Author name: thesocialist

Cacps

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka

By Nandana Nannetti.

On February 29, the Sinhala section of the World Socialist Web Site had published an article under the title, “Police claim one cannot be allowed to humiliate them through pamphlets, and pounce upon the Colombo Action Committee.” The relevant issue was the police raid to stop the CAC-led campaign against the suppression launched under the name of ‘Operation Justice’. The police charged CAC with “intentionally insulting with intent to provoke a breach of peace, and circulating false reports with intent to cause mutiny or an offence against the republic or public tranquility.”  The SEP letter has clearly expressed its opposition to the repression of the police, and has also raised the danger it poses to the public.

The prelude to the CAC campaign against the suppression operation called “Justice” was the police intimidation followed the arrest of Aruna Wijesuriya, son of CAC secretary and journalist Shanta Wijesuriya. Aruna Wijesooriya was arrested by the Kesbewa police, who later demanded and received a ransom of 10,000 rupees for his release. Another officer threatened to kill Shantha for lodging a complaint to the police regarding the whole incident. Shanta and his family then faced retaliation by the police. Shanta’s son was arrested and falsely accused of keeping the illicit drugs commonly called ice. His girlfriend, who went to visit him, was stripped and beaten within the police station for recording the conversation. 

On February 17, CAC issued the aforementioned statement, “Defeat the state terror campaign called ‘Mission of Justice’, unleashed against the people, including the oppressed youth”. “This attempt by the machine of state repression, posing as an agent of morality against immorality, is fraudulent, evil and despicable. It is a desperate attempt to suppress the opposition of the laboring oppressed people to the implementation of austerity measures as dictated by the International Monetary Fund (IMF), hence imposing the crisis of the capitalist class rule on the shoulders of the oppressed masses,” it pointed out.

The campaign was expanded through pasting posters all over the area with the assistance of the Prisoner’s Rights Organization and local youth. The campaign invited people to join a picketing campaign at Kesbewa on February 27. On February 23, while CAC leaflets were being distributed, Shanta was summoned to the Piliyandala Police Station by the Superintendent of Police, Ratmalana saying that they would conduct an urgent investigation regarding the complaints of Shanta and his family. It was a naive attempt to stop the campaign. The next day, Comrade Punyawardena of CAC, who was distributing leaflets in Piliyandala town, was forcibly taken away in a three-wheeler under the direction of the same Superintendent of Police. The superintendent told Punyawardena that, he was sure that no wrongdoing of the type described in CAC statement had occurred in the Piliyandala and Kasbewa police stations.

Cacps
CAC February 27 picket campaaign

Punyawardena was released after obtaining a statement. Meanwhile, CAC distributed more than 2,000 leaflets in the city and the public was informed against the action of the police. At the same time, the head of the criminal division of the Piliyandala Police warned Shantha to not to oppose the police and the operation of justice, because an investigation is underway into the incident. But that evening (24th), Kasbewa police obtained a search warrant from the court and raided Shanta’s house and seized about 500 CAC leaflets and materials that had been prepared for the campaign.

It has been noticed by the police that, CAC is the only organization that has been engaged in such an open struggle against this violent state repression campaign, until this date. Hence the police thought that it would be easy to suppress it under the circumstances that no other organization challenged the operation of justice. Even the Socialist Equality Party, the Sri Lankan branch of the International Committee of the Fourth International (ICFI), only documented their protest in two articles on the World Socialist Web Site in June and in January. But public opposition is growing strongly. This dire situation is reflected by the independent intervention of a group of members of the Frontline Socialist Party to support this struggle in several ways. 

It was in these circumstances that CAC convened a press conference on the 26th to explain the threat and to gather support against it. Despite the presence of representatives of the major electronic media organizations in Sri Lanka, most of the major capitalist media organizations avoided publishing the reports. Meanwhile, the CAC’s invitation to the Sinhala section of the WSWS to participate in the press conference was ignored due to the subjective dislike of Sri Lanka’s SEP towards CAC.  

The picket campaign was carried out at Kesbewa town on 27th evening, as per the schedule. The police did not step forward to implement the court order they claimed to have obtained against the campaign. Under the circumstances of continuing of the struggle by the CAC, not giving in to the pressures, it was not possible to prevent the wide publicity it received. As a last moment attempt to “protect its ‘good’ name”, the police constable Paulson and Sergeant Alwis of the Kesbewa Police, who posed a threat to Shanta and the family, were transferred to the Moratuwa and Mt. Lavinia Police stations respectively.

As CAC stated during this struggle, “the anti-democracy and terror-mongering displayed by governments, by bringing social media censorship laws and anti-terror laws, is not at all an expression of the strength of capitalist governments, but an expression of their organic weakness. …. Anywhere in the world, such regimes have been able to survive, because trade unions and pseudo-left fronts have invaded into every instance of class struggle to sabotage, control and compromise mass struggles. We workers, peasants, and the rest of the oppressed people, must understand that, for us, there is no self-defense through official capitalist institutions. Freedom and security cannot be guaranteed except through building of an independent mass movement under the revolutionary working-class program, against those very institutions.”

Reflecting the SEP’s nervousness and fickleness, this principled struggle the CAC is engaged in, has been deliberately kept in the dark by the anonymous author in his article. At the same time, it did not forget to denounce CAC, as will be explained later in this article. However, this unknown so-called “our writer” claims that, “the repressive arm strengthened through the justice operation is being used to stifle those who criticize the government’s program in any manner.”

But it does not seem that even the ruling class themselves have believed “the repressive hand has been strengthened through the operation justice”. The police announced on Monday (11) that the army will also participate in this operation. Capitalist media, trade unions, pseudo-lefts have offered open and closed support, but only a feeble mind insensitive to the drivers of class struggle and class relations can assume that the regime, which is repelled and hated by the laboring masses, can be strengthened so easily. The campaign launched in the name of justice has shown the desperation of the ruling class, with the government, its police force and the army boasting that they will destroy the underworld. Currently, imprisoning beggars has also become a part of ‘justice’.

The responsibility of revolutionaries is to expose this situation and mobilize the working class against it. As CAC revealed in its struggle, the truth is that the operation of justice is evoking strong popular opposition and paving the way for the revolutionary organization of the working class. This protest is growing unorganized in all workplaces, and villages. There is no justification for depicting the desperation of the ruling class as a strength, instead of intervening in the situation. Such actions always allow opportunism, hence saving capitalism from danger.

As the International Committee of the Fourth International has pointed out, we are entering the fourth year of a revolutionary decade. The revolutionary struggle erupted in Sri Lanka in 2022 is still ablaze like the cinders under the ash. At a time like this, “it is necessary to utilize the favorable conditions of a revolutionary crisis in order to mobilize the masses; taking as a starting point the given level of their “maturity” it is necessary to propel them forward, teach them to understand that the enemy is by no means omnipotent, that it is torn asunder with contradictions, that behind the imposing facade panic prevails.” (Leon Trotsky, Class, Party and Leadership). 

CAC is following this revolutionary policy.

The SEP article ignores CAC’s this struggle and turns to condemn it. It says: “Despite deep political differences with the Colombo Action Committee, the Socialist Equality Party opposes this vicious attack on them.” Unable to find any of these “deep political differences” which have never been explained, the SEP writer washes its hands by saying that “The Colombo Action Committee was formed by a group expelled from the SEP on disciplinary charges” and recommends the reader to read the “Statement of the Socialist Equality Party of Sri Lanka on the Expulsion of Nandana Nannetti and Sanjaya Jayasekara”.

At the same time, it says, “the response of the working class to the Wickramasinghe government’s sharpening of the class war against the working class should be to develop its own class struggle. The lie of the trade unions that they can pressure the capitalist governments and win their demands is exposed through the repression being carried out by the Wickramasinghe government. By doing so, the government shows that it is not ready to take a step back from its austerity program in any way. Hence arises the urgency for the working class to form action committees, independent of these trade unions and capitalist parties.”

The primary responsibility of the Revolutionary Party, that is to develop perspectives, is not an astrological task, it is historical task. The revolutionary intervenes in what he is analyzing. The revolutionary who analyzes the world in dialectical materialism does not stop at that and wait. He is committed to change the world. SEP did not make any active intervention in the political incident which it emphasizes to take seriously. Even now, what the author of this article recommends to the public is to follow this and that procedures, to eliminate this and that disaster.

“Only with the help of such systematic, persistent, indefatigable, courageous agitational and organizational work always on the basis of the experience of the masses themselves, is it possible to root out from their consciousness the traditions of submissiveness and passivity; to train detachments of heroic fighters capable of setting an example to all toilers; to inflict a series of tactical defeats upon the armed thugs of counterrevolution; to raise the self-confidence of the exploited and oppressed; to compromise Fascism in the eyes of the petty bourgeoisie and pave the road for the conquest of power by the proletariat”, (The Death of Capitalism and the Tasks of the Fourth International, p. 18) hence culminating the program of the Fourth International. 

It is not our intention here to repeating our comments on the disgusting statement of expulsion, the document which the SEP leadership recommends to the reader. But we just say this much: The SEP leadership has repeatedly violated the party constitution and discipline on a large number of occasions, from very important matters such as congresses, not allowing to discuss the differences and expelling 12 members from the party, without disciplinary investigation. The expelled members have a written history of a fight against this situation. The SEP issued statements claiming that it stands with the struggle and, then expelled Comrade Sanjaya for staunchly defending the party line at the ground. According to them, his participation was a breach of discipline. There is no discipline to superior to fight for the program and perspective, and the SEP in Sri Lanka has made history within the history of the International Committee by expelling a group of members exactly that manner for breaching some superior discipline by fighting for the party program and perspectives. 

Thus, it should be clear that the SEP leadership’s disgust towards CAC is not just a question about CAC or its members. SEP should seriously consider this situation. The conditions that enabled the suppression of objective truth are collapsing. The growing class struggle will bring the truth to light.

[This is the English translation of the article originally published in Sinhalese here on March 13, 2024]

The Colombo Action Committee against State Repression and the Practice of Socialist Equality Party of Sri Lanka Read More »

Gaza

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි

ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 මාර්තු 19  දින පල වූ ‘United Nations says Israel using “starvation as a method of war” ‘යන ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ ජනගහනයට ආහාර ලබා නොදීමට කටයුතු කිරීම එහි ජනගහනය හාමතයෙන් (starvation) පෙලීමට හිතාමතාම දරන උත්සාහයක් විය හැකි බව, අගහරුවාදා දින, එක්සත් ජාතීන්ගේ ඉහලම මානව හිමිකම් නිලධාරියා විසින් ප්‍රකාශ කලේය.

Gaza
2023 නොවැම්බර් 8 වන දින දකුනු ගාසා තීරයේ රෆා හි ආහාර බෙදා හරින තෙක් පලස්තීනුවන් එකට රැස්ව බලා සිටිති. [AP ෆොටෝ /හැටෙම් අලි ]

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිලිබඳ මහ කොමසාරිස් වොල්කර් ටර්ක්, ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් පැවසුවේ, “ගාසා තීරයට ආධාර ඇතුලුවීම සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලය අඛන්ඩව පනවා ඇති සීමාවන්ගේ ප්‍රමානය සහ එය සතුරුකම් දිගටම කරගෙන යන ආකාරය අනුව යුද්ධයේ ක්‍රමයක් ලෙස හාමතය භාවිතා කිරීමකට සමාන විය හැකි බවත් , එය යුද අපරාධයක්” වන බවත්ය.

ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශයන් එන්නේ මිලියන 2කට අධික වූ ගාසා තීරයේ සිරගතව සිටින ජනගහනය පුරා හාමතය සහ මන්දපෝෂනය පැතිර යාම ඉහල යාමත් සමඟය.

ටර්ක්ට අනුව, “කුසගින්න, හාමතය සහ දුර්භික්ෂ තත්වය, මානුෂීය ආධාර සහ වානිජ භාන්ඩ ඇතුලුවීම සහ බෙදා හැරීම කෙරෙහි ඊශ්‍රායලයේ විස්තීර්න සීමා කිරීම්, ජනගහනයෙන් වැඩි ප්‍රමානයක් අවතැන් වීම මෙන්ම තීරනාත්මක සිවිල් යටිතල පහසුකම් විනාශ කිරීමේ ප්‍රතිඵලයකි.”

අඟහරුවාදා දින, ඊශ්‍රායලය විසින් “යුද්ධයේ ආයුධයක්” ලෙස හාමතය භාවිතා කරනු ඇතැයි යන ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශවලට පිලිතුරු දෙන ලෙස , එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රකාශක වේදන්ට් පටෙල් විමසූ විට , ඔහුගේ පිලිතුර වූයේ, “එය අප නිරීක්ෂනය කල හෝ දැක ඇති දෙයක් නොවේ.” යන්නයි.

මෙම විකාර සහගත වූ  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත පටවා ඇති මහා හාමතය පිලිබඳ යථාර්ථයට පටහැනි ය. 

හාමතය නම් කරන (designating) , නිල ගෝලීය ආයතනය වන ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරනයේ (IPC) හවුල්කාරිත්වය විසින් අඟහරුවාදා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද වෙනම වාර්තාවක්, “මරන හා මන්දපෝෂනයේ ප්‍රධාන ත්වරනයක්” සමඟින් “දුර්භික්ෂය (famine) ආසන්න බව” සොයා ගන්නා ලදී.

වත්මන් වර්ගීකරන ක්‍රමයේ ආරම්භයේ සිට මෙතෙක් වාර්තා වී ඇති එම කාන්ඩයේ වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව වන ගාසා තීරයේ මිලියන 1.1 ක ජනතාවක්, ව්‍යසනකාරී  මට්ටම් වල සාගින්න හා අවදානම්කාරී දුර්භික්ෂයට මුහුන දෙනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන බව IPC තක්සේරුව සටහන් කරයි.

“කොතැනක හෝ, කවර කලකදී හෝ, ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා වර්ගීකරන පද්ධතිය මගින් මෙතෙක් වාර්තා වූ , ව්‍යසනකාරී සාගින්නෙන් පෙලෙන වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් ඇන්ටෝනියෝ ගුටරෙස්  සඳුදා ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට පෙර, ගාසා තීරයේ උග්‍ර ලෙස මන්දපෝෂනයෙන් පෙලුනේ  වයස අවුරුදු පහට අඩු ලමුන්ගෙන් සියයට 1කටත් අඩු ප්‍රමානයක් පමනි . නමුත් එම අගය සියයට 12.4 ත් 16.5 ත් අතර දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.

වාර්තාව නිගමනය කලේ, “උතුරු පාලන ප්‍රදේශවලට දුර්භික්ෂය ඉතා ආසන්නව පවතින අතර 2024 මාර්තු මැද සහ මැයි අතර ඕනෑම වේලාවක එය සිදුවනු ඇතැයි පුරෝකථනය කර ඇත.” යන ලෙසය. 

ගාසා තීරයේ සෑම පුද්ගලයෙකුම යම් මට්ටමක ආහාර අනාරක්ෂිතභාවයකින් ජීවත් වන බව වාර්තාව සොයා ගත්තේය. වාර්තාව පුරෝකථනය කලේ දැනට මුලු  ගාසා තීරය ම ආහාර අනාරක්ෂිත භාවයේ “හදිසි” අවධියක පවතින අතර, උතුරු ගාසා තීරය මාස කිහිපයක් ඇතුලත දුර්භික්ෂයට ලක් වනු ඇති බවයි.

ඊශ්‍රායලය විවිධ ආකාර වලින් ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත දුර්භික්ෂය පටවයි. වඩාත්ම දෘශ්‍යමාන දේ  වන්නේ කුසගින්නෙන් පෙලෙන මිනිසුන්ට ආහාර සැපයීමේ හැකියාව ඇති මානුෂීය සංවිධානවලට ඇතුලු වීමට ඉඩදීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අවහිරයක් (blockade) පැනවීමයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් කාර්යාලය අඟහරුවාදා නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් ගාසා තීරයට යැවීමට සැලසුම් කර තිබූ මානුෂීය මෙහෙයුම් වලින්   අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට පමණක් ඊශ්‍රායලය විසින් ඉඩ ලබා දී ඇති බවයි.

” මාර්තු පලමු සති දෙක තුල, උතුරු ගාසා තීරයට සැලසුම් කරන ලද මානුෂීය ආධාර මෙහෙයුම් වලින් අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට ඊශ්‍රායල බලධාරීන් විසින් පහසුකම් සලසා ඇත-එය මෙහෙයුම් 24 න් 11 ක් වේ,” යැයි, එම ප්‍රකාශය පවසයි. “ඉතිරි ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කර හෝ කල් දමා ඇත. ගාසා තීරයේ උතුරට ආධාර යැවීමට ඊශ්‍රායල බලධාරීන්ගේ දෛනික අනුමැතිය අවශ්‍ය වේ.”

පවතින අවහිර කිරීම් සමග ක්‍රමානුකූලව සහ හිතාමතාම සහන සේවකයන් මරාදැමීම සිදු කරනු ලබයි. ගාසා නගරයේ ඉතිරි ජනගහනය ආහාර ආධාර ලබා ගැනීමට යන කුවේට් වටරවුමට (Kuwait Roundabout) බ්‍රහස්පතින්දා, ඊශ්‍රායල හමුදාව  දියත් කලේ නැවත නැවතත් එල්ල කරන  ප්‍රහාරවල නවතම ප්‍රහාරය ාලෙසය.

අල් ජසීරා වාර්තා කලේ නවතම ප්‍රහාරයෙන්  සහන සේවකයන් 23 දෙනෙකු මිය ගිය බවයි. එය ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින් ඉලක්ක කරගත් ප්‍රහාරයක් බව ප්‍රාදේශීය බලධාරීහු පැවසූහ.

ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින්ට එල්ල වූ මෙම ප්‍රහාරය ගාසා හි අල්-ෂිෆා රෝහලට එල්ල කල පූර්න පරිමාන  ප්‍රහාරයක් සමග සිදු වූ අතර, ඊශ්‍රායල හමුදාව පැවසුවේ දුසිම් ගනනක් මිය ගිය බවයි.  

නමුත් මෙම ලේ වැගිරීම පවා, සැලසුම් කර ඇති රෆා ආක්‍රමනයත් සමඟ ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු අතේ  තබාගෙන ඇති දෙයින් දුන්  අත්තිකාරමක් පමනි.

අඟහරුවාදා, නෙතන්යාහු කියා සිටියේ තමා දුරකථන සංවාදයකදී එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බිඩෙන්ට මේ බව “උපරිම ආකාරයකින් පැහැදිලි” කල බවයි. එනම් “අපි රෆාහි මෙම බලඇනි තුරන් කිරීම සම්පූර්න කිරීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටින බවත්, ඒ සදහා බිමින්  යාම හැර එය කිරීමට වෙනත් ක්‍රමයක් නොමැති බවත්ය.”

මිලියනයකට අධික ජනතාවක් රැකවරන  ගන්නා රෆා පෙදෙස ආක්‍රමනය කිරීමේ නෙතන්යාහුගේ සැලසුම් පිලිබඳ එහි  වාචාල විවේචන නොතකා, බයිඩන් පරිපාලනය පැහැදිලි කර ඇත්තේ ඊශ්‍රායලය කුමක් කලත්, තමන් ඊශ්‍රායලයට ආයුධ සහ අරමුදල් සැපයීම දිගටම කරගෙන යන බවයි.  

සඳුදා පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී ධවල මන්දිර ජාතික ආරක්ෂක උපදේශක ජේක් සලිවන් පැවසුවේ “ඊශ්‍රායලයේ දිගු කාලීන ආරක්ෂාව සහතික කිරීම සඳහා ඔහුගේ ගැඹුරු කැපවීම ජනාධිපතිවරයා අවධාරනය කල” බවයි. සලිවන් තවදුරටත් පැවසුවේ, “හොලෝකෝස්ටයෙන් පසු දරුනුතම යුදෙව් ජනතා සංහාරය සිදු කල හමාස් සංවිධානය පසුපස යාමට ඊශ්‍රායලයට අයිතියක් ඇත. හමාස් සංවිධානයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලය සැලකිය යුතු ප්‍රගතියක් ලබා ඇත.” යන්නයි.

මේ මස මුලදී, හිටපු ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ බෑනා සහ මැද පෙරදිග ගැටලු සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ ප්‍රධාන උපදේශකයෙකු වන ජරෙඩ් කුෂ්නර්, ගාසා තීරයේ ජනගහනය පලස්තීනයෙන් නෙරපා හැරීමේ අපේක්ෂාව අනුමත කලේය.

හාවඩ් විශ්ව විද්‍යාලයෙහි පෙනී සිටිමින් කුෂ්නර් පැවසුවේ ගාසාවේ ජනගහනය “ඊජිප්තුව තුලට… නිවැරදි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකභාවය” භාවිතයෙන් ගෙන ඒම “කල හැකි” බවයි. ගාසා තීරයේ ජනගහනය ඊශ්‍රායලයේ නෙගෙව් කාන්තාරයට විස්ථාපනය කිරීමේ අපේක්ෂාව ද ඔහු මතු කලේය, “මම ඊශ්‍රායලය නම්,  දැන් මම කිරීමට උත්සාහ කරන දෙය වන්නේ නෙගෙව්හි යම දෙයක් බුල්ඩෝසර් කිරීමයි. මම එතනට මිනිස්සුන් ගෙනියන්න උත්සාහ කරනවා. එය සිදු කළ හැකි ජනප්‍රිය දෙය නොවන බව මම දනිමි, නමුත් මම හිතන්නේ එය කිරීමට වඩා හොඳ විකල්පයක් වන අතර එවිට ඔබට එහි (ර‌ෆා) ගොස් කාර්යය අවසන් කල හැකිය.”

“ගාසා තීරයේ වෙරලබඩ දේපල ඉතා වටිනා විය හැකි,” බව කුෂ්නර් පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි Read More »

Stf

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

කුඩු ජාවාරම “නැවැත්තුවේ නැති වුනොත් අපට සිද්ධ වෙනවා ඒ අය හොයාගෙන යන්න. ගැටුමක් ඇති වුනොත් ඒගොල්ලන්ට මැරුම්කන්න වෙනවා,“යැයි  ආන්ඩුව නීති වරෝධී මත් ද්‍රව්‍ය හා පාතාලයට එරෙහිව යැයි දියත් කර ඇති යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන පසු ගිය සෙනසුරාදා යාපනයේ දී පැවති රැස්වීමක දී මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් යලි ප්‍රකාශ කලේ ය.  රාජ්‍ය භීෂනය පීඩිත මහජනයා මත දිගේලී කිරීම තීව්‍ර කිරීමේ හා අඛන්ඩව පවත්වා ගෙන යාමේ  පියවරක් ලෙස 20 දා පාතාලය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් තවත් පොලිස් විශේෂ බලඇනි 20 ක් මුදා හරිමින් පොලිස්පති කීවේ මාස කිහිපයකින් පාතාලය “අවසන් කරන” බවයි.  

Stf
2024 මාර්තු 20 විශේෂ පොලිස් බල ඇනි 20 ක් මුදා හැරීම Image Courtesy of NewsWire

පසු ගිය 11 දා රාත්‍රි පිටිගල සහ අම්බලන්ගොඩ ස්ථාන දෙකක දී වාර්තා වූ, සිව් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි කල හා තවත් හයදෙනෙකුට තුවාල සිදු කල, වෙඩි තැබීම් සිද්ධි දෙක පිලිබඳ සඳහන් කරමින් පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ද ඇමතිවරයා කී දෙය තවත් ආකාරයකින් අම්බලන්ගොඩ දී ප්‍රකාශයට පත් කර තිබිනි. “ඒ වගේ ක්‍රියාවල නිරත වන පිරිස්වලට තේරෙන භාෂාවෙන් ම පිලිතුරු දෙන්න අපි ක්‍රියා කරනවා“ යි ඔහු කී ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොලිස්පති පෙර සදහන් ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාව වන විටත්, ඊට පෙර දින පෑලියගොඩ පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගත් සැකකරුවකු වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබිනි. ජනවාරි 24 දින කලපලුවාවේ ධම්මරතන නම් භික්ෂුව ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකකරුවෙකු ලෙස හම්බෙගමුව පොලිසිය විසින් 10 දා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ මෙම සැකකරුවා පෑලියගොඩ පොලිසියට බාර දෙන ලදී. සැකකරු යුද හමුදා කොමාන්ඩෝ බලකායේ සේවය කර ඇති පොලොන්නරුව අරනගම්විල පදිංචි කල්හාර දිල්ශාන් නමැති දරුනු අපරාධකාරයෙකියි පොලිසිය කියයි. පෑලියගොඩ පොලිසිය පසු දින රාත්‍රී 11ට පමන අන්තනගල්ල, ඌරාපොල ලිහිනියා ඇල ප්‍රදේශයට ඔහු රැගෙන ගොස් ඩෙඩි තබා මරා දැමුවේ ය. මාංචු දමා සන්නද්ධ පොලිස් බලකායක ආරක්ෂාව යටතේ ගෙන ගිය මේ පුද්ගලයා “පොලිස් නිලධාරියෙකු හෙලකට තල්ලු කර දමා පලා යාමට තැත් කරද්දී වෙඩි තැබූ” බව දිවයින වාර්තා කර ඇත. 

මේ අනුව, ඉහත නිවේදනවලින් පැහැදිලි වන පරිදි, යුක්තියේ මෙහෙයුම යනු අධිකරන ක්‍රියා පටිපාටියට පිටින්, පිලිගත් මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා පවතින නීති උල්ලංඝනය කරමින් මිනිසුන් ඝාතනය කිරීම දක්වා බලය පාවිච්චි කිරීමට පොලිසියට අවසර දෙන ආන්ඩුවේ ත්‍රස්ත ව්‍යාපාරයකි.  

ගිය වසරේ දෙසැම්බර් 17 දින සිට පොලිස් මෙහෙයුමක් ලෙස දියත් වූ මෙහෙයුම, මෙම මාර්තු 11 සිට පුලුල් කරමින් යුද හමුදාව ද ඒ සඳහා යොදා ගැනීමට තීන්දු කෙරුනි. ඒ වන විට රට පුරා වැටලීම් 68,931ක් සිදු කර රුපියල් කෝටි 85ක මත් ද්‍රව්‍ය සහ විවිධ වැරදි සම්බන්ධ සැකකරුවන් 68,577ක් අත් අඩංගුවට ගත් බව පොලිසිය වාර්තා කර තිබිනි. බොරු චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගත් බොහෝ අහිංසකයින් මීට ඇතුලත් ය. පොලිස් වාර්තා අනුව රුපියල් කෝටි 72 ක දේපල නීතිවිරෝධී වත්කම් ඒකකය මගින් අත් අඩංගුවට ගෙන පැවතිනි. තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම පවත්වාගෙන යන මහා ව්‍යාපාරිකයන්ට ඊනියා මෙහෙයුම ලඟා නො වන නිසා මෙම සංඛ්‍යාවලින් පාඨකයා මුලාවට පත් නො විය යුතු ය. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මගින් තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය පාලනය කල බවට වාර්තාවක් නැත. නමුත් මෙහෙයුම බස් රථ තුල කාන්තාවන්ට ලිංගික හිරිහැර කරන පුද්ගලයන් සෙවීමේ සිට යාචකයන් අත් අඩංගුවට ගැනීම දක්වා දිගු කර ඇත. පෙබරවාරී 26දා, නුගේගොඩ, පාගොඩ පදිංචිව සිටි 69 හැවිරිදි මඩවලගේ නිව්ටන් නමැති මේසන්වරයකු වැඩට යාමට සිය සගයා එන තෙක් නුගේගොඩ දුම්රිය ස්ථානයේ බලා සිටිය දි, “රථවාහනවලට බාධා වන පරිදි සිඟමන් යැදීම” ට එරෙහි පොලිස් මෙහෙයුමක දී අත් අඩංගුවට ගැනීම යුක්තියේ ස්වභාවය පිලිබද නිදසුනකි. ඔහු හැඳුනුම්පත පෙන්වා තම අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් පොලිසිය තවත් 9 දෙනෙකු සමග ඔහු ද අත් අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කර යාචකයින් රඳවා සිටින මධ්‍යස්ථානයකටත් පසුව මැගසින් බන්ධනාගාරයටත් යවන ලදී. පපුවේ අමාරුවකින් පෙලුනු මේ වයෝවෘධ මිනිසා 7දා රාත්‍රී 1.30ට පමන මිය ගිය බව බන්ධනාගාරයෙන් පවුලේ අයට දන්වා ඇතැයි නිව්ටන්ගේ ඥාතීහු මාධ්‍යයට පැවසූහ. කැකෑරෙන මහජන වික්ෂෝපය තෙරපා සිටීම සඳාහා සෑම තැනකම සන්නද්ධ බලකායන් මෙහෙයවමින් දුප්පතුන් මැඩ තබා ගැනීම හා සමාජය තුල රාජ්‍ය භීෂනය පැතිර වීම ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ඉලක්කය වන බවට මේවා සාක්ෂි ය.  

නීති විරෝධී මත් කුඩු වැටලීම් සම්බන්ධයෙන් යුක්තියේ මෙහෙයුම කුඩු භාවිත කරන හෝ ගෙන්වන අය නො ව අලෙවි කරන පුද්ගලයන් එල්ල කර ගන්නා බව මහජන ආරක්ෂක ඇමති  අලස් මෙහෙයුම දියත් කරමින් කියා සිටියේ ය.  දෙසැමිබර් 17 මෙහෙයුම දියත් කිරීම ගැන අවස්ථා ගනනක දී ම ඇමතිවරයා කියා සිටියේ කුඩු විකුනන අය නැති වූ විට බොන අයටත් ගෙන්වන අයටත් සිය අරමුනු ඉටු කර ගැනීමට ඉඩ නැති වන නිසා තම ඉලක්කය කුඩු විකුනන අය නැති කිරීම බව ය. මේ ප්‍රකාශය එල්ල කෙරෙන්නේ ගම් හා නගරවල ජීවනෝපායයට අන් මඟක් නැති නිසා මෙවන් ක්‍රියාවන්ට පෙලඹෙන දුගීන් වෙත ය. පෙබරවාරි 12දා පොලිස්පති කලුතර දී ප්‍රජා පොලිසි කමිටු රැස්වීමක් අමතමින් “ගෙදර කෙනෙක් අහුවෙනකොට දෙවෙනියා වැඩේට බැස්සා කියා“ වාරතාවක් ලැබී ඇති බව කී ය. “මේ ව්‍යාපාරයේ කෙනෙක් අල්ලං ගියාම එයා හිරගත වුනාම එයාගෙන් කුඩු ගත් කොට්ටාශයක් ඉන්නවා නම් ඒ අය කාගෙන්ද දැන් ගන්නේ කියා හොයා“ දිගටම මෙහෙයුම සිදු කරන හැටි ඔහු විස්තර කලේ ය. ගෙදර කෙනෙක් අත් අඩංගුවට ගත් විට එම අනතුර බාර ගැනීමට එම ගෙදරම තවෙකෙකු ඉදිරිපත් වනවා නම් එහි තේරුම එතැන ජීවනෝපාය පිලිබඳ බරපතල ප්‍රශ්න ඇති බව ය. කුඩු ව්‍යාපාරිකයන්ට එකෙකුට පසු එකෙක් ලෙස ඔවුන් යොදා ගත හැකි වන්නේ ඒ නිසා ය. 

ප්‍රබල පාතාලයෙකු පොලිස් නිලධාරියෙකු සමග කල සංවාදයක් යැයි කියන හඬ පටයක් මෑත දී මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධ විය. “පොලිසිය හැටියට ඔබේ රාජකාරිය කරන්න. රාජකාරිය නිසා එය ඔබ කල යුතු ය. කුඩු විකුනන කීපදෙනෙකු අල්ලා නඩු දැමුවාට කමක් නැත. අපේ බිස්නස් නතර කරන්නට උත්සාහ නො කරන්න.“ යි ඔහු නිලධාරියාට කී ය. මහජන ආරක්ෂක ඇමතිගේ සැලැස්ම හරියටම මේ යෝජනාවට ගැලපේ. 

මෙහෙයුම පුලුල් කිරීම ගැන නිවේදනය කල මාධ්‍ය සාකච්චාවක දී යුක්තිය මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරන්නේ ය යන මහජන අවබෝධය ගැන විමසන ලදුව, පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. ඔහු ඊට සාක්ෂි ලෙස ගෙන හැර පෑවේ මේ දක්වා කිසිවෙක් මෙහෙයුමට එරෙහිව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරා නැත යන්න ය. නඩු කීමට සාක්ෂි අවශ්‍ය ය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා හොදින් ම දන්නා පරිදි පොලිසිය පාතාල ක්‍රියාවලට බෙහෙවින් සමාන ලෙස වින්දිතයාට වාසි සාක්ෂි ඉතුරු නොකරමින්ම ක්‍රියාන්විතය මෙහෙයවයි. පොලිසියේ ඉහල තැන් වලින් මහජන පැමිනිලි නො තකා හැරේ. රටේ දූෂිත ම ආයතනයක් වන පොලිසිය යුක්තිය ඉටු කරනු ඇතැයි සිහි බුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු විශ්වාස කරනු නැත. 

පොලිස් ප්‍රකාශකගේ කුහක ප්‍රකාශයේ පල්ල යන අත්දැකීම් අපමන ය. ජනවාරී 20 දා මාතර තෙලිජ්ජවිල ත්‍රී ස්ටාර් නම් ජංගමදුරකථන අලෙවිසැලක දී මින්දික අලුත්ගමගේ නැමැති 22 හැවිරිදි අහිංසක තරුනයා ඩෙඩි තබා ඝාතනය කිරිම එවන් එක් සිද්ධියකි. වෙලදසැලේ හිමිකරු ඩිල්ෂාන් මදුසංඛ නමැති තරුනයෙකි. මෙය පොලිසිය විසින් කරන ලද අපරාධයක් බවට ඩිල්ෂාන් ප්‍රසිද්ධියේ කරුනු ඉදිරිපත් කලේ ය. තමන් බැහැරට ගිය අවස්ථාවේ තමන් ඝාතනය කිරීමට පැමිනි ඝාතකයන් වැරදී තම මිත්‍රයාට වෙඩි තබා ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කලේ ය. ඊට හේතු ඔහු පෙන්වා දුන්නේ ය. 2020 අගෝස්තු 24 දින මාලිම්බඩ පොලිසිය තෙලිජ්ජවිල මත්පැන් අලෙවිසැලක මුදල් සොරකම් කලේ ය යි ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පොලිසිය ඔහුට දරුනු වද හිංසා දුන් අතර ඔහු නිර්දෝෂී බව සීසීටීවී දර්ශන වැඩි දුර පරික්ෂා කිරීමේ දී තහවුරු විය. තරුනයා ශාරීරික ආබාධයන්ට ගොදුරු විය. තරුනයාගේ මව පොලිස් කොමිසම ඇතුලු අදාල සියලු තැන්වලට පැමිනිලි කල ද කිසිදු සහනයක් නො වීය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ පැවරූ 68/2021 මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පෙබරිවාරි 16දා නැවත විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබිනි. මේ කටයුතු නතර කරන ලෙස තමන්ට පොලිසියෙන් ජීවිත තර්ජන එල්ල වූ බවත් පොලිසිය හැර තමන් මරා දැමීමට කිසිවෙකු නැති බවත් ඩිල්ෂාන් මාධ්‍ය හා සිය ෆේස්බුක් ගිනුම හරහා කියා සිටියේ ය.

මෑත ම සිද්ධිය මාර්තු 2 දින ගාල්ල, නාගොඩ, වලකුඹුර අත්තම් නිවාසවල පදිංචි වැඩ තහනම් වූ පොලිස් සැරයන්වරයෙකු හා පොලිසියේ දූෂන හෙලිදරව් කල සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු වන නිමල් ජයසේකරගේ නිවසට කඩා වැදී ටී 56න් වෙඩි තබා, ඔහුගේ ටැබ් පරිඝනකය හා ජංගම දුරකථනය කොල්ල කෑමයි. ඔහු චෝදනා කරන්නේ මෙය ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය සිදු කල බවයි. එසේ නැති නම් අදාල අවිය, පුද්ගලයන් හා පැමිනි මෝටර් සයිකලය අත් අඩංගුවට ගෙන පෙන්වන ලෙස ඔහු පොලිසියට අභියෝග කරයි.  

පොලිස් සැරයන් නිමල් ජයසේකරගේ හෙලිදරව්ව

බොහෝ පාතාල වෙඩික්කරුවන් හා සංවිධානාත්මක අපරාධකාරයන් හමුදාවේ හෝ පොලිසියේ සම්බන්ධයක් සහිත පුද්ගලයන් බව මෙහිදී නො තකා සිටිය යුතු නැත. දෙසැම්බර් 21 තංගල්ලේ දී පස්දෙනෙකු ඝාතනය කල කල්ලියේ ප්‍රධාන වෙඩික්කරු හිටපු නාවික හමුදා සෙබලෙකි. පෙබරවාරී 17 අම්බලංගොඩ පුද්ගලයකු ඝාතනය කිරිම සඳහා උත්සාහ කිරීමේ දී අත්අඩංගුවට පත් තුවක්කුකරු කිලිනොච්චි යුධ හමුදා කදවුරේ සිට පැමිනි සෙබලෙකි. ඔහු මෙහෙයවනු ලැබූ, කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා ගත්, එම කඳවුරේම නිලධාරියෙකු ද අත් අඩංගුවට පත් විය.

පාතාලයෙන් සමාජ ජීවිතයට එල්ල වන තර්ජනය පොලිසිය විසින් හුවා දක්වනු ලබන්නේ, නීතියට පිටින් මිනී මැරීම, බොරු නඩු ඇටවීම, සමාජ ජීවිතය ත්‍රස්තයෙන් පරිපාලනය කිරීම යනාදී පොලිසියේ ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව එල්ලවන මහජන විරෝධය යටපත් කිරීමට ය. පීඩිත මහජනයාට හතුරු ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වන පොලිසියේ පැවැත් ම මහජන නිදහසට තර්ජනයකි. පොලිසියේ සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍ර යේ ඉහල මට්ටමේ සහාය නැතිව මහා පරිමාන නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යා නො හැකි බව රහසක් නො වේ. මේ අංශයෙන් සැලකූ කල මහජනයාට බිය සැක නැති ජීවිතයක් අහිමි වී ඇත්තේ පාතාලය හා පොලිසිය යන ධනපති සමාජ අංශ දෙක ම නිසා ය.

පොලිසිය සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය මත පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන පාලනයේ ස්වභාවය පිලිබද එක් නිදසුනකි, පසුගිය මාර්තු 14 දා හික්කඩුව පොලිසිය පීඩිත ධීවරයෙකු වන හික්කඩුවේ තුඩුවේගොඩ පදිංචි 42 හැවිරිදි ගංගේ නිශාද් කුමාරට සිදු කල හදිය. ඔහු සිය නිවස ආසන්නයේ දී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ හැඳුනුම් පත ලග නො තිබීම නිසා ය. නමුත් ඔහු රැගෙන යනු ලබන්නේ බලහත්කාරයෙන් පොලිස් ගොඩනැගිල්ලේ තීන්ත ගාවා ගැනීමට ය. පවුලේ අය හැඳුනුම්පත රැගෙන ගොස් අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් ඔහු නිදහස් නො කෙරින. තීන්ත ගෑම අවසන් නො කිරීමත්, තමන් වෙනුවෙන් නිතිඥයකු මැදිහත් කරවීමත් නිසා උරන වූ පොලිසිය සොරකමක සැක කරුවෙකු ලෙස ඔහුට එරෙහි චෝදනා ගොනු කර ඇත. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම තත්වය සුරක්ෂිත කොට වර්ධනය කිරීම සඳහා ය.

“පොලිස් දත්තවලට අනුව 2022 වසරේ (ශ්‍රී ලංකාවේ) අපරාධ මාසිකව 60%න් ඉහල නැගුනු අතර සුලු අපරාධ කාන්ඩයේ ජනවාරී මාසයේ වාර්තා වූ 1,676 නොවැම්බර් අවසානය වන විට 29,908 දක්වා ඉහල ගිය බව සඳහන් කරන ග්ලෝබල් ඉනීෂියේටිව් (Global Initiative) ආයතනය, ශ්‍රී ලංකා අර්බුදයේ අපරාධ පිරිවැය (The crime cost of Sri Lanka) යන හිසින් ලියූ ලිපියකින් පෙන්වා දී ඇත්තේ, “ගෝලීය සංවිධානාත්මක අපරාධ දර්ශකය මඟින් මනිනු ලබන පරිදි ආර්ථික ආතතිය නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරම්වල වැඩි වීමක් ද ජනනය කර ඇති,“ බවයි. සෑම වර්ගයේ ම මිනිස් ඝාතන 2019 ආර්ථික අර්බුදය ඉස්මත්තට එමින් තිබිය දී පැවති 273 සිට 2022 එහි උපරිම තුඩේ දී දී 533 දක්වා ඉහල නැඟ තිබීම තවත් සාක්ෂියකි. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම ප්‍රවනතාව පාලනය කලා නොව උත්සන්න කලේ ය. 2023 මුල් මාස 6 තුල මාසයකට දල වශයෙන් 4 ක් වූ වෙඩි තබා ඝාතන කල සංඛ්‍යාව යුක්තියේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක කල මේ වසරේ දී මාසයකට 7 දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.  

ආන්ඩුව අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ කැරලි මර්දනයට උපයෝගී වූ බවට පිලිගත්, 2016 – 2022 පිලිපීන ජනාධිපති රොඩ්‍රිගෝ ඩුටර්ටේ ගෙන ගිය පිලිපීන “මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි යුද්ධය” පිලිවෙතයි. එය පිලිපීන දුප්පතුන් 7000ත් 12,000 අතර සංඛ්‍යාවකට ඝාතනය කරනු ලැබිනි. ඉන් වැඩි දෙනා නාගරික දුගීහු වූහ. හියුමන් රයිට්ස් වොච් පර්යේෂනයකින් සොයා ගෙන ඇති පරිදි, පොලීසිය නීති විරෝධී ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීමට සාක්ෂ්‍ය ව්‍යාජනය කිරීමේ යෙදී සිටියහ.

තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය හා අපරාධ වැඩි වීම ලෝක ප්‍රපංචයකි. 2021 වසර තුල මිලියන 296ක් මත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කර ඇති බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මත්ද්‍රව්‍ය හා අපරාධ සම්බන්ධ කාර්යාලය වාර්තා කර ඇත. එම වාර්තාවට අනුව එය පෙරට වඩා 23% වැඩි වීමකි. ගෙවී ගිය වසර 10 තුල මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා මානසික රෝග වැලඳුනු ගනන මිලියන 39.5 දක්වා 45%න් ඉහල නැගී ඇත. මත් ද්‍රව්‍ය කර්මාන්තය යනු මෙවන් මහා වෙලඳපොලක් ඇති එකකි. මෙම කර්මාන්තය ලෝක මෝටර් රථ වෙලඳපොල මෙන් දෙගුනයක් විශාල බව එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහ ලේකම් කොෆී අන්නන් ප්‍රකාශ කර ඇත.

ලෝක ආදායමෙන් 76%ක් ගිල දමන ඉහල ආදායම්ලාභී 10% ක පන්ති පාලනය විසින්, ඉන් 2%ක් පමනක් ලබන පහල 50% තුල සිටින තරුනයන්ගෙන් ලොව පුරා මිලියන 296 ක පාරිභෝගිකයන් සහිත වෙලඳපොලක් නිර්මානය කර ඇත. කිසිදු ධනපති තන්ත්‍රයක් මේ තත්වයෙන් මහජනයා ගලවා ගැනීමෙහි ලා සමත් නො වන්නේ ය. සමාජයේ පීඩිත කොටස්වලින් මෙන් ම ආරක්ෂක අංශ තුලින් ද අදාල ව්‍යාපාර සඳහා අවශ්‍ය වන අපරාධකාරයන් සම්පාදනය කිරීම පමනක් ධනවාදය පවතින තාක් සිදු වනු ඇත.

කම්කරු මහජනතාව සෙසු පීඩිත ජනයා පෙලගස්වා ගනිමින් ධනවාදයට එරෙහි සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා සටන් කිරීමෙන් මෙපිට මහජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ආරක්ෂාව තහවරු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගිය යුතුව ඇත.

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව Read More »

ARON

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස

ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි. 

පහත පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ඈන් ආබර්හි මිචිගන් සරසවියේ “The Gaza genocide and the death of Aaron Bushnell: What are the political lessons?” නමින් පසුගිය මාර්තු 12 වන අඟහරුවාදා පැවැත්වූ දේශනයකි. මෙය ලෝසවෙඅ ඉංග්‍රීසි බසින්  පසුගිය මාර්තු 14 දින පල විය. සිංහල පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

යූ ටියුබ් නාලිකාවේ පල කරන ලද මෙකී දේශනයේ වීඩියෝව, “වයස් සීමාවක” ට හා “නරඹනනාගේ විචක්ෂනය” ට යටත් වීඩියෝවක් ලෙස වර්ග කිරීම දේශපාලන වාරනයක් ලෙස හඳුන්වා දෙමින් ලෝසවෙඅ ඊට දක්වා ඇති විරෝධය සමඟ සහෝදරාත්මක ව එක් වන TheSocialist.LK වෙබ් අඩවිය, ලෝකය පුරා ම අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනේශ්වර පාලක පන්තිය මුදා හැර ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් වනසා දැමීමේ, ම්ලේච්ඡත්වයේ හා ආඥාදායකත්වයේ ප්‍රහාරවල කොටසක් ලෙස මෙම වාරනය දැක ගන්නා අතර, ලෝසවෙඅට එරෙහි වාරනය පරාජය කිරීමට එක් වන මෙන්, ලොව පුරා සියලු කම්කරුවන්, පීඩිතයන්, තරුනයන්, ශිෂ්‍යයන් හා බුද්ධිමතුන් ඇතුලු, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සියල්ලන් කැඳවා සිටියි.

2024 පෙබරවාරි 25 වන දින ප.ව. 1 ට සුලු වෙලාවකට පෙර, 25 වියැති ආරොන් බුෂ්නෙල්, වොෂින්ටන් ඩී.සී. හි පිහිටි ඊශ්‍රායල තානාපති කාර්යාලය ඉදිරිපිට දී සිය දිවි නසා ගත්තේය. තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනෙන අතරතුර ආරොන් සජීවී ලෙස ප්‍රකාශයක් අන්තර්ජාලයේ විකාශනය කලේය. ඔහු මෙසේ කීය:

“මම එක්සත් ජනපද ගුවන් හමුදාවේ ක්‍රියාකාරී කාර්ය නියුතු සාමාජිකයෙක් මි. මම තව දුරටත් ජන ඝාතනයේ අපරාධ සහායකයෙකු නොවන්නෙමි. මා සූදානම් වන්නේ විරෝධතා දැක්වීමක් වශයෙන් ආන්තික ක්‍රියාවක් සිදු කිරීමට ය. එහෙත් පලස්තීනය තුල ජනයා අත්දකිමින් සිටින දෙය සමඟ සැසඳීමේ දී මෙම ක්‍රියාව කිසිසේත් ආන්තික නොවේ. අනාගතයේ සාමාන්‍ය තතු බවට පත් විය යුතුයැයි අපේ පාලක පන්තිය විසින් තීරනය කරනු ලැබ ඇති තත්ත්වය වන්නේ මෙයයි.”

තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනීමත් සමඟ කිසියම් ගිනි ගන්නා සුලු ද්‍රවයක් තමා මත වත් කර ගත් ආරොන් ගිනි තබා ගත්තේය. ගිනි දැල්වලින් සිය සිරුර වෙලී යද්දී ඔහු “පලස්තීනය නිදහස් කරනු!” යනුවෙන් කෑ ගැසීය. එම ස්ථානයට කැඳවනු ලැබූ රහස් සේවා නිලධාරියෙක් තරුනයාට තුවක්කුවක් එල්ල කර “බිම දිගා වෙනු” යනුවෙන් අන කලේය. තවත් නිලධාරීහු එහි පැමිනෙමින් ගින්න නිවා දැමීමට ගිනි නිවන උපකරන පාවිච්චි කලෝය. ප්‍රාදේශීය රෝහලකට ප්‍රවාහනය කරන ලද ආරොන්, ඉන් පැය හතක ඇවෑමෙන් ප.ව. 8.06ට පිලිස්සුම් තුවාලවලින් මරනයට පත් වූයේය. 

Ab
ආරොන් බුෂ්නෙල් 

අපේක්ෂා කල හැකි පරිද්දෙන් ම, මෙම සිය දිවි නසා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් බයිඩන් පාලනය කිසිදු නිල නිවේදනයක් නිකුත් නො කෙලේය. සිය සෑම කථාවක් ම “දෙවියෝ අපේ සෙබලුන් රකිත්වා,” යන ධෘව පදයෙන් අවසන් කරන ජනාධිපති බයිඩන්, එජ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයෙකු වන ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් කනගාටුව පල කරනු තබා ඒ පිලිබඳ ව වචනයක්වත් කියා නැත.  

ඊශ්‍රායල රජයේ සහචර සහ සියොන්වාදයට පක්ෂපාතී මාධ්‍ය බොහෝ දුරට ම මේ සිදුවීම යට ගසමින්, ආරොන් යනු, ඔහුගේ සියදිවි නසා ගැනීම කවර හෝ දේශපාලනික හා සමාජමය වැදගත්කමකින් තොර සංසිද්ධියක් ලෙස සැලකිය යුතු හුදු රෝගියෙකු ලෙස අපකීර්තිමත් ආකාරයෙන් චිත්‍රනය කිරීමටත් ක්‍රියා කලෝය. 

එහෙත් මෙය ලෝක ජනගහනයේ අතිමහත් බහුතරයක ප්‍රතිචාරය නො වීය. අසංඛ්‍ය සංඛ්‍යාත දශ ලක්ෂ ගනනක් ජනයා මෙම සිදුවීම වීඩියෝවක් ලෙස හෝ ඡායාරූපයක් ලෙස දුටු අතර, එය, විය යුතු ම ලෙස, කම්පනය, සංවේගය හා අනුවේදනය ජනිත කර ඇත. තරුනයෙකු – ඒ සා බියකරු අයුරින් – මරනයට පත්වීම සෞඛ්‍ය සම්පන්න මානව සංවේදනයන්ට ප්‍රගාඪ බලපෑමක් නො කල හැකි නොවේ මය. 

කෙසේවතුදු, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය නිසා ජනිත ශෝකය හා ඔහුගේ පරමාදර්ශවාදය සහ නොවක්බව කෙරේ ඇති වන ගෞරවය, එවැනි “ආන්තික විරෝධයේ” ස්වයං-විනාශකාරී ක්‍රියාවක් ගාසාවේ ජන ඝාතනයටත්, වඩාත් පොදුවේ කිවහොත් අධිරාජ්‍යවාදයේ අපරාධවලටත් දේශපාලන විරෝධය දැක්වීමේ ඵලදායී ආකාරයක් ලෙස නිර්දේශ කිරීම තිබියේවා, එකී සියදිවි නසා ගැනීම සාධාරනීකරනය කිරීම හා ප්‍රශංසා කිරීම හෝ දක්වා විස්තීරනය කිරීම නො කල යුත්තකි.   

ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම දැන් අනුමත කරන, හා එමඟින් ඍජු හෝ වක්‍ර ලෙස ඒ මඟ අනුකරනය කිරීමට දිරි දෙන සියල්ලෝ – කෝනෙල් වෙස්ට් ද ඒ අතර සිටී – හුදෙක් වගකීම් විරහිත අය පමනක් නො වෙති. ඔවුහු ගාසා ජන ඝාතනයට එරෙහි විරුද්ධත්වයන්ගේ – හා වඩාත් පුලුල් ව ගත් කල අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලයේ – දිරිය බල සුන් කිරීමට හා එම විරෝධතා දේශපාලනික ව අවමංගත කර දැමීමට දායකත්වය ලබා දෙති. ඔවුහු අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය හා එය පදනම් වී සිටින ධනේශ්වර පර්යාය නවතා එය අවසානයක් කර දැමීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වන, දශ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවකගේ දේශපාලනික ව සවිඥානක මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැඟීමේ මඟ අවුරා පුද්ගල ප්‍රානත්‍යාගියෙකුගේ නිරර්ථක විරෝධය ඒ හරහට ඉදිරිපත් කර සිටිති.

මෙම කථාබහ අතරතුර මෙකී විවේචනය තවදුරටත් ප්‍රසාරනය කිරීමට මම අදහස් කරමි. එහෙත් පලමුවෙන් ආරොන්ගේ මරනය වඩාත් පුලුල් සමාජ සන්දර්භයක බහා ලීමට මට අවශ්‍ය ය. 

ආරොන්ගේ මරනය සිදු වූ නිරවද්‍යතම තතු සත්තකින් ම සුවිශේෂී ය. එහෙත් සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල අසාමාන්‍ය හේතුවක් නොවේ. මෙය නො තකා නො හල යුතු වැදගත් කරුනකි.    

2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල හේතුව වශයෙන් ප්‍රමුඛතාවය අනුව එකොලොස්වන ස්ථානය ගත්තේය. (එම වසරේ) 48,183 ක් ඇමරිකානුවෝ සිය පන හානි කර ගැනීමෙන් මරනයට පත් වූහ. ලක්ෂ 17 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගැනීමේ ප්‍රයත්න දැරූහ. වයස අනුව ගලපන ලද සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාතය (එක් එක් වයස් කාන්ඩවල මරන අනුපාත එකී වයස් කාන්ඩවල ජන අනුපාතය සමඟ ගලපා ප්‍රමත කල අගයකි) පුද්ගලයන් 100,000 කට 14 ක් පමන විය. දිනක සාමාන්‍යය ලෙස 132 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගත්හ. බැරෑරුම් පෞද්ගලික අර්බුද හරහා ගමන් කල හා ඇතැම්විට සිය ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමේ උත්සාහය සාර්ථක කර ගත් පවා සිසු සගයන්, මිතුරන් හඳුනන බොහෝ දෙනෙකු මෙහි රැස් ව සිටින ඔබ අතර සිටින බව මට නිසැක ය. 2021 සියදිවි නසා ගැනීමේ මරනවලින් සියයට 69 ක් සුදු පිරිමින් වන අතර, අප්‍රිකානු-ඇමරිකානු පිරිමින්ගේ එම අනුපාතය සියයට 8.3 කි. පුරුෂයන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම්, ස්ත්‍රී දිවි නසා ගැනීම් මෙන් සිව් ගුනයක් පමන නිරතුරු ව සිදු වී ඇත. වැඩි ම සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත වාර්තා වන්නේ 25-34 හා 75-84 වයස් කාන්ඩවල වැඩිහිටියන් අතරිනි.       

Sucide

එක්සත් ජනපදය තුල ප්‍රාන හානි කර ගැනීම්වල සැලකිය යුතු කොටසක්, සෙබලුන් හා පැරනි සොල්දාදුවන්ගෙන් සමන්විත වේ. සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වල සැලකිය යුතු ඉහල යාම, මෙම රට අඛන්ඩ ව යුද්ධවලට පැටලී සිටීම සමඟ පැහැදිලි සම්බන්ධයක් දරයි.

2014 දී නිකුත් කරන ලද අධ්‍යයන වාර්තාවක් පෙන්නුම් කරන පරිදි, “2004-05, 2006-07 හා 2008-09 වර්ෂවල (සෙබල) සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටි පුද්ගලයන් 100,000 කට 12.1 සිට 18.1 දක්වාත්, 24.5 දක්වාත් අනුපිලිවෙලින් ඉහල ගියේය.” හමුදා සේවා සාමාජිකයන් මුහුන දෙන අවදානම් හා ඔවුන්ගේ ප්‍රත්‍යස්ථිතිය තක්සේරු කිරීමේ හමුදා අධ්‍යයනයක් මඟින් ද සොයා ගනු ලැබුවේ, “සියදිවි නසා ගැනීම් අවදානම, සුදු ජාතික පිරිමින් වීම, කනිෂ්ඨ ශ්‍රේනියකට බඳවා ගනු ලැබ සිටීම, මෑතක දී නිලයෙන් පහල හෙලනු ලැබ තිබීම හා වර්තමානයේ හෝ ඉහත දී (යුද) සේවයේ යොදවා තිබීම සමඟ සම්බන්ධ” බවයි;[1] මෙම විස්තරය ආරොන් බුෂ්නෙල්ට බොහෝ සෙයින් අදාල වන්නකි.   

Journal of Affective Disorders (චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලය)හි 2013 පල වූ තවත් අධ්‍යයනයකින් වාර්තා කර ඇත්තේ, ගුවන් හමුදාව තුල “සියදිවි නසා ගැනීම් නාටකාකාරයෙන් ඉහල ගොස් ඇති” බවයි. 2010 දී එය 27 වසරක් තුල වාර්තා වූ ඉහල ම අගය කරා එලඹුණු බව අධ්‍යයනය පෙන්වා දෙයි.[2] මෙම ප්‍රවනතාව දිගට ම ඉදිරියට යමින් 2020 දී ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම් සංඛ්‍යාව 109 ක් බවට පත් වූයේය. මෙම සංඛ්‍යාවට සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටියවුන්, අතිරේක භටයන් හා රැකවලුන් ද ඇතුලත් විය. 2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම් 72 ද, 2022 දී 91 ද වාර්තා වූ අතර, 2023 මුල් කාර්තු දෙක තුල සියදිවි නසා ගැනීම් 46 ක් ගුවන් හමුදාව වාර්තා කලේය. ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර මරනයේ ප්‍රමුඛතම තනි හේතුව වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයි. 

චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ 2013 අධ්‍යයනය, ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම්වල හේතු අගයමින් මෙසේ සඳහන් කරයි: “සියදිවි නසා ගැනීමෙන් මරනයට පත් සක්‍රිය ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතරින්, සටන් පවතින ප්‍රදේශයක කවදා හෝ සේවයේ යොදවා ඇති අයවලුන් ඇත්තේ හතරෙන් පංගුවක් පමනකි. ඍජුවම සටන් අත්දැකීම් ලබා ඇත්තේ සියයට 7 කට අඩු කොටසකි.” කෙසේවෙතත්, “ශෝකාකූල හෝ කනස්සලුකාරී සංවේදනයක්, නැතහොත් ‘මා කල දේ පිලිබඳ පසුතැවිලි වීමක්'” ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර ස්වයං ප්‍රානඝාතක ආවේගයන්ට අදාල ව පවතින බවට වාර්තාව සොයා ගත්තේය. ඍජු සටන් අත්දැකීම් ලද්දවුන් අතර එවැනි හැඟීම් විශේෂයෙන් සැලකිය යුතු ලෙස පවතින අතර, හමුදා සාමාජිකයන්ගේ වඩාත් පුලුල් කන්ඩායම් අතර එම හැඟීම් කෙතෙක් දුරට පවතින්නේ ද යන්න තවමත් නො පැහැදිලි ය.    

ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ සිය පන නසා ගැනීම තක්සේරු කිරීමේ දී මෙම සාධකය සැලකිල්ලට ගත යුතුය. ඔහුගේ ක්‍රියාවන්ට යටින් අතිශය බලගතු දේශපාලන ආවේගයන් හා අභිප්‍රායයන් පැවැති බව මෙයින් ප්‍රතික්ෂේප නො කෙරේ. එහෙත් එම සාධකය එසේ සැලකිල්ලට ගැනීම, ඔහුගේ මරනයට මඟ පෑදූ අත්දැකීම්වල වඩා පුලුල් සමාජ සන්දර්භය පිලිබඳ ව වටහා ගැනීමට ආධාරකාරී වේ.

ආරොන් බුෂ්නෙල්, රෙඩිට් (Reddit) සමාජ මාධ්‍යය තුල “acebush1” නමින් පෙනී සිටි බව, ‘ද ඉන්ටර්සෙප්ට්’ (The Intercept) නම් එජ අන්තර්ජාල පුවත්පත තහවුරු කර ගෙන ඇත. එය මෙසේ වාර්තා කරයි:  

acebush1 නම් Reddit පරිශීලකයා, වසංගතයේ ආරම්භයේ දී ඔවුන්ගේ මුදල් (හිඟකම්) පිලිබඳ අරගලයන් සම්බන්ධයෙන් පල කිරීමෙන් පසු වහා හමුදාවට බැඳුනේය. 2020 මාර්තු 19 වන දින acebush1 ඌබර් ඊට්ස්හි රියදුරෙක් වීමට විමසුම් කලේය. ඊලඟ මාසයේ ඔවුහු මූල්‍යාධාර ඉල්ලීමක් පල කලෝය:

“උදව් අවශ්‍යයි – stimulus (එජ රජය බදු ගෙවන්නන්ට ආර්ථික දුෂ්කරතාවලින් පෙලෙන කාල වලදී ගෙවනු ලබන දීමනාවක්) හෝ විරැකියා ආධාර හෝ ලබා ගත නොහැකියි. මුදල් සම්පූර්නයෙන් හිඳී යාමට ආසන්නයි.” 

2020 මැයි මාසයේ ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ “මූලික සහ තාක්ෂනික පුහුනු” වැඩ සටහන සඳහා ලියාපදිංචි වූ අතර, අවසානයේ ඔහු සන් අන්ටෝනියෝහි ලැක්ලන්ඩ් ගුවන් හමුදා මූලස්ථානයේ ස්ථානගත කෙරින. ඔහු සයිබර්-ආරක්ෂක මෙහෙයුම් විශේෂඥයෙකු ලෙස 531 වන රහස් තොරතුරු සහායක බලගනය සමඟ පුහුනු කෙරින. 

ඉන්ටර්සෙප්ට් පුවත්පතට අනුව, 2020 අගෝස්තුවේ දී ඔහු, හමුදා ගුවන් යානයක වීඩියෝවක්, ගුවන් හමුදාවට කල හැකි වී තිබෙන දේ පිලිබඳ විස්මය පල කරන සිරස්තලයක් එක් කරමින්, නැවත පල කලේය. කෙසේවෙතත්, ගුවන් හමුදාව පිලිබඳ ඔහුගේ ආකල්පය සහ ඔහුගේ ම දේශපාලන සංකල්ප ද සැලකිය යුතු ලෙස වමට දෝලනය වෙමින් පැවැති බව ඔහුගේ පලකිරීම්වලින් නිසැක ලෙස පැහැදිලි වේ. ඇලබාමාවේ පැවැති සිරකරුවන්ගේ වර්ජනයක් කෙරේ සහානුකම්පාව දැක්වූ ඔහු, 19 වන සියවසේ විසූ අරාජකවාදී දාර්ශනික මැක්ස් ස්ටර්නර් දැක්වෙන මේම් රූපයක් පලකලේය. ඉන්ටර්සෙප්ට් මෙසේ වාර්තා කරයි: “2023 දී acebush1 ‘පලස්තීනය නිදහස් කරනු!’ යන මැයෙන් යුත් පල කිරීමක් සිදු කරමින්, ක්‍රියාකාරිකයෙකු විසින් ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක කොන්ත්‍රාත්කාර එල්බිට් සිස්ටම්ස් ක්‍රියාකාරිත්ව කොටස්කාරීත්වය දරන ඩ්‍රෝන සමාගමක් වන යූඒවී ටැක්ටිකල් සිස්ටම්ස් අත්පත් කර ගනු ලැබීම දැක්වෙන වීඩියෝවකට සම්බන්ධ වන අන්තර්ජාල සම්බන්ධක ඇමිනුම ද එයට ඈඳීය.”  

2023 ජූනියේ acebush1 මෙසේ ලිවීය:

“අඩ දුරකට වඩා ගෙවා නිම වනතුරු එය කෙතරම් දැවැන්ත වැරදීමක් දැයි වටහා ගැනීමට මා අසමත් වූ හෙයින්, සහ මේ මොහොතේ මට ඉතිරි ව ඇත්තේ තවත් එක් වසරක් පමනක් හෙයින්, මගේ කොන්ත්‍රාත් කාලය අවසන් වන තුරු මෙය දරා සිටින්නෙමි. කෙසේවෙතත්, එය මගේ ඉතිරි මුලු ජීවිත කාලය පුරා ම මට දරා සිටින්නට සිදුවන පසුතැවීමකි.”

තම ජීවිත නසා ගත්තා වූ හෝ ඒ සඳහා යත්න දැරුවා වූ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන්ගේ ශෝකාකූල භාවයේ සාධකය සිහියට නඟා ගන්න. තවත් ප්‍රකාශයක, r/AirForce සබ්රෙඩිට් හුය තුල පරිශීලකයෙකු විසින්, පැරනි සෙබලුන්ට, ඉදින් එය යලිත් කරන්නට සිදු වුවහොත්, ඔවුන් තවමත් ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වනු ඇත්දැයි අසන ලද ප්‍රශ්නයකට acebush1 මෙසේ පිලිතුරු දී ඇතැයි ඉන්ටර්සෙප්ට් වාර්තා කරයි: 

“කොහෙත්ම නැත. ප්‍රචන්ඩ ලෙස ලෝකාධිපත්‍යය (සඳහා දැරෙන ප්‍රයත්නය)ට මම දුස්සහාය දී ඇත්තෙමි. මගේ අත්වලින් ලේ සෝදා හැරීමට මට කිසි දා නොහැකි වනු ඇත.  

දැන් ලබා ගත හැකි තොරතුරු මත පදනම් ව කිව හැකි පරිදි ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරක මෙහෙයුම්වලට ඍජු ව සම්බන්ධ වී නැත. එ නමුත්, ඔහු එක්සත් ජනපදය විසින් සිදු කරනු ලැබ ඇති අපරාධවලට තමන් ද සදාචාරාත්මක වගකීමක් දරන බව පැහැදිලි ව හඟිමින්, ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වලට හේතු වන සැලකිය යුතු සාධකයක් ලෙස චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ අධ්‍යයනය සඳහන් කරන වරදකාරී හැඟීම බෙදා ගනී.”

මෙම වරදකාරී හැඟීම ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට දායකත්වය දී ඇති තාක් දුරට, එය ඔහුගේ සදාචාරාත්මක අවංක භාවය පිලිබඳ සාක්ෂි දරයි. තව ද එය, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනයට, පවත්නා සමාජ පර්යාය – ධනේශ්වර ක්‍රමය තුල මුල් බැස ඇති ආර්ථික, දේශපාලනික හා දෘෂ්ටිවාදාත්මක මර්දනයේ හා අපරාධකාරීත්වයේ දැවැන්ත සමාජමය ව්‍යුහය – පැටලී සිටින ආකාරය ගැඹුරින් හසු කර ගනී. ආරොන්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ පෞද්ගලික මානසික තතු කෙරේ පමනක් අවධානය සංකේන්ද්‍රනය කරන සියලු පැහැදිලි කිරීම් ව්‍යාජ ය; එය, පෞද්ගලිකත්වය සමාජයෙන් හුදෙකලාව වර්ධනය වන්නේයැයි සලකනු වැනි ය. ආරොන්ගේ මරනයේ ප්‍රධාන හා තීරනාත්මක හේතූන් වනුයේ පරිබාහිර සාධක ය; සමාජයීය හා දේශපාලනික තතුවලින් පැන නඟින ඒවා ය. ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම පිලිබඳ සියල්ල අතර වඩාත් ම වැදගත් කරුන වන්නේ මෙය යි.  

ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය හා බයිඩන් පාලනයේ එහි අනුග්‍රාහකයන්ගේ අපරාධවලට දෙන අත්‍යවශ්‍ය හා එක ම ප්‍රතිචාරය වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයැයි ආරොන් තීරනය කලේ ඇයි? පැහැදිලිව ම දේශපාලනික වන තත්ත්වයකට ඒ සා තනි පුද්ගල ආකාරයකින් ප්‍රතිචාර දැක්වීමට ඔහු තීරනය කලේ මන් ද?

ආරොන්ගේ මරනයේ ඛෙදාන්තය හා තත්කාලීන සමාජයේ වඩාත්ම දුෂ්කර ගැටලු අනාවරනය කෙරෙන්නේ මෙම ප්‍රශ්නය පිලිබඳ ව කෙරෙන පරීක්ෂාව තුල ය. පන්ති උත්සුකයන්ගේ මැදිහත්වීම හරහා අන්තර් සම්බන්ධිත ගෝලීය ආර්ථික හා දේශපාලන සම්බන්ධතා වලින් පැන නඟින්නා වූ ද, මෙම ග්‍රහලෝකයේ ජීවත් වන සෑම මානවයෙකුට ම බල පවත්වන්නා වූ ද වඩාත් ම සංකීර්න සමාජ ගැටලු පවා, සාමාන්‍යයෙන් අත්දකිනු ලබන්නේත්, පොදුවේ අර්ථ කථනය කෙරෙන්නේත් පුද්ගලභාවය අනුසාරයෙනි.   

මෙම ප්‍රවනතාව හුදු පෞද්ගලික විනිශ්චයේ දෝෂයක් ප්‍රකාශයට පත් වීමක් නොවේ. ධනේශ්වර ක්‍රමය – ඊනියා “පෞද්ගලික ව්‍යවසායය” – සමාජය හුදු හුදෙකලා පුද්ගලයන්ගේ සමුච්චයක් ලෙස සැලකීමේ සංකල්පය වැර ගන්වයි.   

ඉතිහාසය පිලිබඳ භෞතිකවාදී සංකල්පනය විස්තාරනය කිරීමේ ක්‍රියාවලිය තුල, මෙම සංකල්පනයට අභියෝග කරමින් එය ප්‍රතික්ෂේප කල ප්‍රථමයා වන්නේ මාක්ස් ය. 1845 දී ඔහු මෙසේ ලිවී ය: “මිනිසාගේ සාරය වන්නේ එක් එක් තනි පුද්ගලයාට නෛසර්ගික වූ වියුක්තනයක් නොවේ. එහි යතාර්ථය තුල එය සමාජ සම්බන්ධතාවයන්ගේ සමූහ වෘන්දයයි.”[3]   

දෛනික ජීවිතයේ තනි පුද්ගල ස්වභාවය හා ඒ සමඟ බැඳුනු පෞද්ගලික හුදෙකලාවත්, එමඟින් පෝෂනය කෙරෙන පරත්වාරෝපනයේ සංවේදයත්, අප ජීවත් වන කාල සීමාව බඳු දේශපාලන ප්‍රතිගාමීත්වයේ කාල පරිච්ඡේදයක් තුල, සමාජ හා පන්ති සාමූහිකත්වයන්හි බැඳීම් ඛාදනය කර දමන සුවිශේෂී මාරාන්තික ස්වභාවයක් අත්පත් කර ගනී. මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදියෙකු වූ ද, බෝල්ෂෙවිකයෙකු හා පසුව ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි නායකත්වය දුන් වාම විපාර්ශ්වයේ ප්‍රමුඛයෙකු වූ ද, අවසානයේ ස්ටැලින්ගේ විරේක කිරීම්වල ගොදුරක් වූ ද එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි 1912 දී ලියූ ලිපි මාලාවක් තුල, සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී, පන්ති අරගලය මැඩ පැවැත්වූ කල් හි විශේෂයෙන් ම ව්‍යාප්ත වන, සමාජය විසින් සිදු කරනු ලබන “සමාජ ඝාතනයේ” රූපාකාරයක් ලෙස අර්ථ කථනය කලේය.   

එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි
එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි

ඔහු මෙසේ ලිවීය:

“ප්‍රතිවිප්ලවයේ හා සමාජ අක්‍රමවත්භාවයේ යුගයක් තුල සියදිවි නසා ගැනීම්වල ඉහල අනුපාත පැවතීම ද අප සාකච්ඡා කරමින් සිටි දෘෂ්ටි කෝනය අනුසාරයෙන් ම පහසුවෙන් පැහැදිලි කල හැක. උද්‍යෝගී යුගයක දී ජනයා පොදු අරමුනු ජය ගැනීමට වඩාත් සමීප ව ඒකරාශී වෙති, පුද්ගලයන් හුදෙකලා වීම අවමයකට සිඳී යයි, සාමූහිකත්වයේ බලගතු බලවේග පුද්ගලයාගේ ජීවිතය හා අරගලය තුල ඔහුගේ සහායයට සිටී. විසමෝධානයේ යුගයක් තුල, පැරනි සංගමනයන් කඩා වැටෙන කල්හි හා නව සංගමනයන් තවමත් බිහි විය යුතු ව ඇති කල්හි, සමාජයේ කේන්ද්‍රාභිසාරී බලයන් අභිබවා කේන්ද්‍රාපසාරී බලයන් බල පවත්වන කල්හි මැවෙන චිත්‍රය මෙහි පරිපූර්න ප්‍රතිබද්ධයයි. බලරහිත තනි පුද්ගලයා සමාජයට මුහුන දෙන විට, වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී, අහිතකර තතු සමඟ මුහුනට මුහුන දෙන ඔහුගේ ප්‍රථම ගැටුමේ දී ම ඔහුගේ සමතුලනය බිඳී, විනාශ මුඛයට පත් වී යයි. එකී කොන්දේසි වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී ඔහු මත ආවශ්‍යක පසුවිපාක ඇති නොකරනු ඇත“.[4] 

ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගේ විශ්ලේෂනය, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට මඟ පෑදූ පෞද්ගලික, සමාජයීය හා දේශපාලනික සාධකවල අන්තර්ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් වඩාත් ගැඹුරු අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට දායක වෙයි. වොෂින්ටන් පෝස්ට් පුවත්පතේ පල කරන ලද තොරතුරුවලට අනුව, ආරොන් ඇතිදැඩි වී ඇත්තේ මැසචුසෙට්ස් ප්‍රාන්තයේ ඕර්ලියන්ස්හි පිහිටි කමියුනිටි ඔෆ් ජීසස් (ජේසූන්ගේ ප්‍රජාව) නම් ආගමික සංකීර්නයක් තුල ය. 1970 ගනන්වල මැද භාගය තරම් ඉහත කාලයක සිට මෙම කන්ඩායමට එරෙහිව එහි හිටපු සාමාජිකයන් අපයෝජන චෝදනා එල්ල කර ඇත. ආරොන් 2019 දී කන්ඩායමෙන් බිඳී වෙන් විය. ඉනික්බිති ව, වසංගතය විසින් අවුලුවන ලද ආර්ථික ගැටලුවල පීඩනය යටතේ ඔහු මිලිටරියට බැඳුනේ ය.      

එම සංස්කෘතියේ පැවැති කිසිත් නොතකන ස්වභාවය හා කෲරත්වය විසින් ඔහු වැඩි කල් නොයවා ම පලවා හැරින. ඔහු වාම දේශපාලනයේ දිශාවට ගමන් කල අතර, නිරතුරු ව සිදු වන පරිද්දෙන් ඔහු පලමුව විවිධාකාර මධ්‍යම පාන්තික දේශපාලන ප්‍රවනතා සමඟ සම්බන්ධතා ඇති කර ගත්තේය.  

ගාසාවට එල්ල කල ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරය ක්‍රියාවට නැඟුනේ ආරොන්, දේශපාලනික වාං මාලාවෙන් කිවහොත්, ආගමෙන් හා ප්‍රතිගාමී ඇමරිකානු ජාතිකවාදයෙන් බිඳී යාමේ පසුවිපාක සමඟ ගනුදෙනු කිරීම ආරම්භ කල මොහොතේ ම ය. උචිත වචන ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගෙන් නයට ගෙන ගැලපෙන පරිදි යලි වචන යොදා කිවහොත්, ආරොන්ගේ “පැරැනි සංගමනයන්” බිඳ වැටී තුබූ අතර, “නව සංගමනයන්” යන්තම් මතුවීමට පටන් ගත්තා පමනක් විය.

ඒ අනුව, පෞද්ගලික ආත්ම පරිත්‍යාගයේ ක්‍රියාවක් මඟින් ගාසාවේ භීෂනය අවසාන කිරීමට ආරොන් යත්න දැරීය. සිය උදාර අභිමතාර්ථය ජය ගත හැකි අන් මඟක් ඔහු නොදිටී ය. සිය පෞද්ගලික ප්‍රාන පූජාව හරහා ඔහු සෙසු තනි පුද්ගලයන්ට ආයාචනා කලේය. සිය පෞද්ගලික ශෝකය හා කෝපාවේගය සඵල ක්‍රියාවකට පරිවර්තනය කල හැකි අන් මඟක් ඔහුට නො පෙනින. තමාගේ ම ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමෙන් තම පෞද්ගලික විරෝධය දැක්වීමට ගත් තීරනය මඟින් ප්‍රකාශයට පත් වූයේ ආගමික ආභාෂයෙන් යුතු ලෝක දෘෂ්ටියෙන් ඔහුගේ බුද්ධිමය බිඳී යාමේ අසම්පූර්නකම මෙන් ම, ධනේශ්වර-අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වයට යටින් දිවෙන, එහෙත් ඒ අතර ම පන්ති අතර ගැටුමේ විදාරනය පොලඹවා ලන සහ ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයට විභවය නිර්මානය කරන ධනවාදී සමාජයේ වෛෂයික ප්‍රතිවිරෝධතා පිලිබඳ ඔහුගේ අනවබෝධයයි.

යලිත් කිව යුත්තේ, ආරොන්ගේ වර්ධනයේ මෙකී සීමාවන් හුදෙක් පෞද්ගලික ස්වභාවය සම්බන්ධ ඒවා නොව, ඊට වඩා, පවත්නා සමාජ, දේශපාලන හා බුද්ධිමය තතු ප්‍රකාශයට පත්වීමක් බවයි. ආරොන් උපත ලද්දේ 21 වන සියවසේ එලිපත්තෙහි ය; ඒ, ස්ටැලින්වාදය, සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රය හා එක්සත් ජනපදය තුලත් ජාත්‍යන්තරවත් පන්ති සහයෝගීතාවාදී වෘත්තීය සමිති ද විසින් කම්කරු පන්තියේ අරගල පාවා දෙනු ලැබීම්වල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සිදු වූ සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමේ දේශපාලන හා සමාජ ව්‍යසනයට දශකයකට ම පාහේ පසුව ය. එක්සත් ජනපදය තුල සංවිධිත කම්කරු පන්ති අරගලයේ සැලකිය යුතු හා කල් පවත්නා විද්‍යමාන වීම් මුලුමනින් ම පාහේ අහෝසි වී තිබින. සිය ජීවිතයේ මුල් විසි වසර තුල ආරොන් සැලකිය යුතු වැඩ වර්ජනයක් දැක නැතිවා විය යුතුය.

තවත් කරුනකි. ඩිමොක්‍රටික් පක්ෂය සමඟ සමඟ කරට අත ලා ගත් වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විසින් පන්ති අරගලය මැඩ පවත්වනු ලැබීම සමඟ අතින’ත ගෙන ගමන් කල සිදුවීමක් විය. ඒ, සරසවි තුල පදනම් වූ බුද්ධිජීවීන් එකාවන් ව ම පාහේ මාක්ස්වාදය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි. සමාජවාදය කම්කරු පන්තිය සමඟ ඇති ඓතිහාසික සම්බන්ධය බැහැර කෙරුනු අතර, සමාජවාදී විප්ලවයේ ඉදිරි දර්ශනයට ද ලැබුනේ එකී සැලකිල්ල ම ය. “වාම” දේශපාලනය යන්න සමාජ පන්තිය පිලිබඳ තීරනාත්මක ප්‍රශ්නය මත නොව, පෞද්ගලික අනන්‍යතාවයේ විවිධාකාර රූපාකාරයන් මත අවධානය යොමු කෙරෙන ආකාරයෙන් ප්‍රති අර්ථකථනය කරන ලදී.  මෙම තතු, පුද්ගලවාදයේ ප්‍රතිගාමී හා දිරිසුන් දෘෂ්ටියේ බලපෑම වෙර ගැන්වීමට බල පෑ අතර, අද ද එම බලපෑම පවතී.    

ආරොන්ගේ පරමාදර්ශවාදයට ගෞරවය පුද කිරීම වැදගත් ය. ඔහුගේ පෞද්ගලික කැප කිරීම අමතක නො කල යුතුය. එහෙත් ඔහුගේ මරනයට ගරු කිරීම් වස් ඔහුගේ මරනයේ නිසි දේශපාලන පාඩම් උකහා ගැනීම අවශ්‍ය ය. මේ කාර්යයෙහි ලා, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම උත්කර්ෂයට නැංවීම – ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ජන ඝාතනයට එරෙහි අරගලය තුල ඵලදායී මූලෝපායයක හා උපායක් ලෙස අවධාරනය කිරීම ම පවා දක්වා එකී පෞද්ගලික ජීවිත පූජාව ඔසොවා තැබීම – කර්කශ ම විවේචනයට පාත්‍ර කිරීම වූ කලී  මඟ හැර යා නොහැකි දේශපාලන වගකීමක් වෙයි.  

  1. “2004 හා 2009 අතර එජ සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත දෙගුන වූ බව පර්යේෂනයකින් පෙන්වා දෙයි.” BMJ හි 2014 මාර්තු 6 දින පල විය.  
  2. Journal of Affective Disorders, 148 වෙලුම (2013), 37-41.
  3. “Theses on Feuerbach”, මාක්ස්-එංගල්ස් එකතු කල කෘති (ඉංග්‍රීසි), වෙලුම 5 (නිව්යෝර්ක්: International Publishers, 1976), පි. 7
  4. E. A. ප්‍රියොබ්‍රෙසන්ස්කි, The Preobrazhensky Papers, Documents and Materials, වෙලුම 1: 1886-1920, සංස්කරනය: රිචඩ් ඩේ සහ මිඛායෙල් M. ගොරිනොව්, ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය: රිචඩ් ඩේ [චිකාගෝ: Haymarket Books, 2015], පි. 243-44

මතු සම්බන්ධයි…

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස Read More »

Cacps

රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව කොලඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව හා ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ භාවිතය

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ සිංහල අංශය පෙබරවාරි 29 දා, “පොලිසිය තමන් නින්දාවට පත් කරන කරුනු පත්‍රිකාවක අඩංගු කල නො හැකි බව කියමින් කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවට (කොක්‍රික) කඩා පනී“ යන මාතෘකාව යටතේ ලිපියක් පල කර තිබින. ප්‍රස්තුත කාරනය වූයේ, ‘යුක්තියේ මෙහෙයුම‘ නමින් දියත් කර ඇති මර්දන ව්‍යාපාරයට එරෙහි ව කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය නතර කිරීමට පොලිසිය කල කඩා පැනීම ය. “සාමය බිඳ දැමීමක් අවුලුවා ගැනීමේ අභිප්‍රායෙන් යුතුව චේතනාන්විත ව නින්දා කිරීම සහ කැරලි ගැසීමේ හෝ ජනරජයට එරෙහි ව හෝ මහජන සාමයට එරෙහි ව වරදක් කිරීමේ අභිප්‍රායෙන් යුතුව සාවද්‍ය වාර්තා බෙදා හැරීම“ පොලිසිය කොක්‍රිකට එල්ල කල චෝදනාව ය. සසප ලිපිය පැහැදිලි ව පොලිසියේ මර්දනයට විරුද්ධත්වය ප්‍රකාශ කර, ඉන් මහජනයාට එල්ල වන අනතුර ද මතු කර ඇත.

“යුක්තිය” නම් මර්දන මෙහෙයුමට එරෙහිව කොක්‍රික උද්ඝෝෂනයේ ආසන්න නිමිත්ත වූයේ කොක්‍රික ලේකම් මෙන් ම මාධ්‍යව්දියෙකු වන ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ පුත්‍රයා, අරුන විජේසූරිය නිකරුනේ අත් අඩංගුවට ගත් කැස්බෑව පොලිසිය, ඔහු නිදහස් කිරීමට රුපියල් 10,000ක පගාවක් ගැනීම, ඊට එරෙහි ව පොලිසියට පැමිනිලි කල ශාන්තට එම පොලීසියේම තවත් නිලධාරියෙක් මරන තර්ජන එල්ල කරනු ලැබීම, ශාන්ත සහ පවුලේ අය පොලිසියේ පලි ගැනීමට ලක් වීම, ඒ අනුව ශාන්තගේ පුත්‍රයා අත් අඩංගුවට ගෙන අයිස් මත්ද්‍රව්‍යය දමා බොරු නඩු ඇටවීම, ඔහු බැලීමට ගිය ඔහුගේ පෙම්වතිය එහි සිදුකෙරුනු කතා බහ පටිගත කලේ යැයි පොලිසිය තුලට ගෙන නිරුවත් කොට පහර දීම යන කරුනු ය.

කොක්‍රික පෙබරවාරී 17 දින ඉහත සඳහන්, “යුක්තියේ මෙහෙයුම නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු“ යන ප්‍රකාශය නිකුත් කලේ ය. “දුරාචාරයට එරෙහි සදාචාරයේ නියෝජිතයෙකු ලෙස රාජ්‍ය මර්ධන යන්ත්‍රය පෙනී සිටීමට දරන මේ ප්‍රයත්නය වංචනික ය. දුෂ්ට ය. නින්දිත ය. එය ධනපති පන්ති පාලනයේ අර්බුදය පීඩිත මහජනතාව මත පටවමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) කප්පාදු නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීමේ දී මතුවන කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ විරෝධය මැඩ පැවැත්වීමේ මංමුලාසහගත ප්‍රයත්නයකි,” යි එය පෙන්වා දුන්නේ ය.

සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ හා ප්‍රදේශවාසී තරුනයන්ගේ සහාය ඇති ව ප්‍රදේශය පුරා අලවනු ලැබූ පෝස්ටර් මගින් උද්ඝෝෂනය පුලුල් කරන ලදී. පෙබරවාරි 27 දින පිකට් උද්ඝෝෂනයක් සඳහා කැස්බෑව නගරයට එක්වන ලෙස එයින් ආරාධනය කරනු ලැබින. පෙබරවාරි 23 කොක්‍රික පත්‍රිකා බෙදමින් සිටිය දී ශාන්තගේ හා පවුලේ අයගේ පැමිනිලි සම්බන්ධයෙන් කඩිනම් පරීක්ෂනයක් පැවැත්වීමට යැයි රත්මලාන පොලිස් අධිකාරී විසින් ශාන්ත පිලියන්දල පොලිසියට කැඳවන ලදී. එය උද්ඝෝෂනය නතර කරවා ගැනීමට ගත් එක් බොලඳ පියවරකි. පසු දින පිලියන්දල නගරයේ පත්‍රිකා බෙදමින් සිටි කොක්‍රිකවේ පුන්‍යවර්ධන සහෝදරයා  බලහත්කාරයෙන් ත්‍රී වීලරයක දමා ගෙන ගියේ එම පොලිස් අධිකාරීගේ ම මෙහෙය වීමෙනි. අධිකාරීවරයා පුණ්‍යවර්ධනට කියා ඇත්තේ, පිලියන්දල සහ කැස්බෑව පොලිසිවලින් කොක්‍රික ප්‍රකාශය විස්තර කර ඇති වර්ගයේ කිසිදු වරදක් සිදු වී නැති බව තමන්ට සහතික බව ය.

Cacps
කොක්‍රික පෙබරවාරි 27 පිකට් උද්ඝෝෂනය

කටඋත්තරයක් ගැනීමෙන් පසු පුන්‍යවර්ධන නිදහස් කෙරුනි. ඒ අතරතුර කොක්‍රීක 2,000කට වඩා පත්‍රිකා නගරය තුල බෙදා හරිමින් පොලිසියේ ක්‍රියාවට විරුද්ධව මහජනයා දැනුවත් කලේ ය. එම අවස්ථාවේම පිලියන්දල පොලිසියේ අපරාධ අංශයේ ප්‍රධානියා ශාන්තගේ පවුලට සිදු වූ දේ ගැන පරීක්ෂනයක් පැවැත්වෙන නිසා පොලිසියට හා යුක්තියේ මෙහෙයුමට විරුද්ධ නො වන ලෙස අවවාද කලේ ය. නමුත් එදින (24) සවස කැස්බෑව පොලිසිය ශාන්තගේ නිවසට අධිකරනයෙන් සෝදිසි නියෝගයක් ලබා ගෙන කඩා වැදී කොක්‍රික පත්‍රිකා 500 පමන සමග උද්ඝෝෂනය සදහා සූදානම් කර තිබූ ද්‍රව්‍ය අත්අඩංගුවට ගත්තේ ය.

මේ දක්වා මෙම ප්‍රචන්ඩ රාජ්‍ය මර්දන ව්‍යාපාරයට එරෙහි ව මෙවන් විවෘත අරගලයක නිරත ව සිටින්නේ කොක්‍රික ම පමනක් වීම පොලිසියේ අවධානයට ගැනුනු අතර අන් කිසිදු සංවිධානයක් යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙලෙස අභියෝගයට ලක් නො කල තතු යටතේ එය මර්දනය කිරීම පහසු වනු ඇතැයි පොලිසිය කල්පනා කලේ ය. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ (හජජාක) ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය පවා හුදෙක් ජුනි සහ ජනවාරි මාසවල ලොසවෙ අඩවියේ ලිපි දෙකකින් විරෝධය පෑවා පමනි. එහෙත් මහජන විරෝධය බලවත්ව නැගෙමින් පවතී. පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ සාමාජික පිරිසක් මෙම අරගලයට නන් අයුරින් සහාය වීමට ස්වාධීන ව මැදිහත් වීම මෙම කැකෑරෙන තත්වයේ පිලිබිඹුවකි.

එල්ල වී ඇති තර්ජනය පැහැදිලි කිරීමට හා ඊට එරෙහි ව සහාය ගොනු කර ගැනීම සඳහා  මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් කොක්‍රික විසින් එම 26 දින කැඳවනු ලැබුනේ මේ තතු තුල ය. ලංකාවේ ප්‍රධාන විද්‍යුත් මාධ්‍ය ආයතනවල නියෝජිතයන් පැමින සිටිය ද ප්‍රධාන ධනපති මාධ්‍ය ආයතනවලින් වැඩි ගනනක් එම වාර්තා පල කිරීම මඟ හැරියේ ය. මේ අතර ශ්‍රී ලංකාවේ සසප කොක්‍රික කෙරෙහි පවත්වාගෙන යන ආත්මීය නොමනාපය නිසා මාධ්‍ය සාකච්ජාවට පැමිනෙන ලෙස ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයෙන් කොක්‍රික කල ඉල්ලීම නො තකා හැරියේ ය.

සියල්ල එසේ තිබිය දී කොක්‍රික යොදාගත් පරිදි පිකට් උද්ඝෝෂනය කැස්බෑව නගරයේ 27 සවස සිදු කරන ලදී. පොලීසිය උද්ඝෝෂනයට විරුද්ධව ලබා ගෙන තිබූනා යැයි කියන උසාවි නියෝගය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉදිරිපත් වූයේ නැත. අරගලය අත් නො හැර ගෙන යන තතු යටතේ පුලුල් ප්‍රචාරයක් ඊට ලැබීම වැලැක්විය හැකි වූයේ නැත. පසුව, ශාන්තට හා පවුලේ අයට තර්ජනයක් වූ කැස්බෑව පොලිසියේ පෝල්සන් නමැති කොස්තාපල්වරයා හා සැරයන් අල්විස් මොරටුව හා ගල්කිස්ස පොලිසිවලට මාරු කර යවමින් “හොඳ නම රැක ගන්නට“ පොලිසිය ක්‍රියා කර ඇත.

අරගලය තුල දී කොක්‍රික සඳහන් කල පරිදි, “ආන්ඩු සමාජ මාධ්‍ය වාරන පනත්, ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත් ගෙන එමින් ප්‍රදර්ශනය කරන ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධය සහ භීෂනය පැතිරවීම, කිසිසේත් ධනපති ආන්ඩුවල ශක්තියේ ප්‍රකාශනය නො ව, ඒවායේ ඓන්ද්‍රීය දුර්වල කමේ ප්‍රකාශනයක් වේ…ලෝකයේ කො තැනක වුවත්, එවන් තන්ත්‍රයන්ට තව දුරටත් පැවතීමට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම පෙරමුනු විසින් මහජන අරගල කඩාකප්පල් කිරීම, පාලනය කිරීම හා සම්මුති ගැස්සවීම සඳහා පන්ති අරගලයේ සෑම සිද්ධියක් තුලට ම කඩා වැදීම නිසා ය. කම්කරුවන් ගොවීන් සහ සෙසු පිඩිතයන් වන අපි ස්ව-ආරක්ෂාව නිල ධනපති ආයතනවලින් කිසිසේත් නො ලැබෙන බවත්, ඒ වෙනුවට, එම සංස්ථාපිතයන්ට එරෙහිව කම්කරු පන්ති විප්ලවවාදී ක්‍රියා මාර්ගය යටතේ ස්වාධීන මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගීම තුලින් හැර අන් මගකින් නිදහස සහ ආරක්ෂාව සහතික නොවන බවත් වටහා ගත යුතු වෙමු.“   

සසප සිය චකිතය හා චපලත්වය පිලිබිඹු කල, කතෘ අඥාත ප්‍රස්තුත ලිපිය මගින් කොක්‍රික යෙදීගෙන සිටින මෙම සප්‍රතිපත්තික අරගලය හිතා මතා ම අඳුරේ තබා ඇත. මේ ලිපියේ ඉදිරියේ දී පැහැදිලි කරනු ඇති පරිදි, ඒ සමග ම එය කොක්‍රික හෙලා දැකීමට ද අමතක නො කෙලේ ය. කෙසේ වුවත්, මෙය ලියන අවිනිශ්චිත හා ඊනියා “අපේ ලියුම්කරුවා” කියා සිටින්නේ, “යුක්තියේ මෙහෙයුම හරහා සවිමත් කරගත් මර්දනකාරී හස්තය ආන්ඩුවේ වැඩපිලිවෙල මොන යම් ආකාරයෙන් හෝ විවේචනය කරන්නන් දඬු ගැසීමට යොදාගනිමින් සිටී.“ යනුවෙනි.

එහෙත් මෙසේ, “යුක්තියේ මෙහෙයුම හරහා මර්දනකාරී හස්තය සවිමත් කර ගත්“ බවක් පාලක පන්තියවත් විශ්වාස කර ඇතැයි පෙනෙන්නට නැත.  යුද හමුදාව ද මෙම මෙහෙයුම සඳහා සහභාගී කරවන බව පොලිසිය සඳුදා (11) නිවේදනය කලේ ය. ධනපති මාධ්‍ය, වෘත්තීය සමිති, ව්‍යාජ වමුන් විවෘත සහ ආවෘත සහයෝගය ඊට ලබා දී ඇතත්, කම්කරු පීඩිත මහජනතාවගේ අප්‍රසාදයට හා වෛරයට පාත්‍රව තිබෙන රාජ්‍ය තන්ත්‍රයට ඒ තරම් පහසුවෙන් ශක්තිමත් විය හැකි යයි සිතිය හැකි වන්නේ පන්ති අරගලයට හා පංති සම්බන්ධතාවල ගාමකයන්ට අසංවේදී බෙලහීන මනසකට පමනි. ආන්ඩුවත්, එහි පොලිසිය හා හමුදාවත් පාතාලය මඩිනෙමැයි මැත දොඩවමින්, යුක්තිය නමින් දියත් කර ඇති ව්‍යාපාරය පෙන්නුම් කර ඇත්තේ පාලක පන්තියේ මංමුලාවයි. මේ වන විට යාචකයන් බන්ධනාගාරගත කිරිම ද ‘යුක්තියේ’ කොටසක් වී ඇත. 

විප්ලවවාදීන්ගේ වගකීම වන්නේ මෙම තත්වය හෙලිදරව් කර කම්කරු පන්තිය ඊට එරෙහි ව බලමුලු ගැන්වීම යි. කොක්‍රික සිය අරගලය තුල හෙලිදරව් කල පරිදි, සත්‍යය නම්, යුක්තියේ මෙහෙයුම දැඩි මහජන විරෝධයක් ඉස්මතු කරමින්, කම්කරු පන්තිය විප්ලවවාදී ලෙස සංවිධානය කිරීමට මග පාදමින් තිබේ. සියලු වැඩපොල, ගම් නියම් ගම් අලලා මෙම විරෝධය අසංවිධානාත්මකව වැඩෙමින් පවතී. මෙම තත්වයට මැදිහත් වීම වෙනුවට පාලක පන්තියේ මංමුලාව ශක්තියක් ලෙස හුවා දැක්වීම මොන ම අර්ථයකින්වත් යුක්තිසහගත නොවේ. එවන් ක්‍රියා හැම විටම අවස්ථාවාදයට ඉඩ දී, ඒ මගින් ධනවාදය අනතුරෙන් මුදවා ගනී.

හතරවන වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාතන්තර කමිටුව පෙන්වා දී ඇති පරිදි, අප ගෙවමින් සිටින්නේ විප්ලවවාදී දශකයක සිව් වන වසර ය. ශ්‍රී ලංකාවේ 2022 වසරේ පුපුරා ගිය විප්ලවවාදී අරගලය අලු යට ගිනි මෙන් ඇවිලෙමින් පවතී. මෙවන් අවධියක, “ජනතාව බලමුලු ගන්වනු වස්, විප්ලවවාදී අර්බුදයක වාසිදායක කොන්දේසි උපයෝගී කර ගැනීම අවශ්‍ය ය. ජනතාවගේ පවතින ‘පරිනතකම ‘ ආරම්භක ස්ථානය කර ගනිමින් ඔවුන් පෙරට තල්ලු කිරීම අවශ්‍ය ය. සතුරා මොන ම අයුරකින්වත් සර්ව බලධාරී නො වන බව ද, පරස්පර විරෝධයන්ගෙන් වැහැරී සිටින බව ද, මතුපිටින් පෙනෙන වෙස් පෑමට යටින් සන්ත්‍රාසය හා කුලප්පුව රජයන බව වටහා ගන්නට ජනතාවට ඉගැන්වීම අවශ්‍ය ය“ (ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි, පන්තිය පක්ෂය හා නායකත්වය). කොක්‍රික අනුගමනය කරන්නේ මෙම විප්ලවවාදී පිලිවෙත යි. 

කොක්‍රිකවේ මෙම අරගලය නොතකා හරින සසප ලිපිය හැරෙන්නේ එය හෙලා දැකීම වෙත ය. එය මෙසේ ලියයි. “සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය මෙම කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සමග ගැඹුරු දේශපාලන වෙනස්කම් තිබිය දීත් ඔවුන්ට එල්ල කර ඇති මෙම රුදුරු ප්‍රහාරයට විරුද්ධත්වය පල කරයි.“  කිසි දා පැහැදිලි නො කල මෙම “ගැඹුරු දේශපාලන වෙනස්කම්” එකක්වත් සොයා ගැනීමට නො හැකි ව අසරන වන සසප ලියුම්කරු, “කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව පිහිටුවා ගෙන ඇත්තේ විනය චෝදනා මත සසපයෙන් නෙරපා හරින ලද කන්ඩායමකි“ යි කියා අත සෝදා ගනිමින්, “නන්දන නන්නෙත්ති සහ සංජය ජයසේකර නෙරපීම පිලිබද ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ ප්‍රකාශය“ කියවන ලෙස පාඨකයාට නිර්දේශ කරයි. 

ඒ අතරම එය මෙසේ කියා සිටී, “කම්කරු පන්තියට එරෙහිව මෙසේ වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව පන්ති යුද්ධය තියුනු කිරීමට කම්කරු පන්තියේ ප්‍රතිචාරය විය යුත්තේ තම පන්ති අරගලය වර්ධනය කිරීම යි. ධනපති ආන්ඩුවලට බලපෑම් දමා ඉල්ලීම් දිනා ගත හැකි ය යන වෘත්තීය සමිතිවල පචය වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව දිගේලි කරමින් සිටින මර්දනය හරහා හෙලිදරව් වේ. ඒ මගින් ආන්ඩුව පෙන්වන්නේ තමන්ගේ කප්පාදු වැඩපිලිවෙලින් මොනම ලෙසකින්වත් පියවරක් පස්සට ගැනීමට තමන් සූදානම් නො මැති බව ය. කම්කරු පන්තිය මෙම වෘත්තීය සමිතිවලින් සහ ධනපති පක්ෂවලින් ස්වාධීනව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නගා ගැනීමේ හදිසිභාවය ඉන් මතු වේ.“

විප්ලවවාදී පක්ෂයේ මූලික වගකීම ඉදිරි දර්ශන වර්ධනය කිරීම ය යනු ජ්‍යොතිෂවේදී කටයුත්තක් නො වේ. ඓතිහාසික කටයුත්තකි. විප්ලවවාදියා තමන් විශ්ලේශනය කරන දෙයට මැදිහත් වේ. අපෝහක භෞතිකවාදය තුල ලෝකය විශ්ලේෂනය කරගන්නා විප්ලවවාදියා, ලෝකයේ විස්තර කර බලා නොසිට, ලෝකය වෙනස් කිරීමට කැපවේ. සසප මේ සා බරපතල ලෙස සලකනවා යයි කියන දේශපාලන සිද්ධියට කිසිදු ක්‍රියාශීලී මැදිහත් වීමක් නො කලේ ය. දැනුදු එහි ලියුම්කරු අසවල් අපල දුරු කර ගැනීම සඳහා අසවල් පිලිවෙත් අනුගමනය කල යුතු යැයි මහජනයාට නිර්දේශ කරයි.

නමුත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ක්‍රියා මාර්ගය සාක්ෂාත් කරගත හැකි වන්නේත්, “මහජනතාවගේ විඥානයෙන් සාම්ප්‍රදායික යටහත්භාවය හා නිෂ්ක්‍රීයත්වයන් මුලිනුපුටා දැමිය හැකි වන්නේත්, සියලු වැඩ කරන්නන් හට ආදර්ශයක් විය හැකි වීර සටන්කරු භටකායන් පුහුනු කල හැක්කේත්, ප්‍රති විප්ලවයේ මැරයන් වෙත උපායාත්මක පරාජයන් මාලාවක් ලබා දිය හැක්කේත්, සූරා කැවෙන්නන්ගේ හා පීඩිතයන්ගේ ආත්ම විශ්වාසය නංවාලිය  හැක්කේත්, සුලු ධනේශ්වරයේ ඇස් ඉදිරියේ ෆැසිස්ට්වාදය බාල්දු කොට නිර්ධනපන්තිය විසින් බලය දිනා ගැනීම සඳහා මග පෑදිය හැක්කේත් සෑම විට ම මහජනතාවන්ගේ ම අත් දැකීම් පදනම් කොට ගත් එබඳු ක්‍රමානුකූල, අඛන්ඩ, වෙහෙස කියා දෙයක් නො දන්නා හා ධෛර්ය සම්පන්න උද්ඝෝෂනාත්මක හා සංවිධානාත්මක වැඩ වහල් කොට ගෙන පමනකි.“  (ධනවාදයේ මර ලතෝනිය හා හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ කර්තව්‍යයෝ, පිටුව 18)

සසප නායකත්වය පාඨකයාට නිර්දේශ කරන නෙරපීම පිලිබඳ පිලිකුල් සහගත ප්‍රකාශනය ගැන නැවත ලිවීම මෙහිදී අපගේ අරමුන නො වේ. නමුත් සසප නායකත්වය සම්මේලන වැනි ඉතා වැදගත් කාරනාවල සිට, සාමාජිකයන් 12ක් සාකච්ඡාවකට හෝ ඉඩ නො දී, විනය පරීක්ෂනයකින් තොරව පක්ෂයෙන් නෙරපීම දක්වා අවස්ථා විශාල ගනනක දී පක්ෂ ව්‍යවස්ථාව හා විනය අමු අමුවේ උල්ලංගනය කල බවත්, නෙරපීමට බඳුන් වූ සාමාජිකයන්ට එම තත්වයට එරෙහි ව සටන් වැදීමේ ලිඛිත ඉතිහාසයක් ඇති බවත් පමනක් සඳහන් කරමු. 2022 අරගලය සමග සිටගන්නා බව කියමින් ප්‍රකාශ නිකුත් කල සසප නායකත්වය, අරගලයට සහභාගී වීම විනය විරෝධී යයි සංජය සහෝදරයා නෙරපුවේ, ඔහු අදාල මැදිහත් වීම තුල පක්ෂ ක්‍රියා මාර්ගය ද්‍රඩතර ලෙස ආරක්ෂා කර තිබිය දී ය. ක්‍රියා මාර්ගය හා ඉදිරි දර්ශනය සඳහා සටන් කිරීමට උඩින් පිහිටන විනයක් නැති අතර, ඒ කාරනාව  නිසා සහෝදරවරු කන්ඩායමක් නෙරපා හැරීමේ වාර්තාව ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉතිහාසය තුල ශ්‍රී ලංකාවේ සසප විසින් තබනු ලැබ ඇත.

සසප නායකත්වය කොක්‍රික කෙරෙහි දක්වන නොරිස්සුම්සහගතභාවය, හුදෙක් කොක්‍රික හෝ එහි සාමාජිකයන් පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක් නො වන බව මේ අනුව පැහැදිලි විය යුතු ය. සසප මෙම තත්වය බැරෑරුම්ව සලකා බැලිය යුතු ය. වෛශයික සත්‍ය යටපත්කිරීමට අවස්ථාව සැලසූ කොන්දේසි එකිනෙක බිඳ වැටෙමින් පවතී. වර්ධනය වන පන්ති අරගලය සත්‍යය ඉස්මත්තට ගෙන එනු ඇත.  

රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව කොලඹ ක්‍රියාකාරි කමිටුව හා ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ භාවිතය Read More »

Jvp

“මැතිවරන වසර”, පසුගිය ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 02 කොටස

එල්.පී.උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙම ලිපියේ පලුමු කොටස මාර්තු 12 දින පල විය. අද (13) පලවන්නේ එහි දෙවන කොටසයි. 

ජවිපෙ / ජාතික ජන බලවේගයේ උගුල

Jvp
ජවිපෙ නායකයෝ තම කාර්යාලයේදී අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් සමග සසාකච්ජා කරති Courtesy of theleader.lk 

පාලක පංතියේ උද්ඝෝෂන සියල්ලම එකට බැඳ ඉහලට ම ඔසොවා ගෙන යන්නේ ජාතික ජන බලවේගය (ජාජබ) යි. එය ධනපති හා මධ්‍යම පංතික සංවිධාන 28ක් ඈඳා ගනිමින්, ජවිපෙ මුල් වී තනා ගත්තකි. මේ සත්‍යය කම්කරු පීඩිත ජනයාගෙන් වසන් කිරීමට, එය විද්වතුන්, වෘත්තිකයන්, කලාකරුවන්, ව්‍යාපාරිකයන්, සිවිල් සමාජ කන්ඩායම් සහ බෞද්ධ භික්ෂුන්ගෙන් සැදුම් ලත් අපංතික සංධානයක් ලෙස පෙන්වීමට ජවිපෙ වෙර දරයි.

ජවිපෙ, 1988/89 සන්නද්ධ අරගලය ලේවැකි ලෙස මර්දනය කරනු ලැබීමෙන් ඉක්බිති, 90 දශකය මුල, යලි මැතිවරන දේශපාලයට පිවිස, කොලඹ පාලනය සමඟ සමීපස්ථ වෙමින් වැඩ ඇරැඹුවේ තම සුලු ධනේශ්වර සමාජවාදී ව්‍යාජ ප්‍රලාප මුලුමනින් ම වීසි කර දමමිනි. චන්ද්‍රිකා කූමාරතුංග සමග සංධානයකට ක්‍රියා කල එය, 2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒමට ද වැඩ කල අතර, ධනපති ආන්ඩුවල ඇමතිකම් දරමින් කම්කරු පීඩිත මහජනයාට එල්ල කල සියලු ම ප්‍රහාරයන්ට හිරිකිතයකින් තොරව සහය පිදී ය.  

එහි තර්කානුකූල අන්තය  ලෙස  ජාජබ නම් වූ ධනපති සංධානය 2015 දී පැන නැගුනි.

ඇමරිකාවේ හා ඉන්දියාවේ පිටුබලය ඇති ව 2015 දී යහපාලන ආන්ඩුව බලයට ගෙන ඒමට කුමාරතුංග, වික්‍රමසිංහ හා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මූලිකත්වය ගෙන සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුව පාලක පංතියේ අර්බුදය පමනක් නොව ඊට පැවති මහජන පදනම් සෝදා යෑම පිලිබඳ ව ද සංඥාවක් වීය. එම වසරේ ම ධනපති පක්ෂවලට විකල්පයක් ලෙස පෙන්නුම් කරමින් ජාජබ බිහි කිරීමට ජවිපෙ සහ ධනපති හා වරප්‍රසාදිත මධ්‍යම  පංතික කොටස් මූලිකත්වය ගැනීම, පංති සම්බන්ධතාවන්හි නව පෙල ගැසීම්වල දැනුවත් ප්‍රකාශනයක් විය.

ධනපතියන්, ඉහල මධ්‍යම පංතික කොටස් හා ධනපති මාධ්‍ය තුල ජාජබට වැඩෙන සහයෝගයත්, ඇමරිකාව, ඉන්දියාව ඇතුලු බලවත් රටවල රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන් හා අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් ජාජබ සමඟ සමීපව වැඩ කිරීමත් පෙන්නුම් කරන්නේ එය ධනපති සංවිධානයක් ලෙස ඔවුන්ගේ සැලකිල්ලට භාජනය වී ඇති බවයි. ජාජබයේ නායක අනුර කුමාර දිසානායකට මේ කලාපයේ ඇමරිකානු සහචරයා වන ඉන්දියාවේ පාලක ප්‍රභූව සමඟ පෙල ගැසීමට ආරාධනා ලැබීම එහි ම දිගුවකි.

විශ්‍රාමික ඉහල හමුදා නිලධාරීහු ද, අසාධාරනයට පාත්‍ර වූ රජයේ සිවිල් නිලධාරීහු ද, රාජ්‍ය පරිපාලනයේ ඉහල තනතුරු දැරූවෝ ද, රජයේ හා පෞද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතනයන්හි ආචාර්යවරු හා සුලු හා මධ්‍ය පරිමාන ව්‍යාපාරිකයෝ ද ජාජබ කර ගසා ගෙන ඉදිරියෙන්ම ගමන් කරන්නෝ වෙති. එකී පංති ස්ථරයේ ම ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් දෙදෙනෙකු වන ජයදේව උයන්ගොඩ සහ නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි, ජවිපෙ /ජාජබ තොරොම්බල් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය න්‍යායික හා දේශපාලනික උද්ඝෝෂනයට අත ගසාගෙන සිටිති.

එදා කුමාරතුංග, රාජපක්ෂ හා සිරිසේනගේ අධිරාජ්‍ය ගැති පිලිවෙත් උත්කර්ෂයට නැංවූයේ යම් සේ ද , එපරිද්දෙන් ම මෙම ශාස්ත්‍රාලිකයෝ මෙවර ජවිපෙ /ජාජබ තොරොම්බල් කිරීමත්, ඊට උපදෙස් දීමත් තම වගකීම ලෙස පවරා ගෙන සිටිති. අනිද්දා පුවත්පතට ලියූ එක් ලිපියක උයන්ගොඩ මෙසේ සඳහන් කරයි: “ලංකාවේ දේශපාලනය පත් වූ අධිකාරවාදී පරිවර්තනය තුල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරිමේ සමාජ අවශ්‍යතාවයෙහි ප්‍රධාන ප්‍රකාශකයෙකු වීමට, ලංකාවේ ප්‍රමුඛ විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරය වූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුනට ද ඉතිහාසය විසින් බල කෙරී තිබෙන බව පෙනේ.”  

මෙම මහාචාර්යවරයාට අනුව, පාලක පංතියේ අර්බුදයෙන් “විනාශයට පත් බහුතරය වන කම්කරු, ගොවි, දුගී මධ්‍යම පංතික ජනතාවට,” “ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරයක්  හෝ කම්කරු පංති ව්‍යාපාරයක් නොතිබීම” තුල “ඒ සදහා දේශපාලන පියවරක් ගැනීමට හැකියාව තිබෙන්නේ ජාජබයට යි.”

“ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරයක්”, “කම්කරු පංති ව්‍යාපාරයක් “යැයි ඔහු සඳහන් කරන දෙය වෙනුවට ජාජබට ගැනීමට හැකියාව ඇති, මහාචාර්යවරයා සඳහන් කරන “දේශපාලන පියවර” කුමක් ද? එය ධනපති පංතියෙන් ස්වාධීන පිලිවෙතක් ද?

මහාචාර්යවරයා එකී ප්‍රශ්නය වංචනිකව මග හැර යමින්, කම්කරු පීඩිත මහජනයාට අවශ්‍ය “ස්වාධීන වමේ ව්‍යාපාරය” ජාජබයේ වර්තමාන අවස්ථාවාදී හා ධනපති පිලිවෙතින් සපුරා ගත හැකියැයි මවා පායි. එහෙත්,සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුල ස්වාධීන යන්නෙන් කවදත් අදහස් වූයේ ධනේශ්වරයෙන් දේශපාලනිකව හා සංවිධානාත්මක ව මුලුමනින්ම වෙන් වී ගෙන, සමාජවාදය සඳහා කරන්නා වූ සටනයි.

මහාචාර්යවරයා “ස්වාධීන” යන්න විකෘති කොට සඳහන් කරන්නේ වැරැදීමකින් නො වේ. එය ඔහුගේ ප්‍රතිගාමී දේශපාලනික පංති උවමනාවන්ගෙන් ගලා එන්නකි.

එහි එල්ලය වන්නේ, ධනේශ්වර ප්‍රහාරයට එරෙහි අරගලයේ දී, සමාජවාදී පිලිවෙත මත නැගී සිට, අවශේෂ පීඩිත මහජනයා තමන් වටා බලමුලු ගන්වා ගැනිමේ දී කම්කරු පංතියට පැවරෙන ඓතිහාසික වගකීම කල් තියා ව්‍යාකූල කිරීමයි.

ධනපති පාලනයට අභියෝග කල 2022 මහජන නැගිටීමේ අන්තරායන් පිලිබඳ භීතියට පත්ව සිටින ධනේශ්වරය හා  ධනේශ්වර ගැති මධ්‍යම පංතික කොටස්  තමන් පත් එම ව්‍යසනය පහ කර ගැනීමේ විකල්ප සොයමින් සිටියි.  

“2024 දේශපාලන ප්‍රතිඵල නො පැහැදිලි වසරක් වේවි ද?” නම් තේමාවක් සහිත මහාචාර්යවරයාගේ ලිපියක ධනපති පාලනයේ එක් කල්ලියක්, කෙරෙහි ඔහු තුල පවතින විරෝධය පල කර ඇත. ඒ අනුව, “ලංකාවේ පාලක පංතිය බලයෙන් ඉවත් කිරීම” අවශ්‍යයැයි ඔහු පෙන්වා දෙයි. එහෙත් ඒ පිලිබඳ ව විපක්ෂ දේශපාලන බලවේගවල පවතින නුසූදානම ගැන සඳහන් කරමින්, “එම ප්‍රශ්නයට තවමත් පැහැදිලි පිලිතුරක් නැති වීම ලංකාවේ වර්තමාන දේශපාලන යථාර්ථයේ ම කොටසක් වී තිබේ”යැයි  කනස්සල්ලට පත් වෙයි.   එකී පසුබිම තුල ධනපති පක්ෂවලින් මුක්කු ගසා කෙලින් කර ගත හැකියැයි ඔහු තක්සේරු කරන්නේ ජවිපෙ /ජාජබ යි.

මහාචාර්යවරයා ඒ සඳහා ජවිපෙ /ජාජබට උපදෙස් දෙන්නේ, “රාජ්‍යයේ හා වෙලඳ පොලේ ආර්ථික හා සමාජ වගකීම් පිලිබඳ අලුත් සිතීමක් හා ප්‍රතිපත්ති දැක්මක් ඉදිරිපත් කිරීමට”ය.

මහාචාර්යවරයා ශාස්ත්‍රාලීය වචන හරඹයන් අස්සෙන් ජාජබට යෝජනා කරන, ජනතාවට ඉදිරිපත් කලයුතු යැයි උපදෙස් දෙන, “අලුත් සිතීම”හා අලුත් “ප්‍රතිපත්තිය” කුමක් ද ?

අනිකුත් අවස්ථාවාදීන් සේම මහාචාර්ය උයන්ගොඩ ද “අලුත් සිතීම” හා “අලුත් ප්‍රතිපත්තිය” කොට ගෙන ඇත්තේ වර්තමාන අධිරාජ්‍යවාදී ප්‍රතිපත්තිය වන අයිඑම්එෆ් වැඩ පිලිවෙල යි. එය ක්‍රියාවට ලන ඕනෑම පක්ෂයකට ඊට “අවශ්‍ය වන ශක්තිය” – එනම්, මැතිවරනයෙන් ලබාගන්නා පැහැදිලි ජනවරමක් – “පැවතිය යුතුයැයි ඔහු කියා සිටියි. දුගී මහජනයා යලියලිත් රවටා ඇති පැරනි ධනපති පක්ෂ ඊට අසමත් බැවින්, දැන් ජාජබ ඊට යොදා ගැනීමෙන් එය ජය ගත හැකියැයි මහාචාර්යවරයා ගනන් බලයි. ඔහුගේ යෝජනාව මෙසේය: “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගනුදෙනු කිරීමේදී  අවශ්‍ය වන ශක්තිය ජාජබයට ලබා ගත හැකි වනු ඇත්තේ, දුගී ජනතාවට ද සේවය කරන ආර්ථික හා සමාජ ප්‍රතිපත්ති රාමුවක් සඳහා ඊලඟ මැතිවරනවල දී පැහැදිලි ජනවරමක් ලබා ගත් විට ය.”

මහජනයාගේ සියලුම සමාජ අයිතීන් අතුගා දැමෙන අයිඑම්එෆ් පිලිවෙත් සමඟ “දුගී ජනයාට ද” සේවය කිරීමේ සැලසුම් නැති බව ඕනෑම කම්කරුවෙක්, පීඩිතයෙක් දනී. ලොව පුරා අත්දකින මේ සත්‍යය වසන් කරමින් මහාචාර්යවරයා ජාජබට උපදෙස් දෙන්නේ, “දුගී ජනතාවට ද” සේවය කරන ආර්ථික හා සමාජ ප්‍රතිපත්ති “ඉදිරිපත් කරන ලෙස යි.

ජනතාවගේ දුක, මහජනයා අත්විඳින ආර්ථික බර හා ධනපති විරෝධය ගැන වට වන්දනාවකින් පසු මහාචාර්යවරයා අවසානයේ දී සම්ප්‍රාප්ත වන්නේ සියලුම  අවස්ථාවාදීන් වන්දනාමාන කරන එම අයිඑම්එෆ් දෙවොලට ම ය.

උයන්ගොඩගේ ජවිපෙ /ජාජබ පිම්බීමේ ව්‍යායාමයට උල්පන්දම් දෙමින් මහාචාර්ය දේවසිරී සඳහන් කරන්නේ, ජාජබට “ඇති වෙමින් පවතින ජනතා නැඹුරුව සංසන්දනය කල යුත්තේ 1956 ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය (මහජන එක්සත් පෙරමුන) වෙත ඇති වූ ජනතා නැඹුරුවට” බවයි. ඔහු තවදුරටත් සඳහන් කරන්නේ, “…. ජනතාව මාලිමාව හරහා ප්‍රර්ථනා කරන්නේ ‘නව පනස් හයයි'” යනුවෙනි. 56 ආන්ඩුව “ජනතා ආන්ඩුව” ලෙස නම් කල බව සඳහන් කරන දේවසිරි, “නව” පනස් හය ද බිහි කරන්නේ ජනතා ආන්ඩුවක් යැයි සපථ කරයි.

තමන්ගේ මල්ලට ඡන්ද වැටේ නම් ඕනෑ ම බොරුවක් ඇද බාන ධනපති දේශපාලඥයෙකු මෙන් ආචාර්ය දේවසිරි, තමන් ආසක්ත ව සිටින ජවිපෙ /ජාජබ උඩට ඔසොවා තැබීමට ගෙන එන මේ සාම්‍යය කෙතරම් විකාරයක් ද?

1956 බන්ඩාරනායකගේ නායකත්වයෙන් මහජන එක්සත් පෙරමුන (මඑපෙ) බලයට ආවේ, බටහිර ආර්ථිකයේ පශ්චාත් යුද කාලීන උත්පාතය මධ්‍යයේ ය. එය සමසමාජ පක්ෂයේ හා ස්ටැලින්වාදයේ විවෘත පාවාදීම් හරහා ලද මැතිවරන ජයක් විය. සමසමාජය හා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය මඑපෙ සමඟ ඇති කර ගැනීමට ගිය මැතිවරන නිතරඟ ගිවිසුම බන්ඩාරනායක උල්ලංඝනය කල කල් හි පවා සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්ෂ ඒක පාර්ශ්වික නිතරඟ පිලිවෙතකින් මඑපෙට සහාය පිදූ අතර, 1956 මැතිවරනයේ සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්ෂ බලය පැවැති ආසනවලට තරඟ කල මඑපෙ අපේක්ෂකයන් වැඩි දෙනෙකු ලබා ගත් අල්ප ඡන්ද සංඛ්‍යාවන් හා එහි දී ඔවුන්ගේ ඇප මුදල් පවා රාජ සන්තක වීම විසින් මඑපෙ ‘ජන බලවේගයේ’ දිග පලල හා ගැඹුර පෙන්නුම් කෙරින.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවේග හා සෝවියට් රුසියාව ඇතුලු නැගෙනහිර යුරෝපයේ ස්ටැලින්වාදී කඳවුර අතර බල තුලනය මත පදනම් වූ ලෝක දේශපාලනය තුල, ඇතැම් සහන දිනා ගැනීමට ජාතික ධනපති ආන්ඩු සමත් විය. එමගින් අධිරාජ්‍යවාදයෙන් ස්වාධීනත්වය  තහවුරු කරගැනීමට හැකිය යන මායාව පැතිර වීමට ද හැකි විය.

බන්ඩාරනායක ප්‍රධාන ආර්ථික මර්මස්ථාන හා සේවා රාජ්‍යයට පවරා ගෙන ජනසතු දේපොල නමින් ඒවා රාජ්‍යයේ පාලනයට ගනිමින් ජාතික ආර්ථිකය “නගා සිටුවීමට” පියවර ගැනීම හා අධිරාජ්‍යවාදීන් ට පැවති පාලන බලතල සීමා කිරීම් ද ඒ ප්‍රතිසංස්කරන අතර විය. නමුත්, ලංකාවේ ධනේශ්වරයේ උපායයන් ක්ෂය වී යාමත් සමඟ 56 “ජනතා ආන්ඩුව” දෙමල ජනතාවට විරුද්ධ ව සිංහල ස්වෝත්තමවාදය කරා ඉක්මනින්  පල්ලම් බැස්සේ ය.

එකී ඉතිහාසය ගසා බසා දමන ආචාර්ය දේවසිරී, 1956 සිදු වූ බල පෙරලිය නැවතත් 2024 දී “නව” පනස් හය ලෙස සිදු වන්නේයැයි ද, මෙවර එය ක්‍රියාවට නගන්නේ ජවිපෙ /ජාජබය බවට ද පාරම්බායි. 1956 සහ 2024 පිලිබඳ සංසන්දනයේ දී දේවසිරි නොතකා හරින මූලික ම දේ වන්නේ ආර්ථික හා දේශපාලනික තත්වයේ සිදු වී ඇති බරපතල වෙනසයි. එනම්, 1956 බල පෙරලිය අධිරාජ්‍යවාදයේ ආර්ථික උත්පාතයක සිදු වූවකි. එහෙත් ඔහුගේ “නව” පනස් හය සිදු වන්නට යන්නේ ලෝක පරිමාන මහා ආර්ථික-මූල්‍ය අර්බුදයක් තුල ය. එයින් මෙහෙයවෙන දියුනු හා පසුගාමි  ධනපති ආන්ඩු එකසේ මහජනයා මත කඩාපාත් කරන්නේ සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවයේ හා යුද්ධයේ විනාශයන් ය. ආඥාදායක හා ෆැසිස්ට් පාලනයන්‍ ය. ලංකාවේ පාලක පංතිය එය මූර්තිමත් කරයි.

දේවසිරිගේ නව පනස් හය ඉදි කරන ජවිපෙ /ජාජබ, ධනපති පක්ෂ සමඟ තරඟ වැදීමේ දී බන්ඩාරනායක මෙන් ජනසතු දේපල පිහිටුවීමේ  හෝ විදේශීය ආයෝජකයන්ගෙන් දේශීය ආර්ථිකය රැකගැනීමේ ප්‍රතිඥාවන් මූලිච්චාවටවත් ගෙන එන්නේ නැත. ජවිපෙ /ජාජබ නායකයන් අයිඑම්එෆ් නියෝජිතයන් මුන ගැසෙමින් ඔවුන්ගේ පිලිවෙත් සම්බන්ධයෙන් දක්වා ඇති එකඟතාවයෙන් පෙන්වන්නේ එහි ප්‍රතිවිරුද්ධය යි.  

මේ තතු යටතේ 2024 ජවිපෙ /ජාජබ “ජනතා ආන්ඩුව” 56 බන්ඩාරනායකගේ ආර්ථික මොඩලයේ ආන්ඩුවක් නො වන බව ආචාර්ය දේවසිරී දනී. 90 වර්ෂයේ සිට ධනපති ආන්ඩුවලට වැදී අධිරාජ්‍යවාදී උවමනාවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමෙන් ජවිපෙ  එය ඇති තරම් තහවුරු කොට ඇත.

ආචාර්ය දේවසිරී හා මහාචාර්ය උයන්ගොඩ ස්වකීය ප්‍රතිගාමී උද්ඝෝෂනයට කර ගසන්නේ ජවිපෙ/ජාජබය ධනපති පක්ෂවලට විකල්පයක් ලෙස ධනේශ්වරයේ හා ධනපති ගැති මධ්‍යම පංතික කොටස් තුල ඇති වී ඇති විශ්වාසය පෙර දැරිව ය. අයිඑම්එෆ්, විදේශීය හා දේශීය මහ සමාගම් පමනක් නොව අධිරාජ්‍යවාදයේ මත් අත්ගෙඩියක් ලෙස ක්‍රියා කිරීමේත්, කම්කරුවන්ට එරෙහි ෆැසිස්ට් බලවේගයන් වර්ධනය කිරීමට බොහෝ සෙයින් විභවයක් සහිත වීමේත් ස්වභාවය කැටි කරගත් ජවිපෙ දේශපාලනය මහජනයාට වසන් කිරීමටත්, එකී පිලිවෙත් බදා වැලඳ ගැනීමටත් මෙම ශාස්ත්‍රාලිකයන්ගේ පවතින උත්සුකය පැහැදිලි ව මේ මගින් පෙන්නුම් කෙරෙයි.

‘යුක්තිය මෙහෙයුම’ නමින් රාජ්‍ය භීෂනය මුදා හරිමින්, එය වඩාත් ශක්තිමත් කර ගැනීමට ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී මර්දන අන පනත් ක්‍රියාවට නංවමින් ධනපති පාලක පංතිය සූදානම් වන්නේ සාමකාමී පංති පාලනයක් සඳහා නො වේ. පංති පාලනයට අභියෝගයක් වී සිටින ලක්ෂ සංඛ්‍යාත කම්කරු පීඩිත මහජනයා මත ධනේශ්වර රාජ්‍යයේ බලහත්කාරය පැටවීමට ය. මැතිවරන උද්ඝෝෂනය හා මැතිවරනයමත් ඒ සදහා පිනුම් පිත්තක් කර ගැනීම පාලක පංතියේ සූදානම යි.  එනම්, ඉදිරි මැතිවරනයකින් බලයට පත්වන කුමන හෝ ආන්ඩුයක් මේ පිලිවෙත් වඩාත් කෘෘර ලෙස ඉදිරියට ගෙන යනු ඇත.

“මැතිවරන වසර”, පසුගිය ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 02 කොටස Read More »

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙය කොටස් දෙකකින් යුතු ලිපියකි. පලමු කොටස අද මෙහි පලවේ. දෙවන කොටස හෙට (13) දින පලවනු ඇත.

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික අර්බුදයේ රුදුරු කොන්දේසිවලින් ඇලලී යන  වර්ෂයක් වන 2024 “මැතිවරන වසරක්” හැටියට හුවා දක්වමින්, ධනපති පක්ෂ, ඊනියා වාම කොටස්, ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් හා  ධනපති මාධ්‍ය  බලගතු ප්‍රචාරයක් ගෙන යයි. “මැතිවරනය”, මහජනයා මුහුන දී සිටින ව්‍යසනය දූරීභූත කොට සාමකාමී පරිසරයක් ගොඩ නැඟීමට ඇති අවස්ථාවක් ලෙස පෙන්වීමට ඔවුහු එකිනෙකා හා තරඟ වදිති.

තතු එසේ වුව ද, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ආරම්භ වූයේ, ධනපති පක්ෂ හා කන්ඩායම් තුල කා කොටා ගැනීම් හා  භේදයන් උත්සන්න කරමින් ය. වෙන කවරදාටත් වඩා පාලක ප්‍රභූව තුල උත්සන්න වී ඇති මේ කා කොටා ගැනීම්, අර්බුද ග්‍රස්ත පන්ති පාලනය රැක ගැනීමට ශක්තිමත් ධනපති  පාලනයක් අටවා ගැනීමේ මංමුලාව සමඟ ගැට ගැසී තිබේ.

පාලන බලයේ සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන තුල මතු වී ඇති අර්බුදය එය කුලු ගන්වන්නකි. එහි හිටපු හා ආරම්භක සභාපති ජී.එල්.පීරිස් සහ පක්ෂයේ ප්‍රමුඛයකු මෙන් ම රාජපක්ෂවාදියෙකු ද වන ඩලස් අලහප්පෙරුම පක්ෂයෙන් ඉවත් ව ගොස් නිදහස ජනතා සභාව (Freedom People’s Congress) අටවා ගැනීම කැපී පෙනෙන සිද්ධියකි. සති කිහිපයක් යන්නටත් මත්තෙන් එම සංධානය බිඳ වැටී, පීරිස්ගේ කන්ඩායම සමගි ජන බලවේගය තුලට රිංගා ගත්තේ ය. දැන් පීරිස් කල්ලිය ඊට එක් වන ලෙසට අලහප්පෙරුම උනන්දු  කරවමින් සිටි. අලහප්පෙරුම්ගේ කල්ලිය, ව්‍යාජ ආන්ඩු විරෝධී  විවේචනයන්ට මුවා වී සිටිමින්, වඩාත් බලගතු පැත්ත තෝරා ගැනීම සඳහා කල් මරමින් සිටී.

ඒ අතරතුර, මැතිවරනයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ යලි බලයට ගෙන ඒමේ උද්ඝෝෂනයක  ශ්‍රිලපොපෙ  ගම්පහ දිස්ත්‍රික් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නිමල් ලන්සා, අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා ඇතුලු කන්ඩායමක් නියැලී සිටී. නව සංධානය නමින් පෙනී සිටින කන්ඩායම, පොදු පෙරමුනේ භේද ව සීසී කඩ ගිය කොටස් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වය යටතේ යලි ගොනු කර ගැනීම එල්ල ගත් එකකි.  

මේ අතර, ලංකාවේ ප්‍රමුඛ ව්‍යාපාරිකයකු හා ප්‍රකට කැසිනෝ අයිතිකරුවෙකු වන ධම්මික පෙරේරා ඉදිරියට දමාගත් උද්ඝෝෂනයකට පොදු පෙරමුනේ තවත් කල්ලියක් බැස සිටී. ධම්මික පෙරේරා ද ඊට ඉව අල්ලයි.

මහින්ද රාජපක්ෂගේ පසුපස එල්ලී එම ආන්ඩුවේ ඇමැති තනතුරුවලට පැන ගෙන සිටි චම්පික රනවක දැන් රාජපක්ෂ විරෝධියෙකු වී සිටි. සමාජයේ පවතින රාජපක්ෂ විරෝධයට ගැලැපී ගනිමින් ඔහු රාජපක්ෂ කෙනෙකු නොවන අයෙකු නායකත්වයට පත් කර ගතහොත් ප්‍රශ්නය විසඳා ගත හැකිය යන මිත්‍යාව තොරොම්බල් කරයි. ඔහුගේ ප්‍රයත්නය වන්නේ මහජනයා අත් විඳින ව්‍යසනය ආන්ඩුවේ අධිරාජ්‍ය ගැති ආර්ථික පිලිවෙත නිසා සිදු වන්නක් නො වන බව ඒත්තු ගන්වා,  එම තතු හුදු පුද්ගලයෙකුගේ පෞද්ගලික වරදකට සිඳවීම ය. ඒ අතර වික්‍රමසිංහ හා අනිකුත් පක්ෂ අතර සංධානයකට කපුකම් කිරීමේ ව්‍යායාමයක ද රනවක යෙදී සිටි.

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ සභාපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා චන්ද්‍රිකා බන්ඩාරනායක කුමාරතුංග ඔවුන් අතර පැවති දේශපාලන විරසකය යටපත් කර ගනිමින් යලි සන්ධානයකට අර අදින්නට පටන්ගෙන ඇත. මාධ්‍ය වාර්තාවන්ට අනුව, මේ වනාහී කුමාරතුංගගේ නායකත්වයෙන් පොදු ජන එක්සත් පෙරමුන දේශපාලන කරලියට යලි ගෙන ඒමේ උත්සාහයකි. ඒ සදහා පැවති සාකච්ඡාවට මූලික වී සිටින්නේ වික්‍රමසිංහට සහයෝගය දක්වන අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා, රාජ්‍ය ඇමති ලසන්ත අලගියවන්න ඇතුලු කන්ඩායමකි.   2015 යහපාලන ආන්ඩුව ගෙන ඒමේ දී ඇමරිකාව හා ඉන්දියාවේ පාලක ප්‍රභූවේ  සහය ඇතිව සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුවට සිරිසේන, වික්‍රමසිංහ සහ කුමාරතුංග මුලිකත්වය ගත්තෝය.

මේ අතර සජිත් ප්‍රේමදාසගේ සමගි ජන බල වේගයේ (සජබ) නායකයෙකු වන රාජිත සේනාරත්න ප්‍රසිද්ධියේ වික්‍රමසිංහගේ පිලිවෙත් අගය කිරීම, එහි නියෝජ්‍ය නායක සරත් ෆොන්සේකා හා පක්ෂ නායකයා අතර වර්ධනය වන විරසකතාවයන්, සජබ අලලා ගත් දුරදිග යන දේශපාලන අර්බුදයක පිලිබිඹුවකි.

පෙබරවාරි 7දා ජනාධිපතිගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ දී, ඊට විරුද්ධත්වය පාමින් විපක්ෂ නායකවරයා ඇතුලු සජබ බහුතරය පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයෙන් පිට ව යෑමේ දී සේනාරත්න, ෆොන්සේකා ඇතුලු මන්ත්‍රී පිරිසක් ඊට එක් නොවීමත් කා කොටා ගැනීමේ තරම එලිමහනට ගෙන ආවේ ය. ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා ඇතුලු පිරිසක් වික්‍රමසිංහගේ අයිඑම්එෆ් පිලිවෙත් කෙරෙහි දක්වන විවෘත එකඟතාවත් පක්ෂය තුල වැඩෙන එම අසමගියේම පිලිබිඹුවකි.

මේ පෙල ගැසීම්වලට ප්‍රතිචාර දක්වමින් පැරනි වමේ නායකයෝ, ධනපති ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය ද සමඟ, එලඹෙන මැතිවරනයේ දී තම සංවිධාන කවර ධනපති කන්ඩායමක් සමග පෙල ගැසෙන්නේ ද යන්න සාකච්ඡා කිරිමට පෙබරවාරි 7දා , ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂ (කොප) මූලස්ථානයට රැස් වූහ. කොප, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය (ලසසප) සහ ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය (ශ්‍රීලමප) රැස් වී එහි දී ගත් තීන්දු වන්නේ, ඊට ගැලපෙන අවස්ථාවාදීන් රොත්තක් එකතු කර ගැනීමයි. මාධ්‍යයට අනුව එකී සන්ධානයට එකතු කර ගැනීමට නියමිත වූවන් අතර ඩලස් අලහප්පෙරුම, චරිත හේරත්, දයාසිරි ජයසේකර, විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිල හා වාසුදේව නානායක්කාර වැනි දේශපාලන ගැටකපන්නෝ ගනනාවක් වෙති. කවර වර්ගයේ ප්‍රතිගාමී කල්ලියක් වුව ද ඈඳා ගනිමින් ධනපති පාලනයක් ගෙන ඒමටත්, ඒ තුල තමන්ට වාසිදායක තැනක් තනා ගැනීමටත් පැරනි වම දරන තැත යලි එලිමහනට පැමින තිබේ.  

එක සමාන පිලිවෙතක්

අර්බුදයේ එරී සිටින පක්ෂ, කල්ලි- කන්ඩායම් හැම එකකම කැපී පෙනෙන සමානකම වන්නේ, තමන් පෙනී සිටිනවා යැයි කියා ගන්නා මහජනයා කෙරෙහි දක්වන නො තැකීම හා  වෛරය යි.

ආර්ථික විසඳුම හැටියට මේ සියල්ලන්ටම ඇත්තේ, අයිඑම්එෆ් සැලසුම් යටතේ වර්තමාන ආන්ඩුව ක්‍රියාවට දමන පුද්ගලිකරනය, රැකියා හා සුබසාධන කප්පාදුව සහ බදු බර පැටවීමයි. මැතිවරන උද්ඝෝෂන මධ්‍යයේ පවා අයිඑම්එෆ් සැලසුම් පිලිබඳ ව හුදු විරුද්ධත්වයක්වත් නො පෑමට ඔවුන් අදිටන් කර ගැනීමෙන් එය පෙන්නුම් කෙරේ. මහජනයාට එරෙහි ව අධිරාජ්‍යවාදී පිලිවෙත් පිටුපස පෙල ගැසීම වසන් කිරීමට හා මහජනයා රැවටීමට මැතිවරනයේ දී ඔවුහු ප්‍රධාන උද්ඝෝෂනය කොට ගෙන ඇත්තේ වංචා-දූෂන විරෝධයයි. මෙහි ඇති උත්ප්‍රාසය වන්නේ ඒවායේ ප්‍රමුඛ බහුතරය අඩුවැඩි වසයෙන් දූෂිතයන් වීමයි!

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා ප්‍රතිගාමිත්වය

මහජන අප්‍රසාදයට හා පක්ෂ අභ්‍යන්තර අර්බුදයට මැදි ව සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ඉලක්ක කොට ගනිමින්, ඒ සඳහා පක්ෂය පන ගන්වා ගැනීමට පක්ෂ සම්මේලනයක් කැඳවා ගත්තේ ය.

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය Courtesy of Sunday Observer

2022 අප්‍රේල්-ජුලි මහජන අරගලය තුල ආන්ඩුව බිඳ වැටීමෙන් අනතුරු ව ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන කටයුතුවලින් ඈත් වී, මහජනයාගෙන් සැඟවී සිටි ශ්‍රිලපොපෙ දේශපාලනඥයෝ දෙසැම්බර් 15දා කොලඹ සුගතදාස ක්‍රීඩාංගනයේ පැවති පක්ෂ සම්මේලනයෙන් යලි දේශපාලන කරලියට ඇදෙන්නට උත්සාහ ගත්හ.

පාලන බලය දරා සිටින ශ්‍රීලපොපෙට, රට පුරා අඬ බෙර ගසා, විශාල මුදල් කන්දරාවක් යට කර පැවැත්වූ සිය 2 වැනි සම්මේලනයට කැඳවා ගත හැකි වූයේ 5000කටත් අඩු කන්ඩායමකි. හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ මූලිකත්වයෙන් පැවති  සම්මේලන උත්සවයට සිය සහචර පක්ෂ, කල්ලි කන්ඩායම් කැඳවා ගැනීමට පවා එය අසමත් වී තිබුනි. පක්ෂය ගොඩ නැගීමට මූලික වූ, රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒමට දරදිය ඇද්දා වූ ප්‍රබලයන් ගනනාවක් ඒ  වන විටත්   පක්ෂය  හැර ගොස් තිබුනි. ඉන් නො නැවතී ඔවුහූ, රටේ සිදු කල ආර්ථික විනාශයට රාජපක්ෂ කල්ලිය වගකිවයුතු බවට චෝදනා කරන්නට වූහ.

ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට ඡන්දයෙන් බලයට පත් වූ ආන්ඩුවක් මහජන විරෝධතාවය විසින් පලවා හරින ලදී. එහි ජනාධිපතිවරයා ගෝඨාභය රාජපක්ෂට රටින් පලා යෑමට බල කෙරුනි. වීදි අරක් ගත් කම්කරුවන් ඇතුලු මහජනයාගෙන් ධනපති පංති පාලනය රැකුනේ වෘත්තිය සමිති, ව්‍යාජ වාම සංවිධාන හවුල් කර ගෙන මහජන ව්‍යාපාරය මුදුනට නැග ගත් ධනපති පක්ෂ යලි ආන්ඩුවක් ඇටවීමට කල කුමන්ත්‍රනය ඵල දැරීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට ය.

රටේ ප්‍රධාන ධනපති පක්ෂ අන්‍යොන්‍ය සහයෝගයෙන් දුර්වල ආන්ඩුවක් අටවා ගැනීමට සමත් වුව ද, ඊට ලැබෙන මහජන සහයෝගය දිනපතා ඛාදනය  වෙමින් පවතී. පක්ෂ අනුගාමිකයන්ගේ සහයෝගය නො ලැබීම හරහා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනය පිලිබිඹු කලේ ද එම ඛාදනය යි.

සම්මේලනයේ දී ශ්‍රීලපොපෙ නායකත්වයේ සියලුම කථා යොමු වූයේ, මහජනයා මුහුන දෙන බරපතල ආර්ථික හා සමාජීය ප්‍රශ්න අමතක කිරීමට ය. ඒ සඳහා ඔවුන් යොදා ගත්තේ ආගමික හා වාර්ගික භේදකාරීත්වයේ පසුගාමීත්වය අවුලුවා ලීම යි.

තම පංති පාලනය රැක ගැනීමට ලංකාවේ ධනපති ප්‍රභූව නිරන්තර ව යොදා ගත් ආගමික හා වාර්ගික උද්ඝෝෂනයේ පුරෝගාමියා වූ අනගාරික ධර්මපාල තම පක්ෂයේ වීරයෙක් හැටියට ශ්‍රීලපොපෙ මහලේකම් සාගර කාරියවසම්, සම්මේලනය ආරම්භයේ දී ම සිහි කලේ ය. “සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” ලබා දුන් නායකයා හැටියට ධර්මපාල ඔජ වැඩූ කාරියවසම්ට අනුව, ධර්මපාලට පසුව “මේ රටේ සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” දුන්, “රටේ බෞද්ධ පුනරුදය” ඇති කල වර්තමාන වීරයා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. නමුත් ඊට සාධක වශයෙන් රාජපක්ෂ විසින් කරනු ලැබ තිබූ දේ හැටියට කාරියවසම්ට සඳහන් කිරීමට තිබුනේ, සිංහල වර්ගවාදීන්ට පමනක් ආඩම්බර විය හැකි, ලේ ගඳ ගහන 2009  යුද ජයග්‍රහනය පමනි.

මෙවර සම්මේලනය, බන්ඩාරනායකගේ හා ඩී.එම්.රාජපක්ෂගේ මැද මාවතේ ආර්ථික පිලිවෙත් ගැන කරන පූච්චානම් කතා ඉවත ලා තිබුනි.

සම්මේලයේ දී කාරියවසම්, විශේෂයෙන් පීඩිත තරුනයන්ට, “අනුන්ගෙන් කකා බිබී සිටින්නන්”, “කුහකයන්” ආදි වශයෙන් අවලාද නැගී ය. කාරියවසම්ගෙන් එලියට පැන්නේ, ශ්‍රීලපොපෙ ආන්ඩුව බිඳ දමා, ධනපති පාලනය අස්ථාවර තත්ත්වයට ඇද දැමූ 2022 තරුන ජනයාගේ කැරලිකාරීත්වය කෙරෙහි පාලක ප්‍රභූවේ පවතින වෛරය යි. එය සමස්ත කම්කරු පීඩිත මහජනයා කෙරෙහි පාලක පංතිය තුල වැඩෙන පිලිකුලේ, වෛරයේ හා භීතියේ ප්‍රකාශනයකි.

කම්කරුවා, ගොවියා, ධීවරයා හා සුලුතර ජන කොටස්වල ගැටලු විසඳීමේ මුනිච්චාවට කරන කතා, පොරොන්දු හා යෝජනා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනයේ අහලකටවත් ගෙන නො තිබුනි.

මැතිවරනය අරමුනු කොට පැවත් වූ සම්මේලනය  මැතිවරන යෝජනා, පොරොන්දු හා ආර්ථික, දේශපාලනික සැලසුම් සාකච්ඡා කරනු වෙනුවට වැඩි කාලයක් ගත්තේ, සම්මේලනයේ ප්‍රධාන කතිකයන් වූ සාගර කාරියවසම්, බැසිල් රාජපක්ෂ හා මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් පවත්වන ලද, 2022 මහජන නැගිටීම් මධ්‍යයේ තම දේශපාලඥයන්ට සිදු වූ පහර දීම්, නිවාස හා රථවාහන ගිනි තිබීමේ සිද්ධීන් පිලිබද ව වාඩුව ගැනීමේ වෛරී කථාවලට ය. පක්ෂ නායක මහින්ද රාජපක්ෂ, “එදා අරගලයට මුවා වෙලා අපට පහර දුන්නා. නිවාස ගිනි තිබ්බා. අපේ මන්ත්‍රීවරයකු අමානුෂිකව මහ මග මරා දැම්මා”යි කෝපය අවුලුවමින් කතා කලේ ය. “සැබෑ අපරාධකරුවෝ ඉන්නේ නිදැල්ලේ”යැයි චෝදනා කල රාජපක්ෂ, තමන්ගේ ආන්ඩුවකින් ඒ වාඩුව ගන්නා බවට ඉඟී කරමින්, “මේ ප්‍රශ්නය අනාගතයේ සාධාරන ව විසඳනවා කියන පනිවුඩය මං ඔබ හමුවේ තබනවා”යි පොරොන්දු දුන්නේ ය.

බැසිල් රාජපක්ෂ තම පාක්ෂිකයන්ට පහර දෙන්නන්ට ප්‍රතිප්‍රහාර දෙන බවට තර්ජනය කලේ ය. කාරියවසම් එම ඝෝරනාඩුවම ප්‍රතිරාවය කලේ ය.

ධනපති පීඩනයට එරෙහිව පැන නැගෙන කම්කරු පීඩිත අරගල පාගා දැමීම සඳහා මධ්‍යම පන්තිය තුලින් ඉදිරියට ගැනීමට නියමිත ෆැසිස්ට් බලවේගයක තිඹිර ගෙයක ස්වරූපය සම්මේලනය අරක්ගෙන පැවතියේය.

කොවිඩ් 19 මගින් ඇති කෙරුනු පසුබැසීම හා ගෝලීය ආර්ථික බිඳ වැටීම මගින් වඩාත් උත්සන්න කෙරුනු ලංකාවේ ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය සම්මේලනය තුල කිසිසේත් සාකච්ඡාවට නො ගැනුනි. ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදීන් හා නැටෝව රුසියාවට එරෙහි ව පවත්වා ගෙන යන යුද්ධයත්, විශේෂයෙන් ඉන්දියාව ඈඳා ගනිමින් ඇමරිකාව චීනයට එරෙහි ව සිදු කරන යුද ප්‍රකෝපකරනය තුල ලංකාව මුහුන පා සිටින ගැටලු, ඊට විසඳුම් සෙවීම ආදී වශයෙන් වූ, පාලන බලයේ සිටින හා යලි බලයට ඔට්ටුවන පක්ෂයක අවධානයට යොමු විය යුතු තීර්නාත්මක කාරනා සම්මේලනය නොතකා හැරියේ එම තීරනාත්මක ප්‍රශ්න වලදී අධිරාජ්‍යවාදයට පාලක පන්තිය ලෙස දක්වන නිසඟ අවනතාභාවය පිලිබඳ සුවිශේෂී අවධාරනයක් අවශ්‍ය නොවූ බැවිනි.     

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික, සාමාජීය ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් නො මැතිකම නායකත්වයේ හුදු පෞද්ගලික දුර්ගුනයකින් පැන නඟින්නක් නො ව, වර්තමාන ධනවාදයේ ගැඹුරු වෙමින් පවතින අර්බුදයෙන් පැන නඟින්නකි. ලෝකය පුරා පාලක පංතීන්, ගෝලීය ධනවාදයේ අර්බුදය හා එමඟින් පැන නංවනු ලබන යුද්ධය, වසංගත රෝග, විරැකියාව, දුගීදුප්පත්කම ආදී සමාජ ව්‍යසනයන් පමනක් නොව, මහජනයාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වලලා දමමින් අටවන ආඥාදායක මෘග පාලනයන් ද සාමාන්‍යකරනය කිරීමට හැරී සිටින්නේ එබැවිනි.

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස Read More »

Yukthiya

Defeat the State Terror called “Operation Yukthiya” against oppressed youth and the masses

Statement of the Colombo Action Committee for People’s Struggles

Yukthiya
Image courtesy:adaderana.lk

It is already clear that the state terror unleashed in the name of Operation Yukthiya is one way the government is intensifying its repression against the youth and the rest of the oppressed. Its goal is the protracted class struggle.

The government suddenly jumped on to the crackdown on drugs as one of the measures to forcefully maintain the much hated capitalist state; to keep the society terrorized with violence and to garner the support of a backward social stratum. This has already given way to allow the police to act beyond the limits of the existing law and making that situation the norm in the country. What the country has is a police force that has a long history of being warrented and been operating to kill persons outside the judicial procedure.

A complaint made  to the Police Commission by Aruna Indika Wijesuriya, a professional photographer based in Madapatha, Piliyandala, exposes the repressive drama, hence bringing us a picture of what is happening right now across the country. According to the complaint, on December 6, the police raided the young man’s house at night, searched it thoroughly and found nothing suspicious, but arrested the young man and demanded a ransom of 10,000 rupees for his release. It is alleged that Sergeant Alwis and police driver Madushanka have requested the bribe and Indika’s friends gave them the requested amount. He was released on police bail the next day.

Aruna’s father, Shanta Wijesuriya, who is a well-known journalist and political activist, came to know about this later and went with his son to Kesbewa police station to complain about this, but the police avoided accepting the complaint. The police hunters were furious because the father and son tried to complain against the police for taking bribes.

On December 13, a group of plain clothed police officers assaulted Aruna, searched his house and arrested him again. When the youth made a phone call to his cousin, the police surrounded the relative’s house as well. Again, around 3 am, On December 17, a police team including Alwis, who was accused of taking bribes, surrounded the youth’s home. There, a young man named Shehan was also with the police, and the police showed Shehan something that appeared to be a pack containing the illegal drug called ‘Ice’ and asked, “Shehan, did Aruna give you this?” But, facing protests from those present, the police retreated with the following warning: “Aruna Oya Adath Dinum( (Aruna, you have won today too)”.

Later, on February 2, the police officer, identified as Paul, had threatened Wijesuriya – the father of the youth – at Kesbewa courts premises saying that he would “shoot him if he tries to be smart”. On the same day at around 5 pm, the police raided a place where the young man was taking photographs and arrested him. The next day, his girlfriend, who went to visit him, was arrested on the charge that she had recorded the conversation of the police officers, beaten and harassed by removing her clothes forcibly, checking for illegal drugs. The cousin who visited the youth was also arrested and later released. The court rejected the request of the police to send the young man for rehabilitation, alleging that the boy who was brought to the court with ‘ice’ had used the substance. Allegations that he had used it were nullified by the medical evidence. There is no place to complain about these injustices. The institutions which claim to be investigating and redressing such grievances continue to ignore complaints. The response received from many such institutions was that there is no evidence to prove the allegations.

On February 6, social media reported an incident where the father of two was arrested by the Baddegama Police. The victim, Jeewantha Kumara of Ganegama, within the jurisdiction of the Baddegama Police was arrested with 2 grams and 350 milligrams of “ice”. Police assaulted Jeewantha and his brother, and their sister, a school-girl, video-taped how the police team in plainclothes assaulted her two brothers. She watched and taped how one of the police team tried to put a black parcel in her brother’s pocket. The police assaulted her, snatched her phone, arrested Jeewanta and filed a case. The phone which recorded the incident was never returned and has disappeared with all the evidence. The girl and her other brother had to be admitted to Karapitiya Hospital and receive treatments. There is no reason to think that the complaints made to the Elpitiya Senior Superintendent of Police and Galle Assistant Superintendent of Police will bring justice to these oppressed people.

The case of shooting down a carpenter at Narammala is a well-known crime among hundreds of such incidents. On January 18, police personnel in plain clothes ordered him to stop the lorry he was driving. When he did not stop, the vehicle was chased and he was shot dead. This is the way the so-called Operation Yukthiya is being carried out and the Public Security Minister Tiran Alas has assured in Parliament that the operation will continue irrespective of any objections such as concerns of human rights.

This attempt by the state repressive apparatus to pose itself as the agents of morality against immorality, is deceitful, evil, and despicable. It is a desperate attempt to curb the resistance of the working and oppressed people, arising from the implementation of austerity dictates of the International Monetary Fund (IMF), hence imposing the crisis of capitalist class rule on the oppressed masses.

The root of all crimes is the rule of the bankrupt capitalist class. It is not limited to Sri Lanka. These rampant economic, political and social problems are not caused by illicit-drug users. The drug business operates through politically supported transnational and domestic parasitic crime networks. Addiction to drugs itself is the result of social unrest flowing from endless economic, political and social problems. Under these circumstances, the daily operations by military and police, establishing military police roadblocks at every other inch and conducting search operations are nothing but setting up the mechanism to subjugate the lives of the workers and oppressed people to the conditions of the police state. These operations have nothing to do with eradication of illicit drugs.

The statistics of the World Bank show how the poverty in the society is increasing day by day. Poverty, which was 11.3 percent of Sri Lanka’s population in 2019, has increased to 12.7 percent in 2020; and then from 13.1 percent in 2021 to 25 percent in 2022, and to 27.9 percent in 2024. This is a manifestation of the bankruptcy of capitalism on a global scale. World Bank reports show that between September 2022 and March 2023, world poverty increased by 11 million from 648 to 659 million. That’s by calculating the income below $2.15 per day. But, taking into account the lower middle income level and upper middle income level countries, i.e. the levels of $3.65 and $6.85, this figure rises by another 28 million. The poor are consumed by hunger, disease and discomfort. On the other hand, the income of the top 1% supre-rich is increasing by leaps and bounds.

The results of this level of inequality include the escalation of social tragedy, from drug addiction to various crimes and suicides. There was a recent incident where a 14-year-old boy jumped to the fast approaching train and committed suicide near Tambalagamuwa railway station on February 11. Following the sound of the train’s horn, the other children moved out of the way, but this child spread his hands and was smiling while waiting for the train to go over him. The train driver has stated that he had never seen anything like this in his entire life. Later, the child’s guardian aunt told the media that the child was suffering from acute malnutrition.

Attention of the masses is, and should be, focused on these issues. The world is gripped by the struggles of workers, farmers and youth. Anti-democratic measures and terror-mongering displayed by governments bringing social media censorship laws, anti-terror laws are not at all manifestations of the strength of capitalist governments, which are largely discredited among the masses, so lacking popular support, but manifestations of their organic weakness. Those governments cannot fulfill even a single economic or social need of the people. Anywhere in the world, such regimes have been enabled to persist because trade unions and pseudo-left fronts have infiltrated every instance of class struggle, to disrupt, control and compromise mass struggles. We workers, peasants and other oppressed people must realize that self-defense does not come at all from official capitalist institutions, and that freedom and security cannot be guaranteed except through the formation of an independent mass movement against the capitalist establishment under the working class revolutionary programme.

We, the Colombo Action Committee for People’s Struggles, request all progressive people opposed to capitalist attacks to come forward to build and unify action committees at workplaces and residential areas, which can ensure the safety of the oppressed people. Only such a mass movement can really wipe out capitalist rule and all the tendencies that block the path of social progress.

Abolish all repressive laws!

Forward towards a Workers’ and Peasants’ Government!

[This statement was originally published here in Sinhales on February 17, 2024]

Defeat the State Terror called “Operation Yukthiya” against oppressed youth and the masses Read More »

Uspresidential

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship!

By David North

The Socialist Equality Party (US) announced, on February 27, the selection of Joseph Kishore and Jerry White as the SEP’s candidates in the 2024 US presidential election campaign. The campaign website can be accessed at socialism2024.org.  We, theSocialist.LK, are posting here the announcement of this campaign by David North, the national chairman of the SEP-US. As comrade North points out, the US election is a global event, which affects billions of the working people of every country and, so, they should have the right to participate in. 

Uspresidential
Joseph Kishore and Jerry White as its presidential and vice presidential candidates for the 2024 US election

On behalf of the Socialist Equality Party, I am honored to announce that the SEP will stand candidates in the 2024 presidential elections.

Joe Kishore, the national secretary of the Socialist Equality Party, will be our candidate for president.

Jerry White, the labor editor of the World Socialist Web Site, has been selected as the SEP’s vice presidential candidate.

Both Joe Kishore and Jerry White have long and distinguished records as fighters for socialism and the interests of the working class.

Joe, who is 44 years old, has been active in the socialist movement for a quarter century. He has been national secretary of the Socialist Equality Party since 2008, and has played a central role in the development of its political program and the building of the SEP. He represented the Socialist Equality Party as its presidential candidate in 2020.

Jerry, who is 64 years old, joined the Workers League—the predecessor organization of the Socialist Equality Party—45 years ago. During these many years, Jerry—dating back to the historic PATCO strike of 1981—has, as a revolutionary journalist, covered and intervened in countless struggles of the working class. He has also represented the Socialist Equality Party in earlier national elections, most recently as its presidential candidate in 2016.

The Socialist Equality Party is intervening in this election to raise the political consciousness of the working class, to develop its understanding that no solution can be found to any of the problems confronting working people except through the ending of the capitalist system and its replacement with socialism, and that this great historical task can only be achieved by adopting a global strategy aimed at the mobilization of the power of the American and international working class in a unified struggle against the world capitalist system.

The program of the Socialist Equality Party is not a utopian scheme. It is a necessity. Mankind confronts an existential crisis. The capitalist system is historically obsolete. It is not only incapable of improving the conditions of life for the vast majority of the world’s population. It is leading humanity to a catastrophe. The alternative that confronts mankind is socialism or capitalist barbarism.

What is the reality of capitalism in 2024?

DN
David North

Not since 1945, the end of World War II, has the danger of a cataclysmic Third World War loomed so large. In fact, the conflict now underway in Europe and the Middle East, and those that are spreading throughout the Sahel region in Africa and the Transcaucasus in Central Asia, are the opening rounds of a rapidly developing global war.

The war in Ukraine, which the Biden administration deliberately provoked two years ago with the aim of weakening Russia and tightening the grip of American imperialism and its NATO allies over Eurasia, in preparation for the coming showdown with China, threatens to escalate into a nuclear conflict. Germany is once again on the warpath. The NATO powers have repeatedly stated that they will not be deterred from pursuing the war by the threat of a nuclear exchange. The deliberate use of tactical and strategic nuclear weapons—which was rejected for decades as synonymous with madness—is now being “normalized” as a legitimate component of imperialist geopolitical strategy.

As the war rages in Ukraine, the fascistic Israeli regime—with the full support of the White House and allied governments in Europe—continues its murderous campaign against the people of Gaza. The death toll is approaching 30,000. Two-thousand-pound bombs, supplied by the Biden administration, are being dropped indiscriminately on a defenseless population. Even as hundreds of women and children are being killed every day, the Biden administration refuses to demand a cease fire. Genocide is being “normalized.”

The COVID-19 pandemic has now entered its fifth year. Well over 1 million Americans have died after being infected. On a global scale, it has been estimated that the total number of excess deaths caused by the pandemic now exceeds 28 million. Countless millions are being infected multiple times and, even if spared a fatal outcome, endure the misery and debilitation of Long COVID. Every capitalist government has dismantled the most minimal measures to prevent the spread of the disease.

Even the use of masks is being opposed and, in some cases, threatened with criminal sanctions. The slogan of the ruling elites, initially proclaimed by former British Prime Minister Boris Johnson, is, “Let the bodies pile high.” Opposing the implementation of well-known and effective public health measures to stop the transmission of the virus, it continues to spread and mutate, infecting millions of people each day. Mass death and debilitation is being normalized.

The criminal indifference of capitalist governments to the lives of the world’s population is duplicated in their attitude toward the survival of the planet. No amount of information confirming the disastrous consequences of global warming will compel the ruling class to adopt policies that scientists insist are urgently required to avoid planetary suicide.

The reactionary social essence of the capitalist system is the absolute subordination of the needs of human society to the drive for massive profits and the concentration of staggering levels of wealth in the bank accounts of the financial-corporate oligarchs who rule society.

The French novelist Balzac, who observed with a critical eye the rise of the capitalist class in the early 19th century, noted, “Behind every great fortune lies a great crime.” But the brilliant writer could hardly have imagined the extent to which his aphorism would be confirmed by the astronomical sums controlled by the present-day oligarchs. The “great fortunes” to which Balzac referred amounted to several millions. Those of the modern corporate-financial oligarchs are measured in the tens and hundreds of billions.

The most basic indication of the progressive or reactionary character of a society is whether it is becoming more equal or more unequal. By this standard, the reactionary character of American and global capitalist society is beyond debate. Social inequality has reached levels that are beyond anything that has existed in at least a century.

The richest 1 percent of the world’s population now owns almost half the world’s wealth, while the poorest 50 percent own just three-quarters of 1 percent. Eighty-one billionaires have more wealth than half of the global population. The richest 1 percent raked in 38 percent of all additional wealth accumulated since the mid-1990s, while the bottom 50 percent received just 2 percent.

The United States has the highest concentration of billionaires in the world, whose collective wealth grew to $5.2 trillion in 2023. This vast concentration of wealth and the corresponding degree of social inequality is totally incompatible with democracy.

There is much talk in the media about the threat to American democracy. President Biden declares that he is all that stands, or should I say totters, in the way of a dictatorship headed by Trump. If that is truly the case, then democracy is certainly doomed.

But the fight against dictatorship and fascism can only succeed to the extent that its causes are understood.

Trump—who emerged from the smelly sewers of the New York and New Jersey real estate and casino industries—only personifies the criminality of American capitalism.

Democracy cannot survive alongside of massive social inequality. The capitalist oligarchs turn today toward authoritarianism and fascism—as they did in Germany in the 1930s—to defend their wealth against the rising tide of social discontent and class struggle. This is not only an American phenomenon. It is taking place all over the world. The strike wave that swept across the United States in 2023 was part of an international movement.

This global upsurge will continue and grow stronger in the course of 2024.

Neither of the two major capitalist parties—the Democrats and Republicans —have anything to offer the working class but impoverishment, political repression and war. The attempted coup of January 6, 2021 was not an isolated episode. Indeed, it had more the character of a dress rehearsal. American democracy is on its last legs. It cannot survive on the basis of capitalism.

Therefore, the Socialist Equality Party will advance a program that calls for the end of the corporate-financial dictatorship, the establishment of democratically controlled public ownership over the financial-corporate conglomerates, and the dissolution of the vast military-industrial complex.

The SEP will advocate a comprehensive and far-reaching redistribution of wealth from the super-rich to the broad mass of the population.

The SEP will also fight against the vicious chauvinism of the capitalist parties. We will denounce and expose the brutal treatment of immigrants from Latin America, and uphold the fundamental democratic right of all working people to live in dignity wherever they choose.

The Socialist Equality Party will explain that the implementation of this program will require the transfer of political power to the working class.

The United States election is a world event. What happens in the US affects every country in the world. Given the global impact of the US elections, every person in the world should have the right to cast a ballot in November.

The Socialist Equality Party is intervening in the 2024 presidential election because the critical character of the present crisis requires the development of a class conscious, socialist movement of the working class.

The economic, political and social crisis of the capitalist system will intensify throughout 2024. In turn, the global resistance of the working class will grow more determined and politically conscious. In this process, the SEP and its co-thinkers in the parties affiliated with the International Committee of the Fourth International will play an increasingly decisive role.

The Socialist Equality Party is not a mere vote-catching organization, shouting demagogic slogans, mouthing platitudes, and adapting its program to the lowest common denominator. We leave that to the political charlatans of the pseudo-left organizations that hope to achieve minor and inconsequential reforms with the permission of and in alliance with the Democratic Party. Moreover, the Socialist Equality Party does not chop and dice the population into different conflicting personal identities—such as ethnicity, race, gender and sexual preference—each fighting for a more personally favorable redistribution of wealth within the framework of capitalism.

The program of the Socialist Equality Party is based on the recognition that the fundamental conflict in society is between classes.

The SEP is a party of history. Its theoretical, political and practical work is based on a vast experience of revolutionary struggle, spanning more than a century. Our traditions are rooted in the international principles and program of Marxist socialism, as it has been defended and developed by the Trotskyist movement, which was founded in 1923, in opposition to Stalinism, social democracy, reactionary nationalism and countless varieties of middle-class politics.

The Socialist Equality Party recognizes the global scale of the capitalist crisis and immense tasks that confront a movement that seeks to change the world. But we derive confidence and optimism not only from the fact that the extraordinary advances in science and technology make fully possible the rational and progressive reorganization of the world economy in the interests of mankind, but also from the fact that there does exist a social force that is sufficiently powerful to carry out the revolutionary transformation of the world—the American and international working class.

The SEP will conduct its campaign on an international scale, to explain to workers the necessity for a unified world-wide struggle against capitalism’s descent into barbarism.

But its success, the success of our campaign, depends on your support and participation in the election campaign of the Socialist Equality Party. Help us place Joseph Kishore and Jerry White on the ballot in as many states as possible. We urge workers and youth—indeed, all those who recognize that capitalism has arrived at a dead end—to join this fight. Step forward for the working class. Contribute financially and participate actively in our campaign. Build SEP campaign committees in your factories, work places, schools and neighborhoods.

The fight against poverty, repression and World War III is the fight for World Socialism!

[This announcement was originally published on WSWS.org February 27, 2024]

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship! Read More »

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism 

By the Executive Committee of the CACPS and the Editorial Board of theSocialist.LK 

“The death toll in Gaza is staggering. More than 30,000 Palestinians have reportedly been killed in just 150 days; 5% of the population is dead, injured or missing. It is impossible to adequately describe the suffering in Gaza” 

Philippe Lazzarini, Head of UNRWA (Tweet on X on February 5, 2024)

Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS) and theSocialist.LK yesterday (05) launched a public online Petition titled “Stop Gaza Genocide Now! No to Zionism! No to Imperialism!”. The significance of this political act to mobilize the working class, in Sri Lanka, South Asia and internationally, and all those who want to stop the massacre in Gaza, is expressed by the statement of Lazzarini, quoted above. 

The Petition calls upon masses to reject the reactionary appeals to imperialist warmongers to stop the massacre. “Crisis ridden, these powers are planning a war with China, and are waging a war against Russia in Ukraine, as part of a global nuclear war that would entail Iran, the Middle East and the rest of the world. In these imperialist centers too, the war abroad has brought social counter-revolution at home,” Petition states.

Pointing out the necessary relationship between war on the one hand, and debt and austerity on the other, over billions of people around the world, the Petition states, “Manifestation of the hold of imperialism takes different forms: it may be war, it may be debt and austerity. Therefore, there is no fight against debt and austerity without a fight against war, and vice versa.”

It calls upon mass solidarity with the Palestinian people and to fight till their demands are met. These demands are expressed in the slogans the Petition fights for. These include, Stop Gaza Genocide Now! No to imperialist Barbarism! Punish War Criminals!

Refuting the imperialist political trap of the two-state solution, it calls upon to fight for a socialist programme to build a Jew-Arab Unified Socialist State, which would be  part of a Federation of Socialist Unified States of the Middle East and the World.

In the backdrop of traditional working class organizations, the trade unions and their pseudo-left bckers, being lined up with imperialism and the capitalist state of austerity and international finance capital, the CACPS and theSocialist.LK call upon working class of Sri Lanka, united with the Israeli and US working people,  to “unleash our enourmous power to fight for political power, independent of the State-Company-Trade Union alliance, to call general strikes, to stop war funding and military aid, and stop the Genocide and the world war.” 

This Petition was launched as part of the wider campaign by the CACPS and theSocialist.LK against the long oppression of Palestinian people by the imperialist-backed Zionist Israel. 

We invite fellow workers and our readers to sign the Petition today, share it widely and fight to stop the Gaza Genocide Now and halt to the impending neuclear war. 

Copy the Petition Link here:

https://www.change.org/Stop-Gaza-Genocide

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism  Read More »

Scroll to Top