class struggles

සසප වාමාංශය වෙනුවෙන් එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙහි පහත පලවන ලිපිය 2022 නෙවැම්බර් 16 දින ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) අම්බලන්ගොඩ ශාඛාවේ උදයප්‍රේම සහෝදරයා විසින්, පක්ෂ නායකත්වයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හා කුමන්ත්‍රනකාරී ක්‍රියාකලාපයෙන් පක්ෂය ආරක්ෂා කිරීම සදහා එහි ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකර වෙත යැවූ ලිපියකි. සාමාජිකයන්ගේ එවන් ප්‍රයත්නයන් පක්ෂ නිලධාරී තන්ත්‍රයේ වෛරයට පාත්‍ර වූ අතර ඒවා  සහෝදරවරුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් නෙරපීම හැර මාවතක් නැතැයි යන පක්ෂ නායකත්වයේ විනාශකාරී තීන්දුවට හේතු විය.  පක්ෂ නායකත්වයට යැවුනු සසප වාමාංශයේ ලිපි දුසිම් ගනනක් සාමාජිකත්වය තුල කිසිදු සාකච්ජාවකින් තොරවම කුනු කූඩයට විසිකෙරුනු තතු යටතේ  මෙම ලිපිය ද පක්ෂ සාමාජිකත්වය පවා කියවන්නේ අද පලමු වතාවටය යන්න සැලකිල්ලට ගත යතුය. 

ජයසේකර සහෝදරයා,

අම්බලංගොඩ ලෝකල් සභාවේ අමරතුංග සහෝදරයා, එහි ලේකම් රත්නසිරි සහෝදරයා විසින්, සිය අධිකාරය අයුතු ලෙස බාවිත කරමින්, දොට්ට දමනු ලැබීම.

රත්නසිරි, අමරතුංග, පක්ෂයෙන් ඉවත් ව ‌ගොස් ඇතැයි පවසමින්, 2022 ජුලි 07 දින සිට ලෝකල් රැසිවීමවලට නො කැදවයි. කම්ටුව තුල කිසිදු සාකච්ඡාවකින් පවා තොර ව, අත්තනෝමතිකව සිදු කරන මෙම සාපරාධි ක්‍රියාවට නිමිත්ත ලෙස ඔහු සලකන්නේ නන්දන ඇතුලු සහෝදරවරු තිදෙනෙකුගේ සාමාජිකත්වය අයුතු ලෙස තහනම් කිරීමට ඒරෙහි ව ඔහු කල ප්‍රකාශයකි. “ මේ විදියට වැඩ වෙනව නම් තව දුරටත් මේ පක්ෂයේ ඉදීමෙන් පලක් නැත,”  අමරතුංග පැවසී ය.

ලෝකල් සභාවට වාර්තා කෙරී ඇති පරිදි, රත්නසිරිගේ මෙම ක්‍රියාව දේශපාලන කමිටුව විසින් කිසිදු විමසීමකින් තොරව ම අනුමත කර ඇත!

අමරතුංග-රත්නසිරි ගැටීම, රත්නසිරි දිගින් දිගටම ලෝකලය තුල පවත්වාගෙන යන වැරදි දේශපාලන භාවිතය නිසා පැන නැගුනකි. මෙම මත භේද මොනවාදැයි අවබෝධ කර ගැනීම සදහා සිද්ධින් 3ක් ඔබේ අවධානයට යොමු කරමු.

මධ්‍යම කාරක සභිකයෙකුව සිටිය දී නන්දන සහෝදරයාගේ සාමාජිකත්වය දේශපාලන කමිටුව විසින් අත්හිටුවනු ලැබීම ව්‍යවස්ථා විරෝධී ය. උදයප්‍රේම සහෝදරයා අපගේ ව්‍යවස්ථාව උපුටා දක්වමින් මෙම කරුනු ලෝකල් සභාවේ දී මතු කලේ ය. ව්‍යවස්ථාවේ ඒවැනි ඡෙදයක් නැතැ යි රත්නසිරි අමරතුංගට වි‌ශ්ෂයෙන් දුරකථන ඇමතුමක් දී කීවේ ය. පසුව ලෝකල් රැස්වීමේ කෙරුනු සාකච්ඡාවේ දී තමන් කීවේ බොරුවක් බව පිලිගැනීමට රත්නසිරිට සිදු විය. මෙම වගකීම් විරහිත ක්‍රියාව හෙලා දකිමින් අමරතුංග ඒහි දී මැදිහත් විය.

විසදාගත යුතු බොහෝ ප්‍රශ්න මතුවී ඇත යන්න නො තකා, පක්ෂ සම්මේලනය, සාකච්ඡාවකට ඉඩ නො තබා, ව්‍යවස්ථාව උල්ලංගනය කරමින්, පැවැත්වීමට නායකත්වය දැරූ උත්සාහය අම්බලන්ගොඩ ලෝකල් සභාව තුල මතභේදයකට තුඩු දුනි. 

රත්නසිරි කීවේ ව්‍යවස්ථාව තීරනාත්මක නො වන බව ය. මෙය තහවුරු කිරීම සදහා, ඔහු, ලෙනින් අප්‍රේල් ප්‍රවාද ක්‍රියාවට දැමුවේ සම්මේලනයක් තුල ගත් තීන්දුවකට අනුව නො වේ ය යි බොරු කීය. ඒසේ සම්මේලන පවත්වන්නට ගියේ නම් ඔක්තොම්බර් විප්ලවය සිදු නො වන්නේ යයි තව දුරටත් ඔහු තර්ක කලේ ය. ‌උක්ත ප්‍රවාද 1917 අප්‍රේල් 6දා බොල්ෂෙවික් මධ්‍යම කාරක සභාවටත් අප්‍රේල් 10 පක්ෂ සම්මේලනයටත් ඉදිරිපත් කර සම්මේලනයේ දී සම්මත කල බවත් අප පෙන්වා දුන් නමුත් රත්නසිරි තව දුරටත් සිය බේගලය ආරක්ෂා කලේ ය. 

නන්දන සහෝදරයා ඇතුලු සාමාජිකයන් තිදෙනෙක්, ජුනි 15ට යොදාගත් ලෝකල් සභාවට, තමන්ට සහභාගි විය නො හැකි නිසා වෙන දිනයක රැස් කරන ලෙස ඉල්ලා සිටිය දී එය නො තකා, අදාල සහෝදරවරු නැති ව ලෝකලය රැස් කර නන්දන සහෝදරයා දොට්ට දැමීමේ යෝජනාවක් සම්මත කිරීමට කටයුතු කලේ ය. අමරතුංග මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ක්‍රියාව හෙලා දැක තමන් මේ ඡන්දය පැවැත්වීමට විරුද්ධ බවත් ඒ් නිසා ඊට සහභාගි නො වන බවත් අවධාරනය කලේ ය. පසුව රත්නසිරි යොජනාව වැඩි ඡන්දයෙන් සම්මත වූ බවත් අමරතුංග මධ්‍යස්තව සිටි බවත් දේශපාලන කමිටුවට දැනුම් දුන් අතර එම තීන්දුව දේශපාලන කමිටුව විසින් ක්‍රියාවට දැමී ය. අමරතුංග මධ්‍යස්ථව සිටියා නොව එම ඡන්දය පැවැත්වීමට විරුද්ධ විය.

පක්ෂ නායකත්වය දැනුවත් ව ක්‍රියාත්මක කල මෙම ප්‍රකෝපකාරීත්වය අන් බොහෝ සහෝදරවරුන් මෙන් ම අමරතුංග ද ව්‍යාකූලත්වයට ඇද දැමී ය. අමරතුංග මෙම වැරදි නිවැරදි කිරීම වෙනුවෙන් දේශපාලන පැහැදිලිකම සදහා පියවර ගන්නැයි කමිටුවට යෝජනා කලේ ය. මෙම නායකත්වය යටතේ තව දුරටත් වැඩ කල නො හැකි ය යි අමරතුංග කියා සිටියේ මෙම කොන්දේසි තුල ය. නමුත් රත්නසිරි  තම ප්‍රජාතන්තු විරෝධී, සම්ප්‍රධාය හා න්‍යාය විරෝධී ක්‍රියාවන්ට අනුග්‍රහ නො දක්වන සාමාජිකයන් දඩයම් කිරීමේ පක්ෂය තුල දැනට බලපවත්වන තත්වය ඉදිරියට ගැනීමට මෙය අවස්ථාවක් කර ගත්තේ ය.

ලෝකල් සභාව තුල උදයප්‍රේම හා ගීතා ගේ මැදිහත් වීමෙන් අමරතුංග සමග සාකච්ඡා කර ප්‍රශ්නය විසදාගත යුතුය යි එකගතාවක් දිනාගත හැකි විය. ඒ් අනුව අමරතුංග හමුවීම උදයප්‍රේමට පැවරිනි. අමරතුංග පක්ෂය හැර අන් විසදුමක් නැති බවත් තමන් ලෝකල් සභාවේ දිනය දන්වන තෙක් බලා සිටින බවත් උදය සමග පැවසී ය. එය ලෝකල් සභාවට වාර්තා කෙරිනි. එහෙත් රත්නසිරි ඔහු කැදවීමට ඒකග නො වී ය. ඔහු කීවේ අමරතුංග නව සාමාජිකයෙකු ලෙස පක්ෂයට ඇතුලු වීම සදහා ලිඛිත ඉල්ලීමක් කල යුතු බව ය. අමරතුංග පක්ෂය හැර නොගිය බව රත්සිරි ප්‍රතික්ෂෙප කලේ ය.

සාමන්‍යයෙන් මෙබදු මත භේද මතු වූ විට දේශපාලන කමිටුවේ නියොජිතයෙක් අදාල ලෝකල් සභාවට සහභාගී වී ප්‍රශ්නය නිරාකරනය කර ගැනීමට උත්සාහ කීරීමේ සම්ප්‍රදායක් අප පක්ෂයට පැවතුනි. වසර ගනනක සිටම එබදු  ක්‍රියාවන් අත්හැර දමා ඇත. දැන් පැහැදිලිකම සදහා අවශ්‍ය සම්ප්‍රදායන් හා පිලිගැනීම් එකිනෙක උගුලා දැමීම පිලිබද තවත් එක් නිදසුනකි මේ.

මෙහිදී වැදගත් කාරනයක් නම් මෙසේ දූවිල්ලක් මෙන් අතු ගා දැමීමට නායකත්වය වැඩ කලේ පක්ෂය තුල වසර 46ක අඛන්ඩ ඉතිහාසයක් ඇති කම්කරුවෙකි යන්න ය. අමරතුංග පතල් කම්කරුවකු ලෙස සේවය කරමින් සිටිය දී සමසමාජ වෘත්තීය සමිතියේ පාවා දීමට එරෙහිව ඉදිරිපත් වීම නිසා සමිති නායකත්වය හා හාම්පුත්තු එක් වී කුමන්ත්‍රනය කර ඔහුගේ රැකියාව අහිමි කලේ ය.

විකොස වෙත ඔහු හැරෙන්නේ මේ අත්දැකීම සහිතව ය. පක්ෂය දැන් ඔහුට එම සමිති නායකයන් සැලකූ අන්දමට සමාන සැලකීමක් සිදු කර ඇත. ඔහු එයින් ඉමහත් කම්පාවට පත්ව රෝගියෙකු බවට පත් වූ අතර පවුලේ ඥාතීන්ගේ ඉල්ලීම මත අප කල මැදිහත් වීම හා පැහැදිලි කිරීම් නොවන්නට ඔහුගේ ජීවිතය පවා අනතුරුට ඇද දැමී තිබිනි.  

30 වසරක් යුද්දයට එරෙහි ව ද, පසුව ජවිපෙ මදාවිකාරයට විරුද්ධව ද අප්‍රතිහත ව අරගලය කල ඔහු පලාතේ මෙන් ම පක්ෂය තුල ද ගෞරවාදරයට පත් වූ සටන්කරුවෙකි. හැම අවස්ථාවක ම ජාත්‍යන්තර කමිටුවට හා පක්ෂයට ලෙන්ගතුව සිටීමේ වාර්තාවක් ඔහුට ඇත.

1989 සිට දරුනු හෘදයාබාදයකින් පෙලෙන ඔහු පක්ෂයේ කිසිදු වැඩකට බාධාවක් ලෙස මෙම රෝගී තත්වය පිහිටුවා නො ගත්තේ ය. අසල්වාසීන් සිය නායකයෙකු ලෙස ඔහුට සලකන්නේ ප්‍රතිගාමීත්වයට නො නැමෙන, හා හැම විට ම ප්‍රතිපත්ති මත පිහිටා සිටින්නෙකු ලෙස ඔහු පවත්වාගත් ජීවිතය නිසා ය.

විකොස 1978 බැසිල් ප්‍රනාන්දු හා සිරිවර්ධන පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනය එක එල්ලේ ප්‍රතික්ෂේප කර තිබිය දී මාස 6ක් තිස්සේ ඔවුන් සමග සාකච්චා කර පැහැදිලිකම ඇති කැර ගැනීම සදහා ප්‍රයත්න දැරී ය. බර්න්හැම්-ෂැට්මන් කන්ඩායමට එරෙහි ට්‍රොට්ස්කි හා කැනන් ගෙනගිය අරගලයේ තීරනාත්මක පාඩම් මත එම ක්‍රියාවන් පදනම් විය. අප මේ කරුනු මතු කල විට රත්නසිරි ඕවා හීලිගේ කාලයේ සිදු කල වැරදි යයි එම ඓහාසික අත්දැකීම හෙලා දිටී ය. දොට්ට දැමීම ඇතුලු මෙම ප්‍රකාශයන් පෙන්නුම් කරන්නේ ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාසය කෙරේ දක්වන සුලු ධනේශ්වර නො තැකීම ය.

අමරතුංග මෙන් ම නන්දන, සංජය සහ වක්කුඹුර යන සහෝදරවරු සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියා කර ඇති ආකාරය මේ කරුන සනාථ කර ඇත. වැදගත් වන්නේ ඉදිරි දර්ශන හා ක්‍රියාමාර්ගය පිලිබද ගැටලු මතු කරගෙන ඒ්වා පිලිබද පැහැදිලිකම මගින් පක්ෂය වර්ධනය කර පන්ති අරගලය තීව්‍ර කිරීම ය. ඒ් වෙනුවට මෙම හැසිරීම් සුලු ධනේශ්වර අවස්ථාවාදයට පක්ෂයේ දොරවල් වීවෘත කර දෙන බව කල් නො යවා වටහා ගැනීම අවශ්‍ය යයි අපි අවධාරනය කරමු. 

පක්ෂ නායකත්වයේ අත්තනෝමතික ක්‍රියා පිලිබද සාකච්ඡාවක් ඉල්ලා සිටි, එතෙක් මධ්‍යම කාරක සභාවේ සාමාජිකයෙකු වූ මිස්සක සහෝදරයා හා තරුන සහෝදරයෙකු වන හිරුන් සහෝදරයා අවසන් වසයෙන් 3වන පක්ෂ සම්මේලනයමත් මෙම ක්‍රියා ආරක්ෂා කිරීම සදහා මෙහෙයවීම නිසා පක්ෂය හැර ගොස් ඇත. ඔවුන් ලිඛිතව තම විරෝධතා නායකත්වයට යොමු කර ඇති නමුත් ඒ්වා ගැන වචනයක්වත් අද වන තුරුත් පක්ෂය තුල සාකච්ඡා කර නැත. 

වත්මන් පන්ති අරගලයේ තියුනු තත්වය තුල මතු වන දේශපාලනික, න්‍යායික, සංවිධානාත්මක ගැටලු වග විගාභයකින් තොරව බැහැර කිරීම පක්ෂය තත්කාර්යවාදය මත මෙහෙයවෙමින් පවතින බවට පැහැදලි සඥාවන් ය. 

මේ නිසා, අමරතුංග ඇතුලු පක්ෂයෙන් ඉවත්කර තබනු ලැබ ඇති සහෝදරවරු සම්බන්ධව මතු වී ඇති ගැටලු අව්‍යාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සාකාච්චාවක්, පක්ෂයේ කර්තව්‍යයන් වඩා ඉහල මට්ටමකින් වටහා ගැනීමේ හා ඒ්වා ක්‍රියාවට දැමීමේ දී අවශ්‍ය වන සංවිධානාත්මක සූදානම ඇති කර ගැනීමේ අත්‍යවශ්‍ය අවශ්‍යතාවක් ලෙස අපි වටහා ගනිමු. ඒ් සදහා  මෙහි සදහන් සහෝදරයින් 4 දෙනා ම වහා සාමාජිකත්වයේ පිහිටු විය යුතු ය යි අපි යොජනා කරමු.

මෙම ලිපිය පක්ෂ සාමාජිකත්වය අතර බෙදා සාකච්ඡාවක් ආරම්භ කල යුතු යයි අපි යෝජනා කරමු.

සහෝදරත්වයෙන්,

උදයප්‍රේම, ගීතා 

අම්බලන්ගොඩ

16.11.2022

ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂ තන්ත්‍රය තවත් සාමාජිකයන් 7ක් පක්ෂයෙන් නෙරපයි

ආර්. අමරතුංග සහෝදරයාට 80 යි: විප්ලවවාදී කම්කරුවකුගේ ජීවිතය පිලිබඳ සටහනක්

Our Correspondent 

An online meeting organized by the Colombo Action Committee (CAC) was held on June 17 (Saturday), demanding the release of all the political prisoners including comedian Nathasha Edirisooriya.

Going beyond the nature of a protest meeting, the meeting examined in depth the background facts of the state’s attack on the freedom of expression and art, including these arrests, its political implications, and the way forward in dealing with it.

Twenty-two to twenty-seven people participated in the live meeting, and most of them stayed towards the end of it, which lasted till around 11 pm.

Comrade Parakrama Kuruppu who chaired the meeting delivered the opening speech, briefly explaining the purpose of the meeting and the background of the arrest of Natasha Edrisooriya. Parakrama gave a brief explanation about the social issues that have been presented in the artist’s performance. He pointed out that portraying her work as an insult to Buddhism is a distortion. Whilst the repression has been unleashed against artists, against those who express independent opinions and against the journalists reporting the truth, those who are responsible for crimes against humanity, such as the brutal war crimes of imperialism, the 1983 massacre and the 2019 Easter attack in Sri Lanka etc. are allowed to be free and remain unpunished. Pointing out that a ruling class, sitting at the top of a society weighed down by the danger of nuclear war and acute social inequality, cannot tolerate truth and free ideas, he emphasized the need for a world-scale uncompromising unity of the working and oppressed masses to fight against this repression.

CAC President Comrade Sanjaya Jayasekara addressing the meeting as the next speaker stated that taking a stand against the arrest of Nathasha Edirisooriya will be the acid test of the integrity of anyone or any organization that claims to stand for human freedom and democratic rights. Ranil Wickremesinghe government, which is implementing severe austerity measures, has called the army into the streets to quell all resistance against it. New laws are being introduced to suppress public protests and to curb free speech.

Quoting Prof. Wasantha Athukorala of the University of Peradeniya, Sanjaya exposed the fraudulent and false pretense that Sri Lanka’s economy is recovering and explained that Sri Lanka’s economy is hanging on by the thread of non-repayment of loans. The amount thus saved exactly matches  the amount spent on importing fuel including gas, milk powder, and only a part of the medical supplies required for the same period. Sri Lanka’s economy is descending from crisis to crisis.

“According to Professor Athukorala, this so-called economic revival, even in 2028, will bring the economy back to the state it was in 2018. Yet, the economy of the masses will not restore to the level it was in 2018. The burden of Inflation, tax and loan interest increases will be put directly on their backs. It proves that the talks of Sri Lanka becoming a developed country by 2048 is a lie,” Comrade Sanjaya added.

“In these circumstances, the government is working to prepare the fascist forces. These forces are developed against the working class and mass struggles. A large number of such groups exist everywhere in the society today, but they have no basis among the masses. Because of this, the government is consciously intervening to nurture them and pave the way for them. The arrest of Nathasha embodies setting the stage for such groups to appear in the limelight”

“Therefore, we must protect her; not only for protecting freedom of speech. But also, it is necessary to do so in a basic political sense.”

Instead of the false approach of considering the Sri Lankan crisis as a nation specific problem, he insisted that it should be taken as part of an international phenomenon, and with the due consideration of the class nature of the problem. That would be the correct approach. He further said:

“If the war (US and NATO war against Russia) continues for another 5-10 years, it is shown that Europe, including Germany, will be facing the risk of ‘deindustrialization’. The limited markets of economies like Sri Lanka have been mainly in Europe and America. The collapse of industries in those countries directly affects the destruction of these export economies. This makes it very clear that it is not the restoration of the economy that lies behind the attacks on people’s rights through law, but the obvious requirement to suppress the people in the face of its destruction.

“In the face of the challenges that we have been confronted with, the program that we are basically presenting is based on creating independent democratic organizations of the working class, independent of trade unions and pseudo left organizations. It is this program that the Colombo Action Committee is fighting for. We should especially learn the lessons of the betrayal of last year’s struggles, and work to build these independent organizations, and to mobilize the network of independent organizations on an international scale. The International Committee of the Fourth International has already announced this program. Except for by organizing this way, there is no chance of winning the class struggles with the old forms of fighting.”

At the end of the analysis over a variety of aspects of the problem, which took about an hour, the participants got an opportunity to ask questions. Saman Gunadasa, the Assistant Secretary of the Socialist Equality Party of Sri Lanka (SEP), seized the opportunity, and declared that, Sanjaya, who has been expelled from the SEP on charges of ‘violation of discipline’, calling the workers to join the International Workers Alliance of Rank-and-File Committees is a ‘fraudulent’ act.  In response, Sanjaya pointed out that raising this matter without any connection to the objective political realities discussed at length, and the subject matter of the meeting, is an attempt to divert and disrupt the meeting. (At a later stage too, Gunadasa continued the shameless attempt to divert the meeting in the same way. A separate article  deals with the political analysis of this attempt.)

Comrade Nandana Nannetti, a member of the committee and a former central committee member of the SEP, addressed the meeting next, and said, “although the capitalist class is promoting religion and dividing the people now, when the capitalist revolution was on the rise, those revolutions fought against all feudal restrictions, including religious bondage.”

Nandana further explained:

“However, the capitalist classes of the capitalist states that came to be in the latter stages have never gone through the experience of uniting an entire nation through ethnic, and religious lines, being afraid of the oppressed classes from their inception, and have acted from the beginning by stirring up ethnic, religious and caste differences to divide and rule them.

“Today’s world capitalism is facing its ultimate problem of world war or revolution. Faced with the situation of being unable to give anything to the people of their own countries, the concerns of the imperialist countries are now directed towards the redistribution of the world.

“People express their sensitiveness to this crisis in different ways through various disciplines. We must understand that the consciousness expressed in these must be clarified through examination of the contradictions of the objective lives of men and women. That is, it can be done through an analysis of the conflict between production, productive forces and social relations. According to Marx, the production relations transform from a state of supporting to the forces of production, into an obstruction that hinders it, and then, a period of social revolution begins. This is exactly the fact that everyone is undermining.

“Regardless of Nathasha’s social consciousness, her class and her surroundings, her artistic expression rises up in a rebellious way against the existing system. So-called leftists and radicals are hanging on to what they describe as her personal social views. Two things have emerged that are very sensitive to the ruling class. Firstly, the ruling class is being challenged for its very existence as the ruling class, and it is very weak. Then, they felt that the question of freedom raised by Nathasha’s performance was growing into a social need that scared them. It is exactly what the government and its dependents in the religious establishment and others are scared of. 

“The question that has arisen about this work of art is a class question. Completely forgetting this fact and taking the problems superficially, hinders the identification and resolution of the problem. It is not Nathasha who is imprisoned now. Nathasha is just a figurative expression. Imprisoned are the freedom of art, freedom of speech, the freedom of people to march for their own liberation, the freedom of oppressed people to express themselves and organize. I appeal to all comrades who are attending and listening to this meeting, especially the working class, to fight for freedom of art and expression against all those who try to trivialize the struggle for it, and suggest other substitutes for it. On behalf of the Colombo Action Committee, I affirm with responsibility that we fully subordinate to the program of the International Committee of the Fourth International (ICFI). That’s how our organization was built. That is how it moves forward. We hold all our discussions based on those principles,” Comrade Nandana Nannetti said. 

Comrade Shantha Wijesuriya, the secretary of the CAC, who delivered the final speech, examined the incident by relating it to the experience of last year’s mass struggles : “In that struggle, we saw how people came forward to express their free opinions, exploding the pressures on them. It was the inspiration of the experiences of this struggle that provided the impetus for this influx of free ideas”, he stated.

Recalling how the struggle of the previous year unfolded, Comrade Shantha explained how the social problems affected a wide cross-section of the society and the people could not live their old lives any longer. Thus, groups belonging to various classes were active in that struggle. The main reason for the defeat of this popular uprising was the lack of revolutionary leadership.

Criticizing the way the leadership of the SEP Sri Lanka reacted when they were invited for a Gotagogama speech, Comrade Shantha stated that the SEP had requested an invitation addressed to the party: there was no official organization that could issue such a written invitation, and the party leadership has exposed its own attitude to position itself alien to the mass struggles. He expressed his astonishment at the information of disciplinary charges being levelled against Comrade Sanjaya for responding to this invitation.

The power displayed in this struggle was immense. It managed to occupy the most critical centers of the country – the Presidential Palace, the Presidential Secretariat and the Prime Minister’s Office. What was lacking was not the strength, but the organization and the leadership.

Criticizing the views expressed by the leaders of the Frontline Socialist Party and the Janatha Vimukthi Peramuna regarding the arrest of Nathasha, he said that the stand taken for her freedom and the people who take such a stand are historic.

[Featured image depicts part of a CAC demonstration to demand release of comedian Nathasha, held on June 7, 2023 in Colombo]

[This article was originally published in Sinhalese here on June 23, 2023]

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

අපේ වාර්තාකරු

තම කලා නිර්මානයක් නිසා වර්ගවාදීන්ගේ හා ආන්ඩුවේ දඩයමට ලක්ව සිටින ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරගැනීම හා කලාවේ හා ප්‍රකාශයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ඉදිරියට ගෙන ඇති උද්ඝෝෂනයට සහාය පල කරමින් කලාකරුවන් අප වෙත ප්‍රකාශ එවමින් තිබේ. 

ඇයගේ ප්‍රහසනක් අතරතුර කරන ලද ප්‍රකාශයක් විකෘති කර බුද්ධාගමට හා සිදුහත් චරිතයට අපහාස කලේ යැයි චෝදනා නගා ශ්‍රි ලංකා ආන්ඩුවේ අපරාධ පරීක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව නතාෂා මැයි 28 දින අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරනයට පමුනුවනු ලැබූ අතර, ඇය ජුනි 21 දක්වා රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත කර ඇත. සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනත (අයිසීසීපීආර්) යටතේ ඇය අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බැවින් පහල අධිකරනයෙන් ඇයට ඇප ලැබෙනු නැත.

ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහිව හා නිදහස් අදහස්  මැඩීමට බෞද්ධ වර්ගවාදීන් හා සිංහල ස්වෝතතමවාදීන් ගෙනයන ප්‍රතිගාමී ව්‍යාපාරය ඩැහැනිමින් ධනපති ආන්ඩු  එල්ල කරම්න් ඇති අනවරත ප්‍රහාරයේ සිඳ බිඳ දැමිය යුතුය.

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීමට විරෝධය පාමින් ජුනි 01දා නිකුත් කල ප්‍රකාශයේ ඇය නිදහස් කර ගැනීම සඳහා කම්කරුවන් පෙරටගත් උද්ඝෝෂනයකට එක්වන ලෙස කලාකරුවන්,  ගොවියන්, පීඩිතයන් හා තරුනයන් වෙතින් ඉල්ලා සිටියේය. 

මෙම කැඳවුමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් අපවෙත එවන ලද, මාධ්‍යවේදියෙක්, ගුරුවරයෙක් හා සමාජ ක්‍රියාකාරියෙක් වන අශෝක චන්ද්‍රසේකර, ප්‍රවීන රංගධර ඩබ්ලිව්. ජයසිරි හා කවිවර අහ්නාෆ් ජසීම් යන හිතවතුන්ගේ ප්‍රකාශ  මෙහි පහත පලකරමු. 

මෙම උද්ඝෝෂනය පෙරට ගැනීම සඳහා ඔබගේ විරෝධතා ප්‍රකාශය ද ‘ද සෝෂලිස්ට්’ වෙත එවන්න.

අශෝක චන්ද්‍රසේකර

අයිසීසීපීආර් පනත පිලිබඳ මහජනතාව දැනගත්තේ ඒ පනත යටතේ ලංකාවෙ පලමු වරට ලේඛකයෙක් වන ශක්තික සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගත්තට පස්සෙ. ආන්ඩු දිගින් දිගටම මෙම පනත කැත විදියට අවභාවිතා කරල තියෙනවා, අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමට නොවෙයි ඒවා මැඩීමට. 

නතාෂගේ අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව කලාකරුවො, සාහිත්‍යකරුවො, නිදහස් නිවහල් චින්තකයො විදියට අපි පෙනී සිටින්න ඕන. ප්‍රකාශනයේ, භාෂනයේ නිදහස ආරක්ෂා කරගැනීමට සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයො විදියට, සාහිත්‍යකරුවො විදියට අපි බලමුලු ගැන්විය යුතුයි, එකතු විය යුතුයි, සංවිධානගත විය යුතුයි. ඒ සඳහා අප පොලඹවනු ලැබ තියෙනවා මේ මර්දනය විසින්. 

කලා නිර්මානවල අදහස් විකෘතියට ලක්කරල අහිංසක නිර්මානකරුවො දේශපාලන උවමනාවන් වෙනුවෙන් දඩයම් කරනව.  අද නතාෂට, ඊයෙ ශක්තිකට, සේපාලට වගේම අනාගතයෙ ඔබට, මට ඕනෑම කෙනෙකුට මේ ඉරනමට මුහුන දෙන්න සිද්ධ වෙයි. ඒ නිසා අපි සියලු දෙනා අපේ අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙල ගැසෙමු!

ඩබ්ලිව්.ජයසිරි

මාධ්‍ය නිදහස සීමාකිරීමේ උත්සාහයේ තීරණාත්මක දිගුවක් ලෙස කලාත්මක ප්‍රකාශනය බන්ධන අඩස්සියේ කොටුකර තැබීම ආරම්භ වී ඇත.

හිටිවන ප්‍රහසණ කලාකරුවෙක් වූ නතාෂා එදිරිසූරිය පොලොව නො උසුලන අපරාධකරුවකු සේ දිගින් දිගටම රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගතකිරීමට එරෙහිව මෙරට සෞන්දර්ය කලාවේ නියැලෙන ප්‍රජාව පෙරමුණ ගැනීමට  තවමත් ප්‍රමාද වීම  මම පුදුමයට පත්කරන කාරනයක් නොවේ. එහෙත් එකිනෙකාට බලපාන පුද්ගලික කාරණා පුම්බමින් ඒවා තමං කැමති දේශපාලන පක්ෂවල සටන් පාඨ කර ගනිමින් එම කල්ලි පසුපස යමින් පහුගිය කාලයේ මහාසටන්කාමීන් වූ බොහෝ ඊනියා කලාකරුවන් අද නතාෂා එදිරිසූරිය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් නොවේ. ඒ ඇය බුද්ධාගමේ හරයට ගැරහූ බවට පාලකයන් මූලිකව කලා පොලිස්කාරයින් නගන මුග්ධ ප්‍රකාශයන්ට රැවටීම නිසා යයි මම සිතමි.

අහ්නාෆ් ජ‍සීම් 

ප්‍රහසන ශිල්පිනි නතාෂා එදිරිසූරිය බුදුදහමට අපහාස කිරීමේ චෝදනාව මත අත්අඩංගුවට ගෙන සිරගත කර තිබීම හද කම්පා කරවන සුළුය.  ශ්‍රී ලංකාව භාෂණයේ නිදහසක් නැති රටක් බවට පත්ව ඇත.  එබැවින් මෙහි සිතන පතන කිසිම මිනිසෙකුට සිරගෙයින් පිටත ජීවත් විය නොහැක.  හිරගෙදර කොයිතරම් කුරිරුද, ඒකෙන් මනුස්සයෙක්ව මානසිකව මරන හැටි මම දන්නවා.

ශ්‍රී ලංකාව වසර හැත්තෑපහක් පුරා බ්‍රිතාන්‍ය පීඩනයෙන් මිදී ධනපති කෲර පාලකයන්ගේ ග්‍රහණයේ සිරවී ඇත.  ඒ නිසා පාලකයන් තමන්ගේ වාසි තකා ජනතාව බෙදලා, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස නැති කරලා, රට පහතට ඇද දමා තියෙනවා.    ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත, ICCPR පනත වැනි කුරිරු නීති යටතේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ මූලික නිදහස උදුරා ගනිමින් මර්දනකාරී පාලකයින් රට සූරාකෑම දිගටම කරගෙන යයි.

බලයෙන් පහකළ ජනාධිපති ගෝඨාභයගේ ජාතිවාදී පීඩාකාරී ආණ්ඩුවේ අඛණ්ඩ පැවැත්මක් ලෙස අදත් ක්‍රියාත්මක වන රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලනය ජනතා සමගියට පහර දීම නතර කර නැත. රජය තම අතේ තබා ගැනීම සඳහා, වික්‍රමසිංහ, මහජන අරගල, හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස යටපත් කර,  ඒකාධිපති ආඥාදායක ආණ්ඩුවක් බවට පරිවර්තනය වී ඇත.

“නවරසම්” කවි පොත ලියූ නිසා ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත යටතේ මා අත්අඩංගුවට ගෙන මාස දහනවයක් සිරගත කළා.  මම තවමත් මේ පීඩාවෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම නිදහස් වී නැහැ.  මට විරුද්ධව තවමත් මහාධිකරණයේ නඩුවක් විභාග වෙනවා.  මට තවමත් රැකියාවක් කරන්න අවස්ථාවක් නෑ, මා ත්‍රස්තවාදී ලයිස්තුවකට ඇතුලත් කරල තියෙනවා. මේ ආකාරයට බොහෝ ලේඛකයින්, මාධ්‍යවේදීන්, කලාකරුවන්, කථිකයන්, තරුණයින්, සමාජයේ විවිධ පුද්ගලයින් සිරගත කර වධ බන්ධනයට ලක් කරනවා.

නතාෂා කිසිම කොන්දේසියකින් තොරව වහාම නිදහස් කරන ලෙස මම බලකර සිටිනවා.  අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා එක්ව සටන් කරන ලෙස මම සියලු දෙනාගෙන් ඉල්ලා සිටිමි.