For a United Socialist State of Jewish-Arabic working classes opposed to the dual state-ruse of the imperialists!
Statement of the Colombo Action Committee
We demand to immediately stop the Israel Emergency Unity Government’s genocide carried out by air and missile attacks over two million oppressed Palestinians, trapped inside Gaza, while preventing them from receiving their most essential needs such as water, electricity, fuel and medicines, and call all workers, youth and progressive sections of the masses to line up for the protection of the Palestinian people.
On the 13th, the Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu’s regime forced over one million people to evacuate from the Gaza Strip brazenly violating international laws. By morning today (16), according to the BBC reports, half a million Palestinians have evacuated. Even those tens of thousands fleeing with their children and possessing only their wearing dresses are also being attacked. Even the refugee (IDP) camps have been attacked. Patients die in hospitals due to the lack of fuel to run the ventilators.
A monumental crime, comparable to those committed by the Nazis, is now unfolding before our eyes. A population of over two million, comprising majority women and children have been wilfully forced to starvation and dehydration. UN Relief and Works Agency (UNRWA) Commissioner-General Philippe Lazzarini remarked on the situation in the Gaza Strip as follows: “Gaza is running out of water, and Gaza is running out of life. Soon, I believe, with this there will be no food or medicine either. There is not one drop of water, not one grain of wheat, not a litre of fuel that has been allowed into the Gaza Strip for the last eight days.”
“The siege in Gaza, the way it is imposed, is nothing else than collective punishment.So, before it is too late, the siege must be lifted and aid agencies must be able to safely bring in essential supplies such as fuel, water, food and medicine. And we need this NOW,” Lazzarini stated.
Already by now, the number of deaths caused by Israel Army attacks on Gaza has exceeded 2600. The purpose of positioning the United States naval forces on the Mediterranean is to support these racist and barbaric attacks. The support of the imperialist forces and capitalist states like India is for Israel, the oppressor. Sri Lanka President Ranil Wickremasinghe, threatened by the deepening economic and political crisis in the country, joined imperialist masters in strengthening provocations against the Palestinians.
Principal dividing lines are getting clearer. Millions of people worldwide are rallying around the oppressed Palestinians’ cause. Protests carrying placards calling to end “Israel terrorism“ and “Free Palestine“ have spread from the United States to Japan. Protesters in England did not yield to the police threats to arrest those in support of the Hamas Organization. French imperialism has warned that such protesters would be subjected to up to 5 years of imprisonment. People in all countries cannot be contained by the threats of the ruling classes. The Gulf Region is getting enveloped by the mass protests. Under these conditions, the Saudi Arabian ruling class that has assured a bargain with Israel towards a steady transition to restructure the Middle East, has been unable to accept the request of the United States to denounce the Hamas Organization. For the first time, Mohamed Bin Salman has been forced to take a call to his adversary, Iranian President Ibraham Rasik.
For the Palestinians, who have been forced to live as prisoners on their own land, there lies no other alternative than fighting. At the 78th General Assembly of the United Nations, held between September 19-26, Palestinian President Mohammad Abbas stated,
“[O]ur people are defending their homeland and their legitimate rights through peaceful, popular resistance. This is our policy. It is a strategic option for self-defense and to liberate the land from a colonial occupation that does not believe in peace and has no regard for the principles of truth, justice and human values.”
Except by forcing an end to this brutal occupation, the Palastinians will have no freedom. All oppressed peoples in all countries headed by the international working class must fight to end this brutal occupation and to build a United Socialist State of Palestinian and Israeli working class.
Let all reactionaries be counting the pieces from the rubble of the attack on the 7th by the Hamas organization in Israel! Hamas fighters were able to intrude and attack quite unexpectedly on Israel, which is named as one of the most powerful Defense Forces in the world, only with the support of the larger Palestinian population. What would have been the situation, had it emanated as a genuinely organized revolutionary uprising by the United Jewish and Arab working class, employing their highest industrial force?
The State of Israel that exists today was a result of a strategy employed in 1914 during the First World War, by the British Imperialist War Cabinet to win over the support of the Jewish people towards them. Based on this Cabinet decision, in 1917, Sir Rothschild, a Zionist leader of the British-Jewish community, was assured by the British Foreign Secretary Arthur Balfour that his government would support the establishment of a “National home for the Jewish people” in Palestine, which was then under the Ottoman Empire, with a small minority of Jewish people. The strategy employed by the British to maintain their imperialist, bourgeois rule and to crush popular uprisings that emerged at the end of the Second World War was to divide and partition certain states on racial and religious lines.
No one should forget the fact that in the creation of the Zionist state in Palestine in 1948, it was British imperialism’s intention to retain the oil-rich Middle East under their domination.
Today, the entire imperialist system is being dragged towards a third world war, under an economic and political crisis, that judders in its very depths. That is the exact reason why the current developments in Israel represent a new stage of the long-rooted contradictions in the global capitalist system. While the working class needs freedom, imperialist capitalism wants it buried. Exactly because of this reason, defending the Palestinian people’s struggle for freedom is an unavoidable class obligation of the working class in every country, including that of the Israeli working class.
The International Committee of the Fourth International (ICFI) and the World Socialist Web Site (WSWS.org) have taken the lead in this struggle by developing the necessary international perspectives of the working class and the programme necessitated by that struggle. The Colombo Action Committee for People’s Struggles stands with these perspectives and programme to defend Palestinian people and calls upon all progressive masses to rally round that struggle.
Workers, the oppressed and the progressive masses, and youth in Sri Lanka, South Asia and around the world, let us fight for the following demands:
Stop all military support provided to the Netanyahu regime by the United States and all European governments!
Lift the siege of the Gaza Strip now!
Provide the besieged people of Gaza with water, medicine, electricity, food and all essential supplies immediately!
End the occupation of Palestinian lands!
Withdraw invader Zionist armies immediately!
[This statement was originally published here in Sinhalese on October 16, 2023]
ஏகாதிபத்தியங்களின் இரட்டை அரசுப் பொறிமுறைக்கு எதிராக யூத-அரபு தொழிலாள வர்க்கத்தின் கூட்டு சோசலிச அரசு!
கொழும்பு நடவடிக்கை குழுவின் (CAC) பிரகடனம்
காசா பகுதியில் இரண்டு மில்லியனுக்கும் அதிகமான ஒடுக்கப்பட்ட மக்களை சிறைபிடித்து, அவர்களுக்கு தண்ணீர், மின்சாரம், எரிபொருள், மருந்து போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களை வழங்க மறுத்து, விமானம் மற்றும் ஏவுகணைத் தாக்குதல்களை நடத்தி இஸ்ரேலிய அவசரகால தேசிய அரசாங்கம் நடத்திவரும் இனப்படுகொலையை உடனடியாக நிறுத்துங்கள். அனைத்து தொழிலாளர்கள், இளைஞர்கள் மற்றும் அனைத்து முற்போக்காளர்களும் பாலஸ்தீன மக்களின் பாதுகாப்பிற்காக அணிதிரட்டப்பட வேண்டும் என்று நாங்கள் வலியுறுத்துகிறோம்.
இஸ்ரேல் பிரதமர் பெஞ்சமின் நெதன்யாகுவின் ஆட்சி, சர்வதேச சட்டத்தை அப்பட்டமாக மீறி, ஒரு மில்லியனுக்கும் அதிகமான பாலஸ்தீனியர்களை கடந்த 13ம் தேதி வடக்கு காசா பகுதியை விட்டு வெளியேற கட்டாயப்படுத்தியது. இன்று (அக்.16) காலை நிலவரப்படி 500,000 பேர் வெளியேற்றப்பட்டுள்ளதாக பிபிசி தெரிவித்துள்ளது. பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் தங்கள் குழந்தைகளுடன் ஆடைகளை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு தப்பிச் செல்லும் மக்கள் மத்தியில் இராணுவத் தாக்குதல்களும் நடத்தப்படுகின்றன. இதேவேளை அகதிகள் முகாம்களும் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியுள்ளன. சுவாச இயந்திரங்களை இயக்க போதுமான எரிபொருள் கிடைக்காமல் நோயாளிகள் இறக்கின்றனர்.
நம் கண் முன்னே, நாஜிகள் செய்த குற்றத்திற்கு ஒப்பான ஒரு பெரிய குற்றம் அரங்கேற்றப்படுகிறது. இரண்டு மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள், பெரும்பாலும் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள், வேண்டுமென்றே பட்டினி மற்றும் நீர் அற்ற நிலைக்கு ஆளாகியுள்ளனர். காசாவிலுள்ள ஐ.நா.வின் உயர்மட்ட பிரதிநிதி ஒருவர், “காசாவின் வாழ்க்கை முடிந்துவிட்டது” என்று விவரிக்கிறார். “நீர் என்பது உயிர் என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். காசாவில் தண்ணீர் தீர்ந்து வருகிறது. மேலும் காஸாவில் உயிர் இழப்பு அதிகரித்து வருகிறது…. தாமதமாகுவதற்கு முன் காசா மீதான முற்றுகையை தவிர்க்க வேண்டும். எரிபொருள், தண்ணீர், உணவு மற்றும் மருந்து போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களை உதவி நிறுவனங்கள் பாதுகாப்பாகக் கொண்டு வர முடியுமாயிருக்க வேண்டும். எங்களுக்கு இப்போது அது உடனடியாக தேவை,” என்று அவர் அறிவித்தார்.
இன்று வரையும் காஸா பகுதியில் இஸ்ரேலிய ராணுவத் தாக்குதல்களால் மட்டும் கொல்லப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை 2,600ஐத் தாண்டியுள்ளது. இந்த மிருகத்தனமான இனச் சுத்திகரிப்புக்கு ஆதரவளிக்க அமெரிக்கா தனது கடற்படையை மத்தியதரைக் கடலில் வைத்திருக்கிறது. ஒடுக்குமுறை இஸ்ரேலை இந்தியா போன்ற முதலாளித்துவ அரசுகள் மற்றும் அனைத்து ஏகாதிபத்திய நாடுகளும் ஆதரிக்கின்றன. இலங்கை ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க, தனது பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நெருக்கடி ஆழமடைவதைக் கண்டு அஞ்சி, பாலஸ்தீனத்திற்கு எதிராக ஆத்திரமூட்டும் தூண்டுதல்களை ஆரம்பித்தார்.
பிரதான விடயங்களை பார்க்கும் போது தெளிவாகின்றன. உலகெங்கிலும் உள்ள மில்லியன் கணக்கான மக்கள் ஒடுக்கப்பட்ட பாலஸ்தீனியர்கள் பக்கம் நிற்கிறார்கள். அமெரிக்கா முதல் ஜப்பான் வரை, “இஸ்ரேலிய பயங்கரவாதம்” மற்றும் “பாலஸ்தீன விடுதலை” என்ற வாசகங்கள் தாங்கிய போராட்டங்கள் வலுப் பெற்றன. ஹமாஸை ஆதரிப்பவர்களை கைது செய்யப் போவதாக பிரிட்டிஷ் காவல்துறையின் மிரட்டலுக்கு ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள் அடிபணியவில்லை. பிரெஞ்சு ஏகாதிபத்தியம் அத்தகைய ஆர்ப்பாட்டக்காரர்களுக்கு ஐந்து ஆண்டுகள் வரை சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும் என்று அறிவித்துள்ளது. ஆளும் வர்க்கத்தின் அச்சுறுத்தல்களால் அனைத்து நாடுகளின் மக்களையும் கட்டுப்படுத்த முடியாது. வளைகுடா பகுதி பொதுமக்கள் போராட்டத்தால் தத்தளித்து வருகிறது. இந்நிலையில், இஸ்ரேலுடன் இணைந்து மத்திய கிழக்கை மாற்றியமைக்கக்கூடிய ஒரு ஒப்பந்தத்தை நோக்கி சீராகச் செல்வதாக உறுதியளித்துள்ள சவுதி அரேபிய ஆளும் வர்க்கம், ஹமாஸைக் கண்டிக்கும் அமெரிக்காவின் கோரிக்கையை ஏற்கவில்லை. முதன்முறையாக, முஹமது பின் சல்மான் தனது பரம எதிரியான ஈரான் ஜனாதிபதி இப்ராகிம் ராசிக்கிற்கு தொலைபேசி அழைப்பு விடுத்தார்.
சொந்த மண்ணிலேயே கைதிகளாக வாழ வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ள பாலஸ்தீனர்களுக்கு போராட்டத்தை தவிர வேறு வழியில்லை. செப்டம்பர் 19-26 தேதிகளில் நடைபெற்ற ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் 78வது பொதுச் சபையில், பாலஸ்தீன அதிபர் முகமது அப்பாஸ், “சமாதானத்தில் நம்பிக்கை இல்லாதவர்களை, நீதியையும் மனிதாபிமான கொள்கைகளை மதிக்காதவர்களையும் எதிர்ப்பதன் மூலம் காலனிய ஏகாதிபத்திய சக்திகளுக்கு எதிராக பாலஸ்தீன மக்கள் தங்கள் தாயகத்தையும் நியாயமான உரிமைகளையும் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று
அழைப்பு விடுத்தார். உண்மை, நீதி மற்றும் மனித விழுமியங்கள், காலனித்துவப் படையெடுப்பிலிருந்து நிலத்தை விடுவிக்க ஒரு மூலோபாயப் புரட்சி செய்யப்படும் என்று அவர் அறிவித்தார். இந் நிலத்தில் இருந்து “இந்த கொடூரமான ஆக்கிரமிப்பை” அகற்றினாலன்றி பாலஸ்தீன மக்களுக்கு சுதந்திரம் கிடைக்க வாய்ப்பில்லை. அனைத்து நாடுகளின் தொழிலாள வர்க்கத்தின் தலைமையில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள், இந்த கொடூரமான ஆக்கிரமிப்பை முடிவுக்கு வரவும், இஸ்ரேலிய மற்றும் பாலஸ்தீனிய தொழிலாளர்களின் கூட்டு சோசலிச அரசை உருவாக்கவும் போராட வேண்டும்.
கடந்த 7ம் தேதி இஸ்ரேல் மீது ஹமாஸ் நடத்திய திடீர் தாக்குதலின் துணுக்குகளை பிற்போக்குவாதிகள் பெருக்கிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.! ஒடுக்கப்பட்ட பாலஸ்தீன மக்களின் ஆதரவுடன் ஹமாஸ் போராளிகள், வலிமைமிக்க பாதுகாப்புப் படை என்று அறியப்பட்ட இஸ்ரேலை வரலாறு காணாத தாக்குதலுக்கு ஆளாக்க முடிந்தது. தொழில்துறை அதிகாரத்தில் மேலாதிக்க சக்தியான தொழிலாள வர்க்கத்தின் உண்மையான ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட புரட்சிகர எழுச்சியாக அது வெளிப்பட்டிருந்தால் நிலைமை எப்படி மாறியிருக்கும்?
1914 இல் நடந்த முதல் உலகப் போரின் போது யூத மக்களின் ஆதரவைப் பெறுவதற்கான உத்தியாக பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்திய போர் அமைச்சரவை செய்த சதித் திட்டத்தின் விளைவுதான் இன்று இருக்கும் இஸ்ரேல் அரசு. பிரிட்டிஷ் வெளியுறவுச் செயலர் ஆர்தர் பால்ஃபர் சியோனிஸ்ட் தலைவரான ரோஷெய்ல் சாமியிடம், 1917 ஆம் ஆண்டில், அப்போது ஒட்டோமான் பேரரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த பகுதியில் ‘யூத மக்களுக்கான தேசமொன்றை’ அமைப்பதற்கு ஆதரவளிப்பதாக தெரிவித்தார். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு எழுந்த மக்கள் எழுச்சிகளை நசுக்குவதும், ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ ஆட்சியைத் தக்கவைக்க இன மற்றும் மத அடிப்படையில் பிரிவினையை ஏற்படுத்துவது ஏகாதிபத்தியத்தின் மூலோபாயத் தேவையாக இருந்தது. 1948ல் பாலஸ்தீனத்தில் சியோனிச இஸ்ரேல் உருவானதும் எண்ணெய் வளம் மிக்க மத்திய கிழக்கைத் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும் அதே உத்தியின் விளைவுதான் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது.
இன்று, முழு ஏகாதிபத்திய அமைப்பும் ஆழமாக வெடிப்புக்கு உள்ளாகும் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நெருக்கடியில் மூழ்கி மூன்றாம் உலகப் போருக்கான திட்டங்களுக்குத் திரும்புகிறது. அதனால்தான் இஸ்ரேலில் இந்த முரண்பாடுகளின் புதிய கட்டம் இப்போது உருவாகி வருகிறது. தொழிலாள வர்க்கம் சுதந்திரத்தை விரும்புகிறது, ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவம் அதை முற்றிலுமாகத் தகர்க்க விரும்புகிறது. அதனால்தான் பாலஸ்தீன மக்களின் சுதந்திரத்திற்கான போராட்டம் என்பது இஸ்ரேல் உட்பட ஒவ்வொரு நாட்டின் தொழிலாளி வர்க்கத்தாலும் தவிர்க்க முடியாத ஒரு வர்க்கத் தேவையாகும்.
நான்காம் அகிலத்தின் சர்வதேச குழுவும் உலக சோசலிச வலைத் தளமும் அதற்கு தேவையான தொழிலாள வர்க்க சர்வதேசிய முன்னோக்கு மற்றும் நடவடிக்கைகளை வளர்த்துக்கொண்டு போராட்டத்தில் நுழைந்துள்ளன. பாலஸ்தீன மக்களின் போராட்டத்தை பாதுகாப்பதற்காக முன்வைத்துள்ள முன்மொழிவுகளுக்கு ஆதரவாக நிற்கும் கொழும்பு நடவடிக்கைக் குழு, அந்தப் போராட்டத்தைச் சுற்றி திரளுமாறு அனைத்து முற்போக்கு மக்களையும் கேட்டுக்கொள்கிறது.
எனவே, கீழ்க்கண்ட கோரிக்கைகளுக்காக போராட்டத்தை வலுப்படுத்த பொதுமக்களை அழைக்கிறோம்
நெதன்யாகு அரசுக்கு அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பிய அரசுகள் வழங்கும் அனைத்து ராணுவ உதவிகளையும் உடனடியாக நிறுத்துங்கள்!
காஸா முற்றுகையை உடனடியாக நீக்குங்கள்!
சிக்கித் தவிக்கும் மக்களுக்கு தண்ணீர், மருந்து, மின்சாரம், உணவு மற்றும் அத்தியாவசியப் பொருட்களை உடனடியாக வழங்குங்கள்!
பாலஸ்தீனப் பகுதிகளை ஆக்கிரமிப்பதை உடனடியாக நிறுத்து!
சியோனிச ஆக்கிரமிப்புப் படைகளை அகற்று!
[இந்த அறிக்கை முதலில் சிங்களத்தில் அக்டோபர் 16, 2023 அன்று வெளியிடப்பட்டது]
“The report published on the World Socialist Web Site (WSWS) on September 1, under the title “Over 1000 workers protest in Colombo against Sri Lanka government’s attacks‘, has yet again demonstrated the gross negligence of the Sri Lankan editorial board, hence undermining the historical credibility of the website.
The report was on a protest organized by a multitude of trade unions and civil organizations, and held in front of Colombo Fort railway station on August 28, against the subsuming of Employees’ Provident Fund under the government’s move to restructure the domestic debt. The Organizers, comprising about 40 organizations, could only manage to gather far less than 300 to participate in this demonstration. The number included the representatives of trade unions, capitalist parties, pseudo-left organizations and non-governmental organizations . (See the short video from the CACPS Facebook page)
The World Socialist Web Site, the publication tool of the International Committee of the Fourth International (ICFI), is the only authentic global socialist publication with a reputation as the theorist, the propagandist and the organizer of the global working class. Read daily by hundreds of thousands of readers all over the world, it is respected even by its adversaries for its integrity, scientific analysis and authenticity. It is the only international media for the working class to know the truth. Even In the past, on several occasions, we have raised objections when the Sri Lankan Editorial Board Published distorted reports on the web site.
The report claimed that, “about 1,200 workers and retirees participated in a Monday lunchtime protest at Colombo Fort Railway Station on August 28 to oppose the Wickremesinghe government’s attacks on pensions and new anti-democratic amendments to the country’s existing labor laws,” hence blaming the trade unions for the poor participation, allegedly due to the timing of the campaign, held at the one hour lunch break. The reason proffered for the poor attendance is the lack of such intent on the part of the trade unions and their commitment to dissipate the struggle.
This is a distortion in which the reporters forced the insertion of what they called the “lunch hour” into the report. It is thus argued that the agitation was restricted to the duration of the lunch hour to prevent the workers from participation, and had it been a call for a strike, the workers would have gathered by their thousands in response. Then, the report goes on to say that the workers of the Katunayake Free Trade Zone outside of Colombo also participated in the campaign. Needless to say, given the limited numbers participating, the percentage of FTZ workers’ participation would be in the decimals of a percentage. But, In actual fact, was it not the failed tactic of the organizers who hoped to get a better participation by making the opportunity for the workers in the neighborhood areas to participate without much difficulty or sacrifice during their lunch break? Objective factors exist as proof. For example, the Ceylon Bank Employees’ Union’s member participation in the protest could be counted with the fingers in one’s hands. It goes without saying that the area near the railway station would not have got enough space if only the employees of the banks around the Colombo Fort participated in the campaign.
Anyone with common sense should realize that the workers do not look for ‘free hours’ to take part in struggles and, sometimes, they risk their own lives in struggles. This ‘lunch hour’ fantasy is imposed only in order to build up the story as per the subjective expectations of the reporters. The trade unions expected the participation of about 5,000 people. They wanted to deceive and rally the workers around them, upon whom their grip was slipping, by using this opportunity to call a ‘struggle’ against the EPF issue. Hence they wanted to demonstrate to the ruling class that they still had influence over the workers, and to prove their worthiness to strike a bargain. Many workers are disillusioned about their treacherous role resulting only about 5% of the numbers expected by the union leaders actually participated in the campaign.
Over the past period the workers and masses engaged themselves in the struggle against the ruling classes not on anybody’s invitation or direction, but voluntarily. However, as a result of the continuing betrayals of these struggles- one after the other – the working class is temporarily trying to catch its breath back. If this had not been the case, there were objective grounds for workers to participate in this campaign, whether or not there was a calling. The said report tries to convince the reader that thousands would have participated if not for the technical error of limiting it to a ‘lunch hour’ demonstration, hence pushing true facts under the rug.
On the same morning, a meeting organized by the Electricity Consumers Association involving some of these leaders, and led by MDR Athula Of the Federation of Democratic State Employees’ Unions, was held at the Colombo Public Library Auditorium. The speakers of the meeting accused the Ceylon Electricity Board (CEB) of making emergency purchases (to make up for the shortfall in the national grid) and thereby discouraging investors of renewable energy resource development, causing them huge losses. The meeting seemed to be held under the auspices of the companies involved in renewable energy development, and the audience consisted of people who were ‘encouraged’ to participate by those companies. The leaders of that union, after making an appeal to the President Wickremesinghe to intervene to correct this situation, then joined the EPF agitation in front of Fort Railway Station. These leaders did not have any effective program that could be presented to the electricity consumers or to the EPF members, except for making stage-shaking speeches and whining appeals to the President to solve the problems. Is it a surprise that the workers and the poor do not give any attention worth two cents to these leaders?
There is no reason that, to the people of Sri Lanka who rejected all the political parties and their representatives in Parliament only less than a year ago, not to feel the long-run of betrayals of the trade unionists. The problem of the people consists in their inability to put these betrayals in a correct class perspective, having no alternative course of action and a leadership to guide it. A genuine working class organization can take over the leadership of the working class under these conditions. A struggle without indecision and hesitation is necessary to be developed against opportunism to realize this task. It is, therefore, a task bound with a relentless struggle against the practice of submitting to the subjectivity of glorification of the desire of the working class for a struggle to defend its living conditions, which is a form of backdoor acceptance of the familiar mantra, ‘the workers are not yet ready’, in the lethargic practice of imposing already known abstract truths on the live class struggle.
The above report in the WSWS announces the generalized truth of “this limited protest was called to assuage the growing anger of the working class against the government’s attacks”. It is also such a truism that the unions “have no intention of mobilizing workers in a real political and industrial struggle against the Wickramasinghe government”. But nevertheless, none of this, without a proper investigation within the frame of objective f
acts with which we are confronted with at the moment, and instead, shaping the descriptions of real events to suit ideas of one’s imagination and trying to impose them on the public, is completely hostile to the Marxist method followed by the WSWS.
The title of the article published in ‘The-Socialist.lk’ about this same event was, “Petty-bourgeois farce staged in front of the Colombo Railway Station on Monday”. That is the conclusion drawn from the analysis of the facts we gathered. As pointed out in that article, the union leadership is facing difficulties in getting the workers involved. “Duminda Nagamuwa, a leader of the Frontline Socialist Party, was complaining about the non-participation of the workers even before the event . He expressed his belief saying, ‘the workers numbering about 2.2 Million should think about this at least now’. The general concept that’s peddled by the union leaders is that “the working class is a stupid and backward lot that is not interested in protecting its own rights.” In that article, we confirmed with facts that the workers do not have faith in these unions and leaderships, not without reason, and that the bureaucracy works to demoralize the workers and to incite the petty bourgeoisie against them.
The show staged in front of the Fort railway station was a petty bourgeois farce; A comedy staged by the trade Unions. The union leaders, who threatened to topple the government if their demands were not met, proceeded a small distance forward as if they were going on a demonstration to the Central Bank. When the police announced that they, “are Ordering the crowd to disperse under Section 95(1)”, the union leaders vowed to the police, “We don’t want to go on in a demonstration as such, if a statement is issued saying this will not be done today, we will not proceed”. When some in the crowd demanded a promise that the Provident Fund would not be restructured, Ananda Palitha, one of the leaders in charge of campaign operations, the convener of the Samagi Trade Unions United Front ( the umbrella trade union front of the SJB, a break-away political party from the UNP and the main opposition party in the parliament), instead asked emphatically several times for a promise on “not doing it today”. “We need to win the people’s trust,” he stated the stark truth. Everything happened according to the pre-arranged script.
As reported by ‘The-Socialist’, the Central Bank postponed the decision on the restructuring of the fund until September 21, as a related case is pending in the Supreme Court. Union leaders Boasted showing this postponement too, as a victory. (see the real event, in the short video from the CACPS Facebook page)
Meanwhile, the police brought forth a promise for a discussion with the Central Bank. The union leaders declared victory and announced the end of the day’s proceedings. The discussion held with the Central Bank on September 5 failed as expected. According to the unions, what is now necessary is to bring in a new capitalist government, and to have new discussion. It’s so unfortunate that the restructuring would be complete. As The-Socialist pointed out, this campaign was entirely a reactionary operation against the workers, which was called for the sole purpose of providing the capitalist state an opportunity to constrain them, isolate them and attack them. Nothing else can be expected from these trade unions, which have demonstrated their impotence and anti-worker. pro-capitalist nature in every case; for example as in the case of privatization of the Eastern Terminal of the Colombo Port, and in the sale of important sectors of the Petroleum corporation to the private sector.
The WSWS article ends with a statement from a former employee of the Fertilizer Corporation. “We must continue to apply pressure. Ranil (Wickramasinghe) wants to continue the dictatorial rule but we want him out.” The same was said by the capitalist and pseudo-left party leaders who led the campaign. As The-Socialist report pointed out, the campaign of the trade unions was directed to infuse to the broad society the capitalist point of view – that the only options available are either concessions or another capitalist government. The most important thing we see here for us to simply report is that, if any report on revolutionary media is spreading the same stance, there is no point in that coverage. One can simply follow the capitalist media.
Bolshevism, upon which the WSWS bases itself, was extremely concerned with the accuracy of data:
“The data supplied by the Bolshevik press of 1917 are proving, in the light of historic criticism and the documents of the epoch, incomparably more correct than the data supplied by all the other newspapers. This correctness was a result of the revolutionary strength of the Bolsheviks, but at the same time it reinforced their strength. The renunciation of this tradition has subsequently become one of the most malignant features of epigonism.” (The History of the Russian Revolution, Volume II, page 356)
Our calling to the workers should be directed to overthrow the unionism which has become a major obstacle in the struggle against capitalism and, to establish a mass movement against capitalism through the formation of Action Committees on the basis of working class democracy.
Addressing the campaign, Athulasiri Samarakoon, a university lecturer, shamelessly declared the pseudo-left and trade union preparations to protect the anti-worker capitalist state. See the video from the CACPS facebook page
Instead, the WSWS article’s principal objective seems to be announcing that, even the trade unions and the pseudo-left leaderships are still possessing the capability of drawing the workers of Sri Lanka into struggles, if not for their tactical érrors’. This attitude implies the adaptation to a backwardness inherited through the historical roots and expressed within the working class, instead of a relentless struggle to solve it.
We will not turn our backs to the partial demands of the workers. Since its inception, the EPF fund has been governed by a monetary board headed by the Governor of the Central Bank. Although the fund belongs to the workers, it is not accountable to them, but to the capitalist governments. This should be changed. The demand of trade unions and other capitalist agencies which had called this ‘struggle’, was that the union leaders too should participate in making decisions about the provident fund as it is a workers’ fund. But the reality is that these unions represent less than approximately 15 percent of the country’s working class, and they do not budge even an inch away from capitalism. The workers should not fight for these empty demands, but to get the full control of the fund to a board of their own choosing, the members of which they can elect and recall at any time. A prerequisite for realizing this, is the displacement of trade unions by workers’ independent Action Committees in every workplace, against all the delusive bluff of pseudo- left organizations.
[This article was earlier published in Sinhalese here on September 09, 2023.]