Author name: thesocialist

Picket

දුප්පතුන් එල්ල කරගත් ආන්ඩුවේ මිලිටරි-පොලිස් මර්දනයට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු  උද්ඝෝෂනයේ

පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් තරුනයන්ට හා පීඩිතයන්ට එරෙහිව උත්සන්න ආකාරයකින් මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහි පිකට් උද්ඝෝෂනයක් ඊයේ (පෙබරවාරි 27 දින) පස්වරුවේ කැස්බෑව බස් නැවතුම්පොල ඉදිරියේ පවත්වන ලදී.  කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ මෙහෙයවීමෙන් යුතුව, කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුව හා සිරකරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ හා ප්‍රදේශවාසී පිරිසකගේ ද සක්‍රිය සහභාගීත්වයෙන් එය පැවැත්විනි. මෙම උද්ඝෝෂනය කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුවක් පිහිටුවා ගැනීමේ ආරම්භක ලක්ෂ්‍යයක් වන අතර, එය කම්කරුවන් ඇතුලු පදිකයන් හා බස් මගීන් ප්‍රමුඛ මහජනයාගේ බරපතල අවධානයට ලක් විය.  කැස්බෑව ප්‍රදේශවාසී තරුනයන් හා වාම දේශපාලනික ක්‍රියාකාරීන් පෝස්ටර් ඇලවීමේ කටයුතුවලට හා උද්ඝෝෂනයට සම්බන්ධ වෙමින් සහාය දුන්නෝය.

Picket
පිකට් උද්ඝෝෂනයේ අවස්ථාවක්

පිලියන්දල ප්‍රදේශවාසී වෘත්තීය ඡායාරූප ශිල්පියෙකු වන අරුන ඉන්දික විජේසූරියට එල්ල වූ හා පසුගිය පෙබරවාරි 17 දින thesocialist.lk හි වාර්තා කරන ලද මර්දන ක්‍රියාවලිය ගැන ප්‍රදේශවාසීන් අතර පවතින විරෝධය මෙකී අවධානයේ කේන්ද්‍රයේ පිහිටා පැවතීය. එකී ලිපියෙහි අප විසින් පෙන්වා දුන් පරිදි, ඊනියා ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ මත්කුඩු ජාවාරම්කරුවන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන්නක් නොව තරුනයන්ට හා පීඩිතයන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන භීෂනකාරී උපකරනයක් බව දැන් මහජනයා සිය දෛනික අත්දැකීම් හරහා වටහා ගනිමින් සිටිති. කල් තබා පෝස්ටර් මඟින් මෙම උද්ඝෝෂනය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පසු යටත් විජිත සමයේ නීති යටතේ උසාවියෙන් ලබා ගත් සෝදිසි වරෙන්තුවක් අතැතිව කොක්‍රික ලේකම් ශාන්ත විජේසූරියගේ නිවෙසට කඩා පැන එහි තිබූ රැස්වීම් පෝස්ටර් හා පත්‍රිකා පැහැර ගන්නා ලදී. මෙසේ උද්ඝෝෂනයට එරෙහිව උත්සන්න කෙරුනු භීෂනය, ඊට සහභාගී වීමට එරෙහිව පොලිස් තර්ජනය කිරීම් හා බිය ගැන්වීම් කරා ද පෙරට ගෙන ගිය බවට වාර්තා ලැබී ඇත. උද්ඝෝෂනයට එරෙහි තහනම් නියෝගයක් ලබා ගත් බවට වාර්ථා වී පැවති නමුදු, එවැනි නියෝගයක් පෙන්වීමට හෝ උද්ඝෝෂනය අවස්ථාවේ ඊට එරෙහිව මැදිහත් වීමට පොලිසිය කටයුතු කලේ නැත. සිවිල් ඇඳුමින් සැරසුනු පොලිස් නිලධාරීන් ගනනාවක් උද්ඝෝෂනය දුරින් සිට නිරීක්ෂනය කල බව දක්නට ලැබින.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහි ප්‍රහාරයට, මිලිටරි පොලිස් රාජ්‍ය භීෂනයට, මර්දනකාරී අනපනත්වලට හා ධනවාදයට එරෙහි පුවරු අතැති ව තරුනයෝ, කම්කරුවෝ හා ගෘහනීහු උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූහ. ඒවායේ සටහන් වූ පහත දැක්වෙන පාඨ මහජන අවධානය දිනා ගත්තේය:

  • අහිංසකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම නතර කරනු!
  • “යුක්තියේ මෙහෙයුම” සැබෑ පාතාලයට එරෙහිව නො වේ!
  • දුගීන්ට එරෙහි හමුදා-පොලීසි කෲරත්වය පරාජය කරනු! 
  • දුගී බව අපරාධීකරනය කිරීමට ඉඩ නොදෙනු!
  • මත්කුඩු ජාවාරමේ ඵල නෙලන්නේ ධනවාදයයි. ධනවාදය අහෝසි කරනු!
  • IMF එපා! කප්පාදුව එපා!
  • මර්දක අන පනත් එපා!
  • ගාසාවේ ජන සංහාරය නවතනු!
  • අධිරාජ්‍යවාදය හා ලෝක යුද්ධය එපා!
  • සමාජවාදය සඳහා සටන් වදිමු!
  • කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් සදහා පෙරට!

මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්වලට උපත දී ඒවා පවත්වා ගෙන යනු ලබන්නේ ම ධනපති පන්ති පාලනය විසින් බවට ඔවුන්ගේ සටන්පාඨ වලින් හඬ ගා කියන ලදී. එකී සටන් පාඨ පහත දක්වා ඇත:

* මහජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් – ආරක්ෂා කරව්!

* ⁠ප්‍රකාශනයේ නිදහස – රැකගනිව්!

* ⁠‍යුක්තියේ මෙහෙයුම නමින් එන ධනපති උගුල- හෙලි දරව් කරව්!

* ⁠සූදානම් වන රාජ්‍ය මර්දනය – පරාජය කරව්!

තරුන ලමයි- බිලි ගන්නා

විෂ මත් කුඩු – පාතාලය

ඉදි කෙරුවේ -ධනවාදය

වැඩි වැඩියෙන් – ලාභ සොයා

රැකියාවට – ජීවිතයට

සුභසාදන – සේවාවට

පහර දීපු – ධනවාදය

මුකවාඩම් නීති එපා

රාජ්‍ය භීෂණය එපා

පාතාලෙට මුවා වෙලා

අපේ දරුවො මඩිනු එපා !

* ධනපති මිලිටරි පොලිස් භීෂනයට- ඉඩ නොදෙව්!

* පොලිස් ප්‍රජා ආරක්ෂක කමිටු – එපා!

* කම්කරු ගොවි ක්‍රියාකාරී කමිටු – ගොඩ නගව්!

* සියලු මර්දන නීති- අහෝසි කරව්!

* සුබ සාධන සේවා- රැක ගනිව්!

* ⁠ධනවාදය – පෙරලා දමව්!

* ⁠කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් – ගොඩ නගව්!

උද්ඝෝෂනය ආරම්භයේ කථා කල කොක්‍රික විධායක කමිටු සාමාජික නන්දන නන්නෙත්ති, ලෝක පරිමානවම ධනය බෙදී යාමේ බිහිසුනු අසමතාවය සංඛ්‍යා ලේඛන සහිත ව පෙන්වා දෙමින්, මේ තත්ත්වය තරුනයන් අපේක්ෂා භංගත්වයට ඇද දමන ආකාරය පැහැදිලි කලේය. බොහෝවිට අඩු මාත්‍රාවෙන් කායික වේදනා නාශක ලෙස භාවිතා කෙරෙන රසායනයන් මත්ද්‍රව්‍ය ලෙස ස්වකීය මානසික වේදනාවන් යටපත් කිරීමට භාවිතා කිරීමට මෙසේ අපේක්ෂා භංගත්වයට ඇද වැටෙන තරුන ජනයා යොමු වෙති. විෂ මත්ද්‍රව්‍ය යනු ලෝකයේ දැවැන්ත ලෙස ලාභ ලබන ව්‍යාපාරයකි. එය දැන් ලෝකයේ ආන්ඩු පාලනය කිරීමට සමත් ය. එම ව්‍යාපාරයේ මුල් පවතින්නේ ධනවාදය තුල ය. දරුවන් මත් උවදුරින් මුදා ගැනීමට නම් ධනවාදය පෙරලා දැමිය යුතු බව පෙන්වා දුන් නන්නෙත්ති, ඒ සඳහා ස්වාධීන කමිටු ගොඩ නඟමින් සංවිධානය වන ලෙස සියලු පීඩිතයන්ට ආරාධනා කලේය.

උද්ඝෝෂනය ඇමතූ කොක්‍රික ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය, යුක්තියේ මෙහෙයුම මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි මෙහෙයුමක් නොව මහජනයාට එරෙහි මෙහෙයුමක් බව පැහැදිලි කලේය. තම පුත් ඉන්දික විජේසූරියට හා තමන්ට ද එරෙහිව එල්ල වූ තර්ජන පිලිබඳ කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කරමින්, එකී සිදුවීම් කම්කරු දුගී මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැරෙමින් පවත්නා ප්‍රහාරයේ සන්දර්භය තුල තබා දැක්වීය. මේ මෙහෙයුම පසුපසින් පවතින්නේ මහජන විරෝධය පාගා ත්‍රස්ත කර නිහඬ කිරීමට දැරෙන ප්‍රයත්නය බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය.

උද්ඝෝෂනය ඇමතූ සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ  කැඳවුම්කරු මෙකී මෙහෙයුම් මහජන නිදහස පාගා දැමීමක් බවත්, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මෙම අයුක්තියට එරෙහිව, රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහි උද්ඝෝෂන සෑම නගරයක් පාසා පැවැත්වීමට කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමඟ ක්‍රියාත්මක වීමට තමන් සූදානම් බවත් කියා සිටියේ ය.

උද්ඝෝෂනය අවසානයේ උද්ඝෝෂකයන් අමතා කථා කල කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර උද්ඝෝෂනයට සහභාගී වූවන්ට සිය ස්තුතිය පල කලේය. IMF නියෝග වලට අවනත ව මහජනයා මත දැවැන්ත පීඩනයක් මුදා හරින ආන්ඩුව, ඊට එරෙහිව නැඟෙන අරගල මර්දනය කිරීම සඳහා, පාර්ලිමේන්තුව හරහා සමාජ මාධ්‍ය වාරනයට ද, සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීන්, මාධ්‍යවේදීන් හා අරගලකරුවන් ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස හංවඩු ගසා සිරගත කිරීමට ද, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය මර්දනය කිරීමට ද රුදුරු නීති පනවමින් සිටින බව කියා සිටියේ ය. එහි නවතම ක්‍රියාවලිය ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් අරඹා ඇත. මෙම වැඩ පිලිවෙල විසින් දිගටම සිදු කලේ ගම්බද හා නගරබද තරුනයන් දඬු ගැසීම බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය. කොක්‍රික උද්ඝෝෂනයේ පත්‍රිකා පැහැර ගැනීම උද්ඝෝෂනය පිලිබඳ ආන්ඩුවේ භීතිය ප්‍රකාශයට පත් කරන්නක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, මහජන අයිතිවාසිකම් පාගා දැමීමේ මෙම ප්‍රහාරවලට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගැනීමේත්, සියලු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ඒකාබද්ධතාවයේත් අවශ්‍යතාවය අවධාරනය කලේය.      

රාජ්‍ය භීෂනයට එරෙහිව කම්කරු පීඩිත ජනයා ස්වාධීන ව බලමුලු ගැන්වීම වශයෙන් මෙම උද්ඝෝෂනය විසින් ගනු ලැබ ඇති ප්‍රාරම්භය පෙරට ගෙන යමින් තම ප්‍රදේශවල සිදු කෙරෙන රාජ්‍ය භීෂන කටයුතු පිලිබඳ වාර්තා theSocialist.lk වෙබ් අඩවිය හරහා හෙලිදරව් කිරීමට ද, එම භීෂනයෙන් ආරක්ෂා වීමට ස්වාධීන කමිටු ඇති කර ගැනීමට ද අපි අපේ පාඨකයන් දිරි ගන්වමු. අදම කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව හා කැස්බෑව ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමග සබඳතා ගොඩ නගන්න.

දුප්පතුන් එල්ල කරගත් ආන්ඩුවේ මිලිටරි-පොලිස් මර්දනයට එරෙහිව ක්‍රියාකාරී කමිටු  උද්ඝෝෂනයේ Read More »

Police

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි 

සංජය ජයසේකර විසිනි.

ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය අද දිනයේ (24) කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ (කොක්‍රික) එක් සාමාජිකයෙකු ප්‍රශ්න කිරීමට භාජනය කළ අතර, දිනයේ පසු හාගයේ දී උසාවි නියෝගයක් යටතේ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා, දැන්වීම් හා පෝස්ටර් පොලිස් භාරයට ගත්තේය. 

කොක්‍රික සාමාජිකයෝ අද දින උදේ වරුවේ පිළියන්දල නගර ප්‍රදේශයේ පත්‍රිකා බෙදීමේ උද්ඝෝෂණයක නිරත වූහ. එසේ බෙදන ලද්දේ කොක්‍රික විසින් මෑත දී ම නිකුත් කරන ලද, “‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු” යන ප්‍රකාශය යි. උදේ 9.45 ට පමණ ජනයා අතර පත්‍රිකා බෙදමින් සිටි එක් සහෝදරයෙකු නැවැත්වූ පොලීසිය ඔහු පොලිස් ස්ථානය වෙත රැගෙන ගියෝය. ඔහු පොලීසියට රැගෙන ආවේ මන්දැයි ප්‍රශ්න කළ කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට පොලීසියේ ස්ථානාධිපති දැනුම් දුන්නේ, “පොලීසිය නින්දාවට පත් කරන” කරුණු පත්‍රිකාවේ ඇතුලත් වී ඇති බව  සහ, පත්‍රිකාව සම්බන්ධයෙන් සහ ඒ ආශ්‍රිත කරුණු පිළිබඳව පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීමට පොලීසියට අවශ්‍ය බවයි. ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගැනීමෙන් අනතුරුව පැයක පමණ කාලයකට පසුව එම සහෝදරයා මුදා හරින ලදී.  

Campaign
කොක්‍රික සාමාජිකයෝ 2024 පෙබරවාරි 24 වන දින පිළියන්දල නගරයේ උද්ඝෝෂණයක යෙදෙති.

සවස 4.45 ට පමණ කැස්බෑව පොලීසියේ ස්ථානාධිපති ද ඇතුළු පොලිස් නිලධාරීන් කණ්ඩායමක්, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 484 හා 485 යන වගන්ති යටතේ වූ වැරදි සම්බන්ධයෙන් නිවෙස පරීක්ෂා කිරීමට කැස්බෑව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන් ලද සෝදිසි වරෙන්තුවක් ද අතැතිව කොක්‍රික ලේකම් හා මාධ්‍යවේදී ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ නිවෙසට පැමිණියෝය. අභිප්‍රේත වරද ලෙස එහි දැක්වෙන්නේ, සාමය බිඳ දැමීමක් අවුළුවා ගැනීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව චේතනාන්විත ව නින්දා කිරීම සහ කැරලි ගැසීමේ හෝ ජනරජයට එරෙහිව හෝ මහජන සාමයට එරෙහිව වරදක් කිරීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව සාවද්‍ය වාර්තා බෙදා හැරීම යන ඒවා ය. පොලීසිය, කොක්‍රික ප්‍රකාශයේ තේමාව යටතේ පෙබරවාරි 27 දින කැස්බෑව නගරයේ පැවැත්වීමට නියමිත උද්ඝෝෂණය සඳහා සූදානම් කර තිබූ කොක්‍රික ප්‍රකාශය සහිත පත්‍රිකා 500 ක් පමණ ද, පෝස්ටර් හා උද්ඝෝෂණ පුවරු දුසිම් ගණනාවක් ද අත්අඩංගුවට ගත්තේය.    

Police
කැස්බෑව පොලීසිය 2024 පෙබරවාරි 24 දින මාධ්‍යවේදී විජේසූරියගේ නිවස වටලයි.

ඊයේ (23) නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරි එස්. වික්‍රමසිංහගේ අණ පරිදි විජේසූරිය ද පිළියන්දල පොලීසියට කැඳවා තිබිණ. අල්ලස් චෝදනාවක් ආශ්‍රිත පැමිනිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් පොලිස් නිලධාරියෙක් තමන්ට මරණ තර්ජන එල්ල කරන ලද බවට විජේසූරිය කළ පැමිණිල්ලක් හා කැස්බෑව පොලීසියේ පොලිස් නිලධාරීන් තමන්ට ලිංගික හිංසා පීඩා සිදු කළැයි ඔහුගේ පුත්‍රයාගේ ආදරවන්තිය කළ පැමිණිල්ලක් පිළිබඳව කෙරෙන “කඩිනම් පරීක්ෂණයක” කොටසක් ලෙස පැය දෙකකට අධික කාලයක් ඔහුගෙන් ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගන්නා ලදී. මෙම චෝදනා ව්‍යාජ බවත්, චෝදිත ක්‍රියාවන්හි පොලිස් නිලධාරීන් නිරත වී නැති බව තමන් දන්නා බවත් දැනටමත් තීරණය කර සිටින නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරීවරයා ඒ බව විජේසූරියට දැනුම් දී ඇත.  

පොලිසිය කොක්‍රික ක්‍රියාකාරකම් සම්බන්ධයෙන් වහා අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ග ආරම්භ කර ඇති නමුත්, ඉහත දැක්වූ බරපතල චෝදනා සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූවන්ට එරෙහි ක්‍රියා මාර්ග ප්‍රමාද කර ඇත. 

පොලීසියේ ද වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ ද මෙම ක්‍රියා කලාපය කොක්‍රික හා පීඩිත මහජනයාගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහසට එල්ල කළ ප්‍රහාරයක් වන අතර, එහි අරමුණ වී ඇත්තේ දේශපාලන විසම්මුතිය මැඩීම සඳහා තැති ගැන්වීම් හා තාඩන පීඩන සිදු කිරීමයි. පොලිසියත් ආණ්ඩුවත් යත්න දරන්නේ මෙම පත්‍රිකා මහජනයා අතට පත්වීම වැලැක්වීමට සහ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ වැලැක්වීමටයි.

දේශපාලන අයිතිවාසිකම් වලට එරෙහි මෙම ප්‍රහාරය හෙලා දැකීමටත්, රජය විසින් කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට එල්ල කෙරෙන තාඩන පීඩන හා එහි දේශපාලන කටයුතුවල හුස්ම හිර කිරීමේ ප්‍රයත්න වහා නවතා දමන ලෙස බලකර සිටීමටත් පෙරට එන මෙන් අපි කම්කරුවන්, පීඩිත ජනයා හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන සියලු දෙනා කැඳවුම් කර සිටිමු.

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි  Read More »

Police

Sri Lanka Police harass Colombo Action Committee members and seize campaign material 

By Sanjaya Jayasekera.

Sri Lanka police today questioned one comrade of Colombo Action Committee (CACPS) and later in the day took into custody its campaign material upon a court order. 

CACPS members were engaging in a leaflet distribution campaign today (24) morning in Piliyandala town area. They were distributing CACPS latest statement (in Sinhala) titled “Defeat the state terror unleashed against the masses, including the oppressed youth, in the name of “Operation Yukthiya”! Around 9.45am in the morning, Piliyandala police stopped one comrade who was distributing leaflets to people and escorted him to the police station. Inquired as to why he was brought to the police station, the Officer in Charge (OIC), informed CACPS members that the leaflet contains material “insulting the police” and that the police want to conduct an investigation over and around the leaflet.  Police recorded a statement from the comrade and was released within about an hour.  

Campaign
CACPS members campaigning in Piliyandala town on February 24, 2024

In the evening around 4.45pm, a team of police officers including the OIC of Kesbewa Police arrived at the residence of Comrade and journalist Shantha Wijesuriya, who is the Secretary of CACPS, along with a warrant from Kesbewa Magistrate Court  to search the house for offences under Section 484 and 485  of the Penal Code.  These purported offences respectively are intentionally insulting with intent to provoke a breach of peace, and circulating false reports with intent to cause mutiny or an offence against the republic or public tranquility. The police seized around 500 leaflets containing the CACPS statement and several dozens of posters and placards that had been prepared for use at the demonstration, to be held on February 27 in Kesbewa town, organized by the CACPS and Kesbewa Action Committee, on the theme of the statement.

Police
Kesbewa Police encircle journalist Wijesuriya’s residence on February 24, 2024

Yesterday, Wijesuriya was also summoned by Piliyandala police by order of S. Wickremasinghe, ASP, to record a statement over two hours, as part of an “expeditd investigation” over a complaint lodged by him of alleged death theats by a police officer over a bribary complaint, and over another complaint made by his son’s fiancee in respect of an alleged sexual assault by police officers attched to the Kesbewa police. The ASP has already decided and told Wijesuriya that his allegations are false and that he knows that police officers did not engage in the alleged activities!    

While the police have hurriedly initiated court proceedings in respect of CACPS activities, have delayed action against those accused of serious allegations.

These acts of police and of Wickremasinghe’s government are an attack against freedom of expression of CACPS and the oppressed masses, and are intended to intimidate and harass political dissent. Police and the government are attempting to block leaflets reaching the masses and stopping CACPS campaigns. 

We call upon workers, oppressed masses and those who defend democratic rights to condemn this assault on political rights and fight for and demand the immediate halt of harassment of CACPS members and stifling of its political activity by the government. 

Sri Lanka Police harass Colombo Action Committee members and seize campaign material  Read More »

Rw

ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව සමාජ මාධ්‍ය මර්දන නීතිය සම්මත කරයි, නව ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතත් පාර්ලිමේන්තුවට

සංජය ජයසේකර විසිනි.

රට තුල විසම්මුතියේ නිදහස මර්දනය කිරීම සඳහා පාලක පන්තිය විසින් දිගු කලක් තිස්සේ සූදානම් කරන ලද 2024 අංක 9 දරන මාර්ගගත ක්‍රමවල සුරක්ෂිතභාවය පිලිබඳ පනත (OSA) නීතියක් ලෙස බලාත්මක කරමින් ශ්‍රී ලංකා කථානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන පසුගිය බ්‍රහස්පතින්දා (01) ඊට තම අත්සන තැබීය. මෙම නීතිය ජනවාරියේ අග භාගයේ දී පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ඡන්ද 46 කින් සම්මත කර ගන්නා ලද්දේ, පසුගිය ඔක්තෝම්බර් මාසයේ පනත් කෙටුම්පත ඉදිරිපත් කල අවස්ථාවේ සිදු කෙරුනු විභාගයේ දී, රටේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය විසින් යෝජනා කරන ලද සීමිත සංශෝධනවලට පවා අනුකූල නොවන විධිවිධාන ද සහිතව ය. එවැනි යෝජනාවලට යටත්ව, නීතිය සමස්තයක් ලෙස ව්‍යවස්ථානුකූල බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ  තීරනය විය.

මෙම නීතිය පැහැදිලිවම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ය. එය ඔන්ලයින් ද්වාරයක (portal)  ප්‍රකාශයට පත් කෙරෙන “ඕනෑම ප්‍රකාශයක අසත්‍යතාවය” තීරනය කිරීමට සහ ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති එකම බලය ලෙස  මාර්ගගත ක්‍රමවල සුරක්ෂිතභාවය පිලිබඳ කොමිෂන් සභාව (OSC) බල ගන්වන අතර, ඉක්බිතිව එවැනි ප්‍රකාශිත “සත්‍යය” ට  පටහැනි ප්‍රකාශයක් කරන හා  සන්නිවේදනය කරන ඕනෑම කෙනෙකුට නඩු පවරනු ඇත. 

“අසත්‍ය ප්‍රකාශය” යනු “එය වැරදි බව හෝ අසත්‍ය බව එය සිදු කරන්නා දන්නා වූ ද, නැතහොත් ඒ බවට විශ්වාස කරන්නා වූ ද  විශේෂයෙන් ම රැවටීමේ හෝ නොමග යැවීමේ චේතනාවෙන් සිදු කරන්නා වූ ද ප්‍රකාශයක්” ලෙස අර්ථ දැක්වේ. මෙම දැනුම හෝ විශ්වාසය OSC විසින් අසත්‍ය බව ප්‍රකාශ කරන ලද හෝ රජයේ බලධාරීන් සත්‍ය යැයි ප්‍රකාශ කර ඇති දේ මගින් හැඩගැසෙනු ඇතැයි උපකල්පනය කල යතුය.

“අසත්‍ය ප්‍රකාශ මාර්ගගත ලෙස සන්නිවේදනය කිරීම මඟින්”, (අ) “ජාතික ආරක්ෂාවට, මහජන සෞඛ්‍යයට හෝ මහජන සාමයට තර්ජනයක් ඇති කරවන” හෝ “විවිධ පන්තිවලට අයත් තැනැත්තන් අතර එදිරිවාදී සහ වෛරී හැඟීම් ප්‍රවර්ධනය කරන” (12 වගන්තිය); (ආ)  අධිකරණයට අපහාස කිරීමක් සිදුවන්නා වූ අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් මාර්ගගත ගිණුමක් මඟින් හෝ මාර්ගගත ස්ථානයක් හරහා සන්නිවේදනය කරන (13); (ඇ) “කැරලි ගැසීමේ වරදක් සිදු කිරීමට හේතු වනු” ඇති පරිදි, “ප්‍රකෝප කරවීමෙන් හෝ පෙළඹවීමෙන්  කැරලි ගැසීමේ වරද සිදුවිය හැකි බවට වූ චේතනාවෙන් ම හෝ ඒ බව දැන දැන ම, …. ද්වේශ සහගතව හෝ නිකරුණේ මාර්ගගත ගිණුමක් මගින් හෝ මාර්ගගත ස්ථානයක් හරහා  අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් සන්නිවේදනය” කරන (14); (ඈ) “අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් සන්නිවේදනය කිරීම මගින් ආගමික වැඳුම් පිදුම් කිරීමක හෝ ආගමික පූජාවන්හි නීත්‍යනුකූලව යෙදී සිටින යම් රැස්වීමකට ස්වේච්ඡාවෙන් ම බාධා කරන” (15); (ඉ) “යම් පන්තියකට අයත් තැනැත්තන්ගේ ආගමික හැඟීම් නිග්‍රහයට පාත්‍ර කිරීමේ ඒකාන්ත සහ ද්වේශ සහගත චේතනාවෙන්, මාර්ගගත ගිණුමක් මගින් හෝ මාර්ගගත ස්ථානයක් හරහා වාචික හෝ ලිඛිත වචන මගින් හෝ ද්‍රව්‍යමය නිරූපණ මගින් අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් සන්නිවේදනය කිරීමෙන් ඒ පන්තියේ ආගමට නැතහොත් ආගමික විශ්වාසවලට නින්දා කරන හෝ නින්දා කිරීමට තැත් කරන (16); (ඊ) ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ, යුද්ධ හමුදාවේ හෝ ගුවන් හමුදාවේ යම් නිලධරයකු, නාවිකයකු, සෙබළකු හෝ ගුවන් නැවියකු කැරලි ගැස්වීමේ චේතනාවෙන් හෝ මහජනයා අතර බියක් හෝ තැතිගැන්මක් ඇති කරවීමේ චේතනාවෙන් යම් අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් සන්නිවේදනය කර එමගින් රජයට විරුද්ධ වරදක් හෝ මහජන සාමයට විරුද්ධව වරදක් සිදු කිරීමට යම් තැනැත්තකු පොලඹවන (19) ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට එරෙහිව නඩු පැවරිය හැකිය; යමෙකුට (ඉලක්කගත තැනැත්තාට) “හිරිහැර කිරීමේ චේතනාවෙන්” එම පුද්ගලයාගේ හෝ ඔහුට සම්බන්ධ අයෙකුගේ යම් පෞද්ගලික තොරතුරක් (සත්‍ය හෝ අසත්‍ය) පල කිරීමෙන් හා එමගින් එම පුද්ගලයන්ට “හිරිහැරයක් සිදු කරවන ප්‍රකාශයක් සිතාමතා ම සිදු කරන හෝ සන්නිවේදනය කරන” අයෙක් ද පනත යටතේ වරදක් සිදු කරයි (20). එවැනි සියලු ප්‍රකාශ “තහනම් ප්‍රකාශ” වේ.

වරදක් සිදු කිරීමට තැත් කිරීම, අනුබල දීම සහ කුමන්ත්‍රනය කිරීම ද පනත යටතේ අපරාධ වැරදි වේ.

මෙම වැරදි සඳහා වන දඬුවම් වසර තුනේ සිට පහේ සිට හත දක්වා වූ සිරදඬුවම් පරාසයක පවතින අතර ඇතැම් අවස්ථාවල දී තදනන්තර ව සිදු වන වරද සඳහා රුපියල් මිලියනයක් දක්වා දඩ මුදල් සමඟ සිරදඬුවම දෙගුනයක් විය හැකිය.

අන්තර්ජාලයේ තහනම් ප්‍රකාශයක් අඩංගු (වෙබ් අඩවියක්, වෙබ් පිටුවක්, චැට් රූම් හෝ සංසදයක් වැනි) ස්ථානයකට අවසාන පරිශීලකයන්ගේ ප්‍රවේශයන් පිවිසීමට සම්බාධක පනවන සේ කවර හෝ අන්තර්ජාල සේවා සම්පාදකයෙකුට හෝ අන්තර්ජාල අතරමැදියෙකුට නියෝග කිරීමේ පුළුල් බලතල OSCය සතු ය. එවැනි ප්‍රකාශ ඉවත් කරන සේ නියෝග කිරීමට එයට හැකිය. වෙබ් අඩවියක්, සමාජ මාධ්‍ය ගිනුමක් හෝ වේදිකාවක් “අන්තර්ජාලයේ ප්‍රකාශිත ස්ථානයක්” ලෙස අසාදු ලේඛනගත කිරීමට ද එයට බලය ඇත. “චංචල, සහ නිශ්චල දේපොල අත්පත් කර ගැනීමට සහ ඒවා විකිනීමට, බදු දීමට, උකස් කිරීමට, හුවමාරු කිරීමට හෝ වෙනත් ආකාරයකින් බැහැර කිරීමට” ද කොමිසමට බලය තිබේ.

“ව්‍යාජ ප්‍රවෘත්තිකරණය” අපරාධයක් ලෙස නම් කළ යුතුය යන්න කලක සිට පාලක පන්තියේ ඉල්ලීමකි. එය පසුගිය කාලයේ අනුප්‍රාප්තික ආන්ඩුවල න්‍යාය පත්‍රයේ තිබුනි –  පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් පසුව 2019 සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ රජය සමයේ ද, ඉන් ඉක්බිති ව, ප්‍රධාන වශයෙන් සමාජ මාධ්‍ය හරහා සංවිධානය කෙරුනු  2022 අප්‍රේල්-ජූලි මහජන අරගල වලින් පසුව බලයෙන් පහකල හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යටතේ ද නීති කෙටුම්පතක් එසේ සූදානම් කර තිබුනි. “ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන්ට” අනුකූල වන සමාජ මාධ්‍ය සහ අන්තර්ජාල නියාමන නීතියක් ඉල්ලා සිටි සිවිල් සමාජ කන්ඩායම්, ජාත්‍යන්තර සංවිධාන සහ දක්ෂිනාංශික දේශපාලන පක්ෂ විසින් මතු කරන ලද පුලුල් විරෝධතා හේතුවෙන් මෙම උත්සාහයන් තාවකාලිකව පරාජයට පත් විය.

Rw
ශ්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ 2024 පෙබරවාරි 4 වන දින කොලඹදී පැවති රජයේ 76 වැනි නිදහස් දින සැමරුම් උත්සවයේදී හමුදා පෙලපාලිවලට ආචාර කරයි. ඡායාරූපය: රොයිටර්

පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරමින් මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍ය ටිරාන් අලස් කියා සිටියේ කාන්තාවන්ට සහ ලමයින්ට සිදුවන අන්තර්ජාල හිරිහැරවලට එරෙහිව සටන් කිරීමට මෙම නීතිය අවශ්‍ය බවයි. මෙය කඩතුරාවක් පමනි. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ කීර්ති නාමයට හානි කරන “වැරදි තොරතුරු” මැඩලීමේ අභිප්‍රාය ද ඔහු හෙලි කලේය. මෙය මුලු පාර්ලිමේන්තුවම ප්‍රතික්ෂේප කල 2022 මහජන අරගල අතරතුර සිදු වූ පුලුල් සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීත්වය පිලිබඳ සඳහනකි.

පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින සෑම විරුද්ධ පක්ෂයක් ම, සමාජ මාධ්‍ය නියාමන නීතියක්  සියතෙහි තිබිය යුතුය යන්න සම්බන්ධයෙන් රජය සමඟ එකඟ වේ.

පාර්ලිමේන්තු විවාදය අතරතුර, ජාතික ජන බලවේගයේ (NPP) නායක අනුර කුමාර දිසානායක, අලස්ගේ ප්‍රකාශය සමඟ එකඟ වූයේ, “[සමාජ මාධ්‍ය තුල] සිදු නොවිය යුතු දේත් සිදුවෙමින් පවතින” බව පවසමිනි.

ජාත්‍යන්තර තාක්ෂනික දැවැන්තයින් ශ්‍රී ලංකාවේ අන්තර්ජාල අවකාශය අතහැර දමනු ඇතැයි ප්‍රධාන විපක්ෂයේ සමගි ජන බලවේගයේ (SJB) පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී හර්ෂ ද සිල්වා කනස්සල්ලට පත් විය. ඔහුගේ කනස්සල්ල, ආයෝජන ආකර්ෂනය කර ගැනීම සඳහා අසීමිත නිදහසක් ලබා දිය යුතු බවට හර්ෂ ද සිල්වා සලකන අධි-ලාභ ලබන තාක්ෂණික කර්මාන්ත හිමි ධනපතියන් පිලිබඳ ව ය. දැනටමත් ලොව පුරා මෙම සමාගම් නිදහස් භාෂනය මත රාජ්‍ය වාරනය පවත්වා ගෙන යාමේ හවුල්කරුවන් ලෙස ක්‍රියාත්මක ව සිටිති.

බලයට පැමිනියහොත් සහ එසේ බලයේ සිටින කල්හි, මෙම පක්ෂ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනයේ ඉල්ලීම් සපුරාලීම සඳහා කම්කරු පන්තියට සහ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට – විශේෂයෙන්ම  වාම විරුද්ධවාදීන්ට – එරෙහිව  මෙම නීති නිර්දය ලෙස භාවිතා කරනු ඇත.

ධනේශ්වර රාජ්‍යයේ සහ පාර්ලිමේන්තුවේ පීඩාකාරී නීති පද්ධතියට ඇති සිය යටහත් පහත් බව ප්‍රකාශ කරමින්, ව්‍යාජ වාම පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ (පෙසප) අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ මාධ්‍ය වෙත පැවසුවේ, “මේ ආකාරයේ [නව නීතියෙන් ආවරනය වන] තත්වයන් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට දැනටමත් නීති ඇති” නිසා  යෝජිත නීතිය අනවශ්‍ය වන බවය. එහි “මහජන කවුන්සිල” වැඩසටහන පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයටම ගැටගැසූ උපාංගයකි.

මධ්‍යම පාන්තිකයින් අතර තවත් මතයකට, ඉරිදා (04) දින “අනිද්දා” ව්‍යාජ වාම පත්‍රයට ගාමිනී වියන්ගොඩ විසින් ලියන ලද ලිපියකින් හඬක් දී ඇත. මෙම පනත් කෙටුම්පත, “ලඟදී එලැඹීමට නියමිත තීරනාත්මක මැතිවරනවල දී ඒවාට ආරක්ෂාකාරීව මුහුන දීමේ පරිසරයක් …කල්තියා සකසා ගැනීම සඳහා” රජයට අවශ්‍ය වන දේශපාලනික උපාමාරු යෙදීමක් බව වියන්ගොඩ පවසයි. තමාට ජනාධිපතිවරන ජයග්‍රහනයක් ලබාගැනීමේ අවස්ථාව දුර්ලභ  බව දන්නා ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මෙම නීති සම්පාදනය කරන්නේ තමන් වෙනුවෙන් නොව,  ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල (ජාමූඅ) විසින් නියම කරන ලද කප්පාදු පියවරයන් ජනතාවගේ කර මත පටවා ඉදිරියට යෑමට සූදානම් බව තහවුරු කර ඇති NPP හා SJB ඇතුලු ධනපති සංස්ථාපිතය සඳහා ය. මෙම රැඩිකල්වාදීන් ජනතාවගෙන් වසන් කරන සත්‍යය මෙයයි.

OSA නීතියක් බවට පත් කර ඇති අතරතුර, පවතින 1979 යේ  කුරිරු ‘ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත (PTA)’ යටතේ අත්අඩංගුවට ගැනීමේ, පරිපාලනමය වශයෙන් රඳවා තබා ගැනීමේ හෝ අත්අඩංගුවේ තබා ගැනීමේ සහ නඩු පැවරීමේ බලතල අභිබවා යමින් රජය නව ප්‍රති-ත්‍රස්ත නීතියක් ගෙන ඒම සඳහා කටයුතු කරමින් සිටී. පසුගිය මාසය තුල පාර්ශව 35 කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් රටේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය ඉදිරියේ යෝජිත නීතිය අභියෝගයට ලක් කලහ. ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත යටතේ වධහිංසාවට ගොදුරු වූ කවියෙක් වන අහ්නාෆ් ජසීම් උසාවියට පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කරමින් මෙසේ කීවේ ය: “මෙම ඒකාධිපති නීතිය… මූලිකවම සැලසුම් කර ඇත්තේ කම්කරු පන්තියට එරෙහිව සාමූහික දඬුවම් කිරීමේ ආයුධයක් ලෙස භාවිතා කිරීමටය. එය මෙහෙයවනු ලබන්නේ පන්ති වෛරය විසිනි.”

වික්‍රමසිංහ ජනාධිපති ලෙස පත් කිරීමෙන් අනතුරුව වහා ම, ජාමූඅ විසින් නියම කරන ලද දරුනු කප්පාදු පියවරයන් ක්‍රියාවට නැංවීමට සූදානමින්, වැඩකරන ජනතාවට සහ දුප්පතුන්ට එරෙහිව තම ආන්ඩුවේ පන්ති යුද්ධය ප්‍රකාශ කලේය. මෙම පසුබිම තුල මෙම නීති, දේශපාලන විසම්මුතියට, විශේෂයෙන්ම වාමාංශික දේශපාලන අදහස් සහ ව්‍යාපාරවලට, මාධ්‍යවේදීන්ට සහ ක්‍රියාකාරීන්ට එරෙහිව බිය ගැන්වීම්, හිරිහැර කිරීම්, ප්‍රශ්න කිරීම්, අත්අඩංගුවට ගැනීම් සහ සිරගත කිරීම් සඳහා ද, වෙබ් අඩවි හා සමාජ මාධ්‍ය ගිනුම් අවහිර කිරීම සඳහා ද වික්‍රමසිංහගේ අවි ගබඩාවේ ඇති නව ආයුධ වේ. සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීන්ට, කලාකරුවන්ට, විරෝධතාකරුවන්ට සහ වාර්ගික-සුලු ජාතීන්ට එරෙහිව කුරිරු ත්‍රස්ත විරෝධී, මහජන ආරක්ෂාවේ සහ වෛරී ප්‍රකාශන නීති භාවිතා කිරීම සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කුප්‍රකට ය.

මෑතක දී අලස් විසින් “මත්ද්‍රව්‍ය උවදුරට එරෙහිව සටන් කිරීමට” විශේෂ පොලිස් බලකායන් යොදවනු ලැබ, දෙසැම්බර් 17 සිට 56,000 කට අධික පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබ ඇත. “යුක්තිය” යන ව්‍යාජ නාමයෙන් යුතු මෙම මෙහෙයුම සැලසුම් කර ඇත්තේ, දරිද්‍රතාවයෙන් පෙලෙන නාගරික හා ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ ත්‍රස්ත කිරීමටත්, රට පුරා වැඩකරන ජනතාව හා තරුනයන් බිය ගැන්වීමටත් ය. අලස් පවසන පරිදි, පාතාලය සහ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම “මුලිනුපුටා දැමීමේ” සැලසුම්වල කොටසක් ලෙස  පසුගිය මාසයේදී රජය මුහුනු හඳුනාගැනීමේ තාක්ෂනය භාවිතා කිරීම ආරම්භ කලේය.

රටේ වාර්ගික ව්‍යවස්ථාව යටතේ ඔහුට ලබා දී ඇති ඒකාධිපති බලතල සමඟින් වික්‍රමසිංහ පොලිස් රාජ්‍යයක් කරා බොහෝ දුර පැමින ඇත. ඔහු ත්‍රිවිධ හමුදාව වර්ජන කඩන්නන් ලෙස යොදවා ඇති අතර කම්කරු නායකයින් දඩයම් කිරීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය සේවා නීති භාවිතා කර ඇත.

කෙසේ වෙතත්, ගෝලීය අධිරාජ්‍යවාදී අර්බුදය, මහජනතාවට එරෙහි මෙම ප්‍රහාරයේ දී වික්‍රමසිංහ හුදෙකලා කර නැත. OSB පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමට යන්තම් මාසයකට පෙර, එක්සත් රාජධානිය සමාජ මාධ්‍ය නිදහස ඉලක්ක කර ගනිමින් එවැනිම නීතියක් සම්මත කලේය. ඉන්දියාවේ, පුවත්පත් තොරතුරු කාර්යාංශය (PIB) විසින් “ව්‍යාජ” යැයි දැනුම් දෙනු ලබන මධ්‍යම රජය පිලිබඳ අන්තර්ගතයන් ඉවත් කිරීමට වෙබ් අඩවිවලට සහ සමාජ මාධ්‍ය වේදිකාවලට දැන් සිදු වේ. 

වෘත්තීය සමිති නායකයින් වික්‍රමසිංහගේ ජාමූඅ “ආර්ථික ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ” සැලසුම්වලට යටත් වී ඇති අතර කප්පාදුවට එරෙහිව සටන් කිරීමට හෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීම සදහා  ඔවුන්ට දේශපාලන වැඩපිලිවෙලක් නොමැත. මෙම මර්දන නීති අහෝසි කිරීමට සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමට සටන් කල හැක්කේ කම්කරු පන්තියට පමනක් වන අතර, එම සටන කල යුත්තේ එම පන්තියයි. වැඩකරන ජනතාවගේ ආන්ඩුවක් ගෙන ඒමටත්, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනයේ ග්‍රහනයෙන් ආර්ථිකය මුදවා ගැනීමට සහ සමාජවාදී ආකාරයෙන් ආර්ථික ජීවිතය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමටත්, වාර්ගික බෙදීම් සහ කර්මාන්ත ක්ෂේත්‍රයන් හරහා එක්සත් වූ ඔවුන්ගේම ස්වාධීන සංවිධාන තුල සංවිධානය වීම මේ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වේ.

(මෙහි ලිපිය පෙබරවාරි 09 දින theSocialist.lk හි පලකල  Sri Lanka government enacts social media crackdown law, tables new anti-terrorism law යන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු හා පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි)

ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව සමාජ මාධ්‍ය මර්දන නීතිය සම්මත කරයි, නව ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතත් පාර්ලිමේන්තුවට Read More »

Yukthiya

“යුක්තියේ මෙහෙයුම“ නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ප්‍රකාශය.

Yukthiya
Image courtesy:adaderana.lk

යුක්තියේ මෙහෙයුම නමින් මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය, ආන්ඩුව, තරුනයන්ට සහ සෙසු පීඩිතයන්ට එරෙහි මර්දන උත්සන්න කරන එක් ආකාරයක් බව දැනටමත් පැහැදිලි වී ඇත. එහි ඉලක්කය දිග්ගැසෙමින් පවතින පන්ති අරගලයයි.

ආන්ඩුව හදිසියේ මත් කුඩු මර්දනයට පැන ගත්තේ මහජන වෛරයට පාත්‍ර වී ඇති ධනේශ්වර රාජ්‍යය බලහත්කාරයෙන් පවත්වා ගැනීමේ එක් පියවරක් ලෙස ය; ප්‍රචන්ඩත්වයෙන් සමාජය ත්‍රස්ත කර තබා ගැනීමට මෙන් ම, පසුගාමී සමාජ තට්ටුවක සහාය ගොනුකර ගැනීමට ය. පවතින නීතියේ සීමාවන් ඉක්මවා ක්‍රියා කිරීම සඳහා පොලිසියට අවසර දීම හා එම තත්වය රටේ සාමාන්‍යය බවට පත්කිරීම මේ මගින් දැනටමත් සිදු වී ඇත. මේ වනාහී නඩු විභාග නො පවත්වා චූදියන් මරා දැමීමට අවසර ලැබ ක්‍රියාත්මක වීම සම්බන්ධයෙන් දිගු ඉතිහාසයක් ඇති පොලිසියකි.

පිලියන්දල, මඩපාත පදිංචි වෘත්තීය ඡායාරූප ශිල්පියෙකු වන, අරුන ඉන්දික විජේසූරිය පොලිස් කොමිෂමට කර ඇති පැමිනිල්ලකින් හෙලිදරව් කරන මර්දන නාටක මාලාව, රට පුරා දැන් සිදුවන දෙයෙහි චිත්‍රයක් අප හමුවට ගෙන එයි. එකී පැමිනිල්ලට අනුව, දෙසැම්බර් 6 දා රාත්‍රී කැස්බෑව පොලිසිය තරුනයාගේ නිවසට කඩා පැන, එය සහමුලින් පරික්ෂා කර, සැක කටයුතු කිසිත් සොයා නොගත්  නමුත්, තරුනයා අත් අඩංගුවට ගෙන, නිදහස් කිරීම සදහා රුපියල් 10,000ක පගාවක් ඉල්ලා ඇත. පගා ගැනීම සදහා ඉදිරිපත් වී ඇත්තේ සාජන් අල්විස් සහ පොලිස් රියදුරු මදුශංක ය. ඉන්දිකගේ මිතුරෝ එම මුදල ලබා දුන්හ. පසු දින පොලිස් ඇප මත ඔහු මුදා හැරුනි. 

මේ ගැන පසුව දැනගත් ප්‍රසිද්ධ පුවත්පත් කලාවේදියෙකු හා දේශපාලන ක්‍රියාකාරියෙකු වන තරුනයාගේ පියා ශාන්ත විජේසූරිය මේ සම්බන්ධයෙන් පැමිනිලි කිරීමට කැස්බෑව පොලිසියට සිය පුතු සමග ගිය අතර, පොලිසිය පැමිනිල්ල බාර ගැනීම මග හැරියේ ය. පගාව ගැනීමට විරුද්ධව පැමිනිලි කිරීමට උත්සාහ කල නිසා පොලිස් දඩයක්කාරයෝ උරන වූහ. 

දෙසැම්බර් 13, සිවිල් ඇඳුමින් පැමිනි පොලිස් පිරිසක් අරුනට පහර දී ඔහුගේ නිවස ද පරික්ෂා කර නැවතත් ඔහු අත් අඩංගුවට ගත්හ. තරුනයා සිය ඥාති සහෝදරයෙකුට දුරකථන ඇමතුමක් දුන් විට පොලිසිය එම ඥාතියාගේ නිවස ද වට කලේ ය. නැවත, දෙසැම්බර් 17 පාන්දර 3ට පමන පගා ගැනීමේ චෝදනාවට ලක් වූ අල්විස් ඇතුලු පොලිසිය තරුනයාගේ නිවස වට කරන ලදී. එහිදී ෂෙහාන් නමැති තරුනයෙකු ද පොලිසිය සමග සිටි අතර, අයිස් පැකට් එකක් ලෙස පෙනී ගිය දෙයක් ෂෙහාන්ට පෙන් වූ පොලිසිය “ෂෙහාන්, මේක ඔයාට දුන්නේ අරුන නේ ද“ යි විමසුවේ ය. නමුත්, නිවස තුල දී පැන නැගි විරෝධතා හමුවේ, පොලිසිය “අරුන ඔයා අදත් දිනුම්“ ය අනතුරු හඟවමින් පසු බැස්සේ ය.

පසුව, පෙබරවාරි 2 දහවල් කැස්බෑව උසාවි භූමියේ දී, එම පොලිසියේ පෝල් නමින් හඳුන්වන නිලධාරියා, තරුනයාගේ පියා වන විජේසූරියට, “වැඩිය දැගලුවොත් වෙඩි තබන” බවට තර්ජනය කර ඇත. එදිනම සවස 5ට පමන තරුනයා ඡායාරූපකරනයේ යෙදී සිටි ස්ථානයකට කඩා වැදුනු පොලිසිය ඔහු අත් අඩංගුවට ගත් අතර, පසු දින ඔහු බැලීමට ගිය ඔහුගේ පෙම්වතිය පොලිසියේ කතාබහ පටිගත කලේ ය යන චෝදනාව මත අත් අඩංගුවට ගෙන පහර දී, ඇයගේ ඇඳුම් බලහත්කාරයෙන් ගලවා අයිස් ඇත්දැයි පරීක්ෂා කරමින් අතවර කර ඇත. තරුනයා බැලීමට ගිය ඥාති සහෝදරයා ද අත් අඩංගුවට ගෙන පසුව මුදා හරින ලදී. අයිස් දමා ඒ සමග උසාවියට ඉදිරිපත් කල තරුනයා අයිස් භාවිතා කර ඇතැයි ද ඒ අනුව පුනරුත්ථාපනයට දමන ලෙස ද පොලිසිය කල ඉල්ලීම උසාවිය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. වෛද්‍ය පරීක්ෂනවලින් අයිස් භාවිත කලේ ය යන චෝදනාව නිශ්ප්‍රභ වී තිබිනි.   

මේ සිද්ධීන් ගැන පැමිනිලි කිරීමට තැනක් නැත. පැමිනිලි විභාග කරන තැන් දිගින් දිගටම පැමිනිලි බාර ගැනීම මග හැර ඇත. එවන් බොහෝ තැන්වලින් ලැබී ඇති පිලිතුර නම් ඔප්පු කිරීමට සාක්ෂි නැති බව ය.

පෙබරවාරි 6 සමාජ මාධ්‍ය වාර්තාවක් බද්දෙගම පොලිසිය එම වසමේ ගනේගම ජීවත් වූ දෙදරු පියෙකු වන ජීවන්ත කුමාර අයිස් ග්‍රෑම් 2යි මිලි ග්‍රෑම් 350ක් දමා අත් අඩංගුවට ගැනීමේ සිද්ධියක් වාර්තා කලේ ය. සිවිල් ඇදුමින් පැමිනි පොලිස් කන්ඩායම සිය සහෝදරයා වන ජිවන්තට හා එතනට පැමිනි අනික් සහෝදරයාට පහර දීම සහ ඉන් එක් අයෙක් සිය සහෝදරයාගේ සාක්කුවට කලු පැහැති පාර්සලයක් දැමීමට උත්සාහ කිරීම පාසැල් ශිෂ්‍යාවක් වන නැගනිය විසින් වීඩියෝ ගතකරන ලදී. ඇයට පහර දී දුරකථනය උදුරා ගත් පොලිසිය ජීවන්ත අත්අඩංගුවට ගෙන නඩු පැවරූ අතර සියල්ලට සාක්ෂි දැරූ දුරකථනය අතුරුදන් කර ඇත. ශිෂ්‍යාවට හා ඇගේ අනෙක් සහෝදරයාට කරාපිටිය රෝහලේ නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ගැනීමට සිදු විය. ඇල්පිටිය ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරීවරයාට, ගාල්ල සහකාර පොලිස් අධිකාරීන්ට කල පැමිනිලිවලින් මෙම පීඩිත මිනිසුන්ට යුක්තිය ඉටු වනු ඇතැයි සිතීමට හේතුවක් නැත. 

මෙවැනි සිය ගනනක් සිද්ධීන් අතර, ජනවාරි 18 සිදු වූ, පොලිසිය සිවිල් ඇඳුමෙන් සිට අත දැමූ විට නතර නො කලේ යයි, නාරම්මල වඩු කාර්මිකයාගේ ලොරිය ලුහුබැඳ ගොස් ඔහුට වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීමේ සිද්ධිය ප්‍රකට ය. මෙසේ ක්‍රියාත්මක වන ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මානව හිමිකම් වැනි කිසිදු විරෝධතාවකට යටත් නො වී ඉදිරියට යනු ඇති බවට මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් පාර්ලිමේන්තුවේ දී සහතික කර ඇත.

දුරාචාරයට එරෙහි සදාචාරයේ නියෝජිතයන් ලෙස රාජ්‍ය මර්දන යන්ත්‍රය පෙනී සිටීමට දරන මේ ප්‍රයත්නය වංචනික ය, දුෂ්ට ය, නින්දිත ය. එය, ධනපති පන්ති පාලනයේ අර්බුදය පීඩිත මහජනතාව මත පටවමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) කප්පාදු නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීමේ දී මතු වන කම්කරු, පීඩිත ජනයාගේ විරෝධතා මැඩ පැවැත්වීමේ මංමුලා සහගත ප්‍රයත්නයකි.

සියලු අපරාධවල මූලය බංකොලොත් ධනපති පන්තියේ පාලනයයි. එය ලංකාවට පමනක් සීමා වූවක් නොවේ. මේ ඉහවහා ගිය ආර්ථික, දේශපාලනික හා සමාජ ප්‍රශ්න ඇති කර තිබෙන්නේ මත් ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන්නන් විසින් නොවේ.  මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය දේශපාලන සහාය ලත් ජාත්‍යන්තර හා දේශීය පරපුටු අපරාධ ජාලයන් හරහා ක්‍රියාත්මක වේ. මතට ඇබ්බැහිවීම ම යනු, නිමක් නැති ආර්ථික, දේශපාලන සමාජ ප්‍රශ්නවලින් නිපන් සමාජ අසහනයේ ප්‍රතිඵල වේ. මෙම තතු යටතේ ලංකාවේ ආන්ඩුව විසින් ක්‍රියාවට දමමින් සිටින දෛනික පොලිස් හමුදා පරීක්ෂාවන්, අඟලෙන් අඟලට පොලිස් හමුදා මාර්ග බාධක ඉදි කිරීම් හා සෝදිසි කිරීම් කම්කරු පීඩිත ජීවිත පොලිස් රාජ්‍ය කොන්දේසි වලට යට කිරීම සඳහාම සැකසූ යාන්ත්‍රනයක් මිස මත්ද්‍රව්‍ය මැඩීම කෙරෙහි කිසිදු සම්බන්ධයක් නැත. 

ලෝක බංකුවේ සංඛ්‍යා ලේඛන අනුව, සමාජය වෙලාගෙන පවතින දුප්පත්කම දිනෙන් දින ම වැඩි වන ආකාරය සංඛ්‍යා ලේඛනවලින් දැක්වේ. 2019 දී ලංකාවේ ජනගහනයෙන් සියයට 11.3 වූ දුප්පත්කම, 2020 දී 12.7ට ද, 2021 වසරේ 13.1 සිට 2022 දී 25 දක්වා ද ඉහල යමින්, 2024 දී 27.9 දක්වා මහා ජනකායක් වෙලා ගන්නා තතු කරා වර්ධනය වී ඇත. මෙය ලෝක පරිමානව පැතිරුනු ධනවාදයේ බංකොලොත්කමේ ප්‍රකාශනයකි. 2022 සැප්තැම්බර් හා 2023 මාර්තු අතර ලෝක දුප්පත්කම මිලියන 648 සිට 659 දක්වා මිලියන 11කින් වැඩි වූ බව ලෝක බැංකු වාර්තා පෙන්වා දෙයි. ඒ, දෛනිකව ඩොලර් 2.15 ට අඩු ආදායම් ගනන් බැලීමෙනි. නමුත් පහල මධ්‍යම හා ඉහල මධ්‍යම කාන්ඩයේ රටවල්, එනම් ඩොලර් 3.65 සහ 6.85 මට්ටම් සැලකිල්ලට ගත් කල එය තවත් මිලියන 28කින් ඉහල යයි. දුප්පතුන්, කුසගින්න, ලෙඩ රෝග හා අසහනය විසින් ගිල ගනු ලැබ ඇත. අනික් අතින් 1%ක් වන ඉහල ධනපතියන්ගේ ආදායම පිම්මේ ඉහල යමින් පවතී.

මෙහි ප්‍රතිඵල තුලට, මතට ඇබ්බැහි වීමේ සිට විවිධ අපරාධ හා සිය දිවි නසා ගැනීම දක්වා සමාජ ඛේදවාචකයක් උත්සන්න වීම ඇතුලත් ය. මෑත ම සිද්ධියක් නම්  පෙබරවාරි 11 වන දින තඹලගමුව දුම්රිය ස්ථානය අසල දී සිදු වූ, 14 වියැති දරුවෙකු දුම්රියට පැන දිවි නසා ගැනීම ය. දුම්රිය නලා හඩට අවනතව සෙසු දරුවන් මාර්ගයෙන් ඉවත් වූ අතර මේ දරුවා දැත දෙපසට විහිදාගෙන සිනාමුසුව දුම්රිය තමන් යට කරගෙන යන තෙක් බලා සිටීමේ බිහිසුනු අත් දැකීම විස්තර කරමින් රියදුරා පවසා ඇත්තේ තම ජිවිත කාලයේ මෙවන් දෙයක් දැක නැති බව ය‍. පසුව කල විමසීමක දී දරුවාගේ ලොකු අම්මා මාධ්‍යයට පවසා ඇත්තේ දරුවා උග්‍ර කෑම බීම හිඟයකින් පෙලුනු බවයි.

මහජනයාගේ අවධානය පවතින්නේ ද, පැවතිය යුතු වන්නේ ද මෙම ප්‍රශ්න කෙරේ ය. ලෝකය කම්කරුවන්ගේ, ගොවීන්ගේ හා තරුනයන්ගේ අරගලවලින් ඇලලී යමින් තිබේ. ආන්ඩු සමාජ මාධ්‍ය වාරන පනත්, ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත් ගෙන එමින් ප්‍රදර්ශනය කරන ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධය සහ භීෂනය පැතිරවීම කිසිසේත් ධනපති ආන්ඩුවල ශක්තියේ ප්‍රකාශන නොව, ඒවායේ ඓන්ද්‍රීය දුර්වලකමේ ප්‍රකාශනයන් වේ. එම ආන්ඩුවලට මහජනයාගේ එකදු ආර්ථික හා සමාජ අවශ්‍යතාවක් හෝ ඉටු කල නො හැකි ය. ලෝකයේ කොතැනක වුවත්, එවන් තන්ත්‍රයන්ට තව දුරටත් පැවතීමට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම පෙරමුනු විසින් මහජන අරගල කඩාකප්පල් කිරීම, පාලනය කිරීම හා සම්මුති ගැස්සවීම සදහා පන්ති අරගලයේ සෑම සිද්ධියක් තුලටම කඩා වැදී ම නිසා ය. කම්කරුවන්, ගොවීන් හා සෙසු පීඩිතයන් වන අපි ස්ව-ආරක්ෂාව නිල ධනපති ආයතනවලින් කිසි සේත් නො ලැබෙන බවත්, ඒ වෙනුවට, එම සංස්ථාපිතයන්ට එරෙහිව කම්කරු පන්ති විප්ලවවාදී ක්‍රියා මාර්ගය යටතේ ස්වාධීන මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීම තුලින් හැර අන් මගකින් නිදහස සහ ආරක්ෂාව සහතික නො වන බවත් වටහාගත යුතු වෙමු.

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව, පීඩිත මහජනතාවගේ ආරක්ෂාව සහතික කර ගත හැකි කමිටු වැඩපල හා නිවහන් ප්‍රදේශ  ආශ්‍රයෙන් ගොඩ නැගීමට පෙරට එන මෙන් ධනේශ්වර ප්‍රහාරවලට විරුද්ධ සියලු ප්‍රගතිශීලී ජනතාවගෙන් ඉල්ලමු. ධ⁣නපති පාලනය අවසන් කරමින්, ඒ හා බැඳී සමාජ ප්‍රගතියේ මාවත අහුරන සියලු ප්‍රවනතා සැබැවින් ම සමාජය තුලින් අතුගා දැමිය හැකි වන්නේ සහ එසේ කිරීම අවශ්‍යකර පවතින්නේ එවන් මහජන ව්‍යාපාරයකටම පමනි.

සියලු මර්දන නීති අහෝසි කරනු!

කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් සඳහා පෙරට!!

“යුක්තියේ මෙහෙයුම“ නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු! Read More »

Rw

Sri Lanka government enacts social media crackdown law, tables new anti-terrorism law 

By Sanjaya Jayasekera.  

Sri Lanka Speaker, Mahinda Yapa Abeywardena last Thursday (01) signed into law the Online Safety Act (No 09 of 2024) (OSA), a piece of legislation long prepared by the ruling class to crack down upon freedom of dissent in the country. The law was approved by the Parliament late January, with a majority of 46 votes, including provisions not in compliance with even the limited amendments proposed by the country’s Supreme Court in its determination on the Bill delivered last October. Subject to such proposals, the Supreme Court found the law, as a whole, constitutional.

This law is patently anti-democratic. It empowers a government body, the Online Safety Commission (OSC), the sole power to determine and declare the “falsity of any statement“, which would be published on an online portal, and thereupon prosecute anybody who makes and communicates a statement contrary to such “truth” declared. 

“False statement” is defined as “a statement that is known or believed by its maker to be incorrect or untrue and is made especially with intent to deceive or mislead”. This knowledge or belief is presumed to be shaped by what is declared as false by the OSC, or what the government authorities have claimed to be true.  

A person could be prosecuted for the offenses, among others, of “communicating a false statement” online and (a) posing “a threat to national security, public health or public order” or “promoting feelings of ill-will and hostility between different classes of people” (Section 12); (b) where such statement amounts to contempt of court; (c ) giving “provocation to any person or incites any person intending or knowing it to be likely that such provocation or incitement, will cause the offence of rioting to be committed”; (d) voluntarily causing “disturbance to any assembly lawfully engaged in the performance of religious worship or religious ceremonies”; (e) insulting or attempting to insult “the religion or the religious beliefs of that class” with “the deliberate and malicious intention of outraging the religious feelings of any class of persons”; (f) inducing “any other person to commit an offence against the State or against the public tranquility” with “intent to cause any officer, sailor, soldier, or airman in the navy, army or air force of Sri Lanka to mutiny”  or with “intent to cause fear or alarm to the public”. A person, “who wilfully makes or communicates a statement”, either true or false, “with intention to cause harassment to another person” (“target person”) by publishing any “private information” of the target person or a related person and causes such person “harassment”, also commits an offence. All such statements are “prohibited statements”.

Attempting, abetting and conspiring to commit these offences are also crimes.

The punishments for these offenses range from three to five to seven years imprisonment and in some instances may be doubled in the event of a subsequent offence, coupled with fines up to one million rupees. 

The OSC has sweeping powers to order any internet service provider or internet intermediary (which provide the service of social media platforms) to disable access by end-users to an online location (such as a website, webpage, chatroom or forum), which contains a prohibited statement. It can also order removal of such statements. It can blacklist a website, social media account or a platform as a “declared online location”. The commission is also empowered to seize “property movable, and immovable and to sell, lease, mortgage, exchange, or otherwise dispose of the same”. 

Criminalizing “fake news” has been the demand of the ruling class for some time. It was on the agenda of successive governments during the recent past – a draft law was on the table during the former Sirisena-Wickremasinghe government in 2019, following the Easter Sunday bomb attacks, and then under former president Gotabaya Rajapaksa, who was ousted by the mass struggles of April-July 2022, mainly organized through social media. These attempts were defeated temporarily by wider objections raised by civil society groups and international organizations, and right-wing political parties who demanded a social media and internet regulatory law that is in line with the “international standards”. 

Rw
Sri Lanka’s President Ranil Wickremesinghe salutes military parades at the the government’s 76th Independence Day celebrations in Colombo, on February 4, 2024. | Photo Credit: Reuters

Presenting the Bill in the Parliament, Public Security Minister Tiran Alles claimed that this law is required to fight online harassment against women and children. This is only a pretext. He also revealed the intention to curb “misinformation” that damaged the reputation of parliamentarians. This is a reference to the extensive social media activism during mass struggles of 2022 that rejected the whole parliament. 

Every opposition party in the parliament agrees with the government for a social media regulatory law placed in their hands.

During the parliament debate, National People’s Power (NPP) Leader Anura Kumara Dissanayake concurred with Alles declaring that “things that should not happen also are taking place [in social media]”.

Main opposition party Samagi Jana Balawegaya (SJB) member of parliament, Harsha de Silva worried that international tech giants would abandon Sri Lankan online space. His is the concern of the tech profiteer capitalists, whom de Silva wants to confer unbridled freedom to attract investment.  Around the world, these companies have already been complicit in government censorship of free speech. 

If and when in power, these parties will also ruthlessly employ these laws against the working class and political opponents, particularly from the left, to meet the demands of international financial capital. 

Pseudo-left FrontLine Socialist Party (FSP) Education Secretary Pubudu Jayagoda told media, the proposed law is redundant because, “there are already laws to deal with situations of this nature [those covered by the new law]”, and conveyed FSP’s subservience to the oppressive legal system of the bourgeois state and the parliament.  Its “People’s Council” programme is an appendage of the parliamentary system. 

Another view among the middle class has been vocalized by Gamini Viyangoda, writing in the pseudo-left paper “Anidda” on Sunday (04). Viyangoda says that the Bill is politically maneuvered for the government  “to prepare an environment to safely face the upcoming critical elections”. President Ranil Wickremasinghe, who himself knows to have a rare chance for him to gain a presidential election win, is not making these laws for himself, but for the capitalist establishment,  all of whom,  including NPP and SJB, have affirmed their readiness to go ahead with the austerity measures dictated by the International Monetary Fund (IMF), on the back of the people. This is the very truth that these radicals conceal from the people. 

While OSA is made law, the government placed on the pipeline a new anti-terrorism law, surpassing the powers of arrest, administrative detention or custody and prosecution under the existing draconian Prevention of Terrorism Act  (PTA) of 1979. More than 35 parties challenged the proposed law last month in the country’s Supreme Court. Poet Ahnaf Jazeem, who is a former torture victim of PTA, petitioned the court and submitted that “this authoritarian law… is essentially designed to be used as a weapon of collective punishment against the working class… It is driven by class hate.

Soon after his appointment as president, Wickremasinghe declared his government’s class war against the working people and the poor, poised to implement harsh austerity measures dictated by the IMF. In this backdrop, these laws are the new arms of Wickremasinghe’s armory to be used against political dissent, especially left-wing political ideas and movements, journalists and activists, to intimidate, harass, question, arrest, and imprison them, and block websites and social media accounts. Sri Lanka police is notorious for employing draconian anti-terrorism, public security and hate speech laws against social media activists, artists, protesters and ethnic-minorities. 

Recently, Alles deployed special police forces to “fight drug menace” and arrested over 56,000 since December 17. This operation, falsely named “Yukthiya” (Justice), is intended to terrorize urban and rural impoverished areas, intimidating working people and youth throughout the country. Last month, the government commenced using facial recognition technology, according to Alles, as part of plans to “eradicate” the under-world and drug-trafficking. 

Wickremasinghe has come a long way toward a police state, with dictatorial powers conferred to him under the country’s communal constitution. He has deployed tri-forces as strikebreakers and used essential services laws to witch-hunt worker leaders. 

The global imperialist crisis, however, has not left Wickremasinghe alone in this onslaught against the masses. Just one month before OSB was tabled in parliament, the United Kingdom passed a similar law targeting social media freedom. In India, websites and social media platforms are now required to remove content about the Union Government, when notified by the Press Information Bureau (PIB) as “fake”.

The trade union leaders have succumbed to Wickremasinghe’s  IMF “economic restructuring” plans and have no political programme to fight against austerity, nor to defend democratic rights. It is only the working class, which can and should fight to abolish these repressive laws and defend democratic rights. This requires organizing in their own independent organizations, united across ethnic divisions and industries, to bring about a government of the working people, free the economy from the siege of international financial capital and restructure the economic life on socialist lines.  

Sri Lanka government enacts social media crackdown law, tables new anti-terrorism law  Read More »

Genocide

Towards a Socialist United States of Sri Lanka and Eelam: A Response to the problem of Tamil Students of Jaffna

By Nandana Nanneththi.

The Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) reported recently that a group of Jaffna University students raised the following question to the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka: “There is a widespread global protest movement supporting the Palestinians; But during the war in Sri Lanka, when the government carried out a genocide against the Tamil people, there was no such global movement to support us. why is that?”

What they are questioning is about the brutal attack by the Colombo government in 2009 in Mullivaikkal, where 150,000 Tamil people were trapped in an area of ​​14 square kilometers, just like what is happening in the Gaza Strip today. There is no reason for the pain in the hearts of these people to go away automatically, who were shaken by human feelings, exacerbated by the truth that the world  betrayed them, when they were made helpless and subjected to cruel treatment and tortuous conditions.

Genocide
A View of the Final Carnage in the Civil War [Photo:opiniojuris.org]

But, instead of facing this reality, the SEP, through an article published in Sinhalese on the World Socialist Web Site (WSWS) on January 24, authored by Navin Devage, titled “A Reply to the Political Questions Promoted by Tamil Nationalists Among Jaffna University Students Regarding the Gaza War,” is attempting to narrow down the crisis of the Tamil people as a mere product of Tamil nationalists, pretending that there existed a global protest movement to fight against the Tamil Genocide.

Accordingly, “the claim that there was no global opposition to the genocide against the Tamil people during the war in Sri Lanka is false,” writes the SEP, pointing out the campaigns of the Tamil diaspora who were exiled from the island as a result of the war, such as, “8000 Tamils ​​in Central Berlin marched from the CDU headquarters to the Indian Embassy”, “a hartal movement took place in Tamil Nadu”, “50,000 Tamils ​​protested in Paris”, etc. The question that has arisen now is the fact that the cries of the oppressed Tamils, from within the country and abroad, for the protection of their lives in the last genocidal attack by the government forces, did not receive a favorable response from the world.

To elaborate further, all the radicals, left parties and trade unions in Sri Lanka as well as in other countries, were engaged in the “war against terrorism” campaign unleashed by US-led imperialism at that time. The left parties of Sri Lanka were already smearing the blood of the oppressed Tamils ​​on their hands. Temples and churches had become centers blessing the attrocities against Tamil people. The racists came to the fore, suppressing the progressive artists. Racist films and other creations had become part of popular culture. Unions encouraged their membership to donate wages to war funds. Creation of a horrified graveyard in the north was celebrated with milk rice (The traditional Sri Lankan food of celebration). In the midst of all this, with the massive escalation of military attacks in 2009, in order to cover up the massacres on the ground, the Rajapaksa government announced that it could not assure the safety of the lives of journalists and even of the Red Cross members. The oppressed Tamil people who did not then have smartphones, and access to Facebook and social media platforms, did not have the ability to share the events of the bloody tragedy that was unfolding before them, as in Gaza today. In this way, by the time of the final onslaught, the fact that a reactionary pro-war mass sentiment had been built against the Tamil people in the southern partk of Sri Lanka, gave the government an easy war victory.

The effort made in the article, to insinuate that the resistance to the genocide of the Tamil people in Sri Lanka was included as a common slogan of the mass struggles around the world, which were erupted by the global economic and financial crisis of 2008, is similarly false.

This objective reality must be overcome by a genuine movement of the working class. Instead, it is naive to try to console the Tamil people by distorting the reality and to say that such an idea was promoted by the Tamil elite, and to assume that the oppressed people can be hence freed from the influence of Tamil nationalism. It should be specially noted here that the article is written with the good intention of liberating the oppressed Tamils ​​from reactionary nationalism, but the way followed to achieve it goes against the very objective. In other words, the purpose itself has revealed that the way followed to achieve it is unfair.

Against this distortion of the said article, we have to note that it was only the SEP, the WSWS and the ICFI, that have been carrying out a principled fight against the communal injustice and racist war against the Tamil people in the North-East of the country, by launching an international campaign and presenting a socialist program, over three decades uninterruptedly.

The February 4, 2009 WSWS editorial board’s statement quoted in the SEP article itself makes  things clearer: 

“Working people internationally have shown mass opposition to their governments’ support for the wars in Afghanistan and Iraq and horror at the war crimes in Gaza. They will feel the same way if made aware of the situation in Sri Lanka. Tamil workers must link their struggles with that of workers all over the world against the common imperialist enemy.”

According to the article, “…by puffing the formula of problems unique to the Tamil people and a Tamil solution, what the students’ union is actually doing is to prevent such a united struggle of the oppressed of all races and creeds against the outdated social order – that is their common enemy – in which the capitalist ruling elite holds political power.”

In this way, the SEP leadership is exposing a struggle carried out within the party on the issue of whether the Tamil people have had no special problems. It is an illusion of the SEP leadership to believe in winning over oppressed Tamils to the international working class program, while denying to recognize the special discriminatory circumstances of Tamil people and thereby standing with the same infamous capitalist slogan.

As stated in the February 4, 2009 WSWS editorial board’s statement quoted in the SEP article, The allies of the Tamil people in Sri Lanka and in the diaspora in the imperialist countries are the working class. It is the only social force with the power and whose class interests lie in ending the war, overthrowing the Sri Lankan bourgeois state, and ensuring the democratic rights of the Tamil population, as part of the struggle against the imperialist world order.”

Thus, “SEP the Sri Lanka branch of the International Committee fights to build a revolutionary alliance of Sinhala and Tamil working class and peasants to form a socialist united republic of Sri Lanka and Eelam. The democratic or social aspirations of the people cannot be realized under capitalist rule in Sri Lanka or within the confines of the nation-state system established in the Indian subcontinent in 1947-1948. The backwardness of Sri Lanka and Eelam, which is the result of the colonial past and continued imperialist rule, can only be overcome by the establishment of a worker-peasant government as part of the world socialist revolution.” [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, December 1, 1998] 

SEP and its pioneer RCL fought for decades for this perspective of the Sri Lanka-Eelam Socialist Republic. The said article refrains from mentioning the term, “Sri Lanka-Eelam”. We know that there is an “inevitability” behind every coincidence, even though it may appear to be a coincidence. Later, according to the policy developed by the SEP leadership, ‘Tamil people have no special problems’ compared to Sinhalese majority working class; If so, there is no question of the right to self-determination. It means that the national question is resolved automatically, already, with or after the defeat of the LTTE by the Colombo government. Then this ‘Sri Lanka-Eelam’ slogan cannot be valid. That is the very inevitability that caused it to disappear from the article.

As the SEP had pointed out from the beginning, the end of the war with the victory of the Colombo government suppressing the Tamil people’s struggle in the North, was opening up space for the suppression of the working class in the south. Also, the end of the war led to the strengthening of the right wing. It happened in the context of a pre-emptive strike by the ruling class against a possible popular uprising in the South. Buddhist extremist attacks started by the end of 2009 against other religions, the state campaign of extrajudicial killings under the guise of suppressing the underworld, continued unhindered with the approval of all the media and the majority of the middle class. The Party’s response was a belated, half-hearted one.

This policy went to the extent of the party’s tacit approval of the government’s move to forcibly cremate Muslim corpses during the Covid pandemic. In the face of these attacks, instead of continuing the struggle on the basis of its own history, it adapted to the status quo, taking a rest. These diluted responses of the party have reflected that the party was directed to adapt a little, in order to avoid isolation caused by the hostile attitudes against the party developed in the Sinhalese majority South, throughout the determined struggle that party carried out over three decades, based on the slogans calling not to give one cent, one man or one drop of blood to this war and to withdraw troops from the North and the East.

The theoretical conclusion of the International Committee that the campaign for self-determination of a nation understood as a right up to freedom of secession plays a regressive role in the context of a tendency to fragment states into Imperialist-backed statelets, and the rightward movement of national liberation movements and of all national political movements, including trade unions, consequent to the globalization of production, was employed by the party leadership to justify its adaptation. Accordingly, they argued that there is no question of self-determination anymore. Even the talk of self-determination was interpreted as representative of separatism and support for imperialism.

According to the International Committee, the demand for self-determination, as the right to freedom from national oppression, which is clearly a transitional demand, has not been used since Lenin’s time to promote the formation of a separate state. As long as we could subjugate it to the working-class strategy of united mobilization for the socialist perspective, we have fought for it firmly. As the current crisis exacerbates pressure on national groups, democratic issues including self-determination have emerged more acutely than ever. But, it must be based on the truth,”that the essential progressive content of ‘self-determination’—the eradication of national oppression—can be realized only through the SEP’s program for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam.” [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on the release of SEP members by LTTE, December 01, 1998]

To elaborate further, “To the extent that the nation-state persists as a basic unit of political and economic organization of bourgeois society, the national question—which, at this point in history, would be more aptly called the “national problem”—persists. But Marxist tactics flow from a scientific understanding of the historical obsolescence of the national state. (David Noth, The Russian Revolution and the Unfinished Twentieth Century) As long as the working-class party avoids it, pro-imperialist, national separatist opportunism would build its kingdom on it.

The SEP article defects from that responsibility. Its distinguishing feature is its rejection of the historical materialist method. The writer selects only the things he prefers from the whole composition, and from it, arrives at the conclusions he is biased towards. In emphasizing the lessons of the 1985 split, the leadership of the International Committee has pointed out correctly on many occasions that, when pragmatism is thrown out of the front door, it creeps in through the back door. The revolutionary should carefully be aware of this.

Towards a Socialist United States of Sri Lanka and Eelam: A Response to the problem of Tamil Students of Jaffna Read More »

Independence

ඊනියා නිදහසේ 76 වන සැමරුම: කම්කරු පන්තියට එරෙහි සංදර්ශනයක්

පී.ජී. පුණ්‍යවර්ධන විසිනි.

පසුගිය වසරේ වියදම සමඟ සැසඳූවිට මහජන මුදලින් අඩු තරමින් රුපියල් ලක්ෂ 2000ක් කාබාසනියා කරමින් ද, මහා මාර්ග මහජනයාට අවුරා ලමින්  හමුදා සරඹ පුහුණුවීම් පවත්වමින් ද ලංකාවේ ධනපති ආණ්ඩුව ඊනියා නිදහසේ 76 වන වසර සැමරීමට කටයුතු යොදමින් සිටී. මෙකී ‘නිදහස්’ සමරුව සඳහා ධනපති පන්තියේ සියලු මුද්‍රිත හා විද්‍යුත් මාධ්‍ය ද, ආගමික සංස්ථා ද රාජ්‍යය සමඟ ස්වේච්ඡාවෙන් ම පෙළ ගැසී සිටිති.  

ඔවුන් විසින් සමරනු ලබන මෙම ‘නිදහසේ’ ස්වභාවය සංකේතවත් කරමින් පසුගිය සතියේ කැළණි සරසවියේ සිසුන්ගේ හා සමගි ජන බලවේගයේ විරෝධතා ව්‍යාපාරවලට කඳුළු ගෑස් හා අධි බල ජල ප්‍රහාර එල්ල කරනු ලැබීය.

Independence
“නිදහසේ” 75 වන සැමරුම

අධික ජීවන බරින් හා සමාජයේ සෑම ක්ෂේත්‍රය ම අළලා ගත් අතිශය තියුණු සමාජ අසමානතාවයක පීඩනයෙන් මැඩී සිටින ලංකාවේ කම්කරුවන්, ගොවීන්, ශිෂ්‍යයන්, තරුනයන් ඇතුළු පීඩිත ජනයාගේ අත්දැකීම වී ඇත්තේ දිනෙන් දින තම නිදහස අහිමි කෙරෙමින් පවතින ආකාරයයි. මත්ද්‍රව්‍ය මැඩීමේ නාමයෙන් දෛනික පදනමකින් සිදු කෙරෙන හිංසා පීඩාවන් එදිනෙදා ජීවිතය බවට පත් වී ඇති අතර, ත්‍රස්ත පනත් ඉදිරියට දමන අතර, මහජනයාගේ විරෝධය හා සාකච්ඡා වළක්වමින් සමාජ මාධ්‍ය වාරණයේ නව නීති පෙබරවාරි 01 දා සිට බලාත්මක කර තිබේ.

මානව වර්ගයාගේ විද්‍යාත්මක නිපදවීම් හරහා අත්පත් වී ඇති සන්නිවේදනයේ නව වර්ධනයන් කම්කරු පීඩිත ජනයාට අහිමි කරමින්, ඒවා වරප්‍රසාද ලත් පන්තිවල පන්ති අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් පමණක් මෙහෙයවා ගැනීමත්, නිදහස් සාකච්ඡාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අවකාශය මුළුමනින් වසා දැමීමත් මෙම නීතිවල අරමුනයි. 

ජාතික ආර්ථිකයක් පිලිබඳ සියලු බලාපොරොත්තු සිඳී ගිය, තම රාජ්‍යය සතු ජාතික සම්පත් විදේශීය ධනපතියන්ට පවරා දීමේ අනවරත ප්‍රයත්නයකින් දිවි රැක ගැනීමට තැත් කරන පාලක පන්තියේ මෙම අවි ආයුධ හා සරඹ ප්‍රදර්ශනය “ජාතික ආරක්ෂාවට” එල්ල කෙරෙන කවර හෝ පරිබාහිර සතුරෙකු බිය ගැන්වීම සඳහා නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඊනියා නිදහස සැමරීම සඳහා යුද සරඹ පැවැත්වීමේ සැබෑ අරමුණ වන්නේ ධනපති රාජ්‍යයේ සැබෑ සතුරා වන කම්කරු පන්තිය බිය ගන්වා ඉහත නීති බන්ධනවලට යටත් වනු වස් තමන් සතු විනාශකාරී මර්දන බලය ප්‍රදර්ශනය කිරීම විනා අනෙකක් නොවේ.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීමට බැඳී සිටින ධනපති ආණ්ඩුව ද, එකී නියෝගවලට සිය යටහත් අවනත භාවය පළ කර ඇති ව්‍යාජ වාම ව්‍යාපාර හා වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් ඇතුළු සියලු ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර ද, ධනපති මාධ්‍ය ද උත්කර්ෂයෙන් සැමරීමට සැරසෙන මෙකී ‘නිදහස’ කිසි විටෙකත් කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ නිදහසක් ව තිබුනේ නැත. 1947 දී නිදහස් පනත ඉදිරිපත් වූයේ ම, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් ඉක්බිතිව ධනපති  ක්‍රමය හා ආසියාකරයේ අධිරාජ්‍යවාදී පීඩනය පවත්වා ගෙන යනු වස් අටවා ගනු ලැබු රාජ්‍ය පද්ධතියේ උපාංගයක් ලෙස ඊනියා ‘නිදහස්’ ලංකා රාජ්‍යය නම් පීඩක උපකරණය නිර්මාණය කිරීමට ය. එය වැඩ ආරම්භ කළේ ම වතු කම්කරුවන්ගේ පුරවැසි අයිතිය අහිමි කරමිනි. නිදහස් පනත ඉදිරිපත් වූ අවස්ථාවේ යෝජිත ‘ඩොමීනියන්’ රාජ්‍යයට එරෙහිව විප්ලවවාදී ට්‍රොට්ස්කිවාදී වැඩ පිළිවෙලක් මත සටන් වැදුණු බෝල්ෂෙවික් ලෙනින්වාදී පක්ෂය (බෝල්ෂෙවික් සමසමාජ පක්ෂය), අධිරාජ්‍යවාදයේ කූටෝපායයට එරෙහිව ලංකාවේ, ඉන්දියාවේ සහ දකුණු ආසියාවේ කම්කරු පන්තිය සඳහා ඉදිරි දර්ශනයක් ඉදිරිපත් කරමින්, සියලු ගොවියන්, දුගීන් ඇතුලු පීඩිතයන් ඒ වටා බලමුළු ගන්වා ගැනීමට සටන් කළ අතර, එම අරගලයට බලගතු මහජන සහායයක් දිනා ගැනීමට ද එය සමත් විය. 

සමසමාජ නායකයින් මෙම ඉදිරිදර්ශනය අත්හැර ලංකා ජාතික රාජ්‍යයට කම්කරු පන්තික වැඩපිලිවෙල යටකිරීම කිරීම සඳහා ගෙනගිය ප්‍රතිගාමී ධාවනය ධනපති සිරිමා බන්ඩාරනායකගේ ආන්ඩුවට පිවිසගැනීමෙන් කූඨාප්‍රාප්ති විය.  බුද්ධාගමට හා එම සංස්ථාපිතයට ඉහලම වරප්‍රසාද පුදමින් ද, සිංහල ස්වෝත්තමවාදය උත්කර්ෂයට නංවමින් ද මෙම ධනපති සභාග හවුල 1972  ජනරජ  ව්‍යවස්ථාව හරහා කම්කරු පන්තිය මත මාරාන්තික කුලිගෙඩි පහරක් පාත් කලේය. විෂකුරු දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාව, පීඩිත සුලුතර ජනයාට නොපනත්කම් කිරීම, ත්‍රස්ත මර්දන පනත්, හදිසි අවස්ථා විධිවිධාන හා වාරණ රෙගුලාසි ආදී විවිධ පියවර මඟින් තවදුරටත් උල් දත් සවි කරනු ලැබූ මෙම රාජ්‍යය ජන වර්ගික බෙදීම් තුල උතුරේත් දකුනේත් කම්කරුවන්ගේ එක්සත් සටන් මොට කිරීමට යොදා ගැනුනි. 

උග්‍ර ආර්ථික හා මූල්‍ය අර්බුදයක් මධ්‍යයේ  මුළුමනින් ම කුණු වී කෑලි ඇද හැලෙන තතු යටතේ එකී රාජ්‍යය රැකගනු වස් කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ උරමත කඩා පාත් කරන කප්පාදු පියවරයන්ට එරෙහි මහජන ප්‍රතික්‍රියාව කෙරේ දක්වන අසීමාන්තික භීතිය විනා වෙනත් කිසිදු ‘ජාතික’ අභිමානයක් මෙම ප්‍රදර්ශනාත්මක සමරුවෙන් හැඟවෙන්නේ නැත.

සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් තහවුරු කරමින්, සියලු පීඩිත ජනයාගේ නිදහස දිනා ගැනීම අද දින පැවරී ඇත්තේ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ උර මතය යන සත්‍යය අද ඕනෑවටත් වඩා පැහැදිලිය. වාර්ගික රේඛා පරයා ලංකාවේ කම්කරු පන්තිය එක්සත් කිරීම මගින් දේශපාලන බලය තම පන්තිය අතට ගෙන, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය කථිපයාධිපත්‍යයේ අඬුවෙන් ආර්ථිකය නිදහස් කොට ආර්ථිකය සමාජවාදී ලෙස ප්‍රතිසංවිධානය කිරීම සඳහා තමන්ගේම ස්වාධීන බල සංස්ථා ගොඩනගමින් කම්කරුවන්, තරුනයන්, ගොවීන් අද අදම දේශපාලන සටන පෙරට ගත යුතුය. 

ඊනියා නිදහසේ 76 වන සැමරුම: කම්කරු පන්තියට එරෙහි සංදර්ශනයක් Read More »

Journalist

මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල යුද්ධය

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජනවාරි 9 දින පල වූ ‘The US-Israeli war on journalists‘ යන හිසින් ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි. 

Journalist
අල් ජසීරා මාධ්‍යවේදී වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ (Wael Dahdouh) ඔහුගේ පුත් හම්සාගේ අත අල්ලාගෙන සිටී. ඔහු ද අල් ජසීරා වෙනුවෙන් සේවය කල අතර 2024 ජනවාරි 7 වන ඉරිදා ගාසා තීරයේ ර‌ෆා හි (Rafah) ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් මිය ගියේය. යුද්ධයේදී මීට පෙර, අල්-ඩහ්දූහ් ට ඔහුගේ බිරිඳ, තවත් දරුවන් දෙදෙනෙකු සහ මුනුබුරෙක් අහිමි ඔහු අතර, ඔහුමත් ඝාතනය වීමෙන් ගැලවුනේ යන්තමිනි.  (AP ඡායාරූපය/හැටම් අලි)

ඉරිදා, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) අල් ජසීරා වාර්තාකරුවන් දෙදෙනෙකු වන හම්සා අල්-ඩහ්දූහ් සහ මුස්තාෆා තුරායා, වාර්තා කිරීමේ පැවරුමකට ගොස් ආපසු එමින් සිටියදී ඔවුන්ගේ වාහනයට එල්ල කල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් ඝාතනය කලහ.

හම්සා අල් ජසීරා ගාසා කාර්යාංශයේ ප්‍රධානී වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ ගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා වූ අතර, ඔහුගේ බිරිඳ, තවත් දරුවන් දෙදෙනෙකු සහ ලදරු මුනුපුරා ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී ඔවුන්ගේ නිවසට එල්ල කල IDF ගුවන් ප්‍රහාරයකින් ඝාතනය කරන ලදී. දෙසැම්බරයේ, තවත් ඉලක්කගත ඩ්‍රෝන ප්‍රහාරයකින් වේල්ට තුවාල සිදු වූ අතර ඔහුගේ කැමරා ක්‍රියාකරු දකුනු ගාසා නගරය වන ඛාන් යුනිස් අසලදී ඝාතනය විය.

අල්-ඩහ්ඩෝගේ පවුල ක්‍රමානුකූලව සහ හිතාමතාම ඝාතනය කිරීම සහ ඔහුව ඝාතනය කිරීමට නැවත නැවතත් දරන උත්සාහයන් මාධ්‍යවේදීන් හිතාමතා ඝාතනය කිරීමේ ඊශ්‍රායල ප්‍රතිපත්තියක කොටසකි. ඉරිදා වන විට, පසුගිය මාස තුන තුල ඊශ්‍රායලය විසින් ඝාතනය කරන ලද මාධ්‍යවේදීන් සංඛ්‍යාව 109 ක් වූ අතර එය සඳුදා වන විට තවත් මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනෙකු වන අබ්දුල්ලා බ්‍රීස් සහ මොහොමඩ් අබු ඩයර් ඝාතනයත් සමඟ 111 දක්වා වර්ධනය විය.

ඊශ්‍රායලයේ අරමුන වන්නේ ක්‍රමානුකූලව මිනීමැරීමෙන් සහ මාධ්‍ය බිය ගැන්වීමෙන් පලස්තීන ජනතාව මත සෑම දිනකම කරන අපරාධ ගැන ලෝකය දැන ගැනීම වැලැක්වීමයි. ගාසා තීරයේ ක්‍රියාත්මක වන මාධ්‍යවේදීන් ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාර ව්‍යාපාරය විස්තීර්න ලෙස ලේඛනගත කර ඇති අතර එය මාස තුනක් තුල මිනිසුන් 30,000 කට වඩා මරා දමා, ගාසාවේ ජනගහනයෙන් සියයට 90 ක් අවතැන් කර ඇති අතර එහි සිවිල් යටිතල පහසුකම්වලින් සියයට 70 ක් විනාශ කර ඇත.

ඊශ්‍රායලය අපරාධකාරී  පාලන තන්ත්‍රයක් ලෙස මෙහෙය වනු ලබන අතර, එය ජාත්‍යන්තර නීතියට පිටින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ යම්කිසි ආකාරයක ඝාතක සංස්ථාවක් ලෙස ය. එක්සත් ජනපදය හා අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් විසින් සපයනු ලබන ආයුධ, අරමුදල් සහ දේශපාලන පිටුබලය මගින් ඊට ලේවැකි අපරාධ කිරීමේ හැකියාව ලබා දී ඇත

මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීමට සමගාමීව  සමුල ජන සංහාරයේ විවේචකයින් හිතාමතා ඝාතනය කිරීම සිදු වේ. සති ගනනක් තර්ජන වලින් පසුව ප්‍රමුඛ පෙලේ පලස්තීන ලේඛකයෙකු, කවියෙකු, මහාචාර්යවරයෙකු සහ ක්‍රියාකාරිකයෙකු වන රෆාට් අලරී (Refaat Alareer) දෙසැම්බර් 7දා ඊස්රායල් හමුදාව විසින් ඉලක්ක කර එල්ල කරන ලද බෝම්බ ප්‍රහාරයකින් මරා දැමුනි.

ඊශ්‍රායලයේ මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීමේ ප්‍රතිපත්තියේ මැර නිර්ලජ්‍යතාව කෙබඳුද යත්, අල්-ඩහ්දූහ් සහ තුරායා ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව, IDF විසින් ඔවුන්ව “සැකකරුවන්” ලෙස හඳුන්වමින් ප්‍රකාශයක් නිකුත් කල අතර, ඔවුන්ගේ මෝටර් රථය ඉලක්ක කර ගත්තේ ඡායාරූප මාධ්‍යවේදියෙකු වන හසෙම් රජබ් (Hazem Rajab) “ත්‍රස්තවාදී  ක්‍රියාකාරීකයකු වූ නිසා” යයි පැවසීය.

හම්සා ඝාතනය වූ දිනයේදී, බයිඩන් පරිපාලනය විසින් හිතාමතාම මාධ්‍යවේදීන් ඉලක්ක කිරීමේ ඊශ්‍රායල ප්‍රතිපත්තිය හෙලා දකිනවාද යන්න එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය ලේකම් ඇන්ටනි බ්ලින්කන්ගෙන් අසන ලදී.

බ්ලින්කන් ප්‍රතිපත්තිය හෙලා දැකීම ප්‍රතික්ෂේප කල අතර, ඒ වෙනුවට ඔහු ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් “කනගාටුව”  ප්‍රකාශ කලේය. බ්ලින්කන් ප්‍රකාශ කලේ, “ඔබේ සගයා වන වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ විසින් අත්විඳින ලද සිතාගත නොහැකි තරම් පාඩුව ගැන මම ගැඹුරින්, ගැඹුරින් කනගාටු වෙමි. මා ද පියෙක් වෙමි. ඔහු එක් වරක් නොව දෙවරක් අත්විඳි භීෂනය  සිතා ගැනීමට පටන් ගැන්ම පවා මට නොහැක. මේක හිතාගන්නවත් බැරි ඛේදවාචකයක්.”

නැත, හම්සා සහ වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ ගේ පවුලේ අනෙකුත් සාමාජිකයන් ඝාතනය කිරීම අතිමහත් පුද්ගලික “ඛේදවාචකයක්” පමනක් නොවේ, එය බ්ලින්කන් සහ බයිඩන් පරිපාලනය සම්පූර්න වගකීම දරන අමු අමුවේ සිදුකල ලේ වැගිරෙන සාපරාධී ඝාතනයක ප්‍රතිඵලයකි. ඊශ්‍රායලයට කිරීමට ඉඩ දෙනු ලබන අපරාධ සඳහා “රතු ඉරි” නොමැති බව බයිඩන් පරිපාලනය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කර ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඊශ්‍රායලය සමඟ ගුවන් ප්‍රහාර ඉලක්ක පුලුල් ලෙස සම්බන්ධීකරනය කර ඇති එක්සත් ජනපදය, ඝාතනය කරනු ලබන්නේ කුමන මාධ්‍යවේදීන්ද යන්න තෝරාගැනීමේදී ඊශ්‍රායලය සමඟ ඍජුව සහයෝගීව කටයුතු කලා වීමට ඉඩ ඇත.

ඔක්‌තෝබර් 25දා, ඇක්සියෝස්‌ (Axios) වාර්තා කලේ, “ඊශ්‍රායල් විරෝධී උසිගැන්වීම්වලින් පිරී ඇති නිසා අල් ජසීරා ආවරනයේ හඬ අඩු කරන ලෙස” බ්ලින්කන් කටාර්හි අගමැතිගෙන් ඉල්ලා සිටි බවයි.

ඊශ්‍රායලය මෙම ප්‍රකාශයන්ට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ගාසා තීරයේ අල් ජසීරා වාර්තාකරුවන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල් ක්‍රමානුකූලව ඝාතනය කිරීමෙනි. ඇක්සියෝස් බ්ලින්කන්ගේ ප්‍රකාශය වාර්තා කිරීමෙන් දින තුනකට පසුව, ඔක්තෝබර් 28 දින, ඊශ්‍රායලය අල්-ඩහ්ඩෝගේ නිවසට පහර දීමෙන් ඔහුගේ බිරිඳ, දරුවන් දෙදෙනා සහ ලදරු මුනුපුරා මරා දැමීය.

ප්‍රශ්නය වහාම පැන නගී: ඊශ්‍රායලයේ මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම සදහා  වොෂින්ටනයේ සහයෝගීතාවය ඇද ගෙන යන්නේ කොතැනටද? ඊශ්‍රායලයේ අපරාධ සඳහා “රතු ඉරි නොමැති” බව එක්සත් ජනපදය ප්‍රකාශ කරන්නේ නම්, එක්සත් ජනපදය  ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රයට ඔවුන්ගේ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් සහ විවේචනාත්මක මාධ්‍යවේදීන් තම භූමියේදීමත්  මරා දැමීමට ඉඩ දෙයිද? එක්සත් ජනපදය ඊශ්‍රායලයේ මෙම ක්‍රියාවන් අනුමත කරන්නේ නම්, එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව සහ මිලිටරිය තමන්ගේම දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් ඉලක්ක කර ගැනීමෙන් වලක්වන්නේ කුමක්  ද?

පසුගිය වසර 50 පුරාවට, ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ ක්‍රියා එක්සත් ජනපද ප්‍රතිපත්තිය සඳහා පූර්වාදර්ශයක් තබා ඇත. වඩාත්ම වැදගත් උදාහරනය නම් “ඉලක්කගත ඝාතන” හෝ රාජ්‍ය සංවිධානාත්මක ඝාතන පිලිබඳ මතවාදය යි.

2000 නොවැම්බර් මාසයේදී ඊශ්‍රාය ඉලක්ක කරගත් ඝාතන ප්‍රතිපත්තියක් විවෘතව පිලිගත් ලෝකයේ පලමු රාජ්‍යය බවට පත් විය. වසර දෙකක් ඇතුලත, 2002 දී යේමනයේදී, යුද කලාපයකින් පිටත සිය ප්‍රථම ඩ්‍රෝන් ප්‍රහාරය දියත් කල එක්සත් ජනපදය විසින් මෙම ප්‍රතිපත්තිය වැලඳ ගන්නා ලදී. වසර 10ක් ඇතුලත, එක්සත් ජනපදය තමන්ගේම පුරවැසියකු ඝාතනය කිරීම සඳහා “ඉලක්කගත ඝාතන”  මතවාදය භාවිතයට ගති.

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, අද ඊශ්‍රායලය කරමින් සිටින දෑ, එහි අධිරාජ්‍යවාදී ආධාරකරුවන් නුදුරු අනාගතයේදී සිදු කරනු ඇත.

එක්සත් ජනපදයේ සහ බටහිර යුරෝපයේ ආන්ඩු දැනටමත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහිව දැවැන්ත ප්‍රහාර එල්ල කර ඇති අතර, සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි විරෝධතා තහනම් කිරීම සහ සමූල ජන සංහාරයට විරුද්ධ වන්නන් විද්‍යාල මන්ඩපවලින් ඉවත් කිරීමේ ව්‍යාපාර දියත් කර ඇත. ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී, එක්සත් ජනපද සෙනෙට් සභාව ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහිව මහජන පෙලපාලිවලට සහභාගී වූවන් “ත්‍රස්තවාදීන් සමග සහයෝගීතාවය ප්‍රකාශ කරන” බවට චෝදනා කරනා යෝජනාවක් සම්මත කලේය.

මෙම තර්කනයට අනුව, සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි විරෝධතාවලට සහභාගී වන්නන්ට ගාසා තීරයේ මාධ්‍යවේදීන්ට සමාන සැලකිල්ලක් දැක්විය නොහැකිද?

ගාසා ජන සංහාරය එක්සත් ජනපදයේ සහ අනෙකුත් ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී ආන්ඩුවල සාපරාධීත්වයේ නව අදියරක් සනිටුහන් කරයි, ඔවුන් ජන සංහාරය සහ සමූහ මිනීමැරුම් රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය ලෙස වැලඳ ගනී. මෙම අපරාධ පසුව කම්කරු පන්තියේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහිව එල්ල කෙරෙන තවත් දැවැන්ත ප්‍රහාර සඳහා තවත් පූර්වාදර්ශය සකසනු ඇත.

ගාසා තීරයේ ජනතාවට එරෙහිව එ.ජ.-ඊශ්‍රායල් යුද්ධයේදී සිදුවෙමින් පවතින සමූල ජන සංහාරක අපරාධ සහ ඒවාට එරෙහිව ලොව පුරා පෙර නොවූ විරූ විරෝධතා යන දෙකම, වසං කර ඇති – කිහිපයක් පමනක්  හැරුනු කොට- සංගත මාධ්‍ය විසින් මෙම ක්‍රියාවලිය තුල විශේෂයෙන් නින්දිත භූමිකාවක් ඉටු කරනු ලබයි. එමෙන්ම, මෙම අපරාධ සාමාන්‍යකරනය කිරීමේ ප්‍රයත්නයේ දී, අවස්ථා ගනනාවකදී ඔවුන් සදහා  වාර්තා කිරීම, ඡායාරූප සහ වීඩියෝ ලබා දුන් වාර්තාකරුවන් ද ඇතුලු මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම, ප්‍රධාන ප්‍රවෘත්ති සංගත විසින් වසන් කර ඇත

ලෝකයේ අධිරාජ්‍යවාදී ආන්ඩු විසින් ඊශ්‍රායලයේ සමූල ජන සංහාරය සහ මහා පරිමාන ඝාතනය අනුමත කිරීම අනතුරු ඇඟවීමක් ලෙස ගත  යුතුය. “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී” සහ “ෆැසිස්ට්” ධනේශ්වර ආන්ඩු අතර රේඛාව මැකී යමින් තිබේ. සමූල ජන සංහාරයේ සිට සමූහ මිනීමැරුම් සහ දේශපාලන මර්දනය දක්වා සෑම අපරාධයක්ම, බලය දරන අපරාධකාරී  කතිපයාධිකාරීන් විසින් ද්‍රව්‍යමය වශයෙන් (බලපාන පරිදි) සහාය දක්වන අතර නීත්‍යානුකූල කර ඇත.

මේ හේතුව නිසා, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල් සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි අරගලය, එය සක්‍රීය කරන හා ලොව පුරා වැඩ කරන ජනතාවට එරෙහි ඊටත් වඩා විශාල අපරාධ සඳහා පූර්වාදර්ශයක් තැබීමට සමූල ජන සංහාරය භාවිතා කිරීමට උත්සාහ කරනු ඇති ආන්ඩුවලට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන අරගලයක ස්වරූපය ගත යුතුය.

මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල යුද්ධය Read More »

Davos

කෘත්‍රිම බුද්ධිය සහ එහි ඇඟවුම් – ඩාවොස් රැස්වීමේ කේන්ද්‍රීය මාතෘකාවක්

නික් බීම්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජනවාරි 18 දින පල වූ ‘AI and its implications a central topic at Davos meeting’ යන හිසින් නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

මෙම වසරේ ස්විට්සර්ලන්තයේ ඩාවෝස් හි (Davos) ගෝලීය ප්‍රභූන්ගේ ලෝක ආර්ථික සංසදයේ (World Economic Forum) රැස්වීමේ පොදු වේදිකා වල මෙන්ම, සැබෑ සාකච්ඡා-කටයුතු බොහොමයක් සිදු කෙරෙන පුද්ගලික සුඛෝපභෝගී හෝටල් (කට්ටල්) කාමර වල ප්‍රධාන මාතෘකාවක් වන්නේ  කෘත්‍රිම බුද්ධිය (AI) යි.

Davos
යාන් ලෙකන් (Yann LeCun), මෙටා හි (Meta) ප්‍රධාන AI විද්‍යාඥ සහ AI හි පුරෝගාමියා 2024 ජනවාරි 16 වන දින Davos හි පැවති ලෝක ආර්ථික සංසදයේ වාර්ෂික රැස්වීමට සහභාගී වේ. [AP Photo/Markus Schreiber]

AI තාක්ෂනය විසින්, ශ්‍රමයේ ඵලදායිතාව අතිවිශාල ලෙස වර්ධනය කිරීමට සහ එමගින් සමාජ ප්‍රගමනය සඳහා පදනම සැපයීමට හැකියාව ඇති තාක්‍ෂනයේ ප්‍රධාන දියුනුවක් නියෝජනය කෙරෙයි.

එහෙත් නිෂ්පාදන මාධ්‍යවල (ඊනියා බුද්ධිමය දේපල ඇතුලුව) පුද්ගලික හිමිකාරිත්වය සහ පුද්ගලික ලාභය උකහා ගැනීම මත පදනම් වූ ධනවාදයේ සමාජ සම්බන්ධතා යටතේ එය වර්ධනය වීම යන්නෙන් අදහස් වන්නේ එය මෙම බලපෑම ඇති නොකරනු ඇති බව සහ එහි ප්‍රතිලෝමය සිදුවනු ඇති බවයි.

සමාජවාදී ආර්ථික සබඳතා පිහිටුවීමේ අවශ්‍යතාවය මතු කරන ආර්ථික හා දේශපාලන ජීවිතයේ මෙම සත්‍යය, මෙම සතියේ රැස්වීම සඳහා WEF විසින් සකස් කරන ලද ගෝලීය අවදානම් වාර්තාවේ වක්‍රව වුවද පිලිගෙන ඇත.

තාක්‍ෂනික දියුනුව සහ භූ දේශපාලනික ගතිකත්වය – මෙය, එක්සත් ජනපදය විසින් මෙහෙයවනු ලබන මිලිටරිවාදයේ නැඟීම පිලිබඳ නොපැහැදිලි සඳහනකි – එකට එක්වීම, දියුනු රටවල මෙන්ම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ද නව ජයග්‍රාහකයින් සහ පරාජිතයින් සමූහයක් නිර්මානය කරනු ඇතැයි එහි දැක්වේ.

ඉදින්, “මහජන අවශ්‍යතා වෙනුවට වානිජ දිරිගැන්වීම් සහ භූ දේශපාලනික අවශ්‍යතා… AI සහ අනෙකුත් පර්යන්තික තාක්‍ෂනයන්හි (නව තාක්‍ෂනයන්-frontier technologies) සංවර්ධනයේ මූලික ධාවකයන් ලෙස පවතින්නේ නම්, ඉහල සහ අඩු ආදායම්ලාභී රටවල් අතර ඩිජිටල් පරතරය අදාල ප්‍රතිලාභ උත්පාදනය කිරීමේදී දැඩි විෂමතාවයක් සහ අවදානම් ඇති කෙරෙනු ඇත. අවදානමට ලක්ව ඇති රටවල සහ ප්‍රජාවන්ගේ ආර්ථික ඵලදායිතාව, මූල්‍යය, දේශගුනය, අධ්‍යාපනය සහ සෞඛ්‍ය සේවා මෙන්ම ඒ ආශ්‍රිත රැකියා උත්පාදනය කෙරෙහි බලපාන අති ප්‍රබල කෘතිම බුද්ධි  පාරවේධනයන්ගෙන් ( නවමු නිර්මාන- breakthroughs) ඩිජිටල් ලෙස හුදකලා වී ඒවා වඩාත් පසුපසට  තල්ලු වනු ඇත.

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, AI හි සංවර්ධනය ගෝලීය සමාජ අසමානතාවය සහ දරිද්‍රතාවය අවසන් කිරීමේ මාධ්‍යයක් බවට පත්වීම වෙනුවට, ප්‍රධාන ධනේශ්වර බලවතුන්ගේ ලාභ චේතනා සහ අවශ්‍යතා අනුව එම තතු වඩාත් නරක අතට හැරෙනු ඇත.

ලේඛනයේ තවත් කොටසක, එය AI සහ අනෙකුත් දියුනු තාක්‍ෂනයන්හි පෘථුල ඇඟවුම් පෙන්වා දෙයි.

“වඩාත් ප්‍රබල පොදු කාර්ය සඳහා වූ AI තාක්‍ෂනයන්හි අපාලිත ව්‍යාප්තිය ඉදිරි දශකය තුල ආර්ථිකයන් සහ සමාජයන් රැඩිකල් ලෙස යලි හැඩ ගස්වනු ඇත… එමෙන්ම එය සමාන්තර වර්ධනයන් සමඟ ද අන්තර් ක්‍රියා කරනු ඇත. මෙහි ඇඟවුම් ගැඹුරු වීම සඳහා ඒවා හිතාමතා අනිසි ලෙස භාවිතා කිරීම අවශ්‍ය නොවේ.

“භෞතික ලෝකය මත වැඩි පාලනයක් පවරා දෙනු ලබන ස්වයං-වැඩිදියුනු වන උත්පාදක AI ආකෘති (self-improving generative AI models) විසින් සමාජ ආර්ථික ව්‍යූහයන්හි විශාල පරිමානයේ වෙනස්කම් අවුලුවනු ලැබීම මඟින් නව අවදානම් පැන නඟිනු ඇත.”

ධනේශ්වරය යනු, පාලනය කරන්නේ කෙසේදැයි තමන් නොදත් භූතාත්ම යම ලෝකයෙන් කැඳවා ගත් ආධුනික යක්දෙස්සා වැනියැයි මාක්ස් විසින් කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ  කරන ලද නිරීක්‍ෂනය මෙහිදී කෙනෙකුට සිහි ගැන්වෙනු ඇත.

කම්කරු පන්තිය විසින් සිදුකරනු ලබන සමාජ විප්ලවය තුලින් සාක්ෂාත් කරගනු ලබන සමාජවාදය සඳහා ඇති වෛෂයික ඓතිහාසික අවශ්‍යතාවය පැන නගින්නේ, නිෂ්පාදන බලවේගවල වර්ධනය සහ ඒවා කොටු වී ඇති ධනවාදයේ සමාජ සම්බන්ධතා අතර ප්‍රතිවිරෝධතාවයෙන් බවට වන මාක්ස්ගේ විශ්ලේෂනය, වඩාත් ගැඹුරු තලයක දී ඉන් සිහිපත් කෙරේ.

මෙම ඉදිරිදර්ශනයට විකල්පය වශයෙන් පවතින්නේ ම්ලේච්ඡත්වයට කරා පල්ලම් බැසීමයි. එකී ම්ලේච්ඡත්වයේ වඩාත් ම සුපැහැදිලි ප්‍රකාශනය වනුයේ යුද්ධයයි. 

WEF වාර්තාව පෙන්වා දී ඇති පරිදි, AI තාක්ෂනය මෙහි දී තීරනාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි.

“යන්ත‍්‍ර බුද්ධිය, ගැටුම් සහගත තීරන ගැනීම – ස්වයංක්‍රීයව ඉලක්ක තෝරා ගැනීම සහ අරමුනු තීරනය කිරීම – දක්වා රිංගා ගැනීම විසින්, ඉදිරි දශකය තුල අහම්බෙන් හෝ හිතාමතා (ගැටුම්) උත්සන්න වීමේ අවදානම සැලකිය යුතු ලෙස ඉහල නැංවෙනු ඇත”යි එය පවසයි.

අන්‍යයෝ ද අනතුරු ඇඟවීම් නිකුත් කර ඇත්තාහ. ඔක්තෝබර් මාසයේ දී, එක්සත් ජනපද සුරැකුම්පත් හා විනිමය කොමිෂන් සභාවේ සභාපති ගැරී ජෙන්ස්ලර් ෆයිනෑන්ෂල් ටයිම්ස් (FT) සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවක යෙදෙමින් පැවසුවේ, මූල්‍ය පද්ධතිය තුල  AI වේදිකාවල භාවිතය පාලනය කිරීමට ක්‍රමයක් සොයා නොගතහොත් ඉදිරි දශකය තුල අර්බුදයක් ඇතිවිම නොවැලැක්විය හැකි ම පාහේ වනු ඇති බවයි.

වෙලඳපල සහභාගිකරුවන් එකම AI ආකෘති භාවිතා කිරීම මඟින් “රංචු” හැසිරීමක් ජනනය කර, ඉන් අර්බුදයක් මුදා හල හැකි බව ඔහු පැවසීය.

මෙම අනතුරු ඇඟවීම් ඩාවෝස් රැස්වීමට ආසන්නයේ  FT සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී ස්පාඤ්ඤ බැංකුවේ අධිපතිවරයා සහ බැංකු අධීක්ෂනය පිලිබඳ බාසල් කමිටුවේ සභාපති පැබ්ලෝ හර්නාන්ඩස් විසින් ප්‍රතිරාවය කරන ලදී.

ශීඝ්‍රයෙන් දියුනු වන තාක්‍ෂනය, විශේෂයෙන්ම AI තාක්ෂනය, “ඉතිහාසයේ ගමන් මග වෙනස් කල හැකි අතර, ඒ යහපත සඳහා ම වීම අත්‍යවශ්‍ය නොවේ,”යැයි ඔහු පැවසීය.

පසුගිය දශකය තුල ආර්ථික ගැටලු ඉහල යාමේ අර්ථය වූයේ වඩාත් විශාල ජාත්‍යන්තර සහයෝගීතාවයක් අවශ්‍ය වන බවයි. 

“කෙසේ වෙතත්, භූ දේශපාලනික මට්ටමින් අප නිරීක්ෂනය කරන දෙයින් පෙනී යන්නේ පොදු එකඟතාවලට එලඹීම වඩ වඩාත් දුෂ්කර වෙමින් පවතින බවයි. එය මට කනස්සල්ලකි, එමෙන්ම එය බොහෝ දෙනෙකුගේ ද කනස්සල්ලට කරුනකි ”ඔහු පැවසීය.

“මූල්‍ය ස්ථායීතාවය යනු එක් මානයක් පමනි, AI හා බැඳුනු තවත් විභව වැදගත්කමින් ඉතා ඉහල ප්‍රතිවිපාක පවතී. … සම්බන්ධීකෘත ගෝලීය ප්‍රතිචාරයක් ලබා දීමට අපට නොහැකි වුවහොත්, මෙම අභියෝගවලට නිවැරදි විසඳුම ලබා ගැනීමේ සම්භාවිතාව අඩු වනු ඇත.”

එහෙත් ගෝලීය සහයෝගීතාවයේ අවශ්‍යතාවය වැඩි වන අතරම, එය  සාක්ෂාත් කර ගැනීමේ අපේක්ෂාව, ධනේශ්වර ක්‍රමයේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රතිවිරෝධතාව මත – එනම්, ඒකාබද්ධ හා අන්තර් සම්බන්ධිත ලෝක ආර්ථිකය ද, සෑම එකෙක්ම තමන්ගේම අවශ්‍යතා පසුපස හඹා යන මහ බලවතුන් සහ එකිනෙකාට පරසතුරු ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය ද අතර ප්‍රතිවිරෝධතාව මත – අබලන්ව යයි.

කර්මාන්තයේ සියලුම අංශවල AI භාවිතය වැඩි වීම, ශ්‍රම වෙලඳපොලේ “ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම” ලෙස මෘදූක්තියෙන් (මෘදු ලෙස) හඳුන්වන දෙයට ද හේතු වනු ඇත.

පසුගිය මාර්තු මාසයේදී ගෝල්ඩ්මන් සැක්ස් වාර්තාවක් නිකුත් කරමින් පැවසුවේ, එක්සත් ජනපදයේ සහ යුරෝ කලාපයේ සිදු කෙරෙන වැඩවලින් හතරෙන් එකක් ස්වයංක්‍රීයකරනයට AI හේතු විය හැකි බවයි.

මානව නිමැවුම් වලින් වෙන්කර හඳුනාගත නොහැකි අන්තර්ගතයන් ජනනය කරන AI පද්ධති ඉදිරි දශකය තුල වාර්ෂික දල දේශීය නිෂ්පාදිතය සියයට 7 කින් වැඩි කල හැකි බව එහි සඳහන් වේ. නමුත් මෙම ඵලදායිතාවයේ වැඩිවීම ජීවන මට්ටම්වල ද්‍රව්‍යමය දියුනුවක්  ඇති කරනු නැති අතර, එය ලාභයේ වැඩිවිමක් පමනක් ඇති කරනු ඇත.

වාර්තාව දක්වන පරිදි, ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි කම්කරුවන් මිලියන 300ක් පමන එහි ප්‍රතිවිපාකවලට නිරාවරනය කරමින් AI තාක්ෂනය ශ්‍රම වෙලඳපොලට “සැලකිය යුතු බාධාවක්” ගෙන එනු ඇත. සියලුම රැකියාවලින් තුනෙන් දෙකක් කිසියම් ප්‍රමානයක ස්වයංක්‍රීයකරනයකට නිරාවරනය වී ඇති බව වාර්තාව පවසයි.

Davos රැස්වීම ආරම්භ වන විට ප්‍රතිඵල නිකුත් කල, PwC ගිනුම්කරන සමාගම විසින් ඓදු කෙරුනු ගෝලීය ප්‍රධාන විධායකයින්ගේ සමීක්ෂනයකින් පවසා ඇත්තේ, ඔවුන්ගෙන් හතරෙන් එකක් AI මගින් මෙම වසරේ රැකියා නියුක්තිය සියයට 5 කින් අඩු කිරීමට හේතු වනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන බවයි. සියයට 46ක් පමන කියා සිටියේ තත්පර කිහිපයකින් පෙල (Text), රූප සහ කේත ජනනය කල හැකි උත්පාදක AI (generative AI) භාවිතය ඉදිරි වසර තුල ලාභය ඉහල නංවනු ඇති බවයි.

මෙම වාර්තා සහ සමීක්ෂන අවධාරනය කරන්නේ ධනය වැඩි කිරීම සඳහා AI හි ඇති දැවැන්ත විභවයයි; නමුත් එය ධනේශ්වර පාලක පන්තීන්ගේ අතේ පැවතියහොත් එය සමාජ ප්‍රගතිය නොව තව තවත් අසමානතාවය සහ දුක්ඛිතභාවය ගෙන එනු ඇත. එහි සුසංයෝගී සංවර්ධනය සඳහා අවශ්‍ය ගෝලීය සහයෝගීතාවය ගෙන ඒම වෙනුවට, එය දැනටමත් යුද්ධය තුල ප්‍රකාශ වන භූ දේශපාලන ගැටුම් සහ ආතතීන් තීව්‍ර කරනු ඇත.

කෘත්‍රිම බුද්ධිය සහ එහි ඇඟවුම් – ඩාවොස් රැස්වීමේ කේන්ද්‍රීය මාතෘකාවක් Read More »

Scroll to Top