Author name: thesocialist

saman

SEP-SL Assistant Secretary Condemns the CAC Campaign for Freedom of Art and Expression

By Nandana Nannetti

On June 17, the Assistant Secretary of the Socialist Equality Party (SEP), Sri Lanka, Comrade Saman Gunadasa participated in the online (Zoom) meeting held by the Colombo Action Committee (CAC). The meeting was organized to clarify the political, theoretical and organizational issues required in the fight to free the political prisoners including comedian Nathasha Edrisooriya, to defend freedom of art and expression and against government repression. There is no doubt that one would expect that, in attending the meeting, Saman Gunadasa would make an important contribution representing the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI). But soon it was made clear that his intention was to disrupt the entire discussion.

saman
SEP-SL Asst Secretary Saman Gunadasa

Saman was enraged by CAC president Sanjaya Jayasekera’s insistence on the necessity to fight to build an international alliance of workers’ action committees, for which, the International Committee of the Fourth International (ICFI) has given the initiative. Sanjaya arrived at this conclusion through a detailed objective analysis of the economic, political and historical factors behind Nathasha’s arrest.

Saman intervened, declaring the following: “Socialist Equality Party is the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International. Sanjaya Wilson Jayasekara has been expelled from SEP for breaking SEP discipline.” In keeping with his practice of bludgeoning with any blunt weapon, Saman referred to a certain blog page reposting theSocialist.LK’s articles. Deliberately distorting facts, he claimed that, “he [Sanjaya] is using a blog called ICFI-1953 to promote him. This blog publicly accuses the International Committee.” This is a shameless attempt to seek to call upon a perfect lie for his assistance. But it was clear that Saman did not possess any real political argument against Sanjaya.

We have launched a national and international campaign on Nathasha Edrisooriya through the World Socialist Web Site (WSWS),” Saman announced. But there was nothing more to say about the campaign he refers to, beyond the fact that they have published two articles in WSWS, one in Sinhala and later another one in English. They described the incident of Nathasha’s arrest and expressed a lukewarm protest. That is because the party regime has not yet even attempted to discuss this matter at least among the party’s own membership – let alone a campaign among the public.

Later, Saman intervened again to say as follows:

These comrades may have an idea about where religiosity and racism are leading to. It is required to have a clear picture of the International Committee of the Fourth International. Whom does it represent? What is its program? This meeting has been organized by a group working against its (ICFI’s) program; working to suppress it; working to slander its program… It is necessary to expose it as a basic step in the fight to defend Natasha Edirisuriya.

The International Committee of the Fourth International organizes the working class.” Saying that it is “presenting a scientific program and fighting for it”, Saman reiterated that “as part of it, our struggle is to fight against all pseudo-left movements with programs of this type“.

According to Saman, the main criterion that determines the class character of CAC is the fact that two comrades who were victimized by the conspiracies of the SEP regime are in it. He had nothing to say about the fact that a number of comrades, who are active SEP members, are envaged in that committee too, since the struggle to build the CAC last year. Saman had nothing to say about the essential points of CAC’s political analysis, political positions, program and class base etc.

However, it has been affirmed through his intervention that, although the SEP bureaucracy initially acted upon the assumption that the possibility of Colombo Action Committee emerging as a genuine revolutionary organization of the working class is negligible and it can be ignored, in the context of it being established within the working-class movement, they are now convinced that they can no longer ignore it. They are compelled to go all out to destroy it.

CAC was not only founded upon the perspective of the International Committee from its inception, but also it sent the report of its establishment to the WSWS for publishing. The report was presented to the editor-in-chief of its Sri Lanka section, comrade K. Ratnayake, and his reaction was that ” [w]e are not publishing the report you have sent to the WSWS because it is a report from a committee  you have formed without the approval of the Socialist Equality Party.” He has not been able to provide any other reason for his decision until this date, and still maintains his subjective opposition despite the objective fact that it (CAC) was founded on the basis of the statement published by SEP on July 20, 2022. In contrast to this behavior, the July 20, 2022 perspective states that, “The foundations for the Democratic and Socialist Congress need to be laid by the workers and rural toilers themselves through the establishment of action committees…” The statement, towards the end of it, further affirmed that, “[t]he Socialist Equality Party is prepared and determined to assist and provide the political direction necessary for the development of the mass movement for the establishment of the Congress.” Thus, it is clear who has acted against the party, and the policies of the International Committee.

Marxism is a science. Science begins its task by distinguishing between the ‘reality’ revealed by proximity senses and perception, and the ‘reality’ developed through the process of complex and extended analysis and theoretical abstraction. The SEP regime, including Saman and Ratnayake, has not cared about this principle at all in tackling the said question.

As we explained in this very meeting, Saman’s aim was,  under the guise of opposing the CAC, to undermine the struggle which the CAC had taken to the fore with Nathasha’s imprisonment. Although the words, “willingness and determination to provide necessary support and guide in political direction” implied adherence to the policy of the International Committee, the majority of the SEP regime always subordinated the Action Committee program to their own subjective responses rather than to the rich historical experiences of the Trotskyist working-class movement. As reflected from their own actions, they do not believe that the working class can build its own organizations. This is why the Action Committee for the Defense of Freedom of Art and Expression (ACDAE), which started in 2019, was disbanded, and instead of fighting for convincing about the necessity of action committees and leading the workers to build action committees, they replaced themselves for action committees and then unsuccessfully called the workers to join them.

ACDAE led two very successful political campaigns. Comrade Sanjaya was then its president. These campaigns were able to win exceptional support from workers, artists, intellectuals and youth. The party regime consciously intervened and dissolved it. The regime argued that the formation of action committees was part of the recruitment of members into the party, and that they were formed from among those who agreed with the party’s perspectives. These views have nothing to do with the principles of the International Committee and Trotskyism. Accordingly, Saman’s intervention, rather than being simply opposing those who have been ‘expelled’ from the party, and a matter of mere subjective enmity, weighs more. 

As stated in the CAC’s statement with the heading, “Free Comedian Nathasha Edrisooriya!”, “she has been hunted, because holding free opinions, appearing for them and socializing them through artistic creations are challenging the existing social hegemony. Accusations of insulting Buddhism, destroying religious harmony and insulting girls’ colleges have been raised against her. Its aim is not only to trample on the freedom of art creation, speech and expression, but also to crush in the bud the feelings of equality that are generally burning in the oppressed people and the emancipatory feelings that arise from women themselves against the capitalist pressure placed on women”.

The article published in the Sinhala section of the WSWS on June 1, on the same day the CAC statement was issued, testifies to the shallowness of their approach to the problem. It wrote; “the proximate cause of the campaign against her for defaming Buddhism, was her recent stand-up comedy program which satirized a legend in Buddhist literature and the ethics of female students’ conduct in Buddhist schools.” We feel that these two paragraphs represent the exact difference between us and the SEP adopted line.

Further, the campaign carried out by CAC is also against the above beliefs of the party regime. Accordingly, the party regime attacks the initiative taken by CAC and, despite what they think they are doing, their actions will essentially serve the interests of the capitalist class. This occurs in a situation in which the ruling class cannot survive without the support of an organization with a revolutionary heritage, like the SEP. In the face of the government’s intensifying attack on the working class, a revolutionary party cannot continue to exist as a revolutionary party without basing itself more and more on principles, and its own historical foundations, and fighting to actively seize the leadership of the class struggle. The lesson of history is that, whenever this task is avoided, the party will be bereft of the working class interests, bewildered and intimidated by the class struggle, and will play an extremely vicious role in crushing emerging revolutionary movements. That is why the SEP should take steps to analyze this situation on a historical basis.

Raising the consciousness of the working class is the task of the revolutionary party and it is neither just a journalistic task, nor a mere propaganda task. Man has always changed himself in order to change the world, and anyone who rejects this theory does not serve the working class. The contrary is an impossibility. 

[This article was originally published in Sinhalese on June 25, 2023]

SEP-SL Assistant Secretary Condemns the CAC Campaign for Freedom of Art and Expression Read More »

අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව අර්බුදයේ පවතින මූල්‍ය පද්ධතියක් වගුගත කර දක්වයි

නික් බීම්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 26 දින පල වූ ‘Bank for International Settlements report charts a financial system in crisis‘ යන නික් බීම්ස් සහෝදරයා ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි. 

ලෝකයේ මහ බැංකුවල ඡත්‍ර සංවිධානය වන අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුවේ (Bank for International Settlements – BIS) වාර්ෂික වාර්තාව ගැඹුරු වෙමින් පවත්නා ගැටලුවලින් විනාශ මුඛයට පත් ව ඇති ලෝක මූල්‍ය පද්ධතියක් පිලිබඳ තොරතුරු දක්වයි. මේ ගැටලු එක එකක් ගත් කල, 2008 අර්බුදයේ පරිමානය හා සැසඳෙන හෝ එය ඉක්මවා යන අර්බුදයක් ඇවිලවීමෙහි ලා ඒ සෑම එකක් ම සමත් ය. 

BIS
ස්විට්සර්ලන්තයේ බාස්ල්හි පිහිටි අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව (BIZ) [ඡායාරූපය: ව්ලඩිස්ලෝ සෝකා (නිදහස් කලා බලපත්‍රය 1.3)]

වාර්තාවේ මුඛ්‍යාංගයක් වනුයේ එය, කිසියම් කාලයක දී මූල්‍ය ස්ථායීතාවයට එල්ල වූ තර්ජනයන් මැඩ පැවැත්වීම සඳහා ගන්නා ලද, එම අවස්ථාවන්හි දී තාර්කික ප්‍රතිචාරයකැයි පෙනී ගිය පියවරයන්, ඊට ද වඩා තීව්‍ර ආකූලතාවයන් විදාරනය කිරීම සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කර ඇති බව වර්තමාන තත්ත්වය නිරූපනය කිරීම මඟින් පැහැදිලි ව පෙන්වා දීමයි.    

සති අන්තයේ දී නිකුත් කරන ලද වාර්තාව මෙසේ ඇරඹෙයි: “ලෝක ආර්ථිකය තීරනාත්මක හා උපද්‍රවකාරී වකවානුවකට සේන්දු වී ඇත. ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන් මුහුන දී සිටින්නේ අතුල්‍ය අභියෝගවලින් සැදුම් ලත් තාරා මන්ඩලයකට ය. ඒ සෑම එකක් ම, වෙන් වෙන් වශයෙන් ගත් කල, අලුත් ඒවා නොවේ; එහෙත් ඒවා ගෝලීය පරිමානයක සංයෝජනය වී තිබීම; එය අලුත් දෙයකි.”   

ධනේශ්වර ක්‍රමයේ නොවිසඳිය හැකි ප්‍රතිවිරෝධයන් මාක්ස්වාදී ව්‍යාපාරය විසින් හෙලිදරව් කෙරෙන විට, “ව්‍යසන වෙලඳාම් කිරීම” සහ “අතිශයෝක්තිය” පිලිබඳව චෝදනා නඟමින් එය හෙලා දුටු සෑම මාධ්‍යවේදියෙකුම, තීරු ලිපි රචකයෙකු ම සහ ශාස්ත්‍රාලිකයෙකු ම, හරියටම අදාල ප්‍රභවයෙන් නිපන් – ඉංග්‍රීසි පිරුලකට අනුව කිවහොත් අශ්වයාගේ කටින් ම පිට වී ඇති ඔත්තුවක් වන – මෙම වචනවලින් තමන්ගේ පරිගනක තිර සරසා ගැනීම ඇතැම්විට යෝග්‍ය විය හැකිය.     

පශ්චාත් යුද්ධ කාල පරිච්ඡේදයේ මින් පෙර නොදුටු විරූ පරිදි දකින්නට ලැබෙන, රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික යන දෙ අංශයේ ම නය වර්ධනය වීමේ ප්‍රතිඵල වශයෙන් ඇති වී ඇති ඉහල උද්ධමනයේ හා වැඩෙමින් පවතින මූල්‍ය අනාරක්ෂිතභාවයේ සංයෝජනය පිලිබඳ කරුන වාර්තාව සිය විශ්ලේෂනයේ කේන්ද්‍රයෙහි ම තබා ඇත. මෙකී ගැටලු අතීතයේ දී ද උද්ගත වී ඇත; එහෙත් ඒ එකවර නොවේ. 1970 ගනන්වල සහ 1980 ගනන්වල මුල් දිනවල දී ඉහල උද්ධමනය පැමිනියේ මූල්‍ය අස්ථාවරත්වය සමඟ අත්වැල් බැඳ ගෙන නොවේ; එමෙන්ම 2008 සිදු වූ පරිදි මූල්‍ය අන්තරායයන් වර්ධනය වන විට ඒවා පැමින තිබුනේ අඩු උද්ධමන වාතාවරනයක් තුල ය.

වාර්තාව සලකුනු කල පරිදි, “ඉහල උද්ධමනයේ හා පුලුල්ව පැතිර ගිය මූල්‍ය අනාරක්ෂිතභාවයේ මෙම සත්තකින් ම අසමසම සංයෝජනය හිටි අඩියේ පැහැදිලි අහසින් කඩා පාත් වූ හෙන ගෙඩියක් නොවන” අතර, එය හුදෙක් කොවිඩ්-19 වසංගතයේ හා යුක්‍රේනයේ යුද්ධයේ නිෂ්පාදිතයක් ද නොවේ. “නය හා මූල්‍යයේ භංගුරතාවයන් එක රැයෙන් ප්‍රාදූර්භූත වන ඒවා නොවේ; ඒවා කාලයක් තිස්සේ වර්ධනය වෙති.” එබැවින් මේ ප්‍රශ්නවල මූලයන් වඩාත් ගැඹුරට විහිදී ගොස් ඇත.

මෙකී ගැටලු පෙන්වා දෙමින් එය මෙසේ සඳහන් කරයි: “ලෝක ගෝලීය ආර්ථිකය දැන් මුහුන දෙන අභියෝගවලින් කිසිසේත් නොඅඩු ආකාරයකින් පිලිබිඹු කෙරෙන්නේ, සාර්ව ආර්ථික ස්ථායීකරන ප්‍රතිපත්ති මඟින් අත්පත් කර ගත හැකි දේ පිලිබඳ යථාර්ථවාදී නොවන දෘෂ්ටියෙන් උපන් යම් කිසි ‘වර්ධන මිත්‍යාවකි.’… එහි අනපේක්ෂිත ප්‍රතිඵලය ව පවතින්නේ, ආර්ථික ක්‍රමය වඩාත් බිඳෙනසුලු එකක් බවට පත් කරන සහ ශක්තිමත් හා තිරසාර වර්ධනයක් ජනනය කිරීමට අසමත්, නය මත දිවෙන තත්ත්වාකාර ආකෘතියක් මත විශ්වාසය රඳවා හිඳීමයි.” 

නය නිර්මානය කිරීම ඊයේ හෝ ඊට පෙර දින හෝ ආරම්භ වූවක් නොවේ. එහි ආරම්භය 1987 ඔක්තෝබරයේ වෝල් වීදියේ බිඳවැටීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් එක්සත් ජනපද මහ බැංකුව තීරනාත්මක හැරීමක් ගන්නා ලද, දශක හතරකට ආසන්න ව ඉහත කාලයක් කරා දිව යයි.

ඉන් ඉදිරියට සිය කර්තව්‍යය ව ඇත්තේ සමපේක්ෂන මූල්‍ය බුබුලු වර්ධනය වීම වැලැක්වීම නොවන බවට ෆෙඩරල් මහ බැංකුව තීරනය කලේය. ඒවායින් බොහොමයක් නය මගින් මූල්‍යකරනය කරන ලද නමුත්, මෙවර එහි අරමුන වූයේ සමපේක්ෂනය දිගටම සක්‍රීය කිරීම සඳහා මූල්‍ය පද්ධතියට වැඩි මුදලක් පොම්ප කිරීමෙන් එම බුබුලු පුපුරා ගිය විට පිරිසිදු කිරීමේ ක්‍රියාවලියක නිරත වීම ය.

මෙයින් 2008 මූල්‍ය අර්බුදයට ද, ඉනික්බිති 2020 මාර්තුවේ වසංගතයේ පහර හමුවේ සිදු වූ වෙලඳ පොල කඩා වැටීමට ද පාර කැපින. ආන්ඩු සහ මහ බැංකු මීට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ආයතනික ඇප දෙමින් සහ ඩොලර් ට්‍රිලියන ගනනක ඉඳුරාම මිලකින් තොර මුදල් මූල්‍ය වෙලඳපොලවල් වෙත ලබා දෙමින්, මූල්‍ය කතිපයාධිකාරයේ වාසනාව ස්තර ගෝලය දක්වා ම ඉහල නංවමිනි.

අස්ථායීතාව මැඩ පවත්වා ඇතැයි මූල්‍ය අධිකාරීන් සිතා ගත් මොහොතේ ම, මාර්තුවේ එය නැවත විදාරනය වූයේ එජ ඉතිහාසයේ එන දැවැන්තතම බැංකු බිඳවැටීම් හතරෙන් තුනක් ම සිදුවීමත් සමඟ ය. 

පසුගිය වසර සඳහා බලාපොරොත්තු වූවාට වඩා හොඳින් ගෝලීය ආර්ථිකය “බලගතු සුලං වේග” හමුවේ ඔරොත්තු දී සිටි අතර ම, “එය පීඩාවට පත් වී තිබීමේ සංඥා මතුවීමට පටන් ගත්” බව වාර්තාව සඳහන් කලේය. “විශේෂයෙන්ම, මූල්‍ය ආතතිය, බැංකු සහ බැංකු නොවන මූල්‍ය ආයතන යන දෙවර්ගයම ගිල ගනිමින් සහ පැතිරීම සීමා කෙරෙන බලගතු ප්‍රතිචාරයක් සඳහා පෙලඹවීම් සිදු කරමින් මූල්‍ය පද්ධතිය වෙවුලුම් කැවීය.

“මේ පීඩාවන්ට පොදු ප්‍රත්‍යයක් ඇත: දීර්ඝ කාලයක් පුරා පැවැති අඩු පොලී අනුපාතවල යුගයකින් පද්ධතිය ආතතියට පත් ව ඇත.”

වාර්තාවේ සැකෙවින් සලකුනු කෙරෙන පරිදි, ඉතා මෑතක දී තුමූම ප්‍රකට කර ඇති මෙම ආතතීන්ගේ අවසානයක් පෙනෙන තෙක් මානයේ නොපවතී. 

“පද්ධතිය තුළ පුලුල්ව පැතිරුණු සාර්ව මුල්‍යමය අනාරක්ෂිතතා පවතී. රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික නය මට්ටම් ඓතිහාසික ඉහල මට්ටමක පවතී. පමන ඉක්මවා ගිය ඉහල තක්සේරුවලට පිටුපසින්, වත්කම්වල මිල ගනන්, විශේෂයෙන් නිශ්චල දේපල මිල, කඩා වැටීමට පටන් ගෙන ඇත. මූල්‍ය වෙලඳපොලවල් මිලයනය කිරීමේ කාලයට වඩා වැඩි කාලයක් පුරා පොලී අනුපාත වැඩි අගයක පැවතීමට අවශ්‍ය වනු විය හැක. මෙතෙක් මතු වී ඇති වික්‍රියාවන්ගෙන් පිලිබිඹු වන්නේ පොලී අනුපාතවල අවදානමයි, එහෙත් බොල් නය අලාභ තවමත් පැමිනීමට නියමිතය. මෙය, මූල්‍ය පද්ධතියේ ඔරොත්තු දීමේ ශක්තිය තවදුරටත් පරීක්ෂා කරනු ඇත.”

මෙම තත්ත්වය උදා වී ඇත්තේ, එක්තරා අවස්ථාවක දී අර්බුදයක් පිටුදැකීමට සහ මූල්‍යමය බිඳ වැටීමක් වලක්වා ලීමට ආන්ඩු හා මහ බැංකු විසින් ගන්නා ලද පියවර හේතුවෙනි. එම පියවර අප්‍රමාද විසඳුමක් ලබා දී ඇති අතර ම, එමඟින් සිදු කෙරී, ඇත්තේ වඩාත් ඉහල ආකාරයෙන් එය පුපුරා යාම සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කිරීම පමනෙකි.  

“සාර්ව ආර්ථික හා මූල්‍ය ස්ථායීතාවයට අනුකූල වන මූල්‍ය හා මුදල්මය සංයෝජන සමූහයක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇති ස්ථාවරත්වයේ කලාපයක්” යන සංකල්පය හඳුන්වාදීමත් සමඟ BIS සංවිධානය මෙය යම්තාක් දුරකට පිළිගත්තේය.

එහෙත් මෙකී “කලාපයේ” මායිම් අවිශද සහ නොපැහැදිලි ලෙස සංලක්ෂිත බැවින් මෙම සංකල්පයට විශ්ලේෂණාත්මක වටිනාකමක් නොමැත. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, ධනේශ්වර ආර්ථිකයේ නියාමනය භාරව සිටින අයට, ඔවුන්ගේ හදිසි පියවර දිගු කාලීනව කුමන බලපෑමක් ඇති කරනු ඇත්ද යන්න පිළිබඳ සැබෑ අදහසක් නැත.

වාර්තාව එය දක්වා ඇති පරිදි: “ආසන්න කාලයේ ස්ථාවරත්වය ඇති කරන බවක් පෙනෙන්නට ඇති ප්‍රතිපත්තිමය හැසිරීමක්, කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, අනවධානයෙන් ම කලාපය හකුලුවා ලමින් ප්‍රතිපත්තීන් එහි කඩඉම දෙසට ගෙන යා හැකිය. හදිසියේම එය එසේ නොවන බව පෙනී යන තුරු ම, ආර්ථික ක්‍රමය දිගු කලක් තිස්සේ ස්ථාවරව දිස්වෙමින් පැවතිය හැකිය.”

ඉහත අවසාන වාක්‍යයේ එන ‘හදිසියේම එය එසේ නොවන බව පෙනී යන තුරු ම’ යන වාක්‍ය ඛණ්ඩය වාර්තාවේ කිහිප වතාවක් පුනරාවර්තනය වන අතර, නියාමකයින් විය යුතු අය මුහුණ දෙන කේන්ද්‍රීය ගැටලුව ඉන් අවධාරනය කෙරේ. ගැටලුව පවතින්නේ ඔවුන්ගේ පරිගනන බලය හෝ තොරතුරු නොමැතිකම තුල නොවේ. එය පවතින්නේ ධනේශ්වර පද්ධතියේම ස්වභාවය තුල මුල් බැසගෙන ය.

නිෂ්පාදන මාධ්‍යවල සහ මූල්‍ය මාධ්‍යවල පුද්ගලික හිමිකාරිත්වය යන්නෙන් අදහස් කෙරෙන්නේ, වෙලඳපොලේ සහභාගිවන්නන්, යෝධ සංගත, බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන පිටුපසින් ආර්ථික හා මූල්‍ය ක්‍රියාවලීන් බලවත් බලවේගයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වන බවයි. ඒවායේ ක්‍රියාන්විතයන් තුළ සවිඥානික පාලනයක් ඇති නමුත්, ඊට පිටතින් පුලුල් ආර්ථිකය සහ මූල්‍ය පද්ධතිය තුල අරාජිකත්වය රජයයි. එය නියාමනය කිරීමට දැරෙන සකලවිධ උත්සාහයන් නොතකා, නැවත නැවතත් එය අර්බුදයක ස්වරූපයෙන් පුපුරා යයි.

BIS විශ්ලේෂකයින්ට ලාභ පද්ධතියේ ප්‍රතිවිරෝධතා සහ එහි ආවේනික අරාජිකත්වය පාලනය කිරීම සඳහා කවර හෝ විසඳුම් නොමැති අතර ම, කල යුතුව ඇති දේ කුමක්දැයි යන්න සම්බන්ධයෙන් ඔවුහු නිසැක පන්තිමය සහජාශයකින් සහ දශක ගණනාවක අත්දැකීම් මගින් මෙහෙයවනු ලැබෙති – මෙම තතු වෙනුවෙන් ගෙවන්නට සිදුවන මිල කම්කරු පන්තිය විසින් ගෙවනු ලැබීමට සැලැස්විය යුතුය.

මෙය වාර්තාවේ දක්වා ඇති ප්‍රතිපත්ති වට්ටෝරු දෙකෙහි දක්වා ඇත. පලමුව, එය මෙසේ පවසයි: “මුදල් ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ උද්ධමනය නැවත ඉලක්කය කරා ගෙන ඒමයි.”

පසුගිය වසර පුරා අන් කවරදාකටත් වඩා පැහැදිලි වී ඇති පරිදි, “උද්ධමනයට එරෙහි සටන”, කම්කරු පන්තියේ වැටුප් ඉල්ලීම් යටපත් කිරීම සඳහා, අවපාතයක් ඇති කරන තරමට පවා ආර්ථික වර්ධනය මන්දගාමී කිරීම කරා යොමු කර ඇත. වාර්තාව විසින් පිලිගනු ලැබ ඇති පරිදි, වැටුප් වැඩිවීම් උද්ධමන මට්ටමට වඩා බෙහෙවින් පිටුපසින් පවතින හා, උද්ධමනයේ එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ සංගත විසින් ලාභ සූරා ගැනීම වන තතු යටතේ පවා මෙම ප්‍රතිපත්තිය දිගටම පැවතිය යුතුය.

“නාමමාත්‍රික වැටුප් වර්ධනය මේ දක්වා සුවිශේෂී ලෙස බලවත් වී නොමැති අතර ම, මෙය පමන ඉක්මවා ගිය සුව පහසුවක් ලබා නොදිය යුතුය. … විශේෂයෙන්ම ශ්‍රම වෙලඳපොලවල ශක්තිය මත ඇතැම් පාඩු පිරිමැසීම් පැමිනීමට නියමිතයැයි සිතිය හැක.”

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, සෑම රටකම වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විසින් කම්කරු පන්තියේ වැටුප් අරගල යම් තරමකට පාලනය කරනු ලැබ පවත්නා නමුත්, එම තත්ත්වය දිගටම පවත්වා ගැනීමට නොහැකි විය හැක. එබැවින් පොලී අනුපාත ඉහල දැමීමේ යගදාව අවශ්‍ය වේ.

කම්කරු පන්තියට එරෙහිව එල්ල කෙරෙන දෙවන පිලිවෙත්මය හස්තය වන්නේ ආන්ඩුවේ වියදම් කපා හැරීමයි. එවැනි වාර්තා සඳහා සාමාන්‍යයෙන් සිදු කෙරෙන පරිදි මෙය එහි ආවශ්‍යක පන්ති අන්තර්ගතය වසන් කිරීම ඉලක්ක කරගත් භාෂාවෙන් සකසා ඇත.

රාජ්‍ය නය ඓතිහාසික ඉහල මට්ටම් කරා වර්ධනය වීම පෙන්වා දෙමින් වාර්තාව, “මූල්‍ය ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ තහවුරුවීමයි” යනුවෙන් ප්‍රකාශ කරයි.

සියලුම ප්‍රධාන ආන්ඩු තම මිලිටරි අයවැය ප්‍රසාරනය කරමින් සිටින කොන්දේසි යටතේ, මෙයින් අදහස් කරන්නේ කම්කරු පන්තියට එරෙහිව එල්ල කෙරෙමින් සමාජ වියදම්වල ගැඹුරු කප්පාදුවකට යොමුවීමකි. එකී කප්පාදු කිරීම් ආර්ථිකය මන්දගාමී කිරීමට ද ක්‍රියා කරනු ඇත. එමඟින් වැටුප් ඉල්ලීම් පහලට තෙරපා පීඩනයක් ඇති කරන අතර ම, මූල්‍ය පද්ධතියට අහිතකර ලෙස බලපාන පරිදි පොලී දැඩි ලෙස ඉහල නැංවීමේ අවශ්‍යතාවය ද අඩු කරනු ඇත.

“තහවුරුවීම උද්ධමන සටනේදී තීරනාත්මක ආධාරයක් සපයනු ඇතැ”යි වාර්තාවේ සඳහන් වේ. “එය, වඩාත් වැඩි කාලයක් පුරා පොලී අනුපාත ඉහල මට්ටමක තබා ගැනීමට මූල්‍ය ප්‍රතිපත්තියට ඇති කෙරෙන අවශ්‍යතාවය ද අඩු කරනු ඇති අතර එමඟින් මූල්‍ය අස්ථාවරත්වයේ අවදානම අඩු කෙරෙනු ඇත.”

BIS වාර්තාවෙන් පැහැදිලි වන්නේ, මූල්‍ය පද්ධතියේ “ස්ථාවරත්වය” සහ “ප්‍රත්‍යාස්ථිතිය” පිලිබඳ සියලු නිවේදන මධ්‍යයේ ඊට යටින් දිවෙන ඓතිහාසික අර්බුදයේ ගැඹුරු වීමයි. ඓතිහාසික වාර්තාවෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන පරිදි සහ මෙම වාර්තාව විසින්මත් පිලිගනු ලැබ ඇති පරිදි, මූල්‍ය පද්ධතිය ගලවා ගැනීම සඳහා එක් අවස්ථාවක දී ගනු ලැබ ඇති ක්‍රියාමාර්ග හේතු වී ඇත්තේ, ඊට ද වඩා වැඩි අස්ථාවරත්වයක් සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කිරීමට වන හෙයින්, යම් ආකාරයක “සාමාන්‍ය තත්ත්වයක්” ප්‍රතිෂ්ඨාපනය වීමේ අපේක්ෂාවක් නොපවතී.            

ඇත්තේ විකල්ප දෙකක් පමනෙකි. එක්කෝ කම්කරු පන්තිය සමාජ ව්‍යසනයකට ඇද දමමින් ලාභ පද්ධතියේ ඓතිහාසික අර්බුදයේ බර කම්කරු පන්තියේ කොඳු නාරටිය මත පැටවීමට පාලක පන්තීන් සමත්වීමයි; නැතහොත්, ජාත්‍යන්තරවාදී හා සමාජවාදී වැඩ පිලිවෙලින් සන්නද්ධ වන කම්කරු පන්තිය ධනේශ්වර ක්‍රමය කම්මුතු කර දැමීමයි.

අන්තර්ජාතික පියවීම් බැංකුව අර්බුදයේ පවතින මූල්‍ය පද්ධතියක් වගුගත කර දක්වයි Read More »

Brezhnev

ඉතිහාසයේ මෙම සතිය: ජූනි 12-18

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 11 දින ඉංග්‍රීසියෙන් පලවූ This Week in History යන ඉතිහාසය පිලිබඳ විශේෂාංග තීරුවේ සිංහල පරිවර්තනය යි.  පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

මීට වසර 25 කට පෙර, වසර 50 කට පෙර, වසර 75 කට පෙර සහ වසර 100 කට පෙර මෙම සතිය තුළ සිදු වූ වැදගත් ඓතිහාසික සිදුවීම් මෙම තීරුවේ පල කෙරේ.

වසර 25 කට පෙර: නේටෝව බෝල්කන් වල යුද්ධය සඳහා සැලසුම් කරයි

map
සර්බියාව තුළ කොසෝවෝ හි පිහිටීම පෙන්නුම් කරන සිතියම

1998 ජූනි 16 දින,නේටෝව, ඇල්බේනියාවේ කඳු මතින් ප්‍රහාරක ජෙට් යානා 80ක් පමණ පියාසර කරමින් කොසෝවෝ හි සර්බියාවේ මිලිටරි මර්දනය අවසන් කිරීම ඉලක්ක කරගත්  පැය පහක බලය පෙන්වීමක් පැවැත්වීය.

මෙම අභ්‍යාස මගින් එක්සත් ජනපදය හා බටහිර යුරෝපීය බලවතුන් විසින් බෝල්කන් ප්‍රදේශය තුල තවත් මිලිටරි මැදිහත්වීමක් සූදානම් කිරීම සංඥා කලේය. වාර්තා වන පරිදි, නේටෝ නිලධාරීන් විසින් කොසෝවෝහි සර්බියානු හමුදා ක්‍රියාමාර්ග “නැවැත්වීම හෝ කඩාකප්පල් කිරීම” සදහා වන ගුවන් ප්‍රහාරවල සිට, පියාසර තහනම් කලාපයක් හෝ බර අවි තහනම් කලාපයක් බලාත්මක කිරීම දක්වා වූ මිලිටරි විකල්ප මාලාවක් සකස් කර ඇත.

සලකා බලන ලද තවත් පියවරක් වූයේ බටහිරින් ඇල්බේනියාව සහ දකුණින් මැසිඩෝනියාව සමඟ කොසෝවෝ දේශසීමා ඔස්සේ නේටෝ හමුදා යෙදවීමයි. එවැනි මෙහෙයුමක් සඳහා අවම වශයෙන් හමුදා භටයින් 20,000 ක් අවශ්‍ය වනු ඇතැයි ගණන් බලා තිබුණි. කොසෝවෝහි “සාම සාධක මෙහෙයුමක්” දියත් කිරීම සදහා  නේටෝව වෙත යෝජනා ද සිදුකෙරී තිබුණි.

නේටෝ අභ්‍යාසය සිදුවෙමින් තිබියදී, සර්බියානු ජනාධිපති ස්ලොබොඩාන් මිලොසෙවික් බොරිස් යෙල්ට්සින් රජය සමඟ සාකච්ඡා සඳහා මොස්කව් වෙත පැමිණියේය. මොස්කව්, කොසෝවෝ හි සටන් නතර කරන ලෙස ඉල්ලීමේදී බටහිර බලවතුන් සමග එක්ව සිටි නමුත් ඒ සමගම සර්බියාවට එරෙහි නේටෝ හමුදා බලයේ කිසියම්ම හෝ තර්ජනයක් හෙළා දුටුවේය. නේටෝවේ අවසාන  ප්‍රධාන මැදිහත්වීම- බොස්නියානු සර්බියානු හමුදාවන්ට එරෙහිව එල්ල කරන ලද දැවැන්ත බෝම්බ හෙලීමේ ව්‍යාපාරය-  ආසන්නයේද  නේටෝවෙන් ඈත් වෙමින් සහ බෙල්ග්‍රේඩ් සමඟ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සාකච්ඡා පවත්වමින් මොස්කව්  මේ සමානම  පාහේ භූමිකාවක් ඉටු කළේය.

වොෂින්ටනය ද එකල කියා සිටියේ තමන් මානුෂීය හේතූන් මත ක්‍රියා කරන බවයි. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ යුගෝස්ලාවියාව බිඳවැටීම ආරම්භයේ සිටම සිදු වූ විශාලතම ජනවාර්ගික ජනගහන නෙරපා හැරීමයි. එය අවසන් වූයේ වාර්ගික සර්බියානුවන් 250,000 ක්  ක්‍රොඒෂියාවේ ක්‍රාජිනා ප්‍රදේශයෙන් පිටමං කිරීමෙනි. බොස්නියාවේ එ.ජ. සහ නේටෝ මැදිහත්වීමේ අවසාන ප්‍රතිඵලය වූයේ මුස්ලිම්, ක්‍රොඒට් සහ සර්බියානු පාලනයට නතු වූ ප්‍රදේශ කැබලි බවට වාර්ගික රේඛා ඔස්සේ රට බෙදීම ශක්තිමත් කිරීමයි. සරණාගතයින් ඔවුන්ගේ නිවෙස් වෙත ආපසු යාම, මූලෝපායික වශයෙන් තීරණාත්මක බ්‍රකෝ  (Brcko) නගරයේ තත්ත්වය යනාදී ප්‍රධාන ගැටළු කිසිවක් විසඳා නොතිබුණි.

යුගෝස්ලාවියානු අර්බුදයේ ආරම්භයේ සිටම, වොෂින්ටනය සහ බටහිර යුරෝපීය බලවතුන් කියා සිටියේ, ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් යුගෝස්ලාවියාවේ පැරණි ජනරජයන් සඳහා ස්වයං නිර්ණ මූලධර්ම සහ ඔවුන්ගේ දේශසීමා වල පරිශුද්ධභාවය මගින් මෙහෙයවනු ලැබූ බවයි. යථාර්ථයේ දී, මෙම මූලධර්ම හුදෙක් ආර්ථික හා දේශපාලන ආත්මාර්ථකාමීත්වය හඹා යාම වසන් කළේය. ඔවුන් මෙම ප්‍රතිපත්තිය අනුගමනය කළේ යුගෝස්ලාවියානු රාජ්‍යය දුර්වල කිරීමට සහ බෝල්කන් ප්‍රදේශයේ තමන්ගේම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීමටය.

වසර 50 කට පෙර: සෝවියට් ස්ටැලින්වාදී නායක බ්‍රෙෂ්නෙව් එක්සත් ජනපදයට පැමිණේ

Brezhnev
නික්සන්, ( වමේ) සහ බ්‍රෙෂ්නෙව්

1973 ජූනි 16 වන දින, සෝවියට් සංගමයේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම් ලියොනිඩ් බ්‍රෙෂ්නෙව්, ජනාධිපති රිචඩ් නික්සන් හමුවීම සඳහා එක්සත් ජනපදයට පැමිණියේය. වොෂින්ටන් සමුලුව-එය හඳුන්වන පරිදි-1972 මැයි මාසයේදී  නික්සන් සෝවියට් සංගමයට ගිය පළමු ජනාධිපතිවරයා බවට පත්වූ  මොස්කව්හි පැවති එවැනිම රැස්වීමකින් පසුව සිදුවිය. එක්සත් ජනපදය හා සෝවියට් සංගමය අතර ප්‍රසිද්ධ  එදිරිවාදිකම් තාවකාලිකව දියවී ගිය සීතල යුද්ධයේ “ඩෙටාන්ට්” (එදිරිවාදිකම් සමහන් කර ගැනීමේ-détente) කාල පරිච්ඡේදයේ උච්චතම අවස්ථාව මෙම රැස්වීම් සනිටුහන් කළේය.

ධවල මන්දිරයේ පැවති නිල රැස්වීමේදී බ්‍රෙෂ්නෙව් පිළිගැනීම සඳහා උත්කර්ෂවත් මිලිටරි  සංදර්ශනයක් පැවැත්විණි. ඉන්පසු ඔහු සහ නික්සන් පැය හතරකට ආසන්න කාලයක් පැවති සාකච්ඡාවක් සඳහා පෞද්ගලිකව මුණගැසුණි. එදින සවස පැවති රාජ්‍ය භෝජන සංග්‍රහයේදී නික්සන් අමුත්තන්ට මෙසේ පැවසීය.

මෙම සතියේ සිදු කරන ලද සාකච්ඡා සහ එකඟතාවයන් හේතුවෙන් අපගේ සබඳතාවල සැලකිය යුතු දියුණුවක් සඳහා අපි අඩිතාලම දමා ඇත. ලෝකයේ ප්‍රබලම ජාතීන් දෙක සාමය සහ මිත්‍රත්වය සඳහා එක්ව ක්‍රියා කරනු ඇතැයි යන සෑම තැනකම සිටින මිනිසුන්ගේ බලාපොරොත්තු සදහා  අපි සුදුස්සන්  වෙමු.

බ්‍රෙෂ්නෙව් ඒ හා සමානව අදහස් දැක්වූ යේ:

අපගේ සාකච්ඡා ආරම්භය – ඒවායේ අන්තර්ගතය සහ ඒවා ක්‍රියාත්මක වන  සන්දර්භය යන දෙකම මගේ මතකයට නැගේ – ඒවායේ ප්‍රතිඵල ඵලදායී වනු ඇති බවටත්, සෝවියට්-ඇමරිකානු සබඳතාවන්හි නව මග සලකුණක් බවට පත් වනු ඇති බවටත් බලාපොරොත්තු වීමට හේතු සපයයි.

සමුලු රැස්වීමෙන් පිටත සංචාරයේ වැඩි කොටසක් නික්සන් විසින් බ්‍රෙෂ්නෙව් සමග වයින් පානය සහ  භෝජන සංග්‍රහ සඳහා කැප කරන ලදී. ප්‍රනීත භෝජන සහ  කෙළි-යාත්‍රා  සවාරි (yacht cruises) වලට අමතරව, එක්සත් ජනපද ජනාධිපතිවරයා, ප්‍රමුඛ ස්ටැලින්වාදී නිලධාරියාට ඔහුටම සැකසූ සුඛෝපභෝගී ලින්කන් කොන්ටිනෙන්ටල් [මෝටර් රථයක්]  තෑගි  දුන් අතර, එවිටමත් බ්‍රෙෂ්නෙව් සතු    ඉහළ මට්ටමේ මෝටර් රථ ලැයිස්තුවට එයද එකතු විය.

සතියක් පුරා පැවති සමුළුවේදී නික්සන් සහ බ්‍රෙෂ්නෙව් විසින් අත්සන් කරන ලද ගිවිසුම් ගණනාවක් විය. මෙම සාකච්ඡාවලට , ආයුධ සීමා කිරීම, වෙළඳ ගනුදෙනු සහ මැද පෙරදිගද ඇතුළත් විය. ප්‍රවාහනය සහ සාගර විද්‍යාව වැනි සාමාන්‍ය ගැටළු පිළිබඳ බොහෝ කොන්දේසි කල්තියා ලිහා සකස් කර තිබුණි. න්‍යෂ්ටික අවි භාවිතය වැලැක්වීම දෙරටේම නිල ප්‍රතිපත්තිය බවට පත් කරන බවට ප්‍රකාශ කළ න්‍යෂ්ටික යුද වැලැක්වීමේ ගිවිසුම අත්සන් කිරීම වඩාත් වැදගත් විය. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන්ගේ න්‍යෂ්ටික හැකියාවන් සැබෑ ලෙස  ගලවා බිඳ දැමීමක් ගිවිසුම මගින් සිදු නොවුණි. 

එදිරිවාදිකම් සමහන් කර ගැනීම දෙසට වූ මෙම තල්ලුව,  දේශපාලන භූ දර්ශනයේ නාටකාකාර වෙනස්කම් මාලාවක් නිසා වීය. බ්‍රෙටන්-වුඩ්ස් ක්‍රමයේ අවසානයත් සමඟ ඇති වූ ගෝලීය මූල්‍ය අර්බුදය, සෝවියට්-සීනෝ භේදයේදී චීනය සහ සෝවියට් සංගමය අතර සබඳතා බිඳ වැටීම සහ වියට්නාම් යුද්ධයේදී එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ  පරාජය මේවා අතර විය. මෙම සිදුවීම්, දෙරටේම දේශපාලන අර්බුදය වේගවත් කරමින්, බ්‍රෙෂ්නෙව් සහ නික්සන් එක ලඟට තල්ලු කළ අතර, ඒ දෙදෙනාම ගනුදෙනුවක් ඇතිකර ගැනීම දේශපාලන අස්ථාවරත්වය සමනය කරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළහ.

සෑම විටම මෙන් මොස්කව්හි නියෝගවලට අනුකූලව, ඇමරිකානු කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ස්ටැලින්වාදීන් නික්සන් සමඟ බ්‍රෙෂ්නෙව්ගේ නව මිත්‍රත්වය සමරමින් සංචාරයට ඔවුන්ගේ පූර්ණ අනුමැතිය ලබා දුන්හ. ඔවුහු මෙම හමුවීම  “සාමකාමී සහජීවනය” සඳහා ඉදිරි පියවරක් ලෙස ප්‍රශංසා කළහ. එසේම, ඔවුන් වෝටර්ගේට් පරීක්‍ෂණයට එරෙහිව නික්සන්ව ආරක්ෂා කළ අතර, නික්සන්ට තනතුරෙන් ඉවත් වීම සදහා බල කිරීමට මතුවිය හැකි කම්කරුවන්ගේ ඕනෑම ව්‍යාපාරයක් මැඩපැවැත්වීමට , වෘත්තීය සමිති නිලධරයට සහාය විය.

වසර 75 කට පෙර: මැලේසියාවේ යටත් විජිත විරෝධී අරගලයට බ්‍රිතාන්‍යය ම්ලේච්ඡ ප්‍රහාරයක් දියත් කරයි

 insurgent
1952 දී ,තුවාල ලැබූ කැරලිකරුවෙකු ,ඔහුව අල්ලා ගත් බ්‍රිතාන්‍ය භටයන් විසින් ප්‍රශ්න කරන ආකාරය

1948 ජූනි 17 වන දින බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත බලධාරීන් මැලේසියානු කම්කරුවන්ට සහ රටේ ස්ටැලින්වාදී කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට අනුබද්ධ වාම ක්‍රියාකාරීන්ට එරෙහිව කුරිරු මර්දනයක් දියත් කළහ. මෙම ප්‍රහාරය , මැලේසියාවේ විධිමත් නිදහසෙන් පසුවත් පැවති වසර 12ක ගරිල්ලා යුද්ධයක් අවුලුවාලූ   අතර එය 1969 සිට 1989 දක්වා යළිත් ඇවිලී ගියේය.  වෙනත් වචනවලින් කිවහොත්, මෙම සටන සියවස  තුනෙන් එකක් පමණ වූ කාලයකට විහිදී ගියේය.

1700 ගණන්වල අග භාගයේ සිට වසර සිය ගණනක් පුරා බ්‍රිතාන්‍යය මැලේසියානු කලාපයේ විවිධ ප්‍රාන්ත යටත් විජිතයන් බවට පත් කර ගත්හ. 1946 දී, ඔවුන් ඒවා මැලේසියා සංගමයට එක් කළේ , ඒ වන විටත් පැවති , දැඩි යටත් විජිත පාලනය යටතේය . මෙය දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයෙන් පසුව, චීනය, ඉන්දියාව, වියට්නාමය සහ ඉන්දු පැසිෆික් කලාපයේ වෙනත් තැන්වල දැවැන්ත අරගල හරහා යටත්විජිතවාදයට ලෝකය පුරා අභියෝග කරමින් සිටි කාල පරිච්ඡේදයකි.

ජපානයේ  යුද කාලීන ජයග්‍රහණ සහ වාඩිලෑම මගින් පැරණි යටත් විජිත බලයේ අධිකාරයට බරපතල පහරක් එල්ල කළ මැලේසියාවේ, පශ්චාත්-යුද නැගීමක් ද ඇති විය. සැලකිය යුතු විරැකියාවෙන් හා උග්‍ර දරිද්‍රතාවයෙන් සලකුණු කෙරුනු  යුද්ධයේ ආර්ථික ප්‍රතිඵල, දේශීය වැඩවසම් ආකාර  ප්‍රභූව අතර බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට සහ ඔවුන්ගේ රූකඩවලට එරෙහි සතුරුකම සමඟ ඒකාබද්ධ විය. 1946 මුල් භාගයේදී, පළමු පූර්ණ-දින මහා වැඩවර්ජනය පවත්වන ලද අතර, ඊළඟ වසරේදී, ඒවායින් සමහරක් විශාල වූ වැඩ  නැවතුම් 300 කට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් සිදු විය, .

පැසවීමේ මෙම සන්දර්භය තුළ, මැලේසියානු කොමියුනිස්ට් පක්ෂය ප්‍රමුඛකත්වයට  පැමිණීමත් සමඟ, බ්‍රිතාන්‍යයන් මර්දනයක් සඳහා කඩතුරාවක් සපයා ගැනීමට නොඉවසිලි සහගත විය. එය 1948 ජූනි මාසයේ දී වතු හිමියන් කිහිප දෙනෙකු ඝාතනය කිරීමත් සමඟ මේ සතියේ දී  පැමිණියේය. ජූනි 17 වැනි දින බ්‍රිතාන්‍යය හදිසි තත්වයක් ප්‍රකාශයට පත් කරමින් ඊට ප්‍රතිචාර දැක්වීය.

මෙම ඝාතන සම්බන්ධයෙන්, ඒවායේ අපරාධකරුවන් හෝ යටින් දිවෙන හේතූන් පිළිබඳව හෝ විමර්ශනයක් සිදු කර නොතිබුණි. ඒ වෙනුවට සියලු මූලික සිවිල් අයිතිවාසිකම් අත්හිටුවන ලදී. අසාමාන්‍ය බලතල යටතේ කොමියුනිස්ට් සහ වෘත්තීය සමිති සංවිධායකයින්, දේශපාලන සම්බන්ධකම් ගැන වැරදි ලෙස සැක කළ අය සමඟ වටකර සිරගත කරන ලදී. ඇඳිරි නීතිය සහ අනෙකුත් මර්දන ක්‍රියාමාර්ග ද පනවන ලදී.

කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, රාජ්‍යය සමඟ ගැටුමකට සූදානම් වෙමින් සිටි බව පෙනේ. එහි නායකයින් කිහිප දෙනෙකුට, පක්ෂය ගොවි ස්ථර අතර අනුගාමිකයන්  වර්ධනය කිරීමට පටන් ගෙන තිබුණු ගම්බද ප්‍රදේශවලට පැන යාමට හැකි විය. එහිදී ඔවුන් නැවත කණ්ඩායම් ගත වී දශක ගණනාවක් පුරා පැවති ගරිල්ලා අරගලයක් ආරම්භ කරනු ලැබුනි. බ්‍රිතාන්‍යයන්  විසින්, පසුව  එක්සත් ජනපදය එම රටට එරෙහිිව කල යුද්ධයේදී වියට්නාම් මහජනතාවට එරෙහිව   භාවිතා කළ ක්‍රමවලට සමාන “ප්‍රති-කැරලි” (counter-insurgency) ක්‍රම භාවිතා කරනු ලැබීය.,

කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට, එහි සාමාජිකයන් සුවිශේෂී ධෛර්යය ප්‍රදර්ශනය කළද, ඉදිරි ගමනක් ඉදිරි පත් කිරීමට නොහැකි විය. සෝවියට් සංගමයේ ස්ටැලින්වාදී නිලධරය දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේ දී එහි අවසානය වන විට ලෝකය බෙදාගැනීම සඳහා ප්‍රධාන අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් සමඟ ගිවිසුමකට එළැඹ තිබුණි. එහෙයින්, ආසියාවේ සහ අනෙකුත් සෑම තැනකම විප්ලවවාදී අරගලයට නිලධරය සතුරු විය. ඒ අතරම, රටේ කාර්මික කම්කරු පන්තිය මත නොව, සුලු ධනේශ්වර හිමිකරුවන් විසින් ආධිපත්‍යය දැරූ මිශ්‍ර සමාජ ස්ථර, ගොවීන් ,  මත පදනම් වූ අරගලයක් සඳහා මැලේසියානු කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ දිශානතිය තුල මාඕවාදයේ ප්‍රතිගාමී බලපෑම් පැහැදිලි විය.

වසර 100 කට පෙර: රතු හමුදාව සයිබීරියාවේ ධවල ආරක්ෂකයින්ගේ (White Guard) අවසන් ශේෂයන් පරාජය කරයි

Pepelyayev
රුසියානු ධවල හමුදාවේ ජෙනරාල් ඇනටෝලි පෙපෙලියෙව්

1923 ජුනි 16 වන දින, ස්ටෙපාන් වොස්ට්‍රෙට්සොව්ගේ අණ යටතේ රතු හමුදා ඒකකයක්, සයිබීරියාවේ මෑතකදී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද යකුට් ස්වයං පාලන සෝවියට් සමාජවාදී ජනරජයේ අයන්හි ඇනටෝලි පෙපෙලියෙව්ගේ අණ යටතේ වූ ධවල ආරක්ෂක හමුදා පරාජය කරන ලදී. පෙපෙල්යෙව්  යනු සයිබීරියාවේ අද්මිරාල් ඇලෙක්සැන්ඩර් කොල්චක්ගේ ප්‍රතිවිප්ලවවාදී හමුදාවන්ට නායකත්වය දුන් හිටපු සාර්වාදී නිලධාරියෙකි.

රතු හමුදාව 1920 වන විට පෙපෙලියෙව් සමඟ දඹර කර ගත් කොල්චක් පරාජය කර ඔහුටට මරණ දණ්ඩනය හිමි කර දී තිබුණි. නමුත් පෙපෙලියෙව්  සයිබීරියාවේ දිගටම ක්‍රියාකාරී වූ අතර ව්ලැඩිවොස්ටොක්හි බොල්ෂෙවික් විරෝධී රජයක් සමඟ සම්බන්ධ වීමට උත්සාහ කළේය. අනෙකුත් සුදු හමුදා ද ඔකොට්ස්ක් මුහුද අසල සයිබීරියාවේ තමන්ගේම පාලන ප්‍රදේශ පිහිටුවා ගත්හ.

සුදු රුසියානු සංක්‍රමණයේ මධ්‍යස්ථානයක් වූ උතුරු චීන නගරයක් වන හාර්බින් හි ටයිෆස් රෝගයෙන් සුවය ලබමින් සිටි පෙපෙලියෙව්, 1922 අගෝස්තු මාසයේදී සිය ගණනක් ස්වේච්ඡා භටයින් ද සමඟ හිටපු සාර්වාදී බලඇණියේ නෞකාවක ඔකොට්ස්ක් මුහුද දිගේ ඔකොට්ස්ක් වෙත යාත්‍රා කළේය. එහිදී, ඔහු කිලෝමීටර් 1,000  ( සැතපුම් 620 ) රට අභ්‍යන්තරයේ වූ එවක බොල්ෂෙවික් පාලනය යටතේ වු, යකූට්ස්ක් (Yakutsk) නගරයට යාමට පිටත් විය. ඔහුට රතු හමුදාවේ ප්‍රතිරෝධය ජය ගැනීමට නොහැකි වූ අතර, ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී ව්ලැඩිවොස්ටොක් බොල්ෂෙවික්වරුන් අතට පත් වූ හෙයින්, වොස්ට්‍රෙට්සොව් විසින් වටලනු ලැබූ  අයාන් වෙත ඔකොට්ස්ක් මුහුද දිගේ පසුබැසීමට පෙපෙලියෙව්ට සිදුවිය.

පෙපෙලියෙව් නිලධාරීන් 102 ක් සහ සොල්දාදුවන් 230 ක් සමඟ අල්ලාගෙන ව්ලැඩිවොස්ටොක් වෙත ප්‍රවාහනය කරන ලද අතර එහිදී ඔහුට නඩු පවරා මරණ දඬුවම නියම කරන ලදී. බොහෝවිට,1918 දී පර්ම් අල්ලා ගැනීමෙන් පසු ඔහු රතු හමුදා සොල්දාදුවන් 20,000 ක් නිදහස් කර ඇති නිසා ඔහුගේ මරණ දඩුවම  ලිහිල් කිරීමට යෙදුනි. 1936 දී නිදහස් කරනු ලැබූවද, ස්ටැලින්ගේ විරේක කිරීම් අතරතුර 1938 දී නැවත අත්අඩංගුවට ගෙන ඝාතනය කෙරුණි.

ඉතිහාසයේ මෙම සතිය: ජූනි 12-18 Read More »

Titan

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම 

ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 21 දින ‘Two episodes at sea: The submersible Titan and hundreds of refugees drowned in the Mediterranean’ යන සිරසින් යුතුව පලවූ ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ  විසිනි.

ඉරිදා සිට, නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි ශාන්ත ජෝන්ස් සිට සැතපුම් 435 ක් පමණ දකුණින් උතුරු අත්ලාන්තික් සාගරයේ අතුරුදහන් වූ ටයිටන් සබ්මර්සිබලය   සම්බන්ධ  නාටකීය සිද්ධිය, ලොව පුරා මිලියන ගණනකගේ අවදානය දිනාගනිමින්  සිටී . මුහුද මතුපිටට අඩි 12,500 (මීටර් 3,800) යටින් ගිලී ඇති ,1912 අප්‍රේල් මාසයේදී මගීන් 1,500 ක් පමණ මරුවාට ගොදුරු කරමින් මුහුදුබත් වූ ටයිටැනික් නෞකාවේ සුන්බුන් නැරඹීමට, මෙම යාත්‍රාවේ මගීන් පස්දෙනා ගමන් කර ඇත.

පස්දෙනාගේ ඉරණම— ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන්  හි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් (ටයිටැනික් සංචාර මෙහෙයවන සමාගම); ධනවත් බ්‍රිතාන්‍ය ව්‍යාපාරික හා වික්‍රමාන්විත ගවේෂක හමිෂ් හාඩින්; පකිස්තාන සමාගම් අධ්‍යක්ෂ ෂාසාදා ඩාවුඩ් සහ ඔහුගේ පුත් සුලේමාන්; සහ ප්‍රංශ කිමිදුම් විශේෂඥ පෝල්-හෙන්රි නාෂොෂොලි (Paul-Henri Nargeolet)—මේ මොහොතේ නොදනී. ඉරිදා උදෑසන යාත්‍රාව කිමිදෙන විට ඔවුන් සතුව පැය 96 ක ඔක්සිජන් සැපයුමක් තිබූ බව වාර්තා වේ.

Titan
ටයිටන් සබ්මර්සිබලය [ඡායාරූපය: ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන් ]

කාලයට හා ස්වභාව ධර්මයේ බලවේග වලට එරෙහිව තරඟයක් පවතින එවැනි සිදුවීමක් මිලියන ගණනකගේ උනන්දුව හා සැලකිල්ල ආකර්ෂණය කර ගැනීම නොවැළැක්විය හැකිය. ජීවිතයට  තර්ජනය වන තත්වයන් තුළ සිරවී සිටින අය ගැන ජනයාට ගැඹුරින් සහ සහජයෙන් හැඟීම් දැනෙන අතර, වර්තමාන අවස්ථාවෙහි දී, ටයිටන් හි මගීන් ඔවුන්ගේ බිහිසුණු තත්ත්වයෙන් මුදාගත හැකි බවට බලාපොරොත්තු හීන වෙද්දීත්, ජනයා දිගින් දිගටම ඒ පිලිබඳ අපේක්ෂා  දල්වා ගෙන සිටිති. 

පුද්ගලයන්ගේ සමාජ තත්ත්වය අපගේ ආකල්පවලට බලපාන්නේ නැත. එවැනි සිදුවීමක් තුලින් ලෝකය  වඩා යහපත් තැනක් බවට පත් කරනු ඇතැයි ශෝචනීය ලෙස සිතමින්, ප්‍රකෝටිපතියන් අතළොස්සකට විය හැකි මරණය ගැන උදම් අනන කිසිවකුට සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුළ ඉඩක් නැත. සමාජ විප්ලවයේ ක්‍රියාවලිය, යථාර්ථයේ දී, දයානුකම්පාවේ සාමාන්‍යකරණය වූ වර්ධනයක් සමඟ බැඳී ඇති අතර, ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි වරක් නිරීක්ෂණය කළ පරිදි, ඊට “ඉතා දියුණු මනෝභාවයක් ඇති” මිනිසුන් අවශ්‍ය වේ.

කෙසේවෙතත්, ඛේදනීය එකක් බවට පත්වීමේ විභවය සහිත මෙම කථාංගය පිළිබඳව උචිත සන්ත්‍රාසය සහ භීතිමත් සංකාවන් හේතුවෙන්, එය විසින් මතු කෙරුණු සියලුම බරපතල සමාජ ගැටලු ජනේලයෙන් පිටතට විසි කර දමන්නේ නැත.

පළමුවෙන්ම, සමහර වේදනාකාරී වූවද  සිත් කාවදින සුළු  ඓතිහාසික උත්ප්‍රාසයන්  මතකයට නැඟේ. මුල් RMS ටයිටැනික් නෞකාව ගිලීයාම සහ දැන් ක්ෂුද්‍ර පරිමාණයෙන් කරළිය ගතවන එහි වර්තමාන සෙවණැල්ල වන ටයිටන්   අතර,  සමානකම් තිබේ.1912 ව්‍යසනයට ගොදුරු වූවන් අතර ද ප්‍රමුඛ ධනවත්තු වූහ. ඊට ධන කුවේර ව්‍යාපාරික සහ විනාශයට පත් නෞකාවේ සිටි ධනවත්ම පුද්ගලයා වූ  ජෝන් ජේකබ් ඇස්ටර් IV, සහ පෙන්සිල්වේනියා දුම්රිය සමාගමේ විධායක ජෝන් තායර් ද ඇතුළත් වූහ. 

විවිධ පරීක්ෂණ පෙන්වා දී ඇති පරිදි 1912 නෞකාව ගිලී යාම සහ ඉන් සිදු වූ දැවැන්ත මරණ සංඛ්‍යාව මුළුමනින්ම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඒවා සංගතවල ලාභය සඳහා වූ පිපාසාව, වරදවා වටහාගත් සැලසුම්, අපමණ වැරදි සහ සරලතම මුග්ධත්වයේ ද ඒකාබද්ධ නිෂ්පාදනයක් විය. ඇමරිකානු සමාජවාදී පක්ෂයේ නායක ඉයුජින් වී. ඩෙබ්ස් එකල තමන් මිලියනයකට ආසන්න ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලබා ගත් ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේ දී පෙන්වා දුන් පරිදි, “ඉහළ මාලයේ පාරට්ටු පෑ  අහංකාරය සහ නිශ්ඵල විභූතිය, කෑදරකම සහ සුඛෝපභෝගීත්වය නොවී නම්, ටයිටැනික් කිසිදා මුහුදු පතුලට කිඳා බසින්නේ නැත.” 

එපරිද්දෙන් ම, ඕෂන්ගේට් හි ක්‍රියාකාරකම් විමර්ශනය කළ යුතු යැයි විශ්වාස කිරීමට හේතු ඇති බව පෙනේ. 2018 දී, සමාගමේ සමුද්‍රීය මෙහෙයුම් අධ්‍යක්ෂ ඩේවිඩ් ලොක්‍රිජ්, “අති-විවේචනශීලී තත්ත්ව පාලන වාර්තාවක්” ලෙස මාධ්‍යවලින් විස්තර කරන ලද වාර්තාවක් ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් ඇතුළු ජ්‍යෙෂ්ඨ කළමනාකාරීත්වයට ඉදිරිපත් කළ අතර, ඔහුගේ එම උත්සාහය නිසා සමාගමෙන් නෙරපා හරින ලදී. ලොක්රිජ් සිය වාර්තාවට පූර්විකාවක් ලෙස අවධාරනය කලේ, “පුද්ගලයින්ට ආරක්ෂා  අවදානමක් ඇති කළ හැකි කරුණු නිසි ලෙස ආමන්ත්‍රණය කිරීමට” කාලය සුදුසු බව සහ, “බොහෝ ගැටළු … ආරක්ෂාව පිළිබඳ බරපතල  උත්සුකතා මතු කර ඇති” බවය.

එමෙන්ම ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන් සම්බන්ධ ඉතා අශෝභන කාරණා තිබේ. සුප්‍රසිද්ධ කරුණක් වන්නේ,  ටයිටැනික් රැගෙන ගියේ ජීවිතාරක්ෂක බෝට්ටු 20ක් පමණක් වූ අතර,  සෛද්ධාන්තිකව,  නැවේ   සිටි පුද්ගලයන් 2,200 න් අඩකට මඳක් වැඩි සංඛ්‍යාවක් වන පුද්ගලයන් 1,178කට පමණක් එම ප්‍රමාණය සෑහුනු බවයි. ඉනුත් බොහෝමයක්  මුහුදට දමා තිබුණේ අඩක් පමණක් පුරවා ගනිමිනි.   

ටයිටන් සබ්මර්සිබලය තිබෙන ස්ථානය සොයා ගත්ත ද, අවම වශයෙන් රජය සතුව, කිව හැකි තරමේ “ගලවා ගැනීමේ හැකියාවක්” නොපවතින බැවින් ජීවිත බේරා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට බාධාවක් සිදු වනු ඇත. ෆෝර්බ්ස් සඟරාවේ අදහස් දැක්වීමකින් පෙන්වා දෙන්නේ, පුදුම සහගත ලෙස, “අතිශයින්ම වික්‍රමාන්විත සංචාර  සඳහා ගෝලීය වෙළෙඳපොළ මතුව ඇති” තතු තුල, සබ්මැරීන් මුදාගැනීම දැන් “බොහෝ දුරට පුද්ගලීකරණය කරන ලද ප්‍රයත්නයක්” බවට පත්ව ඇති බවත්, “බොහෝ රජයන්ට අතුරුදහන් වූ නාවිකයින් දිය යට සිරවී ඇත්නම් ඔවුන්ට ආධාර ලබා දීමේ හැකියාව ඇත්තේ අල්ප වශයෙන් බවත් ය.” ඇමරිකාවේ ගලවා ගැනීමේ හැකියාවන් අඩුවීම ” නාටකාකරය . 1960 දී, එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාවට ඒ සඳහාම කැපවූ සබ්මැරීන ගලවා ගැනීමේ නැව් නවයක් සහ මුහුද යට ගලවා ගැනීමේ කටයුතු සඳහා කැපවූ ටග් බෝට්ටු  දෙකක් ගැන පුරසාරම් කිව හැකි විය. අද, මෙම සේවාවට දිය යට ගලවා ගැනීමේ සඳහා කැපවූ එක යාත්‍රාවක්වත්  නොමැත. 

නැවත වරක්, ඇමරිකාවේ අතිවිශාල මිලිටරිය, ආරක්ෂාව සහ “ත්‍රස්ත-විරෝධී” යාන්ත්‍රණය ඔප්පු කර සිටින්නේ, ඒවාට හැකියාව ඇත්තේ ජීවිත බේරා ගැනීමට නොව, ජීවිත අවසන් කිරීමට පමණක් බවය.

වර්තමාන ඛේදවාචකය “ආන්තික සංචාරක ව්‍යාපාරය” මත ධනාත්මක ආලෝකයක් නොහෙලයි. පුද්ගලයන් පස්දෙනා හොදින් ජීවතුන් අතර සිටිනු දැකීමට ඇති ආශාවෙන් අදහස් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුග්ධ “වික්‍රම” අනුමත කිරීම නොවේ. ඕනෑවටත් වඩා නිරතුරුව; ඕනෑවට වඩා මුදල්හදල් ඇති, ඕනෑවට වඩා නිකරුනේ ගත කිරීමට කාලය ඇති, ඕනෑ තරමට අඩුවෙන් මොලය ඇති සහ, අවලස්සන උද්ධච්ච තේජසින් පිරී ගිය පුද්ගලයෝ, තමන්ගේ ද අනුන්ගේ ද ජීවිත අවදානමට ලක් කරති. බෙසෝස්, බ්‍රැන්සන්, මස්ක් සහ ඔවුන් වැනි අය කිසිවෙකුට සමාජයීය ඵල ප්‍රයෝජනයක් නොමැති පරපෝෂිතයෝ වෙති.

පංතිය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ඛේදවාචක දෙකටම ඇතුල් වන්නේ පිහි තලයක් මෙනි. තුන්වන (හෝ පහළම) පන්තියේ ටයිටැනික් මගීන් 709ක් පමණ වූ අතර, ඇස්තමේන්තුගත ආකාරයට ඉන් 537ක්ම මිය ගියහ. තුන්වන පන්තියේ මගීන්ගෙන් පිරිමි  සියයට 80 ක් පමණ මිය ගිය අතර එම ඉරණම අත්වූයේ පළමු පන්තියේ කාන්තාවන්ගෙන් සියයට 3 කට පමණි. හොඳින් ලේඛනගත කර ඇති පරිදි, ටයිටැනික් නැවෙහි සිටි තුන්වන (හෝ පහළම)  පංතියේ  මගීන් ග්‍රිල් කරන ලද ගේට්ටු මගින් පහළ තට්ටුවේ ඔවුන්ගේ ප්‍රදේශයට සීමා කරන ලද අතර, නැව ජලයෙන් පිරී යද්දි ඉන් සමහරක අගුළු නොඇරුනි. 

වසර එකසිය එකොළහකට පසු පන්ති භේදය ඊටත් වඩා ඉහළ සහ දුෂ්ටතම අවධියකට පැමිණ තිබේ. දැන්, එය  සැබෑ ලෙසම එකිනෙකට වෙනස් යාත්‍රා දෙකක කතන්දරයක් බවට පත්ව ඇත: එක් අතකින් ටයිටන්, සහ අනෙක් පැත්තෙන් බලාපොරොත්තු රහිත සරණාගතයින් සිය ගණනක් මරා දමමින් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ජුනි 13 වන දින ගිලී ගිය ධීවර බෝට්ටුවයි.

collapse
අඩුම තරමින් 79ක් මිය ගිය ගොස් තවත් බොහෝ පිරිසක් අතුරුදහන් කරමින්, පසුව දකුණු ග්‍රීසියට ඔබ්බෙන් පෙරලී ගිලී ගිය , අබලන් ධීවර බෝට්ටු තට්ටුවේ සෑම ඉඩක් ම ආවරණය කරන මිනිසුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් පෙන්වන, 2023 ජූනි 14 වැනි බදාදා ග්‍රීසියේ වෙරළාරක්ෂක අංශය විසින් සපයන ලද අත් පත්‍රිකා ඡායාරූපයක්. [AP ඡායාරූප/හෙලනික් වෙරළාරක්ෂක බලකාය AP හරහා]

රෂ් සහ අනෙකුත් ධනවත් පුද්ගලයන් සරණාගතයින් සමඟ එකම නෞකාවේ, එහි ඉහළ තට්ටුවේ වේවා, සිටිනු සිතාගත නොහැක්කේ යම් සේ ද, එකී අවාසනාවන්තයන්ට ටිකට් පතකට $ 250,000ක් ගෙවමින් ගමන් කරන ධනවත් වික්‍රමිකයන් රැගත් සබ්මර්සිබලය අසලටවත් ලං විය හැකිවීමක් ගැන ද සිතනුවත් නොහැකිය. මේවා දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම එකිනෙකින් වෙන්වූ, එකිනෙකට පරසතුරු, දුරස්ථ සහ එකිනෙකට නොසීහෙන දනව් දෙකක් වෙති.

උතුරු අත්ලාන්තික් කථාංගයේ අනවරත මාධ්‍ය ආවරණය පසුගිය සතියේ ග්‍රීක වෙරළට ඔබ්බෙන් වූ බිහිසුණු ඛේදවාචකයට දැක්වූ සැලකිල්ලට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් ය. එහිදී පකිස්ථානුවන්, ඊජිප්තුවරුන්, සිරියානුවන්, ඇෆ්ගන් සහ පලස්තීනුවන් ආදී  පුද්ගලයෝ බොහෝ සෙයින් ම නමක් ගමක් නොමැතිව, අප්‍රසිද්ධියේ මිය ගියහ. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු කිසිදාක හඳුනාගනු ඇතැයි සිතිය නොහැක.

තවත් දරුණු උත්ප්‍රාසයක් වන්නේ, ඔවුන්ගේ මව් රට තුළ කෝපයට හා විරෝධතාවලට තුඩු දෙමින් පකිස්තානයේ දුගී පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් සිය ගණනක්  මධ්‍යධරණී මුහුදේ දී මිය යද්දී, ටයිටන් හි මගීන් වු ධනවතුන්  දෙදෙනෙකු ද පකිස්තාන ජාතිකයන් වීමයි .  

ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට පහසුකම් සැලසීම වෙනුවට, ග්‍රීසිය ප්‍රධානකොට විවිධ යුරෝපීය ආන්ඩු මෙම මහා පරිමාණ දියේ ගිලීමට තුඩු දුන් කොන්දේසිවලට සෘජුවම වගකිව යුතුය. නිලධාරීහු බොරු කියමින් තමන්ගේ භූමිකාව වසන්කොට මියගිය අය සහ තුවාල ලැබූවන් අවමානයට ලක් කළහ.  දිවි ගලවා ගත් සරණාගතයන් අපිරිසිදු ගබඩා ස්ථානයකට තල්ලු කර දමන ලදී. කරුණු විස්තර කිරීමේ දී මාධ්‍යකරුවන්ගේ ඇස නොහැරුණු තරම් ය. මහා පරිමාණ මරණය දැන් මේ අයට සාමාන්‍ය කටයුත්තකි. වාර්තාකරණයේ පැහැදිලි ඇඟවුම වූයේ දුක් විඳිමින් සිටින සරණාගතයින්ගේ ඉරණම ඔවුන් විසින් ම තමන් වෙත පමුණුවා ගන්නා ලද්දක් බවයි. යථාර්ථය වන්නේ “පවුරින්-වට ඇමරිකාව” මෙන් “යුරෝපා බලකොටුව” ද කිව නොහැකි තරම්ම නිල අමානුෂිකත්වයක් බවයි.

ග්‍රීසිය අසල වූ ධීවර යාත්‍රාව අනතුරට පත් වී ඇති බව පැහැදිලිව පෙනී ගිය කල එහි සිටි සිය ගණනක් ගලවා ගැනීම, මුහුදු පත්ලේ රැඳී තිබිය හැකි යාත්‍රාවක් බේරා ගැනීමට වඩා; ඉදින් එසේ කිරීමට අභිමත ඕනෑම රජයක් හෝ නාවික හමුදාවක් වී නම් එවැන්නකට; බෙහෙවින් පහසු කටයුත්තක් විය යුතුව තිබිණ. ඊට සම්බන්ධ යුරෝපීය ආන්ඩුවල මිනීමරු වාර්තාවට අනුව, සරණාගතයින්ගේ මරණ අන්‍යයන්ට ආදර්ශයක් සහ බිය දනවන්නක් ලෙස භාවිතා කිරීමට ඉඩ ලැබෙන පරිදි එකී මරණ හිතාමතාම සිදුවන්නට ඉඩ ප්‍රස්තා සැලසී ද යන ප්‍රශ්නය මතු කිරීම නීත්‍යානුකූල ය.  

ඇත්ත වශයෙන්ම, සිදු විය යුතුව තිබූ පරිද්දෙන්, පලා යන මිනිසුන්ට ගෞරවාන්විතව හා බාධාවකින් තොරව එක් මහාද්වීපයක හෝ රටක සිට තවෙකකට ගමන් කිරීමට ඉඩ දී තිබිණි නම් මේ සමස්ත ඛේදවාචකයම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඔවුන්ගේ සමූහ පලායාමට  බොහෝ දුරට හේතු වී ඇත්තේ, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධ සහ, දැන් මුහුදේ දී ඔවුන්ගේ මරණවලට මුලසුන දරන බටහිර බලවතුන් විසින් සිදු කරන ලද අනෙකුත් මෙහෙයුම්ය. 

සමාජ අසමානතාවය, නව යටත් විජිතවාදී යුද්ධය, අධිකාරීවාදයේ වර්ධනය සහ සංක්‍රමණ විරෝධී හිස්ටීරියාව, නිල දේශපාලනය සහ මාධ්‍ය පහත් තත්ත්වයකට වැටීම – මෙම එකිනෙකට වෙනස් කථාංග දෙක සම්බන්ධ “දුක්ඛිත තත්වයන් තුළ…අරුත් ලොවක් පවතී.” (ඩෙබ්ස්). කෙසේ වෙතත්, වික්‍රියාකාරී, සාපරාධී සමාජ පර්යායක් හමුවේ ජනස්කන්ධයේ පොදු චලනය නොවරදිනසුලු ලෙස සිදුවෙමින් පවතින්නේ වම දෙසටය, සමාජ විප්ලවයේ දිශාවට ය. 

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම  Read More »

Titan

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම 

ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ජුනි 21 දින ‘Two episodes at sea: The submersible Titan and hundreds of refugees drowned in the Mediterranean’ යන සිරසින් යුතුව පලවූ ඩේවිඩ් වොල්ෂ් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ  විසිනි.

ඉරිදා සිට, නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි ශාන්ත ජෝන්ස් සිට සැතපුම් 435 ක් පමණ දකුණින් උතුරු අත්ලාන්තික් සාගරයේ අතුරුදහන් වූ ටයිටන් සබ්මර්සිබලය   සම්බන්ධ  නාටකීය සිද්ධිය, ලොව පුරා මිලියන ගණනකගේ අවදානය දිනාගනිමින්  සිටී . මුහුද මතුපිටට අඩි 12,500 (මීටර් 3,800) යටින් ගිලී ඇති ,1912 අප්‍රේල් මාසයේදී මගීන් 1,500 ක් පමණ මරුවාට ගොදුරු කරමින් මුහුදුබත් වූ ටයිටැනික් නෞකාවේ සුන්බුන් නැරඹීමට, මෙම යාත්‍රාවේ මගීන් පස්දෙනා ගමන් කර ඇත.

පස්දෙනාගේ ඉරණම— ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන්  හි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් (ටයිටැනික් සංචාර මෙහෙයවන සමාගම); ධනවත් බ්‍රිතාන්‍ය ව්‍යාපාරික හා වික්‍රමාන්විත ගවේෂක හමිෂ් හාඩින්; පකිස්තාන සමාගම් අධ්‍යක්ෂ ෂාසාදා ඩාවුඩ් සහ ඔහුගේ පුත් සුලේමාන්; සහ ප්‍රංශ කිමිදුම් විශේෂඥ පෝල්-හෙන්රි නාෂොෂොලි (Paul-Henri Nargeolet)—මේ මොහොතේ නොදනී. ඉරිදා උදෑසන යාත්‍රාව කිමිදෙන විට ඔවුන් සතුව පැය 96 ක ඔක්සිජන් සැපයුමක් තිබූ බව වාර්තා වේ.

Titan
ටයිටන් සබ්මර්සිබලය [ඡායාරූපය: ඕෂන්ගේට් එක්ස්පෙඩිෂන් ]

කාලයට හා ස්වභාව ධර්මයේ බලවේග වලට එරෙහිව තරඟයක් පවතින එවැනි සිදුවීමක් මිලියන ගණනකගේ උනන්දුව හා සැලකිල්ල ආකර්ෂණය කර ගැනීම නොවැළැක්විය හැකිය. ජීවිතයට  තර්ජනය වන තත්වයන් තුළ සිරවී සිටින අය ගැන ජනයාට ගැඹුරින් සහ සහජයෙන් හැඟීම් දැනෙන අතර, වර්තමාන අවස්ථාවෙහි දී, ටයිටන් හි මගීන් ඔවුන්ගේ බිහිසුණු තත්ත්වයෙන් මුදාගත හැකි බවට බලාපොරොත්තු හීන වෙද්දීත්, ජනයා දිගින් දිගටම ඒ පිලිබඳ අපේක්ෂා  දල්වා ගෙන සිටිති. 

පුද්ගලයන්ගේ සමාජ තත්ත්වය අපගේ ආකල්පවලට බලපාන්නේ නැත. එවැනි සිදුවීමක් තුලින් ලෝකය  වඩා යහපත් තැනක් බවට පත් කරනු ඇතැයි ශෝචනීය ලෙස සිතමින්, ප්‍රකෝටිපතියන් අතළොස්සකට විය හැකි මරණය ගැන උදම් අනන කිසිවකුට සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුළ ඉඩක් නැත. සමාජ විප්ලවයේ ක්‍රියාවලිය, යථාර්ථයේ දී, දයානුකම්පාවේ සාමාන්‍යකරණය වූ වර්ධනයක් සමඟ බැඳී ඇති අතර, ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි වරක් නිරීක්ෂණය කළ පරිදි, ඊට “ඉතා දියුණු මනෝභාවයක් ඇති” මිනිසුන් අවශ්‍ය වේ.

කෙසේවෙතත්, ඛේදනීය එකක් බවට පත්වීමේ විභවය සහිත මෙම කථාංගය පිළිබඳව උචිත සන්ත්‍රාසය සහ භීතිමත් සංකාවන් හේතුවෙන්, එය විසින් මතු කෙරුණු සියලුම බරපතල සමාජ ගැටලු ජනේලයෙන් පිටතට විසි කර දමන්නේ නැත.

පළමුවෙන්ම, සමහර වේදනාකාරී වූවද  සිත් කාවදින සුළු  ඓතිහාසික උත්ප්‍රාසයන්  මතකයට නැඟේ. මුල් RMS ටයිටැනික් නෞකාව ගිලීයාම සහ දැන් ක්ෂුද්‍ර පරිමාණයෙන් කරළිය ගතවන එහි වර්තමාන සෙවණැල්ල වන ටයිටන්   අතර,  සමානකම් තිබේ.1912 ව්‍යසනයට ගොදුරු වූවන් අතර ද ප්‍රමුඛ ධනවත්තු වූහ. ඊට ධන කුවේර ව්‍යාපාරික සහ විනාශයට පත් නෞකාවේ සිටි ධනවත්ම පුද්ගලයා වූ  ජෝන් ජේකබ් ඇස්ටර් IV, සහ පෙන්සිල්වේනියා දුම්රිය සමාගමේ විධායක ජෝන් තායර් ද ඇතුළත් වූහ. 

විවිධ පරීක්ෂණ පෙන්වා දී ඇති පරිදි 1912 නෞකාව ගිලී යාම සහ ඉන් සිදු වූ දැවැන්ත මරණ සංඛ්‍යාව මුළුමනින්ම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඒවා සංගතවල ලාභය සඳහා වූ පිපාසාව, වරදවා වටහාගත් සැලසුම්, අපමණ වැරදි සහ සරලතම මුග්ධත්වයේ ද ඒකාබද්ධ නිෂ්පාදනයක් විය. ඇමරිකානු සමාජවාදී පක්ෂයේ නායක ඉයුජින් වී. ඩෙබ්ස් එකල තමන් මිලියනයකට ආසන්න ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලබා ගත් ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේ දී පෙන්වා දුන් පරිදි, “ඉහළ මාලයේ පාරට්ටු පෑ  අහංකාරය සහ නිශ්ඵල විභූතිය, කෑදරකම සහ සුඛෝපභෝගීත්වය නොවී නම්, ටයිටැනික් කිසිදා මුහුදු පතුලට කිඳා බසින්නේ නැත.” 

එපරිද්දෙන් ම, ඕෂන්ගේට් හි ක්‍රියාකාරකම් විමර්ශනය කළ යුතු යැයි විශ්වාස කිරීමට හේතු ඇති බව පෙනේ. 2018 දී, සමාගමේ සමුද්‍රීය මෙහෙයුම් අධ්‍යක්ෂ ඩේවිඩ් ලොක්‍රිජ්, “අති-විවේචනශීලී තත්ත්ව පාලන වාර්තාවක්” ලෙස මාධ්‍යවලින් විස්තර කරන ලද වාර්තාවක් ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ස්ටොක්ටන් රෂ් ඇතුළු ජ්‍යෙෂ්ඨ කළමනාකාරීත්වයට ඉදිරිපත් කළ අතර, ඔහුගේ එම උත්සාහය නිසා සමාගමෙන් නෙරපා හරින ලදී. ලොක්රිජ් සිය වාර්තාවට පූර්විකාවක් ලෙස අවධාරනය කලේ, “පුද්ගලයින්ට ආරක්ෂා  අවදානමක් ඇති කළ හැකි කරුණු නිසි ලෙස ආමන්ත්‍රණය කිරීමට” කාලය සුදුසු බව සහ, “බොහෝ ගැටළු … ආරක්ෂාව පිළිබඳ බරපතල  උත්සුකතා මතු කර ඇති” බවය.

එමෙන්ම ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන් සම්බන්ධ ඉතා අශෝභන කාරණා තිබේ. සුප්‍රසිද්ධ කරුණක් වන්නේ,  ටයිටැනික් රැගෙන ගියේ ජීවිතාරක්ෂක බෝට්ටු 20ක් පමණක් වූ අතර,  සෛද්ධාන්තිකව,  නැවේ   සිටි පුද්ගලයන් 2,200 න් අඩකට මඳක් වැඩි සංඛ්‍යාවක් වන පුද්ගලයන් 1,178කට පමණක් එම ප්‍රමාණය සෑහුනු බවයි. ඉනුත් බොහෝමයක්  මුහුදට දමා තිබුණේ අඩක් පමණක් පුරවා ගනිමිනි.   

ටයිටන් සබ්මර්සිබලය තිබෙන ස්ථානය සොයා ගත්ත ද, අවම වශයෙන් රජය සතුව, කිව හැකි තරමේ “ගලවා ගැනීමේ හැකියාවක්” නොපවතින බැවින් ජීවිත බේරා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට බාධාවක් සිදු වනු ඇත. ෆෝර්බ්ස් සඟරාවේ අදහස් දැක්වීමකින් පෙන්වා දෙන්නේ, පුදුම සහගත ලෙස, “අතිශයින්ම වික්‍රමාන්විත සංචාර  සඳහා ගෝලීය වෙළෙඳපොළ මතුව ඇති” තතු තුල, සබ්මැරීන් මුදාගැනීම දැන් “බොහෝ දුරට පුද්ගලීකරණය කරන ලද ප්‍රයත්නයක්” බවට පත්ව ඇති බවත්, “බොහෝ රජයන්ට අතුරුදහන් වූ නාවිකයින් දිය යට සිරවී ඇත්නම් ඔවුන්ට ආධාර ලබා දීමේ හැකියාව ඇත්තේ අල්ප වශයෙන් බවත් ය.” ඇමරිකාවේ ගලවා ගැනීමේ හැකියාවන් අඩුවීම ” නාටකාකරය . 1960 දී, එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාවට ඒ සඳහාම කැපවූ සබ්මැරීන ගලවා ගැනීමේ නැව් නවයක් සහ මුහුද යට ගලවා ගැනීමේ කටයුතු සඳහා කැපවූ ටග් බෝට්ටු  දෙකක් ගැන පුරසාරම් කිව හැකි විය. අද, මෙම සේවාවට දිය යට ගලවා ගැනීමේ සඳහා කැපවූ එක යාත්‍රාවක්වත්  නොමැත. 

නැවත වරක්, ඇමරිකාවේ අතිවිශාල මිලිටරිය, ආරක්ෂාව සහ “ත්‍රස්ත-විරෝධී” යාන්ත්‍රණය ඔප්පු කර සිටින්නේ, ඒවාට හැකියාව ඇත්තේ ජීවිත බේරා ගැනීමට නොව, ජීවිත අවසන් කිරීමට පමණක් බවය.

වර්තමාන ඛේදවාචකය “ආන්තික සංචාරක ව්‍යාපාරය” මත ධනාත්මක ආලෝකයක් නොහෙලයි. පුද්ගලයන් පස්දෙනා හොදින් ජීවතුන් අතර සිටිනු දැකීමට ඇති ආශාවෙන් අදහස් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුග්ධ “වික්‍රම” අනුමත කිරීම නොවේ. ඕනෑවටත් වඩා නිරතුරුව; ඕනෑවට වඩා මුදල්හදල් ඇති, ඕනෑවට වඩා නිකරුනේ ගත කිරීමට කාලය ඇති, ඕනෑ තරමට අඩුවෙන් මොලය ඇති සහ, අවලස්සන උද්ධච්ච තේජසින් පිරී ගිය පුද්ගලයෝ, තමන්ගේ ද අනුන්ගේ ද ජීවිත අවදානමට ලක් කරති. බෙසෝස්, බ්‍රැන්සන්, මස්ක් සහ ඔවුන් වැනි අය කිසිවෙකුට සමාජයීය ඵල ප්‍රයෝජනයක් නොමැති පරපෝෂිතයෝ වෙති.

පංතිය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ඛේදවාචක දෙකටම ඇතුල් වන්නේ පිහි තලයක් මෙනි. තුන්වන (හෝ පහළම) පන්තියේ ටයිටැනික් මගීන් 709ක් පමණ වූ අතර, ඇස්තමේන්තුගත ආකාරයට ඉන් 537ක්ම මිය ගියහ. තුන්වන පන්තියේ මගීන්ගෙන් පිරිමි  සියයට 80 ක් පමණ මිය ගිය අතර එම ඉරණම අත්වූයේ පළමු පන්තියේ කාන්තාවන්ගෙන් සියයට 3 කට පමණි. හොඳින් ලේඛනගත කර ඇති පරිදි, ටයිටැනික් නැවෙහි සිටි තුන්වන (හෝ පහළම)  පංතියේ  මගීන් ග්‍රිල් කරන ලද ගේට්ටු මගින් පහළ තට්ටුවේ ඔවුන්ගේ ප්‍රදේශයට සීමා කරන ලද අතර, නැව ජලයෙන් පිරී යද්දි ඉන් සමහරක අගුළු නොඇරුනි. 

වසර එකසිය එකොළහකට පසු පන්ති භේදය ඊටත් වඩා ඉහළ සහ දුෂ්ටතම අවධියකට පැමිණ තිබේ. දැන්, එය  සැබෑ ලෙසම එකිනෙකට වෙනස් යාත්‍රා දෙකක කතන්දරයක් බවට පත්ව ඇත: එක් අතකින් ටයිටන්, සහ අනෙක් පැත්තෙන් බලාපොරොත්තු රහිත සරණාගතයින් සිය ගණනක් මරා දමමින් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ජුනි 13 වන දින ගිලී ගිය ධීවර බෝට්ටුවයි.

collapse
අඩුම තරමින් 79ක් මිය ගිය ගොස් තවත් බොහෝ පිරිසක් අතුරුදහන් කරමින්, පසුව දකුණු ග්‍රීසියට ඔබ්බෙන් පෙරලී ගිලී ගිය , අබලන් ධීවර බෝට්ටු තට්ටුවේ සෑම ඉඩක් ම ආවරණය කරන මිනිසුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් පෙන්වන, 2023 ජූනි 14 වැනි බදාදා ග්‍රීසියේ වෙරළාරක්ෂක අංශය විසින් සපයන ලද අත් පත්‍රිකා ඡායාරූපයක්. [AP ඡායාරූප/හෙලනික් වෙරළාරක්ෂක බලකාය AP හරහා]

රෂ් සහ අනෙකුත් ධනවත් පුද්ගලයන් සරණාගතයින් සමඟ එකම නෞකාවේ, එහි ඉහළ තට්ටුවේ වේවා, සිටිනු සිතාගත නොහැක්කේ යම් සේ ද, එකී අවාසනාවන්තයන්ට ටිකට් පතකට $ 250,000ක් ගෙවමින් ගමන් කරන ධනවත් වික්‍රමිකයන් රැගත් සබ්මර්සිබලය අසලටවත් ලං විය හැකිවීමක් ගැන ද සිතනුවත් නොහැකිය. මේවා දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම එකිනෙකින් වෙන්වූ, එකිනෙකට පරසතුරු, දුරස්ථ සහ එකිනෙකට නොසීහෙන දනව් දෙකක් වෙති.

උතුරු අත්ලාන්තික් කථාංගයේ අනවරත මාධ්‍ය ආවරණය පසුගිය සතියේ ග්‍රීක වෙරළට ඔබ්බෙන් වූ බිහිසුණු ඛේදවාචකයට දැක්වූ සැලකිල්ලට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් ය. එහිදී පකිස්ථානුවන්, ඊජිප්තුවරුන්, සිරියානුවන්, ඇෆ්ගන් සහ පලස්තීනුවන් ආදී  පුද්ගලයෝ බොහෝ සෙයින් ම නමක් ගමක් නොමැතිව, අප්‍රසිද්ධියේ මිය ගියහ. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු කිසිදාක හඳුනාගනු ඇතැයි සිතිය නොහැක.

තවත් දරුණු උත්ප්‍රාසයක් වන්නේ, ඔවුන්ගේ මව් රට තුළ කෝපයට හා විරෝධතාවලට තුඩු දෙමින් පකිස්තානයේ දුගී පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් සිය ගණනක්  මධ්‍යධරණී මුහුදේ දී මිය යද්දී, ටයිටන් හි මගීන් වු ධනවතුන්  දෙදෙනෙකු ද පකිස්තාන ජාතිකයන් වීමයි .  

ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයන්ට පහසුකම් සැලසීම වෙනුවට, ග්‍රීසිය ප්‍රධානකොට විවිධ යුරෝපීය ආන්ඩු මෙම මහා පරිමාණ දියේ ගිලීමට තුඩු දුන් කොන්දේසිවලට සෘජුවම වගකිව යුතුය. නිලධාරීහු බොරු කියමින් තමන්ගේ භූමිකාව වසන්කොට මියගිය අය සහ තුවාල ලැබූවන් අවමානයට ලක් කළහ.  දිවි ගලවා ගත් සරණාගතයන් අපිරිසිදු ගබඩා ස්ථානයකට තල්ලු කර දමන ලදී. කරුණු විස්තර කිරීමේ දී මාධ්‍යකරුවන්ගේ ඇස නොහැරුණු තරම් ය. මහා පරිමාණ මරණය දැන් මේ අයට සාමාන්‍ය කටයුත්තකි. වාර්තාකරණයේ පැහැදිලි ඇඟවුම වූයේ දුක් විඳිමින් සිටින සරණාගතයින්ගේ ඉරණම ඔවුන් විසින් ම තමන් වෙත පමුණුවා ගන්නා ලද්දක් බවයි. යථාර්ථය වන්නේ “පවුරින්-වට ඇමරිකාව” මෙන් “යුරෝපා බලකොටුව” ද කිව නොහැකි තරම්ම නිල අමානුෂිකත්වයක් බවයි.

ග්‍රීසිය අසල වූ ධීවර යාත්‍රාව අනතුරට පත් වී ඇති බව පැහැදිලිව පෙනී ගිය කල එහි සිටි සිය ගණනක් ගලවා ගැනීම, මුහුදු පත්ලේ රැඳී තිබිය හැකි යාත්‍රාවක් බේරා ගැනීමට වඩා; ඉදින් එසේ කිරීමට අභිමත ඕනෑම රජයක් හෝ නාවික හමුදාවක් වී නම් එවැන්නකට; බෙහෙවින් පහසු කටයුත්තක් විය යුතුව තිබිණ. ඊට සම්බන්ධ යුරෝපීය ආන්ඩුවල මිනීමරු වාර්තාවට අනුව, සරණාගතයින්ගේ මරණ අන්‍යයන්ට ආදර්ශයක් සහ බිය දනවන්නක් ලෙස භාවිතා කිරීමට ඉඩ ලැබෙන පරිදි එකී මරණ හිතාමතාම සිදුවන්නට ඉඩ ප්‍රස්තා සැලසී ද යන ප්‍රශ්නය මතු කිරීම නීත්‍යානුකූල ය.  

ඇත්ත වශයෙන්ම, සිදු විය යුතුව තිබූ පරිද්දෙන්, පලා යන මිනිසුන්ට ගෞරවාන්විතව හා බාධාවකින් තොරව එක් මහාද්වීපයක හෝ රටක සිට තවෙකකට ගමන් කිරීමට ඉඩ දී තිබිණි නම් මේ සමස්ත ඛේදවාචකයම වළක්වා ගත හැකිව තිබුණි. ඔවුන්ගේ සමූහ පලායාමට  බොහෝ දුරට හේතු වී ඇත්තේ, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධ සහ, දැන් මුහුදේ දී ඔවුන්ගේ මරණවලට මුලසුන දරන බටහිර බලවතුන් විසින් සිදු කරන ලද අනෙකුත් මෙහෙයුම්ය. 

සමාජ අසමානතාවය, නව යටත් විජිතවාදී යුද්ධය, අධිකාරීවාදයේ වර්ධනය සහ සංක්‍රමණ විරෝධී හිස්ටීරියාව, නිල දේශපාලනය සහ මාධ්‍ය පහත් තත්ත්වයකට වැටීම – මෙම එකිනෙකට වෙනස් කථාංග දෙක සම්බන්ධ “දුක්ඛිත තත්වයන් තුළ…අරුත් ලොවක් පවතී.” (ඩෙබ්ස්). කෙසේ වෙතත්, වික්‍රියාකාරී, සාපරාධී සමාජ පර්යායක් හමුවේ ජනස්කන්ධයේ පොදු චලනය නොවරදිනසුලු ලෙස සිදුවෙමින් පවතින්නේ වම දෙසටය, සමාජ විප්ලවයේ දිශාවට ය. 

මුහුදු කථාංග දෙකක්: ටයිටන් සබ්මැරීනය සහ සරණාගතයන් සිය ගණනක් මධ්‍යධරණී මුහුදේ ගිලී මිය යෑම  Read More »

saman

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

saman
සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි Read More »

saman

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි

ජුනි 17 දින, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) පැවැත් වූ අන්තර්ජාල (Zoom) රැස්වීමට සමාජවාදී සමානතා පක්සෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස සහෝදරයා සහභාගී වී සිටියේ ය. රැස්වීම සංවිධානය කරන ලද්දේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුලු දේශපාලන සිරකරවන් නිදහස් කර ගැනීම, කලාවේ හා ප්‍රකාශනයෙ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම  හා ආන්ඩුවේ මර්දනයට එරෙහිව පියවර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලනික, න්‍යායික සහ සංවිධානාත්මක ප්‍රශ්න පැහැදිලි කර ගැනීම සදහා ය. ඒ අරබයා, රැස්වීමට සහභාගී වීමේ දී සමන් ගුනදාස ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වෙනුවෙන් වැදගත් ප්‍රතිපාදනයක් කරනු ඇතැයි යමෙක් අපේක්ෂා කලාට සැක නැත. නමුත්, ඔහු සම්පූර්න සාකච්ඡාවම කඩාකප්පල් කිරීම උදෙසා රැස්වීමට කඩා වැදුනෙකු බව පැහැදිලි විය.

saman
සසප උප ලේකම් සමන් ගුනදාස

නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීමට හේතු වූ ආර්ථික, දේශපාලන හා ඓතිහාසික   කරුනු පිලිබදව සවිස්තරාත්මක වෛෂයික විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජාත්‍යන්තර කමිටුව (ICFI) ආරම්භ කර ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයක් ගොඩ නැගීම සදහා සටන් වැදීමේ අවශ්‍යතාව, කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝරයා අවධාරනය කිරීම නිසා සමන් කුපිත විය. 

හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ “ලංකා ශාඛාව සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයයි. සසප විනය කැඩීම මත තමයි සංජය විල්සන් ජයසේකරව නෙරපල තියෙන්නේ.” යි කියමින් සමන් බුරා පැන්නේ ය.  කුමන හෝ මොට ආයුදයකින් තැලීමේ තම භාවිතාව අනුව යමින්, යම්  බ්ලොග් පිටුවක් theSocialist.LK හි ලිපි නැවත පලකිරීමක් පිළිබඳ ව දැනුවත් ලෙස විකෘති කිරීමක් කරමින්, “ඔහු [සංජය] ඔහුව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සදහා ජාත්‍යන්තර කමිටුවට ප්‍රසිද්ධියේ චෝදනා කරන ICFI-1953 නමැති බ්ලොග් එකක් යොදා ගන්නවා”යැයි පරිපූර්ණ අසත්‍යයක් තම සහායට කැඳවා ගැනීමට ඔහු නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයක යෙදුනේ ය. එහෙත් සංජයට විරුද්ධව කුමන හෝ දේශපාලනික පැහැදිලි කිරීමකට සමන්ට කරුනු නැති බව පැහැදිලි විය. 

“අපි ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත් උද්ඝොෂනයක් දියත් කරල තියෙන්නෙ නතාෂා එදිරිසූරිය පිලිබදව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය  (ලෝසවෙඅ) හරහා.” සමන් නිවේදනය කලේ ය. එහෙත් නතාෂා අත් අඩංගුවට ගැනීම විස්තර කල හා ඇල්මැරුනු විරෝධයක් පල කල ලිපියක් ලෝසවෙඅ සිංහලෙන් හා පසුව ඉංග්‍රීසියෙන් පල කිරිම හැර එබදු උද්ඝෝෂනයක් ගැන කියන්නට කිසිත් සමන් අත තිබුනේ නැත. ඒ උද්ඝොෂනයක් තබා, අඩුම තරමින් පක්ෂ සාමාජිකයන් අතරවත් මෙම දඩයම පිලිබද  සාකච්ඡාවක් කිරීමට පක්ෂ තන්ත්‍රය මෙතෙක් උත්සාහ කර නැති බැවිනි.

පසුව නැවතත් මැදිහත් වුනු සමන් මෙසේද පැවසීය:

“මේ සහෝදරවරුන්ට අදහසක් ඇති ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, වර්ගවාදය කොහෙද යන්නෙ කියන එක ගැන. හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව ගැන පැහැදිලි චිත්‍රයක් අවශ්‍යයි. එය නියෝජනය කරන්නේ කවු ද? ක්‍රියාමාර්ගය, වැඩපිලිවෙල මොකක් ද, කියන එකට විරුද්ධව, ඒක යටපත් කිරීමට, එම වැඩපිලිවෙල මඩ කිරීමට ක්‍රියාත්මක වෙන කන්ඩායමක් විසින් තමයි මෙම රැස්වීම සංවිධානය කරල තියෙන්නෙ… නතාෂා එදිරිසූරිය ආරක්ෂා කිරීමේ සටනේ මූලික පියවරක් හැටියට ඒක හෙලිදරව් කිරීම අවශ්‍යය යි.

“හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව කම්කරු පන්තිය සංවිධානය කරනවා.” තමන් “ඒ සදහා විද්‍යාත්මක වැඩ පිලිවෙල ඉදිරිපත් කරගෙන සටන් වදින”  බව කියමින්, සමන් “ ඒකෙ කොටසක් හැටියට මේ විදියෙ ව්‍යාපාරයන් සහිත සියලු ව්‍යාජ වමේ ව්‍යාපාරවලට එරෙහිව සටන් වැදීම තමයි අපේ සටන” යයි නැවතත් සදහන් කලේ ය.

සමන්ට අනුව කොක්‍රික පන්ති ස්වභාවය තීන්දු කරන ප්‍රධාන නිර්නායකය නම් සසප තන්ත්‍රයේ කුමන්ත්‍රනවල ගොදුරු වූ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් එම කමිටුව නියෝජනය කිරිම ය. දැනටමත් සසප සාමාජිකයන් වන සහෝදරවරු ගනනාවක් කොක්‍රික ගොඩ නැගීමේ අරගලයේ සිට මේ දක්වා එම කමිටුවේ ක්‍රියාකාරී වීම ගැන ඔහුට කීමට කිසිත් නො වී ය. කොක්‍රික දේශපාලන විශ්ලේෂන, වැඩ පිලිවෙල, ක්‍රියා මාර්ගය, පන්ති පදනම යන මේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ගැන සමන් කතා නො කලේ ය. 

කෙසේ වෙතත්, සසප නිලධාරී තන්ත්‍රය, කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ විප්ලවවාදී සංවිධානයක් හැටියට මතු වීම නො තකා හැරිය හැකි යයි සිතා මුල දී වැඩ කල මුත්, එන්ට එන්ටම  කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරය තුල එය තහවුරු වන බව එම තන්ත්‍රයට ඒත්තු යාම මත හා තවදුරටත් එය නො තකා සිටිය නො හැකි වන තැන එය වැනසීමට මුලු වැර යෙදීමට එයට සිදුව ඇති බව ඔහුගේ මැදිහත් වීම මගින් සහතික කෙරුනි.   

කොක්‍රික ආරම්භ කිරීමේ දී ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම් වූවා පමනක් නො ව එය ආරම්භ කල වහාම ඒ පිලිබඳ වාර්තාව ලෙසවෙඅ පලකිරීම සඳහා, එහි ශ්‍රී ලංකා අංශයේ ප්‍රධාන කර්තෘ කේ. රත්නායක වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය. ඔහුගේ ප්‍රතික්‍රියාව වූයේ “පක්ෂයේ අනුමැතියෙන් තොරව” ගොඩ නගා ඇති නිසා කොක්‍රික පිලි ගත නො හැකි බව ය. පක්ෂය විසින් නිකුත් කල 2022 ජුලි 20  ප්‍රකාශය මත එය ගොඩ නැගුනේ ය යන්නම ආත්මීය විරුද්ධත්වය උඩ ප්‍රතික්ෂේප කල ඔහුට අද දක්වාමත් වෙනත් හේතුවක් ඉදිරිපත් කිරීමට නො හැකි වී ඇත. මෙම හැසිරීමට ප්‍රතිකූලව, එකී ජුලි 20 ඉදිරි දර්ශනය කියා සිටියේ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජවාදී සම්මේලනය සදහා පදනම්  දැමිය යුත්තේ, සිය පන්ති අවශ්‍යතා සදහා සටන් කිරීම පිනිස.. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම තුලින් කම්කරුවන් හා ගම්බද පීඩිතයන් විසින් ම ය.” යනුවෙනි. “සම්මේලනය ස්ථාපිත කිරීම සදහා අවශ්‍ය මහජන ව්‍යාපාරය වර්ධනය කිරීමේ දී අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීමට සහ දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වේ”, යනුවෙන් ද ලියවිල්ල අවසානයේ දී සපථ කලේ ය. මේ අනුව පක්ෂයටත් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතටත් විරුද්ධව ක්‍රියා කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න පැහැදිලි ය. 

මාක්ස්වාදය විද්‍යාවකි. විද්‍යාව සිය කර්තව්‍යය ආරම්භ කරන්නේ  සමීප සංවේදනයන්, සංජානනය කිරිම මගින් ප්‍රකට වන යථාර්ථය ද, විශ්ලේෂනය හා  න්‍යායික වියුක්තීකරනයේ සංකීර්න වූ ද දීර්ඝ වූ ද, ක්‍රියාදාමය තුලින් විකසිත වන යථාර්ථය අතර වෙනසින් ය. සමන්, රත්නායක ඇතුලු සසප තන්ත්‍රය උක්ත ප්‍රශ්නයේ දී මෙම මුලධර්මාත්මක ප්‍රවිශ්ටය සතේකට මායිම් කර නැත. 

රැස්වීම තුල දී ම අප පැහැදිලි කල පරිදි සමන්ගේ අරමුන වූයේ කොක්‍රිකට විරුද්ධ වීමේ වේශයෙන් නතාෂා සිරගත කිරීමේ සිද්ධියත් සමග කොක්‍රික ඉස්මත්තට ගත් අරගලයට වල කැපීම ය. “අත්‍යවශ්‍ය සහයෝගය දීම හා දේශපාලන දිසානතිය සම්පාදනය කිරීමට සූදානමින් හා අධිෂ්ඨානයෙන් පසු වීම” යන වචන මගින් ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ පිලිවෙතට අනුගත වීමක් ඇගවුම් කලත් සසප තන්ත්‍රයේ වැඩි කන්ඩායම හැම විටම ක්‍රියාකාරී කමිටු වැඩ පිලිවෙල ට්‍රෙට්ස්කිවාදී කම්කරු පන්ති ව්‍යාපාරයේ පොහොසත් ඓතිහාසික අත්දැකීම්වලට නොව තම ආත්මීය ප්‍රතිචාරයන්ට  යටත් කලේ ය. තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්ගෙන් පැහැදිලි වී ඇති පරිදි කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ම සංවිධාන ගොඩ නැගිය හැකි යයි එය විශ්වාස කරන්නේ නැත. 2019 ආරම්භ කල කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කප්‍රනිආක) විසුරුවා හැරීම සිදු කලේත්, පසුව ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම සදහා කම්කරුවන් ඒත්තු ගන්වා මෙහෙයවනු වෙනුවට තමන්ම ආදේශ වී පසුව ඒවාට බැඳෙන  ලෙස කම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලමින් අසාර්ථක උත්සාහයක නිරත වූයේත්, වන්නේත් ඒ නිසා ය.

කප්‍රනිආක ඉතා සාර්ථක උද්ඝෝෂන දෙකකට මූලිකත්වය ගත්තේ ය. එවිට එහි සභාපති වූයේ සංජය සහෝදරයා ය. ඊට කම්කරුවන්ගෙන්, කලාකරුවන්ගෙන්, බුද්ධිමතුන්ගෙන් හා තරුනයන්ගෙන් සුවිශේෂී සහයෝගයක් දිනාගැනීමට  හැකි විය. පක්ෂ තන්ත්‍රය දැනුවත්ව මැදිහත් වී එය විසුරුවා හැරියේ ය. ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩ නැගීම පක්ෂයට සාමාජිකයන්  බඳවා ගැනීමේ කොටසක් යයි ද, ඒවා ගොඩ නගන්නේ පක්ෂ ඉදිරි දර්ශනයට එකඟ අය අතරින් යයි ද තන්ත්‍රය තර්ක කලේ ය. මෙම මතයන්ට ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ හා ට්‍රොට්ස්කිවාදී මූල ධර්ම සමග මොන ම සාම්‍යක්වත් නැත. ඒ අනුව සමන්ගේ මැදිහත් වීම හුදු ආත්මීය හතුරුකමක්, හුදෙක් ම පක්ෂයෙන් ‘පලවා හැරි’ අයට විරුද්ධ වීම පිලිබද කාරනයකට වඩා වැඩි දෙයකි. 

කොක්‍රික “ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය නිදහස් කරනු!” යි පලකල සිය ප්‍රකාශයේ සදහන් කල පරිදි, “ඇය දඩයම් කර ඇත්තේ එසේ පවතින අධිකාරීන් බිඳලන, නිදහස් අදහස් දැරීම, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම හා කලා නිර්මාන තුලින් ඒවා සමාජගත කිරිම යන මේ කරුනු නිසා ය. බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෲන්ට අපහාස කිරීම හා ආගමක සංහිදියාව නැති කිරීම, බාලිකා විද්‍යාලවලට අපහාස කිරිම යන චෝදනා ඇයට විරුද්ධව ගොතා ඇත. එහි අරමුන හුදෙක් කලා නිර්මානයේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස පාගා දැමීම පමනක් නො ව, පීඩිත ජන සමාජය තුල පොදුවේ දැල්වෙන සමානාත්මතා හැගීම් හා කාන්තාව මත හෙලා ඇති ධනවාදී පීඩනයට විරුද්ධව කාන්තාවන් තුලින් ම නැගී එන විමුක්තිකාමී හැගීම් අංකුර අවස්තාවේ දී ම තලා වනසා දැමීම ය.”

කොක්‍රික ප්‍රකාශය නිකුත් කල ජුනි 1 දා, සසප ලෝසවෙඅ සිංහල අංශයේ මේ සම්බන්ධව ඉදිරිපත් කල ලිපිය එහි නොගැඹුරු එලැඹුමට සාක්ෂි දරයි. එය මෙසේ ලිවීය: “එදිරිසූරියට එරෙහිව බුද්ධාගමට අපහාස කිරීම පිලිබද උද්ඝොෂනයට ආසන්නතම හේතුව වූයේ ඇය මෑතදී ඉදිරිපත් කල ස්ටෑන්ඩ්-අප් (Stand-up) ප්‍රහසනාත්මක වැඩ සටහනක දී බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන ජනප්‍රවාදමය කාරනයක් ද බෞද්ධ පාසැල්වල ශිෂ්‍යාවන්ගේ පැවැත්ම සම්බන්ධ ආචාර ධර්ම ද පිලිබදව සොපාහාසය දනවන ආකරයෙන් කරුනු දැක්වීම ය.” හරියටම අප දෙපාර්ශවය අතර වෙනස මේ ඡේද දෙක නියෝජනය කරන බව අපේ හැගීමයි.      

එපමනක් නො ව, කොක්‍රික ගෙන යන උද්ඝෝෂනය පක්ෂ තන්ත්‍රයේ ඉහත කී විශ්වාසයන්ට ද පටහැනි ය. ඒ අනුව, පක්ෂ තන්ත්‍රය කොක්‍රික ගෙන ඇති ආරම්භකත්වයට පහර දීම සිදු කරන අතර එය, ඔවුන් සිතන්නේ කුමක් උවද, වෛශිකව ඉටු කරනු ඇත්තේ ධනපති පන්තියේ අවශ්‍යතාවකි. මෙය සිදු වන්නේ පාලක පන්තියට පැවැත් ම සදහා, සසප වැනි විප්ලවවාදී උරුමයක් ඇති සංවිධානයක සහයෝගය අත්‍යවශ්‍ය වී ඇති තත්වයක ය. ආන්ඩුව පන්තිය මත දැඩි කරන ප්‍රහාරය හමුවේ, විප්ලවවාදී පක්ෂයකට වඩවඩාත් මූලධර්ම හා එහිම ඓතිහාසික පදනම් මත තහවුරු වී, පන්ති අරගලය තුල සක්‍රීයව අරගලයේ නායකත්වය ඩැහැ ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම හැර පැවැත්මක් නැත. එය මග හරින සෑම අවස්ථාවකම, පක්ෂය පන්තියෙන් වියෝ වී, වික්ෂිප්තව, පන්ති අරගලය විසින් බිය ගන්වනු ලැබීම නිසා, ඉස්මතු වන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාර තලා දැමීමට අතිෂය දුෂ්ට ක්‍රියා කලාපයක් ඉටුකරනු ඇත යන්න ඉතිහාසයේ පාඩමයි. සසප දැන් ම ‌ ඓතිහාසික පදනමක පිහිටා මෙම තත්වය විශ්ලේෂනය කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතු වන්නේ එබැවිනි.

කම්කරු පන්තියේ විඥානය ඔසවා තැබීම විප්ලවවාදී පක්ෂයේ කර්තව්‍යක් වන අතර එය හුදෙක් මාධ්‍යවේදීමය කටයුත්තක්වත්, හුදු උද්ඝෝෂනාත්මක කටයුත්තක්වත් නො වේ. ලෝකය වෙනස් කිරීම සඳහා මිනිසා හැමදාමත් තමන් ම වෙනස් කර ගත් අතර මේ න්‍යායට පිටු පාන කිසිවෙකු කම්කරු පන්තියට සේවය කරන්නේ නැත, එය කල නො හැකි ය.  

කියවන්න සබැඳි ලිපි: 

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව කඩාකප්පල් කිරීමේ උත්සාහයේ සසප අරමුන කුමක් ද?

ලංකා ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මහජන නැගිටීම හමුවේ සසප නිලධරයේ ඇල් මැරුනු ප්‍රතික්‍රියාව හා වාම කන්ඩායමේ අරගලය

සසප ප්‍රධාන ලේකම් දීපාල් ජයසේකරට පිලිතුරක්, සසප වාම කන්ඩායමේ අරගල ය

The fight for principles and leadership of the working class: How SEP-SL bureaucracy expelled revolutionaries

සසප උප ලේකම්, රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස සදහා කොක්‍රික උද්ඝෝෂනය හෙලා දකි Read More »

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

Image Not Found
ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා

හලාවත තොඩුවාවේ දී, ජනතා විමුක්ත පෙරමුන (ජවිපෙ) ‘දේශප්‍රේමීන්’ විසින්, 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වූ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් සංගමයේ ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ ඝාතනය කරනු ලැබිමෙන් වසර  34 ක් අද (24) දිනට සපිරෙයි.

ඒ වන විටත් විකොස සාමාජිකයෝ දෙදෙනෙක්, 1988 නොවැම්බර් 12 දින, සෞන්දර්ය ගුරුවරයෙකු වූ  ආර්.ඒ. පිටවෙල වැලිමඩ හඟුන්නාවේ දී ද, 1988 දෙසැම්බර් 23 සරසවි අනධ්‍යන සේවකයෙකු වූ, පී.එච්. ගුනපාල පේරාදෙනිය සරසවියේ දී ද, ජවිපෙ ඝාතකයන් විසින් ගොදුරු කර ගෙන තිබින. 1988-89 තුල, කම්කරු පන්ති සංවිධානවල නායකයෝ ගනනාවක් හා කම්කරුවෝ සිය ගනනක් ඇතුලු දහස් ගනනක් මිනිස්සු සහ ගැහැනු, තමන් හා ධනපති පන්තිය අතර වූ ලේ වැකි කේවලයට සහය නො වීම නිසා ජවිපෙ විසින් ඝාතනය කරනු ලැබූහ. 

ග්‍රේෂන්ට වෙඩි තැබීම සිදු කලේ 1989 ජූනි 23දා සවස ය. ඔහු ඉතා තරුන බිරිඳගෙන්, බිලිඳු පුතුගෙන් හා තම මව ඇතුලු ඥාතින්ගෙන් සදහට ම සමු ගත්තේ පසු දිනයේ, කොලඹ මහ රෝහලේ දී ය. 

Image Not Found
ජවිපෙ තර්ජන මැද සිය ගනනින් කම්කරුවන්, ධීවරයන් හා ප්‍රදේශවාසීන් ග්‍රේෂන් සහෝදරයාගේ දේහය රැගත් පෙලපාලියට එක් වේ

වෙඩි තැබීමට පෙර දින ග්‍රේෂන් සිය වැඩිමහල් සොහොයුරා වන විකොස ප්‍රභල සාමාජිකයෙක් වූ නිහාල් ගීකියනගේ සහ තවත් ලෝකල් සහෝදරයෙක් වන අයිවන් ඇතුලු විකොස සාමාජිකයන් සමග කොලඹ පක්ෂ කාර්යාලයේ රැස්වීමකට සහභාගි වූයේ පැන නැගී ඇති ආරක්ෂාව පිලිබද ගැටලු පිලිබද සාකච්ඡාවක් සදහා ය. ඊට දින කීපයකට පෙර නිහාල් සහ අයිවන් යන දෙදෙනා මරා දමන බව සදහන් නිර්නාමික ලිපි ද ලැබී තිබිනි. එදින මේ සියල්ල ගැන කල සාකච්ඡාවෙන් පසුව නිහාල්ට පක්ෂ කාර්යාලයේ වැඩ සදහා නතර වීමට සිදු වූ අතර, ග්‍රේෂන් පසු දින උදේ නිවසට ලගා විය.

ඒ සන්ධ්‍යාවේ ඔවුන්ගේ නිවස ඉදිරිපිට මාර්ගයේ දී අයිවන් සම්මුඛ වූ නාඳුනන පුද්ගලයන් දෙදෙනෙක් නිහාල්ට වෘත්තීය සමිතියකින් ලිපියක් බාර දීමට පැමිනි බව කියා ඇති අතර අදාල වෘත්තීය සමිතිය ගැන මේ පුද්ගලයන් දැන නො සිටි බව අයිවන්ට පෙනී ගියේ ය. එම සැකය නො තකා අයිවන් ග්‍රේෂන්ට කතා කලේ ය. ‘නිහාල් මහත්තයා මුන ගැසීමට’ පැමිනි බව මිනීමරුවෝ ග්‍රේෂන්ට ද පැවසූහ. දිගින් දිගටම නිහාල් ම ගැන විමසන විට “මම තමයි නිහාල්” කියමින් ග්‍රේෂන් ඉදිරියට පැමිනියේ මොවුන් තම සහෝදරයාට ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට සුදානම් වන බවට හැඟී ගිය හෙයිනි. අමුත්තෝ ග්‍රේෂන්ගෙන් ඉවතට පැන ගොස් වෙඩි තබන්නට වූහ. වෙඩි හඩ ඇසී දිව ආ ග්‍රේෂන්ගේ මව එක් ඝාතකයෙකු බිම පෙරලා ගත් නමුත් ඇයට සහාය වීමට කිසිවෙක් නො වී ය. ඒ වන විට අයිවන් පලා ගොස් තිබිනි. එහෙත් ඇගෙන් ගැලවීම පහසු නැති බව වටහා ගත් ඝාතකයෝ තමන්ගේ බයිසිකලයත් අත් හැර පැන ගත්තෝ ය.

මේ මරනය ආසන්න වශයෙන් ගෙන ආ පනිවිඩය නම්, දේශපාලන පැහැදිලිකම හා දේශපාලන සංවේදීභාවය වෙනුවට ආදේශක නැති බව ය. ඊට දිනකට පෙර ද හලාවත ප්‍රදේශයේ පලපුරුදු සාමාජිකයන් දෙදෙනෙක් තොඩුවාවේ සහෝදරවරුන්ට අනතුරු ඇගවූහ. වෙඩි තබන දිනයේ උදේ වරුවේ හලාවත නගරයේ උද්ඝෝෂනයක නිරතව සිටියදී එය නතර කර ආරක්ෂක ස්ථානයකට යා යුතු ය යි එම සහෝදරවරු ග්‍රේෂන් ඇතුලු පිරිසට අවවාද කලහ. ඊට සුදුසු තැනක් ද සූදානම් කර වහාම එතැනට එන්නැයි ඉල්ලා සිටියහ. එහෙත් ඊට ඉහලින් කටයුතු මෙහෙය වූ කන්ඩායමක් මෙම යෝජනාව ‘බියගුලුකම’ හා  ‘කුලප්පුව’ ලෙස ලෙස හෙලා දැක තිබිනි. දේශපාලනයේ දී, ආරක්ෂාව යන කරුන හැම විටම පන්ති බලවේගවල ක්‍රියාකාරීත්වය පිලිබද ගැඹුරු දේශපාලන තක්සේරුවක් ඉල්ලා ද සිටී. අනෙක් අතට හතුරු ප්‍රහාරයක් සම්බන්ධ ඉඟි පිලිබද වැටහීම ප්‍රගුන කර තිබිය යුතු වන අතර සැකයේ වාසිය අත් නො හැරිය යුතුය. විප්ලවවාදියා බියගුල්ලකු නොවිය යුතු අතර ම, සතුරා හැඳිනීමේත්, එමෙන් ම සතුරා මග හැරීමේ හා සතුරාට මුහුන දීමේ කලාවත් දැන සිටිය යුතු ය.

Image Not Found
1987 දෙසැම්බර් විකොස ප්‍රධාන ලේකම් කීර්ති බාලසූරිය සහෝදරයාගේ අවමංගල පෙරහැරේ ඉදිරියෙන් යන ග්‍රේෂන්

ජවිපෙ විසින් විකොස සාමාජිකයන් ඝාතනය කරනු ලැබීම ඒ වන විටත් ජවිපෙ ධනේශ්වර පද්ධතියට කෙතරම් බැඳී තිබුනේ ද යන්න පිලිබද පැහැදිලි සාක්ෂයකි. ඔවුන්ට ආන්ඩුවේ ඇමතිකම් තුනක් පිරිනැමීමට ජනාධිපති ප්‍රේමදාස සූදානම් ව සිටියේ ය යන්න දැන් රහසක් නො වේ. එපමනක් නො ව එම කාලය තුල ම ඔවුහු, හිටපු අගමැති සිරිමාවෝ බන්ඩාරනායක හෝ ඇගේ නියෝජිතයන් සමග ද සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූහ. ඔවුනොවුන් අතර ලේ වැකි ගැටුම පන්ති පාලනය පවත්වා ගන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ මිස එය පෙරලා දැමීම පිලිබඳ කරුනක් නො වී ය. එහි කොටසක් ලෙස දෙමල ජාතිය සමූලඝාතනය කිරීමේ වර්ගවාදී යුද්ධය පවත්වා ගෙන යන්නේ කෙසේ ද යන්න පිලිබඳ ව ද ඔවුන් අතර මතභේද තිබිනි.    

විකොස මෙම යුද්ධයට ආරම්භයේ සිටම ක්ෂමා විරහිත ලෙස විරුද්ධ විය. මේ යුද්ධය අපේ යුද්ධයක් නො වේ, මේ යුද්ධයට එක සතයක්, එක මිනිහෙක්, එක ලේ බිඳක් නො දෙනුයි එය සටන් වැදුනේ ය. 1979 ජූලි 17දා, එවකට විකොස රාජාංගනයේ සංවිධායක ආර්. පී පියදාස සහෝදරයා යුඇන්පී ආන්ඩුවේ හා පොලිසියේ පිටුබලය ලද කුලී මිනීමරුවන් විසින් මරා බිම හෙලනු ලැබීම පාලක පන්තිය ඊට එරෙහිව ගත් පියවරකි. පියදාස ඝාතනය කරනු ලැබුනේ එම ජුලි මාසයේ ධනේශ්වර රාජ්‍ය තන්ත්‍රය විසින් දෙමල ජනතාවට එරෙහිව මෙහයවනු ලැබූ ජන ඝාතක, දේපොල සංහාරක වර්ගවාදී ප්‍රහාරය මධ්‍යයේ ය. පියදාස දෙමල පීඩිතයන්ට එරෙහිව දියත් කල ප්‍රහාරයට හා ගම්බද ගොවීන්ට එරෙහි ක්‍රියාත්මක ධනේශ්වර පීඩනයට එරෙහිව සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සඳහා ගොවි ජනතාව අතර සටන් වැදුනෙකි.    

1983 ආරමිභ කල කොලඹ ආන්ඩුවේ යුද්ධය හා දකුනේ පන්ති අරගල උත්සන්න වීමත් සමග ජනාධිපති ජේ.ආර්.ජයවර්ධන ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අත්සන් තැබිවේ ය. ඒ 1987 ජුලි 29 දා ය. මෙම ගිවිසුම පිලිබද විකොස 1987 නොවැම්බර් 19 දින සිය ප්‍රකාශය තුල එල්ටීටීඊයේ බංකොලොත් ජාතිකවාදය ක්ෂමා විරහිතව හෙලි කරමින්  සටහන් මෙසේ සන් කලේය:,

පීඩිත ජාතියක ධනේශ්වර පන්තිය තම ස්වයංනීර්නය යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ ම තමන් සදහා ජාතික වරප්‍රසාද ලබා ගැනීම ද ‘ස්වාධීන’ රට තුල කම්කරුවන් හා ගොවියන් සූරා කෑම සදහා වාසිදායකම තත්වයන් තහවුරු කර ගැනීම ද වේ. එල්ටීටීඊය වැනි ධනේශ්වර ජාතිකවාදයේ ඉතාම රැඩිකල් ප්‍රවනතාවන් ද ඇතුලු සියලුම කොටස්වල පිලිවෙත් මෙම පන්ති අරමුන විසින් මෙහෙයවනු ලබයි. එය එම ප්‍රවනතාවන්හි දේශපාලන දේහයේ ව්‍යුහය නීර්නය කරයි. සෑම අවස්ථාවකම ධනේශ්වර ජාතිකවාදියෝ, විමුක්ති අරගලය සිය අත යටින් ඉවතට ගොස් ධනේශ්වර පාලනය පවත්වාගෙන යාමට එරෙහි තර්ජනයක් බවට පත් වීම වලක්වාලීමට වග බලා ගනිති.”

ඒ වන විට රැඩිකල් සුලු ධනපති පක්ෂයක් වූ ජවිපෙ, ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට එරෙහි වීමේ මුවාවෙන් ආරම්භ කල දේශප්‍රේමී ව්‍යාපාරය වටහා ගැනීමට ද ඉහත ඡේදයේ සදහන් විශ්ලේෂනය මත පදනම් විය යුතු ම ය. “පලමුව මවුබිම දෙවනුව වැඩ බිම! පලමුව මවුබිම දෙවනුව පාසැල!” වැනි ලේ වැකි ෆැසිස්ට් සටන්පාඨ මගින් එය සුලු ධනේශ්වර ගිනි මැලයක් සිය ධනපති සගයන්ට මෙන් ම කම්කරු පන්තියට එරෙහිව අවුලුවා ගත්තේ ය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ 60,000කට වැඩි ගම්බද තරුනයන්ගේ ජීවිත බිලි ගැනීමට, පන්ති අරගලය යටපත් කර යුද්ධය උත්සන්න කිරීමට හා පෞද්ගලීකරනය ඇතුලු ආන්ඩුවේ මෘග පාලනයට අවකාශ ලැබීම ය. 

ජවිපෙ හා ආන්ඩුවේ තුවක්කු දෙකටම මුහුන දුන් විකොස 1991 පෙබරවාරි 8 දා “ගම්බද ඝාතන නතරකරනු” යන හිසින් නිකුත් කල ප්‍රකාශනයේ සඳහන් කර ඇති පරිදි, එදා, රාජ්‍ය මර්දනය, එක් අතකින් උතුරු නැගෙනහිර පීඩිත දෙමල ජාතියට එරෙහි වර්ගවාදී යුද්ධයේ ද, අනික් අතින් දකුනේ තරුනයන් දුටු තැන වෙඩි තැබීමට අසීමිත නියෝග සහිත රුදුරු මිලිටරි- පොලිස්‌ ඝාතනයේ ද ස්වරූපය ගෙන ඇත.” ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම යටතේ උතුරු ප්‍රදේශ ඉන්දියන් හමුදාවට පැවරීම සිදු කලේ දකුනේ මෙම විනාශයට අවකාශ සදහා බව විකොස ඒ වන විටත් පෙන්වා දී තිබිනි. 

මෙම මූලධර්ම මත ප්‍රේමදාස ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයට දැනුවත්ව එරෙහිව නිර්ධන පන්ති ජාත්‍යන්තරවාදය මත පදනම් වීම නිසා ග්‍රේෂන් ඇතුලු විකොස සහෝදරවරුනගේ ජිවිත බිලි ගත් ජවිපෙ විවෘත ධනපති පක්ෂයක් බවට පරිවර්තනය වී වර්ගවාදී යුද්ධය හා මර්දනය ඉදිරියට ගෙන ගිය ආන්ඩුවල ඇමතිකම්වල ලැගගත්තේ ය. දේශප්‍රේමීන් කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ සටන්කරුවන් ඇතුලු පීඩිත මිනිසුන් දහස් ගනනකගේ ජිවිත බිලි ගත්තේ හා බිලි දුන්නේ මෙබදු අරමුනු උදෙසා ය යන කරුන හිතනමතන කිසිවෙකු විසින් අමතක නො කරනු ඇත.

ආසන්න වසයෙන් සැලකූ කල ග්‍රේෂන් තම පක්ෂයේ සිටි දැනුවත් හා ක්‍රියාශීලී සටන්කරුවෙකු වූ සිය සොහොයුරාගේ ජිවිතය තම දිවි දෙවෙනිකොට රැක ගැනීමට දැනුවත් ව සූදානම්ව සිටියේ ය. ඔහුගේ ඒ අරමුන ඉටු වී ඇත. එහෙත් එබදු සටන්කරුවකු අහිමි වීම දරා ගැනීමට පක්ෂයට, ඔහුගේ ආදරනීය යෞවන බිරිදට, චූටි පුතුට, ආදරනීය මවට, නිහාල් ඇතුලු පවුලේ සෙසු සාමාජිකයන්ට හෝ හිතවතුන්ට සිදු වීම ඛේදයකි.

1970 ගනන් අග භාගයේ සිට ලෝක ආර්ථිකය හා සමාජ ක්‍රමයේ පරස්පරයන් තීව්‍ර කල නිෂ්පාදනයේ භූගෝලීයකරනය, දේශප්‍රේමීන්, බෙදුම්වාදීන්, වෘත්තීයසමිතිවාදින් ඇතුලු සියලු ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර විවෘත අධිරාජ්‍යවාදී ඒජන්සි බවට පරිවර්තනය කලේ ය. ඔවුහු ස්වයංනීර්නයේ නාමයෙන්, ඇතැම් තැන්වල රටවල් බෙදා කුඩා රාජ්‍ය කැබලි ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී  ආර්ථිකයේ වේදිකා බවට පත් කිරීම ජිවනෝපාය බවට පත් කර ගැනීම ඇරඹුහ. 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව සිය විශ්ලේෂනය තුල සටහන් කර ගත් පරිදි, භූගෝලියකරනයට දැක් වූ මෙම ජාතිකවාදී ධනේශ්වර ප්‍රතිචාරයට එරෙහිව වෛෂයික යථාර්ථය වූයේ, භූගෝලීයකරනය ජාතික ආර්ථිකයන්ගේ පැවැත්ම අහෝසි කිරීම මිස ඒවා තව තවත් බෙදීම නො වේ. 

නමුත් හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය තුලමත් මේ විශ්ලේෂනය තුලින් මතු කල අභියෝගයන් සහමුලින් පැහැදිලි නො වීම පිලිබද ප්‍රශ්න මතු විය. පීඩිත ජාතීන්ට ස්වයංනීර්නය ඇතුලු සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් අත්පත් කර ගත හැකි වන්නේ කම්කරු පන්තියේ ආඥාදායකත්වය තුලින් පමනෙකි ය යන එහි ඉදිරි දර්ශනය නො තකා පක්ෂයේ වැඩි කන්ඩායම කියා සිටියේ පීඩිත ජාතියට මහා ජාතියේ මහජනයාට මුහුන දීමට සිදු වී ඇති ප්‍රශ්නවලට වඩා වෙනස් ප්‍රශ්නයක් නැති බව ය. ඒ නිසා ස්වයංනීර්නය හෝ ජාතික ගැටලුව කියා ප්‍රශ්නයක් ඇත්තේ ම නැතැයි ඔවුහු තර්ක කලහ.

මෙය පක්ෂයක් පීඩිත ජාතීන් සම්බන්ධයෙන් ධනපති තර්කය ම ගෙන හැර පෑමකි. පීඩිත ජාතිය ආරක්ෂා කිරීමේ ප්‍රධාන වගකීම පවතින්නේ මහ ජාතියේ කම්කරු පන්තිය ද ඇතුලත් ලෝක කම්කරු පන්තියට ය. ග්‍රේෂන් දිවි දී ආරක්ෂා කල ජිවිතය වන ඔහුගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා – නිහාල් ගී කියනගේ – සහ ‘සසප වාමාංශය’ මෙම ජාත්‍යන්තරවාදී ආස්ථානය වෙනුවෙන් අප්‍රතිහත ධෛර්යයෙන් සටන් වදින අතර එය ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා ආකර්ශනය කරගත් විප්ලවවාදී මූලධර්ම රකිමින් ඔහුට සහ එම මූලධර්ම වෙනුවෙන් දිවී පිදූ සියලු සහෝදරවරුන්ට පිදෙන ආචාරය යි.

ග්‍රේෂන් ගීකියනගේ සහෝදරයා පිලිබද මතකය දිගු කල් දිනේවා!   

ජවිපෙ දේශප්‍රේමයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරවාදය උදෙසා දිවි පිදූ විකොස ග්‍රේෂන් සහෝදරයා පිලිබද මතකය Read More »

poster

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි

අපේ වාර්තාකරු

ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුළු සිරගත කර සිටින සියලු දේශපාලන සිරකරුවන්  මුදා හරින ලෙස බල කරමින් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) විසින් සංවිධානය කරන ලද අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පසුගිය ජූනි 17 වන සෙනසුරාදා  පවත්වන ලදී.

හුදෙක් උද්ඝෝෂණ රැස්වීමක ස්වභාවය ඉක්මවා යමින්, මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් ඇතුළු ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහි රාජ්‍ය කඩා වැදීමේ පසුබිම් තතු සහ එහි දේශපාලන හැඟවීම් ද, ඊට මුහුණ දීමේ ඉදිරි මාවත කෙසේ විය යුතු ද යන කරුණු ද මෙහි දී ගැඹුරින් විමසා බැලින.

22 – 27 ක් අතර සංඛ්‍යාවක් දෙනා මෙම රැස්වීමට සජීවීව සම්බන්ධ වූ අතර, රාත්‍රී 11 පමණ දක්වා පැවැති රැස්වීමේ අවසාන භාගය දක්වාම එහි වැඩි දෙනා රැඳී සිටියෝය. 

රැස්වීම ආරම්භ කරමින් මුලසුනේ කථාව ඉදිරිපත් කළ පරාක්‍රම කුරුප්පු සහෝදරයා රැස්වීමේ නිමිත්ත හා නතාෂා එදිරිසූරිය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ පසුබිම කෙටියෙන් පැහැදිලි කරමින්, කලාකාරිනියගේ නිර්මාණයට විෂය වී ඇති සමාජ ගැටළු පිළිබඳව කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කළේය. ඇගේ නිර්මාණ බුද්ධාගමට අපහාසයක් ලෙස චිත්‍රණය කිරීම විකෘතිකරණයක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, කලාකරුවන් හා නිදහස් අදහස් පල කරන්නන්ට ද, සත්‍යය වාර්තා කරන්නන්ට ද එරෙහිව මර්දනය මුදා හරිනු ලැබ තිබිය දී, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද අපරාධ, 1983 සංහාරය හා 2019 පාස්කු ප්‍රහාරය වැනි මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධවලට වගකිව යුත්තන්ට නිදැල්ලේ සිටීමට ඉඩ හැර ඇති අයුරු පෙන්වා දුන්නේය. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක අන්තරාය හා උග්‍ර සමාජ අසමානතාවයක බරින් මැඩී සිටින සමාජයක මුදුනේ සිටින පාලක පන්තියකට සත්‍යය හා නිදහස් අදහස් ඉවසා සිටිය නොහැකි බව පෙන්වා දෙමින් ඔහු, මීට එරෙහිව කම්කරු, පීඩිත මහජනතාවගේ ලෝක පරිමාන සම්මුති විරහිත ඒකාබද්ධතාවයක අවශ්‍යතාව අවධාරණය කළේය.

රැස්වීම මීළඟට ඇමතුවේ කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා ය. සංජය සඳහන් කලේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරියගේ නිදහස වෙනුවෙන් මේ මොහොතේ පෙනී නොසිටින අතර මානව නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ගැන කියා පාන කවරෙකුගේ  හෝ කවර සංවිධානයක හෝ වේවා සුජාතභාවය මෙම පරීක්ෂාව මඟින් උර ගා බැලෙන බව යි. බරපතල කප්පාදු පියවර ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ඊට එරෙහි ප්‍රතිරෝධය මැඩලීම සඳහා හමුදා වීදිවලට කැඳවා ඇත. මහජන විරෝධතා මර්දනය කිරීමට ද, නිදහස් අදහස්වලට වැට බැඳීමට ද නව නීති ගෙන ඒමට කටයුතු කරමින් සිටී. 

swj
කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා

ලංකාවේ ආර්ථිකය ප්‍රකෘතිමත් වෙමින් තිබෙන බවට කෙරෙන ප්‍රෝඩාකාරී ව්‍යාජ මවා පෙන්වීම්, පේරාදෙනි සරසවියේ මහාචාර්ය වසන්ත අතුකෝරාල උපුටා දක්වමින් හෙළිදරව් කල ඔහු, ලංකාවේ ආර්ථිකය රැඳී පවතින්නේ ණය ආපසු නොගෙවීමේ නූල් පටින් බව පැහැදිලි කළේය. ඛනිජ තෙල්, ගෑස් සහ කිරිපිටි ගෙන්වීමටත්, බෙහෙත් හේත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් ගෙන්වීමටත් පමණක් වැය වී ඇති මුදල එම වසරේ ගෙවීමට තිබූ,  එහෙත් නොගෙවූ ණය ප්‍රමාණය හා සැසඳේ. ලංකාවේ ආර්ථිකය අර්බුදයෙන් අර්බුදයට යමින් පවතී. 

“මහාචාර්ය අතුකෝරාල පෙන්වන විදිහට, මේ කියන ආර්ථික පුනර්ජීවනය මඟින් 2028 වසර වෙනකොටත් ආර්ථිකය යන්නේ 2018 පැවැති තත්ත්වයට. හැබැයි මහජනයාගේ ආර්ථිකය එය 2018 පැවති මට්ටම කරා ගමන් කරන්නේ නැහැ. උද්ධමනය, බදු හා ණය පොලී වැඩිවීම් කෙලින්ම මහජනයා මත පතිත කෙරෙනවා. 2048 වන විට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් වෙන බව කීම බොරුවක් බව එයින්ම ඔප්පු කෙරෙනවා,” සංජය සහෝදරයා තව දුරටත් පැවසීය.

“මේ තතු තුල ෆැසිස්ට්වාදී බලවේග සූදානම් කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. මේ බලවේග වර්ධනය කෙරෙන්නේ කම්කරු පන්තියට හා මහජන අරගලවලට විරුද්ධවයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් විශාල සංඛ්‍යාවක් අද වන විට සමාජයේ හැමතැනම තිබෙන නමුත් මහජනයා අතර ඒවාට පදනමක් නැහැ. මේ නිසා මේවා පෝෂණය කර එලියට ගැනීමට ආණ්ඩුව දැනුවත්ව ම මැදිහත් වෙමින් පවතිනවා. නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම මඟින් මූර්තිමත් කෙරෙන්නේ මෙවැනි කණ්ඩායම්වලට කලඑළි බැසීම සඳහා වේදිකාව සැකසීම” යි. 

“මේ නිසා අප ඇය ආරක්ෂා කල යුතු වන්නේ හුදෙක් භාෂණයේ නිදහස රැකීම විදිහට පමණක් නොවෙයි. මූලිකවම දේශපාලන අර්ථයකින් එසේ කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. 

ලංකාවේ අර්බුදය ජාතික ප්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකීමේ සාවද්‍ය ප්‍රවේශය වෙනුවට  එය ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක කොටසක් ලෙස ගැනීමත්, ප්‍රශ්නයේ පන්ති ස්වරූපය සලකා බැලීමත් නිවැරදි ප්‍රවේශය බව අවධාරනය කල ඔහු මෙසේ කීවේ ය:

“තව අවුරුදු 5-10 ක් (රුසියාවට එරෙහි එක්සත් ජනපද හා නේටෝ) යුද්ධය දිගටම පැවතුනොත් ජර්මනිය ඇතුළු යුරෝපය ‘කාර්මිකහරනය’ වීමේ අනතුර මතු කර තිබෙනවා. ලංකාවේ වගේ ආර්ථිකයන්ගේ සීමිත වෙළඳපොළවල් පවතින්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් යුරෝපයේ හා ඇමරිකාවේ. ඒ රටවල කර්මාන්ත බිඳ වැටීම මේ අපනයන ආර්ථිකයන් විනාශ කිරීමට ඍජු ලෙස බලපානවා. මහජන අයිතිවාසිකම්වලට නීතිය හරහා එල්ල කරන ප්‍රහාරවලට පිටුපසින් තිබෙන්නේ ආර්ථිකය පුනස්ථාපනය වීමක් නොව එහි විනාශය ඉදිරියේ මහජනයා මර්දනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව බව මෙයින් ඉතා පැහැදිලි වෙනවා. 

“දැන් අප ඉදිරියේ මතු මතු වී ඇති අභියෝගය හමුවේ අප මූලිකව ඉදිරිපත් කරන වැඩ පිළිවෙල පදනම් වෙන්නේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම සංවිධානවලින් ස්වාධීනව, කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන බිහි කර ගැනීම මතයි. කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සටන් වදින්නේ ඒ සඳහායි. විශේෂයෙන් පහුගිය වසරේ අරගල පාවා දීමේ පාඩම් ඉගෙන ගනිමින් අප මේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීමටත්, එම ස්වාධීන සංවිධාන ජාලය ජාත්‍යන්තර පරිමානව සන්ධානගත කිරීමටත් කටයුතු කල යුතුයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුව දැනටමත් මේ වැඩ පිළිවෙල ප්‍රකාශයට පත් කර තිබෙනවා. මේ ආකාරයෙන් විනා පැරණි ආකාරයේ සටන්වලින් පන්ති සටන් ජය ගැනීමේ කිසිම ඉඩකඩක් නැහැ.”

විවිධ පැතිකඩ අලලා පැයකට ආසන්න කාලයක් සිදු කල එම ව්ශ්ලේෂනය අවසානයේ ප්‍රශ්න සඳහා අවස්ථාවක් සහභාගී වූවන්ට ලැබුනු අතර, ඒ අවස්ථාව ඩැහැගත් ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස, සසප ‘විනය කඩකිරීම’ නිසා නෙරපනු ලැබ ඇති බැවින් සංජය ජාත්‍යන්තර කමිටුව පිහිටුවා ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයට සම්න්ධ විය යුතු යැයි ප්‍රකාශ කිරීම  ‘වංචනික’ යැයි කියා සිටියේය.  එයට පිලිතුරු දුන් සංජය මෙම කාරනය මතුකිරීම  රැස්වීමේ එතෙක් දීර්ඝව ගෙනහැර පෑ වෛශික දේශපාලන සත්‍යයන්ට හා රැස්වීමේ මාතෘකාවට හා අරමුනුවලට කිසිසේත් සම්බන්ධයකින් තොරව රැස්වීම නොමගයවා එය කඩාකප්පල් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්ම කල මැදිහත් වීමක් බව පෙන්වා දෙන ලදී. (රැස්වීමේ පසු අවස්ථාවක ද ගනදාස ඒ ආකාරයෙන්ම රැස්වීම අපගමනය කිරීමේ නිර්ලජ්ජිත උත්සාහය ඉදිරියට ගෙනයන ලද අතර මේ සම්බන්ධ දේශපාලන වගවිභාග කිරීමක් ඉදිරි ලිපියකින් ඉදිරිපත් කෙරේ)

ඉන් අනතුරුව රැස්වීම ඇමතූ කමිටු සාමාජික හා සසප හිටපු මධ්‍යම කාරක සභිකයෙක් වන නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා, “දැන් මේ ධනපති පන්ති ආගම ඉහලට ඔසවා ජනයා භේද කිරීමේ යෙදී සිටියත්, ධනපති විප්ලවය පැන නැඟුණු කාලයේ එම විප්ලව පැන නැඟුනේ ම, ආගමික සීමා ද ඇතුළු සියලු වැඩවසම් සීමාවන්ට එරෙහිව” බව පෙන්වා දුන්නේය. 

නන්නදන මෙසේ ද පැහැදිලි කලේය:

Image Not Found
නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා

“එහෙත්, පසුකාලීනව බිහි වූ ධනේශ්වර රාජ්‍යවල ධනපති පන්ති වාර්ගික, ආගමික රේඛා නොතකා සමස්ත ජාතියක් ඒකාබද්ධ කොට අරගලයක් මෙහෙයවීමේ අත්දැකීම් හරහා කිසිදා ගමන් කර නැති අතර, පීඩිත පන්ති කෙරේ භීතියෙන් යුතු ඔවුහු මුල පටන්ම ක්‍රියා කර ඇත්තේ වාර්ගික, ආගමික, කුල භේද අවුලා ලමින් පීඩිතයන් භේද භින්න කර පාලනය කිරීමටය.

“වර්තමාන ලෝක ධනවාදය මුහුණ දී සිටින්නේ ලෝක යුද්ධය ද, විප්ලවය ද වශයෙන් වූ එහි අවසාන ප්‍රශ්නයට ය. ස්වකීය රටවල ජනයාට කිසිවක් හෝ දීමට අසමත් තතුවලට මුහුණ පා සිටින අධිරාජ්‍යවාදී රටවල්වල උත්සුකයන් දැන් යොමු වී පවතින්නේ ලෝකය යලි බෙදා ගැනීම දිසාවටය. 

“මේ අර්බුදයට මිනිසුන් දක්වන සංවේදීතාව ඔවුහු විවිධ විෂයයන් හරහා විවිධ ආකාරයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරති. මේවායේ ප්‍රකාශයට පත් කරන විඥානය පැහැදිලි කර ගත යුතු වන්නේ මිනිසුන්ගේ භෞතික ජීවිතයේ පරස්පර විරෝධතා වගවිභාග කිරීම අනුසාරයෙන් බව අප වටහා ගත යුතුය. එනම්, එය කළ හැක්කේ නිෂ්පාදනය, නිෂ්පාදන බලවේග හා සමාජ සම්බන්ධතා අතර පවතින ගැටුම පිලිබඳ විශ්ලේෂනයකින් ය. මාක්ස් පවසන අන්දමට නිෂ්පාදන සම්බන්ධතා කිසියම් කාලයක නිෂ්පාදන බලවේගවලට ආධාරයක් වන තත්වයක සිට ඊට බාධාකාරී තිරිංගයක් බවට පරිවර්තනය වන අතර, එවිට සමාජ විප්ලවයක් පිලිබඳ කාල පරිච්ඡේදයක් ආරම්භ වේ. සියල්ලන් විසින් යට ගසනු ලබන්නේ හරියටම මෙන්න මේ තත්ත්වයයි.   

“නතාෂාගේ සමාජ විඥානය නොතකා, ඇයගේ පන්තිය, වටපිටාව නොතකා, ඇයගේ කලාත්මක ප්‍රකාශනය පවතින ක්‍රමයට එරෙහිව කැරලිකාරී ආකාරයෙන් නැඟී සිටිනවා. ඊනියා වමුන්, රැඩිකලුන් එල්ලෙන්නේ ඇයගේ පුද්ගලික සමාජ දෘෂ්ටිය ලෙස ඔවුන් විස්තර කරන දේ මතයි. පාලක පන්තිය ඉතා සංවේදී වන කරුණු දෙකක් මතු වී තිබෙනවා. එකක් තමයි, පාලක පන්තිය තමන් පාලක පන්තියක් ලෙසට පැවතීම ම අභියෝගයට ලක් වෙලා ඉතා දුර්වල ව සිටීම. අනික, නතාෂාගේ කලාව විසින් මතු කරන නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නය තමන්ට බිය ගෙන දෙන සමාජ අවශ්‍යතාවයක් ලෙස වර්ධනය වන බව ඔවුන්ට දැනී තිබීම. ආණ්ඩුවත්, ඉන් යැපෙන ආගමික සංස්ථාපිතයත් අනෙක් අයත් භීතියට පත් කරන කරුණ එයයි.

“කලා කෘතියක් පිළිබඳව මේ පැන නැගිලා තිබෙන ප්‍රශ්නය පන්ති ප්‍රශ්නයක්. මේ කාරණය සම්පූර්ණයෙන් අමතක කරලා ප්‍රශ්න මතුපිටින් පෙනෙන හැටියට ගැනීම විසින් ප්‍රශ්නය හඳුනා ගැනීමට සහ විසඳීමට බාධා කෙරෙනවා. සිරගත කර තියෙන්නේ දැන් නතාෂා නෙවෙයි. නතාෂා හුදෙක් රූපික ප්‍රකාශනයක් විතරයි. සිරගත කර තිබෙන්නේ කලාවේ නිදහස, භාෂණයේ නිදහස, ස්වකීය විමුක්තිය සඳහා ගමන් කිරීමට ජනයාට ඇති නිදහස, අදහස් පල කිරීමට හා සංවිධානය වීමට පීඩිත ජනයාට ඇති නිදහසයි. මේ රැස්වීමට සහභාගී වන සහ ඊට පසුව ඇහුම්කන් දෙන සියලු සහෝදර සහෝදරියන්ගෙන් විශේෂයෙන් කම්කරු පන්තියෙන් මා ඉල්ලා සිටින්නේ මේ සඳහා අරගලය බාල කිරීමට උත්සාහ දරන, ඒ සඳහා වෙනත් ආදේශක යෝජනා කරන සියල්ලන්ට එරෙහිව කලාවේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස අත්පත් කර ගැනීම සඳහා සටන් වදින ලෙසයි. එතනදී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ලෙස මම වගකීමෙන් කියනවා හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ වැඩ පිළිවෙලට අපි මුළුමනින් අවනත බව. අපේ සංවිධානය ගොඩ නැඟුවේ එහෙම. ඒක ඉදිරියට යන්නේ ඒ විදිහට. අපේ සාකච්ඡා පවත්වන්නේ ඒ මූලධර්ම මත” යනුවෙන් නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා සඳහන් කළේය.

අවසාන කතාව පැවැත්වූ කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා පසුගිය වසරේ අරගලයේ අත්දැකීම් සමඟ සම්බන්ධ කර ගනිමින් මෙම සිදුවීම විභාග කළේය: “එම අරගලයේ දී අප අත් දුටුවේ තමන්ගේ පීඩනයන් පුපුරුවා හරිමින් මිනිසුන් නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට පෙරට ආ ආකාරයයි. දැන් මේ නිදහස් අදහස් ගලා ඒම සඳහා උත්තේජනය සපයන ලද්දේ මෙම අරගලයේ අත්දැකීම්වල ආශ්වාදය යි”, ඔහු  ප්‍රකාශ කළේය.

shantha
කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා

පෙර වසරේ අරගලය දිග හැරුණු ආකාරය සිහිපත් කල ශාන්ත සහෝදරයා එදා දිග හැරුණු සමාජ ගැටළු සමාජයේ පුළුල් හරස්කඩකට බල පෑ අයුරු සහ, එම ජනයාට පෙර පරිදි ජීවත් විය නොහැකි තතු උදා වූ ආකාරය පැහැදිලි කළේය. මේ අනුව විවිධ පන්ති කණ්ඩායම් මේ අරගලය තුල ක්‍රියාත්මක වූහ. මේ මහජන නැඟිටීම පරාජයට පත්වීමට මූලිකව බලපෑවේ විප්ලවවාදී නායකත්වයක් නොපැවතීමේ ගැටලුවයි. 

ගෝඨාගෝගම දේශනයක් සඳහා කෙරුණු කැඳවුම ඉදිරියේ සසප ලංකාවේ නායකත්වයේ හැසිරීම විවේචනය කළ ශාන්ත සහෝදරයා ඔවුන් පක්ෂයේ නමින් ආරාධනයක් ඉල්ලා සිටි බව සැලවූ බව සඳහන් කරමින් ප්‍රකාශ කලේ, එසේ ලිඛිත ආරාධනයක් ලබා දිය හැකි නිල සංවිධානයක් එහි නොවූ බවත්, එසේ ඉල්ලා සිටීම මගින් පක්ෂ නායකත්වය පක්ෂය මහජන අරගලවලට පිටස්තරින් පිහිටුවා තැබීමේ ආකල්පය හෙලිදරවු කල බවයි.  මේ ආරාධනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූ සංජය සහෝදරයාට විනය චෝදනා එල්ලවීම පිලිබඳ ඔහු විමතිය පළ කළේය.

මේ අරගලය ප්‍රදර්ශනය කල බලය ඉමහත් එකක් විය. රටේ ඉහලම මධ්‍යස්ථාන වූ ජනාධිපති මන්දිරය, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය හා අගමැති කාර්යාලය අත්පත් කර ගැනීමට එය සමත් විය. එහි අඩුව ලෙස පැවතුනේ ශක්තිය නොව වැඩ පිළිවෙලක් හා නායකත්වයක් නොමැතිකම ය.

නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයන් දැක්වූ අදහස් විවේචනයට භාජනය කළ ඔහු, ඇයගේ නිදහස වෙනුවෙන් ගනු ලබන ආස්ථානය ද, එසේ ආස්ථානයක් ගන්නා මිනිසුන් ද ඓතිහාසික යැයි සඳහන් කළේය.

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි Read More »

poster

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි

අපේ වාර්තාකරු

ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරිය ඇතුළු සිරගත කර සිටින සියලු දේශපාලන සිරකරුවන්  මුදා හරින ලෙස බල කරමින් කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව (කොක්‍රික) විසින් සංවිධානය කරන ලද අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පසුගිය ජූනි 17 වන සෙනසුරාදා  පවත්වන ලදී.

හුදෙක් උද්ඝෝෂණ රැස්වීමක ස්වභාවය ඉක්මවා යමින්, මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් ඇතුළු ප්‍රකාශනයේ හා කලාවේ නිදහසට එරෙහි රාජ්‍ය කඩා වැදීමේ පසුබිම් තතු සහ එහි දේශපාලන හැඟවීම් ද, ඊට මුහුණ දීමේ ඉදිරි මාවත කෙසේ විය යුතු ද යන කරුණු ද මෙහි දී ගැඹුරින් විමසා බැලින.

22 – 27 ක් අතර සංඛ්‍යාවක් දෙනා මෙම රැස්වීමට සජීවීව සම්බන්ධ වූ අතර, රාත්‍රී 11 පමණ දක්වා පැවැති රැස්වීමේ අවසාන භාගය දක්වාම එහි වැඩි දෙනා රැඳී සිටියෝය. 

රැස්වීම ආරම්භ කරමින් මුලසුනේ කථාව ඉදිරිපත් කළ පරාක්‍රම කුරුප්පු සහෝදරයා රැස්වීමේ නිමිත්ත හා නතාෂා එදිරිසූරිය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ පසුබිම කෙටියෙන් පැහැදිලි කරමින්, කලාකාරිනියගේ නිර්මාණයට විෂය වී ඇති සමාජ ගැටළු පිළිබඳව කෙටි පැහැදිලි කිරීමක් කළේය. ඇගේ නිර්මාණ බුද්ධාගමට අපහාසයක් ලෙස චිත්‍රණය කිරීම විකෘතිකරණයක් බව පෙන්වා දුන් ඔහු, කලාකරුවන් හා නිදහස් අදහස් පල කරන්නන්ට ද, සත්‍යය වාර්තා කරන්නන්ට ද එරෙහිව මර්දනය මුදා හරිනු ලැබ තිබිය දී, අධිරාජ්‍යවාදයේ කුරිරු යුද අපරාධ, 1983 සංහාරය හා 2019 පාස්කු ප්‍රහාරය වැනි මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධවලට වගකිව යුත්තන්ට නිදැල්ලේ සිටීමට ඉඩ හැර ඇති අයුරු පෙන්වා දුන්නේය. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක අන්තරාය හා උග්‍ර සමාජ අසමානතාවයක බරින් මැඩී සිටින සමාජයක මුදුනේ සිටින පාලක පන්තියකට සත්‍යය හා නිදහස් අදහස් ඉවසා සිටිය නොහැකි බව පෙන්වා දෙමින් ඔහු, මීට එරෙහිව කම්කරු, පීඩිත මහජනතාවගේ ලෝක පරිමාන සම්මුති විරහිත ඒකාබද්ධතාවයක අවශ්‍යතාව අවධාරණය කළේය.

රැස්වීම මීළඟට ඇමතුවේ කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා ය. සංජය සඳහන් කලේ, ප්‍රහසන ශිල්පිනී නතාෂා එදිරිසූරියගේ නිදහස වෙනුවෙන් මේ මොහොතේ පෙනී නොසිටින අතර මානව නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ගැන කියා පාන කවරෙකුගේ  හෝ කවර සංවිධානයක හෝ වේවා සුජාතභාවය මෙම පරීක්ෂාව මඟින් උර ගා බැලෙන බව යි. බරපතල කප්පාදු පියවර ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින රනිල් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව ඊට එරෙහි ප්‍රතිරෝධය මැඩලීම සඳහා හමුදා වීදිවලට කැඳවා ඇත. මහජන විරෝධතා මර්දනය කිරීමට ද, නිදහස් අදහස්වලට වැට බැඳීමට ද නව නීති ගෙන ඒමට කටයුතු කරමින් සිටී. 

swj
කොක්‍රික සභාපති සංජය ජයසේකර සහෝදරයා

ලංකාවේ ආර්ථිකය ප්‍රකෘතිමත් වෙමින් තිබෙන බවට කෙරෙන ප්‍රෝඩාකාරී ව්‍යාජ මවා පෙන්වීම්, පේරාදෙනි සරසවියේ මහාචාර්ය වසන්ත අතුකෝරාල උපුටා දක්වමින් හෙළිදරව් කල ඔහු, ලංකාවේ ආර්ථිකය රැඳී පවතින්නේ ණය ආපසු නොගෙවීමේ නූල් පටින් බව පැහැදිලි කළේය. ඛනිජ තෙල්, ගෑස් සහ කිරිපිටි ගෙන්වීමටත්, බෙහෙත් හේත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් ගෙන්වීමටත් පමණක් වැය වී ඇති මුදල එම වසරේ ගෙවීමට තිබූ,  එහෙත් නොගෙවූ ණය ප්‍රමාණය හා සැසඳේ. ලංකාවේ ආර්ථිකය අර්බුදයෙන් අර්බුදයට යමින් පවතී. 

“මහාචාර්ය අතුකෝරාල පෙන්වන විදිහට, මේ කියන ආර්ථික පුනර්ජීවනය මඟින් 2028 වසර වෙනකොටත් ආර්ථිකය යන්නේ 2018 පැවැති තත්ත්වයට. හැබැයි මහජනයාගේ ආර්ථිකය එය 2018 පැවති මට්ටම කරා ගමන් කරන්නේ නැහැ. උද්ධමනය, බදු හා ණය පොලී වැඩිවීම් කෙලින්ම මහජනයා මත පතිත කෙරෙනවා. 2048 වන විට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් වෙන බව කීම බොරුවක් බව එයින්ම ඔප්පු කෙරෙනවා,” සංජය සහෝදරයා තව දුරටත් පැවසීය.

“මේ තතු තුල ෆැසිස්ට්වාදී බලවේග සූදානම් කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. මේ බලවේග වර්ධනය කෙරෙන්නේ කම්කරු පන්තියට හා මහජන අරගලවලට විරුද්ධවයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් විශාල සංඛ්‍යාවක් අද වන විට සමාජයේ හැමතැනම තිබෙන නමුත් මහජනයා අතර ඒවාට පදනමක් නැහැ. මේ නිසා මේවා පෝෂණය කර එලියට ගැනීමට ආණ්ඩුව දැනුවත්ව ම මැදිහත් වෙමින් පවතිනවා. නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම මඟින් මූර්තිමත් කෙරෙන්නේ මෙවැනි කණ්ඩායම්වලට කලඑළි බැසීම සඳහා වේදිකාව සැකසීම” යි. 

“මේ නිසා අප ඇය ආරක්ෂා කල යුතු වන්නේ හුදෙක් භාෂණයේ නිදහස රැකීම විදිහට පමණක් නොවෙයි. මූලිකවම දේශපාලන අර්ථයකින් එසේ කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. 

ලංකාවේ අර්බුදය ජාතික ප්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකීමේ සාවද්‍ය ප්‍රවේශය වෙනුවට  එය ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක කොටසක් ලෙස ගැනීමත්, ප්‍රශ්නයේ පන්ති ස්වරූපය සලකා බැලීමත් නිවැරදි ප්‍රවේශය බව අවධාරනය කල ඔහු මෙසේ කීවේ ය:

“තව අවුරුදු 5-10 ක් (රුසියාවට එරෙහි එක්සත් ජනපද හා නේටෝ) යුද්ධය දිගටම පැවතුනොත් ජර්මනිය ඇතුළු යුරෝපය ‘කාර්මිකහරනය’ වීමේ අනතුර මතු කර තිබෙනවා. ලංකාවේ වගේ ආර්ථිකයන්ගේ සීමිත වෙළඳපොළවල් පවතින්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් යුරෝපයේ හා ඇමරිකාවේ. ඒ රටවල කර්මාන්ත බිඳ වැටීම මේ අපනයන ආර්ථිකයන් විනාශ කිරීමට ඍජු ලෙස බලපානවා. මහජන අයිතිවාසිකම්වලට නීතිය හරහා එල්ල කරන ප්‍රහාරවලට පිටුපසින් තිබෙන්නේ ආර්ථිකය පුනස්ථාපනය වීමක් නොව එහි විනාශය ඉදිරියේ මහජනයා මර්දනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව බව මෙයින් ඉතා පැහැදිලි වෙනවා. 

“දැන් අප ඉදිරියේ මතු මතු වී ඇති අභියෝගය හමුවේ අප මූලිකව ඉදිරිපත් කරන වැඩ පිළිවෙල පදනම් වෙන්නේ වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම සංවිධානවලින් ස්වාධීනව, කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවිධාන බිහි කර ගැනීම මතයි. කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව සටන් වදින්නේ ඒ සඳහායි. විශේෂයෙන් පහුගිය වසරේ අරගල පාවා දීමේ පාඩම් ඉගෙන ගනිමින් අප මේ ස්වාධීන සංවිධාන ගොඩ නැඟීමටත්, එම ස්වාධීන සංවිධාන ජාලය ජාත්‍යන්තර පරිමානව සන්ධානගත කිරීමටත් කටයුතු කල යුතුයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුව දැනටමත් මේ වැඩ පිළිවෙල ප්‍රකාශයට පත් කර තිබෙනවා. මේ ආකාරයෙන් විනා පැරණි ආකාරයේ සටන්වලින් පන්ති සටන් ජය ගැනීමේ කිසිම ඉඩකඩක් නැහැ.”

විවිධ පැතිකඩ අලලා පැයකට ආසන්න කාලයක් සිදු කල එම ව්ශ්ලේෂනය අවසානයේ ප්‍රශ්න සඳහා අවස්ථාවක් සහභාගී වූවන්ට ලැබුනු අතර, ඒ අවස්ථාව ඩැහැගත් ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ (සසප) උප ලේකම් සමන් ගුනදාස, සසප ‘විනය කඩකිරීම’ නිසා නෙරපනු ලැබ ඇති බැවින් සංජය ජාත්‍යන්තර කමිටුව පිහිටුවා ඇති කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සංධානයට සම්න්ධ විය යුතු යැයි ප්‍රකාශ කිරීම  ‘වංචනික’ යැයි කියා සිටියේය.  එයට පිලිතුරු දුන් සංජය මෙම කාරනය මතුකිරීම  රැස්වීමේ එතෙක් දීර්ඝව ගෙනහැර පෑ වෛශික දේශපාලන සත්‍යයන්ට හා රැස්වීමේ මාතෘකාවට හා අරමුනුවලට කිසිසේත් සම්බන්ධයකින් තොරව රැස්වීම නොමගයවා එය කඩාකප්පල් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්ම කල මැදිහත් වීමක් බව පෙන්වා දෙන ලදී. (රැස්වීමේ පසු අවස්ථාවක ද ගනදාස ඒ ආකාරයෙන්ම රැස්වීම අපගමනය කිරීමේ නිර්ලජ්ජිත උත්සාහය ඉදිරියට ගෙනයන ලද අතර මේ සම්බන්ධ දේශපාලන වගවිභාග කිරීමක් ඉදිරි ලිපියකින් ඉදිරිපත් කෙරේ)

ඉන් අනතුරුව රැස්වීම ඇමතූ කමිටු සාමාජික හා සසප හිටපු මධ්‍යම කාරක සභිකයෙක් වන නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා, “දැන් මේ ධනපති පන්ති ආගම ඉහලට ඔසවා ජනයා භේද කිරීමේ යෙදී සිටියත්, ධනපති විප්ලවය පැන නැඟුණු කාලයේ එම විප්ලව පැන නැඟුනේ ම, ආගමික සීමා ද ඇතුළු සියලු වැඩවසම් සීමාවන්ට එරෙහිව” බව පෙන්වා දුන්නේය. 

නන්නදන මෙසේ ද පැහැදිලි කලේය:

Image Not Found
නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා

“එහෙත්, පසුකාලීනව බිහි වූ ධනේශ්වර රාජ්‍යවල ධනපති පන්ති වාර්ගික, ආගමික රේඛා නොතකා සමස්ත ජාතියක් ඒකාබද්ධ කොට අරගලයක් මෙහෙයවීමේ අත්දැකීම් හරහා කිසිදා ගමන් කර නැති අතර, පීඩිත පන්ති කෙරේ භීතියෙන් යුතු ඔවුහු මුල පටන්ම ක්‍රියා කර ඇත්තේ වාර්ගික, ආගමික, කුල භේද අවුලා ලමින් පීඩිතයන් භේද භින්න කර පාලනය කිරීමටය.

“වර්තමාන ලෝක ධනවාදය මුහුණ දී සිටින්නේ ලෝක යුද්ධය ද, විප්ලවය ද වශයෙන් වූ එහි අවසාන ප්‍රශ්නයට ය. ස්වකීය රටවල ජනයාට කිසිවක් හෝ දීමට අසමත් තතුවලට මුහුණ පා සිටින අධිරාජ්‍යවාදී රටවල්වල උත්සුකයන් දැන් යොමු වී පවතින්නේ ලෝකය යලි බෙදා ගැනීම දිසාවටය. 

“මේ අර්බුදයට මිනිසුන් දක්වන සංවේදීතාව ඔවුහු විවිධ විෂයයන් හරහා විවිධ ආකාරයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරති. මේවායේ ප්‍රකාශයට පත් කරන විඥානය පැහැදිලි කර ගත යුතු වන්නේ මිනිසුන්ගේ භෞතික ජීවිතයේ පරස්පර විරෝධතා වගවිභාග කිරීම අනුසාරයෙන් බව අප වටහා ගත යුතුය. එනම්, එය කළ හැක්කේ නිෂ්පාදනය, නිෂ්පාදන බලවේග හා සමාජ සම්බන්ධතා අතර පවතින ගැටුම පිලිබඳ විශ්ලේෂනයකින් ය. මාක්ස් පවසන අන්දමට නිෂ්පාදන සම්බන්ධතා කිසියම් කාලයක නිෂ්පාදන බලවේගවලට ආධාරයක් වන තත්වයක සිට ඊට බාධාකාරී තිරිංගයක් බවට පරිවර්තනය වන අතර, එවිට සමාජ විප්ලවයක් පිලිබඳ කාල පරිච්ඡේදයක් ආරම්භ වේ. සියල්ලන් විසින් යට ගසනු ලබන්නේ හරියටම මෙන්න මේ තත්ත්වයයි.   

“නතාෂාගේ සමාජ විඥානය නොතකා, ඇයගේ පන්තිය, වටපිටාව නොතකා, ඇයගේ කලාත්මක ප්‍රකාශනය පවතින ක්‍රමයට එරෙහිව කැරලිකාරී ආකාරයෙන් නැඟී සිටිනවා. ඊනියා වමුන්, රැඩිකලුන් එල්ලෙන්නේ ඇයගේ පුද්ගලික සමාජ දෘෂ්ටිය ලෙස ඔවුන් විස්තර කරන දේ මතයි. පාලක පන්තිය ඉතා සංවේදී වන කරුණු දෙකක් මතු වී තිබෙනවා. එකක් තමයි, පාලක පන්තිය තමන් පාලක පන්තියක් ලෙසට පැවතීම ම අභියෝගයට ලක් වෙලා ඉතා දුර්වල ව සිටීම. අනික, නතාෂාගේ කලාව විසින් මතු කරන නිදහස පිලිබඳ ප්‍රශ්නය තමන්ට බිය ගෙන දෙන සමාජ අවශ්‍යතාවයක් ලෙස වර්ධනය වන බව ඔවුන්ට දැනී තිබීම. ආණ්ඩුවත්, ඉන් යැපෙන ආගමික සංස්ථාපිතයත් අනෙක් අයත් භීතියට පත් කරන කරුණ එයයි.

“කලා කෘතියක් පිළිබඳව මේ පැන නැගිලා තිබෙන ප්‍රශ්නය පන්ති ප්‍රශ්නයක්. මේ කාරණය සම්පූර්ණයෙන් අමතක කරලා ප්‍රශ්න මතුපිටින් පෙනෙන හැටියට ගැනීම විසින් ප්‍රශ්නය හඳුනා ගැනීමට සහ විසඳීමට බාධා කෙරෙනවා. සිරගත කර තියෙන්නේ දැන් නතාෂා නෙවෙයි. නතාෂා හුදෙක් රූපික ප්‍රකාශනයක් විතරයි. සිරගත කර තිබෙන්නේ කලාවේ නිදහස, භාෂණයේ නිදහස, ස්වකීය විමුක්තිය සඳහා ගමන් කිරීමට ජනයාට ඇති නිදහස, අදහස් පල කිරීමට හා සංවිධානය වීමට පීඩිත ජනයාට ඇති නිදහසයි. මේ රැස්වීමට සහභාගී වන සහ ඊට පසුව ඇහුම්කන් දෙන සියලු සහෝදර සහෝදරියන්ගෙන් විශේෂයෙන් කම්කරු පන්තියෙන් මා ඉල්ලා සිටින්නේ මේ සඳහා අරගලය බාල කිරීමට උත්සාහ දරන, ඒ සඳහා වෙනත් ආදේශක යෝජනා කරන සියල්ලන්ට එරෙහිව කලාවේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස අත්පත් කර ගැනීම සඳහා සටන් වදින ලෙසයි. එතනදී කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව ලෙස මම වගකීමෙන් කියනවා හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ වැඩ පිළිවෙලට අපි මුළුමනින් අවනත බව. අපේ සංවිධානය ගොඩ නැඟුවේ එහෙම. ඒක ඉදිරියට යන්නේ ඒ විදිහට. අපේ සාකච්ඡා පවත්වන්නේ ඒ මූලධර්ම මත” යනුවෙන් නන්දන නන්නෙත්ති සහෝදරයා සඳහන් කළේය.

අවසාන කතාව පැවැත්වූ කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා පසුගිය වසරේ අරගලයේ අත්දැකීම් සමඟ සම්බන්ධ කර ගනිමින් මෙම සිදුවීම විභාග කළේය: “එම අරගලයේ දී අප අත් දුටුවේ තමන්ගේ පීඩනයන් පුපුරුවා හරිමින් මිනිසුන් නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට පෙරට ආ ආකාරයයි. දැන් මේ නිදහස් අදහස් ගලා ඒම සඳහා උත්තේජනය සපයන ලද්දේ මෙම අරගලයේ අත්දැකීම්වල ආශ්වාදය යි”, ඔහු  ප්‍රකාශ කළේය.

shantha
කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා

පෙර වසරේ අරගලය දිග හැරුණු ආකාරය සිහිපත් කල ශාන්ත සහෝදරයා එදා දිග හැරුණු සමාජ ගැටළු සමාජයේ පුළුල් හරස්කඩකට බල පෑ අයුරු සහ, එම ජනයාට පෙර පරිදි ජීවත් විය නොහැකි තතු උදා වූ ආකාරය පැහැදිලි කළේය. මේ අනුව විවිධ පන්ති කණ්ඩායම් මේ අරගලය තුල ක්‍රියාත්මක වූහ. මේ මහජන නැඟිටීම පරාජයට පත්වීමට මූලිකව බලපෑවේ විප්ලවවාදී නායකත්වයක් නොපැවතීමේ ගැටලුවයි. 

ගෝඨාගෝගම දේශනයක් සඳහා කෙරුණු කැඳවුම ඉදිරියේ සසප ලංකාවේ නායකත්වයේ හැසිරීම විවේචනය කළ ශාන්ත සහෝදරයා ඔවුන් පක්ෂයේ නමින් ආරාධනයක් ඉල්ලා සිටි බව සැලවූ බව සඳහන් කරමින් ප්‍රකාශ කලේ, එසේ ලිඛිත ආරාධනයක් ලබා දිය හැකි නිල සංවිධානයක් එහි නොවූ බවත්, එසේ ඉල්ලා සිටීම මගින් පක්ෂ නායකත්වය පක්ෂය මහජන අරගලවලට පිටස්තරින් පිහිටුවා තැබීමේ ආකල්පය හෙලිදරවු කල බවයි.  මේ ආරාධනයට ප්‍රතිචාර දැක්වූ සංජය සහෝදරයාට විනය චෝදනා එල්ලවීම පිලිබඳ ඔහු විමතිය පළ කළේය.

මේ අරගලය ප්‍රදර්ශනය කල බලය ඉමහත් එකක් විය. රටේ ඉහලම මධ්‍යස්ථාන වූ ජනාධිපති මන්දිරය, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය හා අගමැති කාර්යාලය අත්පත් කර ගැනීමට එය සමත් විය. එහි අඩුව ලෙස පැවතුනේ ශක්තිය නොව වැඩ පිළිවෙලක් හා නායකත්වයක් නොමැතිකම ය.

නතාෂා අත්අඩංගුවට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයන් දැක්වූ අදහස් විවේචනයට භාජනය කළ ඔහු, ඇයගේ නිදහස වෙනුවෙන් ගනු ලබන ආස්ථානය ද, එසේ ආස්ථානයක් ගන්නා මිනිසුන් ද ඓතිහාසික යැයි සඳහන් කළේය.

කොක්‍රික කලාකාරිනී නතාෂා නිදහස් කර ගැනීම සහ කලාවට හා ප්‍රකාශනයට එල්ල වී ඇති මර්දනය පරාජය කිරීම සඳහා ප්‍රබල අන්තර්ජාල රැස්වීමක් පවත්වයි Read More »

Scroll to Top