන්ම නොතකා, ප්‍රහාරයට ආසන්න පූර්වයේදී ගාසා දේශසීමාවෙන් පසුබැස  වෙනත් අත ස්ථානගත වන ලෙස ඊශ්‍රායල බුද්ධි අංශ සහ හමුදා බලකායන්ට නියෝග දෙන ලදී.

දින කිහිපයක් තුලදීම, ඊශ්‍රායල හමුදාව ගාසා තීරයේ ජනගහනයට එරෙහි සමූල ජන ඝාතක යුද්ධයක් සඳහා වූ දිගුකාලීන සැලසුම් ක්‍රියාත්මක කලේය. ඔක්තෝබර් 9 දා ,ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට්  ප්‍රකාශ කලේ, “අපි සටන් කරන්නේ මිනිස් සතුන් සමඟයි, අපි ඒ අනුව ක්‍රියා කරන්නෙමු. ගාසා තීරයේ සම්පූර්න වැටලීමක් මම නියෝග කලෙමි. විදුලිය, ආහාර, ඉන්ධන නැති වනු ඇත.” යන්නයි.

යන්තම් දින හතරකට පසුව, ඊශ්‍රායල ජනාධිපති අයිසැක් හර්සොග් ප්‍රකාශ කලේ, “එයට  මුලු ජාතියම වගකිව යුතුය. දැනුවත් නැති, සම්බන්ධයක් නැති සිවිල් වැසියන් ගැන කරන මේ වාචාල තර්ක ඇත්ත නොවෙයි…  අපි ඔවුන්ගේ පිටකොන්ද කැඩෙනකම් සටන් කරනවා.” කෘෂිකර්ම අමාත්‍ය අවි ඩික්ටර් ප්‍රකාශ කලේ, “අපි ගාසා නක්බාව දියත් කරන්නෙමූ” (ඊශ්‍රායල් රාජ්‍යය පිහිටුවද්දී,  1947-48 පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව සිදු කල  මුල් ජනවාර්ගික පවිත්‍රකරනය  පිලිබඳ සඳහනකි).

සමූල ජන ඝාතක චේතනාවෙන් මෙම ප්‍රකාශයන් සිදු කිරීමෙන් පසු, නෙතන්යාහු රජය ගාසාවේ සමාජ, ආර්ථික සහ සංස්කෘතික ජීවිතයේ සියලු අංශ ක්‍රමානුකූලව ඉලක්ක කර, සෑම රෝහලක්ම, පාසලක් සහ නිවසක්ම සමතලා කිරීමට සහ හැකිතාක් පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ලමයින් මරා දැමීමට කටයුතු කලේය.

සියොන්වාදයේ ඉදිරිදර්ශනයේ බංකොලොත් සහ ප්‍රතිගාමී බව මෙම සමූල ජන ඝාතනය මගින් අවිවාදිතව පෙන්වා දී ඇත.  සමූහ මිනීමැරුම් සමඟ එහි සබඳතාවය මගින්, ඊශ්‍රායලය සදහටම  සලකුනු කෙරෙනු ඇත. එය දශක ගනනාවක පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ම්ලේච්ඡ මර්දනයේ සහ  සමස්තයක් ලෙස යුදෙව් ජනතාවගේ අවශ්‍යතා ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය සමඟ ව්‍යාජ ලෙස අනන්‍ය කර ගැනීමේ අවසාන ප්‍රතිඵලය යුතුයි.

ඊශ්‍රායලයෙන් ඔබ්බෙහි, මෙම සමූල ජන ඝාතනය සමස්ත අධිරාජ්‍යවාදී පර්යායටම එරෙහි ගර්භාවක් ලෙස පවතී. එක්සත් ජනපද-නේටෝ අක්ෂයේ ධනේශ්වර බලවතුන්, නූතන යුගයේ දැවැන්තම අපරාධවලින් එකකට සහයෝගය දී, සන්නද්ධ කර, අරමුදල්  සපයා දේශපාලනිකව යුක්ති සහගත කිරීම සිදු කර ඇත.

ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව ගාසා තීරයේ ජනගහනය ඝාතනය කර පලවා හැරීමේ එහි අභිප්‍රාය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරමින් සිටියදී, බයිඩන් පරිපාලනය ගැටුම පිලිබඳව සාකච්ඡාමය සමථයකට තම විරුද්ධත්වය නැවත නැවතත් ප්‍රකාශ කලේය. සටන් විරාමයක් සඳහා “කිසිදු හැකියාවක් නැත”ව, බයිඩන් නොවැම්බර් 9 දා පැවසීය.

මෙයින් යන්තම් දින කිහිපයකට පසුව, සෙනෙට් බහුතර නායක චාල්ස් ෂුමර් වොෂින්ටනයේ සමූල ජන ඝාතනයට පක්ෂ රැලියක් අමතමින්, “අපි ඔබ සමඟ සිට ගන්නෙමු… ඔබට අවශ්‍ය සහය ලැබෙන තුරු අපි නතර නොවෙමු”යි  බෙරිහන් දුනි.

මේ මාස හයක කාලය තුල, බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායලයට වෙන් වෙන් ආයුධ සැපයුම් 100 කට වඩා සිදු කරමින්, නෙතන්යාහු ආන්ඩුවට හිතුමතේ ගාසාවේ ජනගහනය හාමත් කිරීමට, ඝාතනය කිරීමට සහ වධ හිංසා කිරීමට කොල එලිය ඇති බව පැහැදිලි කර තිබේ.

මෙම යථාර්ථය, ධවල මන්දිරය විසින් සිවිල් වැසියන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා නෙතන්යාහු ආන්ඩුවට “පීඩනය” යෙදීමට උත්සාහ කර ඇති බවට බයිඩන් පරිපාලනය සහ එක්සත් ජනපද මාධ්‍ය විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයන් සඳහා, ප්‍රති උත්තර දිය නොහැකි ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් ලෙස පවතී.

ඇත්ත වශයෙන්ම, බයිඩන් පරිපාලනයේ  ප්‍රතිපත්තිය, ඊශ්‍රායලයට දුන් හිස් චෙක්පතකට සමාන වන අතර, එය,  නෙතන්යාහු පිලිබඳව ධවල මන්දිරය විසින් සිදු කරන හුදු වාචික විවේචන නොතකා අද දක්වාම පවතින ප්‍රතිපත්තියක් වේ.

බයිඩන් පරිපාලනය ඊශ්‍රායල සමූල ජන ඝාතනයට නිශ්චිත සහයෝගය ලබා දීම, රුසියාව සහ චීනය ඉලක්ක කර ගනිමින් ගෝලීය ආධිපත්‍යය සඳහා පුලුල් අරගලයක කොටසක් ලෙස ඉරානය ඇතුලු මැද පෙරදිග පුරා එක්සත් ජනපද මිලිටරිවාදය පුපුරා යාමේ කොටසකි.

ගාසා සමූල ජන ඝාතනය විශාල හා දුරදිග යන සමාජ හා දේශපාලන ප්‍රතිවිපාක ඇති කරනු ඇත. දැනටමත් ගාසා හි සමූහ ඝාතනය , ඉරාක යුද්ධයෙන් පසු විශාලතම ගෝලීය මහජන උද්ඝෝෂන අවුලුවා ඇත. ඔවුන්ගේ යුද්ධ යුක්තිසහගත කිරීම සඳහා අතොරක් නැතිව “මානව හිමිකම්” කැඳවා ගන්නා අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්, සමූල ජන ඝාතනය සක්‍රීය කරන්නන් සහ සහචරයින් ලෙස එය පෙන්වා දී ඇත.

සියල්ලටම වඩා ගාසා සමූල ජන ඝාතනය ධනවාදයේ අපරාධයකි. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයේ සිට වැලැක්විය හැකි වසංගතයක් මගින් සදාකාලික සමූහ මිය යෑම් සහ සමූල ජන ඝාතනය දක්වා, සමාජ ම්ලේච්ඡත්වයේ සෑම ආකාරයක්ම,  ධනේශ්වර සමාජ පර්යාය නීත්‍යානුකූල කරමින් සිටී. අනාගත පරම්පරාවන් විසින් ගාසා සමූල ජන ඝාතනය, ධනේශ්වර සමාජ පර්යායට එරෙහිව බලගතු ප්‍රවාහයන්ගේ  වර්ධනය ඉදිරියට තල්ලු කල ප්‍රත්‍යාවර්තක ලක්ෂ්‍යයක් ලෙස දකිනු ඇත.

ලෝසවෙඅ ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත්, සියොන්වාදයේ තර්කනය: ජාතිකවාදී මිථ්‍යාවේ සිට ගාසා සමූල ජන ඝාතනය දක්වා  හි පැහැදිලි කරන පරිදි:

එහි සියලු භීෂනයන් තිබියදී, දැන් පවතින යුද්ධය එක් සැලකිය යුතු දේශපාලන දායකත්වයක් ලබා දී ඇත. එය තරුන පරපුර අවදි කර ඇත. එය ලෝකයේ ඇස් විවර කර ඇත. එය සියොන්වාදී තන්ත්‍රය සහ එහි අධිරාජ්‍යවාදී හවුල්කරුවන් අපරාධකරුවන්   බව හෙලිදරව් කර ඇත. එය ලොව පුරා පැතිර යන කෝපයේ උදම් රැල්ලක් ක්‍රියාත්මක කර ඇති අතර , එය මෙම සමූල ජන ඝාතනයට වගකිවයුත්තන් පිස දා ගලා යනු ඇත.

කර්තව්‍යය වන්නේ, තවමත් දේශපාලනික වශයෙන් නිශ්චිත හැඩයක් නොගත් මෙම වැඩෙන විරුද්ධත්වය, කම්කරු පන්තිය වෙත නැඹුරු වූ සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් මත පදනම් වූ සවිඥානික ව්‍යාපාරයක් බවට පත් කිරීමයි.

“මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි යුද්ධයක්”: ගාසා සමූල ජන ඝාතනයේ මාස හයක් Read More »

Scroll to Top