ජීන් ෂෝල් විසිනි
මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ඔක්තෝබර් 23 දින පල වූ “Israel and the Palestinians: A state founded on dispossession and ethnic cleansing- Part One” යන ජීන් ෂෝල් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනයයි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි. මෙම ලිපිය කොටස් දෙකකින් යුක්තය. දෙවන කොටස 2023 ඔක්තෝබර් 24 දින ඉංග්‍රීසි බසින් ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනි.
සියලු අධිරාජ්‍යවාදී රටවල් සහ ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය දෝංකාර කුටියේ පිටුබලය ලත් , අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ අන්ත දක්ෂිණාංශික ආන්ඩුව, ගංවතුරක ආකාරයට ඊශ්‍රායලයට කඩා වැදුණු, හමාස් සංවිධානයේ අල් අක්සා ප්‍රහාරයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සිදු වූ 1,400 ජීවිත හානි අද්විතීය ත්‍රස්ත ක්‍රියාවක් ලෙස නිරූපණය කරයි. ප්‍රචාරක ප්‍රවාහයට අනුව, මෙය කිසිදු සාධාරණීකරණයක් නොමැති “හේතු රහිත ” සිදුවීමක් වන අතර එමඟින් ඊශ්‍රායලය දැන් ගාසා තීරයේ මිලියන දෙකකට අධික ජනගහනයට එරෙහිව කරන ඕනෑම අපරාධයක් ආත්මාරක්ෂාව සඳහා යැයි කියනු ලබන ක්‍රියාවක් ලෙස නීත්‍යානුකූල කරයි.
යථාර්ථය නම්, මෙය ගාසා තීරයට සහ සමහර විට බටහිර ඉවුරට පවා එරෙහිව ජන සංහාරයේ සහ වාර්ගික ශුද්ධ කිරීමේ දිගුකාලීන සැලසුම් සහගත ව්‍යාපාරයක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට සහ ඉරානයට සහ එහි සහචරයින් වන ලෙබනනයට සහ සිරියාවට එරෙහි යුද්ධයක් ක්‍රියාවට නැංවීම සාධාරණීකරණය කර ගැනීම මෙය යෝග්‍ය දෙයක් වීමයි. මේ සඳහා , අධිරාජ්‍යවාදී මධ්‍යස්ථානවල නෙතන්යාහුගේ සහචරයින් ඔහුට සියයට සියයක්ම පිටු බලය සපයන අතර, ඊශ්‍රායලයේ ෆැසිස්ට් ප්‍රතිපත්තිවලට එරෙහි ඕනෑම විරෝධයක් , තහනම් කළ යුතු යුදෙව් විරෝධී දුෂ්ට ක්‍රියා ලෙස පින්තාරු කරයි.
නමුත් ඊශ්‍රායලය දෙවන නක්බාවක් [ පලස්තීනුවන් ප්‍රචණ්ඩ ලෙස අවතැන් කිරීම සහ නෙරපා හැරීම සහ ඔවුන්ගේ සමාජය, සංස්කෘතිය, අනන්‍යතාවය, දේශපාලන අයිතිවාසිකම් සහ ජාතික අභිලාෂයන් විනාශ කිරීම] සැලසුම් කරන බවට කිසිවෙකුට සැකයක් තිබිය හැකිද? නෙතන්යාහු මෙය සම්පූර්ණයෙන්ම පැහැදිලි කර ඇත. ඔහු උතුරු ගාසා තීරයේ සිටින මිලියන 1.1 පලස්තීනුවන්ට “දැන් ඉවත්ව යනු” යැයි පැවසූ අතර හමුදා ප්‍රකාශකයා පැවසුවේ ,ඔවුන්ට ආපසු ඒමට “අපි එසේ පවසන තුරු” ඉඩ නොදෙන බවයි. ඔවුන් යා යුතු තැන කිසිවෙකු කීවේ නැත. කෙසේ වෙතත්, මෙය ඊශ්‍රායලය ඔවුන් පලා ගිය ස්ථාන වලට බෝම්බ දැමීම නතර කළේ නැත.
ඊශ්‍රායලය “ගාසා තීරයට සම්පූර්ණ වටලෑම” දියත් කරමින්, වටලනු ලැබූ භූමියට, ජීවිතයේ අත්‍යවශ්‍ය සියල්ල – විදුලිය, ආහාර සහ ජලය පවා- ඇතුළුවීම අවහිර කරමින්, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් , “අපි මිනිස් සතුන් සමඟ සටන් කරන අතර අපි ඒ අනුව ක්‍රියා කරමු” යනුවෙන් ෆැසිස්ට් රාවයක් නිකුත් කළේය.
මුදල් ඇමති බෙසලෙල් ස්මෝට්‍රිච් විසින් හමුදාවට පැවසුවේ, “හමාස් සංවිධානයට කුරිරු ලෙස පහර දෙන්න, සිරකරුවන්ගේ කාරණය සැලකිය යුතු කරුණක් ලෙස නොසලකන්න.” යන්නයි.
“හමාස්ට පහරදීම” යන්නෙහි යථාර්තය නම් ගොඩබිම් ආක්‍රමණයක් සදහා සූදානම් වීමේදී, ගාසා තීරයට කාපට් බෝම්බ හෙලමින්, ඔවුන්ගෙන් අඩක් වන ළමුන් ඇතුළු සිවිල් වැසියන් දහස් ගණනක් සමූල ඝාතනය කිරීමයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ පලස්තීන සරණාගත ඒජන්සිය (UNRWA) “ගාසාවේ මළවුන් සඳහා ප්‍රමාණවත් ශරීර බෑග් නොමැත” යනුවෙන් ප්‍රකාශ කලේ, ගුවන් ප්‍රහාරවල ප්‍රතිඵලය එබඳු සංහාරයක් වන හෙයිනි. මුළු අසල්වැසි ප්‍රදේශම සුන්බුන් බවට පත් වී ඇත.
ගාසා තීරය ආරම්භය පමණි.බටහිර ඉවුරෙහි වාඩිලාගෙන සිටින , ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවන් විසින් සියලු නිදහස් ගමනාගමනයන් අවහිර කිරීම සඳහා නව මුරපොලවල් පිහිටුවා ඇති අතර, පලස්තීනුවන්ට පහර දී මරා දැමීමට සහ ඔවුන්ගේ ගම්මානවලින් ඔවුන් පලවා හැරීමට සන්නද්ධ පදිංචිකරුවන්ට නිදහස ලබා දී ඇත.
ඊශ්‍රායලය තුල, අන්ත-ජාතිකවාදී සහ ෆැසිස්ට්වාදී පක්ෂ විසින් දිගු කලක් තිස්සේ ඉල්ලා සිටින “ජනගහන මාරු කිරීම්” වලට අනුකූලව තමන් වාර්ගික ශුද්ධ කිරීමකට යටත් වනු ඇතැයි පලස්තීනුවන් බිය වෙති.අන්ත දක්ෂිනාංශික අනීතික පිරිස්, 1948 දී බලහත්කාරයෙන් ඉවත්කිරීම් දුටු ලෝඩ් වැනි මිශ්‍ර ජනගහන නගර වෙත, ඔවුන් සංක්‍රමණය වී ඇත්තේ “ජුදාකරණය” කිරීමේ ප්‍රකාශිත අරමුන ඇතිවය. මෙම ෆැසිස්ට් කල්ලි සන්නද්ධ කිරීම සඳහා රයිෆල් 10,000ක් මිලදී ගන්නා බව ආරක්ෂක ඇමති ඉටමාර් බෙන්-ග්විර් නිවේදනය කර ඇත.ඊස්රායලයේ ගාසා තීරයට සහය දැක්වීමේ විරෝධතා සඳහා “ශුන්‍ය ඉවසීමක්” පවතින බව ප්‍රකාශ කළ පොලිසියේ ප්‍රධානී කෝබි ෂබ්තායි, වටලනු ලැබූ ප්‍රදේශයට [ ගාසා තීරයට] යුද විරෝධී පෙලපාලිකරුවන් යැවීමට තර්ජනය කළේය.
අරාබිවරුන් දෙවන පන්තියේ පුරවැසියන් ලෙස කරන වර්ණභේදවාදී පාලනය පමණක් නොව, ඔවුන් තනිකරම යුදෙව් රාජ්‍යයකින් නෙරපා හැරීම ද ඇතුළු , රාජ්‍යයේ නෛතික පදනම ලෙස යුදෙව් ආධිපත්‍යය තහවුරු කරන ඊශ්‍රායලයේ 2018 ජාතික රාජ්‍ය නීතියේ සම්පූර්ණ ඇඟවුම් දැන් පැහැදිලිය .
ඊශ්‍රායල රාජ්‍ය පිහිටුවීම
මෙය පලස්තීනයේ පවතින අරාබි ජනගහනය බලහත්කාරයෙන් නෙරපා හැරීම හරහා 1948 දී ඊශ්‍රායලය පිහිටුවීමේ ප්‍රතිඵලයක් වන අතර ඉන් අනතුරුව ඇති වූ සියවස් තුන් කාලක ම්ලේච්ඡත්වයේ සහ සමූහ ඝාතනයේ ප්‍රතිඵලයකි.
1947 නොවැම්බරයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩල සැසියේදී බෙදීමට බලකරමින් සහ පලස්තීන රාජ්‍යයක් සමඟ පලස්තීන භූමියේ යුදෙව් රාජ්‍යයක් ඉල්ලා සිටි බැඳීම් රහිත ඡන්දය, එවන් වැදගත් භූ මූලෝපායික ප්‍රදේශයක පාලනය පවත්වා ගැනීමට අධිෂ්ඨාන කර ගත් ප්‍රතිවාදී බලවතුන්ගේ කූටෝපායන්ගේ ප්‍රතිඵලයකි. එය නාසි ජර්මනිය අතින් දරුණු ලෙස දුක් විඳ , ඒවන විට, බටහිරට ඇතුළුවීම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබූ, යුරෝපීය යුදෙව්වන් කෙරෙහි ඇති දැවැන්ත මහජන අනුකම්පාව ගසාකෑම මගින් සාක්ෂාත් කෙරුණි.
සියොන්වාදී සහ අධිරාජ්‍යවාදී ප්‍රචාරණයේ වඩාත්ම නරුම අංගයක් නම්, ඊශ්‍රායලය , මැද පෙරදිග “එකම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය” ලෙස නිතිපතා ප්‍රකාශ කිරීමයි. එහෙත්,
1947 දී ජනගහණයෙන් තුනෙන් එකක් පමණක් වූ යුදෙව්වන් විසූ , ඒ වන විට පවතින රටක් [ පලස්තීනය] තුළ පිහිටුවූ එහි ,මහා සංක්‍රමණයෙන් පසුව පවා, එහි ආරම්භය කිසි විටෙක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සාක්ෂාත් කරගත නොහැකි විය.
ඊශ්‍රායලයේම ඉතිහාසඥයින්, රාජ්‍ය ලේඛනාගාරය භාවිතා කරමින්, අද රට පාලනය කරන අන්ත දක්ෂිණාංශික ජාතිකවාදීන්, ආගමික අන්තවාදීන් සහ හිටපු ජෙනරාල්වරුන්ගේ කල්ලියේ දේශපාලන පූර්වගාමීන් විසින් සිදු කරන ලද අපරාධ ලේඛනගත කර ඇත.නෙතන්යාහුගේ ලිකුඩ් පක්ෂය ඉර්ගුන් [ 1948 ට පෙර පැවති , පලස්තීනුවන්ව මර්ධනය කිරීම සදහා ගොඩනගන ලද අන්ත දක්ෂිණාංශික පැරා මිලිටරියකි] හි දේශපාලන උරුමක්කාරයා වන අතර, එහි නායක මෙනකම් බෙගින් 1977 සිට 1983 දක්වා අගමැති විය, සහ ඉන් පසු , ස්ටර්න් කල්ලියට [ ඉර්ගුන් මෙන් අන්ත දක්ෂිණාංශික පැරා මිලිටරියකි] නායකත්ව දුන් යිට්සාක් ෂමීර් 1983 දී අගමැති විය .පළමු ලෝක යුද්ධයෙන් පසු බ්‍රිතාන්‍යය, ජාතීන්ගේ සංගමය යටතේ පලස්තීනයේ පාලනයක් ගෙන ගිය කළ කාලය තුළ මෙම ත්‍රස්තවාදී කල්ලි විසින් පලස්තීනුවන්ට සහ බ්‍රිතාන්‍ය නිලධාරීන්ට එරෙහිව කුරිරු යුද්ධයක් දියත් කරනු ලැබීය. ඔවුන් 1948 දක්වා දළ වශයෙන් වසර 30ක කාලයක් තුළ පලස්තීනුවන් දහස් ගණනක් මරා දැමූ අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස , ඊට පලිගැනීමක් වශයෙන් , යුදෙව්වන් 1,300කගේ ජීවිත අහිමි විය.
1948 අප්‍රේල් මාසයේදී ඩියර් යසින් හි සිදු වූ සමූලඝාතනය, එහිදී පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් 200 කට වැඩි පිරිසක් ඝාතනය කිරීම මීට හොඳම උදාහරණයකි. ඉතිහාසඥ බෙනී මොරිස්, 1947-49 පලස්තීන සරණාගතයින්ගේ ප්‍රශ්නයේ උපත නම් ඔහුගේ පෙරළිකාර පොතේ පැහැදිලි කරන්නේ, “පලස්තීනයෙන් අරාබි ගම්වැසියන් පලවා හැරීමට” මෙය ඉතා වැදගත් සාධකයක් වූ බවයි. 1947 නොවැම්බර් සහ 1948 මැයි මාසයේ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය අවසන් වන විට, 375,000 කට වැඩි පලස්තීනුවන් පිරිසක් සරණාගතයන් බවට පත් වූ අතර, බලහත්කාරය යෙදීම , කුරිරුකම් කිරීම සහ ඝාතන ඇතුළු ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියා සංකලනයක ව්‍යාපාරයක් මගින් ඔවුන් පලවා හරින ලදී.
ඊශ්‍රායලයේ අග්‍රාමාත්‍ය ඩේවිඩ් බෙන් ගුරියන් ඊශ්‍රායල රාජ්‍ය පිහිටුවීම ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පසු 1948 මැයි මාසයේදී ඊශ්‍රායලය සහ එහි අරාබි අසල්වැසි රටවල් අතර ඇති වූ යුද්ධයෙන් පලස්තීනුවන් 13,000ක් පමණ මිය ගිය අතර එය එහිදී ඊශ්‍රායල ජාතිකයන් මෙන් දෙගුණයකි. ඊජිප්තුව, සිරියාව, ජෝර්දානය සහ ඉරාකය යන රටවල සොල්දාදුවන් 3000-7,000 ක් පමණ මිය ගිය බවට ඇස්තමේන්තු කර ඇත. ගාසා තීරයේ, බටහිර ඉවුරේ, ජෝර්දානයේ, ලෙබනනයේ සහ සිරියාවේ සරණාගත කඳවුරුවලච කාලකණ්ණි ජීවිතයක් ගත කිරීමට බොහෝ දෙනෙකුට බල කරමින්, පලවා හරින ලද පලස්තීනුවන්ට ඔවුන්ගේ නිවෙස් කරා ආපසු යාමට ඇති අයිතිය ඊශ්‍රායලය විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරන ලදී. ජෝර්දානයේ හැර අරාබි රාජ්‍යවල පුරවැසිභාවය විශාල වශයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරන ලද ඔවුන් සහ ඔවුන්ගෙන් පැවත එන්නන් ලියාපදිංචි සරණාගතයින් බවට පත් විය. බොහෝ අය දැන් මැදපෙරදිග වෙනත් තැනක ජීවත් වන අතර අනෙක් අය බටහිරට සංක්‍රමනය වී ඇත.
ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාවේ (IDF) පූර්වගාමියා වූ සහ බොහෝ දුරට හිස්ටඩ්රට්/මාපායි පක්ෂයේ පාලනය යටතේ සිටි, පසුව කම්කරු පක්ෂය බවට පත් වූ හගානා පැරා මිලිටරියට, පලස්තීනුවන් ඔවුන්ගේ නිවෙස්වලින් පලවා හැරීමට , බෙන් ගූරියන් විසින්ම දිරිමත් කරන ලදී. හිටපු ඉර්ගුන් සහ ලෙහි [ස්ටර්න් කල්ලිය] හමුදාවන්ගෙන් සැදුම් ලත් හගානා බලඇණියක් විසින් 1948 ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී දකුණු දිග හෙබ්‍රොන් නගරයට ආසන්න අල්-ඩවායිමා ගම්මානයේ දී
පලස්තීනුවන් 100 ත් 120 ත් අතර සංඛ්‍යාවක් ඝාතනය කරමින් සිදු කරන ලද බිහිසුණු සංහාරය ඇතුළුව අවම වශයෙන් තහවුරු කරන ලද සමූල ඝාතන 31ක් සිදු විය. IDF විසින් සිදු කරන ලද යොආව් මෙහෙයුමේ (ඔක්තෝබර් 15-22, 1948) සිදුවීම් වලින් කොටසක් දුටු සොල්දාදුවෙක්, සදහන් කලේ, “සටනක් සහ ප්‍රතිරෝධයක් නොතිබුණි. පළමු ජයග්‍රාහකයින් අරාබි පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් 80 සිට 100 දක්වා මරා දැමීය. දරුවන්ගේ හිස් කබල් පොලුවලින් ගසා මරා දමා තිබුණි. මිනිසුන් මරා නොදැමූ නිවසක් එහි තිබුණේ නැත. ” යන්නයි.
සමූල ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් කිසිවකුට චෝදනා එල්ල නොවීය. එක්සත් ජාතීන්ගේ සරණාගත සහන ව්‍යාපෘතියට අනුව, දකුණු කලාපයේ ජනවාර්ගික පවිත්‍ර කිරීම හේතුවෙන් ගාසා තීරයේ සරණාගත ජනගහනය 100,000 සිට 230,000 දක්වා ඉහළ ගියේය.
යුද්ධය අවසන් වන විට, ඊශ්‍රායලය බවට පත් වූ පලස්තීනයේ කොටස්වල ඉතිරිව සිටියේ, 1947 බ්‍රිතාන්‍ය සංගණනයකදී වාර්තා වූ පලස්තීනුවන් 1,157,000 න් 200,000 ක් පමණි. පලස්තීනය සතු ඉඩම් පවරා ගැනීම ඊටත් වඩා නාටකාකාර විය. 1946දී , පසුව ඊශ්‍රායලය බවට පත් වූ ප්‍රදේශයේ යුදෙව්වන්ට හිමිව තිබුණේ සියයට 12කටත් වඩා අඩු ඉඩම් ප්‍රමාණයකි. 1948-49 යුද්ධයෙන් පසු නෙරපා හරින ලද හෝ පළා ගිය පලස්තීනුවන්ගේ දේපළ පාලනය කිරීමට, ඊශ්‍රායල රජය , අතහැර දැමූ දේපල ආඥාපනත පැනවීමත් සමඟ මෙය සියයට 77 දක්වා ඉහළ ගියේය.
ත්‍රස්තවාදය සහ ජනවාර්ගික පවිත්‍රකරණය මත පිහිටුවා ගත් ඊශ්‍රායලය පවත්වා ගත හැකි වූයේ නිරන්තර මර්දනය සහ යුද්ධය හරහා නෙරපා හැරීමේ සහ අහිමි හැරීමේ ද්විත්ව ප්‍රතිපත්ති මත පමණි. ඊශ්‍රායලයේ රැඳී සිටි සහ පුරවැසියන් බවට පත් වූ පලස්තීනුවන්ට 1966 වන තෙක් , බෙන් ගූරියන් ගේ කම්කරු පක්ෂය හමුදා පාලනයක් පැනවීය. මෙය සිදු වූයේ අලුතින් අත්පත් කරගත් බටහිර ඉවුරේ පලස්තීනුවන් මත මිලිටරි පාලනය පැනවීමට මාස කිහිපයකට පෙරය.එය එදා සිට දිගටම පවතී.
1956 දී පලස්තීනුවන් 69 දෙනෙකු මරා දැමූ ඒරියල් ෂැරෝන් ගේ කිබියා (Qibya) සංහාරය සමග 1949 න් පසු ඔවුන්ගේ පැරණි නිවාස වෙත ආපසු යාමට හෝ ඔවුන්ගේ පවුල් බැලීමට උත්සාහ කළ පලස්තීනුවන් සමඟ IDF නැවත නැවතත් ඒකපාර්ශ්වික සටන් [ මිලිටරිය බලය අතින් දෙපාර්ශවය අතර විශාල වෙනසක් ඇති] සිදු කරනු ලැබීය. 1949 සහ 1967 අතර, එක් පැත්තකින් ඊශ්‍රායලය සහ අනෙක් පැත්තෙන් ඊජිප්තු සන්නද්ධ හමුදාවන් සහ පලස්තීන සටන්කාමීන් අතර ෆෙඩයීන් යුද්ධයෙන් පලස්තීනුවන් 2,800 ත් 5,000 ත් අතර ප්‍රමාණයක් මිය ගිය අතර එය මියගිය ඊශ්‍රායල ජාතිකයින් සංඛ්‍යාව මෙන් හතර ගුණයක් පමණ විය.
1967 ජූනි මාසයේදී ,ජනාධිපති ගමාල් අබ්දුල් නසාර් විසින් ඊජිප්තුව පාලනය කළ ගාසා තීරයෙන් එක්සත් ජාතීන්ගේ හමුදා නෙරපා හැරීම සහ ඊජිප්තුව, ෂර්ම් එල් ෂෙයික් [ සිනායි අර්ධද්වීපයේ වෙරළබඩ පිහිටි ඊජිප්තු නගරයක්] හි සිට ටිරාන් සමුද්‍ර සන්ධිය ආරක්ෂා කරමින් ඊශ්‍රායල නාවික ගමනාගමනය වැලැක්වීමට සමුද්‍ර සන්ධිය වසා දැමීම , ඊජිප්තුවට එරෙහිව පූර්ව-භංගාත්මක නමුත් දිගුකාලීන සැලසුම් සහගත ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීම සඳහා , ඊශ්‍රායලය විසින් යොදා ගනු ලැබුණි. ඇස්තමේන්තු කර ඇති පරිදි අරාබි සොල්දාදුවන් 20,000 කට සිය ජීවිත අහිමි වූ අතර ඊශ්‍රායල මරණ සිදු වූයේ 1,000 ට වඩා අඩු ප්‍රමාණයකි.
දින පහක යුද්ධය අතරතුර, ඊශ්‍රායලය විසින් සිරියාවේ ගෝලාන් කඳුකරය, ජෝර්දානය විසින් පාලනය කරන ලද බටහිර ඉවුර සහ එය [ ජෝර්දානය] විසින් ඈඳාගත් නැගෙනහිර ජෙරුසලම සහ ඊජිප්තුවේ සීනායි අර්ධද්වීපය මෙන්ම ඊජිප්තුව විසින් අත්පත් කර ගෙන සිටි ගාසා තීරය ද අල්ලා ගන්නා ලදී. ජෝර්දානය පාලනය කල බටහිර ඉවුරේ සිටි පලස්තීනුවන් 900,000 න් තවත් 250,000-325,000 කට ජෝර්දානයට පලා යාමට සහ 100,000 සිරියානුවන්ට සිරියාවට පලා යාමට බල කෙරුනි.
1967 යුද්ධය , 1973 ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී තවත් යුද්ධයකට තුඩු දීමට නියමිතව තිබූ අතර, අවසානයේදී අසාර්ථක වූ නමුත්, ඊජිප්තුව සහ සිරියාව විසින් ඊශ්‍රායලයට එරෙහිව විස්මිත මිලිටරි ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීම මගින් අරමුණු කරන ලද්දේ ,ඊශ්‍රායලය විසින් අත්පත් කරගෙන සිටි ඉඩම් නැවත ලබා ගැනීමය. ඔවුන්ගේ පරාජයේ ප්‍රතිඵලය වූයේ ඊජිප්තුව ඊශ්‍රායලය සමඟ සාම ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීම සහ පලස්තීනුවන්ට කුමන හෝ සහයෝගයක් ලබා දීම , සියලු අරාබි ධනේශ්වර පාලන තන්ත්‍රයන් විසින් අත්හැර දැමීමයි.
1967 අරාබි හමුදාවන්ගේ පරාජය,සන්නද්ධ අරගලයකින් පලස්තීන රාජ්‍යයක් සාක්ෂාත් කර ගැනීමේ කැපවීම මගින් , යසර් අරෆත් සහ ඔහුගේ ෆාටා සංවිධානයට පලස්තීන විමුක්ති සංවිධානයේ (PLO) නායකත්වය ගැනීමට කොන්දේසි නිර්මානය කලේය. මෙය එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය විසින් දේශපාලනිකව සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකව සහාය දක්වන ඊශ්‍රායලය අතර විශාල අසමාන මිලිටරි අරගලයක් ආරම්භ කරන ලදී.
